Σας έχω μάθει να βάζω περίεργα θέματα. Έτσι είναι και το σημερινό... Το σκέφτηκα από εδώ το πήγα από εκεί... Και βρήκα ότι πρέπει να το γράψω. Γιατί η ζωή είναι πιό πλούσια από τις εμμονές μας και τα θέλω μας... Κατ' αρχήν ο γυιός της αδελφής μου βγήκε νικητής για άλλη μια φορά. Έτυχε πριν δύο χρόνια να τον δω σε αγώνες και διέκρινα το μέγεθος της δύναμής του της πλαστικής κίνησής του στο χώρο του ταπί.
(ο καημένος ο μαυρούλης έφυγε με εξάρθρωση.... περαστικά του...)
Aς δούμε και λίγο από την προπόνηση του συγκεκριμένου στυλ πάλης
Η σχέση μου με την πάλη έρχετε από παλαιά. Από την εποχή που μικρός στην Λεωφόρο δίπλα από το τμήμα της ξιφασκίας (όπου πήγαινα...) υπήρχε μια επιγραφή και μια μικρή πόρτα. ΤΜΗΜΑ ΜΠΟΞ.... Ήταν μια μυστική πόρτα που δεν την διάβαινες εύκολα... Έλεγαν άμα μπεις το πρώτο που σου έκαναν είναι να σου σπάσουν την μύτη για να μην πονάς.... Φυσικά δεν ήταν πάλη αλλά ήταν το πρώτο που είδα μικρός.. Ύστερα πήγα στο τμήμα άλματος εις ύψος στον παναθηναικό ξανά... Εκεί στο Παναθηναικό στάδιο υπήρχε το τμήμα πάλης ... Εκεί καθόμουν με τις ώρες και θαύμαζα αυτούς τους γίγαντες που πάλευαν που δομούσαν το κορμί τους με τις ώρες. Παιδιά φτωχά των Αμπελοκήπων από τα προσφυγικά, από το κέντρο τον Κεραμεικό.... Αυτή ήταν τότε η πάλη. Αγαθοί γίγαντες... Μετά μεγάλωσα με τους ημίθεους στην Λεωφόρο Αλεξάντρας τα καλοκαίρια... Καρυστινός, Καρπόζηλος, Τρομάρας Ντι Μπέστια και άλλοι ξένοι από την Ελευσίνα χαχα (τότε για να μας πείσουν ότι έφερναν στο κατς ξένους βάφτιζαν κάτι έλληνες ξένους τους έβαζαν και μια κουκούλα και νόμιζες ότι ήταν αλλοδαποί...) Τι πλάκες τι κυνηγητά στο κλουβί να σπάνε τα γραφεία των κριτών... Τι απίστευτες εποχές ηλίθιων αλλά γελαδερών βραδυών... θέλω να τελειώσω με κάτι που πιστεύω για την πάλη που παλαιά γνώρισα.... Ήταν αγνοί γίγαντες πράα και ήσυχα παιδιά μέσα από την φτώχεια... Όπως ο μεγαλύτερος λογοτέχνης στην ιστορία που ΛΑΤΡΕΥΩ ο Τζακ Λόντον λάτρευε το μποξ έτσι και εγώ παλαιά αγαπούσα την πάλη. Ας είναι καλά ο ανηψιός μου που μου ξαναθυμίζει μεγάλες αγάπες που έχω εγκαταλείψει χρόνια τώρα. Εξ' άλλου η πάλη στην Ελλάδα είναι αρχαία πανέμορφη υπόθεσις...
Ο πατέρας μου ο Στυλιανός Λάμπρου έφυγε ΠΛΗΡΗΣ ΗΜΕΡΩΝ από την ζωή στις 06-05-2009. Γεννήθηκε στην Αιθιοπία το 1917. Μεγάλωσε ως τα πέντε του ίσως (δεν ξέρω ακριβώς) στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μετά έζησε ως τον θάνατό του στην Ελλάδα, εκτός από πέντε χρόνια σαν μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κηδεύθηκε στην περιοχή που αγάπησε και λάτρεψε και που ποτέ δεν έφυγε νοητικά από κοντά της στην Κύμη Ευβοίας στις 07-05-2009. Παρόντες φίλοι του πλήθος κόσμου. Κοντά μας στάθηκαν οι φίλοι μου Ντίνος Α. και η σχέση του Δήμητρα, ο παιδικός μου φίλος Σταύρος Γ. η σχέση του Ματίνα και οι αδελφοί Μαρία Κ. και Διαμαντής Κ. Αυτούς τους μνημονεύω γιατί είναι φίλοι μου ΠΟΥ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑΝ ΦΥΣΙΚΑ αλλά οι ευχαριστίες προς αυτούς είναι κάτι που βγαίνει από την ψυχή μου. ΛΙΓΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ... Ήταν πατέρας από τους αξιότερους οικονόμος νοικοκύρης με απόσταση σωστή (χωρίς να είναι φίλος με τα παιδιά του... ευτυχώς δεν έζησα τέτοιες μπούρδες) με ένα άγνωστο δικό τους ερωτικό χώρο με την μητέρα μας που δεν μας απασχόλησε ποτέ. Ήταν για μένα ο πνευματικός οδηγός, για δύο τρία σημαντικά θέματα όπως η αγάπη για τους κατατρεγμένους, το φιλελεύθερο πνεύμα της κριτικής. Ως εδώ. Τα υπόλοιπα ήταν προσωπικές κατακτήσεις μου και που ο πατέρας στάθηκε κριτικός και επιθετικά ενάντιος, ΩΣΤΟΣΟ ΜΑΣ ΕΔΕΝΕ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ. Υπήρξαμαι ιδεολογικά σε εχθρικά στρατόπαιδα, εκτός από τρια χρόνια. Γνώστης των αδυναμιών μου και των παθών μου στάθηκε κριτικός απόμακρος ωστόσο ΠΑΝΤΑ στις δύσκολες της ζωής μου ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Με λίγα λόγια δεν με έπνιξε ποτέ με το εγώ του και πάντα είχε σταθερά τις δικές του απόψεις για μένα, όπως φυσικά και εγώ. Τέλος θέλω να πω ότι στάθηκα κοντά του τον τελευταίο χρόνο. Αφιερώθηκα και του συμπαραστάθηκα με χαρά. Έτσι μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι είμαι ικανοποιημένος που "απόλαυσα" το τέλος του. Θα ήθελα όμως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην τέως σχέση μου την ιατρό Νίκη Λ. που στάθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα κοντά μου ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ. Τις εύχομαι μια λαμπρή καριέρα και ένα πλήρης χαράς βίο. ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΜΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ Άνοιξα την πόρτα και η νονά μου στο βάθος της κρεββατοκάμαρας, σήκωσε το χέρι και αυτό κινήθηκε χωρίς αντίσταση προς τα κάτω. Ήταν το τέλος μιας ζωής, τέλος που δεν κατάλαβε η μητέρα μου, η οποία κοιμόνταν αγκαλιά μαζί του και είχε σηκωθεί για να πιεί καφέ, γιατί μετά από δύο μήνες ο πατέρας κοιμόνταν λίγο παραπάνω... ενώ η αδελφή μου στο δίπλα δωμάτιο είχε λαγοκοιμηθεί. Για πρώτη φορά βίωσα εκ του συστάδην το νεκρό κορμί. Αισθάνθηκα για πρώτη φορά το κρύο που είναι το αντίθετο της ύπαρξης. Το κρύο του νεκρού δεν είναι μια γενική ακαριαία διαδικασία... Προχωρά από τα άκρα και στο τέλος η θερμότης φεύγει τελευταία από το στήθος την κοιλιά... Ωδυνηρόν... Στην Αφρικανική Αιθιοπία το 1917 στην Αντίς Αμπέμπα γεννιόταν ο υιός της Ελένης και του Αριστείδη Λάμπρου. Για λόγους επιχειρηματικούς το αντρόγυνο μεταφέρετε στην Αλεξάνδρεια. Η πόλις είναι κυριευμένη από χολέρα. Οι νεκροί είναι χιλιάδες. Σε ένα τρίστατο ένα μωρό βρήσκετε κάτω κλαίγοντας. Ο Έλληνας Κώστας (άγνωστο επίθετο) κοντοστέκετε και το πιάνει στα χέρια του. Οι παπούδες μου ονομάζουν το παιδί Στυλιανός και Κώστας ενώ νονός γίνετε ο Κώστας... προς τιμή του Έλληνα με την ελπίδα ότι θα γλυτώσει από την χολέρα. Προληπτικό φάρμακο το ακατέργαστο πετρέλαιο... Το μικρό παιδί ανάμεσα σε άλλα παιδιά της οικογένειας, θα ζήσει ως το 2009 ενώ δύο άλλα άφησαν τα μικρά τους κοκκαλάκια στο τρίστατο για να τα μαζέψουν οι μεταφορείς χολεριασμένων πτωμάτων... Οι εποχές ήταν ταραγμένες. Η οθωμανική αυτοκρατορία διαλύονταν. Οι εθνικισμοί ήταν στα ντουζένια τους. Στην Αλεξάνδρεια οι Έλληνες μεγαλουργούσαν. Η οικογένεια είχε εργοστάσιο τσιγάρων. Πλούσια οικογένεια... Ο Βενιζέλος καλεί σε πανστρατειά. Η Ελλάς των πέντε Ηπείρων και των πέντε θαλασσών (σωστά τα λέω?). Οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας πουλούν τα πάντα... Ονειρεύονται μια μεγάλη πατρίδα για μια αυτοκρατορία Ελληνική. Στο πλοίο συνοστίζετε η οικογένεια και ο μκρός Στέλιος... Καταλύει στην περιοχή της Κύμης στην Εύβοια και ο παπούς ζώνετε τα όπλα. Ένδοξες πορείες ενάντια σε μια αυτοκρατορία που καταρρέει.. Όλα φαίνονταν εύκολα... Ένα βόλι στα πλευρά και ο πνεύμονας λαβώνετε... Σύντομα επιστρέφει πάει στο χωριό και πεθαίνει. Μόνοι στο Μονόδρι μια φτωχή απροστάτευτη οικογένεια. Κλάμα οδυρμός. Έρχετε η καταστροφή των ελπίδων ... Νέα καραβάνια εξαθλιωμένων γεμίζουν την ήδη μεγαλύτερη Ελλάδα κατά εκκατομύρια. Χάνετε και ο Γιώργος μαθητής μικρός... Από τα πέντε παιδιά μένουν δύο. Φτώχεια μεγάλη.. Και τότε η ζωή ξαναγεννιέται. Η οικογένοια που είχε μείνει στην Αιθιοπία ψάχνει μέσω αγγελιών στις πανελλαδικές εφημερίδες να βρει τις υπόλοιπες ρίζες. Κάποιος φέρνει τα καλά μαντάτα. Με το πλοίο της γραμμής η οικογένεια βρίσκετε στην Αθήνα. Φως βρήθηκε ο άνθρωπος που σαν Λάμπρου θα σώσει την χήρα και τα ορφανά. Πλούσια χρόνια. Λεόντιος, Γαλλικά, φαγητό, χρήμα σωστοί άρχοντες στην Κύμη. Ο πατέρας μου δεν έμαθε πολλά γράμματα ο αδελφός του ο συγχωρεμένος ο Χρήστος ρούφαγε τα πάντα... Στρατιωτικό στα 1937... Απολύετε και ξαναβρήσκετε ντυμένος στρατιωτικά.... Ελληνοαλβανικός πόλεμος μάχες ηρωικές άμυνες και επιθέσεις... Όλα καταγεγραμμένα στις ιστορίες που μου μετέφερε μικρός σαν παραμύθια...Τραυματίας από χειροβομβίδα μεταφαίρετε στην Αθήνα... Κατάρευσις... Λαβωμένος με τα πόδια βαδίζει προς την Κύμη... Από επάνω τα στούκας... Νικητής του πολέμου ενάντια στον Ιταλικό φασισμό και ηττημένος από τον Χιτλερισμό... Οι Ιταλοί μπαίνουν στην περίεργη Κύμη παρελαύνοντας.... Ο Πατέρας γίνετε καπνιστής... Η πείνα μεγάλη. Η αστική Κύμη και οι εργάτες της που δεν ασκούν κανένα γεωργικό επάγγελμα λοιμοκτονεί... Πεθαίνουν από την πείνα. Οι χωριάτες οι καταφρονεμένοι από το μικρό Παρίση δηλαδή την Κύμη παίρνουν το αίμα τους πίσω... Πουλούν ζωή αγοράζοντας χτήματα σπίτια ΤΑ ΠΑΝΤΑ... Όλεθρος πείνα παιδάκια τυμπανισμένα... Συνάντησις του ΕΑΜ ... Τους καλούν επιφανείς προύχοντες του χωριού και της εκκλησίας... Δύο εβδομάδες μετά γίνονται ενάντιοι... Ο πατέρας σταθερά εμπνευσμένος από τις φιλελεύθερες ιδέες του πατέρα του αντιτίθετε στον αριστερό λόγο του ΕΑΜ. Φεύγει την ώρα που ο μορφωμένος της οικογένοιας ο ριψοκίνδυνος Χρήστος βγαίνει στο βουνό... Γίνετε κομμουνιστής ο αδελφός... Ο πατέρας μένει πίσω φυλάει την μάνα... Ο Χρήστος γίνετε ύμνος στα βουνά και τις πόλεις της Εϋβοιας... Συλλαμβάνετε από τους Γερμανούς και στέλνετε αιχμάλωτος στην Γερμανία και καταλήγει να ξεθάβει πτώματα Γερμανών από τις καταστροφικές επιδρομές των συμμάχων... Ο πατέρας κατατάσετε ξανά στα χακί. Αυτή την φορά στα τάγματα ασφαλείας. Στόχος να αφήσουν ήσυχη την οικογένεια οι δεξιοί και να σώσει τον αδελφό του... Νέος πόλεμος... νέες οδύνες... Και μετά απελευθέρωσις ο ψειριασμένος αδελφός επιστρέφει σκελετός σωστός... εμφύλιος ... διωγμοί... Ο Χρήστος κοιμόταν τα βράδυα στην ύπαιθρο... Οι χίτες κυνηγούσαν τους πάντες... Ο πατέρας εκεί αντικομμουνιστής ΑΛΛΑ ΑΔΕΛΦΟΣ, τον υπερασπίζετε ηθικά και υλικά... Κεντρώος... Γίνονται άντρες πλέον αποκτούν επιχειρήσεις... Σχολές χορού σχολές ραπτικής και αντιπροσόπευση την SINGER ξέρετε των ραπτομηχανών... Όλη η Ελλάδα ράβει... Η ζήτησις μεγάλη... Συνεταιρισμός με τον θείο στην Αθήνα εργοστάσιο παραγωγής Πορσελάνικων πιάτων κλπ ποτήρια ΙΩΝΙΑ... Ο πατέρας αγοράζει μηχανή μεγάλου κυβισμού... Παίρνει τον δρόμο προς την παραλία της Κύμης και μια ελιά τον καθηλώνει ένα χρόνο στο κρεββάτι...Κατάρευσης... Τα πήρε όλα ο θείος... Κατασχέσεις πείνα.. Η μάνα που δάνειζε στον Μητροπολίτη Καρυστίας τα σερβίτσια της στον Φωστήνη.... πεινάει... Η αδελφή μου δεν έχει τίποτα να φάει μικρή... ΟΙ τραπεζομένοι στις δεξιώσεις της Κύμης φευγάτοι... Ένας μόνο έβαλε κάτι στην τσέπη... Μετανάστης στην Αμέρικα πιά...Νυχτερινός λατζέρης στην μπάρα του θείου... Αγοράζετε ένα σπίτι εκεί που όλα ήταν χαμένα... Συλλαμβάνετε σαν παράνομος απελαύνετε και τσουπ να πάμε στην ΑΘήνα... Μια καλύτερη ζωή όχι πιά εδώ που μας χάλασαν οι συνθήκες την ζωή... Γεννιέμαι... Είκοση ημερών στο υπόγειο των Αθηνών και οι γονείς θυρωροί... Ο θείος Χρήστος ναυτικός ... λαδάς για να ζήσει την δική του οικογένεια... Από κομμουνιστής γίνετε αντικομμουνιστής και ΕΡΕ γιατί λέει οι Εβραίοι κρύβονται πίσω από τον κομμουνισμό... Η δεξιά Κύμη τον αποδέχετε.... εντός εισαγωγικών... Ο πατέρας εδώ πιστός στην Ένωση Κέντρου στον Γεώργιο Παπανδρέου... Ο πατέρας όταν έπεσε η χούντα και ήρθε ο Καραμανλής φρύαξε... Με μια προκήρυξη του ΠΑΚ στα χέρια... Αντρέας... Ο ΈΡΩΤΑΣ ΤΟΥ... η συνέχεια των φιλελεύθερων των Κεντρώων... Το ΠΑΣΟΚ η μεγάλη του αγάπη ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.... Νέα σχέδια επιχειρήσεων... Μανάβης... Όλα καλά... ξανά όμως η ατυχία τον κτυπά... Αιτία μια πατάτα... Την πατάει σπάει το πόδι... Ο γράφων παρατά το σχολείο και γίνετε μανάβης... Τρεις το πρωί ξυπνιός στην λαχαναγορά... Αμούστακος στα καθήκια της νύχτας... Πίκρα... που και που η μάνα ερχόταν μαζί... Κούρασις... Μια ελιά στην Κύμη και μια πατάτα στην Αθήνα τον κατέστρεψαν... Επιστροφή στο μαγαζί μανάβικο του πατέρα και η πρώτη εβδομάδα σημαίνει έντονος τσακωμός... Εδώ οι ντομάτες εκεί τα αγγούρια... Τα ζάβω κάτω και πάω μακριά σε άλλο μανάβη υπάλληλος... Αριστερός ο μανάβης και Τροτσκιστής... Τα πάμε καλά... Κάθε Σάββατο βγάζουμαι πάγκο στην λαική... Τι υπέροχο πράγμα η λαική τότε... Φωνές γέλια... Ωστόσο ο πατέρας μαζεύει γραμματόσημα... Φιλοτελιστής μανιώδης... Από τα 65 που βγήκε στην σύνταξη ως πριν 15 ημέρες 10 και 15 ώρες αφιερωνόταν στην αγάπη του.... τα γραμματόσημα... Για την σεξουαλική του ζωή δεν ξέρω τίποτα... Ωστόσο πριν δέκα χρόνια είχα αφήσει τον σκύλο μου για φύλαξη στους γονείς μου... Και πηγαίνοντας να ανοίξω για να πάρω την Νάνσυ άκουσα γνωστούς ήχους... Άρα ενεργοί ως τουλάχιστον τα 83 του. Μετά δεν ξέρω... Αναφαίρομαι σε αυτό γιατί πάντα ήταν κάτι που μου ανέφερε. Ο άντρας πρέπει να φέρνει χρήματα και να έχει πλήρως ικανοποιημένη την σύζηγό του. Πάντα μου μίλαγε ενάντια στο χαμομήλι που είναι κακό για τους άντρες ενάντια στο μαρούλι κλπ. Τελειόνοντας θέλω να πω ότι ο πατέρας μου ήταν με λίγα λόγια φιλελεύθερος αντιδεξιός, άθεος (δεν αναφέρθηκε ποτέ στο τέλος της ζωής του σε τέτοια θέματα και η οικογένοιά μου προς τιμή της δεν ζήτησε καμμιά μετάληψι και αναφορά σε παπάδες...) , αντικομμουνιστής ερωτευμένος με την Κύμη φιλοτελιστής αλληλέγγυος με τους αδύναμους ενάντια στην εργατική τάξη και αντιπαναθηναικός (δεν έμαθα ποτέ τι ομάδα ήταν..). Όταν ήταν ΩΡΑΙΟΣ αρενωπός στο φέρετρο του έβαλα τις οδοντοστοιχίες του κάτω από το μαξιλάρι και τα δύο ζευγάρια γυαλιά. Αισθάνομαι υπερήφανος που είχα ένα πατέρα που δεν με κανάκεψε που μου απαγόρευε να τον λέω μπαμπά αλλά μόνο πατέρα... Γιατί ήταν ένας άνθρωπος σταθερός στις ιδέες του που διαφωνούσα έντονα μαζί του αλλά υπήρχε μια ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ
Το προηγούμενο Σάββατο, καταστεναχωρεμένος ζήτησα να βγω με τον φίλο μου τον Ν.Α. Σκοπός μια μπαρότσαρκα και η απομάκρυνσις από ψυχολογικές έννοιες που με κατατρώγουν εδώ και καιρό... Η βραδυά εξελίχθηκε υπέροχα, περιείχε αρκετό γέλιο αστεία και προβληματισμούς... Ωστόσο ωφείλω να σας πω την γεωγραφική περιοχή που εκινείθημεν. Ήτο εις το ιστορικόν τρίγωνο που μια ζωή με κάνει να απολαμβάνω .... Πλ. Μαβίλη, Σκουφά και περιοχή Χίλτον.... Τρεία μπαρ με ένα κοινό παρονομαστή... ΆΘΛΙΑΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΑΛΚΟΟΛ... Μάστιγα για το μυαλό και την σωματική ακεραιότητα νέων μεσήλικων και ηλικιωμένων... Οι κύριοι ιδιοκτήτες φροντίζουν να έχουν άθλια ποτά αλλά υπέροχη μουσική, καλλίγραμας νεαράς όπου δήθεν .... έχεις ελπίδες ....φρούδες... και άθλιες εξαερώσεις... Αλλά τι τα θες κανείς δεν θέτει το ζήτημα των καθαρών ποτών... Όλα στο έλεος ενός άγνωστου θεού...
Τι υπέροχος λαός αλληλεγγύης.... Στην γειτονιά μου υπήρχε ένα υπέροχο νεοκλασικό κτήριο που στέγαζε μια από τις καλύτερες ταβέρνες των Αθηνών που λειτουργούσε μεσημέρι βράδυ. Ορδές ανθρώπων έρχονταν από τα πέρατα της γης (ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΛΑΚΑ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΕΤΡΩΓΑΝ ΕΜΕΝΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΦΕΥΓΑΝ... μου έτυχε να γνωρίσω ζευγάρι πλουσίων που ήρθαν για την ταβέρνα από την Ν. Υόρκη ). Αυτή η ταβέρνα εξεδιόχθηκε αυτήν την εποχή για να ισοπεδωθεί το κτήριο και να γίνει μια νεόδμητος πολυκατοικία.... Ωστόσο αυτό που σηνέβει στην μητέρα μου ήταν τρομερό και με έκανε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ. Κλείνοντας η ταβέρνα (η οποία μεταφέρθηκε σε κοντινή συνοικία) ο εργοδότης που μας προσέφερε υπέροχα φαγητά... εθεόρησε καλό να αφήσει άνεργο το αλλοδαπό προσωπικό... Ένας καλός Πακιστανός που μας έφερνε το φαγητό σπίτι προχτές ΚΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΝΑΣ ΜΟΥ και εζήτησε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΠΕΙΝΟΥΣΕ... ΤΟΝΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΡΩ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΣ και σοβαρός άνθρωπος... Μάλιστα σε μπαρ που συνήθως πηγαίνω συχνά έχει τύχει να πιούμαι και κανένα ουισκάκι. Που σημαίνει ότι δεν ήταν ένας πρωτόγονος οπισθοδρομικός άνθρωπος (ΟΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ) Το θέμα που θέλω να σας πω είναι μια εκ των δύο συγγενών μου ανταποκρίθηκε θετικά στην κραυγή αγωνίας του ανθρώπου αυτού και συνέδραμε οικονομικά... Είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που είμαι παιδί μιας Ελληνίδας εργάτριας (συνταξιούχος του ΙΚΑ) που έχει ψηλά την σημαία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας... Θέλω να πω ότι κάποτε ήθελα να γράψω ένα σημείωμα για τα ΚΑΛΑ εστιατόρια των Αθηνών που δεν καταστρέφουν το στομάχι μας... Αυτό θα ήταν το νούμερο δύο... Αλλά αν είναι να μην καταστρέφει το στομάχι μας και να καταστρέφει τους εργαζόμενούς του .... ΝΑ ΚΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΛΙΘΗΣ .... Του εύχομαι να αποτύχει και να καταστραφεί... Ατυχώς όμως ... έχει τόσο καλή κουζίνα που είναι νομοτελειακή η επιτυχία του...
Μια μικρή απόπειρα επιστροφής... θα δείξει... Η προσπάθεια γίνετε για όλους σας, για δύο τρεις φίλους φίλες που με παρότρυναν ... δια ζώσης.... και φυσικά ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ....
Ασυναρτησίας το αδιέξοδον
Στα όνειρα που κάναμε εμπρός από το Μαυσωλείο των θερινών ονείρων, βγάζω την κίτρινη κάρτα μου. Γιατί κοίταγα την ουσία, κοίταγα με επιμονή το μέλλον, που όμως έστρεψε κυκλικά τα οπίσθια, στις αυθύπαρκτες χαρές μου. Και ο πλάνητας αστέρας χάνετε στα χιλιόμετρα, των απίστευτα κενών λέξεων που πλάθει ο γήινος ποιητής. Μικρό μου χρυσάνθεμο με άρωμα Βενεζουελάνικης ορχιδέας, ξέρετε αυτές που μυρίζουν από οκτώ εκτάρια απόσταση.... μικρή μου ορχιδέα πόσο είστε μαγευτικά σατράπισσα Αδιέξοδη, λησταρχίνα Φρετνίτης έχει καταλάβει τα πάτρια εδάφη. Και εγώ βαριέμαι απίστευτα. Η άνοιξις δεν με ακουμπά. Πτώμα κείμαι εδώ στην παραδοχή του κενού χώρου. Φιλτάτη Ευανθία, ένα περγαμόντο περικαλώ.
αυτό ήταν... έκλεισα τον κύκλο μου... αύριο μεθαύριο μπορεί να σας ξαναδώ... 8α γράφω σε εσάς αλλά εδώ πάπαλα... δεν έχει νόημα.... θα μου λείψετε... ωστόσο κάτι θα κάμνω...
τι? δεν ξέρω... Ευχαριστώ τον άνθρωπο που μου γνώρισε τα blog Ευχαριστώ όλους αυτούς που μου γράψανε. Ευχαριστώ όλους όσους με εκνεύρισαν. Που τους εκνεύρισα.
Θα τα ξαναπούμε... Ελπίζω...
ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΛΕΟΠΤΕΡΩΝ....
Στην εποχή του 10ου Γυμνασίου Αρένων ΑΘηνών 50 μέτρα από το γήπεδο του Παναθηναικού, που ήμουν μαθητής στα μεγάλα διαλείματα μια φορά την εβδομάδα διοργανώνονταν υπέροχοι αγώνες αθλητικοί στα διαλείματα... Πότε την μια εβδομάδα μαθητές που ήταν στον Παναθηναικό (θυμάμαι τον Μέμο Ιωάννου) στο τμήμα μπάσκετ και άλλα τιμημένα σωματεία τότε των Αμπελοκήπων (Τριφυλιακός, Άμυνα, Γκύζη) έπαιζαν υπέροχους αγώνες μπάσκετ. Αλλά εκεί που εγώ πραγματικά βρισκόμουν σε πνευματική και φυσική απογείωση ήταν όταν έβλεπα τους αγώνες βόλλευ που έπαιζαν μέσα στην αυλή του σχολείου... Μεγάλος μύστης του αθλητισμού ήταν μεταξύ άλλων ο γυμναστής μας Γαίτης που μας έσπρωχνε κατά δεκάδες στον αγαπημένο μας Παναθηναικό... Παρόλη την πολιτικοποίησή μου μέσα από την ΠΑΜΚ (μαθητική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ τι βλακείες κάνει κανείς πιστιρίκος) είχα γραφτεί σε δύο τμήματα... Στο άλμα ύψους και στην ξιφασκία. Εκεί μαγεύτηκα από τους τότε πρωταθηλητές αδελφούς Χατζησαράντους. Αλλά πάντα πάντα στην καρδιά μου είναι το βόλλευ... Απαρνούμενος από τις αρχές του 80 τον ποδοσφαιρικό Παναθηναικό εξ αιτίας των όσων τραβήξαμε στην θύρα 13 από κάποιους που ισχυρίζονταν ότι εκτελούν εντολές της ΠΑΕ .... δεν πήγαινα γήπεδο... Μια χρονιά μόνο διαρκείας στο ποδόσφαιρο και φέτος ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΩΝ που για την δική τους μούρλα (ή άλλα συμφέροντα....) έβγαλα στο μπάσκετ ένα διαρκείας... Αλλά είχα ακούσει τόσα για τα κορίτσια του βόλλευ ... Τόσα μα τόσα... Και ήθελα να τα δω... Πήγα λοιπόν μετά από χρόνια.... στον ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥ.... Πως και δεν έκλαψα σαν μπήκα στο γήπεδο που είδα ΚΟΡΩΝΑΙΟ ΚΟΝΤΟ ΚΟΚΟΛΑΚΗ ΜΕΜΟ ΣΤΕΡΓΑΚΟ... Να δω τα κορίτσια μας απέναντι στην ομάδα του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ... Και έπαθα πλάκα... Τι ομάδα είναι αυτή? Τι αγάπη ΛΑΤΡΕΙΑ από τον κόσμο... Εξηντάρηδες, παπούδες ογδονταφεύγα.... να εκστασιάζονται να χειροκροτούν... Νέα παιδιά να είναι τόσο κοντά σε αυτή την ωραία ομάδα... Και γυναίκες πολλές κοντά στην αγαπημένη πράσινη παρέα... ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΟΙ ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΕΥΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΩΝ ΤΑΜΠΟΥΡΛΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ TAIM OUT ΧΩΡΕΥΑΝ ΔΟΝΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΑΙΣΘΑΝΟΣΟΥΝ ΕΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ...
ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΟΡ ΟΛΟΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΑΙ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ....
Μπήκαμε στους 4 της Ευρώπης....
ΤΙ ΟΝΕΙΡΟ.....
Πόσο ακόμα θα μας τρελλάνουν οι Γιανακόπουλοι?? Πόσο θα μας τρελλάνει ο προπονητής τους ο Φλώρος??
Και αν τα κορίτσια πάρουν το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ... Τι χαρά θα είναι για τον κόσμο του Παναθηναικού... ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟ.... που οι δικαστές την δολοφονία του την απέδωσαν... στο πρεζόνι... Και στον ιδρυτή του Παναθηναικού μας τον ΚΑΛΑΦΑΤΗ...
ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ..... ΠΟΙΟΣ???? ΌΛΟΙ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΤΩ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ....
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ....
Να θυμιθούμε τον 5ο τελικό με τους Ολυμπιακούς το 2008 που πήραμε το πρωτάθλημα...
Αυτό το σπορ αξίζει... Αξίζει να το πλαισιόσουν οι φίλαθλοι... Καιν να σταματήσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΙΜΑ .... Αλλά σαν Παναθηικοί είμαστε ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΙΠΛΑ υπερήφανοι... ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΟΥ ΒΟΛΛΕΥ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΗΣ... Και μάλλον ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΤΡΙΠΛΑ ΥΠΕΡΙΦΑΝΟΙ οι υπέροχοι του Μπάσκετ.....
ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΕ.... ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ....
Τι υπέροχο ποτό η Μπύρα και η coca cola που κατανάλωσα... Τα άλλα ποτά έβλεπα από τους φίλους μου να μένουν αχρεισιμοποίητα.... και να αγοράζουν Μπύρα... Περιβάλλον εκπληκτικό... Υπέροχη προβολή κινηματογραφικών έργων του 50 από τον τότε φανταστικό σινεμά... Διαστημόπλοια... Υπέροχες θύμισες... Σε τρεις υπέροχες προιστορικές τηλεοράσεις παιζόταν η υπέροχη πρώτη ταινή ΦΡΑΓΚΕΣΤΑΙΝ... Το διάκοσμο με λίγα λόγια μαζί με την υπέροχη χρήση εκπληκτικά ωραίων φωτιστικών θα το βαθμολογήσω με 8... Μιλάω για το μπαρ THE TRIBLE BAR που είναι στο Γκάζι Ορφέως 48.... Γενικά μπρορώ να πω από ότι κατάλαβα φυσικά ότι συχνάζουν άνθρωποι που ξέρουν από ροκ μουσική και παίζουν ωραίοι dj.... Διάβασα σε αφισάκια ωραίες βραδυές που ετοιμάζονται.. πχ θυμάμαι στις 28 Φεβρουαρίου μια βραδυά αφιερωμένη στο surf κλπ... Παρόλη την ψιλοάθλια ψυχική μου διάθεση και παρόλο που ως τις 1100 ήθελα να κοιμηθώ παρά να πάω αποφάσισα με βάση την πείρα μου... να πάω διότι γνωρίζω ότι η έξοδος θεραπεύει... Πήγα και ήταν τελικά θεσπέσιο γιατί βρήκα ένα σωρό φίλους... Ο dj ο Γιώργος πάντα σταθερός στην υπέροχη ψυχεδέλεια... ο άλλος dj έπαιξε ωραίο garage και μας είχε κάτι εκπληκτικές αναδρομές στα μουσικά αυτά είδη από την Ελληνική μουσική σκηνή του 1960... Παντελώς άγνωστα σε μένα γκρουπάκια (όπως είπε ο Γιώργος) ίσως να ήταν οι ΣΚΙΟΥΡΟΙ.... Γενικά ο κόσμος μιλούσε αναμεταξύ του, ο χορός λίγος και μόνο από την παρέα του Γ. η κοπέλα του και οι φίλες της και μετά παύση για συζήτηση... Πέρασε ο κατά την γνώμη μου καλύτερος dj όλων των εποχών στο garage ο Γρηγόρης ο Βέκιος ή Βάιος δεν θυμάμαι το επώνυμο... φιληθήκαμε και θυμίθηκα τις υπέροχες εποχές από το MAZE στην Πανόρμου.... και πιο πριν κοντά στο Βυζαντιο στην Κηφισίας... Μεγάλες εποχές για το ελληνικό ροκ εποχή με last drive κλπ.... Τότε χιλιάδες είμασταν που απολαμβάναμαι αυτές τις σκοτεινές διαδρομές του ελληνικού ροκ...
Φίλοι μπλόκερ με ρώτησαν τι είναι η ψυχεδέλεια... Παρόλο που προσωπικά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα και μπορώ να πω ότι μετά από τρεις ώρες το εξάμηνο δεν την πολυαντέχω... θα πω την άποψή μου για το τι είναι ψυχεδέλεια στο ροκ... Έχει παρέλθει η αθωότητα του rock & roll η επανάσταση στην μουσική έχει επέλθει και οι προσωπικές σχέσεις δεν είναι ίδιες όπως του 1950. Το χρήμα 20 χρόνια μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο ρέει άφθονο στην ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Οι μουσικοί δεν αρκούνται πλέον στα rock & roll μουσικά μοτίβα... Τα νιάτα έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για του που θα πάνε.. Ο κόσμος σε πολιτιστικό επίπεδο έχει γίνει ένα σχεδόν. Η ανατολίτικη μουσική και η χρήση ουσιών δια μέσω των χαπιών γενικεύετε... Δύο δρόμοι ανοίγονται εμπρός μας... Από τη μια ο δρόμος του rock & roll που πάει προς το φιληρεινικό κίνημα και τον αγώνα για μια δίκαια κοινωνία.... (μην ξεχνάμε ότι τότε ήταν ο ψυχρός πόλεμος) και από την άλλη η βαθιά εσωτερική αυτοβύθηση στα υπαρξιακά ερωτήματα.... Κατά την γνώμη μου κορυφαία έκφραση αυτής της αντίφασης είναι οι BEATLES οι οποίοι και προς την ψυχεδέλεια στρέφονται και σκιρτήματα προς την στράτευση για μια καλύτερη υφήλιο που και που βγάζουν... Οπότε σαν ψυχεδέλεια εγώ καταλαβαίνω την μουσική σκηνή που βάζει στο rock & roll στοιχεία της ανατολής και ιδίως της Ινδίας, που οι άνθρωποι δια μέσω των LSD και άλλων ουσιών προσπαθούν να ανακαλύψουν την βαθιά τους ψυχή, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν ξεφύγει από κάποια μουσικά μοτίβα του παλαιού καλού rock & roll..... Επίσης τότε αρχίζει η εικόνα το φως και οι χρήσεις παραμορφώσεων στα μουσικά όργανα να παίζουν τον ρόλο τους... Ας δούμε κανένα γκρουπ... Να πω ότι αυτά είναι απόψεις μου χωρίς να είμαι ειδικός.... Ας ακούσουμε ίσως τους μπαμπάδες αυτής της μουσικής τους Τεξανούς 13th floor elevetor...
Ας θυμηθούμε τους δικούς μας τους AFRODITE'S CHILD πιθανόν να μην θυμούνται ή να έχουν ξεχάσει πολλοί φίλοι... Ντέμης Ρούσος, Λουκάς Σιδεράς, Παπαθανασίου τώρα αν έχω ξεχάσει κανένα συγχωρήστε με... Εδώ θα ακούσετε το πασίγνωστο τότε... κομμάτι ΆΠΕΙΡΟ που συμμετέχει η Ειρήνη Παππά και που η χούντα έκανε τρία χρόνια να το αφήσει να εκδοθεί στην χώρα... ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑ... μια πραγματική αυοβύθιση στην γυναικεία ανερμήνευτη για μένα ψυχολογία και ύπαρξη.... Απολαύστε το...
Και μετά πάμε στους Pink Floyd τους επηρεασμούς από την αρχαία ιστορία των Ελλήνων και τον θεό Πάνα...
Κτύπησα στο youtube τυχαία την λέξη και βρήκα αυτό το ωραίο γραφικό που νομίζω ότι εκφράζει αυτή την βαθιά εσωτερική και υπαρξιακή δομή αυτής της μουσικής σκηνής...
Από εκεί και κάτω η μουσική αυτή αρχίζει να με εκνευρίζει προσωπικά... Οι τύποι παρόλο που φτάνουν σε ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ εκτάσεις της μουσικής προσωπικά δεν μου ταιριάζουν... Για το GARAGE.... θα πω μια άλλη φορά...
Καλός φίλος εξελίσετε ο Γιώργος... Παίκτης λαμπρός στο ξύλινο ποδοσφαιράκι.... Μέχρι στιγμής νομίζω ότι προηγείτε με ένα ματς νίκης... Το Σάββατο λοιπόν θα κάνει ένα ωραίο παρτάκι στο μαγαζί που θα δείτε στο αφισάκι... Για περάστε να ακούσετε μουσική καλή από ένα φίλο που έχει μεγάλη πείρα στο είδος... Να πω κάτι για να κατανοήσετε το εύρος των μουσικών γνώσεών του .... Είναι ο εκδότης του μουσικού ψυχεδελικού fanzin ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ.. με το πάντα όμορφο cd μέσα... Ψυχεδέλεια και garage .... καλή παρέα και ποτάκι... ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΘΕ....
Από το κτύπημα της Θάτσερ... είχαμε να ακούσουμε νέα... Η ήττα... ήταν αποφασιστική.... Και να από τον παγωμένο βορρά από τα βάθη της Βρετανικής εργατικής τάξης, από την Ουαλλία την Σκωτία και αλλού ξεπηδάν αυθόρμητα οι νέες ελπίδες... Θα τους πούνε ρατσιστές... Θα τους πούνε μιάσματα... θα τους πούνε βρικόλακες του παρελθόντος... Το βλογκ αυτό έχει ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ... Έχει μεταφέρει τα κείμενα των Μαρξ Έγκελς ενάντια στην μεταφορά φτηνής εργατικής δύναμης.. Επιπλέον ο γράφων ζει από παιδί στις φάμπρικες... Μυρίζει αυτά που συντελούνται... Βλέπει το μίσος των αφεντικών και την λατρεία των εργοδοτών προς τα καλά παιδιά τους... τους μετανάστες .... Στην Ελλάδα... Όμως είναι αμόρφωτος με την τυπική έννοια της λέξης.. Ούτε καλή ορθογραφία της Ελληνικής ... Ούτε Αγκλικά... Μόνο ταξική όσφρηση.... (που ίσως να έχω ελπίζω...)
Οι ανταποκρίσεις ραγδαίες... Από το ΤVX διαβάζω... "Χιλιάδες εργαζόμενοι σε μονάδες διύλισης, παραγωγής ενέργειας, χαλυβουργίας και παραγωγής χημικών στη Σκωτία, τη νότια Ουαλία και σε όλη την Αγγλία συμμετέχουν σε μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις στη χώρα, με αίτημα την κάλυψη των κενών θέσεων εργασίας από Βρετανία κι όχι από αλλοδαπούς εργάτες.
Οι απεργίες πραγματοποιούνται σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους εργαζόμενους σε διυλιστήριο της Total στην επαρχία Λίνκολνσιρ, οι οποίοι απέχουν για τρίτη μέρα από τα καθήκοντά τους. Οι απεργοί διαμαρτύρονται για την υπογραφή σύμβασης με ιταλική εταιρεία ενέργειας για την κατασκευή νέας μονάδας διύλισης, που είχε ως αποτέλεσμα την πρόσληψη περίπου 300 Ιταλών εργαζομένων."
Επιτέλους ξύπνησε ένας γίγας νησιότηκος... Φαντάζομαι την new left... φαντάζομαι τους μικροαστούς φιλελεύθερους αναρχικούς της νήσου... Και λέω φαντάζομαι γιατί δεν ξέρω Αγκλικά... Θα φρίτουν... Στον απόπατο να πάνε....
το βλογκ αυτό από τις 12 Ιουνίου 2008 έχει τοποθετηθεί με βάση αρχές και κείμενα ενάντια στην απαξίωση της εργατικής τάξης ... ενάντια στην υποβάθμηση της εργασίας από τους εργοδότες με κείμενα σαφή... ανδρών που κανείς δεν αμφισβητεί την πίση τους στα δίκαια των καταπιεσμένων....
Θα θυμίσω μόνο τον Γερμανό Καρλ Μάρξ ...... "..... Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ο ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στην Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας. Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Κι αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στην Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι από τους εργάτες των άλλων εθνών της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτοί οι ίδιοι οι νεο-εισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο του παρία. Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες να αποδείξουν στους εργάτες των υπόλοιπων χωρών ότι και αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στην Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πως να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν μισθοφόροι του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη.."
Από τα παγωμένα εργοστάρια πετραιλαίου από όλα τα εργοστάσια της Μ. Βρετανίας ξεκινά μια νέα ελπίδα για το νησί και την Ευρώπη... Ας ευχηθούμε να κερδίσουν και να ξυπνήσουμε και εδώ...
Δεν ξέρω τι στο καλό λένε στο video... μπορεί και μωρίες... αλλά όταν ξυπνάς από το λίθαργο δεν ξυπνάς με πρόγραμμα ως και την τελευταία τελεία "ορθώς διατυπωμένη...." Βγαίνει ο βρυχυθμός ενός αγριεμένου ζώου...
Άλογα σκυλιά και όπλα ενάντια σε όποιον αντιστέκετε... Να τι ξέρουν οι καπιταλιστές...
Από τις υστερικές αντιαμερικάνικες φωνές που όλοι γνωρίζουμε στην Ελλάδα και που συμπαρασύρει τους εργαζόμενους Αμερικάνους και Ελληνοαμερικάνους.... φτάσαμε στους ύμνους και τις δεήσεις υπέρ Ομπάμα... Για μένα ο Ομπάμα είναι ένας πρόεδρος της ΗΠΑ απόλυτα πιστός στην Αμερικάνικη αστική τάξη και τα αφεντικά. Δεν παραγνωρίζω ότι είναι μαύρος και ότι είναι ένα σοκ να έχεις ένα μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ. Ούτε παραγνωρίζω ότι η εργατική τάξη των ΗΠΑ τον πίστεψε και ότι άνθρωποι που κρατήθηκαν ιδεολογικά άψογοι για χρίνια πολλά - ακόμα και στην μαυρίλα του Β' Παγκόσμιου πόλεμου - υπέκυψαν στην έλξη μιας ανατροπής στο κοινοβουλευτικό σύστημα των ΗΠΑ. Είναι γνωστό ότι αναρχικοί ή αριστεροί που εναντιώθηκαν στο σφαγείο του Β' Παγκοσμίου πολέμου και που ήταν υπό επητήρηση στα μαύρα εκείνα χρόνια επειδή κατάγγελναν την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο ... υπέκιψαν εμπρός στον μαύρο πρόεδρο. Εδώ οφείλω να αποτίσω φόρο τιμής στα πρώτα ηρωικά συντάγματα που ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός έστειλε ενάντια στους Χιτλερικούς και τους Ιάπωνες και που τυχαία.... ΉΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΩΝ.... Δεν ήλθε τίποτα πίσω από όλους αυτούς τους αγωνιστές... Έτσι κατεστάλθηκε ο αφρός της εργατιάς .... Η αριστερά και το κίνημα στις ΗΠΑ δεν έπαψε να υπάρχει όσο και αν οι διάφοροι προσπαθούν στην χώρα μας να το υποτημήσουν. Η επαρχιότηκη συμπεριφορά λήθης και λησμονιάς η γενίκευση αυτού του βλακώδους ρητού "Οι βλάχοι Αμερικάνοι" είναι κάτι ενοχλητικό και πεζό... Το blog μου δεν θα λύσει τίποτα... Θα σας δώσει μόνο λίγα video και αφορμή για σκέψη... Μόνο μια μικρή αλήθεια έχω να σας πω... ΌΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΘΕΝ ΌΠΩΣ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ... Εκεί αν κάτι λες το εννοείς... Video από την Ηρωική απεργία της ΜΕΝΕΑΠΟΛΙΣ ΤΟΥ 1934 που καθοδήγησαν εξ ολοκλήρου οι οπαδοί του Λ. Τρότσκυ με ηγέτη τον Κάννον...
Εδώ ένα video αφιερωμένο στις περιβόητες rebel girl στις ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΈΛΗ ΤΗΣ IWW...
ΈΝΑ VIDEO THΣ ΙWW προσέξτε τα γραφικά επηρεασμένα από το κομιξ όσο τίποτα άλλο...
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ
Η σκέψη μου πάντα είναι προς τα ισχυρά και δυνατά μέρη της γης... Και αυτά είναι το μέλλον και η ελπίδα μας...
Τον φίλο - φίλη δεν το ξέρω..... Αλλά με ταξιδεύει με τις γλυκίτατες αναρτήσεις του και με ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ για την Ελληνική μουσική σκηνή Απολαύστε τον στο http://giusurum.blogspot.com/
Αυτά τα λία λόγια είπα... γιατί στα διαμάντια μένεις άφωνος...
Συνταγματάρχη, Ταγματάρχη, απλέ φαντάρε του αόρατου στρατού... Εσένα που σε πίστεψα και έδωκα την ζωή μου... Και χέστηκε το πόπολο για αυτή την αγαθοεργή μου πράξη... Στάσου και σκέψου καθώς κινήσε στο καθαρμένο καραούλη του φωτεινού σου αντάρτικου όρους... Κοίτα πίσω σου... Δες τις στοιχισμένες δυνάμεις που σε ακολουθούν... Απόλαυσε τις "μοριακές στοιχειώδεις δυνάμεις" που αύριο μεθαύριο θα σε συναντήσουν... Βγες μεταφυσικά από το κορμί σου και μύρισε το σώμα σου... Η Φορμόλη και τα αντιβιωτικά της άμυνας ενάντια στον ΥΠΑΡΚΤΟ ΕΧΡΘΡΟ σε έχουν κάνει απεχθές όν... Πόσο με μισείς... Σαν λέω την αλήθεια... Πόσο σε αγαπώ .... Σαν σε βλέπω χαμένο στα βιβλία και στις παρέες σου... Να... Να.... ο Ροβεσπιέρος... Να... Να.... Η Παριστινή Κομμούνα... Να... Ξεπροβάλει ο Καρμπονάρος και ο Αρματωλός και ο Κλέφτης... Τους μιλάς σου μιλούν... Είναι και εκείνος ο Ήρωας... Έκλανε ο Βοναπάρτης ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ... Έκλανε ο Γαριβάλδης... ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ... Είναι που μας στοίχιωσαν τα βουνά της Εθνικής Αντίστασης... Λαέ των Αθηνών... φώναζε το χουνί από τον Υμητό... Τον λατρεμένο Υμητό μας που σαν χιονίζει θέλουμε να μετοικήσουμε στην Γκουανταλαχάρα... που είναι άραγες τούτη? Αγόραζαν εμπορεύματα Ε-Χ-Ε διαβάσαμε στον Κάρολο χτες και στον Κάουτσκυ... Περάσαμε πολλά... Στοιχιώσαμε την ύπαρξή μας με τομάρια νεόπλουτων κιοτίδων... Πολλά τα γραμμάτια σε τούτη την γαμημένη γη του πλάνητα κόσμου... Όνειρα, επαναστάσεις, υποδουλώσεις, εμφύλιους, μοντέλα γαμημένα... Βλέπεις εμείς γεννηθήκαμε στα εργοστάσια... Δουλεύουμαι στις φάμπρικες την ώρα που όλοι θέλουν τα άστρα και τα σύνεφα... Εμείς αρεσκόμαστε ηδονιζόμαστε σαν το άψυχο υλικό το φτιάχνουμε ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.. Εδώ σε αυτή την χώρα το μοντέλο είναι άλλο... Σου λέει ο άλλος θέλω να ερωτευθώ κάτω από τον έναστρο ουρανό την αντάρτισα γκόμενα... Και είμαι μόνος... Εγώ θέλω σαν Δον Κιχώτης να ερωτευθώ την γυναίκα που δουλεύει την μηχανή ΜΠΟΥΛΜΑΙΣΤΕΡ.... Που βάζει την υπογραφή της στο κύκλωμα Ε45 της ψηφιακής νυχτερινής μηχανής... Χέστα φίλε και σύντροφε... Κανείς δεν ακούει την ανάσα μας... Εμείς ονειρευτήκαμε την μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ... την αγωνία της φάμπρικας... Αλλά στον δρόμο μας βλέπουμε αγόρια που ονειρεύονται τον Παρνασό, κορίτσια που αναζητούν την Παράδωση στα αντάρτικα του Σουλίου... Γυναίκες όμορφες λαχταριστές... Μοναδικές Ελληνίδες Γυναίκες... Που είστε η μήτρα μας... Που μας κοιμήζετε στα στήθη σας... Που ξυπνάμε και μες στην βουή του σήμερα ονειρευόμαστε τον οργασμό σας... Σήμερα στα αζήτητα της Σπύρου Τρικούπη βρήκα το βιβλίο του Ράιχ... δες θυμάμαι τον τίτλο... "Ο γυναικείος οργασμός" ή κάτι τέτοιο... Λερωμένο βιβλίο σαπισμένο στην μούχλα παλαιών ονείρων.. Που πας γέροντα πρωτοπόρε αντάρτη της ζωής που δεν σε πιάνουν οι νέοι? Που πας γυναίκα επαναστάτρια όμορφη γυναίκα που ζεις το σήμερα χωρίς τα όπλα της πείρας? Πως θα παντρέψουμε αυτά τα χεσμένα ετερόφυλα ζα?
εκατοντάδες συνάνθρωποί μας στην χώρα τούτη αισθάνονται ανασφαλείς. Το μόνο έγκλημά τους είναι ότι έχουν Εβραική θρησκεία ή είναι Εβραίοι όπως πολλοί από εμάς Χριστιανοί που ανάθεμα αν πιστεύουμε... Απλά το γράφει η ρημάδα η οικογενειακή μας παράδωση.
Σ' όλη την επικράτεια γιγαντούτε το αντιεβραικό μένος δήθεν από τα γεγονότα της Γάζας... Λες και φταίει ο Έλληνας ή Ισραηλινός πολίτης για την κυβέρνησή του... Γι αυτό απευθύνω έκκληση με τις τραγικά μικρές μου δυνάμεις...
Χαρίστε ένα χαμόγελο σε κάθε Εβραίο που συναντάτε... Σκεφτείτε αδελφικά σε κάθε Εβραιόπουλο ή Εβραιοπούλα και συζητήστε μαζί του για ΌΛΑ.. Ο Εβραικός λαός μαζί με τον ΕΛληνικό είναι εξαιρετικοί λαοί με πλούσιο παρελθόν μέλλον και παρών... ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
Για την αριστερά θα ήθελα να παραθέσω ένα βίντεο και ένα κείμενο... αυτά για να λέμε ορισμένες αλήθειες...
διαδήλωση εναντίον του πολέμου στο Ισραήλ... Δεν αισθάνεστε ωραία όταν στην ίδια τους την χώρα αγωνίζονται?? εγω που μεγάλωσα με τον σύνθημα "Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΧΩΡΑ" συγκινούμαι...
και ένα κείμενο που έστω και αν διαφωνώ ιδεολογικά με τους Αντιφασίστες γενικά το συνηπογράφω.... Cafe Morgenland & Terminal 119
[ Ιανουάριος / 2009]
Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς, θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;
«Για κάθε γνωστό ή άγνωστο άτομο για το οποίο επιθυμούμε ή είμαστε αναγκασμένοι να σχηματίσουμε μια γνώμη, θέτουμε αδιάκοπα και με επιμονή, την ίδια στερεότυπη και τετριμμένη ερώτηση: Πως θα φερόταν αυτός ή αυτή, πως θα φερόταν αυτή ή η άλλη συλλογικότητα ή κοινωνική ομάδα εάν επαναλαμβανόταν το Άουσβιτς ή κάτι ανάλογο; Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι το κυρίαρχο, το απόλυτο και καθοριστικό κριτήριο με το οποίο μετράμε και εκτιμούμε τα άτομα και τις ομάδες, τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους».
Στις 31.12.2008, πραγματοποιήθηκε μια «επαναστατική» επίθεση ενάντια στην εβραϊκή συναγωγή του Βόλου (την παλιά την ανατίναξαν οι γερμανοί το 1943). Η επίθεση έγινε υπό την μορφή αναγραφής απειλητικών συνθημάτων στους τοίχους της συναγωγής (αλλού το λένε βεβήλωση ή ιεροσυλία) ενάντια στους έλληνες εβραίους της πόλης. Αυτή η πράξη επαίσχυντου αντισημιτισμού, αποτελεί μια προσπάθεια αλλαγής κατεύθυνσης στον αντικαθεστωτικό χώρο (η αφετηρία έγινε από το Indymedia Αθήνας που πέρασε «προς χαράν και αγαλλίασην των αρχόντων» άρον-άρον την εξέγερση του Δεκέμβρη στα δευτερεύοντα, βάζοντας σαν κύριο θέμα το μεσανατολικό με τα απαραίτητα αντανακλαστικά και αξεσουάρ).
Γιατί βέβαια είναι πολύ βολικό όταν στην ελλάδα είδαμε ένα ξέσπασμα, μια εξέγερση που επιτέλους κοιτούσε «προς τα μέσα», βρήκε τον εχθρό στο ελληνικό κράτος και τα σκατά της ελληνικής κοινωνίας, επιτέθηκε ξεκάθαρα ενάντια στη ντόπια σαπίλα και το συντηρητισμό…όπου ακόμη και η κοινωνική απαλλοτρίωση («πλιάτσικο» το έλεγαν υποτιμητικά) άρχισε να ανθίζει καταχείμωνα… τώρα να έρχονται εκείνοι οι οποίοι θα αρχίσουν να καίνε τις αμερικάνικες σημαίες, εκείνοι που θα φορτώσουν την διεθνή οικονομική κρίση και άλλον έναν πόλεμο στους εβραίους, εκείνοι που θα στοχοποιούν συναγωγές, εκείνοι που θα κοιτάξουν να «εξοστρακίσουν» την βία της εξέγερσης προς στόχους (βλέπε πρεσβείες Ισραήλ και ΗΠΑ) πιο συμβατούς με το ντόπιο εθνικισμό και τα παλιά, αγνά πατριωτικά αισθήματα που είχαμε συνηθίσει να ευλογούμε σε κάθε επαναστατική-πατριωτική επέτειο. Είναι, δε, περισσότερο βολικό όταν οι δομές που άφησε αυτή η εξέγερση πάνε πλέον να συνδεθούν με μετανάστες και εργάτες που δέχονται δολοφονικές επιθέσεις με βιτριόλι, όπως η μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωσταντίνα Κούνεβα και όταν οι αλληλέγγυοι στην Κούνεβα επιτίθενται και τραυματίζουν έλληνες μπάτσους προς απάντηση, στον Πειραιά και αλλού. Είναι πολύ βολικό όταν θες να αποπροσανατολίσεις από τις δεκάδες προφυλακισμένους μετανάστες που άφησε πίσω της η καταστολή αυτής της εξέγερσης, είναι πολύ βολικό όταν πάνω από 50 Αλβανοί και Άραβες μετανάστες, μόνο στην Αθήνα, έχουν φάει ήδη 18μηνη φυλάκιση και πάνε για απέλαση. Είναι πολύ βολικό όταν τα ΜΑΤ τα έχουν φτύσει από το τρέξιμο που τους κάνουν χιλιάδες εξεγερμένοι και όταν παρακρατικοί και αγανακτισμένοι έλληνες φασίστες βγάζουν τα κουμπούρια και χτυπάνε στο ψαχνό. Ακριβώς αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι ο αντισημιτισμός, πάντα ως αντισιωνισμός, καταστέλλει ό,τι δεν κατάφεραν τα μαγικά όπλα των μπάτσων...
Στη δεδομένη χρονική συγκυρία είναι δεδομένο πως τέτοιες ενέργειες μόνο στόχο και αποτέλεσμα μπορούν να έχουν τη συσπείρωση ξανά γύρω από τον ελληνικό εθνικό ιστό, είτε για αντιιμπεριαλιστικούς είτε για ανθρωπιστικούς λόγους, όπου βέβαια μπορεί κανείς να διακρίνει τους μεν από τους δε. Έτσι, προσπαθούν να θάψουν ένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν και στην εξέγερση «Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη, το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!».
Μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει κυρίως το κκε βέβαια (βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος, οχλοσύναξη «κομμουνιστών» και άλλων νοικοκυραίων κάτω από τα γραφεία της εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη, ουρλιάζοντας αντισημιτικά συνθήματα ενάντια στους έλληνες εβραίους), η χρυσή αυγή κι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις σε αυτές τις πρακτικές, η καθεμία βέβαια υπό το ολόδικό της «πολιτικό σκεπτικό». Τώρα ανέλαβε μια άλλη ομαδοποίηση, με υπογραφή ΑΚ (στο Βόλο). Το περίεργο της τελευταίας δράσης ήταν βέβαια πως ΑΚ Βόλου δεν υπάρχει απ’ όσο γνωρίζουμε ενώ είναι ενδεικτικό της περιόδου που διανύουμε ότι δεν μπορούμε να διευκρινίσουμε αν μια τέτοια ενέργεια έγινε από νεοναζί ή άλλους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ουκ ολίγοι από τον «χώρο» την χειροκροτούν στο Indymedia (και στον «στόχο»), χωρίς να μειώνουμε την αξία της αντίθεσης πολλών στην παραπάνω «επαναστατική» ενέργεια.
Η απειλή της χτεσινής «παρέμβασης» εκφράζεται με μια ρητορική ερώτηση τους σε ένα σύνθημα στους τοίχους της συναγωγής:
Το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί! Τίνος τη θέση έχετε; (υπογραφή Α.Κ.).
Αυτοί δηλαδή που κατηγορούν το Ισραήλ για συλλογική ευθύνη, το εφαρμόζουν οι ίδιοι χωρίς δισταγμό ενάντια στους έλληνες εβραίους του Βόλου.
Με την ερώτηση τους δεν εκφράζουν απλώς την περιέργεια τους, για να μάθουν τι γνώμη έχουν οι συμπολίτες τους, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την γνώμη των συμπολιτών αυτών για άλλα θέματα, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την αιματοβαμμένη ιστορία τους[1], αυτή που μυρίζει Ζικλον Β και κρεματόρια, για τα συναισθήματα τους, για τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Ζητάνε από τους έλληνες εβραίους του Βόλου να πάρουν θέση για τα γεγονότα στη μέση ανατολή και μάλιστα μια τέτοια θέση που να είναι καταδικαστική για το Ισραήλ, έτσι ώστε ο,τιδήποτε άλλο να τους κάνει «ενόχους εξ ορισμού». Μόνο έτσι δεν θα μπορέσουν οι στιγματισμένοι να τους ξεφύγουν.
Δίνουν οι ίδιοι βέβαια την απάντηση που ζητούν από τους ΑΛΛΟΥΣ, τους ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ, με το δεύτερο σύνθημα τους, μιας και πολύ πριν κάνουν την «επίσκεψη» τους στη συναγωγή, από τα γεννοφάσκια τους ήδη, γνωρίζανε τα πάντα για αυτή την υποχθόνια εγκληματική φάρα που είναι υπεύθυνη και συνένοχη για την πολιτική του Ισραήλ (σύμφωνα με την αντίφα μάλιστα, αυτοί δεν είναι καν έλληνες αλλά πολίτες ξένης και μάλιστα πράκτορες ξένης χώρας, του Ισραήλ). Έτσι για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία απαντούν οι ίδιοι με το δεύτερο σύνθημα τους:
Στη γενοκτονία δεν χωράνε «ουδετερότητα» και «ίσες αποστάσεις»! (υπογραφή Α.Κ.)
Η απειλή της σωματικής ακεραιότητας, της περιουσίας, των συναγωγών, των νεκροταφείων, των μνημείων του Ολοκαυτώματος, και γενικά ό,τι είναι ή θεωρείται εβραϊκό, εμφανίζονται σαν υπονοούμενες συνέπειες αυτών των συνθημάτων, συνέπειες που θα υποστούν οι στιγματισμένοι από τους «παρεμβαίνοντες».
Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο βήμα, η επόμενη «επαναστατική» πράξη τους, αν δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις τους και κρατήσουν «ουδέτερη στάση» ή «ίσες αποστάσεις»;
Ποιες θα είναι οι επόμενες δυναμικές ενέργειες τους, αν αυτοί που επέζησαν του Άουσβιτς και οι απόγονοι τους πάρουν θέση υπέρ του Ισραήλ; (πράγματι, δεν θέλουμε ούτε καν να τις φανταστούμε). Ήδη γράφουν πως επιτέθηκαν με μπογιές στη συναγωγή της Λάρισας – μια ψευδής πληροφορία από όσο γνωρίζουμε – προσπαθώντας να φτιάξουν κλίμα επιθέσεων σε εβραϊκούς στόχους της χώρας, συμπαρασύροντας κι άλλους από τον όχλο υπό τον μανδύα του αντισιωνισμού και της εναντίωσης γενικά… στις θρησκείες.
Θα το ξαναπούμε εδώ, χωρίς καμία περιστροφή. Μετά το Άουσβιτς, κάθε αντισημιτική ενέργεια και κάθε αντισημιτική απειλή, είναι συνώνυμη με την εξόντωση. Μην ξεχνάμε ότι στον προθάλαμο του Ολοκαυτώματος, είχαμε παράλληλα με την ελεύθερη προπαγάνδιση της κατωτερότητας και βλαβερότητας των υποχθόνιων εβραίων (αυτό δηλαδή που αρθρογράφος της Βαβυλωνίας θεωρεί «ελευθερία γνώμης»), τις επιθέσεις σε εβραϊκές συναγωγές (πχ. «νύχτα των κρυστάλλων»), κατοικίες, μαγαζιά κλπ. Τότε γράφανε στους τοίχους των συναγωγών «Juda verrecke!» («θάνατος στους εβραίους») ή «kauft nicht bei Juden!» («μην αγοράζετε από τους εβραίους») κ.α. Το ότι πριν 70 σχεδόν χρόνια δεν γράφανε τα ίδια που γράφουν σήμερα, οφείλεται απλά και μόνο στο γεγονός ότι τότε δεν είχαμε το μεσανατολικό ζήτημα. Σε τίποτε άλλο.
Καταδικάζουμε κάθε ενέργεια και κάθε έκφραση απειλής ενάντια στους έλληνες εβραίους και υποσχόμαστε να κάνουμε τα πάντα ώστε να αναχαιτιστούν με κάθε μέσο τέτοιες ενέργειες, ώστε είτε ως άτομα είτε ως ισραηλιτικές κοινότητες να αποφασίζουν όλοι και όλες ελεύθερα, αν θα είναι υπέρ ή κατά του Ισραήλ, αν θα κρατάνε ουδέτερη ή όχι στάση κλπ., χωρίς να τολμά κανείς να τους αναγκάζει να υπογράφουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης .
Απαιτούμε από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, απαιτούμε από κάθε άτομο και συλλογικότητα, την καταδίκη και απομόνωση τέτοιων ενεργειών και ομάδων, σαν φαινόμενα αντισημιτικού βόθρου, ρατσιστικής συμπεριφοράς και πατριωτικής έξαρσης.
Απαιτούμε από τον χώρο εκείνων των διανοουμένων που γράφουν αφηρημένα, βαρύγδουπα άρθρα ενάντια στον αντισημιτισμό και ρατσισμό, να καταδικάσουν το συγκεκριμένο.
Η σιωπή είναι συνενοχή!
Κάτω τα ξερά σας από τους έλληνες εβραίους!
Café Morgenland – αντιφασιστική ομάδα μεταναστών από τη Γερμανία
Terminal 119 – για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
Επειδή η ζωή δεν είναι πολιτική, ποίηση, μελέτη.... Αλλά είναι και χορός... και πολλά άλλα ωραία... Σας δείχνω κομμάτια μιας μουσικής σκηνής που κάποτε μου άρεσε και την έψαχνα... Τώρα που και που την απολαμβάνω... Την αφιερώνω στον τίτλο στο κορίτσι των παγωμένων Ευρυτάνικων βουνών...... Κουβανέζικη ska λοιπόν....
Από τον πρόεδρο της Ελληνικής δημοκρατίας, τους απόγονους των Χιτών δηλαδή τους Χρυσαυγίτες.... Ως την πολύχρωμη και πολύβουη "αριστερά" ρεφορμιστική, οπορτουνιστική ή κινηματική σταλινική ψευτοτροτσκιστική ή μαοική..... ΜΙΑ αντιεβραική και αντισιωνιστική κραυγή ακούγετε.... ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ... Φυσικά δεν την ξεστομίζουν.... Αλλά μέσα τους βαθιά μέσα τους όλοι αυτοί είναι αντισημίτες φύση και θέση... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Αυτοί έχουν όλο το χρήμα... Τον ισχυρότερο στρατό... Τσιράκια των Αμερικανών οι Εβραίοι... Αντιαμερικανισμός, αντισημιτισμός χέρι χέρι... Το ένα χέρι να νύβει το άλλο... Όλοι μαζί αδέλφια... Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, αφεντικά και δούλοι, ΌΛΟΙ ΜΑ ΌΛΟΙ ενάντια σε μια κουράδα γης... όση η Πελοπόννησος που είναι το Ισραήλ... Να και τα απόκρυφα... μυστήρια της Σιών... ούλα μαζί... Ένας σύγχρονος αχταρμάς ομογενοποίησης... Αυτό το blog τα γράφει ΠΑΝΤΑ όλα αυτά στα παλαιά του υποδήματα... Βγάζει την γλώσσα τους στις συναγωγές, στα τζαμιά, στις εκκλησιές, στον Δαλάι Λάμα, στις Ινδουιστικές κάστες και όλα αυτά τα αναχρονιστικά τερατουργήματα... Βγάζει την γλώσσα του στα εθνικιστικά παραληρήματα, στον IRA, στους Βάσκους της ΕΤΑ, στις παπαρδολογίες των Ινδιάνικων φυλών στην Αμερική από τον Καναδά ως την γη του Πυρός. Δεν αισθάνετε καμμιά ηδονή από τον κατακερματισμό των μεγάλων εθνών ή κρατών σε μικρά κομμάτια γης παρατημένα στην τύχη και τις επιβουλές των μεγάλων Ιμπεριαλιστικών κρατών. Έτσι δεν χαίρετε για τις Γεωργίες, Απχαζίες, Βοσνίες, Κροατίες, την διάσπαση του Βελγίου. Δεν ηδονίζετε καθόλου με κραυγές μειονοτικών παπαρδολογιών πχ Τσιγγάνους, Σλαυομακεδόνες, Βλάχους...
Ο συγγραφέας αυτού του blog ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΙ με τις άθλια μικρές του δυνάμεις ΜΟΝΟ ΈΝΑ ΠΡΑΓΜΑ... όπως μπορεί... Ούλα τούτα, συγχίζουν, αποκρύπτουν μπερδεύουν σκοτεινιάζουν αποπροσανατολίζουν ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ...
Και τούτη είναι η αντίθεση Εργαζόμενου ανθρώπου και κεφαλαίου....
Έτσι τώρα η ΝΔ που τόσα δεινά έχει επιφέρει φοράει την ψεύτικη μουτσούνα του φιλο παλεστηνίου .... Η κα Παπαρήγα που στην εξέγερση των νέων πήγαινε τα μέλη της να διαδηλώσουν στο Γκαζοχώρη αμολά τόνους διεθνιστικής αερολογίας.... και μπορεί να κάνει και επαναστατική γυμναστική ΤΩΡΑ..... στην Ισραηλινή πρεσβεία... Οι Χρυσαυγίτες θα αποκτήσουν και μια φιλολαική λεοντή... βαπτιζόμενοι στο ΑΝΤΙΣΗΜΙΚΟ ΜΕΝΟΣ... Ο κος Παπανδρέου και όλοι τα αστικά κόμματα της ψευδο σοσιαλιστικής διεθνούς θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τον καημένο τον λαό της Παλαιστήνης...
Οι αστοί που μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο εκαθάρισαν κάθε Εβραική μειονότητα από την καθαρμένη από τον Ναζισμό Ήπειρο της Ευρώπης και που ψήφισαν την ίδρυση των δύο χωρών (Παλαιστήνης και Ισραήλ) για να ναρκώσουν το Ευρωπαικό προλεταριάτο ψελίζουν φιλοπαλαιστηνιακές λεξούλες συμπαράστασης για να ΕΠΑΝΑΕΜΠΕΔΩΣΟΥΝ το αντισημητικό μένος στους λαούς μπας και γλυτώσουν από εξεγέρσεις... Οι οπαδοί του σταλινισμού αφού εκαθάρησαν το 70% του επαναστατικού μπολσεβίκικου κόμματος του Λένιν στις εξορίες στα ψυχιατρεία και στις εκτελέσεις (που τυχαία ..... ήταν Εβραικής θρησκευτικής καταγωγής...... ) και που έκαναν χαρούλες όταν η ΕΣΣΔ ψήφιζε την ίδρυση των δύο κρατών (Παλαιστήνης και Ισραήλ...) όχι γιατί οι σταλινικοί ήθελαν τους Ισραηλινούς... Όχιιιιιιιι..... αλλά για να εκτοπίσουν χιλιάδες Εβραίους εκεί... να καθαρίσουν την μεγάλη πατρίδα του Στάλιν από τους αριστερούς επαναστάτες Εβραίους ... Αυτά τα απολιθώματα λοιπόν του ευνουχιστή ΣΤΆΛΙΝ.... ΟΎΤΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥΣ σταλινικής σοβιετίας (όπως την έλεγαν )δεν τιμούν... Άει σιχτίρ....
Και ο Ελληνικός εργαζόμενος κόσμος τι κάνει?? Δεμένος πίσω από τους πλούσιους που θεωρούν την Αραβία το ελντοράντο τους... τρέχουν να υπερασπιστούν τα αφεντικά... Τους λες πχ... βρε παιδί μου τον ξέρετε τον Μαύρο Σεπτέμβρη??? Πόσες χιλιάδες Παλαιστήνιοι σκοτώθηκαν από τους Ιορδανούς??? Όχι σου λένε.... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Τους λες.... Δεν μου λες οι Παλαιστήνιοι πόσα κομμάτια είναι? Οι μεν με τους Ιορδανούς, οι άλλοι με τους Λιβανέζους της Χεζμπολάχ, οι άλλοι με τους Α οι άλλοι με τους Β οι άλλοι με τους Δ.... Τι στο διάβολο από το 1950 δεν μπορούν να βρουν την άκρη??? Για όλα σου λένε φταίνε οι Εβραίοι... Έβγαλα φαλάκρα.... ¨Επαθα σύφιλη.... Με τσούζει το έντερο.... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Και δε μου λες.... Στο Ισραηλινό κράτος ζούνε Παλαιστήνιοι πάρα πολλοί.... Με υφυπουργούς... Με συμμετοχή στην πολιτική ζωή του Ισραήλ.... Και απαντούν.... πράκτορας πράκτορας των Εβραίων... Και δεν μου λες... Είναι ωραίο η Χαμάς??? Που χώρισε γυναίκες από άντρες στα μπάνια?? πράκτορας πράκτορας... των Εβραίων... Και δεν μου λες... Είναι ωραίο να βομβαρδίζουν τα Ισραηλινά εδάφη με τους πυραύλους??? Ημέρα Σάββατο?? Που οι ορθόδοξοι Εβραίοι είναι στις συναγωγές τους??? Από έξω σου λένε όχι ... τα έχει αυτά ο αγώνας..... Από μέσα τους??? ξέρω ξέρω.... αλλά τι να πεις....
στο όνομα του πολιτισμού που εγώ πιστεύω...
το Ισραήλ πρέπει να μείνει σαν χώρα με την ίδια έννοια που πρέπει να μείνει σαν χώρα η Ελλάδα... έως ότου οι άνθρωποι από γουρούνια απολήτιστα γίνουν άνθρωποι και αποφασίσουν να σταματήσουν τα σύνορα και τις πατρίδες...
έκανες όνειρα πολλά.... είπες στον εαυτό σου και τους γύρω σου.... ότι μια μέρα ο κόσμος θα αλλάξει... και σαν ήρθε η ώρα .... δεν ήταν όλα φτιαγμένα κατά πως συ θέλησες.. άλλοι πηγαίναν κατά κει άλλοι παρά πέρα.... και τότε ανέκραξες στεντόρια... δεν θα φάω φασουλάδα σήμερα εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.... και εγώ σε κοίταγα... αποσβωλομένος... και έλεγα μέσα μου ..... την επόμενη φορά.... με τάξη θα καθορίσω τα όρια και την λογική... σαν λυγερή τσαπερδόνα με τις προκαθωρισμένες κινήσεις... και ξάφνου έπαθες συγκοπή... η γλώσσα σου γύρισε ανάστροφα... τα μαλλιά σου υπεχώρησαν εσωτερικώς... τα αυτιά σου έγινα μπάμιες τουρσί και η θεία που συνέτρεξε μαζί για να σε σηκώσουμε έπαθε ακράτεια και λουμπάγκο... έφυγες αντάρτη της τάξης και του νόμου... και έχασες την πάλη με τα βιβλία, τα κόμματα, και τις υπογεγραμμένες... πας αγόρη μου πας... στο τρίτο νεκροταφείο θα σε συναντήσω μεθ' ενός λέλουδου ανά χείρας...
Το email ήταν γροθιά.... Σας το παραδίδω.... Οι ώρες είναι πολύτιμες για να τις σπαταλάμε σε αερολογίες... συνειδητά τις αποφεύγω τόσες ημέρες.... Επιτέλους μια φωνή ΟΥΣΙΑΣ.... Η φωνή της Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008.... Ακολουθεί αυτό που έλαβα...
το φάντασμα της ελευθερίας έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια
Το αποκορύφωμα της κοινωνικής καταπίεσης είναι να σε πυροβολούν στο ψαχνό. Όλες οι βγαλμένες από το οδόστρωμα πέτρες που έπεσαν στις ασπίδες των μπάτσων ή στις προθήκες των ναών του εμπορεύματος, όλα τα φλεγόμενα μπουκάλια που χάραξαν μια τροχιά στον νυχτερινό ουρανό, όλα τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους της πόλης, χωρίζοντας τις δικές μας περιοχές από τις δικές τους, όλοι οι κάδοι των καταναλωτικών σκουπιδιών που, χάρη στη φωτιά της εξέγερσης, από Μηδέν έγιναν Κάτι, όλες οι γροθιές που υψώθηκαν κάτω απ' το φεγγάρι, είναι τα όπλα που δίνουν σάρκα, αλλά και πραγματική δύναμη, όχι μόνο στην αντίσταση, αλλά και στην ελευθερία. Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ελευθερίας που εκείνες τις στιγμές αποτελεί τελικά το μόνο στο οποίο αξίζει να στοιχηματίσουμε: η αίσθηση των λησμονημένων παιδικών πρωινών όπου όλα μπορούν να συμβούν γιατί είμαστε εμείς, ως δημιουργικά ανθρώπινα όντα, που έχουμε ξυπνήσει, όχι οι κατοπινές αποδοτικές ανθρωπομηχανές του υπηκόου, του εκπαιδευόμενου, του αλλοτριωμένου εργάτη, του ιδιοκτήτη, του οικογενειάρχη. Η αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις τους εχθρούς της ελευθερίας – ότι πια δεν τους φοβάσαι. Έχουν επομένως σοβαρούς λόγους να ανησυχούν όσοι θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, σαν μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έτρεξε τίποτα ποτέ. Το φάντασμα της ελευθερίας πάντα έρχεται με το μαχαίρι στα δόντια, με τη βίαιη διάθεση να σπάσει τις αλυσίδες, όλες τις αλυσίδες, που μετατρέπουν τη ζωή σε μιαν άθλια επαναληπτικότητα, χρήσιμη για την αναπαραγωγή των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Από το Σάββατο της 6ης Δεκέμβρη, όμως, οι πόλεις αυτής της χώρας δεν λειτουργούν κανονικά: δεν έχει shopping therapy, ανοιχτούς δρόμους για να πάμε στη δουλειά μας, ειδήσεις για τις επόμενες πρωτοβουλίες ανάκαμψης της κυβέρνησης, ανέμελο zapping στις lifestyle εκπομπές, βραδινές τσάρκες με το αμάξι γύρω από το Σύνταγμα, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες δεν ανήκουν στους εμπόρους, στους τηλεσχολιαστές, στους υπουργούς και στους μπάτσους. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη! Ως σουρρεαλιστές βρεθήκαμε απ' την αρχή στο δρόμο, μαζί με χιλιάδες άλλους εξεγερμένους και αλληλέγγυους ανθρώπους, γιατί ο σουρρεαλισμός γεννήθηκε με την ανάσα του δρόμου, και δεν σκοπεύει ποτέ να την εγκαταλείψει. Μετά τη μαζική αντίσταση στους κρατικούς δολοφόνους η ανάσα του δρόμου έχει γίνει ακόμα πιο ζεστή, ακόμα πιο φιλόξενη, ακόμα πιο δημιουργική. Δεν μας αναλογεί η αρμοδιότητα να προτείνουμε μια γραμμή στο κίνημα. Αναλαμβάνουμε, ωστόσο, την ευθύνη του κοινού αγώνα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε με όλες τις πτυχές ενός τέτοιου μαζικού φαινομένου, χωρίς να είμαστε θιασώτες του τυφλού μίσους και της βίας για τη βία, δεχόμαστε ότι το φαινόμενο αυτό δικαίως υπάρχει.
Να μην αφήσουμε αυτήν την φλεγόμενη πνοή της ποίησης απλά να εκτονωθεί ή να σβήσει. Να την μετατρέψουμε σε μια συγκεκριμένη ουτοπία: για την αλλαγή του κόσμου και την αλλαγή της ζωής! Καμιά ειρήνη με τους μπάτσους και τ' αφεντικά τους! Όλοι στους δρόμους! Όσοι δεν μπορούν να συναισθανθούν την οργή ας το βουλώσουν!
Από τον ναυτικό Άγιο Νικόλα ερωτεύθηκα την ορεβήσια Νικούλα...
και μέχρι να πάω στην Ευρυτανία... τρόμος δέος και πανικός στην Ράχη.. Πρωτάρης γαρ στην ομίχλη εχέσθην τα μάλλα... αλλά στον φόβο... σιγά μην τράβαγα φωτογραφίες...
και μείναμε στο ξενοδοχείο που το λέω το ξενοδοχείο ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΕΦΑ...
και επειδή μου έσπασε τα νεύρα το πρόγραμμα για το πως θα βάζω τις φωτό .... και επειδή βαριέμαι τα μάλλα με το να κάνω ωραία την αισθητική του ... πάρτε φωτό.... από την Ευρυτανία... από την μονή που μένουν κάτι καλόγριες που τις φυλάνε οι σκύλοι... (κολόφαρδα ζώα....) και άλλα... άει σιχτίρ με την αισθητική....
θέλω φυσικά να τις αφιερώσω όλες στην γλύκα μου και μετά στον Ασκαρδαμυκτί που ξέρω ότι έχει σχέση με τα μέρη τούτα....
