28 Μαΐου 2012

Τα εν Θεσσαλονίκη κομμουνιστικά σπουδαστήρια της μαθητιώσας νεολαίας .... Ημέραι μεγίστης ενδροπής....





Ένα από τα "ιστορικά" και όχι μόνο blog που με εμπνέουν τώρα τελευταία στην κατάβασή μου προς το παρελθόν και την ισορία είναι το http://raskolnikovgr.blogspot.com/


Παρακολουθώντας τα δύο εκπληκτικά βίντεο μεγάλης ιστορικής αξίας θα κατανοήσετε πολλά για την Ελλάδα του μεσοπολέμου και πως εξελίχθηκε η χώρα αυτή...



στα βίντεο αναφέρονται στην Αθήνα και τα Κουντουριότικα....




θέλω να πω ότι επιβεβαιώνω από παλαιούς εργάτες την ισορία της Κομμούνας των Κουντουριότικων. Αυτή η γειτονιά της ανείποτης φτώχειας ήταν δίπλα από το γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας προς τον Λυκαβητό. Σήμερα είναι μια κόσμια έκταση αθλοπαιδιών... Εγώ όμως που πάγαινα δημοτικό και νήπιο ΑΚΡΙΒΩΣ από κάτω δηλαδή μέσα στον τενεκομαχαλά δηλαδή τον πρόκαμα. Από πάνω τα Κουντουριότικα, στην μέση το 16ο Δημοτικό και από κάτω το περιλλάλητο αναμορφωτήριο Θηλέων...

Μεγαλώσαμε, με την φτώχια φάτσα κάρτα την λάσπη και τα ρούχα στην αυλή, τα έγγλειστα κορίτσια που μιλούσαν με τις χούφτες τους σαν χωνί με τους αγαπητικούς και τον διδάσκαλο βασιλειάδη... Ά και τις "ασπρούλες" τα περιπολικά που μάζευαν τους αγαπητικούς... Ξύλο βρε παιδί μου άγριο...

Τες πάντων, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους οι ανάπηροι γύρισαν στην ΑΘήνα.... Δημιουργήθηκε η κομμούνα των Κουντουριότικων όπου πέρα από τα προς το ζην (κοινό συσσήτιο κλπ) γίνονταν σπουδαίες επιμορφωτικές διαλέξεις.... Όταν ήρθε το κύμα των προσφύγων του 1922 ζήταγε εναγωνίως ελεύθερο χώρο για να κτίσει τους τενεκέδες τους η καημένη προσφυγιά...

Στον Παναθηναικό ο Καλαφάτης και οι άλλοι αθλητές φύλαγαν νύκτα μέρα καραούλι για να μην κάνουν κατάληψη οι πρόσφυγες... Βρήκαν τα Κουντουριότικα σαν λύση...  Οι καημένοι οι ανάπηροι βρέθηκαν σε δίλλημα... Και μάζεψαν την αναπηρία τους και πήγαν πιό πάνω στην Λουίζης Ριανκούρ κοντά στην Πανόρμου που σημειοτέον η Λουίζης Ριανκούρ ήταν τμήμα ανοικτό Ρωμαικού υδραγωγίου. Εκεί μετοίκησε η Κομμούνα. Ξανά κοντά στην ΣΤΕΓΗ ΠΑΤΡΙΔΟΣ δηλαδή στην Πλατεία Μαβίλη όπου ο Βασιλεύς ή  η Βασίλησα είχε στήσει (νομίζω ο βασιλιάς εδώ δεν θυμάμαι καλά....) ένα ίδρυμα όπου οι ανάπηροι μάθαιναν όργανα μουσικά !!!!!!!!!! για να ζητιανεύουν αξιοπρεπώς...!!!!!!!!!!!!!

Εκεί λοιπόν στην Λουίζης Ριανκούρ με την κομμούνα και στην ΣΤΕΓΗ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ανεπτύχθη ο αρχειομαρξισμός και φτιάχτηκε το περιλάλλητο σωματείο θυμάτων αναπήρων και ορφανών από τους δεκαετείς πολέμους και που είχε απόλυτη κυριαρχεία το αρχειομαρξιστικό ρεύμα με ηγέτη τον τυφλό (σχεδόν) Σταύρο Βερούχη και που αριθμούσε 500.000 μέλη και συνεδρίαζε κυρίως στους ναούς...!!!! . Από προσωπικές μαρτυρίες παλαιών αγωνιστών μου είχαν πεί ότι ο μόνος που εδέχοντο από το  ΚΚΕ ήταν ο Κλάρας δηλαδή ο Άρης Βελουχιότης διότι τον εσέβοντο άπαντες...

Για τα Ταμπούρια (αν ξέρω καλά πήρε την ονομασία η γειτονιά από τα ταμπούρια τα οχυροματικά του Καραισκάκη). ξέρω καλά ότι οι αρχειομαρξιστές δίδασκαν γραφή και ανάγνωση στα πλέον απόκληρα τμήματα του Πειραιότικου λαού. Πανόρμου και Ταμπούρια ήταν τα κάστρα βασισμένα στην ΗΘΙΚΗ και την μόρφωση.... Ανάθεμα την μνήμη σίγουρα θυμάμαι δύο "δάσκαλους" των μαθημάτων. Σίγουρα ήταν ο Βιτσώρης (σύζηγος πρώτος της Τσαγανέα) και ο Γκοβόστης (ναι ναι από κει ξεκίνησε από τον αρχιομαρξισμό). Μου είχαν πει και άλλα πολλά ονόματα... ιδιαίτερα δημοσιογράφων της καθημερινής εφημερίδος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ όπου ήταν όλο το επιτελείο του αρχειομαρξισμού και ανεξάρτητων αριστερών και μεγάλοι λογοτέχνες κλπ κλπ.  ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑ
Συστήνω όλα τα λεξικά του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ, ιδιαίτερα του κοινονιολογικού λεξικού (το έχω ... τέσσερις μισθούς μου κόστισε το ρημάδι...) το λογοτεχνικό, και την αγροτική εγκυκλοπαίδια... ΜΝΗΜΕΙΟΔΗ ΕΡΓΑ

Εξ' άλλου από το κίνημα των θυμάτων αναπήρου πολέμου και μπρος στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις τους το κράτος ταλαιπωρήθηκε και αποφάσισε να τους δόσει το δικαίωμα των περιπτέρων. Περίπτερα τότες δεν υπήρχαν... Γιατί πως να αντέξει το κράτος τις διαδιλώσεις που είχαν την εξής δομή. Πρώτα τα τέκνα κια οι θυγατέρες, όπισθεν οι τυφλοί, οι χωρίς πόδια πίσω οι χωρίς χέρια και τέλος οι συνοδοί...

Μου έλεγε παλαιός εργάτης ότι τα παρακείμενα στρατόπεδα πέριξ της Β. Σοφίας άδειαζαν από φαντάρους γιατί οι στρατηγοί έδιναν εντολές να πάνε για γυμνάσια μπας και δεν σκανδαλιστούν από το ηρωικά τραγικό θέαμα...

Αυτά μου είπαν παλαιοί και αυτά σας μεταφέρω...

Τότε όσο και να το κάνεις σαν νέος μπορεί να άκουγα παλαιούς αλλά υπήρχε πάντα μια βαρεμάρα πως να το κάνεις.... Υπήρχαν και οι πειρασμοί χαχα

27 Μαΐου 2012

Γιώργος Μούτσιος ένας ανεπανάληπτος ερμηνευτής και ηθοποιός...

Τον Γιώργο Μούτσιο σπάνια τον γνωρίζουμε σαν ερμηνευτή ασμάτων... Από μικρός τον άκουγα με ιδιαίτερη συγκίνηση.... Τον θεωρούσα ένα σπάνιο φαινόμενο ερμηνείας, κουλτούρας. Θα σας βάλω ορισμένα αγαπημένα άσματα που λάτρεψα..

Πρώτο το κορυφαίο για μένα Ελληνικό τραγούδι στην ιστορία μας
Ο κυρίαρχος... Μάνος Χατζιδάκης...



αν δεν έχετε σκύψει σε ώμο λατρεμένου προσώπου... αν δεν στάξει δάκρυ ακούγοντας δαύτο το τραγούδι.....




μια ωδή.... Μούτσιος με την φωνάρα της Μούσχουρη.... ένα παιχνίδι υποκειμενισμού.... ένα παιχνίδι στο εγώ και το εγώ....



τα λεπίδια..... οι άγγελοι.... οι καρδιές...



αυτό το υπέροχο τραγούδι μου θυμίζει ότι οι δύο αγαπημένοι μου ο Ρωμανός και ο Μούτσιος αλληλοεπηρεάζονται.... τα διαμάντια βγαίνουν από χρυσές μήτρες..



αυτό δεν το ήξερα...



δώστε στο πάθος σας ένα λουλούδι και ένα όργανο μουσικής... ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΗΝ ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ... ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ.....




Σεφέρης, Μίκης και τα όνειρα ενός λαού που πάντα φτάνει στην πηγή.... και η γλύφα τον αποκαίει...



ας θυμηθούμε όμως Σακελλάριο Τζιβιλίκα και Μούτσιο.....




καλό βράδυ φίλοι....

26 Μαΐου 2012

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΩΜΑΝΙΩΤΕΣ ΤΣΙΦΟΥΤΗΔΕΣ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ???

Σκέφτηκα πολύ αν πρέπει να γράψω ένα τέτοιο κείμενο, μια τέτοια ανάρτηση....

Το blog μου σταθερά υπερασπίζει τα δίκαια των εναπομεινάντων απειροελαχίστων ρωμανιωτών, εσκενάζυ και σεφραδιτών. Υπερασπίζει δε και το κράτος του Ισραήλ όσο αφορά το δικαίωμά του να υπάρχει ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ Ή ΤΗΝ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑ...

Στην ζωή μου έτυχε να γνωρίσω τρεις φορές ανθρώπους που είχαν θρήσκευμα Εβραικό. Η τελευταία ήταν τον προηγούμενο μήνα.... Η συγχωρεμένη η μάνα μου είχε σπιτονυκοκύρη ο οποίος έμαθα ότι ήταν Ρωμανιώτης, πράγμα που ούτε το ήξευρα. Αυτός ο τύπος έκλεβε 5 ή 6 χρόνια την μάνα μου και το κράτος... ¨Επαιρνε 450 ευρώ και έδινε απόδειξη για 300... Και τώρα μετά τον θάνατο της μάνας μου θέλει να πληρώσω και την τελευταία ΔΕΗ... Εγώ έχω μείνει άναυδος από το ΘΡΑΣΟΣ του. Και έκλεβε και ζητά να πάρει και την τελευταία ΔΕΗ.... Η κατάσταση έχει φθάσει στο μη περαιτέρω... Για 90 ευρώ με οδηγεί στην εξής φάση... Ή θα του αστράψω καμμιά σκαμπίλα (ανάθεμα είναι και μεγάλος στην ηλικία) ή θα πάω να του δόκω τα 90 ευρώ....

Ομολογώ ότι το πρώτο που σκέπτηκα είναι να τον βρίσω. Αλλά φοβάμαι μην με χαρακτηρίσει σαν ρατσιστή. Το θέμα είναι ότι όλοι σχεδόν οι σπιτονυκοκύρηδες στο παρελθόν αυτό έκαναν... Έκλεβαν τους ενοικιαστές και το κράτος...

Κάθησα και σκέφτηκα το παρελθόν μου. Μικρός ρώταγα πάντα τους ηλικιωμένους για τα πάντα. Μια ερώτηση που πάντα έκανα ήταν τα χαρακτηριστικά των μειονοτήτων  των θρησκευτικών και των "εθνικών". Τότε είχα ρωτήσει ποιά τα χαρακτηριστικά των Εβραίων εργατών στην παραγωγή.


Όλοι μου περιέγραφαν ότι δεν ήταν τσιφούτηδες αλλά σπάταλοι σε κεράσματα, αλλά "δεμένοι" στην πρωσοπική τους ζωή.... Αυτό ήταν ερμηνεύσιμο.  Το διαρκές κυνηγητό, τους οδήγησε στο να σωρεύουν χρήματα για να τα χρησιμοποιήσουν στα δύσκολα...
Αυτό το χαρακτηριστικό εξάλλου είναι και των παλαιών αριστερών και κομμουνιστών... Επειδή δυσκολευόταν στην ζωή από τις φυλακίσεις, ανεργία, απολύσεις, εξορίες πάντα είχαν ένα κομπόδεμα το κάτι τις... Πχ γνώριζα παλαιούς συνδικαλιστές που δεν ΠΗΓΑΙΝΑΝ ταβέρνες και τα τιαύτα. Ζούσαν μια ζωή μετρημένη ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ και αξιοπρεπή...


Το συμπέρασμά μου είναι ότι οι Ρωμανιότες είναι όπως όλοι μας... Με μια ιδιομορφία... Χρειάζονται χρήματα για να σώζονται.... Ε αυτό είναι απόλυτα ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟ θεμητό και δεν πρέπει να μας ενοχλεί...


24 Μαΐου 2012

Τι έγινε το 1931 - 1932 πριν πτωχεύσει η χώρα.... σπουδαία άρθρα της τότε εποχής

Σπουδαία κείμενα ανάρτησε το blog

 http://ellinismoskaiellines.blogspot.com/

τα έκλεψα λοιπόν από δαύτο και τα δημοσιεύω...



ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 27 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2012

Άρθρα από την «Πάλη Των Τάξεων» Πάνω στην οικονομική κρίση του 1931-32


Παρουσιάζουμε μια σειρά άρθρων από την περίφημη «Πάλη των Τάξεων», την εφημερίδα που εξέδιδαν την περίοδο του Μεσοπολέμου (1930-1934) οι Έλληνες Κομμουνιστές-Τροτσκιστές. Και συγκεκριμένα, η Κομμουνιστική Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών-Αρχειομαρξιστών (ΚΟΜΛΕΑ), ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης του Λέοντα Τρότσκυ. Η ΚΟΜΛΕΑ υπήρξε η ισχυρότερη οργάνωση στην ιστορία του επαναστατικού μαρξισμού στην Ελλάδα, μετά τη σταλινοποίηση του ΚΚΕ, που ολοκληρώθηκε εκείνη περίπου την περίοδο. Επρόκειτο για μια μαχητικότατη και μαζικότατη πρότυπη προλεταριακή οργάνωση, η οποία έφτασε να έχει περισσότερα από 2.500 μέλη (στη μεγάλη πλειονότητα τους εργάτες), να ελέγχει 50 εργατικά σωματεία σε όλη την Ελλάδα, να ελέγχει απόλυτα τρία μεγάλα κινήματα της εποχής (Αναπήρων και θυμάτων Πολέμου, φυματικών και ανέργων) και να διαθέτει σχηματισμούς (πυρήνες) σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, και ακόμα σε πολλές κωμοπόλεις και χωριά. Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε κατόπιν της επέμβασης του ίδιου του Τρότσκυ στο ελληνικό κίνημα. Ο συν-ηγέτης, δίπλα στον Λένιν, της Οκτωβριανής Επανάστασης και ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού βρισκόταν εκείνη την περίοδο εξορισμένος από τον Στάλιν στην Πρίγκηπο της Τουρκίας. Εκεί ήρθε σε επαφή με μέλη της λεγόμενης αρχειομαρξιστικής τάσης, μιας ιδιότυπης επαναστατικής τάσης που είχε διαμορφωθεί μέσα στο ελληνικό εργατικό κίνημα, σε αντιπολίτευση προς το ΚΚΕ, από το 1923. Διαπίστωσε ότι η τάση αυτή διέθετε ισχυρές ρίζες μέσα στο ελληνικό εργατικό κίνημα και είχε ήδη τοποθετηθεί στην πάλη που διεξαγόταν στην ΕΣΣΔ και στο Μπολσεβίκικο Κόμμα κατά της σταλινικής γραφειοκρατίας και υπέρ των θέσεων της Αριστερής Αντιπολίτευσης. Έτσι, και αφού εκπληρώθηκαν κάποιοι όροι που έθεσε ο Τρότσκυ στην αρχειομαρξιστική οργάνωση (σχετικά με την εσωκομματική δημοκρατία, αλλά και την ανοιχτή εκδήλωση της μέσω μιας επαναστατικής εφημερίδας), και κατόπιν και μιας επίσκεψης δύο αντιπροσώπων της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης (ΔΑΑ) στην Ελλάδα, ιδρύθηκε η ΚΟΜΛΕΑ και έγινε το ελληνικό τμήμα της ΔΑΑ.





Η εφημερίδα, λοιπόν, της ΚΟΜΛΕΑ ήταν η «Πάλη των Τάξεων», η οποία κυκλοφορούσε στην αρχή εβδομαδιαία, στη συνέχεια δύο φορές την εβδομάδα και για ένα διάστημα και τρεις φορές την εβδομάδα. Ήταν μια μαχητική εργατική επαναστατική εφημερίδα, γραμμένη από εργάτες (και ορισμένους διανοούμενους με προλεταριακή ψυχοσύνθεση) και απευθυνόμενη επίσης σε συνειδητούς εργάτες. Οι στήλες της μαστίγωναν τον καπιταλισμό και τους πολιτικούς του υπηρέτες για τη μεσαιωνική εκμετάλλευση και τις άθλιες συνθήκες ζωής των Ελλήνων εργατών και αγροτών, ενημέρωναν τους εργάτες για την κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα, εμψύχωναν και καθοδηγούσαν τους εργάτες στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και έδειχναν το δρόμο της αδιάλλακτης πάλης για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Επίσης, εκ των πραγμάτων, ένα μέρος της ύλης της καλυπτόταν από απαντήσεις στη χυδαία και μόνιμη σταλινική συκοφαντία, καταγγελίες της αστικής αλλά και της σταλινικής τρομοκρατίας εις βάρος των επαναστατών, υπεράσπιση της γραμμής της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης και του Τρότσκυ, αλλά και από εκκλήσεις προς το ΚΚΕ και τα μέλη του για ενιαίο μέτωπο ενάντια στις αντεργατικές επιθέσεις, την απειλή του πολέμου, το φασισμό κτλ. Τέλος, δεν παρέλειπε να δημοσιεύει και κλασικά μαρξιστικά έργα σε συνέχειες, για την ιδεολογική και πολιτική μόρφωση των εργατών. Οι περιπτεριούχοι της εποχής κρεμούσαν την «Πάλη των Τάξεων» με καμάρι στα περιπτερά τους, πάντα σε περίοπτη θέση. Ήταν, άλλωστε, σχεδόν όλοι τροτσκιστές ή φιλοτροτσκιστές, αφού τα περίπτερα είχαν παραχωρηθεί στους αναπήρους, που ήσαν μέλη της απόλυτα ελεγχόμενης από τους τροτσκιστές Γενικής Συνομοσπονδίας Αναπήρων και θυμάτων Πολέμου. Και τα μέλη της οργάνωσης την πούλησαν χέρι με χέρι παντού, στα εργοστάσια, τις γειτονιές, τα καφενεία, μη λογαριάζοντας τις βάναυσες επιθέσεις της αστυνομίας, των χαφιέδων, αλλά και των σταλινικών.


Τα άρθρα της «Πάλης των Τάξεων» που έχουμε επιλέξει,  έχουν μια ιδιαιτερότητα: αναφέρονται όλα στη μεγάλη οικονομική κρίση που, ξεκινώντας το 1929 από τις ΗΠΑ, έπληξε και την Ελλάδα στα 1931-32, καθώς και στις συνέπειες αυτής της κρίσης πάνω στην εργατική τάξη. Την ανεργία, τη φτώχεια και, φυσικά, τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας και τρομοκρατίας με τα οποία η τότε κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου επιχείρησε να αντιμετωπίσει την κρίση. Οι ομοιότητες με το σήμερα είναι τόσο χτυπητές που ξαφνιάζουν. Είναι εκπληκτικό να διαβάσει κανείς ότι και τότε η αστική τάξη και η κυβέρνηση εκμεταλλεύονταν την κρίση για να κατεβάσουν τον Έλληνα εργάτη «στο επίπεδο του Κινέζου εργάτη». Και τότε ήθελαν να φορτώσουν το σύνολο της κρίσης στους φτωχούς, με μειώσεις μισθών και έκτακτους φόρους. Και τότε αρνούνταν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στους ανέργους, τους πεινασμένους, τους εξαθλιωμένους. Και τότε οι μεγαλοκαπιταλιστές το μόνο που κοίταζαν ήταν να συνεχίζουν να πληρώνονται τους τόκους τους και αρνούνταν πεισματικά οποιαδήποτε πολιτική θα αύξανε τα δικά τους βάρη. Και τότε η αντίδραση της αστικής τάξης και των «φιλελεύθερων» αστών πολιτικών στην προσπάθεια της εργατικής τάξης να υπερασπιστεί τον εαυτό της ήταν η ωμή τρομοκρατία, η αντικομμουνιστική και αντισυνδικαλιστική προπαγάνδα, οι απειλές κ.λπ.

Αξίζει κανείς να διαβάσει αυτά τα κομμάτια, να πάρει μια γεύση από αυτή την σπουδαία επαναστατική φωνή μιας εποχής που έχει πολλά κοινά με την δική μας. Και αξίζει να το κάνει όχι από ιστορικό ενδιαφέρον και μόνο, αλλά κυρίως για να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα για το σήμερα.

Πάρις Δάγλας


Άρθρο 1ο

ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ
ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΧΩΡΙΚΩΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΘΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Ο δημόσιος εισπράχτορας πήγε στο χωριό Παπά της περιφερείας Σερρών για να εισπράξει από ένα χωρικό 300 δραχμές. Επειδή δεν βρήκε το χωρικό, συνέλαβε τον πατέρα του, 80 χρονών, ως ενέχυρο. Στο δρόμο ο γιος προσπάθησε να απελευθερώσει τον πατέρα του, αλλά ο χωροφύλακας που συνόδευε τον εισπράχτορα έβγαλε το πιστόλι του για να χτυπήσει. Η γυναίκα όμως του χωρικού αφόπλισε το χωροφύλακα και οι χωριάτες τους κυνήγησαν. Εν τω μεταξύ, ήρθαν αστυνομικές δυνάμεις και συνέλαβαν τρεις χωριάτες. Όλα αυτά έγιναν για 300 δραχμές.

Εν τω μεταξύ, δεν βλέπουμε κανένα μεγαλοκαρχαρία αστό να μπαίνει στη φυλακή γιατί δεν πληρώνει τους φόρους. Το κράτος έχει να λαβαίνει εκατομμύρια από τους εμπόρους και τους βιομηχάνους. Μονάχα από τους εμπόρους της οδού Ερμού κάνει να παίρνει 600 εκατομμύρια από κατάχρηση φόρων των ιδιωτικών αποθηκών διαμετακόμισης. Ποιος έχει μπει στη φυλακή; Το αστικό κράτος χάρισε στους αστούς όλους τους φόρους που χρωστάγανε μέχρι το 1925. Ελάττωσε τους φόρους των προικών και των κληρονομιών.

Οι χωριάτες, εκτός από τους έμμεσους φόρους που πληρώνουν, πληρώνουν και φόρο πάνω στην παραγωγή τους, χωρίς να αφαιρεθούν προηγουμένως τα έξοδα συντήρησης τους. Οι αστοί, αν δεν πετύχουν να κρύψουν τα κέρδη τους, πληρώνουν φόρο μονάχα στα καθαρά κέρδη τους, αφού τους αφαιρεθούν όλα τους τα έξοδα. Κι όχι μονάχα αυτό αλλά το κράτος λιγόστεψε το φόρο των καθαρών κερδών από 26% σε 18%.

Το αστικό Σύνταγμα λέγει ότι οι Έλληνες φορολογούνται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι πληρώνουν μονάχα οι φτωχές μάζες, ενώ οι μπουρζουάδες πληρώνουν ελάχιστα. Οι φτωχοί φορολογούμενοι μπαίνουν φυλακή, αν δεν τους σκοτώσουν οι χωροφύλακες. Αυτή είναι η φορολογική ισότης του αστικού καθεστώτος. Πρέπει να καταργηθούν οι έμμεσοι φόροι. Να φορολογείται το κεφάλαιο και όσο πιο μεγαλύτερο είναι τόσο βαρύτερα να φορολογείται.

Οι εργάτες και οι φτωχοί χωρικοί, ως παραγωγοί αξίας που την κλέβουν οι αστοί, δεν πρέπει να πληρώνουν κανένα φόρο.

Άρθρο 2ο

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ;

Πάνε τρεις μήνες που από τις στήλες της «Πάλης» επισύραμε την προσοχή των αναγνωστών μας πάνω στην κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και στην προοπτική που ξανοίγεται μπροστά μας. Δεν παραλείψαμε να τονίσουμε ότι τα μέτρα που πήρε η ελληνική κυβέρνηση με το ξέσπασμα της αγγλικής νομισματικής κρίσης δεν μπορούσαν να σώσουν την κατάσταση, εφόσον η χώρα ξοδεύει περισσότερα από όσα παράγει. Έρχεται σήμερα η ίδια κυβέρνηση, έχοντας πίσω της όλους τους αστούς, να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και να λάβει μέτρα για να μικρύνει τη διαφορά μεταξύ εισαγωγής και εξαγωγής.

Ο πιο εύκολος δρόμος θα ήτανε τα δάνεια, αλλά σήμερα αυτό είναι δυσκολότατο, γιατί οι καπιταλιστές θέλουν να κρατάνε τα κεφάλαια τους ρευστά και δεν τα δανείζουνε. Αν γίνει δάνειο σε σιτάρι, θα γίνει με όρους τοκογλυφικούς και πολύ βαριούς.

Ο άλλος τρόπος είναι να ρίχνει το βάρος στη ράχη των εργατών, των χωρικών και γενικά των εκμεταλλευομένων. Έτσι, το Εμπορικό Επιμελητήριο προτείνει και η κυβέρνηση θα εγκρίνει να περιορισθεί η κατανάλωση του κρέατος, των αυγών, του βουτύρου, της ζάχαρης. Από τον περιορισμό αυτόν, θα γίνει οικονομία 500 εκατομμυρίων. Κατόπι να βάλουν περισσότερο πίτουρο στο ψωμί, κυρίως το μαύρο, και από αυτό θα γίνει οικονομία άλλα 600 εκατομμύρια το χρόνο, θα επιβάλλουν μονοπώλια του σιταριού, της ζάχαρης. Κατόπι έρχεται η ενίσχυση των Ελλήνων βιομηχάνων, των υφαντουργών, του Χαρίλαου(1), για να ανακατέψουν το οινόπνευμα στη βενζίνη. Οι εργάτες, οι χωριάτες θα κάνουν τα έξοδα για τη διατήρηση του καπιταλισμού.

Πάνω απ' όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν τα σκολάσματα (σ.σ. απολύσεις), το λιγοστέμα του μεροκάματου, η αύξηση των ωρών εργασίας, η ανεργία. Οι άνεργοι αρχίζουν να ζητιανεύουν στους δρόμους, το κράτος τους στέλνει στο δήμαρχο και ο δήμαρχος στο κράτος. Εν τω μεταξύ, τα εκατομμύρια του λαού πηγαίνουν στις τσέπες των καταχραστών.

Ο χειμώνας που μας μπαίνει τρομάζει τους αστούς, γιατί θέτει ζήτημα κοινωνικής αλλαγής σε πολλές χώρες. Νιώθουν ότι οι μάζες θα κινηθούν και θα θελήσουν να ρίξουν τα βάρη της κατάστασης στους ώμους των υπευθύνων. Μπροστά σε αυτή την πρόβλεψη, οι πιο ανοιχτομάτηδες αστοί προτείνουν το ενιαίο εθνικό μέτωπο των αστών. Η ένωση αυτή θα στρέφεται εναντίον των εκμεταλλευομένων. Αν δεν πραγματοποιηθεί τώρα, θα γίνει αργότερα. Ο εχθρός είναι ένας: οι εργάτες και οι χωρικοί, οι εκμεταλλευόμενοι γενικά.

Απέναντι των αστών που τείνουν στην ένωση, οι εργάτες είναι ανοργάνωτοι και, το χειρότερο, διασπαρμένοι επαγγελματικά (σ.σ. συνδικαλιστικά) και πολιτικά. Η πολιτική του σταλινισμού μαζί με τους ψευτοσοσιαλιστές είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ενοποίηση των εκμεταλλευομένων. Το καθήκον κάθε κομμουνιστή είναι να εργαστεί για την επαγγελματική (σ.σ. συνδικαλιστική) ενοποίηση των εργατικών δυνάμεων και την πολιτική ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων.

Η υποχρέωση είναι βαριά και ο καιρός λίγος.



(1). Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος (1874-1947) ήταν τραπεζίτης και βιομήχανος, από τους ισχυρότερους Έλληνες αστούς της εποχής. Θεωρούνταν κάτι σαν «εθνικός ευεργέτης», αλλά είχε βγάλει τεράστια κέρδη από προνομιακές συμβάσεις με το κράτος, που του εξασφάλιζαν μονοπωλιακά δικαιώματα σε διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες. Μεταξύ άλλων, στην παραγωγή οινοπνεύματος. Απ' αυτόν και η συνοικία και το γήπεδο Χαριλάου της Θεσσαλονίκης


Άρθρο 3ο

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Ολόκληρη η μπουρζουαζία με όλες τις πολιτικές αποχρώσεις, βιομήχανοι και τραπεζίτες, έμποροι και παπάδες ορκίζονται δέκα φορές την ημέρα στο όνομα της δραχμής. Η χειρότερη κατηγορία που μπορεί να αποδώσει κανείς στον αντίπαλο του είναι «εχθρός της δραχμής»(1).

Το ξέπεσμα της δραχμής σημαίνει για την αστική τάξη κοινωνικές αναστατώσεις, απεργίες, συγκρούσεις ταξικές, ξεχαρβάλωμα κοινωνικό, απειλή κατά της εξουσίας της. Μα και η διατήρηση της δραχμής έχει συνέπεια την ανεργία, την ελάττωση των μισθών, την πτώση των τιμών των προϊόντων. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα.

Όλη η απασχόληση της μπουρζουαζίας στρέφεται στο να σώσει τα εισοδήματα της, την κοινωνική και πολιτική της κυριαρχία. Τα εισοδήματα της πρέπει να μην πειραχτούν. Κάποιος όμως πρέπει να πληρώσει. Κι αυτός ο κάποιος είναι οι εργάτες του χεριού και της πένας, οι χωριάτες και οι μικροαστοί.

Το ψωμί θα χειροτερέψει. Θα έχει περισσότερο πίτουρο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν 6% από το μισθό τους. Οι άλλοι υπάλληλοι και οι εργάτες ή μένουν άνεργοι ή τους κόβουν το μισθό. Τα έργα της οδοποιίας σταματούν ελλείψει χρημάτων. Οι τιμές (σ.σ. παραγωγού) του λαδιού, του καπνού, της σταφίδας πέφτουν. Ο τιμές των τροφίμων θα αρχίσουν να ανεβαίνουν.

Μονάχα η μπουρζουαζία δεν πληρώνει τίποτα. Πληρώνουμε κάθε χρόνο 3.800 εκατομμύρια για τόκους δανείων που έκανε το κράτος στο παρελθόν για τους πολέμους και για τους εξοπλισμούς. Από αυτά, τα 2.500 εκατομμύρια πηγαίνουν στις τσέπες της ελληνικής μπουρζουαζίας(2). Να ποιοι είναι οι λόγοι που πληρώνονται οι τόκοι σε χρυσές λίρες, να για ποιο λόγο προσπαθούν να μην ξοδέψουν τίποτα για τους ανέργους. Η ελληνική μπουρζουαζία βυζαίνει σήμερα τον προϋπολογισμό του κράτους, εισπράττοντας τα τοκομερίδια των δανείων που άλλοτε έκαναν στο κράτος με τοκογλυφικούς όρους. Γι' αυτό θα κάνουν το παν για να τα διατηρήσουν. Οι άνεργοι να ψοφήσουν, οι κομμουνιστές να σκοτωθούν. Τα κουπόνια να σωθούν(3).

3.800 εκατομμύρια για τόκους και 3.200 εκατομμύρια για εξοπλισμούς και χαφιέδες. Δηλαδή 7 δισεκατομμύρια δραχμές πληρώνουν κάθε χρόνο οι εργάτες και χωριάτες της Ελλάδας για να ψοφάνε οι ίδιοι στην πείνα. Οι εργάτες και οι φτωχοί χωριάτες πρέπει να αγωνιστούν για την ακύρωση των χρεών και τη διάθεση των εκατομμυρίων που ξοδεύονται για τους εξοπλισμούς για τη συντήρηση και περίθαλψη των ανέργων.

Έτσι, η μάχη της δραχμής δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μια επίθεση της μπουρζουαζίας κατά των εκμεταλλευομένων και κατά των εργατών που μένουν άνεργοι από τις αντιθέσεις και την αναρχία του αστικού συστήματος.

Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι δυσμενείς για την αστική τάξη της χώρας μας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Αλλά οι υποκειμενικές συνθήκες, δηλαδή η ύπαρξη οργανωμένων εργατικών μαζών, επαγγελματικά (σ.σ. συνδικαλιστικά) και πολιτικά, είναι κι αυτές δυσμενείς. Η σταλινική ψώρα έχει παραλύσει τα χέρια της επανάστασης. Τα καθήκοντα μας είναι μεγάλα.


(1).  Μπορεί η χώρα τότε, σε αντίθεση με σήμερα, να είχε εθνικό νόμισμα, αλλά η δραχμή είχε από το 1928 σταθερή αναλογία με το χρυσό. Το 1931 χτύπησε και την Ελλάδα η παγκόσμια οικονομική κρίση, που είχε ξεκινήσει από το Μεγάλο Κραχ στις ΗΠ Α το 1929. Σαν αποτέλεσμα της κρίσης, μειώθηκαν σημαντικά οι εξαγωγές και αυξήθηκε το κόστος εξυπηρέτησης του εξωτερικού δανεισμού. Η επιλογή της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου ήταν να υπερασπιστεί πάση θυσία τον «χρυσό κανόνα», με βασικό μέσο την άγρια λιτότητα στο εσωτερικό. Οι ομοιότητες με το σήμερα είναι εκπληκτικές. Τότε η «σκληρή» δραχμή, τώρα το ευρώ. Τελικά, το 1932 η χώρα χρεοκόπησε και εγκατέλειψε το «χρυσό κανόνα».
(2).  Αυτό είναι μια απάντηση σε όσους αντιμετώπιζαν την τότε κρίση και αντιμετωπίζουν και τη σημερινή κρίση ως αποτέλεσμα της «εξάρτησης» της χώρας από τους «ξένους» τοκογλύφους, αποσιωπώντας εσκεμμένα το ρόλο της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο κύριος υπεύθυνος της κρίσης και του φορτώματος της στον ελληνικό λαό και ο βασικός κερδισμένος από την καταχρέωση του δημόσιου ταμείου ήταν και είναι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη.
(3). Εννοεί να σταματήσουν να δίνονται τα κουπόνια των τροφίμων.



Άρθρο 4ο

ΟΧΙ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Η μπουρζουαζία αποκαλύπτει τα σχέδια της. Θέλει να αντιμετωπίσει την ανεργία εις βάρος των φτωχών. Αύξηση του φόρου των τσιγάρων, αύξηση της τιμής του ψωμιού, φορολογία των μισθών των υπαλλήλων. Από τον κρατικό προϋπολογισμό τίποτα. Λέγει ότι θα φορολογήσει και τους πλούσιους, αναλόγως του εισοδήματος τους. Κολοκύθια! Όλοι οι πλούσιοι έχουν δηλώσει απορία στις οικονομικές εφορίες. Ο Βενιζέλος δεν πληρώνει φόρους. Ο Κυριάκος Βενιζέλος(1) έκανε το προικοσύμφωνο του στη Ρόδο(2) για να μη του φορολογηθεί η προίκα. Οι λογιστές των αστικών επιχειρήσεων καταγίνονται να κρύβουν τα κέρδη των αστών, τη στιγμή που φορολογούνται οι μισθοί των υπαλλήλων.

Οι αστοί δεν έχουν καμιά όρεξη να πληρώσουν για τους ανέργους. Το κράτος δεν εννοεί να δώσει τίποτα από τα έσοδα του που προέρχονται από φόρους. Εννοεί να ξοδέψει τα 7 δισεκατομμύρια για τους εξοπλισμούς, για τους χαφιέδες, για τους τόκους των πολεμικών δανείων στους Έλληνες καπιταλιστές και στο Χάμπρο(3). Θέλει να ρίξει το βάρος της αντιμετώπισης της ανεργίας, της φτώχειας πάνω στους φτωχούς, πάνω στο ψωμί, τους μισθούς των υπαλλήλων.

Όχι, αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί. Πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι οι υπάλληλοι, όλοι που θα πληρώσουν αυξημένο το ψωμί. Τους άνεργους πρέπει να τους συντηρήσουν οι δήμοι και το κράτος από τα έσοδα που έχουν.



(1).Γιος του Ελευθέριου Βενιζέλου.
(2).Τα Δωδεκάνησα ήταν τότε υπό ιταλική κυριαρχία.
(3).Η Hambros ήταν μια από τις μεγαλύτερες αγγλικές τράπεζες της εποχής

22 Μαΐου 2012

Η ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗΝ ΕΚ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΒΕΡΩΦ...




Όσοι έχουν την "τύχη" να παρακολουθούν το μπλογκ μου θα θυμούνται πως όφειλα μια επιστολή. Ήταν της δραπέτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου εις την οποίαν είχα κάνει εκτενή αφιέρωση στην προ- προηγούμενη ανάρτησή μου.

Συγκεκριμένα επαναλαμβάνω, ότι τα κείμενα αυτά είναι από την εφημερίδα ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ που έχουν "πέσει" στα χέρια μου υπό μορφή αρχείων ηλεκτρονικών.

Επαναλαμβάνω επίσης ότι το κίνημα αυτό το οποίο εμεγαλούργησε εις τον μεσοπόλεμον έχει αποριφθεί ριχνόμενο εις την λίθην...


Η ιστορία είναι όμως αδιάψευστη...





H ΠΑΛΗ ΤΗΝ ΤΑΞΕΩΝ ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933

(Πρωτοσέλιδο...)

ΚΑΤΙΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΔΙΔΟΥ


ΠΩΣ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑ

Δίνουμε παρακάτω την περιγραφή της απόδρασής της από τις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ που άρχισε η συντρόφισά μας Κατίνα Εμμανουηλίδου. Καθώς βλέπουνε οι αναγνώστες μας το χειρόγραφο σταματά σ’ ένα σημείο της προπαρασκευής της απόδρασης. Μεσολάβησε η επιδείνωση της αρρώστιας της συντρόφισάς μας που τελικά στέρησε την οργάνωσή μας και την εργατική ττάξη από μιά απ’ τις πιό αφοσιωμένες, τις πιό ικανές και τις πιό ηρωικές αγωνίστριές της.
Πολλές φορές καταδικάστηκα από το ταξικό δικαστήριο για τη συμμετοχή μου σε διαδηλώσεις και επί αντιστάσει κατά της αρχής. Πάντως όμως οι καταδίκες αυτές περιορίζονταν σε λίγους μήνες.
Τελευταία πήρα μέρος με άλλους συντρόφους αντιπολιτευόμενους και συντρόφους του κόμματος σε μιά διαδήλωση της Πρωτομαγιάς. Εκεί βλέποντας τη λιποταξία του ομιλητή του κόμματος ο οποίος περιορίστηκε να πει δυό λέξεις στους συγκεντρωμένους και πριν ακόμα φτάσουν οι αστυνομικές δυνάμεις, μόλις τις αντίκρυσε από μακρυά έφυγε, πήρα το λόγο και σταματώντας το τραμ, που πέρναγε εκείνη τη στιγμή άρχισα να μιλώ στους συγκεντρωμένους για το ιστορικό της Πρωτομαγιάς. Τότε έφτασε και η αστυνομία που με συνέλαβε μαζύ με άλλους συντρόφους του Κόμματος και της Αντιπολίτευσης.
Η λύσσα της αστυνομίας δεν περιγράφεται. Με το ξύλο με μετέφεραν στο τμήμα και εκεί άρχισαν να μου λένε όλο αισχρότητες.
Ζήτησα να μου φέρουν το παιδί μου. Ήταν δυό μηνών και έπρεπε να το βυζάξω. Σε λίγο μου το έφερε μια συντρόφισα. Μόλις αντίκρυσαν τη συντρόφισα με το παιδί την έσπρωχναν για να φύγει. Στην επιμονή της για να μου δώσει το παιδί άρχισαν να την χτυπούν τόσο πολύ που έπεσε κάτω λιπόθυμη. Το παιδί το είχαν πετάξει κάτω στα μάρμαρα. Τέλος με μιά ένεση συνέφεραν τη συντρόφισα και της έδιναν το παιδί για να το πάρει. Αυτή αρνούνταν.
Πλήθος πολύ είχε συγκεντρωθεί έξω απ’ το τμήμα και από χριστιανικότητα φώναζαν να  μου δώσουν το παιδί για να το βυζάξω. Είχε να φάει 10 ώρες. Μπορστά στην αγανάχτηση του πλήθους αναγκάστηκαν να μου το δόσουν
Την Τρίτη ημέρα έγινε η δίκη. Αφάνταστη τρομοκρατία και εντούτοις 500 και πλέον εργάτες ήλθαν να παρακολουθήσουν τη δίκη. Οι δικαστές λύσσαξαν και διέταξαν και έβγαλαν όλους τους συγκεντρωμένους έξω κι έτσι έγινε η δίκη με κλειστές τις πόρτες. Δίχως να επιτρέψουν να απολογηθούμε μας καταδίκασαν σε βαριές καταδίκες. Έτσι κι εμένα με καταδίκασαν σε 5 χρόνια φυλακή κι εξορία. Στο εφετείο η ποινή έμεινε η ίδια.
Μόλις με μετέφεραν στις φυλακές του (Αβέρωφ, κεντρικές γυναικείες φυλακές) εσκέφτηκα να δραπεύσω. Αυτό βέβαια ο καθένας το φαντάζεται δεν είνε και τόσο εύκολο τι χρειάζεται για να επιτευχθεί μιά τέτοια επιδίωξη? Θάρρος, αποφασιστικότητα και οργάνωση. Δίχως οργάνωση τίποτα δεν επιτυγχάνεται. Αφού λοιπόν το σκέφτηκα καλά αποφάσισα να το προτείνω στην Οργάνωση. Για να δούμε, έλεγα, θα το θεωρήσει η Οργάνωσή μου σωστό για να φύγω? Περίμενα να έρθει κανένας υπεύθυνος σύντροφος γαι να το προτείνω. Μα γιατί σε οποιοδήποτε σύντροφο δεν το πρότεινα και να ερωτούσε αυτός τον πυρήνα του? Γι αυτό δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Όχι γιατί δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε όλους τους συντρόφους αλλά γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις και η παραμικρή επιπολαιότητα μπορεί αν ματαιώσει την προσπάθεια αυτή.
Έτσι ανυπομονούσα να έρθει σύντροφος υπεύθυος της Οργάνωσης. Επί τέλους σε ένα επισκεπτήριο ήρθε. Αφού συζητήσαμε για άλλα ζητήματα της Οργάνωσής ερωτώ το σύντροφο, πάντως με προσοχή, γιατί μας παρακολουθούσε μιά φυλάκισα της φυλακής από μέσα και άλλοι απ’ έξω φρουροί στρατιώτες παρακολουθούσαν τους σύντροφους.
-       Σύντροφε, λέγω, έχω να σου κάνω μιά πρότσαη... πρόσεξε να μην ακούσει κανείς.
-       Ο σύντροφος γυρίζει με τρόπο και βλέπει γύρω του.
-       Εμπρός λέγε συντρόφισα.
-       Αποφάσισα να δραπετεύσω του λέγω. Εγκρίνετε σεις? Είνε σωστό?
-       Ναι συντρόφισα, είνε σωστότατο μάλιστα θα συνενοηθώ και με τους άλλους σύντροφους.
Εν τω μεταξύ χτυπά το κουδούνι του επισκεπτηρίου και φεύγει ο σύντροφος. Περίμενα το άλλο επισκεπτήριο με ανυπομονησία, εν τω μεταξύ κατασκόπευα λεπτομερώς το μέρος που θα δραπετεύσω καθώς και το πως θα κατόρθωνα να κατέβω τη μάντρα.
Το ζήτημα ήταν λίγο δύσκολο γιατίι μας είχαν διαρκώς κλειστά πάνω στην είσοδο των κελιών μας και δεν μας κατέβαζαν κάτω μαζί με τις κοινές κατάδικες κι έτσι μου ήταν δύσκολο να εξακριβώσω ορισμένα μέρη που ήταν απαραίτητο να το ξέρω για την απόδρασή μου
Εκείνες τις μέρες ύστερα από πολλές διαμαρτυρίες στο υπουργείο Δικαιοσύνης ήρθε η διαταγή στη διεύθυνση να κατεβαίνουμε δυό ώρες το πρωί με την επιτήρηση μιας φυλάκισας στο προαύλιο. Έτσι κατόρθωσα να επισημάνω ορισμένα σημεία που με υποβοήθησαν πολύ.
Έφτασε η μέρα του επισκεπτηρίου. Ήρθαν πολλοί σύντροφοι και συντρόφισες και μας επισκέφθηκαν, μεταξύ αυτών ήταν και ένας σύντροφος, ο οποίος με πολύ μεγάλη προσοχή μου λέγει «Συντρόφισα, για το ζήτημα που είπες στο σύντροφο τάδε έχει πάρει την απόφαση η Οργάνωση να μου αναθέσει εμένα την υπόθεση και σε μερικούς άλλους σύντροφους και χρειάζεται να την οργανώσουμε καλά. Μου έκαν μερικές ερωτήσεις για το εσωτερικό της φυλακής, επίσης για τη φρουρά την εσωτερική και με ρώτησε τι μου χρειάζεται. Μόλις πρόφτασα να του απαντήσω τι μου χρειάζεται ένα πριόνι που να κόβει χωρίς να ακούγεται και σχοινί για να κατέβω και χτυπά το  κουδούνι του επισκεπτηρίου και φεύγει ο σύντροφος. Η καθημερινή μου σκέψη ήταν αυτή. Δεν μπορούσα να ησυχάσω ούτε μέρα ούτε νύχτα. Είχα πάθει από υπερένταση των νεύρων, ήμουνα και άρρωστη, είχα καρκίνωμα μεταξύ λάρυγγα και μύτη, αλλά δεν είχε εξακριβωθεί η ασθένειά μου όσο βρισκόμουνα στη φυλακή
Ένα άλλο ζήτημα που σκεπτόμουνα ήταν το παιδί μου που ήταν 9 μηνών  και είχα αδυναμία γιαυτό έπρεπε όμως να αποφασίσω καθημερινά δοκίμαζα συγκινήσεις. Στο τέλος έφτασε ημέρα του επισκεπτηρίου. Είχα γράψει σ ένα χαρτί ορισμένες συστάσεις σε σύντροφους για να εξακριβώσουν απ έξω. Χτυπά το κουδούνι και έρχονται 3 σύντροφοι για την ίδια υπόθεση. Μου κάνουν ορισμένες ερωτήσεις: « Τι έχεις συντρόφισα, εξακριβώσει από μέσα? Πως φρουρούνται οι φυλακές? Πως θα χρησιμοποιήσεις το πριόνι? Πόσα σίδερα θα κόψεις? Και πόσα μέτρα σκοινί χρειάζεσαι?». Ένας από τους τρεις μου λέγει πως πρέπει να τον κατατοπίσω για να μπει αυτός να κόψει το κιγκλίδωμα του παραθύρου. Του λέγω πως αυτό είναι αδύνατο γιατί θα μας αντιληφθούν. Όταν τελείωσαν οι σύντροφοι τις ερωτήσεις άρχισα να τους απαντώ συγκεκριμένα σε κάθε ερώτησή τους: « Σύντροφοι, οι φυλακές από μέσα δεν φρουρούνται, αλλά μέσα στη μάντρα έχει ένα φούρνο με πόρτα έξω και πρέπει να παρακολουθήσετε σεις γιατί δεν ξέρω αν μένουν μέσα. Επίσης άλλο σοβαρό ζήταμα είναι το ζήτημα της φρουράς απ έξω, θα χρειαστεί επίσης ένας σύντροφος να παρακολουθήσει από έξω και να δει πιό είνε το καταλληλότερο μέρος». Έπειτα τους είπα ότι δεν μπορώ να ξέρω πόσα σίδερα θα κόψω, ίσως δυυό ίσως τρία, ίσως τέσσερα. «Αυτό θα εξαρτηθεί από το πως θα μπορέσω να βγώ. Όσο πιό πολύ μπορέσετε τόσο καλύτερα είνε. Θα μου χρειαστεί να κατέβω απ την πρώτη μάντρα στη δεύτερη και αν μου ήταν δυνατόν να δέσω ένα κομμάτι μεγάλο από μέσα και να το ρίξω έξω για να ευκολυθούμε καλύτερα για την απόδραση. Τότε οι σύντροφοι μου έθεσαν το ζήτημα ότι πρέπει να δόσω έξω το παιδί. Για μιά στιγμή έκανα πάλη με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουνα πως ακόμα το θήλαζα αν και μου είχε πει ο γιατρός να πάψω λόγω της ασθενείας μου. Τέλος αποφάσια, φίλησα το παιδί μου και μαζί του έδωκα κρυφά απ το θυρωρό και το σημείωμα που είχε μερικές συστάσεις στους σύντροφους για το ζήτημα της φρουράς απ έξω. Τελείωσε το επισκεπτήριο και έφυγαν οι σύντροφοι.




Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΤΡΙΤΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1933

ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ σ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ
ΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ
Η σ. ΜΠΕΦΑΝΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ «ΑΒΕΡΩΦ» ΕΚΑΝΕ ΑΙΜΟΠΤΥΣΗ ΑΠ’ ΤΟ ΑΛΥΠΗΤΟ ΞΥΛΟ

Η απόδραση της συντρόφισας Εμμανουηλίδου και ο ενθουσιασμός που προκάλεσε ο επαναστατικός ηρωισμός της, το θάρρος και η ψυχραιμία που έδιξε έχουν προκαλέσει τη λύσσα των οργάνων τους. Απ την Κυριακή ολόκληρη η Γενική Ασφάλεια κινητοποιήθηκε για να αποκαλύψει τα ίχνη της συντρόφισάς μας, καθώς και κείνους που «συνείργησαν», όπως γράφουν οι αστικές φυλλάδες.
Μπουλούκια χαφιέδων πολιόρκησαν από προχτές τα γραφεία της «Πάλης των Τάξεων» προσπαθώντας να παρακολουθήσουν διαφόρους σύντροφους. Παράλληλα διεξήγαγαν συστηματικές ανακρίσεις στις φυλακές Αβέρωφ για να εξακριβώσουν πως και από που προμηθεύθηκε η σ. Εμμανουηλίδου το πριόνι και τα σκοινιά με τα οποία κτόρθωσε να ξεφύγει. Οι συντρόφισες του Κόμματος Μπεφάνη και Στρατηγάκη που κρατούνταν στο ίδιο κελί με την συντρόφισα Εμανουηλίδου υπεβλήθηκαν σε μεσαιωνικά βασανιστήρια για να υποχρεωθούν να καταθέσουν ότι πιθανόν γνώριζαν.  Η σ. Μπεφάνη ξυλοκοπήθηκε τόσο άγρια και αλύπητα ώστε έκανε αιμόπτυση και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Οι θηριωδίες και τα βασανιστήρια πουχρησιμοποιούνται κατά τις ανακρίσεις έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη αγανάκτηση μέσα στην εργατική τάξη.



Φαντάζομαι ότι οι δύο αυτές γυναίκες δεν ήταν αρχειομαρξίστριες αλλά μέλη του ΚΚΕ...






19 Μαΐου 2012

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ......

Το εκλεκτόν blog που συνέχεια παρακολουθώ με προσοχή δηλαδή το emfilios.blogspot.com μου έδωσε την "χαρά" να διαβάσω μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια του εμφυλίου πολέμου... Όχι από την σκοπιά των ηττημένων, αλλά από την σκοπιά των νικητών. Σας την παραθέτω ....



Αυτοί που θα έσωζαν την Ελλάδα
ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Μια επίσκεψις εις τας φυλακάς Ιωαννίνων.- Πώς είδα 200 ανθρώπινα ράκη κόκκινα.- Παιδιά και κορίτσια έως 14 ετών!
Του κ. ΣΠ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
εφ. «ΕΜΠΡΟΣ», 8/7/1948, σελίδες 3 & 4
Είδα από κοντά συμμορίτες στο Ξεροβούνι, να τρέχουν σαν τσακάλια για να σωθούν πίσω από βράχους, χαράδρες και γέρικα δένδρα για να γλυτώσουν από τα πυρά και τη λόγχη των στρατιωτών μας, τις οβίδες του πυροβολικού και τις βόμβες των αεροπλάνων. Και η επιθυμία να τους γνωρίσω αυτούς τους … παλληκαράδες, οι οποίοι δολοφονούν και λεηλατούν εκ του ασφαλούς αόπλους χωρικούς και απάγουν παιδιά μέσα στις νύχτες μεγάλωσε. Αλλά πώς να τους γνωρίσω; Αν έπεφτα στα χέρια τους στο βουνό, το ολιγώτερο, αν δεν με έκαναν σουβλιστό, θα με τηγάνιζαν κομματάκια-κομματάκια. Πήγα και είδα καμμιά διακοσαριά συμμορίτας και κάμποσες συμμορίτισσες εις τας φυλακάς «Φιξ». Λέγονται έτσι αι φυλακαί αυταί γιατί προ ετών τα κτίριά τους εχρησιμοποιούντο από το ομώνυμο εργοστάσιο μπύρας. Εσοδεία του τελευταίου καιρού. Ο διευθυντής των φυλακών λοχαγός κ. … με διηυκόλυνε και έτσι βρέθηκα μεταξύ των … στρατιωτών του Μάρκου. Τους είδα από κοντά, μίλησα μαζί τους πολλή ώρα, τους φωτογράφησα.Ανθρώπινα κουρέλια μέσα σε κουρέλια τυλιγμένα που αφήνουν να ξεχωρίσουν φάτσες εγκληματικές, ηλίθιες, άγριες, σκληρές και εδώ κι εκεί, ανάμεσα σ’ αυτόν τον συρφετό λίγα πρόσωπα ήμερα, μαλακωμένα, που δείχνουν, υποκριτικά, αθώα. Κι ακόμα μερικά παιδιά- συμμορίτες και καμιά δεκαπενταριά κορίτσια. Ανατριχιάζω σαν κυττάζω τα τελευταία. Ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχει μία δεκατεσσάρων ετών και δύο-τρεις άλλες που δεν έχουν ξεπεράσει τα δεκάξη. Έχουν δέκα μέρες κι άλλες περισσότερες στη φυλακή κι η βρωμιά, παρά τα φοβερά μέτρα καθαριότητας δεν έχει φύγει ολότελα από πάνω τους. Η μεγαλύτερη είναι είκοσι χρόνων. Γεμάτες σπειριά, οι πιο πολλές στα πόδια , στα χέρια. Η ψώρα φαίνεται ότι είναι μόνιμος σύντροφος των συμμοριτών μαζί με τη βρωμιά, την ψείρα και την πείνα εις το … ελεύθερον ερυθρόν κράτος. Τα πρόσωπά τους σκληρά, τα μάτια τους κομμένα. Στη φυλακή άρχισαν να ξαναπαίρνουν θηλυκότητα.
Ξεχωρίζω από τη μάζα των κρατουμένων συμμοριτών μερικούς, τους νέους και τους ζητάω τα στοιχεία τους. Παιδιά, παιδάκια:
Γεώργιος Λαβδανίδης του Δημητρίου ετών 14 από Κουκλιούς Πωγωνίου, Ιωάννης Κύπρος του Φιλίππου ετών 15 από το Μπούφι Φλωρίνης, Θεοχάρης Αλεξιάδης του Παύλου ετών 15 από το Ελεύθερον Γρεβενών, Χ ριστόφορος Σταύρου του Βασιλείου ετών 15 από την Βροντισμένην Πωγωνίου, Βασίλειος Μητσόπουλος του Ιωάννου ετών 16 από την Οξυά Φλωρίνης, Σπυρίδων Τρέντας του Παντελή ετών 16 από το Ανταρτικό Φλωρίνης, Ηλίας Πουτσούγκας ετών 14 από το ίδιο χωριό με το προηγούμενο, Τριαντάφυλλος Βαγενάς του Κωνσταντίνου ετών 17 από το Σκλήθρον Αγυιάς Λαρίσης, Ιωάννης Χατζηδημητρίου του Γεωργίου ετών 17 από τον Μαυρόλοφον Αλμυρού. Άλλοι πέντε 18 ετών είναι οι εξής : Δημήτριος ΡάΪδος του Βασιλείου εκ Πολυγύρου Δωδώνης, Γεώργιος Καρακάκος του Δημητρίου εκ Σκοπού Φλωρίνης, Δημήτριος Σταυρόπουλος του Σταύρου εκ Ψιανών Καρπενησίου, Γεώργιος Πατέρας του Νικολάου εκ Βουλγαρινής Αγυιάς Λαρίσης, Δημήτριος Ντιρλής εκ Ντιρλή Δομοκού.
Όλα αυτά τα παιδιά λένε ότι οι συμμορίται τα επεστράτευσαν βιαίως. Ρωτάω έναν αυτόν των 14 ετών.
- Τι όπλο είχες;
- Εγγλέζικο.
- Μα αυτό έπρεπε να είναι …βαρύτερο από σένα. Πώς το κουβαλούσες;
Κατεβάζει το κεφάλι.
-Ρωτώ όλους μαζί.
-Πόσους έχετε ξεκάνει. Πώς τους σκοτώνατε; Σε πόσες μάχες είχατε λάβει μέρος;
Αρνούνται ότι έχουν κάμει φόνους και μόνο ότι έλαβαν μέρος σε ένα-δύο επιδρομές ή μάχες παραδέχονται.
Πηγαίνω προς το μέρος των κοριτσιών. Σας τα παρουσιάζω:


Ελένη Αρσενοπούλου 14 ετών από το Λεφτεράκι Φαρσάλων, Παρασκευή Παπακωνσταντίνου ετών 16 από την Κερασιά Καρδίτσης, Ελένη Αποστολακοπούλου ετών 16 από το ίδιο χωριό, Δημητρούλα Μπαλντούνη ετών 17 από τη Βρυσιά Φαρσάλων, Αγγελική Βαρλάγκα 18 ετών από τη Φτελοπούλα Καρδίτσης, άλλες τρεις 20 ετών από τα Φάρσαλα, αι Ελένη Γιαννακού, Κωνσταντίνα Καρατάσου, Μαρία Καρατάσου και η Γεωργία Δημ. Τσαυτή 21 ετών από τη Χελιδόνα Καρπενησίου.
Όλες ισχυρίζονται ότι απήχθησαν και ότι και μετά την παραμονήν των εις το βουνό εξακολουθούν να είναι κορίτσια. Μια μου λέει:
- Γι αυτήν την τιμή ζούμε…
Την λεπτομέρεια αυτή την λέω σε λίγο στους συμμορίτες και αυτοί με τα μάτια σαρκάζουν. Μερικοί προχωρούν περισσότερο.
- Είναι ζήτημα αν έχει γλυτώσει κι η πιο μικρή. Έτσι βγαίνει ότι οι συμμορίτισσες πιθανόν να έχουν άλλην αντίληψιν περί τιμής, που εγώ καθυστερημένος, δεν την καταλαβαίνω. Όλες, λοιπόν, απήχθησαν βιαίως. Περιστερούλες.
Ένας στρατιώτης που με συνοδεύει μου λέει:
- Ξέρεις τι οχιές είναι; Αυτές είναι που μας φωνάζουν στις μάχες: Παραδοθήτε Μπουραντάδες, ελάτε να γλεντήσετε με τις αντάρτισσες. Κι αυτές κατά κανόνα αναλαμβάνουν να εξαποστείλουν τους φαντάρους εις την τελευταία τους κατοικία αν τύχη και χαθή κανένας στη μάχη και πιασθή αιχμάλωτος. Τα πουλάκια μου, Αυτή, μου δείχνει μια , όταν τη φέρανε εδώ έκανε την τρελλή. Έγινε καλά όμως.



Σε μια βλέπω να κρέμεται από το λαιμό της ένας σταυρός!
- Συναγωνίστρια, τον είχες και στο βουνό το σταυρό; Οι συναγωνιστές πώς δε σουν είπαν να τον πετάξης; Αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν έχει σχέση με τον …αγώνα.
- Εγώ πιστεύω στο Θεό, μου λέει.
- Κι οι συναγωνιστές;
- Όχι . Μια φορά κόπηκε η καρδιά μου που είδα κάμποσους σε μια εκκλησία στο Κουρουμπλέσι να τουφεκάνε τις εικόνες και να βγάζουν με τις σφαίρες τα μάτια των αγίων…
Η ίδια μας λέει κι οι άλλες μας το επιβεβαιώνουν ότι καπεταναίοι εκοιμώντο ή … εις τις άγιες τράπεζες και ακόμα ότι ένας συμμορίτης για να δοκιμάση το πολυβόλο που μετά από ένα «βούλωμα» που είχε πάθει πήρε μια εικόνα της Παναγίας και την έκαμε …κόσκινο!
Όλες μου λένε:
- Φύγαμε από την Κόλασι κι ήρθαμε στον Παράδεισο. Μας είχε φάει η πορεία κι η πείνα…
- Και η …ψυχαγωγία του αντάρτη , τους προσθέτω.
Σκύβουν το κεφάλι.
Προχωρώ προς τους συμμορίτας τους μεγάλους. Και εδώ όλοι … βιαίως επιστρατευμένοι. Παρ’ ολίγο και ο … οποίος έχει σφάξει με τα χέρια του τέσσαρες μάϋδες εις το Μέτσοβο.



Ελάχιστοι ξέρουν από κομμουνισμό. Τους ρωτάω γιατί βγήκαν στο βουνό, γιατί δεν τους αρέσει το … «Κράτος των Αθηνών». Δεν μου απαντά κανείς, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά, ειλικρινώς το πιστεύω, δεν ξέρουν τι να μου απαντήσουν. Και δεν έχουν την ευχέρεια να ειδοποιήσουν τον «καθοδηγητή» να μου κάμη «διαφώτιση».
Τους ρωτάω για τη ζωή τους στο βουνό, τι έκαναν κάθε μέρα, το ημερήσιο πρόγραμμά των ως στρατιωτών του …Δημοκρατικού στρατού. Λοιπόν:
Εγερτήριο από τα διάφορα αχούρια, καλύβες ή σπηλιές, όπου εκοιμώντο, χωρίς ούτε μια κουβέρτα οι περισσότεροι, στις πέντε με έξη το πρωί. Πρωϊνό ρόφημα τίποτα. Αν είχε κανείς φυλάξει κανένα ξεροκόμματο από το προηγούμενο βράδυ, θα τότρωγε. Από τις εξ ως τις επτά σουηδική γυμναστική, κι ύστερα οπλασκία, σκοποβολή και πολιτικό μάθημα. Το μεσημέρι συσσίτιο, τις περισσότερες φορές κρέας ψητό χωρίς αλάτι και το απόγευμα πάλι πολιτικό μάθημα.
- Γιατί κρέας χωρίς αλάτι, ρωτάω.
- Δε μας έδιναν αλάτι για να βλέπουμε καλύτερα τη νύχτα…
Έτσι οι αρχισυμμορίται δικαιολογούσαν την έλλειψι αλατιού.
Το βράδυ ψυχαγωγία ομαδική, δηλαδή τραγούδια του …δημοκρατικού στρατού. Με τις συναγωνίστριες καμμία επαφή ή επικοινωνία τα βράδυα ή ψυχαγωγία. Αυτές ήταν μόνο για τους «καπετάνιους» και τους «πολιτικούς» επιτρόπους. Σπανιώτατα, μια ή δυό φορές το μήνα μπορούσε το πρωί να τους μοιράσουν και τσάϊ, την προηγούμενην ή τη επόμενην επιδρομής. Οι περισσότεροι, όλοι σχεδόν, λένε ότι δεν έχουν λάβει μέρος σε επιδρομές: Να τους πιστέψουμε;
Εις τους φυλακισμένους δεν επιτρέπονται εφημερίδες και όταν τους μιλάω περί της διενέξεως Κομινφόρμ-Μόσχας και Τίτο ανοίγουν το στόμα. Πιστεύω πως προκηρύξεις με σχετικας πληροφορίας επί του θέματος αυτού θα είχαν ανυπολόγιστον σημασίαν εις τον αγώνα τον οποίον διεξάγει ο εθνικός στρατός. Η ερυθρά προπαγάνδα θα κατέρρεεν.


Ρωτάω τους συμμορίτες:
- Συναγωνιστές!...Ποιος από σας θέλει να ειδοποιήση με τις εφημερίδα τους δικούς του ότι βρίσκεται εδώ στις φυλακές;
Όλοι διστάζουν. Μα σε λίγο προχωρεί ένας. Έχει την απόφασι.
- Εγώ
- Πώς σε λένε;
- Γεώργιος Ριζόπουλος, από την Πελασγία Λαμίας.
Από τη γραμμή βγαίνουν και άλλοι. Μου λένε ότι έγραψαν στους δικούς των χωρίς να πάρουν ακόμα απάντησι. Πιστεύουν ότι στα σπίτια τους δεν θα έλαβαν τα γράμματά τους και δέχονται την προσφορά μου. Από τους εξήντα όμως συμμορίτας μόνο δέκα τρεις είναι αυτοί. Καταλαβαίνω ότι και άλλοι, όλοι σχεδόν θα ήθελαν να ειδοποιηθούν οι δικοί των, αλλά ο φόβος της εκδικήσεως εις βάρος των οικογενειών των, αι οποίαι παραμένουν ακόμη εις περιοχάς ελεγχομένας υπό των συμμοριτών τους σταματάει. Όσοι βγήκαν από το σωρό και μου έδωσαν να δημοσιεύσω τα ονόματά τους για να ειδοποιηθούν και να τους γράψουν οι δικοί τους είναι οι εξής:
Χρίστος Καραγκούνης, από το Ελεύθερο γρεβενών, Γεώργιος Γκιντίδης από την Μάνην Διδυμοτείχου, Κωνστ. Γιαννιός από τον Αλμυρό Θεσσαλίας, Ιωάννης Δισιρής από το Πλατύ Θεσσαλονίκης, Ιωάννης πόλκας από τας Σέρρας, Βασίλειος Αποστόλου από την Νέαν Αγχίαλο Βόλου, Δημήτριος Σκούρας από το Αρχάνι λαμίας, Ανδρέας Σταμούλης από τας Μικροθήβας Αλμυρού, Αθανάσιος Κιγκόπουλος από τα Χάλαρα Καστοριάς 9αυτός μου λέει ότι έχει γράψει επτά γράμματα στο χωριό του χωρίς να πάρη απάντησι), Ιορδάνης Ανανιάδης από την Ευξεινούπολιν Αλμυρού και ο Δημήτριος Αγγελόπουλος από το πουρνάρι Δομοκού. Ο τελευταίος μου λέει ότι δεν έχει κανέναν δικό του και παρακαλεί να ειδοποιηθή ο Κωνστ. Δρούγος εις τον Δομοκόν, στα κτήματα του οποίου ειργάζετο. Ένας ακόμα, Κρητικός αυτός, προχωρεί, μα στο τέλος διστάζει και γυρίζει στη σειρά του.
Αυτοί είναι οι συμμορίτες του Μάρκου που φιλοδόξησαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Εκτός μερικών παιδιών και των κοριτσιών, όλοι έχουν σπουδάσει εις το Μπούλκες. Δεν πιστεύουν ότι είναι ζωντανοί. Η προπαγάνδα τους τους είχε πείσει ότι μόλις έπεφταν εις τα χέρια του στρατού θα εσκοτώνοντο. Και όμως ζουν… προσεύχονται εις την ωραίαν εκκλησούλα των φυλακών «Φιξ» και παχαίνουν τρεφόμενοι από το κράτος εναντίον του οποίου εμάχοντο. Η διαφορά του ελληνικού από τον ερυθρόν πολιτισμόν… Ο χώρος δυστυχώς δεν επιτρέπει περισσότερα. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο μπορεί να συμπληρώσουν πολλά κενά.
ΣΠΥΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

14 Μαΐου 2012

ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ αγαπημένο μέλλον...


Ξέσπασμα 




Την ώρα που έβλεπα το βίντεο αυτό, με πιάσαν τα ζουμιά. Δάκρυσα γιατί μπορεί να ήταν η κορούλα μου. Χτες το βράδυ η γυναίκα μου λύγισε με λυγμούς στο κρεββάτι της από τον πόνο.
Πόνο γιατί κάποιο... προσφιλές της πρόσωπο δεν τα βγάζει πέρα. Χτες το βίντεο και το κλάμα της γυναίκας μου με έκαναν λυώμα.
Δεν ήταν το ότι το ψυγείο είναι μισογεμάτο. Δεν είναι που δεν πάω στο χωριό πλέον. Δεν είναι που οι τάφοι των γονιών μου χάσκουν άπλυτοι για ένα μήνα. Δεν είναι που από παντού ακούω τον πόνο, την θλήψι...
Είναι ότι ο ένας μετά τον άλλο πέφτουν. Πέφτουν τα κάστρα. Πέφτουν τα όνειρα. Πέφτει το μέλλον..


Αγαπημένο παιδί του βίντεο που η μάνα σου και ο πατέρας σου ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΧΡΥΣΟ ΠΑΙΔΙ.... 


Αγαπημένο μέλλον, άγνωστη ψυχή κλάψε χωρίς ΝΤΡΟΠΗ για μια πατρίδα που την διαλύουν ξένοι να ντόπιοι λύκοι... 


Κλαύσε για ημέρες για μήνες ΌΣΟ ΘΕΛΕΙΣ... όπως κλαίνε πλέον χιλιάδες αγόρια κορίτσια γυναίκες...


Κλάψε και όποτε θέλεις, όποτε μπορείς στάσου ορθή...


Βάλε στα χρυσαφένια μάτια σου μικρό μας μέλλον ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ των Ελλήνων την θέληση για μια λεύτερη πατρίδα.


Θέλω στα μάτια σου να λαμπυρίζει η ζωή του έρωτα με τον καλό σου και την αγάπη για μια λεύτερη από την σκλαβιά πατρίδα....


¨Οπως χτες τα μάτια που σκούπισα με πήγαν οκτώ λαγούμια κάτω από την γη έτσι και τα μάτια της κοπέλας με έσφαξαν...




Τι άλλο να πω....