THN KYΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΒΕΡΟΥΧΗ στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Συμπληρώνονται 40 μέρες από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής επαναστάτης Γιάννης Βερούχης.

Η σύντροφός του Ματίνα και η οικογένειά του καλούν τους συντρόφους και φίλους του Γιάννη Βερούχη να ανταμώσουν στη μνήμη του την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 11 π.μ. στο Ξενοδοχείο Τιτάνια.

Θα είμαστε εκεί για να τιμήσουμε τη μνήμη του.


Αυτά έκλεψα από το σιτε του ρεσάλτο... Μου είπαν ότι την Κυριακή έχουμε 40 ημέρες απουσίας...
Μα είναι δυνατόν? Έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης?? Έφυγε?? Σαν σήμερα θυμάμαι...
Θυμάμαι στην Ασκληπιού... Μου έλεγε εδώ ... ακρατ ... ήταν το καφενείο που βρίσκονταν κάθε ημέρα Ο Σταύρος και κανόνιζε τις πολιτικές εργασίες του...
Μια ημέρα περπατούσαμαι μαζί στην Πανεπηστημίου... μου λέει βλέπεις εδώ? τι του λέω... εδώ μου λέει ήταν το καφενείο ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... Κάθε βράδυ στις 11 το βράδυ όλοι οι αρχειομαρξιστές 1500 νοματαίοι και βάλε έδιναν ραντεβού τηλεφωνικό... Πήγα κάποτε στο Ρέθυμνο και είδα ένα καφέ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... συγκινήθηκα...
Μου έλεγε τόσα πράγματα που τα ρούφαγα σαν σφουγγάρι... Θυμάμαι την αστεία ιστορία στα Χαυτεία... Ήταν ένα ραυτάδικο το είχε ένας αρχειομαρξιστής έξω από το κόμμα... Λίγο παραμυθάς... Πήρε απόφαση το κόμμα... Όλα τα μέλη απαγορεύετε να πηγαίνουν εκεί... Γιατί βρε Γιάννη τον ρώτησα?? Μου λέει "βρε αυτός έφτιαχνε την ιστορία μέσα από το προσωπικό του φίλτρο...:"¨Ελεγε ότι ήταν με τον Τρότσκυ και την Κολλοντάι σε μια ταβέρνα και τα έπιναν...κλπ κλπ Την επανάσταση την έβαζε στα μέτρα και τα σταθμά του...
Ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης.. Πάντα εργάτης... Με τι μόρφωση... Πάντα με το υπέροχο στερεωφονικό του να παίζει συμφωνική μουσική... Πόσο ελεύθερος ήταν όταν άκουγε αυτήν την μουσική. Όσο ελεύθερος ήταν όταν αναλάμβανε μια κομματική εργασία ...
Τον θυμάμαι ΑΤΡΟΜΗΤΟ....Να έχει την ασθένειά του, και να καταβάλετε να απλώνετε με την γιγάντια κορμοστασιά του πάνω στο γραφείο... την ώρα των κομματικών διεργασιών και να σηκώνετε αψής ορθός να μετράει τον σφιγμό του και να τοποθετείτε... ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ και να λέω μέσα μου... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ??
Με τον Γιάννη Βλαδήμηρο Βερούχη ταξίδευα... Μου έλεγε για τους Αμπελοκήπους... Για την Κομμούνα της Πανόρμου για την Στέγη Πατρίδος στην Πλατεία Μαβίλη... Για τον πατέρα του τον Σταύρο για την μάνα του


Δεν θα ξεχάσω τα γαλακτομπούρεκα που πήγαινα στην Ματίνα και τα κεράσια τις φράουλες την αγάπη αυτής της γυναίκας προς τον ΓΙάννη... ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΤΥΧΗΣΕΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο Γιάννης πάντα μου ενστάλαζε δύο ρητά του Τρότσκυ που του μετέφερε με προφωρική παράδωση η μάνα του η επαναστάτρια η συντάκτης του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ... Έλεγε ο Τρότσκυ... "Φέρτε μου ένα μαύρο εργάτη από τα αδαμαντορειχία της Νοτίου Αφρικής από ένα τσούρμο διανοούμενους..." και το άλλο φοβερό ...."γνώρισα επαναστάτες μη έξυπνους αλλά δειλούς επαναστάτες ποτέ..."
ΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΘΑΡΑΛΕΟΣ...
Ο Γιάννης ήταν θέμα τύχης πως έφυγε στα 79... Κάποτε το 1966 ή το 1965 έμεινε τρεις μήνες στο κρεββάτι κτυπημένος από τους σταλινικούς... Μου το είπε άνθρωπος ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ... Ο Γιάννης δεν είπε ποτέ τίποτα ... ΣΕΜΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ... Μα τόσο????????
Ξέρω Γιάννη μου είπες πολλά για τον συνωμοτισμό... Κάποτε ο Γιάννης μας είχε ραντεβού στην χούντα κάπου στο εξωτερικό... Είπε να πιεί Κονιάκ... Που να ήξερε ... Το πλήρωσε χρυσό... Μου έλεγε ... θα πίνεις στα ραντεβού γνωστά ποτά...
Ο Γιάννης που είχε τα πάντα δώσει στο κίνημα αν του έλεγα τώρα τι βρήκα θα ήταν σεμνός και υπαρήφανος... Πάντα συνέχιζε να ψάχνει οτιδήποτε από τους νεκρούς μας .... Κάποτε μου έλεγε για έναν που τον πνίξανε στο ποτάμι... Να το βιογραφικό μιας εργάτριας του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... Από αυτήν την μεγάλη σκοπιά των εργατών βγήκε ο Γιάννης



Κατίνα Εμμανουηλίδου, καπνεργάτρια


Γεννήθηκε στα Θείρα της Σμύρνης 1922


Μικρασιατική καταστροφή – εγκαθίσταται με την οικογένειά της οριστικά στον Πειραιά μετά από περιπλάνηση σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Εργάζεται σαν καπνεργάτρια

1929


Συνδέεται με τους κύκλους του Αρχείου

Συνδέεται δραστηριοποιείται ενεργά λαμβάνοντας μέρος σ’ όλους τους αγώνες των καπνεργατριών στον Πειραιά.

1930


ΚΟΜΛΕΑ

1.5.1930


Συλλαμβάνεται στον Αϊ Γιάννη Ρέντη, κακοποιείται και επειδή πρόβαλλε αντίσταση στην επίθεση της αστυνομίας καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλακή.

Εντείνεται η δραστηριότητά της προσπαθώντας να οργανώσει τις καπνεργάτριες στον Πειραιά πράγμα που την εξαναγκάζει για ν’ αποφύγει νέα σύλληψη να μεταβεί στην Θεσσαλονίκη (Φθινόπωρο 1930) πρωτοστατώντας στους αγώνες των καπνεργατών

1931


Συλλαμβάνεται σε μία διαδήλωση καπνεργατριών μαζί με άλλες και καταδικάζεται σε 4 μήνες φυλάκιση

1.5.1932


Συλλαμβάνεται στην παράνομη διαδήλωση της διασταύρωσης Λεωφόρου Στρατού και Παρασκευοπούλου (Θεσ/νίκης) όπου σηκώνοντας τα χέρια της και μπαίνοντας μπροστά σ’ ένα τραμ. το σταμάτησε σκαρφαλώνοντας επάνω του απ’ όπου και μίλησε στους συγκεντρωμένους εργάτες. Κακοποιήθηκε και καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή συν 2 χρόνια εξορία στη Γαύδο.

Στις γυναικείες φυλακές Θεσσαλονίκης είχε μαζί της και το παιδί της που μόλις είχε γεννήσει.

Αύγουστος 1932


Μεταφέρεται στην Φυλακή Αβέρωφ. Κλονίζεται η υγεία της το Δεκέμβριο. Υποφέρει από ρινική στένωση και οξεία εκβλάστηση με πύον. Δεν χορηγήθηκαν φάρμακα γιατί δεν εγκρίθηκαν από τον γιατρό της φυλακής και από την διεύθυνση. Ο γιατρός του Ερυθρού Σταυρού συνέστησε εγχείρηση την οποία η Διεύθυνση δεν ενέκρινε.

31.1.1932 – 1.1.1933


Δραπετεύει κατορθώνοντας να κόψει μ’ ένα μικρό πριόνι τα σίδερα του παραθυριού του κελιού της και κατέβηκε στο εξωτερικό προαύλιο της φυλακής μ’ ένα σκοινί που κατασκεύασε από τα σεντόνια του κρεβατιού της. Διέσχισε το προαύλιο και μ’ άλλα σκοινιά κατόρθωσε να αναρριχηθεί στον εξωτερικό τοίχο και να διαφύγει.

Η ασφάλεια για ν’ ανακαλύψει συνενόχους και να εξακριβώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες απέδρασε υπέβαλε σε βασανιστήρια τις δύο συγκρατούμενές της Μπεφάνη (που κακοποιήθηκε με ιδιαίτερη βαναυσότητα) και Στρατηγάκη μέλη του ΚΚΕ. Επακολούθησαν αθρόες συλλήψεις τις επόμενες ημέρες. Ο Ριζοσπάστης έκανε μια απλή αναφορά στην απόδρασή της χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό και τηρώντας σιωπή ως προς την πολιτική της ιδιότητα. Η στάση του προκάλεσε αντιδράσεις στα μέλη του κόμματος. (Τοποθέτηση πυρήνα του Μεταξουργείου).

3.4.1933


Πέθανε. Κηδεύτηκε την επομένη. Τον επικήδειο εκφώνησαν ο Γ. Βιτσώρης και η Γ. Δεληγιάννη


Ο Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης έτρεφε ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΤΣΩΡΗ. ¨Ηταν μεσάνυχτα... Στον σταθμό του Πειραιά.. Από κομματική δουλειά... Ο Σταύρος και η μάνα του δεν είχαν εισητήριο.. Ένα χέρι μάλλον του Βιτσώρη ... βάνει το εισητήριο στην τσέπη της οικογένειας... Ο δωρητής πήγε με τα πόδια Περαία Αθήνα...


Ο πατέρας του Γιάννη Βλαδήμηρου Βερούχη ήταν ο Σταύρος... Στο σωματείο θυμάτων αναπήρων 1912-1922 το ΚΚΕ δεν είχε δύναμη... Ήταν το σωματείο του Λ. Τρότσκυ.. Ένας όμως μίλαγε από το ΚΚΕ ¨Τιμής ένεκεν" ο Κλάρας ο Άρης ο Βελουχιότης.

Μου είπε πολλά το Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης... Πολλά είπα άλλα κρύβω στην καρδιά μου...
Ένα κρατώ...

Ακρατ... (ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΗ ΕΥΣΤΡΟΦΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΙΛΟΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ....

Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης στην ζωή μου δεν ήταν ΜΌΝΟ ο μύστης ο καθοδηγητής... Ήταν αυτό που λέμε "αυτός που εμπαιδώνει τις ιδέες ... ο γήινος θεματοθέτης" αυτός που δεν πρόδωσε ΠΟΤΕ.....


ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.....


ΕΜΠΡΟΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.... ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ... τόσο πόνο και αγάπη...

Βρισκόμαστε στην Πόλη με το θίασο Μαρίκας-Κυβέλης το 1934, μαζί με το ζεύγος Τσαγανέα, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε στα παρασκήνια ο Γιώργος Βιτσώρης. Τον στριμώξαμε σ' ένα καμαρίνι με τον Τσαγανέα και με το τσιγκέλι τού αποσπάσαμε την ομολογία πως ήρθε να δει τον αρχηγό του που κρυβότανε στην Πρίγκηπο κι έφευγε το άλλο βράδυ.

Πέσαμε στα πόδια του. Ο Χρήστος ήταν οργανωμένος τροτσκιστής, εγώ όχι, αλλά ο Βιτσώρης γνώριζε τον απέραντο θαυμασμό μου για τον μεγάλο άνδρα και το κύριο προσόν του χαρακτήρα μου -δεν ξέρω δα αν έχω κι άλλα;- είναι η μπέσα' ίσως επειδή ρέει πολύ αρβανίτικο αίμα στις φλέβες μου. Τον παρακαλέσαμε να μας πάρει μαζί του. Τελικά πείσθηκε, αφού πρώτα του δώσαμε το λόγο μας πως δεν θα μας ξεφύγει κουβέντα, ακόμα και στους πιο δικούς μας. Θα συναντιόμαστε χαράματα την άλλη μέρα στην προκυμαία του Γαλατά. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Η σκέψη πως θα συναντούσα μιαν από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του αιώνα, μου 'φέρνε χτυποκάρδι να μου σπάσει την καρδιά. Λίγα γραπτά του, είχα διαβάσει σε ελληνικές μεταφράσεις, την Προδομένη Επανάσταση, μια έξοχη μονογραφία του Λένιν, μερικά άρθρα, και είχα θαυμάσει τη σαφήνεια με την οποία εξέθετε τις ιδέες του και την εμβρίθεια των κειμένων του. Στη διάρκεια του αμυντικού πολέμου των Μπολσεβίκων, ζήτησε να του στείλουν απ' τη Μόσχα στο Κόκκινο Τραίνο τα άπαντα του Αισχύλου, για να ξεκουράζει το κουρασμένο του μυαλό μόλις είχε λίγον καιρό!

Σχεδόν πρίν φέξει βρεθήκαμε στην προκυμαία με τον Τσαγανέα. Στην καθορισμένη ώρα εμφανίστηκε ο Βιτσώρης μέσα στο σύθαμπο της αυγής και μας δήλωσε ταραγμένος πως η επίσκεψη πρέπει να ματαιωθεί. «Αν τύχει και γίνει καμιά απόπειρα τις επόμενες μέρες της επίσκεψής σας, θα μπείτε στον κατάλογο των υπόπτων. Και τότε δεν την γλυτώνετε. Ήταν επιπόλαιη η υπόσχεση που σας έδωσα». Καταλάβαμε. Αναμετρήσαμε τον κίνδυνο και τρομάξαμε. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον ίδιο τον Βιτσώρη. Τον ξεπροβοδίσαμε λυπημένο μέχρι το παποράκι, χάνοντας μια μοναδική εμπειρία στη ζωή μας. Δεν ξαναείδα τον Βιτσώρη. Έμαθα πως στον πόλεμο βρέθηκε στο Παρίσι και πιάστηκε απ' την Γκεστάπο. Πέθανε στις φυλακές, απ' την καλοπέραση φαντάζομαι. Οι φουκαράδες οι τροτσκιστές από παντού χτυπιόντουσαν!

Τα χρόνια πέρασαν. Κάποιο απογεματάκι εμφανίστηκε η Νίτσα Τσαγανέα στο σπίτι μας στα Πατήσια μ' ένα παλικάρι καμιά εικοσιπενταριά χρονώ, που κρατούσε αγκαλιά ένα μεγάλο βιβλίο τυλιγμένο σ' εφημερίδες. Κλειστήκαμε στο γραφείο του πατέρα μου και η Νίτσα μού σύστησε τον νέο: «Ο Δήμος». «Δήμος τι;» ρώτησα. Έγινε μια μικρή παύση και η Νίτσα επανέλαβε με νόημα: «Ο Δήμος». Κατάλαβα.Ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας. Ο Δήμος ξετύλιξε απ' τις εφημερίδες το βιβλίο και μου το 'δωσε. Ήταν η αυτοβιογραφία του Τρότσκυ Η ζωή μου, σε αγγλική μετάφραση. Μου εξήγησε το σκοπό της επίσκεψής του. Το κόμμα, το τροτσκιστικό, με παρακαλεί να μεταφράσω ένα πολυσέλιδο κεφάλαιο που μου είχαν σημαδέψει. Δέχτηκα πρόθυμα και ρίχτηκα στη δουλειά, διαβάζοντας ταυτόχρονα το αφάνταστα ενδιαφέρον βιβλίο.

Ήρθε ξαφνικά η 4η Αυγούστου και όλα άλλαξαν. Άργησα να μάθω πως ο Δήμος πιάστηκε απ' τους πρώτους και κάπου τον πήγανε, στην Ακροναυπλία ή στο Καλπάκι, άλλη μια επιβεβαίωση της ανέντιμης συκοφαντίας πως οι τροτσκιστές ήταν στην υπηρεσία της Γενικής Ασφάλειας. Φαντάζομαι την κατάπληξη των φανατικών σταλινικών, όταν αποκαλύφθηκε, μετά το θάνατο του, φυσικά, πως ο Στάλιν είχε διατελέσει για ένα μικρό διάστημα, πριν από την επανάσταση, έμμισθο όργανο της Οχράνα, της μυστικής τσαρικής αστυνομίας!

Πέρασαν τα χρόνια της Κατοχής. Και σαν ήρθε η Απελευθέρωση, με πληροφόρησαν οι Τσαγανέηδες -παίζαμε πάντα στον ίδιο θίασο με το εξαίρετο θεατρικό ζευγάρι- πως ο Δήμος βγήκε απ' τίς φυλακές και θα 'ρθουνε μιαν απ' αυτές τις μέρες να παραλάβουνε το βιβλίο και τη μετάφραση, πού είχα βέβαια από καιρό έτοιμη. Καλώς να 'ρθούν. Όμως σε λίγες μέρες οι καλοί φίλοι, μου 'φεραν τα θλιβερά μαντάτα. Ο Δήμος, με την αποχώρηση των Γερμανών, βρέθηκε πάλι λεύτερος και γύρισε στους γονιούς του που τον είχανε ξεγράψει, στο Περιστέρι. Κάηκε το πελεκούδι στη γειτονιά εκείνο το βράδυ. Συγγενείς και φίλοι μαζεύτηκαν στο φτωχικό σπιτάκι να γιορτάσουνε το γυρισμό του νεκραναστημένου. Και τα χαράματα, σαν είχαν όλα καταλαγιάσει μπήκαν στο σπίτι κάτι λεβέντες της ΟΠΛΑ, άρπαξαν τον Δήμο που έκανε εννιά χρόνια στα μπουντρούμια για τις μαρξιστικές του πεποιθήσεις, τον πήγανε σε κάποια χωματερή και τον σφάξανε!

Πέρασαν πάλι τα xρόνια. Κι όσο μεγαλώνεις, περνάνε ακόμα πιο γρήγορα. Ένα βραδινό ήρθαν στα Πατήσια και με ζήτησαν δυο παλικάρια. Είxαμε τότε κυβέρνηση Πλαστήρα. «Ήρθαμε να σας παρακαλέσουμε να μας επιστρέψετε το βιβλίο που σας είxε δώσει ο Δήμος. Ερxόμαστε απ' το κόμμα» (εννοούσαν το τροτσκιστικό). Άρxισε τότε μια ατέλειωτη συζήτηση. Έλεγα πως ύστερα από τόσα xρόνια το βιβλίο είxε περιέλθει στην ιδιοκτησία μου, πως δεν έβλεπα στα χέρια τους καμιά εξουσιοδότηση, κι αυτοί ανέπτυσσαν τα δικά τους επιxειρήματα, που έφτασαν να γίνουν ελαφρώς προσβλητικά, οπόταν, ξαφνικά, ο ένας απ' τους δύο άλλαξε τακτική: «Εντάξει, θα σας πούμε κάτι που εμείς δεν το πιστεύουμε, αλλά σεις, απ' όσα έxουμε ακούσει, ανήκετε στην ιδανιστική φιλοσοφία και το πιστεύετε. Νομίζετε πως η ψυxή του Δήμου θα είναι ευxαριστημένη με την πράξη σας; Να κατακρατάτε ένα βιβλίο που ανήκει νόμιμα στο κόμμα για το οποίο έδωσε τη ζωή του;»

Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Η αγάπη μου στο βιβλίο με μετέβαλε σε κοινό κλέφτη. Τους άφησα εκεί που στεκόντουσαν, πήγα στη βιβλιοθήκη, ανέσυρα τη Ζωή μου, γύρισα και τους την έδωσα. Μου είχαν βρει την αχίλλειο πτέρνα μου!



αντιγράφω από την βικπαιδεια...

Ο Δημήτρης Μυράτ ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης, θιασάρχης και θεωρητικός του θεάτρου, γιος του Μήτσου Μυράτ και της Χρυσούλας Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας).

Γεννήθηκε στην Αθήνα (κατά άλλους στο Μπογιάτι, τη σημερινή Άνοιξη Αττικής) στις 5 Δεκεμβρίου του 1908. Σπούδασε Φιλολογία στο Βερολίνο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του μεγάλου Αυστριακού σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1931 στο θίασο της Κοτοπούλη, όπου και παρέμεινε ως το 1947. Από το 1947 μέχρι το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1951 μέχρι το 1956 Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη - ΡΕΞ. Και από το 1957 διεύθυνε δικό του θίασο.

Για μια ενδιάμεση τριετία (1947 - 1950) έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο («Συρανό ντε Μπερζεράκ», «Το ημέρωμα της Στρίγγλας», «Ορέστεια») όπου και έπαιξε τον Ορέστη με Κλυταιμνήστρα την Κοτοπούλη και σκηνοθέτη τον Ροντήρη, το 1949). Στο ΡΕΞ ο Μυράτ σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην «Άννα των χιλίων ημερών» (με την Μελίνα Μερκούρη), στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, στο «Η βασίλισσα και οι επαναστάτες» του Ούγκο Μπέττι, στο «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φώκνερ, στη «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς, στον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.

Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς πρωταγωνιστές (Συνοδινού, Ηλιόπουλος, Διαμαντόπουλος, Κατράκης, Τσαγανέας), ενώ το 1957 ιδρύει, μαζί με τη σύζυγό του Βούλα Ζουμπουλάκη, προσωπικό θίασο και στεγάζονται (ως το θάνατό του) στο Θέατρο ΑΘΗΝΩΝ της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί ανέβασε και έπαιξε Πιραντέλλο («Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Να ντύσουμε τους γυμνούς»), Μπρεχτ («Αγία Ιωάννα των σφαγείων»), έργα του Σώμερσετ Μωμ, της Δάφνης ντυ Μωριέ, την «Εκάβη» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και πολλά άλλα. Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.

Ο Δημήτρης Μυράτ υπήρξε πολύ σημαντικός πνευματικός άνθρωπος, λόγιος, με βαθύτατη κουλτούρα και γλωσσική παιδεία, γνώστης της λατινικής γλώσσας και παρουσιάζει πλούσιο συγγραφικό έργο:

* Ξεφυλλίζοντας τα αρχαία κείμενα (1970)
* Ο καλός άνθρωπος του Άουγκσμπουργκ (1970)
* Αγωγή του λόγου (1979)
* Κριτική βιογραφία για το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ενώ μετέφρασε ακόμη το «Μικρό Όργανο για το θέατρο» , σημαντικό θεωρητικό κείμενο του Γερμανού αυτού δραματουργού.

Τέλος, μετέφρασε πολλά από τα έργα που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε.

Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1991, σε ηλικία 83 ετών


προσωπικά πήγαινα από το 1974-1990 σε δύο μόνο θέατρα... Ένα του Ποταμίτη και στις παραστάσεις του Μυράτ ...

Οι νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ .... πρέπει να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821...

Ο φανερός νεο .... οθωμανισμός... έρχεται από ανατολάς... ο κρυφός νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΣΜΟΣ έρχετε κρυμμένος πίσω από λάβαρα κόκκινα διεθνιστικές κορώνες και αγάπη... για το ΣΟΥΦΙ τον ΑΛΕΒΙΤΙΣΜΟ τον ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟ... και άλλα γραφικά...

Δεν ξέρω πως ψάχνοντας στο youtube βρήκα μια δουλιά του ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ για την Αρμενία... Πως διάβολο έγινε τούτο?

Με χαρά παρουσιάζω αυτά τα βίδεο για να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΙΣΛΑΜ ΣΟΥΦΙ κλπ...

Για τους νεο ... φαναριώτες θα επανέλθω... ξέχασα να πω ότι είναι και μέσα σε όλα τα πολιτικά ρεύματα στην Ελλάδα ιδιαίτερα στην εκκλησία και αριστερά.... μεριά...








Όσο και ΓΑΠ κλπ θέλουν να μας κάνουν να αγαπήσουμε τους Οθωμανούς... ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ...




O Πάπας .... με τον σειχη της Κύπρου τον Μπεκτασή... σε ραντεβού... στρώνετε το χαλί... ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΕΣ αλλά το παιδωμάζωμα οι Γενίτσαροι ΠΟΝΑΝΕ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ ΑΚΟΜΑ...



τι στο καλό λέει ο σείχης που σαν σείχης είναι ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ γνώστης και ηγέτης δεν ξέρω γιατί αγγλικά δεν ξέρω... αλλά σπούδασε Χημικός ή κάτι τέτοιο στην Κωσταντινούπολη ξέρει πολλές γλώσσες και είναι σαφώς μεγάλη φυσιογνωμία αλλιώς τι σείχης θα ήταν... και επί τη ευκαιρία τι κοινό έχουν οι κύπριοι με αυτούς??? ας μείνουν χωρισμένοι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ

δείτε ομιλία του που στο διάσκο δεν κατανοώ


αυτός ο σείχης έχει σαν όλους τους σείχηδες κάτι το ηγετικό αλλά έτσι είναι οι Μπεκτασήδες οι Αλεβήτες μορφωμένοι παραπλανούν....

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ...

Στον τροβαδούρο τον θεό τον ΓΚΑΙΦΥΛΙΑ... και στο μέλλον που έρχετε από παλαιά...

Πίσω μας πάνε... πολύ πίσω... τότε που ο αγώνας δεν ήταν παιδική χαρά..


ήταν δύσκολες εποχές..





Ήταν νύχτα κατακλεισμός εκεί στο 73... Νύχτα αντίστασης για πολλούς... Η αδελφή μου κυνηγημένη με την φίλη της την Π... κρύφτηκε στις πουτάνες...



Ήταν κολάδικο δακρυγόνα νεκροί...


Στο μπαρ του κολάδικου μπουκάρουν οι μπασκίνες...



ήταν χίππυσα.... ήταν φίλη με την Π... χήρα τώρα αυτή μεγάλωσε σπίτι ... βλέπεις ο πατέρας κάθε βδομάδα ήταν μέσα..




ο δρόμος της αντίστασης είναι δρόμος ΩΤΟΣΤΟΠ...



σπουδαίες εποχές.. ωραίες εποχές..

Μια τυχαία ερωτική συνάντησις με ένα πλάσμα που ο άνδρας είναι ένκαυλος....

Δεν φταίω μουά...
Ο ρημάδης ο Εμπειρίκος...
Μα αν είστε άντρας αυτό το βίδεο δεν σας ταράζει?
Εμένα τα μάλα...
Τι πλάσμα τι κόμματος τι στόμα τι τι τι.... άναυδος...

Και μην ακούω για κουλτουριάρικες αηδίες... σε τούτα είμαι οπαδός του σοφού Εμπειρίκου...
Θερινές ανησυχίες...





θεά...



μα τι παρουσία θεική μια οπτασία...

στο τρίτο βίδεο εκεί που λέει... "όλοι με φωνάζουν μωρό" ποιός άντρας δεν θα λύγιζε?
αχ αχ..

ΠΑΟΛΑ μια ερμηνεύτρια μεγατόνων.... δια τας νέας γενεάς

Πολλοί νομίζουν ότι το μπουζούκι ήταν πάντα μέσα στα σπίτια μας...

Είμαι υιός θυρωρού, μεγάλωσα σε υπόγειο ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ και κλαρίνα... Οι Έλληνες εκβαρβαρίστηκαν μουσικώς από απίστευτη συμπαιγνεία και ανταγωνισμό των δύο μεγάλων μετεμφυλιακών μορφών... (δεν θα πω...).

Γνώρησα άνθρωπους εργάτες από το ιδεολογικό ρεύμα που ανήκω που όταν άκουγαν ρεμπέτικο σηκώνονταν εξαγριωμένοι και αποχωρούσαν διακριτικά... Και όταν τους ρωτούσες γιατί με πολλά παρακάλια σου έλεγαν γιατί αυτά ήταν των τεκέδων...

Λοιπόν απολαύστε τις μεγάλες μορφές που τίμησαν την μουσική στην χώρα τούτη...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΟΛΑ..







Και κλείνω με Επιτροπάκη γιατί μου αρέσει και λίγο το επτανησιακό ηχόχρωμα...



Καλό σαβ/κύριακο και βλέπουμε την τρίτη χαχα

Εκδόσει isnafi καλές παιδί μου εκδόσεις απούλα έχει...

Ωρέ να ένας εκδοτικός οίκος που καλύπτει τα βιβλιο....βίτσια μου.... Να και ο Αλή Πασάς να και οι Εβραίοι στην Οθωμανική αυτοκρατορία ... να και η ιστορία του Αλβανικού κράτους να οι Δερβίσηδες.... να και τούνο να και το άλλο...

που??? !!!!!!!!!!!! στα Ιωάνινα.........!!!!!!!!!!!!!

Ω.... ωρέ στα Γιάννενα??? ναι ναι πάνω κει που έκανα παλαιά το γαμήλιο ταξίδι μου.... Που έφαγα τα μνημεία τα οθωμανικά τα αρβανίτικα τα εβραικά... Τι πόλις τι όνειροοοοοοο...

www.isnafi.gr

λοιπόν δείτε τίτλους και πείτε μου δεν είναι μούρλια???

















λοιπόν αρκετές φωτό έβαλα να πάτε να τα βρείτε εμένα μου τα σύστησε ο φίλος από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ που ξέρει τα γούστα μου και τον ευχαριστώ...

ψάξτε πάρτε ΝΑ ΣΓΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ωρέεεεεεεεεεεεεε

Ελάβαμεν ..... δημοσιεύομεν... νέον υπερεαλιστικόν περιοδικόν ο ΚΛHΔΩΝΑΣ

Εκ του Πολιτικού γραφείου της Κεντρικής επιτροπής υποεπιτροπής β. του κομματικού απαράτ ΚΑΙ ΕΝΙΟΤΟΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΑΡΑΡΑΤ... (του όρου και του όρους.....) και της στρουχτούρας του εν τύπου αναγιγνώσκον ελάβαμεν τις εξής αποφάσεις...

Α. Δημοσιεύομεν το μειλ του λάβαμεν

Β. Καταγγέλομεν το μειλ που λάβαμεν

Γ. Προτρέπομεν όπως διαβάσετε το εν λόγω περιοδικόν και μετά καταγγείλατε τας παρεκκλησεις εις τας παρακλείσεις του Αγίου Ποτάπιου .... μεγάλη η χάρη του...

Δ. Άπασες αι δυνάμεις υπό την πειθαρχικήν επιτροπήν της εκλεκτορικής βάσεω ημών και υμών διατελώμεν εις έπαρσιν άπαρσιν και έξαψιν..


ΤΟ ΝΕΟΝ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΌΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΚΛHΔΩΝΑΣ

ουδεμία σχέση έχωσιν με κλειδαράδες...


ΖΗΤΩ Η ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΠΑΥΤΩΜΕΝΟΙ

ΖΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ .... βαθύ σύνθημα αγνώστου προελεύσεως...



το μειλ που λάβαμε για το τεύχος του ΚΛHΔΩΝΑ









«Μπορείτε να πείτε ποια υπήρξε η κεφαλαιώδης συνάντηση της ζωής σας; — Μέχρι ποιο σημείο αυτή η συνάντηση σας έδωσε, σας δίνει την εντύπωση του τυχαίου; Του αναγκαίου;» Αυτό ήταν το θέμα μιας υπερρεαλιστικής έρευνας που δημοσιεύτηκε το 1933 στο περιοδικό Minotaure. Από τότε ο υπερρεαλισμός βλέπει τη συνάντηση στο φως του τυχαίου, ως συνάντηση της εξωτερικής αναγκαιότητας και της εσω¬τερικής επιθυμίας. Στη συνάντηση ως ένα από τα προνομιακά πεδία άσκησης και καταγραφής της υπερρεαλιστικής εμπειρίας είναι αφιερωμένο το 4ο τεύχος του Κλήδονα.
Στο αφιέρωμα ανθολογούνται κείμενα υπερρεαλιστών από ολόκληρο το ιστορικό και γεωγραφικό φάσμα του κινήματος: André Breton, Benjamin Péret, Paul Éluard, Jean Schuster, Mary Low, Ody Saban, Rafet Arslan, Vicente Gutierrez Escudero και Eugenio Castro. Επίσης, τα μέλη και οι φίλοι της υπερρεαλιστικής ομάδας Λευκή Αθανασίου, Γιάννης Γκολφινόπουλος, Διαμαντής Καράβολας, Βαγγέλης Κούταλης, Γαλήνη Νόττι, Γιάννης Ξούριας, Νίκος Σταμπάκης καταθέτουν τις δικές τους σκέψεις και –ενίοτε παιγνιώδεις– εμπειρίες συναντήσεων...

Εκτός αφιερώματος:
• Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του κορυφαίου Αμερικάνου υπερρεαλιστή Franklin Rosemont (1943-2009) ο Νίκος Σταμπάκης γράφει για αυτόν και μεταφράζει 2 κείμενά του.
• Ο Σωτήρης Λιόντος μεταφράζει ποίηση του Γάλλου υπερρεαλιστή Guy Cabanel καθώς και ένα αφήγημα της Annie le Brun.
• Δημοσιεύεται το συλλογικό κείμενο «Υπερρεαλισμός και κινηματογράφος, πριν και μετά τη θραύση του καθρέφτη».
• Παρουσιάζονται επίσης καταγραφές υπερρεαλιστικών παιχνιδιών που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς από την ομάδα καθώς και ποιήματα και κείμενα των φίλων και των μελών της ομάδας, Λαμπρινής Αιωροκλέους, Γιάννη Γκολφινόπουλου, Σωκράτη Κέρκη, Σωτήρη Λιόντου, Γιάννη Ξούρια, Λύντιας Παπαζήση και Αλεξάνδρας Χαλκιά.
Το τεύχος εικονογραφείται από ενότητες σχεδίων και κολάζ των Ελένη Κορίτου, Μαριάννα Ξανθοπούλου και Θεώνης Ταμπάκη. Το εξώφυλλο είναι έργο της Γαλλίδας υπερρεαλίστριας Ody Saban.

Που είσαι βρε Αντρέα φιλαράκο Κινεζόφιλε.. ??

Ήμουν δεν ήμουν καμμιά δεκαπέντε ετών τσόγλανος... Έχει πέσει η δικτατορία και η πολιτικοποίηση έχει κτυπήσει κόκκινο.

Στα δύο σχολειά που συστεγάζονταν (τρεις ημέρες πρωί τρεις απόγευμα ενναλάξ) όλες οι αποχρώσεις ήταν σε ευθεία παράταξη. Δεν είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου δηλαδή το 1979 όπου όλοι πήγαν προς το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ μυριζόμενοι εξουσία...

Φανταστείτε από τα δεξιά 4η Αυγούστου (ναι ναι είχαμε και από αυτούς...) ΜΑΚΙ (ΝΔ) ... στο κέντρο η ΠΑΜΚ η ΕΧΟΜ (χαχα ναι είχαμε και μαθητές της Χριστιανικής Δημοκρατίας του Ψαρουδάκη)η γνωστή ΕΔΗΝ (ένωση κέντρου) κάτι ΠΜΣΠ (μαθητές του ΚΚΕμλ) κάτι άλλοι της ΑΑΜΠΕ (μαθητές του ΕΚΚΕ) ΔΗΜΑΚ (του ΚΚΕ εσ) ΜΟΔΝΕ (ΚΚΕ) κάτσε να θυμιθώ αααα μια διάσπαση που έγινε από μαθητές τροτσκιστές ή κάτι τέτοιο που δεν άντεχαν στα μεγάλα κόμματα που ονομάζονταν νομίζω ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ (προς τιμή του πρώτου νεκρού μαθητή στο Πολυτεχνείο του 1973) και διάφοροι άλλοι που η μνήμη δεν βοηθά...

Εκεί που λέτε μέσα στον αχταρμά είχα και ένα φίλο τον Ανδρέα. Ήταν ένα περίεργο πλάσμα. Ντύνονταν Κινέζικα... ναι ναι υποκάμισσα σαν του Μάο ... Κάπνιζε 22 σκέτα και τα χέρια του από την νικοτίνη ήταν κίτρινα. Κρατούσε ένα στρατιωτικό σάκο και ανήκε με τρεις άλλους σε μια οργάνωση που λέγονταν ΕΕΑΜ.

Εγώ έμενα κάπου κοντά στο κέντρο αλλά για μένα η Ομόνοια ήταν ένα απόμακρο σημείο όπου κατέβαινα Κυριακή πρωί για ποδοσφαιρική κουβέντα πριν πάμε στην θύρα 13... Άντε κατέβαινα και μια φορά κάθε δεκαπέντε να πουλήσω τον ΑΓΩΝΙΣΤΗ της νεολαίας ΠΑΣΟΚ. (κάτι βλακείες που κάνει κανείς πιτσιρίκος...).

Ο φίλος ο Αντρέας που ήταν στο ΕΕΑΜ μου τα είχε πρήξει με την ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΟ με τον κινέζικο τρόπο για την νίκη της επανάστασης κλπ. Ήμουν κυριολεκτικά έξαλλος με τον φίλο. Βρε παιδάκι μου του έλεγα πάμε μια τσάρκα στο θυλέων να δούμε καμμιά τσούπρα... Άχ η μοναδική ξανθιά που μου την είχε φάει ένας οικολόγος αρχηγός σήμερα...... σσσσσσσσσσσσσσ.... Αμ η άλλη η ξανθιά η Κνίτισσα... Αχ εγώ τότε ήμουν παιδί της θύρας 13 και λίγο ΠΑΣΟΚ δεν ήμουν ινστρούχτορας... Αυτές είχαν πάθει νταράκουλο με κάτι σοφιολογιότατους που ήξεραν 88 τσιτάτα και 35 μανιφέστα του μεφηστοφελή .....(δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη αλλά μου αρέσει...).

Εν τω μεταξύ ο φίλος ο Ανδρέας μου τα είχε ζαλίσει να πάω στο εστιατόριο που είχε το ΕΕΑΜ με κινέζικα φαγητά... Μωρέ τι μας λες... Ήταν ο ΚΩΣΤΗΣ η ταβερνούλα που άραζα... Που μυαλό τότε... Τώρα τα κινηγάμε τα κινέζικα γιατί είναι ωραία...

Και τώρα????????????

ΤΩΡΑ Ο ΦΙΛΟΣ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ο Κινεζόφιλος ΔΙΚΑΙΟΝΕΤΕ...

Μωρέ θα είχε μάθει και τίποτα Κινέζικα εκεί.. Δεν μπορεί.... Μεταφραστής θα πρέπει να είναι εμπορικός αντιπρόσωπος κάτι στο διάσκο...

Ελπίζω να ζει από το 1976 έχω να τον δω... Εγώ παναθηναικάρα ήμουν χαθήκαμε... Τώρα που θα έρθουν περισσότεροοι σχιστομάτηδες ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ...

Αν είχα γίνει πολιτικά κολλητός του Αντρέα θα είχα πάει στην Κίνα θα είχα μάθει Κινέζικα και τώρα θα ήμουν διοικητής στην ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΙΝΑΣ ΜΕ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ....


ΓΑΠ ΓΚΡΑΤΣΙΑ ΦΙΛΑΚΙΑ....

ΚΙΝΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΗ

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΘΑ ΦΑΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΕΙΜΑΙ ΚΙΝΕΖΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΩ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΕΣ...


(συνθήματα που προτείνω να φονάζουμε από σήμερις)

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.... αυτούς θέλουν να φέρουν σαν επενδυτές...

Το 1821 οι πρόγωνοί μας εξεγέρθηκαν εναντίον του Οθωμανισμού εναντίον των Ισλαμιστών..

Αυτούς που φέρνουν σαν σωτήρες επενδυτές... αυτούς που στηρίζουν την επαίσχυντη βία ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΤΕΙΤΕ????









μη γνωρίζων αγγλικά το δημοσιεύω με πάσα επιφύλαξη..





αυτοί είναι οι νέοι σωτήρες ?? αυτούς παρακαλά ο ΓΑΠ??

δύση ή ανατολή??

δύση με τα μπούνια...

THE SPECIALS.... συναυλία σήμερα σπεύσατε...

Ο γράφων δεν έχει πάει ποτέ σε ανοικτή συναυλία ξένου γκρουπ... Γενικώς δεν το γουστάρω μου αρέσουν τα κλαμπ μέχρι γκαγκάριν μέγεθος..... Ψεύτη ακρατ... πήγες στο σπορτιγκ για τον .... μύθο των glass strummer... τες πάντων και πήγα στα δημοσιογραφικά και κοπανιόμουν μόνος.... ο συγχωρεμένος...


THE SPECIALS μύθοιιιιιιι όνειρα χορόςςςςςςςςςςςςςςςςςςς


πάτε....


κτυπηθείτε σαν φραπέ...



ρομάντζο.... πιάστε την καλή σας καλό σας... και χορέψτε...





ψηλά τα γόνατα έμπρός πίσω τα χέρια κανένα σπίδο ΕΚΤΟΝΩΘΕΙΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ





ΔΑΝΕΙΣΤΗΤΕ ΒΕΣΠΕΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΒΕΣΠΕΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΒΑΛΤΕ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙ ΑΛΑΝΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

ΖΟΥΛΕΥΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΡΧΗΣ....

ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ... ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ...

Πόσοι έμειναν βρε γιαβρί μου?
Μια χούφτα. Μια δράκα.... Ένα φτερό στον άνεμο...

Συκοφαντημένοι, απομεινάρι ενός ΈΝΔΟΞΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ... που γέμισε τις θάλασσες στο παρελθόν για χρόνια... Αχ... Πόσα θύματα, πόσα χρόνια ταξίδια...

Και τώρα μια μικρή χούφτα. Έτοιμοι να τους αρπάξουν τις δουλιές κάτι απίστευτοι τύποι από κάτι απίστευτες χώρες χωρίς Συλλογικές συμβάσεις χωρίς δίκαια...

Μόνο του το ΠΑΜΕ κάτι σαν και μένα που μας κατηγορούν για εθνικιστές αριστερούς !!!!!!!!!!!!!!! και η ΠΝΟ του δεξιού Σαλά στηρίζουν τον αγώνα ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΟ...

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ για όσο αντέξουν την πίεση των εφοπλιστών...


ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ ....."ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ...

Περιμένω όμως κανένα άνθρωπο που μεγάλωσε σε ναυτική οικογένοια που ο μπαμπάς του ήταν στα καράβια ναύτης μάγειρας θερμαστής ΝΑ ΒΓΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΓΑΜΩΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

Τι στο διάβολο πιά.... Τέτοια μοναξιά σαν του ΈΛΛΗΝΑ ναυτεργάτη δεν αντέχετε γαμώτο...

Βοηθείστε πάτε στα λιμάνια κάντε κάτι .... ΌΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ... σώστε τους τελευταίους ΈΛΛΗΝΕΣ ναυτεργάτες... ΈΛΕΟΣ ΠΙΑ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ .... ΠΆΤΕ ΣΤΙΣ ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΕΣ ΠΙΕΙΤΕ ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΠΙΑΣΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΓΡΑΨΤΕ....


ΣΑΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ.... ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΤΟΝ "ΚΩΛΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΡΕΧΩ" ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΛΑΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ... αφιερώνω με όλες τις διαφωνίες μια ωραία συνέντευξη... Ελπίζω να την χαρείτε...




ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΜΠΑΝΗ

ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΑΔΑΜΙΔΗ



ΕΡ. Πώς πήρες την απόφαση να γράψεις το βιβλίο “Αναμνήσεις ενός Ναυτεργάτη”;

ΑΠ. Το Φλεβάρη του 1998 – όπως θα θυμάσαι – διοργανώσαμε μαζί με την Καλιόπη Πυθαρούλη, το Δημήτρη Λιβιεράτο κι άλλους αγωνιστές, στην Αίθουσα των Τραπεζοϋπαλλήλων (Σίνα 16), Ημερίδα για να τιμήσουμε δύο ξεχασμένους αγωνιστές, δύο ογκόλιθους του Εργατικού μας Κινήματος: το Νίκο Καραγιάννη και το Μανώλη Πυθαρούλη.

Στην ομιλία μου, τότε, αναφέρθηκα στο Ναυτεργατικό Κίνημα στα χρόνια της δικτατορίας, και με εντυπωσίασαν οι πολλές ερωτήσεις που μου υπέβαλλαν όχι μόνο νέοι παρά και μεγάλοι στην ηλικία σύντροφοι. Οι ερωτήσεις έδειχναν πως αγνοούσαν πάρα πολλά γεγονότα από τη δράση των ναυτεργατών.

Αυτό ήταν κίνητρο για να με κάνει να θυμηθώ τα λόγια του αξέχαστου συντρόφου Μανώλη Πυθαρούλη, που μου είχε πει κάποτε πως η ζωή του κάθε αγωνιστή είναι μέρος από την ιστορία του Εργατικού μας Κινήματος, και πως είναι χρήσιμο την πείρα μας να τη γράφουμε, για να μένει και να διδάσκει, και “να μην την παίρνουμε μαζί μας στον τάφο”. Έτσι αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο.

’ρχισα να ταξινομώ τις αναμνήσεις μου και να συμβουλεύομαι σημειώσεις που κρατούσα από τα διάφορα γεγονότα και από το προσωπικό μου αρχείο. Ύστερα από περίπου τρία χρόνια το βιβλίο ήταν έτοιμο.

ΕΡ. Ποιος είναι ο κύριος στόχος αυτού του βιβλίου;

ΑΠ. Οι κύριοι στόχοι του βιβλίου είναι δύο:

1) Το βιβλίο, όπως βλέπεις, είναι αφιερωμένο στους 2.500 νεκρούς ναυτεργάτες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου που μαζί με περίπου άλλους τόσους που τρελάθηκαν από την αγριότητα του πολέμου κι από τους τορπιλισμούς αποτελούν πολύ μεγάλη θυσία σε ανθρώπινο δυναμικό. Είκοσι χιλιάδες ήταν τότε οι Έλληνες ναυτεργάτες, και χάθηκαν περίπου 5.000 λεβέντες, για να κρατήσουν ανοιχτό το Μέτωπο των Μεταφορών, ειδικότερα του Ατλαντικού Ωκεανού, υπακούοντας στο σύνθημα “κρατήστε τα καράβια σε κίνηση”, της θρυλικής οργάνωσής τους, της Ο.Ε.Ν.Ο. (Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων). Έτσι πρόσφεραν ανεκτίμητη υπηρεσία στο Μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα των Λαών. Τόση ήταν η αγωνιστικότητα και το θάρρος των Ελλήνων ναυτεργατών ώστε υποχρέωσαν τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Φραγκλίνο Ρούσβελτ, να δηλώσει δημόσια: “Θαυμάζουμε την ακλόνητη θέληση των ανδρών του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού, που παρ’ όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες συνεχίζουν τον αγώνα τους με ακατάβλητο σθένος και ηρωισμό!”.

Δυστυχώς, μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αυτοί οι λεβέντες αντί να τιμηθούν για τις ηρωικές τους πράξεις από την Ελληνική Πολιτεία κυνηγήθηκαν, πολλοί έμειναν πάνω από δεκαπέντε χρόνια στις φυλακές, και πολλοί περισσότεροι υπόφεραν από μακρόχρονη ανεργία διωγμένοι από τα καράβια και το επάγγελμά τους.

Από τότε έχουν περάσει 57 χρόνια. Η Ελληνική Πολιτεία, όμως, συνεχίζει να αγνοεί τη θυσία τους. Γι’ αυτόν το λόγο, με την ευκαιρία που μου έδωσε το βιβλίο μου έστειλα επιστολή στα ναυτεργατικά σωματεία, τους θυμίζω ολ’ αυτά και τους καλώ να πρωτοστατήσουν και να απαιτήσουν από την Ελληνική Πολιτεία να αναγνωρίσει τους αγώνες αυτών των ναυτεργατών στήνοντας στο λιμάνι του Πειραιά απλό και σεμνό μνημείο, όπως απλοί και σεμνοί ήταν όλοι τους.

Παρόμοια επιστολή μαζί με το βιβλίο μου έστειλα και στους αρχηγούς όλων των κομμάτων, στον Πρόεδρο της Βουλής, στον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, καθώς και στη ΓΣΕΕ, στο Εργατικό Κέντρο του Πειραιά, στην Π.Ν.Ο. και στο Δήμαρχο του Πειραιά.

Ως τώρα ανταποκρίθηκε θετικά ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης. Στην απαντητική επιστολή του σημειώνει πως “το βιβλίο σας είναι εκπλήρωση οφειλόμενου χρέους τιμής και μνήμης προς τον Έλληνα ναυτεργάτη, αλλά και μαρτυρία για τους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες των ναυτεργατών”, και ακολούθως μου κάνει γνωστό πως συμφωνεί με την πρότασή μου και τη διαβίβασε στον αρμόδιο Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας.

Επίσης ο Βουλευτής της Β΄ του Πειραιά του ΠΑΣΟΚ κ. Παναγιώτης Κρητικός κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με βάση την επιστολή μου και ρωτάει τον αρμόδιο υπουργό “αν προτίθεται και πώς σκέπτεται να τιμήσει τη μνήμη του Έλληνα ναυτεργάτη, που πρόσφερε τη ζωή του στα πελάγη και στους ωκεανούς για τη νίκη του Αντιφασιστικού Αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας μας”. Έτσι ένα όνειρο ζωής αρχίζει να παίρνει “σάρκα και οστά”, και κάποια μέρα θα στηθεί αυτό το μνημείο στο λιμάνι του Πειραιά για να θυμίζει όχι μόνο τους αγώνες και τις θυσίες των Ελλήνων ναυτεργατών, αλλά και το ότι όταν υπάρχει θέληση, υπομονή, επιμονή και αγώνας, το κάθε όνειρο, η κάθε ουτοπία μπορούν να γίνουν πραγματικότητα!

ΕΡ. Πριν προχωρήσεις στο δεύτερο στόχο του βιβλίου, θέλω να μου διευκρινήσεις πώς τρελάθηκαν τόσοι πολλοί ναυτεργάτες.

ΑΠ. Είναι δύσκολο να περιγράψεις κάτι που δεν έχεις ζήσει, από αφηγήσεις, όμως, διάφορων αγωνιστών αλλά και από μαρτυρία του πατέρα μου που τορπιλίστηκε και ο ίδιος, έμαθα πως επικρατούσε τότε στα πέλαγα πάρα πολύ επικίνδυνη κατάσταση, και χρειαζόταν κανείς εκτός από θάρρος και γερά νεύρα για να την αντιμετωπίσει!

Τα ελληνικά καράβια στην συντριπτική τους πλειονότητα ήταν παλιοβάπορα περασμένης τεχνολογίας και ταξίδευαν με πολύ μικρή ταχύτητα. Έτσι, όταν ξεκινούσε μια νηοπομπή από τις ΗΠΑ για την Ευρώπη, με διάφορα καράβια που τα συνόδευαν αντιτορπιλικά, τα ελληνικά από τη δεύτερη κιόλας μέρα του ταξιδιού έμεναν πίσω. Και ταξιδεύοντας πια μόνα τους, με μικρή ταχύτητα και χωρίς προστασία από πολεμικά πλοία, ήταν εύκολος στόχος για τα γερμανικά υποβρύχια. Δηλαδή οι Έλληνες ναυτεργάτες τουλάχιστον τρεις εβδομάδες που κρατούσε το ταξίδι ταξίδευαν με το φόβο πως από στιγμή σε στιγμή μπορούσαν να τορπιλιστούν!

Αυτό είχε συνέπεια την υπερένταση των νεύρων, ειδικότερα εκείνων που δούλευαν στη μηχανή και δεν είχαν ελπίδα να σωθούν. Χρειάζονταν – το ξαναλέω – γερά νεύρα για να αντιμετωπίζεις συνεχώς αυτή την αόρατη απειλή, χωρίς να είσαι σε θέση να την πολεμήσεις. Βεβαίως και στο μέτωπο αντιμετωπίζεις τον κίνδυνο του θανάτου. Έχεις, όμως, τη δυνατότητα να πολεμήσεις, να αμυνθείς, να κρυφτείς, ενώ μέσα στο καράβι μεσοπέλαγα είσαι ανήμπορος να κάνεις κάτι και ζεις με την προσμονή πως κάποια στιγμή, κάποια γερμανική τορπίλη θα σε κάνει κομμάτια.

Έτσι, όσοι δεν είχαν γερά νεύρα, μπορούσε εύκολα να κλονιστεί το νευρικό τους σύστημα!

ΕΡ. Στο βιβλίο σου αναφέρεσαι στον ηγέτη του Ναυτεργατικού Κινήματος Νίκο Καραγιάννη, εμπνευστή και δημιουργό των Επιτροπών Καραβιών που ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία.

Πες μας λίγα λόγια για τη ζωή του.

ΑΠ. Το Νίκο Καραγιάννη δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά. Έχω μάθει, όμως, γι΄ αυτόν πολλά από το Μανώλη Πυθαρούλη, τον Τάσο Βασιλόπουλο και άλλους αγωνιστές. Ήταν παράδειγμα αγωνιστικής ζωής. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Σπούδασε ασυρματιστής και μπαρκάρισε νέος στα καράβια.

Φύση επαναστατική, γρήγορα αναδείχτηκε ηγετικό στέλεχος του Ναυτεργατικού Κινήματος.

Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της Ναυτεργατικής Ένωσης της Ελλάδας, και αρκετά χρόνια Γραμματέας της. Το 1936 όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ισπανία, ο Νίκος Καραγιάννης μαζί με άλλους Έλληνες ναυτεργάτες πήγε στην Ισπανία για να βοηθήσει τους Ισπανούς δημοκράτες.

Στο μέτωπο τραυματίστηκε κι έχασε δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού του. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Νίκος Καραγιάννης αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα κάτω από τη σημαία της θρυλικής Ο.Ε.Ν.Ο. και με το θάρρος, την αποφασιστικότητα και την πολύμορφη δράση του αναδεικνύεται σε έναν από τους κυριότερους ηγέτες του Ναυτεργατικού Κινήματος.

Εμπνευστής των Επιτροπών Καραβιών συμβάλλει στην ανάπτυξη των αγώνων στα καράβια.

Σε καμία άλλη ναυτιλία σ΄ όλο τον κόσμο οι ναυτεργάτες δεν μπόρεσαν να φτάσουν σ΄ αυτό το ύψος οργάνωσης που έφτασαν οι Έλληνες ναυτεργάτες. Στις αρχές του 1949 ζήτησε να πάει στο βουνό. Μαζί με άλλους ναυτεργάτες κατευθύνθηκε σε στρατόπεδο της Ουγγαρίας, για να πάει από εκεί περνώντας από τη Γιουγκοσλαβία στα βουνά της Ελλάδας. Ο Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας, όμως, στο μεταξύ ηττήθηκε, κι ο Νίκος Καραγιάννης έμεινε στην Ουγγαρία.

Ύστερ΄ από κάποιο διάστημα αυτόν το δοκιμασμένο αγωνιστή τον θεώρησαν ύποπτο (!) – δηλαδή πράκτορα του εχθρού σε απλά ελληνικά – και τον έστειλαν εξορία σε απομόνωση πάνω στα Καρπάθια στο Κλούζ της Ρουμανίας!

Το 1956 καθαιρείται ο Ν. Ζαχαριάδης και Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αναλαμβάνει ο Κώστας Κολιγιάννης.

Το Μάρτη του 1957 το Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αποκαθιστά το Νίκο Καραγιάννη, και στην απόφασή του τονίζει πως ο Νίκος Καραγιάννης δε θεωρείται πια ύποπτος, θεωρεί άδικη την πολύχρονη απομόνωσή του από το Κόμμα και του χορηγεί κομματικό βιβλιάριο!

Παρά την αποκατάστασή του, όμως, κι ενώ το Ναυτεργατικό Κίνημα τον έχει τόσο πολύ ανάγκη, κάποιοι συνεχίζουν να τον κρατούν απομονωμένο και μακριά από τους ναυτεργάτες άλλα 12 χρόνια στο Κλούζ!

Έτσι αυτός ο φλογερός αγωνιστής, ο ογκόλιθος του Εργατικού μας Κινήματος, ένα από τα σύμβολα της Εργατικής Τάξης πέθανε στις 2 Οκτωβρίου 1969 και θάφτηκε στο Κλούζ της Ρουμανίας πικραμένος και μακριά από τους ναυτεργάτες που τόσο πολύ τους αγάπησε. Θύμα κι αυτός της κατάρας του σταλινισμού, που μερικοί δε θέλουν ακόμα να το παραδεχτούν.

ΕΡ. Προηγουμένως μου είπες ότι δύο είναι οι στόχοι του βιβλίου σου. Ποιος είναι ο δεύτερος;

ΑΠ. Γράφοντας τις αναμνήσεις μου δεν περιγράφω μόνο διάφορα γεγονότα, δεν περιγράφω μόνο την πολύ σκληρή περίοδο για το Εργατικό Κίνημα της χώρας μας. Περιγράφω και τους αγώνες που έγιναν με τους οποίους οι ναυτεργάτες απέσπασαν σειρά από καταχτήσεις. Κι αυτό μας χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, γιατί διάφορες “πένες”, που τους ονομάζω κονδυλοφόρους της ξεφτίλας, διάφοροι υπηρέτες της άρχουσας τάξης, που δυστυχώς ανάμεσά τους είναι και καθηγητές πανεπιστημίων, προσπαθούν να αποπροσανατολί-σουν τη νεολαία, να την αποπολιτικοποιήσουν, κι όσους γλιτώσουν από τα ναρκωτικά, τον τζόγο και τον αλκοολισμό να τους ρίξουν σε καταστροφικό ατομικισμό, για να είναι το μοναδικό τους ιδανικό το προσωπικό βόλεμα και να βαυκαλίζονται πως θα πάνε μπροστά μόνο αν κοιτάνε τον εαυτούλη τους και γίνουν φιλήσυχοι και υπάκουοι πολίτες!

Προσπαθούν έτσι να κρύψουν από τη νεολαία πως τα προβλήματα είναι οικουμενικά και δε λύνονται ατομικά παρά μόνο με σκληρή και συλλογική πάλη.

Η ζωή δείχνει συνεχώς καθαρά πως κανένα πρόβλημα Δε λύνεται και τίποτα δεν καταχτιέται χωρίς σκληρή, ανειρήνευτη και αδιάλλαχτη ταξική πάλη.

Παράλληλα θέλω να θυμίσω στους μεγάλους και να μάθουν οι νέοι τη δύναμη που δίνουν στον άνθρωπο τα οράματα και τα ιδανικά.

Η Παγκόσμια Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα θάρρους και ηρωισμού συνανθρώπων μας, και αναρωτιόμαστε πως τα κατόρθωσαν αυτά;

Τι λογής άνθρωποι ήταν, που βρήκαν τέτοιο θάρρος, δύναμη και γενναιότητα;

Η απάντηση είναι εύκολη:

Όλοι τους ήταν απλοί άνθρωποι, όπως ο καθένας μας, και τη δύναμη τους την έδωσαν τα ιδανικά και τα οράματα που για την πραγμάτωσή τους αγωνίζονταν!

Γι΄ αυτό έχουμε χρέος αυτή την ακατανίκητη δύναμη που τόσο έντεχνα και ύπουλα προσπαθούν να την κρύψουν τα κάθε λογής αντρείκελα της άρχουσας τάξης να την κάνουμε γνωστή στη νεολαία.

Γιατί αν η νεολαία δεν αποχτήσει οράματα και ιδανικά, η κοινωνία μας θα αναγκαστεί να ζήσει νέο και πιο φριχτό Μεσαίωνα.

ΕΡ. Στην εισαγωγή του βιβλίου σου αναφέρεσαι και στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και στην πανούκλα – όπως την αποκαλείς – της παγκοσμιοποίησης.

Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σ΄ αυτό το τόσο καφτό θέμα;

ΑΠ. Όπως γράφω και στην Εισαγωγή οι πολυεθνικές – αυτές οι αδηφάγες ύαινες – προωθώντας την παγκοσμιοποίηση με ολοένα και πιο αδίσταχτες φασιστικές μεθόδους, οδηγούν την ανθρωπότητα σε απερίγραπτη και πρωτόγνωρη φτώχεια, δυστυχία και εξαθλίωση.

Η πανούκλα, όμως, της παγκοσμιοποίησης μόνο με παγκόσμια κινητοποίηση μπορεί να αντιμετωπιστεί και να διαλυθεί!

Έτσι οι εξεγέρσεις στο Σιάτλ και στις άλλες πόλεις, με αποκορύφωμα – ως τώρα – το Γκέτεμποργκ και τη Γένοβα, παρά το μικρό όγκο τους, είναι σημάδια των καιρών. Είναι σαλπίσματα αντίστασης για ν΄ αφήσουμε τον καναπέ της αδιαφορίας και να βγούμε στους δρόμους, και να αξιοποιήσουμε το ακατανίκητο όπλο της παγκόσμιας αλληλεγγύης και συμπαράστασης, στοιχεία πολύτιμα, που σήμερα αποχτούν ιδιαίτερη αξία και περιεχόμενο. Και τα σαλπίσματα αντίστασης που ακούγονται από όλο και πιο πολλά μέρη της Γης θα σπάσουν, τελικά, το φράγμα της αδιαφορίας και του ατομικισμού, για να ξεχυθούν τα ποτάμια της οργής και του αγώνα με παγκόσμια εξέγερση που θα σαρώσει την αδίσταχτη κρατική τρομοκρατία, τη διαφθορά, την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Ας αντιτάξουμε, λοιπόν, στην παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών την παγκόσμια εξέγερση, για να σώσουμε τη ΖΩΗ στον πλανήτη μας και να κάνουμε πράξη τα συνθήματα των διαδηλωτών που προβλήθηκαν στο Γκέτεμποργκ και στη Γένοβα: “Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη” και “Συντρίψτε τον καπιταλισμό”! Να πάψουν πια τριακόσια καθάρματα, μαζί με τα αντρείκελά τους, να αποφασίζουν για τις τύχες έξι δισεκατομμυρίων ανθρώπων!

Κι επειδή τα λόγια μου αυτά μπορεί από πολλούς ανθρώπους να θεωρηθούν υπερβολή, ή να πουν πως είναι λόγια ονειροπόλου που ζει έξω από την πραγματικότητα, θέλω να θυμίσω δύο πράγματα:

Πρώτα πρώτα το σοφό ρητό του Ηράκλειτου που επαληθεύεται συνεχώς στη Ζωή: “ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ”, και δεύτερο υπάρχει νομοτέλεια, που μας θυμίζει συνεχώς πως το κάθε πράγμα τόσο στη Φύση όσο και στην Κοινωνία έχει ημερομηνία λήξης. Κι απ΄ αυτή τη νομοτέλεια δεν εξαιρείται ΚΑΝΕΙΣ, ούτε η σάπια και διεφθαρμένη καπιταλιστική βαρβαρότητα!

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ....

Αντιγράφω τις σκέψεις του ΑΜΕΝ.gr της ΠΥΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ...

Προς σκέψη γνώση και ΣΥΜΩΡΦΩΣΗ για το τι εννοούμαι όταν λέμε ισλαμισμός...

Εν έτει 2009, οι χριστιανοί δεν προσφέρονται ίσως πλέον προς διαμελισμό από τα άγρια θηρία, αλλά φυλακίζονται και βασανίζονται ώστε να απαρνηθούν την πίστη τους. Μα είναι δυνατό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σήμερα; Ο αναγνώστης των βιβλίων «χριστιανοί της Ανατολής: κι αν εξαφανίζονταν;» και «οι διωγμοί των χριστιανών στο σημερινό κόσμο» δυστυχώς θα απαντήσει καταφατικά σε αυτό το ερώτημα.

Οι Αντουάν Σφεΐρ (Antoine Sfeir) και Ραφαέλ Ντελπάρ (Raphaël Delpard) τολμούν επιτέλους να σηκώσουν την άκρη του πέπλου που καλύπτει το θέμα-ταμπού των διωγμών κατά του χριστιανισμού στην ανατολή και τον κόσμο.

Ο μεν Σφεΐρ υπήρξε επί χρόνια διευθυντής των «τετραδίων της Ανατολής», ενώ ο -κατά δήλωσή του άθεος- Ντελπάρ, είναι γνωστός ρεπόρτερ και ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για δύο σοβαρούς και αξιόπιστους διανοούμενους που έχουν τεκμηριώσει άριστα τα έργα τους με ντοκουμέντα και μαρτυρίες από πρώτο χέρι, παρουσιάζοντας βιβλία που τα χαρακτηρίζει άμεμπτος επαγγελματισμός.

Οι χριστιανικές μειονότητες της Ανατολής υποχρεούνται σε σιωπηλές εξόδους, μέσα στην παγερή αδιαφορία των κυβερνήσεων. Οι κόπτες της Αιγύπτου υφίστανται βίαιες επιθέσεις και πιέσεις κάθε είδους· οι Ιρακινοί χριστιανοί συνθλίβονται ανάμεσα στους δύο φονταμενταλισμούς, εκείνους των σιιτών και των σαλαφιτών. Και ούτω καθ' εξής...

Η μετατροπή των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής από πλειοψηφία σε μειοψηφία, τους είχε ήδη οδηγήσει από αιώνες να βιώνουν υπό τη σκιά του εξισλαμισμού. «Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο, οι πιστοί της Βίβλου υποχρεούνται να εκδηλώνονται με μεγάλη "διακριτικότητα" και "προσοχή", πράγμα που τους καθιστά ουσιαστικά πολίτες β' κατηγορίας». Κι έστω κι αν ο προσηλυτισμός υποτίθεται πως απαγορεύεται στα περισσότερα συντάγματα των μουσουλμανικών κρατών, «πάντα βρίσκονται τρόποι να παρακαμφθούν τα όποια νομικά εμπόδια»... Εξάλλου εξακολουθούν να υφίστανται πολλά απομεινάρια του παρελθόντος, ιδίως σε ό,τι αφορά το νομικό καθεστώς των χριστιανών.

Στην Αίγυπτο, οι «αδερφοί μουσουλμάνοι» φέρονται να επιθυμούν την παλινόρθωση του παιδομαζώματος (cizye). Σύμφωνα με το σεΐχη αλ-Μπαράκ (al-Barrak) «οι εβραίοι και οι χριστιανοί δεν πρέπει να θεωρούνται  "λαοί της Βίβλου" (dhimmis) αλλά "άπιστοι" (καφίρ) και άρα να υπόκεινται στη σαρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του εξισλαμισμού ή της θανάτωσής τους». Εξ ου και οι καθημερινές βιαιότητες.

Στο Ιράκ, οι χριστιανές «οφείλουν να φοράνε μαντίλα, αν δε θέλουν να δεχθούν επιθέσεις με βιτριόλι».

Στην Παλαιστίνη, οι χριστιανές υφίστανται έναν ειδικό τύπο δίωξης, που θα μπορούσε να αποκαλεστεί «προσηλυτισμός δια του βιασμού». Οι μαζικοί βιασμοί έχουν διπλό στόχο: να μειώσουν τη γεννητικότητα των χριστιανικών πληθυσμών και να εξισλαμίσουν όσο το δυνατό περισσότερες χριστιανές γυναίκες. Σημειώνεται πως σύμφωνα με τη «σαρία» ο βιασμός θεωρείται απολύτως νόμιμη πρακτική.

Στην Αίγυπτο, «είναι συνήθης πρακτική η απαγωγή και ο βίαιος εξισλαμισμός νεαρών κοπτισσών χριστιανών».

Στην Αλγερία, «η άγρυπνη αστυνομία συλλαμβάνει αμέσως όποιον κατέχει ένα αντίτυπο της Βίβλου ή κάνει το σταυρό του δημοσίως» με την κατηγορία του "χριστιανού". Αυτού του τύπου οι "νεομάρτυρες" αριθμούν σε δεκάδες κάθε εβδομάδα».

Στην Τουρκία, τρεις χριστιανοί εκδότες βρέθηκαν νεκροί, αφού πρώτα «είχαν ξεκοιλιαστεί, ευνουχισθεί, βιασθεί και τους είχαν ακρωτηριάσει τις μύτες και τα δάκτυλα, πριν τους αποκεφαλίσουν».

Στα κράτη του Κόλπου και όλα τα κράτη που το νομικό τους σύστημα εμπνέεται απ' ευθείας από το μουσουλμανικό δίκαιο «κάθε αποστασία από τη μουσουλμανική θρησκεία επισύρει την ποινή του θανάτου... Η δημόσια λατρεία μη-μουσουλμανικών θρησκειών απαγορεύεται και όσοι την ασκούν κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να φυλακισθούν, να μαστιγωθούν ή και να βασανιστούν».

Θύμα διωγμών χριστιανών στην Ινδία (Ιούνιος 2009)

Ο κλήρος αποτελεί τον προνομιακό στόχο αυτών των διωγμών. «Οι δολοφονίες ιερέων, ιεραποστόλων, μοναχών κ.λπ είναι όλο και συχνότερες, και όλο και πιο ωμές και βίαιες. Ενώ τελειώνει η πρώτη δεκαετία της δεύτερης χιλιετίας, η διάδοση του λόγου του Χριστού εξακολουθεί να συνεπάγεται τη θυσία...  Η αντιχριστιανική βία είναι ένα από τα βασικά μέσα στην προσπάθεια να εξαλειφθεί η παρουσία της πίστης αυτής, θέτοντας τους φορείς της ενώπιον ενός απλού διλήμματος: θάνατος ή αυτοεξορία». Οι καρποί αυτής της προσπάθειας είναι μετρήσιμοι: «το 1990, το 60% των κατοίκων της Βηθλεέμ ήταν χριστιανοί· το 2001 εκπροσωπούσαν το 20% του πληθυσμού· σήμερα δεν φτάνουν ούτε καν το 1%. Χρειάστηκαν δεκαοκτώ μόνο χρόνια για να εκκενωθεί από τον χριστιανικό αραβικό της πληθυσμό, η Βηθλεέμ, η κατ' εξοχή γενέθλια πόλη της χριστιανοσύνης».

Πράγματι, ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της εξολόθρευσης του χριστιανισμού είναι «πως όλα γίνονται σε ελάχιστο χρόνο... Φτάνουμε ραγδαία στο τέλος του θρησκευτικού πλουραλισμού στη Μέση Ανατολή. Μόνο που η εξαφάνιση των χριστιανών Αράβων κινδυνεύει να ρίξει στο χάος ένα μεγάλο μέρος της μουσουλμανικής Μέσης Ανατολής».


http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2157


δεν δημοσιεύω κείμενα Ελλήνων Ορθοδόξων παρόλο που τα ξέρω για τις βιαιότητες των εκεί Εβραίων γιατί τα θεωρώ σκόπιμα... Δεν λέω ότι οι ραββίνοι δεν κάνουν αίσχη αλλά τα κλειδιά των ναών δεν τα έχουν ραββίνοι αλλά ιμάμηδες...

ΠΛΗΓΗ.... αφιερωμένο στην χάσκουσα χτεσινή πληγή.... ΜΟΝΟΙ ΩΣ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΟΘΟΥΜΑΙ....

Εψές την νύχτα ήταν όλοι γύρω μου,
ο πατέρας, η γιαγιά, ο παπούς, o Γιάννης...

Αδύνατον να κοιμηθώ...

Αδύνατον να ονειρευτώ, τα μάτια της αγαπημένης μου.

Αδύνατον να ψελλίσω κάτι... ένα Τ, ένα Ω.

Στην πυρακτωμένη μοναξιά μιας αδιάληπτης κενότητας, μονάχα το ιππικό του Βίκτωρ Σέρζ ακούγονταν.

Οι ευτραφείς μουσουλμάνοι παρήλαυναν στην απελευθερωμένη πόλη αλλαλάζοντας...

Εμπρός, εμπρός από το μαύρο άτι, να να να!!!!!!!!!!!!

κοιτάξτε φοβισμένα ανθρωπάρια να να...!!! στέκονται μαζί οι δυό τους...

Τι στο ταραγμένο ύπνο μου ? Πως είπατε είχα εψές πυρετό??

Ιατρέ μου Ιατρέ μου .... κοντεύω τα πενήντα...

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΟΥ

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΧΡΕΩΝ...

Φλέγομαι πυρακτώνομαι και περιμένω...



Το ιππικό της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΠΟΛΗΣ ... του Βίκτωρ Σέρζ...

Ο σ' ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΡΟΥΧΗΣ ΈΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΙΔΕΩΔΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ 4ης ΔΙΕΘΝΟΥΣ....

Ο ξαφνικός θάνατος του σ' ΓΙΑΝΝΗ ΒΕΡΟΥΧΗ αφήνει σ' όσους τον γνωρίζαμε μια απίστευτη θλήψη, πόνο, και ΠΙΣΤΗ για ένα λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας για μια ανθρωπότητα χωρίς φτώχεια, πόνο και δυστηχία. Πέθανε στο νοσοκομείο σήμερα και η κηδεία του θα γίνει ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 17.30 ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΒΥΡΩΝΟΣ.
Ο σύντροφος ως και την Δευτέρα, από ότι γνώριζα ετοίμαζε την ύλη της εφημερίδας "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ". Άρα έφυγε ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ της ανθρωπότητας. Πάντα πιστός εργάτης των ιδεών ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ σ' όλα.










Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΧΑΝΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΔΡΑ

Ο σύντροφος Γιάννης Βερούχης υπήρξε αυτός που με μαεστρία καθοδήγησε την μεγάλη απεργία των λιθογράφων που ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΠΕΝΘΗΜΕΡΗ 40ωρη εργασία την μηνιαία ΑΤΑ μετά την μεταπολίτευση. Ήταν ο πρώτος κλάδος της εργατικής τάξης που κατέκτησε το 8ώρες εργασίας σε πενθήμερο.
Ένας αγώνας που δόθηκε ηρωικά σε όλα τα λιθογραφεία της Αθήνας και που άλλαξε την κατεύθυνση των αγώνων ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Ελληνικής εργατικής τάξης.

Ήταν αυτός που την ίδια στιγμή που εγκαθιδρύθηκε η δικτακτορία των συνταγματαρχών έθεσε την οργανωτική επιτροπή της ενιαίας τότε τροτσκιστικής οργάνωσης σε εγρήγορση. Σχεδόν ταυτόχρονα με την χούντα η Αθήνα γέμισε από προκηρύξεις και όλα τα μέσα δώθηκαν για την έναρξη τις αντιδιχτατορικής πάλης... Ιδρυτής των ΔΕΑ (δημοκρατικών επιτροπών αντίστασης) που γιγαντώθηκαν κάνοντας μια συνεπή μεγαλειώδη αντιδικτατορική δράση... ( κάτι γρήγορο για αυτά εδώ χωρίς να ξέρω τον βαθμό εγκυρότητας αλλά θα επανέλθω... http://erimitis.blogspot.com/2009_04_01_archive.html καθώς και http://olympia.gr/2010/04/21/%CE%B7-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%C2%AB%CE%B8%CE%B1%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%AF%C2%BB-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CF%82//)

Διέσχισε με βάρκα.... μαζί με ένα άλλο σύντροφό του τον Κώτσου την Αδριατική επικυρηγμένος γάρ...
Η σύντροφός του και απόλυτα αφοσιωμένη σύζηγος του συνελήφθη βασανίστηκε ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΩΣΕ με αποτέλεσμα να χάσει την υγεία της έκτοτε... και να υποφέρει ως σήμερα...

Συνέχισε την αντιδικταρική του δράση από το εξωτερικό κυνηγημένος παίρνοντας ρίσκα και παίζοντας την ζωή του κορώνα γράμματα με ΣΥΝΕΠΕΙΑ χωρίς να βάζει νερό στο κρασί του... Αρνούμενος να μπει στην λογική ενός περιφερόμενου αντιδικτατορικού ομιλητή αποκομένος από ΌΛΟΥΣ εργάστηκε στην Γερμανία σε εργοστάσια μεταξύ των οποίων χυτήριο όπου δικαιολογούνταν κάμποσοι νεκροί τον μήνα.... ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΞΑΡΤΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ.... ψευτομαρξιστή καθ' έδρα.... και ένας από τους πολλούς ψευτοαντιστασιακούς που μιλούσαν .... μιλούσαν.... μιλούσαν..... και στην πράξη δεν έκαναν απολύτος τίποτα...

Υπήρξε επί σειρά ετών προδικτατορικά ο ηγέτης του σωματείου λιθογράφων μέλος της εννιαίας τροτσιστικής οργάνωσης υπεύθυνος του βιβλιοπωλείου της και οργανωτικός υπεύθυνος. Δεν υπήρχε περίπτωση οι λιθογράφοι να μην ψηφίσουν τους αγωνιστές τροτσκιστές εργάτες στις εκλογές.... Δε πα να ορύονταν η ΑΥΓΗ με πρωτοσέλιδους τίτλους... "ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΗ ΣΦΙΓΓΟΦΩΛΙΑ". Οι εργάτες ψήφιζαν από την εννιαία λίστα (και όχι με βάση παρατάξεις...) τους τιμιότερους εργάτες δηλαδή όλους από την τροτσκιστική παράταξη.... Ο σ' Γιάννης Βερούχης ήταν μαθητής όλης της μεγάλης ιστορικής παράδωσης των τροτσκιστών και ήταν φίλος όλων των απομεινάντων από την Κατοχή ηγετών του τροτσκισμού που ήλεγχαν σωματεία στο ΕΚΑ...

Ο σ' Γιάννης Βερούχης, δεν ήταν τυχαία η ενσάρκωση του απόλυτα τίμιου εργάτη του ανιδιοτελή πιστού εργάτη... (παρόλο που ήταν πρόεδρος των λιθογράφων δεν πήρε ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ.... την πρόστυχη αυτή διαφθορά του καπιταλιστικού κράτους), Υπήρξε σπορά και υιός δύο μεγάλων επαναστατών.... Ο πατέρας του υπήρξε ο ηγέτης του μεγαλύτερου παγκόσμια σωματείου που ήταν το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟΥ Λ. ΤΡΟΤΣΚΥ... γραμματέας της «Ομοσπονδίας αναπήρων και θυμάτων πολέμου» (που για να σταμματήσουν τις διαδηλώσεις τους έδωσαν τα γνωστά μας περίπτερα...). Τυφλός ο πατέρας του στην επαρχία Καρυστίας στον Πλατανιστό εκλέχτηκε από τους αγρότες για αντιπρόσωπος στην ΠΕΕΑ αλλά οι ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ παρόλο που ήταν τυφλός...
Η μητέρα του ήταν η υπεύθυνη των εφημερίδων του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... και άλλων εργατικών συνδικαλιστικών εντύπων...


Από μια τέτοια σπορά βγήκε ο σ' Γιάννης Βερούχης...
Είχα την απόλυτη ΤΙΜΗ να τον γνωρίσω, να συνεργαστώ, να παλέψω μαζί του... να ακούσω το υπέροχο "οργανωτικό σεμηνάριο" .... να απολαύσω και να διδαχθώ την τέχνη της λεγόμενης στρατολογίας όταν μαζί κάναμε πολλές από αυτές ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ την τιμιότητα την πίστη και την ανιδιοτέλεια. Βρεθήκαμε σε πολλές ταυτόσημες απόψεις αλλά και σε διαφορετικές μικρές αντίθετες απόψεις... ΩΣΤΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΩΣ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΕΣ απόλυτα προσκολλημένοι στην πίστη ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ...
Παρέμεινε πιστός στον ΛΕΟΝΤΑ ΤΡΟΤΣΚΥ και στον ΚΑΝΝΟΝ τον μεγάλο ηγέτη του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΥ....

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΓΙΑΝΝΗ...

ΖΗΤΩ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ 4ης ΔΙΕΘΝΟΥΣ

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ...

ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ ΑΡΧΩΝ.... με αφορμή τις δολοφονίες στα πλοία...

ΑΠΛΑ ΣΤΑΡΑΤΑ ΘΕΜΑΤΑ...

Η Ισραηλινή κυβέρνησις και το πολεμικό ναυτικό της διέπραξε μεγάλο λάθος στην επιχείρηση της να σταματήσει την αρμάδα των φίλων ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. Τα δέκα θύματα οι δέκα νεκροί ήταν και είναι μια λάθος κίνηση που αυξάνει το αντιεβραικό μίσος και την αντισιωνιστική προπαγάνδα.

Αφήνει όλους εμάς ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ που υποστηρίζουμε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ Ισραηλινών να χουν πατρίδα ΑΣΦΑΛΗ.... εκτεθειμένους.

Θα μπορούσαν να είχαν κάνει ένα σωρό άλλες ενέργειες πχ να ρίξουν σχοινιά στην προπέλα να το ακινητοποιήσουν βάζοντας πλοία εμπρός από το Τούρκικο ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΧΑΝ ΘΥΜΑΤΑ οι Ισραηλινοί.

Φαίνετε όμως ότι η κυβέρνησις του Ισραήλ έχει βρεθεί σε τρομερό πανικό. Απογυμνωμένη από την εσωτερική αμφισβήτηση της σιωνιστικής και μη αριστεράς και από τα αδιέξοδα των ορθόδοξων που συμπεριφέρονται τυχοδιοκτικά ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥΣ βρίσκετε σε μεγάλη φουρτούνα πνευματικά...

Όταν διαχειρίζεσε μια αρμάδα που αποτελείτε από ένα αχταρμά, από μια ενότητα ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ οφείλεις σαν κράτος να διαχωρίζεις τα πράγματα.

Π.Χ. το να ρίξεις στο Τούρκικο πλοίο κομμάντος δηλαδή επίλεκτα σώματα ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΥΩΝΕΣ ΤΟΥΣ αυτό το αποτέλεσμα θα έχεις...
Πως ένα γυμνασμένο άτομο που είναι ζημωμένο με το έγκλημα τον πόλεμο το πρωτόγονο συναίσθημα της αυτοσυντήρησης ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΑΠΑΙΤΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΔΙΕΘΝΗ ΚΡΙΣΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ και κινήσεις απίστευτων ελιγμών?????????????? Πως??????????

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

Εγώ που δεν είμαι Εβραίος, που δεν είμαι απολογούμενος στην κυβέρνησή σας ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΣΘΕΝΑΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ....

Θα περίμενα την παραίτηση του υπουργού στρατιωτικών και όσων είναι εμπλεκόμενοι...

Περιμένω μια διαφορετική συμπεριφορά για τους Έλληνες αγωνιστές (έστω και αν είναι βαθιά νυκτωμένοι..) και αυτούς που με το πλοίο τους πάνε να κυριαρχήσουν στην .... ευρύτερη περιοχή .... αναζητώντας περασμένα μεγαλεία... νομίζω ότι είμαι σαφής...


Εν πάση περιπτώση οι ελπίδες μου ήταν και είναι σθεναρά αποθετημένες στο ηρωικό σας προλεταριάτο αυτό που τράβηξε τα πάνδεινα για να σωθεί από τους απηνείς διωγμούς.
Το προλεταριάτο σας δεν έχει τίποτα το κοινό με τις ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.


ΚΑΜΜΙΑ ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ δεν μολύνει το προλεταριάτο που βρίσκετε εκεί...

Πάντα προσκολημένος στο ρητό...




ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ...

ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ.... ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ.... ε ναι χμ.... το κατιτίς μας....

Μια μέρα με έστειλε η μαμά μου για ψώνια στον μπακάλη τον Χρονά... Αυτός ήταν απέναντι από τον ΜΙΚΕ... Ήμουν δεν ήμουν 10....

Δίπλα στο περίπτερο της Πλ. Μαβίλης έστεκε αγέρωχος ο ΤΙΡΑ ΜΟΛΑ και ο ΠΟΠΑΥ...

Πω πω πω .... καλοκαίρι.... να μην έχει αγγλικό ματς η ΥΕΝΕΔ... μηδέ η ΕΙΡ.... αχ θεέ μου ΆΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ... πολύ θέλει να αμαρτήσω???????????

Τα μούρνταρα μαμάαααααααααααααααα

Ναι στα 50 το ομολογώωωωωωωωωωωω

Έκλεψα την μαμά μουυυυυυυυυυυυυυυυ


Έτσι καλό μου αγοράκι έμαθα να κλέβω ψιλοποσά.... Βαριόντουσαν οι παπούδες να πάνε στην πλατεία της ΚΥΜΗΣ με την τεράστια ανηφόρα??????

ΕΔΩ Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ ΑΚΡΑΤ... γκαγκαν.... πάντα πρόθυμο το αγοράκι...
Από τότε κατάλαβα...


ΌΠΩΣ ΕΓΩ ΕΚΛΕΒΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΑΚΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΟΥΡΝΤΑΡΟΥΝ....


ΑΜΑ ΒΑΡΙΕΣΕ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΜΑ ΒΑΡΙΕΣΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΚΟ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ ΩΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ????????????


Μωρέ θυμάμαι τον ΜΠΑΚΑΤΣΕΛΟ της ΧΟΥΝΤΑΣ... μετά ο ΚΟΣΚΩΤΑΣ.... μετά μετά.... μετά η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ.... παλαιάααααααα η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ....


ΩΡΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ


ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ


ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ


ΧΑΧΑ


ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΕΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ


ΧΑΧΑ

ΩΡΈ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ


ΌΣΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΛΛΩΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΙΜΩΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΨΕΥΤΟΕΝΤΥΠΟΣΙΑΣΜΕΝΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ



ανάθεμα την ώρα τελικά όταν περνάει η ζωή τίποτα δεν κατανοούμαι...


ωρέ όταν κλέβαμαι μικρά δεν κατανοούμαι ότι θα γίνει έτσι και μεγάλοι?????????

μυαλό κουκούτσι?????????????????

EΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ..... ή αλλιώς ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ...

Η μητέρα μου είναι μια μεγάλη γυναίκα, 85 ετών.... Την Παρασκευή στο ανσανσέρ της πολυκατοικίας της έκλεψαν την σύνταξη κοντά 700 ευρώ.. Τις έριξε ένα νεαρό ζευγάρι ένα υγρό στα ρούχα ... τις έδωσαν χαρτί να σκουπιστεί... θόλωσε η γριούλα καθάριζε καθάριζε και αυτοί κλέψαν τα φράγκα....

Εγώ μέσα σε δύο μήνες ήμουν θύμα στον ΗΣΑΠ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ!!!!!!!!!!!!!
Την πρώτη φορά μου έκλεψαν κοντά 450 ή 400 ευρώ... και πριν λίγες ημέρες ταυτότητα δίπλωμα και 50 ευρώ... (είχα βάλει μυαλό και δεν έπαιρνα λεφτά...)

Πριν οκτώ ίσως μήνες μου έσπασαν το αμάξι σπάζοντας το αριστερό παράθυρο... Νόμιζα ότι πήραν πέντε έξη ευρώ σε ψιλά αλλά ο βλαξ οκτώ μήνες ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΔΙΠΛΩΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ... μου το είχαν πάρει... Και που... ανάμεσα ΓΑΔΑ και πρεσβείας ΗΠΑ.... δηλαδή στην πλέον αστυνομοκρατούμενη περιοχή...

ΛΙΓΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ....

Όλοι μας πιστεύουμε ότι το να κλέψεις είναι κάτι τρομερά ΔΥΣΚΟΛΟ κάτι που απορούμε όλοι πως γίνετε να κλέψει κανείς... Κι όμως... Το να κλέψεις δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΜΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ....

Πιό απλά είναι ο νους να πιστέψει ότι δεν είναι κακό να κλέψει... να φύγουν ΌΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ. Και αυτές οι διεργασίες δεν γίνονται στην σκεπτόμενη κοινωνία αλλά στα βάθη του κοινωνικού πηγαδιού... ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΗΡΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΖΥΜΩΣΗΣ... πάσης φύσεως θρησκευτικής κρατικής πολιτικής... ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ.... Αυτό για μένα είναι η προσωποποίηση του ΘΑΝΑΤΟΥ... Ψυχές χωρίς τίποτα το ανθρώπινο απόμακρα όντα φιγούρες ενός κόσμου που ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΕ...
Ωστόσο θα πρέπει να είμαστε τίμιοι... Χτές νομίζω άκουσα ότι ένα παλληκάρι 30 ετών που κατηγορείτο για κλεψιά αυτοκτόνησε ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΠΟ ΤΥΨΕΙΣ μέσα στο κελί του ΑΤ... Κανείς δεν θα ψάξει τίποτα... Ο νέος θα ξεχαστεί όπως και οι ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ...


αυτό που πρέπει να γίνει άμμεσα είναι ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΚΛΕΨΙΕΣ...

έστω τις ημέρες που οι γέροντές μας παίρνουν την σύνταξη...

Σε αυτό που οι κουλτουριάρηδες βλέπουν και βγάζουν αναφυλαξία δηλαδή το να πάρουμε ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΑΣ εγώ βλέπω μια ΑΝΑΖΟΟΓΩΝΗΣΗ του υπέρτατου ανθρωπισμού της αλληλεγγύης και της ζωής...

Το να πάρει τις γριούλες από την τράπεζα μια επιτροπή γειτονιάς και να την ΒΑΛΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ να ελέγξει την πολυκατοικία και ένας πιό πίσω να κόβει τσίλιες είναι κάτι ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΟ ΤΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟΣΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ.

Το να ελέγξουμε τον δρόμο που μένουμε από κλέφτες επί 24 ώρες είναι κάτι ΑΠΟΛΥΤΑ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ...

ΓΙΑΤΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ .... ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΤΟΝ ΑΝΗΜΠΟΡΟ...

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ...

LAST DRIVE... και λοιπές αγάπες...

Αμπελόκηποι....

Οι δρόμοι που μεγάλωσα...

Οι δρόμοι του αγαπημένου μου γκρουπ...

Ας απολαύσωσιν μουσικές στιγμές.... ανησυχίας...





Το γκρουπ που έχω δει περισσότερες φορές live ίσα με τρεις... Δεν είναι από εδώ.... Αμέρικα μεριά...

ΚΥΜΗ ΕΣΥΝΕΤΕΛΕΣΤΗ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.... ΕΡΧΕΤΕ Ο ΦΥΣΙΚΟΣ...

ΚΥΜΗ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΣΥΝΕΤΕΛΕΣΤΗ.... ΕΡΧΕΤΕ Ο ΦΥΣΙΚΟΣ... Αυτός ήταν ο πρόλογος του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Κύμης κου Σεραφείμ... στην μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Κύμης της 16-5-2010.

Ο γράφων δεν έγινε οπαδός της Ορθοδοξίας ... στα γεράματα του. Αλλά ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κύμης ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ αποτελεί φάρο αντίστασης και πνευματικός ηγέτης ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ...

Πίσω του στοιχίζονται ο Δήμαρχος Κύμης κος Θωμάς και η συντριπτική πλειοψηφία του Δήμου μας... Κάτω από το ράσο του κρύβονται κάτι βαριά μπαλάκια ΟΚΤΩ ΤΟΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΖΗΛΕΥΑΝ ορισμένοι προδότες της Κύμης... Και όσο και αν του τα χω σούρει... τι χομεινί τον έχω πει κλπ... ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΑΝΤΡΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΣΤΕΚΩ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ...

Στον αντίποδο ένα φοβισμένο ανθρωπάκι ο "αρχηγός" της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ ο κος ΤΣΙΚΛΙΔΗΣ ήρθε στην συνέλευση σαν φοβισσμένο γατάκι εκλειπαρόντας βοήθεια στα μάτια μου πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσω την βοήθεια που έδωσε ο συγχωρεμένος πατέρας μου στο ΠΑΣΟΚ από το 1974...
Ο κατακαημένος δημοτικός σύμβουλος δήλωσε μέσες άκρες στην συνέλευση...

"επιτέλους ας σταματήσει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα... οι μούτζες οι βρισιές οι χειρονομίες τα φτυσίματα..."

ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΕ ΤΣΙΚΛΙΔΗ... αντί να παραδώσεις την κομματική σου ταυτότητα όπως μέλη του ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ ΣΟΥ που καταχειροκροτήθηκαν τολμάς και οικτήρεις και μας παρακαλάς να σας σεβαστούμε...

ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΌΜΩΣ ΔΙΚΑΙΟ... Κατανοώ το μίσος το ανάθεμα τα πάθη ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣ ΕΓΩ ΒΙΩΝΩ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΜΟΥ... Ωστόσο καμμιά διαδικασία ΠΡΟΓΚΡΟΜ που ψήνετε.... δεν πρέπει να συντελεστεί... Σπασίματα μαγαζιών κομματικών γραφείων και ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ θα είναι μια ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΝΥΚΤΕΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ...

Αισθάνομαι το μίσος... το βίωσα το σαββατοκύριακο σε δύο καταστήματα... Νιώθω ότι η οικονομική ανέχεια συν την τοπική ΠΡΟΔΩΣΙΑ των άθλιων ΠΑΣΟΚων αποτελεί ένα επικύνδινο ΧΗΜΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ έτοιμο για έκρηξη...

ΩΣ ΕΔΩ... μια τυπική καλημέρα μια ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ έστω μη επίσκεψη σε ένα κατάστημα ΑΡΚΟΥΝ... Τα μίση του παρελθόντος ανάμεσα στα πράσινα και μπλε μαγαζιά ας μην γίνουν όλοι εναντίον πέντε δέκα που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ...

Η ΚΥΜΗ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΕΣ ΠΑΣΟΚΟΙ... όχι ο λίγος κόσμος που εξακολουθεί με αυταπάτες να τους ψευτουποστηρίζει...

Που είναι ο ΤΖΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ που στον ΣΠΑΝΟ έτρωγε αστακομακαρονάδες με τον βουλευτή του ΘΕΟΔΩΡΟΥ και που έκαναν και οι δύο υπουργός και υφηπουργός????????????????/

Που είσαι κύριε ΘΕΟΔΩΡΟΥ που από μαγαζάτορας έγινες δήμαρχος μετά βουλευτής μετά υφηπουργός και τώρα ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ πλοιοκτήτης???

Ο Κουμιότηκος λαός σας έμαθε πλέον.... ΠΩΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΜΟΝΗ ΤΗΣ...

Κρυμμένοι πίσω από τον εξωραιστικό σύλλογο με το μουσείο χαιρέκακα βλέπετε να γκρεμίζετε η ΚΥΜΗ και αυτό για ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΛΟΓΟ....



ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΜΗ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΑΛΛΆ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΣΟΚΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΟΤΕ....

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΜΕ ΔΗΜΑΡΧΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και με την άτυπη ψήφο της ΝΔ.....

και αν τολμήσετε ανθρωπάρια βουλευτάκια του ΠΑΣΟΚ να σκάσετε μύτη στην Κύμη α ρε μαύρο φίδι που θα σας φάει....

ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ πάντα έλεγα ότι μου αρέσει το χωριό μου ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ

Στον θάνατό της η ΚΥΜΗ με έκανε να αλλάξω άποψη

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ πλέον.....

Αυτήν την ώρα που γράφω στην βουλή είναι μαζεμένοι οι ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ .... Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ....

ΣΤΟ ΑΛΙΒΕΡΙ ΠΑΝΤΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΑΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΩΣΙΑΣ ΘΑ ΦΕΡΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ... Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είμαι εκεί δημότης....

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΑΣΟΚΟΙ που ενώ σας χαρίζαμε 55% μας δώσατε δηλητήριο ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΚΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΟ.....


ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΟ αλλά ας μην πάει προς τα απλά μέλη που διάβολε απολογούνται και παραδίδουν κομματικές ταυτότητες ΑΣ ΠΑΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ... ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥΣ...

φρέσκες ειδήσεις...

οι Κουμιότες στην Αθήνα.... είναι λίγο γραφικοί ε? χαχα ούτε να κάνουν πορεία δεν ξέρουν αλλά έχουν τσαγανό... είδαν και τα ματ.... α ρε πατρίδααααααααααααααα