07 Οκτωβρίου 2015

Ζωή καθάρια αγώνας τιμημένος από τους Αρχειομαρξιστές Πωγωνίου Ηπείρου....

Είχαμε καιρό το ωραίο κείμενο του Κώστα Τσιλιμαντού, όμως, πότε το ένα πότε το άλλο το αφήναμε για πιο ύστερα... http://www.tsilimantos.com/ταξιδιωτικά/οδοιπορικό-της-θράκης-η-στο-περιθώριο-τον-ταξιδιού-ο-φίλος-μου-ο-ηλίας.

Δεν είναι που μας έχει πιάσει μια αναπόληση του παρελθόντος. Ούτε ότι γίναμε αρχειομαρξιστές και θέλουμε να τον αναστήσουμε... Είναι που μου την δίνει στα νεύρα που οι εργαζόμενοι που μεγαλουργούν... αφήνονται από τους μορφωμένους στο περιθώριο... Τόνους για πάσα ένα διανοούμενο... Και τρεις αράδες για τους αρχειομαρξιστάς... Μόκο....

Ε δεν αντέχεται τούτο...


"O άνθρωπος που με συνόδεψε στο ταξίδι και δώδεκα μέρες τις μοιράστηκε μαζί μου, που λίγα έλεγε και πολλά έβλεπε, που δεν έχασε, σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ούτε μια στιγμή το κέφι του, που στις 11 ακριβώς ήθελε τον ερατεινό του και, όταν δεν του ‘βρισκα καφενείο, στριφογύριζε, όπως θηρίο στο κλουβί στο κάθισμα του αυτοκινήτου, που, με το μαγνητόφωνο στη διαπασών, μ’ έσυρε στο χορό, στον αυλόγυρο της Αγίας Κυριακής, στην Αλεξανδρούπολη, ο Ηλίας, φίλος και μεγάλος αδερφός, ελπίζω να μη μου κακιώσει που σας τον παρουσιάζω.

Ο Ηλίας ήρθε στον κόσμο με μια απορία: Να ιδεί και να μάθει. Πριν ακόμη ανέβει τα σκαλιά του Δημοτικού, με τη δίψα του άγνωστου και της περιπέτειας, που έκτοτε τον βασάνιζε, φεύγει μια μέρα κρυφά από το σπίτι και μάχεται ν’ ανέβει στην κορυφή του βουνού, το οποίο υψώνονταν δυτικά του χωριού του, να ιδεί πιο πέρα από τα στενά σύνορα ενός ορίζοντα που τον έκλεινε.
Δρόμο δεν ξέρει, τα μονοπάτια δεν τα γνωρίζει, τραβάει ίσια γραμμή κάθετα προς το βουνό, εδώ βουλιάζει στο παχύ το χώμα, εκεί ρυβολάει στίιζ χαλικαριές υποχωρώντας, κρατιέται από θάμνα και χαμόδεντρα άλλοτε όρθιος άλλοτε σερνάμενος, ξεσκίζεται, γδέρνεται, μα προχωράει. Διψασμένος, πεινασμένος, ξέπνοος φτάνει, μετά από ώρες, στην κορυφή.
Εκεί πάνω, στο ξέφωτο φρύδι του βουνού, πού καταυγάζονταν από φως και δροσερό αγέρι.,τίναξε ψηλά τα χέρια, σα σε θρίαμβο ο Ηλίας και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του να ιδεί.
Και είδι ο Ηλίας τον κόσμο που του κρύβονταν ως τώρα. Πέρα μπροστά και αριστερά, κάτω από τον γυμνό όγκο της Νομέρτσικας που λαμπύριζε γρανιτένιος, είδε κι αγκάλιασε με τη ματιά του τα χωριά που φωλιάζουν στα ριζά της, ένα τσούρμο χωριά του Πωγωνίου, φραγμένα από καταπράσινους λόγγους, άφηναν ν’ ασπρίζουν οι πέτρινοι τοίχοι τους.
Μπρος του σε ευθεία γραμμή ξεδιάκρινε τον γκρίζο όγκο του Πάπιγκου, πιο κάτω σε σύθαμπο άχνιζε ο Γιαννιώτικος κάμπος και δίπλα μέσα από διάφανή ομίχλη τρεμόπαιζαν στο φως τα Ιωάννινα, ενώ δώθε, δεξιά του, πρόβαλε ο γαλάζιος όγκος της Μουργκάνας με να χωριά της Λάκκας.
Κάτω στ πόδια του, σαν σε τούρτα, απλώνονταν η πολύραχη Πωγωνιανή, το αγαπημένο χωριό του Ηλία, με τον Αϊ- Λιά στην ανατολική ράχη της, ίσια απέναντι συμμαζεμένο το όμορφο.... (άγνωστη λέξη) κι ανάμεσά τους η χαράδρα του Κουβαρά που ενέπνεε φόβο κι από την οποία ξεμύτιζε το μικρό φιδίαιο ποταμάκι με τα ήσυχα και λιγοστά νερά του.
Στη δημοσιά ξωμάχοι και στρατοκόποι με τα καματερά τους έμοιαζαν μικροί σαν τα μυρμήγκια. Και τότε το μικρό μυαλουδάκι του παιδιού κινήθηκε παράδοξα και ο ίδιος δέχονταν την πρώτη εμπειρία που του πρόσφερνε τούτη η περιπέτεια, δυσανάλογη με την ηλικία του. “Αν από εδώ ψηλά δεν γίνεται αισθητός κανένας πόνος, καμιά κραυγή οδύνης, κανένα βογκητό, παρά μονάχα όλα, χαρές και λύπες, σμίγουν σ’ ένα μακρινό απόηχο, που μοιάζει με ένα παράξενο μονότονο μουσικό απόηχο, τί άραγε να νιώθει απ’ τα ουράνια ύψη, ο Δημιουργός που κυβερνά τον κόσμο, για τα πλάσματά του;”
Χορτασμένος από το θέαμα, παραξενεμένος από τις πρωτόγνωρες σκέψεις του ο μικρός Ηλίας ξέχασε και πείνα και δίψα και πήρε να κατεβαίνει το ανάπλαγο μισοκατρακυλώντας, “μισοσβαρνίζοντας”, ώσπου έφτασε στο σπίτι του καταξεσκισμένος και ξέπνοος από την καταπόνεση, ικανοποιημένος όμως και χαρούμενος για τον άθλο του, και ετοιμασμένος να πληρώσει για την αποκοτιά του!
* *
Η φτώχεια τον εμπόδισε αργότερα να προχωρήσει στο Γυμνάσιο. Η αγάπη του όμως για γνώση τον ώθησε νωρίς να μυηθεί σ’ ένα κίνημα, που χάραξε για πάντα ανεξίτηλα ίχνη στην ψυχή του και προσδιόρισε οριστικά και αμετάκλητα τη ζωή του. Θα πούμε γι αυτό παρακάτω.
Ο πόλεμος του ‘40 τον βρήκε εικοσι- δυάχρονο παλληκάρι, σαν φόρεσε το χακί.
Βρέθηκε επισιτιστής στο Χάνι του Περικλή, καθώς βγαίνουμε από τα Γιάννινα, δυο βήματα από το Καλπάκι, αλλ’ όχι στην πρώτη γραμμή. Ήταν μια θέση ζηλευτή, γιατί οι δυνάμεις ανεφοδιασμού
παρέμειναν στον τόπο αυτό ως την κατάρρευση του μετώπου. Μα τούτος ο ανυπάκουος και χοντροκέφαλος νέος, παρόλο που ο διοικητής του τού πρότεινε να μείνει εκεί, στο πόστο του, προτί μησε να πάει στην πρώτη γραμμή, για να βρίσκεται κοντά στο χωριό του!
Και ίσως αυτό να ήταν το πρόσχημα. Η ψυχή του διψούσε την περιπέτεια και την πολεμική εμπειρία. Και έφυγε από τη θέση του, που θα τη ζήλευαν πολλοί, και πήγε και έζησε όλη την περιπέτεια του μετώπου και έγινε πολυβολητής και όταν ο στρατός μας δρασκέλησε τα σύνορα, βρέθηκε στο εκείθε Πωγώνι που οι σύμμαχοι είχαν χαρίσει στην Αλβανία και ο λόχος του στάθμευσε στην Πολύτσιανη.
Και τότε, για δεύτερη φορά, τούτος ο αδιόρθωτος κλότσησε την καλή του τύχη.
Ο στρατός είχε έλλειψη από στελέχη. Ο λοχαγός του, που τον ξεχώρισε, τού πρότεινε να γυρίσει στα μετόπισθεν, να γίνει βαθμοφόρος.
Ο Ηλίας αρνήθηκε, όπως και την πρώτη φορά. Εμεινε· στο πόστο του και προχώρησε ως το Τεπελένι. Πολέμησε, δεινοπάθησε, κρυοπάγησε, αλλά εκεί! Η χαρά του για το θρίαμβο της νίκης σκέπαζε όλες τις κακουχίες. Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει σε μερικούς. Ξέρω ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ την εύνοια της τύχης, που νιώθουν αδικημένοι από τη ζωή και γνωρίζω και άλλους που τους αμείβει πλουσιοπάροχα κι εκείνοι την κλωτσούν και την προκαλούν δίχως οίκτο! Ενας από αυτούς ο ΙΙλίας.
Στο Τεπελένι του προτάθηκε για τρίτη φορά να γυρίσει πίσω, για τους ίδιους πιο πάνω λόγους. Και όπως ο Πέτρος από φόβο, ο Ηλίας από πείσμα, κόντρα στην τύχη του, αρνήθηκε για τρίτη φορά.
Ο διοικητής του ένας έφεδρος αξιωματικός, ο δάσκαλος Κοπανέλης, απ’ τα Ιωάννινα, δεν κρατήθηκε:
Τι τενεκές είσαι εσύ βρε! Θα πας πίσω, θα σε κάνουν αξιωματικό και ώσπου να γυρίσεις, ο πόλεμος θα έχει τελειώσει.
Ο Ηλίας δεν πήγε πίσω, έζησε όλο τον πόλεμο και, το χειρότερο, νικητής, όπως όλο το στράτευμα, έζησε την οπισθοχώρηση και την κατάρρευση,
Τον ρωτώ, ύστερα από τόσα χρόνια, αν μετάνιωαε: η απάντησή του έρχεται κοφτή και κατηγορηματική.
  • Οχι! ΠοτέΙ Αν μετάνιωνα δε θά ‘μουν αυτός που είμαι. Μ' αρέσει, η περιπέ τεια!...
* *
Πολιτικός δάσκαλός του, υπήρξε ένας εμπνευσμένος άντρας, ένα ξανθόμαλλο γεροδεμένο παλληκάρι με μάτια γαλανά, με πολλά ηγετικά χαρίσματα, με πίστη χαλύβδινη και τεράστιες ικανότητες ρητορικής πειθούς, που άκουε στο όνομα Θωμάς ΓΙαπαδόπουλος.
Τούτος ο νέος που έφυγε από την Πωγωνιανή και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για τρία χρόνια (1929-1932) διαβάζοντας τον “Ριζοσπάστη” και την “Πάλη των τάξεων” μυήθηκε στον μαρξισμό σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισε να του αφιερώσει τη ζωή του. Τότε γύρισε στον τόπο που είδε το πρώτο φως και άρχισε να κηρύχνει μυώντας τόσο τους νέους του δικού του χωριού όσο και των άλλων γύρω, του Πωγωνίου.
Χωρίς μέσα, με μόνη την πίστη του κήρυχνε και διαφώτιζε με φλόγα και πάθος, έτσι που το κίνημα πήρε σάρκα και οστά και άρχισε να εξαπλώνεται στο Πωγώνι. Η ευφορία όμως δεν κράτησε πολύ.
Την άνοιξη του ‘36 συλλμβάνεται με το ιδιώνυμο και στέλνεται σε διάφορες φυλακές της χώρας. Εκεί, πέντε χρόνια συναναστροφής με τα πιο αξιόλογα αριστερά στελέχη, βοήθησαν τον Θωμά να ξεσκολίσει τον μαρξισμό και, άνοιξη πάλι, στα 1941, όταν κατέρρευσε το ελληνοαλβανικό μέτωπο, επέστρεψε στην Πωγωνιανή, ξέθαψε το κρυμμένο αρχείο που είχε δημιουργήσει, συγκέντρωσε τα παλιά στελέχη και, εν μέσω της κατοχής, άρχισε τη δράση. Και τι δράση! Πέρα από τον αγώνα εναντίον της δεξιάς και αριστεροί εναντίον αριστερών!
Αγώνας τρισυπόστατος συμπεριλαμβανομένου και του πρωταρχικού. Εναντίον του γερμανοϊταλικού φασισμού.
Το κίνημα αυτό που ονομάστηκε αρχειομαρξιστικό και οι οπαδοί του αρχειομαρξιστές -από ομότιτλο περιοδι κό της Θεσσαλονίκης και από μεταφρά σεις που γίνονταν από το γερμανικό αρχείο του Μαρξ- σύντομα ήρθε σε διάσταση και ρήξη με το άλλο μεγάλο αριστερό κίνημα.
Οι αρχειομαρξιστές διακήρυχναν πως ήταν διεθνιστές και η επανάσταση γι αυτούς είχε διεθνικό χαρακτήρα, ενώ για τους άλλους, που τους ονόμασαν σταλινικούς -αυτοί που τώρα ανήκαν στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ - πίστευαν πως ήταν αντιφασίστες και εθνικοαπελευθερωτές, και στο σημείο αυτό, έλεγαν, συνέπιπταν με τους καπιταλιστές.
Διαφωνούσαν μαζί τους και για την τροπή που είχε πάρει η ρωσική επανάσταση. Για τους αρχειομαρξιστές, μετά την ανταρσία της Κροστάνδης στα 1921, τις σκληρές μεθόδους του κομμουνισμού, τον παροπλισμό των Σοβιέτ, την απόλυτη επιβολή του κράτους και του κόμμα τος στη ζωή των πολιτών, την ανάπτυξη της γραφειοκρατίας, η επανάσταση εκτράπηκε από την αρχική κοιτίδα της και, αυτό που δημιουργήθηκε με τον στα λενινισμό, δεν ήταν πια επανάσταση αλλά το έκτρωμά της! Ο Μαρξ δε μίλησε ποτέ για σφαγές και εξόντωση πληθυσμών. Ετσι οι αρχειομαρξιστές πολεμούσαν σε τρπλό έδαφος. Στο Πωγώνι επικρατούσε ο ΕΛΑΣ, ο ΕΔΕΣ μειοψηφούσε.
Σε διάστημα τριών χρόνων, τούτο το ξεχασμένο σήμερα κίνημα, παρόλες τις απειλές, το κυνηγητό, τις διώξεις ανδρώνονταν, μυούνταν νέα στελέχη, ο αρχηγός, με την ευγλωττία που τον διέκρινε, μύησε πολλά παιδιά του Γυμνασίου της Πωγωνιανής, πολλούς Βορειοηπειρώτες, που έρχονταν και σπούδαζαν σ’ αυτό το σχολειό και όταν αποφοίτησαν, έφυγαν στα χωριά ιούς να διαδώσουν τις νέες ιδέες.
Ο Ηλίας ήταν από τα πρώτα-πρώτα στελέχη, Γύρω από αυτούς; δημιουργόνταν νέοι πυρήνες, οργανώσεις, διαφωτιστές και τέλος βγήκε και η πρώτη τοπική εφημερίδα, σε πολύγραφο, με μεμβράνες της γραφομηχανής της Αγροτικής Τράπεζας Δελβινακίου.
Σε μια από τις πολλές διώξεις ο Ηλίας και η παρέα του απειλήθηκαν από τον στρατιωτικό υπεύθυνο του ΕΛΑΣ, τον καθηγητή από το διπλανό χωριό, το Δολό, τον Σαρίκο Παπαδημητρίου.
  • Ακούστε! Καθήστε φρόνιμα! Μπορώ να σας κοντύνω κατά ένα κεφάλι,
Τα χρόνια κυλούν. ο Ηλίαςδουλεύει τώρα σερβιτόρος οτην Αθήνα, στην Φοιτητική Λέσχη. Σκι 1952 οι. δυο ιδεολόγοι και αντίπαλοι συναντούνται. Ο καθηγητής επιμένει στην ορθότητα των απόψεών του. Χωρίζουν.
Τριάντα οχτώ χρόνια αργότερα, στα 1990, η μοίρα ξαναφέρνει αυτά τα δυο πρόσωπα στον ίδιο δρόμο. Οδός Ρήγα Φεραίου.
Η Σοβιετική Ένωση έχει καταρρεύσει. Ο καθηγητής είναι συντετριμμένος. Είχε όμως ήθος. Γονάτισε μπροστά στον Ηλία και ταπεινά ζήτησε συγγνώμη.
  • Μπορούσα και να σας σκοτώσω τότε. Είχα τη δύναμη!
Τον Ηλία δεν τον σκότωσαν. Σκότωσαν όμως τον απροσκύνητο αρχηγό τους, τον Θωμά και άλλα 4 στελέχη, αποκεφάλισαν το κίνημα (Γενάρης του 1944) και κυνήγησαν τους οπαδούς. Αν ζούσε ο Θωμάς Παπαδόπουλος, έχω τη γνώμη πως το αριστερό κίνημα στο Πωγώνι και κατ’ επέκταση σε όλη την Ηπειρο, αργότερα, ίσως να είχε λάβει άλλη τροπή.
Ο Ηλίας είχε σταλεί νωρίτερα στην Αλβανία για καλύτερη οργάνωση του κινήματος. Για να μη δίνει υποψίες μπήκε στην υπηρεσία ενός μπέη και από τη θέση αυτή δρούσε και κατεύθυνε τα στελέχη. Τίποτε όμως δεν μένει κρυφό. Ο Λευτέρης Τάλιος, από τους Αγίους Σαράντα, ταγματάρχης στο αλβανικό μέτωπο, πληροφορήθηκε πως υπάρχει φωλιά των αρχειομαρξιστών στη Βόρεια Ηπειρο και ποιος την κατευθύνει.
Τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν και τον έριξαν στη φυλακή. Όταν, μετά από εφτά μήνες, τον άφησαν, και επέστρεψε στο χωριό, το κίνημα ήταν αποδεκατισμένο.
Μέσα σ’ ένα κλίμα διώξεων και τρομοκρατίας ο Ηλίας αναγκάστηκε να φύγει για την Αθήνα. Εκεί κατάφερε και έπιασε δουλειά, ως αρτεργάτης, σ’ ένα φούρνο, στον Ταύρο. Ο,τι όμως προσπάθησε να αποφύγει στο χωριό, δεν το γλύτωσε στην Αθήνα.
Ο Ηλίας που προκαλούσε την τύχη του, συνελήφθη στις 19 Οκτωβρίου του 1944 από την ΟΠΛΑ (μυστική οργάνωση - αστυνομία του Κ.Κ.Ε. και του ΕΛΑΣ). Ήταν η εποχή που άρχιζαν τα Δεκεμβριανά.
Τον έκλεισαν σ’ ένα ίδρυμα που είχαν στην κατοχή τους και την ίδια νύχτα τον έσυραν έξω στα χωράφια, για να μην ακούγονται οι φωνές του και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου.
Μισοπεθαμένο, την άλλη μέρα, τον βρήκε ένας συγχωριανός του, ο Ηλίας Τζουλάφης, και τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Συνήλθε μετά από οχτώ μέρες. Ο αδερφός του, όταν έμαθε, και ήρθε, λιποθύμησε, σαν είδε απέναντι του ένα σώμα- κουβάρι κατάμπλαβο.
Τον έσωσε όμως ένας γιατρός, που πέρα από την ιατρική του προσφορά, στάθηκε δίπλα του σαν στοργικός πατέρας και του επούλωσε τις πληγές.
Μετά από 35 μέρες μπορούσε να περπατήσει και να μάχεται να αυτοσυντηρηθεί.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ· επιφυλάσσει πολλές τραγικές φάρσες στους ανθρώπους που νομίζουν ότι μπορούν να την κατευθύνουν.
Μετά τα Δεκεμβριανά και τη Βάρκιζα όλοι γνωρίζουμε, λίγο-πολύ, τί συνέβη σ’ αυτόν τον τόπο.
Οι άνθρωποι που έδειραν τον Ηλία συνελήφθησαν από τους λεγάμενους, τότε, εθνικόφρονες.
Ο Ηλίας πληροφορήθηκε πως τους είχαν κρατούμενους εκεί στον Ταύρο, στο κτήριο του Φριδάκη, όπου στεγάζονταν η Δημαρχία, το αστυνομικό τμήμα και άλλα καταστήματα, κάτω στο βάθος του κτηρίου, σ’ ένα υπόγειο.
Είχε έρθει η ώρα τα όνειρα  να λάβουν εκδίκηση.
Μόλις τελείωσε τη δουλειά του στο φούρνο που εργαζόταν, πήρε δυο καρβέλια ψωμί παραμάσκαλα, που ήταν για κείνους τους χαλεπούς καιρούς η αμοιβή ενός μεροκάματου και ενός βραδιού, και από το διπλανό περίπτερο μια κούτα τσιγάρα.
Ο άνθρωπος των λίγων εφοδίων του Δημοτικού, των φωτεινών δρόμων του μεγάλου Δασκάλου και της καταχτημέ νης πείρας, ο Ηλίας, βγαίνοντας από τη στενή και τεθλιμμένη οδό της θλίψεως και του μαρτυρίου, πορεύτηκε προς φωτεινούς ορίζοντες άλλων καιρών και κόσμων.
Κατέβηκε αργά τα υγρά σκαλιά του υπόγειου, πλησίασε τους βασανιστές του, τούς κοίταξε στα μάτια και μέσα από τα κιγκλίδωμα τούς πρόσφερε τον τίμιο ιδρώτα του, σε αντάλλαγμα για ό,τι. εκείνοι. είχαν πράξει.
Και αυτοί, με κατεβασμένο κεφάλι μη αντέχοντας να τον κοιτάζουν, μη μπορώ ντας να αρθρώσουν λόγο, δέχτηκαν, έτσι βουβά και σιωπηλά την προσφορά, ώσπου ο Ηλίας τους άφησε μόνους με τους συλλογισμούς τους.
Δεν ξέρω σε τι θεό πιστεύει τούτος ο άνθρωπος. Ξέρω πως την εκκλησία την πλησιάζει από τον ...αυλόγυρο! Όμως, πείτε μου, μια τέτοια πράξη, που αγγίζει τα όρια της αγιότητας, γνωρίζετε πολλούς χριστιανούς που 0α την εκτελούσαν;
Ο χριστιανισμός του Ηλία -συγγνώμη, ο μαρξισμός ήθελα να πω!- δεν ήταν μιας δοσμένης στιγμής απόφαση· και συνέχεια και συνέπεια εξακολούθησε να έχει.
Στα δίσεκτα εκείνα χρόνια, στα 1945, του προσφέρεται μοναδική ευκαιρία να αγοράσει ένα κτήμα, εννέα με δέκα στρέμματα, που απλώνονταν από την παραλία των Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας και πλησίαζε την εθνική οδό. Αντίτιμο: ένα τσουβάλι αλεύρι!
Ο Ηλίας, αντίθετος όχι μόνο στην εκμετάλλευση αλλά και στο καθεστώς ιδιοκτησίας, για μια ακόμη φορά ξανακλότσησε την τύχη του.
Τον ρωτώ και πάλι αν μετάνιωσε, ύστερα από πενήντα τόσα χρόνια. Και η απάντησή του κοφτή, ίδια πάντα.
  • Αλοίμονο. Αν είναι και μετάνιωσα, έχασα τον εαυτό μου!
Είναι οι στίχοι που κάνουν τους ανθρώπους; Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τους στίχους;
«Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, / όχι θα ξαναέλεγε». Όμως οι ήρωες του Καβάφη δεν είναι μονοκόμματοι. «Τους καταβάλλει/ εκείνο το όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή τους». Είναι τραγικά πρόσωπα. Το μεγάλο το όχι δε λέγεται ατιμωρητί. Μα τούτος εδώ δεν είναι ο καβαφικός ήρωας με τα ψυχικά συμπλέγματα και τις εσωτερικές συγκρούσεις. Ανατρέπει τους συλλογισμούς του Καβάφη και λέγοντας τό έτοιμο μέσα του «όχι» “πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του”!
Και πεποίθηση του Ηλία είναι πως σοσιαλιστής και ιδιοκτησία δεν συμβιβάζονται. Και ήρθε και πάλι μια άλλη ώρα για του λόγου το αληθές. .
Δώδεκα χρόνια συνέταιρος σε μια Βιοτεχνία ενδυμάτων με τον φίλο του Σπύρο Δερβενιώτη. Χωρίς συμβόλαια, χωρίς “εταιρικό”.
Πάνω στα δώδεκα χρόνια ο φίλος του προδόθηκε από την καρδιά του. Πριν φύγει από αυτό τον κόσμο, σκέφτηκε τον Ηλία. Ήξερε τι αγύριστο κεφάλι είναι. Κάλεσε τον αδερφό του και τη γυναίκα του και τους άφησε εντολή.
  • Ξέρω πως αυτός ο βλάκας δεν το ‘χει σκοπό να αποχτήσει ποτέ στέγη. Κοιτάξτε εσείς να του πάρετε ένα σπίτι για την κόρη του.
Σήμερα ο Ηλίας κατοικεί στο σπίτι της κόρης του.
* *
Kαι το “μπερντάχι” της δεξιάς, τελικά, δεν το γλύτωσε ο ΙΙλίας· Μετά τους πρώτους τον “περιποιήθηκαν δεόντως”, και οι δεύτεροι.
  • Της δεξιάς ήταν ...αναμενόμενο! Ήταν, σχεδόν, ...φυσικό, για κείνους τους χρόνους, ομολογεί. Μα αυτό που πλήγωσε την ψυχή μου δεν ήταν το ξύλο της δεξιάς· ήταν το άλλο που προέρχονταν από την ίδια οικογένεια!
* * *
Γνωστός των δυονώ μας βρέθηκε για καιρό στη Θράκη, αγάπησε μια Τουρκάλα. Έτρεξε στον Ηλία, ζήτησε τη συμβουλή του.
  • Την αγαπάς βρε; Την αγαπάς αληθινά;
  • Έτσι πιστεύω, απάντησε ο άλλος,
  • Και γιατί δεν την παντρεύεσαι;
  • Ξεχνάς τι μας χωρίζει με τους Τούρκους;
  • Όχι τους Τούρκους· τον τύραννο των Τούρκων, απάντησε ο νέος Ρήγας. Με το λαό τους δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε. Και γυρνώντας, τώρα, σε μένα:
-Στο Δημοτικό που πήγαινα είχα ένα δάσκαλο, που έσταζε αφρούς το στόμα του την ώρα της Ιστορίας. Και εγώ, κάθε που τελείωνε το μάθημα, αν τύχαινε και συναντούσα ένα τουρκάκι στο δρόμο μου, το έσπαγα στο ξύλο.
Όταν μεγάλωσα, κατάλαβα πως δεν ήμουν κακός άνθρωπος. Δε μου λες Κυρ- δάσκαλε, ακόμη εσείς έτσι διδάσκετε την Ιστορία;
  • «-Πως ήταν οι μέρες που περάσαμε μαζί στο ταξιδι, ΗλΙα";
  • Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο! μου τίναξε βαρύγδουπα με την ξάστερη φωνή του, κόβοντας δυο, για να ουμπέσει αυτό που έλεγε μ’ αυτό που  είχε στο νου του. Όταν φθάοαμε στην Αθήνα μου έδωσε το βιβλίο του Τζων Ρήντ με τον πιο πάνω τίτλο, που μέσα σε εξακόσιες συμπυκνωμένες σελίδες περιγράφει την εποποιία των πρώτων ημερών της Οκτωβριανής Επανάστασης.
-Περασμένα μεγαλεία, Ηλία. Τώρα πια σοσιαλιστές...
  • -Ακριβώς τώρα. Τώρα είναι η μεγάλη ελπίδα.
-Το πιστεύεις, Ηλία;
  • -Απόλυτα. Όπως με βλέπεις και σε βλέπω. Δεν γίνεται αλλιώτικα, αν η ανθρωπότητα δεν θέλει να αυτυκτονήσει! Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Όσα βλέπεις, είναι, της στιγμής, περαστικά. Η ιδέα του σοσιαλισμού δεν χάνεται. Ή χάνεται ο πλανήτης ή αλλάζει μορφή με τον σοσιαλισμό. Και σοσιαλισμός σημαίνει ό,τι γίνεται, να γίνεται προς το συμφέρον των λαών, προς το συμφέρον της ανθρωπότητας.
Γιατί να επιμείνω; Μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του. Όμως χαίρεσαι τον άνθρωπο που πατάει βαθιά, όπως ο πλάτανος έχει ριζώσει στο χώμα. Δεν είναι στη φύση του να λυγάει· Ξέρει ν’ αντιμετωπίζει βοριάδες και θύελλες όρθιος. Και είπα: Προτού φορέσουμε το μαύρο κράνος, που έλεγε ο Καζαντζάκης, προτού βουλιάξουμε στην ανυπαρξία του χρόνου, να προφθάσω κάτι από αυτό το μονόλιθο, να μη χαθεί ολόκληρος. Να έχουν να διαβάζουν κσι τα παιδιά μας. Έτσι, Ηλία;
Την απάντηση την οσμίζουμαι. Σταρένια ηπειρώτικη:
Ετσι, Κώτσιο!


Χαχα αχχχχ δεν είμαι μόνο εγώ ανορθώγραφος.... και περίεργος στην γραφή....


05 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...

ΕΞ ΕΝΟΣ ΜΗ ΠΟΝΤΙΟΥ.... Αλλά Αιγυπτίου... Έλληνα που ήλθαν οι προπάπποι του να πολεμήσουν αφήνοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ εκ της Αλεξανδρείας... ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΏΣ


ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ... ..

Είναι φανερό ότι τελικά οι μόνοι που δεν μας έχει πιάσει ο παροξυσμός της ιστορικής αναπόλησης είμαστε οι Έλληνες της Αιγύπτου. Και λέγω Έλληνες γιατί να λέγονται Ρωμιοί οι Αιγύπτιοι Έλληνες δεν έχω ακούσει. Ίσως να πταίει ότι οι Αλβανοί που την διοικούσαν μας αναγνώριζαν σαν Έλληνες και όχι με τα Οθωμανικά δεδομένα. Αλλά μάλλον και οι ίδιοι δεν αυτοχαρακτηρίζονταν σαν Ρωμιοί.

Στο θέμα μας όμως. Ήταν γενοκτονία οι σφαγές και ο διωγμός των Ποντίων ; Επί τούτου έχουν γραφτεί πολλά πράγματα. Θέτω ευθέως τα ερωτήματα και τα δεδομένα πριν πω την δική μου απάντηση.

Κατά πρώτον η ανάλυση της Ιστορίας είναι ένα σύνθετο γεγονός. Διαβάζοντας πχ πολλά βιβλία πχ του Ισραήλ ανακάλυψα ότι υπάρχουν έδρες στα Πανεπιστήμια τους που αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα. Απόλυτα λογικό. Ο Ιστορικός βάζει κάτω ένα μοντέλο και το αναλύει. Φυσικά έχει από πίσω του άμεσα ή εξ αντανακλάσεως στην καμπούρα του πολιτικές συνιστώσες που στο μοντέλο του εκφράζεται.

Δεύτερο. Στον Πόντο τον Τούρκικο σήμερα δεν υπάρχουν Μουσουλμάνοι Πόντιοι ; Βλέποντας video του YouTube ανακαλύπτει μύρια όσα video όπου άνθρωποι χορεύουν, διασκεδάζουν και μιλούν Ποντιακά.

Τρίτο. Οι ίδιοι οι Πόντιοι βίωσαν τις τρομερές βαρβαρότητες της ανάπτυξης του Τουρκισμού και του Σταλινισμού στην τέως ΕΣΣΔ. Η γνωστή υπόθεσις του πογκρόμ (Τσαρική λέξη που πήγε σούμπιτη στην σταλινική καμαρίλα) όταν χιλιάδες Πόντιοι εξορίστηκαν έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητό τους όχι άδικα.

Οι Ποντιακές Ενώσεις, τα σωματεία η ΠΟΕ και όλα τούτα εκτός από πολιτιστικά σωματεία απαιτούν να παίξουν ένα αυτόνομο ρόλο στην Ιστορία και να αυτονομούνται από το Ελληνικό κουβέρνο δημιουργώντας μια α λυτρωτική συνείδηση.

Έτσι ο Ποντιακός κόσμος μαζί με τον προσφυγικό κόσμο της Μικράς Ασίας ξαναέρχονται από καιρό στο προσκήνιο. Αλλά ας θέσουμε το πρόβλημα χωρίς περιστροφές. Θέλουμε να πάρουμε πίσω τα εδάφη τούτα ; Ή να αναγνωριστούν σαν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ π.χ. των Ποντίων και να ζητήσουμε ηθικά και υλικά οφέλη από τους Τούρκους ; Και ποιους Τούρκους ; Τους Κεμαλιστάς ;
Τους αντί κεμαλιστάς Οθωμανίζοντες του σήμερα ; Και τελικά οι λαοί είναι ΑΙΩΝΙΑ ΣΦΑΓΕΙΣ και το σέρνουν το αδίκημα πενήντα γενεές ; Ή μήπως θέμε να συντηρούμε το όλο ζήτημα για να υπάρχουν και να συντηρούνται διάφορες ιστορικές ηγεσίες των εκπροσώπων των σφαγιασθέντων προσφύγων ;

Και ας μας δείξουν τες πάντων έναν λαό αγνό και άφθαρτο στην γειτονιά μας που πέρασε στο έθνος κράτος χωρίς αίμα πόνο και δάκρυ.... Γιατί το έθνος κράτος ήταν ντε φάκτο η κατάλυση μιας αυτοκρατορίας της Οθωμανικής που σαν αυτοκρατορία είχε σε σχετική ελευθερία τους πληθυσμούς της... Σφάζοντας φυσικά και αυτή κάθε λίγα χρόνια διάφορους...


ΘΕΣΗ

Οι σφαγές των Ποντίων ήταν μια εκδίωξη του Χριστιανικού στοιχείου στην γεωγραφική περιοχή του Πόντου. Είχε πλευρές Γενοκτονίας ; Σε πολλές περιπτώσεις έλαβε ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και ναι σε τελευταία ανάλυση ΝΑΙ.

Αυτό όμως πέρα από την σπουδαία Ηθική του διάσταση ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΑΡΒΑΡΗ δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να ζητήσει μια οικονομική απολαβή από τον Τούρκικο λαό. Γιατί τότε θα πάμε σε ένα κυκεώνα τόσα εσύ τόσα εγώ... Άντε βρες άκρη και πάνω από όλα θα ανακινήσει όλη αυτήν την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ σαπίλα που δημιούργησαν οι εμφανίσεις των εθνών κρατών πάνω στην σαπισμένη Αυτοκρατορία των Οθωμανών.

Εξ' άλλου πρέπει να το τονίσουμε. Ο κίνδυνος ενός νέου πολέμου πάντα υπάρχει στην “Βαλκανική σαλάτα” όπως λεν χαιρέκακα οι Προτεστάντες Βόρειοι.... Θα τους επιβεβαιώσουμε λοιπόν για άλλη μια φορά ; Και δεν μπορώ να το κρύψω... Ποια πρεσβεία κάθε φορά εκφράζει ποιόν ; Γιατί πάνω στο ζήτημα αυτό οι Προτεστάντες επενδύουν και πάντα θέλουν να συντηρούν αυτά τα θέματα....
΄

Το έθνος κράτος ήταν η πηγή όλων των δεινών, που τράβηξαν ΌΛΟΙ οι λαοί της τέως Οθωμανίας. Πηγή που κύλισε πάνω σε ένα σαρακοφαγωμένο σώμα μιας αυτοκρατορίας.

Και ο σταλινισμός ήταν το άλλο γεγονός. Αυτός που πολέμησε όχι μόνο τον Ποντιακό πληθυσμό στην ΕΣΣΔ αλλά και άλλες μειονότητες πχ τους Εβραίους.


Ξέρω ότι δεν είμαι βαθύς γνώστης. Δεν ξέρω πολλά πράγματα από τις σφαγές. Λίγα από δω και εκεί για την ΕΣΣΔ... Δεν είμαι Πόντιος και δεν ξέρω τα έσω ποντιακά... Ένα ξέρω όμως. Ότι πολλά πράγματα γίνονται επικίνδυνα ... Και να πέσουν σε ένα σημείο της ζωής που έχει χυθεί κηροζίνη ... άντε μάζεψε μετά τα αποκαΐδια...

Το απόλυτο για μένα τραγικό γεγονός που πρέπει να φωτίσει τους Πόντιους είναι η καπιταλιστική εθνική ανασυγκρότηση του Ουκρανικού έθνους (για να δούμε τι σόι έθνος είναι...) Και εκεί οι Πόντιοι υποφέρουν γιατί έχω φίλους που μου λεν τι τραβάν στα χωριά και τις πόλεις... Μαριανούπολη, Σεβαστούπολη κλπ Ο θεός του καπιταλισμού και του έθνους κράτους ΘΕΛΕΙ ΑΙΜΑ...


04 Οκτωβρίου 2015

Ο ΑΝΑΞ ΟΘΩΝ Η ΚΥΜΗ Η ΚΟΝΙΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΑΓΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΟ .... ΜΕ ΜΕΣΟΝ..... ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΤΙΟΘΩΝΙΚΕΣ ...


ΟΙ ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ « ΠΛΑΚΑΚΙΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΘΩΝΙΚΟΎΣ... ΚΑΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΜΕ ΚΡΟΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟΥΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥΣ...


Τω σωτηρίω έτος 1847....

Ενώ το 1841 ο κυρ Βασιλεύς Όθωνας επισκέφθηκε την Κούμην, φαίνεται ότι τον έπιασε ξανά μια ρομαντική ταξιδιωτική επιθυμία και σε τρία έτη ξαναφτάνει σην ωραία μας Κούμην...

Λαός τον επεφύμησε και εις τας δύο περιπτώσεις. Ο μεν Κυρ Όθωνας συνοδεύονταν υπό του ιατρού Ρέζερ, του Καρατάσσου, Μαυρομιχάλη και από άλλη κουστωδία. Η δέ Αμαλία από τας ευγενείς δεσποίνας Βυζαντίου και Μαυρομιχάλη.

Φυσικά δεν είναι μόνο η ωραία φύσις άτινα έκανε τους κυρ Βασιλιάδες να κάνουν τις τσάρκες τους. Ήταν ότι η Κούμη είχε πολλά ορυκτά (λιγνίτας) και στα μάτια της Βαυαροκρατίας ήταν έν Ελντοράντο της Ελλάδος... Εκεί ήταν ο κυρ Έβερτ, ο κυρ Φιξ και άλλοι σκαπανείς του λιγνίτου... Ήθελε το λοιπόν να δει τα πατριωτάκια τους να πάει να πιεί μια μπυρίτσα (λέγεται ότι μπυροπαραγωγή υπήρχε εις εν χωρίον επωνομαζόμενο Μαλετιάνους... μπορεί και όχι που να θυμάμαι...)

Δεν πέρασαν όμως έτη πολλά δηλαδή σιμά 3 και τα αντιθωνικά ευρίσκονταν σε φουλ κατάσταση... Ο Νικόλαος Κριεζώτης (έχουμε ράματα καλά για το αγόρι αυτό που μας πήρε μια Κουμιότισα γυναίκα....) ήδη κινάει στάση κατά της Βασιλείας. Η Κούμη ηγέρθη δια μέσω του Δημάρχου της  Προσεχώρησε στο ρεύμα το Αντιοθωνικό.... Ο κυρ Τρίμης, που έχει ένα βιβλίο εκδοθέν πολύ παλαιά... που από κει εμπνεύστηκα το παρών κείμενο λέγει ότι προσχώρησε στα αντιοθωνικά επειδή την Κούμη την καταπίεζε η Χαλκίδα... Ποιός ξέρει... Εγώ ξέροντας και τα μετέπειτα ξέρω ότι ένας τέτοιος διχασμός υπήρξε και μετά το 1900 όπου υπήρχαν Βασιλικές και Βενιζελικές συνοικίες με συλλαλητήρια και άλλα που δεν είναι του παρόντος...

Λοιπόν σαν το μαθαίνει η Βαυαροκρατία στέλνει τον  κυρ Γρίβα Γαρδικιώτη εναντίον της Κούμης... Ο Τρίμης τον αναφέρει υποτιμητικά... Δηλαδίς γράφει... «ανήρ ουχί υψηλών αισθημάτων». Ο Γρίβας κινάει κατά της Κούμης και στρατοπεδεύει στο ωραίο χωριό «Κονίστραις» ως το λέει. Ο φόβος να υπάρξει μεγάλη καταστολή φαίνεται ότι είναι μέγας...

Έτσι πάνε στις Κονίστρες οι προύχοντες και πρόκριτοι της Κούμης. Συναντάνε τον Γρίβα του λεν ότι ο Δήμαρχος έκανε κουτσουκέλα .... και τον περικαλλούν «ευγενικά» να πάει καλιά του....

Φεύγει ο κυρ Γρίβας και του χρόνου !!!!!!!! δια μαγείας και κατά μήνα Φεβρουάριο του 1848 με βασιλικό διάταγμα πρωτεύουσα  της επαρχίας Καρυστίας πλέον είναι η Κούμη και παύετε η Κάρυστος...

Είναι φανερόν ότι στις Κονίστρες οι προύχοντες θα φέραν μπακλαβά Κουμιότικο και φοντάν με παρά μπόλικο.... Εξ άλλου και ο βασιλιάς μας έκανε πρωτευουσιάνους με αντάλλαγμα το σκάψιμο πανταχόθεν...

Αυτό ήταν λοιπόν το «πλακάκι». Ο καημένος ο κυρ Δήμαρχος θα έπαθε φυσικά την πλάκα του όταν τον πούλησαν οι προεστοί... Σιγά τα ωά....

Ως γνωστόν ο Όθων πήγε στα πάτρια εδάφη της Βαυαρίας και ανέλαβε Άναξ ο Γεώργιος ο Α. Το 1863 κίνησε και δαύτος κατά Κούμη μεριά μένοντας στο σπίτι του δημάρχου Γ. Μαρίνου... Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία....

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΜΗ ΠΟΥ ΔΙΕΣΩΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

 Έχουμε μαζεμένα ωραία καλούδια για την Κούμη.... περιμέντε μόρτες...



02 Οκτωβρίου 2015

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΣΤΑ 1940....

Επειδή βαρεθήκαμε την πολιτική λιγουλάκι και ένεκα του γεγονότος ότι αυτοχαρακτηριζόμαστε ως κολλημένοι σε δαύτην, τον τελευταίο καιρό, θα πούμε μια δύο κουβέντες δια την Κύμη Ευβοίας κατά τα 1940...

Πριν τον πόλεμο δηλαδίς ο ΕΛΙΑ είχε μερικές ωραίες φωτό που δημοσιεύω δια πάσα σκέψη...



αυτός ο τύπος σπιτιών... πάει... γκρεμίστηκαν και είναι πλέον λουσάτα... βλέπεις κλείσαν τα ορυχεία... έμειναν οι ναυτικοί με το χρήμα...



Αναπολώ την ωραία παλαιά αρχιτεκτονική και φύση του Χωνευτικού... Πλέον είναι ένα .... τες πάντων...


χμ... η Κυριούλα τις έβλεπε τις κινηματογραφικές της ταινίες... μια κούκλα


τι νάζι... τι σκέρτσο...


Τι υπέροχες φωτό. Η νεαρά και ο νεαρός (άντε βρες τι στο διάσκο ήταν) πήγαν σε ούλες τις ωραίες τοποθεσίες της Κούμης που ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ είναι σχεδόν ίδιες... Το μόνο που άλλαξε είναι ότι τα κτήματα ΠΑΡΑΤΗΘΗΚΑΝ και έχουν γίνει λόγγοι και ρουμάνια (έτσι τα λέμε στην Κούμη)... Έτσι οι όμορφοι άνθρωποι αυτοί (ταξιδιώτες... για ντόπιοι;) παραμένουν εκεί δα πάνω με τις ωραίες αναμνήσεις τους και εμείς μπορούμε να πούμε.... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ που 'χε τότε η Κούμη;



01 Οκτωβρίου 2015

1977.... Αμπελόκηποι Γκύζη... Στιγμές αντιφασιστικού αγώνα..... Το ΔΕΚΑΤΟ και το ΤΡΙΤΟ λύκειο στην πρωτοπορία... Η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ στην πρώτη γραμμή

Ο αγώνας ενάντια στην γνωστή (για τότε) φασιστοφωλιά των Αμπελοκήπων είχε προσλάβει Ηρωικές στιγμές. Οι συμμορίες των Ναζιστών παρενοχλούσαν συνεχώς τους δημοκράτες μαθητές. Θυμάμαι στο πάρκο εμπρός από το ΔΕΚΑΤΟ ερχόντουσαν λεφούσια φασιστών και μας επιτίθοντο. Η ΠΑΜΚ Γκύζη, στην οποία είχα την τιμή να συμμετάσχω και την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ήταν στην πρώτη γραμμή ενάντια στους φασίστες μαζί με όλους τους άλλους αγωνιστάς εκείνης της εποχής.

Σαν μικρό παιδί που ήμουν είχα αποχωρήσει από την ΠΑΜΚ Γκύζη γιατί το ΠΑΣΟΚ την κατάγγειλε ... ούτε που θυμάμαι πια. Με είχαν αποτραβήξει στην ΠΑΜΚ Αμπελοκήπων .... Ένα νερόβραστο άκακο συνοθύλευμα από μικρά αγόρια και κορίτσια.... Ήμουν τότε στα κάργα μου τα σοσιαλδημοκρατικά. Σύχναζα στην ΑΙΧΜΗ το βιβλιοπωλείο .... κάτω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ... Έψαχνα για Κάουτσκυ, ονειρευόμουν μια σοσιαλδημοκρατική εξέλιξη... Μέχρι που μου έριξε αργότερα ο "μικρός" ο Λαλιώτης μια διαγραφή ξεγυρισμένη ένεκα ψήφου λευκής και συνήλθα... Τες πάντων... Ένας από τους ηγέτες της ΠΑΜΚ Γκύζης για μένα ο ΦΥΣΙΚΟΣ ηγέτης της θυμάται και αναδημοσιεύω, τάχιστα.

Σημείωση. Σαν όνειρο θυμάμαι τον Δημήτρη ... Πρέπει να πουλήσαμε κάποτε μαζί τον ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ την εφημερίδα της ΠΑΜΚ σε ένα δύο σχολεία... Εμένα το βίτσιο μου ήταν να πουλάω μόνος εφημερίδα στο 11ο Θηλέων στο Μαράσλειο... Τι ηρωικές εποχές.


http://emoytoyidioy.blogspot.gr/2015/09/blog-post_18.html?showComment=1443695012803#c1130714989182734755


Παρασκευή, 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Η παρακάτω ιστορική αναφορά είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, δολοφονημένου άναντρα από την εγκληματική ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, πριν από δύο χρόνια. Σε δύο μέρες η σπείρα του Μιχαλολιάκου θα ζητήσει ψήφο στα πλαίσια μιας δημοκρατίας που την περιγελά και την ευτελίζει. Όποιος ανταποκριθεί στο κάλεσμα της κόλασης έχει ευθύνη.

Την Τρίτη, 10 Μάη του 1977 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ "Μαθητική Αντιπληροφόρηση". Σαν Εκδότης-Διευθυντής της εφημερίδας δηλώνεται ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Το κύριο άρθρο έχει τίτλο "Η σημερινή κατάσταση του μαθητικού κινήματος και τα καθήκοντά μας". Η εφημερίδα εστιάζει σε δύο καθήκοντα : 1. Ανέβασμα του επίπεδου της συνδικαλιστικής δουλειάς μέσα στα σχολεία. 2. Αντιμετώπιση των φασιστικών προκλήσεων.

Στη σελίδα 3, μεγάλο άρθρο έχει τίτλο "Αντιφασιστικές επιτροπές-Θώρακας κατά του παρακράτους". Στο άρθρο αυτό αφού γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένες ομάδες φασιστών που έκαναν επιθέσεις σε μαθητές, προτείνεται 1. να ξεκινήσει μια διαφωτιστική καμπάνια ενάντια στη φασιστική απειλή, 2. να απομονωθούν τα επικίνδυνα φασιστικά στοιχεία στα σχολεία, 3. να προστατευτούν οι δημοκράτες μαθητές όταν δέχονται προκλήσεις από τους φασίστες. Η εφημερίδα προτείνει την δημιουργία πλατιάς αντιφασιστικής επιτροπής στην περιοχή Γκύζη-Αμπελοκήπων από όλες τις προοδευτικές μαθητικές παρατάξεις.

Στο κάλεσμα της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ και της εφημερίδας "Αντιπληροφόρηση" για δημοκρατική-αντιφασιστική συνεργασία ανταποκρίθηκε θετικά μόνο η οργάνωση Π.Μ.Σ.Π., η ιδέα προχώρησε και αναλήφθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες και δράσεις στην περιοχή.

Το φύλλο της "Αντιπληροφόρησης" υπάρχει και είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.




30 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ... ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ....Ο ΡΟΥΣΟΣ... Ή "Ο ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΤΣΑΤΣΑ.... ΕΝΩ Η ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΜΠΑΝΙΖΕΙ...

Είχαμε και εις το παρελθόν αναφερθεί στα τραγικά γεγονότα της Συρίας....http://akrat.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html.

Δεν είμεθα Συριολόγοι, Αραβολόγοι και γυρολόγοι... παντίου καιρού. Προσπαθούμε να έχουμε ένα λόγο αυθύπαρκτο και σκεπτόμενο.

Λοιπόν στα γεγονότα... Η Χεσμπολάχ βοήθησε πήρε τανκς και όπλα αλλά δεν έφτακε να σώσει την Συρία. Βλέπεις ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΥΤΑ.... Εκκατομύρια κόσμος λάκισε και έτζασε από κείθε για να μην φάγει την κεφαλήν του. Λάκισαν όλοι οι άνθρωποι που συγχισμένοι από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν βρίσκουν ΛΟΓΟ για να πολεμήσουν. Όμως έφυγε ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ και ορισμένοι που υπερασπίζονται το καθεστώς δηλαδίς της μειονότητας της χώρας. Φυσικά με νύχια και με δόντια διεξάγουν ένα απελπισμένο αγώνα ύπαρξης με ηρωικές στιγμές .... Απέναντι σ΄ένα κίνημα που ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ έρχετε ο τύπος και παραδίδει τον φάκελο με τα χρήματα.... Προς νότο μεριά να βρούμε τους δωρητές... Δεν μπορώ να τα γράψω... Το Ιερατείο.. παρακολουθεί....


Λοιπόν μετά βομβάρδισαν οι ΔΥΤΙΚΟΙ ... Γάλλοι, Άγκλοι, λεν και Αμερικάνοι αλλά τίποτις... Και τώρα ΨΕΣ δηλαδίς απεφάσισε η ΔΟΥΜΑ της ΡΩΣΙΑΣ να μπουκάρει και δαύτη... Γιατί να το πούμε αν μπουκάραν οι ΔΥΤΙΚΟΙ ... απαπα απαπα... οι ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ.... θα γινόταν του Κουτρούλη ο γάμος.... Άντε μάζεψε τον Λίβανο, την Ιορδανία, την άλλη.. την περί ου ο λόγος που δε μπορώ να λαλήσω....

Έτσι θα μπουκάρουν οι Βόρειοι Βυζαντινοί που και Πατριάρχη διαθέτουν τον της Αντιοχείας και τες πάντων εμείς οι Ορθόδοξοι δεν λογιζόμαστε σαν ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ αλλά σαν κομμάτι της ΑΝΑΤΟΛΗΣ... Σάρκα εκ της σαρκός της... Και μια και ο Ρούσος έχει πάρει εργολαβία το Βυζάντιο (Τσάρος = Καίσαρ) εντάξει τώρα όλοι αδέλφια και γειτόνια είμαστε μπούκα μέσα...

Το λοιπόν θα μπουκάρει και θα υπερασπίσει για να το σουμάρουμε ΑΛΛΑΟΥΙΤΕΣ, ΣΙΙΤΕΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΥΣ, ΣΟΥΦΙ και το ΜΠΑΑΘ που κάποτες ήταν και στην Σοσιαλιστική Διεθνή (μην χέσω...). Απέναντι θα έχει να παλέψει ο Ρούσος την έρημο, τον εαυτό του και μαχητές Ισλαμιστές από ούλο τον κόσμο με τις επιταγές εξησφαλισμένες.

Δεν ξέρω την πραγματική ενοποιητική δύναμή τους. Π.χ στο Αφγανιστάν ήταν από την χώρα την μια.... που είχαν ζημωθεί... ΈΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ... Αυτοί οι αντάρτες είναι χρόνια ζημωμένοι με τον θάνατο από την εποχή του Αφγανιστάν.... και με φραγκόπουλα από το Ιερατείο..... ξέρεις εσύ γάτε ποιο...

ΤΙ ΚΑΜΝΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΧΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;

Ξέρω γω τι κάμνουμε.... Η Ελλάς όπως πάντα θα το παίξει αδιάφορη μιας και το Πατριαρχείο Αντιόχειας είναι Ρούσικο.... Και ως γνωστόν... Του Ρούσου το κακό είναι το δικό μας καλό εκκλησιαστικώς καθότι ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΕΘΑ οι ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ και όχι αυτοί.....


ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΑΡΧΩΝ....


Η δική μου η θέση είναι ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ.... Όξω όλοι οι στρατοί ΚΑΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΝΙΚΗΤΗ... Ανθρωπισμοί κλπ ΨΕΥΤΟαηδίες είναι πρόσχημα για να μπουκάρουν τα στρατά και να καθορίζουν νικητή....  ΚΑΤΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΛΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ... ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ .... ΑΥΤΟ ΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ... Ξέρω γενικό είναι αλλά τι να πω... Εγώ κόμμα δεν είμαι ούτε επιτελείο έχω ας σπικάρουν τα κόμματα και ξανατοποθετούμαι...

29 Σεπτεμβρίου 2015

ΞΑΝΑ Η "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ..... ΜΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ Déjà vu ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ..... ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ 1981 ΉΤΑΝ ΧΤΕΣ....

Αν μιλήσουμε με τον "αριστερό" δίπλα μας, σπίτι μας, στην εργασία παντού είναι σαν να ξαναζούμε κατά τα 1981...

"Μου έκλεψαν την αριστεροσύνη" φωνασκεί ο εις.... Μα είναι δαύτοι στο κουβέρνο αριστεροί αναρωτιέτε το έτερος σπεύδων τάχιστα να λαλήσει "ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΙΜΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ" .... "Εγώ σας τα έλεγα μόρτες αυτούνοι ήταν απατεώνες ΕΔΩ Ο ΚΑΡΑΝΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ"....

"Θα σου πω εγώ τι πρέπει να γένει" .... Και μέσα σ' όλα αυτά φωνασκούν στο πόπολο.... Και απαιτούν να σπάσουν τα δεσμά με το κουβέρνο το προδωτικό ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ... "Μα δεν κάνουν τίποτα.... για να έχουν σερτιφικέιτ αριστερού"....


ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ...


Και όλοι αυτοί οι μόρτες ... Οι κήρυκες δεν έχουν κάτσει να σκεπτούν ούτε μια αράδα από την Ιστορία.. Όχι δεν μιλώ για το 1821 και την Παρισινή Κομμούνα.... Όχι .... Λαλώ για το διάστημα 2008 ως τον Γενάρη του 2015..... Αντί αυτού λεν τι ΣΥΡΙΖΑ τι ΔΕΞΑ ... Το ίδιο είναι ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ και οι δύο...


Και το πόπολο;

Το πόπολο έχει ανοίξει ένα τεφτέρι και τους γράφει κανονικά... Ναι παιδί μου ΌΤΙ ΠΕΙΣ... και τσουπ στις εγκλογές ΣΥΡΙΖΑ.... Ναι αγορίνα μου λάλα εσύ περί επανάστασης ΚΑΙ ΤΣΟΥΠ το ρίχνει το κουκί.... Θα έλθεις στην συγκέντρωση πόπολο; Αμί θα έλθω... Γιατί δεν ήλθες πόπολο; Να ... έψηνα μελιτζάνες μωρέ...

ΈΝΑΣ ΑΚΡΑΤΟΣ ΕΓΩΙΣΜΌΣ...

Εγώ.... Εγώ.... Εγώ.... Με λεν AKRAT και τελικά εγώ μόνο εγώ δεν είμαι ακράτητος... ΌΛΟΙ οι αριστεροί που ξεύρω έχουν πιάσει πόστο στην εκκίνηση ενός ακράτητου σνομπισμού... Στις πάρλες τους μεταξύ τσίπουρου και φέτας το αμολάν... Ε ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ... Και δώστους απομακρύνονται ψυχικά και φυσικά από την φτωχολογιά που μεταξύ μας τους βλέπει σαν κάτι ούφο που πέρασαν από τα φτωχόσπιτα και απομακρύνθηκαν...

Τι να πεις.... Πίκρα και καημός... Στα 1981 έζησα τα μύρια όσα... Είδα κάτι υπερεπαναστάτες που έλεγαν το ΠΑΣΟΚ είναι αστικό κόμμα... Και σε ένα χρόνο τσουπ επιχειρηματίες.... Αγορίνες μου εσείς...... Μωρά μου εσείς... Στασίδι είχαν πιάσει στου Λαλιώτη το μαγαζί Ακαδημίας μεριά.... Και να διορισμοί... Μωρά μου εσείς.....

Γι αυτό σε λέω αλάνι... Πιάσε γωνία ΣΤΑΣΟΥ ΔΙΠΛΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΦΤΩΧΟΣΠΙΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΙΜΑ μάθε πως ζουν ΞΕΡΟΛΑ μου εσύ.... ΓΙΝΕ ΕΝΑ ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΠΙΝΟΥΝ ΚΑΦΕ ακοινώνητε επαναστάτη της κακιάς ώρας και μετά κάτσε στρώσε τον κόλο σου ... ΜΕΛΕΤΑ ΚΑΝΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ πες στο θέμα της αγροτικής παραγωγής ΑΥΤΟ... στο άλλο εκείνο.... Όχι ένα ατελείωτο ΕΓΩ... Που χέστηκε το πόπολο... ΜΑΘΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ.... Τις προάλλες βρέθηκα με έναν σοφιολογιότατο και ενώ ξέρει ότι είμαι εργάτης μου κορδώθηκε σαν ΠΑΠΑΣ του Μαρξισμού.... ΜΕ ΠΙΑΣΑΝ ΤΑ ΓΕΛΙΑ...

Εγώ πάντως τους έχω μεταξύ μας χεσμένους τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΤΕΣ.... Τηλεγράφημα ΜΗ ΔΕΚΤΟΝ στο σπίτι μου... ΓΚΕΓΚΕ ;

28 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΡΩΤΗΣΗ......ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΑΛΩΝΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ...

Θα παραθέσωμεν το κείμενο του Επισκόπου. Ο Σεβασμιότατος τα λέγει απλά, κατανοητά και με λογική σειρά. Ωστόσο δεν τοποθετείτε επί ενός και μοναδικού ΕΡΩΤΉΜΑΤΟΣ το οποίο είναι η πηγή όλων των δεινών της σχέσεως μεταξύ Πολιτείας ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ και της εκκλησίας... "Επί δύο αιώνες κοντά τρώνε και πίνουν με την εξουσία, με τους Βαυαρούς εκκινώντας και με την δεξά συν πίνοντας και καθορίζοντας την πολιτικήν εξέλιξην της χώρας... Και ερωτώ τον Σεβασμιότατο..... Τις πταίει δια τούτο το θέμα ; Ο Ελληνικός λαός που δυσπιστεί ή ...... τι άραγε ; " Έχω φυσικά και άλλα ερωτήματα να θέσω αλλά προεξέχει ο λόγος Του...

Ακολουθεί η τοποθέτηση του Σεβασμιότατου Δέσποτα


Ισχυρίζονται κάποιοι στην Ευρώπη ότι στην Ελλάδα δήθεν υπάρχει ευνοϊκή μεταχείριση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από το Κράτος και ότι τάχα η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους.
Κατόπιν αυτών ο Βέλγος ευρωβουλευτής κ. Γκυ Φερχόφστατ, απευθυνόμενος προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 8-7-2015, μεταξύ πολλών άλλων, του συνέστησε να μειώσει τά προνόμια της Εκκλησίας στην Ελλάδα.
Οι κατηγορίες αυτές είναι βαριές. Αλλά είναι ψευδείς. Βεβαίως δεν πρέπει να αδίκησει κανείς όσους Ευρωπαίους τις εκστομίζουν, διότι όλη η παραπληροφόρηση που έχουν προέρχεται από το εσωτερικό της Ελλάδος.
∆υχτυχώς, ορισμένοι Έλληνες, υποκινούμενοι από τα πολιτικά ή τα θρησκευτικά τους φρονήματα, χωρίς να κάνουν τον κόπο νά πληροφορηθούν την αλήθεια ή κατασκευάζοντας επίτηδες διάφορα ψεύδη που ικανοποιούν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, εκτοξεύουν κατά καιρούς μπόλικη λάσπη εναντίον της Εκκλησίας, επειδή είναι σίγουροι ότι "πες- πες κάτι θα μείνει", όπως είχε πει και ο αρχηγός της ναζιστικής προπαγάνδας Γκαίμπελς.
Και επειδή η προπαγάνδα αυτή όλο και εξαπλώνεται, πρέπει να λεχθούν κάποιες αλήθειες για την αποκατάσταση της κατάφωρης αδικίας πού υφίσταται η Εκκλησία και των δήθεν προνομίων που απολαμβάνει:
1. Η σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας στην Ελλάδα ουδέποτε ελειτούργησε υπέρ της Εκκλησίας. Το αντίθετο είναι η αλήθεια.
Η σχέση αυτή ελειτούργησε πάντοτε και αποκλειστικά εις βάρος της Εκκλησίας και υπερ του Κράτους.
Οι Βαυαροί αντιβασιλείς, επίτροποι του ανήλικου πρώτου βασιλιά Όθωνα, οργάνωσαν το Βασίλειο της Ελλάδος σύμφωνα με τα γερμανικά φεουδαρχικά πρότυπα και ήθελαν και η Εκκλησία να λειτουργεί σαν μια κρατική υπηρεσία, κάτω από την "μπότα" της απολυταρχικής βασιλικής εξουσίας.
Γι’ αυτό την απέσπασαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προκειμένου εκείνο να μή φέρει αντίσταση στα σχέδιά τους. Να σκεφθεί κανείς ότι για να πουλήσει ένα μοναστήρι μερικές οκάδες στάρι έπρεπε η πώληση να εγκριθεί με απόφαση του Βασιλέως. Για να ελέγχουν την Ιερά Σύνοδο επέβαλαν βασιλικό επίτροπο, "κομισάριο", χωρίς την σύμφωνη γνώμη του οποίου δεν μπορούσε να ληφθεί καμία απόφαση.
Επέβαλαν επίσης και το καθεστώς, όταν επρόκειτο να γίνει εκλογή Μητροπολιτών, η μεν Ιερά Σύνοδος να επιλέγει τρεις υποψηφίους ο δε Βασιλιάς να έχει τον τελευταίο λόγο και να εκλέγει εκείνος τον ένα από τούς τρεις.
Ευτυχώς η δουλεία αυτή της Εκκλησίας εσταμάτησε σταδιακά με την δημοκρατική διακυβέρνηση της Χώρας μας και έπαψε οριστικά το 1977.
Έκτοτε οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας είναι απλώς παράλληλες. Ούτε η Hκκλησία αναμειγνύεται στην διοίκηση του Κράτους ούτε καί το Κράτος αναμειγνύεται στα της Εκκλησίας.
Μετά από αυτά είναι απορίας άξιο πώς διαδίδουν ορισμένοι ότι η Εκκλησία έχει προνόμια. Ας ειπούν και σ’ εμάς, ποιά είναι αυτά επιτέλους !
2. Με την καισαροπαπική πολιτική των Βαυαρών αντιβασιλέων το κράτος απομύζησε κυριολεκτικά την περιουσία της Εκκλησίας. Βέβαια, η Εκκλησία, ήδη κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821, μόνη της προσέφερε και τα κανδήλια ακόμη για τις ανάγκες της επαναστάσεως.
Και με την ίδια ευαισθησία προσέφερε ό,τι μπορούσε στις δύσκολες συνθήκες που κατά καιρούς έζησε ο ελληνικός λαός. Το Κράτος, όμως, δεν ήθελε να αφήσει την Εκκλησία να έχει περιουσία.
∆εν ήθελε να την αφήσει νά βοηθά μόνη της, απευθείας, τους ανθρώπους που πραγματικά είχαν ανάγκη.
Το Κράτος ήθελε να παίρνη αυτό την εκκλησιαστική περιουσία και να την μοιράζη κατά το δοκούν, όχι μόνο σε όσους είχαν ανάγκη αλλά και σε πάρα πολλούς "ημετέρους" που δεν είχαν ανάγκη, για προφανείς ψηφοθηρικούς λόγους.
Και δυστυχώς η Εκκλησία υπεχώρησε στις απαιτήσεις των κυβερνώντων, μή μπορώντας να κάμη αλλιώς από τον βραχνά της εξουσίας.
Αυτό ήταν ένα τραγικό λάθος, διότι ενώ εδώρησε το 96% της περιουσίας της κατά τά έτη 1835, 1929 και 1952 κυρίως, και διάσπαρτα ενδιάμεσα, φαίνεται το Κράτος σαν δωρητής και κανείς δεν θυμάται και δεν αναγνωρίζει την πραγματική δωρήτρια Εκκλησία.
Σήμερα στην Εκκλησία, μετά από όλες τις αφαιμάξεις, απέμεινε μόνο το 4% της αρχικής της περιουσίας. Και από αυτήν μόνο τό 1⁄4 είναι αξιοποιήσιμο, αν και οι ∆ήμοι το μεγαλύτερο μέρος του το έχουν δεσμέυσει.
Τα υπόλοιπα 3⁄4 είναι δάση, που διασώθηκαν ακριβώς επειδή ήταν εκκλησιαστικά, αλλιώς θα είχαν καεί και καταπατηθή όπως πολλά δημόσια δάση.
Αν τα θέλουν και αυτά, ίσως θά ήταν μία σκέψη να τα πάρη το Κράτος, για να μη φαίνεται ότι δήθεν η Εκκλησία έχει πολλές εκτάσεις. Το ερώτημα όμως είναι: τί θα τα κάνουν;
Μετά λοιπόν την αφαίμαξη του 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι να απορεί κανείς πως ισχυρίζονται μερικοί ότι η Εκκλησία κατέχει δήθεν το 15% της Ελληνικής γης. Ας την δείξουν και σε μας αυτήν την τεράστια περιουσία, για να την μάθουμε.
3. Θα ερωτούσε όμως κάποιος εύλογα : Και πού βρήκε η Εκκλησία την περιουσία; Η Εκκλησία την έχει από τα βάθη των χρόνων.
Είναι δωρεές πιστών ήδη από την βυζαντινή εποχή και την τουρκοκρατία, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Αλλά είναι και κληρονομιές μοναχών που εδέχθησαν από τους γονείς τους και κάποιες αγορές που έκαμαν με την εργασία τους, προκειμένου να έχουν τα προς το ζήν όταν γεράσουν και δεν μπορούν να εργάζονται.
Συνεπώς το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιουσίας υπάρχει πολύ πριν την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, όπως ανεγνωρισθή και με την υπ’ αριθμ. 10/1993/405/483-484/09-12-1994 Απόφαση του Ευρωπἀκού ∆ικαστηρίου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξ αιτίας της οποίας κατηργήθη ο αρπακτινός νόμος ν. 1700/1987, του Τρίτση.
Σ’ αυτήν την ξεκάθαρη πραγματικότητα αντιτείνουν ορισμένοι, ότι στην τουρκοκρατία έδιναν κάποιοι τα κτήματά τους τυπικά στα Μοναστήρια για να αποφύγουν τους φόρους, επειδή θα εθεωρούντο "βακούφικα", αλλά στην πραγματικότητα συνέχιζαν εκείνοι να τα νέμονται.
Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις είναι αληθές. Αλλ’ επειδή συνέχιζαν να τα νέμονται προφανώς τα εκράτησαν χωρίς προβλήματα και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.
Και εν πάση περιπτώσει είναι βέβαιο, ότι κανένα από αυτά τα κτήματα δεν έμεινε στην Εκκλησία μετά από όσα έδωκε.
Αλλά γι’ αυτό πρέπει να ολοκληρωθή η διαδικασία του Κτηματολογίου, ώστε επιτέλους να αποδειχθεί αφ’ ενός μεν πόσο μεγάλο ψέμμα είναι η φήμη ότι δήθεν η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τεράστια περιουσία και αφ’ ετέρου ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που έχει είναι αδιάσειστοι.
4. Με τα ψίχουλα, λοιπόν, που εφρόντισαν να αφήσουν στην Εκκλησία, είναι φυσικό να μη μπορεί να ανταποκριθεί στην μισθοδοσία των κληρικών. Γι’ αυτό και την καταβάλλει το ∆ημόσιο σαν αντιστάθμισμα των όσων της έχει πάρει.
Αυτό είναι μέρος της συμφωνίας παραχωρήσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1952.
Μήπως αυτό κάποιοι το θεωρούν προνόμιο; Μα δεν είναι ούτε λογικό ούτε δυνατόν, από την μιά να αρπάζει κυριολεκτικά το Κράτος την περιουσία της Εκκλησίας και από την άλλη να έχει την απαίτηση να πληρώνει εκείνη τους κληρικούς της.
Ας επιστρέψει το Κράτος στην Εκκλησία την περιουσία που της επήρε, και τότε και αυτή θα ιδή πώς θα πορευθει.
Εκτός τούτων πρέπει να υπενθυμίσουμε δύο γεγονότα:
α ́. Στην Ελλάδα λαμβάνουν μισθό λειτουργοί και άλλου θρησκεύματος, βάσει διεθνούς συνθήκης. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτοί να εξακολουθούν να μισθοδοτούνται – λόγω της συνθήκης - , αν και ουδέποτε προσέφεραν κάτι στο Κράτος και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί κληρικοί να παύσουν να μισθοδοτούνται, παρά τις τεράστιες δωρεές εκκλησιαστικής περιουσίας;
β ́. Οι θρησκευτικοί λειτουργοί μισθοδοτούνται και σε άλλα ευρωπἀκά κράτη, όπως στο Βέλγιο και την Γερμανία, η οποία μάλισταεπλήρωσε μεγάλες αποζημιώσεις στους Ρωμαιοκαθολικούς για την περιουσία που τους επήρε.
5. Είναι εντελώς πέρα από κάθε λογική η άποψη - που κυκλοφορεί μέσω των ηλεκτρονικών μέσων – να εξοφλήσει η Εκκλησία το χρέος της Ελλάδος δίνοντας την εκκλησιαστική περιουσία, που την υπολογίζουν δήθεν στα 2,5 έως 5 τρις.
Καλά τί είναι τα τρισεκατομμύρια; Στραγάλια; Μα 2,5 – 3 τρις είναι ο Προυπολογισμός των Η.Π.Α. Είναι δυνατόν να έχουν τόση αξία τα ελάχιστα απομεινάρια της εκκλησιαστικής περιουσίας, τα 3⁄4 της οποίας είναι δάση; Και πώς καί από ποιόν έγινε αυτή η εκτίμηση;
Για να λέει κάποιος 2,5 έως 5 τρις σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει πόσο δυσθεώρητη είναι η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών μεγεθών.
Και μόνον απ’ αυτό μπορεί να αντιληφθή κανείς την απόλυτη αυθαιρεσία που υπάρχει σε αυτούς τους υπολογισμούς, που κινούνται στον κόσμο της πλήρως αρρωστημένης φαντασιοπληξίας.
Και όταν κάνουν αυτές τις προτάσεις, τί εννοούν; Νά δώσει η Εκκλησία χρήματα; Αυτό είναι αδύνατον. Όποια ∆ημόσια Ελεγκτική Υπηρεσία θέλει ας έλθει να το διαπιστώσει.
Η Εκκλησία σήμερα μόλις επιβιώνει. Ή εννοούν να δώσει χωράφια; Μα τα χωράφια μόνα τους δεν βγάζουν χρήματα. Και φυσικά η αξία τους δεν φθάνει ούτε στο απειροελάχιστο αυτούς τους υπολογισμούς.
Αλλά διερωτώμεθα: Όσοι λένε να δώσει η Εκκλησία την εναπομείνασα περιουσία της για την αποπληρωμή του χρέους γιατί δεν προσφέρουν και αυτοί κάτι γι’ αυτό τον σκοπό και γιατί δεν προτείνουν να το πληρώσουν εκείνοι που το εδημιούργησαν και ξαφνικά βρέθηκαν με αξιόλογες περιουσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
Μήπως όσοι κάνουν τέτοιες προτάσεις ανήκουν στην κατηγορά αυτή και με τις προτάσεις αυτές προσπαθούν να μετατοπίσουν στη συνείδηση του λαού την ευθύνη από πάνω τους και να την μεταφέρουν στην Εκκλησία; ∆εν αποκλείεται.
Αν πάλι κινούνται από αθἐστική ή αντιχριστιανική ιδεολογία γιατί ασχολούνται με την Εκκλησία, εφ’ όσον δεν έχουν σχέση μαζί της;
Και γιατί δεν προτείνουν να προσφέρουν κάτι και τα άλλα θρησκεύματα που υπάρχουν στην Ελλάδα; Η Ορθόδοξη Εκκλησία έδωκε πολλά. Οι άλλοι πότε έδοσαν;
6. Φυσικά είναι κακόβουλο ψέμμα, που ξεπερνά και τα όρια της συκοφαντίας, ότι δήθεν η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους.
Η Εκκλησία, σαν Νομικό Πρόσωπο ∆ημοσίου ∆ικαίου, πληρώνει όλους τους φόρους που κατά καιρούς της αναλογούν σύμφωνα με την φορολογική νομοθεσία, είτε αναφέρονατι στην ιδιοκτησία είτε στα εισοδήματα.
Και όχι μόνον πληρώνει όλους τους φόρους, αλλά με ειδικές διατάξεις αντιμετωπίζει μερικές φορές, κατά παράβαση των αρχών του Συντάγματος, δυσμενέστερη μεταχείριση έναντι άλλων νομικών οντοτήτων. Και παρά ταύτα δεν διαμαρτύρεται.
7. Αλλά είναι πολύ λυπηρό και το γεγονός, ότι όλοι όσοι καταφέρονται κατά καιρούς εναντίον της Εκκλησίας κάνουν πως δεν γνωρίζουν το τεράστιο κοινωνικό έργο που επιτελεί. Γιατί;
∆ιότι δεν εξυπηρετεί, φαίνεται, τα αντιεκκλησιαστικά σχέδιά τους. Όμως η Εκκλησία σήμερα έχει σε όλη την Ελλάδα 2.070 ευαγή ιδρύματα και μοιράζει καθημερινά 500.000 μερίδες φαγητού, πληρώνει ενοίκια και λογαριασμούς κοινοχρήστων δαπανών και συνδράμει με υποτροφίες πολλούς μαθητές και σπουδαστές. Αυτά δεν είναι προσφορά της Εκκλησίας στο λαό;
Έχουν σκεφθεί όσοι καταφέρονται εναντίον της πόσο διογκωμένο θα ήταν το κοινωνικό πρόβλημα στις σημερινές δύσκολες εποχές και τί ανεξέλεγκτες ίσως διαστάσεις θα έπαιρνε αν δεν προσέφερε η Εκκλησία αυτό το κοινωνικό έργο, που είναι το σημαντικότερο στην Ελλάδα;
∆υστυχώς, ο κατα καιρούς θόρυβος και τα πικρόχολα σχόλια κατά της Εκκλησίας προέρχονται μόνον από εμπάθεια και κακότητα, προκειμένου να δημιουργηθεί εχθρικό κλίμα εναντίον της για ανομολόγητους σκοπούς.
Ο Επίσκοπος Σαλώνων Αντώνιος

17 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας σπουδαίος Χριστιανός Ρωμιός της Οθωμανίας ο Εφέντης Ζαχαρίας "Θεσπέσιος Κύριος"

Αντιγράφω... και επικολλώ... από εδώθε...

http://rebetiko.sealabs.net/wiki/mediawiki/index.php/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%AF_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82





4. Ζαχαρίας ο χανεντές (Zaharya 1680 – 1750)
Ζαχαρίας ο χανεντές
Ζαχαρίας ο χανεντές
Γόνος εύπορος οικογενείας που ασχολιόταν με το εμπόριο γούνας, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τούρκικες πηγές αναφέρουν ως έτος γέννησης το 1680 και έτος θανάτου το 1740 ή 1750, όμως αυτές οι αναφορές αμφισβητούνται. Αναφέρεται ότι κατοικούσε σε ένα από τα προάστια του Βοσπόρου, ανάμεσα στο Μπεμπέκι και στα Θεραπειά, όπου μακριά από το πλήθος ζούσε μοναχικά, έχοντας διαρκή ενασχόληση με τη μουσική.
Σύμφωνα πάντα με τουρκικές πηγές, ήταν τραγουδιστής στο σεράι στα χρόνια των σουλτάνων Αχμέτ Γ´ (1703-1730) και Μαχμούτ Α´ (1730-1754).
Υπήρξε φίλος, μαθητής αλλά και δάσκαλος του πρωτοψάλτη Δανιήλ (π. 1789), μαθητής στην εκκλησιαστική και δάσκαλος στην “εξωτερική” μουσική. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η πρώτη άμεση αναφορά για τον Ζαχαρία, στα χειρόγραφα Ξηροποτάμου 318 και Βατοπεδίου 1427, τα οποία εκδόθηκαν το 1818:
“Ζαχαρίας ο χανεντές, εν αρχή του ΙΖ αιώνος, μαθητής πολλών, ατελής δε μείνας της έσω μουσικής, ευδοκίμησεν υπερβαλλόντως εν τη έξω”.
Σε χειρόγραφα περιοδικά της εποχής του, αναφέρεται ως “Mir Cemil” (“Θεσπέσιος Κύριος”), γεγονός που οδήγησε σε υποθέσεις πως έγινε μουσουλμάνος προς το τέλος της ζωής του. Σε ανέκδοτη βιογραφία του ο Ραούφ Γεκτά Μπέι (1871 - 1935) γράφει ότι ο Ζαχαρίας έψαλλε και σε τεκέδες (μοναστήρια) των Μεβλεβί.
Τούρκοι μελετητές, συμφωνούν ότι υπήρξε ο σημαντικότερος συνθέτης έργων για φωνή της Κλασσικής Οθωμανικής Μουσικής. Μελοποίησε εκκλησιαστικά μέλη (ιδίως λαμπρούς καλοφωνικούς ειρμούς, όπως: «Φρικτόν το βήμα σου», που βρίσκεται στον 277 Κώδικα της Μονής Ξηροποτάμου με την αναγγελία «...το δε μέλος κυρίου Ζαχαρίου του μουσικωτάτου της Περσικής Τέχνης». Όμως η μουσική του ιδιοφυΐα αποτυπώθηκε στη σύνθεση πολλών και έντεχνων αστικών τραγουδιών, που (ως προς την τέχνη και το ρυθμό τους) θεωρούνται απαράμιλλα. Από τις εκατό και πλέον συνθέσεις του κοσμικής μουσικής, σώζονται μόνο είκοσι μία. Στα οργανικά κομμάτια του και τα γνωστά: «Ραστ Μπεστέ», «Χουσεϊνί Αγκίρ Σεμάι» και «Ουζάλ γιουρούκ σεμάι» (σε Ήχο πλάγιο Β').
Σύμφωνα με τον Κυριακό Φιλοξένη, στα έργα του ανήκει επίσης και συλλογή ελληνικών τραγουδιών με τίτλο "Ευτέρπη", που μετά το θάνατό του: "εξεδόθη δε εξηγηθείσα παρά Θεοδώρου του Φωκαέως και Σταυράκη του χανεντέ, αλλ' ουδαμού αναφέρεται το όνομα του γνησίου ποιητού Ζαχαρίου του χανεντέ (μελωδού)".


08 Σεπτεμβρίου 2015

H NEΡΑ AOIΔΟΣ Η ΡΩΜΙΑ ΕΥΘΑΛΙΑ Eftalia Denizkizi ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΑ....κλεμμένο κείμενο..... ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ... Κόρη Ρωμιού αστυφυλάκου Οθωμανού...



Εδώ σπάνιες εκτελέσεις....https://www.youtube.com/watch?v=aAp6bsHoGz8&list=PLtq-H3nFkQYgy0og4IfAVVxS9Nssu1GLf

ΤΟ ΕΚΛΕΨΑ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ...

Υπήρχε μια γοργόνα στα νερά του Βοσπόρου που τις φεγγαρόλουστες νύχτες έβγαινε βαρκάδα και τραγουδούσε θεϊκά! Μεκταμπιγιέ, λένε στα τουρκικά τη βόλτα για τραγούδι με φεγγαράδα και ήταν μια αγαπημένη συνήθεια στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα.
Ο Ρωμιός ταγματάρχης της χωροφυλακής, Γεωργιάδης εφέντης, έπαιρνε το σάζι του, έμπαινε στη βάρκα με την κόρη του και μια φωνή θεία μάγευε νερά και αστέρια του Βοσπόρου. Κανείς δεν ήξερε ποια ακριβώς τραγουδά εκεί στη βάρκα που περνούσε. Όλοι όμως περίμεναν να την ακούσουν. Δειλά, έμπαιναν μετά στις βάρκες τους και ακολουθούσαν εκείνη του Γεωργιάδη για να απολαμβάνουν το τραγούδι. Δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα αυτό που άκουγαν. Εκεί μέσα υπήρχε μια γοργόνα! Και το όνομα αυτής, Ευθαλία!
Αργότερα διηγείται η ίδια πως παραξενεύτηκε όταν σε μικρή ηλικία συνειδητοποίησε ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ευθαλία και όχι Γοργόνα, όπως είχε συνηθίσει να την αποκαλούν. (Deniz: θάλασσα, Kiz: κορίτσι).
Γεννήθηκε στο Μέγα Ρεύμα του Άνω Βοσπόρου, το 1891. Ο φιλόμουσος πατέρας της ενέπνευσε την αγάπη για τη μουσική. Στα οικογενειακά γλέντια η Ευθαλία τραγουδούσε μαγεύοντας τους συνδαιτυμόνες. Μεγαλώνοντας, έμελλε να γίνει μια από τις πιο σπουδαίες ερμηνεύτριες της Τουρκίας. Τραγούδησε αποκλειστικά στην τουρκική γλώσσα. Η δισκογραφία της είναι σπουδαία, αλλά το φόρτε της ήταν τα ρεσιτάλ που έδινε μαζί με τον σύζυγό της, βιολιστή Σαντί Ισιλάι, στην Παλαιστίνη, τη Μεδίνα, την Αίγυπτο και αλλού.
Άρχισε να εμφανίζεται ως επαγγελματίας, στα «Μιούζικχωλ Καφενεία» του Γαλατά. Εκεί ήταν της μόδας το Κάντο, ένα είδος τουρκικής οπερέτας που το περιέλαβε και αυτό στο ρεπερτόριό της. Το δυνατό της σημείο, όμως, ήταν τα έντεχνα λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια. Είναι η πρώτη μη μουσουλμάνα τραγουδίστρια που συνεργάζεται με τον εθνικό μουσικό σύλλογο Darouletham (Νταρουλετχάμ). Εκεί γραμμοφωνεί πολλά τραγούδια, αλλά λόγω της ελληνικής της καταγωγής δεν σημειώνεται πουθενά το όνομά της. Αναφέρεται απλώς ως «σοπράνο». Όμως και όταν αργότερα στην Columbia κυκλοφορεί εκατό περίπου δίσκους, πάλι αποσιωπάται το όνομα. Σε ένδεκα από αυτούς αναφέρεται απλώς ως «Χανούμ», δηλαδή «Κυρία»! Στη Γαλλία, το διάστημα 1923 - 1926 ηχογραφεί για την εταιρεία Pathe αποκτώντας μεγάλη φήμη. Μετά το 1927, και εξ αιτίας της ευρωπαϊκής της επιτυχίας, αρχίζουν να την αναφέρουν ως Eftalia Denizkizi.
Γύρω στα 1930 είναι εξαιρετικά δημοφιλής και αγαπητή στο κοινό. Στις συνεντεύξεις της προβάλλει την εικόνα του απλού ανθρώπου που ασχολείται με το νοικοκυριό, μαγειρεύει, πλένει και τρώει πάντα το αγαπημένο της κανταΐφι.
Η ίδια αφηγείται πως κάποτε, επιστρέφοντας με τον σύζυγό της από τα Πριγκιπονήσια με το πρώτο βαπόρι και τους λιγοστούς επιβάτες, απολάμβανε το καλοκαιριάτικο πρωινό ξαπλωμένη σε έναν καναπέ πάνω στο κατάστρωμα. Άρχισε να τραγουδά, καθώς το σκάφος διέσχιζε τον Βόσπορο. Ο Σαντί πήρε το βιολί του και άρχισε κι αυτός να παίζει συνοδεύοντάς την. Οι ώρες περνούσαν και η ξηρά δεν φαινόταν. «Ρώτησα κάποια στιγμή 'πού είμαστε μανάρι μου Σαντί;' αλλά ούτε και κείνος ήξερε... Μετά από λίγο ήρθε κοντά μας ο καπετάνιος και είπε: 'Ζητώ συγγνώμη, είδα ότι βρίσκεστε στο βαπόρι, ευκαιρία είναι είπα, κι έστριψα το τιμόνι'. Περάσαμε το Χαϊρσίζ Αντά (νησάκι στη θάλασσα του Μαρμαρά) και οι επιβάτες λένε στον καπετάνιο: 'Πήγαινέ το αργά το βαπόρι στην Κωνσταντινούπολη, δική μας η ευθύνη'...». Εκείνο το δρομολόγιο είχε μεγάλη διάρκεια...
Ο θρύλος της μουσικής που γεννήθηκε μέσα στη θάλασσα έμελλε να συνδέσει με αυτήν και το «φευγιό» του. Στα 1936, μια εταιρεία θαλάσσιων συγκοινωνιών αποφάσισε να οργανώσει προς τιμήν της ένα ρεσιτάλ στα νερά του αγαπημένου της Βοσπόρου. Μία ακόμη βόλτα στη φεγγαρόφωτη νύχτα, μια μεκταμπιγιέ, όπως τότε με τον πατέρα. Μόνο που την ταπεινή βάρκα έχουν αντικαταστήσει τέσσερα φωταγωγημένα πλοία γεμάτα Κωνσταντινουπολίτες που πλήρωσαν 375 γρόσια ο καθένας για να ακούσουν την Ευθαλία! Στην ακροθαλασσιά συγκεντρώθηκαν όσοι δεν είχαν βρει εισιτήριο. Κρατώντας πολύχρωμα φαναράκια, περίμεναν να ακούσουν έστω και από μακριά την αγαπημένη τους φωνή. Η εκκίνηση έγινε από το παραθαλάσσιο προάστιο Μπεμπέκι και έκαναν τον γύρο του Βοσπόρου. Η Ευθαλία τραγουδούσε πάνω σε μια μεγάλη βάρκα στην οποία είχε στηθεί μια σκηνή με την ορχήστρα και μια ομάδα ζεϊμπέκηδων όλο το βράδυ. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα ζεϊμπέκικα. Γύρω της, τα τέσσερα πλοία ακολουθούσαν. Αυτή η νύχτα στον Βόσπορο ήταν μοναδική. Και ποτέ άλλοτε δεν επαναλήφθηκε κάτι παρόμοιο. Αλίμονο, όμως. Μοιραία ήταν για τη Γοργόνα η βραδιά του θριάμβου της.
Η Ευθαλία κρυολόγησε βαριά και δεν κατάφερε να συνέλθει. Η κρυστάλλινη φωνή ράγισε και η Γοργόνα άφησε πίσω της τον Βόσπορο, την Κωνσταντινούπολη και τον μάταιο τούτο κόσμο στις 15 Μαρτίου 1939, σε ηλικία 48 ετών.
Δεν είναι πολύ γνωστή η Eftalia Denizkizi στην Ελλάδα. Προσωπικά την ανακάλυψα σε κάποιο δισκοπωλείο της Πόλης ανάμεσα σε άλλα διαμάντια βυζαντινής και παραδοσιακής ρωμαίικης μουσικής. Καταθέσεις ψυχής πολλών χρόνων και ανθρώπων με περίσσευμα ταλέντου και καρδιάς, όπως ήταν η δική μας Ευθαλία, η κόρη του Γεωργιάδη από το Μέγα Ρεύμα της Κωνσταντινούπολης.
 

07 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ΑΚRAT ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ... ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ.... ΤΟΝ ΑΕΡΟΕΚΤΥΠΩΤΗ..... ΘΑΥΜΑ




ΕΔΟΚΙΜΑΣΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΚΥΜΗΝ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟ ΝΕΟΣ ΑΕΡΟΕΚΤΥΠΩΤΗΣ RENDROIAR ..... ΤΕΦΑΡΙΚΗ...
24 Αυγούστου 2015 στις 7:15 π.μ.


Μετά την εμπειρίαν της ΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ έπρεπε να δοκιμάσω και εν ακόμα στάδιον της ψηφιακής τεχνολογίας. Είχα από χρόνια στείλει αίτηση ενδιαφέροντος εις την Ιαπωνέζικη πρωτοποριακήν εταιρίαν. Η αλήθεια είναι ότι το Οθωμανικό βύσμα μπήκε και στην χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου. Διότι ως γνωστόν εις Κουμιώτης είναι μεγαλέμπορος ειδών πολυτελείας εις την άγνωστον αυτήν χώραν. Τες πάντων, με βύσματα, πρόκες, τουρμπάνια κλπ κατά τις μια η ώρα την πρωία πέφτω να κοιμηθώ.

Τες πάντων. Με ένα περίεργο τρόπο, φυσικό, ευρίσκομαι εις την Αθήνα εις ένα λόφο. Τώρα ο Γαργητός ήταν, ο Σκουζές ήταν.... Που να ξεύρω. Με πλησιάζει ενώ καθόμουν εις μιαν θεόρατη πέτρα ύψους δεκαπέντε εκατοστών επί είκοσι πέντε εκατοστών εις και μου εμφανίζει τσάντα μπάνικη του ARMANI, ένας ταχυμεταφορέας. Πληρώνω το κόστος και ανοίγω την τσάντα.

Γύρω άκρα του τάφου σιωπή. Εν τω μεταξύ ξέχασα να αναφέρω ότι το πλαγκίν εις το ιλλουστρατόρι είχε έλθει με εμέιλ και είχα σκύψει πάνω του δέκα ημέρες εις την Κούμην. Και είχα καταφέρει να σάξω αρχείον πολλών γίγα, τόσων... που ο δύσμοιρος μακις είχε κλατάρει. Το είχα στείλει φυσικά με σκληρό δίσκο εξωτερικό εις την Ιαπωνία με τον εξής τρόπο. Πήγα στο χεσόρεμα μπήκα στο ΚΤΕΛ με τον κούνελο ... ξέρετε οι Κουμιώτες αυτό το βλαμμένο ζώο που κοιμάται και μασουλά στο ΚΤΕΛ.... Πληρώνω την κυρία καπνίζω ένα στριφτό και φεύγω. Α χλαπακιάζω και ένα στρογγυλό ντόνατς έναντι των λεωφορείων.

Άμα τη αφίξει στην Λιοσίων του κουτίου εις πράκτωρ Ιαπωνίς λαμβάνει το κουτίον και το στέλνει από τους κεκρυμένους ασυρμάτους των Ιαπώνων που βρίσκονται εντός αντιπροσωπίας οχημάτων με υψήσιχνας συχνότητας εις την Οσάκα. Ταυτοχρόνως την ιδίαν ημέρα έρχεται με φορτηγόν SCANIA εξ Αθηνών ο εκτυπωτής. Πάγω ταχιά στον Πετισούνα όπου είχα σάξει υπόστεγον υδατοστεγές και δροσάτον και βάνω τον εκτυπωτή. Τον είχα συνδέσει με το ηλεκτρικό καλώδιον του στρατού νομίμως ένεκα του γεγονότος ότι το κουβέρνο χρηματοδότησε το εν λόγω εγχείρημα.

Βάνω βύσματα, βάνω αγέρα ανοίγοντας τα παραθύρια και ο RENDROIAR άρχισε να ζεσταίνεται. Μήνες ολάκερους είχα στείλει ένα νέο κομπιουτερά που κυκλοφορούσε στην Κύμη σαν αθίγγανος ίνα αποφύγωμεν πράξεις εχθρικές που θα εποφθαλμιούσαν το νόμιμον, παράνομον εγχείρημα. Γύρω από το κτήμα είχαν ανασκαφεί τάφροι, και ίπτανται τας νύκτας ντρολ τηλεκατευθυνόμενα με βγαλμένα τα λεντ....

Τώρα για να μην λέγω όλα όσα συνέβηκαν στον λόφο ανοίγω την τσάντα και βγαίνει μέσα στην ζέστα του θέρους ένας αγέρας έγχρωμος. Τον πιάνω από τις δύο άκρες που μπορούσα βαδίζω αποφασιστικά επί ενός παρακειμένου τοιχίου και ακουμπώ τον αγέρα θαυμάζοντας το αποτέλεσμα των άοκνων ενεργειών μου. Το γνωστόν σήμα στοπ και μιας μάρκας τουτού. Και πάνω που το απολαμβάνω το ρημάδι φταρνίζεται η κοκόνα που είχα δίπλα μου και πάπαλα το αρχείον....

Τώρα όμως φύγαμε από τον Πετισούνα και μεταφέρθηκε το εργαστήριον στηνΚεφάλα μιας που δρόμος θα γενεί με άσφαλτον και θα μπάσει το κρατίδιον το μέρος στο σχέδιον πόλεως και ήλθε η ανακύκλωσις της ανακύκλωσις και τώρα έχουμε και μπλε κάδους κάργα στο ντοματόζουμο και το σκορδοστούμπι...

Ξέχασα να αναφέρω πολλά αλλά θα κάμω συγκέντρωσιν στον Εριτσία μια ημέρα παρέα με τα ΒΡΙΛ και τα ΥΛ και εκεί θα σας πω... πιότερα....

06 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΙΤΑΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ... ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΌΣΑ 1941-1943.... ΌΜΗΡΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ.....


Όλοι νομίζουν ότι οι μόνοι που έκαναν το μεγάλο κακό κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν οι Γερμανοί ναζί. Έτσι συντηρείτε ότι ΜΟΝΟ υπήρχαν οι απάνθρωποι Ναζί ενώ οι Φασίστες Ιταλοί μένουν στο απυρόβλητο.... Ίσως ήταν και ένα σαβουάρ βιβρ για τα Δωδεκάνησα που λάβαμε σαν επινίκια... Επί τη ευκαιρία θα πω ότι σαν αιχμάλωτος αντάρτης εστάλη εις την Γερμανία ο θείος μου ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ από την Κούμη για να ξεθάβει πτώματα και τραυματίες από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων...

Λοιπόν στο θέμα μας... Ένα αερόπλανο Εγκλέζικο αμολάει στον γάμο του Καραγκιόζη δεκάδες κιβώτια πυρομαχικών στην ευρύτερη περιοχή της Κούμης. Ενώ έπρεπε να τα πετάξει πάνω από μια τοποθεσία που είναι το πυκνό δάσος του Πλατάνι. Όλοι οι αντιστασιακοί αλαφιασμένοι και οι Ναζί και Φασίστες καταχτητές τρέχουν να μαζέψουν ότι μπορεί ο καθένας. Πρωταθλητής στην διαλογή του πολεμικού υλικού ο Παπάς Στάθης Αντωνίου από τα Βίταλα...Με τα ράσα τρέχει και μαζώχνει ότι μπορεί... Πρέπει να ήταν δε και μέλος του ΜΙΔΑ 614 της οργανώσεως του ΤΣΙΓΑΝΤΕ και του ΦΩΣΤΙΝΗ του αντιφατικού αυτού δέσποτα της Κούμης. (αναμφίβολα το έλεγε η περδικούλα του).

Οι Ιταλοί κατακτητές παίρνουν εντολή μετά από ημέρες από τον διοικητή τους ΕΡΝΕΣΤΟ ΖΑΝΟΒΕΛΙ να τιμωρήσουν τους Κουμιότες.... Συλλαμβάνουν και στέλνουν στην ΡΩΜΗ τους ΜΑΡΓΕΛΗ Γ. Ταγματάρχη, τον ΒΕΖΥΡΗ Κ. αεροπόρο, ΜΟΥΧΑΝΑΚΗ Ι. έφεδρο ανθυπολοχαγό, ΛΟΎΛΗ Δ έφεδρο ανθυπολοχαγό και ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ Χ. έφεδρο ανθυπολοχαγό. Αγνοώ φυσικά την συνέχεια τι έγινε στην ΡΩΜΗ και πως επέστεψαν....

Ταυτόχρονα πιάνουν και φυλακίζουν στην Κούμη κατοίκους της ωραίας Πλατάνας. Αυτοί ήταν οι ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Κ, ΠΕΤΣΑΣ Κ. ΚΟΥΤΕΛΟΣ , ΒΕΖΥΡΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΛΥΒΗ ΘΕΜ, ΒΕΖΥΡΗ Π, ΚΟΥΡΟΥΠΑ ΣΤΕΛ, ΜΙΟΥΛΗ Γ. ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ, Γ. ΜΕΛΕΜΕΝΗ, Γ. ΚΑΛΛΙΑΤΣΗ, Δ. ΜΠΟΥΜΙΝΗ, Ι. ΚΑΛΥΒΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΝΑΡΓΥΡΟ από τον λατρεμένο Οξύλιθο. (στην αντιγραφή ονομάτων πρέπει να έκανα λάθος από την πηγή γμτ.... δεν πειράζει όμως... βλέπεις και το πρωτότυπο ήταν χάλια των χαλέων...) Το αστείο ήταν ότι την φυλακή των Φασιστών Ιταλών την έσαξε ο παπούς μου ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΙΔΟΥΣ που είχε το ξυλουργείο του στην παλαιά αστυνομία στην μεγάλη στροφή μέσα στην Κούμη. Ο παπούς μου μου είχε δείξει ότι η ξύλινη φυλακή ήταν κοντά στην πλατεία από κάτου προς το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο καλντερίμι της Κύμης. Αυτό δεν το λέει η πηγή εγώ το λέω ότι θα "φιλοξενήθηκαν" στην φυλακή .... Γιατί συνήθιζαν να φυλακίζουν και στα Δημοτικά, ιδιαίτερα στο Α. Δημοτικό... Τα κιτάπια λένε ότι έπεσε πάνω στον Ιταλό Φασίστα διοικητή ο Δέσποτας Φωστίνης και γλύτωσαν τα χειρότερα....

Αυτά τα έγραψα γιατί διάβαζα πρόσφατα ένα κείμενο για τους Έλληνες Ομήρους στην Ρώμη και την Γερμανία..


30 Αυγούστου 2015

OI ΠΡΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΉΤΑΝ ΚΑΙ SLPίδες


Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥΣ ...  DE LEON

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΚΑ
O EΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑ...
Ο Ελληνισμός της Αμέρικας πριν γένει η επανάστασις η Οκτωβριανή στο 1917 συμμετείχε και στο S.L.P. και οι υπόλοιποι Έλληνες τους φώναζαν ΕΣΕΛΠΙΔΕΣ.... Κατά το 1930 ψιλοδιαλύθηκε το κόμμα τούτο. Αλλά ήταν ένα κόμμα ταμάμ. ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΠΟΥΣ ΜΑΣ για τους ηρωικούς αγώνες τους... Το κόμμα αυτό διελύθη οριστικά το 2008 αλλά επί της ουσίας στο 1930 εξηφανίσθηκε. Είχε προηγηθεί μια διάσπαση εκεί κοντά στα 1901 ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατική του πλευρά κλπ... κλπ....















29 Αυγούστου 2015

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΓΟΥΡΕΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ....


ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Και ξεκινάν οι ξυπόλυτοι τον αγώνα,
τον καλό τον ηθικό, με όπλο
την απελπισιά, την ανημπόρια.
Με σημαίες απροσδιόριστες, ότι είχε κανείς.
Μια ελληνική σημαία, ένα σφουγγαρόπανο ο άλλος
και τρέχουν προς πάσα κατεύθυνση αλαφιασμένοι.
Την πείνα μας να σώσουμε.
Μας κοίταζαν οι χορτασμένοι,
οι καλοθρεμμένοι και γέλασαν στην αρχή
και ύστερα βγάλαν χολή, δηλητήριο,
που τολμήσαμε να βγούμε στο προσκήνιο....
Και αυτοί που στην αρχή μας βόθησαν από συμπόνια
και ιδιοτελή συμφέροντα ... εις έκαστος εξ αυτών λάκισε...
Και εμείς προχωρούμε μόνοι μας στις Ιστορίας
το κάλεσμα ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ.
Ότι τα αστέρια κατέβηκαν πιο κάτω,
και αν σηκωθούμε ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ θα πάμε,
δοξασμένοι στις ΙΣΤΟΡΙΑΣ το ραντεβού.....
Και τα αργά τα ξημερώματα σαν η μάχη υποχωρεί,
γιατί είναι ίδιο του ανθρώπου, τις νύχτες,
να ακουμπά, το κορμί του για γλύκα τ' άλλο...
Γιατί την άλλη νύχτα, μας λένε οι γραφές, τα αστέρια,
θα ανέβουν και η ημέρα, σκληρή και άκαρδη θα γίνει,
αν δεν επιβιβαστούμε στις ιστορίας το ραντεβού.... 
Την άλλη ημέρα τα ξημερώματα....
Η πείνα θα έλθει από αυτούς που ειρωνεύονται το λυσσασμένο πόπολο
που θέλει να θρέψει την πεινασμένη του κοιλιά.....



Χαμένο στις σημειώσεις μου.... Ποίημα φαύλο προορισμένο δια αυτοκαταστροφήν... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ σαν το κάτωθι ; Ουστ άσχετοι ....



Στα σκλαβοπάζαρα είμαι δεμένος με εικοσαετή ειρκτή.

Οι αφέντες μου δίνουν νυχθημερόν υλικά μονοετή.

Γιατί το μήνυμα έχει χρόνο βραχύ.

Τώρα ο άνθρωπος που έφυγε, αυτόχειρ, ήφερε υλικά πολυετή.

Την Πέμπτη τα ήφερε, την Παρασκευή ήλθε το τέλος, το ευθύ.

Θέλει λέει η διαφήμηση στα ουράνια να κρεμαστεί,

Ο αφέντης με την σκληρή φωνή διέταξε με πνεύμα οξύ.

Να μείνει στην «αιωνιότητα» την παντοτεινή.

Θέλουν να υψωθούν στο τελευταίο πάτωμα να φανεί,

Του προϊόντου η υφή, η υγιή....

Εσύ κοιτάς, σαν γαλοπούλα του αστριού την όψη,

Και κατάμουτρα θα σου έλθει η δική μου η παραγωγή.

Παράγωγο, μιας ανυπέρβλητης παραγωγής...

Νυχθημερόν το τύπωνα για να φανή.

Του άγουρου κοριτσιού το δέρμα το υγιή.

Και έπεσε μεγάλη κάλυψη της μηχανής, όσο ποτέ δεν έχει γίνει.

Βάζαμε της 3Μ,

Το αυτοκόλλητο το επταετή...

Πιάστηκε η μέση του Αλί, και το πνεύμα τρις Αλί...



ΤΟ ΕΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΥΝΑΝ...


Ένα κιλό ηθική, τυλιγμένη στο στρατσόχαρτο...
και μια αηδία πορδή εντός σακούλας υπερμάρκετ...
Τι ψώνια έκανα την σήμερον ξανά....
Κάτω οι ευαίσθητοι.... Κάτω οι δειλοί...
Ζήτω οι ντούροι και ενίοτε οι εντουράδες... μπας και οι εντράδες;
Κάτω οι διεφθαρμένοι... ΌΛΗ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ μωράκι...
Εγώ και εσύ στο 6 διαμέρισμα του Χάρβαντ παρέα με τον σκύλο μου...
Μόνοι στην ακολασία της ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΗΘΙΚΗΣ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
του μεθαύριο και του χρόνου με υγεία...





28 Αυγούστου 2015

ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΡΕΤΤΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ"... ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ..


ΘΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΙ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ.... Θέλω να τα σώσω από τον χαμό


ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΡΕΤΤΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ....
Η υπογραφή, της παρουσίασης είναι μάλλον ψευδόνυμο. Προφανώς συγγραφεύς του είναι ο Γιωτόπουλος. Οι στιγμές που παρουσιάζονται είναι μέσα σ' ένα περιβάλλον όπου η Αθήνα βομβαρδίζεται από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους.... Οι Γερμανοί ναζιστές το απέφευγαν... Ανέλαβα να το δακτυλογραφήσω ως το κείμενο του Βρεττάκου που επειδή είναι εκτενές μου ήταν κουραστικό...
Ελπίζω να ενδιαφέρει.
ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
Αθήνα 23 Αυγούστου 1945 Περίοδος νέα Αρ. Φύλλου 23
ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΜΑΣ
ΝΙΚΗΦ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Τις ημέρες αυτές κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Βρεττάκου «Το αγρίμι». Το βιβλίο αυτό το διάβασα και σήμερα, θα σας πω τη γνώμη μου, για το συγγραφέα και το έργο του.
Γνώρισα το Βρεττάκο στις τραγικές ημέρες που περάσαμε όταν συνδέθηκα μαζύ του. Έζησα σπίτι του όταν οι μπόμπες της αγγλοαμερικάνικης αεροπορίας μ΄έστελαν πρόσφυγα στην Αθήνα και τον αγάπησα γιατί κατάλαβα αμέσως πως είχα να κάνω, μ΄ένα πραγματικό άνθρωπο. Κοιμήθηκα στο ίδιο δωμάτιο μαζύ του, τις φριχτές εκείνες νύχτες, της καταιγίδαςς και τον έβλεπα σα ξυπνούσα καμιά φορά να γράφει να γράφει ώρες ατέλειωτες. Να ετοιμάζει τα όπλα του για τον πνευματικό πόλεμο. Και ο Βρεττάκος την εποχή εκείνη αντιμετώπιζε πλήθος εμπόδια στο πόλεμό του. Η γυναίκα του τσακισμένη απ’ τη πολύπλευρη συμμετοχή της στον αγώνα της τάξης ψήνονταν στο πυρετό. Δύο αγγελούδια – τα παιδιά του Βρεττάκος ζούσαν κι’ αυτά στερούμενα ό,τι τους ήτανε χρήσιμο. Κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο χωρίς να υποπτεύωναται πως ο πατέρας τους ξενύχταγε γι΄αυτά, για τα παιδιά όλου του κόσμου, κι΄ετοίμαζε τα όπλα του τα πολύτιμα, πολεμώντας και τη νύχτα τον οχρό. Το Βρεττάκο τον γνώρισα και σαν εργαζόμενο ακόμα. Είναι δημόσιος υπάλληλος. Τον γνώρισα να πολεμάει κι΄ εδώ τον αγώνα της τάξης με την ίδια δύναμη που πολεμάει και στον τομέα της τέχνης.
Σήμερα έχω μπορστά μου το νέο του βιβλίο το Αγρίμι. Έχω όλα του τα βιβλία κι τα διαβάζω και τα προσέχω γιατί τα θεωρώ πολύτιμα όπλα, στον τεράστιο αγώνα που διεξάγουμε. «Το Αγρίμι» είναι το βιβλίο που περίμενα. Το βιβλίο που τοποθετεί το Βρεττάκο εκεί που κάθε τίμιος άνθρωπος θα τοποθετηθεί. Κάνω τη δήλωση πως δεν είναι κριτική τούτα που γράφω. Θέλω μονάχα να φωνάξω όο μπορώ πιό δυνατά τη χαρά μου, γιατί ή τάξη μου κέρδισε οριστικά το Βρεττάκο, θέλω να ....(σβησμένη λέξη από την πολυχρησία της εφημερίδας) τη φωνή μου όλοι οι επαναστάτες εργάτες, ν’ αγοράσουν και να διαβάσουν το Αγρίμι για να δουν πως ανάμεσα στους διανοουμένους έχουμε δικούς μας με σωστές ιδέες μα κι’ εκλεχτούς από την άποψη της τέχνης και να νοιώσουν κι’ αυτοί τη χαρά μου.
Θεωρώ ακόμα απαραίτητο να μεταφέρω εδώ ένα μικρό απόσπασμα απ΄το Αγρίμι και θα κλείσω το σημείωμά μου.
Θα μιλήσει ο ίδιος ο Βρεττάκος τώρα. Το απόσπασμα αυτό είναι ο λόγος με τον οποίο αποχαιρέτησε ένα νεκρό άγγλο στρατιώτη – και πιστεύω πως αυτό το μικρό κομμάτι θα σταθεί αρκετό για να δείξει σ’ όλους σας πόσο είναι το κέρδος του αγώνα μας απ’ τη τοποθέτηση του Βρεττάκου και πόσο είναι δικαιολογημένη η χαρά μας.
................ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ.
Α. ΤΖΕΛΕΠΗΣ