27 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ.... ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ....




Συγκινήθηκα, ψάχνοντας στο google, για την Κύμη της Θράκης ότι πάνε να κλείσουν την δημοτική βιβλιοθήκη της Κύμης... ¨Ηταν στο facebook αλλά επειδή δεν είμαι πλέον μέλος δεν μπορώ να μπω και να δηλώσω συμμετοχή στην διαμαρτυρία...


Η Κύμη είναι ένα χωριό της κοινότητας Οργάνης της Ροδόπης. Από το αγαπημένο site που χρόνια παρακολουθώ το :


 http://www.zagalisa.gr/  το οποίο είναι Πομάκικο ....

μπόρεσα να βρώ στοιχεία για το χωριό.... ωραίες φωτογραφίες και έμαθα τον πληθυσμό του που ήταν 403 κάτοικοι το 2001.... Είναι μάλλον όλοι Μουσουλμάνοι Αλεβίτες Πομάκοι.

Βρε άθλιο κράτος ..... Οι άνθρωποι γενικά σαν Πομάκοι αγωνίζονται να μην υπαχθούν στην Τουρκική μειονότητα, να παραμείνουν Αλεβίτες.... Τους παίρνουν τα κλειδιά των Μπεκτασίδικων Τεκέδων (μοναστήρια) οι Ιμάμηδες και δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στα ιερά τους μέρη... Αναθεματισμένοι, λίγα φράγκα σας μάραναν τσιφούτηδες ?





















Τις φωτογραφίες της πήρα από το site http://www.zagalisa.gr/



Λοιπόν αν με βλέπει κάνας Κουμιώτης της Εύβοιας φραγκάτος να κοιτάξει ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του να στέρξει να ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Κϋμης Ροδόπης...

Και οι Δημαρχαίοι και ο Μητροπολίτης να στέρξει να βοηθήσει, να κάνουν καμμιά εκδρομή ΌΧΙ ΜΕ ΤΟΥΠΕ αλλά με σεβασμό.... ΜΗΝ ΦΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ...

ΟΙ ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ... Θέλουν αγάπη....





ΤΙ ΜΕ ΔΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ....

Πρώτα από όλα ξέρετε πόσο αγαπώ τους Αλεβίτες.... σαν μελέτη τις θρησκείας τους... Μετά εκειδά στο 1980 ή πριν..... ανάθεμα το αλτσχάιμερ.... εκπονήθηκε το σχέδιο της ανάπλασης του Γκαζοχωρίου... Συμμετείχε τότε στην μοναδική κατάσταση που έστερξε να βοηθήσει την γειτονιά (λειτουργούσε τότε το Γκάζι με το ντουμάνι του) και ιδίως να βοηθήσει τους χιλιάδες Πομάκους που είχαν βρει καταφύγιο στην φτωχή αυτή και υποβαθμισμένη γειτονιά...

Φευ.... Τι να σου κάνουν λίγες χιλιάδες Πομάκοι και λίγες χιλιάδες Έλληνες εμπρός στα σχέδια για ανάπλαση που ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΓΚΑΖΙ που όλοι διασκεδάζετε....
Η μυρουδιά, η καλοσύνη των ανθρώπων που έβλεπαν τους ΝΟΝΟΥΣ τους μπράβους να έρχονται μετά βαίων και κλάδων.... ο φόβος δηλαδίς μπροστά στην βία των ξενυχτάδικων... είναι ακόμα στην μνήμη μου...













να μην ξεχνάμε όσα είπαμε παλαιά για την Αλεβίτηκη ιστορία στην Γερμανία... Όπου ο πρόεδρος των Γερμανών Πρασίνων είναι Αλεβίτης...

το επόμενο βίδεο έχει πλάκα είναι απλό και λίγο προπαγανδιστικό.... δεν έχει μεγάλη σχέση ο Αλεβιτισμός με τον Χριστιανισμό σήμερα ....




άντε αρκετά μπανίσατε.... Να βοηθήσουμε τα πατριωτάκια της Κϋμης.... Και χωρίς να το διαλαλούμε... άντε μάγκες....









24 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΥΑ-ΓΓΕΛΙΑ.... ένα κείμενο δυναμίτης.... που ματώνει το είναι μας...

Ώρα έξ το πρωί....

ένα κείμενο που μου σφάζει την ύπαρξη... Σπάνια αναμεταδίδω κείμενα άλλων blog... Δεν είναι από έπαρση.... Είναι ότι θέλω να γράφω κάθε ώρα κάθε στιγμή... Και δεν προκάμω...

Εδώ όμως δάκρυσα....


Από την


http://sagalia91.blogspot.gr/




ΔΕΥΤΈΡΑ, 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2012


     Να βρεθεί κάτι που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Κάτι... ακόμη δεν έχω καταλήξει στη μορφή του. Θα μπορούσε να είναι μια κληρονομιά από τον άγνωστο θείο στην Αυστραλία που πέθανε (ή μήπως ακόμη ζει;)... Ένα τηλεφώνημα από κάποιο από τα άπειρα βιογραφικά που έχω στείλει κι -επιτέλους- θα έχει πιάσει τόπο (όχι στο καλαθάκι των αχρήστων, αλλά επάνω στο γραφείο!)...

Μια Ελλάδα ρημαγμένη, κι εγώ να την κρατάω με νύχια και με δόντια στη θέση της. Να θυμώνω για χάρη της. Να λυπάμαι για την κατάντια της... Να κλαίω τα βράδια κρυφά για εκείνη στο ίδιο προσκεφάλι που κλαίω για τα παιδιά που δεν έχω κοντά μου.
Παιδί μου κι η χώρα μου.
Κι εγώ...πότε μεγάλωσα τόσο;
Θα είμαι-δε θα είμαι διακοσίων χρόνων πάνω σε τούτα τα χώματα...

Να πεθαίνω και πάλι ν' ανασταίνομαι! Αυτή νιώθω πως είναι η τιμωρία μου...
Μα πιο πολύ φοβάμαι την αρρώστια. Ετούτο το σαράκι που έχω μέσα μου και -κρυφά από τους άλλους- με τρώει.
Για να ρωτάω κάθε μέρα τον εαυτό μου: Χορταράκι εγώ... σε ποιας αγκαλιάς τη σχισμή μ' έριξες να φυτρώσω;
Για να παίρνω της ίδιας της φωνής μου τη δύναμη: 
 Ν' αντέξεις.
 Θ' αντέξεις.










Έτσι αγαπητή Ευα-γγελία θα αντέξουμε 
με απώλειες ...

και θα φτιάξουμε ίσως μια άλλη 

χώρα....

ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΕΥ-ΑΓΓΕΛΙΑ


22 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΕΩΣ Ή Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΒΟΛΙΔΟΣ.....

Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε..... Κατά το 2006 μια αστραπή βολιδούχα κυρίευσεν τον νουν μου.... Ώρες ώρες επιστρέφει λάγνα και θεμιτή...  Αντιστέκομαι...




ΤΖΟΝΑΘΑΝ...


Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πίλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.



Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι Δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιερομόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??



Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουληκιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...



Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γιαλό με φουσκωμένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.



Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...



Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........






ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ


Ένα ένα...

Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...



ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΑ 


Ευχαριστώ για όλα....

Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.




ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ


Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???



ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ


Μέλλον δια του παρελθόντος...

Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη πρωτογόνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβησε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείναντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...

Αφιερωμένο στους 300.000 διωκόμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ




ΜΑΓΕΙΡΙΚΉ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...


Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν

Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντας είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απωλέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαΐδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσαι... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρεις
μην φοβάσαι θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάριασμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....


Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδώνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...

Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....
Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποίημα... Μετά έκλεινα το πισι και άκουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΈΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :


Περί ποιήσεως και αρνήσεως ταύτης ή αλλιώς πλάνης πλάνητας....

Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε




ΤΖΟΝΑΘΑΝ...


Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πύλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.



Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιεροχόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??



Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουλικιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...



Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γυαλό με φουσκομένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.



Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...



Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........






ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ


Ένα ένα...

Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...



ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ 


Ευχαριστώ για όλα....

Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.




ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ


Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???



ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ


Μέλλον δια του παρελθόντος...

Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη προτογώνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβυσε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείνοντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...

Αφιερωμένο στους 300.000 διοκώμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ




ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...


Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν

Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντες είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλλοίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απολέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαίδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσε... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρείς
μην φοβάσε θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάρισμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....


Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδόνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...

Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....
Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποιήμα... Μετά έκλεινα το πισι και ακουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :


ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η Κύμη, δεν ήταν μια παρηκμασμένη πόλη όπως είναι σήμερα. Είχε μεγάλο πληθυσμό εργοστάσια, ορυχεία και η εργατική τάξη ήταν ισχυρή. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι τυχαίο που γεννήθηκε η μεγαλύτερη κομμουνιστική προσωπικότητα της χώρας μας...

Το λεξικό του Αλεξάτου  http://www.scribd.com/doc/66448065/Ιστορικό-Λεξικό-του-Ελληνικού-Εργατικού-Κινήματος-του-Γιώργου-Ν-Αλεξάτου-Πολιτικό-Καφενείο

αναφέρει....



Λιγδόπουλος Δημοσθένης.
Μεταξύ των ηγετικών στελεχών του ΣΕΚΕ, στην πρώτη περίοδο της συγκρότησής του. Γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας το 1898. Ως φοιτητής το 1917, συμμετείχε στην ίδρυση της Σοσιαλιστικής Οργάνωσης Νεολαίας της Αθήνας, ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας "Εργατικός Αγών" και πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ, ως εκπρόσωπος της. Έγινε μέλος της ΚΕ του κόμματος και παρέμεινε διευθυντής του "Εργατικού Αγώνα", που έγινε κομματικό δημοσιογραφικό όργανο. Τοποθετημένος στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, υποστήριξε την ένταξη στην Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1919 αποχώρησε για λίγους μήνες απ' το κόμμα, αλλά επανήλθε και το 1920, ως μέλος της ΚΕ, το αντιπροσώπευσε στο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, στη Μόσχα. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε μαζί με τον Ωρίωνα Αλεξάκη στη Μαύρη Θάλασσα, μάλλον από πειρατές, χωρίς να αποκλείεται και η πολιτική δολοφονία.




αυτά γράφει το λεξικό αν και άλλοι αναφέρουν ότι εγεννήθη στην ΑΘήνα όπως λέει ο Ριζοσπάστης...  Εμείς όμως σαν Κουμιότες και αφού το γράφει το λεξικό τον έχουμε στην καρδίαν μας εξάλλου προσωπικά μου ανέφερε κάποιος παλαιός στο κουρμπέτι ότι κατάγονταν από την Κύμη....

Ο Λιγδόπουλος ήταν τότε αλλά και σήμερα η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του κομμουνισμού εν Ελλάδι. Νέος μορφωμένος, ρήτωρ, αφοσιωμένος, ταγμένος στο σκοπό του σύντομα αναδείχθηκε με τα ταλέντα του σαν μεγάλη φυσιογνωμία του εργατικού κινήματος. Ήταν ενάντια στις απόψεις των απόλυτα συγχισμένων δεξιών τάσεων στο νεαρό εργατικό κίνημα. Ήτταν στην αριστερά αυτό που λέμε κομμουνιστής και όχι αριστερός... 

Οι αρχειομαρξιστές που θεωρούσαν ότι μαζί του θα ίδρυαν το επαναστατικό κόμμα όταν έφυγαν από το Κόμμα και ίδρυσαν δική τους οργάνωση και περιοδικό τον ¨Κομμουνισμό" στην νεκρολογία για τον Λιγδόπουλο αναφέρουν....

«Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος, ένας αληθινός κομμουνιστής, είχαμε πάντα την πεποίθηση πως για λίγο καιρό θα ήταν χωρισμένος από μας στον αγώνα μας... Ο Δ. Λιγδόπουλος έμεινε (στο Κόμμα) με την αγνή πεποίθηση ότι θα μπορέσει μια μέρα να φέρει ολόκληρο το κόμμα στον αληθινό κομμουνιστικό δρόμο».

Τέτοια ήταν η πίκρα τους που έμεινε στο κόμμα ο Λιγδόπουλος....!!! Και δεν είχαν άδικο.... Πέραν πάσης αμφιβολίας ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του νεότατου τότε εργατικού κινήματος...

Το περιοδικό ΝΟΥΜΑΣ και ο Κώστας Παρορίτης έγραψαν τότε :

«Δε θα σε κλάψουμε! Με τα δόντια σφιγμένα καταπίνουμε το φαρμάκι που ανεβαίνει στα χείλια μας. Δεν σε κλαίμε. Στον αγώνα για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη, το ξέρουμε πως χρειάζουνται θύματα, πολλά θύματα. Το γιοφύρι που ονειρευόμαστε να στήσουμε δε θα στεριώσει αν δε θαφτούνε κορμιά στα θέμελά του. Ο δράκος θα φάει ακόμα πολλούς ζωντανούς για να χορτάσει. Μα τη στιγμή που θα κοιμάται, και οι χοντρές μπουκιές που τις κατέβασε αμάσητες θανεβαίνουνε απάνω και το κρασί θα βράζη στο λαρύγγι του, θα ζυγώσουμε και θα του μπήξουμε το πυρωμένο ξύλο στο μάτι του, σβήνοντας τη φωτιά του μίσους μας μέσα στο αίμα του. Δε σε κλαίμε. Αν είναι να κλάψουμε, καλύτερα να κλάψουμε τον εαυτό μας. Γιατί τώρα νιώθουμε όσοι όλοι εμείς στεκόμαστε μικροί μπροστά σε σένα. Γιατί εσύ, αφήνοντας τα λόγια τα στείρα, τη σοφία την πονηρή, που σκοπό έχουνε να κρύψουνε τη γύμνια της ψυχής, τη δειλία, την έγνοια για το πετσί, βάδισες ίσια, τίμια, παλληκαρίσια το δρόμο που βαδίζουνε οι άντρες, οι τίμιοι και οι αγνοί, το δρόμο των έργων, το στενό το μονοπάτι της θυσίας. Ω, πόσο αλλιώτικη θα είτανε η ζωή, αν όλοι εμείς, αφήνοντας κατά μέρος τις σοφίες, τις πονηριές, αποφασίζαμε να βαδίσουμε το δρόμο που χάραξες εσύ με τα αίμα σου».-




Και ένα κείμενό του από την εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ .... 



«Ολοι οι αγώνες - έγραφε11- για καλλιτέρευση της θέσεως της εργατικής τάξεως δεν είνε παρά ένας αμυντικός αγών, ένας αγών υπερασπίσεως της υπάρξεως της εργατικής τάξεως, η οποία τότε μόνο θα μπορέση πραγματικά να καλλιτερέψη τη θέση της, όταν γίνη κυρία της τύχης της, όταν γκρεμίσει το αστικό καθεστώς, όταν κάνει την επανάστασή της. Αυτό είνε ανάγκη σήμερα να μάθουν καλά οι εργατικές μάζες και όχι απλώς να το αναγράψουν στα καταστατικά των οργανώσεών των, αλλά να το αισθανθούν και να κανονίσουν σύμφωνα με αυτό τον τρόπο της οργάνωσής τους, τη δράση τους... Πολλές φορές η αστική τάξις, με την κυβέρνηση, με το κράτος, με τα όργανά της δηλαδή, θα προσφέρη ακόμα και μερικά ωφελήματα προσωρινά σε μία ή σε άλλη μερίδα της εργατικής τάξεως και θα προσπαθήση να πείση την εργατική τάξη ότι πρέπει να μην ακολουθήση τον επαναστατικό δρόμο, αλλά να παραπλανηθή σ' ένα δρόμο ψευτομεταρρυθμίσεων. Οι καταδιώξεις ακόμη που διεξάγει και που θα εξακολουθήση η αστική τάξις με το κράτος της, εις βάρος των πειο επαναστατικών στοιχείων της τάξεώς μας και οι φιλοφρονήσεις προς τους προδότες του αγώνος, θα είνε μερικά απ' αυτά πολλά εξάπαντος δολώματα που η αστική τάξις θα μεταχειριστή για να διαφθείρη τον αγώνα της εργατικής τάξεως. Η αστική τάξις βεβαίως θα ευνοήση έναν μεταρρυθμιστικόν αγώνα και θα δεχθή εξάπαντος με χαρά και στα κοινοβούλιά της ακόμα τους ψευδοαντιπροσώπους των εργατών που θάνε διατεθειμένοι να κάνουν ένα μεταρρυθμιστικόν αγώνα, να σκύβουν τη ράχη τους και να γλείφουν τα κόκαλα που πετά η μπουρζουαζία. Για μας όμως όλα αυτά δε σημαίνουν τίποτα. Ισως θα βρεθούμε λίγοι για μια στιγμή. Ισως άλλοι πλανώμενοι εργάτες θα παρασυρθούν. Εμείς όμως θα προχωρήσουμε με την πεποίθηση ότι αυτά τα γεγονότα θ' ανοίξουν τα μάτια και των πειο πλανωμένων εργατών και ότι πολύ γλήγορα θα προεστεθούν και αυτοί στον αγώνα μας, στον επαναστατικό αγώνα... Ο πολιτικός μας αγών είνε αγών επαναστατικός. Αγωνιζόμαστε για τα Σοβιέτ και για την καταστροφή όλων αυτών των θεσμών και των κοινοβουλίων της αστικής τάξεως, νομίζουμε πως αυτός είνε ο αγών που πρέπει η εργατική μας τάξη να διεξάγη και έχουμε την πεποίθηση, που βγαίνει απ' αυτά τα γεγονότα, πως ο αγώνας μας αυτός θα θριαμβεύση και πως γρήγορα η κόκκινη σημαία των Σοβιέτ θα στηθή νικηφόρα σ' όλον τον κόσμο, απελευθερώνοντας οριστικά την εργατική τάξη. Αυτός είνε ο σκοπός των κομμουνιστών και έτσι εμείς αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα της εργατικής τάξεως».



Τα δύο τελευταία κείμενα τα πήρα από το 

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=21/10/2007&id=9022&pageNo=11&direction=1



Στα πρακτικά του ΣΕΚΕ στο πρώτο συνέδριο ανέφερε...

Λιγδόπουλος: "Η εργατική τάξη είναι η μόνη που έχει διεθνή συμφέροντα τα ίδια. Είναι συνεπώς η μόνη που μπορεί να έχει συμφέροντα τα ίδια. Και η κοινωνία αυτών των εθνών, η διεθνής εργατική οργάνωσης είναι η μόνη που μπορεί να επιβληθεί. Εάν αυτή δεν μπορέσει να επιβληθεί, κάθε ελπίδα από κάθε άλλη κοινωνία των εθνών είναι ουτοπία. Δεν πιστεύω να μας ρωτήσει κανείς τι μας βλάπτει. Σε εκείνον όμως που θα ρωτήσει, θα του πω. Φοβούμαι ότι μία διεθνής αστική ένωσης στο μόνο σημείο στο οποίο μπορεί και εξάπαντος να συμφωνήσει τελείως είναι το να επιβληθεί και να πολεμήσει κάθε εκδήλωση επαναστατικών κινημάτων στον κόσμο. Προσέξετε σύντροφοι, η κοινωνία των εθνών που μας υπόσχεται μπορεί να παίξει ρόλο ιεράς συμμαχίας. 

Άλλωστε βλέπετε την αρχή της κοινωνίας των εθνών καθαρά πια. Προσπαθεί να διαστρεβλώσει τους πολύ ελαστικούς αλήθεια όρους του Ουίλσωνος, την ελευθερία των θαλασσών, την ελευθερία των εθνοτήτων, προσπαθούν να κάνουν μυστικές τις συνεδριάσεις της ειρήνης. Και φανταστείτε η πρώτη πράξης της κοινωνίας των εθνών να είναι μια άγρια επέμβαση, όπως άλλως τε άρχισε ή πρόκειται να αρχίσει εναντίον της Ρωσικής Επανάστασης, εναντίον του ιερού αγώνος των Ρώσων και Γερμανών εργατών. Θέλει να δημιουργήσει Βαλκανική Ομοσπονδία σε συντηρητικούς όρους εναντίον της κοινωνικής επαναστάσεως που ολοένα ξαπλώνεται. Αυτή είναι η κοινωνία των εθνών. Συγκεφαλαιώνω, σύντροφοι. Νομίζω ότι η κοινωνία των εθνών που θα έχει αστούς που κήρυξαν τον πόλεμο, είναι ένας κίνδυνος, για την παρεμπόδιση της κοινωνικής επαναστάσεως. Νομίζω γι΄ αυτό έχουμε καθήκον να πολεμήσουμε αυτή την κοινωνία των εθνών και να τονίσουμε ότι μόνο η εργατική τάξις, που είναι η μόνη που έχει τα ίδια συμφέροντα μπορεί να είναι η ασφαλής για τον κόσμο κοινωνία των εθνών", (Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ. Πρακτικά, σελ. 76-77).

Αυτά....



21 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΑΝ ΤΑ ΟΥΜΠΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ...

Μωρέ δεν μας παρατάν αυτοί οι φανατικοί 

20 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟ 1933

Ξέρετε όσοι με παρακολουθείτε ότι βρήκα ούλα τα τεύχη σε μορφή ψηφιακή της εφημερίδας ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ των λεγομένων ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ....

Έχω βαλθεί και δακτυλογραφώ για να διασωθούν κείμενα και άρθρα από την εφημερίδα αυτή. Σήμερα θα σας δόκω δύο άρθρα για το Κυπριακό. Για μένα το Κυπριακό, όπως και χιλιάδες Έλληνες απετέλεσε την θρυαλίδα να πολιτικοποιηθώ... Μικρότερος των 13 στην δικτατορία ήμουν ένα παιδί που διάβαζε ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ, ΕΜΠΡΟΣ, ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ πήγαινα κατηχητικό, και ασχολιόμουν με την Βόρεια Ήπειρο... Όταν είδα τα γεγονότα του 1974 συνεταράχθην τα μάλα... Είδα την μάνα μου να γεμίζει το πλησταριό τρόφιμα. Ο πατέρας μου πήγε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ σε ένα σχολείο και κοιμόταν για τον φόβο αεροπορικής επιδρομής.... Συγγενείς πάγαιναν στην επιστράτευση.... Και η εισβολή των Τούρκων με συνετάραξε....Πέρασαν χρόνια για να κατανοήσω τι έγινε... Αλλά όλη η Ελλάδα κατά διαφόρους γενεάς πολιτικοποιούνταν για το Κυπριακό... Πέρα από μερικούς μπουρδολόγους καλοπερασάκηδες που λένε "δεν μας παρατάν οι Κύπριοι..." τους οποίους τους έχει η Ιστορία παρατημένους κάθε Έλληνας δονείτε με το κομμάτι εκεί κάτω των Ελλήνων.

Ας δούμε όμως τι έλεγε η αριστερά εκείνη την εποχή το 1933. Η αριστερά αυτή ήταν η εκτός ΚΚΕ αριστερά. Η εφημερίς τους ήταν ένα μαζικό όργανο τους. Πέρα τούτου υπήρχαν πολλά άλλα ιδεολογικά όπλα τους όπως το θεωριτικό τους έντυπο ο ΔΑΥΛΟΣ, εκδοτικοί οίκοι κλπ....  Η συζήτηση περιστροφόταν γύρω από τα καθήκοντα.... Οι αρχειομαρξιστές έλεγαν ότι καλό είναι το μάξιμουμ σύνθημα αλλά ανεπίκαιρο. Το καθήκον ήταν να βρεθεί ένα μεταβατικό σύνθημα που να κινητοποιεί τις μάζες στην πάλη τους... (κάτι μου θυμίζει με το σήμερα χαχα). Γιατί ναι όλοι θέλουμε μια κομμουνιστική κοινωνία αλλά υπάρχουν μεταβατικά συνθήματα που ικανοποιούν αυτή την ανάγκη...

Τες πάντων μπανήστε τα....






ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 1931 Έτος Β Αριθμ. Φύλλου 60


ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΟΑΓΡΟΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜ. ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ Κ-Κ-Ε
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΙ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Ένας μικρός λαός από 300 χιλιάδες αγωνίζεται αυτές τις μέρες εναντίον της ξένης τυραννίας. Κάτω από τη φτέρνα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, εκμεταλλευόμενοι από τους ντόπιους τοκογλύφους και ξένους καπιταλιστές, οι Κύπριοι εργάτες και αγρότες δεν βρήκανε άλλη λύση για να απαλλαγούν από τη πολιτική και οικονομική δουλεία παρά την ένοπλη εξέγερση.
Συνεπείς προς τα διδάγματα του Μάρξ και του Λένιν για τα εθνικά κινήματα των αποικιακών λαών και του δικαιώματος των εθνών και της χώρας μας ιδιαιτέρως πρέπει να τεθούν στο πλευρό των αγωνιζόμενων Κυπρίων εργατών και χωρικών και να αγωνισθούν να μπουν επί κεφαλής του αγώνος του. Κάθε ήττα του αγγλικού ιμπεριαλισμού είνε και ήττα της παγκόσμιας αντίδρασης.
Η Ελληνική αστική τάξη πιασμένη μέσα στην εξάρτησή της από το αγγλικό κεφάλαιο και δεμένη στο άρμα του αγγλικού ιμπεριαλισμού δεν τολμά να ενδιαφερθεί για τον κυπριακό απελευθερωτικό αγώνα. Εκτός τούτου κατά βάθος τα επαναστατικά μέσα που μεταχειρίζονται οι κύπριοι επαναστάτες προσκρούουν στην αντιδραστική της διάθεση γιατί βρίσκεται υποχρεωμένη να αναγνωρίσει την επανάσταση ως μόνο μέσο απαλλαγής απ’ τη δουλεία και να δώσει το δικαίωμα στην εργατική τάξη να μεταχειριστεί τα ίδια μέσα για να απαλλαγεί από τη κοινωνική σκλαβιά. Οι προσπάθειες των αστών που υποχρεώθηκαν απ’ τα γεγονότα να κινηθούν για το κυπριακό ζήτημα να ρίξουν τα βάρη στα όργανα του αγγλικού ιμπεριαλισμού και όχι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό  τον ίδιο είνε κωμική. Φυσικά οι άγγλοι εργάτες δεν έχουν καμμιά σχέση με τα όργια των άγγλων καπιταλιστών. Αλλ’ αυτοί σήμερα δεν έχουν το λόγο. Η αστική τάξη που κυβερνά σήμερα εμεταλλεύεται και τυρανεί τους κυπρίους εργάτες και αγρότες και τους άλλους αποικιακιύς λαούς.
Η Οργάνωση των Μπολσεβίκων Λενινιστών της Ελλάδος σας καλεί να κινητοποιήσετε τα κομουνιστικά κόμματα της Αγγλίας, της Ελλάδος και της Κύπρου για να βοηθήσουν και να καθοδηγήσουν τους αγωνιζόμενους Κύπριους εργάτες και χωρικούς, εναντίον του Βρεττανικού ιμπεριαλισμού. Επίσης και τα Κ.Κ. των άλλων χωρών πρέπει να ενδιαφερθούν για το ίδιο ζήτημα. Κάθε ενίσχυση στα εθνικά επαναστατικά κινήματα είνε κι ένα χτύπημα κατά της παγκόσμιας αντίδρασης που κυριώτερος εκπρόσωπός της είνε ο αγγλικός ιμπεριαλισμός, και δίδει νέα ώθηση για την επέκταση της εξεγέσεως των άλλων αποικιακών λαών.
Σύντροφοι του Κ.Κ.Ε.
Η Οργάνωσή μας σας καλεί να σχηματίσετε ενιαίο μέτωπο για να εργασθούμε για την ενίσχυση του αγώνα των εργατών και αγροτών της Κύπρου, για την ενίσχυση των προσπαθειών του Κομουνιστικού Κόμματος της Κύπρου, για την απαλλαγή τους από τον αγγλικό ζυγό, για την ελευθέρα αυτοδιάθεσή τους. Συγκεκριμμένα προτείνουμε να γίνει κοινή συγκέντρωση των δύο οργανώσεων οργανωμένη από μιά μιχτή επιτροπή, στην οποία να στιγματισθεί ο αγγλ. Ιμπεριαλισμός, η αντιδραστικότατη ελληνική μπουρζουαζία που αντιμετωπίζει σαν λακές του αγγλικού καπιταλισμού το απελευθερωτικό κίνημα των Κυπρίων και να διαδηλωθεί η θέληση των ελλήνων εργατών να αγωνισθούν υπέρ των Κυπρίων επαναστατών εργατών και χωρικών.
Η Οργάνωσή μας θα διαθέσει όλες της τις δυνάμεις για την ενίσχυση της προσπάθειας αυτής

Η Κεντρική Επιτροπή

Της Κομμ. Οργάνωσης Μπολσεβίκων – Λενινιστών (αρχειομαρξιστών) Αριστερή Αντιπολίτευση





ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Έτος Β Αρισθμός φύλλου 65

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 1931


ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΩΣΗ Ή ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ?

Πρώτη η Οργάνωσή μας, άμα εξερράγησαν τα γεγονότα της Κύπρου, ενδιαφέρθηκε για τον επαναστατικό αγώνα των Κυπρίων εργατών και φτωχών χωρικών και εκηρύχτηκε υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των και της απαλλαγής των από τον αγκλικό ιμπεριαλισμό. Εκάλεσε δε την Κ.Δ. να βοηθήσει με τα μέσα που διαθέτει το Κ.Κ. της Κύπρου εις δε το ΚΚΕ πρότεινε μια κοινή ενέργεια για την οργάνωση μιας κοινής συγκέντρωσης υπέρ των αγωνιζομένων Κυπρίων εργατών και χωρικών. Το Κόμμα καμμιά απάντηση δεν έδωσε. Η Οργάνωσή μας επωφελήθηκε από τη πρώτη ευκαιρία που της δόθηκε και στη συγκέντρωση που οργάνωσε η Φοιτητική Συντροφιά εξέθεσε τις απόψεις της και επρότεινε τις λύσεις που κατά τη γνώμη  της εξυπηρετούν περισσότερο τον αγώνα αυτό και την επανάσταση γενικά. Το ενδιαφέρον της αυτό για τους επαναστάτες της εκόστισε δύο θύματα που καταδικάστηκαν σε πολύμηνες φυλακίσεις και εκτοπισμούς από τα ελληνικά ταξικά δικαστήρια.
Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που αποτελεσε μιά αρχή την οποία αναγνωρίζουν οι κομμουνιστές στη περίπτωση των Κυπρίων, μπορεί να έχει δύο λύσεις « ή την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή την αυτονόμησή της σε μιά Κυπριακή αστική δημοκρατία των εργατών και αγροτών της Κύπρου».
Η λύση της Ένωσης που προπαγανδίζουν οι αστοί της Ελλάδας και της Κύπρου είναι λύση αστική. Θα έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των Ελλήνων και Κυπρίων αστών, την αύξηση της αγοράς κατανάλωσης της Ελληνικής βιομηχανίας και της τραπεζιτικής επιρροής. Όσον αφορά τους εργάτες και τους αγρότες της Κύπρου θάχει αύξηση φόρων, στράτευση, συνέχιση της τοκογλυφικής σκλαβιάς και τη διατήρηση των τσιφλικιών. Πάνω απ’ όλα την επιβολή της ελληνικής αστικής τρομοκρατίας, που εφαρμόζεται εδώ, και πάνω στους Κυπρίους. Ιδιαιτέρως για τη Κύπρο η βία θάναι μεγαλύτερη, γιατί οι Κύπριοι θάχουνε ήδη τις επαναστατικές τους παραδόσεις και δεν θα αναγνωρίζουν στο μέλλον την ελληνική βία.
Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε εποχή που η αστική της τάξη της έπαψε πιά να είναι επαναστατικός παράγων προόδου και έχει γίνει αντίδραση, θα αποτελέσει το θάνατο του επαναστατικού κινήματος της Κύπρου. Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να υιοθετήσουν μια τέτια λύση και μάλιστα να τη συστήσουν στους Κυπρίους εργάτες και αγρότες.
Η λύση της αυτονόμησης είναι εκείνη που ανταποκρίνετε περισσότερο προς την κατάσταση και θα εξυπηρετήσει περισσότερο την επανάσταση  των Κυπρίων γενικώτερα. Η λύση της αυτονομίας είνε από μαρξιστικής άποψης η μόνη επαναστατική, ενώ η ένωση είναι εξυπηρέτηση της αντεπανάστασης.
Μπροστά σε μια αστική δημοκρατία που θα διαδεχθεί την αγγλική κυριαρχία θα τεθούν προς λύση όλα τα δημοκρατικά προβλήματα μοίρασμα τσιφλικών, ακύρωση των τοκογλυφικών χρεών, πολιτικές ελευθερίες, εφτάωρο, βελτίωση των όρων εργασίας των εργατών, αύξηση μεροκάματου, ίσα πολιτικά δικαιώματα στους άντρες και γυναίκες. Απέναντι μιας κυπριακής μπουρζουαζίας αφισμένης στον εαυτό της το ειδικό βάρος των εργατών και αγροτών της Κύπρου θάναι μεγαλύτερο. Οι επαναστατημένοι κύπριοι εργάτες και αγρότες θα μπορούσαν να θέσουν με μεγαλείτερες πιθανότητες επιτυχίας τις απαιτήσεις τους για το μοίρασμα της γης, την ακύρωση των χρεών, το το εφτάωρο, αύξηση μισθού κλπ. Ο αγώνας για τις απαιτήσεις αυτές θάχει ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση των τάξεων στη Κύπρο, τη μεταβολή της κυπριακής μπουρζουαζίας σε αντιδραστική και την απόσπαση των εργατών και φτωχών χωρικών απ την επιρροή της και μια κλίση προς τα αριστερά. Η αυτονομία, υπό τη μορφή μιας αστικής δημοκρατίας, θάναι ένας σταθμός μιάς εξέλιξης που θα καταλήξει στην Σοβιετική Κυπριακή Δημοκρατία.
Για την επιτυχία όλων αυτών των επιδιώξεων των εργατών και φτωχών χωρικών της Κύπρου και τη μετατροπή της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε κοινωνική είναι απαραίτητο ένα Κ.Κ. με ξεκαθαρισμένες αντιλήψεις, απαλλαγμένο από τη σταλινή σύγχιση και στηριζόμενο στη μαρξιστική – λενινιστική γραμμή.
Το Κ.Κ. αυτό πρέπει α αγωνισθεί επί κεφαλής των εργατών και φτωχών χωρικών για την εκδίωξη των Άγγλων από την Κύπρο και κατόπιν για μια Αυτόνομη Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στην οποία θα τεθούν προς λύση οι απαιτήσεις των εργατών και των φτωχών χωρικών εφτάωρο, αύξηση μισθού, βελτίωση συνθηκών εργασίας, μοίρασμα γης, ακύρωση χρεών τοκογλυκικών και προς τους ξένους ομολογιούχους, πολιτικά δικαιώματα στους άντρες και τις γυναίκες, εξοπλισμό του προλεταριάτου. Αγωνιζόμενο για την ικανοποίηση των οικονομικωών και πολιτικών απαιτήσεων των φτωχών στρωμάτων, το ΚΚΚ θα προσπαθεί διαρκώς να οξύνει τις αντιπαραθέσεις, να απαλλάξει τις μάζες από την αστική επιρροή, να δώσει στην κυπριακή επανάσταση κοινωνικό περιεχόμενο. Η κυπριακή μπουρζουαζία θα βρεθεί σε αντίθεση με τις μάζες και σε αδυναμία να τις ικανοποιήσει θα στραφεί εναντίον τους θα ζητήσει τη συμμαχία μιας άλλης μπουρζουαζίας κα θα προδώσει τον αγώνα, εφόσον οι τάσεις των εργατών και χωρισκών γίνουν έκδηλες ενωρίς δεν αποκλείεται καθόλου η περίπτωση του συμβιβασμού της Κυπριακής μπουρζουαζίας με τον Αγγλικό ιμπεριαλισμό υπό ωρισμένα ανταλλάγματα και με ευρύτερο δικαίωμα των Κυπρίων αστών να εκμεταλλευθή τους κυπρίους εργάτες και φτωχούς χωριάτες.
Όταν οι εργαζόμενες μάζες αντιληφθούν με την ίδια τους τη πείρα ότι η αστική δημοκρατία δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους, τότε θα μπορέσει να τεθεί, ως σύνθημα πραγματοποιήσιμο, το σύνθημα της Σοβιετικής Δημοκρατίας, που τώρα μονάχα ως σύνθημα ζύμωσης μπορεί να χρησιμεύει. Το να ρίχντεται το σύνθημα της Ανεξάρτητης Σοβιετικής Κύπρου σήμερα ξεκάρφωτα, ως κάτι που πρέπει να εφαρμοσθεί άμεσα, αυτό δίχνει την ανικανότητα των σταλινικών να διαπιστώσουν μια κατάσταση, να ρίξουν τα συνθήματα που ανταποκρίνονται περισσότερο προς τις απαιτήσεις των μαζών. Δείχνει τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω την έλλειψη του συναισθήματος της ευθύνης που έχει το ΚΚ απέναντι της επανάστασης. Σήμερα το σύνθημα της Σοβιετικής Κύπρου όπως το ρίχνουν οι σταλινικοί, χρεωκοπεί γιατί δεν υπάρχει προετοιμασμένο το έδαφος για να καρποφορήσει και να ριζώσει.
Μια συνεπής κομμουνιστική Οργάνωση δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει μια πραγματικότητα, να υπολογίσει τις διαθέσεις που αντανακλά σ’ αυτή στη ψυχολογία των εργαζομένων μαζών κινώντας απ’ αυτό θα ρίξει συνθήματα κατάλληλα και θ’ ανοίξει μπροστά στους επαναστατημένους μια μαρξιστική προοπτική.
Αυτά είνε τα καθήκοντα που τίθενται μπροστά στο ΚΚΚ, το οποίο πρέπει να ενισχυθεί απ’ όλα τα ΚΚ της ΚΔ και ιδιαίτερα από το ΚΚΕ και το αγγλικό ΚΚ. Από την ικανότητα του ΚΚΚ και τη βοήθεια της ΚΔ θα εξαρτηθεί εαν η αστική δημοκρατική επανάσταση της Κύπρου θα μετατραπεί σε Σοβιετική δημοκρατία, σε κοινωνική επανάσταση.
Οι Μπολσεβίκοι Λενινιστές προτείνουν στο ΚΚΚ να αγωνιστεί πάνω στις γραμμές που υποδείξαμε παραπάνω. Είνε ο μόνος τρόπος για την επιτυχία του συνθήματος της Κυπριακής Σοβιετικής Δημοκρατίας

19 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ ΦΘΙΝΟΥΣΑΣ ΟΠΩΡΑΣ.......

1) Η σκέψη μου είναι στο συνδικάτο του στρατού της Πορτογαλίας, που όσο και αν το ζηλεύουν ορισμένοι "αμετανόητοι", παραμένει αριστερό, κοντά στον λαό και ΕΓΓΥΗΤΗΣ των απομεινάντων κατακτήσεων της επανάστασης των γαρυφάλλων...
Άστραψαν και βρόντηξαν οι στρατιωτικοί καλώντας τον κυβερνήτη να παραιτηθεί και να τζάσει από την χώρα....
Τους καλεί μάλιστα το Σάββατο και στις διαδηλώσεις με τον λαό. Θυμάστε βρε τότε.... στα προιστορικά τα χρόνια που ρίξανε τον Σαλαζάρ (ωρέ θυμάμαι καλά;) και στα όπλα τους και τα τανκς ο λαός έβαζε τα λέλουδα ; ομολογώ ήμουν 13 τότε.... Τι να θυμάμαι σχεδόν τίποτα... Ούτε ανάλυση έχω να κάμνω....
Ρε ανάθεμα την ώρα... πόσα χρόνια πριν....



2) Ο λόγος για τον Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή και τον Πάργαλη.... Να μην ξεχνάμε ότι ζουλεύοντας και ένας Πατριάρχης εκείνη την εποχή πήρε το όνομα και δαύτος του Μεγαλοπρεπή... Ήταν η εποχή της ακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.... Πήραν σκλάβο ένα πανέμορφο αγόρι από την Πάργα της Ηπείρου.... Τεφαρίκη, Άδωνις.... Με τα πολλά έγινε ένα ωραιότατο ζευγάρι ο κος Πάργαλης με τον Σουλειμάν... Δεν τα λέω εγώ με το συμπάθειο.... Στο ωραιότατο blog που παρακολουθώ κάτω κάτω.... θα τα βρείτε.....http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/ . Το blog φυσικά παραμένει διακριτικό και δεν μας λέει ποιός ήτο ο επιβήτορ και ποιός ο παθητικός, αλλά αυτά είναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ μπούρδες.... Χάρηκαν τα αγόρια τον έρωτά τους και σιγά μην μας κόφτει εμάς... Ένα Ελληνόπουλο και ένας Οθωμανός στο σαράι στα ωραιότατα πέπουλα.... Μια χαρά... Και μην ακούσω μπούρδες περί αποστασίας.... Είπαμαι αγόρια και κορίτσια τότε δεν υπήρχαν δαύτα όλοι τουρλού τουρλού ήταν.... Οπότε διαβάστε το blog και μην ταράζεστε....


3) Φράγκα παιδί μου δεν υπάρχουν.... Ποιός άθλιος τα μάζεψε;




Πόσα έχουμε ξεχάσει.... ΖΗΤΩ ΣΤΟΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΛΑΟ









17 Σεπτεμβρίου 2012

Υπόκλησις... Μαρία Κάλλας

Δεν υπάρχουν λόγια...

κλάψτε γελάστε αισθανθείτε την μαγεία της φωνής της....




ποτέ δεν έβαλε τις πίκρες τις που αρκετές τις έδωσαν στην ΑΘήνα













ας ευχηθούμε να αναδείξουμε στην Λυρική μας σκηνή ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗ νέα αστέρια

09 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΕΚΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ(1483-1567) της Κας Ελισάβετ Α. Ζαχαριάδου

Δόξα να έχει ο γιαραμπής (δηλ. ο θεός φράση που έλεγε ο παπούς ο Μανώλης και η Μαριγούλα η γιαγιά) στο ιντερνετ μπορείς να βρεις μαργαριτάρια...

Τυχαία διάβασα πριν μήνες αυτό το εξαίρετο βιβλίο και έμεινα κατ' ενθουσιασμένος.

Θα το βρείτε ΤΖΑΜΠΑ στην σελίδα


http://www.scribd.com/doc/71945024/Δέκα-τουρκικά-έγγραφα-για-την-Μεγάλη-Εκκλησία


προτείνω να πάτε να το αγοράσετε φυσικά και να το έχετε στην διάθεσή σας ανά πάσα στιγμή. Φυσικά και μια εκτύπωση ψηφιακή με ωραίο χοντρό εξώφυλλο κάτι θα έκανε αλλά το βιβλίο είναι βιβλίο....

Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και με βρίσκει η γραφή της γοητευμένο. Πως θα γινόταν αλλιώς... Η πρώτη έδρα Τουρκολογίας (με τον κο Δημητριάδη ;;;) στα Ελληνικά ΑΕΙ.

Το παρών βιβλίο της περιγράφει πάρα πολλά θέματα και αποτελεί πηγή πληροφοριών, γνώσεων και διασαφινήσεων...

Λϊγο πριν την άλωση της Πόλης, οι συζητήσεις ανάμεσα στους Βυζαντινούς, η άλωση και η επανίδρυση του Πατριαρχείου....

Ε διάβολε τι άλλο θέτε ; Τον ουρανό με τα άστρα ;

Για στρωθείτε στην μελέτη... Δεν αρκεί μόνο το σήριαλ του Μεγαλοπρεπούς... Θέλει μελέτη το πράγμα....

Άιντα γιαβρί μου.... στρώστε κώλο




08 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ για μια παραδωσιακή ζωή στην μορφή και την ουσία.......

Σήμερα που όλα είναι σκεπασμένα από το μαύρο σύννεφο της καταστροφής, ένα νέο κίνημα γεννιέται....


Σκοπός είναι ένας να αντιταχθούμε στους ΦΡΑΓΚΟΥΣ, στους ΠΑΠΙΚΟΥΣ τους ΔΥΤΙΚΟΥΣ και να υψώσουμε μια γραμμή άμυνας απέναντι στους ΑΝΑΤΟΛΙΖΟΝΤΕΣ αυτούς που θέλουν επιστροφή στην ανατολική νεοΟθωμανική σκλαβιά...


Μέσα μας είναι τα πάντα.... Ένα μικρό διακριτικό ρούχο από τους αγώνες του λαού μας.... Ένα Καλαματιανό μαντήλι, ένα ζευγάρι παπούτσι Σκυριανό, μια Κρητική μπότα. Δεν θέλουμε να γίνουμε καρικατούρες. Δεν θέλουμε να φοράμε στολές, ούτε να γίνουμε τσολιάδες. Θέλουμε να τονίσουμε την διαφορά μας, διακριτικά. Να αλληλογνωριζόμαστε. Να χαίρετε το φιλοκάρδι μας...


Εσύ που συναντάς κάθε μέρα χιλιάδες ανθρώπους πως θα γνωρίσεις τους αδελφούς σου αν δεν υπάρχει ένα μικρό σημάδι ;


Βαρεθήκαμε τους σπουδασμένους από την Αλλοδαπή.... Αυτούς που μας μιλάνε λιγούρικα για τας Λόνδρας και τας Υόρκας... Που μας κατσικόνονται υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι στα τελειώματα τους από τις "σπουδαίες" καριέρες τους...


Βαρεθήκαμε τις ύπουλες κρυμμένες σκιές..... που αναπολούν την Οθωμανική αυτοκρατορία....


Δεν γουστάρουμε άλλο πλέον τους προσκυνημένους στους Φράγκους τους Γερμανούς που μια ζωή καταστρέφουν την χώρα μας.... ΤΑ ΘΕΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ....


Θέμε να μην ντρεπόμαστε να ακούμε ότι γουστάρουμε.... Θέμε να πάψουν οι καλλιτέχνες να μιμούνται τους έξω επιτυχημένους....


Θέμε τα τραγούδια τους να είναι καθαρά και γάργαρα και να είναι ΜΑΝΙΧΑΙΣΤΙΚΑ....


Θέμε να παραλύουμε στην τέχνη ή να κλαίμε.... Βαρεθήκαμε τα γκρί.... Εμπρός μας επιβάλλετε να ανοιχτούν δύο δρόμοι.... Το ΓΑΛΑΖΙΟ και το ΘΥΜΑΡΙ... Σε αυτό δεν υπάρχει σκόντο.... Η ρίγανη και το δυόσμο, η μαντζουράνα και ο τραχανάς είναι τα όπλα μας.... Το χύμα ενάντια στο συσκευασμένο.... Ο τενεκές λάδι ενάντια στα ράφια των πολυεθνικών...


Δεν είμαστε πατριδοκάπηλοι. Δεν είμαστε αυθεντίες ... Δεν ζητάμε μικροαστικές ευδαιμονίας στις μικρές κοινότητες.... ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΤΑ θα διαμαρτυρηθούμε στην μορφή και μετά βλέπουμε τι θα γίνει....


Το κίνημα είναι εν εξελίξει... Πρώτη στάση η ενδυμασία.... Στο ταξίδι αυτό ενάντια στους σκλάβους των ΦΡΑΓΚΩΝ και των ΠΑΠΙΚΩΝ υψώνουμε μια ενδυματολογική παρέκκλιση διακριτική και άψογα αισθητικά.... Βρες όμορφη γυναίκα τι σου ταιριάζει... Ένα μαντήλι κίτρινο στα μαλλιά σου ; Ένα φλασκί ξύλινο γεμάτο γάργαρο νερό στους ώμους σου ;
Βγες με αυτό κορίτσι, νιά, γερόντισσα.... Μην ντραπείς.... ΝΤΡΟΠΗ στους προσκυνημένους....


Και συ αγόρι γυμνασμένο ντύσου όπως λαχταράς αλλά βάλε κάτι από τα παλαιά... Ένα ζωνάρι πχ αντί για ζώνη.... ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ....


Όταν διαλέξαμε το σαρίκι αντί την τιάρα ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ... Στα 1821 λευτερωθήκαμε αλλά μας πούλησαν ξανά στους ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ.... Σήμερα μπορεί να τους διώξουμε όλους......




Εμπρός μας ανοίγετε μια θάλασσα από ευκαιρίες.... Άδραξε τις ευκαιρίες καλλιτέχνη, διανοούμενε, απλέ άνθρωπε.....


Πρόγονοί μας ήταν η Κωχ, ο Γκλέζος, τώρα ήλθε η ώρα να πάμε στα ουράνια.....


Το κίνημά μας δεν δίνει γραμμή.... Είναι αυτοκαθοριζόμενο.... Κάθε σέχτα είναι απολύτως εντός του πλαισίου... Μια ομάδα ντυμένη σαν τσολιάς ή σαν Σκυριανός ή σαν Καλύμνιος δεν θα μας καθορίσει αλλά δεν θα μας συναρπάσει.... Ξαναλέμε όχι ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΕΣ....


Δεν θα ακούμε ολημερίς δημοτικά τραγούδια... Δεν θα αρνηθούμε τα πισι.... Δεν θα γίνουμε γραφικοί κοσμοκαλόγεροι... Θα γίνουμε ότι θέλουμε ο καθείς και όλοι μαζί αν είναι δυνατόν αλλά μπορεί και όχι...


Δεν υπάρχει δρόμος...... Η Δύση είναι εχθροί μας.... Η ανατολή μας θέλει στην αγκαλιά της σαν απολωλός τέκνον της.... Εμείς θέλουμε όμως τα πάντα.... Ποια είναι αυτά ;


Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου..... Ας φυσήξουν οι κραυγές και οι ανάγκες μας.... Τίποτα δεν σταματά τα εννιά μπωφόρ στο μανιασμένο Αιγαίο.....




ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ συνδιαμορφωτή του μέλλοντος....












ΔΙΑΔΩΣΑΤΕ ΤΟ.....

04 Σεπτεμβρίου 2012

ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ Ιστορίαι μετάφραση Βενιζέλου...

Έχουν περάσει χρόνια πολλά που είχα διαβάσει το πραγματικό αριστούργημα του Θουκιδίδου το οποίο είναι φωτογραφική ανατύπωση της έκδοσης από την Αγγλία  σε έκδοση ΣΜΥΡΝΙΟΤΑΚΗ και μετάφραση Ε. Βενιζέλου.
Πράγματι ο εργάτης λιθογράφος Γ. Βερούχης μου είχε πει τότε.... " Όποιος δεν το έχει διαβάσει αυτό το έργο (μαζί με ορισμένα άλλα που μου ανέφερε τότε) δεν έχει διαβάσει τίποτα...". Όντως τότε πριν από δέκα χρόνια το είχα αγοράσει και θυμάμαι εκείνη την άνοιξη σαν σήμερα...  Δεν υπήρχε τότε τίποτα άλλο... Εγώ και το βιβλίο... Το είχα ρουφήξει κυριολεκτικά...
Φέτος κάτι με οδηγούσε επειγόντως στο ξαναδιάβασμά του.... Είναι η ατμόσφαιρα που μυρίζει πλανητικός μπαρούτι... Είναι η απόλυτη ανάγκη να επαναβεβαιώσω ότι οι αγώνες, οι πόλεμοι, οι διαμάχες αποτελούν μια υψηλή ΤΕΧΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.... Και το επαναδιάβασα... Εξιστορεί, τον ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΌ ΠΟΛΕΜΟ ή για να κυριολεκτίσουμε την πάλη ανάμεσα στην ολιγαρχία και την δημοκρατία των Αθηνών και όχι μόνο...

Πράγματι, ποιος άνθρωπος μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του στοιχειωδώς επαρκή αν δεν έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο ; Φυσικά ευτυχής θα είναι όποιος διαβάζει αρχαία Ελληνικά... Αλλά εμείς οι μη γνώστες χάρη στην εκπληκτική μετάφρασή του το απολαμβάνουμε...
Ποιος άνθρωπος που διάβασε αυτό το έργο από την μετάφραση του Ε. Βενιζέλου δεν γοητεύτηκε και δεν στοχάστηκε ; Γιατί αυτή η μετάφραση δεν έχει ΟΥΔΕΝΑ χάσμα. Καμιά κοιλιά. Είναι μια μετάφραση ΠΟΛΥΒΟΛΟ. Κανένα καλλωπιστικό λούστρο αλλά μια επιστημονική πένα από ένα πολιτικό τον οποίο φυσικά τον εχθρεύομαι για τα δεινά που επέφερε στον Ελληνικό λαό αλλά θαυμάζω για την μεταφραστική δεινότητα του...

Δεν θέλω να πω φανφάρες.... Όποιος δεν το έχει διαβάσει κυριολεκτικά κατά την γνώμη μου στερεί από τον εαυτό του ΤΟ ΠΑΝ.... Γιατί θα χάσει την οξεία πάλη ως το άκρατο τέλος ανάμεσα στα κοινωνικά καθεστώτα. (τότε ανάμεσα στην ολιγαρχία και την δημοκρατία). Θα παρακολουθήσει τις συνέπειες του αγώνα είτε στην πολιτική είτε στον πόλεμο.... Θα κατανοήσει τις κινήσεις των μαζών, θα καταλάβει γιατί υπάρχουν εξεγέρσεις και αγώνες ως τον θάνατο.  Θα κατανοήσει ότι οι κοινωνικοί αγώνες είναι που διατηρούν τα καθεστώτα...

Εύχομαι τα μόρια του κορμιού μου να μου επιτρέψουν στην επόμενη δεκαετία να το ματαδιαβάσω....