29 Ιανουαρίου 2008

Μαθήματα αστικής πολιτικής επάνω από το σκήνωμα....

Απολαύστε ...

«Ο μακαριστός Χριστόδουλος εργάσθηκε για την ανεξιθρησκία και την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Προήγαγε με συνέπεια και επιτυχία τον διάλογο μεταξύ των θρησκειών και την κατανόηση μεταξύ των διαφόρων πολιτισμικών ιδιωμάτων»
δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτεριγκ


Και τώρα ρωτώ εγώ.... "είμαι από άλλο πλανήτη???

Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα... Αυτό είναι αστική πολιτική. ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑ πώς οι αστοί ανά την γη εννοούνε την επιβολή της πνευματικής δικτατορίας τους επάνω στις καταπιεσμένες τάξεις..

Και επειδή συχαίνομαι τον ηλίθιο αντιαμερικανισμό (μια φτιαχτή ιστορία που δηλητηριάζει την ψυχή των Ελλήνων) εργατών ας δούμε και την δήλωση Μπους:

"...ήταν ευρέως γνωστός ως μία ευκρινής φωνή της Ορθόδοξης πίστης...»

Αυτά όλα από το www.in.gr από εκεί τα αλίευσα

Και τώρα ορισμένες σκέψεις για την κοίμηση του μακαριστού Χριστοδούλου
είναι ανάγκη βρε κανάγιες της Συνόδου να λέτε αλήθειες πριν την ταφή??
Αν σε κάτι διαφέρουμε στην υφήλιο εμείς και οι Ισπανοί είναι ο θρήνος... Αφήστε αυτούς που θρηνούν να κάνουν το καθήκον τους....

28 Ιανουαρίου 2008

Κύριε Γαργαντούα.... και τσαχπίνικα όντα

Κύριε Γαργαντούα....

Στα ύψη, τα δυσθεώρητα,
στους πύργους,
τις αμαρτίας
που με κόπο, ευλυγισία, ανήλθατε....
Δοξασμένο, τιμημένο, το όνομά σας
δεν πρόκειται να φτάσω.
Στην πίστη, σταθερός, αμετακείνητος,
παλεύω για να μείνω.
Τις έπιτυχίες σας,
δεν τις μετρώ.
Κε Γαργαντούα....
Μετρώ, τις παραλυριματικές γοργόνες της θάλασσας,
που σκίζουν, τις λεωφόρους των Ωκεανών,
για την οστρακοανάστασή τους...
Εκεί, στην κοραλένια στρούγκα...
Εκεί,
ακριβώς
υπάρχουν οι δυνάμεις της τελικής μάχης,
του πιστεύω μου,
του ...σου,
του ...του.
Εκεί,
εκγυμνάζονται, εν ναρκώσει,δρακωντοειδής
αγαπησιάρικα τέρατα.
Τον κύριο Γαργαντούα, να συντρίψουν.
Τον κύριο γαμψήλατο, οριοδοφίτη,χρηματοκλέφτη,ονειροκαστροφέα...
Κύριε Γαργαντούα
τρέμετε.
Το πιστεύω μας, τρέφεται.




Tσαχπίνικα όντα

Τσαχπίνικο όν.
Τσαχπίνικο πλάσμα.
Τσαχπίνικο ζαμπόν βούτηρο Κερκύρας.
Τσαχπίνικο μέλι, από ιδιωτικά μελισσοκομικά άλση της Αττικοβοιωτίας και παρεμφερών νήσων.
Τσαχπίνικο όνειρο ρυτίνης, συλλέγουσας από ιδιωτική έκτασιν ιδιωτικού!! δάσους.
Τσαχπίνικο όργανο της τάξης μετά κραδαίνοντος ροπάλλου.
Τσαχπίνικο καπνιστό μπούτι γαλοπούλας, πάπιας, ή Katerpillar.
Τσαχπίνικο μοτέρ μουγκρίζοντος οδοστροτήρος Εθνικής οδού.
Τσαχπίνικο οικονομικό πλάνο συσσώρευσης, έρωτος, χρήματος.
Τσαχπίνικο εσταντέ, καταντού, Κατμαντού, Καστράτε ονειρώδη.
Τσαχπίνικο λεξιλόγιο, κενού περιεχομένου, ερωτικής ανασφάλειας.
Τσαχπίνικο μπούτι γαζέλας, βδέλας, δρόμου, φαναριού.
Τσαχπίνικο κενοτάφιο ποιητικής κενότητας μνημοσύνου.
Τσαχπίνικο κορίτσι του μπαρ, με προτεταγμένα στήθη.
Τσαχπίνικο μίνυ, γλουτιαίους χαραγμένους μυς οπισθίου κάλους.
Τσαχπίνικο πυροβολικό, εν μέσω Αθηναικών λεωφόρων.
Τσαχπίνικο μαρς -της μαρς - της σοικολάτας, της σοκοφρέτας.
Τσαχπίνικο κενό της ποιητικής μετριότητας, του φόβου.
Τσαχπίνικο μικρό κορίτσι, με το γαλλικό κρασί που τόσες φορές το έχεις υποσχεθεί...
Τσαχπίνικο ερωτικό πλάσμα της άνοιξης.
Τσαχπίνικο μωρό πόσο σε θέλω...
Τσαχπίνικο ρομαντικό μωρό, πόσο θέλω να κυριεύσω τον νου ,τον νου, τον νου και το κορμί.
Τσαχπίνικο μωρό, πόσο θέλω να γητέψω, να εξαρτήσω, να εξαρτηθώ...
Τσαχπίνικο μωρό, τις γαλοπούλες τα ροζ μπηφ τα τσίλι, τα σπαράγγια τις σως.
Τσαχπίνικο πόσο θέλω, να τα βάλω στην υψηκάμινο της Χαλυβδουργικής, μαζί και την Ολυμπιάδα τους.
Τσαχπίνικο να τα βάλω στους 8500 βαθμούς κελσίου παράγοντας.
Τσαχπίνικο τον ΈΡΩΤΑ............

25 Ιανουαρίου 2008

Τα σκουλίκια δεν κάνει να τα καταλαβαίνουμε????

Αόματους ναι αόματους μας θέλουν.... να μην βλέπωσιν τίποτα από την μπίχλα τους την βοθρίλα τους και την απανθρωπιά τους ... να μην παίρνουμε μυρωδιά από τα απίστευτα πλεγμένα ερωτικά και πολιτικά σκάνδαλά τους.... τόσο αόματους που εν χορώ απαιτούν: ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.... τους χάλασε βλέπετε που ανοίξαμε την πόρτα και κοιτάξαμε μέσα... σιγά μωρέ τι είδαμε?
ένα αγόρι καθισμένο (να το αδυνατίσουν το παιδί...) με ένα κορίτσι... κάτι κονδύλια και κάτι διορισμούς ΣΙΓΑ ΤΑ ΩΑ....!!!!
αλλά οι κακές οι γλώσσες στα gay bar.... και τι δεν λένε ... εκεί να δείτε.... πήγα στον Αλέκο προχτές στο Κολωνάκι (υπάρχει ακόμα?????) και μου είπαν... ότι ξέρεις στο dvd.... ναι βρε τους λέω πείτε μην σας ξεσκίσω το κολαράκι... και τι μου λένε?? δεν σου λέω δεν σου λέω... χαχα και χου χου απαπαπα.....
να μου λένε έλεγε ότι ο μεγάλος ο θεός.... ποιός λέω ο παλαιός???ο έξω ευρισκόμενος?? ε λέω τι?? να μου λέει ... το κουνέλι... έλα ρε???? τους λέω ... που το μάθετε??? στο dvd.... τι λέω υπήρχε τέτοιο τότε.....???? μπααααααααααααα
πετάγετε τότε η συντρόφησα η Αλέκα.... κάνει λέει έκκλησι σους διανοούμενους να λένε πιό σοβαρά πράγματα... στο τηλεκούτι... μπα???????? τις λέω... και τι θα λέμε Αλέκα στον Αλέκο??? για τους φαντάρους μόνο?? θέλουμε και κάτι πιο... να το πω πιό καυλέ? πιό πολιτικό? ναι πιό πολιτικό....μμμμμ
δηλαδή να μην ξέρουμε πως τον παίρνουν?? οι φίλοι στα μπαρ τον παίρνουν και ψάχνουν χρόνια να βρουν γιατί τον παίρνουν... να μην βοηθηθούν από ένα ντι βι ντι??? μπορεί να βρουν την αιώνια αλήθεια... το νέο εξκάλιμπερ...
εντάξει εντάξει τους λέω αυτός πέθανε ... αυτός ο νέος... πως διάολε ψάχνει να βρει την ηδονή? μήπως έχει βρει την αιώνια αλήθεια που κανείς δεν βρήκε ως τώρα??? μμμμμμμμμμμμμ

24 Ιανουαρίου 2008

Aς σώσουν την πατρίδα τους όπως μπορούνε...

Αχ βαχ... δεν με έδωκαν και μένα το κάτι τις.... δεν με έδωκαν...
και έχω κουτσομπολιά για αδελφές ψυχές....
μπόλικες... ως και θείους...
σνιφ....



21 Ιανουαρίου 2008

Μωρέ τι μας λες Κα Κανέλη?? βουλευτίνα του λαού.....

Υπάρχει κάποιο τελικά ιερατείο που δίνει άφεση αμαρτιών σ' ότι λέει η κα Κανέλη? Η αλήθεια είναι ότι κάτι μου μυρίζει και με την κα Παπαρήγα και γενικότερα στο ΚΚΕ γύρω από το θέμα του σκανδάλου που έσκασε σε όλη την κοινωνία... (Ζαχοπουλιάδα...)
Και ξεκινάμε αν αναλύουμε τοποθετήσεις κας Κανέλη με αφορμή τον Παναθηναικό... Είπε για 200!!!????? ολόκληρη θύρα 6 και 7 και αυτή είδε μόνο 200 ότι ασκούσαν υβριστική κριτική στον κο Τζίγκερ.... Και δεν είδε δύο φορές που όλο το γήπεδο χειροκρότησε τους 2,500 οπαδούς που εν χορώ τα έσουρναν στον κο πρόεδρο...
Και είχε την ανάγκη η κα Κανέλη να σώσει τον Τζίγκερ?????
Γιατί?? τέτοια πρεμούρα??
Και είπε ότι οι 200 της θυμίζουν dvd... να σου πω εγώ κα Κανέλη τι μου θυμίζουν εμένα οι δηλώσεις σας?? μπα... ας το αφήσουμε....
Εκτός από την ορθοδοξία σας θέλετε να σώσετε και τον κο Τζίγκερ? (οφείλω να πω ότι έχουμε στην ορθοδοξία κάτι κοινό και κάτι μακρινό .... εγώ μελετώ την ορθοδοξία αλλά εγώ δεν πιστεύω... στους επουράνιους θεούς σας....)
Βρε έχουμε κουζουλαθεί εντελώς.... η αριστερά υπέρμαχος των εφοπλιστών......
Βρε που καταντήσαμε....
Είχαμε τους γάβρους που μπαίνανε όλοι αυτοί οι ψευτοαριστεροί (ρε κάτι μπηνελίκια που θέλω να ρίξω...) κάτι Φασούληδες κάτι Ανδρουλάκηδες κάτι Αναστασιάδηδες κάτι Κωστοπουλαίοι που είχαν ένσημα αριστερού...... και το παίζουν ψευτοδιανοούμενοι και εξυπνάκηδες και παραμύθιαζαν τους καημένους τους ολυμπιακούς ότι δήθεν είναι η ομάδα του λαού.... και τώρα μας έρχονται και σε μας τους βάζελους???
όχι ρε μακριά τζους...
εμείς είμαστε παναθηναικοί (καλό θα ήταν να μην ασχολούμαστε....) γουστάρουμε και δεν αμολάμε ιδεολογικές καρικατούρες για να μολήσουμε μελάνι θολούρας....
είμαστε βάζελοι χωρίς ιδεολογικές αναγωγές.....
αμάν πιά που μπλέκετε την αριστερά σε μ.....ς ενοχοποιημένοι νάνοι..

Bρήκα κάτι που αναδημοσιεύω.... μου άρεσε...


Μια «ήσυχη γυναίκα», αμαζόνα της Κομμούνας
Λουίζα Μισέλ, 100 χρόνια από τον θάνατό της
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Ιανουάριος του 2005 στο Παρίσι είναι αφιερωμένος στην 100ή επέτειο του θανάτου της Λουίζας Μισέλ (1830-1905). Το όνομά της αναδείχθηκε με την Κομμούνα του Παρισιού και το κοινωνικό κίνημα στα τέλη τού 19ου αιώνα. Τα παρισινά γεγονότα του Μαρτίου - Μαΐου 1871 κατέπληξαν τον κόσμο όχι μόνον με την τόλμη και πρωτοβουλία των «ασήμων και ανωνύμων», αλλά και με την έκταση της σαρωτικής καταστολής που ακολούθησε.Επρεπε η «κατώτερη τάξη» να τιμωρηθεί παραδειγματικά, να ξεριζωθεί από τις λαϊκές προσδοκίες κάθε υποψία οράματος για έναν διαφορετικό κόσμο. Ομως, το αίμα που έβαψε τους παρισινούς δρόμους, αντί να εξαφανίσει το μικρόβιο της κοινωνικής απείθειας, το μετέδωσε στην υφήλιο. Η αναφορά στην Κομμούνα, αντί να σβήσει, εγκαταστάθηκε στη μυθολογία όλων των κοινωνικών κινημάτων. Τα άσημα και ανώνυμα θύματα της καταστολής ξεπέρασαν τελικά σε διασημότητα τα γνωστά ονόματα και απέβησαν σύμβολα του παγκόσμιου κοινωνικού γίγνεσθαι.Η περιγραφή της δίδεται από αστυνομικά και δικαστικά έγγραφα, με αφορμή τις συλλήψεις, δίκες και καταδίκες, φυλακίσεις και εξορίες της. Στο κρίσιμο δίμηνο του 1871, η «άσημη και χωρίς μαθητές δασκάλα» ηγήθηκε «τάγματος αμαζόνων», που περιεφέροντο στα οδοφράγματα των παρισινών δρόμων, με ατημέλητο χιτώνιο πολιτοφύλακα και καραμπίνα ριχτή στους ώμους, προς ανεφοδιασμό των μαχητών, περίθαλψη τραυματιών, συντονισμό δράσης ανάμεσα στα παρισινά διαμερίσματα.Ο κατοπινός πρωθυπουργός Κλεμανσό (1841-1929), που συμμετείχε επίσης στην Κομμούνα, επαναλάμβανε: «Απορώ πώς διασώθηκε ακέραιη μέσα σε τόση καθημερινή βροχή από σφαίρες». Ηγήθηκε συλλόγου αλληλοβοήθειας εργαζομένων γυναικών (1869) και επιτροπής επαγρύπνησης δημοκρατικών πολιτών στο διαμέρισμα της Μονμάρτης (1870). Τα πρωινά εργαζόταν ως δασκάλα στο σχολείο που η ίδια είχε ιδρύσει από το 1865, τα απογεύματα συμμετείχε στις συνελεύσεις τής λέσχης «Η πατρίδα σε κίνδυνο», με αντικείμενο την επιβίωση των λαϊκών τάξεων κατά την προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων. Εξεπροσώπησε τις γυναικείες οργανώσεις στην Κεντρική Επιτροπή της Κομμούνας. Οι πληροφοριοδότες την περιγράφουν ως «συνεπαρμένη και ευέξαπτη γυναίκα», που επαναλάμβανε συνεχώς μέχρι κορεσμού και ναυτίας «Ζήτω η Κομμούνα, ζήτω η παγκόσμια επανάσταση».Νόθα κόρη ενός πυργοδεσπότη και της καμαριέρας του, έλαβε δημοκρατική αγωγή με ανήσυχο και κριτικό πνεύμα. Αυτό την ώθησε να εγκαταλείψει την υποτακτικότητα της επαρχίας, επιλέγοντας την οδό τής απείθειας, την κοινωνική περιπέτεια, τη διέγερση του πλήθους στην πρωτεύουσα. Ως δασκάλα, αρνήθηκε να δώσει τόσο τον αυτοκρατορικό όρκο όσο και τον εκκλησιαστικό, πράγμα που την παροχέτευσε μοιραία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Υπέγραφε λογοτεχνικά κείμενα με το ψευδώνυμο «Ενζωλοράς», αποτίοντας φόρο τιμής στη μυθιστορηματική μορφή τού φοιτητικού ηγέτη που εκτελέστηκε στα παρισινά οδοφράγματα του 1832, όπως τα απαθανάτισε στους «Αθλιους» ο Βίκτωρ Ουγκώ. Κατάπληκτος ο ηλικιωμένος συγγραφεύς έβλεπε στη νεαρή γυναίκα του 1870 να μετενσαρκώνεται ο ήρωας, που είχε φιλοτεχνήσει για τους νέους τού 1830. Η «αιματηρή εβδομάδα» του Μαΐου 1871 κόστισε 30.000 εκτελέσεις στον τοίχο του νεκροταφείου Περ Λασέζ, 32.905 καταδίκες σε φυλακές και εξορίες, 105 καταδίκες σε θάνατο. Ο αγαπημένος της, Θεόφιλος Φερέ, πρόλαβε να φωνάξει στους δικαστές «Ελεύθερος έζησα, ελεύθερος θέλω να πεθάνω», προτού οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.Η ίδια εξήγησε στους δικαστές της (Σεπτέμβριος 1871) πως «έπραξε ό,τι ήταν υποχρεωμένη να πράξει: το καθήκον της, χωρίς μίσος, χωρίς οργή, χωρίς οίκτο, ούτε για τους άλλους ούτε καν για τον εαυτό της» και αρνήθηκε ν' απολογηθεί. Για ποιο πράγμα ν' απολογηθεί κάποιος που επιτελεί το καθήκον του; Αντιθέτως, η αθέτηση καθήκοντος υπόκειται σε εξήγηση και απολογία.Αποποιήθηκε την έφεση, δηλώνοντας ότι από την εξορία, προτιμούσε τον θάνατο. Αποφώνησε τους δικαστές της ως εξής: «Εάν δεν είσθε δειλοί, σκοτώστε με». Η καταστολή απέβη τόσο υπέρμετρη, ώστε, όπως η ίδια ετόνιζε, αυτό κατέστησε περιττή «την εκδίκηση του αίματος: το ιστορικό όνειδος ήταν ήδη αρκετό για να καταπλακώσει στο μέλλον τούς καταστολείς». Δέσμια μεταφέρθηκε, μαζί με χιλιάδες άσημους και ανώνυμους, στη Νέα Καληδονία του Ειρηνικού Ωκεανού, που χωριζόταν από τη Γαλλία με ναυτικό ταξίδι τεσσάρων μηνών. Στην εξορία, αμετανόητη, εισήγαγε τον αλφαβητισμό στους ιθαγενείς Κανάκους και το πνεύμα της εξέγερσης εναντίον τού αποικιοκρατικού συστήματος της πατρίδος της.Μετά την αμνηστία του 1880, επανήλθε στην Ευρώπη και αναδείχθηκε ηγερία του διεθνούς κοινωνικού κινήματος μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου, συμμετέχονας σε συγκεντρώσεις και οργανώσεις, με πολιτική δράση, άρθρα, ομιλίες. Ορκιζόταν στο όνομα του Αυγούστου Μπλανκί (1805-1881), που διέτρεξε το μέγιστο μέρος του βίου του κρατούμενος στις φυλακές, και εκφώνησε επικήδειο στην κηδεία του ενώπιον 100.000 ατόμων στο Περ Λασέζ. Πάντα διαθέσιμη να μετατραπεί σε ανθρωποβόμβα, προκειμένου να πλήξει τον Θιέρσο, πρωθυπουργό της αιματηρής καταστολής του 1871. Σε παρατήρηση δικαστή ότι δεν έχανε διαδήλωση, η κατηγορούμενη απάντησε: «Δυστυχώς, κύριε πρόεδρε, αυτό συμβαίνει διότι βρίσκομαι πάντα με το μέρος των αδικημένων».Τον Ιούλιο του 1881 εκπροσώπησε τη Γαλλία στο διεθνές συνέδριο κοινωνικών κινημάτων του Λονδίνου, που αναγνώρισε την «έμπρακτη προπαγάνδα» ως μέσο χειραφέτησης των εργαζομένων. Παρ' όλα αυτά, η ίδια έβλεπε χωρίς αυταπάτες ότι οι βομβιστικές επιθέσεις των αναρχικών συντρόφων της στα τέλη του 19ου αιώνα δεν ήσαν παρά πράξεις απελπισίας, χωρίς δυνατότητα λαϊκής συσπείρωσης ούτε θετική προοπτική για το μέλλον, πράξεις που μοιραία συνέβαλαν στην εμπέδωση της αστικής τάξης πραγμάτων. Στο μαύρο τής απόγνωσης, που ήταν το χρώμα των αναρχικών, συνιστούσε να προστεθεί κάποιο χρώμα ελπίδας. Μοιραία άνοιγε έτσι ο δρόμος για τη σωματειακή οργάνωση της εργασίας.Ο συνεργάτης της Αιμίλιος Πουζέ (1860-1931) πρωτοστάτησε στη δημουργία του «επαναστατικού συνδικαλισμού», που διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα. Ως το τέλος της ζωής της, ετόνιζε: «Στην εποχή μας, όπλα μας είναι η ειλικρίνεια και η αμεσότητα. Εχουμε συμφέρον να εμφανίζουμε προς τα έξω ακριβώς ό,τι είμαστε και πιστεύουμε».Επειτα από μια εκατονταετία, στις αρχές του 21ου αιώνα, ανανεωμένο ενδιαφέρον καταγράφεται για το παράδειγμά της. Ισως αυτό οφείλεται στη σημερινή οπισθοδρόμηση του καπιταλισμού στις δεσποτικές μορφές του 19ου αιώνα. Ομως, επίσης, ίσως αυτό δεν είναι άσχετο με τη συναφή κατάρρευση των προτύπων πολιτικής πρακτικής και κοινωνικού οράματος στην εποχή μας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/01/2005

παλαιές τραπεζικές συναλλαγές...

Αφιερωμένο στην κοσμική συναλλαγή,

Δούνε λαβείν,ποσοστό κέρδους,
συμπιεσμένα, σμιλεμένα, νομίσματα,
επιταγές, εξώσεις, κατάθλιψη,
οδός διαφυγής,
στο τρίτο, διάζομα του νου.
Η οργή μου αντρειεύει, εκεί στο τρίτο διάζωμα.
Ο μακελάρης αγριεμένος άντρας παλεύει,
με το Πρέπει.
Με το σήμερα με τον συμβιβασμό, με το καθήκον του εφήμερου.
Νικητής ο χοντρός εισπράκτορας της καταστροφής,
ο ρυπαρός ματαιόδοξος Τραπεζίτης.
Της καταστροφής διώξτε τον γύπα του ούριο....
Άνεμο της χαράς, στο τρίστρατο του κατηραμένου σήμερα,
παλουκώστε σαν τον Κόμη
ανασκολοπίστε τα τάγματα του θανάτου,
ώσπου το λουλούδι της ελπίδας να ματαβλαστήσει...

18 Ιανουαρίου 2008

Εγώ είμαι με την δικαιοσύνην.... γιατί? έτσι μου αρέσει!!!!!

Εγώ δεν πιστεύω ότι το παλληκάρι στην Λούτσα (Αρτέμιδα μην χέσω.... με τα νέα ονόματά τους.... δεν τους άρεσε το Αρβανίτικο....) πέθανε από βία αθλητική.... Μπααααααααα όχι......
Δηλαδή δεν πιστεύω ότι πήγαν κάτι βάζελοι και δολοφόνησαν έναν γαύρο.... Μπααααααααα είχαν διαφορές μεταξύ τους....... το είπε και η αστυνομία..... (πλάκωσε ζέστη!!!!!!!!!!)
Ζεσταίνομε.....
Και δεν πιστεύω ΠΟΤΕ ότι αστυνομία κράτος κόμματα Παναθηναικός Ολυμπιακός αθλητικοί δημοσιογράφοι αθλητικά ράδιο και άλλες φυλλάδες ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ Μπαααααααααα ......
Οτι θέλουν να τα κουκουλόσουν ούτε που το πιστεύω.......
Και η αριστερά η κοινοβουλευτικοί ψευτοαριστερά???? αυτή δεν ασχολήτε με λούμπεν συμπεριφορές...... Ούτε που φαντάζετε η καημένη.... ότι οι πρόβες γίνονται γι αυτήν... Μπαααααααα όλα αυτά πλάσματα της φαντασίας μου είναι.....

17 Ιανουαρίου 2008

Παναθηναικέ

Δεν δένομαι με καμμία ομάδα κλίκα ή ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ομάδα ωστόσο σαν ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΙ αρνούμαστε να βλέπουμε αυτά τα χάλια....


Μεταφέρουμε λοιπόν.... την ανακοίνωσιν του Βγενόπουλου .... και ο ανύπαρκτος θεός ας μας προφυλάσσουν από τους σημερινούς ιδιοκτήτες.... και από μελλοντικούς μικρομπακάληδες....




«Ανακοινώνεται ότι με πρωτοβουλία φιλάθλων και παλαιών αθλητών του Παναθηναϊκού και με συντονιστή τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο δρομολογήθηκε η «ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» με όραμα έναν Παναθηναϊκό πολυμετοχικό, ενιαίο και αδιαίρετο, έναν Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή σε όλα τα αθλήματα, παράδειγμα λειτουργίας και συνεισφοράς στην Ελληνική κοινωνία. Μπαίνοντας στον δεύτερο αιώνα της ζωής και της λειτουργίας του Παναθηναϊκού η σημερινή κατάσταση διάσπασης, διχόνοιας και απαξίωσης (πλην του μπάσκετ και λίγων άλλων εξαιρέσεων) που επικρατεί στο Σύλλογό μας δεν είναι πλέον ανεκτή από κανένα πραγματικό Παναθηναϊκό. Στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει χάσει την ηγετική της θέση στην Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή της ταυτότητα και την υποστήριξη των φιλάθλων της και ο ”Σύλλογος μεγάλος” γίνεται πλέον επικίνδυνα μικρός. Νοιώθουμε ευγνωμοσύνη στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για την παρελθούσα και συνεχιζόμενη προσφορά τους στον Παναθηναϊκό, όμως με μεγάλο σεβασμό τους λέμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν τους ανήκει. Ο Παναθηναϊκός ανήκε, ανήκει και θα ανήκει πάντα στους φιλάθλους και τους αθλητές του και κανένας προσωρινός διαχειριστής δεν μπορεί να αποκτήσει δικαίωμα κυριότητος. Στον Παναθηναϊκό που ονειρευόμαστε ο κ. Γ. Βαρδινογιάννης δικαιούται και πρέπει (αν το θέλει) να έχει σημαντικό ρόλο, αλλά δεν μπορεί πλέον να θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός είναι δικός του χωρίς έλεγχο, χωρίς αμφισβήτηση και χωρίς την δυνατότητα προσφοράς γνώσης και χρημάτων και από εμάς, τους υπόλοιπους φιλάθλους και πρώην αθλητές του Παναθηναϊκού. Η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ μπορεί να υλοποιήσει το όραμα όλων των Παναθηναϊκών φιλάθλων και κυρίως μπορεί να συνεισφέρει στην ΠΑΕ πάθος, γνώση και χρήματα προσθετικά στα όσα προσφέρει η οικογένεια Βαρδινογιάννη, με στόχο την ανατροπή της φθίνουσας πορείας του Συλλόγου μας. Κάνουμε έκκληση στην οικογένεια Βαρδινογιάννη και στην οικογένεια Γιαννακόπουλου για άμεση συνεργασία μαζί μας, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του Παναθηναϊκού για την υλοποίηση του πολυμετοχικού, ενιαίου, αδιαίρετου και ”πρωταθλητή σε όλα τα σπορ” Παναθηναϊκού. Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι πάνω απ΄όλα είναι Παναθηναϊκοί είναι αδιανόητο να μην ανταποκριθούν στην έκκλησή μας και να μην μας αφήσουν να βοηθήσουμε. Την ερχόμενη εβδομάδα η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ θα ανακοινώσει λεπτομερώς τα σχέδιά της και την οργάνωσή της σε Συνέντευξη Τύπου και σύντομα θα δοθεί με ειδική διαδικασία η ευκαιρία σε όλους τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να συμμετάσχουν ή να συμπαρασταθούν στην προσπάθειά μας με τρόπο κόσμιο και ειρηνικό, όπως ταιριάζει στις αρχές και την ιστορία του Συλλόγου μας. Ο Παναθηναϊκός είναι όλων μας, είναι δικός μας και έφθασε η στιγμή όλοι μαζί να γυρίσουμε σελίδα για νέες μεγάλες Ελληνικές και Ευρωπαϊκές επιτυχίες. Υ.Γ. Ως προς τις χθεσινές αλαζονικές, εμπρηστικές και προσβλητικές δηλώσεις του κ. Π. Κόκκαλη και της, μεταξύ άλλων, αμφισβήτησης της ιστορίας του Παναθηναϊκού τον συμβουλεύουμε ότι η έλλειψη σεβασμού προς τον αντίπαλο είναι αντίθετη με την φίλαθλη ιδιότητα και με τις αρχές ενός μεγάλου συλλόγου όπως ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δυστυχώς, με μεγάλο σεβασμό στην ιστορία, την αξία και τους φιλάθλους του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, είμαστε υποχρεωμένοι να του πούμε ότι όποιος κάνει τον μάγκα με τα λεφτά και τις πλάτες του μπαμπά του είναι τζάμπα μάγκας. Ακόμη, του θυμίζουμε ότι το παιχνιδάκι που του έδωσε ό μπαμπάς του για να παίζει είναι επικίνδυνο διότι από τις πράξεις και τα λόγια όλων στο ποδόσφαιρο, όπως κατάντησε σήμερα, μπορεί να χάνονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές».

08 Ιανουαρίου 2008

συνάντηση της θάλασσας...

Θυμάμαι στον Περέα στην ιδιωτική σχολή Ράνης που πήγαινα κάθε μέρα...
Για να γίνω Μαρκόνης ξέρετε .... τιριτάρας...
Και είχα δασκάλους ταμάμ μπασμένους σ' όλα...
Τον πατριώτη τον Γ.......η μας έκαμνε μορς
ήταν τότε στην δίωξη θυμάμαι και μας έλεγε μας έλεγε... τόσα και τόσα...
Αμ ο άλλος που 'ταν διευθυντής Ηλεκτρολογικού Υλικού εις τον Ναύσταθμον Σαλαμίνος...
Και άλλοι και άλλοι πολλοί λατρεμένοι...
Και τότε κάποιο απόγευμα τα μάθαμε όλα...
ΚΑΗΚΑΝ ΟΙ ΣΤΟΛΕΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ....
Θυμάμαι τότε στο γωνιακό καφενέ τις χαρές τα γέλια τι αγωνιστική διάθεσις...
Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου με στολή
με έπνιγε με φώβιζε η προσοχή το μπαλαούρο η εξουσία της βίας τους...
γι αυτό ιδιώτευσα... εις την σχολήν Ράνη....
Πλήρωνα... αλλά ήμουν ελεύθερος να έχω το χακί σακίδιο και το αμπέχωνο.
Το τζιν μου και τις μπότες μου...
Αλλά πάντα σκεπτόμουν τα παιδιά στην
ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ
ΟΙΝΟΥΣΑ
ΚΥΜΗ
ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
ΥΔΡΑ
και όπου αλλού στο διάσκο οι λιμενικοί φυλάκιζαν τα αμούστακα αγόρια και κορίτσια....
αυτή την μέρα που από ότι έμαθα εκ των υστέρων όλοι οι φίλοι μου την θυμώνται...
εκείνη λοιπόν την ημέρα κάηκαν οι στολές στα προαύλια....
έκανε επανάστασι το πόπολο και υπεχώρισεν το κουβέρνο......


Αυτή τη σελίδα την αφιερώνω σε φίλους που δεν θα την διαβάσουν ποτέ...

Στον Γιώργο Ε....η από την Κάρυστο
Στόν Μιχάλη τον παιδικό μου φίλο που η γυναίκα του έκανε το τρίτο κοριτσάκη...
(Αυτοί είναι από τον Βρανά.... την σχολή Βρανά.... εκεί στην 3ης Μεραρχίας...)

και ύστερα

στον Παύλο τον Υ..... η φίλο από τον ασπρόπυργο....
στην Στέλλα την Κ.... την Κρητικιά την καπετάννισα από τις σχολές ασπροπύργου
στον οχτρό μου τον γύφτο κάτω από την ελιά τον καθοδηγητή της ΚΝΕ που έγινε από ότι έμαθα γραμματέας υπουργού της Ν.Δ.
στον Ν. τον Μ...ή από την παράταξη ΑΣΑ του ασπροπύργου που με δέχτηκε τότε... (αυτόνομη συσπείρωσις ασπροπύργου)
στον άλλον που το όνομά του δεν θυμάμαι αλλά ήταν και είναι αναρχικός....
στην Μ....α που ατύχησε και τις εύχομαι τα καλύτερα
στην Ζωή από τον ασπρόπυργο
στην Ελένη την Κ...ού από το Ηράκλειο
στον Τούρκο φίλο ξανθό και γαλανομάτη που σχολόντας από την σχολή τον έβρισκα στην όπερα και ακούγαμε.... και μετά τα πίναμε στον Ιπποπόταμο...

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΩΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΙΔΙΩΣ ΤΟΥ 1979 - 1985

Και τέλος το αφιερώνω στον Βαγγέλη τον Σ...ι από την Κρήτη που με συνόδευε μετά την κοπιώδη εργασία και σχολή στα πανκ κλαμπ της εποχής...
Στον Πήγασσο, την Αρεθούσα.... στη Mad.... παντού.... στα σινεμά και στην αγαμία που μας έδερνε....

07 Ιανουαρίου 2008

Η ζωή μου όλη.... εν λαικόν άσμα δι εμέ...

Φοβάμαι τον θάνατον, σαν καθαρίζω την αυλή μου,
εκ των γλυστερών γυμνοσάλιαγκων.
Φοβάμαι επίσης, την απομάκρυνσιν αγαπημένων ονείρων και τις φυλαυτίας υμών,
ωσάκις πυροβολώ εναντίον, ενάστρου και ανάστρου νεφελόματος
γιγνώσκων, πάντα, την αντιφατικότητα των λεγομένών μου
και τις προκλανικής έπαρσης, των ακαταλήπτων λόγων μου.
Χωρίς, να έχω καταθέσει φως εκ φωτός, λόγου κατανοητού,
σαλπάρω εις το μηδέν της λογοτεχνικής ανυπαρξίας,
εντός σαλτιμπαγκικού κενοταφίου,
εντός ανυπεράσπιστων ονείρων,
εντός του Φρουιδικού αντιφροιδισμού μου,
εντός τρομοκρατικής συραφής μπουρδολογίας,
εντός μιας συραφής κενής ουσίας....



Και τα μάτια της, σαν κλαίνε αστρικές κενόσεις ΚΕΝΟΥ μου μοιάζουν,
γιατί, φοβάμαι μην μου φύγει το μικρό μου κορίτσι,
την ώρα, που γλύφω τα αλατισμένα της πετράδια,
από τα λαμπερά, πλην όμως επικυνδίνως σκοτεινιασμένα μάτια της...
Μικρό μου μικρό, ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμμα?
πότε θα φύγεις και θα μείνω μόνος?
πότε θα μείνεις και θα είμαι μόνος?

04 Ιανουαρίου 2008

Βυζαντινές σοφίες...

Χτες ξαναφόρτωσα... Διάβαζα τα αίσχη των παπικών γουρουνιών όταν κατάλαβαν την Βασιλεύουσα... διάβασα για τους προδότες ενωτικούς ρωμιούς (που τους δικαιολογώ όμως.... κατά βάθος.... και αυτούς οφείλουμε να τους τιμωρήσουμε ιστορικά μαλακά....) και βρήκα στο βιβλίο μια ναρκωτική ουσία ιδιαίτερου κάλους.... Πόσο θέλω να σας την κοινοποιήσω πόσο ... Πάρτε την λοιπόν.....

O Μιχαήλ Κριτόβουλος, ευγενής της γενιάς της άλωσις της Βασιλεύουσας, από τον μεγάλο Μωάμεθ Β΄θα γράψει....
" Ποιός δεν ξέρει ότι από τότε που υπάρχουν άνρθωποι η βασιλική εξουσία δεν έχει παραμείνει πάντα στους ίδιους ανθρώπους ούτε έχει περιοριστεί σε ένα έθνος και σε μία φυλή? Σαν τους πλανήτες, η εξουσία μετακινείται από έθνος σε έθνος κι από τόπο σε τόπο διαδοχικά, αλλάζοντας καθώς προχωράει, πότε με τους Ασσύριους, πότε με τους Μήδους, τους Πέρσες και μετά με τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, νάλογα με τις εποχές, ριζώνοντας πότε στο ένα μέρος και πότε στο άλλο, αλλά χωρίς ποτέ να επιστρέφει στο ίδιο.

"Tζόναθαν Χάρρις Το Βυζάντιο και οι Σταυροφορίες"

Βρε παιδιά πόσο όμορφη ναρκωτική μπούρδα .... εχτές ήθελα να καταταγώ στο πιό κοντινό μοναστήρι μετά όμως ήμουν με το κορίτσι... και λέω δεν ρίχνω καλύτερα ένα... να το ευχαριστηθώ .... το έκανα και μαλάκωσα... μετά κάτι ωραίο πήγε να γίνει το πρωί αλλά δεν ευοδώθην....

το ερώτημα είναι όμως αμείλικτον..... να γίνω μοναχός να παίρνω πνευματική τροφή γεμάτη μαύρο ή να ζήσω για να πολεμήσω τους παπικούς????

31 Δεκεμβρίου 2007

TOY KOYΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ....

Ναι βέβαια.... να σου πω εγώ.... την διαδικασία να φαίνεσε μεγάλος, πολυ μεγάλος, τόσο που θα σε τρέμουν, οι ανύπαρκτες μάζες....

Παράτα, τα όλα, ζήσε μια στιγμή πνευματικής ρεύσης, βγάλε όλα τα υγρά σου και ατένισε το σαλόνι σου, εγωιστικά και καυλωμένος....

Βάλε και δύο τρεις φοβισμένους μαλάκες στην ψευτοπαρέα σου και ανακοίνωσε στις μάζες ...


ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ......

ΑΒΕ ΚΑΙΣΑΡ

Παλαιοφοβισμένε, τσαρλατάνε, καθισμένο στα υψίπεδα της αμορφωσιάς σου, ανυπέρβλητε κενοτόμε άνδρα.....

Κάνα μεροκάματο θα κάνεις??? ή θα τρως τις καημένης της μάνας σου τα φράγκα????

27 Δεκεμβρίου 2007

τι γίνετε??

δεν ξέρω ψάχνοντας για το ποδόσφαιρο της Κύπρου και την Ομόνοια τσουπ η ΧΑΡΑΥΓΗ η εφημερίδα του ΑΚΕΛ... Και να κάτι που μου θύμισε το 1794 τις μέρες που οι χουντικοί έκαναν το πραξικόπημα στην νήσο.... Επειδή θυμάμαι ας μάθετε και εσείς κάτι... (δεν τα υιοθετώ όλα τα μελετώ όλα....)



Κανονική- Κηδεύτηκε με τιμές Ηρωα
Τριαντατρία χρόνια και έξι μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του κηδεύτηκε χθες με πλήρεις στρατιωτικές τιμές
Επίσημη απολογία της πολιτείας προς τον νεαρό ήρωα καταδρομέα και την οικογένειά του διά τού υπουργού Αμυνας Χρ. Πασιαρδή
Αυτό που οι χουντικοί και εοκαβητατζήδες πραξικοπηματίες αρνήθηκαν στην οικογένεια του καταδρομέα Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου, δηλαδή να τον θάψουν με αξιοπρέπεια, ως αρμόζει σε κάθε νεκρό, έγινε τελικά χθες, με καθυστέρηση τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Κι αυτό που η επίσημη πολιτεία όφειλε στον νεκρό καταδρομέα Σωτήρη, μια κηδεία με τιμές ήρωα, όπως ήρωας ήταν ο νεαρός καταδρομέας που δολοφονήθηκε άνανδρα από χουντικούς αξιωματικούς το πρωινό της 15ης Ιουλίου 1974, έγινε επίσης χθες, με καθυστέρηση και πάλιν τριαντατριών χρόνων και έξι μηνών. Η απόδοση τιμών από την πολιτεία, και την Εθνική Φρουρά, στον Σωτήρη Αδάμου ήταν οφειλόμενη, όπως οφειλόμενη τόσο προς αυτόν όσο και προς την οικογένειά του ήταν μια επίσημη απολογία. Τόσο για την άδικη συμπερίληψή του στον κατάλογο των πραξικοπηματιών και τον πόνο και στιγματισμό που το γεγονός αυτό δημιουργούσε στην οικογένειά του για τριαντατρία και πλέον χρόνια, όσο και για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση να γίνει επίσημη και σε βάθος έρευνα, ως η οικογένειά του απαιτούσε. Κι αυτό γιατί τα γεγονότα και οι μαρτυρίες, από τις πρώτες ημέρες του εοκαβήτικου χουντοφασιστικού πραξικοπήματος, βοούσαν ότι ο νεαρός Σωτήρης δεν ήταν πραξικοπηματίας. Κι όχι μόνο αυτό: Ο Σωτήρης ήταν ένα λαμπρό παλικάρι που με το παράδειγμά του, την άρνηση του να υπακούσει στις παράνομες διαταγές των αξιωματικών του, απέδειξε ότι τελικά υπήρχε και ο άλλος δρόμος από την τυφλή υπακοή στη λεγόμενη «διατεταγμένη αποστολή». Κι ο δρόμος αυτός ήταν, ασφαλώς, ασύγκριτα πιο δύσκολος. Ο Σωτήρης Αδάμου, όμως, περήφανα, ως του υπαγόρευαν οι αρχές και αξίες που κουβαλούσε μέσα του, και με θάρρος περισσό τον διάβηκε!
Επίσημη απολογία, έστω και καθυστερημένα...
Ο Υπουργός Αμυνας Χριστόδουλος Πασιαρδής ήταν, ως προς την υποχρέωση της πολιτείας, σαφής και κατηγορηματικός. Απευθυνόμενος στο Σωτήρη απολογήθηκε επίσημα εκ μέρους της πολιτείας γιατί για τόσα χρόνια το όνομά του άδικα συγκαταλέγετο ανάμεσα στους πραξικοπηματίες. Απολογήθηκε εκ μέρους της πολιτείας στο Σωτήρη και την οικογένειά του γιατί για τόσα χρόνια η πολιτεία δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, την επίσημη έρευνα για τη διακρίβωση των συνθηκών θανάτου του, για να αποδειχθεί πως αντί πραξικοπηματίας, τελικά ήταν ένας ήρωας, που είχε τη δύναμη, το ψυχικό κουράγιο και την τόλμη να αρνηθεί να πολεμήσει κατά της Δημοκρατίας, και πλήρωσε τούτο με τη ζωή του. Εξίσου σαφής και κατηγορηματικός ήταν ο ΥΠΑΜ όμως και σε μια άλλη επισήμανση: Κάποιοι άλλοι, πρόσθεσε, οφείλουν μια πολύ μεγαλύτερη απολογία. Είναι αυτοί που δεν δίστασαν να εκτελέσουν εν ψυχρώ το Σωτήρη γιατί είχε το θάρρος να αρνηθεί τις διαταγές τους, να αρνηθεί να στρέψει το όπλο του εναντίον των νομίμων δυνάμεων και της συνταγματικής τάξης.
Παρόντες και ...απόντες
Ησαν χθες στην επίσημη κηδεία του Σωτήρη αρκετοί― και επώνυμοι, αλλά και ανώνυμοι, απλοί άνθρωποι, φίλοι και εκτιμητές του νεκρού και της θυσίας του. Και η παρουσία κάποιων σημαδιακή. Οπως σημαδιακή ήταν και η απουσία κάποιων άλλων. Γιατί κάποιοι που όφειλαν να ήσαν εκεί, τελικά δεν ήσαν.
Παρούσα η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς και η Διοίκηση της Δύναμης Καταδρομών. Παρόν ακόμη και πολυμελές απόσπασμα της Μοίρας στην οποία υπηρέτησε το 1973 μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία του ο Σωτήρης. Παρών και τιμητικό άγημα των Καταδρομών, τόσο στην εκκλησία όσο και στο κοιμητήριο, όπου απέδωσε τις πρέπουσες για ένα Ηρωα στρατιωτικές τιμές. Ηταν, η παρουσία αυτή της Εθνικής Φρουράς και της Δύναμης Καταδρομών μια κάποια σιωπηρή αναγνώριση των ευθυνών των ΛΟΚ για ό,τι έγινε το μαύρο εκείνο καλοκαίρι, αλλά και ό,τι κάποιοι θρασύδειλοι χουντικοί πραξικοπηματίες έκαναν στον Σωτήρη. Ηταν η παρουσία της Ε.Φ. και η απόδοση τιμών στον Σωτήρη ,μια έμμεση σιωπηρή απολογία και δημόσια συγνώμη προς την χαροκαμένη μάνα και τα αδέλφια του Σωτήρη Αδάμου. Παρούσα και η πολιτεία, διά του υπουργού Αμυνας, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου. Παρών και ο βουλευτής Αριστοφάνης Γεωργίου, όπου κατάθεσε στεφάνι εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια, αλλά και εκπρόσωποι από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Παρούσα και η ηγεσία της Αστυνομίας, ο δήμαρχος Αγίου Δομετίου και εκπρόσωποι τοπικών οργανώσεων και φορέων του ακριτικού δήμου. Απόντες τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΔΗΣΥ και ΕΥΡΩΚΟ, απών και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων. Με ό,τι και αν -πολιτικά- σημαίνουν αυτές οι απουσίες...
Η κηδεία
Το μικρό φέρετρο με τα λείψανα του Σωτήρη Αδάμου έφθασε στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στον Αγιο Δομέτιο, με στρατιωτικό όχημα στις 11.30 π.μ. ακριβώς. Το συνόδευαν τέσσερις καταδρομείς, οι οποιοι αποτελούσαν από τη στιγμή της παραλαβής τους μέχρι και την ταφή των λειψάνων τιμητική φρουρά. Στο προαύλιο ομάδα καταδρομέων με τα όπλα και τις εξαρτήσεις αποδίδει στον Ηρωα τις πρέπουσες τιμές και τον αρμόζοντα στρατιωτικό χαιρετισμό. Η είσοδος των λειψάνων στην εκκλησία έγινε δεκτή από τον κόσμο που προσήλθε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
Το αυτό έγινε και μετά την ολοκλήρωση της νεκρώσιμης ακολουθίας. Η αποχώρηση του φέρετρου με τα λείψανα του ήρωα καταδρομέα γίνεται εν μέσω νέων χειροκροτημάτων και στρατιωτικού χαιρετισμού από το απόσπασμα των καταδρομέων. Την ταφή των λειψάνων συνόδευε ο πένθιμος ήχος της στρατιωτικής σάλπιγγας και τρεις χαιρετιστήριες βολές από το στρατιωτικό άγημα. Το πράσινο μπερέ, την κυπριακή και ελληνική σημαία και πλακέτα για τον νεκρό ήρωα έδωσε στον αδελφό του Χριστάκη Αδάμου αξιωματικός της 31ης Μοίρας Καταδρομών.
Ποτέ δεν είναι αργά
Σύντομους αποχαιρετιστήριους λόγους απηύθυναν, πέραν του ΥΠΑΜ, τα αδέλφια του Ηρωα ,Θεόδωρος και Χριστάκης και ο εξάδελφός του, πρέσβης ε.τ. και πρώην Γ.Δ. του Υπουργείου Εξωτερικών Σώτος Ζακχαίος. Αναφέρθηκαν στον Σωτήρη με τα καλύτερα λόγια, αλλά έβγαλαν από μέσα τους και το μεγάλο παράπονο της οικογένειας για τον άδικο στιγματισμό του Σωτήρη και της οικογένειάς του. «Αδικήθηκες παράφορα, δικαιώνεσαι όμως πανηγυρικά», είπε μεταξύ άλλων ο Θεόδωρος στον επικήδειό του. «Κόσμος και πολιτεία», συνέχισε, «αισθανόμενοι την ανάγκη να αποδώσουν δικαιοσύνη και να διορθώσουν τα κακώς έχοντα, σου επιστρέφουν πίσω αυτά που δικαιωματικά σου ανήκουν.
Οι κραυγές διαμαρτυρίας, τα δυνατά και ανήσυχα βήματα που ακούγονταν από το μαρτυρικό τάφο σου, δεν πήγαν χαμένα. Ανάπνευσε τώρα ελεύθερα. Ορθωσε το ανάστημά σου, άσε τη ψυχή σου ελεύθερη να φτεροπετάξει, να περιπλανηθεί χαρούμενη και με περηφάνια. Κοίταξε γύρω σου να αντικρύσεις τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους και τον υπόλοιπο κόσμο που ήρθε να σε τιμήσει. Γιατί, ναι, το αξίζεις»!
«Τριαντατρία χρόνια και πέντε μήνες μετά, έλαμψε επιτέλους η αλήθεια», είπε ανάμεσα σ' άλλα ο Χριστάκης Αδάμου. «Εμείς -συνέχισε- δικαιωθήκαμε και αυτός αθωώθηκε από το στίγμα του πραξικοπηματία.
Η επίσημη έρευνα και τα ευρήματα εξειδικευμένων μελετών ξένων επιστημόνων, ιατροδικαστών και εγκληματολόγων, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Ο Σωτήρης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, και μάλιστα πισώπλατα! Τα σεπτά λείψανα, που σήμερα κηδεύουμε όπως τους πρέπει, στα έμπειρα χέρια και τα διερευνητικά μάτια των επιστημόνων είπαν ολόκληρη την ιστορία. Επιβεβαιώνοντας τις τότε πληροφορίες ότι μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε με όπλα που τότε κατείχαν μόνο αξιωματικοί των ΛΟΚ που έλαβαν μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα, αρνούμενος να λάβει μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Δημοκρατίας». Αναφερόμενος σε όλους εκείνους που αν και γνώριζαν την αλήθεια επιχειρούσαν άκομψα να παραπλανήσουν την οικογένεια, ο Χριστάκης Αδάμου τόνισε ότι δεν κατάφεραν «να παρεμποδίσουν την αλήθεια να λάμψει στο φως», για να προσθέσει: «Δεν τα κατάφεραν, γιατί την αλήθεια, όσο και να την κρύβουν κάποιοι, αυτή δεν μπορεί παρά να λάμψει! Ας έχουν, όμως, υπόψη τους ότι ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και τώρα μπορούν, αν το θελήσουν, με μια απλή δήλωση μετάνοιας να διορθώσουν τα πράγματα», υπογράμμισε.
Κ. Κουρτελλάρης

Δεν είμαι Κύπριος ούτε Ομόνοια αλλά την αγαπώ...

Είμαι Παναθηναικός από μκρός και ψάχνοντας κάτι στο νετ... είδα πράγματα και θαύματα για το Κυπριακό ποδόσφαιρο... Είδα τους ψευτοελληναράδες του ΑΠΟΕΛ και έφριξα... Γι αυτό σας αφιερώνω την ιστορία της ομάδας που συμπάθησα από την Κύπρο την ΟΜΟΝΟΙΑ ....



Κανονική
ΙΟΥΝΙΟΣ 1948: Ένα λαμπρό ορόσημο στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Είναι η εποχή που μερικοί ηρωικοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο ΑΠΟΕΛ δεν ανέχθηκαν τον εξευτελισμό και προχώρησαν με μερικούς άλλους δημοκρατικούς ανθρώπους στην ίδρυση της Ομόνοιας, ενός σωματείου που έμελλε να εξελιχθεί και να γίνει απο τα μεγαλύτερα της Κύπρου.
Ολόκληρο το 1948 ήταν το έτος αθλητικών ανακατατάξεων στην Κύπρο. Ήταν η χρονιά που η ίδρυση νέων σωματείων έγινε κάτι περισσότερο απο αναγκαία.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε το δράμα του εμφύλιου πολέμου και τα πολιτικά πάθη βρισκόντουσαν σε έξαρση. Δυστυχώς η κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Κύπρο και διείσδυσε τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στον αθλητισμό, κατά τρόπο μάλιστα παράδοξο και αψυχολόγητο.
Η πολιτικοποίηση του αθλητισμού απο τους «αθλητικούς εκείνους παράγοντες» οι περισσότεροι των οποίων ασχολούνταν με την πολιτική «!», είχε σαν στόχο την υποταγή των προοδευτικών αθλητών, με την καταπάτηση της αξιοπρέπειας τους, η ακόμη και την εκδίωξη τους απο τα διάφορα σωματεία.
Ζήτησαν απο τους αθλούμενους αυτοί οι... «αθλητικοί παράγοντες» να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους, εγκατάλειψης της δημοκρατικής ιδεολογίας τους και πλήρους υποταγής.
Ο εκβιασμός τους φανερός. Η αθλητική ιδέα επλήττετο καίρια και ανεπανόρθωτα. Αυτοί που ασχολούνταν με τον αθλητισμό για δικούς τους σκοπούς, παρέσυραν και τους άλλους που ουσιαστικά δεν ήθελαν την πολιτικοποίηση του αθλητισμού, σε μια προσπάθεια κακοποίησης και καταστροφής των αθλητικών αξιών.
Η προσπάθεια τους όμως απότυχε παταγωδώς.
Οι περισσότεροι απο τους προοδευτικούς αθλητές και ποδοσφαιριστές δεν υπόκυψαν στον εκβιασμό. Με περηφάνια, θάρρος και γενναιότητα δεν υπόγραψαν τις «δηλώσεις», με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν και να αποχωρήσουν απο τα σωματεία.
Μεσα απο αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε η ανάγκη για ίδρυση νέων σωματείων, τα οποία θα εξασφάλιζαν στους αθλητές τους καθαρά αθλητικές συνθήκες άθλησης.
Έτσι βλέπουμε τον Φεβρουάριο του 1948 να ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα, τον Απρίλιο η Αλκή, τον Μάϊο ο Ορφέας και τον Ιούνιο η Ομόνοια.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Mε το ξεκίνημα η Oμόνοια βρέθηκε υποχρεωμένη να φτιάξει την ποδοσφαιρική της ομάδα. Kαι να πώς δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας: Oι πρώτοι άσσοι που στελέχωσαν το «τριφύλλι» ήσαν οι Tσιαλής, Λυμπουρής, Γωγάκης, Σκαλιώτης και Kαρυόλου που εγκατέλειψαν το AΠOEΛ, οι Xαμπής και Tικράν που έφυγαν από την EΠA, οι Xατζάκ, Pομπέρ, Kιλίς, που ομαδικά προσχώρησαν στην Oμόνοια από το σύλλογο «Φίλοι Aρμενίας». Mαζί μ' αυτούς πολλοί νέοι παίκτες, όπως οι Λιονταρής, Ψύλλος, Γιωρκάτζης, Γερτζανίκ, Aμπίκ και άλλοι, σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά τα πρώτα βήματα του σωματείου, πύκνωσαν τις γραμμές της.
H πρώτη ενδεκάδα ξεκίνησε τις προπονήσεις χωρίς τεχνικό ηγέτη, αλλά μόνοι τους οι παίκτες, με εκ περιτροπής υπευθύνους τους Tσιαλή, Λυμπουρή και Tικράν, έκαναν όλς τις αναγκαίες προπονήσεις. Kαι όλοι τους ήσαν συνεπείς προς τις αθλητικές τους υποχρεώσεις, γιατί μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, υπήρχε και η λατρεία για την Oμόνοια την οποία ήθελαν ν' αναδείξουν και να την κάνουν μεγάλη και σεβαστή και στους φίλους και στους αντιπάλους αλλά και σ' όλη την Kύπρο. Oι στόχοι τους ήσαν ευθύς εξ' αρχής υψηλοί. Ήθελαν να διαδραματίσουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ομάδας. Kαι η θέληση και το πάθος για μια μεγάλη Oμόνοια επεκράτησαν. Kαι η Oμόνοια ανδρώθηκε, γιγαντώθηκε κι' έγινε μεγάλη με πελώρια έκταση που σήμερα καλύπτει όχι μόνο τον κυπριακό ποδοσφαιρικό χώρο αλλά και έγινε πασίγνωστη στην Eυρώπη.
Oι προπονήσεις γίνονταν κατά τα ξημερώματα αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις τ' απογεύματα. Oι πρώτες προπονήσεις γίνονταν κάτω από το τείχος παρά τον σημερινό Δημοτικό Kήπο, κοντά στο άνοιγμα Kολοκάση, στα σημερινά γνωστά γήπεδα του Γυμνασίου.
Oι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έκαναν τον φροντιστή, οι ίδιοι ενδιαφέρονταν για τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, για την στολή τους, για κάθε τι που είχε σχέση με τις προπονήσεις και την ομάδα.
H Oμόνοια πρωτοεμφανίστηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο της Kύπρου στις 31 Oκτωβρίου 1948 με την αλησμόνητη εκείνη πρώτη συνάντηση στο «Γκόουλ» ενώπιον φιλάθλων με αντίπαλο τον AMOΛ Λεμεσού. H εμφάνιση της ομάδας του «τριφυλλιού» ήταν μεγαλειώδης και εντυπωσιακή και επεβλήθη με σκορ 5-1. H πρώτη παρουσία της Oμόνοιας έκανε αίσθηση. Όλοι μίλησαν για τη νέα μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας κι όλοι τους με αισθήματα ικανοποίησης κι αγαλλίασης ένιωθαν περηφάνεια και υπέρμετρη χαρά γιατί οι κόποι και οι μόχθοι τους υλοποιήθηκαν και αξιοποιήθηκαν πλήρως. Για την ιστορία αναφέρουμε την πρώτη σύνθεση της Oμόνοιας στον ιστορικό και νικηφόρο αγώνα της προς την AMOΛ 5-1.
• Παναγιώτης Tαλιάνος (τερματοφύλακας)• Aνδρέας Kαρυόλου (δεξιός οπισθοφύλακας)• Xαμπής Φιλίππου (αριστερός οπισθοφύλακας)• Aγησίλαος Tσιαλής (δεξιός χαφ)• Tικράν Mισιριάν (σέντερ χαφ)• Γωγάκης Kαραγιάννης (αριστερός χαφ)• Kιλίς Mπετικιάν Σαρκίς (έξω δεξιά)• Xατζάκ Mπαλατονί (μέσα δεξιά)• Tάκης Σκαλιώτης (κεντρικός κυνηγός)• Pομπέρ Kονστανιάν (μέσα αριστερά)• Kώστας Λυμπουρής (έξω αριστερά)
Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ
Από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσης της η Ομόνοια μαζί με μερικά άλλα σωματεία δημιούργησαν την Κυπριακή ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΚΕΠΟ) και διοργάνωσαν ξεχωριστά πρωταθλήματα από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Στα πρωταθλήματα της ΚΕΠΟ η Ομόνοια αναδείχθηκε τέσσερεις φορές πρωταθλήτρια (1948-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52) και πέντε φορές κυπελλούχος (1949-49, 1949-50, 1950-51, 1951-52, 1952-53).
Με την ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου, το 1953, η Ομόνοια εντάσσεται στη δύναμη της ΚΟΠ ως ομάδας Α' Κατηγορίας και από τότε έχει να επιδείξει πολυάριθμες επιτυχίες τόσο στα πρωταθλήματα της ΚΟΠ όσο και σε διεθνή πρωταθλήματα.


είναι φυσικά κλεμμένο από το σιτε τους .....

22 Δεκεμβρίου 2007

Εις την υπεράσπισην των ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΩΝ

Υμείς που συνυπογράφωμεν το εν λόγω κείμενον και έχοντες σώας όλας τας γεύσεις και αισθήσεις.... θέλωμεν να διαμαρτυρηθώμεν δια το κάτωθι θέμα.....

1) Υπάρχει μια παγκόσμιος συνωμοσία εναντίον της ευγενούς υπάρξεως της οπώρας όστις ονομάζετε ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΝ....

2) Γνωσταί υποχθόνιες δυνάμεις εξωθεσμικών κέντρων.... (θα τις αποκαλύψωμεν συντόμως...) προσπαθούν να επιβάλλουν την λίθην της οπώρας αύτης.

3) Προσπαθούν και αγωνίζονται με ιδιαίτερη επιτυχία (ατυχώς...) να μας επιβάλλουν την λεγόμενην ΚΛΙΜΕΝΤΙΝΗ ήτις άγευστος εισίν και άνευ κουκουτσίου και κατασκεύασμα των ξένων υποχθόνιων κέντρων εστί....

4) Εμείς όμως που μεγαλώσαμεν με τον εύγεστον καρπόν τον ονομαστόν ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ αντιστεκόμαστε.

5) Αλλά επειδή δεν είμαστε διαμαρτυρώμενοι μόνο αλλά και ορθόδοξοι.... και καθολικοί.... ενίοτε.... προτείνουμε τα εξής......

Α) ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ αυτό σαν το απόκρυφον μυστικόν σας
Β) ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ των μανάβηδων και των άθλιων υπευθύνων των Υπέρ-αγορών δηλαδή των SUPER MARKET.... μην ντρέπεστε.... ρωτάτε τους συνεχώς αενάως.....
ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΕΡΕΤΕ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ????? ΠΟΥ ΤΑ ΚΡΥΒΕΤΕ????? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΤΕ ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΕΣ?
Γ) Γράψατε συνθήματα εις τους δρόμους (συνιστώμενον σπρέυ το κίτρινον όχι όμως το εντελώς κίτρινον και σαφώς ουχί το κροκί συνιστώ αυτό που έχει μια τάση να ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΖΕΙ....)
Δ) Σε λίγους μήνας εις ολίγα τέρμινα θα δόκωμεν μυστικόν ραντεβού και θα αποκαλύψωμεν εμπρός της παγκοσμίου κοινότητος το αποτρόπαιον έγκλημα που τεκταίνετε εναντίον της αγαπητής και αξιοπρεπεστάτης ΜΑΝΤΑΡΙΝΗΣ

Ακολουθώσιν αι μυστικαί υπογραφές των μυημένων....


(επεξηγηματικές εντολές.... ορκιστήτε μυστικώς επάνω εις ξίφος σιδερένιον άνω του ενάμιση μέτρου .... εις εσχάτην και τραγικήν ανάγκην επιτρέπετε η τελετή να χρησιμοποιήσει και μίαν μάχαιραν κοινήν κοπής ψωμιού.... μπιαχ...)

12 Δεκεμβρίου 2007

της ντροπής.....

Σήμερα που τα λάβαρα της συνείδησις ανταριασμένα φτερουγίζουν...
Σήμερα που οι παιάνες των αξιοπρεπών ανθρώπων θα αντιχήσουν δεξιά και αριστερά...
Εϊμαι όλο νεύρα.
Γιατί έγινα εις μικρός.
Εις δειλός.
Εις εκ των λίγων που δεν απεργούν....
Δικαιολογία? Μονάχα μία...
Δύο μήνες στην νέα δουλιά....
Που θα πάει θα παλαιόσω...
Και ύστερα θα πάρω την θριμματισμένη μου αξιοπρέπεια από τον τάφο της
και θα ατενίζω το πρόσωπο της αγάπης μου καθαρά και τίμια....
Γιατί τίμιος είσαι σαν τίμια υπηρετείς την τάξη σου....

09 Δεκεμβρίου 2007

Koυτσοί στραβοί...

Μα τι γίνετε?
Ξεκινήσαμε στα φόρουμ...
Όλα καλά κάποιες ενδίξεις μικρές...
Μετά απογειωθήκαμε στον προσωπικό αυνανισμό....
Και τώρα τα μπλοκ....
Μπλόκαραν τα πάντα...
Ούλοι γραφίστες τεχνίτες του λόγου ποιητές λογοτέχνες έξυπνοι .....
Πήξαμε βρε στην υψηλή τέχνη....
Εντάξει μόδα είναι... θα περάσει...

Και αυτό το κατηραμένο πράγμα να πρέπει να διαφημίζεσε...
Βρε μπας και είμαι κακός και δεν μου γράφει κανείς τίποτα??

06 Δεκεμβρίου 2007

ήγγικεν η εορτή .... των φαύλων η διαστροφή...

Και έλεγον οι κατηραμένοι,
προσέξατε, προσέξατε, κέραμοι ατάκτως ερημένοι,
εισέρχονται εις τον βουκολικόν αιώνα της διαστημικής συζεύξεως....
Τρέμετε λάγμα ακάρια,
τρέμετε λάγνοι βρωμιάριδες σκούλικοι,
θα σας φάω τις πατούσες,
έρχομαι,
έρχομαι,
έρχομαι με την φάτσαν του ξερόλα.
Έρχομαι με την φάτσαν, του γαμώ και δέρνω,
έρχομαι με την κεκριμένη γνώσην του ατάλαντου.
Έρχομαι με την πορδοκλανιάν της αυταπάτης,
έρχομαι με τα κιλά της περισπούδαστης γκλαμουριάς.
Έρχομαι να φάγω τις εκδοτικές πορδοκλανιές σας.
Εγώ, εγώ θα σας φάω όλους,
όλοι οι εκδότες κάποτε θα ζηλεύετε που δεν με αναγνωρίσατε.
Εμέ την ιδιοφυίαν,
εμέ την πορδοφυίαν...
Χαίρε νέε αυτοκράτορα, χαίρε γνώστη του τίποτα και των πάντων.....
Και εμάς τους πτωχούς μη ποιητάς?
γραμμένους στο πουθενά?
Δεν μπαίνουμε ε? στην λάγναν αγάμητην θεικήν ιδιότητα...
Εσείς ανήκετε στας ανώτερας σφαίρας...
που να χωρέσωμεν υμείς κύριε ΑΝΔΡΑ ΕΥΗΠΟΛΗΠΤΕ....

Μια φωτεινή βραδυά με νέον....

Και να τώρα....
Που εργάζομαι, σε μαγαζί με νέον, αργόν και άλλα αέρια....
Ε.... και? τα αέριά μου, εκεί, εκάστην νύχτα...
να μου θυμίζουν, τα όνειρά μου.
Ερχόμενη, εσύ μου έκανες ένα μεγάλο κακό ...
και δεν στο συγχωρώ...
Πίστεψα ότι έγειρα, ότι τέλεψα ... ότι ηρέμησα...
Και όμως τίποτα δεν μοιάζει, σαν τον θάνατο αυτό,
όσο, το σκοτεινό σου πρόσωπο τα βράδυα σαν με ρωτάς....
"Γιατί δεν με ζηλεύεις?"
Και εγώ να εξηγώ τα ανεξήγητα...
Πως τα πρωινά σαν φεύγω ονειρεύομαι το βράδυ, που θα πέσω
στην αγκαλιά σου....
Γλύκα μου...
Φως μου...
Πόσο σοβαρός έγινα...
Οι φίλοι θα με λένε ξενερουά .... και όλα αυτά,
τα ωραία, τα οφείλω σε σένα, πνευματική ανυπότακτη,
ερωτική μου πανδαισία...