Δεν είμαι Κύπριος ούτε Ομόνοια αλλά την αγαπώ...

Είμαι Παναθηναικός από μκρός και ψάχνοντας κάτι στο νετ... είδα πράγματα και θαύματα για το Κυπριακό ποδόσφαιρο... Είδα τους ψευτοελληναράδες του ΑΠΟΕΛ και έφριξα... Γι αυτό σας αφιερώνω την ιστορία της ομάδας που συμπάθησα από την Κύπρο την ΟΜΟΝΟΙΑ ....



Κανονική
ΙΟΥΝΙΟΣ 1948: Ένα λαμπρό ορόσημο στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Είναι η εποχή που μερικοί ηρωικοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο ΑΠΟΕΛ δεν ανέχθηκαν τον εξευτελισμό και προχώρησαν με μερικούς άλλους δημοκρατικούς ανθρώπους στην ίδρυση της Ομόνοιας, ενός σωματείου που έμελλε να εξελιχθεί και να γίνει απο τα μεγαλύτερα της Κύπρου.
Ολόκληρο το 1948 ήταν το έτος αθλητικών ανακατατάξεων στην Κύπρο. Ήταν η χρονιά που η ίδρυση νέων σωματείων έγινε κάτι περισσότερο απο αναγκαία.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε το δράμα του εμφύλιου πολέμου και τα πολιτικά πάθη βρισκόντουσαν σε έξαρση. Δυστυχώς η κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό, κατά τρόπο μάλιστα παράδοξο και αψυχολόγητο.
Η πολιτικοποίηση του αθλητισμού απο τους «αθλητικούς εκείνους παράγοντες» οι περισσότεροι των οποίων ασχολούνταν με την πολιτική «!», είχε σαν στόχο την υποταγή των προοδευτικών αθλητών, με την καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους, η ακόμη και την εκδίωξη τους απο τα διάφορα σωματεία.
Ζήτησαν απο τους αθλούμενους αυτοί οι... «αθλητικοί παράγοντες» να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους, εγκατάλειψης της δημοκρατικής ιδεολογίας τους και πλήρους υποταγής.
Ο εκβιασμός τους φανερός. Η αθλητική ιδέα επλήττετο καίρια και ανεπανόρθωτα. Αυτοί που ασχολούνταν με τον αθλητισμό για δικούς τους σκοπούς, παρέσυραν και τους άλλους που ουσιαστικά δεν ήθελαν την πολιτικοποίηση του αθλητισμού, σε μια προσπάθεια κακοποίησης και καταστροφής των αθλητικών αξιών.
Η προσπάθεια τους όμως απότυχε παταγωδώς.
Οι περισσότεροι απο τους προοδευτικούς αθλητές και ποδοσφαιριστές δεν υπόκυψαν στον εκβιασμό. Με περηφάνια, θάρρος και γενναιότητα δεν υπόγραψαν τις «δηλώσεις», με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν και να αποχωρήσουν απο τα σωματεία.
Μεσα απο αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε η ανάγκη για ίδρυση νέων σωματείων, τα οποία θα εξασφάλιζαν στους αθλητές τους καθαρά αθλητικές συνθήκες άθλησης.
Έτσι βλέπουμε τον Φεβρουάριο του 1948 να ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα, τον Απρίλιο η Αλκή, τον Μάϊο ο Ορφέας και τον Ιούνιο η Ομόνοια.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Mε το ξεκίνημα η Oμόνοια βρέθηκε υποχρεωμένη να φτιάξει την ποδοσφαιρική της ομάδα. Kαι να πώς δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας: Oι πρώτοι άσσοι που στελέχωσαν το «τριφύλλι» ήσαν οι Tσιαλής, Λυμπουρής, Γωγάκης, Σκαλιώτης και Kαρυόλου που εγκατέλειψαν το AΠOEΛ, οι Xαμπής και Tικράν που έφυγαν από την EΠA, οι Xατζάκ, Pομπέρ, Kιλίς, που ομαδικά προσχώρησαν στην Oμόνοια από το σύλλογο «Φίλοι Aρμενίας». Mαζί μ' αυτούς πολλοί νέοι παίκτες, όπως οι Λιονταρής, Ψύλλος, Γιωρκάτζης, Γερτζανίκ, Aμπίκ και άλλοι, σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά τα πρώτα βήματα του σωματείου, πύκνωσαν τις γραμμές της.
H πρώτη ενδεκάδα ξεκίνησε τις προπονήσεις χωρίς τεχνικό ηγέτη, αλλά μόνοι τους οι παίκτες, με εκ περιτροπής υπευθύνους τους Tσιαλή, Λυμπουρή και Tικράν, έκαναν όλς τις αναγκαίες προπονήσεις. Kαι όλοι τους ήσαν συνεπείς προς τις αθλητικές τους υποχρεώσεις, γιατί μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, υπήρχε και η λατρεία για την Oμόνοια την οποία ήθελαν ν' αναδείξουν και να την κάνουν μεγάλη και σεβαστή και στους φίλους και στους αντιπάλους αλλά και σ' όλη την Kύπρο. Oι στόχοι τους ήσαν ευθύς εξ' αρχής υψηλοί. Ήθελαν να διαδραματίσουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ομάδας. Kαι η θέληση και το πάθος για μια μεγάλη Oμόνοια επεκράτησαν. Kαι η Oμόνοια ανδρώθηκε, γιγαντώθηκε κι' έγινε μεγάλη με πελώρια έκταση που σήμερα καλύπτει όχι μόνο τον κυπριακό ποδοσφαιρικό χώρο αλλά και έγινε πασίγνωστη στην Eυρώπη.
Oι προπονήσεις γίνονταν κατά τα ξημερώματα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις τ' απογεύματα. Oι πρώτες προπονήσεις γίνονταν κάτω από το τείχος παρά τον σημερινό Δημοτικό Kήπο, κοντά στο άνοιγμα Kολοκάση, στα σημερινά γνωστά γήπεδα του Γυμνασίου.
Oι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έκαναν τον φροντιστή, οι ίδιοι ενδιαφέρονταν για τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, για την στολή τους, για κάθε τι που είχε σχέση με τις προπονήσεις και την ομάδα.
H Oμόνοια πρωτοεμφανίστηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο της Kύπρου στις 31 Oκτωβρίου 1948 με την αλησμόνητη εκείνη πρώτη συνάντηση στο «Γκόουλ» ενώπιον φιλάθλων με αντίπαλο τον AMOΛ Λεμεσού. H εμφάνιση της ομάδας του «τριφυλλιού» ήταν μεγαλειώδης και εντυπωσιακή και επεβλήθη με σκορ 5-1. H πρώτη παρουσία της Oμόνοιας έκανε αίσθηση. Όλοι μίλησαν για τη νέα μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας κι όλοι τους με αισθήματα ικανοποίησης κι αγαλλίασης ένιωθαν περηφάνεια και υπέρμετρη χαρά γιατί οι κόποι και οι μόχθοι τους υλοποιήθηκαν και αξιοποιήθηκαν πλήρως. Για την ιστορία αναφέρουμε την πρώτη σύνθεση της Oμόνοιας στον ιστορικό και νικηφόρο αγώνα της προς την AMOΛ 5-1.
• Παναγιώτης Tαλιάνος (τερματοφύλακας)• Aνδρέας Kαρυόλου (δεξιός οπισθοφύλακας)• Xαμπής Φιλίππου (αριστερός οπισθοφύλακας)• Aγησίλαος Tσιαλής (δεξιός χαφ)• Tικράν Mισιριάν (σέντερ χαφ)• Γωγάκης Kαραγιάννης (αριστερός χαφ)• Kιλίς Mπετικιάν Σαρκίς (έξω δεξιά)• Xατζάκ Mπαλατονί (μέσα δεξιά)• Tάκης Σκαλιώτης (κεντρικός κυνηγός)• Pομπέρ Kονστανιάν (μέσα αριστερά)• Kώστας Λυμπουρής (έξω αριστερά)
Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσης της η Ομόνοια μαζί με μερικά άλλα σωματεία δημιούργησαν την Κυπριακή ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΚΕΠΟ) και διοργάνωσαν ξεχωριστά πρωταθλήματα από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Στα πρωταθλήματα της ΚΕΠΟ η Ομόνοια αναδείχθηκε τέσσερεις φορές πρωταθλήτρια (1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52) και πέντε φορές κυπελλούχος (1949-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52, 1952-53).
Με την ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου, το 1953, η Ομόνοια εντάσσεται στη δύναμη της ΚΟΠ ως ομάδας Α' Κατηγορίας και από τότε έχει να επιδείξει πολυάριθμες επιτυχίες τόσο στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ όσο και σε διεθνή πρωταθλήματα.


είναι φυσικά κλεμμένο από το σιτε τους .....