29 Νοεμβρίου 2012

ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ


Το κείμενο αυτό ξέρω ότι θα ξενίσει.... Το blog αυτό ήταν πάντα αντιδημοφιλές... Πάντα γκρέμιζε ΔΗΜΙΟΥΓΙΚΑ ότι έκτιζε.... Δεν με απασχόλησαν ποτέ οι απατηλές λέξεις... ΣΤΑΘΕΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ....


Η χώρα διέρχεται μια τρομακτική δύνη φτώχειας και ανημποριάς...

Παλαιές ασθένειες επανεμφανίζονται ξεχασμένες από το χρόνο. Το blog αυτό δεν πιστεύει ότι οι ασθένειες αυτές είναι μια κατάρα του "άγνωστου υπερκείμενου όντος" που μας κατακεραυνώνει για τις "αμαρτίες" μας. Δεν φταίει κανένας θεός για την κατρακύλα αυτή.

Δεν φταίμε εμείς για την κατρακύλα αυτή. Υπεύθυνη για όλα αυτά που περνάνε άνθρωποι και ζωντανά είναι υπόλογη η κοινωνική τάξη που έριξε την χώρα στον βόρβορο της ανυμπόριας. Η φτωχοποίηση, ο αποκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων από τα στοιχειώδη χρειαζούμενα οδηγούν τους συνέλληνες πτωχοποιημένους σε επικίνδυνες καταστάσεις...

Εμπρός στην κατρακύλα αυτή η σκέψη μας δεν μπορεί να είναι στατική. Η κινδυνολογία είναι ένα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ όπλο. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης ΟΦΕΙΛΕΙ να απλώσει δεξιά και αριστερά την ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ. Οι πλούσιοι, οι κατέχοντες τα αφεντικά της χώρας συνεχώς μας λένε ότι κινδυνολογούμαι.

ΑΣΦΑΛΩΣ και κινδυνολογούμαι. Μιλάμε για θέματα υγείας και επιδημιών. Δεν μιλάμε για μισθούς και μεροκάματα για τα λούσα σας που είναι εύκολο να τα αποκτήσετε στας Κηφισιάς σας. Μιλάμε για παιδάκια, για τους ανήμπορους γέροντές μας.... ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ.... Εμ μας πήραν την ποιότητα ζωής και μας έριξαν στην φτώχεια και εμείς τώρα πρέπει να κάτσουμε σαν τον φιλολογικό όμιλο της φιλοπτώχου εταιρίας ο ΆΓΙΟΣ ΜΑΠΑΣ με τσαγάκι ανά χείρας και να μιλάμε για τα παιδιά της Αφρικής ή της Ζουαζιλάνδης ;

Οι πρωτοπόροι άνθρωποι της χώρας, διανοούμενοι κάθε δυνάμενος πρέπει να υψώσει φωνές ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑΣ. Και κάθε προσπάθεια των ΤΙΜΙΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΜΑΣ που με αποφασιστικότητα στήνουν δίκτυα βοήθειας πρέπει να εξυψώνεται στην ψυχή μας και να επιβραβεύετε με ουρανομήκεις μπράβο στην γειτονιά μας στην πόλη στο χωριό κλπ...

Επίσης κάθε διδάσκαλος κάθε άνθρωπος της εκπαίδευσης απαιτείτε να θέσει ζητήματα απαραίτητα εμπρός στην οικονομική κρίση.

Επειδή το ρεύμα κόβετε παντού απαιτούνται εκτός από την επιστροφή του ΣΥΣΙΤΙΟΥ στα σχολειά μας ειδικά των ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ που αρχίζει η πείνα να κτυπά κόκκινο.... απαιτείτε λοιπόν και προσοχή στο θέμα της υγιεινής στα σχολεία και στους μαθητές.

Τα ρούχα πλέον είναι άπλυτα και απαιτείτε μάλλον η υιοθέτηση της ΕΝΙΑΙΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑΣ. Όσο απλούστερη φτηνότερη και χωρίς στριφώματα συνθετότητες τόσο το καλύτερο....

Ψευτο φιλελεύθεροι κλπ θα υψώσουν κραυγές ότι παραβιάζουμε την προσωπική ελευθερία κλπ κλπ... Ο γράφων αρνήθηκε τις στολές σε δύσκολες εποχές.... Όμως εδώ είναι μια κατάσταση επείγουσας επιβίωσης. Κάθε άνθρωπος που αποκλείεται δοκιμάζετε από την πείνα τις ασθένειες.

Εδώ είναι εποχή για ένα έντονο πολεμικό τρόπο ζωής... Η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη   δεν μπορεί να μην είναι πολεμική και να μην διαπνέεται από την αρχή της ΙΣΟΤΗΤΑΣ εμπρός στον κίνδυνο. Οφείλουμε να επιβάλλουμε στοιχειώδη αντίληψη ενιαίας συμπεριφοράς για την σωτηρία παιδιών και μεγάλων συνανθρώπων μας.

Οι κυβερνώντες σε κάποια στιγμή θα επιβάλλουν μέτρα. Θα αναγκαστούν γιατί όσο και αν κρύβουν την πραγματικότητα το εν δυνάμει έγκλημα τους θα αποκαλυφθεί... Και υποκριτικά θα σπεύσουν να λάβουν παρόμοια μέτρα τιμωρητικά της φτώχειας.....  Πιθανόν να είναι παρόμοια με αυτά που προτείνω... Η απάντησή μου είναι ότι εγώ τα προτείνω σαν άμεσα καθήκοντα που πρέπει να γίνουν κτήμα και ΑΠΑΙΤΗΣΗ του πτωχοποιημένου εξαθλιωμένου Έλληνα εργάτη. Αυτοί θέλουν να τα επιβάλλουν για να ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ.... Ημέρα με νύχτα...


Εμπρός στην εξαθλίωση που μας έριξαν πρέπει να υψώσουμε ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΛΑΒΑΡΟ της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ...

ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΜΑΣ είναι απαραίτητο....

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ....


ΦΤΩΧΟΙ ΣΚΥΛΙΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΨΤΕ ΤΗΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ....

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΥΣΤΑΓΜΟΣ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ...

Ξέρω ότι θα μπορούσε αυτό να ήταν προκήρυξη κόμματος... Φευ όμως τα κόμματα είναι στις κρατικές μίζες χωμένα και μασουλούν με δέκα μασέλες...  Εξάλλου αμέσως μια τέτοια θέση στην ξύλινη γλώσσα τους θα ονομασθεί .... ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ

25 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ 15ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΦΑΡΦΟΥΛΑ




Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ είναι ένα περιοδικό τέχνης, που το εκδίδει ο Δ. Καράβολας. Επίσης υπάρχει και το ομότιτλο βιβλιοπωλείο στην οδό Μαυρομιχάλη 18.

Το πρόσφατο τεύχος με άφησε έκπληκτο. Ένα τεύχος για την αφή.... Τι στο καλό να πεις, τι σόι πράμα είναι τούτο... Είναι και το ανθρακί εξώφυλλο. Και έλεγα άστο να πάει θα το διαβάσω κάποτε... Και περνούσαν οι ημέρες.

Ώσπου ήγγικεν η ώρα. Και αποροφήθηκα. Και τολμώ να πω ότι είναι ίσως το αρτιότερο τεύχος του περιοδικού. Από πλευράς αισθητικής και φυσικά ουσίας...

Αυτό που εγώ εισέπραξα είναι ότι αποτελεί μια ουσιαστική αποκρυστάλωση μια καταβύθηση στο παρελθόν και την ιστορία μας. Και όταν λέω ιστορία μας δεν εννοώ κατ' ανάγκη της Ελληνικής ιστορίας της  τέχνης αλλά της επανατοποθέτησης του σημερινού Έλληνα στο σημερινό γίγνεσθαι.... Μπερδεμένα πράματα θα μου πεις.... Εγώ έτσι το εξέλαβα αυτό αποκόμησα...

Το τεύχος είναι προσκολημένο στην ποίηση την οποία αναβαθμίζει και οφείλω να πω ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΕΡΗ τέχνη βρίσκει στον εκδότη αυτό μια σημερινή διάσταση.... Κάθε άνθρωπος που έχει γράψει έστω ένα στίχο θα βρει ότι το περιοδικό αυτό είναι και δικό του...
Χίλια εύγε για την ουσιαστική του βοήθεια στον χώρο της ποίησης.... Στις εποχές των ελπίδων και των διλλημάτων η ποίηση είναι το όπλο για την δημιουργία ενός ανθρώπινου κόσμου....

Τα κείμενα που ως τώρα διάβασα με άφησαν μαγεμένο...  Ιδιαίτερα το αφιέρωμα στον ουσιαστικό δημιουργό του κινηματογράφου τον GEORGES MELLES από τον εξαιρετικό Νίκο Σταμπάκη αλλά και του Ε. Ζάχου Παπαζαχαρίου. Άφησα αδιάβαστο μόνο του Κ. Ρεούση το οποίο είναι προγραμματισμένο να διαβαστεί αυτή την βδομάδα...

Εκεί που έμεινα έκπληκτος ήταν τα δύο κείμενα για τον Παπαδιαμάντη. Φυσικά από τον θανόντα Γκόρμπα και από τον κο Παπαζαχαρίου...

Κλείνοντας θέλω να πω ότι το τεύχος αυτό ήρθε με καθυστέρηση... Νομίζω ότι όχι μόνο άξιζε που το περιμέναμε αλλά είναι σημείο εκίνησης μιας νέας εποχής...

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι ο σωστός.... Ανοίγοντας νέους δρόμους και πατώντας στα παλαιά μονοπάτια που τον ανέδειξαν είναι έτοιμος να απογειώσει και τις εκδόσεις του και το περιοδικό του....

Πάντα τέτοια κύριε Διαμαντή...













94 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ




Σήμερα είναι τα γενέθλια του ΚΚΕ. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πάσης φύσεως, έστερξαν στην ιστορία του κόμματος αυτού να το πλαισιώσουν και να αγωνιστούν με αυτό.

Με απαράμηλο σθένος, τιμή αξιοπρέπεια και φανατισμό βρέθηκαν ως και τα εκτελεστικά αποσπάσματα υπερασπίζοντας την τιμή και την ιδεολογία του κόμματος αυτού. 

Εμπρός στην μνήμη αυτών των νεκρών, αναπήρων, δολοφονημένων, εξορισθέντων και εκτελεσμένων απανταχού της χώρας αυτής ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΜΕ ΕΥΛΑΒΙΑ τιμώντας της θυσίες και τον αγώνα τους.

Το blog αυτό παραμένει πιστό στις αρχές του. Δεν εμπνεύστηκε ποτέ από το κόμμα αυτό. Αλλά έχει μάθει να τιμά τις γεννέθλιες εορτές, τα θύματα και πάνω από όλα να μην είναι ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ στα αισθήματά του και να στέκετε ευλαβικά εμπρός από τις μνήμες....


Το κόμμα αυτό ακόμα και αν τείνει πολλές φορές να εξαφανισθεί, αποδεικνύετε ότι στην ουσία ποτέ δεν χάνετε. Αυτό οφείλετε στην βαθιά ανάγκη του Ελληνικού λαού να βρει την περπατησιά του στο ιστορικό γίγνεσθε. Από το 1821 η αδύναμη φύση του κράτους μας ανά μεγάλες ιστορικές περιόδους βρίσκετε σε βαθύτατη ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ κρίση. Στις κρίσεις αυτές κάθε παράταξη, κάθε πολιτική μερίδα επανατοποθετεί τις πολιτικές του προοπτική...

Έτσι το ΚΚΕ σε όλες τις ιστορικές περιόδους καταθέτει τις απόψεις του μάχημα και με διακριτό τρόπο στρατεύοντας στις γραμμές του χιλιάδες Έλληνες πάσης φύσεως που αγωνίζονται με αυταπάρνηση και θυσιάζοντας και την ζωή τους....


1922....

Πτώχευση της χώρας στην δεκαετία του 1930...

Πόλεμοι εμφύλιοι 1940*1950

Ξενιτειά και προσφυγιά στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης

Δικτατορία

Πτώχευση της σημερινής εποχής....


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΗΡΩΙΚΩΣ ΠΕΣΟΝΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ


22 Νοεμβρίου 2012

ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΕΣΤ ΧΡΗΣΙΜΟ ΔΙΑ ΟΛΟΥΣ...





Ένα σωστό test οφείλει να μην επηρεάσει κανένα....

Σας παρακαλώ πείτε μου τι συναισθήματα και πως αντιδράσατε σαν το είδατε τούτο ;

Οι απαντήσεις θα χρησιμοποιηθούν δια την διαιώνηση του είδους μας. Επίσης σπουδαίες έρευνες θα πραγματωθούν εις τα σπουδαιότερα εργαστήρια...


Πλιζ γράψτε....




19 Νοεμβρίου 2012

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΥΣΣΑΣ




Να΄ μαστε λοιπόν...

Μετά την νόσο του Χάνσεν και άλλες περίεργες ασθένειες δύο κρούσματα σε σκυλάκι και αλεπουδίτσα στην Β. Ελλάδα... εμφανίστηκαν με τον ιό της λύσσας...

Είμαστε όντως μια ωραία ατμόσφαιρα....

Βρε παιδί μου σωστά το είπε η κυρά Δαμανάκη... "επιστρέψαμε στην δεκαετία του 20" . Αυτή είναι η κρίση τους.... Που γίνετε και κρίση μας.... πλέον...




Λοιπόν φιλόζωοι φίλοι μου.... Επειδή θα ξεκινήσει μια επιστροφή στην λυσσοφοβία.... ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ..... Σε όλα τα ζώα...

Τώρα επειδή θα δούμε και ένα πανικό εναντίον των ζωντανών.... Ετοιμαστείτε να αντυμετωπίσετε τον πανικό των φοβισμένων ανθρώπων έναντι στα ζώα... Γι¨αυτό κάθε σκυλάκι να έχει στο πρόσωπό του ΦΙΜΩΤΡΟ.... Μακριά από τα παιδάκια τα ζώα μας γιατί θα ενσκύψει πανικός από τους ανθρώπους....

ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΘΕ ΔΑΓΚΩΜΑ ΑΠΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΕΜΒΟΛΙΟ..... Η λύσσα κτυπάει μετά από λίγο καιρό... Αλλά μπορεί και μετά από δύο χρόνια...  Αν δεν κάνουμε εμβόλιο θα πεθάνουμε αν έχει λύσσα... Στα δάκτυλα του ενός χεριού έχουν ζήσει άνθρωποι χωρίς εμβόλιο...ΑΝ ΜΑΣ ΔΑΓΚΩΣΕΙ ΣΚΥΛΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΣ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΑΓΚΩΣΕ.... ΤΟ ΖΩΟ ΤΟ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.... Προς θεού μην αφήσετε το θέμα στην τύχη του...... Ο ιδιοκτήτης, ο κτηνίατρός του έχουν ευθύνες απέναντί μας....

Η ΛΥΣΣΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΤΡΙΑ ΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ....


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ..... ΚΑΘΕ ΔΑΓΚΩΜΑ ΑΠΟ ΖΩΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΟΤΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ...

Kαι μάγκες ένα να ξέρουμε.... ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΞΕΧΟΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....

Τα ζώα μας είναι χαρά και ευτυχία.... Θέλουν την προσοχή μας και την αγάπη μας.... Με όλα τα μέσα πρόληψις και υγιεινής.... Όποιος δεν δύνατε να εμβολιάσει το ζώο του λόγω χρημάτων να πάει στην φιλοζωική εταιρία και να το εμβολιάσει ΑΜΕΣΩΣ...  Εάν δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα να το χαρίσει σε κάποιον ή να κάνει ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ.... Ζωάκια χωρίς εμβόλιο θα οδηγήσουν σε πανικό την κοινωνία και φαινόμενα που δεν τα έχετε γνωρίσει.... Συζητήστε με γέροντες να σας πουν πως ήταν η κατάσταση παλαιά .... Τι μίσος υπήρχε για τα ζώα παλαιά πριν το 40....



Σε αυτή την ιστοσελίδα θα δείτε ένα παιδάκι πάσχον από την ασθένεια.... Σίγουρα είναι πεθαμένο πλέον.... Η λύσσα άμα εμφανίσει συμπτώματα δεν θεραπεύετε....


το βίντεο να μην το δουν παιδάκια και ασθενείς με καρδιά
 http://www.troktikaras.com/1980/03/blog-post_15.html

18 Νοεμβρίου 2012

ΨΗΦΙΣΑΝ 260.000 νίκησε ο λαβών έξη !!!!! ψήφους....





Το δημοψήφισμα για τον βασιλέα έγινε... Ψήφισαν 230.433 στην χώρα και 19.583 στο εξωτερικό....
Η κατάλυση της μοναρχίας του Όθων και της Αμαλίας..


Ο Αλφρέδος πήρε 240.016, ο Λάιχτεμπεργκ 2.460, Υπέρ της αβασιλεύτου πήγαν 93 ψήφοι !!!, ο Ιωσήφ Γκαριμπάλντι πήρε ελάχιστες, ο Ελβετός τραπεζίτης Ευνάρδος λίγους ψήφους, οι πρίγκηπες Ρώσικης καταγωγής 10.129, ενώ ο Γεώργιος Γκλύκσμπουργκ πήρε 6 ψήφους !!!!

Ο Όθων και Αμαλία αποχωρούν....








Και όμως κυρίες κυρίες εδώ το φιδάκι ο Διαμαντής.... Πως έγινε το ριμάδι με 6 ψήφους να βασιλέψει ο κύριος ; Σωστά καταλάβατε.... Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας...  Εδώ παιδί μου στο Ελλαδιστάν....

Ωρέ φίλοι μου... Πως γίνετε ένα έθνος να διοργανώνει δημοψήφισμα να χώνει καμμιά πενηνταριά ονοματαίους στις λίστες να τρώνε κάνα μήνα για ψηφοφορία φαντάζομαι.... και να βγαίνει ένας τύπος ο οποίος δημιούργησε ένα οίκο από το 1863 ως το 1974 ; Με έξη ψήφους !!!!!!!!

Τώρα για να μην παρεξηγηθούμε ακούστε πως το παρουσιάζει το θέμα ο Βουρνάς στο φοβερό βιβλίο του "10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1862 ο εκπληστιριασμός του ελληνικού θρόνου" το οποίο πάρτε το να μάθετε... Ουφ βαρέθηκα όμως να αντιγράψω κομμάτια .... δεν είμαι τεμπέλης αλλά κουρασμένος....


ο μέγας Γκαριμπάλντι

Ακολουθεί ένα σήριαλ ανάμεσα στις προστάτιδες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία για το ποιός θα βασιλέψει... Υπήρχε λέει μια συμφωνία να μην βγει βασιλιάς από τους προστάτες.... Και ξευτίλησαν ένα λαό.... Τι κρίμα που δεν ήμουν τότε να κατέβω υποψήφιος ανάθεμα... Δύο ψηφουλάκια δεν θα έπαιρνα ο ρημάδης ; Τώρα θα μου πεις ο καθένας δεν ψόφαγε τότε... Είχε προυποθέσεις... Γυναίκες, πτωχοί χωρίς περιουσία δεν είχαν ψόφο... Αλλά  βρε παιδί μου ένα κτήμα έχω.... Δεν θα έπαιρνα 7 ψήφους ; Και νταξ έγινε νοθεία το ξέρουμε ότι από νοθείες στην χώρα τούτη δόξα τω θεώ...

Τώρα ας δούμε πως έγινε και πήρε το βασίλειο με έξη ψήφους..... !!!!!!!!!

Οι Άγγλοι ήθελαν να εξαφανίσουν Γάλλους και Ρώσους (οι Πρώσοι δεν έπαιζαν μπάλλα) αλλά κυρίως να καθυποτάξουν τον Ελληνικό λαό και να τον προσβάλλουν κατάμουτρα αποδείχνοντας ότι ήταν δούλος τους...

Και καλοί μου άνθρωποι πείτε μου πως θα λέγατε ένα λαό που είχε βασιλειά πλέον με έξη ψήφους ; Υποτελή ; Ε κάτι τέτοιο θα έλεγα....

Η δημοκράτισα Παπαλεξοπούλου
Το πως τα κατάφεραν να βρείτε το βιβλίο να το διαβάσετε.... Αλλά η ξευτίλα ήταν που υποστηρίζουν οι Άγγλοι και οι αντιπρόσωποι τους εδώ τον Αλφρέδο .... !!!!!! νικάει ούλους τους άλλους και κατσικώνουν τον Γκλύκσμπουργκ. Όχι ότι μάσησε ο λαός... Από τις πρώτες ημέρες άρχισε τους αγώνες του....

ο έχων λάβει έξ ψήφους Γεώργιος ο Α...!!


Σας έκανα μια περιγραφή ορισμένων πτυχών ενός εξαίρετου βιβλίου.... Όπου περιέχει τους γνωστούς ; ; ; αγωνιστές Αμίλκα Τσιπριάνι και τον Γάλλο κομμουνάρο και αγωνιστή του Κρητικού αγώνα Γκουστάβ Φλουράνς... Τις δημοκρατικές παραδώσεις του 1821.... Τα σκιαδικά και τις πολιτοφυλακές των φοιτητών.... Την ατρόμητη Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου που φοβόταν μόνο τα ποντίκια... Τον Ναπολέοντα τον μικρό...
Ο μέγας Φλουράνς της Κρήτης κα της Κομμούνας 











Εγώ πρώτη φορά διάβασα Βουρνά.... Και έμεινα έκπληκτος για την γραφή του... Πόσο ωραίος είναι στην παρουσίασή του.....

το οικόσημο του Όθωνα......


Συνιστάτε....!!!!!!!!!!!!!!!!










ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΜΕ...

Το συγκεκριμένο blog έχει μιλήσει για το Κυπριακό. Και το έχει κάνει γιατί έχει αποκτήσει την πολιτικοποίηση του ο συγγραφέας του στηριγμένος πάνω στον πόνο και την απόγνωση των Ελλήνων του νησιού και φυσικά στην κατανόηση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι τράβηξαν και δαύτοι τα μύρια όσα...

Ωστόσο, έχει αποκτήσει σταθερή θέση και άποψη.... Πιστεύει ακράδαντα ότι όλα θα ανακινούνται και θα αναζωπυρώνονται επί πολλές δεκαετίες, στον βαθμό που η περιοχή δεν  αποκτήσει ανεξάρτητη φωνή και ύπαρξη.... Η περίοδος από το 1974 είναι μια απόλυτη μικρή περίοδος ιστορική.... Οι αποικιοκρατούμενες χώρες της Μεσογείου,  των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής αλλάζουν σαν τους κόκκους της άμμου της Σαχάρας... Γιατί οι εθνικές συνειδήσεις είναι μικρές εξ αιτίας των αδύναμων καπιταλιστών της περιοχής... Και χωρίς χρήμα εθνική συνείδηση αποκτάς μεν αλλά σου φεύγει γρήγορις...

Με λίγα λόγια... Με την πείρα της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης ένα συμπέρασμα βγάζουμε αβίαστα.... Κάθε τι οι ιμπεριαλιστές και οι καπιταλιστές το μετατρέπουν σε ισοδύναμο κέρδος...

Ξεκινάμε το αφιέρωμα μας με την ανάλυση που βρήκαμε στο

http://konstantakopoulos.blogspot.gr/

Δεν υιοθετούμαι καθόλου την άποψη κανενός αλλά μας αρέσει να παρουσιάζουμαι κείμενα που εισχωρούν στα άδυτα της πραγματικότητας... Το κείμενο αυτό από ότι κατάλαβα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ τεύχος 73....



Κύπρος και Μέση Ανατολή

 

Της Μπάσμα Ζερουάλι


1. Στη γειτονιά του Σουέζ
Π αρ’ όλους τους τόμους που έχουν γραφτεί εδώ και αρκετές δεκαετίες πάνω στο Κυπριακό ζήτημα, το ζήτημα αυτό εξακολουθεί να παρουσιάζεται συνήθως, ακόμα και από Έλληνες αναλυτές, ως διακοινοτική διαμάχη που στέκεται εμπόδιο στην εξέλιξη ομαλών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και, από το 2004 και μετά, ως «φορτίο» που κληρονόμησε η Ευρωπαϊκή Ένωση με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στους κόλπους της. Σπάνιες είναι οι μελέτες που τοποθετούν το Κυπριακό στο πραγματικό του μεσανατολικό πλαίσιο, αποκρύπτοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ουσία: Χωρίς σωστή διευθέτηση του Παλαιστινιακού, ελάχιστες είναι οι πιθανότητες να βρεθεί βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού.
Το 1970, ο Μπέρναρντ Λούις, πραγματικός εφευρέτης της «σύγκρουσης των πολιτισμών», σημείωνε: «Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η Κύπρος, και διά μέσου της Μεγαλονήσου η Ελλάδα, σέρνονται πάλι στον μεσοανατολικό χώρο και το όλο τους μέλλον επηρεάζεται αποφασιστικά από τη μεγάλη μάχη για τον έλεγχο των στρατηγικών και οικονομικών δυνατοτήτων του χώρου της Μέσης Ανατολής. Είναι πολύ πιθανόν, αν όχι βέβαιο, πως η σύνδεση αυτή Κύπρου και Ελλάδας με το μεσοανατολικό πρόβλημα θα παραταθεί για μακρό διάστημα»1. Αυτή η σύνδεση υπήρξε ανέκαθεν, δεδομένης της γεωγραφικής θέσης του νησιού. Από την πρώιμη αρχαιότητα, η Κύπρος αποτέλεσε στόχο όσων κατακτητών επιδίωκαν να κυριαρχήσουν στην Εγγύς Ανατολή. Οι ρίζες όμως της κατάστασης που βιώνει σήμερα η Μεγαλόνησος ανάγονται στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, όταν η Μεγάλη Βρετανία προσπαθούσε με κάθε μέσο, αφενός, να αναχαιτίσει την επέλαση των Ρώσων και των Γάλλων στην Ανατολική Μεσόγειο και, αφετέρου, να καταπνίξει στην απαρχή του το κίνημα της Αραβικής Παλιγγενεσίας (Νάχντα), του οποίου οι πρώτες ενδείξεις είχαν εκδηλωθεί τη δεκαετία του 18302.
Η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ το 1869, που επέτρεπε στη Γαλλία να στερεώσει την παρουσία της στην περιοχή και να απειλήσει τον δρόμο προς τις Ινδίες, καθώς και η νίκη της Ρωσίας επί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1878, κατέστησαν την απόκτηση της Κύπρου απαραίτητη προϋπόθεση για τη διασφάλιση των βρετανικών συμφερόντων. Με την υπογραφή της βρετανο-τουρκικής Συμφωνίας Αμυντικής Συμμαχίας της 4ης Ιουνίου 18783 η Μεγάλη Βρετανία ελέγχει πλέον τα τρία σημεία-κλειδιά της Μεσογείου (Γιβραλτάρ, Μάλτα και Κύπρο) και «προστατεύει» τη Μικρά Ασία, τη Συρία, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη από τις ρωσικές και γαλλικές φιλοδοξίες. Στη συνέχεια, η κατοχή της Κύπρου διευκολύνει τη βρετανική κάθοδο προς την Αίγυπτο, στην οποία εισβάλλει με πρόσχημα την εξέγερση της οποίας ηγείται ο συνταγματάρχης Άχμαντ Ουραμπί (Οραμπί Πασά) το 1882, τόσο εναντίον της τουρκικής κυριαρχούσας τάξης, όσο και της αυξανόμενης επιρροής των δυτικοευρωπαϊκών δυνάμεων4.
Οι έρευνες για εξόρυξη πετρελαίου, που διεξάγονται για πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή το 1901, και η ανακάλυψη των πρώτων πετρελαιοπηγών της περιοχής στη νοτιοδυτική Περσία το 1908, ενισχύουν τη βούληση των Βρετανών να διατηρήσουν τα εδάφη που κατέχουν, με αποτέλεσμα μια περαιτέρω σκλήρυνση της πολιτικής τους απέναντι στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Αντί να τους προσφέρουν μεγαλύτερη αυτονομία, οι Βρετανοί δράττονται της ευκαιρίας της έναρξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για να προσαρτήσουν την Κύπρο και για να επιβάλουν προτεκτοράτο στην Αίγυπτο. Με το τέλος του πολέμου, η υπόλοιπη αραβική Ανατολή περνά από την οθωμανοκρατία στη γαλλοβρετανική κηδεμονία, όπως το προβλέπει η μυστική συμφωνία Σάικς-Πικό του 19165. Έναν χρόνο αργότερα, η Διακήρυξη Μπάλφουρ θέτει τη βάση για «εγκαθίδρυση εβραϊκής εθνικής εστίας στην Παλαιστίνη», δίνοντας τη χαριστική βολή στις προσδοκίες χειραφέτησης των αραβικών πληθυσμών. Οι υποσχέσεις που είχαν δοθεί στους Χασεμίτες για ίδρυση ενός ανεξάρτητου ενιαίου Αραβικού Κράτους6 εξανεμίζονται, όπως απομακρύνεται και κάθε προοπτική ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Παρά τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις που ξεσπούν εναντίον των κατοχικών αρχών σε όλη την περιοχή (1919-1921 στην Αίγυπτο, 1925-1927 στη Συρία, 1931 στην Κύπρο, 1936-1939 στην Παλαιστίνη), θα χρειαστεί άλλος παγκόσμιος πόλεμος για να ξαναποκτήσουν οι ντόπιοι πληθυσμοί κάποια ελπίδα απελευθέρωσης από τους κηδεμόνες τους.
 Μια σειρά από ριζικές μεταβολές σηματοδοτούν τα μεταπολεμικά χρόνια στη Μέση Ανατολή. Η ανεξαρτητοποίηση της Ινδίας, της Βιρμανίας και της Κεϋλάνης ενθαρρύνει το αντι-αποικιακό και αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα στην περιοχή, στο πλαίσιο του οποίου εντάσσεται πλήρως ο αγώνας των Κυπρίων για αυτοδιάθεση. Η διεξαγωγή τον Ιανουάριο του 1950 ενός δημοψηφίσματος με το οποίο το 97,8% των Ελλήνων της Μεγαλονήσου «[αξιούν] την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα» συμπίπτει με τις προσπάθειες των Ιρανών και των Αιγυπτίων να επαναδιαπραγματευθούν τις συνθήκες οικονομικού και στρατιωτικού χαρακτήρα που έδιναν υπερβολικά προνόμια στους Βρετανούς. Το 1951, το ιρανικό Κοινοβούλιο προχωρεί στην εθνικοποίηση της Anglo-Iranian Oil Company, ενώ πρωθυπουργός διορίζεται ο δημοκράτης Μοσαντέκ7. Την επόμενη χρονιά, η Επανάσταση των Ελεύθερων Αξιωματικών ανατρέπει το σκηνικό στην Αίγυπτο. Η πτώση του Μοσαντέκ θα επέλθει το 1953, μετά από επέμβαση της CIA στην Τεχεράνη σε συντονισμό με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες στην Κύπρο8. Στην περίπτωση της Αιγύπτου, όμως, θα χρειαστούν περισσότερες συνωμοσίες και τρεις πόλεμοι για να συμβιβαστεί με τους όρους των δυτικών δυνάμεων.
Μετά από την απόφαση του Νάσερ να μην ανανεώσει την άδεια στάθμευσης του βρετανικού στρατού στο αιγυπτιακό έδαφος το 1954, το Γενικό Επιτελείο των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μέση Ανατολή μεταφέρεται στην Κύπρο. Αποφασισμένοι όσο ποτέ να κρατήσουν το νησί στην κατοχή τους, όποιο και να ’ναι το τίμημα, οι Βρετανοί καταστέλλουν βίαια τον απελευθερωτικό αγώνα που ξεκινούν οι Κύπριοι τον Απρίλιο του 1955. Για να αποτρέψουν κάθε ενδεχόμενο παραχώρησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης στους αγωνιζόμενους Κυπρίους, χρισημοποιούν ως εργαλείο την τουρκική μειονότητα του νησιού και προσφεύγουν στην Άγκυρα, κύριο εταίρο τους στο Σύμφωνο της Βαγδάτης9, σε πλήρη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία παραιτείται κάθε εδαφικής διεκδίκησης πάνω στην Κύπρο. Σ’ αυτό το στάδιο, πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας σ’ έναν άλλο παίκτη της περιοχής, του οποίου ο ρόλος είναι λιγότερο γνωστός, αν και καθοριστικός για τις μετέπειτα εξελίξεις στο νησί.
Από το 1952 και ύστερα, το κράτος του Ισραήλ, που είχε ιδρυθεί τέσσερα χρόνια πριν, θεωρούσε την Ελλάδα «εχθρική χώρα»10. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή  και «δυτική» χώρα που καταψήφισε το σχέδιο διχοτόμησης της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 1947 και η τελευταία απ’ αυτές τις χώρες που  αναγνώρισε de jure το κράτος του Ισραήλ (1990)11. Αντιθέτως, η Τουρκία, αν και αρχικά καταψήφισε το σχέδιο διχοτόμησης, ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ το 1949 και ανέπτυξε μαζί του στενότατες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, συγκροτώντας μια στρατηγική συμμαχία σε βάρος των συμφερόντων των αραβικών χωρών. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, την ίδια χρονιά, το Ισραήλ πήρε θέση ενάντια στο αίτημα των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα12, εκτιμώντας ότι το αίτημα ήταν «τέχνασμα ... ανεπιθύμητο υποπροϊόν της ελληνικής πολιτικής»13. Σε όσους θα έτειναν να ερμηνεύσουν την ισραηλινή στάση ως κίνηση κατευνασμού της συμμάχου Τουρκίας, πρέπει να διευκρινιστεί ότι, όπως συμβαίνει και με τους Βρετανούς, η Τουρκία στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται ως μέσο πίεσης για να αποδυναμωθεί η Ελλάδα και για να πεισθεί να εγκαταλείψει την Κύπρο στη μοίρα της.
Απ’ αυτή την άποψη, άκρως αποκαλυπτική είναι η επιστολή που απηύθυνε στις 23 Ιουλίου 1956 ο Ισραηλινός απεσταλμένος στην Αθήνα προς το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, όπου παρατηρούσε ότι «οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν αρκετή δύναμη για να πουν στον λαό τους ότι εγκατέλειπαν την υπόθεση. Μόνο όταν οι καιροί θα ήταν πιο ευνοϊκοί –δηλαδή όταν η Ελλάδα θα είχε στρατιωτική δικτατορία– θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση ελεύθερη να εγκαταλείψει το Κυπριακό Ζήτημα»14. Με άλλα λόγια, και οφείλουμε να το υπογραμμίσουμε σήμερα όσο ποτέ, το κύριο διακύβευμα δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η Κύπρος.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Μέση Ανατολή και Δύση, Αθήνα, εκδ. Παπαζήση, 1970, σ. 193.
2. Βλ. G. Antonius, The Arab Awakening, The Story of the Arab National Movement, Λονδίνο, Hamish Hamilton, 1938. 
3. ΒλΚΝικολάου, «Un coup diplomatique et gιostratιgique britannique : la prise de Chypre par l’Angleterre (1878) et la rιaction franηaise», Cahiers de la Mιditerranιe, τεύχος 71 (2005), http://cdlm.revues.org/document981.html.
4. 
Βλ. J. R. I. Cole, Colonialism and Revolution in the Middle East: Social and Cultural Origins of Egypt’s Urabi Movement, Πρίνστον, Princeton University Press, 1993. 5. Με τη Γαλλία να λαμβάνει «εντολή» πάνω στη Συρία και τον Λίβανο, και τη Μεγάλη Βρετανία πάνω στην Παλαιστίνη και τη Μεσοποταμία.
6. Σχετικά με τη Συμφωνία Σάικς-Πικό, τη Διακήρυξη Μπάλφουρ και την αλληλογραφία μεταξύ του Σερίφη της Μέκκας Χουσεΐν και του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στην Αίγυπτο Μακ Μάχον, βλ. Α. Σ. Κούτση, Μέση Ανατολή: Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτική Ανάπτυξη, Αθήνα, εκδ. Παπαζήση, 1992, σσ. 78-92, καθώς και Δ. Παπανδρέου, Σημειώματα για τη Μέση Ανατολή, Αθήνα, εκδ. Παπαζήση, 2005, σσ. 97-120.
7. Για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. Δ. Παπανδρέου, ό.π., σσ. 170-178. 
8. B. O’Malley & I. Craig, The Cyprus Conspiracy, Λονδίνο, Tauris, 2002 (1η έκδ. 1999), σ. 10. 9. Το οποίο συγκροτείται τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς και στο οποίο συμμετέχουν, εκτός από τη Μεγάλη Βρετανία και την Τουρκία, το υπό βρετανική επιρροή τότε Ιράκ, το Ιράν και το Πακιστάν. 10. A. Nachmani, IsraelTurkey and Greece: Uneasy Relations in theEast MediterraneanΛονδίνο, Frank Cass & Co., 1987, σ. 94.
11. 
Σχετικά με τις ελληνοαραβικές σχέσεις στη μεταπολεμική περίοδο,βλ. E. Hatzivassiliou, «Greece and the Arabs, 1956-58», Byzantine and Modern Greek Studies, τεύχος 16 (1992), σσ. 49-82, καθώς και Γ.Σάκκα, «Η Ελλάδα και οι Άραβες την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου,Εθνικές επιδιώξεις και διπλωματία», Journal of Oriental and African Studies, τεύχος 13 (2004), σσ. 201-223. 12. A. Nachmani, ό.π., σσ. 98-100.
13. Στο ίδιο, σ. 69.
14. Στο ίδιο, σ. 100.

·                                          Άρδην τ. 73



16 Νοεμβρίου 2012

ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟ 1973 ΚΑΙ ΤΟ 1980

Εξ¨αρχής δηλώνω ότι δεν ήμουν εκεί, ούτε θα ήταν δυνατόν να ήμουν.... Ένα πορδοστάλαγμα ήμουν ένδεκα ετών ήμουν....
Όμως ήταν το ρημάδι ότι γενήθηκα μέσα στο ηφαίστειο... Αμπελόκηπους... Τι να πει κανείς για δαύτη την περιοχή... Και τι δεν έχω δει....

Πάμε λοιπόν....

Έχουν προηγηθεί πολλά... Ασφαλίτες πάνε και έρχονται στην πολυκατοικία που οι γονείς μου ήταν θυρωροί... Περάστε στο τμήμα δια υπόθεσής σας.... Κλείδωσες την ταράτσα? Ποιος φιλοξενείται και από ποιόν.... Μούγκα ο πατέρας και το στομάχι στα κάγκελα... Πόνοι κάθε βράδυ... Και κολοίτηδα.... Και να σκυλιάζουν τα καλόπαιδα.... Ο ναύαρχος Μηναίος ράκος από το ΕΑΤ ΕΣΑ επιστρέφει... Πόνοι... Η μάνα μου βασιλικιά να έχει σκυλιάσει... Τι του κάναν του ανθρώπου.... Η μάνα δεν πρόλαβε να με κρύψει σαν τον φέραν βασανισμένο.... Και είδα μικρός μικρός το βασανισμένο σώμα....

Μετά ήταν ο καλύτερος παραγωγός σταυρολέξων εκείνη την εποχή που ήταν στο πήγαινε έλα στην ασφάλεια... Και ο Καψής που ταλαιποριόταν πολύ... Αυτή η πολυκατοικία ήταν ένα κολαστήριο.... Και να έχουμε και τον υφυπουργό Ναυτιλίας της χούντας... Και να μην κάνει τίποτα να σώσει κανένα πλάσμα...

Τες πάντων... Παιδί του κατηχητικού εγώ.... Και ξεκινά το τριήμερο... Και να τα ράδια στο υπόγειο στο πλυσταριό... Και να ο Πάτερ ο Καθολικός να κατεβαίνει.... Και οι πεθεροί ενός μετέπειτα ναυάρχου κάτω.... Και η οπαδός του Ψαρουδάκη κάτω με την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ανά χείρα.... Και η χίπης η αδελφή μου κατέβηκε με τον γκόμενο (φαντάζομαι δηλαδίς) και σώθηκε σε ένα μπαρ με γυναίκες δηλαδή κωλάδικο....

Και να τρίζουν οι τοίχοι σαν περνούσαν τα τανκς στην Β. Σοφίας.... Και να μην κατανοώ τι γίνετε και υπάρχει αυτή η κάψα και να μην ασχολήτε παιδί μου κανείς με το γήπεδο... Ξευτίλα ....

Μετά την εισβολή πήγα στο σχολείο... Πρέπει να πέρασαν μέρες... Τάνκς εμπρός από το σπίτι του Πρέσβη.... ( ένας είναι ο Πρέσβης ) και οι μαυροπίνακες γεμάτοι με συνθήματα της ΜΟΔΝΕ (Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδος). Με την μεταπολίτευση έμαθα τι εστί ΜΟΔΝΕ δηλ οι μαθητές της ΚΝΕ....

Αυτά παίδες θυμάμαι.... Ο κόσμος μου είχε χαλάσει... Ούλα στάχτη και μπούρμπερη....


Μεγάλος θυμάμαι το 1980.... Η πορεία απαγορευμένη πάνω από την Βουλή.... Η άκρα αριστερά αποφασισμένη να σπάσει την απαγόρευση..... Και ήμουν εκεί.... Τα τρία ντου .... Τους πηγαίναμε και μας φέρναν.... Και κάτι έγινε που το ξέχασα λόγω χρόνων... Και σπάμε.... Και μας κυνηγάνε.... Και τα μπλοκ του κόμματος δεν ανοίγουν.... Και ο Ρήγας Φεραίος του κκε εσ. ανοίγει τα μπλοκ και διάβολε σωθήκαμε..... Αυτό ήταν της γενιάς μου.... Μάτια τούμπανο και ξύλο κάργα αλλά καρδιά γεμάτη όνειρα...



14 Νοεμβρίου 2012

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΟΥΗ....

Έλαβα πρόσκληση, η οποία είχε δημοσιευτεί δημοσίως στο περιοδικόν ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ., και νομίζω ότι όλοι πρέπει να είμαστε εκεί.... Για τον αγαπητό μας ΜΑΝΩΛΗ. Ένα σπάνιο αυθεντικό και ΤΙΜΙΟ άνθρωπο.... Εξ΄άλλου είχαμε γράψει τότε.....http://akrat.blogspot.gr/2012/01/blog-post_29.html

Αναπαράγω λοιπόν το κείμενο....


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
μια βραδια στη μνημη του Λουη

Με την ευκαιρία της έκδοσης του τεύχους 15 του Φαρφουλά, διοργανώνουμε μια βραδιά στη μνήμη του Μανώλη, του Λούη. Καλούμε όλους τους φίλους την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012, στις 9.00 μ.μ. στο καφενείο Τα Κανάρια (Πλαταιών & Κεραμικού στον Κεραμεικό) για να τιμήσουμε την μνήμη του και να θυμηθούμε (…τι να πρωτοθυμηθούμε!) για τον Μανώλη.



ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΛΟΥΗ

Κείμενο από τον Φαρφουλά, τεύχος 15, Φθινόπωρο 2012.


Στις 26 Ιανουαρίου του 2012 έφυγε απ’ τη ζωή στα 84 χρόνια του, ο φίλος μας, ο Μανώλης Αυτιάς, ο περίφημος Λούης που η ζωή του ενέπνευσε τον συγγραφέα Κώστα Μουρσελά να γράψει το αριστουργηματικό του μυθιστόρημα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά. Στις 26 Οκτωβρίου 2011, Αγίου Δημητρίου ανήμερα, είχε έρθει στα εγκαίνια του βιβλιοπωλείου μας, εμφανώς καταβλημένος από την ασθένεια που τότε μόλις άρχισε και του εκδηλωνόταν. Λίγο μετά μπήκε στο νοσοκομείο. Πάλεψε για τρεις μήνες με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, με δύναμη και αξιοπρέπεια, ώσπου έφυγε για πάντα από κοντά μας, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα.
Ο Μανώλης ήταν ο εμψυχωτής και ο πολύτιμος συμπαραστάτης μας από τα πρώτα βήματα του περιοδικού και των εκδόσεών μας. Το 1ο τεύχος του Φαρφουλά αντί για editorial ξεκίνησε με ένα ποίημά του, το «Μάθε παιδί μου Ιστορία» (το αναδημοσιεύουμε παρακάτω). Μαζί δουλέψαμε το τεύχος 2 που ήταν αφιερωμένο στο Πέραμα και τους λαϊκούς καλλιτέχνες του. Το Πέραμα ήταν η πόλη που ζούσε όταν δεν ταξίδευε, και εκεί που πήγε σχολείο ενώ ήταν πάνω από 70 χρονών. Σε διάφορα άλλα τεύχη είχαμε την τιμή να μας εμπιστευτεί και να δημοσιεύσουμε ποιήματα και κείμενά του, αν και ο Λούης δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα να γράψει. Έγραψε για μερικές ξεχωριστές μορφές του Περάματος, την Νίκη Γαρίδη και τον περίφημο Γαρδούμπα, για τον φίλο και συνάδελφό του στα βαπόρια, τον ποιητή Νίκο Καββαδία, αλλά και ένα συγκινητικό κείμενο στο τεύχος 11 για τον Καραγκιόζη και την Κατοχή. Συνέβαλε επίσης τα μέγιστα στην έκδοση από τον Φαρφουλά του βιβλίου του Ηλία Κωστόπουλου Αρχίλοχος, «μοιχός, υβριστής και λάγνος», μιας και ο Αρχίλοχος ήταν μία από τις σημαντικές ιστορικές μορφές που υπεραγαπούσε, όπως υπεραγαπούσε τον Επίκουρο, τον Καραϊσκάκη και τον Παπαδιαμάντη, και από τους νεότερους τη Λιλή Ζωγράφου και τους ποιητές Φώτη Αγγουλέ και Τεύκρο Ανθία.
Ο Μανώλης μας έμαθε, με παραβολές, με παραμύθια, με ψέματα –ναι, ακόμα και με ψέματα– και κυρίως με το παράδειγμά του, αλλά χωρίς ποτέ να γίνεται διδακτικός, μας έμαθε να αγαπάμε την Αλήθεια. Την Αλήθεια, όχι μόνο με την στενή έννοια, δηλαδή την αλήθεια ενός γεγονότος όπως έγινε, αλλά και όπως θα ήταν δίκαιο να είχε γίνει, ή όπως έγινε και παρερμηνεύτηκε, ξεχάστηκε, αποσιωπήθηκε. Μας έμαθε επίσης να αγαπάμε την Ομορφιά, που όπως η Αλήθεια είναι κι αυτή πολλές φορές κρυμμένη ή ασχημάτιστη και πρέπει ο άνθρωπος να αγωνιστεί, είτε για να την ανακαλύψει, είτε για να την πλάσει ο ίδιος. Γι’ αυτό και ο Μανώλης αγαπούσε τους ποιητές και τους καλλιτέχνες, γιατί πλάθανε την ομορφιά, όπως ο φίλος του από το Πέραμα, ο γλύπτης Αντώνης Μορφόγλου. «Δυο λαμπάδες πρέπει να ανάβει ο άνθρωπος. Μία για την Αλήθεια και μία για το Κάλλος», έλεγε συχνά.
Έτσι και η αλήθεια του Μανώλη, όπως και ο ίδιος άλλωστε, και η ίδια του η ζωή, και η όποια του ιστορία, ξέφευγε διαρκώς, απελευθερωνότανε απ’ τα όρια της πεζής πραγματικότητας, γινόταν παραμύθι αληθινό, όπως αληθινά παραμυθένιος ήταν και ο ίδιος με τις απίθανες τρέλες, τα καμώματα και τα θρυλικά κατορθώματά του, που δεν τα χωράει ανθρώπου νους, γιατί τα γέννησαν οι θάλασσες που ταξίδεψε και τα πήρανε τα αστέρια που ταξιδεύει…
Διαμαντής Καράβολας


Μαθε παιδι μου Ιστορια


Μάθε παιδί μου Ιστορία
είναι τ’ ανθρώπου η αμαρτία.
Όπως το λέει κι ο ποιητής
που είναι του κόσμου εκπαιδευτής:
Από την φυλακή και την εξορία
η ΝΕΑ του κόσμου ξεκινά Ιστορία.
Μάθε παιδί μου Ιστορία
να μη θυμώνει κι η δασκάλα,
να μη σε βάνει τιμωρία
κάτω από τη σκάλα.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Πιστεύω θα σου χρειαστεί.
Μάθε την έστω κι όπως την ξέρουν οι τρελοί
κι ως από την ανάποδη την λένε
ίσως να είν’ η πιο σωστή.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Είναι του κόσμου η πορεία.
Μάθε την από τον Θουκυδίδη
(τον γυιο τ’ Ολόρου)
τον Αλιμούσιον
«από τον δημήγορο τον περιούσιον».
Ή μάθε την όπως την έλεγε ο Ξενοφώντας
και τα οικονομούσε
που ήξερε την αλήθεια: Μα την ξεχνούσε.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Θα σου χρειαστεί ακόμα (για την ’κονόμα).
Δεν θα ’χεις πια καμιά απορία.
Ή στ’ απόσπασμα σε πάνε,
ή κρατάς γερά στο μετερίζι,
ή όπου αλλού η ζωή σ’ ορίζει
μάθε την όπως την λέει
ο Μπερτόδουλος ο επικός,
ο διαολοδιαλεκτικός.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Και μην έχεις απορία
είναι χρήσιμη (σαβούρα)
σ’ οποιαδήποτε (αβαρία).
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Κι ας κρύβει αλληγορία.
Μάθε την όπως την λένε οι Εμβαγάσηδες,
κι οι εμβαγασωμένοι
(που όσο κι αν την κουρέλιασαν,
στο τέλος κάτι μένει).
Τ’ ανθρώπου –ολόρτου, ριζικό «όπου του μέλει»
κι ακόμα σε κατάξερο αραξοβόλι
να ξεχωρίζει, να μπορεί, να ξέρει
«πως οι άνθρωποι γίνονται θεοί
γίνονται και διάβολοι».
Είναι η μόνη, που και στους αγέννητους,
κάτι θα φέρει.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Δεν έχει διόλου λογική, μα έχει αιτιότητα.
Κι ας την μάθουν όλοι
όπου στην ξέρα που προσάραξε
η ανθρωπότητα
λίγο πολύ όλοι μας φταίμε
κι ουχί καμιά θεότητα.
Μάθε παιδί μου Ιστορία.
Είναι μια παρηγορία.
Θα ξεκινήσει πάλι
τ’ ανθρώπου η ασίγαστη η πάλη
όλο ψηλότερα να φτάσει
και να μην καθησυχάσει
όλο να γράφει ιστορία
κι ας έχει φασαρία
από κάθε μισαλλόδοξη μαρία (μορία).

Σημείωσης: Η περισπωμένη εμφαίνει την προστακτική και ευγενής αλαργεύει την ευκτικήν. Όπου χρειάζονται περισπωμέναι θέσατέ τας, θα σας τις χρωστώ.
Ο Μανώλης που από αόριστος έγινε παρακείμενος.










08 Νοεμβρίου 2012

BLOGERS ΒΟΗΘΑΤΕ..... ΤΟ BLOG ΜΟΥ ΕΠΑΘΕ ΚΛΑΚΑΖ....

Και ήταν ημέρα φθινωπορινή και γάργαρη η τεμπελιά στην εργασία.... Και ο ανώμαλος πήγα και πήραξα κάτι κουμπιά....

Έκτοτε έπαθα κοκομπλόκο.... Σχόλια μηδέν.... Είπα τι έπαθα ο αναθεματισμένος ; Ποιος έσβησε την επικοινωνία μου γ...ώ την κενωνία μου;


Και βλέπω σήμερις ότι για να αναρτηθούν σχόλιά σας - ανάθεμα τα σκολιανά μου - πρέπει να τα εγκρίνει ο ιδιοκτήτης.... Και τι είναι ο ιδιοκτήτης ορέ συμπλογκαριζόμενοι ; Μην είναι το τέρας της καλύψεως ή της αποκαλύψεως ; Μην είναι το φιδάκι ο Διαμαντής ;

Βοηθάτε ορέ ... Πως βγαίνει η έγκριση σχολίων ;

Και χίλια μπαρδόν με το συμπάθιο.... Άλλη φορά δεν θα παίζω με τα κουμπάκια... Θα βρω άλλη ασχολία να παίζω χαχα


ΧΙΛΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ δεν είμαι τις εγκρίτου αναρτήσεως και της λογοκρατίας.... Είμαι της ελευθερίας τέκνον και αλίμονο ουχί τεκνόν....


Και βρε μόρτες και τσίφτησες βάζω την διόρθωση κειμένου (σαν εργάτης είμαι της ορθής γραφής μόνο που δεν την ξέρω...) και μου βγάζει την λέξη ΩΡΕ σαν ΟΡΕ.... Άλλαξε ή το έμαθα μικρός λάθος με Ωμέγα.....;


03 Νοεμβρίου 2012

TO ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΤΣΙΡΩΝΗ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΤΟ 1978

Ήμουν νέος σχετικά το 1978. Στην συνείδησή μου είχε καταγραφεί σαν δολοφονία - κατά την αστυνομία αυτοκτονία - επίσης είχε περάσει σαν μια βίαιη πράξη επί ενός ασήμαντου ανθρώπου ίσως και κατεγράφηκε στο υποσυνείδητό μου σαν μια καρικατούρα .... Όταν είναι κανείς νέος δεν παρατηρεί πολλά πράγματα και εμπιστεύετε πολλές φορές τις εφημερίδες ή την τιβι.... Έτσι και εγώ τότε... Εμπιστεύτηκα και ήμουν ανεγκέφαλος....

Το 1977 τον Νοέμβρη ο Ιατρός κι αγωνιστής Τσιρώνης βρίσκεται απομονωμένος στην οικία του με την οικογένειά του. Πολιορκείται από την αστυνομία και το θέρος του 1978 εισβάλλουν τα ΜΑΤ σπίτι του... (αυτά τώρα τα έμαθα....!!!!!!)


Μετά από χρόνια σήμερα έπεσα σε ένα κίνημα πολιτικό!!!!!!! με έδρα την πόλη Βόλβη... Ξέρεις από αυτές τις στιγμές που ψάχνεις στο Ιντερνετ χωρίς αρχή και τέλος.... Αυτοί γράφαν για την ζωή και τον θάνατο του Ιατρού Τσιρώνη.... παρουσιάζοντάς τον σαν αγωνιστή... Ευκαιρία να ψάξω και αλήθεια συνεκινήθην με την ιστορία του...

Δεν ήξερα πολλά. Μια γενική άποψη περί τιμιότητας μου είχαν αναφέρει γνωστοί. Αλλά ψάχνοντας εδώ ψάχνοντας εκεί βρήκα μερικά πράγματα που θα μάθουν ίσως στους νεότερους....

Βρήκα ένα σιτε που έχει ενδιαφέροντα κείμενα. Δεν ξέρω ποιός τα έγραψε και γιατί το έκανε.... Δεν δεσμεύομαι για την πηγή... Ούτε φυσικά ξέρω τις πολιτικές του απόψεις... Και που σήμερα να τις βρω και γιατί... Αλλά κάτι μου φαίνετε ότι είναι κάτι αυθεντικό... Δεν είναι μια νεκρολογία είναι μια θύμηση του παρελθόντος. Επίσης πόσα έγιναν και ούτε καν τα θυμόμαστε...

http://www.vrahokipos.net/old/history/gr/Tsironis.htm#%B8%ED%E1%20%EC%E9%EA%F1%FC%20%F7%F1%EF%ED%E9%EA%FC...


ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ....




Συμπληρώθηκε σήμερα χρόνος από την ημέρα που ο Ελληνικός λαός έχανε κάτω από την απάνθρωπη κρατική Καραμανλική βία έναν μεγάλο οδηγητή και εγγυητή της λευτεριάς του, τον σπάνιο γιατρό Τσιρώνη.
Συγκεντρωθήκαμε στον τάφο του για να τιμήσουμε τη μνήμη εκείνου που στάθηκε ορθός 20 ολάκερα χρόνια στην πρωτοπορία , την αιχμή του αγώνα, εθελοντής, στο πλευρό του λαού, πρώτος στο λόγο και στην πράξη, γνώστης του τιμήματος του αγώνα του, και που έπεσε ορθός σώζοντας την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού και διεκδικώντας την ευημερία του.
Λέμε το γιατρό Τσιρώνη: Οδηγητή, αγωνιστή, επαναστάτη. Οδηγητή γιατί κατάφερνε διαρκώς να επαληθεύει τη θεωρητική θεμελίωση της πολιτικής γραμμής του με την πρακτική του αγώνα του, που άγγιζε βαθιά, εξέφραζε και οδηγούσε σε κατακτήσεις πολιτικής συνείδησης το λαό. Αυτή η αδιαμφισβήτητη αλήθεια του Τσιρώνη ήταν που έβαζε σε πανικό συναγερμού ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό κάθε φορά που ένα τεράστιο πανό, αντάξιο των πολιτικά διαμορφωμένων κοινωνικών απαιτήσεων στήνονταν μπροστά στο Πανεπιστήμιο, το Σύνταγμα ή την Ομόνοια, όταν ξαφνικά εμφανίζονταν σε πλατείες ή σταθμούς οι γνωστές περιζήτητες στο λαό εφημερίδες του ΟΕΜ, ή έπεφταν οι προκηρύξεις μέρα μεσημέρι και γράφονταν ΟΕΜικά καθοδηγητικά συνθήματα στους τοίχους.
Έτσι στην πράξη, η αλήθεια του οδηγητή γίνεται αλήθεια του αγωνιστή και του επαναστάτη, που κατορθώνει, ξεπερνώντας τον κηρυγμένο ολομέτωπο αποκλεισμό ενάντια στην πολιτική της γραμμής του για προτεραιότητα στην Εθνική Ανεξαρτησία της πατρίδας, να μας οδηγήσει μπροστά σ’ ένα είδος επανάστασης της πιο ειρηνικής και άρα πιο επικίνδυνης στα μάτια των εχθρών του, που περπατούσε στους δρόμους της Αθήνας, που συντελούνταν στις ψυχές των ανθρώπων, που επαληθεύονταν στις κάλπες του ’77 (250.000 ψηφοφόροι των λευκών επαναστατικών δελτίων) και εξακολουθεί να θερμαίνει τις ψυχές σήμερα, σπίθα λευτεριάς, σκυτάλη του ασταμάτητου, τίμιου και παντοδύναμου αγώνα.
Η ποσοτική λοιπόν συσσώρευση έφερε την ποιοτική αλλαγή του αγώνα του Τσιρώνη. Νομοτελειακά Μαρξιστικά θέλετε Λενινιστικά μέσα στο ’77 δημιουργήθηκε μια νέα πολιτική πραγματικότητα που δεν ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί απ’ το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο με τον συνηθισμένο τρόπο, τις φυλακές, τις εξορίες, τις σκευωρίες κ.λ.π. πάντα.
Έμπαινε λοιπόν γι’ αυτούς οξύ το δίλημμα της πολιτικής: Να αναγνωρίσουν τον Τσιρώνη ή να τον σκοτώσουν. Και προτίμησαν το δεύτερο αγνοώντας την πραγματικότητα ή το νόμο της λογικής. Επειδή όμως καλά ξέρουν πως κανένας δεν μπορεί να παραβαίνει ατιμωρητί το νόμο της λογικής, έπρεπε να δημιουργήσουν «ασπίδα κάλυψης» στα εγκληματικά τους σχέδια.
Αποδύθηκαν στη συνέχεια σ’ ένα είδος ξέφρενης συκοφαντικής εκστρατείας απ’ τον τύπο και την τηλεόραση κατά τη διάρκεια της οκτάμηνης πολιορκίας του σκοπεύοντας σε κάποια ψυχολογική διεργασία αποθάρρυνσης του ελληνικού λαού που επηρέαζε ο Τσιρώνης και ταυτόχρονα στην πολιτική απομόνωσή του, χωρίς όμως να το κατορθώνουν, και στρουθοκαμηλίζοντας για τον τελικό τους σκοπό που είναι και η δολοφονία του Τσιρώνη, σπεύδουν ωμά στυγνά και αδίστακτα το «σχέδιό» τους.
Το να αναγνωρίσουν πάλι τον Τσιρώνη, αποδεδειγμένα εκλεγμένο ηγέτη, σήμαινε να προβούν σε παραχωρήσεις υπέρ του λαού και δεν φαινόνταν διόλου διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα πρόθεσή τους ήταν να εντείνουν ακόμα περισσότερο τη φτώχεια του. Άλλωστε εδώ βρίσκεται και το κλειδί της δολοφονίας του Τσιρώνη και κάθε γνήσιου λαϊκού ηγέτη ή ηγετικής προσωπικότητας σαν τον Σαράφη, το Λαμπράκη ή τον Παναγούλη.
Και εκεί λοιπόν που ένα «τροχαίο» ή «ένας Κοτζαμάνης» δεν χωρούσε, επιστρατεύτηκε ο ποινικός νόμος, κοντά στο νόμο των λαϊκών δικαίων, ο από μηχανής θεός του ιμπεριαλισμού και έδωσε τη λύση που ήθελαν στο ακανθώδες πολιτικό δίλημμα για αναγνώριση του Βασίλη Τσιρώνη με τη δολοφονία του Τσιρώνη.
Η υπόθεση παραμένει ανοικτή και καταγγέλλουμε ακόμη:
Ο Κώστας Τσιρώνης που κινδύνεψε από τις σφαίρες των κρανοφόρων καθώς διασταυρώνονταν πάνω απ’ το κεφάλι του τα χαράματα στις 11 του Ιούλη ’78 στην Άρεως 35, υπέστη προ 4μήνου δολοφονική απόπειρα από άγνωστο δολοφόνο στο σπίτι του στην Περούτζια της Ιταλίας ενώ διάβαζε στο δωμάτιό του και του κατάφερε μαχαιριά βάθους 20 εκατ. Απ’ την αριστερή πλευρά προς την κοιλιακή χώρα που λίγο έλειψε ν’ αποβεί θανατηφόρα, εάν δεν προλάβαινε ο αδελφός του (δυο λεπτά μετά τον τραυματισμό) να τον μεταφέρει στο επείγον χειρουργείο εγκαίρως.
Απόπειρα συγκάλυψης του χαρακτήρα της δολοφονικής απόπειρας κατά του Τσιρώνη έγινε απ’ τον Ιταλικό τύπο. Ενώ ο Κώστας Τσιρώνης χαροπάλευε στο επείγον χειρουργείο η τοπική RATIONE κρυφά και πάνοπλοι για να εφαρμόσουν στο σκοτάδι το πιο βρώμικο, ύπουλο και βάρβαρο εγκληματικό σχέδιο που θα μπορούσε να διανοηθεί μόνο ένας χίτλερ στην Ελλάδα.
Το μπλόκο άρχισε σε ακτίνα γύρω απ’ το σπίτι του Τσιρώνη πάνω από πέντε τετράγωνα. Λαός δεν μπορούσε να σπεύσει στου Τσιρώνη. Περισσότεροι από 500 αστυνομικούς εμπόδιζαν το λαό με προτεταμένα περίστροφα να βγαίνει απ’ τα σπίτια του ώσπου να ολοκληρωθεί {…}
{…} της Περούτζια έγραφε πώς ο Τσιρώνης μαχαιρώθηκε «για μια ωραία Ελληνίδα.
Η προκαταβολικά σερβιρισθείσα – ποιος ξέρει από ποιους – πληροφορία στην εφημερίδα βόλευε ασφαλώς εκείνους που ασφαλώς ενέχονταν στην παρ’ ολίγο δολοφονία του γιου του Τσιρώνη.
Μετά τις ανακρίσεις ακολούθησαν άλλα δημοσιεύματα κατά τα οποία η υπόθεση δολοφονικής απόπειρας εναντίον του Κώστα Τσιρώνη έπαιρνε πολιτική τροπή και χαρακτηρίζονταν ασύστατη η «πρώτη πληροφορία», αλλά σε ότι αφορούσε την ανακάλυψη του φονιά και των συνεργατών του καμιά πρόοδος.
Συγκινητική υπήρξε η συμπαράσταση στον Κώστα Τσιρώνη των Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ακόμα και ξένων που ξενύχτησαν αλληλοδιάδοχα δίπλα στο κρεβάτι του. Τους ευχαριστούμε καθώς και τους καλούς μας φίλους απ’ εδώ, που ενεργά συμπαραστάθηκαν στην οικογένεια ν’ αντιμετωπίσει αυτή τη μεγάλη δοκιμασία που της προκάλεσε πρόσθετα ο ιμπεριαλισμός.
Μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Κώστα Τσιρώνη δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στοχεύουν πλέον την οικογένεια Τσιρώνη.
Οι αριστερές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις οφείλουν να συσπειρώνονται και να οργανώνουν την άμυνά τους.
Είναι κοινή συνείδηση πως οι αριστερές μάζες στη βάση τους είναι ενωμένες και το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο χτυπάει στη βάση, χτυπάει το λαό, ακόμα κι όταν σφάζει έναν γιατρό Τσιρώνη.
Σήμερα το αίμα έτρεξε στο δικό μου σπίτι δυο φορές.
Αύριο θα τρέξει στο δικό σου άνθρωπε, έλληνα πολίτη.
Την πιο μεγάλη έκκληση που έχω να κάνω είναι για ένωση. Ένωση της αριστεράς.
Ενότητα στον αγώνα της αν δεν θέλει να δικαστεί απ’ τον Ελληνικό λαό γιατί εγκλημάτησε σε βάρος του, όσο και ο ιμπεριαλισμός.
Βαρβάρα Τσιρώνη
Παναγιώτης Τσιρώνης
Κώστας Τσιρώνης


ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ





Κλείσανε τέσσερα χρόνια – στις 11 Ιούλη 1982 – που οι «νέοι κομμάντος» της αστυνομίας – νέοι τότε – σχεδιάσανε και εκτελέσανε την επιχείρηση εναντίον του σπιτιού του Βασίλη Τσιρώνη με τελικό αποτέλεσμα την υποχρεωτική «αυτοκτονία» του…
Ο Βασίλης Τσιρώνης γεννήθηκε στις 15 του αύγουστου του 1929 στην Αθήνα από Μικρασιατική οικογένεια. Δεκαεπτά ετών μπήκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με πολύ καλή σειρά ανάμεσα στους 1300 υποψήφιους του 1947, παρά την επιθυμία του πατέρα του  - αλλά και όλης της οικογένειας – που προτιμούσαν να μπει στη Σχολή Ευελπίδων, για αξιωματικός καριέρας. (Σημειώσατε ότι ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός).
ΔΕΝ υπηρέτησε στο στρατό επιστρατεύοντας – όπως έγραφε ο ίδιος – όλη την πονηριά του. Το 1958 σαν γιατρός του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στους εξόριστους του Αϊ Στράτη κάνει μια μεγάλη ανθρωπιστική δουλειά σώζοντας τη ζωή εκατοντάδων πολιτικών κρατουμένων – εξόριστων, ενώ παράλληλα δίνει στη δημοσιότητα – κυρίως στον ξένο τύπο – συντριπτικές αποκαλύψεις σχετικά με την «δουλειά» που γινόταν τότε στα Καραμανλικά στρατόπεδα, ονομάζοντάς τη «έγκλημα ανθρωποκτονίας».
Στις 12 Δεκέμβρη του 1962 ιδρύει το ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ που η δραστηριότητά του σε κείνη την ανώμαλη περίοδο είναι μάλλον συμβολική και ανθρωπιστική παρά κομματική, και αργότερα – μέσα στη χούντα – το 1969 σε ηλικία 40 χρόνων κάνει τη γνωστή αεροπειρατεία του υποχρεώνοντας το αεροπλάνο να τον πάει μαζί με την οικογένειά του στην ονομαζόμενη τότε «Κόκκινη» Αλβανία. Από την Αλβανία πηγαίνει στη Σουηδία όπου κατέφευγαν τότε σχεδόν όλοι οι πολιτικοί φυγάδες και μετονομάζει το κόμμα του σε Ε.Α.Κ. (Εθνικό Αστικό Κόμμα) και αργότερα το μετονομάζει σε Ο.Ε.Μ. αρχικά του πασίγνωστου Ουδετερόφιλου Ελλαδικού Μετώπου. Προηγουμένως όμως ήταν γνωστός στους κομματικούς κύκλους και στην αστυνομία από μια απεργία πείνας που είχε κάνει επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου και που είχε κρατήσει 50 μέρες που ζητούσε τον άμεσο επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων από τη Ρωσία και μερικά δευτερεύοντα αιτήματα. Στη Σουηδία, το 1973, καταδικάζεται από εμβόλιμο σουηδικό δικαστήριο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις που δεν συντάσσονται μ’ αυτές των διαφόρων «αντιστασιακών» και κλείνεται μέχρι τον Σεπτέμβρη του ’74 στις σουηδικές φυλακές, ενώ οι πολιτικοί έλληνες εξόριστοι της Σουηδίας κάνουν τα πάντα για να τον κρατούν μέσα. Συνολικά έχει καθίσει φυλακή πεντέμισι χρόνια από το 1949 μέχρι το 1974. Έχει υπηρετήσει ως γιατρός του Ερυθρού Σταυρού και μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιεί το Ο.Ε.Μ. όπου μέχρι τις εκλογές του 1977 ρίχνει το σύνθημα της αποχής με λευκή ψήφο και οι κάλπες φανερώνουν της Β’ εκλογικής περιφέρειας Αθηνών το μαγικό αποτέλεσμα 251.000 λευκών ψηφοδελτίων που τις διεκδικεί ο Βασίλης Τσιρώνης και το Ουδετερόφιλο Ελλαδικό Μέτωπο. Μια βδομάδα μετά τις εκλογές και αμέσως μετά από μια επίσημη ανακοίνωσή του ότι αυτές οι 251.000 λευκών ψήφων του ανήκουν επιχειρείται μια σύλληψή του ανακινούμενη από μια παλιά χουντική καταδίκη του σχετική με την αεροπειρατεία του. Ο Βασίλης Τσιρώνης αντιστέκεται στη σύλληψη αυτή διότι θεωρεί τελείως σκόπιμη και άδικη χρησιμοποιώντας στην εξωτερική πόρτα της πολυκατοικίας του, στην οδό Άρεως 35 στο Παλ. Φάληρο ένοπλη βία και αντίσταση, τραυματίζοντας επιπόλαια τον επι κεφαλής αξιωματικό της υπηρεσίας που θα εκτελούσε την σύλληψη μαζί με τον δικαστικό υπάλληλο. Από τον Δεκέμβρη 1977 μέχρι το βράδυ της 11ης Ιουλίου του 1978 βρίσκεται κλεισμένος – ταμπουρωμένος με την οικογένειά του μέσα στο σπίτι του όπου καθημερινά έκανε κάθε απόγευμα 7 ως 8 μια εκπομπή του ΟΕΜ μιλώντας με πολύ δυνατά μεγάφωνα στο λαό αναπτύσσοντας τις ιδέες του σχολιάζοντας την επικαιρότητα, αναφερόμενος στις ραδιουργίες και τις προστυχιές του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ο Τσιρώνης ήταν παντρεμένος, τα παιδιά του είναι σήμερα 22 και 27 ετών τα αγόρια και το κοριτσάκι του 11 ετών. Στις 11 Ιούλη 1978 αποφασίζεται από την Πολιτεία η βιαία είσοδος στο σπίτι του από τις Μονάδες Ειδικής Αποστολής (Μ.Ε.Α.) όπου αφού καταστρέφουν ολοκληρωτικά το διαμέρισμά του εισέρχονται μέσα σ’ αυτό και τον υποχρεώνουν σε αυτοκτονία.
Θα έλεγε κανείς ότι η υπόθεση Τσιρώνη έχει ξεχαστεί γιατί όταν ο τελευταίος αντιστασιακός, όταν ο τελευταίος φοιτητής του 1-1-4 διαμαρτύρεται γιατί τον «σπρώξανε» στο Πανεπιστήμιο και… σήμερα ζητάει δικαίωση και οφίτσια, τότε η υπόθεση Τσιρώνη θα έπρεπε να αναβιώσει, σε μια εποχή μάλιστα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «ψοφάει» για τέτοιες αναβιώσεις. Υποτίθεται ότι της δίνεται η ευκαιρία να εκκαθαρίσει «παλιούς λογαριασμούς» και να τελειώνει μια για πάντα με τα φθαρμένα πρόσωπα, είτε αυτά είναι αστυνομικοί είτε δικαστικοί ή άλλοι εκτελεστικοί λειτουργοί.
Το άλλο θέμα είναι οι ανεπαρκείς ενδείξεις ότι ο Τσιρώνης αυτοκτόνησε. Όταν μάλιστα υποθέσεις σαν αυτή του Τσαρουχά αναμοχλεύονται, που είναι τόσο σκοτεινές, ενώ εδώ έχουμε μια καθαρή και πολύ πρόσφατη επέμβαση που καταλήγει στο θάνατο ενός ανθρώπου όπως ο Τσιρώνης, άνετα θα μπορεί να σκεφτεί ο καθένας ότι η υπόθεση είναι ανάγκη για ορισμένους να κλείσεις οριστικά.
Από την άλλη μεριά υπάρχει κι ένα ποσοστό ευθύνης σε ορισμένες μερίδες του τύπου σχετικά με το ποιοι εξώθησαν τη δικαστική και την αστυνομική εξουσία να σχεδιάσει και να εκτελέσει με τους νέους «κομμάντος» της αστυνομίας τη νυχτερινή έφοδο στο σπίτι – ταμπούρι του γιατρού Τσιρώνη.
Η επιχείρηση που κατέληξε σε αιματηρή επιδρομή και στο θάνατο του Τσιρώνη έγινε το βράδυ της 11ης Ιούλη του ’78. Μερικές μέρες πριν στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» 7 Ιούλη γραφόταν σαν ερωτηματικό για το «ζήτημα Τσιρώνη ότι υπονομεύεται η έννοια του κράτους από το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές επιτρέπουν στον ιδιότυπο αυτό γιατρό όχι μόνο να ζει υπό το κράτος ποινικής ασυλίας (αφού δικαστικές αποφάσεις σε βάρος του για αδικήματα του κοινού ποινικού νόμου παραμένουν ανεκτέλεστες), αλλά και να μεταβάλλεται σε ελευθέρως δρώντα, στην περιοχή του Παλ. Φαλήρου ελεύθερος σκοπευτής. Ονόμασε το διαμέρισμά του Κράτος, έχει προσβάλλει ή προσβάλλει καθημερινά δέσμη από άρθρα του ποινικού νόμου, αλλά ο «πυροβολητής με την μπέρτα» έχει εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο».
Την ίδια μέρα ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης με επιστολή του προς το ΒΗΜΑ έλεγε ότι «παραδέχομαι τα περιστατικά που αναφέρετε κι ότι για να εκλείψει αυτή η καταφανής παρανομία χρειάζομαι άδεια του Εισαγγελέα και τέτοια μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί…» Το Σάββατο δημοσιεύτηκε αυτή η επιστολή (δηλαδή την επομένη) και λίγες ώρες αργότερα ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών ανταπαντάει γραπτά στον Υπουργό Δημοσίας Τάξης αποκαλύπτοντας ότι «όχι μόνο μία αλλά πολλές φορές ζητήθηκε από την αστυνομία να εκτελέσει τα εντάλματα που υπάρχουν σε βάρος του «πιστολέρο» του Παλ. Φαλήρου και έχει από καιρό εγγράφως διαπιστώσει την απορία του για την διωκτική απραξία των οργάνων της τάξεως και ότι όχι μόνο δεν ζητήθηκε από την αστυνομία εισαγγελική συνδρομή αλλά κι όταν εγγράφως της προτάθηκε η συνδρομή αυτή δεν έγινε δεκτή».
Όλα τα παραπάνω βαρύνουν προφανώς τον τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξης τον κ. Μπάλκο, ο οποίος φυσικά ισχυριζόταν μετά ότι για να μπορέσει η αστυνομία να κάνει μια τέτοια επιδρομή χρειαζόταν η πίεση της «κοινής γνώμης» που του την έδωσε ουσιαστικά το δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ της Παρασκευής 7 Ιούλη 1978.
Όμως γιατί το ΒΗΜΑ αποφάσισε να φτιάξει ένα τέτοιο «πράσινο» φως στον κ. Μπάλκο. Όπως είναι γνωστό το δημοσιογραφικό συγκρότημα Λαμπράκη με την ειδησεογραφία του είχε κατασπαράξει αρκετές φορές τον Βασίλη Τσιρώνη και το ΟΕΜ. Δεν παραδεχότανε – ακόμα ούτε σαν ουτοπία – ότι οι 251.000 λευκές ψήφοι θα μπορούσαν ν’ ανήκουν έστω και εν ποσοστοίς στον Βασίλη Τσιρώνη. Από την εποχή της αεροπειρατείας κι όταν ακόμη ο Τσιρώνης βρισκόταν στις φυλακές της Σουηδίας οι λεκανοκάθιστοι δημοσιογράφοι του ΒΗΜΑΤΟΣ και των ΝΕΩΝ υπακούοντας στα κελεύσματα των «αντιστασιακών» καταρράκωναν με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα την υπόληψη και τους αγώνες του Βασίλη Τσιρώνη. Ο ίδιος μάλιστα ο Χρήστος Λαμπράκης σχολιογραφούσε υποστηρίζοντας τα κομματόσκυλα της αντίστασης προφανώς για να καλύψει τις χουντικές πομπές του ζώντας – στη χούντα – κάτω από την επίβλεψη της ΕΣΑ σε παραθαλάσσια μαγευτικά ξενοδοχεία του Φαλήρου ή σε παλαιά αρχοντικά της Πλάκας (δεν θέλω ν’ αναφέρω το όνομα του τελευταίου στοιχείου σε ποιον ανήκει).
Απ’ την πλευρά του ο Τσιρώνης θιγμένος όχι μόνο πολιτικά αλλά και σαν πρόσωπο όταν απέκτησε κάποια δύναμη νόμιμη ή παράνομη εξακόντιζε εναντίον του κυρίου Χρήστου Λαμπράκη και του δημοσιογραφικού συγκροτήματός του μύδρους με ντοκουμέντα που έσπαζαν κοκάλα. Εάν δεχτούμε λοιπόν ότι η αστυνομία με τον Υπουργό της προσπαθούσε ν’ αποσοβήσει την υπόθεση φυγοποινίας και φυγοδικίας του Τσιρώνη απομονώνοντάς μερικά τετράγωνα το Παλ. Φάληρο ή προσπαθώντας να τον «φάει» με ελεύθερους σκοπευτές από τις γύρω πολυκατοικίες και γιαπιά – ο ίδιος ο Τσιρώνης μου έδειξε και τα είδα με τα μάτια μου σφαίρες και τρύπες από πυροβολισμούς απ’ τη διαγωνίως απέναντι ανεγειρόμενη πολυκατοικία όπως ακόμα δεκάδες μυστικούς και χαφιέδες που καραδοκούσαν στα πέριξ της οδού Άρεως 35 και που πυροβολούσαν τα χωνιά του μεγαφώνου για να σταματήσουν τις εκπομπές – δεν μπορεί να κάνει αλλιώς όταν δημοσιεύματα σαν αυτά της Παρασκευής του ΒΗΜΑΤΟΣ τον αναγκάζουν να δώσει την εντολή επιδρομής.
Από την άλλη μεριά ο Τσιρώνης, πολιτικά σκεπτόμενος και θέλοντας να εξασφαλίσει τα νότα του και τη θέση του δημιουργούσε μια αγκιτάτσια και πολλές φορές και έμπρακτη δράση πετώντας ο ίδιος βόμβες μολότωφ και βάζοντας φωτιά είτε στα γραφεία του δημοσιογραφικού συγκροτήματος Λαμπράκη στον Πειραιά είτε στα γραφεία του αντιπολιτευόμενου κόμματος του ΠΑΣΟΚ που το δημοσιογραφικό συγκρότημα αναφανδόν υποστήριζε.
Πολύ λογικά μάλιστα – σχεδόν πολιτικά – στην «ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΕΡΕΥΝΑ ΠΡΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΥΤΟΨΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΙΝ» που κάνει την επομένη τα χαράματα και ώρα 4 το πρωί ο αστυνόμος Β’ Αντωνόπουλος Ιωάννης, της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών, γράφει στη σελίδα 5 ότι «εντός του ερμαρίου αναυρέθησαν 1ον χειρόγραφον σημείωμα με διευθύνσεις του ΠΑΣΟΚ περιοχών Αθηνών και προαστείων…». Το γεγονός ότι μεταξύ των δεκάδων πραγμάτων που ανευρέθησαν στο σπίτι του Τσιρώνη και τα οποία η έκθεσις μετά σχολαστικότητας αναφέρει, πρώτο μνημονεύεται το χειρόγραφο σημείωμα με διευθύνσεις του ΠΑΣΟΚ και των γραφείων του, δείχνει την σπουδή της Αστυνομίας και της Εισαγγελίας να οδηγήσουν την υπόθεση στην πολιτική πρόκληση και όχι στην κοινωνική ή δικαστική ή τέλος πάντων μια άλλη παρανομία που τυχόν διέπραττε έγκλειστος στο σπίτι του ο Βασίλης Τσιρώνης.
Για την ίδια την πράξη του Τσιρώνη η ίδια η Εισαγγελία αποφεύγοντας κάθε σχόλιο παραθέτει στην 1η σελίδα την Εκθέσεως τις εκκρεμότητες που είχε ο πολίτης Βασίλειος Κ. Τσιρώνης απέναντι στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών και κατά περίεργο τρόπο, ενώ έχει 5 περιπτώσεις «παρανομίας» οι περιπτώσεις αυτές δεν αξιολογούνται χρονολογικά για να μην φανεί ότι οι τρεις απ’ αυτές τις πέντε είναι πριν απ’ τη χούντα ενώ οι δύο είναι η… «Βιαία προσαγωγή του για Ανάκριση στον Κο Ανακριτή». Και καταλήγει ότι… «Έχοντες βασίμους πληροφορίας ότι ο καταδιωκόμενος προς εκτέλεσιν των άνω αποφάσεων κρύπτεται εντός της ιδιωτικής του κατοικίας…» (βλέπε την δημοσίευση ολοκλήρου της Εκθέσεως…).
Στη σελίδα 3 της δημοσιευόμενης Εκθέσεως αναφέρεται ότι ο Τσιρώνης πυροβόλησε τουλάχιστον τρεις κατά των ετοιμαζομένων να εισέλθουν ανδρών της ενόπλου δυνάμεως… πλείονες εκ των ανδρών τούτων ων η ταυτότης θα διαπιστωθεί εκ της εξετάσεως των όπλων των, εις συγκέντρωσιν των οποίων προέβημεν, έρριψαν τέσσαρις τουλάχιστον πυροβολισμούς κατά τον έναντι της θύρας χώρων προς εκφοβισμόν του καταδιωκόμενου όστις πάντως δεν ήταν ορατός…» Τα αποτελέσματα – εάν αυτά έγιναν – ώστε να διαπιστωθεί ποιοι και από ποια όπλα έριξαν τις σφαίρες εναντίων του Τσιρώνη δεν ήρθαν ποτέ στην δημοσιότητα, παρά το γεγονός ότι ορισμένη μερίδα του Αθηναϊκού τύπου εξέφρασε την αμφιβολία ότι πρόκειται περί «αυτοκτονίας».
Στη σελίδα 4, που δημοσιεύεται αυτούσια και φωτογραφικά γράφει ότι… «δεν ηδυνήθημεν να αντιληφθώμεν εάν ούτος αυτοεπυροβολήθη. Εικάζεται ότι τούτο συνέβη διότι κατ’ εκείνην την στιγμήν δεν ηκούσθει πυροβολισμός έξωθεν…» Σε συνδυασμό πάντοτε ότι ο ιατροδικαστής κ. Γιαμαρέλος δεν αναφέρει τίποτα περί «αυτοκτονίας» στο πόρισμα που συνέταξε μετά την νεκροτομή, συν την καταγγελία του Γιατρού Γεωργίου Γρηγοριάδη, Δημάρχου Νέου Ηρακλείου Αττικής, που γράφει ότι «πεποίθησή μου είναι ότι ο Τσιρώνης δεν αυτοκτόνησε και αυτό πηγάζει και τεκμηριώνεται από τα εξής γεγονότα: ότι 1ον η είσοδος του βλήματος της σφαίρας είναι τρία με τέσσερα εκατοστά πάνω από το αυτί, κι ότι η τρύπα στον τοίχο είναι σε άσχετο σημείο και προέρχεται από άλλο πυροβολισμό και ότι ο κ. Γιαμαρέλος είναι κατηγορηματικός ότι ο Τσιρώνης πυροβολήθηκε εξ επαφής (χωρίς ν’ αναφέρει ότι αυτοκτόνησε) δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι ναι μεν πυροβολήθηκε εξ επαφής αλλά είναι εξακριβωμένο ότι βρισκόταν πολύ κοντά στην μπαλκονόπορτα κι όταν δε μου φαίνεται καθόλου δύσκολο να πέρασε ένα οπλισμένο χέρι ανάμεσα απ’ το τσεκουρωμένο ρολό και να πυροβόλησε – έστω και για εκφοβισμό – και η σφαίρα να βρήκε το κεφάλι του Τσιρώνη.», με τα παραπάνω λοιπόν που αναλυτικά μπορείτε να τα διαβάσετε στις εφημερίδες ΑΥΓΗ και ΒΗΜΑ της εποχής εκείνης – διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει σαφής αυτοκτονία και ότι η υπόθεση έκλεισε άρον – άρον για να μην ξανανοίξει ποτέ, ήδη τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του.
Σ’ ότι αφορά την «πολιτική» του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και τη στάση των «οπαδών» του στο θέμα της «υποχρεωτικής αυτοκτονίας» ή και του ερωτήματος «δολοφονίας» του γιατρού Τσιρώνη αυτή είναι γνωστή για την σκόπιμη λήθη της παρά το γεγονός ότι ο Τσιρώνης τους εξυπηρέτησε όταν αυτοί – οι οπαδοί – ήταν εξόριστοι στον Αϊ Στράτη.
Σ’ ότι αφορά το «κόμμα Αρχών» του ΠΑΣΟΚ κι επειδή αυτό (το κόμμα) είναι γενάτο από αντιστασιακούς και ένα-ενατεσσερίτες και επειδή ο Βασίλης Τσιρώνης αντιστεκόταν στην κομματικοποίηση της αντίστασης, του ΠΑΣΟΚ που είναι σήμερα στην Εξουσία, δεν εννοεί να θέσει σε διαθεσιμότητα όλους εκείνους που ενήργησαν με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο οδηγώντας έναν άνθρωπο στη λύση «θανάτου» μέσα στο σπίτι του. Τέσσερα χρόνια μετά και σχεδόν ένας χρόνος με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ζητάμε να γίνουν ανακρίσεις και να διαπιστωθεί με ποιο τρόπο «βγήκε απ’ τη μέση» ο γιατρός Τσιρώνης και να απομακρυνθούν και να τιμωρηθούν όσοι παρανόμησαν, αναγκάζοντας έναν άνθρωπο – σαν τον Τσιρώνη – να φτάσει στα έσχατα όρια μιας παρανομίας, του αυτοεγκλεισμού, της μεταβολής της οικογενειακής του Εστίας σε «ταμπούρι», και… του θανάτου του , για τον οποίο διατηρούμε βάσιμες αμφιβολίες πέρι του ότι πρόκειται για αυτοκτονία.
 ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ 8/7/1982