ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Ένα βλαμένο άτομο, χωρίς εγκέφαλο, ρίχνει μια φωτοβολίδα και κτυπά, έναν αστυνομικό. Ο νέος αστυφύλαξ τώρα κινδυνεύει και παλεύει για την ζωή του.

Η αστυνομία, κλείνει τις θύρες του γηπέδου, διώχνει τις γυναίκες και τα παιδιά !!!!!!!!!!!! και τους φορτώνει όλους τους υπόλοιπους οπαδούς,  στα λεωφορεία της αστυνομίας. Τετρακόσιοι ναι 400 !!! και βάλε οπαδοί οδηγούνται σε κάποια υπηρεσία που έχει χώρο και ανακρίνονται.

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Στην πολυπληθή ομάδα του FB που λαλείτε ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ τρέχει αυτές τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη ένα θλιβερό καθήκον. Το τιμήσουμε τους Κουμιώτες δολοφονημένους και εκτελεσμένους από τους Ναζιστές Γερμανούς στα Καλάβρυτα... Άνω των 20 ατόμων πέσαν νεκροί, από τα μέρη μας στην ωραία πόλη των Καλαβρύτων. Οι ναζί δολοφόνησαν όλο το χωριό, χωρίς τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά !!!! (μια σύμπτωση ε;;) με πρόσχημα μια στυγερή δολοφονία αξιωματικών και άλλων από τους αντάρτες. Και οι ναζί λοιπόν δεν έψαχναν να βρουν τους αντάρτες στα βουνά, στις ραχούλες ή μέσα από ανακρίσεις. ΌΧΙ. Επέβαλλαν ένα οριζόντιο μέτρο. Όλο το χωριό φταίει για τους αντάρτες...

Μα σάμπως ήταν μόνο τα Καλάβρυτα;; Στην περιοχή μου, στην Εύβοια είναι ένα χωριό που λέγεται ΚΑΚΟΛΥΡΙ. Και εκεί τα ίδια. Η δολοφονία ενός φαντάρου Γερμανού οδηγεί σε μια στυγερή λειτουργία των αντιποίνων. Φωτιά και τέλος τσεκούρι...

Και τώρα η Ελληνική αστυνομία, με μια οριζόντια πρακτική, συλλαμβάνει 400 και βάλε οπαδούς, τους μπουζουριάζει και τους ανακρίνει. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Και στο όνομα αυτής της τραγικής αλήθειας, δημιουργείται μια αντίδραση οριζόντια. Δηλαδή περνάμε σε πρακτικές εκτός της αστικοδημοκρατικής λογικής. Αυτή είναι σύλληψη του ενόχου ή ενός δύο, πέντα δέκα είκοση υπόπτων. Ανακρίνονται και βρίσκουμε ή όχι τον ένοχο. Γιατί αλλιώς άμα στην γειτονιά μας εκτελεστεί ένας άνθρωπος (δύο έχουν εκτελεστεί) θα πρέπει να αποκελείονται οι κάτοκοι, σε επίπεδο τετραγώνων. Να πηγαίνουν με κλούβες ή λεοφωρεία στην αστυνομία. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Όχι αν θέλουν αυτά τα πράγματα να κάνουν, θα μας βρούνε αντίπαλους. Εμείς εδώ κάναμε επανάσταση κατά της Οθωμανικής τυραννίας. Δεν θέμε να γίνουμε άλλο πράγμα. Να μεταβληθούμε σε τυρανία. Είναι άλλο πράγμα να πας και να τιμωρήσεις μια ομάδα, με υποβιβασμό, για να κόψεις τον εθισμό και άλλο πράγμα η σύλληψη μαζικά των ανθρώπων. Εκεί στον χώρο της προσωρινής κράτησης, τι τους κάνουν; 400 άτομα ανάκριση;; Όχι βέβαια. Θα φάνε πόσες ημέρες; Αυτό που σούρνεται εκεί μέσα de facto είναι απλό... Θα σαπίσετε εδώ μέσα αν δεν μας καταδώσετε έναν ή το πει μόνος του....

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Τι ωραίο κλίμα... Προφανώς ήταν εγκληματική ενέργεια. Ενέργεια ανθρώπου πνευματικά νάνου... Αλλά άλλο αυτό και άλλο να γενικεύουμε με 400 και βάλε ανθρώπους...

"Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού

ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΑ

Κάνοντας μια βόλτα στην ωραία Κούμη, επισκεύτηκα το γνωστό καφέ κάτω από την πλατεία, όπου αγόρασα το βιβλίο "Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού.

Ήταν και αυτό στοιβαγμένο στα προσεχώς... Προς ανάγνωση προσεχώς... Ωστόσο, πως τα φέρνει το λεωφορείο. Μια ημέρα το χώνω στο σακίδιο, πονούσε και ο χιαστός, αριβάρω στο bus και αρχίζω να το διαβάζω. Όπα λέγω εντός μου... Τι ωραίος πρόλογος; Βρε τούτο καλό μου φαίνεται... Χμμμ

Το απόγευμα, συζητώντας με τους συνεργάτες μου στο ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ εκφράζω την απόλυτη ικανοποίησή του για την ανάλυση του προλόγου. Μάλιστα φτάνω και σε επική ατάκα.Την οποία όμως δεν την παρουσιάζω εδώ...

Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια 15ήμερη σχέση ως 20ήμερη,,, Γιατί άλλοτε το έριχνα στο βάδην, άλλοτε είχα στην τσάντα το κολατσιό... Οπότε ο χρόνος για διάβασμα παρατράβηξε. 

Ο συγγραφεύς έχει γράψει και έτερο βιβλίο. "Η ΚΑΡΥΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΣΚΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Αυτό το έχω αλλά χρόνια διαβασμένο... Πρέπει να το ξανά βγάλω στην επικαιρότητα... https://www.politeianet.gr/books/9789607643704-glukos-b-euaggelos-tupothito-dardanos-i-karustia-kai-i-skuros-mesa-sto-chrono-167195

Με τα τούτα και τα άλλα, ο συγγραφεύς, που επιθυμώ σφόδρα να γνωρίσω, αποτελεί κόσμημα για την περιοχή της πάλαι ποτέ επαρχίας Καρυστίας... Είναι ευφυής, έξυπνος, με πλείστες όσες αναφορές σε πηγές και τεκμήρια. Αν κάτι μου λείπει είναι το χιούμορ. Ο συγγραφεύς, είναι απολύτως σοβαρός. Αυτό εμένα μου δημιουργεί μια απομάκρυνση, ένα φόβο. Αλλά μάλλον είναι γούστο... Όπως μπορεί καθείς...

Θα έλεγα ότι είναι ένα πρώτο βιβλίο για να μπεις στο πνεύμα του πολιτισμού της περιοχής. 

Έχω την ελπίδα ότι σύντομα θα βγάλει κάποιο νέο βιβλίο. Με κάποιο σχετικό περιεχόμενο. Οι πηγές του είναι σπουδαίες. Ακλόνητες και στιβαρές βάσεις. Το συστήνω χωρίς όρους. Και τα δύο, Και το μπλε και το πράσινο βιβλίο. Τώρα περιμένουμε και το ερυθρό. 

Μου άρεσαν πολύ οι στιγμές των παραφυσικών φαινομένων. Αυτό το απόσπασμα με το σάλιο του βρυκόλακα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023

 Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023, είναι και αυτό ένα κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή που ονομάζομαι ΚΥΜΗ.

Η περιοχή αυτή, έχει ισχυρή πολιτιστική, λαογραφική και πνευματική δύναμη. Εκτός του περιοδικού ΡΟΠΤΡΟ του Αυλωναρίου έχει μουσεία, καλλιτέχνες εικαστικούς, μουσικούς κλπ. Έτσι μέσα από πολλές διεργασίες αναπτύσσετε και υπάρχει το πνευματικό δυναμικό. Χωρίς αυτά θα έμενε στάσιμη η περιοχή και οι άνθρωποι.

Εκδότης του περιοδικού είναι ο Μιχάλης Ποντίκης. Άτομο, με αγάπη για την περιοχή και τους ανθρώπους της. Και πάνω από όλα πνευματικό στέκι. Ποιος δεν θέλει να δει το άρθρο του σ' ένα τεύχος του;

Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού έχει μεγάλο πλούτο και βαθιά συγκίνηση.

Κατ' αρχήν ξεκινά με τον ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ. Εκεί βρίσκεται το άγαλμα του ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ. Αλλά και το τέως νεκροταφείο. Θα σταθώ σε κάτι σοφό που είπε. ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ να ψάξει γιατί χάσκουν τάφοι και τα ατυχήματα είναι ένας κίνδυνος. Ας πάει στην εκκλησία και στο μνημείο. Ας φανταστεί τον παλαιό μύλο που υπήρξε εκεί. Ας καθήσει και ας τιμήσει την μνήμη των 6 εκτελεσμένων από τους Ναζί. Και ας σκεφτεί λίγο τους αγώνες και τους πόθους του λαού της Κύμης. Ας ανοίξει η καρδιά του με την δημιουργία του γλύπτη, ας σκεφτεί... Ότι γράφει το κείμενο. Καλύτερα όμως διαβάστε το εκεί!!

Το επόμενο θέμα είναι αφιερωμένο στην ερασιτέχνη τραγουδίστρια της Κύμης, με το υπέροχο τραγούδι της την Δέσποινα Δημά και τον σύζυγό της. Κυριολεκτικά συγκινητικό άρθρο. Με εντυπωσίασε συνολικά. Και τι υπέροχη αναφορά στα Μαρινιάνικα τραγούδια της Κύμης. Δηλαδή τα ναυτικά τραγούδια που σκάρωναν οι γυναίκες των ναυτικών για τους αγαπημένους τους. Κυριολεκτικά χαμένος ή κρυμμένος θησαυρός στα ντουλάπια. 

Ακολουθεί ένα κείμενο που βάζει ημερομηνιακή τάξη στις 5 ΚΥΜΗ. Δηλαδή στις 5 εφημερίδες που βγήκαν με το όνομα αυτό. Τι να πω. Μακάρι να μας δοθούν σε ψηφιακή μορφή για να τις απολαύσουμε ούλοι...

Ακολουθεί ένα κείμενο με θέμα "ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΣ". Είναι ένα άρθρο με θέμα την επαγγελματική δράση κάποιων ανθρώπων μετά την κατοχή. Ο αρθρογράφος δεν προσπαθεί να δικαιώσει τους ανθρώπους αυτούς. Προσπαθεί απλά να σώσει μια προσπάθεια δύο ανθρώπων που έκαναν αγώνα για να ξεφύγουν από τα στενά όρια της Κύμης. Δεν ξέρω αν το κείμενο το κατάφερε.

"Στο στρατόπεδο των αόπλων της Βρωμονέρας" του Κίμωνα Καλαμπαλίκη που ήταν αριστερός Χωροφύλακας. Ένα τμήμα ενός ευρύτερου αφηγηματικού κειμένου. Πως να μην σε πιάσει συγκίνηση από την ζωή των ανθρώπων πάνω στο οροπέδιο αυτό. Μέσα στις σπηλιές. Μια αναφορά που με συγκλόνισε. Τι τράβηξαν οι άνθρωποι...

Ακολουθεί το κείμενο του Ιωνά Κυμαίου που βρήκε τι έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής μετά τον εμφύλιο, όταν στην Χαλκίδα εμφανίστηκε μια φάλαινα. Και άρχισαν να την κυνηγούν για να την σκοτώσουν!!!! Την κτυπούσαν με ότι φανταστείτε. Και με όπλα φυσικά.... Ένα κείμενο εφημερίδων δραματικό και κωμικό.

Το περιοδικό κλείνει με αναφορά σε ανθρώπους που πέρασαν από το Γυμνάσιο Κύμης και που δεν ήταν με την κλασσική έννοια Κουμιώτες. Εκπληκτική αναφορά.

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΡΟΠΤΡΟ" του ΑΥΛΩΝΑΡΙΟΥ και της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Κύμης Αλιβερίου.

Εξήνα εννιά (69) τεύχη λοιπόν. Πέρα από την ερωτική σωματική ηδονή, που εκφράζει ο αριθμός αυτός, (να είστε πάντα πονηροί κάνει καλό στην υγεία) μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε στιγμές πνευματικής ηδονής. Γιατί πως να το κάμνουμε. Και το πνεύμα θέλει την ηδονή του.

 

 Θα ήθελα να σας πω, ότι το διάβασα όλο. Κάθε στιγμή του, κάθε πτυχή του εκτός από το ποδοσφαιρικό θέμα, που θα το διαβάσω και τούτο. Το "ΡΟΠΤΡΟ" του Δημ. Σγούρου δίνει σ΄όλη την περιοχή αξία. Αξία πνευματική, αξία γνώσης, αξία ιστορίας. Και πάνω από όλα είναι φιλόξενο μέρος, όπως φιλόξενοι είναι και οι Αυλωναρίτες.

 

Το τεύχος ξεκινά με μια φωτογραφία από μια γέφυρα και μια γυναίκα πάνω σ' ένα γάιδαρο. Και η φωτό μας έδωσε αφορμή να σκεφτούμε πράγματα. Ένας γάιδαρος έχει μείνει στην πόλη της Κύμης, ενώ στο Αυλωνάρι ακούστηκαν δύο ογκανίσματα. Το κείμενο λοιπόν αναφέρεται στο ζωικό κεφάλαιο που χάνεται ημέρα την ημέρα.... (Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί μια φωτογραφία από κλειστό κρεοπωλείο (Δημ. Σγούρος) και αμέσως μετά πλήθος θαυμάσιων φωτογραφιών από στιγμές του Αυλωναρίου. Θα διαλέξω μια την φωτό στα βράχια του Καλάμου στα 1930...

 

Ακολουθεί ο μύθος ή η πραγματικότητα ενός πνιγμού στα 1870, της Φώτως στην Παλιοκαμάρα. Μια ιστορία με νεράιδες και ξωτικά καθώς και με ένα κείμενο του 1978 της Νίτσας Κούκη (Κων/νου Σγούρου).

 

Ένα υπέοχο χρονογράφημα, είναι η πραγματική ιστορία ενός γραφικού χασάπικου του Αυλωναρίου που του κόλησαν το παρατσούκλι "Ο ΜΠΙΤΟΚΛΗΣ" και τα κυνήγια που έκανε σαν άκουγε το παρατσούκλι αυτό... Μια πολύ κωμική ιστορία. (Γήση Παπαγεωργίου)

Αποσπάσματα από πολύ παλαιές εφημερίδες για το Αυλωνάρι. Και φτάνουμε σ΄ένα εκπληκτικό ιστορικό αφιέρωμα, δηλ. το πρώτο μέρος, για την περίδο μετά το 1974. Πρόκειται για την ίδρυση του Συλλόγου Μελέτης Τοπικών Προβλημάτων της περιοχής. Εκεί θα βρείτε όλη την οσμή μετά το 1974. Πως ήταν τα πράγματα. Πως μύριζε το χωριό. Τι έκαναν οι νέοι. Πως αντιμετώπισαν τους χαφιέδες της χούντας κλπ κ.λ.π. Απολαυστικό διδακτικό και πλήρως αγωνιστικό κείμενο.(Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί ένα κείμενο, μελέτη από την Φιλόλογο Κλειώ Χρυσανθοπούλου για τα στατιστικά της 1ης χρονιάς που λειτούργησε Το Ελληνικό σχολείο στο Αυλωνάρι (σημερινό Γυμνάσιο Λύκειο)

 Ο Βασίλης Σπ. Παππάς μας χαρίζει εξαίσιες αναμνήσεις από την παραλία ΚΑΛΑΜΟΣ του Αυλωναρίου μιας παλιάς εποχής όπου οι άνθρωποι "κτίζαν" παράγκες και περνούσαν όλο το θέρος εκεί, μια σπάνια θαυμάσια φωτό κοσμεί το θέμα.

 

Του Κων/νου Σγούρου αναφέρεται στον Οδυσσέα Ανδρούτσο που ήλθε στο Αλιβέρι και πήγε για πόλεμο στην ωραία Κάρυστο. Επιτέλους κάτι αρχίζει να γίνεται για τον μεγάλο επαναστάτη που τον έβριζαν θεοί και διαβόλοι...

 

Ο Επαμ. Π. Αντωνόπουλος 130 χρόνια περίπου μετά μας εξιστορεί, σ' άπταιστη καθαρεύουσα τα παιχνίδια της εποχής του... Γράφτηκε στο το κείμενο και είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε πως ήταν τα παιχνίδια τότε, νομίζω στην περιοχή μας. Πρόκειται για παιχνίδια του Οξυλίθου. Το βρήκα και στις επεξηγήσεις με βοήθησε ο Χαρ. Θεοδώρου, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.

 

Ακολουθεί το 5 μέρος από το υπέροχο "συναξάρι" του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ" με εξιστόρηση όλης της δύσκολης περιόδου μετά ή και κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Θαυμάσια εξιστόριση. Ακολουθεί ένα κείμενο για τον υποβιβασμό του Α. Ο. Αυλωναρίου καθώς και τα αποτελέσματα της απογραφής.

 

Στην προτελευταία σελίδα φωτό από ένα σχοινοποιείο των Κονιστρών και στην στερνή σελίδα μια φωτό του 1911 ... Νομίζω ότι πρέπει να στερέψουν τα τεύχη. ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ...

Οι παρέες οι φίλοι , ο έρωτας οι άνθρωποι γύρω του και οι πνευματικοί φίλοι του PAP TEST ή Γεώργιος Παπανικολάου. Της ΓΙΟΥΛΗΣ ΚΟΚΚΟΡΗ

Κατ' αρχήν η ιδέα του βιβλίου αυτού είναι εκπληκτική. Να πιάσει και να αναλύσει τους ανθρώπους που επηρέασαν τον μεγάλο Γεώργιο Παπανικολάου. Τον ευεργέτη του TEST PAP. 

Αν και η μητέρα της, είχε αναφερθεί αρκετά, η ιδέα αυτή ήταν πρωτότυπη και περιεκτική. 152 σελίδες για να περιγραφούν, όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά οι άνθρωποι που τον επηρέασαν. Ο πατέρας του, η μητέρα του, ο παππού του ο Κωνσταντινίδης, ο Τηλέμαχος Κωνσταντάκης, ο πρώτος έρως η Κούλα η Στεφάνου, η σύζυγός του η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου και ο Δελμούζος (δεν υπήρχε στα περιεχόμενα το κεφάλαιο αυτό).

Αν στην περίπτωση του βιβλίου της Μαρίας Κόκκορη (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ) είχαμε μια επιείκεια, στο θαυμάσιο βιβλίο της Γιούλης Κόκκορη "ΕΙΔΑ ΤΟΣΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ " των εκδόσεων ΕΥΜΑΡΟΣ θα έχουμε μια πιο αντικειμενική γνώμη.

Και αυτό γιατί πρόσφατα, τέλεψα το βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη (μητέρας της Γιούλης). Οπότε τα συγκριτικά στοιχεία είναι, θέλω δεν θέλω πρόσφατα.

                                          

Το βιβλίο έχει αποκαλύψεις πρωτότυπες πχ αποκαλύπτει ότι η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου, δηλαδή η σύζυγος του ευεργέτη, κρατά από την μαμά της, από την περιοχή της Κύμης.

Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο εξαιρετικά αποκαλυπτικό και τεκμηριωμένο. 

Προσωπικά γοητεύτηκα από το κεφάλαιο Κούλα Στεφάνου. Πως δηλαδή, από μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια στραβοκλωτσιά βρέθηκε ένα μάρμαρο με ένα θαυμάσιο γλυκό ποιήμα. Το μάρμαρο αυτό ήταν από τον τάφο της Κούλας  Στεφάνου, που ήταν ο πρώτος έρως του Παπανικολάου. Ίσως και ο στερνός. Για μένα αυτά είναι τα ωραία σε μια ιστορία. Τα ζουμπουρλούδικα. Τα περίεργα. 

Το άλλο κεφάλαιο που μου άρεσε, ήταν η ιστορία με τον παππού του Παπανικολάου. Δηλαδή τον Γεώργιο Αλ. Κριτζούτα. Εξ' άλλου ο Παπανικολάου τον είχε πάνω από το γραφείο του. Ενδιαφέρουσα ζωή. Τον είχα σημειώσει και στο βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη. Ήλθε στην Κύμη για να καταστείλει την αποικία των Βαυαρών εργατών στρατιωτικών. Τότε τα ορυχεία ήταν υπό στρατιωτική κατάσταση. Δηλαδή οι εργάτες ανήκαν στον στρατό. Ε κάποια διαφορά στο χρήμα, στο μεροκάματο εξεγέρθηκαν οι εργάτες στρατιωτικοί, ήλθαν οι σπάθες από το Νάπλη δηλαδή ο Κριτζούτας και κατεστάλη η εξέγερση... Μετά ... α να πάτε να διαβάσετε το βιβλίο... Δεν θα σας τα πω εγώ όλα...

Πολύς ο κόσμος στο καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου

Όλα τα άλλα κεφάλαια ήταν αποκαλυπτικά. Να πάρετε το βιβλίο να μάθετε. Δεν χρειάζεται να πω ότι όλη η Καρυστία πρέπει να το πάρει. Περιττό. Δεν έχει την τύχη καμιά επαρχία να έχει τέτοιον επιστήμονα. Κάρυστος, Στούρα Αλιβέρι έχουν τα ίδια μπράβο και δικαιώματα για τον Παπανικολάου. 

Το βιβλίο κυλάει πολύ ευχάριστα. Το διάβασα σε δύο ημέρες. Εντάξει υπάρχουν σημεία που έχουν θέματα. Όπως σ' όλα τα βιβλία. Αυτό η καταπράσινη Κύμη... Ε δεν ήταν καταπράσινη η Κύμη. Κάθε κομμάτι της καλλιεργούνταν. Κάθε πεύκο ήταν οχτρός. Να το κάνουμε αμπέλι ή ροζάρι ή μουριά (η συκιά δεν ήταν κάτι που υπάρχει σαν πληροφορία την εποχή εκείνη).

Ωραία όλοι στον λόγο μας προβάλλουμε το σήμερα στο χτες. Δεν είναι κακό.

Μετά αυτό το άσημη Κύμη. Δεν ήταν. Η Κύμη ήταν η σπουδαιότερη πόλη της Ευβαίας επί Οθωμανών στα τελέματά τους. Δεν τα λέγω εγώ. Το ΤΕΕ Ευβοίας μας τα θυμίζει μέσα από το γράμμα του κατασκόπου του Καποδίστρια στην Εύβοια. Και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Η ιστορία της Οθωμανικής Εύβοιας δεν είναι γνωστή. Ούτε έχει απαντηθεί γιατί η Κύμη είχε τόσο μεγάλη ανάπτυξη. Πιότερο πχ από την Κάρυστο και χιλιόμετρα από την Χαλκίδα που είχε ούτε 80 Ρωμαίικες φαμίλιες...

Συνοψίζοντας η ιστορία του Παπανικολάου με αυτό το βιβλίο δεν φωτίστηκε. Παραφωτίστηκε. Και επιτέλους έγινε αυτό. Γιατί είναι αλήθεια ότι Παπανικολάου λέγαμε και επί της ουσίας δεν ξέραμε και πολλά. 

Η ιστορία με τον Δελμούζο και τους σοσιαλιστές της Ιένας, είναι ένα θέμα προς μελέτη. Πάντως αυτοί δεν έφεραν τον σοσιαλισμό στην χώρα. Ήταν ο Καλλέργης ο Δρακούλης και άλλοι. Αυτοί ήταν ένα ρεύμα. Υπήρχαν και άλλοι. Νομίζω όμως ότι ο Παπανικολάου περισσότερο ενδιαφέρθηκε για τις Νιτσεϊκές απόψεις της εποχής. Η υπερανθρωπιά τον επηρέασε σφόδρα. Μα το βλέπουμε στο βιβλίο της Κυρίας Γιούλης. Ατρόμητος προχωρά εμπρός, χωρίς να αφήνει να επηρεάζεται από τίποτα. Είναι τρομερό. Ορισμένες φορές θες να του πεις.. Σταμάτα κυρ. Παπανικολάου υπάρχουν γύρω στου και σκουληκάκια μην κάνεις ότι δεν τα βλέπεις...

Η έκδοση σαν βιβλίο και οι φωτό είναι θαυμάσια. Ο γνωστός Εύμαρος. Αγάπη προς το βιβλίο. Εγώ συγκινήθηκα και για την μαμά του. Μπορεί να μην ήταν σαν κεφάλαιο αλλά είχαν οι αναφορές γλύκα.

Αμ η Μάχη Μαυρογένους Παπανικολάου; Θαύμα κεφάλαιο. Νομίζω ότι αν υπήρχε τιμητικός τίτλος ηρωίδας συζύγου η Μάχη θα ήταν η πρώτη που θα το δικαιούτο. Μα αυτή ήταν τα πάντα. Στο ερώτημα, αν ο Παπανικολάου θα ήταν ο TEST PAP  χωρίς αυτήν την σύζυγο, απαντώ χωρίς σκέψη. ΌΧΙ. 

Νομίζω συνοψίζοντας ότι ο Γ. Παπανικολάου από έναν επηρεάστηκε φιλοσοφικά. Από τον Νίτσε και την Γερμανική αντίληψη των πραγμάτων. Μετά με βάση τα όπλα αυτά, μπήκε στο μεγάλο χωνευτήρι της Αμερικής. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε τον Νίτσε. ΠΟΤΕ...

Στις 17 Αυγούστου στο θεατράκι του Μουσείου Κύμης θα γίνει η Κουμιώτικη παρουσίαση του βιβλίου. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΘΕ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ.... ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΚΚΟΡΗ... ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ

Γεννημένος στην Κύμη και εντός της φαμίλιας, ήταν συχνότατες οι αναφορές στον Γεώργιο Παπανικολάου. "Όταν ήμουν στην Νέα Υόρκη πήγα να τον δω με τον φίλο μου καπετάνιο... κ.λπ" έλεγε ο πατέρας μου (γέρο τον έλεγα χαϊδευτικά, τον αγαπημένο μου Στέλιο). Εξ' άλλου η αδελφή μου ήταν και αυτή βοηθός παθολογοανατόμου... Οπότε έδεσε το γλυκό... Μα και πηγαίνοντας στην μικρή πόλη της Κύμης, καθήμενος για καφέ στην πλατεία τσουπ το άγαλμα. Ή πήγαινες για ψωμί στον κάτω φούρνο τσουπ το σπίτι του μεγάλου ευεργέτη. Στις δε καθημερινές πάρλες το θέμα πάντα είναι, μια φορά την εβδομάδα ο Παπανικολάου. Αυτό το κλίμα της "Παπανικολιάδας", όπως αστειευόμενος την λαλώ μου έσπαγε από μικρός τα νεύρα. Για έναν λόγο μη κατανοητό. Έφτασα σε μεγάλη ηλικία, για να στρώσω τον ποπίνο μου κάτω και να διαβάσω. Και φυσικά το πρώτο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου ήταν της Μαρίας Κόκκορη "Γεώργιος Ν. Παπανικολάου", από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ γιατί ήταν και είναι ένας ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΟΣ εκδοτικός οίκος. Ιδρύτρια των εκδόσεων, η Νανά Καλλιανέση. Και αυτή από την φαμίλια των Παπανικολάου.

H θαυμάσια συγγραφεύς και συγγενής του επιστήμονα Μαρία Κόκκορη

Το βιβλίο σαν το ξεκίνησα άρχισε να μου την δίνει στα νεύρα. Έβλεπα έναν κακομαθημένο, δύστροπο αγενή άνθρωπο με σκληρά χαρακτηριστικά. Επειδή όταν διαβάζω ένα βιβλίο το ζω, διαβάζοντας τα γράμματα προς τον πατέρα του, με είχαν πιάσει τα διαόλια μου. Βρε τι κοκέτος τύπος είναι τούτος. Και ο νους του μονίμως στο λιλί Στο μπικίνι. Στο χρήμα. Άντε λέω, ας προχωρήσω στην ανάγνωση. Και σιγά σιγά άφηνα τηνα αντιπαλότητα με τον ευεργέτη της ανθρωπότητας και έμπαινα στην δική του ψυχοσύνθεση. Και εκεί αρχίζω να δείχνω ένα ενδιαφέρον. Βρε λέγω τι είναι δαύτος; Πάει και σπάει με εγχείρηση το πόδι του για να το ισιώσουν, επειδή είναι στραβό Όπα ο άνθρωπος αυτός έχει κάτι να μας πει. Και δώστου να προχωρώ τις σελίδες. Αρχίζω να γίνομαι έφηβος και εγώ διαβάζοντας το βιβλίο αυτό. Τότε που διαβάζαμε λίγο Νίτσε, τότε που άρχιζα να μελετώ Καζαντζάκη και να απολαμβάνω Τζακ Λόντον. Οι σελίδες του βιβλίου αρχίζουν να κυλούν ευχάριστα, μέσα σ' ένα περιβάλλον έντονων εμμονών. Αυτός ο επιστήμονας ήταν ένα πρόγραμμα. Ένα καλορυθμισμένο ρομπότ. Και πως μπορεί να γίνει αλλιώς στην έρευνα; Τι θα πεις. Σήμερα δεν θα κάνω την τάδε μελέτη στο ινδικό χοιρίδιο; Η έρευνα είναι ρομπότ. Δεν υπάρχουν μέσες άκρες. Το ένα και ένα μας κάνουν τρία;; χαχα. Το βιβλίο αυτό μου άνοιξε τα μάτια για τον τομέα της έρευνας. Ειδικής πάστας επιστήμονες είναι σαγμένοι για αυτό. Το πως ήταν παντρεμένος, το πως όριζε τον όποιον ελεύθερο χρόνο του ήταν πράγματα που με καθόρισαν στο βιβλίο. Θα ήθελα να πω ένα συμπέρασμα που έβγαλα. Ο άνθρωπος αυτός με τα τόσα ενδιαφέροντα που είχε έπρεπε να πάει ΜΟΝΟ στην Νέα Υόρκη για να δημιουργήσει. Ούτε Ευρώπη, ούτε τίποτα. Καλά για Ελλάδα δεν το συζητώ. Αν έμενε εδώ θα ήταν ένας από εμάς. Εκεί στο περιβάλλον της Νέας Υόρκης ΜΟΝΟ μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε.

Η δεύτερη έκδοση των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ

Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα του βιβλίου. Κρατώ πράγματα που δεν είναι τετριμένα. Η αγάπη του για την μουσική και τους δίσκους καθώς και για τα όνειρα. Έγραφε συστηματικά τα όνειρά του. Που να είναι άραγες; Ποιος να τα έχει; Πολλά τα ερωτήματα για το βιβλίο. Θέλω να τα κουβεντιάσω αφού διαβάσω και το βιβλίο της Κυρίας Γιούλης Κόκκορη από τις ΚΟΥΜΙΩΤΙΚΕΣ εκδόσεις του ΕΥΜΑΡΟΥ. Αλλά ένα ερώτημα το θέτω. Η Μαρία Κόκκορη γράφει στο βιβλίο ότι είχε κάνει έρευνες και για άλλες μορφές καρκίνου πχ του προστάτη πνεύμονα κλπ. Τι έγιναν αυτά; Το βιβλίο είναι γεμάτο πληροφορίες. Για τον τόπο γεννήσεως του. Για τις χώρες και τους συνεργάτες του. Για για για... Ε δεν θα σας τα πω. Όσοι θέλετε να τον τιμήσετε σπεύστε να το αγοράσετε. Η δεύτερη έκδοση του ΚΕΔΡΟΥ είχε λίγες αστοχίες. Πχ οι φωτό δεν είναι πολύ επιτυχιμένες. Εντάξει οκ αυτό που μετράει φίλοι μου αγαπημένοι είναι ένα πράγμα... ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ... Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Και το προτείνει ένας τύπος που δεν ανήκει σ' αυτούς που πρωί βράδυ λιβανίζουν τον Παπανικολάου. Που κρατώ αποστάσεις από τα λιβανιστήρια. Οι γυναίκες της ανθρωπότητας του οφείλουν πολλά. Εύχομαι οι άνθρωποι να τον μνημονεύουν πάντα με αγάπη. Όχι όμως ως εικόνισμα. Να μάθουν, να διδαχθούν, να καταλάβουν. Ότι τα καλά θέλουν κόπο και όχι χαβαλέ και πλακίτσα. Την ζωή την αντιμετώπισε με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. Τόσο μεγάλη που είναι αντίστοιχα σοβαρή με τα αποτελέσματα που έφερε

BANA MΠΟΥΣΕ ... ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ... Ή ΑΓΓΕΛΟΚΗΠΟΙ...στο βιβλίο ¨Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ"

Ως τώρα ξέραμε τους Αμπελόκηπους... ως Αμπελόκηπους... Και όμως στα 1854 στο Παρίσι γράφονται και ως ΑΓΓΕΛΟΚΗΠΟΙ... σελ.28... "...Αναφέρονται και ως Αγγελόκηποι και περιγράφονται ως ένα μικρό, πολύ όμορφο χωριό με αμπέλια, πλατάνια και ψηλά κυπαρίσσια. Eygene Yemeniz, Vigage dans le Royaume de Greece Παρίσι 1854 σελ. 26..." το βρήκαμε στις σημειώσεις. Και πιο άνω στην ίδια σελίδα γράφει..."...Φρούτα προμήθευαν στους Αθηναίους οι Αμπελόκηποι, για παράδειγμα πολύ ωραία σύκα, όπως μας πληροφορεί η Σουηδή Φρεντρίκα Μπρέμερ (Fredrika Blremer), η οποία επισκέφθηκε την Ελλάδα και έζησε στην ΑΘήνα από τον Αύγουστο του 1859 μέχρι τον Μάιο του 1862. Το 1839 προσφερόταν προς πώληση στους Αμπελοκήπους ένα περιβόλι 8 στρεμμάτων και είναι ενδεικτικές οι καλλιέργειες που περιείχε, 81 ελαιόδεντρα, 52 μουριές, τρία στρέμματα αμπέλι, λεμονιές, πορτοκαλιές, περγαμηνέες (καρπός τους είναι το περγαμόντο), μηλιές, αχλαδιές, βερικοκιές κ.α. Όποιος είχε χώρο φύτευε οπωροφόρα δέντρα, συκιές και αμπέλια για δική του κατανάλωση..." σελ. 29... "...Την εποχή του τρύγου τα σταφύλια ήταν πολύ φτηνά. Η Λυτ γράφει ότι αγόρασε πολλές οκάδες σταφύλια προς 60 λεπτά...". σελ. 213... "...Μεταξουργεία λειτούργησαν και στην ΑΘήνα και ένα από τα πρώτα ήταν αυτό που εγκατέστησε στο κτήμα του στους Αμπελοκήπους ο Ερρίκος Σκην (Skene). Και σε αυτό τη δουλειά έκαναν φτωχά κορίτσια..." Σελ. 241... "...Την ύδρευση της ΑΘήνας εξασφάλιζε από την εποχή της κατασκευεής του τον 2ο αι. μ.Χ. το Αδριάνειο Υδραγωγείο.... Το τμήμα που διέσχιζε τους Αμπελοκήπους και κατέληγε στην Δεξαμενή στην ΑΘήνα είχε υποστεί βλάβες από τον 13ο αι. και είχε αχρηστευθεί. Το αντικατέστησε νέα γραμμή που ακολουθούσε την οδό Κφηφισίας και τη σημερινή Βασιλίσσης Σοφίας, περνούσε μέσα από την Πλατεία Συντάγματος και έφτανε μέχρι τη συμβοή των οδών Όθωνος και Αμαλίας, στην κρήνη της Μπουμπουνίστρας...." σελ.243... ".... Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης σχεδόν το ήμισυ του αγωγού που είχε αφετηρία τοςυ Αμπελοκήπους χρειαζόταν επισκευή ή ακόμη και ανακατασκευή και για τον σκοπό αυτό εγκρίθηκαν 4,200 δρχ. Το έργο ανατέθηκε τελικά στον εργολάβο Σπυρίδωνα Κυριακό και ύστερα από διάφορες παλινωδίες του εργολάβου, καθυστερήσεις στην εκταμίευση των χρημάτων.... ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1835..." σελ 246... "... Το καλοκαίρι του 1845 οι πολίτες ζητούσαν να επισκευαστεί και να καθαριστεί ο αγωγός των Αμπελοκήπων στο τμήμα όπου, όπως έλεγαν, είχαν άλλοτε επέμβει οι Τούρκοι και είχαν επιφέρει αλλοιώσεις σφραγίζοντας ένα σημείο, για να ποτίζουν τα περιβόλια τους. Δεν υπήρξε όμως βελτίωση, και το επόμενο καλοκαίρι, τα βράδια, όταν οι κάτοικοι πήγαιναν στις βρύσες, σημειώνονταν φασαρίες και ξυλοδαρμοί..." σελ. 254... "... Την εποχή αυτή κτίζονταν οι πρώτες οικίες στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Σε μια από αυτές έμενε ο ιερέας της βασίλισσας, Χάνσεν (Ηανσεν). Στην κορυφή του λόφου υπήρχε ένα εκκλησάκι, στο οποίο το 1859 διάβαζε τη θεία λειτουργία ερημίτης, που σύμφωνα με μαρτυρία της εποχής είχε εμφάνιση ληστή. Για να ανέβει κανείς ως εκεί ΄έπρεπε να ακολουθήσει ένα δύσβατο μονοπάτι και να επιστρέψει πριν νυχτώσει, γιατί δεν υπήρχε ούτε ένας δημοτικός φανός για να διευκολύνει τους περιπατητές..." σελ. 318... "... Το 1860 πάντως υπήρχε δρόμος από την ΑΘήνα για τον Μαραθώνα καλός και επίπεδος, αλλά χωματένιος. Ο ταξιδιώτης ακολουθούσε την οδόι Κηφισίας, άφηνε δεξιά του τη Ριζάρειο ιερατική σχολή και τα κτίσματα της δούκισσας της Πλακετντίας, περιοχή που την εποχή αυτή (1860) ονόμαζαν Ιλίσια, και μετά από λίγο, αριστερά του, τη Μονή Ασωμάτων, και προχωρούσε ώσπου έφτανε στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχαν κτήματα και σπίτια. ΑΠό δε΄δω ακολουθούσε περίπου τη σημερινή οδό Μεσογείων...." Νομίζω ότι είναι περιττοί οι σχολιασμοί...

BANA MΠΟΥΣΕ "Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα του Όθωνα" ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Στην παγκόσμια ιστορική έρευνα, τα βιβλία σε στυλ "η καθημερινή ζωή στο Τιμπουκτού στην εποχή του Λουγκαμπούκου του Γ" είναι πολύ επιμορφωτικά και χρήσιμα. Προσωπικά έχω καταλάβει τόσα μα τόσα πολλά από αυτού του στυλ βιβλία.Θυμάμαι με συγκίνηση πολλά εξ αυτών. Ένα για την Μέκκα, ένα για τις αποικίες των Ελλήνων κλπ

Η ιστορικός ΒΑΝΑ ΜΠΟΥΣΕ μας προσέφερε και το "Η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα του Όθωνα", από τις εκδόσεις "βιβλιοπωλείον της Εστίας". Θα μου πείτε τι ενδιαφέρον έχει η ζωή των προγόνων μας στην εποχή του Όθωνα. Εμ, έχει. Πως δεν έχει. Που κάθονταν βρε παιδί μου; Στο πάτωμα; Ή σε καρέκλες; Πως έτρωγαν; Πως αποπατούσαν και που; Ας δούμε κεφάλαια... Η καλλιέργεια της γης, εδέσματα και γεύματα, η αγορά, ζαχαροπλαστική, γλυκαντικά,αλάτι, ενδύματα, υπόδηση, καπέλα φέσια σκιάδια και άλλα, καθαριότητα και καλλωπισμός, υπηρέτες υπηρέτριες και παραμάναες, ασθένειες και υγιεονομική απομόνωση, παραδοσιακά φάρμακα και αποτρεπτικά μέσα, γιατροσόσια και προλήψες... και καμιά 50ριά άλλα θέματα. Η Κυρία ΒΑΝΑ ΜΠΟΥΣΕ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, έχει ένα αρχείο ΑΠΟΛΥΤΑ σε τάξη. Από εκατοντάδες μέρη της χώρας, σε πλήρη τάξη και ευχριστία. Ταυτόχρονα, έχει σαφή γνώση της αυλής του Όθωνα και των αρχείων του. Αλλά φαντάζομαι ότι και άλλοι ιστορικοί θα έχουν αυτές τις πηγές σε μια κάποια τάξη. Για να γίνει όμως βιβλίο θέλει κότσια, γνώσεις και δεξιότητες. Εκτός όμως αυτού του βιβλίου, έχει και μια συνολικότερη προσφορά, στην ιστορική έρευνα που αποτυπώνεται στην ιστοσελίδα τους, που παραθέτω και αν θέλετε μπορείτε να δείτε. "https://bussedocu.gr/"> Έμεινα έκπληκτος, για τις αντιφάσεις, της καθημερινής ζωής. Επίσης μου έκανε εντύπωση η μεγάλη προσφορά στην χώρα των Βαυαρών. Διαμορφωμένος, με την αντιβαυαρική αντίληψη της 3ης Σεπτέμβρη αρχίζω να βλέπω και την άλλη πλευρά του λόφου. Δηλαδή πως βοήθησαν στην διαμόρφωση της χώρας αυτής οι Βαυαροί. Εντύπωση μου έκαναν οι γνώσεις της, για τον γεννέθλιο τόπο, δηλαδή την Κύμη που αγνοούσα παντελώς. Δηλαδή δεν ήξερα, ότι υπήρχε εβραική γειτονιά. Ή ότι είχαμε ένα ξενοδοχείο στα 1860 στο χωριό Κονίστρες... Κλπ Κάθε ένας από εσάς θα βρει πληροφορίες από τον τόπο του που θα τις αγννοεί μάλλον. Γιατί επιμελώς δεν χρησιμοποιεί γνωστές πληροφορίες του συρμού. Προσέχει τι παρουσιάζει. Και κοίταξε να έχουν μια πρωτοτυπία. Να μην είναι χιλιοειπωμένες. Η λίστα των χωριών, που αναφέρονται είναι μεγάλη. πχ Εξαμίλια Δημητσάνα, Ιθάκη, Ίος, Ιτέα, Καινούργιο Φθιώτιδας, Καπανδρίτι, Κάτω Σάλεσι, Σπάρτη, Υμμητός, Φυλή, Χακλούτισ... Και καμιά 150ριά άλλα μέρη, χωριά ή τόποι... Νομίζω ότι ο Ελληνικός λαός, δικαιούτε να μάθει πως ήταν η χώρα του στην μετάβαση από την Οθωμανική αυτοκρατορία προς το σύγχρονο κράτος της. Και να το μάθει τεκμηριωμένα και σοφά. Προσωπικά την ευχαριστώ για το βιβλίο αυτό. Και εύχομαι να το διαβάσετε όλοι. Θα μάθετε. Και θα ευφρανθείτε

O ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ Η ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ.. Μια πάρλα αντρική...

Τι είναι λοιπόν το σπέρμα σου; Τι είναι οι όρχεις σου; Τι είναι το κορμί σου σε τελευταία ανάλυση; Είναι, συνήθως και αυτό κυριαρχεί! ένα ατομικό χαρακτηριστικό;;; Δηλαδή το σπέρμα σου, είναι μόνο δικό σου. Λες και τα 8 δις άνθρωποι δεν έχουν ένα κοινωνικό πρόσημο (α ρε κουλτούρα να φύγουμε). Σαν ατομικό χαρακτηριστικό ως τα 50 με 55 είσαι ακράτητος... Ορμάς και επιβεβαιώνεις τις ορμόνες σου και το πέος σου. Και το κάνεις, μεταξύ μας με βαρβάτες τύψεις, μιας και σου λένε "είσαι φαλοκράτης". Λες και η φύση σου θα έπρεπε να είναι άλλη. Και όμως τι γίνεται μετά; Γιατί δεν στα λένε καθαρά; Τι είναι αυτό που παθαίνει ο προστάτης σου; Είναι κάτι ατομικό; Είναι επειδή δεν έφαγες πασατέμπο; Είναι γιατί δεν εκσπερμάτωνες όταν έπρεπε; Μήπως έφταιγε ότι δεν αυνανιζόσουν; Μήπως ότι;;; Χιλιάδες τύποι εκδοχών σου λένε τι δεν έκανες... Και όμως ο σύγχρονος καπιταλισμός απαντά με ημίμετρα... Σου λένε πχ σε προοδευμένες χώρες ότι σταματάμε μισή ώρα στην εργασία για να αυνανιστούμε. Σε βλέπω μόρτη... Γελάς... Θα έλθεις όμως μετά τα 50 και θα καταλάβεις... Τι θα καταλάβεις όμως; Σου λένε ο σωλήν του προστάτη μεγαλώνει εσωτερικά, η βαλβίς μπερδεύετε πάρε ένα φάρμακο.. Τι είναι αυτό το φάρμακο; Δεν ξέρεις.... Είναι κάτι ελαφρύ... Και όμως είναι το πρώτο φαρμακάκι που σου ρίχνει την πίεση και την τεστοστερόνη. Δηλαδή λιγότερη διάθεση για σεξ... Δηλαδή τέρμα οι γκομενίτσες και τα σούρτα φέρτα... Κοκούνινγκ... Και αρχίζεις τις μετρήσεις με τα νερά... Πόσο αδειάζει η κύστη σου... Πόσο επηρεάστηκαν τα νεφρά σου... Και το σεξ πάει... Σε αφήνει... Και σιγά σιγά αυξάνει το φάρμακο.. Λιγότερο σεξ... Περισσότερη δηλαδή καταστολή της λίμπιντο... Και μετά;; Μετά το σπέρμα σε αφήνει... Δεν το βγάζεις μέσω του πέους σου. Το αποβάλεις μέσω της ουροδόχου κύστεως στα ούρα σου. ΩΣΤΟΣΟ ΟΣΟ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΣΤΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΟ... Μην τα κάνουμε ίσωμα.. Και μετά ρωτάς τον εαυτό σου. Μα γιατί τα ούρα μου μυρίζουν όπως των άλλων ανδρών όπως πχ του νονού μου ή του θείου μου; Μα από τα φάρμακα το σπέρμα πέφτει στα ούρα σου και χέσε μέσα... Και μετά σου λένε επέμβαση... Και πάει ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ το σπέρμα. Μετά θα ουράς κανονικά αλλά σπέρμα γιοκ. Στα ούρα...ΩΣΤΟΣΟ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΣΜΟ. Και μάλιστα έχεις καλύτερη όρεξη αφού δεν λαμβάνεις τους αναστολείς. Αλλά σπέρμα γιοκ... Στην ουροδόχο κύστη. Υπάρχει μια επέμβαση κοντά στα 7,000 ευρώ που ένα δύο χρόνια κάτι κάνεις... Μετά όμως άντε ξανά το χρήμα και δεν ξέρεις τι ακριβώς γίνετα Ωραία στα είπα και στα ξεκαθάρισα... Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΟΧΗ; Ας δούμε όμως την κοινωνική δράση των ορμονών.. Μίλαγα σήμερα με την φίλη μου την Μ.Κ. Για τον ρόλο της τεστοστερόνης. Δηλαδή πως η κοινωνία επιβάλλει την καταστολή της μέσω της φαρμακολογίας και της ατομικής οικογενειακής μορφής. Δηλαδή αν υπήρχε μια άλλη κοινωνία, όπου μπορούσες να κάνεις καθημερινό σεξ και η τεστοστερόνη έπεφτε με το σπέρμα σου τι θα γίνονταν;; Αν πχ δεν φορούσες Calvni clain εσώρουχο, στενό μπλουντζίν και δεν καβαλούσες μοτοσυκλέτα και το αναθεματισμένο ποδήλατο; Αν οι όρχεις σου δηλαδή ήταν λεύτεροι; Αν δεν ήταν σε ζέστη; Και οι λαοί που δεν φορούν παντελόνια και έχουν τους όρχεις τους λεύτερους γιατί δεν έχουν τόσο μεγάλα ποσοστά προστάτη;; Πχ όσοι φορούνε κελεμπία; Γιατί όταν πας στο τζαμί και πλένεις τα γεννητικά σου όργανα με δροσερό νερό τι κάνεις στους όρχεις σου; Μα κάτι υγιεινό.... Τουναντίον εδώ στο σήμερα κάνεις τα πάντα, εντός της δυτικής κουλτούρας για να ξευτιλήσεις τα γεννητικά σου όργανα. Στενά εσώρουχα, ζεστά, παντελόνια ζεστά. Κρύο νερό ζαμέ... Στο τέλος τα μπαλάκια σου είναι ζουμπηγμένα. Όρχις... Ορχούμενος.... Και μετά, όσο δεν κάνεις σεξ ή δεν αυνανίζεσαι ξέρεις που πάει η τεστοστερόνη; Μα στο αίμα σου. Πήζει το αίμα σου στην ορμόνη. Γεμίζεις... Και ο προστάτης γεμίζει... Και στο τέλος; Στο τέλος έρχεται η καπιταλιστική ιατρική και σου λέγει... Φάρμακο... Η ζωή είναι φάρμακο. Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ ΠΗΓΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Ως ΤΑ 90. Αλλά μην ξεχνάμε ότι πλείστες καταστάσεις βοηθιούνται και από την κοινωνική συμπεριφορά. Και από την ενναλακτική ιατρική. Έτσι όταν το κορίτσι σου, λέγει ότι πρέπει να μου είσαι πιστός, πρέπει να ξέρεις ότι πρέπει να κάνετε κρεββάτι, όσο το απαιτεί η τεστοστερόνη σου. Και η δική της φυσικά διάθεση. Και αν δεν έχει διάθεση; Αυτό δεν θα στο λύσω, η ζωή στο λύνει... Η ατομική ιδιοκτησία στο κορμί του άλλου θέτει και ορμονικά θέματα και κοινωνικά θέματα... Τι άλλο να πω... Μετά είναι η ζήλεια. Και η εκδίκηση. Σε αφήνουν στην αχρηστία εκεί γύρω στα 50 με 55. Και όλη η τεστοστερόνη πάει στο αίμα... Και; Δεν υπάρχει λύση... Μια άλλη κοινωνία θα ορίσει τις ανάγκες μας, με βάση τις ανάγκες μας... ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ... ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤTΑ Ή İskenderun Μια πόλη αγαπημένη....

Aλεξανδράττα ή Iskenderun

 Νέος που λες φίλε μου, μεταξύ 20 και 30 εκεί δα μέσα, είχα πάρει τα καράβια, να βρω "επαγγελαματικό" δρόμο... Ένα καράβι που λες ξεκίνησε και ταξίδευσε στην Μεσόγειο. Μέσα του ήμουν και εγώ. Δόκιμος Ασυρματιστής. Μεσαίο ταγκερ. Είκοσι πέντε χιλιάδες τόνους. Με τα πολλά φτάσαμε στην Αλεξανδρέττα ή Iskenterun. Δύσκολο ταξίδι. Μας έπιασε καιρός. Παρόλο που ήμασταν φορτωμένοι, το πλοίο βυθίζονταν και έβγαινε. Καιρός άγριος. Να φανταστείς μας πήρε δύο τρεις σιδερένιες σκάλες.

Σαν φτάναμε στην Αλεξανδρέτα, ο καιρός κόπαζε σιγά σιγά. Για μένα που ήμουν φρέσκος στα καράβια, κάθε λιμάνι ήταν σπουδαίο. Έτσι έφτασε το μπαπόρο και ανοίχτηκε εμπρός μου μια υπέροχη πόλη. 

Περιέργως είχε έντονο Χριστιανικό και στρατιωτικό ύφος. Στρατιωτικό γιατί τότε ήταν η εποχή του πραξικοπήματος. Παντού φαντάροι. Στα ζαχαροπλαστεία, στα μπουρδέλα (τεράστια οικήματα με αυλή, φρουρά στρατιωτική, πύλη και τα κορίτσια στον πάνω όροφο), στα ξενυχτάδικα (σαν μπουζούκια). Χριστιανικό ύφος γιατί ήταν Χριστούγεννα και είχε η πόλη, έντονη Χριστιανική κοινότητα. Ήταν από την Συριακή Ορθόδοξη εκκλησία. Μεγάλος στολισμός. Άγιοι Βασίληδες, λαμπιόνια κλπ. Με τα πολλά, διασκεδάσαμε, φάγαμε θαυμάσια γλυκά, αγοράσαμε μέλι που δεν έχω ματαφάγει μαζί με κερίθρα. Και το τρομερότερο, ήταν ότι πήρα ένα ολάκερο τελάρο με χταπόδια. Κανείς εκεί δεν έτρωγε χταπόδι. Και τα αντάλλασαν με μια κούτα τσιγάρα. Πήρα το τελάρο και ερχόμενος εδώθε το ένα τρίτο έφυγε για να περαστεί από την σκάλα την Γερμανική στο Πέραμα.... ένεκα γκουχ γκουχ το κάτι τις στους .... άστα να πάνε τώρα... πέρασαν τόσα χρόνια...

Τι θυμάμαι από την πόλη. Το ότι πολλοί ναυτικοί έβγαλαν τα παντελόνια και έκαμναν μπάνιο στην θάλασσα. Ζέστη υπέροχη Χριστουγενιάτικα... Το άλλο ήταν εντός του λιμανιού οι ξιφίες που χόρευαν. Έχετε δει ξιφίες να χορεύουν; Μαγεία. Βγάζουν όλο το κορμί τους στον αγέρα και μέσα στο νερό είναι μόνο οι ουρες τους. Να έχουν βγει ναύτες μούτσοι μηχανικοί να χαζεύουμε τους ξιφίες... Όνειρο...΄

Εν κατακλείδι, μια πόλις όνειρο. Το πικρό ήταν ένα κατάστημα με Ελληνική επιγραφή που πουλούσε δερμάτινα. Ήθελα να πάρω για την Ρίτα την μάνα μου, ένα δερμάτινο. Μπήκα μέσα και του είπα "γειά σου πατριώτη" και μου είπε ψυχρά σ' άπταιστα Ελληνικά "δεν είμαι Έλληνας. Ε ξενέρωσα για την συμπεριφορά του την ψυχρή και πήγα αλλού και αγόρασα... Μια πόλη με γεύσεις. 

Δεν θα μιλήσω για το σήμερα και την καταστοφή που ζούνε οι άνθρωποι εκεί... ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...

Αγάντα

Άποψη για το ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ του ιδρύματος ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

 

Όταν κάπου πηγαίνω, έχω την τάση να θέτω μια σειρά από ερωτήματα στον εαυτό μου. "Τι είδα; Είναι καλή η γνώμη μου; Κέρδισα κάτι ή πήγε χαμένος ο χρόνος;"

Μια λαμπερή, θαυμάσια ημέρα, με το γνωστό Αττικό φως, πήγα και εγώ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Κατεβαίνοντας την Συγγρού, με άθλιες πινακίδες, με την ψυχή στο στόμα... καταφέραμε να φτάσουμε. (αυτό με τις πινακίδες είναι τρομακτικό στην χώρα...). 

Το parking ήταν κάτι που το αντιμετώπισα, με αδιαφορία. Ωστόσο θα πω ότι ήταν θαυμαστός ο εξαερισμός, η άφθονη δροσιά στο εσωτερικό του και το κυριότερο το υλικό δαπέδου με συνεπήρε. Νομίζω ότι δεν έχω ματαδεί τέτοιο υλικό. (λόγω επαγγέλματος κοιτώ και τα νέα υλικά). 

Οφείλω να πω, ότι βγαίνοντας από το parking είχα ένα σφίξιμο. Είχα διαμορφώσει στην σκέψη, μια φοβία ότι θα ήταν ένα επιβλητικό κτήριο, που θα εξαφάνιζε με τον όγκο του τον άνθρωπο. Και όμως δεν ήσουν ένα τίποτα. Αν σε κάτι μπορώ να πω ανεπιφύλακτα να πω εύγε στον αρχιτέκτονα Renzo Piano είναι ότι σε κανένα σημείο του οικοδομήματος δεν αισθάνθηκα, ένα μηδενικό. Ήμουν απόλυτα άνετος στον χώρο. Οι όγκοι δεν ήταν επιβλητικοί και δεν εξουδετέρωναν τον επισκέπτη. Για ένα οικοδόμημα, όπου φιλοξενούνται η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική της Σκηνή, πρέπει να το πούμε χωρίς κόμπλεξ. Ναι ο αρχιτέκτονας τα πήγε θαυμάσια.

Η μαθηματική σχέση ανθρώπου με το ταβάνι ήταν 1 προς 2. Δηλαδή δύο φορές το ύψος του ανθρώπου χοντρικά. Αυτό ήταν κάτι πολύ γλυκό. Σε αγκάλιαζε το κτήριο. Δεν σε εξουδετέρωνε. Επειδή δε ήταν πολλά άτομα στην είσοδο, δεν δημιουργούσε τίποτα άλλο παρά την ανθρώπινη παρουσία και όχι το χάος. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν είσαι στην Φιλοσοφική Σχολή ή στην Θεολογική, εισερχόμενος εντός τους σου δημιουργεί το συναίσθημα του ότι είσαι ένα μηδενικό εμπρός στην Φιλοσοφία. Στο Κέντρο Πολιτισμού καθόλου δεν αισθάνεσαι έτσι.

Ακόμα και στην βιβλιοθήκη αισθάνθηκα οικεία και μια γλυκιά αίσθηση να μπω να κάτσω και να αρχίσω το ψάξιμο. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αισθάνθηκα όπως στο κτήριο της λεωφόρου Πανεπιστημίου. Όχι δα. Το παλαιό κτήριο είναι κάτι ανεπανάληπτο. Αλλά και το νέο ΩΣ κτήριο μου άρεσε πολύ. Ο φάρος και τα πανοραμικά σκαλιά, είχαν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ο φάρος και μάλιστα η πλευρά προς το Φάληρο. Η θέα της θάλασσας, τα fin που οι νέοι μάθαιναν ιστιοπλοΐα, ήταν μαγική. Το γαλάζιο στην απόλυτη καθαριότητά του.

Το θέαμα της τεράστιας πισίνας με το σιντριβάνι και την μουσική, είναι θαυμαστό. Το νερό, αυτό το αρχέγονο συστατικό της ζωής, πάντα γεμίζει την σκέψη μας. Εκεί συνάντησα και το υπέροχο θέαμα ενός παλαιού τρόλεϊ.  Ενός Σοβιετικού οχήματος της παλαιάς Αθήνας και του Πειραιά. Πλήρως ανακαινισμένο. Ατυχώς χωρίς καμιά ένδειξη. Ο κόσμος το βλέπει μη γνωρίζοντας ότι αυτά ήταν Σοβιετικά και αποκτηθέντα ανταλλασσόμενα με λεμόνια πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή. Ήταν κάτι παράταιρο. Έτσι στον χώρο για να υπάρχει. Ακόμα και η μάρκα το λογότυπο του οχήματος δεν εξηγούνταν. Τίποτα. Ένα κίτρινο ανώνυμο πράγμα ριγμένο στον χώρο. 

Κάτι που μου άρεσε ήταν τα πολλά σημεία καφέ. Πιστεύω ακράδαντα ότι η λογική του Έλληνα είναι τα καφέ και τα καφενεία. Εκεί αναλύουμε το τι βλέπουμε. Πήγα και στο πάρκο. Εντάξει είναι ακόμα νωρίς. Τα φυτά μικρά και φρέσκα. Θέλουν τον χρόνο τους. Κάτι που μου άρεσε ήταν το χώμα. Νομίζω ότι υπάρχει χρόνος για να βελτιωθεί.  Μπορεί στο μέλλον να γίνει ένας μικρός βοτανικός κήπος που θα μορφώσει τον κόσμο πχ στα βότανα. Χώμα πολύ. Με ωραίο ΘΑΥΜΑΣΙΟ χαλικάκι. Ειλικρινά που τα βρήκαν; Εντυπωσιακό υλικό. Τα διάφορα παιχνίδια κλπ δεν ξέρω δεν έχω παιδί και άποψη δεν έχω. Το απολάμβαναν όμως οι ποκοπίκοι...

Το φάουλ....

Αυτό που μου άφησε λοιπόν αρχιτεκτονικά ο χώρος είναι κάτι το θετικό. Παράταιρα πράγματα υπήρχαν. Πχ μια στρογγυλή κατασκευή που δεν κατάλαβα τι χρησίμευε... Το τρόλεϊ. Το παγοδρόμιο με τις τέντες επίσης δεν μου άρεσαν. Όμως άρεσαν στα παιδιά και τους γονείς που έκαναν ουρά. Οπότε περισσεύει η γνώμη μου.

Το ποιος ήταν ο Νιάρχος το γνωρίζουμε. Δεν είναι όμως το θέμα μας ο παλαιός εφοπλιστής. Το θέμα είναι τη αρχιτεκτονική. Και η σχέση του με τον άνθρωπο. Πχ στο Μέγαρο Μουσικής υπάρχεις ως ένα σκουληκάκι στον χώρο.

Δεν θέλω να έχω άποψη επί παντός επιστητού. Μεταφέρω τα συναισθήματά μου. Θα σας πω κάτι με πάσα ειλικρίνεια. Θέλω να χαθώ στην βιβλιοθήκη και να αρχίζω μελετώ... 

Τέλος είναι το θέμα... Πως πας... Δεν ξέρω αν έχει συγκοινωνία... Πάντως αν δεν έχει είναι θέμα το χρήμα στο parking.... Μεγάλο θέμα...

Το μέντιουμ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ σε νέες περιπέτειες... Ανακαλύπτει τον ή την δολοφόνο του δημοσιογράφου ΠΟΛΚ.... Στην εποχή του εμφυλίου

Σε βαθιά "ύπνωση" τι να πεις...

Τα πράγματα είναι τραγικά. Από μια άποψη είναι κωμικά και χαρούμενα. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο ήρως της "πατάξεως" των κομμουνιστών στο Μακρυγιάννη, ο Σαμουήλ, αναλαμβάνει να μάθει τον δολοφόνο του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ, από την πατριώτισσα μου, μέντιουμ Κασσάνδρα. Τώρα αυτό είναι κωμικό από μόνο του. Πως δεν πήγε σε μάγισσα, σε χαρτορίχτρα... Πως δεν πήγε σε καφετζού, ο αρχηγός... 

Όμως δεν ήταν αστείο... Άνθρωποι φυλακίστηκαν τζάμπα και βερεσέ. Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε. Και οι κουτοπόνηροι "αρχηγοί" κορόιδευαν τον εαυτό τους και τα "Αμερικανάκια", με μέντιουμ.... Θα μου πεις το έχαψαν οι Αμερικάνοι; Δεν φρονώ. Απλά ήθελαν την χώρα να μην γίνει "κομμουνιστική" οπότε, κατάπιαν, μέντιουμ και άλλα γραφικά. Εδώ μια σύνοψη της υπόθεσης ΠΟΛΚ

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/thessaloniki/istories/i-dolofonia-toy-tzortz-polk-kai-i-megali-provokatsia/

Πάντως είναι πολύ ωραίο. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο σταθμάρχης των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών και ο Τανάγρας (ο εμπνεύσας τα πάντα περί των μέντιουμ στην χώρα) κάθονται στο σαλονάκι, και περιμένουν να κοιμηθεί το κορίτσι και το ρωτάνε... 

Προτομή του Γ. Σαμουήλ 

 "βλέπεις τον ΠΟΛΚ;"

 "ναι τον βλέπω είναι σ' ένα λιβάδι με αγελάδες"

 "πες του αν ξέρει ποιος τον δολοφόνησε"

 "ωχ ανάθεμα μπήκε ένας ταύρος και μου χαλάει την   επαφή... ξουτ ξουτ..."

Οι δύο μέντιουμ.
Αριστερά η Ζακυνθινού και δεξιά η Σ. Κασσάνδρα σε μικρή ηλικία.
Πέρασε "σχολείο" 

Τώρα αυτό είναι ένα υποθετικό σενάριο δικής μου έμπνευσης. Αλλά πείτε μου, σοβαρά τώρα. Είναι δείγμα σοβαρής χώρας αυτά τα πράγματα; Πόσο Αμερικανάκια; Οι Έλληνες που κυβερνούσαν, οι πλούσιοι που τους τάιζαν, πως τους άφηναν και έκαναν τέτοιες αρλούμπες;

Αλλά ας επιστρέψουμε στην εύθυμη πλευρά. Τι θέτε σοβαρότητα; Οκ... Το μέντιουμ Κασσάνδρα, που είναι από την Κύμη ή από κάπου εκεί στα πέριξ (όπως λένε) είχε  διελευκάνει και μια ληστεία στην περιοχή της Κύμης, στο χωριό Οξύλιθος. Πλήρης περιγραφή εδώ...

 http://akrat.blogspot.com/2019/08/kymh.html...   

Από το περιοδικό αυτό βρήκα τις καθαρές
 φωτό

 Είναι προφανές ότι η Σοφία Κασσάνδρα είναι η   καλύτερη  μαθήτρια του Τανάγρα. Τι δεν ξέρετε ποιος   ήταν; Ντροπή https://www.mixanitouxronou.gr/aggelos-tanagras-o-quot-pateras-quot-ton-psychikon-ereynon-poy-exigise-ta-fantasmata-i-theoria-toy-gia-to-fainomeno-mandela-effect/

 Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε και ακόμα και σήμερα δεν   ξέρουμε ποιος τον έφαγε. Θα συναντούσε τον ΜΑΡΚΟ   ΒΑΦΕΙΑΔΗ. Αλλά χέρι ύπουλο, δεν τον άφησε να πάρει   την συνέντευξη. Έστησαν και έσυραν σε δίκες   κομμουνιστές. Τα φόρτωσαν όλα σ' αυτούς, έστω και αν   δεν ήταν στην χώρα ένας εξ' αυτών. Τες πάντων...   Κουμουνιστάς θα πιστεύουμε; Ας δούμε πως η Σοφία   Κασσάνδρα, επιβεβαιώνει το στήσιμο των   χωροφυλακίστικων θεωριών."

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ ΠΟΛΚ

Κατά τας ανακρίσεις επίσης δια την δολοφονία του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ η Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών συνέβαλε αποτελεσματικώς. Το περιστατικό μας το αφηγείται η Κασσάνδρα.  Ένα από τα καλύτερα μέντιουμ της εταιρείας η οποία έλαβε μέρος υπνωτισθείσα η ίδια.

Την εποχή εκείνην, μας λέει η Κασσάνδρα επεσκέφθη  την εταιρίαν ο τότε αρχηγός Χωροφυλακής κ. Σαμουήλ και παρακάλεσε τον κ.  Τανάγραν υπό αυστηροτάτη εχεμύθειαν λόγω του εθνικού χαρακτήρος που προσελάμβανε η  υποθέσις  Πολκ, να χρησιμοποιηθούν μέντιουμ εις την διερεύνησιν της αλήθειας.

Ο κ. Σαμουήλ μάλιστα έφερε μαζί του και το πέτσινο σακκάκι που εφόρει κατά την στιγμήν της δολοφονίας του ο Αμερικάνος ανταποκριτής .

Ο  κ. Τανάγρας πολύ ευχαρίστως εδέχθη και εχρησιμοποίησε εμένα ως μέντιουμ. Θυμάμαι τότε ότι έκανε εξαιρετικήν εντύπωση τόσο εις τον κ. Σαμουήλ όσον και στον κ. Τανάγραν το γεγονός του φαινομένου που εξηγούσα επίμονως ή εις τον υπνωτιστήν μου. Έβλεπα μία γριά  η οποία εμφανίζετο ενεργώς γύρω από το περιβάλλον του εκτελεσθέντος  Αμερικανού. Την ίδια  απάντηση αν θυμάμαι καλά έδωσαν και άλλα μέντιουμ όπως η Κωνσταντία και η Ζακυνθινού.

Βέβαια κατ’ αρχήν δεν εδόξη σημασία, διότι εις μίαν συνταρακτικήν υπόθεσιν  δολοφονίας καλώς προμελετηθείσης και εκτελεσθείσης  τότε, δεν μπορούσε να έχει θέση μία γριά. Φανταστήτετε όμως την έκπληξή όλων όταν σε λίγες ημέρες επληροφορήθημεν  ότι η γριά μητέρα του συλληφθέντος δημοσιογράφου Στακτοπούλου είχε ενεργόν ανάμιξη εις το έγκλημα και ετέλει εν γνώσει των εγκληματικών ενεργειών του υιού της"

Χέρι χέρι, με την χωροφυλακή, οι παραφυσικές δυνάμεις... Αμ πως... Με τούτα και με δαύτα έπειθαν τον κουρασμένο κόσμο και πουλούσαν ;;; μούρη και στα Αμερικανάκια...

Αφορμή για αυτά δόθηκαν, επειδή βρήκα φωτογραφίες πριν την κατοχή, για την Σοφία Κασσάνδρα και την Ζακυνθινού. Η υπόθεση όμως καταντά σφόδρα εκνευριστική διότι ο Στακτόπουλος έμεινε φυλακή ως το 1960 και ο άνθρωπος φώναζε ως το τέλος ότι ήταν ΑΘΩΟΣ. Όμως τα μέντιουμ είχαν ΟΜΟΦΩΝΩΣ μιλήσει.... Βρε δεν πάνε να κουρεύονται μέντιου, αρχηγοί και λοιπές δυνάμεις του ΣΚΟΤΟΥΣ και της καταστροφής...

Από εφημερίδα της εποχής

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ υπερασίζεται την τιμή του από τις ύβρεις του ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ... ΈΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ 1960

 Είμαι υπερήφανος γιατί φιλοξενώ, επί τέλους, τον Μιχάλη Ποντίκη εκδότη του περιοδικού ΝΕΟΣ ΆΣΤΕΡΟΣ που εκδίδεται στην μικρή πόλη ΚΥΜΗ. Λέω φιλοξενώ γιατί με έχει δεχθεί, ουκ ολίγες φορές στο περιοδικό του. Του είμαι ευγνώμων.

Λίγες ιστορικές διευκρινήσεις. Ο Παντελεήμων Φωστίνης ήταν δεσπότης της Κύμης προπολεμικά και ο Αυγουστίνος Καντιώτης επίσης στην Κύμη διετέλεσε ιεροκήρυκας. Επίσης ο Μιχάλης Ποντίκης και η αείμνηστη Κούλα Φαφούτη έβγαλαν ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, ιδιαίτερα μεγάλο αφιερωμένο στον Φωστίνη. Η πόλη της Κύμης ήταν παλαιά χωρισμένη σ' αυτούς που λάτρευαν και πιθανόν λατρεύουν τον Φωστίνη και σ' αυτούς που δεν τον είχαν σ' ιδιαίτερη συμπάθεια. 

Εύχομαι αυτό το κείμενο να βοηθήσει στην πλήρη κατανόηση των δύο αυτών ανδρών, που απασχόλησαν την Κύμη και την απασχολούν. (Κυρίως ο Φωστίνης)

Το ενδιαφέρον, όμως ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της Κύμης. Αγκαλιάζει την Χίο αλλά και όλη την Ελλάδα. Οι δύο Δεσπότες έχουν, απασχολήσει όλη την χώρα και την απασχολούν.

«Έργον υαίνης»

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ 

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ

ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΟ ΕΤΟΣ 1960

Όταν κυκλοφόρησε το Βιβλίο Ο Μητροπολίτης Φωστίνης και η Κύμη / Κατοχή 1941-1943, η μακαρίτισσα η Κούλα η Φαφούτη και ο υποφαινόμενος δεχτήκαμε έντονες επικρίσεις, κυρίως από αναγνώστες με γενικότερα συντηρητική πολιτική άποψη, ότι στο βιβλίο προσπαθούσαμε «με κάθε τρόπο»  να μειώσουμε την προσωπικότητα ενός ανθρώπου για τον οποίο οι ίδιοι πίστευαν ότι ήταν αμέμπτου ηθικής. Η ουσία όμως του πράγματος είναι στο πόσο θεωρεί κανείς αξιόπιστες τις πηγές που χρησιμοποιούνται από τους συγγραφείς ενός ιστορικού βιβλίου. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζω όχι μια αφηρημένη άποψη για το ήθος του Μητροπολίτη Καρυστίας το διάστημα 1922-1943, αλλά τα δεδομένα ενός γεγονότος που έλαβε χώρα το έτος 1960, μέσα από τα οποία μπορεί να εκτιμηθεί και το ήθος του ανδρός: τη σύγ-κρουση του Μητροπολίτη τότε Χίου Φωστίνη με τον ιεροκήρυκα και στη συνέχεια Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, σημαντική προσωπικότητα στα εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας μέχρι και σχετικά πρόσφατα. Ένα πρόσωπο «υπεράνω πάσης υποψίας» σε ότι αφορά θέματα χριστιανικής ηθικής. Το γεγονός βέβαια αυτό δεν έχει άμεση σχέση με την Κύμη, αφορά όμως δύο εκκλησιαστικές προσωπικότητες που η Κύμη τις είχε γνωρίσει ήδη (το 1960) από κοντά: τον πρώτο ως Μητροπολίτη της επαρχίας μέχρι το 1943,όπως προείπαμε, τον δε δεύτερο ως ιεροκήρυκα κατά τη δεκαετία του 1950. Αλλά πέρα από την όποια τυπική σχέση του συγκεκρι-μένου γεγονότος με την Κύμη, υπάρχει και η ουσία του. Που έχει, θεωρούμε, και μια βαθιά «Κυμαϊκή» διάσταση, όπως θα διαπιστώσουν στη συνέχεια, ελπίζουμε, και οι αναγνώστες. 

Έντυπο του
Αυγουστίνου Καντιώτη

 Η αφετηρία της σύγκρουσης των δύο εκκλησιαστικών ανδρών εντοπίζεται   σε ένα περιστατικό που συνέβη τον Απρίλιο του 1960: κατά τη διάρκεια   της  χειροτονίας επισκόπων στον Μητροπολιτικό ναό της Αθήνας,   ακούστηκαν  από το εκκλησίασμα για συγκεκριμένο υποψήφιο, πολλές   φωνές αποδοκιμασίας που κραύγαζαν δυνατά τη λέξη «ανάξιος».   Δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση και (πιθανόν,και σύμφωνα με τα   γραφόμενα από τον Καντιώτη) κλήθηκε να επέμβει εντός του ναού η αστυνομία, η οποία και ξεκίνησε έρευνα για να βρεθούν οι «ούτω   πράξαντες». Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας τότε με κύρος και με   αρκετούς πιστούς ακροατές στην Αθήνα, αλλά και πολλούς αναγνώστες ως   συντάκτης της μονόφυλλης εφημερίδας «Χριστιανική Σπίθα» (που έβγαινε   στην Κοζάνη), σε όλη την Ελλάδα, υπερασπίσθηκε το δικαίωμα των   πιστών  να ενίστανται στην εκλογή κάποιου Μητροπολίτη, εάν έκριναν ότι   υπήρχαν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους ο συγκεκριμένος δεν έπρεπε να ενθρονιστεί. Επικαλέσθηκε μάλιστα στο σχετικό άρθρο του στη «Σπίθα» (φ. 227, Μάιος 1960), κάποιους αρχαίους εκκλησιαστικούς κανόνες με βάση τους οποίους, σε παρόμοια περίσταση, η Ιερά Σύνοδος όφειλε να διακόψει και να αναβάλει την χειροτονία για ένα τρίμηνο, να εξετάσει το βάσιμο των λόγων της λαϊκής αποδοκιμασίας, και στη συνέχεια να πράξει ανάλογα.

Ο Παντελεήμων Φωστίνης, μέλος τότε της Ιεράς Συνόδου, πιθανόν (όπως υπαινίσσεται ο Καντιώτης) επειδή ανάμεσα στους ενθρονισθέντες, βρισκόταν κάποιος ευνοούμενός του (από τα «παιδιά του όπως αποκαλούσε όσους φοίτησαν στις σχολές των ιδρυμάτων του), οργίσθηκε σφόδρα από την στάση του ιεροκήρυκα, τον οποίο θεώρησε και υποκινητή των επεισοδίων στη Μητρόπολη.Δημοσίευσε λοιπόν στον «Εθνικό Κήρυκα» της 5ης Μαΐου 1960, άρθρο στο οποίο επιτίθετο προσωπικά (δια της «φωτογραφικής μεθόδου») στον Καντιώτη με ακραία χυδαίο τρόπο: τον παρουσίαζε ως γιό συφιλιδικού(!!!), που καθώς διατελεί υπό το κράτος τέτοιας κληρονομικότητας «ο άμοιρος» (λέξη του Φωστίνη), δεν φταίει για όσα λέει και όσα κάνει!

Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, όπως ήταν φυσικό αντέδρασε με αγανάκτηση. Στο φύλλο αρ. 228-229 της «Σπίθας», και σε άρθρο με τίτλο «Ο τυμβωρύχος»,  γράφει: «Έργον υαίνης κατά τον τελευταίον καιρόν διέπραξεν επίσκοπος. Επίσκοπος; Αυτός, όστις κατά την διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρέπει να είναι η ζώσα εικών του Εσταυρωμένου Λυτρωτού, αυτός αντί της εικόνος ταύτης κατήντησε να παρουσιάζει την εικόνα του βδελυρού και ακαθάρτου ζώου, την εικόνα της υαίνης, και να προκαλεί την βδελυγμίαν και την αποστροφήν παντός, όστις στοιχειώδη τινά σεβασμόν έχει προς τους νεκρούς. Απίστευτον αλλ’ αληθές! Και ο επίσκοπος αυτός είνε ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης.[υπογράμμιση Μ. Π.] Αυτός διέπραξεν το χειρότερον είδος της τυμβωρυχίας. Αυτός διέπραξεν την πρωτοφανή ασχήμιαν. Αυτός ήνοιξε τον τάφον του αειμνήστου πατρός μου Νικολάου και έρριψε βόρβορον κατ’ αυτού».

Εκτός από τη σημασία και το τρομερό βάρος των λέξεων που χρησιμοποίησε στον λίβελό του ο Φωστίνης, το μένος του Καντιώτη εξήγειρε και ο ύπουλος στη σύλληψή του και πολύ βρώμικος τρόπος με τον οποίο ο Χίου, προσπαθούσε να τον εκμηδενίσει ως προσωπικότητα. Για να αποσείσει μάλιστα αυτήν τη ανήθικη σπίλωση του νεκρού πατέρα του αλλά και του ίδιου δίχως να αφήσει την παραμικρή σκιά αμφιβολίας σε κανέναν, ο Αυγουστίνος κατέφυγε στον γιατρό της (εκ Πάρου) οικογενείας Καντιώτη, ο οποίος και πράγματι βεβαίωσε έγγραφα ότι ο Νικόλαος Καντιώτης πέθανε από άλλη αιτία και ότι δεν είχε αρρωστήσει ποτέ από σύφιλη.

Ο Φωστίνης ευρισκόμενος πια σε δύσκολη θέση προσπάθησε αρχικά να υποστηρίξει (μέσω του τύπου πάντα) ότι δήθεν στο άρθρο του δεν εννοούσε τον Αυγουστίνο αλλά (αορίστως) «κάποιον άλλον», πράγμα που δεν έπεισε βέβαια κανέναν.Για να επανέλθει όμως δριμύτερος στη συνέχεια, με νεότερο δημοσίευμα, αποκαλώντας τους ακολουθούντες τον ιεροκήρυκα «δαιμονισμένους», «υιούς του διαβόλου» και τα σχετικά.Ενώ για τον Καντιώτη έγραψε, συγκεκριμένα πλέον, ότι υπήρξε στο παρελθόν υβριστής του Βασιλέως, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και του Στρατού! Ο Καντιώτης αντέτεινε ότι για αυτές τις ανυπόστατες κατηγορίες έχει ήδη κριθεί αθώος από τη δικαιοσύνη.

Αλλά τι έπραξε σε αυτήν την περίσταση η Ιερά Σύνοδος; «Εάν αφαιρέσωμεν δύο ή τρεις φωνάς Ιεραρχών οι οποίοι διεμαρτυρήθησαν δια την μετατόπισιν του θέματος [εννοεί μάλλον την μετάθεση της προσοχής των Συνοδικών από τη συκοφαντική επίθεση του Φωστίνη, στο «ποιόν» του συκοφαντούμενου· σ. Μ.Π.], έχομεν το πικρόν παράπονον ότι η Ι. Σύνοδος δεν συνεκινήθη προ του άνευ προηγουμένου ηθικού εκτραχηλισμού του Μητροπολίτου Χίου» γράφει με απογοήτευση ο Αυγουστίνος. Και συνεχίζει: «Δυστυχώς δεν έθεσεν υπό κατηγορίαν τον παρεκτραπέντα Ιεράρχην, αλλ’ ούτε και επέτρεψεν εις τον ιεροκήρυκα να καταφύγη εις τα Δικαστήρια της Πατρίδος [ίσχυε κανόνας που απαγόρευε στους κληρικούς την προσφυγή, σε τέτοιες περιπτώσεις, στην πολιτική δικαιοσύνη, σ. Μ. Π.] και να ζητήση την αποκατάστασιν της διασαλευθείσης ηθικής τάξεως». Τον Παντελεήμονα Φωστίνη, μέλος της Ιεράς Συνόδου, πρώην Αρχιερέα Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό και «πρωτοκλασάτο» ιδεολόγο της μετεμφυλιακής Δεξιάς, ήταν βέ-βαια αδύνατο «να τον κουνήσει» ο οποιοσδήποτε ασήμαντος ιεροκήρυκας.

Παντελεήμων Φωστίνης

Το μόνο «κέρδος» του Καντιώτη από αυτήν την υπόθεση ήταν ότι διαφάνηκε προς στιγμήν να ανακινείται ένα γενικότερο ενδιαφέρον για κριτική αποτίμηση των πεπραγμένων του Φωστίνη, ως Ιεράρχου. Ακόμα και εφημερίδα της Χίου, της μητροπολιτικής του περιφέρειας, τον επέκρινε ανοιχτά με αφορμή την άθλια επίθεσή του στον ιεροκήρυκα.

Γράφει ο Καντιώτης: «Εν πάση περιπτώσει, η αισχρά τυμβωρυχία, το σφοδρόν κατηγορητήριον της Χιακής εφημερίδας, όπερ ρίπτει σαφείς πλέον υπαινιγμούς κατά της ηθικής υποστάσεως του Ιεράρχου Χίου, ως και η δια δικαστικού κλητήρος τη 27 Μαΐου ε. ε. τη Αγία και Ιερά Συνόδω υπό τεσσάρων πιστών και αδιαβλήτων τέκνων της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας υποβληθείσα εκ πέντε δακτυλογραφημένων σελίδων μήνυσις, η κυρίως αφορώσα εις τα έργα και τας ημέρας του περιφήμου Τάγματος, θέτουν ενώπιον του Πανελληνίου θέμα Μητροπολίτου Χίου. Πάσα απόπειρα συγκαλύψεως του θέματος τούτου θ’ αποτελέση νέον σκάνδαλον, χειρότερον των προηγουμένων, διότι θα παρουσιάση την Ιεραρχίαν εκ κακώς εννοουμένης αλληλεγγύης αμνηστεύουσαν τον δεινώς παρεκτρεπόμενον Ιεράρχην. […] (Η νέα Ιερά Σύνοδος) θ’ ανασύρη εκ του αρχείου της υποβληθείσαν μήνυσιν, θα μελετήση αυτήν επισταμένως, θα καλέση τους μυνητάς δια να δώσουν και συμπληρωματικάς ακόμη εξηγήσεις εάν χρειασθή, και πειθομένη περί του βασίμου των καταγγελομένων, θ’ αναθέση εις γηραιόν Συνοδικόν, πεπειραμένον και αμερόληπτον, ίνα μεταβή εις Χίον και προβή εις ευρείας ανακρίσεις περί της όλης ζωής και πολιτείας του αγίου Χίου, ιδίως δε ως ιδρυτού και υπευθύνου του Τάγματος. Είμεθα δε βέβαιοι ότι παρ’ όλον τον φόβον τον οποίον κατορθώνει να ενσπείρη ο άγιος Χίου, συκοφαντών πάντα αντιτιθέμενον αυτῷ ως συνεργαζόμενον μετά κομμουνιστικών και αναρχικών στοιχείων, είμεθα βέβαιοι λέγομεν, ότι υπάρχουν ηρωικαί ψυχαί λαϊκών και κληρικών, οι οποίοι άνευ φόβου και πάθους θα προσέλθουν και θα μαρτυρήσουν την αλήθειαν. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και αυτήκοοι και αυτόπται [υπογραμμίσεις Α. Κ.] των εν τω Τάγματι και τοις Οικοτροφείοις αυτού, λεγομένων και πραττομένων».

 

Όπως γίνεται φανερό από τη διατύπωση της τελευταίας φράσης, ο τότε ιεροκήρυκας δεν εννοεί σε αυτό το σημείο οικονομικές ατασθαλίες και σκάνδαλα. Εννοεί κάτι άλλο. Τί άραγε θα μπορούσε να είναι αυτό το «κάτι άλλο», το οποίο έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και άκουγαν με τα ίδια τους τα αυτιά να γίνεται μέσα στα οικοτροφεία του Τάγματος οι μάρτυρες που αναφέρει ο Καντιώτης, και σώπαιναν από φόβο;Το τι ακριβώς εννοεί,δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ο νοήμων υποψιασμένος αναγνώστης. Είναι μάλλον η «σκοτεινή πλευρά» της πληθωρικής φωστίνειας δράσης και ειδικά εκείνης που αφορά τη λειτουργία των οικοτροφείων. Σκοτεινή πλευρά για την οποία υπήρχαν σχετικές φήμες και για το διάστημα που το Τάγμα δραστηριοποιήθηκε στην Κύμη. Στο βιβλίο που κάναμε με την Κούλα Φαφούτη, αυτήν την πλευρά αποφύγαμε να την θίξουμε. Κυρίως γιατί οι μαρτυρίες που υπήρχαν, υπήρχε κίνδυνος να θεωρηθούν ακόμα και αναξιόπιστες, καθώς οι «εμπλεκόμενοι» και οι απόγονοί τους φοβούμενοι να μην στιγματιστούν από μια ανώριμη και εύκολα παρασυρόμενη κοινή γνώμη, δεν επιθυμούσαν να μιλήσουν επώνυμα. 

Τελικά, για να επανέλθουμε, ούτε η νέα Ιερά Σύνοδος προχώρησε το θέ-μα, ούτε και το Συμβούλιο της Επι-κρατείας στο οποίο είχε προσφύγει ο Αυγουστίνος για νατου δοθεί το δι-καίωμα να υπερασπιστεί δικαστικά τον εαυτό του, του επέτρεψε να το κάνει. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μάχη που έδωσεσυνολικά, θα φαινό-ταν σ’ εμάς τους σημερινούςμια διεκ-δίκηση χωρίς ιδιαίτερη σημασία. που αφορούσε κάποιον φανατικό, ανάξια  μάλλον να ανασυρθεί από τη λήθη, αν ο Αυγουστίνος Καντιώτης δεν κατά-φερνε στη συνέχεια, ανεβαίνοντας σιγά-σιγά τα σκαλιά της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, να γίνει ο ίδιος Μητροπολίτης.Πολυσυζητημένος, μάλιστα.

Η όλη ιστορία πάντως που αφηγηθήκαμε αποτελεί, θεωρούμε, ένα εύγλωττο δείγμα του πώς γράφεται η Ιστορία με … γομολάστιχα.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΝΤΙΚΗΣ - ΚΥΜΗ

1922 Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΌΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ. Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ 700 ΦΑΝΤΑΡΩΝ...

 Μια ιστορική απορία την είχα, το δίχως άλλο. Μα πως συνετρίβη ένας στρατός σε 15 με 18 ημέρες; Ένας στρατός που είχε μια ολάκερη περιοχή... Μιλώ φυσικά για τον Ελληνικό στρατό. Τες πάντων στα αυτιά μου αντηχούν οι περιγραφές του Καρυστινού Γιάννη Βερούχη, για την μάχη του Καπορέτο. Πως οι Ιταλοί φαντάζονταν έναν ανύπαρκτο στρατό και πως χιλιάδες πανικοβλημένοι Ιταλοί υποχωρούσαν χωρίς κανείς να τους επιτίθεται. Φυσικά η περίπτωση της Μικράς Ασίας ήταν άλλη. Καμιά σχέση με τους Ιταλούς. 

http://drakosxar.weebly.com/uploads/5/0/9/5/5095734/%CE%97_%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE.pdf

(εδώ αν πατήσετε επάνω σας βγάζει όλη την αφήγηση)

Όμως και οι πληροφορίες που γράφονται για την υποχώρηση του στρατού δεν με κάλυπταν, στο περίεργο μυαλό μου. Το αφήγημα - παράπονο των προσφύγων είναι ότι ο στρατός έφευγε με τάξη και πειθαρχία ενώ παράτησαν τους άμαχους στην μήνη των Τούρκων. 

Αυτό το με τάξη και πειθαρχία, μου κάθονταν στο μυαλό. Πως χιλιάδες φαντάροι παρατούσαν συντεταγμένα μια τεράστια έκταση; Μέσα σε 15 ή 20 ημέρες; Τι σόι συντονισμός ήταν αυτός στα 1922; Θα επρόκειτο για μια επιτελική επιτυχία ΘΑΥΜΑ στην ιστορία των πολέμων. Να δουλεύουν οι μεταγωγές ρολόγι. Να είναι οι επιμελητείες σε αγαστή συνεννόηση. Τα στρατιωτικά νοσοκομεία να υποχωρούν απολύτως με τάξη. Κάπου όλο αυτό δεν μου κολλούσε και δεν μου κολλάει.  Εντάξει χάθηκε μια μάχη και τι έγινε όλος ο στρατός έπαθε κοκομπλόκο; Δεν νομίζω ότι θα καταλάβω ποτέ τι έγινε.

Έφεδροι στην Σμύρνη.

Αυτές τις ημέρες έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο απομνημονεύματα ενός πολεμιστή του 1922. Ο παλαιός πολεμιστής που ήταν φουλ πατριώτης γεννήθηκε στο Θεσπρωτικό Πρεβέζης ή όπως το έλεγαν ΛΕΛΟΒΟ... Με ενδιέφερε η γενέτηρά πόλη η ΚΟΥΜΗ, ωστόσο με παρέσυρε η αφήγηση όπως την έφτιαξε στα 1977 αυτός που την πήρε από τον γέροντα τότε. Που μυαλό εμείς να κάνουμε τέτοια σοφά πράγματα... Έμαθα πολλά για τον πόλεμο εκεί. Για τα ασφυξιογόνα που έπεσαν και τα δακρυγόνα που έριξαν. Ωστόσο αυτό που με συγκλόνισε ήταν η περιγραφή της οπισθοχώρησης και του γενικού μπάχαλου που δημιουργήθηκε. Αλλά και αυτό δεν ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Ήταν αυτό το καράβι... 

Να μην σας τα λέγω εγώ... Ας προσέξουμε την αφήγηση.

"Λελοβίτες στασιαστές στο πλοίο επιστροφής

Το πρωί φθάσαμε στη Μυτιλήνη και άκουσα τους στρατιώτες να φωνάζουν: «Πειραιά! Πειραιά!» και ξύπνησα και εγώ. Τότε είδα τον Στρατηγό ΙΩΑΝΝΟΥ να μας λέει: «Κατεβείτε, βρε παιδιά, να γυρίσει το πλοίο πίσω να πάρει και άλλους συναδέλφους». Οι επιβαίνοντες όμως του πλοίου στρατιώτες στασίασαν και δεν πειθάρχησαν∙ και από τη γέφυρα του πλοίου άκουσα τους στασιαστές να του λέγουν: «Ποιος είσαι εσύ Στρατηγέ μου; Ο Στρατηγός ΙΩΑΝΝΟΥ; Η πατρίδα σε καλούσε εκεί», δείχνοντας συνάμα με το χέρι τους τη Μ. Ασία, «και όχι εδώ! Πήγαινε, μη διατάξουμε πυρ!». Τελικά, ο Στρατηγός αναγκάστηκε να φύγει με την ατμάκατο. Αυτά τα έλεγαν οι Μ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, Θ. ΔΡΑΚΟΣ, ΔΗΜ. ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ και άλλοι που ήσαν στο πλοίο παρέα, χωρίς βέβαια εγώ να τους γνωρίζω. Έτσι ανάγκασαν το πλοίο, αφού πρώτα έδεσαν τον καπετάνιο, να πάρει δρόμο για Πειραιά.

Ταξιδεύοντας προς Πειραιά, εγώ δίψασα και θέλησα να πάρω λίγο νερό από τη βρύση του πλοίου, αλλά με έδιωξαν, απειλώντας μάλιστα να με κτυπήσει με το όπλο ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΔΑΝΗΣ. Θέλησα να κάνω χρήση του βαθμού μου, αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε περισσότερο και έτσι αποσύρθηκα και έμεινα διψασμένος.

Όταν φθάσαμε στα μισά του Αιγαίου, ο καπετάνιος είπε: «Να μη πάμε στον Πειραιά, αλλά στην Κύμη Ευβοίας». Οι στρατιώτες τον ρώτησαν: «Είναι ξηρά εκεί;» και ο καπετάνιος απάντησε: «Ναι, είναι. Θα πάρετε τον δρόμο και θα βγείτε στην Χαλκίδα».

Ξέχασα όμως να σας πω ότι, τον καπετάνιο τον φύλαγε ο ΝΤΕΜΟΣ (Δημοσθένης Λογοθέτης), σκοπός με το πιστόλι στο χέρι και ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει αν δεν υπήκουε σε ό,τι του έλεγαν....

....Φθάσαμε στην Κύμη. Κατεβήκαμε, μας έδωσαν ψωμί και μας παρακάλεσαν να συγκεντρωθούμε για να έρθουν τα αυτοκίνητα να μας πάρουν. Αλλά κανείς δεν κάθισε. Μια Φάλαγγα από 600 έως 700 άνδρες, στην οποία ήμουν και εγώ, ακολουθούσε τον δρόμο προς το Αλιβέρι-Ωρωπό.

Πηγαίνοντας εκεί βρήκαμε μαούνες βάρκες, που θα μας πέρναγαν στην άλλη άκρη της θάλασσας, στον Ωρωπό της Στερεάς Ελλάδας. Συμφωνήσαμε να δώσουμε σαν εισιτήριο από 5 δρχ. ο ένας. Ικανοποιημένοι και οι βαρκάρηδες που θα έπαιρναν τόσα πολλά λεφτά. Μπήκαμε στις μαούνες και μας κατέβασαν στον Ωρωπό. Εκεί ο ΜΙΧ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, σαν Αρχηγός στασιαστής, είπε στους βαρκάρηδες να πάνε εκεί να τους δώσει απόδειξη, προκειμένου να εισπράξουν από το Φρουραρχείο τα χρήματα για τα εισιτήριά μας. Κάθισε σε ένα καναπέ, έβγαλε ένα χαρτί από πακέτο τσιγάρων, τους έγραψε την απόδειξη και τους είπε: «Πάρτε το και πάτε στο Φρουραρχείο να πληρωθείτε». Αυτοί όμως δίσταζαν να το πάρουν και τότε ο ΚΑΛΔΑΝΗΣ τους λέει: «Αν θέλετε πάρτε το, αλλιώς θα το ξεσχίσω». Αμέσως αυτοί το πήραν, πήγαν στο Φρουραρχείο και πληρώθηκαν.

Φεύγοντας από εκεί πιάσαμε τη σιδηροδρομική γραμμή ΘΕΣ/ΚΗΣ-ΑΘΗΝΩΝ. Ήρθε το τραίνο, μπήκαμε μέσα και κατεβήκαμε στον Πειραιά...."

Έτσι λοιπόν 700 άνθρωποι, αποβιβάστηκαν στην Κούμη. Τους δώσανε το ψωμάκι τους και έφυγαν. Δεν θα ήθελα να προσέθετα πολλά. Νομίζω ότι πρέπει να διαβάσετε όλη την αφήγηση. Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

H ΔΑΣΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ... Και στην μέση της ιστορίας τσουπ η Τουρκία....

 

 Αν ρωτήσεις 200 ανθρώπους στην χώρα αυτή, για τα δάση θα σου πουν... Τα δάση;; Όλο και μειώνονται τα δάση... Πάνε τα παλαιά δάση... Μας πήρε και μας σήκωσε όλα τα δάση καταστρέφονται... Για καθίστε όμως. Στάσου Τούρκο να γιομήσω... Είναι αυτό μια αλήθεια; Ή είναι ένας αστικός μύθος που αγκαλιάζει νέους γέρους, παιδιά, δημοσιογράφους, δεξούς και αριστερούς... Ένας στους 200 θα το καλοσκεφτεί... Εγώ είμαι στους ένας προς 200... Ψες τσακωθήκαμε με ένα φίλο. Και ειλικρινά νευρίασα. Νευρίασα γιατί δεν περίμενα ότι πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε από το μηδέν. Πρώτα από όλα λοιπόν. Οι Έλληνες στην Ρούμελη που μέναν παιζάκια; Στα βουνά Κύριε. Σωστά Κωστάκη. Οι Οθωμανοί που έμεναν Σταυράκη; Στις πεδιάδες Κύριε. Μπράβο Σταυράκη. "Από την αρχή της Τουρκοκρατίας, μεγάλος αριθμός του ελληνικού πληθυσμού μετακινήθηκε προς τα ορεινά, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει τη σκληρή καταπίεση του κατακτητή. Άλλωστε, οι Τούρκοι εύκολα μπορούσαν να διαρπάζουν τα αγαθά των κατοίκων των πεδινών περιοχών και να εξανδραποδίζουν τα παιδιά τους, για τα χαρέμια, τους οντάδες τους, αλλά και τους γενίτσαρους. Έτσι εξηγείται που όλα τα ορεινά της Ελλάδας ήταν γεμάτα με χωριά που σε μερικές περιπτώσεις άκμασαν και έγιναν ξακουστά. Όπως ήταν φυσικό, η πίεση στο δάσος ήταν τεράστια, λόγω των βιοτικών αναγκών που έπρεπε να ικανοποιηθούν. Πολλά δάση εκχερσώθηκαν, για να δημιουργηθούν καλλιέργειες ή βοσκότοποι. Άλλωστε, επί Τουρκοκρατίας δεν υπήρχε δασική πολιτική. Η ξύλευση και εν γένει οι καρπώσεις από τα δάση ήταν ελεύθερες. Μόνο όποιες εκμεταλλεύσεις μπορούσαν να αποδώσουν έσοδα, πραγματοποιούνταν και κατέληγαν στον Τούρκο διοικητή της περιοχής." 

Φύγαν οι Οθωμανοί και δειλά δειλά κατεβήκαμε από τα αψηλά βουνά. Και που κατεβήκαμε πεινάσαμε... Ξέρεις τι είναι να είσαι στα βουνά να βοσκάς γίδες να σπέρνεις σε επικλινές έδαφος και αξάφνου να σου λεν σκάψε σε ευθεία;; Ρώτα έναν αγρότη έναν σκαφτιά. Πόσο σκάβεις στον 8ωρο σε επικληνές έδαφος και πόσο στην πεδιάδα... Και θα ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ τι σημαίνουν οι πεζούλες που βλέπεις στα νησά και αλλού... Άντε σκάψε στην πεδιάδα... Θα σου φύγει ο τάκος και παραγωγικότητα ΧΑΛΙΑ.. Γίναν πολλά στο διάβα της ιστορίας. Προσαρμοστήκαμε, κάτι καταφέραμε με τις καλλιέργειες τις πεδινές... ΑΛΛΑ ΒΟΥΝΙΣΙΑ πράγματα προτιμούσαμε... Γιατί πέρα από την καλλιέργεια είχαμε και τα ζα. Μια θάλασσα από γίδες και λιγότερα προύβατα. Ποταμός. Να θέλουν πρωί αξημέρωτα να τα βγάλεις βόλτα για μάσα (έχεις ακούσει πως βελάζει άμα θέλει να βγει για μάσα το πρωί;; νευριάζεις κάργα). Και έρχεται ο Μεταξάς και κάνει κάτι που δείχνει ότι, θέλαν να ΚΑΤΕΒΕΙ ο λαός από τα βουνά. "Με τον Ν. 857/37 “περί αιγοβοσκής”, επί εποχής Ιωάννη Μεταξά απαγορεύτηκε η αιγοβοσκή αρχικά στα δάση ελάτης και στη συνέχεια σε όλα τα δάση, ακόμα και στα πουρνοτόπια. Σφαγιάστηκαν τότε 5 εκατομμύρια γίδια και αυτό αποτέλεσε μεγάλο οικονομικό πλήγμα για τον ορεινό πληθυσμό. Μετά τη λήξη της ανωμάλου καταστάσεως, εισήχθη αριθμός 5 εκατομμυρίων αιγών από την Τουρκία και διανεμήθηκαν στους κατοίκους της υπαίθρου." (από το ίδιο με το προηγούμενο). Μάλιστα Κύριε από την Τουρκία σωθήκαμε.... Ω ρε Παναγιά μου... Άντε αυτό να το πεις στον κόσμο... Μας έσωσε η Τουρκιά... Όπως και με το Κουρτουλούς... https://dasarxeio.com/2018/03/29/54669/

Και έρχεται ο εμφύλιος... Και εξαφανιαζόλ ο κόσμος από τα ορεινά μέρη... Που να βρει φαγάκι ο αντάρτης;; Από την πείνα εξολοθρεύτηκε... Έχουμε διαβάσει πράγματα στην Εύβοια να σου σκώνεται η τρίχα κάγκελο. Να ζει μερόνυχτα στο σπιτάκι του σκύλου άνθρωπος μαζί με τον αλυσοδεμένο σκύλο. Και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να το καταλαβαίνει και να βάζει φαγάκι διπλό... Και μπαίνουν οι ΕΤΑΞίτες στην Εύβοια και βγάζουν φιρμάνι... Όξω από τα χωριά τα βουνίσια... Πείνα οι αντάρτες... Έτσι ο κοσμάκης πήρε ότι είχε και δεν είχε και κατέβηκε κάτω... Και άρχισαν να ρημάζουν οι καλλιέργειες... Μετά τους άφησαν σιγά σιγά να ανέβουν ξανά... Αλλά ο κόσμος τα βρόντηξε. Σου λέγει άσε βρε παιδί μου που θα ζήσω ξανά στα βουνά... Μετά ήλθε η προσφυγιά... Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος έφυγε στην Ανατολική Ευρώπη κυνηγημένος. Δάσωσαν τα πάντα. Ήλθε και η κρίση του 1953 έφυγαν μετανάστες στην Ευρώπη... ΆΔΕΙΑΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ... 

Εκτός του λύκου υπάρχει και το τσακάλι της Αττικής

Τα γίδια μειώθηκαν. Τα πρόβατα μειώθηκαν... Όσοι με παρακολουθούν στο FB ξέρουν την αγωνία μου να ΠΡΟΒΆΛΩ τα μεγάλα κοπάδια που μας έμειναν. Τους θεωρώ ήρωες... Παρακολουθώ με αγωνία τα μισθά των τσοπαναρέων... Δυστυχώς δεν θέλουν οι Έλληνες να οδηγήσουν κοπάδια πάνω στα βουνά το καλοκαίρι.. Κατεβαίνουν Αλβανοί και τα οδηγούν όσα έμειναν... Έχω βάλει και πολλά βίντεο από τα κοπάδια της Αττικής... Εκεί να δείτε... ΠΑΕΙ η ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ... Ξεπούλησε τα χωράφια ούλα... Οι νέοι αστικοποιήθηκαν. Τα βουνά δάσωσαν... Που είναι τα κοπάδια από το Κριεκούκι, απάνω... Που είναι τα κοπάδια από τα Μεσόγεια... Που είναι τα κοπάδια της Εύβοιας...Νέκρα... Παραγωγή φθίνουσα... Παντού δάση... Που παλαιά. Ήσουν παντρεμένη. Το πρωί έπαιρνες τις δυο γίδες σου αντάμα με την φίλη σου και γύρναγες για να φάνε. Αχ... Να τις ποτίσεις... Τώρα όλα αυτά που έτρωγαν οι γίδες έγιναν ΔΑΣΗ... Μου λένε δείξε μου στατιστικά... Δείξε μου κιτάπια... Τίνος του Γκλύξμπουργκ τις αεροφωτογραφίες;;; Αυτές που έδιωξαν τους ανθρώπους από τα βουνά;;; Που ήδη φαίνονται ότι είναι ημιδασωμένα ή δασωμένα; Και οι απόγονοι των ανταρτών που ζουν στην Αυστράλια και αλλού ΠΑΕΙ ΤΑ ΧΑΣΑΝΕ;; Μεγάλα θέματα... Με ξεπερνάνε... Μυαλό θέλει... Να ρωτάμε να μαθαίνουμε... 

" εγκατάλειψη των οικισμών και της νομαδικής κτηνοτροφίας (πάνω από 180.000 αιγοπρόβατα) στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, άφησε τη φύση ανεμπόδιστη στο έργο της , με αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου δασική αναγέννηση. Η ψηλότερη κορυφή της Κ. Ροδόπης στα 1.953μ, βρίσκεται στο Παρθένο Δάσος του Φρακτού." https://www.callisto.gr/rodopi

  Κλείνοντας θα σας πω ότι μεγάλες γνώσεις δεν έχω... Αλλά έχει η σύζυγος συγγενή της Δασικής υπηρεσίας και συζητώ. Μια δύο κουβέντες με ένα δύο γεωργούς. Η απο-παραγωγή... Όταν κάθομαι και σκέπτομαι σκέπτομαι πως τα πράγματα γίνονται ΌΧΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ αλλά με βάση την πραγματικότητα... Και δεν χαμπαριάζω με ότι μου λένε... Ωρέ δεν πα να λέν όλοι... Εκεί Αρβανίτικο στουραίτικο κεφάλι...

Ωραίο θέμα είναι η επιμελητεία των ανταρτών του Δ.Σ.Ε. και τα 30,000 γίδια που έφυγαν στην Αλβανία με την ήττα. Θα αναφερθώ κάποτε... 

https://forestlife.gr/wfd2021restor/

Η ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ ΠΑΝΤΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ....

 Ο Μέγας Αλέξανδρος, έχει μια σειρήνα που τον θυμίζει. Είσαι τώρα καραβάκι στον Ατλαντικό. Σε σταματά η τύπισσα σε ρωτά απαντάς πάπαλα... Συνοπτικές διαδικασίες, εγκεκριμένες από τον Loyd με την βούλα. 

Έτσι και εγώ. Την Σρι Λάνκα πρώην Κεϊλάνη την εγνώρισα νιος. Μα νάμουν 16 ετών; Κάπου εκείθε. Νεαρός Τρότσκας βρήκα την Κεϊλάνη... Και η αλήθεια είναι ότι την ξανασυνάντησα τώρα στα περασμένα 60 !!! 

Ο ηγέτης του Τροτσκιστικού κόμματος μιλάει στις μάζες. Ατυχώς συμβιβάστηκε....

Τότε που λέτε, εμείς οι Πασόκοι είχαμε πάθει την πλάκα μας. Καταλαβαίναμε ότι σοσιαλισμό γιοκ από το ΠΑΣΟΚ... Θα κάναμε μια αλλαγή έτσι ελαφριά... Οπότε στην γειτονιά στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν τα γραφεία- σπίτι του ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Δηλαδή των Τροτσκιστών του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν ήξερα από Τρότσκυ κλπ. Με το ΠΑΣΟΚ είχα νευριάσει που σοσιαλισμό δεν ήθελε να φέρει. Και μην φανταστείτε ότι ήμουν τίποτα κάργα αριστερός. Όχι οπαδός του Κάουτσκυ, σοσιαλδημοκρατία και ξερό ψωμί. Αλλά ούτε μέχρις εκεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ... 

Η Μπαταρανάικε. Η ελπίδα του έθνους κάποτε. Ένας πχ Ανδρέας 

Ε ότι πιο αριστερό υπήρχε τότε ήταν το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που είχαν όμως διωχθεί. Αλλά λίγο να διαφωνούσε με το ΠΑΣΟΚ εκεί θα άραζες...

Στο σπίτι - γραφείο αρχίσαμε τις συζητήσεις. Όλα πήγαιναν καλά. Άρχισα σαν νέος να έχω ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ζωή. Να μελετώ. Πλούτος αφάνταστος γνώσης αστείρευτος. Από μαναβάκι εργατάκι άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο των ιδεών. Εντάξει βρε akrat τα έβγαλες πέρα στην λαχαναγορά. Εδώ με τις ιδέες σε θέλω... 5 ώρες συζητήσεις... πωπω... Μετά πως έγινε έδωσα το πατρικό μου υπογειάκι για γραφείο.... Και εκεί αρχίσαμε να παρλάρουμε για την Κεϊλάνη. 

Τι να σας πω. Σάτρα πάτρα τα θυμάμαι. Όχι πολλά πράγματα. Βέβαια θυμάμαι ότι το κόμμα το έσαξε ο Λεόν Τρότσκι πριν τον πόλεμο. Αυτό ήταν το πρώτο κόμμα σε εκείνη την περιοχή. Όχι το πρώτο επαναστατικό... Το πρώτο κόμμα γενικώς... Μια κοινωνία πίσω, χαμένη στον μεσαίωνα... Με τα πολλά το κόμμα αυτό έγινε κάτι πολύ σπουδαίο μέσα στις γραμμές της 4ης Διεθνούς. Ήταν η ηγεσία του πτωχού κόσμου ενάντια στην απικοιοκρατία ηγεσία στην τεράστια γενική απεργία. 

Και μετά άρχισαν τα κακά... Οι φτωχοί έσπρωξαν το κόμμα στην κορυφή. Και εκεί τέθηκε το ερώτημα... Μόνοι μας υπέρ μια προλεταριακής επανάστασης ή να πάμε με την ευρύτερη ενότητα πάνω σε ένα θολό αριστερό πρόγραμμα ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ διατηρώντας την αριστερή φρασεολογία κλπ... Μπούρδες το ερώτημα είναι απλό... Πιστεύεις στην ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή πιστεύεις στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΤΑ;; 

Ε το κόμμα εκεί πήγε με την σαλάτα.... Μπήκε στην κυβέρνηση της ΜΠΑΤΑΡΑΝΑΙΚΕ...  Αμέσως διαγράηκε και γλυτώσαμε από την προδοσία...  Άκου στην κυβέρνηση... Μπρρρρ... Μετά από αυτό τα  πάντα για την Σρι Λάνκα σταμάτησαν για μένα. Σταμάτησαν; Όχι να σας πω κάτι είτε το πιστεύετε είτε όχι. Επειδή τον κόσμο αυτόν λόγω χρώματος, κουλτούρας κλπ τον ξεχωρίζω ρωτώ και εγώ στον δρόμο των διαδηλώσεων... Είσαι από Σρι Λάνκα;; Θυμάσαι την Μπαταρανάικε; Και τι γλύκα βλέπω στα πρόσωπά τους. Η Μπαταρανάικε είναι στην μνήμη τους κάτι πολύ γλυκό. Για μας τους Τροτσκιστές είναι μια διαβόλισα που κατέστρεψε την επαναστατική πρωτοπορία μέσα από τους συμβιβασμούς...

Είπαμε η σημαία... ΑΚΥΛΙΔΩΤΗ.... Διάβολε...