18 Μαρτίου 2023
O ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ Η ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ.. Μια πάρλα αντρική...
08 Φεβρουαρίου 2023
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΤTΑ Ή İskenderun Μια πόλη αγαπημένη....
Aλεξανδράττα ή Iskenderun |
Σαν φτάναμε στην Αλεξανδρέτα, ο καιρός κόπαζε σιγά σιγά. Για μένα που ήμουν φρέσκος στα καράβια, κάθε λιμάνι ήταν σπουδαίο. Έτσι έφτασε το μπαπόρο και ανοίχτηκε εμπρός μου μια υπέροχη πόλη.
Περιέργως είχε έντονο Χριστιανικό και στρατιωτικό ύφος. Στρατιωτικό γιατί τότε ήταν η εποχή του πραξικοπήματος. Παντού φαντάροι. Στα ζαχαροπλαστεία, στα μπουρδέλα (τεράστια οικήματα με αυλή, φρουρά στρατιωτική, πύλη και τα κορίτσια στον πάνω όροφο), στα ξενυχτάδικα (σαν μπουζούκια). Χριστιανικό ύφος γιατί ήταν Χριστούγεννα και είχε η πόλη, έντονη Χριστιανική κοινότητα. Ήταν από την Συριακή Ορθόδοξη εκκλησία. Μεγάλος στολισμός. Άγιοι Βασίληδες, λαμπιόνια κλπ. Με τα πολλά, διασκεδάσαμε, φάγαμε θαυμάσια γλυκά, αγοράσαμε μέλι που δεν έχω ματαφάγει μαζί με κερίθρα. Και το τρομερότερο, ήταν ότι πήρα ένα ολάκερο τελάρο με χταπόδια. Κανείς εκεί δεν έτρωγε χταπόδι. Και τα αντάλλασαν με μια κούτα τσιγάρα. Πήρα το τελάρο και ερχόμενος εδώθε το ένα τρίτο έφυγε για να περαστεί από την σκάλα την Γερμανική στο Πέραμα.... ένεκα γκουχ γκουχ το κάτι τις στους .... άστα να πάνε τώρα... πέρασαν τόσα χρόνια...
Τι θυμάμαι από την πόλη. Το ότι πολλοί ναυτικοί έβγαλαν τα παντελόνια και έκαμναν μπάνιο στην θάλασσα. Ζέστη υπέροχη Χριστουγενιάτικα... Το άλλο ήταν εντός του λιμανιού οι ξιφίες που χόρευαν. Έχετε δει ξιφίες να χορεύουν; Μαγεία. Βγάζουν όλο το κορμί τους στον αγέρα και μέσα στο νερό είναι μόνο οι ουρες τους. Να έχουν βγει ναύτες μούτσοι μηχανικοί να χαζεύουμε τους ξιφίες... Όνειρο...΄
Εν κατακλείδι, μια πόλις όνειρο. Το πικρό ήταν ένα κατάστημα με Ελληνική επιγραφή που πουλούσε δερμάτινα. Ήθελα να πάρω για την Ρίτα την μάνα μου, ένα δερμάτινο. Μπήκα μέσα και του είπα "γειά σου πατριώτη" και μου είπε ψυχρά σ' άπταιστα Ελληνικά "δεν είμαι Έλληνας. Ε ξενέρωσα για την συμπεριφορά του την ψυχρή και πήγα αλλού και αγόρασα... Μια πόλη με γεύσεις.
Δεν θα μιλήσω για το σήμερα και την καταστοφή που ζούνε οι άνθρωποι εκεί... ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...
Αγάντα
28 Δεκεμβρίου 2022
Άποψη για το ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ του ιδρύματος ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ
Όταν κάπου πηγαίνω, έχω την τάση να θέτω μια σειρά από ερωτήματα στον εαυτό μου. "Τι είδα; Είναι καλή η γνώμη μου; Κέρδισα κάτι ή πήγε χαμένος ο χρόνος;"
Μια λαμπερή, θαυμάσια ημέρα, με το γνωστό Αττικό φως, πήγα και εγώ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Κατεβαίνοντας την Συγγρού, με άθλιες πινακίδες, με την ψυχή στο στόμα... καταφέραμε να φτάσουμε. (αυτό με τις πινακίδες είναι τρομακτικό στην χώρα...).
Το parking ήταν κάτι που το αντιμετώπισα, με αδιαφορία. Ωστόσο θα πω ότι ήταν θαυμαστός ο εξαερισμός, η άφθονη δροσιά στο εσωτερικό του και το κυριότερο το υλικό δαπέδου με συνεπήρε. Νομίζω ότι δεν έχω ματαδεί τέτοιο υλικό. (λόγω επαγγέλματος κοιτώ και τα νέα υλικά).
Οφείλω να πω, ότι βγαίνοντας από το parking είχα ένα σφίξιμο. Είχα διαμορφώσει στην σκέψη, μια φοβία ότι θα ήταν ένα επιβλητικό κτήριο, που θα εξαφάνιζε με τον όγκο του τον άνθρωπο. Και όμως δεν ήσουν ένα τίποτα. Αν σε κάτι μπορώ να πω ανεπιφύλακτα να πω εύγε στον αρχιτέκτονα Renzo Piano είναι ότι σε κανένα σημείο του οικοδομήματος δεν αισθάνθηκα, ένα μηδενικό. Ήμουν απόλυτα άνετος στον χώρο. Οι όγκοι δεν ήταν επιβλητικοί και δεν εξουδετέρωναν τον επισκέπτη. Για ένα οικοδόμημα, όπου φιλοξενούνται η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική της Σκηνή, πρέπει να το πούμε χωρίς κόμπλεξ. Ναι ο αρχιτέκτονας τα πήγε θαυμάσια.
Η μαθηματική σχέση ανθρώπου με το ταβάνι ήταν 1 προς 2. Δηλαδή δύο φορές το ύψος του ανθρώπου χοντρικά. Αυτό ήταν κάτι πολύ γλυκό. Σε αγκάλιαζε το κτήριο. Δεν σε εξουδετέρωνε. Επειδή δε ήταν πολλά άτομα στην είσοδο, δεν δημιουργούσε τίποτα άλλο παρά την ανθρώπινη παρουσία και όχι το χάος. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν είσαι στην Φιλοσοφική Σχολή ή στην Θεολογική, εισερχόμενος εντός τους σου δημιουργεί το συναίσθημα του ότι είσαι ένα μηδενικό εμπρός στην Φιλοσοφία. Στο Κέντρο Πολιτισμού καθόλου δεν αισθάνεσαι έτσι.
Ακόμα και στην βιβλιοθήκη αισθάνθηκα οικεία και μια γλυκιά αίσθηση να μπω να κάτσω και να αρχίσω το ψάξιμο. Δεν μπορώ να πω όμως ότι αισθάνθηκα όπως στο κτήριο της λεωφόρου Πανεπιστημίου. Όχι δα. Το παλαιό κτήριο είναι κάτι ανεπανάληπτο. Αλλά και το νέο ΩΣ κτήριο μου άρεσε πολύ. Ο φάρος και τα πανοραμικά σκαλιά, είχαν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ο φάρος και μάλιστα η πλευρά προς το Φάληρο. Η θέα της θάλασσας, τα fin που οι νέοι μάθαιναν ιστιοπλοΐα, ήταν μαγική. Το γαλάζιο στην απόλυτη καθαριότητά του.
Το θέαμα της τεράστιας πισίνας με το σιντριβάνι και την μουσική, είναι θαυμαστό. Το νερό, αυτό το αρχέγονο συστατικό της ζωής, πάντα γεμίζει την σκέψη μας. Εκεί συνάντησα και το υπέροχο θέαμα ενός παλαιού τρόλεϊ. Ενός Σοβιετικού οχήματος της παλαιάς Αθήνας και του Πειραιά. Πλήρως ανακαινισμένο. Ατυχώς χωρίς καμιά ένδειξη. Ο κόσμος το βλέπει μη γνωρίζοντας ότι αυτά ήταν Σοβιετικά και αποκτηθέντα ανταλλασσόμενα με λεμόνια πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή. Ήταν κάτι παράταιρο. Έτσι στον χώρο για να υπάρχει. Ακόμα και η μάρκα το λογότυπο του οχήματος δεν εξηγούνταν. Τίποτα. Ένα κίτρινο ανώνυμο πράγμα ριγμένο στον χώρο.
Κάτι που μου άρεσε ήταν τα πολλά σημεία καφέ. Πιστεύω ακράδαντα ότι η λογική του Έλληνα είναι τα καφέ και τα καφενεία. Εκεί αναλύουμε το τι βλέπουμε. Πήγα και στο πάρκο. Εντάξει είναι ακόμα νωρίς. Τα φυτά μικρά και φρέσκα. Θέλουν τον χρόνο τους. Κάτι που μου άρεσε ήταν το χώμα. Νομίζω ότι υπάρχει χρόνος για να βελτιωθεί. Μπορεί στο μέλλον να γίνει ένας μικρός βοτανικός κήπος που θα μορφώσει τον κόσμο πχ στα βότανα. Χώμα πολύ. Με ωραίο ΘΑΥΜΑΣΙΟ χαλικάκι. Ειλικρινά που τα βρήκαν; Εντυπωσιακό υλικό. Τα διάφορα παιχνίδια κλπ δεν ξέρω δεν έχω παιδί και άποψη δεν έχω. Το απολάμβαναν όμως οι ποκοπίκοι...Το φάουλ.... |
Το ποιος ήταν ο Νιάρχος το γνωρίζουμε. Δεν είναι όμως το θέμα μας ο παλαιός εφοπλιστής. Το θέμα είναι τη αρχιτεκτονική. Και η σχέση του με τον άνθρωπο. Πχ στο Μέγαρο Μουσικής υπάρχεις ως ένα σκουληκάκι στον χώρο.
Δεν θέλω να έχω άποψη επί παντός επιστητού. Μεταφέρω τα συναισθήματά μου. Θα σας πω κάτι με πάσα ειλικρίνεια. Θέλω να χαθώ στην βιβλιοθήκη και να αρχίζω μελετώ...
Τέλος είναι το θέμα... Πως πας... Δεν ξέρω αν έχει συγκοινωνία... Πάντως αν δεν έχει είναι θέμα το χρήμα στο parking.... Μεγάλο θέμα...
14 Δεκεμβρίου 2022
Το μέντιουμ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ σε νέες περιπέτειες... Ανακαλύπτει τον ή την δολοφόνο του δημοσιογράφου ΠΟΛΚ.... Στην εποχή του εμφυλίου
Σε βαθιά "ύπνωση" τι να πεις... |
Τα πράγματα είναι τραγικά. Από μια άποψη είναι κωμικά και χαρούμενα. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο ήρως της "πατάξεως" των κομμουνιστών στο Μακρυγιάννη, ο Σαμουήλ, αναλαμβάνει να μάθει τον δολοφόνο του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ, από την πατριώτισσα μου, μέντιουμ Κασσάνδρα. Τώρα αυτό είναι κωμικό από μόνο του. Πως δεν πήγε σε μάγισσα, σε χαρτορίχτρα... Πως δεν πήγε σε καφετζού, ο αρχηγός...
Όμως δεν ήταν αστείο... Άνθρωποι φυλακίστηκαν τζάμπα και βερεσέ. Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε. Και οι κουτοπόνηροι "αρχηγοί" κορόιδευαν τον εαυτό τους και τα "Αμερικανάκια", με μέντιουμ.... Θα μου πεις το έχαψαν οι Αμερικάνοι; Δεν φρονώ. Απλά ήθελαν την χώρα να μην γίνει "κομμουνιστική" οπότε, κατάπιαν, μέντιουμ και άλλα γραφικά. Εδώ μια σύνοψη της υπόθεσης ΠΟΛΚ
Πάντως είναι πολύ ωραίο. Ο αρχηγός της Χωροφυλακής, ο σταθμάρχης των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών και ο Τανάγρας (ο εμπνεύσας τα πάντα περί των μέντιουμ στην χώρα) κάθονται στο σαλονάκι, και περιμένουν να κοιμηθεί το κορίτσι και το ρωτάνε...
Προτομή του Γ. Σαμουήλ |
"βλέπεις τον ΠΟΛΚ;"
"ναι τον βλέπω είναι σ' ένα λιβάδι με αγελάδες"
"πες του αν ξέρει ποιος τον δολοφόνησε"
"ωχ ανάθεμα μπήκε ένας ταύρος και μου χαλάει την επαφή... ξουτ ξουτ..."
Οι δύο μέντιουμ. Αριστερά η Ζακυνθινού και δεξιά η Σ. Κασσάνδρα σε μικρή ηλικία. Πέρασε "σχολείο" |
Τώρα αυτό είναι ένα υποθετικό σενάριο δικής μου έμπνευσης. Αλλά πείτε μου, σοβαρά τώρα. Είναι δείγμα σοβαρής χώρας αυτά τα πράγματα; Πόσο Αμερικανάκια; Οι Έλληνες που κυβερνούσαν, οι πλούσιοι που τους τάιζαν, πως τους άφηναν και έκαναν τέτοιες αρλούμπες;
Αλλά ας επιστρέψουμε στην εύθυμη πλευρά. Τι θέτε σοβαρότητα; Οκ... Το μέντιουμ Κασσάνδρα, που είναι από την Κύμη ή από κάπου εκεί στα πέριξ (όπως λένε) είχε διελευκάνει και μια ληστεία στην περιοχή της Κύμης, στο χωριό Οξύλιθος. Πλήρης περιγραφή εδώ...
http://akrat.blogspot.com/2019/08/kymh.html...
Από το περιοδικό αυτό βρήκα τις καθαρές φωτό |
Είναι προφανές ότι η Σοφία Κασσάνδρα είναι η καλύτερη μαθήτρια του Τανάγρα. Τι δεν ξέρετε ποιος ήταν; Ντροπή https://www.mixanitouxronou.gr/aggelos-tanagras-o-quot-pateras-quot-ton-psychikon-ereynon-poy-exigise-ta-fantasmata-i-theoria-toy-gia-to-fainomeno-mandela-effect/
Ο ΠΟΛΚ δολοφονήθηκε και ακόμα και σήμερα δεν ξέρουμε ποιος τον έφαγε. Θα συναντούσε τον ΜΑΡΚΟ ΒΑΦΕΙΑΔΗ. Αλλά χέρι ύπουλο, δεν τον άφησε να πάρει την συνέντευξη. Έστησαν και έσυραν σε δίκες κομμουνιστές. Τα φόρτωσαν όλα σ' αυτούς, έστω και αν δεν ήταν στην χώρα ένας εξ' αυτών. Τες πάντων... Κουμουνιστάς θα πιστεύουμε; Ας δούμε πως η Σοφία Κασσάνδρα, επιβεβαιώνει το στήσιμο των χωροφυλακίστικων θεωριών."
ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ ΠΟΛΚ
Κατά τας ανακρίσεις επίσης δια την δολοφονία του Αμερικάνου δημοσιογράφου Πολκ η Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών συνέβαλε αποτελεσματικώς. Το περιστατικό μας το αφηγείται η Κασσάνδρα. Ένα από τα καλύτερα μέντιουμ της εταιρείας η οποία έλαβε μέρος υπνωτισθείσα η ίδια.
Την εποχή εκείνην, μας
λέει η Κασσάνδρα επεσκέφθη την εταιρίαν
ο τότε αρχηγός Χωροφυλακής κ. Σαμουήλ και παρακάλεσε τον κ. Τανάγραν υπό αυστηροτάτη εχεμύθειαν λόγω του
εθνικού χαρακτήρος που προσελάμβανε η
υποθέσις Πολκ, να χρησιμοποιηθούν
μέντιουμ εις την διερεύνησιν της αλήθειας.
Ο κ. Σαμουήλ μάλιστα
έφερε μαζί του και το πέτσινο σακκάκι που εφόρει κατά την στιγμήν της
δολοφονίας του ο Αμερικάνος ανταποκριτής .
Ο κ. Τανάγρας πολύ ευχαρίστως εδέχθη και εχρησιμοποίησε
εμένα ως μέντιουμ. Θυμάμαι τότε ότι έκανε εξαιρετικήν εντύπωση τόσο εις τον κ.
Σαμουήλ όσον και στον κ. Τανάγραν το γεγονός του φαινομένου που εξηγούσα
επίμονως ή εις τον υπνωτιστήν μου. Έβλεπα μία γριά η οποία εμφανίζετο ενεργώς γύρω από το περιβάλλον
του εκτελεσθέντος Αμερικανού. Την
ίδια απάντηση αν θυμάμαι καλά έδωσαν και
άλλα μέντιουμ όπως η Κωνσταντία και η Ζακυνθινού.
Βέβαια κατ’ αρχήν δεν εδόξη σημασία, διότι εις μίαν συνταρακτικήν υπόθεσιν δολοφονίας καλώς προμελετηθείσης και εκτελεσθείσης τότε, δεν μπορούσε να έχει θέση μία γριά. Φανταστήτετε όμως την έκπληξή όλων όταν σε λίγες ημέρες επληροφορήθημεν ότι η γριά μητέρα του συλληφθέντος δημοσιογράφου Στακτοπούλου είχε ενεργόν ανάμιξη εις το έγκλημα και ετέλει εν γνώσει των εγκληματικών ενεργειών του υιού της"
Χέρι χέρι, με την χωροφυλακή, οι παραφυσικές δυνάμεις... Αμ πως... Με τούτα και με δαύτα έπειθαν τον κουρασμένο κόσμο και πουλούσαν ;;; μούρη και στα Αμερικανάκια...
16 Νοεμβρίου 2022
Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ υπερασίζεται την τιμή του από τις ύβρεις του ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ... ΈΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ 1960
Είμαι υπερήφανος γιατί φιλοξενώ, επί τέλους, τον Μιχάλη Ποντίκη εκδότη του περιοδικού ΝΕΟΣ ΆΣΤΕΡΟΣ που εκδίδεται στην μικρή πόλη ΚΥΜΗ. Λέω φιλοξενώ γιατί με έχει δεχθεί, ουκ ολίγες φορές στο περιοδικό του. Του είμαι ευγνώμων.
Λίγες ιστορικές διευκρινήσεις. Ο Παντελεήμων Φωστίνης ήταν δεσπότης της Κύμης προπολεμικά και ο Αυγουστίνος Καντιώτης επίσης στην Κύμη διετέλεσε ιεροκήρυκας. Επίσης ο Μιχάλης Ποντίκης και η αείμνηστη Κούλα Φαφούτη έβγαλαν ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, ιδιαίτερα μεγάλο αφιερωμένο στον Φωστίνη. Η πόλη της Κύμης ήταν παλαιά χωρισμένη σ' αυτούς που λάτρευαν και πιθανόν λατρεύουν τον Φωστίνη και σ' αυτούς που δεν τον είχαν σ' ιδιαίτερη συμπάθεια.
Εύχομαι αυτό το κείμενο να βοηθήσει στην πλήρη κατανόηση των δύο αυτών ανδρών, που απασχόλησαν την Κύμη και την απασχολούν. (Κυρίως ο Φωστίνης)
Το ενδιαφέρον, όμως ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της Κύμης. Αγκαλιάζει την Χίο αλλά και όλη την Ελλάδα. Οι δύο Δεσπότες έχουν, απασχολήσει όλη την χώρα και την απασχολούν.
«Έργον υαίνης»
ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ
ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΟ ΕΤΟΣ 1960
Όταν κυκλοφόρησε το Βιβλίο Ο Μητροπολίτης Φωστίνης και η Κύμη / Κατοχή 1941-1943, η μακαρίτισσα η Κούλα η Φαφούτη και ο υποφαινόμενος δεχτήκαμε έντονες επικρίσεις, κυρίως από αναγνώστες με γενικότερα συντηρητική πολιτική άποψη, ότι στο βιβλίο προσπαθούσαμε «με κάθε τρόπο» να μειώσουμε την προσωπικότητα ενός ανθρώπου για τον οποίο οι ίδιοι πίστευαν ότι ήταν αμέμπτου ηθικής. Η ουσία όμως του πράγματος είναι στο πόσο θεωρεί κανείς αξιόπιστες τις πηγές που χρησιμοποιούνται από τους συγγραφείς ενός ιστορικού βιβλίου. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζω όχι μια αφηρημένη άποψη για το ήθος του Μητροπολίτη Καρυστίας το διάστημα 1922-1943, αλλά τα δεδομένα ενός γεγονότος που έλαβε χώρα το έτος 1960, μέσα από τα οποία μπορεί να εκτιμηθεί και το ήθος του ανδρός: τη σύγ-κρουση του Μητροπολίτη τότε Χίου Φωστίνη με τον ιεροκήρυκα και στη συνέχεια Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, σημαντική προσωπικότητα στα εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας μέχρι και σχετικά πρόσφατα. Ένα πρόσωπο «υπεράνω πάσης υποψίας» σε ότι αφορά θέματα χριστιανικής ηθικής. Το γεγονός βέβαια αυτό δεν έχει άμεση σχέση με την Κύμη, αφορά όμως δύο εκκλησιαστικές προσωπικότητες που η Κύμη τις είχε γνωρίσει ήδη (το 1960) από κοντά: τον πρώτο ως Μητροπολίτη της επαρχίας μέχρι το 1943,όπως προείπαμε, τον δε δεύτερο ως ιεροκήρυκα κατά τη δεκαετία του 1950. Αλλά πέρα από την όποια τυπική σχέση του συγκεκρι-μένου γεγονότος με την Κύμη, υπάρχει και η ουσία του. Που έχει, θεωρούμε, και μια βαθιά «Κυμαϊκή» διάσταση, όπως θα διαπιστώσουν στη συνέχεια, ελπίζουμε, και οι αναγνώστες.
Έντυπο του Αυγουστίνου Καντιώτη |
Η αφετηρία της σύγκρουσης των δύο εκκλησιαστικών ανδρών εντοπίζεται σε ένα περιστατικό που συνέβη τον Απρίλιο του 1960: κατά τη διάρκεια της χειροτονίας επισκόπων στον Μητροπολιτικό ναό της Αθήνας, ακούστηκαν από το εκκλησίασμα για συγκεκριμένο υποψήφιο, πολλές φωνές αποδοκιμασίας που κραύγαζαν δυνατά τη λέξη «ανάξιος». Δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση και (πιθανόν,και σύμφωνα με τα γραφόμενα από τον Καντιώτη) κλήθηκε να επέμβει εντός του ναού η αστυνομία, η οποία και ξεκίνησε έρευνα για να βρεθούν οι «ούτω πράξαντες». Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας τότε με κύρος και με αρκετούς πιστούς ακροατές στην Αθήνα, αλλά και πολλούς αναγνώστες ως συντάκτης της μονόφυλλης εφημερίδας «Χριστιανική Σπίθα» (που έβγαινε στην Κοζάνη), σε όλη την Ελλάδα, υπερασπίσθηκε το δικαίωμα των πιστών να ενίστανται στην εκλογή κάποιου Μητροπολίτη, εάν έκριναν ότι υπήρχαν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους ο συγκεκριμένος δεν έπρεπε να ενθρονιστεί. Επικαλέσθηκε μάλιστα στο σχετικό άρθρο του στη «Σπίθα» (φ. 227, Μάιος 1960), κάποιους αρχαίους εκκλησιαστικούς κανόνες με βάση τους οποίους, σε παρόμοια περίσταση, η Ιερά Σύνοδος όφειλε να διακόψει και να αναβάλει την χειροτονία για ένα τρίμηνο, να εξετάσει το βάσιμο των λόγων της λαϊκής αποδοκιμασίας, και στη συνέχεια να πράξει ανάλογα.
Ο Παντελεήμων Φωστίνης, μέλος τότε της Ιεράς Συνόδου, πιθανόν (όπως υπαινίσσεται ο Καντιώτης) επειδή ανάμεσα στους ενθρονισθέντες, βρισκόταν κάποιος ευνοούμενός του (από τα «παιδιά του όπως αποκαλούσε όσους φοίτησαν στις σχολές των ιδρυμάτων του), οργίσθηκε σφόδρα από την στάση του ιεροκήρυκα, τον οποίο θεώρησε και υποκινητή των επεισοδίων στη Μητρόπολη.Δημοσίευσε λοιπόν στον «Εθνικό Κήρυκα» της 5ης Μαΐου 1960, άρθρο στο οποίο επιτίθετο προσωπικά (δια της «φωτογραφικής μεθόδου») στον Καντιώτη με ακραία χυδαίο τρόπο: τον παρουσίαζε ως γιό συφιλιδικού(!!!), που καθώς διατελεί υπό το κράτος τέτοιας κληρονομικότητας «ο άμοιρος» (λέξη του Φωστίνη), δεν φταίει για όσα λέει και όσα κάνει!
Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, όπως ήταν φυσικό αντέδρασε με αγανάκτηση. Στο φύλλο αρ. 228-229 της «Σπίθας», και σε άρθρο με τίτλο «Ο τυμβωρύχος», γράφει: «Έργον υαίνης κατά τον τελευταίον καιρόν διέπραξεν επίσκοπος. Επίσκοπος; Αυτός, όστις κατά την διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρέπει να είναι η ζώσα εικών του Εσταυρωμένου Λυτρωτού, αυτός αντί της εικόνος ταύτης κατήντησε να παρουσιάζει την εικόνα του βδελυρού και ακαθάρτου ζώου, την εικόνα της υαίνης, και να προκαλεί την βδελυγμίαν και την αποστροφήν παντός, όστις στοιχειώδη τινά σεβασμόν έχει προς τους νεκρούς. Απίστευτον αλλ’ αληθές! Και ο επίσκοπος αυτός είνε ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης.[υπογράμμιση Μ. Π.] Αυτός διέπραξεν το χειρότερον είδος της τυμβωρυχίας. Αυτός διέπραξεν την πρωτοφανή ασχήμιαν. Αυτός ήνοιξε τον τάφον του αειμνήστου πατρός μου Νικολάου και έρριψε βόρβορον κατ’ αυτού».
Εκτός από τη σημασία και το τρομερό βάρος των λέξεων που χρησιμοποίησε στον λίβελό του ο Φωστίνης, το μένος του Καντιώτη εξήγειρε και ο ύπουλος στη σύλληψή του και πολύ βρώμικος τρόπος με τον οποίο ο Χίου, προσπαθούσε να τον εκμηδενίσει ως προσωπικότητα. Για να αποσείσει μάλιστα αυτήν τη ανήθικη σπίλωση του νεκρού πατέρα του αλλά και του ίδιου δίχως να αφήσει την παραμικρή σκιά αμφιβολίας σε κανέναν, ο Αυγουστίνος κατέφυγε στον γιατρό της (εκ Πάρου) οικογενείας Καντιώτη, ο οποίος και πράγματι βεβαίωσε έγγραφα ότι ο Νικόλαος Καντιώτης πέθανε από άλλη αιτία και ότι δεν είχε αρρωστήσει ποτέ από σύφιλη.
Ο Φωστίνης ευρισκόμενος πια σε δύσκολη θέση προσπάθησε αρχικά να υποστηρίξει (μέσω του τύπου πάντα) ότι δήθεν στο άρθρο του δεν εννοούσε τον Αυγουστίνο αλλά (αορίστως) «κάποιον άλλον», πράγμα που δεν έπεισε βέβαια κανέναν.Για να επανέλθει όμως δριμύτερος στη συνέχεια, με νεότερο δημοσίευμα, αποκαλώντας τους ακολουθούντες τον ιεροκήρυκα «δαιμονισμένους», «υιούς του διαβόλου» και τα σχετικά.Ενώ για τον Καντιώτη έγραψε, συγκεκριμένα πλέον, ότι υπήρξε στο παρελθόν υβριστής του Βασιλέως, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και του Στρατού! Ο Καντιώτης αντέτεινε ότι για αυτές τις ανυπόστατες κατηγορίες έχει ήδη κριθεί αθώος από τη δικαιοσύνη.
Αλλά τι έπραξε σε αυτήν την περίσταση η Ιερά Σύνοδος; «Εάν αφαιρέσωμεν δύο ή τρεις φωνάς Ιεραρχών οι οποίοι διεμαρτυρήθησαν δια την μετατόπισιν του θέματος [εννοεί μάλλον την μετάθεση της προσοχής των Συνοδικών από τη συκοφαντική επίθεση του Φωστίνη, στο «ποιόν» του συκοφαντούμενου· σ. Μ.Π.], έχομεν το πικρόν παράπονον ότι η Ι. Σύνοδος δεν συνεκινήθη προ του άνευ προηγουμένου ηθικού εκτραχηλισμού του Μητροπολίτου Χίου» γράφει με απογοήτευση ο Αυγουστίνος. Και συνεχίζει: «Δυστυχώς δεν έθεσεν υπό κατηγορίαν τον παρεκτραπέντα Ιεράρχην, αλλ’ ούτε και επέτρεψεν εις τον ιεροκήρυκα να καταφύγη εις τα Δικαστήρια της Πατρίδος [ίσχυε κανόνας που απαγόρευε στους κληρικούς την προσφυγή, σε τέτοιες περιπτώσεις, στην πολιτική δικαιοσύνη, σ. Μ. Π.] και να ζητήση την αποκατάστασιν της διασαλευθείσης ηθικής τάξεως». Τον Παντελεήμονα Φωστίνη, μέλος της Ιεράς Συνόδου, πρώην Αρχιερέα Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό και «πρωτοκλασάτο» ιδεολόγο της μετεμφυλιακής Δεξιάς, ήταν βέ-βαια αδύνατο «να τον κουνήσει» ο οποιοσδήποτε ασήμαντος ιεροκήρυκας.
Παντελεήμων Φωστίνης |
Το μόνο «κέρδος» του Καντιώτη από αυτήν την υπόθεση ήταν ότι διαφάνηκε προς στιγμήν να ανακινείται ένα γενικότερο ενδιαφέρον για κριτική αποτίμηση των πεπραγμένων του Φωστίνη, ως Ιεράρχου. Ακόμα και εφημερίδα της Χίου, της μητροπολιτικής του περιφέρειας, τον επέκρινε ανοιχτά με αφορμή την άθλια επίθεσή του στον ιεροκήρυκα.
Γράφει ο Καντιώτης: «Εν πάση περιπτώσει, η αισχρά τυμβωρυχία, το σφοδρόν κατηγορητήριον της Χιακής εφημερίδας, όπερ ρίπτει σαφείς πλέον υπαινιγμούς κατά της ηθικής υποστάσεως του Ιεράρχου Χίου, ως και η δια δικαστικού κλητήρος τη 27 Μαΐου ε. ε. τη Αγία και Ιερά Συνόδω υπό τεσσάρων πιστών και αδιαβλήτων τέκνων της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας υποβληθείσα εκ πέντε δακτυλογραφημένων σελίδων μήνυσις, η κυρίως αφορώσα εις τα έργα και τας ημέρας του περιφήμου Τάγματος, θέτουν ενώπιον του Πανελληνίου θέμα Μητροπολίτου Χίου. Πάσα απόπειρα συγκαλύψεως του θέματος τούτου θ’ αποτελέση νέον σκάνδαλον, χειρότερον των προηγουμένων, διότι θα παρουσιάση την Ιεραρχίαν εκ κακώς εννοουμένης αλληλεγγύης αμνηστεύουσαν τον δεινώς παρεκτρεπόμενον Ιεράρχην. […] (Η νέα Ιερά Σύνοδος) θ’ ανασύρη εκ του αρχείου της υποβληθείσαν μήνυσιν, θα μελετήση αυτήν επισταμένως, θα καλέση τους μυνητάς δια να δώσουν και συμπληρωματικάς ακόμη εξηγήσεις εάν χρειασθή, και πειθομένη περί του βασίμου των καταγγελομένων, θ’ αναθέση εις γηραιόν Συνοδικόν, πεπειραμένον και αμερόληπτον, ίνα μεταβή εις Χίον και προβή εις ευρείας ανακρίσεις περί της όλης ζωής και πολιτείας του αγίου Χίου, ιδίως δε ως ιδρυτού και υπευθύνου του Τάγματος. Είμεθα δε βέβαιοι ότι παρ’ όλον τον φόβον τον οποίον κατορθώνει να ενσπείρη ο άγιος Χίου, συκοφαντών πάντα αντιτιθέμενον αυτῷ ως συνεργαζόμενον μετά κομμουνιστικών και αναρχικών στοιχείων, είμεθα βέβαιοι λέγομεν, ότι υπάρχουν ηρωικαί ψυχαί λαϊκών και κληρικών, οι οποίοι άνευ φόβου και πάθους θα προσέλθουν και θα μαρτυρήσουν την αλήθειαν. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και αυτήκοοι και αυτόπται [υπογραμμίσεις Α. Κ.] των εν τω Τάγματι και τοις Οικοτροφείοις αυτού, λεγομένων και πραττομένων».
Όπως γίνεται φανερό από τη διατύπωση της τελευταίας φράσης, ο τότε ιεροκήρυκας δεν εννοεί σε αυτό το σημείο οικονομικές ατασθαλίες και σκάνδαλα. Εννοεί κάτι άλλο. Τί άραγε θα μπορούσε να είναι αυτό το «κάτι άλλο», το οποίο έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και άκουγαν με τα ίδια τους τα αυτιά να γίνεται μέσα στα οικοτροφεία του Τάγματος οι μάρτυρες που αναφέρει ο Καντιώτης, και σώπαιναν από φόβο;Το τι ακριβώς εννοεί,δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ο νοήμων υποψιασμένος αναγνώστης. Είναι μάλλον η «σκοτεινή πλευρά» της πληθωρικής φωστίνειας δράσης και ειδικά εκείνης που αφορά τη λειτουργία των οικοτροφείων. Σκοτεινή πλευρά για την οποία υπήρχαν σχετικές φήμες και για το διάστημα που το Τάγμα δραστηριοποιήθηκε στην Κύμη. Στο βιβλίο που κάναμε με την Κούλα Φαφούτη, αυτήν την πλευρά αποφύγαμε να την θίξουμε. Κυρίως γιατί οι μαρτυρίες που υπήρχαν, υπήρχε κίνδυνος να θεωρηθούν ακόμα και αναξιόπιστες, καθώς οι «εμπλεκόμενοι» και οι απόγονοί τους φοβούμενοι να μην στιγματιστούν από μια ανώριμη και εύκολα παρασυρόμενη κοινή γνώμη, δεν επιθυμούσαν να μιλήσουν επώνυμα.
16 Αυγούστου 2022
1922 Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΌΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ. Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ 700 ΦΑΝΤΑΡΩΝ...
Μια ιστορική απορία την είχα, το δίχως άλλο. Μα πως συνετρίβη ένας στρατός σε 15 με 18 ημέρες; Ένας στρατός που είχε μια ολάκερη περιοχή... Μιλώ φυσικά για τον Ελληνικό στρατό. Τες πάντων στα αυτιά μου αντηχούν οι περιγραφές του Καρυστινού Γιάννη Βερούχη, για την μάχη του Καπορέτο. Πως οι Ιταλοί φαντάζονταν έναν ανύπαρκτο στρατό και πως χιλιάδες πανικοβλημένοι Ιταλοί υποχωρούσαν χωρίς κανείς να τους επιτίθεται. Φυσικά η περίπτωση της Μικράς Ασίας ήταν άλλη. Καμιά σχέση με τους Ιταλούς.
(εδώ αν πατήσετε επάνω σας βγάζει όλη την αφήγηση)
Όμως και οι πληροφορίες που γράφονται για την υποχώρηση του στρατού δεν με κάλυπταν, στο περίεργο μυαλό μου. Το αφήγημα - παράπονο των προσφύγων είναι ότι ο στρατός έφευγε με τάξη και πειθαρχία ενώ παράτησαν τους άμαχους στην μήνη των Τούρκων.
Αυτό το με τάξη και πειθαρχία, μου κάθονταν στο μυαλό. Πως χιλιάδες φαντάροι παρατούσαν συντεταγμένα μια τεράστια έκταση; Μέσα σε 15 ή 20 ημέρες; Τι σόι συντονισμός ήταν αυτός στα 1922; Θα επρόκειτο για μια επιτελική επιτυχία ΘΑΥΜΑ στην ιστορία των πολέμων. Να δουλεύουν οι μεταγωγές ρολόγι. Να είναι οι επιμελητείες σε αγαστή συνεννόηση. Τα στρατιωτικά νοσοκομεία να υποχωρούν απολύτως με τάξη. Κάπου όλο αυτό δεν μου κολλούσε και δεν μου κολλάει. Εντάξει χάθηκε μια μάχη και τι έγινε όλος ο στρατός έπαθε κοκομπλόκο; Δεν νομίζω ότι θα καταλάβω ποτέ τι έγινε.
Έφεδροι στην Σμύρνη. |
Αυτές τις ημέρες έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο απομνημονεύματα ενός πολεμιστή του 1922. Ο παλαιός πολεμιστής που ήταν φουλ πατριώτης γεννήθηκε στο Θεσπρωτικό Πρεβέζης ή όπως το έλεγαν ΛΕΛΟΒΟ... Με ενδιέφερε η γενέτηρά πόλη η ΚΟΥΜΗ, ωστόσο με παρέσυρε η αφήγηση όπως την έφτιαξε στα 1977 αυτός που την πήρε από τον γέροντα τότε. Που μυαλό εμείς να κάνουμε τέτοια σοφά πράγματα... Έμαθα πολλά για τον πόλεμο εκεί. Για τα ασφυξιογόνα που έπεσαν και τα δακρυγόνα που έριξαν. Ωστόσο αυτό που με συγκλόνισε ήταν η περιγραφή της οπισθοχώρησης και του γενικού μπάχαλου που δημιουργήθηκε. Αλλά και αυτό δεν ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Ήταν αυτό το καράβι...
Να μην σας τα λέγω εγώ... Ας προσέξουμε την αφήγηση.
"Λελοβίτες στασιαστές στο πλοίο επιστροφής
Το πρωί φθάσαμε στη Μυτιλήνη και άκουσα τους στρατιώτες να φωνάζουν: «Πειραιά! Πειραιά!» και ξύπνησα και εγώ. Τότε είδα τον Στρατηγό ΙΩΑΝΝΟΥ να μας λέει: «Κατεβείτε, βρε παιδιά, να γυρίσει το πλοίο πίσω να πάρει και άλλους συναδέλφους». Οι επιβαίνοντες όμως του πλοίου στρατιώτες στασίασαν και δεν πειθάρχησαν∙ και από τη γέφυρα του πλοίου άκουσα τους στασιαστές να του λέγουν: «Ποιος είσαι εσύ Στρατηγέ μου; Ο Στρατηγός ΙΩΑΝΝΟΥ; Η πατρίδα σε καλούσε εκεί», δείχνοντας συνάμα με το χέρι τους τη Μ. Ασία, «και όχι εδώ! Πήγαινε, μη διατάξουμε πυρ!». Τελικά, ο Στρατηγός αναγκάστηκε να φύγει με την ατμάκατο. Αυτά τα έλεγαν οι Μ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, Θ. ΔΡΑΚΟΣ, ΔΗΜ. ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ και άλλοι που ήσαν στο πλοίο παρέα, χωρίς βέβαια εγώ να τους γνωρίζω. Έτσι ανάγκασαν το πλοίο, αφού πρώτα έδεσαν τον καπετάνιο, να πάρει δρόμο για Πειραιά.
Ταξιδεύοντας προς Πειραιά, εγώ δίψασα και θέλησα να πάρω λίγο νερό από τη βρύση του πλοίου, αλλά με έδιωξαν, απειλώντας μάλιστα να με κτυπήσει με το όπλο ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΔΑΝΗΣ. Θέλησα να κάνω χρήση του βαθμού μου, αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε περισσότερο και έτσι αποσύρθηκα και έμεινα διψασμένος.
Όταν φθάσαμε στα μισά του Αιγαίου, ο καπετάνιος είπε: «Να μη πάμε στον Πειραιά, αλλά στην Κύμη Ευβοίας». Οι στρατιώτες τον ρώτησαν: «Είναι ξηρά εκεί;» και ο καπετάνιος απάντησε: «Ναι, είναι. Θα πάρετε τον δρόμο και θα βγείτε στην Χαλκίδα».
Ξέχασα όμως να σας πω ότι, τον καπετάνιο τον φύλαγε ο ΝΤΕΜΟΣ (Δημοσθένης Λογοθέτης), σκοπός με το πιστόλι στο χέρι και ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει αν δεν υπήκουε σε ό,τι του έλεγαν....
....Φθάσαμε στην Κύμη. Κατεβήκαμε, μας έδωσαν ψωμί και μας παρακάλεσαν να συγκεντρωθούμε για να έρθουν τα αυτοκίνητα να μας πάρουν. Αλλά κανείς δεν κάθισε. Μια Φάλαγγα από 600 έως 700 άνδρες, στην οποία ήμουν και εγώ, ακολουθούσε τον δρόμο προς το Αλιβέρι-Ωρωπό.
Πηγαίνοντας εκεί βρήκαμε μαούνες βάρκες, που θα μας πέρναγαν στην άλλη άκρη της θάλασσας, στον Ωρωπό της Στερεάς Ελλάδας. Συμφωνήσαμε να δώσουμε σαν εισιτήριο από 5 δρχ. ο ένας. Ικανοποιημένοι και οι βαρκάρηδες που θα έπαιρναν τόσα πολλά λεφτά. Μπήκαμε στις μαούνες και μας κατέβασαν στον Ωρωπό. Εκεί ο ΜΙΧ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, σαν Αρχηγός στασιαστής, είπε στους βαρκάρηδες να πάνε εκεί να τους δώσει απόδειξη, προκειμένου να εισπράξουν από το Φρουραρχείο τα χρήματα για τα εισιτήριά μας. Κάθισε σε ένα καναπέ, έβγαλε ένα χαρτί από πακέτο τσιγάρων, τους έγραψε την απόδειξη και τους είπε: «Πάρτε το και πάτε στο Φρουραρχείο να πληρωθείτε». Αυτοί όμως δίσταζαν να το πάρουν και τότε ο ΚΑΛΔΑΝΗΣ τους λέει: «Αν θέλετε πάρτε το, αλλιώς θα το ξεσχίσω». Αμέσως αυτοί το πήραν, πήγαν στο Φρουραρχείο και πληρώθηκαν.
Φεύγοντας από εκεί πιάσαμε τη σιδηροδρομική γραμμή ΘΕΣ/ΚΗΣ-ΑΘΗΝΩΝ. Ήρθε το τραίνο, μπήκαμε μέσα και κατεβήκαμε στον Πειραιά...."
Έτσι λοιπόν 700 άνθρωποι, αποβιβάστηκαν στην Κούμη. Τους δώσανε το ψωμάκι τους και έφυγαν. Δεν θα ήθελα να προσέθετα πολλά. Νομίζω ότι πρέπει να διαβάσετε όλη την αφήγηση. Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...
25 Ιουλίου 2022
H ΔΑΣΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ... Και στην μέση της ιστορίας τσουπ η Τουρκία....
Εκτός του λύκου υπάρχει και το τσακάλι της Αττικής |
10 Ιουλίου 2022
Η ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ ΠΑΝΤΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ....
Ο Μέγας Αλέξανδρος, έχει μια σειρήνα που τον θυμίζει. Είσαι τώρα καραβάκι στον Ατλαντικό. Σε σταματά η τύπισσα σε ρωτά απαντάς πάπαλα... Συνοπτικές διαδικασίες, εγκεκριμένες από τον Loyd με την βούλα.
Έτσι και εγώ. Την Σρι Λάνκα πρώην Κεϊλάνη την εγνώρισα νιος. Μα νάμουν 16 ετών; Κάπου εκείθε. Νεαρός Τρότσκας βρήκα την Κεϊλάνη... Και η αλήθεια είναι ότι την ξανασυνάντησα τώρα στα περασμένα 60 !!!
Ο ηγέτης του Τροτσκιστικού κόμματος μιλάει στις μάζες. Ατυχώς συμβιβάστηκε.... |
Τότε που λέτε, εμείς οι Πασόκοι είχαμε πάθει την πλάκα μας. Καταλαβαίναμε ότι σοσιαλισμό γιοκ από το ΠΑΣΟΚ... Θα κάναμε μια αλλαγή έτσι ελαφριά... Οπότε στην γειτονιά στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν τα γραφεία- σπίτι του ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Δηλαδή των Τροτσκιστών του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν ήξερα από Τρότσκυ κλπ. Με το ΠΑΣΟΚ είχα νευριάσει που σοσιαλισμό δεν ήθελε να φέρει. Και μην φανταστείτε ότι ήμουν τίποτα κάργα αριστερός. Όχι οπαδός του Κάουτσκυ, σοσιαλδημοκρατία και ξερό ψωμί. Αλλά ούτε μέχρις εκεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ...
Η Μπαταρανάικε. Η ελπίδα του έθνους κάποτε. Ένας πχ Ανδρέας |
Ε ότι πιο αριστερό υπήρχε τότε ήταν το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που είχαν όμως διωχθεί. Αλλά λίγο να διαφωνούσε με το ΠΑΣΟΚ εκεί θα άραζες...
Στο σπίτι - γραφείο αρχίσαμε τις συζητήσεις. Όλα πήγαιναν καλά. Άρχισα σαν νέος να έχω ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ζωή. Να μελετώ. Πλούτος αφάνταστος γνώσης αστείρευτος. Από μαναβάκι εργατάκι άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο των ιδεών. Εντάξει βρε akrat τα έβγαλες πέρα στην λαχαναγορά. Εδώ με τις ιδέες σε θέλω... 5 ώρες συζητήσεις... πωπω... Μετά πως έγινε έδωσα το πατρικό μου υπογειάκι για γραφείο.... Και εκεί αρχίσαμε να παρλάρουμε για την Κεϊλάνη.
Τι να σας πω. Σάτρα πάτρα τα θυμάμαι. Όχι πολλά πράγματα. Βέβαια θυμάμαι ότι το κόμμα το έσαξε ο Λεόν Τρότσκι πριν τον πόλεμο. Αυτό ήταν το πρώτο κόμμα σε εκείνη την περιοχή. Όχι το πρώτο επαναστατικό... Το πρώτο κόμμα γενικώς... Μια κοινωνία πίσω, χαμένη στον μεσαίωνα... Με τα πολλά το κόμμα αυτό έγινε κάτι πολύ σπουδαίο μέσα στις γραμμές της 4ης Διεθνούς. Ήταν η ηγεσία του πτωχού κόσμου ενάντια στην απικοιοκρατία ηγεσία στην τεράστια γενική απεργία.
Και μετά άρχισαν τα κακά... Οι φτωχοί έσπρωξαν το κόμμα στην κορυφή. Και εκεί τέθηκε το ερώτημα... Μόνοι μας υπέρ μια προλεταριακής επανάστασης ή να πάμε με την ευρύτερη ενότητα πάνω σε ένα θολό αριστερό πρόγραμμα ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ διατηρώντας την αριστερή φρασεολογία κλπ... Μπούρδες το ερώτημα είναι απλό... Πιστεύεις στην ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή πιστεύεις στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΤΑ;;
Ε το κόμμα εκεί πήγε με την σαλάτα.... Μπήκε στην κυβέρνηση της ΜΠΑΤΑΡΑΝΑΙΚΕ... Αμέσως διαγράηκε και γλυτώσαμε από την προδοσία... Άκου στην κυβέρνηση... Μπρρρρ... Μετά από αυτό τα πάντα για την Σρι Λάνκα σταμάτησαν για μένα. Σταμάτησαν; Όχι να σας πω κάτι είτε το πιστεύετε είτε όχι. Επειδή τον κόσμο αυτόν λόγω χρώματος, κουλτούρας κλπ τον ξεχωρίζω ρωτώ και εγώ στον δρόμο των διαδηλώσεων... Είσαι από Σρι Λάνκα;; Θυμάσαι την Μπαταρανάικε; Και τι γλύκα βλέπω στα πρόσωπά τους. Η Μπαταρανάικε είναι στην μνήμη τους κάτι πολύ γλυκό. Για μας τους Τροτσκιστές είναι μια διαβόλισα που κατέστρεψε την επαναστατική πρωτοπορία μέσα από τους συμβιβασμούς...
Είπαμε η σημαία... ΑΚΥΛΙΔΩΤΗ.... Διάβολε...
26 Ιουνίου 2022
Όταν ζούσε ο ΠΛΗΘΩΝ Ο ΓΕΜΙΣΤΟΣ... Ήμουν διακοπές....
Δεν μπορώ να το καταλάβω. Συζητώντας ώρες πολλές στα κουτούκια με τον Παπαδιαμάντη του έλεγα, στην πλάκα... "Μα έχεις φάει ένα κώλυμα με τον Πλήθων τον Γεμιστό". Αυτός γέλαγε καλοσυνάτα και προσπαθούσε να με νουθετήσει... Που να ήξερε...
Εγώ ζούσα στην εποχή του Πλήθωνα του Γεμιστού. Είχα ήδη καμιά κατοστή χρόνια ως βρυκόλαξ. Αλλά για ένα γκαντέμικο λόγο της ιστορίας είχα ερωτευθεί μια ζουμπουρλούδα γκομενίτσα στην Φιλανδία. Και που με έβρισκες που με έχανες εκεί πάνω γυρόφερνα. Βρε έλα σου Χίλντα να σε κάμω βρυκολακίνα... Τίποτα αυτή...
Τες πάντων ζώντας μέσα στον τρελό έρωτα, είχα πεταχτεί όμως πέντε έξι φορές στην Φεράρα και στην Φλωρεντία... Όχι που θα άφηνα τέτοια γεγονότα... Το που λέτε ο Πλήθων ο Γεμιστός δεν ήθελε να ακούσει για ένωση με τους Παπικούς... Σαν τον άλλον που δεν υπέγραψε τον Μάρκο τον Ευγενικό. Και τον δεύτερο τον κάμανε εκκλησιά στα Πατήσια τον άλλον όμως τον υβρίζουν πρωί μεσημέρι και ολονυχτίς...
Και εντάξει βρε Ορθόδοξοι της ΡΟΜΦΑΙΑΣ πως τα χώνεται στον ΠΛΗΘΩΝ ΤΟΝ ΓΕΜΙΣΤΟ που διάβολε ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕ όταν ΌΛΟΙ οι Ορθόδοξοι ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ... Από τον Πατριάρχη ως τον Επίσκοπο των Ρως... ΌΛΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.... Την Ένωση με τους Παπικούς... Και τολμάει να βρίζει ο ΡΟΜΦΑΙΟΣ τον Πλήθων....
Εντάξει τώρα ο Παπαδιαμάντης είχε βρει ένα θέμα και το έκανε επιτυχία... Αλλά ήταν Παπαδιαμάντης... Οι σημερινοί; Οι ακαμάτηδες;
Εγώ Πλατωνικός δεν είμαι. Μια φορά είχα μια γνωριμιά στην Ακαδημία Πλάτωνος με μια παχιά κοπέλα την Μαριγώ από τα Τρίκαλα Κορινθίας. Οπότε για φιλοσοφίες και τα τοιαύτα δεν θα σας πω.
Για κανένα ρέζους θετικό και τίποτα αιματάκια με χαρά μου...
Αλλά πείτε μου πόσο λογικό είναι να ζεις στα 2022 και να ανοίγεις ΠΟΛΕΜΙΚΗ κατά ενός φιλόσοφου του 1400 τόσο... Είμαστε μια χώρα που πρέπει να φύγουμε ΣΟΥΜΠΙΤΟΙ να πάνε εξορία στο Ουζμεκιστάν και στην Αλάσκα να μας αναλάβουν ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ και μετά να επιστρέψουμε με όρους....
18 Ιουνίου 2022
Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ "ΡΕΝΤΙΕ" ΚΑΙ Η ΠΤΩΜΑΐΝΗ ΠΟΥ ΑΝΑΔΙΔΕΙ....
Πάντα με εντυπωσιάζουν οι τίτλοι. Τους θέλω πιασάρικους, να κεντρίζουν το είναι μας. Να μας αναστατώνουν. Ενίοτε να μας κα....ουν.... Τι ήθελες μπαμπά να γίνω, αφού με άφηνες να διαβάζω αθλητικές εφημερίδες και δη οπαδικές φυλλάδες; Ένας χούλιγκαν των μπλογκ. Να τι είμαι....
500 ευρώ για το κοτετσάκι το φίνο.... |
Και πιάνω σήμερις τον ΡΕΝΤΙΕ... Τι εσείς δεν είστε ΡΕΝΤΙΕΣ; Δεν έχετε σπίτι που το νοικιάζεται;... Ούτε ένα καταστηματάκι;; Κάτι βρε παιδί μου ΕΝΟΙΚΙΑΖΩΜΕΝΟΝ...
Όχι; Έλα ρε δεν σε πιστεύω. Μου κρύβεσαι ατιμούλη.... Μπαγασόπαιδο... Και σε είχα για ειλικρινούλη...
Λοιπόν φύγε εσύ έλα ο άλλος... Έχεις το δυαράκι και βγάνεις ένα μηνιάτικο ε; Ναι μωρέ θα μου πεις όχι ακριβώς; Μην μου κρύβεσαι... Δεν είπα ΜΙΚΤΟ μηνιάτικο. Καθαρό. Εντάξει... Το σπίτι ήταν της γιαγιάς Ευλαμπίας το γένος Κατσιμπίδι. Και για να σβήσεις τον καημό της γιαγιάς και του παππού Χαραλάμπη, το νοικίασες...
Εντάξει βρε ατιμούτσικο. Ζουμπουρλούδικο αγοράκι. Όμορφη μπουγιαμπέσα. Ναι ξέρω... Που να βρεις δουλειά. Όλο πωλητές ζητούν και καφετζήδες. Σε πήραν και τα χρονάκια... Και ζητάς το ενοίκιο της αρκούδας.
Πέρυσι στην Νέα Μάκρη 1,000 τον μήνα Ιούνη για να κάνει διακοπές ο κόσμος φέτος 2,500 ευρώπουλα. Τι είναι αυτό φέτος; Όποιος έχει κοτέτσι θέλει με το νοίκι να βγάλει τα προς το ζην.
Κάθισα ψες το βράδυ και σκέφτηκα μαθηματικώς. Το συνημίτονο πολλαπλασιαζόμενο στην διαφορική εξίσωση με το εμβαδόν της περιμετρικής αξίας του εν λόγω οικήματος μας δίνει ένα γενικό πολλαπλασιαστικό συντελεστή. Αυτός ο συντελεστής είναι δια πάσαν νόσον και ... άπασα μαλακία.
Μην μασάς ενοικιαστή.... Πούλα για να νοικιάσεις... |
Έτσι όλοι νοικάζουν ακριβά. Όλοι αρεμπιντιάρουν πανάκριβα. Και όσο δεν βρίσκουν να πάρουν τόσο ακριβαίνουν τις απαιτήσεις τους... Και τα οσπίτια παρακμάζουν. Μωρέ καλά τα είπε ο συντηριτικός Τσίπρας, ο σωσίας του Τσίπρα Α... Μια τράπεζα που να δίνει λιλή για να σαχτούν τα σσπίτια που είναι κλειστά...
Τι εσύ δεν έχεις ένα αχούρι κλειστό; Πως και έτσι; Τι μου κρύβεις βρε απατεώνα.... Για πε για πε...
07 Ιουνίου 2022
Η μαγική προσπάθεια των Σιϊτών που με θέλουν κοντά τους και ο ατάραχος Σουνίτης. Μια ιστορία απολύτως αληθινή...
Ζούσα στου Κυρ' Κώστα το μαγέρικο αντάμα με τον Ιμάμη τον Σουνίτη. Όλα πήγαινα ωραία και ήσυχα. Η ζωή κυλούσε ατάραχα. Σταράτα. Ο Αλλάχ, η νηστεία, οι προσευχές το χαλάκι. Τα πάντα ήταν ήρεμα. Του λέγω μια ημέρα εγώ ξέρεις με τους θεούς ΔΕΝ... Πάει λάκισε ο Ιμάμης. Καλημέρα, καλησπέρα πάει όλα φίνα.
Μου έρχονται οι Χιώτες οι Σιϊτες, δυό δυό μου πένε, και αρχίζει το μπίρι μπίρι. Πάνω και δίπλα από τις τσίκνες και τις σκορδαλιές και τα μάγουλα από την βοϊδοκεφαλή... άρχισε η προσπάθεια επηρεασμού... Που λες akrat εμείς ξέρεις οι Σιίτες δημιουργήσαμε το κράτος του Πακιστάν. Σιίτης ο επαναστάτης κατά της Ινδίας... Μπα του αποκρίνομαι... Αρχίζουν να μπαίνουν στα αυτιά μου μύγες... Βρε να δεις αυτός με έχει βάλει στο σημάδι...
Σιίτες στην Καρμάλα
Δήθεν στα ξεκούδουνα του πετάω... Οι δώδεκα Ιμάμηδες... Αμάν... Τι γλύκες τον έπιασαν. Σερμπέτια... Τον φωνάζει ο κυρ' Κώστας. Σύρε βρε ακαμάτη να πλύνεις τα φασολάκια... Θα τα βρεις ωρέ κάτω στο ντουλάπι... Και σβέλτα...
Δεν πέρασαν πολλές ημέρες... Τσουπ από τα δίπλα ξανά... Ξέρεις μου λέει εμείς με τους Χριστιανούς τα πάμε μια χαρά... Βρε το πουλάκι μου το ζουμπουρλούδικο λέγω από τα μέσα μου... Στρατολόγος ο μόρτης... Και ικανός... Που να ήξερε που έπεφτε ο τύπακας... Εμείς μου ήλθε να του πω έχουμε βγάλει OFF ολάκερο επιτελείο Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ολάκερο Μοναχό ηγούμενο του Πάτριου Ημερολογίου.... Και τι να του πω του τύπακλα... Ότι έχουμε βγάλει τα ματάκια μας να μελετάμε ΙΣΝΑΦΙ να διαβάζουμε ΑΛΕΒΙΤΕΣ Σιίτες... Όχι θα έλθεις εσύ το χαϊβάνι από το χωριό του ... να με στρατολογήσεις... Βρε άτομο έχουμε εμείς γνωρίσει ΣΟΥΦΙ Ρωμιούς και Κρίσνα Χάρε Χάρε Κρίσνα όταν ήμασταν 18 ετών... Θα κάτσουμε να μας χλαπακώσεις εσύ;...
Και εκεί που δεν τσιμπάω του πετάω... Στην Καμπάλα έχεις πάει; Πω πω πως δεν του έπεσαν τα κρεμμυδάκια κάτω από την χαρά. Τώρα θα πάω μου αποκρίνεται. Όλη μου η φαμίλια πηγαίνει. Μετά θα πάνε και στην Συρία. Εκεί τερμάτισαν οι γνώσεις μου. Δηλαδή τον ρωτώ μπεσαλίδικα. Είναι λέει και εκεί προσκυνήματα. Βαι βάι του λέγω... Ξανά διακοπές... Η δουλειά, μας χώρισε...
Την επόμενη ημέρα άρχισε το πέσιμο... Πέσιμο που μου θύμισε πως αλλαξοπίστησαν εκατομμύρια Χριστιανοί Ορθόδοξοι που το γύρισαν στον Μπεκτασισμό, στον Σιιτισμό στον Δερβισισμό... Σιγά μην το γύριζαν στην Σούνα... Στους 12 ιμάμηδες στις εικόνες στον χορό και στα ωραία του Σιιτισμού... Και μου αρχίζει την ωραία κίνηση εντυποσιασμού... Ξέρεις μου λέει και εμείς στο .... την λέξη "ντουνιά" την ίδια έννοια έχουμε... Τι μας λες... Ναι μου λέει και το ένα και το τρια στην .... την ίδια έννοια έχουν. Μωρέ του λέγω... Και μου αρχίζει μια παράθεση λέξεων από τις 6 διαλέκτους της.... που είναι ίδιες με την Ελληνική γλώσσα...
Και εδώ έχω αρχίσει και τα παίρνω... Γύρισαν στον νου μου όλος ο "ντουνιάς" του εξισλαμισμού. Γύρισε ο νους μου στα 1700 που η Αλβανία από Ορθόδοξοι έγιναν Μπεκτασίδες... Και τώρα γκα γκαν... Άρχισε φίλε μου η αντίστροφη μέτρηση...
Oι Τούρκοι ΑΛΕΒΙΤΕΣ μια άλλη εκδοχή του Σιιτισμού
Πως τα φέρνω από εδώ πως τα μαγειρεύω τον υποχρεώνω να με ρωτήσει "καλά εσύ πως τα ξέρεις;" Και του λέω και εδώ αρχίζει η κατάρρευση της προσπάθειάς του... Ξέρεις του λέω τον Χατζιμεκτάς; Ναι μου λέγει... Του λέγω μελετώ τον Αλεβιτισμό... Πω πω αρχίζουν τα ζόρια... Ναι μου λέει και εγώ από τον Ιμάμη τον Αλί έρχομαι... Ναι του λέγω αλλά εγώ μελετώ τους Αλεβίτες Τούρκους. Και αρχίζω να του δείχνω βίντεο... Και του λέγω μελετώ τον Ελληνικό Μπεκτασισμό. Τους τεκέδες τους Μπαμπάδες...
Εδώ αρχίζει να ψελλίζει... Ξέρεις μου λέει αυτοί δεν είναι οι αληθινοί Σιίτες... Εμείς είμαστε... Όπα λέω... Πετύχαμε τον στόχο μας.... Τώρα μπήκαμε στην φάση της ΧΗΜΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ της θρησκείας.... Πήγε να μου τα γυρίσει για τους Καλάς... Αλλά εγώ εκεί του ρίχνω βίντεο με Δερβίσηδες..... Πάει χάθηκε... Μου λέγει... Θα έλθω μια ημέρα να σου εξηγήσω...
Ένας ωραίος ΤΕΚΕΣ στο Κόσσοβο. Και μην αρχίσετε να λέτε. Σε κάτι τέτοια μέρη σύχναζε ο ΡΗΓΑΣ και άλλοι ...
Ναι ναι να έλθεις του λέγω... ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.... χεχε
10 Μαΐου 2022
Ο ΣΕΙΧΗΣ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΡΠΟΣ... Στο άγνωστο "ΒΟΥΝΟ Χ-3"
Κάναμε και μια φραξιονιστική συμμαχία κατά της βενζεβούληκης γκρούπας των όξω κεντρώων τέως Προτεσταντών και όλα καλά. Του έδωσα δώρο μια μπέρτα ζεστή σαν πουπουλένιο σκέπασμα και τότε αυτός μου έδειξε το υπέρτατο γλυκό των βρικολάκων... Ένα φυτό που φύεται σε απάτητα βουνά, κάτω από μυστικά βοτάνια, που μας οδηγούν σπάνια ερπετά, άγνωστα στο ευρύ κοινό. Αυτά αναδύονται από τα κάτω μέρη μια φορά τα 6 χρόνια και για μια ημέρα. Είναι μια ημέρα που μας δίνεται η δυνατότητα να κυκλοφορούμε ημέρα ως τις 2και τέταρτο το μεσημέρι. Με μεγάλη προσοχή. Γιατί πρέπει να φυλάμε έναν "καρπό" από την προηγούμενη "καρποσυλλογή".... Και να είμαστε... Ε μα πια... Σιγά που θα κάτσω να σας πω τα μυστικά μας χαρτί και καλαμάρι... Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από τότε που μάζεψα τον θεσπέσιο "καρπό". Αυτήν την φορά, δεν ήταν από τα Κοτύλαια. Όχι είναι από άλλο μέρος. Ας πούμε το "ΒΟΥΝΟ Χ-3". Που; Πότε; Θα παρακαλούσα να είστε ευγενείς. Να μην ρωτάτε αδιάκριτα πράγματα... Μεγαλώσαμε πλησίον της φύσης, εντός της φύσης αλλά και μακριά της... Δεν καταλαβαίνω τους σύγχρονους που θέλουν να σουλατσάρουν εντός της φύσεως. Και κάθε τόσο να κόβουν ένα σπαράγγι, ένα μανιτάρι, μια ρίγανη, ένα δενδρολίβανο και ούτω καθ' εξής...
Έτσι όπως πάτε βοτάνι δεν θα μείνει... Θυμάμαι όταν ήμουν νορμάλ τύπος, κατέβαινα από την άμαξα, όπου είχα φουμάρει τον αγκλέορα, και άνοιγε η ψυχή μου από τις ευωδίες των βοτάνων, σε κάθε χωριό που έφτανα. Ένας ποταμός οσμών. Τώρα είτε στην Αθήνα, είτε στο Ριζοβούνι, ένα και το αυτό... Μια φορά είχα πάρει πριν αιώνες ένα σκαρί και έκανα 20 ημέρες ταξίδι. Έφτασα στην Κρήτη και με κυρίευσε μια εντονότατη ευωδία από τα βοτάνια... Όλος αυτός ο κόσμος, που φωτογραφίζεται εντός της φύσης, που κολυμπά στις λίμνες, που ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΕ τον ήχο των κλαριών εντός του δάσους, που πατά ασύστολα όπου βρεθεί... ΈΧΕΙ ΜΥΑΛΌ;;; Είναι αυτός ο κόσμος του; Ο κόσμος του σταματά ΕΚΤΌΣ του δάσους... Φτιάξτε ουζερί, καφετερίες, μπάρες πέριξ του δάσους... Κάντε έρωτα πάνω σ' ένα κορμό δέντρου πέριξ του δάσους, όχι στον κορμό όπως έχω ακούσει ότι κάνουν. Αφήστε το δάσος στους ιδιοκτήτες του... Τα ζα. Τα φυτά. Τα ζουζούνια... Τώρα εσείς ξέρω... Θέτε να σας πω για τον "καρπό". Πριτς... Είναι μάτζικ. Πέρφεκτ που λέμε ...Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΒΡΙΚΟΛΑΞ