ποιήματα....

Ενότης Α...!!!! οι φίλοι.....
Ωχχχχχχχχχχχ
Οι φίλοι....
Ο φίλος, στον θρόνο του κοιμάται,
για να τον δεις, το Boeing σου χρονολαύλωσε,
στο Τσιμπουτί.
Μεμια μιγάδα, σουρτούκα, Χιώτισσα θαρρώ πως είτανε.
Μαζί, είχαμε ζήσει τα πάντα.
Πλούτη, ανεμελειά.
Τέτοια φιλία πως κατέρευσε,
τέτοιοι όρκοι προδώθηκαν...
Είχαμε ορκιστεί μετά τον τσακωμό...
Οκτώ drambui, χώρισαν την φιλία από το μίσος,
όσο να πεις Ναυουλχοδωνόσωρ, χάθηκε, πάει.
Τώρα, μόνος στην ζήση, περπατώ, αγωνιώ,
τα βαθύτερα μυστήρια του μηδέν,
αδυνατώ να βρω, γιατί έφυγες φίλε στο αλλαργινό ταξίδι;
Τι σου έκανα, χάθηκε η στέρεη φιλία πάει,
νέους φίλους θε να βρω, στο τίποτα βαλμένους,
να πέφτουν, να σωριάζονται,
να κατακρυμνίωνται,
τέτοιους ναι τέτοιους ,
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ