Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΕΩΣ Ή Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΒΟΛΙΔΟΣ.....

Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε..... Κατά το 2006 μια αστραπή βολιδούχα κυρίευσεν τον νουν μου.... Ώρες ώρες επιστρέφει λάγνα και θεμιτή...  Αντιστέκομαι...




ΤΖΟΝΑΘΑΝ...


Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πίλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι Δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιερομόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??


Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουληκιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γιαλό με φουσκωμένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.


Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...


Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

Ένα ένα...

Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΑ 

Ευχαριστώ για όλα....

Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???

ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ

Μέλλον δια του παρελθόντος...

Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη πρωτογόνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβησε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείναντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...

Αφιερωμένο στους 300.000 διωκόμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ

ΜΑΓΕΙΡΙΚΉ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...

Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν

Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντας είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απωλέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαΐδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσαι... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρεις
μην φοβάσαι θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάριασμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....

Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδώνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...

Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....

Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποίημα... Μετά έκλεινα το πισι και άκουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΈΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :