19 Δεκεμβρίου 2008

ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.....

έκανες όνειρα πολλά....
είπες στον εαυτό σου και τους γύρω σου....
ότι μια μέρα ο κόσμος θα αλλάξει...
και σαν ήρθε η ώρα ....
δεν ήταν όλα φτιαγμένα κατά πως συ θέλησες..
άλλοι πηγαίναν κατά κει άλλοι παρά πέρα....
και τότε ανέκραξες στεντόρια...
δεν θα φάω φασουλάδα σήμερα εις ένδειξιν διαμαρτυρίας....
και εγώ σε κοίταγα... αποσβωλομένος...
και έλεγα μέσα μου .....
την επόμενη φορά....
με τάξη θα καθορίσω τα όρια και την λογική...
σαν λυγερή τσαπερδόνα με τις προκαθωρισμένες κινήσεις...
και ξάφνου έπαθες συγκοπή...
η γλώσσα σου γύρισε ανάστροφα...
τα μαλλιά σου υπεχώρησαν εσωτερικώς...
τα αυτιά σου έγινα μπάμιες τουρσί
και η θεία που συνέτρεξε μαζί για να σε σηκώσουμε
έπαθε ακράτεια και λουμπάγκο...
έφυγες αντάρτη της τάξης και του νόμου...
και έχασες την πάλη με τα βιβλία, τα κόμματα, και τις υπογεγραμμένες...
πας αγόρη μου πας...
στο τρίτο νεκροταφείο θα σε συναντήσω μεθ' ενός λέλουδου ανά χείρας...

14 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΙ ΑΝ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ... ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ ΜΙΛΟΥΝ....

Το email ήταν γροθιά....
Σας το παραδίδω....
Οι ώρες είναι πολύτιμες για να τις σπαταλάμε σε αερολογίες...
συνειδητά τις αποφεύγω τόσες ημέρες....
Επιτέλους μια φωνή ΟΥΣΙΑΣ.... Η φωνή της Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008....
Ακολουθεί αυτό που έλαβα...




το φάντασμα της ελευθερίας
έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια



Το αποκορύφωμα της κοινωνικής καταπίεσης είναι να σε πυροβολούν στο ψαχνό.
Όλες οι βγαλμένες από το οδόστρωμα πέτρες που έπεσαν στις ασπίδες των μπάτσων ή στις προθήκες των ναών του εμπορεύματος, όλα τα φλεγόμενα μπουκάλια που χάραξαν μια τροχιά στον νυχτερινό ουρανό, όλα τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους της πόλης, χωρίζοντας τις δικές μας περιοχές από τις δικές τους, όλοι οι κάδοι των καταναλωτικών σκουπιδιών που, χάρη στη φωτιά της εξέγερσης, από Μηδέν έγιναν Κάτι, όλες οι γροθιές που υψώθηκαν κάτω απ' το φεγγάρι, είναι τα όπλα που δίνουν σάρκα, αλλά και πραγματική δύναμη, όχι μόνο στην αντίσταση, αλλά και στην ελευθερία. Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ελευθερίας που εκείνες τις στιγμές αποτελεί τελικά το μόνο στο οποίο αξίζει να στοιχηματίσουμε: η αίσθηση των λησμονημένων παιδικών πρωινών όπου όλα μπορούν να συμβούν γιατί είμαστε εμείς, ως δημιουργικά ανθρώπινα όντα, που έχουμε ξυπνήσει, όχι οι κατοπινές αποδοτικές ανθρωπομηχανές του υπηκόου, του εκπαιδευόμενου, του αλλοτριωμένου εργάτη, του ιδιοκτήτη, του οικογενειάρχη. Η αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις τους εχθρούς της ελευθερίας – ότι πια δεν τους φοβάσαι.
Έχουν επομένως σοβαρούς λόγους να ανησυχούν όσοι θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, σαν μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έτρεξε τίποτα ποτέ. Το φάντασμα της ελευθερίας πάντα έρχεται με το μαχαίρι στα δόντια, με τη βίαιη διάθεση να σπάσει τις αλυσίδες, όλες τις αλυσίδες, που μετατρέπουν τη ζωή σε μιαν άθλια επαναληπτικότητα, χρήσιμη για την αναπαραγωγή των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Από το Σάββατο της 6ης Δεκέμβρη, όμως, οι πόλεις αυτής της χώρας δεν λειτουργούν κανονικά: δεν έχει shopping therapy, ανοιχτούς δρόμους για να πάμε στη δουλειά μας, ειδήσεις για τις επόμενες πρωτοβουλίες ανάκαμψης της κυβέρνησης, ανέμελο zapping στις lifestyle εκπομπές, βραδινές τσάρκες με το αμάξι γύρω από το Σύνταγμα, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες δεν ανήκουν στους εμπόρους, στους τηλεσχολιαστές, στους υπουργούς και στους μπάτσους. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη!
Ως σουρρεαλιστές βρεθήκαμε απ' την αρχή στο δρόμο, μαζί με χιλιάδες άλλους εξεγερμένους και αλληλέγγυους ανθρώπους, γιατί ο σουρρεαλισμός γεννήθηκε με την ανάσα του δρόμου, και δεν σκοπεύει ποτέ να την εγκαταλείψει. Μετά τη μαζική αντίσταση στους κρατικούς δολοφόνους η ανάσα του δρόμου έχει γίνει ακόμα πιο ζεστή, ακόμα πιο φιλόξενη, ακόμα πιο δημιουργική. Δεν μας αναλογεί η αρμοδιότητα να προτείνουμε μια γραμμή στο κίνημα. Αναλαμβάνουμε, ωστόσο, την ευθύνη του κοινού αγώνα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε με όλες τις πτυχές ενός τέτοιου μαζικού φαινομένου, χωρίς να είμαστε θιασώτες του τυφλού μίσους και της βίας για τη βία, δεχόμαστε ότι το φαινόμενο αυτό δικαίως υπάρχει.

Να μην αφήσουμε αυτήν την φλεγόμενη πνοή της ποίησης απλά να εκτονωθεί
ή να σβήσει.
Να την μετατρέψουμε σε μια συγκεκριμένη ουτοπία: για την αλλαγή του κόσμου και την αλλαγή της ζωής!
Καμιά ειρήνη με τους μπάτσους και τ' αφεντικά τους!
Όλοι στους δρόμους!
Όσοι δεν μπορούν να συναισθανθούν την οργή ας το βουλώσουν!

Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008

06 Δεκεμβρίου 2008

16

16 ΕΤΩΝ....








και το τελευταίο video... δευτερόλοπτο πριν το συμβάν...













ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΥΜΙΣΗ ..... Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΤΕΖΑ.......

ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΩΝΗΣΑΝ ΤΟΤΕ..... ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ......












θλίψις....
φοβερό...
θυμάμαι το παρελθόν....

H εορτή της μικρής... αφορμή για να δηλώσω την αγάπη μου...
















Από τον ναυτικό Άγιο Νικόλα ερωτεύθηκα την ορεβήσια Νικούλα...







και μέχρι να πάω στην Ευρυτανία... τρόμος δέος και πανικός στην Ράχη.. Πρωτάρης γαρ στην ομίχλη εχέσθην τα μάλλα... αλλά στον φόβο... σιγά μην τράβαγα φωτογραφίες...

και μείναμε στο ξενοδοχείο που το λέω το ξενοδοχείο ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΕΦΑ...


και επειδή μου έσπασε τα νεύρα το πρόγραμμα για το πως θα βάζω τις φωτό .... και επειδή βαριέμαι τα μάλλα με το να κάνω ωραία την αισθητική του ... πάρτε φωτό.... από την Ευρυτανία... από την μονή που μένουν κάτι καλόγριες που τις φυλάνε οι σκύλοι... (κολόφαρδα ζώα....) και άλλα...
άει σιχτίρ με την αισθητική....

θέλω φυσικά να τις αφιερώσω όλες στην γλύκα μου και μετά στον Ασκαρδαμυκτί που ξέρω ότι έχει σχέση με τα μέρη τούτα....

27 Νοεμβρίου 2008

ΟΡΓΗ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.... ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣ... ΚΑΙ ΑΙΜΑ...

ΙΝΔΙΑ..... ΕΧΤΕΣ...


Κάθε φορά που οι φανατικοί Μουσουλμάνοι ορμούν κατά ΑΘΩΩΝ θυμάτων αισθάνομαι το μεγαλύτερο ΜΙΣΟΣ απέναντι τους... Όπως στην Ισπανία, στην Αμερική, στην Νιγηρία και όπου αλλού....
Και αν αυτή την φορά η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ψευτοαριστερά... ψελίσει ορισμένα ψευτοανθρωπιστικά μπλα μπλα... ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΕΙ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΕ ΚΑΘΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΑΗΔΙΑ.... ακολουθώντας πιστά τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ της ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΑΡΑΒΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ....
Για μένα αριστερός που ΕΥΝΟΕΙ Ή ΨΙΛΟΧΑΙΡΕΤΕ από τα τυφλά χτυπήματα των ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ είναι τσάτσος όλων των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ...

21 Νοεμβρίου 2008

H μουσική σκηνή που γουστάρω.... ΧΑΛΑΡΑ...

Δεν ξέρω γιατί αλλά μου αρέσουν οι τύποι... Μια φάση περίεργα πρωτόλεια... Ξεκινάμε από μια συναυλία που ήμουν με το .... κορίτσι... στο GAGARIN...

συνεχάμε με τους λατρεμένους BULLETS...
ΘΕΟΙ...

OI ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ... που μας μεγάλωσαν στην κιθάρα τους στα λαρύγγια τους... Ο Αμπελοκηπιότης... σας θυμάτε πάντα αγόρια.... λίγο σκληρότερα αγόρια αλλά ΥΠΕΡΟΧΟΙ...


Και για ωρέες βραδυές... στο BLUE FOX στην Ασκληπιού 91 και στο blogs τους.....
http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=212670571

για τους Βoullets στο
http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=64532156

εύχομαι να ψάξετε την μουσική αυτή... στις εποχές της κρίσης κάτι ωραίο αυθεντικό απαλό ταξιδιάρικο ρομαντικό σκληρό είναι χρήσιμο...

14 Νοεμβρίου 2008




ένα νέο εκδοτικό επίτευγμα του αγαπητού Δ. Καράβολα που έχει τις εκδόσεις Φαρφουλά.

Οι συγγραφείς είναι γνωστοί. Ο μεν ένας υπέρμαχος του Υπεραλισμού ο δε έτερος ο ηγέτης της "τροτσκιστικής" LCR της Γαλλίας (ο γνωστός νομίζω ταχυδρομικός... που πήρε κοντά στο 5% στις πρόσφατες εκλογές...)
Καλές μελέτες λοιπόν...

Θα το διαβάσω και θα σας πω την άποψή μου...

10 Νοεμβρίου 2008

Ε ΡΕ ΠΛΑΚΕΣ.... ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ.....

ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΧΩΣΙΝ...



ΞΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.... ανάμεσα στους Αρμένιους που έκαναν το ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.... και τους Έλληνες που τους εγγυόνται τα πάντα οι μουσουλμάνοι με φιρμάνια.... Φανταστήτε ότι τα κλειδιά τα ΈΧΟΥΝ οι μουσουλμάνοι που τα δίνουν στους Ελληνοορθόδοξους... Για τέτοια σχέση ραγιά.... μιλάμε... Το ξύλο έπεσε αυτές τις ημέρες... έπετε συνέχεια...




Οι ΧΑΛΔΑΙΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ.... σε νέες υπέροχες στιγμές.... αυτός είναι αγώνας... ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ....




το εν λόγω blog υποστηρίζει τους ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΥΣ ΧΑΛΔΑΙΟΥΣ ΑΣΣΥΡΙΟΥΣ και πάντες αυτούς τους άγνωστους λαούς γιατί .... μας αρέσει να υποστηρίζουμε άγνωστα εξωτικά πράγματα... επί τη ευκαιρία ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ επαναστατικό άσμα... ποιός το έκλεψε ωρέ? αυτοί ή αυτός που έγραψε "τα παραπονεμένα λόγια??"


να μην βάλω και τους Μαρωνίτες??? έκαναν και Ολυμπιάδα... το 2008...

07 Νοεμβρίου 2008

EM TO BΡΗΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΛΩ ΒΡΕ????????????????????

από ένα blog της Κύπρου το http://www.mihalismihail.blogspot.com/

εντάξει εγώ δεν μασάω με αυτά... έτσι είναι η εκκλησιά αλλά έχει το γούστο του... χαχα

02 Νοεμβρίου 2008

ΈΦΥΓΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ..... ΕΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΛΕΙΣΕΝ....

Στον καφενέ εχτές Κυριακή έμαθα ότι ο Μ. έφυγε από την ζωή, πλήρης ημερών. Στην καρδιά μου υπάρχει ένα κενό .... Η θλίψις βασιλεύει από εχτές... Αρρώστησε, πήγε στην Πάτρα, όπου και πέθανε. Μακριά από την πολίχνην... Μακριά από αυτούς τους άθλιους ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΗΔΕΣ ΜΠΑΤΗΡΗΔΕΣ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ... Μακριά, από τον άθλιο Χομέινι.... Ο πατέρας μου, στο καφενείο το μόνο που είπε... ΑΝΑΠΑΥΘΗΚΕ...




Παλαιά είχα δημοσιεύσει έν μικρόν αφιέρωμα δια τον Κον Μ. Αισθάνομαι την ανάγκη να το επαναδημοσιεύσω.... Συγνώμη αν σας κουράζω... Είχε δημοσιευτεί παλαιά... εδώ...




"Σίγουρο είναι ότι διαβάζετε ωραιότερα θέματα από τα δικά μου σε άλλα μπλοκ.
Θα διατηρήσω όμως την απόλυτη χαρά (μου) να μεταφέρω στην οθόνη σας ιστορίες περίεργες, ΑΛΗΘΙΝΕΣ ιστορίες που προσέχω, εκεί που κανείς μάλλον, δεν τους δίνει προσοχή...
Ο πατέρας μου είναι κοντά 92 ετών και κάθε χρόνομ πηγαίνει στην αγαπημένη του πατρίδα - όπως την λέει - γεμάτος χαρά και διάθεση λυκόπουλου, ως και νεανία προσκόπου.
Εκεί (μέχρι τα χριστούγεννα) ζει (και ελπίζω να ζει) ο παιδικός του φίλος, συμπολεμιστής, ιδεολογικά αδελφός, ο κύριος Μ.
Ο κος Μ. είναι ένας αδύνατος άνθρωπος ακριβώς όπως ο πατέρας μου. Γεννήθηκε και μένει ακόμα στην επαρχιακή πολίχνη, πλην όμως μοίρα μαύρη, τον έχει κτυπήσει από πολύ μικρό.
Οι γονείς πέθαναν αφήνοντάς του, το βαρύ καθήκον του μεγαλώματος δύο αδελφάδων. Έγινε γρήγορα από μαθητής σχολαρχείου βοηθός τεχνίτης σιδηρουργός. Έμπλεξε από μικρός που λένε στην βιοπάλη και όλα πήγαιναν καλά. Η τύχη όμως, στον αγαπητό μου κο Μ. συνέχισε να είναι εκδηκητική. Οι δύο αδελφές αρρώστησαν βαριά. Η νόσος του Χάνσεν (λέπρα) τις κτύπησε και τις δύο μαζί. Το χωρίον μου είναι αλήθεια ότι ήταν επιρρεπής προς την βαριά αυτή λοιμώδη ασθένεια, διαθέτοντας ως το 1935 λεπροκομείον και έχοντας τελευταία κρούσματα ως και την αρχήν της δεκαετίας του 1970, Κύριος λόγος το ανήλιο του γεωγρραφικού τοπίου, άρα και η υγρασία, το κρύο, ο λίγος αερισμός εξ αιτίας της πυκνοκατοικοιμένης δομής της πόλεως (νήσος γαρ...) και η παράδωσις του κλειστού παραθύρου μπας και πουντιάσουμε...
Οι αδελφές οδηγήθηκαν στο λεπροκωμείο, εθεραπεύθησαν (τα φάρμακα εις την νόσον του Χάνσεν είναι δια βίου - εξ' όσων γιγνώσκω) και έφτιαξαν την ζωήν τους, εις την συμπαθέστατην πρωτεύουσα της Αχαίας. Φυσικά από την βίαιη, ενοχική πρωτόγονη απομάκρυνση από την κωμόπολη μας, είναι φυσικό, να μην έχουν πατήσει ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥΣ στο χωρίον έκτοτε. Κάηκαν τα πάντα, απολυμάνθηκε η οικία και ο κύριος Μ. νύχτα ημέρα εργαζόταν για τις δύο αυτές άτυχες κοπέλες.
Μάστορας από τους λίγους του σίδερου, σκύλος στην εργασία, φρόντησε με απόλυτη τάξη να μην λείψει τίποτα από τα προικιά των δύο αυτών αδελφών του. Πέρσυ ... όχι ψέμματα πρόπερσυ σε ένα απολύτου ΞΕΥΤΙΛΑΣ φιλολογικό μνημόσυνο για τον Β.Λ. τον ματασυνάντησα τον κο Μ. (θα μιλήσω κάποτε για τον κατηραμένο αυτό ΜΕΓΙΣΤΟ λογοτέχνη που έζησε πάμφτωχος κυνηγημένος από τους Χίτες, τους Κουκουέδες, την οικογένειά του ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.... οι μεν γιατί ήταν αριστερός και οι δε γιατί κατά την γνώμη τους ήταν αιρετικός ... μη ορθόδοξος Κομμουνιστής.... ας είναι καλά η κα Σκιαρδαρέση των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ που πάντα φρόντηζε... η οικογένειά του γιατί τον θεωρούσαν τεμπέλη και το χωριό γιατί οι άνθρωποι αγαπούν την δύναμη.....).
Όταν έφυγε συνοδεία του υιού της μίας αδελφής του, οι γύρω συναμαρτούντες ψευτοτεθλιμένοι και ψευτοκουλτουριαζόμενοι ημιόνοι, άρχισαν τους ψίθυρους... Που παντρεύτηκε στο 80 του... που πήρε την Βουλγάρα.... που θα του τα φάει... Από τότε χρωστάω στον εαυτό μου ορισμένες σκέψεις...
Όντας δεμένος με την Ρώσικη σχολή της διάρκειας της πίστης, με την σχολή της εγκράτειας του Παπαδιαμέντη, δεμένος με την φεγγοβόλο πτυχή της έννοιας ΣΚΟΠΟΣ, κατανοώ απόλυτα τον κο Μ.
Μόνος, ορφανός, μάστορας, τεχνίτης, που να βρει χρόνο, διάθεση για γάμους και άλλες σκοτούρες... Η μοίρα του ήταν κοινή, με τις ξεπεσμένες αριστοκράτησες της πολίχνης μου, που δεν βρήκαν γαμπρούς. Αυτός όμως είχε ΣΚΟΠΟ και ήταν ΈΝΑΣ να μεγαλώσουν ήρεμα οι άτυχες αδελφές του, χωρίς την ΡΕΤΣΙΝΙΑ του ασθενούς ΧΑΝΣΕΝΙΚΟΥ. Ο γάμος του ήταν ένα πρελούδιο πριν πέσει η σκηνή (μεταχειρίζομαι εύηχες λέξεις που αγνοώ την σημασία τους... ας με συγχωρέσουν οι γνώστες) της ζωής.
ΕΊδε χαρά στα όργανά του. Τα σεξουαλικά του όργανα, τα όργανα γεύσης και χώνεψης, είδε καθαριότητα θαλπωρή, στοργή ΈΡΩΤΑ. Στα 80 του ρωτάν οι ηθικολόγοι αριστοκράτες του χωριού... πιστοί στον σκληρότερο τράγο Μητροπολίτη της Ελλάδος, ιστορικό μέλος της Χρυσοπηγής και πολέμιου του υλισμού, του καρναβαλιού και πατέρα της Χομεινικής παπαδοκρατίας... Η ζωή απάντησε στους δύσμοιρους ανέραστους αριστοκράτες και τις παρθένες ΕΞ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑΣ διεφθαρμένες, εν παρθενοραφής, ευρισκόμενες κοκέτες... ΣΤΑ 80 γουστάρω να φάω ότι έκτισα να τα κάνω φύλλο και φτερό κουφάλες...
Έκανε γάμο με τα όλα του. Σαντούρια, μπάλλους και ανοιχτό τσιμπούσι σε παραλιακή ταβέρνα. Έφαγαν όλες οι λοιμάρες τον αγκλέωρα... ευχήθηκαν μέσα από τα ποώδη ανέραστα δόντια τους... Ίσως και να σκέφτηκαν πόσο ωραία θα ήταν να ήταν τανάσκελα με σηκωμένα τα πόδια στο νυφικό κρεββάτι ΑΥΤΕΣ και όχι αυτή η ξεβράκωτη ΞΕΝΗ. Ο πατέρας μου φίλος διατήρησε την αρχοντική του θέση... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΑ... ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ... Αλλά το είπε μόνο σε μένα υπερασπιζόμενος πλήρως τον Κο Μ. στην γυναίκα και μητέρα μου όπως και στην αδελφή μου. Η κυρία του κου Μ. ετών 45 έκατσε μαζί του ένα χρόνο και έφυγε μακριά παίρνοντας κάτι από το συσσωρευμένο βιός του κου Μ. για την Αθήνα αρχικά και ύστερα για πάνω για την Βουλγαρία...
Σάμπως δεν ήταν όλα αυτά γνωστά την δεκαετία του 90? Πόσες και πόσες καλλίγραμες νιές μεσαίες ώριμες δεν άλωσαν με τα ήθη τους Αθήνα και επαρχία. Στρατηγοί, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες έκαναν γιουρούσι στην λευκή ξανθή ροδοκόκινη γυναίκα του βορρά... Βουλγάρες, Ρούσες, Μολβαβές κλπ μπήκαν στην κρεββατοκάμαρα του μέσου Έλληνα διέλυσαν κάθε ιστό (που κρέμονταν στην μισή τριχιά...) οικογενοικής αυταπάτης... Έμειναν γυναίκες μόνες με δύο και τρία παιδιά επειδή ο λεγάμενος γούσταρε να παυτώνει φρέσκο πράγμα... Έφυγαν οι περισσότερες τώρα... αλλά οι συντάξεις τρέχουν μίλια μακριά στο Βλαδιβοστόκ στην Κωστάντζα, στο Μινσκ...
Οσμίζομαι και θέλω να σας το πω, ότι κάτι ψήνετε στην χώρα τούτη... Χριστιανές καλλονές από την Νιγηρία γεμίζουν μέρα με την ημέρα την χώρα. Κυνηγημένες από την φτώχια και τους απηνείς διωγμούς ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ... του φιλήσυχου ΙΣΛΑΜ... Και οι Έλληνες απολαμβάνουν μαύρα κορίτσια, μα κορμιά πραγματικά όμορφα, που τον Χριστιανισμό τον έχουν γραμμένο στα παλαιά των υποδημάτων τους, προσπαθώντας να εξαργυρώσουν την απίστευτη εξωτική ομορφιά τους.
Δεν είμαι αυτός που θα κλάψω για την διάλυση της Ελληνικής οικογένειας (όπως δεν έκλαψα για την αντίστοιχη ανατολική "εισβολή") αλλά αλλά...
Θα κλάψω για τις γυναίκες αυτές που μεγάλωσαν δύο και τρία παιδιά, που κουρασμένες από την ζωή το μεροκάματο τον Ελληνικό ήλιο ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ χωρίς τον άντρα τους. Γιατί το εξουσιαστικό πρόσωπο τις καπιταλιστικής κοινωνίας αντικατοπρίζετε στην ομορφιά της νέας γυναίκας. " Όσο νεότερη ... τόσο καλύτερα τα επινίκεια...". Δεν τους αρμόζει ένα τέτοιο τέλος. Άμα γουστάρεις να χαλάσεις τον γάμο σου φίλε κάντο γύρω στα 40 για την γυναίκα... Να έχει ένα δικαίωμα ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝ. Όχι ρε φίλε 55άρη να σου κουνηθεί ένα 30άρικο κορίτσι και να μου πάθεις την πλάκα σου... Και να τα διαλύσεις όλα... Και να την αφήσεις χωρίς παρά, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο εξαρτημένη πλέον όχι από εσένα ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ...
Αχ, βαχ... τι πρωτογονισμός... Μίζερα ανθρωπάκια είμαστε... Στερημένοι από την ηδονή και την απόλαυση μέσα στην φαντασιακή πανηδονική λαγνουριά αρνούμαστε να ξεχωρίσουμε την ζωή και την ύπαρξή μας...
Έρωτας πνευματικός, έρωτας σαρκικός, αγάπη, πόθο, αποκλειστικότητα, όλα αυτά σε πακέτο αξεδιάλυτα... Αυτό είναι το ονειρικό ΘΕΛΩ ΜΑΣ... η επιθυμιά μας.... Αδυνατούμε να αυτονομήσουμε τις καταστάσεις να παίξουμε και να χαρούμε... Αποτέλεσμα το τέλος το μπάχαλο...
Ο κος Μ. (ας είναι καλά) ζει μόνος του γεμάτος χαρά και ευτυχία γιατί το αγόρι της αδελφής του είναι καθηγητής Πανεπηστημίου σε μια μεγάλη πόλη της μικρής χώρας μας. Το Αιγαίο λούζει το νησί μας κάθε μέρα με πολλαπλές παραλλαγές. Οι φαντασιώσεις οι ερωτικές καλά κρατούν και το αίμα των Ελλήνων ανεξάρτητα από το φύλλο τους ανεβαίνει σταθερά κάθε ημέρα στην ίδια υπέροχη διαδρομή.
Η νόσος του Χάνσεν κοιμάτε ως την στιγμή που η ζωή θα την φέρει στο προσκήνιο. Μην φοβάστε αργεί...
Καλό βράδυ..."

17 Οκτωβρίου 2008

Η ΠΙΣΤΗΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ... ΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΝ ΔΙΗΓΗΜΑ...

¨Ηταν ένα ακόμα βράδυ. Πιστός στα πάθη, στην λατρεία της ηδονής, του παράνομου, της οσμής, της ανατριχίλας.... Κάθε πρωί, νοιώθω όλες τις τύψεις που χωράνε στο μικρό μυαλό μου. Τα μεσημέρια, σαν αισθάνομαι το σφύξιμο στην καρδιά, αγχώνομαι πανικοβάλλομαι, τρέμω.


Σχόλασα, πήγα σπίτι αποφασισμένος να μην κάνω αυτό, για το οποίο κάθε πρωί μετανοιώνω. Πάω στην παιδική χαρά, κάνω βόλτα και κούνια τα παιδάκια μου. Και όμως...
Εκεί μέσα στις παιδικές φωνές, στα χαρούμενα προσωπάκια αισθάνομαι την μορφή της παρούσα. Αισθάνομαι, να φιλώ τον λαιμό της, να παίρνω στο στόμα μου τις υπέροχες ρόγες της, να ακούω την ανάσα της και δεν αντέχω. Για άλλη μια φορά, το πέος μου - θεέ μου πόσο ντρέπομαι - είναι σε εγρήγορση. Αδυνατώ να συγκρατηθώ. Πάντα φορώ μακρύ μπουφάν, γιατί ενδόμυχα ξέρω.


Φεύγουμαι όλοι από την παιδική χαρά. Πάμε με το τζιπ σπίτι. Βάζω τέρμα την μουσική. Ακούω ένα γλυκό τραγούδι όπου ο Μάγκας με το κλαρίνο του μας καλεί να κλάψουμε. Το βγάζω, βάζω Θρακιώτικους σκοπούς, με την τσαμπούνες τις πίπιζες... Τίποτα, η σκέψη μου εκεί. Η σύζηγος χαρούμενη μου φτιάχνει το βραδυνό τσάι, αποτέλεσμα των σπουδών και της ζωής μας εκεί στην ξενιτειά. Τέρμα, σήμερα δεν θα πάω... Βάζω διονυσιακά τραγούδια από την Κάσο. Σήμερα θέλω να μείνω, με την σκέψη στο νησί, απέναντι από την Κάρπαθο, που το λούζει το δειλινό, αυτό το δακτυλίδη στα βουνά της.


Θεέ μου, άραγες σήμερα ποιοί θα είναι στα δωμάτια? Πόσες κραυγές, στους μονωμένους τοίχους πίσω από την εκκλησιά την ώρα που συντελείτε οεσπερινός. Και πόσες επικλήσεις? Ποιοί απεσταλμένοι του εωσφόρου θα κυριεύσουν τα λάγνα κορμιά? Πόσος ιδρώτας περιπεπλεγμένων αντρικών κορμιών όπου τα μπράτσα και τα χέρια γυμνασμένων νέων θα θωπεύουν αυτά τα - ταλαιπωρημένα από την γραφειοκρατία - μεσήλικα κορμιά. Εγώ όμως, έχω καθαρόν τον κώλο μου. Δεν είμαι από αυτούς. Έστησα, την κομπίνα με τον αιδεσιμότατο μονώνοντας τα κελιά πίσω, κοντά στα ιπποστατικά, βάλαμε μυστικά κουμπιά και δεν φαινόμαστε... Ποιοί? Εμείς οι φίλοι. Που όλοι μας είμαστε παιδιά μιας φιλήφονης ειμαρμένης...


Ξανά, η εικόνα της. Στην μύτη μου αισθάνομαι τα υγρά της, ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΥΓΡΑ, που λαμβάνω σαν σκύβω στο μέρος ου ΥΜΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ, στα χέρια μου η αποτύπωσις της ανατριχίλας της σαν μπαίνω βαθιά μέσα στα μέρη, που ΜΟΝΟ εγώ ΘΑΡΩ... έχω δικαίωμα να εισέλθω. Στην σκέψη μου δίπλα οι άλλοι που ψάλουν και οι άλλοι που παίζοντας αντρικά παιχνιιδάκια παρασείρονται, σιγά σιγά, στην υπηρεσία της ΟΜΟΦΥΛΗΣ ηδονής.
Κοιτάω πολλούς γύρω μου σκεπτόμενος γιατί χρόνια δεν έχουν ένα γυναικείο κορμί δίπλα τους. Καταπιεσμένους αδύναμους γκέυ, που δεν το ξέρουν παίζοντάς τον ρόλο του ΠΟΙΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ?


Η γλώσσα μου θέλει την αλήθεια της. Να βυθιστεί... Και όμως σήμερα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ... Είναι βαρύ το τίμημα. Πρέπει να διώξω να ζητήσω από ποιούς διάολε? Τι να ζητήσω... Σε ποιόν επίσκοπο ποιάς επισκοπής? Πως θα διώξω αυτούς τους υπηρέτες του εωσφόρου που την νύχτα στην Αγία Τράπεζα αφοδεύουν, καλούν τον Μαστραχανάμ τον Επιλατευτήμαγκ και μετατρέπονται στο αντίθετο της πίστης? Πως έμπλεξα έτσι? Το πέος μου αυτό το ατίθασο πράγμα ανάμεσα στα σκέλια, φταίει για όλα. Όχι δεν φταίει αυτό. Εγώ στην Πολίχνη του Εδιμβούργου είχα την κάμαρά μου ... Ερχόταν αυτή και γευόμασταν χρόνια τα θέλω μας...


Αυτός ο Μέγιστος... ο συγγενής του συγχωρεμένου. Που με έδεσε, με τα αλλότρια πάθη της παρέας του... Του άρεσε να βλέπει τα γυμνασμένα αντρικά κορμιά, να γλύφει τις άκρες των νευρώνων, να αισθάνετε μέσα του όλη την δύναμη και όλες τις χαραματιές, τα αιμοφόρα αγγεία ενός καλοσχηματισμένου πέους. Να νιώθει τους όρχεις να ακουμπούν στα οπίσθιά του, λαμβάνοντας όλη την ηδονή που ήθελε. Πόσο άρεσαν στην γαμημένη παρέα του οι φιλήδονες τούτες στιγμές. Πολλοί το ξέρουν, κάποιοι προσπάθησαν να εξαφανιστούν από προσώπου γης... Αλλά, είναι μικρός ο κόσμος, ένα μεγάλο κρεββάτι όπως μου είπε πριν λίγες εβδομάδες μια καλή μου φίλη.


Έβαλα την οικογένεια για ύπνο στις επτά και μισή. Η Σκωτζέζικη ομίχλη όμοια σαν την Βορειοελλαδίτηκη .... έπεσε. Ντύθηκα, έφυγα, συνάντησα την άγνωστη ετέρα που μου αναλογεί σήμερα. Πήγα στο μπαρ πλήρωσα τον καλό μου τροφοδότη και πήγα στην Μονή. ¨Ηταν όλοι εκεί. Στην εκκλησία ακούγονταν οι λατρεμένοι ύμνοι... Και όλοι πήραν τις θέσεις τους στα γνωστά πεντακάθαρα, υπεροπολυτελή κελιά...


Η ηδονή, τα πάθη και οι εμμονές...


Μαζί και Η ΠΙΣΤΗΣ στους φανερούς και κεκριμένους μαύρους θεούς.


¨Ολοι πήραμε τις γνωστές θέσεις μας...

16 Οκτωβρίου 2008

ΣΗΜΕΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ... ΣΤΟ IRISH MIKE'S BAR...

Οι εν Ελλάδι οπαδοί της αγαπημένης BARCHLONA εορτάζουν με Καταλανέζικη SKA.....
Σινώπης 8
Αμπελόκηποι... Στους ουρανοξήστες... το υπογειάκη...

και το γκρουπ...








Όσοι αγαπάμε την Ιστορία της Καταλωνίας... την ιστορία που συσπειρώνει το σύνολο ενός λαού (που καλά θα κάνει να είναι στην Ισπανία) με κουλτούρα και παράδωση... που μας αρέσει το ποδόσφαιρο ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΦΗΜΗΣΕΙΣ και που είναι ένα σωματείο όπου τα μέλη του το συνδράμουν ας πάμε...

11 Οκτωβρίου 2008

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΖΗΤΩ ΚΑΤΙ ..... ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ.... ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ






ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗΣ (ψεύτικης και ηθικολόγας) ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Δεν θέλω να σας πείσω να κάνετε κάτι γεμίζοντάς σας τύψεις, που ΔΙΑΟΛΕ δεν σας αναλογούν. Ωστόσο ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ μου μου έστειλε ο ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ένα email στο οποίο εγώ έχω κοκαλώσει. Για το εν λόγω κορίτσι που βρίσκετε σε ανάγκη κάποιοι... έχουν κάνει ... ότι αναλογεί στην τσέπη, στην καρδιά και την γκλάβα τους.
Έχοντας εμπιστοσύνη στον φίλο μου, ότι είναι δηλαδή ΤΙΜΙΟΣ και ΗΘΚΟΣ (ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ γιατί ο γάμος του μας χωρισε.... όπως γίνετε πάντα) ΤΟΛΜΩ να σας απευθύνω το μήνυμά του.....




φιλε καλησπερα. τι να γράψουμε τώρα,
Λέγεται Δήμητρα χωρίς πατέρα,ειναι 23 ετων πασχει από καρκίνο μήτρας εδώ και 10 μήνες. Λόγω τών αβάσταχτων εξόδων της θεραπείας πήρε δάνειο από τις τράπεζες η μητέρα της, καθώς αυτή δεν μπορεί να δουλέψει.Πρίν από 7 ημέρες πέθανε η μητέρα της από καρδιακή προσβολή και τώρα οι τράπεζες της παίρνουν το σπίτι που ειχε βάλει υποθήκη, για 10.000 ευρώ που χρωστάνε. Εχει 2 αδελφές μικρότερες εκ των οποίων η μία ειναι κατάκοιτη ανάπηρη. Εαν μέχρι την αλλη τετάρτη δεν δώσει τα χρήματα θα κατάσχουν το σπίτι τους.
Ολες οι τράπεζες αρνήθηκαν να της δώσουν νέο δάνειο λόγω της αρώστεια της.
Οποιος θέλει να βοηθήσει ας βάλει οτι θέλει στον λογαριασμό της στην Εθνική τράπεζα ελλάδος 380/744117-78. Ακόμα και 10 ευρώ θα βοηθήσουν πολύ.






Σήμερα αγαπητοί αναγνώστες στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ σκέψεις πολλές πέρασαν από τον νου μου. Κύρια το θέμα της εμπιστοσύνης... Από έτη πολλά, είχα την θέση ΟΤΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΕΤΕ. Αυτό είναι θέση και στάση ζωής. Ωστόσο μια άλλη θέση μου ΕΙΝΑΙ .... ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ... Και μια τρίτη θέση μου ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ είναι ανήθικη πρόστυχη και όταν γίνετε για επίδειξη είναι ΚΑΙ ΑΘΛΙΑ. Εγώ σαν άτομο αγωνίζομαι από μικρός για ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ έξω και πέρα από μια ατομικιστική οικογενειακή ψευτοαυταρέσκεια...

Το τι κάνω ΑΤΟΜΙΚΑ όταν δίπλα μου βλέπω την δυστηχία .... ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ και αφορά εμένα και μόνο εμένα.


το τι θα πράξετε εσείς.... αποφασίστε το μόνοι σας....
Εγώ εμπιστεύομαι τον φίλο μου ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ (από όσα μου λέει τηλεφωνικά). Δεν σας ζητώ να πράξετε όμοια. Κάντε ότι μπορείτε σύμφωνα με τις αρχές σας.


Αλλά αυτές οι τράπεζες... Αυτές οι πόρνες αιματορουφίχτρες....

08 Οκτωβρίου 2008

ΠΕΡΑΣΤΕ ΚΟΣΜΕ ΚΑΙ ΨΩΝΙΣΤΕ...


Το νέον ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ του πασιγνώστου ΦΑΡΦΟΥΛΑ είναι πλέον γεγονός.
Εν μέσω, παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, σκανδάλων, κρίσεως εις την Ελλαδικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Αγγλικανικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Νεστοριανήν εκκλησίαν ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ο εκλεκτός άνθρωπος των τεχνών κος Διαμαντής Καράβολας εξέδωσεν ΕΝ ΤΕΥΧΟΣ πυραυλοκίνητον...
Εις αυτό παρευλαύνουν, θηρία του δάσους, εκλεκτοί άνθρωποι των τεχνών, ζώντες και θρήλοι, αποκόματα φανταστικά, ύαινες, λέοντες, δράκοντες και ο μεγάλος δημιουργός του σύμπαντος κόσμου (που ως γνωστόν απαγορεύετε να μνημονεύσομεν ... εις την άπατον θρησκείαν μας...)
Για τον λόγον τούτο ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΟΛΟΙ συν γυναιξί και τέκνοις εις την ουράν, κρατώντας την ουράν ετέρου εμπροσθίου τυπάκου ή τύπισας... Ψωνίστε, μελετήστε και ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ....
Η ζωή θα γίνει πλουσιοτέρα, θα κερδίσετε επτά χαιμαλιά και οκτώ ζυμπουνάκια, καθώς και θα απολαύσετε το μυθικόν τέρας ΑΣΠΡΑΧΟΡΙΤΕΞ το οποίο δια πρώτην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΝ φοράν κάνει δώρο ο κυρ. Διαμαντής...
Προς θεού απαγορεύονται οι έχοντες αθένειες ως εμμετικήν παπαρδολογίαν, υστερική λοιθοτριψία, άπλυτον κώλον, και άλλες ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΕΣ τινές.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Κυκλοφόρησε το νέο φθινοπωρινό τεύχος του Φαρφουλά με αφιέρωμα στον μεγάλο διηγηματογράφο Δημοσθένη Βουτυρά που φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατό του.

Στο αφιέρωμα φιλοξενούνται:

Μια συνομιλία για τον Δ. Βουτυρά των Νίκου Αξαρλή, Βάσια Τσοκόπουλου και Διαμαντή Καράβολα που έγινε στα πλαίσια ενός ραδιοφωνικού αφιερώματος για το έργο του συγγραφέα στο Κανάλι 1 του Πειραιά.
“Η ηθική υγεία κάτω στα στρώµατα του λαού”. Μία συνέντευξη του 1925 του Δ. Βουτυρά στον Κ. Μπαστιά
Η µετακίνηση των ορίων και τα όρια της µετακίνησης στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο της Έλενας Ματσάγκου.
Άλλα κουφάρια, μια βραβευμένη σεναριακή διασκευή ενός διηγήματος του Βουτυρά από τον Οδυσσέα Σταυράκη.
Η ποιητική του ανολοκλήρωτου αποσπάσματος και τα διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά. Κείμενο της Μαρίας Καραΐσκου.
Πολιτείες Φανταστικές, Ουτοπία και Δυστοπία στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο του Διαµαντή Καράβολα.
Ο Μπαλάφας στον παράδεισο, ο μουσικός Αλέκος Βασιλάτος σε μια έμμετρη διασκευή ενός σατυρικού διηγήματος του Δ.Βουτυρά.
Μία σταχυολόγηση στίχων μέσα από το έργο του Δ. Βουτυρά και το πλήρη χρονολόγιο-εργογραφία-κριτικογραφία του συγγραφέα.
Το τεύχος συνοδεύεται από μία ξεχωριστή έκδοση που περιλαμβάνει δύο διηγήματα του Δ. Βουτυρά γραμμένα σε απόσταση 50 χρόνων: «Στην Παραλία» (ένα από τα πρώτα του, δημοσιευμένο το 1902) και «Το ερειπωμένο εργοστάσιο» (από τα τελευταία του συγγραφέα, δημοσιευμένο το 1950).
Στο υπόλοιπο τεύχος:

Να είµαι ή να έχω; Κείμενο της Δάφνης Χρονοπούλου.
Το βαπόρι-όρνιο & η αγάπη-γεράκι στο έργο του Γ. Σκαρίµπα, κείμενο του Σωτήρη Ραπτόπουλου.
Διηγήματα, ιστορίες, παραμύθια από τους Σοφία Κοψίδου, Ίωνα Πανόπουλο, Νίκο Σταµπάκη, Αλέξανδρο Ζούκα και Δηµήτρη Βανέλη.
Στα «Σύμμεικτα Λαογραφικά» η Θεοδώρα Κουζιάκη περιγράφει περιστατικά από την ζωή στην Αθήνα με βαριά κοζανίτικη διάλεκτο.
Στις σελίδες ποίησης φιλοξενούνται ποιήματα των: Γιάννη Αλεξανδρόπουλου, Μαίρης Γιωταξή, Νίκου Σφαµένου, Κώστα Ρεούση, Νέστορα Πουλάκου, Νίκου Δερµιτζάκη, Οδυσσέα Σταυράκη και Αριστείδη Λάµπρου.
- Κυκλοφορεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένα σημεία. Επικοινωνήστε μαζί μας αν δεν το βρίσκετε.

- Η κυκλοφορία του τεύχους θα εορταστεί στις 15 Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη, στο καφενείο «Τα Κανάρια», Πλαταιών και Κεραμεικού στον Κεραμεικό.








Σημεία Διανομής του Φαρφουλά

Αθήνα: Στα βιβλιοπωλεία: Πολιτεία, Ιανός, Πρωτοπορία, Εστία, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Ναυτίλος, Εναλλακτικό, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεριακή Κουλτούρα, Βαβέλ, ΚΨΜ, Θεμέλιο, Λεμόνι (Θησείο), Ευριπίδης (Χαλάνδρι), Συλλαβή (Παγκράτι), και στα περίπτερα της Πλ. Εξαρχείων και της Πλ. Κάνιγγος.

Πειραιάς: Underground, Τσαμαντάκης, Κιβωτός

Χαλκίδα: Πορθμός, Ελλέβορος

Πάτρα: Πρωτοπορία, Αχαϊκές Εκδόσεις, Πολύεδρο

Λάρισα: 9 Ρίχτερ

Ερμούπολη: Βιβλιοπόντικας

Θεσσαλονίκη: Ιανός, Πρωτοπορία, Σαιξπηρικό, Κεντρί, Ραγιάς

Κεντρική Διάθεση για τη Βόρεια Ελλάδα, Πρακτορείο Διανομής Βιβλιο-Προμηθευτική (Προξένων 7, Θεσσαλονίκη, 2310-235364)

Και στα βιβλιοπωλεία του Παπασωτηρίου σε όλη την Ελλάδα

30 Σεπτεμβρίου 2008

όσοι με παρακολουθούν ΘΑ ΦΡΙΚΑΡΟΥΝ...... ΜΜΜΜΜ

πιστεύω να έχετε κατανοήσει την θέση μου για τον Μουσουλμανισμό και τον Ισλαμισμό.
Αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι αν δεν γνωρίζουμε τι εστί βερύκοκο ..... είναι αίσχος να κατηγορούμε χωρίς μια στοιχειώδη γνώση...
Ας ακούσετε λοιπόν ένα ενδιαφέρον θέμα, για να είστε γνώστες....











λοιπόν αυτά...

εγώ έχω ανοιχτό το μέτωπο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ και μάλιστα ενάντια στον πανισλαμισμό. Ωστόσο να ξέρουμε όλοι για το τι μιλάμε.
Και κάτι άλλο.....Κατά την άποψή μου Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΑ είναι έτοιμη να υποστεί ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ.... προς τον Μουσουλμανισμό. Άπλός λόγος, σαφής και πάνω από όλα ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ....

23 Σεπτεμβρίου 2008

του προπάπου μου η ψώλα ήταν μεγίστης λαύρας... (φωτιά....) τίτλος άσχετος περιεχομένου....

Το 1821 εγεννήθη ο προ΄προ' πάπος μου ο Μιχάλης. Εγεννήθη εις μιαν φαντασιακήν περιοχήν, υγιείς και πεινασμένος. Κατά τα τότε... έθιμα της Ευβοίας, αμέσως ως εβγήκε τον έριξον μέσα σε μια κουβέρτα με χοντρό αλάτι. Κατανοήτε πλήρως διατί βγήκα γκρινιάρης και αιδιοκλαψιάρης... Ήτο η στεντόρια φωνή ααααααααααααααααα που έσπασε την ησυχία της νυχτός.
Ο πατέρας του ήταν καραβοκύρης της Κύμης. Εϊχε καμμιά δεκαριά καίκια. Τα οκτώ ήσαν εμπορικά και μετέφεραν μούστο και κρασί στην Ρουμανία και την Μαρσίλια. Καμμιά φορά έπιαναν και στην Βασιλεύουσα. Ήταν καλός Χριστιανός και βοήθησε τα μάλα την οικογένειά του (δια τους άλλους δεν γιγνώσκω..) Τα υπόλοιπα δύο πλοιάρια τα έδωκε στους αγώνες ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. Πότε τα στελνε στον Σουλτάνο γεμάτα με ΛΕΒΕΝΤΕΣ νιούς της Κύμης. Πότε απογαλάκτιζε τους Λεβέντες και τους έστελνε ούλους στην Ύδρα στον αγώνα. ¨Ηταν ο πατέρας του προ προ πάπου μου παλληκάρι. Καθόταν και η τύχη του εδούλευε. Μάλιστα σαν υπογράφη η συνθήκη με τους Σουλτάνους παραχωρήσεως της Ευβοίας εις τους ¨Ελληνας (ναι ναι δεν απελευθερώθην ... παρεχωρήθην...) πήρε και δύο σκούνες Οθωμανικές που ήταν στην Κύμη... Αχ βαχ εποχές.... Ή το άλλο, σαν ο Οθωμανικός στόλος πολιόρκησε την Κάρυστο και αγωνιζόταν να βγάλει τους Οθωμανούς Καρυστινούς που αρνιόντουσαν να φύγουν και να πάνε στην υπόλοιπη Οθωμανική αυτοκρατορία και την θέση τους να πάρουν οι Έλληνες τότε ο πανούργος αυτός ναυτικός εφοπληστής.... ήταν πίσω από τον Οθωμανικό στόλο (που σαν πλήρωμα είχε λεβέντες δηλαδή Ρωμιούς γρεκούς εξ ου και η λέξη λεβέντης...) και έστελνε τρόφιμα πότε στους πολιερκιτές πότε σους πολιορκούμενους...
Και ύστερα σου λένε ότι το σχοινί του κρεμασμένου δεν πωλείτε... Φευ, ούλα πουλιούνται.
Ήταν όμως και Χριστιανός. Ναι ναι ήταν δεν λέω... ¨Εκτισε την εκκλησιά πάνω στο ηφαίστειο. Ξέρετε εκεί υπάρχει ένα βουνό προιστορικό ηφαίστειο στο οποίο υπάρχει στην κορυφή ένα ξωκκλήσι έργο αυτουνού του τρισκατάρατου. Αμ και το λεπροκομείο? Κειδά πιού πέρα από το Σουτσίνι ... ε ναι αυτός το ξεκίνησε...
Ο προπρο πάπος μου μεγάλωνε. Ενστερνίστηκε μεγάλες ιδέες. Εισήλθε εις την τεκτονικήν στοά της Κύμης, σύχναζε μαζί με τους Βαυαρούς στο Βίταλο (εν σλαύικο τοπονύμιον...) στις μπούκες λιγνίτι του Έβερτ και είχε εξοχικό στην Καζάρμα (από το Βαυαρικό Καιζερμπάουντεν) στο πρώτο εν Ελλάδι εργοστάσιο μπύρας. Οι Βαυαροί πίστευαν μεταφυσικά ότι η Κύμη είναι ένα κεκριμένο ελ ντοράντο ορυκτών. Ήρθαν πολλοί. Μιλιούνια. Η Κύμη είχε καθημερινή εφημερίδα, εργατικό σωματείο, στοά, λέσχες γιακοβίνων και βασιλικές οργανώσεις.
Ο προπάπος έζησε ως το 1921. Εκατό ετών... Έστειλε τον υιό του στο πόλεμο με τους Οθωμανοτούρκους (με τον Κεμάλ απόκτησαν εθνική συνείδηση). Έστειλε γράμμα στο 1913 στον υιό του (τον παπού μου) να παρατήσει τα λεφτά και τα εργοστάσια σιγαρέτων εις την Αλεξάνδρεια και να έρθει να πολεμήσει για την Μεγάλη Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των τριών Ηπείρων... Ονειρεύτηκε ότι το επώνυμό μας θα φωτήσει την βασιλεύουσα και να δεν γίνει τούτο άντε να κοσμίσει την προβλήτα της Σμύρνης. Ήρθε... ο παπούς και η γιαγιά με ένα παιδί στην αγκαλιά τον πατέρα μου που γεννήθη το 1917 ... Και είναι ακόμα εδώ στον κόσμο τούτο...
Μια πορεία 1821 - 2008... Ωρέ τόσο λίγο βήμα στην ιστορία? Μια μικρή δρασκελειά... Ένα τίποτα... Η Παναγιά η Λιαουτσάνησα, τα σχολαρχεία, τα δημοδιδασκαλεία, οι στοές, τα σωματεία, οι δημοσιές ... ΤΟΣΟ ΛΙΓΗ ΖΩΗ?
Αχ βαχ..
Το 1971 πέθανε ο τελευταίος άνθρωπος στην Πόλη που μίλαγε το Καρυστινό ιδίωμα... Τι στο διάσκο ήταν? Τούρκος? Οθωμανός? Ευβοιότης? Τι στο διάσκο ήταν...
Και εγώ είμαι εδώ, ζω, γράφω σε σας και τα ΟΦΕΙΛΩ όλα τούτα στο ψώλον του προπροπροπάπου μου...
Ούτε 200 χρόνια... Και η ιστορία της ελληνικής γλώσσας διάβασα ταλαιπωρείται από το 100 π.χ. όταν στην Αλεξάνδρεια άρχισαν να μιμούνται τους Ίωνες ΑΘηναίους και να Αττικίζουν... Μια παπάρα του σκατοπάπου μου είμαστε. Ένα πορδοκλάσιμο έκανε και μας γέννησε μια κατάρα στην χώρα τούτη...
Διανύοντας μια περίοδο έντονης υβριστικής διαθέσεως έχω την διάθεση να πω μόνο τούτο...
Ότι και να κάνουμε μα ότι και να κάνουμε είμαστε αμούστακον έθνος. Ακόμα βαθιά μέσα μας γνωρίζουμαι ότι ο παπούς μας ήταν κατσικοκλέφτης... Βάλαμε ζωγράφους (αλήθεια ξέρετε πως ο Τσαρούχης έζησε στα πρώτα χρόνια του.... χαχα) πλερώσαμε κάνα καλαμαρά για να γράψει τον λούστρο... αλλά μέσα μας γνωρίζουμαι το μέγεθος της ψώλας του προπροπάπου μας....
Καλήν σας ημέρα...

17 Σεπτεμβρίου 2008

Πικρόν ερωτικόν διήγημα....

Ακούω σήμερα εις τας υψηλάς συχνότητας, εν εξαίρετον σταθμόν όστις εκπέμπει εξαίρετην δημώδη νησιότηκον μουσικήν. Δεν είναι ψέμμα, αν είπω ότι με νοσταλγία αναπολώ έναν λάγνον μπάλλον. Δεν γνωρίζω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ, τέτοια ποιητικοερωτική πανδαισία. Ιδιαιτέρως αν η νεότης και τα μάτια συνταυτηστούν. Αν ο αδύνατος νέος και η καλλίγραμος νεαρά διαπλέκονται υπό ερωτικής παραφοράς... Είναι ωσάν να παρατηρείς εις την Ισλανδία θερμόν πήδακα ύδατοος να εκχύνεται εντός παγωμένης περιοχής...
Και όμως σήμερα έχω μια υπέροχη λάγναν θύμησιν από τα παλαιά. Όχι εξαιρετικά παλαιά. Ήταν νύχτα, το αλκοόλ είχε γεμίσει την πυρέουσα κορασίδα, και τον ένκαυλο μεσήλικα. Το μαγαζί στην παραλία της Κύμης, ήτο γεμάτο και από τα θορυβώδη ηχεία ακούγετο εντονατάτη η αγαπημένη "μουσική". Ο Ριρής κέρναγε ασυστόλως αυτό το ερυθρόν - αγνώστου ταυτότητος ποτό... που όμως έπινε όσο και τα κεράσματά του... - κατά τις δύο με τρείς το βράδυ πήρα την καλή μου και ανέβηκα τις απότοτομες στροφές επέρασα την Κύμην και ευρέθη πλησίον του δασαρχείου. Ο ουρανός ήτο έναστρος και ειλικρινά ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ. Δεν ξέρω πιά αρωστημένη, θεική σκέψη με οδήγησε στο να έχω μια τρομερή ερωτική διάθεσιν ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ.
Ήταν, σαν το προαιώνιο ΤΕΡΑΣ, ο βους ο κτηνώδης, ο λέων ο νικητής, ο ουρακοτάγκος ο βόστρυχος (πόσο τρελαίνομαι να αμολάω λέξεις άγνωστες σε μένα...) λοιπόν ήταν σαν ένα προιστορικό ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ τσουνάμι...
Έβγαλα γρήγορα το κορίτσι εξ του οχήματος, ήτις είχε παραμείνει άναυδον και αποσβολωμένο, το οδήγησα επί του εμπροσθίου καπώ του οχήματός μου και χωρίς αιδώ, χωρίς να την θωπεύσω καν, εισέβαλα εντός της ενώ τα χέρια μου ήταν βίαια πέριξ της νεανικής της επιδερμίδος. Δεν θυμάμαι και πολλά, παρά μόνο δύο οχήματα που μέσα στην έναστρον νυχτιά έκαναν κόντρα. Δεν θυμάμαι αν με είπε ΒΙΑΣΤΗ βαζιβουζούκο...
Θυμάμαι ότι αισθανόμουν σαν να ευρισκόμουν εντός ενός πάρκου συναγωνιζόμενος τέρατα, δράκοντας, φοβισμένος ερεθισμένος από ένα αδιόρατο ΤΕΛΟΣ. Και το πέος αντί αν λαμβάνει μηνύματα υποχωρήσεως τουναντίον επιτελούσε αγογκίστως πράγματα ακατανόμαστα.
Τι φοβόμουν άραγες?
Τον άγνωστον θηρευτή ψυχών?
Το υπέρτατο Όν που μας κυβερνά?
Το κελί στο μοναστήρι που με περιμένει?
Την φαλικήν υστέρισην?
Την ψευδεπίγραφην λυσεντερία που προσβάλλει την νήσον Μαλάουι της Αφρικής?

Προ αυτών των σημαντικών ερωτιμάτων ο άνθρωπος οφείλει να σιωπά, έκτός εάν τις ψυχαναλυτής τζαμπατζής και σκιτζής αναφέρει προτάσεις και αναλύσεις...
Οψώμεθα....

10 Σεπτεμβρίου 2008

HΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΠΥΡΓΩΝ

Δεν μπορεί να το χωνέψει ανθρώπου νους αυτό που συνέβηκε εκείνη την αποφράδα ημέρα. Ποιός εθνικιστικός δάκτυλος ή ποιός θρησκευτικός φανατισμός απετόλμησε τέτοια ενέργεια.
Είναι αλήθεια ότι μόνο ένας πρεζάκιας του εθνικισμού (παλαιότερα τα πρωτεία τα είχαν οι φασίστες στην Ιταλία με την έκρηξη στο μετρό..) ή της θρησκείας θα μπορούσε να συλλάβει τέτοιο έγκλημα. Έγκλημα όχι εις βάρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αλλά εις βάρος ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΘΩΩΝ πολιτών...
Και όσοι φωνασκούν ότι κανείς Αμερικάνος δεν είναι αθώος... θα τους θυμίσω ότι όλοι οι λαοί έχουν κυβερνήσεις που δεν πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι.
Αυτή είναι η λογική του καπιταλιστικού ανθρώπου... Δεν διαχωρίζει τάξεις, εξουσία από εξουσιαζόμενους... Όλα μέσα σε ένα κουτοπόνηρο εθνικιστικό και θρησκευτικό παραλήρημα...
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΛΕΟΝ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΩΝ ΜΥΑΛΩΝ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

04 Σεπτεμβρίου 2008

τον ψυχαναλυτή και εφτά πρέζες φλισκούνη....

ναι θα σας το πω... δύο μουσικές παρεκτροπές είχα στην ζωή μου (με τον Μανώλη Αγγελόπουλο τρεις...) PAUL ANKA.... BLONDIE....
εδώ λοιπόν κάτι που όλοι χορέψαμε..., καυ....με, καψουρευθήκαμε....


από τα αγαπημένα μου....

και...




ξέρω ξέρω... γλυκανάλατος... ε και τον γουστάρω.... και το αφιερώνω κάπου στα ψηλά...

26 Αυγούστου 2008

Αυτό το BLOGG δεν θα γίνει ΠΟΤΕ ΠΙΑΣΑΡΙΚΟ.... Θέμα άκρως σημαντικόν .... ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΡΚΟΣ ..... ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΙΒΕΛΟΙ....

Βιβλιοπαρουσίασης φυσικά ναι....
Βιβλιοκριτική...... σε είπα φούστη εγώ? ανώμαλε.....

Τι είναι η φιλία? Τι είναι το άλλας το μαγειρικόν? Τι είναι μια ζουμερή κυβοκολώνα Knorr εντός υδατίνου ευμεγέθους σκεύους?



Φιλίας ερωτήματα.....


Ο κυρ Διαμαντής Καράβολας ήταν γνωστός, από έτη πολλά... κάτι σαν να λέμε μετεφηβικός φίλος... Και δεν ήταν φίλος με την γνωστή έννοια. Ήταν και είναι δομημένης σχέσης σαν των Εσσαίων Ιουδαίων, στα αντρικά τους κοινώβια .... Αυτό φυσικά δεν θα τον σώσει στον καλό αγώνα που εστρατεύθηκε. Έγινε ο φίλτατος ΕΚΔΟΤΗΣ ....
Και εξέδωσεν ένα βιβλίο που είναι αλήθεια το είχα πάντα στο αυτοκίνητό μου. Το κτύπησε ήλιος, χρησίμευσεν σαν βάση φραπέ....
Και κοντά ένα χρόνο δεν το έπιανα... Ναι ναι ξέρω... Η αλήθεια είναι ότι η εμμονές μου γύρω από το Βυζάντιο.... είναι απαγορευτικές για πολλά μου θέλω... ωστόσο κάτι με τράβαγε και κάτι με αποθούσε....
Είναι αυτό που λέμε ΑΓΝΩΣΤΟ....
Κλείνοντας λοιπόν την ενότητα περί φιλίας ερωτήματα... (που εντριφήσαμαι επιστημονικά και διεξοδικά....) οφείλω να αποδεχθώ ότι οι άν8ρωποι κάνουν κάτι φοβερά άθλιο ποταπό και συχαμένο.
Ονοματίζουν φίλους επιτυχημένους συνανθρώπους τους, όχι για άλλο σκοπό παρά μόνο για να πάρουν μια τζούρα δόξας, ένα ψίλλο χόρτου επιτυχίας. Αυτό έφτακα 46 για να το κατανοήσω... Φίλος = επιτυχιμένος = αν δηλώσω φίλος = θα πάρω λίγη δόξα....
Πάπαλα λοιπόν. Ο κυρ Διαμαντής από τούδε και εφ εξής θα είναι αυτό που ήταν πάντα. Μάρτυρας υψηλών ιδανικών στα κοινώβια των Εσσαίων... από εκεί δηλαδή που βγήκε η λέξη σύντροφος... (όχι μην τρομάζετε.... αλήθεια είναι) αλλά στα εκδοτικά του θα είμαι αντικειμενικός (και γιατί παρακαλώ ενδιαφέρει κανένα η σχέση μου? και η ψευτοαντικειμενικότητα??? χαχα αντικειμενικότητα.... χεστηκότητα.... βαριεμενικότητα...)


THE BOOKS....

ΓΙΩΡΓΗΣ ΖΡΚΟΣ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΙΒΕΛΛΟΙ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ


1ο
Που θα το βρω??? Ζωοδόχου Πηγής 70 Αθήνα 10681
e-mail farfoylas@gmail.com
www.farfoylas.gr

ουφ......

ΕΡΩΤΗΜΑ 2ο

τι εστί τούτος???

ΕΠΙΜΕΤΡΟ...
Γιώργης Ζάρκος
1900-1967
Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα και πέθανε στην Αθήνα. Γιος γιατρού μυήθηκε νεότατος στο κομμουνιστικό κίνημα. Δούλεψε στα νιάτα του μηχανικός στα καράβια- ταξίδεψε. Εξορίστηκε στην Ανάφη επί 4ης Αυγούστου. Μαζί με τον Μαρίνη, τον τσακίρη, τον Ρίτσο, τον Θρακιώτη, τον Ηλία Σιμόπουλο κ. ά. πρωτοστάτησε στην δημιουργία "Εργατικού Θεάτρου" και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων στο "Ενωτικό Εργατικό Κέντρο" της Αθήνας (παράταξη στης αριστεράς) στα χρόνια 1932-36. Λίγο μετά την απελευθέρωση το κόμμα του , το ΚΚΕ, τον κατασυκοφάντησε και τον έκανε στην άκρη, αυτόν, έναν ακόμα ΄άσπιλο αγωνιστή κ' ένα απ' τα φωτεινότερα μυαλά του Λογοτεχνικού ΕΑΜ.
......

.....
Στα χρόνια του 50 που τον έζησα, ο Ζάρκος μοναχικός χωρίς να χρειάζεται τίποτε, ήταν καφενόβιο, και ταβερνόβιος αλλά και ακούραστος παριπατητής, φτωχός, κουρασμένος, είρων, χιουμορίστας, απαρηγόρητος κομμουνιστής, σοφός ωραίς...- όλα αυτά πουλύ.
.................
.................
Αθάνατος πριν πεθάνςει, ή ένας ακόμα κλασικός, παρέα μετ ον Φιλήρα με τον Λούλη, με τον Χατζηαργύρη....

Θωμάς Γκόρμπας

Βαρέθηκα να δακτυλογραφώ.... αγοράστε το βιβλίο και διαβάστε....

Μωρέ ο συγχωρεμένος ο Γκόρπας ήξερε τον συγχωριανό μου τον Λούλη.... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.... μόνο κάτι τρελλαμένοι τον διαβάζαμε... τον κατηραμένο τον μόνο Βασίλη Λούλη... Τες πάντων.....



ΕΡΩΤΗΜΑ 3ο

τι είναι οι ΛΙΒΕΛΟΙ??

ΠΟΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ο ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΑ ΓΙΝΙ ΑΚΑΔΙΜΑΙΚΟΣ



ΜΙΑ ΣΙΜΟΡΙΑ ΚΑΚΟΠΙΙ ΜΕ ΑΡΧΙΓΟ ΤΟΝ ΚΟΥΤΣΟΥΜΑΡΙ ΜΙΣΤΙΚΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΙΣ ΑΘΗΝΑΣ


ΑΝ Ο ΑΛΟΤΕ ΙΠΟΥΡΓΟς ΤΙΣ ΔΙΚΕΟΣΙΝΙΣ ΑΒΡΑΑΜ ΠΛΑΚΟΝΕΤ4Ε ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΑΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΕΛΙ


ΑΛΚΙΣ ΘΡΙΛΟΣ, ΧΑΡΙΣ ΖΕΒΓΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΝΟΥΝΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ


Εγώ που δεν ξέρω γράμματα τελικά τον λατρεύω αυτόν τον μέγα άνθρωπο.. Είναι δικός μου...
Και κάτι που στο βγάζει το βιβλίο... Και δικαιώνετε ο Θ. Γκόρμπας... Μυρίζει προσωπική αλήθεια αυτό το βιβλίο... Μυρίζει ιστορία δια μέσω του Εγώ.... Το λατρεύω...
Θυμάμαι κάποτε ένας γνωστός παιδί αρχειομαρξιστή... μου έλεγε για την περιβόητη απόφαση του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ να μην πηγαίνουν στον ράφτι στην Αιόλου.... (εμένα αυτή η οδός μου έμεινε... άν ήταν η Καπνικαρέας χέστηκα....) Λοιπόν αυτός ο ράφτης εξηγούσε σαν ΩΡΑΙΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ την παγκόσμια ιστορία την παγκόσμια ταξική πάλη βάζοντας και τον εαυτό του μέσα στην ιστορία...
"Και στην Καντώνα παιδιά μου πρότεινα στον Τρότσκυ...."
"Και στην Ουασιγκτώνα στην μεγάλη απεργία έλεγα στον Κάννον.."
Τσούρμο λοιπόν οι αρχειομαρξιστές να τον ακούουν.... και να τον μπιζάρουν.... Και ώρες πολλές μέσα στα αστεία... Είδε και αποείδε το Αρχείον του Μαρξισμού και απαγόρευσε την επίσκεψιν εκεί.... Στις επίμονες ερωτήσεις μου για τα αποτελέσματα... κανείς δεν μίλαγε... μειδιούσαν όμως.... όπως γελάω απίστευτα μαζί με τον Ζάρκο...

Λατρεύω τελικά αυτό το βιβλίο και ας έκανα ένα χρόνο να το κατεβάσω από το παμρπίζ του αυτοκινήτου μου....

Εύχομαι και εσείς... να το μάθετε....




Ο κριτικός τέχνης... Παπαρίδης

Ο ιστορικός τέχνης... Βιονικός Αυνανιστής...




Πολλά λεφτά.....


Όλα τα φράγκα στον πρόλογο του κου Διαμαντή Καράβολα....


Λόγος ΜΕΣΤΟΣ

09 Αυγούστου 2008

H ψυχική ασθένεια τα άσυλα, τα μπουντρούμια και το άπλετο φως....

Ένας συνάνθρωπος μας - ψυχικά αθενής - κατέσφαξε στην Σαντορίνη μια άτυχη, ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΡΙΑ, ευγενική, ερωτευμένη ψυχή την άτυχη - ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩΣ ΣΥΝΗΔΕΙΤΗ - δασκάλα...
Μη όντως, ψυχίατρος ή ψυχαναλυτής, οφείλω να παραδεχθώ ότι μόλις άκουσα το γεγονός ... δηλαδή αμέσως από το ράδιο ΈΒΓΑΛΑ ΤΗΝ ΆΠΟΨΗ ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗΣ....
Τα κανάλια, οι πληρωμένοι αυτοί υπηρέτες του κακού... (όχι μεταφυσικά αλλά αληθινά...) έσπευσαν να διαδώσουν τον φόβο και την υστερία, τον πανικό και την καχυποψία, στην Ελλάδα και στα πέρατα του σύμπαντος κόσμου....
Ο στόχος είναι πασιφανής και αναγνωρήσιμος... ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΦΟΥΒΟΥ ΚΑΙ ΛΑΓΝΟΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ....
Μάθαμε τις κινήσεις του πρωταγονιστού, τα βήματά του, τον πλήρη αριθμό των μαχα ιριών, τις τεχνικές του αποφυγής της αστυνομίας, τον ψεύτικο θάνατό του και την γεμάτη φαντασία του απόδραση...
Είμαστε πλήρως ενημερωμένοι λοιπόν...
Και φοβισμένοι....
Και ΜΗ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ...
Και ασελγείς απέναντι ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΜΙΑΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΡΙΑΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ....



Επί χρόνια πολλά, οι ψυχικά νοσούντες, έστεκαν ΜΟΝΟΙ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ στην απέραντη μοναξιά του δημόσιου και ιδιωτικού νοσοκομείου. Μόνοι, αποσχισθέντες από ΤΑ ΠΑΝΤΑ καλούνταν μόνοι να αντιμετωπίσουν την ασθένειά τους, λες και η ψυχική ασθένεια είναι πάντα ένα ατομικό χαρακτηριστικό, που μας ακολουθεί από την γέννα.... Λες και η κοινωνία δεν επηρεάζει το άτομο και οι κοινωνικές σχέσεις δεν ασκούν κεντρομόλο και φυγόκεντρο δύναμη...
Τα τελευταία χρόνια οι ΗΡΩΙΚΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ, που πέρασαν την μέγγενη του πειραματισμού (με τις λωβοτομές, τα ηλεκτροσόκ και άλλες μέθοδοι που ναι μεν είναι μη αποδεκτές σήμερα αλλά όταν ξεκίνησαν είχαν επενδυθεί πολλά...) επίστρεψαν (πολλοί εξ αυτών) σε μια ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ....
Δηλαδή η κοινωνία και οι κοινωνικές σχέσεις που οδηγούν το ΑΤΟΜΟ στην μη αποδεκτή κοινωνικά συμπεριφορά (αυτό που λέμε λαικά τρέλλα...) θα θεραπευθούν ΟΧΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΣΥΛΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΕ ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ....

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΚΥΒΕΒΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ....

Αυτό που έμεινε στην κοινωνία μας, είναι ότι αυτός ο ασθενής έπρεπε να είναι στο ψυχιατρείο.... Έπρεπε, με την βία να είναι έγκειστος, έπρεπε Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ..... ΕΠΡΕΠΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΝΑ ΚΑΤΑΔΩΣΕΙ.......... ΈΠΡΕΠΕ Η ΆΤΥΧΗ ΚΟΠΕΛΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΗΣ.....


Έπρεπε???

Μπροστά στο μνήμα, μπροστά στο αποκεφαλισμένο πτώμα ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΗΡΩΙΔΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ καλούμαστε να σκεφτούμε.... Ψύχραιμα, αποφασιστικά..... ΤΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ?

Χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες είναι ψυλιασμένοι....
Άντρες, γυναίκες, παιδάκια ζούνε ανάμεσά μας έχοντας μια ψυχικά παραβατική συμπεριφορά και πολλές φορές ασθένεια. Τα ψυχοφάρμακα δίνουν και παίρνουν, οι καταθλίψεις είναι παρούσες, τα σύνδρομα καταδίωξης και οι παντώς είδους σχιζοφρένειες είναι δίπλα μας...
Στην εργασία μας, γεννιόνται οι στομαχικές διαταραχές από το άγχος, στην Ελληνική οικογένεια δημιουργούνται εν ριπή οφθαλμού νευρωτικές καταστάσεις.... Η διάθεσή μας μεταβάλλετε πάραυτα... Το να πάει το μυαλό εδώ ... λίγο πιό εκεί ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ......


ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ...


Την ώρα τούτη, που όλοι αγωνίζονται να μας κάνουν μαζοχιστές, αυτομαστιγούμενους, γεμάτους τύψεις και ενοχές ΑΡΑ ΜΕ ΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος ωφείλει να πει ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ...
Που ακολουθώντας τον φλογοβόλο και γεμάτο κινδύνους φτερωτό θεό του έρωτα.... ακολούθησε πιστά τον άντρα της ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΙΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.... Που δεν είπε, "βρε αδελφέ άει σιχτίρ μια χαρά γυναίκα είμαι ας βρω έναν άλλο ψυχικά άρτιο" ..... Που άπλωσε με στοργική φτερούγα ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ- και κόντρα στους καιρούς του σιχαμένου ατομισμού - και αγκάλιασε τον άνθρωπο που της αφαίρεσε την ζωή....

Και αυτοί οι ανέραστοι δημοσιογράφοι, πληρωμένοι λακέδες των πλουσίων, που τον έρωτα τον έχουν στον απόπατο, ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΛΙΚΗ ΤΟΥΣ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ.... αρνούνται να πουν την μόνη αλήθεια που είναι το ηθικό δίδαγμα.... ΕΡΩΤΑΣ ..... ΤΟ ΘΕΣΠΕΣΙΟ ΑΥΤΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΣΑΝ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΣΑΓΗΝΕΥΕΙ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΑ...
Λέει ο Έγκελς (νομίζω ) στην ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.... ότι μόνο οι πτωχοί απένταροι εργάτες (και υπάλληλοι προσθέτω εγώ...) έχουν ελπίδα να γευτούν τον αληθινό έρωτα γιατί μόνο αυτοί είναι ΆΔΟΛΟΙ...
Εκεί λοιπόν στην Σαντορίνη, ένα κορίτσι (άτυχο αλλά ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΗΡΟΙΚΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΛΑΣΜΑ ΑΓΑΠΙΣΙΑΡΙΚΟ ΚΑΙ ΦΕΓΓΟΒΟΛΟ) πλήρωσε με την ίδια της την ζωή το πάθος της.
Έ και?
Μακάριοι όσοι πεθαίνουν στον πόλεμο της αγάπης, όσοι έχουν ιππεύσει το άτι της ηδονής και του απόλυτου είναι....
Ανάθεμα σε αυτούς, που υποκριτικά στέκονται φοβισμένοι, ατάραχοι κριτές μιας ζωής χαμένης στο απόλυτο κενό....
Ανάθεμα σε αυτούς που θέλουν να γεμίσουν την χώρα με υποτακτικούς δειλούς, άπραγες ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ συνανθρώπους...


Κλείνοντας, θα ήθελα να πω κάτι που το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό μιας και χιλιάδες άνθρωποι ζουν ερωτευμένοι, ή μόνο αγαπημένοι με ανθρωπους ασθενείς.... (όσο αντέχουν..... και αν αντέχουν....) Προς θεού (έκφραση είναι έτσι...) όταν ο σύντροφός μας παύει να παίρνει την αγωγή του, απευθυνόμαστε στον ΙΑΤΡΟ ΤΟΥ για να τον σώσουμε και για να σωθούμαι.... Δεν είναι κάτι κακό, δεν είναι κάρφωμα, δεν είναι ρουφιάνεμα... ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ....


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟ



ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ....

Τιμημένο το νησί που φιλοξένησε το άτυχο ζευγάρι....

05 Αυγούστου 2008

ΈΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.... ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΜΤΑΚΟΣ

Έφυγε και άλλος ένας αγωνιστής της εργατικής τάξης... Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΜΤΑΚΟΣ
Είχα ιδεολογικές διαφορές μαζί του, ιδιαίτερα όταν αποσύρθηκε από το ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... (οι γνωστοί αρχειομαρξιστές.). Πολλοί αρχειομαρξιστές και Τροτκιστές πέθαναν από τα βόλια των αστών και των σταλινικών δολοφόνων... Σήμερα τιμώ τον αγωνιστή αυτό και αποτίω φόρο τιμής όπως θα έκανα αν ζούσα στην Σοβιετική Ένωση όταν πέθανε ο Κροπότκιν. Στην κηδεία του, ήταν 200,000 κόσμος και όλη η ηγεσία του Μπολσεβίκικου κόμματος.
Παραθέτω ένα κείμενο τοποθέτησίς του, κλεμμένο από το indymedia



Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΑΜΤΑΚΟΥ

Μπάρμπα-Γιάννης

Σύντροφοι, Συντρόφισσες και φίλοι,

Χαιρετίζω τον ερχομό σας για τη συγκέντρωση τη σημερινή. Δεν υπήρξα θεωρητικός. Ήμουν ένας εργάτης του δρόμου κι έπαιρνα μέρος στις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος. Από το 1924 αγωνίζομαι για τα ζητήματα της εργατικής τάξης και προσηλυτήθηκα στις αναρχικές ιδέες παρόλο που ήμουν Αρχειομαρξιστής και τροτσκιστής από το βιβλιαράκι «Προς τους Νέους» του Κροπότκιν. Δεν είμαι ο θεωρητικός, όπως είπα γιατί ο καπιταλισμός δεν με άφησε να βγάλω το σχολείο είμαι προσφυγόπουλο από το 1914, γεννηθείς το 1908 και πήρα μέρος σε όλους τους απεργιακούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια διεθνής πόλη. Ακόμα όταν έφτασα το 1914 στη Θεσσαλονίκη ήμουν πεντέμισι ή έξι χρονών. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε το 1912. Εγώ πήγα το 1914 διωγμένος από τη Μικρά Ασία απ’ τον πρώτο πόλεμο. Ακόμα ζούσε η πνοή του Μπεναρόγια. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια διεθνής πόλη. Εβραίοι, Τούρκοι, Έλληνες. Ο δήμαρχος ακόμα Τούρκος και όλοι να πούμε αγωνιζόντουσαν για τα ζητήματα.

Εγώ τότες μικρό παιδάκι, λούστρος, πήγα και σε μια πρωτομαγιά το 1918, ένα χρόνο μετά τη ρωσική επανάσταση, αλλά δεν είχα πολιτικές ιδέες. Ήμουν ένα ξυπόλυτο προσφυγάκι και πουλούσα λουκούμι και νερό μια δεκάρα και τα δυο. Έτσι πήγα στην Πρωτομαγιά, γιατί τότες η Πρωτομαγιά είχε γίνει σ΄ ένα κέντρο κοντά στο νεκροταφείο της Βαγγελίστρας και είχε γίνει μια Πρωτομαγιά αγωνιστική, γιατί τότες η Θεσσαλονίκη ήταν ένα κέντρο επεξεργασίας του καπνού και δούλευαν αρκετοί πρόσφυγες και προσφυγοπούλες.

Ετότες τα τσιγάρα γινόντουσαν χειροποίητα και τα κόβανε μ’ ένα ψαλίδι, δεν είχαν μπει οι μηχανές. Τότες είχε μπει και το πρόβλημα να σπάσουν τις μηχανές οι εργάτες γιατί αντικαθιστούσαν τα χέρια, αλλά φυσικά εμείς λέγαμε ότι οι μηχανές δεν πρέπει να σπάσουν, δηλαδή η προοδευτική μερίδα έλεγε ότι οι μηχανές πρέπει να εργάζονται προς όφελος των εργαζομένων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες λοιπόν και διωγμένος δυο φορές απ’ το χωριό μου, απ’ τη Μικρά Ασία, που σχεδόν οι μισοί έχουν κρεουργηθεί να πούμε από τους αλλεπάλληλους πολέμους που γίνονται. Δεν έμαθα γράμματα. Είναι ζήτημα αν έβγαλα το δημοτικό, πήγα μέχρι την Πέμπτη δημοτικού και ο πατέρας μου αντί για χαρτοφύλακα μου έφερε ένα λουστράκι γιατί η οικογένειά μου ήταν πολυμελής και δεν μπορούσε να μας ζήσει. Ήθελε να μας μοιράσει, να μας δώσει ψυχοπαίδια που λέγανε την εποχή εκείνη. Εν ,πάση περιπτώσει δεν μας μοίρασε και κάναμε διάφορες δουλειές.

Με πήγε η μητέρα μου σε ένα φαρμακείο να εργαστώ και λεει «πάρτε το αυτό το παιδάκι, το μαζέψαμε από τους δρόμους» Και λεει «αυτό πρέπει να το βάλουμε και να κατουράει κιόλας». «Όχι» λεει «αυτός είναι διάολος!» Καθότανε του φαρμακοποιοί η γυναίκα στον τρίτο όροφο, ασανσέρ δεν υπήρχαν τότε το 1914 και όταν φώναζε η γυναίκα του πάρε αλάτι και αλεύρι μου τα έδινε εμένα και σκαρφάλωνα επάνω και έπαθα και μια καζούρα μια φορά, αφού καθάριζα στο φαρμακείο και ξεσκόνιζα με το πούπουλο αυτός μιλούσε με τους γιατρούς και μου λεει «Γιάννη, σκούπισες;» «Σκούπισα» «Καθάρισες;» «Καθάρισα» «Πήγαινε πάνω στην κυρία να της πεις είμαι ο Γιάννης ο φωστήρας». Εγώ δεν ήξερα τι θα πει φωστήρας. Επήγαινα λοιπόν επάνω στην κύρια και της έλεγα «Με `στειλε ο κύριος να σας πω είμαι ο Γιάννης ο Φωστήρας» Με χάιδευε και μου δινε κανένα κουλουράκι για να με κρατήσει καμιά ώρα, να με απασχολήσει δηλαδή.

Έτσι μ΄ αυτές τις συνθήκες μεγαλώσαμε μέσα στη βιοπάλη, τη μιζέρια, γιατί η οικογένειά μας ήτανε εφταμελής, είχε εφτά παιδιά η μάνα μου. Στο δεύτερο διωγμό για να γλιτώσουμε το μαχαίρι των Τούρκων πέσαμε μέσα στη θάλασσα. Στα παράλια της Μικράς Ασίας είναι οι Παλαιές Φωκαιές, στην είσοδο του λιμανιού της Σμύρνης. Και το πλοίο ήταν φορτωμένο από καρβουνόσκονη και έβγαλε το βρεγμένο μισοφόρι η γυναίκα, η μητέρα μου και το άπλωσε απάνω στην καρβουνόσκονη. Εφτά παιδιά είχε. Κι ο πατέρας μου έκλαιγε, ήταν λιμενεργάτης στις αλυκές κι έλεγε δεν μπορώ να τα ζήσω τα παιδιά αυτά πρέπει να τα δώσουμε. Η μάνα μου έλεγε η φουκαριάρα δεν τα δίνω τα παιδιά μου, δεν τα πουλάω τα παιδιά μου, θα πάω να ξενοδουλέψω για να τα ζήσομε. Έτσι μεγαλώσαμε με ελιά και κρεμμύδι. Και λεω σε μια αδερφή μου που είναι 97 98 χρονώ της λεω κουράγιο αδερφή μου, γιατί η βασιλομήτωρ είχε του πουλιού το γάλα κι έφτασε 101 χρονώ. Εμείς θα την περάσουμε με κρεμμύδι κι ελιά. Αντίς για σχολείο ο πατέρας μας σου πα μας έφερε ένα λουστράκι. Έλεγα, κύριε να γυαλίσομε τα παπούτσια, μου λέγανε γυάλισε τα μούτρα σου βρε, δεν είχανε εμπιστοσύνη, σου λέγανε αυτό το παιδάκι να πούμε θα μας λερώσει και τις κάλτσες. Τέλος πάντων έτσι μεγαλώσαμε και γι΄ αυτό ήμασταν τριμμένοι και μπήκαμε μέσα στο κίνημα.

Σου λέω προπαγανδίστηκα με μια μπροσουρίτσα το «Προς τους Νέους», μ’ άρπαξε κι έπεσα με τα μούτρα μέσα στο κίνημα από 16 χρονώ.

Τώρα για να μη σας κουράσω πολύ για τα προσωπικά μου ζητήματα να σας πω για τα γεγονότα της 9ης Μαΐου στη Θεσσαλονίκη στα οποία ήμουν κι εγώ κατηγορούμενος και πρωτοστατήσαμε.

Ήμασταν τότε τροτσκιστές, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία είχε τι θέση παίρναμε. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τις αντικειμενικές συνθήκες που υπήρχαν τότες. Όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με την αξιοθρήνητη πολιτική της Σταλινικής Διεθνούς, αρνούνταν το ενιαίο μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατία για την εμπόδιση του Χίτλερ επάνω στην εξουσία. Αλλά οι γερμανοί εργάτες επίστευαν στους αρχηγούς τους παρόλο που οι αρχηγοί τους ίσως είχαν μεγαλύτερη συγγένεια με το φασισμό. Αλλά έπρεπε να γίνει το ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο, βάσει του συνεδρίου της Β΄ Συνδικαλιστικής Διεθνούς, για την εμπόδιση της ανόδου του φασισμού στη Γερμανία. Οι Σταλινικοί είχαν τότες τη θεωρία του πανφασισμού. Όλους τους Σοσιαλδημοκράτες τους αποκαλούσαν σοσιαλφασίστες, τους τροτσκιστές τροτσκιστοφασίστες, όλους εκτός από αυτούς τους θεωρούσαν φασίστες και αρνήθηκαν το ενιαίο μέτωπο. Τότες η σοσιαλδημοκρατία έπαιρνε δεκάμισι εκατομμύρια ψήφους, το κομμουνιστικό κόμμα, το σταλινικό έπαιρνε τριάμισι εκατομμύρια ψήφους και ο Χίτλερ έπαιρνε μόνο ένα εκατομμύριο.

Αντί να κάνουν το ενιαίο μέτωπο να εμποδίσουν την άνοδο του φασισμού, δεν το κάνανε γιατί λέγανε ότι σοσιαλδημοκράτες και φασίστες είναι το ίδιο νόμισμα με δύο όψεις και έτσι βρήκε την ευκαιρία και καβάλησε ο Χίτλερ στην εξουσία. Είχαν τη θεωρία σαν κρατιστές και εξουσιαστές που είναι οι σταλινικοί και έλεγαν το εξής, θα ανέβει ο Χίτλερ στην εξουσία, θα χρεοκοπήσει και θα έρθει η σειρά η δική μας.

Αυτά έχει το κοινοβούλιο, το οποίο λατρεύουν σήμερα και θα σας διαβάσω ένα τσιτάτο, ενός γερμανού αντιεξουσιαστή αναρχικού, που λέγει το εξής, δώστε προσοχή:
«Ο κοινοβουλευτισμός αποκοιμίζει την επαναστατική συνείδηση και την αποφασιστικότητα των μαζών, συντηρώντας την αυταπάτη για τη νόμιμη μεταρρύθμιση, δηλαδή ότι είναι δυνατόν το κοινοβούλιο να λύσει τα προβλήματα της εργατικής τάξης, της κοινωνίας, στις κρίσιμες στιγμές το κοινοβούλιο, λεει μετατρέπεται σε βραχίονα της αντεπανάστασης. Να γιατί εμείς οι αντεξουσιαστές αναρχικοί είμαστε εναντίον του κοινοβουλευτισμού. Γιατί δε λήγει τα ζητήματα. Γι’ αυτό λέμε αυτονομία αυτοκυβέρνηση, κι όχι τα κόμματα του Καραμανλή που όλη η φιλοσοφία πήγε στην καραμανλική οικογένεια, ούτε του Σημίτη, αυτοί που δεν έσπειραν ούτε έναν κόκκο σιτάρι ούτε κάρφωσαν ένα καρφί.

Αυτοί θέλουν να μας διευθύνουν εμείς λέμε αυτοκυβέρνηση, αυτοδιοίκηση των ίδιων των εργαζομένων, γιατί τα κόμματα βάζουν στο γύψο και στη σαλαμούρα τους εργάτες, τους κοινωνικούς παραγωγικούς παράγοντες και διευθύνουν τα φιλόσοφα κόμματα είτε του Καραμανλή είτε του Σημίτη. Εμείς είχαμε τότες πλησιάσει κι αυτόν τον ριψάσπιδο Παπανδρέου, όταν ήταν σχολιαρόπαιδο και τον μάθαμε να κάνει τον διεθνιστικό σοσιαλισμό, όχι τον εθνικιστικό σοσιαλισμό, αλλά αυτός, αν θα πάρετε ένα περιοδικό, οι Νέοι Άνθρωποι της εποχής εκείνης, δεξιό περιοδικό, που ίσως να το’ χουνε οι χρυσαυγίτες, που έχει μέσα τη δήλωση του Παπαντρέου και τη βγάλανε στα φόρα να πούμε και λένε ότι πρόδωσε και τους αρχηγούς του πρόδωσε και τους φίλους του ο Παπαντρέου στην ασφάλεια και τους μάζεψε η ασφάλεια του Μανιαδάκη τότες επί μεταξικής δικτατορίας και τους είπε αφού προηγουμένως τα παιδιά αυτά συνεννοούνταν ήταν ο Καστοριάδης, ο Τάκης ο Κύρκος, ένας Καράμπελας Χρίστος και είχαν συνεννοηθεί να μην πουν ότι αποτελούν οργάνωση, αλλά ότι απλά συνέρχονται και πλατωνικά συζητούν τα πολιτικά ζητήματα.

Αλλά τους έπιασε η δικτατορία και τους κουβάλησαν όλους στην ασφάλεια, Δεριγνί και 3ης Σεπτεμβρίου, στην οποία κάθισα κι εγώ τρεισήμισι μήνες, και τους είπε ο Μανιαδάκης ότι παιδιαρίζετε και είπαν κι αυτοί προφορικά ότι κάνουμε δήλωση, αποκηρύσσουμε δηλαδή για να γλιτώσουν τα παιδιά, δεν είχαν ακόμα κανονική συνείδηση και τους άφησαν, δεν είχαν ακόμα κανονική συνείδηση, και τους άφησε, αλλά δεν δημοσιεύτηκε η δήλωσή τους στον τύπο, όπως γινόταν με έναν άνθρωπο τον οποίο ήξεραν ότι ήταν δεδηλωμένος κομμουνιστής και έπρεπε να πει απ’ τον καιρό που γεννήθηκε μέχρι που πέθανε όλη τη δράση του. Και τους έδιωξε να πούμε, αλλά η δήλωση του Παπαντρέου είναι σύμφωνη με την ασφάλεια, είναι γνήσια μέσα από την ασφάλεια. Εμείς δεν είχαμε πρόσβαση να την πάρουμε τη δήλωση αυτή. Την πήραν όμως οι δεξιοί και υπάρχει αν πάρετε το περιοδικό. Το βγάλαν τότε οι δεξιοί, οι φασίστες, ίσως οι χρυσαυγίτες θα έχουνε τέτοια έντυπα για να ρεζιλέψουν τον Παπανδρέου.

Ο Π. Αποκήρυξε όλο το παρελθόν γιατί τον είχαν πλησιάσει οι δικοί μας στο πανεπιστήμιο κι έκανε δήλωση και τον βάλανε σε ένα παπόρι και τον στείλανε στο εξωτερικό και σπούδασε. Και αυτοί επί Παπαντρέου ακόμα κάψανε τους φακέλους μας για να καεί και ο δικός του φάκελος ο λερωμένος. Εμείς θέλαμε τους φακέλους, γιατί οι φάκελοι υπήρχαν τίτλοι τιμής για μας, που κρατήσαμε ψιλά τη σημαία του σοσιαλισμού που αυτοί την λέρωσαν και τώρα οι σοσιαλάνθρωποι του πασοκ καυχιόνται για τον αρχηγό τους. Να τον μοιάσουν! Κατέδωσε τους φίλους που συνερχόταν. Τους ευχόμαστε να τον μοιάσουν τον χαρισματικό αρχηγό και έγινε χαρισματικός μετά.

Και οι λεγόμενοι νεοδημοκράτες - από πότε έγιναν δημοκράτες τα φασιστοειδή- εμείς ζήσαμε τον Παναγή Τσαλδάρη, ζήσαμε τους ράλληδες, ζήσαμε τους παπάγους, στο πετσί μας με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Μας εξόριζαν γιατί ο παππούς μας έτρωγε κόκκινα παντζάρια. Πότε έγιναν νεοδημοκράτες; Όταν πήγε ο Καραμανλής στο Παρίσι κι έμαθε γκολφ στικ για να παίζει; Όπως είπε ένας η Νέα Δημοκρατία είναι ένα άδειο μπουκάλι που βάλανε μια ωραία ετικέτα, γιατί είναι ένα συνονθύλευμα κι ένα αμάγαλμα και το ονόμασαν Νέα Δημοκρατία. Γιατί μήπως ο Μουσολίνι δεν ονομαζόταν σοσιαλιστής, όπως κι ο Χίτλερ; Γιατί να μην ονομαστούν κι αυτοί δημοκράτες; Δημοκρατία και σοσιαλισμός εκφυλίστηκε, έχασε την έννοιά του.
Και τώρα θά ρθω στα γεγονότα, όπως είπαμε η Θεσσαλονίκη ήταν μια πόλις με γνήσιο επαναστατικό κίνημα από τον Μπεναρόγια ακόμα βαστούσε. Τα γεγονότα ξεκίνησαν ως εξής. Οι σταλινικοί να πούμε δεν θέλανε το ενιαίο μέτωπο. Μας λέγανε αρχειοφασίστες, τροτσκιστοφασίστες και κάναν μετά μέτωπο με τα διάφορα κόμματα. Είχαν αλλάξει λιγάκι, βάλαν νερό στο κρασί τους, και άρχισαν να κάνουν μια ορισμένη δράση. Τα γεγονότα της 9ης του Μάη ξεκίνησαν από ένα καπνεργοστάσιο της Κομέρσιαλ, που βρισκόταν μεταξύ Βαρδαρίου και Διοικητηρίου. Οι εργάτες βάλαν τα αιτήματά τους και ζητούσαν την συμπαράσταση των άλλων εργατών. Το φαινόμενο της Θεσσαλονίκης: όταν ένας κλάδος κατέβαινε σε απεργία καλούσε και τους άλλους κλάδους να συμμετάσχουν για συμπαράσταση των απεργών. Ή αν δεν κατέβαιναν σε απεργία κάναν εράνους και βοηθούσαν τους απεργούς να νικήσουν. Αυτό το πράγμα ήταν πολύ συμβατικό.

Μία συγκέντρωση η οποία έγινε μεταξύ Εγνατίας και Βενιζέλου, το 5ο αστυνομικό τμήμα το οποίο βρισκόταν στα Λουτρά Παράδεισου, στην Εγνατία, βάζει φωτιά πάνω στους συγκεντρωμένους εργάτες και σκοτώνει 12-13 εργάτες και τραυματίζει πάνω 300.

Αυτό το έγκλημα, το μακελειό, συγκινεί όλη τη Θεσσαλονίκη, να χτυπάνε οι καμπάνες των εκκλησιών, άντρες, γυναίκες και παιδιά και να κατεβαίνουν στο δρόμο για το έγκλημα αυτό των χωροφυλάκων. Ο κόσμος με ξύλα, με πέτρες, με σίδερα. Κλείσαμε τους χωροφύλακες μέσα στα αστυνομικά τμήματα και ρίξαμε το σύνθημα να βάλουμε φωτιά να κάψουμε τους χωροφύλακες. Αλλά οι σταλινικοί μας θεώρησαν για προβοκάτορες, γιατί εμείς είχαμε σκοπό την πανθεσσαλονική αυτή απεργία, στην οποία είπαμε κατέβηκαν κι άλλα επαγγέλματα σε συμπαράσταση των καπνεργατών να την οδηγήσουμε σε ανώτερες μορφές πάλης. Και μην ξεχνάτε τότες το 36 η ισπανική επανάσταση βρισκόταν σε έξαρση, η μεραρχία του Ντουρούτι βρισκόταν στην Αραγόνα και οι εργάτες σηκώναν τα χέρια και φωνάζαν «Ισπανία! Ισπανία!». Αλλά οι σταλινικοί ήθελαν να το περιορίσουν σε οικονομικές διεκδικήσεις μονάχα, κι εμείς ζητήσαμε τη συμπαράσταση και των δύο ομοσπονδιών, τότες ήτανε η μία ομοσπονδία του Καλομοίρη, των ρεφορμιστών των λεγομένων τότες. Η άλλη ομοσπονδία ήταν του ΚΚΕ με τον Σκλάβενα και είχαν κάνει το Σύμφωνο Σοφούλη Σκλάβενα.

Ζητήσαμε την πανεργατική απεργία της Ελλάδος σε συμπαράσταση των εργατών της Θεσσαλονίκης και για τα θύματα τους σκοτωμένους. Αυτοί ώσπου να συνεννοηθούν πέρασαν αρκετές ημέρες και άρχισε η απεργία να ξεθυμαίνει. Επενέβη κι ο στρατός, αλλά ο στρατός συμφιλιώθηκε με τον κόσμο.
Η μανία του κόσμου ήταν εναντίον των χωροφυλάκων. Με πέτρες, ξύλα και σίδερα τους κλείσαμε μέσα στο διοικητήριο και η κατάσταση τέτοια είχε οξυνθεί, σου λεει να μην έχουμε τα καλά της Ισπανίας συνεννοήθηκε η ηγεσία τότες των εργαζομένων που ήταν οι περισσότεροι τότες σταλινικοί αλλά υπήρχαν και ένας δύο δικοί μας μέσα ο ένας στο σωματείο των υφαντουργών. Την απεργιακή επιτροπή την είχαν αποτελέσει οι γραμματείς των σωματίων και τις κλαδικές επιτροπές τα συμβούλια. Εγώ ήμουν στο συμβούλιο των τσαγκαράδων. Και συμφώνησαν να διαλυθούμε γιατί τα θύματα θα αποζημιωθούν, οι ένοχοι θα φυλακιστούν και τους έδωσε ο Ζέπος ο σωματάρχης του Γ’ Σώματος ότι θα τιμωρηθούν και επίστεψαν στις υποσχέσεις του σωματάρχη και μας είπαν μαζί κι ο βουλευτής του ενιαίου μετώπου ο Σινάκος από την Απανομή έβγαινε , και μας είπαν ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στα λόγια ενός ανώτάτου αξιωματικού και να διαλυθείτε και να πάτε στα σπίτιά σας να ησυχάσετε κι ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι. Αυτοί βλέποντας ότι ο κόσμος δεν φεύγει, ο στρατός που ήταν μέσα από τη Θεσσαλονίκη είχε συμφιλιωθεί μα τον κόσμο και άρχισαν να μας λένε να διαλυθούμε να διαλυθούμε αλλά στο διάστημα αυτό αυτοί έφεραν στρατό από τη Λάρισα και ιππικό και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης γέμισε πλοία και την άλλη μέρα άρχισαν οι συλλήψεις.

Εγώ συνελήφθηκα με άλλους 52 και σταλινικούς μέσα και μας στείλανε στη Μίκρα κι από κει στην εξορία Και επιπλέον αφού σκότωσαν τόσους ανθρώπους και τραυμάτισαν τόσους κάναν και μια δίκη στην Έδεσσα και μας δικάζουν πέντε κι έξι χρόνια φυλακή.

Εν τω μεταξύ η Ελλάδα έπεσε στους Γερμανούς με την κατάληψη και εμείς βρεθήκαμε στις εξορίες και πολλοί από αυτούς τουφεκίστηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και στον Ζερό της Λαρίσης. Ήμουν κι εγώ μέσα στην παρτίδα αυτή κι αν δεν δραπέτευα δυο τρεις φορές από τα χέρια τους θα ήμουν τώρα μακαρίτης. Δραπέτευσα απ’ το τμήμα μεταγωγών του Πειραιώς.

Αλλά ούτε δικάστηκαν ούτε η δίκη έγινε, την κάναν τυπικά να πούμε για να δικαιολογηθούν δήθεν ότι εμείς είμαστε οι υποκινητές των γεγονότων, ενώ αυτοί μας διέλυσαν, ενώ αυτοί σκότωσαν τον κόσμο, μας φυλάκισαν κι από πάνω μας ζητούσαν και δικαστικά έξοδα. Αυτή είναι η κατάστασις.

Πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι ο εξουσιασμός, η πολιτική της εξουσίας, είναι καταστρεπτική για την κοινωνία και γενικώς για τους εργαζομένους. Η εξουσία την οποία την ασκούν τα διάφορα κόμματα και οι φωτισμένοι αρχηγοί τους διαφθείρει. Ο ένας τα λεει άσπρα και ο άλλος τα λεει μαύρα. Κι όλοι κοιτάζουν για το ψητό της εξουσίας. Αλλά αυτοί οι εξουσιαστές, ας πάρουμε το σταλινικό κόμμα και στο Συνασπισμό, αυτοί δεν ψήφισαν την κυβέρνηση Τζανετάκη, τα δύο κόμματα του εσωτερικού και εξωτερικού, αυτοί δεν ψήφισαν την κυβέρνηση και τώρα είπε ο Φλωράκης ότι θα κερδίσει η ΝΔ. Δεν αποκλείεται πολλοί σταλινικοί ψήφοι να πάνε στη ΝΔ, γιατί το ΠΑΣΟΚ τους κλέβει ψήφους από το ΚΚΕ. Μην ξεχνάτε ότι αυτοί είναι αντάξιοι απόγονοι του Στάλιν. Ο Στάλιν έκανε σύμφωνο με τον Χίτλερ και μοίρασαν μισή μισή την Πολωνία. Γιατί να μην πάνε και αυτοί με τη ΝΔ. Και ψήφισαν την κυβέρνηση Τζανετάκη. Η εξουσία διαφθείρει. Εδώ σκοτώνει η γυναίκα τον άντρα της για να βασιλέψει αυτή, ο γιος σκοτώνει τον πατέρα για να βασιλεύσει και τώρα βγαίνει ένα φασούλι και λεει ότι τον Γεώργιο τον Α΄ τον Δανό τον σκότωσε ο βασιλεύς ο Κωνσταντίνος τότες για να πάρει την εξουσία αυτός. Και είπαν τότες ότι ένας Μαχαίρας, αναρχικός, τον σκότωσε κτλ.

Λοιπόν, εμείς θέλουμε την εξουσία να την ασκούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, αλλά να συνέρχονται σε συγκεντρώσεις κατά εργοστάσια, κατά συνοικίες και να αυτοκυβερνούνται οι άνθρωποι, όχι να έχουμε τους χαρισματικούς ηγέτες και τα κόμματα να μας διευθύνουν οι φιλόσοφοι αυτοί, οι χαρισματικοί αρχηγοί. Εμείς ξέρουμε τα προβλήματα της κοινωνίας και εμείς πρέπει να αποφασίζουμε να τα λύνουμε. Εμείς πρέπει να ψηφίζουμε τους νόμους, κι αν ένας νόμος που τον ψηφίζουμε βγει λανθασμένος, να έχουμε το δικαίωμα να τον ανακαλέσουμε. Όχι να περιμένουμε 4-5 χρόνια για να τον ανακαλέσουμε.

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι βρωμερό, θέλει ανατροπή, θέλει δυναμίτη στα θεμέλια, δεν είναι δυνατό να ζήσει. Και θα σας πω κι ένα ανέκδοτο. Δε θα λεει μονάχα ο Χριστόδουλος ανέκδοτο που περιμένει λεει ο γείτονας να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα γιατί μπαίνει μέσα στον κήπο του.

Το ανέκδοτο το έμαθα από έναν ανατολίτη τούρκο κι έλεγε το εξής. Την παλιά εποχή δεν υπήρχαν τράπεζες. Οι Εβραίοι έκαναν την τοκογλυφία. Ένας μπέης τούρκος είχε χρεοκοπήσει το τσιφλίκι του γιατί έκανε αγαθοεργίες και από τις πλημμύρες πλημμύρισε και φώναξε τους Εβραίους να πάρει δάνειο. Και πήγαν οι Εβραίοι και του λένε θα σου δώσουμε δάνειο αλλά θέλω 50% τόκο και το τσιφλίκι ενέχυρο σε 5 χρόνια. Αν δεν το ξοφλήσει θα το πάρουμε. Πολλά ρε παιδιά λεει, Τι είναι αυτό. Εκείνη την ώρα μπήκε ο χότζας μέσα, ήταν γνωστός του Τούρκου. Έλα εδώ ρε χότζα λεει, εσύ ήξερες τι άνθρωπος ήμουνα. Έπαθα λοιπόν τη ζημιά και ζητάω ένα δάνειο και μου λένε αυτά κι αυτά. Λένε οι εβραίοι δεν είναι πολλά γιατί ο νόμος του Σολόμωντος λεει αυτό κι αυτό και αυτό. Είπαν ορισμένες δικαιολογίες οι Εβραίοι. Λεει ο Χότζας, εγώ δεν ξέρω τι λεει ο νόμος του Σολόμωντος, ξέρω τι λεει το Κοράνι μας και το Κοράνι μας λεει. Εκεί που είναι τα ψοφίμια πέφτουν τα κοράκια. Τον βρήκατε κι εσείς ψόφιο και θέλετε να του πάρετε το τσιφλίκι. Αυτή τη δουλειά την κάνουν σήμερα οι τράπεζες. Παίρνουν από τον κόσμο 2 και 2,5% και τοκίζουν με 5 και με 6%. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση που θέλουν να κάνουν.

Σας είπα δεν είμαι θεωρητικός πρακτικά τα ξέρω αυτά τα πράγματα και ευχαριστώ που με ακούσατε και εύχομαι να ασπαστείτε κι εσείς την άποψη, μου έλεγε ένας εσύ τι ψηφίζεις; εγώ δεν ψηφίζω, μουντζώνω. Τι να ψηφίσεις δηλαδή; Τους σοσιαλανθρώπους του ΠΑΣΟΚ; Να τον μοιάσουν τον αρχηγό τους, να γίνουν κι αυτοί ριψάσπιδοι όπως ήταν ο αρχηγός τους. Αυτά αγαπητοί φίλοι, με συγχωρείτε αν τα είπα λίγο απλά και καυτερά. Σας είπα εγώ δεν ήμουν θεωρητικός ήμουν απλός εργάτης, δεν μ’ άφησε ο καπιταλισμός να σπουδάσω.

Στην κρίση του 1929-30 οι αρχειομαρξιστές είχαν κάνει μια επιτροπή, είχαν συλλάβει το πρόβλημα της ανεργίας και είχαν κάνει μια τριανταμελή επιτροπή στη Θεσσαλονίκη και μια πενηνταμελή επιτροπή στην Αθήνα και διεκδικήσαμε μερικά συσσίτια και λίγο ψωμί, γιατί τότες δεν υπήρχε ΙΚΑ. Εμείς δουλέψαμε 25 -30 χρόνια χωρίς ΙΚΑ και πετροβολούσαμε το ΙΚΑ, λέγαμε ότι πρέπει να γίνει ΙΚΑ όπως ήταν στην Ευρώπη και τότες επί Μεταξά το έβαλε σε λειτουργία. Δεν το έβαλε από θέληση. Το έβαλε το ΙΚΑ γιατί έβλεπε ότι η Ελλάδα έπρεπε να μπει στη γραμμή την πολιτιστική των ευρωπαϊκών κρατών και τότες κάναν και το εξής έγκλημα ψήφιζαν συλλογικές συμβάσεις 55 δραχμές και οι καπνεργάτες και οι τσιγαράδες είχαν με τις απεργίες πάρει 80 και 100 δραχμές και σχολούσαν τα εργοστάσια τους εργάτες που είχαν μεγάλα ημερομίσθια και τους παίρναν βάσει της συλλογικής σύμβασης. Εμείς λέγαμε το ΙΚΑ να το πληρώνει το κράτος κι ο εργοδότης, όχι οι εργάτες, αλλά αυτοί μας κάναν κουμπαρά πληρώνουν οι εργοδότες και το κράτος. Να έχετε υπόψη σας το εξής. Τότες υπήρχαν ορισμένα ταμεία από χρήματα των εργατών, ή ήταν τα αμάξια που καταργούνταν και μπαίναν τα αυτοκίνητα και οι εργάτες μετάλλου είχαν ιδιωτικά ταμεία και βάζαν τα χρήματά τους στην τράπεζα και τα έπαιρνε η τράπεζα και τα δάνειζε στους βιομηχάνους , έξω ο τόκος είχε 8 και 10 % και αυτοί τα δάνειζαν με 4 και 5 τα χρήματα των εργατών. Εμείς λέγαμε ότι οι εργάτες δεν πρέπει να πληρώνουν, οι εργοδότες αυτοί πρέπει να πληρώνουν να πούμε το ΙΚΑ αλλά αυτοί μας κάναν κουμπαρά και πληρώνουν οι εργάτες ΙΚΑ και τα χρήματα αυτά των ταμείων τα πήρε ο Μεταξάς και τα κανε γραμμή Μεταξά. Κι έλεγε ότι αφού μπει ο εχθρός θα πάρει και τα ταμεία και πρέπει να τον εμποδίσουμε τον εχθρό, αλλά αφού μπήκανε οι Γερμανοί μέσα και χωρίς τη γραμμή Μεταξά και κατέλαβαν την Ελλάδα.
Τι άλλο να σας πω, τι να πρωτοθυμηθώ δηλαδή που είχαμε τραβήξει στο πετσί μας, τα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων; Αυτές οι δεξιές κυβερνήσεις όλες, εμείς λεει ταράζαμε τη χώνεψη των αφεντικών κι έπρεπε να μας στείλουν εξορία χωρίς να κάνουμε τίποτα. Εμένα δεν με πιάσανε δηλαδή να κάνω καμιά πράξη. Επειδή ήξεραν ότι κάναμε απεργίες και υποκινούσαμε τον κόσμο για απεργίες, λεει μας χαλάτε την χώνεψή μας και ας τους στείλουμε εξορία. Ένας χρόνος εξορία δεν έκανες δήλωση για να αναγνωρίσεις στον Μεταξά, δεύτερος τρίτος, τέταρτος, κάθισα 5 χρόνια πεντέμισι στη Γαύδο. Άλλος κάθισε έξι χωρίς να κάνεις τίποτα κι όλα αυτά τα κάνανε οι δεξιοί. Τι είναι η ΝΔ ένα αμάγαλμα ανομοιογενών μετάλλων. Που ψηφίζουν οι χρυσαυγίτες; Αυτοί που διάβασαν το βιβλίο του Φεσσόπουλου, ήταν ένας αρχιχαφιές, έκανε ένα βιβλίο τότε ενάντια στον κομμουνισμό. Και τότε για να γνωρίζουν τους κομμουνιστές βάλανε και το Χριστιανός ορθόδοξος στις ταυτότητες. Οι παλιές ταυτότητες δεν είχαν χριστιανός ορθόδοξος. Εγώ είχα παλιά ταυτότητα τότε, την οποία δεν έχω σήμερα και δεν είχε το θρήσκευμα. Όποιος είναι θρήσκος ας το βάλει στην πόρτα του, ας το βάλει όπου θέλει, όχι όμως ντε και καλά. Εμένα με βάφτισαν χριστιανό ορθόδοξο και κατάλαβα ότι η ορθοδοξία να πούμε πουλάει Χριστό με το δράμι. Έχει εμπορευματοποιηθεί και αυτή όπως έχουν εμπορευματοποιηθεί όλα τα αγαθά. Αυτά πρέπει να έχετε υπόψη σας και να μην παρασύρεστε από τα διάφορα κόμματα. Θα διαβάσετε ένα βιβλίο του Γιάννη του Καρύτσα όπου λεει ο Στήνας, να μην έχετε αυταπάτη γι’ αυτούς και να ‘χετε υπόψη σας ότι εντός ολίγου θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τα θύματα των τροτσκιστών των Αρχειομαρξιστών στην Ελλάδα από τη σταλινική βρωμιά, με φωτογραφίες και με ονόματα. Γιατί ο Τσαουσέσκου, ο Ζιβκοβιτς, όλοι αυτοί πέρασαν από δικαστήρια, οι Έλληνες δεν πέρασε κανείς.

Χειροκροτούσαν τον πατερούλη Στάλιν όταν σκότωνε τους αντιπάλους του. Ποιος θα τους δικάσει αυτούς; Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να τους δικάσει. Υπολογίζουμε γύρω στις δύο χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι οι οποίοι έχουν καθαριστεί κατά τη διάρκεια της Εαμοκρατίας. Εμένα με έπιασαν πολλές φορές στα φρουραρχεία ΕΛΑΣ. Εδώ, είχα φύγει από τη Θεσσαλονίκη. Αν ήμουν εκεί, με ξέραν και οι πέτρες, δεν θα γλίτωνε το κοκαλάκι μου. Αλλά εδώ σ’ έπιανε το φρουραρχείο ΕΛΑΣ, με πιάσαν και οι Χύτες εδώ στο χημείο «από τους δικούς μας ΕΛΑΣ;». Τι ΕΛΑΣ μπελάς εγώ είμαι της τσαγκαρέλας του λεω. Έχεις ταυτότητα; Ψηλά τα χέρια. Ψηλά τα χέρια. Βγάλαν αυτοί την αυτότητα. Θέλανε να πούνε γιατί φορούσα ένα χακί παντελόνι και πουκάμισο, ναι από τους δικούς σας του ΕΛΑΣ και να με πελεκίσουν οι Χύτες του Γρίβα τότες και οι ταγματασφαλίτες οι Ράλληδες. Αυτά έχει σύντροφοι η κοινωνία και γι΄ αυτό ακριβώς πρέπει, λέμε είμαστε αντεξουσιαστές, θέλουμε την εξουσία να την ασκεί η ίδια η εργατική τάξις και όχι τα διάφορα κόμματα αυτοί οι φιλόσοφοι οι χαρτογιακάδες που μας διευθύνουν. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και μην με παρεξηγείτε που τα είπα λίγο χοντρά. Αν θέλετε να κάνετε καμιά ερώτηση…
πηγή:
http://athens.indymedia.org/front.php3?article_id=16929&group=webcast

01 Αυγούστου 2008

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ.... ΤΑ ΤΕΛΕΙΩΤΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ... Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ LAMBORGHINI

Έχω μεγάλες διαφωνίες με τον ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟ αλλά ακόμα με έλκει... Αυτοί οι αντιφατικοί σκαπανείς, της σύγχρονης τέχνης με δονούν και με εκνευρίζουν τα μάλα...

Θέλω λοιπόνna πω ότι τα LAMBORGHINI. με εντυπωσιάζουν σαν ένα ανθρώπινο επίτευμα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που διάλεξα τον τίτλο αυτό στα Ελληνικά... Λατρεύω να βλέπω αυτά τα έργα "τέχνης" από μέταλλο ίππους και δέρματα.... Σας δίνω την ευκαιρία να απολαύσετε λίγο από το τι μπορούμε να φτιάξουμε σαν ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ...


Καιρός ήταν....
ΗΔΟΝΗ ΠΡΩΤΗ



ΤΙ ΝΑ ΠΩ.... ΗΧΟΣ....




Ε?





μην το πείτε πουθενά... ένας ανταγωνιστής... ωραίος..





εγώ πάντως έχω fiat punto.... και μου αρέσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς...
αλλά η ποίησις .... ποίησις..