07 Μαρτίου 2008

ΠΕΡΙ ΑΘΛΙΩΝ... ΕΛΛΗΝΩΝ.... ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ...

Σκοτεινή διπλωματία... εις βάρος των λαών... έλλειψις μπέσας... ρουφιανιές...
κοιτάχτε μια πλευρά ενός τύπου ελληνοαμερικάνου που πίστεψε... χαχα δεν ρωτάνε τους γηγενείς να μάθουν??

κλεμένο από το

http://politicsgr.com/forum/showthread.php?t=594

επαναλαμβάνω κλεμένο..
αλλά να ξεκαθαρίσω κάτι... δεν είναι κάτι μόνο Ελληνικό... είναι η μυστική διπλωματία όλων των κρατών...



Μακεδονικό: Πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε την υπόθεση της ονομασίας
Greeknewsonline.com
Quatrum
07-11-06

Ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας, Νιού Χαμσάίρ, ΗΠΑ, για το Μακεδονικό ζήτημα, στην εκδήλωση της « Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων»

Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλίας 22, Αθήνα,
στις 15 Δεκεμβρίου 2004
Συμμετέχοντες στο πάνελ: Κρις Σπύρου, Αλέξης Παπαχελάς, Θόδωρος Κουλουμπής και Σταύρος Λυγερός.
Συντονιστής: Αντώνης Καρκαγιάννης.

1o μέρος

".....Από τα ντοκουμέντα που θα δείξω απόψε θα δείτε πως για πρώτη φορά μετά το 1993 απεφάσισα να μιλήσω δημόσια για όσα ξέρω για το Μακεδονικό και δέχτηκα την πρόσκληση των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων να συμμετέχω στην αποψινή συζήτηση.

Δέχτηκα την πρόσκληση γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσαμε τον σημερινό Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία.

Δεν άντεξα πια..Είπα στον εαυτό μου, η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και να αναδειχθεί.

Το πρώτο βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία όταν το 1986 έμαθα από τον πρώην Έλληνα υπουργό Νίκο Μάρτη ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο «Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες».
Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο Καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει ότι υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών της Μακεδονίας. Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ ότι «ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες, έλεγαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική κυβέρνηση».

Έγιναν μεγάλοι αγώνες νʼαλλάξουμε το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Ελληνική πολιτεία.
Το 1992 προέκυψε πια το Μακεδονικό όπως το ξέρουμε σήμερα.
Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου Κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», συνέβησαν τα ακόλουθα.

Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία που μπορεί να έχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον».

Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της ΕΟΚ ανέθεσαν στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας Joγo de Deus Pinheiro να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας. Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων ο κύριος Πινεϊρο πρότεινε το όνομα «Nova Macedonia». Η πρότασις Πινεϊρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) γιατί περιείχε το όνομα «Μακεδονία».

Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας ως νέου κράτους.

Μετά την συνάντηση των Αρχηγών ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο ανακοινωθέν.
«Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ʽ91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία».
Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη “Μακεδονία”».

Στις 7 Ιουνίου 1992, ο Αμερικανός ιστορικός και αρθρογράφος Johann Fink δημοσίευσε άρθρο στην αλυσίδα 300 και πλέον εφημερίδων του “Scripps Howard News Service”στο οποίο άρθρο έλεγε και τα εξής:
«Η Μακεδονία, η φτωχότερη από τις πρώην δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της, είναι και πάλι ελεύθερη έπειτα από είκοσι δύο αιώνες κατοχής από ξένους. Τώρα υπάρχει ανησυχία ότι η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επί πολλά χρόνια εκρηκτική ύλη σε πυριτιδαποθήκη, είναι πιθανόν να αποτελέσει και πάλι το μήλον της έριδος ανάμεσα στις γείτονες χώρες, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Σερβία.
Η σημαντικότερη αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας προέρχεται από την Ελλάδα. Η Αθήνα, που περιγράφει υποτιμητικά τη Μακεδονία ως «ψευτο-δημοκρατία», αντιτίθεται στη χρήση του ονόματος Μακεδονία ως εθνικού ονόματος για τη νεοσύστατη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ονομασία αυτή είναι ταυτόσημη με την ονομασία της διοικητικής περιφέρειας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αποτελούσε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας μέχρι το 1913. Ως μέλος διαφόρων διεθνών οργανισμών, η Αθήνα έχει τελικά απομονώσει τη Μακεδονία από τη διεθνή κοινότητα».
Κυρίες και κύριοι, έχετε ξανακούσει τέτοιες ηλιθιότητες να λέγονται από ιστορικούς; Αυτός ο κύριος ισχυρίζεται ότι εδώ και δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια υπήρχε κράτος Μακεδονία, οι κάτοικοί του οποίου ήταν Σλάβοι, όπως και ο ένδοξος βασιλεύς του ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι κακό πράγμα η άγνοια!

2ο μέρος

"...Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κυβερνήτης Μπίλ Κλίντον (Bill Clinton) έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση με τίτλο:
«ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ».

Είπε ο κ. Κλίντον: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία».Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης.
Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας».
Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992 ο Μπίλ Κλίντον εκλέχτηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κερδίζοντας τις εκλογές από τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς.
Λίγες μέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Τί έγινε τότε... Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπίλ Κλίντον ο Τζόρτζ Μπούς έστειλε τον Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ήγκελμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις ΗΠΑ το νέο κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Μπους προσπάθησε να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση στους Σκοπιανούς των ΗΠΑ, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αποτυχημένη προεκλογική του προσπάθεια. Επιστρατεύτηκα από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να βοηθήσω σαν ένας από τους «παράγοντες της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας».
Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χαμσάϊρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής όσον αφορά στις Προεδρικές Εκλογές, και μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του Μπίλ Κλίντον στην ίδια πολιτεία.
Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Αμερικανική Κυβέρνηση πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993 να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το νέο αυτό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής θα ήταν άσχετη εφόσον η κυβέρνηση Μπους ήταν πλέον μεταβατική.
Στην Αθήνα συναντήθηκα στο Γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και μερικές μέρες αργότερα με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επίσης για το ίδιο θέμα συναντήθηκα και με την κα. Ντόρα Μπακογιάννη, τότε υπουργό πολιτισμού.
Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα. Μπακογιάννη τόνισαν την σπουδαιότητα του να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπίλ Κλίντον αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού κόμματος που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπίλ Κλίντον. Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από μια σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μαϊκλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζόρτζ Μπούς.
Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μαϊκλ Δουκάκη έναν από τους πιο στενούς πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές του Μπίλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μαϊκλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας από τις ΗΠΑ με ονομασία που περιείχε το όνομα «Μακεδονία»και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπούς.
.....Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από έξι (6) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάϊκ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.

Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπίλ Κλίντον καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Ήγκελμπέργκερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993 μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον.

Όπως αργότερα αποδείχτηκε δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος.
Είναι τώρα προφανές ότι αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε παρασκηνιακά για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό. Ακούστε τι είπε σε μια πρόσφατη δήλωσή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή «Οι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο τηλεοπτικό κανάλι “MEGA” στις 16/11/2004.

«Εκείνη την στιγμή στη σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου) ενόψει του γεγονότος ότι εγώ έπρεπε σε τρεις ημέρες να πάω στις Βρυξέλες να συζητήσω με Μπέικερ και Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρεις όρους;
Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη. Μου λέει δεν σου κρύβω, παρουσία των άλλων, ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό. Λέω τότε κύριε Πρόεδρε, μου λέτε αυτό που έχετε πει στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγω εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πώς θα το κάνω; Πηγαίνω έξω και, κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα και δεν θα ήθελα ποτέ άλλος Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το ίδιο άσχημα. Έγινα περίγελως. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με ρωτούσε ο κύριος Πόστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκένσερ, με ρωτούσε ο κύριος Κόλλινς της Ιρλανδίας και μου λέγανε, καλά Αντώνη, εδώ μας λές άλλα και μαθαίνουμε από το κέντρο ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι διαρροές ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας νοιάζει».

[...]

Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι Ευρωπαίοι τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία η οποία περιέχει τη λέξη «Μακεδονία»
. Αυτό που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν η θέση του Μπίλ Κλίντον.
Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τί έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια εάν η ονομασία περιέχει την λέξη «Μακεδονία»; Είχαν αλλάξει στάση οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι!!

Το θέμα Κλίντον όμως ήταν το πιο σοβαρό. Ο Μπίλ Κλίντον είχε δεσμευτεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του [...]Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπίλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992.

Έτσι κατασκευάσθηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»!
Ακούστε τι έγινε.
Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν περάσει όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ.κ. «Manatos & Manatos” δημιούργησαν μια «πρόχειρη ειδική» επιτροπή με την ονομασία «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee”.

Ποιά ήταν τα μέλη αυτής της «πρόχειρης επιτροπής» δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η εταιρεία «Μάνατος και Μάνατος» ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει την «νέα θέση» της Ελληνικής Κυβέρνησης για μια «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος της Νοτιοσλαβίας. Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος Ίππος» έμοιαζε σαν μια ερασιτεχνική εφεύρεση!
Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπίλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στην ονομασία του νέου κράτους της Νοτιοσλαβίας, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Η προτεινόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα» στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια Κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως ακριβώς αυτό ήταν.
Όταν εγώ έλαβα το προτεινόμενο γράμμα προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να το υπογράψω οι συγγραφείς του είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των: Phil Angelides (Φίλ Αγγελλίδης), Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας. Art Agnos (Αρτ Άγκνος), πρώην Δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο, Andrew Athens (Άντριου Άθενς), Προέδρου του Ηνωμένου ΑμερικανοΕλληνικού Κογκρέσου, John Casimatidis (Τζων Κατσιματίδης), Πρόεδρο του “Red Apple Groups”. Philip Christopher (Φίλιπ Κρίστοφερ), Προέδρου PSEKA, dr. Gus Konstantine (Γκάς Κονσταντίν), Supreme President of AHEPA, δρ. Takey Crist (Τάκη Κρίστ), Προέδρου American Hellenic Institute, Public Affairs Committee. Michael Dukakis (Μιχάλης Δουκάκης), πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, Nicholas Gage (Νίκολας Γκέιτς), συγγραφέας, Fotis Gerasopoulos (Φώτης Γερασόπουλος), αντιπρόεδρο Hellenic American National Council. Dr. Christos Ioannides (Χρήστος Ιωαννίδης), Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs, Michael Zaharis (Μιχάλης Ζαχαρής), Chairman KOS Pharmaceutical INC, Sotiris Kolokotronis (Σωτήρης Κολοκοτρώνης), President SKK Enterprises, Andrew Manatos (Άντριου Μάνατος), Special Counsel United Hellenic American Congress, John Nathenas (Τζων Ναθήνας) President Hellenic American National Council. Peter J. Pappas (Πήτερ Πάππας), President P.J. Mechanical Corporation, Jim Regas (Τζιμ Ρήγας) Esq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp, Eugene Rossides (Ευγένιος Ροσίδης), Esq. Chairman American Hellenic Institute, Angelo Tsakopoulos (Άγγελος Τσακόπουλος), Former National Chairman Greek American for Clinton and Professor Spiros Vreonis jr.(Σπύρος Βρυώνης), New York University.
Ασφαλώς έγινε κοινοποίηση της επιστολής στον Warren Christopher (Γούορεν Κρίστοφερ) Υπουργό Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονυ Λέικ), Σύμβουλο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και dr. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπράϊτ), Πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή που μου ζητούσαν να συνυπογράψω και είπα μέσα μου «Ώρα καλή Μακεδονία μας». Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον. Κατάλαβα ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων με ένα όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία» θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία» και δεν θα ήταν Ελληνική. Με άλλα λόγια η νοτιότερη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη σαν χώρα με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια όπως την αποκάλεσε ο προαναφερθείς ιστορικός κ. Johann Fink. Μια διοικητική περιφέρεια η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι που πρόσφεραν την υπογραφή τους δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής και υπέγραψαν καλή τη πίστει νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδας. Άλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά!!
......."...Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα δίμηνο γεμάτο παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Για περισσότερο από δύο μήνες οι συζητήσεις και οι «αγώνες» περιστρέφονταν γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παλληκαρισμοί, Τουρκικές παρενοχλήσεις οτιδήποτε άλλο παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την κοινή γνώμη.

Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της Ελληνικής Κυβέρνησης ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και η Ελλάδα!

Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε.

Έτσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993.

Αν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε υπέρ!

Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική να του πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ.
Αν σας ρωτήσει γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπίλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992 να του πείτε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν!

Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου κ. Lee Hamilton όπως είχε γραφεί στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωϊνή» της Νέας Υόρκης λίγες μέρες μετά την επίσημη αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη.

Είπε ο κύριος Χάμιλτον:

«ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ»

Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στην Πρωϊνή: «ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ.
Η Ελληνική κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στη μάχη των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσιγκτον και ερασιτεχνικών χειρισμών δέχθηκε τον «έντιμο συμβιβασμό» χωρίς να περιμένει τη δημοσιοποίηση της θέσης της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λι Χάμιλτον, δήλωσε στη διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμένει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βάνς και Λόρδου Όουεν.
Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς που γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό και το πρόβλημα που δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών «είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδας» και τις υποστήριξαν μάλιστα εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς.
Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, «το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα», τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.
Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει «διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της Ομογένειας» αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρησιμοποίηση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί.
Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πια να βοηθήσουν, υπονοώντας ότι δεν ισχύουν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Αμερικανού Προέδρου».

Στις 22 Φεβρουαρίου 1994 ο παλαίμαχος στρατηγός του Ελληνικού στρατού εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης με επιστολή του προς τον Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Στις 28 Μαρτίου 1994 ο Αυστραλός Πρέσβης C.A. Edwards απάντησε στο στρατηγό Παπαγιαννάκη ως εξής:
«Στρατηγέ μου,
Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος.
Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για τη χώρα μου αισθάνεται ότι κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) αποτελεί με οποιοδήποτε κτύπημα κατά της Ελλάδος. Από την πλευρά της η Κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν αισθάνεται ότι η απόφασή της ήταν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των συμφερόντων της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα παίρνοντας την απόφασή της η κυβέρνηση κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδας. Καθώς πιθανώς προσέξατε το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε τη χώρα ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα στην δική της αναγνώριση και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή τη χώρα».



Παράθεση:
**** Ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας, Νιού Χαμσάίρ, ΗΠΑ, για το Μακεδονικό ζήτημα, στην εκδήλωση της «Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων»

Μέρος Πρώτο
Αθήνα.- Του Κρις Σπύρου***
Γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. Έφυγα για την Αμερική 13 ετών πριν από 48 χρόνια.
Έμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος άφησε την γυναίκα του έγκυο το 1910, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της, και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό άλλα 4 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ελένη.

Έμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού που δύο χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων εδαφών από τους Τούρκους. Έξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του που άφησε στην Αμερική.

Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα που πολέμησε στην Μακεδονία, στο Ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά για «τα μεγάλα νταούλια» που παίζανε οι Μακεδόνες όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία που τους προσέφεραν οι Έλληνες της Μακεδονίας.

Το Μακεδονικό το έμαθα από το Νίκο Μάρτη, τον Βαγγέλη Κωφό, και τον Στέλιο Παπαθεμελή, τρεις έξοχους Έλληνες Μακεδόνες που έχουν κάνει αγώνες για την Μακεδονία.

Από τα ντοκουμέντα που θα δείξω απόψε θα δείτε πως για πρώτη φορά μετά το 1993 απεφάσισα να μιλήσω δημόσια για όσα ξέρω για το Μακεδονικό και δέχτηκα την πρόσκληση των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων να συμμετέχω στην αποψινή συζήτηση.

Δέχτηκα την πρόσκληση γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσαμε τον σημερινό Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία.

Δεν άντεξα πια..Είπα στον εαυτό μου, η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και να αναδειχθεί.

Το πρώτο βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία όταν το 1986 έμαθα από τον πρώην Έλληνα υπουργό Νίκο Μάρτη ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο «Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες».

Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο Καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει ότι υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών της Μακεδονίας. Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ ότι «ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες, έλεγαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική κυβέρνηση».

Έγιναν μεγάλοι αγώνες νʼαλλάξουμε το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Ελληνική πολιτεία.

Το 1992 προέκυψε πια το Μακεδονικό όπως το ξέρουμε σήμερα.

Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου Κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», συνέβησαν τα ακόλουθα.

Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία που μπορεί να έχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον».

Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της ΕΟΚ ανέθεσαν στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας João de Deus Pinheiro να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας. Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων ο κύριος Πινεϊρο πρότεινε το όνομα «Nova Macedonia». Η πρότασις Πινεϊρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) γιατί περιείχε το όνομα «Μακεδονία».

Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας ως νέου κράτους.

Μετά την συνάντηση των Αρχηγών ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο ανακοινωθέν.

«Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου ʽ91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία».

Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη “Μακεδονία”».

Στις 7 Ιουνίου 1992, ο Αμερικανός ιστορικός και αρθρογράφος Johann Fink δημοσίευσε άρθρο στην αλυσίδα 300 και πλέον εφημερίδων του “Scripps Howard News Service”στο οποίο άρθρο έλεγε και τα εξής:

«Η Μακεδονία, η φτωχότερη από τις πρώην δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της, είναι και πάλι ελεύθερη έπειτα από είκοσι δύο αιώνες κατοχής από ξένους. Τώρα υπάρχει ανησυχία ότι η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επί πολλά χρόνια εκρηκτική ύλη σε πυριτιδαποθήκη, είναι πιθανόν να αποτελέσει και πάλι το μήλον της έριδος ανάμεσα στις γείτονες χώρες, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Σερβία.

Η σημαντικότερη αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας προέρχεται από την Ελλάδα. Η Αθήνα, που περιγράφει υποτιμητικά τη Μακεδονία ως «ψευτο-δημοκρατία», αντιτίθεται στη χρήση του ονόματος Μακεδονία ως εθνικού ονόματος για τη νεοσύστατη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ονομασία αυτή είναι ταυτόσημη με την ονομασία της διοικητικής περιφέρειας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αποτελούσε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας μέχρι το 1913. Ως μέλος διαφόρων διεθνών οργανισμών, η Αθήνα έχει τελικά απομονώσει τη Μακεδονία από τη διεθνή κοινότητα».

Κυρίες και κύριοι, έχετε ξανακούσει τέτοιες ηλιθιότητες να λέγονται από ιστορικούς; Αυτός ο κύριος ισχυρίζεται ότι εδώ και δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια υπήρχε κράτος Μακεδονία, οι κάτοικοί του οποίου ήταν Σλάβοι, όπως και ο ένδοξος βασιλεύς του ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι κακό πράγμα η άγνοια!

Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κυβερνήτης Μπίλ Κλίντον (Bill Clinton) έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση με τίτλο:
«ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ».

Είπε ο κ. Κλίντον: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία».Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης.

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας».

Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992 ο Μπίλ Κλίντον εκλέχτηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κερδίζοντας τις εκλογές από τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς.

Λίγες μέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Τί έγινε τότε... Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπίλ Κλίντον ο Τζόρτζ Μπούς έστειλε τον Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ήγκελμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις ΗΠΑ το νέο κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Μπους προσπάθησε να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση στους Σκοπιανούς των ΗΠΑ, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αποτυχημένη προεκλογική του προσπάθεια.

Επιστρατεύτηκα από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να βοηθήσω σαν ένας από τους «παράγοντες της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας».

Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χαμσάϊρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής όσον αφορά στις Προεδρικές Εκλογές, και μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του Μπίλ Κλίντον στην ίδια πολιτεία.

Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Αμερικανική Κυβέρνηση πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993 να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το νέο αυτό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής θα ήταν άσχετη εφόσον η κυβέρνηση Μπους ήταν πλέον μεταβατική.

Στην Αθήνα συναντήθηκα στο Γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και μερικές μέρες αργότερα με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επίσης για το ίδιο θέμα συναντήθηκα και με την κα. Ντόρα Μπακογιάννη, τότε υπουργό πολιτισμού.

Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα. Μπακογιάννη τόνισαν την σπουδαιότητα του να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπίλ Κλίντον αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού κόμματος που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπίλ Κλίντον.

Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από μια σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μαϊκλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζόρτζ Μπούς.

Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μαϊκλ Δουκάκη έναν από τους πιο στενούς πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές του Μπίλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μαϊκλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας από τις ΗΠΑ με ονομασία που περιείχε το όνομα «Μακεδονία»και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπούς.

Ο Μαϊκ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον Άντονυ Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπραϊτ (Madeleine Albright). Ο Λέϊκ και η Ολμπράϊτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπίλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρική του εκστρατεία του 1992. Ο Άντονυ Λέϊκ διορίστηκε Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Κλίντον στο Λευκό Οίκο και η Μαντλίν Ολμπραϊτ έγινε Πρέσβης της Κυβέρνησης Κλίντον στα Ηνωμένα Έθνη και αργότερα Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από έξι (6) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάϊκ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.

Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπίλ Κλίντον καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Ήγκελμπέργκερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993 μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον.

This article comes from Greek News
http://www.greeknewsonline.com

04 Μαρτίου 2008

Η τέχνη και τα ζητήματα ύφους τσέπης....

Αχ η τέχνη

Δεν ξέρω, δεν σας πονά που οι άνθρωποι της τέχνης, "ιδιωτεύουν"????
εμένα με σκοτώνει.

Η τέχνη θα πεθάνει.

Άρρωστη είναι. Ψυχοραγά.
Ο γιατρός διέγνωσε,
παραλυριματική ποδάγρα.
Ακολουθούμε τα λόγια, τρεχάτοι, άπλυτοι, σιχαμένοι.
Οι εικόνες ατάκτως ερημένες.
Τα γλυπτά χάσκουν, άνευ ζωής.
Και αυτός στην Μ. Βρετανία, ψωμόλυσας, μπατίρης, αναξιοπρεπής...
Λιγουρεύεται λίγο οξύρυγχο.
Είδε τα πάντα, πονά αλλά δεν έχει ψυχή.
Είναι νεκρός, λιγούρης ίδιος ο χάρος.
Και εσύ βροχερό δειλινό νυστάζεις.
Φοράς σκουλαρίκια παντού, έχεις τατού παντού.
Η μελάνη κυρίευσε το νου.
Ο κύριος Ευηπόληπτος... περάστε.... ξεράστε όπου θέτε μον λίγη ψυχούλα αφήστε μου...
βιάστε με.... αντέχω....
θα πιώ, στο μπαρ για να αυτοκαθαριστώ... να βρίσω την κοινωνία, το σύστημα...
Ξέρετε, πότε είναι το επόμενο σουαρέ, γκαλά;
θα χω ξεμεθύσει;
Ναι.
Θα είμαι έτοιμος να σας πουλήσω την ψυχή μου...
Ώσπου το τέλος να φανεί...
Και η εφημερίς των Αθηνών να γράψει...
Έφυγε ο γλύπτης... πλήρους δημιουργίας...
Κατέφαγε όλο τον οξύριγχο...
Και έσκασε...
Τα υπολοίματα καθάρισαν άτυχες νέες...
Καθαρίστριες των 400 ευρώ...
Αξιοπρεπείς όμως.....




Αν ήμουν υπερεαλιστής

λέτε να ήμουν και ληστής??????? χαχα



Μου ήπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Και τους είπα, ότι πλένω με Skip τα εσώρουχά μου...
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Και τους είπα, ότι συχνάζω εις το ενεχυροδανηστήριον...
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Τους είπα, ότι ενταφιασμένης της τέχνης, αναδύονται κρινάκια θεσπέσια...
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Τους είπα, ότι οι μηχανές εσωτερικής καύσεως και οι τουρμπίνες, ενταφιάζουν τα αρχέτυπα ιερογλυφικά....
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής...
Και έκλαιγα τρεις ημέρες, από αγωνία για το παιδί σου....
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Και ήθελα, να μου φιλήσεις το στόμα, να κλάψω, να φωνάξω.
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Και φώναξα τον μπόγια, να με μαζέψει....
Μου είπαν, ότι είμαι σουρεαλιστής....
Και τους είπα, ότι είμαι άνθρωπος....
Και κλαίγαμε, χαρούμενοι όλοι μαζί.....

21 Φεβρουαρίου 2008

έχω μια ηρεμία σαν τους ακούω...

μια φωνή ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ.... και πάνω από όλα άνθρωπος που τιμά τους φίλους του... πράγμα σπάνιο και με υψηλό χιούμορ.... ένα λατρεμένο αφιερομένο στα αγαπημένα θέματα..


και η Μυριβόλος...

και τα δικά μου...

και ηρωικά....

18 Φεβρουαρίου 2008

το κόσοβο....

Ο Ελληνικός ιμπεριαλισμός, η δυγλωσσία όλων των πολιτικών και η αποκρουστική εικόνα των Ελλήνων εξουσιαστών ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ξαναπαρουσιάστηκε....
Αφορμή η αστεία υπόθεση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και όλων αυτών των κρατιδίων ΜΑΡΙΟΝΕΤΩΝ που έστησαν οι ιμπεριαλιστές τα τελευταία χρόνια...

"Ετοιμη η ευρω-δύναμη

Οι 27 έχουν αποφασίσει ομοφώνως πλην Κύπρου (απείχε) να προχωρήσει σιωπηρώς όλη η διαδικασία. Η σερβική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι ακυρώνει εκ των προτέρων την επικείμενη μονομερή ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, ενέργεια που «παραβιάζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας». Ρωσία και Σερβία ζήτησαν έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας εν όψει της ανακήρυξης και ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών έσπευσε στη Νέα Υόρκη.

Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει η συνεδρίαση γιατί το θέμα έχει εγκαταλείψει το κτήριο του ΟΗΕ. Η Σερβία δεν θα επιτρέψει την ταπείνωσή της από ένα κράτος - μαριονέτα, δήλωσε ο πρωθυπουργός Βόισλαβ Κοστούνιτσα. Η Γαλλία ανακοίνωσε ότι διαβουλεύεται με τους εταίρους της στην Ε.Ε. και το θέμα θα συζητηθεί στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων (ΥΠΕΞ).



(Πηγές: Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό, ΑΠΕ)



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/02/2008"



Μόνο η Κυπριακή αστική τάξη ψήφισε λευκό (και αυτή άστεία μπούρδα με το κρατιδιάκη που νομίζει ότι είνα κράτος... κράτος μια χαψιά... στους ιμπεριαλιστές Εγγλέζους Τούρκους και Έλληνες).

Στα διεθνή λοιπόν φόρα είμαστε κομμάτι του ιμπεριαλισμού και εδώ μέσα στην χώρα το παίζουν ψευτολυπημένοι.... Ξανά στο μυαλό μου η υπόθεση του Οτσαλάν... που ένας θεός ξέρει χαχα πως έφτασε στα χέρια του Τούρκικου κράτους....

Ωρισμένες σκέψεις που κάνω πρωινιάτικα...

1) Πόσο δίκαια ήταν η κριτική ενάντια στην αυστροουγγρική αριστερά που έκανε ο Λένιν... Δεν νομίζω ότι αξίζει να υποστηρίζει κανείς προοδευτικός μικρές χωρούλες και ψευτοκρατίδια που δεν μπορούν να υπερασπιστούν ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥΣ ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ...

2) Η αριστερά ή θα είναι με τους καταπιεσμένους σε μια ανεξάρτητη πορεία που θα ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ή θα είναι μια ψοφοδεής σκύλα που γλύφει τα κόκκαλα που τις πετάνε από το τραπέζι οι πλόύσιοι αρχόντοι...

3) Η αστική τάξη της Ελλάδας είναι μια αστική τάξη όπως όλες οι άλλες ιμπεριλιστικές αστικές τάξεις του πλανήτη... ψευτοτσαμπουκάς θρασύδηλη και προδότρα συνάμα... Δεν δυστάζει να πουλήσει και τα παιδιά του (με θλίψη δεν λέω... χαχα) αν είναι να κερδίσει μια δραχμή... Θυμίζω Οτσαλάν Κόσσσοβο Κύπρο Τουρκία...

4) εργατική τάξη εργατική τάξη εργατική τάξη εργατική τάξη.... Αυτό είναι το μόνο που μένει έμενε και θα μείνει.... όχι βέβαια όπως είναι τώρα που ορισμένες φορές την συχαίνεσε αλλά ΣΑΝ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ....


Υπενθυμίσεις αναγκαίες για Έλληνες χαζοχαρούμενα σκεπτόμενους....

Α) Αλβανικός εθνικισμός σε νέες ιστορίες
Β) Εθνική κρίση και πιθανή διάλυση του Κεμαλισμού και του Τουρκισμού
Γ) Βουλγάρικος εθνικισμός που είναι ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ εχθρός του ελληνικού εθνικισμού
Δ) Ο ρόλος του κατσικοφλέτικου φανφαρόνικου γελοίου αστείου κομψού Ιταλικού κράτους και οι σχέσεις τους με τον Αλβανικό εθνικισμό ως ότου να τον κάνει μια χαψά...

12 Φεβρουαρίου 2008

Θλήψις.... όνειδος .... ανάθεμα τα χασίσια που ταίζετε τον κόσμο...

αυτό που βλέπετε... δεν ξέρω τι διάολο θρησκεία είναι χριστιανική μουσουλμανική βουδιστική ανιμιστική .... ότι και να είναι ανάθεμα... τι χίτλερ τι μουσολίνη τι παπαδόπουλος.... απλοί μαιντανοί....αλλά επειδή ξέρω τι είναι... ας τα βλέπουν οι ψευτοαριστεροί... οι ψευτοδιανοούμενοι... οι οπαδοί των ανοιχτών συνόρων...

10 Φεβρουαρίου 2008

και πίνουν και δεν δίνουν.... ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΠΑΦΟ ΤΟΥΣ

γουρούνια προσκηνίσατε... έρχετε ο εστεμένος ο ΑΝΑΞ... Ο μη έχων υπόστασιν σαρκικήν αλλά άναρχον γιατί είναι ο ΕΙΣ... (ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΝΩ....)
θέλω να πω κάτι υπάρχει κάτι κοινό για εμάς τους Έλληνες και τους Τζαμαικανούς οπαδούς του θεού.... ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΟ.... είμαστε παιδιά του πλανήτη γη...... ΧΑΧΑΧΑ

07 Φεβρουαρίου 2008

Καταγγέλω τους Μελχίτες... χαχα

προσοχή προσοχή είναι μερικά εκκατομύρια που ντύνονται με τα άμφια της ορθοδοξίας... (μωρέ όταν τα βγάζουν οι παπάδες... δεν προσέχουν που τα βάζουν...) και ακολουθούν τον πάπα της Ρώμης (εκεί που θα βγει το κατηραμένο φίδι)Embedding disabled by requestEmbedding disabled by request
και μιλάνε που και που ελληνικά... σα δε ντρέπονται...

05 Φεβρουαρίου 2008

Πιστός στα γκρουμπούσκουλα... του κόσμου....

Από εδώ και εμπρός θα σας παρουσιάζω ενδιαφέροντες μειονότητες που θα γίνουν.... κυρίαρχοι του κόσμου... ξεκινώ από την παγκόσμια αποκατάσταση της αλήθειας για τους Νεστοριανούς που οι Ρωμαίοι της Κωσταντινούπολις έδιωξαν ως την Κίνα και όσους λέγονται σήμερα ΑΡΑΜΑΙΣΤΕΣ .... θα νικήσουμε...

04 Φεβρουαρίου 2008

100 χρόνια ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΑΡΑ 100 χρόνια προσφοράς στον αθλητισμό και το θέαμα

100 χρόνια αγάπης σε όλα τα αθλήματα ... από την 13 στην Λεωφόρο... από τον Τάφο του ινδού από το ανοικτό κολυμβητήριο στην καλλιρόης από τα τμήματα ξιφακίας πόλο στίβου βόλλευ από το τμήμα πάλης μπόξ (αυτό που ήταν φόβος και τρόμος για τους τότε μικρούς αθλητές...) ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟ μεγαλείο του συλλόγου μας...

ένα θερμό ευχαριστώ για το τμήμα ξιφασκίας,,, με τους μεγαλους αθλητές μας....

29 Ιανουαρίου 2008

Μαθήματα αστικής πολιτικής επάνω από το σκήνωμα....

Απολαύστε ...

«Ο μακαριστός Χριστόδουλος εργάσθηκε για την ανεξιθρησκία και την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Προήγαγε με συνέπεια και επιτυχία τον διάλογο μεταξύ των θρησκειών και την κατανόηση μεταξύ των διαφόρων πολιτισμικών ιδιωμάτων»
δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτεριγκ


Και τώρα ρωτώ εγώ.... "είμαι από άλλο πλανήτη???

Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα... Αυτό είναι αστική πολιτική. ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑ πώς οι αστοί ανά την γη εννοούνε την επιβολή της πνευματικής δικτατορίας τους επάνω στις καταπιεσμένες τάξεις..

Και επειδή συχαίνομαι τον ηλίθιο αντιαμερικανισμό (μια φτιαχτή ιστορία που δηλητηριάζει την ψυχή των Ελλήνων) εργατών ας δούμε και την δήλωση Μπους:

"...ήταν ευρέως γνωστός ως μία ευκρινής φωνή της Ορθόδοξης πίστης...»

Αυτά όλα από το www.in.gr από εκεί τα αλίευσα

Και τώρα ορισμένες σκέψεις για την κοίμηση του μακαριστού Χριστοδούλου
είναι ανάγκη βρε κανάγιες της Συνόδου να λέτε αλήθειες πριν την ταφή??
Αν σε κάτι διαφέρουμε στην υφήλιο εμείς και οι Ισπανοί είναι ο θρήνος... Αφήστε αυτούς που θρηνούν να κάνουν το καθήκον τους....

28 Ιανουαρίου 2008

Κύριε Γαργαντούα.... και τσαχπίνικα όντα

Κύριε Γαργαντούα....

Στα ύψη, τα δυσθεώρητα,
στους πύργους,
τις αμαρτίας
που με κόπο, ευλυγισία, ανήλθατε....
Δοξασμένο, τιμημένο, το όνομά σας
δεν πρόκειται να φτάσω.
Στην πίστη, σταθερός, αμετακείνητος,
παλεύω για να μείνω.
Τις έπιτυχίες σας,
δεν τις μετρώ.
Κε Γαργαντούα....
Μετρώ, τις παραλυριματικές γοργόνες της θάλασσας,
που σκίζουν, τις λεωφόρους των Ωκεανών,
για την οστρακοανάστασή τους...
Εκεί, στην κοραλένια στρούγκα...
Εκεί,
ακριβώς
υπάρχουν οι δυνάμεις της τελικής μάχης,
του πιστεύω μου,
του ...σου,
του ...του.
Εκεί,
εκγυμνάζονται, εν ναρκώσει,δρακωντοειδής
αγαπησιάρικα τέρατα.
Τον κύριο Γαργαντούα, να συντρίψουν.
Τον κύριο γαμψήλατο, οριοδοφίτη,χρηματοκλέφτη,ονειροκαστροφέα...
Κύριε Γαργαντούα
τρέμετε.
Το πιστεύω μας, τρέφεται.




Tσαχπίνικα όντα

Τσαχπίνικο όν.
Τσαχπίνικο πλάσμα.
Τσαχπίνικο ζαμπόν βούτηρο Κερκύρας.
Τσαχπίνικο μέλι, από ιδιωτικά μελισσοκομικά άλση της Αττικοβοιωτίας και παρεμφερών νήσων.
Τσαχπίνικο όνειρο ρυτίνης, συλλέγουσας από ιδιωτική έκτασιν ιδιωτικού!! δάσους.
Τσαχπίνικο όργανο της τάξης μετά κραδαίνοντος ροπάλλου.
Τσαχπίνικο καπνιστό μπούτι γαλοπούλας, πάπιας, ή Katerpillar.
Τσαχπίνικο μοτέρ μουγκρίζοντος οδοστροτήρος Εθνικής οδού.
Τσαχπίνικο οικονομικό πλάνο συσσώρευσης, έρωτος, χρήματος.
Τσαχπίνικο εσταντέ, καταντού, Κατμαντού, Καστράτε ονειρώδη.
Τσαχπίνικο λεξιλόγιο, κενού περιεχομένου, ερωτικής ανασφάλειας.
Τσαχπίνικο μπούτι γαζέλας, βδέλας, δρόμου, φαναριού.
Τσαχπίνικο κενοτάφιο ποιητικής κενότητας μνημοσύνου.
Τσαχπίνικο κορίτσι του μπαρ, με προτεταγμένα στήθη.
Τσαχπίνικο μίνυ, γλουτιαίους χαραγμένους μυς οπισθίου κάλους.
Τσαχπίνικο πυροβολικό, εν μέσω Αθηναικών λεωφόρων.
Τσαχπίνικο μαρς -της μαρς - της σοικολάτας, της σοκοφρέτας.
Τσαχπίνικο κενό της ποιητικής μετριότητας, του φόβου.
Τσαχπίνικο μικρό κορίτσι, με το γαλλικό κρασί που τόσες φορές το έχεις υποσχεθεί...
Τσαχπίνικο ερωτικό πλάσμα της άνοιξης.
Τσαχπίνικο μωρό πόσο σε θέλω...
Τσαχπίνικο ρομαντικό μωρό, πόσο θέλω να κυριεύσω τον νου ,τον νου, τον νου και το κορμί.
Τσαχπίνικο μωρό, πόσο θέλω να γητέψω, να εξαρτήσω, να εξαρτηθώ...
Τσαχπίνικο μωρό, τις γαλοπούλες τα ροζ μπηφ τα τσίλι, τα σπαράγγια τις σως.
Τσαχπίνικο πόσο θέλω, να τα βάλω στην υψηκάμινο της Χαλυβδουργικής, μαζί και την Ολυμπιάδα τους.
Τσαχπίνικο να τα βάλω στους 8500 βαθμούς κελσίου παράγοντας.
Τσαχπίνικο τον ΈΡΩΤΑ............

25 Ιανουαρίου 2008

Τα σκουλίκια δεν κάνει να τα καταλαβαίνουμε????

Αόματους ναι αόματους μας θέλουν.... να μην βλέπωσιν τίποτα από την μπίχλα τους την βοθρίλα τους και την απανθρωπιά τους ... να μην παίρνουμε μυρωδιά από τα απίστευτα πλεγμένα ερωτικά και πολιτικά σκάνδαλά τους.... τόσο αόματους που εν χορώ απαιτούν: ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.... τους χάλασε βλέπετε που ανοίξαμε την πόρτα και κοιτάξαμε μέσα... σιγά μωρέ τι είδαμε?
ένα αγόρι καθισμένο (να το αδυνατίσουν το παιδί...) με ένα κορίτσι... κάτι κονδύλια και κάτι διορισμούς ΣΙΓΑ ΤΑ ΩΑ....!!!!
αλλά οι κακές οι γλώσσες στα gay bar.... και τι δεν λένε ... εκεί να δείτε.... πήγα στον Αλέκο προχτές στο Κολωνάκι (υπάρχει ακόμα?????) και μου είπαν... ότι ξέρεις στο dvd.... ναι βρε τους λέω πείτε μην σας ξεσκίσω το κολαράκι... και τι μου λένε?? δεν σου λέω δεν σου λέω... χαχα και χου χου απαπαπα.....
να μου λένε έλεγε ότι ο μεγάλος ο θεός.... ποιός λέω ο παλαιός???ο έξω ευρισκόμενος?? ε λέω τι?? να μου λέει ... το κουνέλι... έλα ρε???? τους λέω ... που το μάθετε??? στο dvd.... τι λέω υπήρχε τέτοιο τότε.....???? μπααααααααααααα
πετάγετε τότε η συντρόφησα η Αλέκα.... κάνει λέει έκκλησι σους διανοούμενους να λένε πιό σοβαρά πράγματα... στο τηλεκούτι... μπα???????? τις λέω... και τι θα λέμε Αλέκα στον Αλέκο??? για τους φαντάρους μόνο?? θέλουμε και κάτι πιο... να το πω πιό καυλέ? πιό πολιτικό? ναι πιό πολιτικό....μμμμμ
δηλαδή να μην ξέρουμε πως τον παίρνουν?? οι φίλοι στα μπαρ τον παίρνουν και ψάχνουν χρόνια να βρουν γιατί τον παίρνουν... να μην βοηθηθούν από ένα ντι βι ντι??? μπορεί να βρουν την αιώνια αλήθεια... το νέο εξκάλιμπερ...
εντάξει εντάξει τους λέω αυτός πέθανε ... αυτός ο νέος... πως διάολε ψάχνει να βρει την ηδονή? μήπως έχει βρει την αιώνια αλήθεια που κανείς δεν βρήκε ως τώρα??? μμμμμμμμμμμμμ

24 Ιανουαρίου 2008

Aς σώσουν την πατρίδα τους όπως μπορούνε...

Αχ βαχ... δεν με έδωκαν και μένα το κάτι τις.... δεν με έδωκαν...
και έχω κουτσομπολιά για αδελφές ψυχές....
μπόλικες... ως και θείους...
σνιφ....



21 Ιανουαρίου 2008

Μωρέ τι μας λες Κα Κανέλη?? βουλευτίνα του λαού.....

Υπάρχει κάποιο τελικά ιερατείο που δίνει άφεση αμαρτιών σ' ότι λέει η κα Κανέλη? Η αλήθεια είναι ότι κάτι μου μυρίζει και με την κα Παπαρήγα και γενικότερα στο ΚΚΕ γύρω από το θέμα του σκανδάλου που έσκασε σε όλη την κοινωνία... (Ζαχοπουλιάδα...)
Και ξεκινάμε αν αναλύουμε τοποθετήσεις κας Κανέλη με αφορμή τον Παναθηναικό... Είπε για 200!!!????? ολόκληρη θύρα 6 και 7 και αυτή είδε μόνο 200 ότι ασκούσαν υβριστική κριτική στον κο Τζίγκερ.... Και δεν είδε δύο φορές που όλο το γήπεδο χειροκρότησε τους 2,500 οπαδούς που εν χορώ τα έσουρναν στον κο πρόεδρο...
Και είχε την ανάγκη η κα Κανέλη να σώσει τον Τζίγκερ?????
Γιατί?? τέτοια πρεμούρα??
Και είπε ότι οι 200 της θυμίζουν dvd... να σου πω εγώ κα Κανέλη τι μου θυμίζουν εμένα οι δηλώσεις σας?? μπα... ας το αφήσουμε....
Εκτός από την ορθοδοξία σας θέλετε να σώσετε και τον κο Τζίγκερ? (οφείλω να πω ότι έχουμε στην ορθοδοξία κάτι κοινό και κάτι μακρινό .... εγώ μελετώ την ορθοδοξία αλλά εγώ δεν πιστεύω... στους επουράνιους θεούς σας....)
Βρε έχουμε κουζουλαθεί εντελώς.... η αριστερά υπέρμαχος των εφοπλιστών......
Βρε που καταντήσαμε....
Είχαμε τους γάβρους που μπαίνανε όλοι αυτοί οι ψευτοαριστεροί (ρε κάτι μπηνελίκια που θέλω να ρίξω...) κάτι Φασούληδες κάτι Ανδρουλάκηδες κάτι Αναστασιάδηδες κάτι Κωστοπουλαίοι που είχαν ένσημα αριστερού...... και το παίζουν ψευτοδιανοούμενοι και εξυπνάκηδες και παραμύθιαζαν τους καημένους τους ολυμπιακούς ότι δήθεν είναι η ομάδα του λαού.... και τώρα μας έρχονται και σε μας τους βάζελους???
όχι ρε μακριά τζους...
εμείς είμαστε παναθηναικοί (καλό θα ήταν να μην ασχολούμαστε....) γουστάρουμε και δεν αμολάμε ιδεολογικές καρικατούρες για να μολήσουμε μελάνι θολούρας....
είμαστε βάζελοι χωρίς ιδεολογικές αναγωγές.....
αμάν πιά που μπλέκετε την αριστερά σε μ.....ς ενοχοποιημένοι νάνοι..

Bρήκα κάτι που αναδημοσιεύω.... μου άρεσε...


Μια «ήσυχη γυναίκα», αμαζόνα της Κομμούνας
Λουίζα Μισέλ, 100 χρόνια από τον θάνατό της
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Ιανουάριος του 2005 στο Παρίσι είναι αφιερωμένος στην 100ή επέτειο του θανάτου της Λουίζας Μισέλ (1830-1905). Το όνομά της αναδείχθηκε με την Κομμούνα του Παρισιού και το κοινωνικό κίνημα στα τέλη τού 19ου αιώνα. Τα παρισινά γεγονότα του Μαρτίου - Μαΐου 1871 κατέπληξαν τον κόσμο όχι μόνον με την τόλμη και πρωτοβουλία των «ασήμων και ανωνύμων», αλλά και με την έκταση της σαρωτικής καταστολής που ακολούθησε.Επρεπε η «κατώτερη τάξη» να τιμωρηθεί παραδειγματικά, να ξεριζωθεί από τις λαϊκές προσδοκίες κάθε υποψία οράματος για έναν διαφορετικό κόσμο. Ομως, το αίμα που έβαψε τους παρισινούς δρόμους, αντί να εξαφανίσει το μικρόβιο της κοινωνικής απείθειας, το μετέδωσε στην υφήλιο. Η αναφορά στην Κομμούνα, αντί να σβήσει, εγκαταστάθηκε στη μυθολογία όλων των κοινωνικών κινημάτων. Τα άσημα και ανώνυμα θύματα της καταστολής ξεπέρασαν τελικά σε διασημότητα τα γνωστά ονόματα και απέβησαν σύμβολα του παγκόσμιου κοινωνικού γίγνεσθαι.Η περιγραφή της δίδεται από αστυνομικά και δικαστικά έγγραφα, με αφορμή τις συλλήψεις, δίκες και καταδίκες, φυλακίσεις και εξορίες της. Στο κρίσιμο δίμηνο του 1871, η «άσημη και χωρίς μαθητές δασκάλα» ηγήθηκε «τάγματος αμαζόνων», που περιεφέροντο στα οδοφράγματα των παρισινών δρόμων, με ατημέλητο χιτώνιο πολιτοφύλακα και καραμπίνα ριχτή στους ώμους, προς ανεφοδιασμό των μαχητών, περίθαλψη τραυματιών, συντονισμό δράσης ανάμεσα στα παρισινά διαμερίσματα.Ο κατοπινός πρωθυπουργός Κλεμανσό (1841-1929), που συμμετείχε επίσης στην Κομμούνα, επαναλάμβανε: «Απορώ πώς διασώθηκε ακέραιη μέσα σε τόση καθημερινή βροχή από σφαίρες». Ηγήθηκε συλλόγου αλληλοβοήθειας εργαζομένων γυναικών (1869) και επιτροπής επαγρύπνησης δημοκρατικών πολιτών στο διαμέρισμα της Μονμάρτης (1870). Τα πρωινά εργαζόταν ως δασκάλα στο σχολείο που η ίδια είχε ιδρύσει από το 1865, τα απογεύματα συμμετείχε στις συνελεύσεις τής λέσχης «Η πατρίδα σε κίνδυνο», με αντικείμενο την επιβίωση των λαϊκών τάξεων κατά την προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων. Εξεπροσώπησε τις γυναικείες οργανώσεις στην Κεντρική Επιτροπή της Κομμούνας. Οι πληροφοριοδότες την περιγράφουν ως «συνεπαρμένη και ευέξαπτη γυναίκα», που επαναλάμβανε συνεχώς μέχρι κορεσμού και ναυτίας «Ζήτω η Κομμούνα, ζήτω η παγκόσμια επανάσταση».Νόθα κόρη ενός πυργοδεσπότη και της καμαριέρας του, έλαβε δημοκρατική αγωγή με ανήσυχο και κριτικό πνεύμα. Αυτό την ώθησε να εγκαταλείψει την υποτακτικότητα της επαρχίας, επιλέγοντας την οδό τής απείθειας, την κοινωνική περιπέτεια, τη διέγερση του πλήθους στην πρωτεύουσα. Ως δασκάλα, αρνήθηκε να δώσει τόσο τον αυτοκρατορικό όρκο όσο και τον εκκλησιαστικό, πράγμα που την παροχέτευσε μοιραία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Υπέγραφε λογοτεχνικά κείμενα με το ψευδώνυμο «Ενζωλοράς», αποτίοντας φόρο τιμής στη μυθιστορηματική μορφή τού φοιτητικού ηγέτη που εκτελέστηκε στα παρισινά οδοφράγματα του 1832, όπως τα απαθανάτισε στους «Αθλιους» ο Βίκτωρ Ουγκώ. Κατάπληκτος ο ηλικιωμένος συγγραφεύς έβλεπε στη νεαρή γυναίκα του 1870 να μετενσαρκώνεται ο ήρωας, που είχε φιλοτεχνήσει για τους νέους τού 1830. Η «αιματηρή εβδομάδα» του Μαΐου 1871 κόστισε 30.000 εκτελέσεις στον τοίχο του νεκροταφείου Περ Λασέζ, 32.905 καταδίκες σε φυλακές και εξορίες, 105 καταδίκες σε θάνατο. Ο αγαπημένος της, Θεόφιλος Φερέ, πρόλαβε να φωνάξει στους δικαστές «Ελεύθερος έζησα, ελεύθερος θέλω να πεθάνω», προτού οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.Η ίδια εξήγησε στους δικαστές της (Σεπτέμβριος 1871) πως «έπραξε ό,τι ήταν υποχρεωμένη να πράξει: το καθήκον της, χωρίς μίσος, χωρίς οργή, χωρίς οίκτο, ούτε για τους άλλους ούτε καν για τον εαυτό της» και αρνήθηκε ν' απολογηθεί. Για ποιο πράγμα ν' απολογηθεί κάποιος που επιτελεί το καθήκον του; Αντιθέτως, η αθέτηση καθήκοντος υπόκειται σε εξήγηση και απολογία.Αποποιήθηκε την έφεση, δηλώνοντας ότι από την εξορία, προτιμούσε τον θάνατο. Αποφώνησε τους δικαστές της ως εξής: «Εάν δεν είσθε δειλοί, σκοτώστε με». Η καταστολή απέβη τόσο υπέρμετρη, ώστε, όπως η ίδια ετόνιζε, αυτό κατέστησε περιττή «την εκδίκηση του αίματος: το ιστορικό όνειδος ήταν ήδη αρκετό για να καταπλακώσει στο μέλλον τούς καταστολείς». Δέσμια μεταφέρθηκε, μαζί με χιλιάδες άσημους και ανώνυμους, στη Νέα Καληδονία του Ειρηνικού Ωκεανού, που χωριζόταν από τη Γαλλία με ναυτικό ταξίδι τεσσάρων μηνών. Στην εξορία, αμετανόητη, εισήγαγε τον αλφαβητισμό στους ιθαγενείς Κανάκους και το πνεύμα της εξέγερσης εναντίον τού αποικιοκρατικού συστήματος της πατρίδος της.Μετά την αμνηστία του 1880, επανήλθε στην Ευρώπη και αναδείχθηκε ηγερία του διεθνούς κοινωνικού κινήματος μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου, συμμετέχονας σε συγκεντρώσεις και οργανώσεις, με πολιτική δράση, άρθρα, ομιλίες. Ορκιζόταν στο όνομα του Αυγούστου Μπλανκί (1805-1881), που διέτρεξε το μέγιστο μέρος του βίου του κρατούμενος στις φυλακές, και εκφώνησε επικήδειο στην κηδεία του ενώπιον 100.000 ατόμων στο Περ Λασέζ. Πάντα διαθέσιμη να μετατραπεί σε ανθρωποβόμβα, προκειμένου να πλήξει τον Θιέρσο, πρωθυπουργό της αιματηρής καταστολής του 1871. Σε παρατήρηση δικαστή ότι δεν έχανε διαδήλωση, η κατηγορούμενη απάντησε: «Δυστυχώς, κύριε πρόεδρε, αυτό συμβαίνει διότι βρίσκομαι πάντα με το μέρος των αδικημένων».Τον Ιούλιο του 1881 εκπροσώπησε τη Γαλλία στο διεθνές συνέδριο κοινωνικών κινημάτων του Λονδίνου, που αναγνώρισε την «έμπρακτη προπαγάνδα» ως μέσο χειραφέτησης των εργαζομένων. Παρ' όλα αυτά, η ίδια έβλεπε χωρίς αυταπάτες ότι οι βομβιστικές επιθέσεις των αναρχικών συντρόφων της στα τέλη του 19ου αιώνα δεν ήσαν παρά πράξεις απελπισίας, χωρίς δυνατότητα λαϊκής συσπείρωσης ούτε θετική προοπτική για το μέλλον, πράξεις που μοιραία συνέβαλαν στην εμπέδωση της αστικής τάξης πραγμάτων. Στο μαύρο τής απόγνωσης, που ήταν το χρώμα των αναρχικών, συνιστούσε να προστεθεί κάποιο χρώμα ελπίδας. Μοιραία άνοιγε έτσι ο δρόμος για τη σωματειακή οργάνωση της εργασίας.Ο συνεργάτης της Αιμίλιος Πουζέ (1860-1931) πρωτοστάτησε στη δημουργία του «επαναστατικού συνδικαλισμού», που διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα. Ως το τέλος της ζωής της, ετόνιζε: «Στην εποχή μας, όπλα μας είναι η ειλικρίνεια και η αμεσότητα. Εχουμε συμφέρον να εμφανίζουμε προς τα έξω ακριβώς ό,τι είμαστε και πιστεύουμε».Επειτα από μια εκατονταετία, στις αρχές του 21ου αιώνα, ανανεωμένο ενδιαφέρον καταγράφεται για το παράδειγμά της. Ισως αυτό οφείλεται στη σημερινή οπισθοδρόμηση του καπιταλισμού στις δεσποτικές μορφές του 19ου αιώνα. Ομως, επίσης, ίσως αυτό δεν είναι άσχετο με τη συναφή κατάρρευση των προτύπων πολιτικής πρακτικής και κοινωνικού οράματος στην εποχή μας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/01/2005

παλαιές τραπεζικές συναλλαγές...

Αφιερωμένο στην κοσμική συναλλαγή,

Δούνε λαβείν,ποσοστό κέρδους,
συμπιεσμένα, σμιλεμένα, νομίσματα,
επιταγές, εξώσεις, κατάθλιψη,
οδός διαφυγής,
στο τρίτο, διάζομα του νου.
Η οργή μου αντρειεύει, εκεί στο τρίτο διάζωμα.
Ο μακελάρης αγριεμένος άντρας παλεύει,
με το Πρέπει.
Με το σήμερα με τον συμβιβασμό, με το καθήκον του εφήμερου.
Νικητής ο χοντρός εισπράκτορας της καταστροφής,
ο ρυπαρός ματαιόδοξος Τραπεζίτης.
Της καταστροφής διώξτε τον γύπα του ούριο....
Άνεμο της χαράς, στο τρίστρατο του κατηραμένου σήμερα,
παλουκώστε σαν τον Κόμη
ανασκολοπίστε τα τάγματα του θανάτου,
ώσπου το λουλούδι της ελπίδας να ματαβλαστήσει...

18 Ιανουαρίου 2008

Εγώ είμαι με την δικαιοσύνην.... γιατί? έτσι μου αρέσει!!!!!

Εγώ δεν πιστεύω ότι το παλληκάρι στην Λούτσα (Αρτέμιδα μην χέσω.... με τα νέα ονόματά τους.... δεν τους άρεσε το Αρβανίτικο....) πέθανε από βία αθλητική.... Μπααααααααα όχι......
Δηλαδή δεν πιστεύω ότι πήγαν κάτι βάζελοι και δολοφόνησαν έναν γαύρο.... Μπααααααααα είχαν διαφορές μεταξύ τους....... το είπε και η αστυνομία..... (πλάκωσε ζέστη!!!!!!!!!!)
Ζεσταίνομε.....
Και δεν πιστεύω ΠΟΤΕ ότι αστυνομία κράτος κόμματα Παναθηναικός Ολυμπιακός αθλητικοί δημοσιογράφοι αθλητικά ράδιο και άλλες φυλλάδες ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ Μπαααααααααα ......
Οτι θέλουν να τα κουκουλόσουν ούτε που το πιστεύω.......
Και η αριστερά η κοινοβουλευτικοί ψευτοαριστερά???? αυτή δεν ασχολήτε με λούμπεν συμπεριφορές...... Ούτε που φαντάζετε η καημένη.... ότι οι πρόβες γίνονται γι αυτήν... Μπαααααααα όλα αυτά πλάσματα της φαντασίας μου είναι.....

17 Ιανουαρίου 2008

Παναθηναικέ

Δεν δένομαι με καμμία ομάδα κλίκα ή ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ομάδα ωστόσο σαν ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΙ αρνούμαστε να βλέπουμε αυτά τα χάλια....


Μεταφέρουμε λοιπόν.... την ανακοίνωσιν του Βγενόπουλου .... και ο ανύπαρκτος θεός ας μας προφυλάσσουν από τους σημερινούς ιδιοκτήτες.... και από μελλοντικούς μικρομπακάληδες....




«Ανακοινώνεται ότι με πρωτοβουλία φιλάθλων και παλαιών αθλητών του Παναθηναϊκού και με συντονιστή τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο δρομολογήθηκε η «ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» με όραμα έναν Παναθηναϊκό πολυμετοχικό, ενιαίο και αδιαίρετο, έναν Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή σε όλα τα αθλήματα, παράδειγμα λειτουργίας και συνεισφοράς στην Ελληνική κοινωνία. Μπαίνοντας στον δεύτερο αιώνα της ζωής και της λειτουργίας του Παναθηναϊκού η σημερινή κατάσταση διάσπασης, διχόνοιας και απαξίωσης (πλην του μπάσκετ και λίγων άλλων εξαιρέσεων) που επικρατεί στο Σύλλογό μας δεν είναι πλέον ανεκτή από κανένα πραγματικό Παναθηναϊκό. Στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει χάσει την ηγετική της θέση στην Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή της ταυτότητα και την υποστήριξη των φιλάθλων της και ο ”Σύλλογος μεγάλος” γίνεται πλέον επικίνδυνα μικρός. Νοιώθουμε ευγνωμοσύνη στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για την παρελθούσα και συνεχιζόμενη προσφορά τους στον Παναθηναϊκό, όμως με μεγάλο σεβασμό τους λέμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν τους ανήκει. Ο Παναθηναϊκός ανήκε, ανήκει και θα ανήκει πάντα στους φιλάθλους και τους αθλητές του και κανένας προσωρινός διαχειριστής δεν μπορεί να αποκτήσει δικαίωμα κυριότητος. Στον Παναθηναϊκό που ονειρευόμαστε ο κ. Γ. Βαρδινογιάννης δικαιούται και πρέπει (αν το θέλει) να έχει σημαντικό ρόλο, αλλά δεν μπορεί πλέον να θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός είναι δικός του χωρίς έλεγχο, χωρίς αμφισβήτηση και χωρίς την δυνατότητα προσφοράς γνώσης και χρημάτων και από εμάς, τους υπόλοιπους φιλάθλους και πρώην αθλητές του Παναθηναϊκού. Η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ μπορεί να υλοποιήσει το όραμα όλων των Παναθηναϊκών φιλάθλων και κυρίως μπορεί να συνεισφέρει στην ΠΑΕ πάθος, γνώση και χρήματα προσθετικά στα όσα προσφέρει η οικογένεια Βαρδινογιάννη, με στόχο την ανατροπή της φθίνουσας πορείας του Συλλόγου μας. Κάνουμε έκκληση στην οικογένεια Βαρδινογιάννη και στην οικογένεια Γιαννακόπουλου για άμεση συνεργασία μαζί μας, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του Παναθηναϊκού για την υλοποίηση του πολυμετοχικού, ενιαίου, αδιαίρετου και ”πρωταθλητή σε όλα τα σπορ” Παναθηναϊκού. Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι πάνω απ΄όλα είναι Παναθηναϊκοί είναι αδιανόητο να μην ανταποκριθούν στην έκκλησή μας και να μην μας αφήσουν να βοηθήσουμε. Την ερχόμενη εβδομάδα η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ θα ανακοινώσει λεπτομερώς τα σχέδιά της και την οργάνωσή της σε Συνέντευξη Τύπου και σύντομα θα δοθεί με ειδική διαδικασία η ευκαιρία σε όλους τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να συμμετάσχουν ή να συμπαρασταθούν στην προσπάθειά μας με τρόπο κόσμιο και ειρηνικό, όπως ταιριάζει στις αρχές και την ιστορία του Συλλόγου μας. Ο Παναθηναϊκός είναι όλων μας, είναι δικός μας και έφθασε η στιγμή όλοι μαζί να γυρίσουμε σελίδα για νέες μεγάλες Ελληνικές και Ευρωπαϊκές επιτυχίες. Υ.Γ. Ως προς τις χθεσινές αλαζονικές, εμπρηστικές και προσβλητικές δηλώσεις του κ. Π. Κόκκαλη και της, μεταξύ άλλων, αμφισβήτησης της ιστορίας του Παναθηναϊκού τον συμβουλεύουμε ότι η έλλειψη σεβασμού προς τον αντίπαλο είναι αντίθετη με την φίλαθλη ιδιότητα και με τις αρχές ενός μεγάλου συλλόγου όπως ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δυστυχώς, με μεγάλο σεβασμό στην ιστορία, την αξία και τους φιλάθλους του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, είμαστε υποχρεωμένοι να του πούμε ότι όποιος κάνει τον μάγκα με τα λεφτά και τις πλάτες του μπαμπά του είναι τζάμπα μάγκας. Ακόμη, του θυμίζουμε ότι το παιχνιδάκι που του έδωσε ό μπαμπάς του για να παίζει είναι επικίνδυνο διότι από τις πράξεις και τα λόγια όλων στο ποδόσφαιρο, όπως κατάντησε σήμερα, μπορεί να χάνονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές».

08 Ιανουαρίου 2008

συνάντηση της θάλασσας...

Θυμάμαι στον Περέα στην ιδιωτική σχολή Ράνης που πήγαινα κάθε μέρα...
Για να γίνω Μαρκόνης ξέρετε .... τιριτάρας...
Και είχα δασκάλους ταμάμ μπασμένους σ' όλα...
Τον πατριώτη τον Γ.......η μας έκαμνε μορς
ήταν τότε στην δίωξη θυμάμαι και μας έλεγε μας έλεγε... τόσα και τόσα...
Αμ ο άλλος που 'ταν διευθυντής Ηλεκτρολογικού Υλικού εις τον Ναύσταθμον Σαλαμίνος...
Και άλλοι και άλλοι πολλοί λατρεμένοι...
Και τότε κάποιο απόγευμα τα μάθαμε όλα...
ΚΑΗΚΑΝ ΟΙ ΣΤΟΛΕΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ....
Θυμάμαι τότε στο γωνιακό καφενέ τις χαρές τα γέλια τι αγωνιστική διάθεσις...
Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου με στολή
με έπνιγε με φώβιζε η προσοχή το μπαλαούρο η εξουσία της βίας τους...
γι αυτό ιδιώτευσα... εις την σχολήν Ράνη....
Πλήρωνα... αλλά ήμουν ελεύθερος να έχω το χακί σακίδιο και το αμπέχωνο.
Το τζιν μου και τις μπότες μου...
Αλλά πάντα σκεπτόμουν τα παιδιά στην
ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ
ΟΙΝΟΥΣΑ
ΚΥΜΗ
ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
ΥΔΡΑ
και όπου αλλού στο διάσκο οι λιμενικοί φυλάκιζαν τα αμούστακα αγόρια και κορίτσια....
αυτή την μέρα που από ότι έμαθα εκ των υστέρων όλοι οι φίλοι μου την θυμώνται...
εκείνη λοιπόν την ημέρα κάηκαν οι στολές στα προαύλια....
έκανε επανάστασι το πόπολο και υπεχώρισεν το κουβέρνο......


Αυτή τη σελίδα την αφιερώνω σε φίλους που δεν θα την διαβάσουν ποτέ...

Στον Γιώργο Ε....η από την Κάρυστο
Στόν Μιχάλη τον παιδικό μου φίλο που η γυναίκα του έκανε το τρίτο κοριτσάκη...
(Αυτοί είναι από τον Βρανά.... την σχολή Βρανά.... εκεί στην 3ης Μεραρχίας...)

και ύστερα

στον Παύλο τον Υ..... η φίλο από τον ασπρόπυργο....
στην Στέλλα την Κ.... την Κρητικιά την καπετάννισα από τις σχολές ασπροπύργου
στον οχτρό μου τον γύφτο κάτω από την ελιά τον καθοδηγητή της ΚΝΕ που έγινε από ότι έμαθα γραμματέας υπουργού της Ν.Δ.
στον Ν. τον Μ...ή από την παράταξη ΑΣΑ του ασπροπύργου που με δέχτηκε τότε... (αυτόνομη συσπείρωσις ασπροπύργου)
στον άλλον που το όνομά του δεν θυμάμαι αλλά ήταν και είναι αναρχικός....
στην Μ....α που ατύχησε και τις εύχομαι τα καλύτερα
στην Ζωή από τον ασπρόπυργο
στην Ελένη την Κ...ού από το Ηράκλειο
στον Τούρκο φίλο ξανθό και γαλανομάτη που σχολόντας από την σχολή τον έβρισκα στην όπερα και ακούγαμε.... και μετά τα πίναμε στον Ιπποπόταμο...

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΩΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΙΔΙΩΣ ΤΟΥ 1979 - 1985

Και τέλος το αφιερώνω στον Βαγγέλη τον Σ...ι από την Κρήτη που με συνόδευε μετά την κοπιώδη εργασία και σχολή στα πανκ κλαμπ της εποχής...
Στον Πήγασσο, την Αρεθούσα.... στη Mad.... παντού.... στα σινεμά και στην αγαμία που μας έδερνε....

07 Ιανουαρίου 2008

Η ζωή μου όλη.... εν λαικόν άσμα δι εμέ...

Φοβάμαι τον θάνατον, σαν καθαρίζω την αυλή μου,
εκ των γλυστερών γυμνοσάλιαγκων.
Φοβάμαι επίσης, την απομάκρυνσιν αγαπημένων ονείρων και τις φυλαυτίας υμών,
ωσάκις πυροβολώ εναντίον, ενάστρου και ανάστρου νεφελόματος
γιγνώσκων, πάντα, την αντιφατικότητα των λεγομένών μου
και τις προκλανικής έπαρσης, των ακαταλήπτων λόγων μου.
Χωρίς, να έχω καταθέσει φως εκ φωτός, λόγου κατανοητού,
σαλπάρω εις το μηδέν της λογοτεχνικής ανυπαρξίας,
εντός σαλτιμπαγκικού κενοταφίου,
εντός ανυπεράσπιστων ονείρων,
εντός του Φρουιδικού αντιφροιδισμού μου,
εντός τρομοκρατικής συραφής μπουρδολογίας,
εντός μιας συραφής κενής ουσίας....



Και τα μάτια της, σαν κλαίνε αστρικές κενόσεις ΚΕΝΟΥ μου μοιάζουν,
γιατί, φοβάμαι μην μου φύγει το μικρό μου κορίτσι,
την ώρα, που γλύφω τα αλατισμένα της πετράδια,
από τα λαμπερά, πλην όμως επικυνδίνως σκοτεινιασμένα μάτια της...
Μικρό μου μικρό, ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμμα?
πότε θα φύγεις και θα μείνω μόνος?
πότε θα μείνεις και θα είμαι μόνος?

04 Ιανουαρίου 2008

Βυζαντινές σοφίες...

Χτες ξαναφόρτωσα... Διάβαζα τα αίσχη των παπικών γουρουνιών όταν κατάλαβαν την Βασιλεύουσα... διάβασα για τους προδότες ενωτικούς ρωμιούς (που τους δικαιολογώ όμως.... κατά βάθος.... και αυτούς οφείλουμε να τους τιμωρήσουμε ιστορικά μαλακά....) και βρήκα στο βιβλίο μια ναρκωτική ουσία ιδιαίτερου κάλους.... Πόσο θέλω να σας την κοινοποιήσω πόσο ... Πάρτε την λοιπόν.....

O Μιχαήλ Κριτόβουλος, ευγενής της γενιάς της άλωσις της Βασιλεύουσας, από τον μεγάλο Μωάμεθ Β΄θα γράψει....
" Ποιός δεν ξέρει ότι από τότε που υπάρχουν άνρθωποι η βασιλική εξουσία δεν έχει παραμείνει πάντα στους ίδιους ανθρώπους ούτε έχει περιοριστεί σε ένα έθνος και σε μία φυλή? Σαν τους πλανήτες, η εξουσία μετακινείται από έθνος σε έθνος κι από τόπο σε τόπο διαδοχικά, αλλάζοντας καθώς προχωράει, πότε με τους Ασσύριους, πότε με τους Μήδους, τους Πέρσες και μετά με τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, νάλογα με τις εποχές, ριζώνοντας πότε στο ένα μέρος και πότε στο άλλο, αλλά χωρίς ποτέ να επιστρέφει στο ίδιο.

"Tζόναθαν Χάρρις Το Βυζάντιο και οι Σταυροφορίες"

Βρε παιδιά πόσο όμορφη ναρκωτική μπούρδα .... εχτές ήθελα να καταταγώ στο πιό κοντινό μοναστήρι μετά όμως ήμουν με το κορίτσι... και λέω δεν ρίχνω καλύτερα ένα... να το ευχαριστηθώ .... το έκανα και μαλάκωσα... μετά κάτι ωραίο πήγε να γίνει το πρωί αλλά δεν ευοδώθην....

το ερώτημα είναι όμως αμείλικτον..... να γίνω μοναχός να παίρνω πνευματική τροφή γεμάτη μαύρο ή να ζήσω για να πολεμήσω τους παπικούς????

31 Δεκεμβρίου 2007

TOY KOYΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ....

Ναι βέβαια.... να σου πω εγώ.... την διαδικασία να φαίνεσε μεγάλος, πολυ μεγάλος, τόσο που θα σε τρέμουν, οι ανύπαρκτες μάζες....

Παράτα, τα όλα, ζήσε μια στιγμή πνευματικής ρεύσης, βγάλε όλα τα υγρά σου και ατένισε το σαλόνι σου, εγωιστικά και καυλωμένος....

Βάλε και δύο τρεις φοβισμένους μαλάκες στην ψευτοπαρέα σου και ανακοίνωσε στις μάζες ...


ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ......

ΑΒΕ ΚΑΙΣΑΡ

Παλαιοφοβισμένε, τσαρλατάνε, καθισμένο στα υψίπεδα της αμορφωσιάς σου, ανυπέρβλητε κενοτόμε άνδρα.....

Κάνα μεροκάματο θα κάνεις??? ή θα τρως τις καημένης της μάνας σου τα φράγκα????

27 Δεκεμβρίου 2007

τι γίνετε??

δεν ξέρω ψάχνοντας για το ποδόσφαιρο της Κύπρου και την Ομόνοια τσουπ η ΧΑΡΑΥΓΗ η εφημερίδα του ΑΚΕΛ... Και να κάτι που μου θύμισε το 1794 τις μέρες που οι χουντικοί έκαναν το πραξικόπημα στην νήσο.... Επειδή θυμάμαι ας μάθετε και εσείς κάτι... (δεν τα υιοθετώ όλα τα μελετώ όλα....)



Κανονική- Κηδεύτηκε με τιμές Ηρωα
Τριαντατρία χρόνια και έξι μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του κηδεύτηκε χθες με πλήρεις στρατιωτικές τιμές
Επίσημη απολογία της πολιτείας προς τον νεαρό ήρωα καταδρομέα και την οικογένειά του διά τού υπουργού Αμυνας Χρ. Πασιαρδή
Αυτό που οι χουντικοί και εοκαβητατζήδες πραξικοπηματίες αρνήθηκαν στην οικογένεια του καταδρομέα Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου, δηλαδή να τον θάψουν με αξιοπρέπεια, ως αρμόζει σε κάθε νεκρό, έγινε τελικά χθες, με καθυστέρηση τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Κι αυτό που η επίσημη πολιτεία όφειλε στον νεκρό καταδρομέα Σωτήρη, μια κηδεία με τιμές ήρωα, όπως ήρωας ήταν ο νεαρός καταδρομέας που δολοφονήθηκε άνανδρα από χουντικούς αξιωματικούς το πρωινό της 15ης Ιουλίου 1974, έγινε επίσης χθες, με καθυστέρηση και πάλιν τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Η απόδοση τιμών από την πολιτεία, και την Εθνική Φρουρά, στον Σωτήρη Αδάμου ήταν οφειλόμενη, όπως οφειλόμενη τόσο προς αυτόν όσο και προς την οικογένειά του ήταν μια επίσημη απολογία. Τόσο για την άδικη συμπερίληψή του στον κατάλογο των πραξικοπηματιών και τον πόνο και στιγματισμό που το γεγονός αυτό δημιουργούσε στην οικογένειά του για τριαντατρία και πλέον χρόνια, όσο και για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση να γίνει επίσημη και σε βάθος έρευνα, ως η οικογένειά του απαιτούσε. Κι αυτό γιατί τα γεγονότα και οι μαρτυρίες, από τις πρώτες ημέρες του εοκαβήτικου χουντοφασιστικού πραξικοπήματος, βοούσαν ότι ο νεαρός Σωτήρης δεν ήταν πραξικοπηματίας. Κι όχι μόνο αυτό: Ο Σωτήρης ήταν ένα λαμπρό παλικάρι που με το παράδειγμά του, την άρνηση του να υπακούσει στις παράνομες διαταγές των αξιωματικών του, απέδειξε ότι τελικά υπήρχε και ο άλλος δρόμος από την τυφλή υπακοή στη λεγόμενη «διατεταγμένη αποστολή». Κι ο δρόμος αυτός ήταν, ασφαλώς, ασύγκριτα πιο δύσκολος. Ο Σωτήρης Αδάμου, όμως, περήφανα, ως του υπαγόρευαν οι αρχές και αξίες που κουβαλούσε μέσα του, και με θάρρος περισσό τον διάβηκε!
Επίσημη απολογία, έστω και καθυστερημένα...
Ο Υπουργός Αμυνας Χριστόδουλος Πασιαρδής ήταν, ως προς την υποχρέωση της πολιτείας, σαφής και κατηγορηματικός. Απευθυνόμενος στο Σωτήρη απολογήθηκε επίσημα εκ μέρους της πολιτείας γιατί για τόσα χρόνια το όνομά του άδικα συγκαταλέγετο ανάμεσα στους πραξικοπηματίες. Απολογήθηκε εκ μέρους της πολιτείας στο Σωτήρη και την οικογένειά του γιατί για τόσα χρόνια η πολιτεία δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, την επίσημη έρευνα για τη διακρίβωση των συνθηκών θανάτου του, για να αποδειχθεί πως αντί πραξικοπηματίας, τελικά ήταν ένας ήρωας, που είχε τη δύναμη, το ψυχικό κουράγιο και την τόλμη να αρνηθεί να πολεμήσει κατά της Δημοκρατίας, και πλήρωσε τούτο με τη ζωή του. Εξίσου σαφής και κατηγορηματικός ήταν ο ΥΠΑΜ όμως και σε μια άλλη επισήμανση: Κάποιοι άλλοι, πρόσθεσε, οφείλουν μια πολύ μεγαλύτερη απολογία. Είναι αυτοί που δεν δίστασαν να εκτελέσουν εν ψυχρώ το Σωτήρη γιατί είχε το θάρρος να αρνηθεί τις διαταγές τους, να αρνηθεί να στρέψει το όπλο του εναντίον των νομίμων δυνάμεων και της συνταγματικής τάξης.
Παρόντες και ...απόντες
Ησαν χθες στην επίσημη κηδεία του Σωτήρη αρκετοί― και επώνυμοι, αλλά και ανώνυμοι, απλοί άνθρωποι, φίλοι και εκτιμητές του νεκρού και της θυσίας του. Και η παρουσία κάποιων σημαδιακή. Οπως σημαδιακή ήταν και η απουσία κάποιων άλλων. Γιατί κάποιοι που όφειλαν να ήσαν εκεί, τελικά δεν ήσαν.
Παρούσα η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς και η Διοίκηση της Δύναμης Καταδρομών. Παρόν ακόμη και πολυμελές απόσπασμα της Μοίρας στην οποία υπηρέτησε το 1973 μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία του ο Σωτήρης. Παρών και τιμητικό άγημα των Καταδρομών, τόσο στην εκκλησία όσο και στο κοιμητήριο, όπου απέδωσε τις πρέπουσες για ένα Ηρωα στρατιωτικές τιμές. Ηταν, η παρουσία αυτή της Εθνικής Φρουράς και της Δύναμης Καταδρομών μια κάποια σιωπηρή αναγνώριση των ευθυνών των ΛΟΚ για ό,τι έγινε το μαύρο εκείνο καλοκαίρι, αλλά και ό,τι κάποιοι θρασύδειλοι χουντικοί πραξικοπηματίες έκαναν στον Σωτήρη. Ηταν η παρουσία της Ε.Φ. και η απόδοση τιμών στον Σωτήρη ,μια έμμεση σιωπηρή απολογία και δημόσια συγνώμη προς την χαροκαμένη μάνα και τα αδέλφια του Σωτήρη Αδάμου. Παρούσα και η πολιτεία, διά του υπουργού Αμυνας, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Παρών και ο βουλευτής Αριστοφάνης Γεωργίου, όπου κατάθεσε στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια, αλλά και εκπρόσωποι από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Παρούσα και η ηγεσία της Αστυνομίας, ο δήμαρχος Αγίου Δομετίου και εκπρόσωποι τοπικών οργανώσεων και φορέων του ακριτικού δήμου. Απόντες τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΔΗΣΥ και ΕΥΡΩΚΟ, απών και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων. Με ό,τι και αν -πολιτικά- σημαίνουν αυτές οι απουσίες...
Η κηδεία
Το μικρό φέρετρο με τα λείψανα του Σωτήρη Αδάμου έφθασε στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στον Αγιο Δομέτιο, με στρατιωτικό όχημα στις 11.30 π.μ. ακριβώς. Το συνόδευαν τέσσερις καταδρομείς, οι οποιοι αποτελούσαν από τη στιγμή της παραλαβής τους μέχρι και την ταφή των λειψάνων τιμητική φρουρά. Στο προαύλιο ομάδα καταδρομέων με τα όπλα και τις εξαρτήσεις αποδίδει στον Ηρωα τις πρέπουσες τιμές και τον αρμόζοντα στρατιωτικό χαιρετισμό. Η είσοδος των λειψάνων στην εκκλησία έγινε δεκτή από τον κόσμο που προσήλθε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
Το αυτό έγινε και μετά την ολοκλήρωση της νεκρώσιμης ακολουθίας. Η αποχώρηση του φέρετρου με τα λείψανα του ήρωα καταδρομέα γίνεται εν μέσω νέων χειροκροτημάτων και στρατιωτικού χαιρετισμού από το απόσπασμα των καταδρομέων. Την ταφή των λειψάνων συνόδευε ο πένθιμος ήχος της στρατιωτικής σάλπιγγας και τρεις χαιρετιστήριες βολές από το στρατιωτικό άγημα. Το πράσινο μπερέ, την κυπριακή και ελληνική σημαία και πλακέτα για τον νεκρό ήρωα έδωσε στον αδελφό του Χριστάκη Αδάμου αξιωματικός της 31ης Μοίρας Καταδρομών.
Ποτέ δεν είναι αργά
Σύντομους αποχαιρετιστήριους λόγους απηύθυναν, πέραν του ΥΠΑΜ, τα αδέλφια του Ηρωα ,Θεόδωρος και Χριστάκης και ο εξάδελφός του, πρέσβης ε.τ. και πρώην Γ.Δ. του Υπουργείου Εξωτερικών Σώτος Ζακχαίος. Αναφέρθηκαν στον Σωτήρη με τα καλύτερα λόγια, αλλά έβγαλαν από μέσα τους και το μεγάλο παράπονο της οικογένειας για τον άδικο στιγματισμό του Σωτήρη και της οικογένειάς του. «Αδικήθηκες παράφορα, δικαιώνεσαι όμως πανηγυρικά», είπε μεταξύ άλλων ο Θεόδωρος στον επικήδειό του. «Κόσμος και πολιτεία», συνέχισε, «αισθανόμενοι την ανάγκη να αποδώσουν δικαιοσύνη και να διορθώσουν τα κακώς έχοντα, σου επιστρέφουν πίσω αυτά που δικαιωματικά σου ανήκουν.
Οι κραυγές διαμαρτυρίας, τα δυνατά και ανήσυχα βήματα που ακούγονταν από το μαρτυρικό τάφο σου, δεν πήγαν χαμένα. Ανάπνευσε τώρα ελεύθερα. Ορθωσε το ανάστημά σου, άσε τη ψυχή σου ελεύθερη να φτεροπετάξει, να περιπλανηθεί χαρούμενη και με περηφάνια. Κοίταξε γύρω σου να αντικρύσεις τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους και τον υπόλοιπο κόσμο που ήρθε να σε τιμήσει. Γιατί, ναι, το αξίζεις»!
«Τριαντατρία χρόνια και πέντε μήνες μετά, έλαμψε επιτέλους η αλήθεια», είπε ανάμεσα σ' άλλα ο Χριστάκης Αδάμου. «Εμείς -συνέχισε- δικαιωθήκαμε και αυτός αθωώθηκε από το στίγμα του πραξικοπηματία.
Η επίσημη έρευνα και τα ευρήματα εξειδικευμένων μελετών ξένων επιστημόνων, ιατροδικαστών και εγκληματολόγων, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Ο Σωτήρης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, και μάλιστα πισώπλατα! Τα σεπτά λείψανα, που σήμερα κηδεύουμε όπως τους πρέπει, στα έμπειρα χέρια και τα διερευνητικά μάτια των επιστημόνων είπαν ολόκληρη την ιστορία. Επιβεβαιώνοντας τις τότε πληροφορίες ότι μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε με όπλα που τότε κατείχαν μόνο αξιωματικοί των ΛΟΚ που έλαβαν μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα, αρνούμενος να λάβει μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Δημοκρατίας». Αναφερόμενος σε όλους εκείνους που αν και γνώριζαν την αλήθεια επιχειρούσαν άκομψα να παραπλανήσουν την οικογένεια, ο Χριστάκης Αδάμου τόνισε ότι δεν κατάφεραν «να παρεμποδίσουν την αλήθεια να λάμψει στο φως», για να προσθέσει: «Δεν τα κατάφεραν, γιατί την αλήθεια, όσο και να την κρύβουν κάποιοι, αυτή δεν μπορεί παρά να λάμψει! Ας έχουν, όμως, υπόψη τους ότι ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και τώρα μπορούν, αν το θελήσουν, με μια απλή δήλωση μετάνοιας να διορθώσουν τα πράγματα», υπογράμμισε.
Κ. Κουρτελλάρης

Δεν είμαι Κύπριος ούτε Ομόνοια αλλά την αγαπώ...

Είμαι Παναθηναικός από μκρός και ψάχνοντας κάτι στο νετ... είδα πράγματα και θαύματα για το Κυπριακό ποδόσφαιρο... Είδα τους ψευτοελληναράδες του ΑΠΟΕΛ και έφριξα... Γι αυτό σας αφιερώνω την ιστορία της ομάδας που συμπάθησα από την Κύπρο την ΟΜΟΝΟΙΑ ....



Κανονική
ΙΟΥΝΙΟΣ 1948: Ένα λαμπρό ορόσημο στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Είναι η εποχή που μερικοί ηρωικοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο ΑΠΟΕΛ δεν ανέχθηκαν τον εξευτελισμό και προχώρησαν με μερικούς άλλους δημοκρατικούς ανθρώπους στην ίδρυση της Ομόνοιας, ενός σωματείου που έμελλε να εξελιχθεί και να γίνει απο τα μεγαλύτερα της Κύπρου.
Ολόκληρο το 1948 ήταν το έτος αθλητικών ανακατατάξεων στην Κύπρο. Ήταν η χρονιά που η ίδρυση νέων σωματείων έγινε κάτι περισσότερο απο αναγκαία.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε το δράμα του εμφύλιου πολέμου και τα πολιτικά πάθη βρισκόντουσαν σε έξαρση. Δυστυχώς η κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό, κατά τρόπο μάλιστα παράδοξο και αψυχολόγητο.
Η πολιτικοποίηση του αθλητισμού απο τους «αθλητικούς εκείνους παράγοντες» οι περισσότεροι των οποίων ασχολούνταν με την πολιτική «!», είχε σαν στόχο την υποταγή των προοδευτικών αθλητών, με την καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους, η ακόμη και την εκδίωξη τους απο τα διάφορα σωματεία.
Ζήτησαν απο τους αθλούμενους αυτοί οι... «αθλητικοί παράγοντες» να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους, εγκατάλειψης της δημοκρατικής ιδεολογίας τους και πλήρους υποταγής.
Ο εκβιασμός τους φανερός. Η αθλητική ιδέα επλήττετο καίρια και ανεπανόρθωτα. Αυτοί που ασχολούνταν με τον αθλητισμό για δικούς τους σκοπούς, παρέσυραν και τους άλλους που ουσιαστικά δεν ήθελαν την πολιτικοποίηση του αθλητισμού, σε μια προσπάθεια κακοποίησης και καταστροφής των αθλητικών αξιών.
Η προσπάθεια τους όμως απότυχε παταγωδώς.
Οι περισσότεροι απο τους προοδευτικούς αθλητές και ποδοσφαιριστές δεν υπόκυψαν στον εκβιασμό. Με περηφάνια, θάρρος και γενναιότητα δεν υπόγραψαν τις «δηλώσεις», με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν και να αποχωρήσουν απο τα σωματεία.
Μεσα απο αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε η ανάγκη για ίδρυση νέων σωματείων, τα οποία θα εξασφάλιζαν στους αθλητές τους καθαρά αθλητικές συνθήκες άθλησης.
Έτσι βλέπουμε τον Φεβρουάριο του 1948 να ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα, τον Απρίλιο η Αλκή, τον Μάϊο ο Ορφέας και τον Ιούνιο η Ομόνοια.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Mε το ξεκίνημα η Oμόνοια βρέθηκε υποχρεωμένη να φτιάξει την ποδοσφαιρική της ομάδα. Kαι να πώς δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας: Oι πρώτοι άσσοι που στελέχωσαν το «τριφύλλι» ήσαν οι Tσιαλής, Λυμπουρής, Γωγάκης, Σκαλιώτης και Kαρυόλου που εγκατέλειψαν το AΠOEΛ, οι Xαμπής και Tικράν που έφυγαν από την EΠA, οι Xατζάκ, Pομπέρ, Kιλίς, που ομαδικά προσχώρησαν στην Oμόνοια από το σύλλογο «Φίλοι Aρμενίας». Mαζί μ' αυτούς πολλοί νέοι παίκτες, όπως οι Λιονταρής, Ψύλλος, Γιωρκάτζης, Γερτζανίκ, Aμπίκ και άλλοι, σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά τα πρώτα βήματα του σωματείου, πύκνωσαν τις γραμμές της.
H πρώτη ενδεκάδα ξεκίνησε τις προπονήσεις χωρίς τεχνικό ηγέτη, αλλά μόνοι τους οι παίκτες, με εκ περιτροπής υπευθύνους τους Tσιαλή, Λυμπουρή και Tικράν, έκαναν όλς τις αναγκαίες προπονήσεις. Kαι όλοι τους ήσαν συνεπείς προς τις αθλητικές τους υποχρεώσεις, γιατί μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, υπήρχε και η λατρεία για την Oμόνοια την οποία ήθελαν ν' αναδείξουν και να την κάνουν μεγάλη και σεβαστή και στους φίλους και στους αντιπάλους αλλά και σ' όλη την Kύπρο. Oι στόχοι τους ήσαν ευθύς εξ' αρχής υψηλοί. Ήθελαν να διαδραματίσουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ομάδας. Kαι η θέληση και το πάθος για μια μεγάλη Oμόνοια επεκράτησαν. Kαι η Oμόνοια ανδρώθηκε, γιγαντώθηκε κι' έγινε μεγάλη με πελώρια έκταση που σήμερα καλύπτει όχι μόνο τον κυπριακό ποδοσφαιρικό χώρο αλλά και έγινε πασίγνωστη στην Eυρώπη.
Oι προπονήσεις γίνονταν κατά τα ξημερώματα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις τ' απογεύματα. Oι πρώτες προπονήσεις γίνονταν κάτω από το τείχος παρά τον σημερινό Δημοτικό Kήπο, κοντά στο άνοιγμα Kολοκάση, στα σημερινά γνωστά γήπεδα του Γυμνασίου.
Oι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έκαναν τον φροντιστή, οι ίδιοι ενδιαφέρονταν για τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, για την στολή τους, για κάθε τι που είχε σχέση με τις προπονήσεις και την ομάδα.
H Oμόνοια πρωτοεμφανίστηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο της Kύπρου στις 31 Oκτωβρίου 1948 με την αλησμόνητη εκείνη πρώτη συνάντηση στο «Γκόουλ» ενώπιον φιλάθλων με αντίπαλο τον AMOΛ Λεμεσού. H εμφάνιση της ομάδας του «τριφυλλιού» ήταν μεγαλειώδης και εντυπωσιακή και επεβλήθη με σκορ 5-1. H πρώτη παρουσία της Oμόνοιας έκανε αίσθηση. Όλοι μίλησαν για τη νέα μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας κι όλοι τους με αισθήματα ικανοποίησης κι αγαλλίασης ένιωθαν περηφάνεια και υπέρμετρη χαρά γιατί οι κόποι και οι μόχθοι τους υλοποιήθηκαν και αξιοποιήθηκαν πλήρως. Για την ιστορία αναφέρουμε την πρώτη σύνθεση της Oμόνοιας στον ιστορικό και νικηφόρο αγώνα της προς την AMOΛ 5-1.
• Παναγιώτης Tαλιάνος (τερματοφύλακας)• Aνδρέας Kαρυόλου (δεξιός οπισθοφύλακας)• Xαμπής Φιλίππου (αριστερός οπισθοφύλακας)• Aγησίλαος Tσιαλής (δεξιός χαφ)• Tικράν Mισιριάν (σέντερ χαφ)• Γωγάκης Kαραγιάννης (αριστερός χαφ)• Kιλίς Mπετικιάν Σαρκίς (έξω δεξιά)• Xατζάκ Mπαλατονί (μέσα δεξιά)• Tάκης Σκαλιώτης (κεντρικός κυνηγός)• Pομπέρ Kονστανιάν (μέσα αριστερά)• Kώστας Λυμπουρής (έξω αριστερά)
Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσης της η Ομόνοια μαζί με μερικά άλλα σωματεία δημιούργησαν την Κυπριακή ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΚΕΠΟ) και διοργάνωσαν ξεχωριστά πρωταθλήματα από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Στα πρωταθλήματα της ΚΕΠΟ η Ομόνοια αναδείχθηκε τέσσερεις φορές πρωταθλήτρια (1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52) και πέντε φορές κυπελλούχος (1949-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52, 1952-53).
Με την ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου, το 1953, η Ομόνοια εντάσσεται στη δύναμη της ΚΟΠ ως ομάδας Α' Κατηγορίας και από τότε έχει να επιδείξει πολυάριθμες επιτυχίες τόσο στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ όσο και σε διεθνή πρωταθλήματα.


είναι φυσικά κλεμμένο από το σιτε τους .....

22 Δεκεμβρίου 2007

Εις την υπεράσπισην των ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΩΝ

Υμείς που συνυπογράφωμεν το εν λόγω κείμενον και έχοντες σώας όλας τας γεύσεις και αισθήσεις.... θέλωμεν να διαμαρτυρηθώμεν δια το κάτωθι θέμα.....

1) Υπάρχει μια παγκόσμιος συνωμοσία εναντίον της ευγενούς υπάρξεως της οπώρας όστις ονομάζετε ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΝ....

2) Γνωσταί υποχθόνιες δυνάμεις εξωθεσμικών κέντρων.... (θα τις αποκαλύψωμεν συντόμως...) προσπαθούν να επιβάλλουν την λίθην της οπώρας αύτης.

3) Προσπαθούν και αγωνίζονται με ιδιαίτερη επιτυχία (ατυχώς...) να μας επιβάλλουν την λεγόμενην ΚΛΙΜΕΝΤΙΝΗ ήτις άγευστος εισίν και άνευ κουκουτσίου και κατασκεύασμα των ξένων υποχθόνιων κέντρων εστί....

4) Εμείς όμως που μεγαλώσαμεν με τον εύγεστον καρπόν τον ονομαστόν ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ αντιστεκόμαστε.

5) Αλλά επειδή δεν είμαστε διαμαρτυρώμενοι μόνο αλλά και ορθόδοξοι.... και καθολικοί.... ενίοτε.... προτείνουμε τα εξής......

Α) ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ αυτό σαν το απόκρυφον μυστικόν σας
Β) ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ των μανάβηδων και των άθλιων υπευθύνων των Υπέρ-αγορών δηλαδή των SUPER MARKET.... μην ντρέπεστε.... ρωτάτε τους συνεχώς αενάως.....
ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΕΡΕΤΕ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ????? ΠΟΥ ΤΑ ΚΡΥΒΕΤΕ????? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΤΕ ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΕΣ?
Γ) Γράψατε συνθήματα εις τους δρόμους (συνιστώμενον σπρέυ το κίτρινον όχι όμως το εντελώς κίτρινον και σαφώς ουχί το κροκί συνιστώ αυτό που έχει μια τάση να ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΖΕΙ....)
Δ) Σε λίγους μήνας εις ολίγα τέρμινα θα δόκωμεν μυστικόν ραντεβού και θα αποκαλύψωμεν εμπρός της παγκοσμίου κοινότητος το αποτρόπαιον έγκλημα που τεκταίνετε εναντίον της αγαπητής και αξιοπρεπεστάτης ΜΑΝΤΑΡΙΝΗΣ

Ακολουθώσιν αι μυστικαί υπογραφές των μυημένων....


(επεξηγηματικές εντολές.... ορκιστήτε μυστικώς επάνω εις ξίφος σιδερένιον άνω του ενάμιση μέτρου .... εις εσχάτην και τραγικήν ανάγκην επιτρέπετε η τελετή να χρησιμοποιήσει και μίαν μάχαιραν κοινήν κοπής ψωμιού.... μπιαχ...)

12 Δεκεμβρίου 2007

της ντροπής.....

Σήμερα που τα λάβαρα της συνείδησις ανταριασμένα φτερουγίζουν...
Σήμερα που οι παιάνες των αξιοπρεπών ανθρώπων θα αντιχήσουν δεξιά και αριστερά...
Εϊμαι όλο νεύρα.
Γιατί έγινα εις μικρός.
Εις δειλός.
Εις εκ των λίγων που δεν απεργούν....
Δικαιολογία? Μονάχα μία...
Δύο μήνες στην νέα δουλιά....
Που θα πάει θα παλαιόσω...
Και ύστερα θα πάρω την θριμματισμένη μου αξιοπρέπεια από τον τάφο της
και θα ατενίζω το πρόσωπο της αγάπης μου καθαρά και τίμια....
Γιατί τίμιος είσαι σαν τίμια υπηρετείς την τάξη σου....

09 Δεκεμβρίου 2007

Koυτσοί στραβοί...

Μα τι γίνετε?
Ξεκινήσαμε στα φόρουμ...
Όλα καλά κάποιες ενδίξεις μικρές...
Μετά απογειωθήκαμε στον προσωπικό αυνανισμό....
Και τώρα τα μπλοκ....
Μπλόκαραν τα πάντα...
Ούλοι γραφίστες τεχνίτες του λόγου ποιητές λογοτέχνες έξυπνοι .....
Πήξαμε βρε στην υψηλή τέχνη....
Εντάξει μόδα είναι... θα περάσει...

Και αυτό το κατηραμένο πράγμα να πρέπει να διαφημίζεσε...
Βρε μπας και είμαι κακός και δεν μου γράφει κανείς τίποτα??

06 Δεκεμβρίου 2007

ήγγικεν η εορτή .... των φαύλων η διαστροφή...

Και έλεγον οι κατηραμένοι,
προσέξατε, προσέξατε, κέραμοι ατάκτως ερημένοι,
εισέρχονται εις τον βουκολικόν αιώνα της διαστημικής συζεύξεως....
Τρέμετε λάγμα ακάρια,
τρέμετε λάγνοι βρωμιάριδες σκούλικοι,
θα σας φάω τις πατούσες,
έρχομαι,
έρχομαι,
έρχομαι με την φάτσαν του ξερόλα.
Έρχομαι με την φάτσαν, του γαμώ και δέρνω,
έρχομαι με την κεκριμένη γνώσην του ατάλαντου.
Έρχομαι με την πορδοκλανιάν της αυταπάτης,
έρχομαι με τα κιλά της περισπούδαστης γκλαμουριάς.
Έρχομαι να φάγω τις εκδοτικές πορδοκλανιές σας.
Εγώ, εγώ θα σας φάω όλους,
όλοι οι εκδότες κάποτε θα ζηλεύετε που δεν με αναγνωρίσατε.
Εμέ την ιδιοφυίαν,
εμέ την πορδοφυίαν...
Χαίρε νέε αυτοκράτορα, χαίρε γνώστη του τίποτα και των πάντων.....
Και εμάς τους πτωχούς μη ποιητάς?
γραμμένους στο πουθενά?
Δεν μπαίνουμε ε? στην λάγναν αγάμητην θεικήν ιδιότητα...
Εσείς ανήκετε στας ανώτερας σφαίρας...
που να χωρέσωμεν υμείς κύριε ΑΝΔΡΑ ΕΥΗΠΟΛΗΠΤΕ....

Μια φωτεινή βραδυά με νέον....

Και να τώρα....
Που εργάζομαι, σε μαγαζί με νέον, αργόν και άλλα αέρια....
Ε.... και? τα αέριά μου, εκεί, εκάστην νύχτα...
να μου θυμίζουν, τα όνειρά μου.
Ερχόμενη, εσύ μου έκανες ένα μεγάλο κακό ...
και δεν στο συγχωρώ...
Πίστεψα ότι έγειρα, ότι τέλεψα ... ότι ηρέμησα...
Και όμως τίποτα δεν μοιάζει, σαν τον θάνατο αυτό,
όσο, το σκοτεινό σου πρόσωπο τα βράδυα σαν με ρωτάς....
"Γιατί δεν με ζηλεύεις?"
Και εγώ να εξηγώ τα ανεξήγητα...
Πως τα πρωινά σαν φεύγω ονειρεύομαι το βράδυ, που θα πέσω
στην αγκαλιά σου....
Γλύκα μου...
Φως μου...
Πόσο σοβαρός έγινα...
Οι φίλοι θα με λένε ξενερουά .... και όλα αυτά,
τα ωραία, τα οφείλω σε σένα, πνευματική ανυπότακτη,
ερωτική μου πανδαισία...

02 Νοεμβρίου 2007

XOΡΕΥΤΙΚΑ

Κούνα το.
Ο ρυθμός, ο αιώνιος ο πρωτορυθμός,
αυτός ο λυκνιστός, χτυπάς αριστερά, δεξιά,
εμπρός, πίσω, γύρω το τίποτα.
Εσύ ο ρυθμός, η μουσική, ο αναγεννημένος φοίνιξ,
ο κατακαμένος φοίνιξ, ώσπου στηνμοναξιά ένα χέρι μαγικό
να σε αγγίξει,
να γυρίσει,
να σε καμαρώσει
να λυκνιστεί εμπρός, πίσω, δεξιά, αριστερά
πόσο θέλω να χωρέψουμε μικρό σπαρταριστό, ανταριασμένο λουλουδάκι του σατανά
να με πάρεις, να με πας στα έγκατα, της ανυπότακτης καταχνιάς,
για να δεις μέσα μου το τίποτα,
αυτό το μαγικό νωχελικό μάτια μου λατρεία μου,
Πάνκικο μωρό μου,
χτες στους MC5 λυκνιζόμουν και έσκασες μύτη,
πάνκικο άτακτο σκουλικάκι, με τα σκουλαρικάκια σου,
πόσο σε λάτρεψα....

ποιήματα....

Ενότης Α...!!!! οι φίλοι.....
Ωχχχχχχχχχχχ
Οι φίλοι....
Ο φίλος, στον θρόνο του κοιμάται,
για να τον δεις, το Boeing σου χρονολαύλωσε,
στο Τσιμπουτί.
Μεμια μιγάδα, σουρτούκα, Χιώτισσα θαρρώ πως είτανε.
Μαζί, είχαμε ζήσει τα πάντα.
Πλούτη, ανεμελειά.
Τέτοια φιλία πως κατέρευσε,
τέτοιοι όρκοι προδώθηκαν...
Είχαμε ορκιστεί μετά τον τσακωμό...
Οκτώ drambui, χώρισαν την φιλία από το μίσος,
όσο να πεις Ναυουλχοδωνόσωρ, χάθηκε, πάει.
Τώρα, μόνος στην ζήση, περπατώ, αγωνιώ,
τα βαθύτερα μυστήρια του μηδέν,
αδυνατώ να βρω, γιατί έφυγες φίλε στο αλλαργινό ταξίδι;
Τι σου έκανα, χάθηκε η στέρεη φιλία πάει,
νέους φίλους θε να βρω, στο τίποτα βαλμένους,
να πέφτουν, να σωριάζονται,
να κατακρυμνίωνται,
τέτοιους ναι τέτοιους ,
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ

18 Οκτωβρίου 2007

ετέρα ανάρτησις παλαιών ημερών....

Εαρινόν μανιφέστον.... των εκκεντρικών 40 και βάλε....


Τις ημέρες που η μαυρίλα κυριαρχεί, που τα λεφτά σπανίζουν, τα χρέη σωρεύονται και η ψυχασθένια γιγαντούτε....
Τις ημέρες, που βατώνουν την γη και τα κολοβακτυρίδια θα γεμίσουν την Αθήνα...
Τις ημέρες που οι διακοπές γίνονται μόνο Σαββατοκύρικο κρεπάλης και μεθυσιού....
Τις ημέρες που η δεξιά μας, δεν ξέρει τι κάνει η αριστερά μας....
Τις ημέρες λοιπόν αυτές...
Εμείς οι εκκεντρικοί σαραντάρηδες και βάλε.... άντρες, γυναίκες διακυρήσουμε ότι....
Α)Ένα ερυθρόν τριαντάφυλλον αξίζει τόσα όσα τίποτα άλλο...
Β) Μια βόλτα με ένα κουτί τσάκα τσούκα (πασατέμπο δια τους νεότερους) ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟΤΕΡΟΝ ΠΡΑΓΜΑ....
Γ) Το κύλισμα στην εαρινή άμμο και τα παθιάρικα φιλιά πίσω από τους θάμνους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗΝ
Δ) Δεν ζητάμε τον ουρανόν με τα άστρα.... ζητάμε τα άστρα στο πρόσωπο του, της αγαπημένης μας...
Ε) Και σαν δεν υπάρχει αγαπημένη αγαπημένος υπάρχουν υποκατάστατα....
ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΑΡΠΑΧΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΣ....
Υπογράφουμε το εν λόγω Μανιφέστον, εμείς που γευτήκαμε τις μοσχαρήσιες μπιζόλες, τα κινέζικα εδέσματα, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα τεράστια σπίτια, τις βόλτες στα εξωτερικά, ΠΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΑ, αλλά δεν χάσμε τίποτα από την εφηβικήν ορμήν του αρσενικού, ή θηλυκού είναι μας....
Εμείς, που δεν θέλουμε, να είμαστε συνεχώς επαίτες ενός συνεχούς ψεύτικου ευδαιμονισμού..... ( Και για να μην μπερδευόμαστε.... το εμείς εισίν έκφρασις ποιητική ένεκα του ότι εγώ πτωχό παιδί και αμόρφωτον εισίν ....)
ΖΗΤΩ ΤΑ ΡΟΥΦΙΧΤΑ ΦΙΛΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΟΝΟΥΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΛΑΜΒΑΝΩΣΙΝ ΧΩΡΑΝ....
Και ως γνωστόν, το εν λόγω Μανιφέστον θα αυτοκαταστραφεί, εις σαραοκτώ ημέρας, πενήντα δύο ώρας, τριανταδύο λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα.
ΑΚΡΙΒΩΣ....
Ακολουθούν αι υπογραφαί....
εδημοσιεύθην εις το www.sxeseis.gr την 03/07/07 21:05

17 Οκτωβρίου 2007

ΠΑΛΑΙΑ ΘΕΜΑΤΑ....

Ο πόθος το μετρόν δεν το κοιτά...
Φέτος τον χειμώναν, έκοψα εισητήριον από Αμπελοκήπους δια Μοναστηράκιον. Επί της αποβάθρος, ευρισκόμουν μόνος, διότι μόλις είχε εξέλθει ο σειρμός. Έναντι, ευρίσκετο επίσης λιγοστός κόσμος εντελώς αδιάφορος. Όμως... όμως... μια θεσπεσία γυναίκα - περί της 35ης ηλικίας - φορούσα πρασινοπήν φουστίτσαν, εκάθισον ανεμέλως επί των καθισμάτων. Ήτο η στιγμή ιδιαιτέρως ευαίσθητος... Παρόλο που ερχόμουν από ιδιαιτέρως έντονης συζήτησις περί της αισθητικής εις το λογοτεχνικόν έργον του Ντοστογιέφσκυ, δεν ξέρω πως αυτή η γυναίκα -με Γ κεφαλαίον - μου εκέντρισε το ενδιαφέρον. Ως έλεγον... ούτε η εφημερίς ούτε η σκέψις μου δεν μπόρεσαν να με οδηγήσουν μακρώθεν της λάγνας μορφής της Κυρίας. Αλληλοκοιταχθήκαμε...Κάθησα με ανοιτούς πλήρως τους οφθαλμούς και η πρόσχαρις λάγνα Κυρία έκανε κάτι που δεν εχει ματατύχει, ούτε στα όνειρά μου. Σιγά, σιγά ανέβαζε την πράσινην φουστίτσα της απολαυστικά, ηδονικά, αποκαλύπτοντας μια τέτοιου κάλους επιδερμίδα που τα έχασα. Ήτο κάτι που μου αύξησε τόσο την αδρεναλίνη, που δεν ξέρω αμέσως σκέπτηκα την ημέρα που η ανθρωπότητα, θα οδηγείτο εις τον πόλεμον και εγώ μαζί με αυτήν, θα συνευρισκόμαστε στον υπόγειον, αντικρυστά και λαχανιασμένοι θα τρέχουμε για να συνουσιαστώμεν, μετά ακολάστου πάθους εις τα εκδοτήρια... Ήτο δε τόσο... μα τόσο αποκαλυπτική, που εντός ολίγου ανοίγοντας πλήρως τα μπουτάκια της ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε ούτε φίλο συκής... Έλεος, αναφώνισα, έκανα να σηκωθώ δια να δόσω το έναυσμα δια την ταυτόχρονην έξοδόν μας, ίνα οδηγηθώμεν εις το πλησιέστερον Μοτέλ. Φευ... Με ένα χαμόγελο και μια ελαφριά κίνησις του δακτύλου της, μου έκανε αρνητικόν σήμα.... Και όμως.. Συνέχιζε προκλητικά, να μου δείχνει την μαύρη χνουδωτήν σκιάν, ανάμεσα στο ανοιχτόχρωμον δέρμα των δύο καλίγραμων μπουτιών της. Ο άντρας είχε ξυπνήσει ...Τότε οι δύο σειρμοί ... ως συνήθως, ήλθον και απέμεινον μόνος να κοιτώ τις διαφημίσεις BODYLINE.. ΜΑΘΕΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟΝ ΤΩΝ 7 ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ...Ήτο αργά όταν αυτά εξεχάσθησαν. Η ώρα που θα μιλούσαμε για το υπαρξιακόν ματαέφθασε...


Εδημοσιεύθηκε 1-7-2006 στο www.sxeseis.gr

Ποιήματα του Τριστάν Τζάρα....

Να ξεκαθαρίσω - άπαξ και δια παντός... - από ορθογραφία σκίζω.... και ότι ξεπατικόνω από βιβλία για να τα δείτε λόγω βιαστικής δακτυλογράφησις έχουν ατέλειες....



ποιήματα Τριστάν Τζαρα

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΑ, ΑΝΤΙ-ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ


Λοχαγέ!
οι βολίδες, οι ανοιχτές δυνάμεις του καταρράκτη μας απειλούν,
η θηλειά των φειδιών,
οι αλυσίδες των μαστιγίων,
προχωρούν θριαμβικά μέσα στις χώρες πού μόλυνε η συνεχής φρενίτις,
Λοχαγέ!
Όλες οι κατηγορίες τών βασανισμένων ζώων,
υπό μορφήν δαγκωμάτων πόνου απ' το κρεββάτι,
χάσκουν σαν αιμάτινοι κύκλοι,
μια βροχή πέτρινων δοντιών και τα ίχνη των ακαθαρσιών
μέσα στις κλούβες μας σκεπάζουν
μέσα σε παλτά ατέλειωτα σαν το χιόνι.
Λογαγέ!
Οι λάμψεις απ' τα κάρβουνα έγιναν φώκια,
αστροπελέκι, έντομο κάτω απ' τα μάτια σου,
οι έφιππες ομάδες των οραματιζομένων,
τα τροχοφόρα τέρατα,
οι φωνές των αυτομάτων υπνοβατών,
τα ρευστά στομάχια πάνω στις ασημένειες πλάκες
οι ωμότητες των σαρκοβόρων λουλουδιών
θα κυριέψουν την απλή κι' υπαίθρια ζωή
και τον κινηματογράφο τού ύπνου σου.
Λοχαγέ!
φυλάξου απ' τα γαλανά μάτια.




Νέα ποιήματα ενός επιφανούς του Νταντά

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣΚΑΡΔΙΑΣ - ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ

Άνεμος, πόθος, υπόγειο βουερό αυπνίας, τρικυμία ναός,
η πτώσις των υδάτων
και τ’ απότομο σάλτο των φωνηέντων,
μέσα στα βλέμματα, που ατενίζουν τις τελείες των αβύσσων,
μέλλοντα που θα υπερβληθούν, που έζησαν, που θα συλληφθούν,
φωνάζουν τ’ ανθρώπινα σώματα αλαφριά σαν τα σπίρτα,
μες σ’ όλες τις πυρκαιές, του φθινοπώρου, των δονήσεων
και των δέντρων
Ίδρωτας πετρελαίου.
Η ομίχλη έβαψε το μάτι,
που βάζει χρώμα στην όρασή μας,
με ελαφρόν αίμα και κουρασμένο σκιερό ποτό
μηχανοποιείται ο χορός των φερέτρων,
ή πολύχρωμα φύλλα αναπάντεχα μες στις φλέβες,
απολιθωμένη ρόδα γκρίζα χωρίς τα κλαριά της,
πράγματα που πηδούν αναμεσής της αποστάσεως,
ζω τα διαστήματα του υπόγειου θανάτου,
οι υπνωτισμένες λάμπες των αλατορυχίων
χλωμιάζουν, τα φτυσίματα μέσα στ’ άγρυπνα στόματα,
τα βαγόνια ακίνητα μέσα στον κύκλο του ζοδιακού,
ένα τέρας δείχνει το μυαλό του από καμμένα,
ο γυαλίκαι μοιάζει με την τρυγώνα του rag-time
χωρίς αντίθεση, στο πρώτο άρωμα, στις ιππικές κερδοσκοπίες
τα φωνήεντα απ’ αλάτι δόντια, ακίνητα πάνου στις ράγιες
τραβού τις σκάλες,
σύνθημα


Τρισταν Τζάρα

΄Αγριο Νερό


Τα λιμασμένα δόντια του ματιού
γιομάτα μεταξένια καπνιά
ανοιχτά στη βροχή
ολοχρονίςτο γδυτό νερό
μαυρίζει τον ίδρωτα του μετώπου της νύχτας
το μάτι κλείνεται σ΄ ένα τρίγωνο
αυτό το τρίγωνο βαστά έν΄ άλλο τρίγωνο
το μάτι αργά
ροκανίζει μες στο στόμα του κομμάτια ύπνου
τρώει δόντια του ήλιου δόντια βαριά απ΄ τον ύπνο
ο θόρυβος κανονισμένος στην περιφέρεια της λάμψης
είν΄ ένας άγγελος
που χρησιμεύει για κλειδαρότρυπα στην ασφάλεια του τραγουδιού
ένα τσιμπούκι που καπνίζουν στο όχημα των καπνιστών
πάνου στη σάρκα του οι φωνές διυλίζονται μεσ΄ απ΄ τα σώματα
που οδηγούν τη βροχή και τα σχέδιά της
οι γυναίκες το βάζουν στο λαιμό σαν περιδέραιο
είν΄ η χαρά των αστρονόμων
όλος ο κόσμος το παίρνει για ένα παιχνίδι θαλασσίων πτυχών
χνουδωτό απ΄ τη ζέστη και την αυπνία που το χρωματίζει
το μάτι του δεν ανοίγει παρά μόνο στο δικό μου
μόνον εγώ φοβούμαι όταν κοιτάζωμε ρίχνει σε μια κατάσταση σεβάσμιου πόνου
εκεί όπου οι μυς της κοιλιάς του και οι αλύγιστες κνήμες του
συναντώνται σ΄ ένα κτηνώδες φύσημα αλμυρής πνοής
απομακρύνω σεμνά τους νεφελώδεις σχηματισμούς και το στόχο τους
ανεξερεύνητη σάρκα στιλπνή και λεία πια απ΄ τα πολύ λεπτά νερά.

Μετάφραση ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ



Για τον Ρομπέρ Ντεσνός


Μες στο λευκό της σκέψης μου
σκούζει ένα κοτσύφι που τραγουδάει
πάνω απ΄ την αποκεφαλισμένη πόλη
σφυράει το ξαφνικό τραγούδι του αίματος
συγκλονίζοντας τ΄ ώριμο δέντροπου ζητιανεύει φως
θέλετε δεσποινίς
κι ο θάνατος δείχνει τη μόστρα του
άδεια δόντια στο βραχιόλι
και τα κόκκαλα από χίλιους μαρτύρους
θέλετε δεσποινίς
το νεκρό ξύλο
απ τα δυνατά σαγόνια
φράζει απαλά το δρόμο
στο κεφάλι μια μόνη ελπίδα
μες στο κεφάλι ένα δάσος
με το σπάσιμο των άστρων
γνώρισα τη μελωδία
απ όπου ανατέλλει η μνήμη
δεν υπάρχει πια φωνή ν΄ αντιλαλεί
μες στο Παρίσι το στρωμένο με φύλλα
ένα καλοκαίρι λείπει απ΄ την πρόσκληση
μόνος εγώ το ξέρω
λησμονείστε τα παιδιά σας τις μανάδες σας
την νιότη την άνοιξη
τα φιλιά απ΄ τις αγαπημένες
το χρυσάφι του καιρού
ένα όνομα γυμνό φτερουγίζει ακόματις νύχτες γύρω από τις λάμπες
και η σφιγμένη γροθιά των πόλεων
ορθώνει ως την καρδιά της μέρας
αυτό το φως αυτή την επανάσταση
που προσφέρουν στους διαβάτες
μες στην παλάμη του χεριούτου κόσμου
μέσα στα χέρια που κύμα τα παίρνει
ένα πουλί και τίποτ΄ άλλο από θυμό
ένα πρόσωπο στο παραθύρι μου
μια χαρά κυματίζει
το μυστικό μου ο λόγος της ύπαρξής μου
κι ο κόσμος

Πράγα, Μάρτιος 1946

Μετάφραση ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ


ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΝΤΑΝΤΑΪΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
Πάρτε μια εφημερίδα.
Πάρτε ένα ψαλίδι.
Διαλέξτε από την εφημερίδα ένα άρθρο στο μέγεθος του ποιήματος που θέλετε να κάνετε.
Κόψτε με το ψαλίδι το άρθρο.
Κατόπιν κόψτε προσεκτικά τις λέξεις που αποτελούν το άρθρο και βάλτε τις μέσα σε μια τσάντα.
Ταρακουνήστε μαλακά την τσάντα.
Κατόπιν αρχίστε να βγάζετε από την τσάντα τη μία λέξη μετά την άλλη.
Αντιγράψτε τις ευσυνείδητα.
Με τη σειρά που βγήκαν από την τσάντα.
Το ποίημα θα σας μοιάζει.
Και να που γίνατε ένας απείρως πρωτότυπος συγγραφέας με μια χαριτωμένη ευαισθησία, έστω κι αν δεν σας καταλαβαίνει το άξεστο κοπάδι


Από το Μανιφέστο για τον αδύναμο έρωτα και τον πικρό (Δεκέμβρης 1920)

Το τέρας της φθοράς του χρόνου....

Ομόνοια...

Δύο υπέροχα λατρευτά κορίτσια - άγουρα εις ηλικίαν - εψές το βράδυ....

" Άχ Μαρία να σου δείξω φωτό από τους κοιλιακούς του στο κινητό μου να πάθεις...."

" Και που να δεις Ελένη του δικού μου..."

Εμ πως δηλαδή... να δείξουμε τους δικούς μας και να τρομάξουν τα άγουρα πλάσματα?

Είναι τραγικόν και μεγαλειώδες. Η φύσις πρωτίστως αναζητά την υγιεινήν αναπαραγωγήν της...

Τι τα παχιά , προς απόσυρσιν κορμιά θα επιζητήσει?

Ναι ναι σωστά μου λέτε... δεν είμαστε εις τα σπήλαια και δεν είμεθα υψωμένοι εις τα τεράστια δεντριά... Έχομεν πνεύμα , ρώμην ηθικήν, υψηλά ιδανικά....

Δεν λέω.... Μα... Φευ.....

11 Οκτωβρίου 2007

Μια λαμποργκίνι κλάταρε....

Μπλουφ....
Άλλαξα ελαστικά...
Έ και?
Τι άλλο να αλλάξω? Κέραμοι ατάκτως ερημένοι....
Έπεσαν τα ορυκτέλαια επί της ψυχής μου...
Μπήκαν και οι μαλλιάδες , οι περιπατητές των σανδαλίων εις την βουλήν....
Έ και?
Άλλαξε τίποτα?
Μωρό μου, μωρό μου, κάνε υπομονή θα ματαβγώ δυνατός από την κρίση ....
Θα κολλήσω την υπόγεια τρύπα με τσίχλα μεταχειρισμένη....
Και τότε, ξεκούραστος θα σ' απογειώσω .... αν ποτέ το κατάφερα...
πές μου αλήθεια γλύκα μου, πες μου αλήθεια .... σε απογείωσα ποτέ?
Ουφ μπας και το ρεζερβουάρ μου τέλεψε?
Λέτε?

ευχαριστήριον προς τους καλούς ανθρώπους....

Ευχαριστώ την μαμά μου, την θείαν μου την Ελπινίκη, τον δευτεροξάδελφο της τέως πεθεράς μου δια την επιτυχή ανάπτυξην των ιδεών μου....
Ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ την ιστοσελίδα WWW.SXESEIS.GR που τόσα έτη με συντρόφευε στα φόρουμ της.... την ατελοίωτη πλάκα που έκανα.... την συγκινησιακή φόρτιση που με διακατείχε...
Όμως ο έρως εκτύπησε και δεν θα μπορούσα.... να ήμουν εκεί.... ίσως θα ήθελα να αποτοξινωθώ.... τες πάντων ας είναι καλά οι ιδιοκτήτες η Μ. και ο Α.
Τους ευχαριστώ από την καρδιά μου....

10 Οκτωβρίου 2007

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΝ

Επιθυμώ την έναρξην του απολύτου κενού εις τα blog

Μπήκα γιατί δεν υπήρχε λόγος να είμαι όξω....

Αλλά τι να πω?

Δεν είμαι δημοσιογράφος...
Δεν είμαι ποιητής....
Δεν είμαι παρλαπίπας....

Κάποτε όμως κάπνιζα Και πίπα, με άρωμα βατόμουρου....

Σκέπτομαι να ιδρύσω ένα σιχαμένο κίνημα υπεράσπισης των καταπιεζομένων βάζελων...

Πολύ φτηνό...

Θα ιδρύσω κίνημα για την διάσωσιν της ιπτάμενης γούνας των εδρευόντων κυριών της Κηφισιάς...

VISON...

τι κενόν....

κενοτάφιον....

ιδεών.....

Παραπληγικός τη γλώσσα θέτων αυτήν εις το μουνέτον της λατρεμένης κόρης που με θωπεύει....

Και όμως την ώραν ταύτην... την ώραν που ο πλανήτης γη, το αστρικόν σύστημα, ο γαλαξιακός νους .... κυριεύετε από μίαν αστόχαστον παραλυρηματική ποδάγρα.... Λέγω....

Κυρίσωμεν την επουράνιον εισβολήν των γήινων αντικαθρεπτισμών στο άπειρον....

Με λίγα λόγια.... πιό ασαφή..... ΖΩΜΕΝ ΕΡΩΤΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΣ... ΖΩΜΕΝ ΠΟΙΗΤΙΚΩΣ.... ΖΩΜΕΝ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΝΩΓΙΑ ΧΑΜΕΝΟΙ ..... ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΟΥΧΙ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΓΡΙΟΠΟΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΝ....

Και ως γνωστόν.... Μια LAMBORGINI σαν όνειρο .... θα μας πλησιάσει εις το στοχούμενον υπαρξιακόν γίγνεσθε....

Γιατί ανάθεμα την ώρα..... Πυρ κατά βούλησιν με τας ιδέας οβίδας και την σκέψην οδηγόν .....

Ο εν πλήρη σώας τα φρένας

Ακρατ.....

Τω σωτηρίω έτος.....

10-10-1010