Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ υπερασίζεται την τιμή του από τις ύβρεις του ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ... ΈΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ 1960

 Είμαι υπερήφανος γιατί φιλοξενώ, επί τέλους, τον Μιχάλη Ποντίκη εκδότη του περιοδικού ΝΕΟΣ ΆΣΤΕΡΟΣ που εκδίδεται στην μικρή πόλη ΚΥΜΗ. Λέω φιλοξενώ γιατί με έχει δεχθεί, ουκ ολίγες φορές στο περιοδικό του. Του είμαι ευγνώμων.

Λίγες ιστορικές διευκρινήσεις. Ο Παντελεήμων Φωστίνης ήταν δεσπότης της Κύμης προπολεμικά και ο Αυγουστίνος Καντιώτης επίσης στην Κύμη διετέλεσε ιεροκήρυκας. Επίσης ο Μιχάλης Ποντίκης και η αείμνηστη Κούλα Φαφούτη έβγαλαν ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, ιδιαίτερα μεγάλο αφιερωμένο στον Φωστίνη. Η πόλη της Κύμης ήταν παλαιά χωρισμένη σ' αυτούς που λάτρευαν και πιθανόν λατρεύουν τον Φωστίνη και σ' αυτούς που δεν τον είχαν σ' ιδιαίτερη συμπάθεια. 

Εύχομαι αυτό το κείμενο να βοηθήσει στην πλήρη κατανόηση των δύο αυτών ανδρών, που απασχόλησαν την Κύμη και την απασχολούν. (Κυρίως ο Φωστίνης)

Το ενδιαφέρον, όμως ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της Κύμης. Αγκαλιάζει την Χίο αλλά και όλη την Ελλάδα. Οι δύο Δεσπότες έχουν, απασχολήσει όλη την χώρα και την απασχολούν.

«Έργον υαίνης»

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ 

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΦΩΣΤΙΝΗ

ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΟ ΕΤΟΣ 1960

Όταν κυκλοφόρησε το Βιβλίο Ο Μητροπολίτης Φωστίνης και η Κύμη / Κατοχή 1941-1943, η μακαρίτισσα η Κούλα η Φαφούτη και ο υποφαινόμενος δεχτήκαμε έντονες επικρίσεις, κυρίως από αναγνώστες με γενικότερα συντηρητική πολιτική άποψη, ότι στο βιβλίο προσπαθούσαμε «με κάθε τρόπο»  να μειώσουμε την προσωπικότητα ενός ανθρώπου για τον οποίο οι ίδιοι πίστευαν ότι ήταν αμέμπτου ηθικής. Η ουσία όμως του πράγματος είναι στο πόσο θεωρεί κανείς αξιόπιστες τις πηγές που χρησιμοποιούνται από τους συγγραφείς ενός ιστορικού βιβλίου. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζω όχι μια αφηρημένη άποψη για το ήθος του Μητροπολίτη Καρυστίας το διάστημα 1922-1943, αλλά τα δεδομένα ενός γεγονότος που έλαβε χώρα το έτος 1960, μέσα από τα οποία μπορεί να εκτιμηθεί και το ήθος του ανδρός: τη σύγ-κρουση του Μητροπολίτη τότε Χίου Φωστίνη με τον ιεροκήρυκα και στη συνέχεια Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, σημαντική προσωπικότητα στα εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας μέχρι και σχετικά πρόσφατα. Ένα πρόσωπο «υπεράνω πάσης υποψίας» σε ότι αφορά θέματα χριστιανικής ηθικής. Το γεγονός βέβαια αυτό δεν έχει άμεση σχέση με την Κύμη, αφορά όμως δύο εκκλησιαστικές προσωπικότητες που η Κύμη τις είχε γνωρίσει ήδη (το 1960) από κοντά: τον πρώτο ως Μητροπολίτη της επαρχίας μέχρι το 1943,όπως προείπαμε, τον δε δεύτερο ως ιεροκήρυκα κατά τη δεκαετία του 1950. Αλλά πέρα από την όποια τυπική σχέση του συγκεκρι-μένου γεγονότος με την Κύμη, υπάρχει και η ουσία του. Που έχει, θεωρούμε, και μια βαθιά «Κυμαϊκή» διάσταση, όπως θα διαπιστώσουν στη συνέχεια, ελπίζουμε, και οι αναγνώστες. 

Έντυπο του
Αυγουστίνου Καντιώτη

 Η αφετηρία της σύγκρουσης των δύο εκκλησιαστικών ανδρών εντοπίζεται   σε ένα περιστατικό που συνέβη τον Απρίλιο του 1960: κατά τη διάρκεια   της  χειροτονίας επισκόπων στον Μητροπολιτικό ναό της Αθήνας,   ακούστηκαν  από το εκκλησίασμα για συγκεκριμένο υποψήφιο, πολλές   φωνές αποδοκιμασίας που κραύγαζαν δυνατά τη λέξη «ανάξιος».   Δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση και (πιθανόν,και σύμφωνα με τα   γραφόμενα από τον Καντιώτη) κλήθηκε να επέμβει εντός του ναού η αστυνομία, η οποία και ξεκίνησε έρευνα για να βρεθούν οι «ούτω   πράξαντες». Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, ιεροκήρυκας τότε με κύρος και με   αρκετούς πιστούς ακροατές στην Αθήνα, αλλά και πολλούς αναγνώστες ως   συντάκτης της μονόφυλλης εφημερίδας «Χριστιανική Σπίθα» (που έβγαινε   στην Κοζάνη), σε όλη την Ελλάδα, υπερασπίσθηκε το δικαίωμα των   πιστών  να ενίστανται στην εκλογή κάποιου Μητροπολίτη, εάν έκριναν ότι   υπήρχαν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους ο συγκεκριμένος δεν έπρεπε να ενθρονιστεί. Επικαλέσθηκε μάλιστα στο σχετικό άρθρο του στη «Σπίθα» (φ. 227, Μάιος 1960), κάποιους αρχαίους εκκλησιαστικούς κανόνες με βάση τους οποίους, σε παρόμοια περίσταση, η Ιερά Σύνοδος όφειλε να διακόψει και να αναβάλει την χειροτονία για ένα τρίμηνο, να εξετάσει το βάσιμο των λόγων της λαϊκής αποδοκιμασίας, και στη συνέχεια να πράξει ανάλογα.

Ο Παντελεήμων Φωστίνης, μέλος τότε της Ιεράς Συνόδου, πιθανόν (όπως υπαινίσσεται ο Καντιώτης) επειδή ανάμεσα στους ενθρονισθέντες, βρισκόταν κάποιος ευνοούμενός του (από τα «παιδιά του όπως αποκαλούσε όσους φοίτησαν στις σχολές των ιδρυμάτων του), οργίσθηκε σφόδρα από την στάση του ιεροκήρυκα, τον οποίο θεώρησε και υποκινητή των επεισοδίων στη Μητρόπολη.Δημοσίευσε λοιπόν στον «Εθνικό Κήρυκα» της 5ης Μαΐου 1960, άρθρο στο οποίο επιτίθετο προσωπικά (δια της «φωτογραφικής μεθόδου») στον Καντιώτη με ακραία χυδαίο τρόπο: τον παρουσίαζε ως γιό συφιλιδικού(!!!), που καθώς διατελεί υπό το κράτος τέτοιας κληρονομικότητας «ο άμοιρος» (λέξη του Φωστίνη), δεν φταίει για όσα λέει και όσα κάνει!

Ο Αυγουστίνος Καντιώτης, όπως ήταν φυσικό αντέδρασε με αγανάκτηση. Στο φύλλο αρ. 228-229 της «Σπίθας», και σε άρθρο με τίτλο «Ο τυμβωρύχος»,  γράφει: «Έργον υαίνης κατά τον τελευταίον καιρόν διέπραξεν επίσκοπος. Επίσκοπος; Αυτός, όστις κατά την διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρέπει να είναι η ζώσα εικών του Εσταυρωμένου Λυτρωτού, αυτός αντί της εικόνος ταύτης κατήντησε να παρουσιάζει την εικόνα του βδελυρού και ακαθάρτου ζώου, την εικόνα της υαίνης, και να προκαλεί την βδελυγμίαν και την αποστροφήν παντός, όστις στοιχειώδη τινά σεβασμόν έχει προς τους νεκρούς. Απίστευτον αλλ’ αληθές! Και ο επίσκοπος αυτός είνε ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης.[υπογράμμιση Μ. Π.] Αυτός διέπραξεν το χειρότερον είδος της τυμβωρυχίας. Αυτός διέπραξεν την πρωτοφανή ασχήμιαν. Αυτός ήνοιξε τον τάφον του αειμνήστου πατρός μου Νικολάου και έρριψε βόρβορον κατ’ αυτού».

Εκτός από τη σημασία και το τρομερό βάρος των λέξεων που χρησιμοποίησε στον λίβελό του ο Φωστίνης, το μένος του Καντιώτη εξήγειρε και ο ύπουλος στη σύλληψή του και πολύ βρώμικος τρόπος με τον οποίο ο Χίου, προσπαθούσε να τον εκμηδενίσει ως προσωπικότητα. Για να αποσείσει μάλιστα αυτήν τη ανήθικη σπίλωση του νεκρού πατέρα του αλλά και του ίδιου δίχως να αφήσει την παραμικρή σκιά αμφιβολίας σε κανέναν, ο Αυγουστίνος κατέφυγε στον γιατρό της (εκ Πάρου) οικογενείας Καντιώτη, ο οποίος και πράγματι βεβαίωσε έγγραφα ότι ο Νικόλαος Καντιώτης πέθανε από άλλη αιτία και ότι δεν είχε αρρωστήσει ποτέ από σύφιλη.

Ο Φωστίνης ευρισκόμενος πια σε δύσκολη θέση προσπάθησε αρχικά να υποστηρίξει (μέσω του τύπου πάντα) ότι δήθεν στο άρθρο του δεν εννοούσε τον Αυγουστίνο αλλά (αορίστως) «κάποιον άλλον», πράγμα που δεν έπεισε βέβαια κανέναν.Για να επανέλθει όμως δριμύτερος στη συνέχεια, με νεότερο δημοσίευμα, αποκαλώντας τους ακολουθούντες τον ιεροκήρυκα «δαιμονισμένους», «υιούς του διαβόλου» και τα σχετικά.Ενώ για τον Καντιώτη έγραψε, συγκεκριμένα πλέον, ότι υπήρξε στο παρελθόν υβριστής του Βασιλέως, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και του Στρατού! Ο Καντιώτης αντέτεινε ότι για αυτές τις ανυπόστατες κατηγορίες έχει ήδη κριθεί αθώος από τη δικαιοσύνη.

Αλλά τι έπραξε σε αυτήν την περίσταση η Ιερά Σύνοδος; «Εάν αφαιρέσωμεν δύο ή τρεις φωνάς Ιεραρχών οι οποίοι διεμαρτυρήθησαν δια την μετατόπισιν του θέματος [εννοεί μάλλον την μετάθεση της προσοχής των Συνοδικών από τη συκοφαντική επίθεση του Φωστίνη, στο «ποιόν» του συκοφαντούμενου· σ. Μ.Π.], έχομεν το πικρόν παράπονον ότι η Ι. Σύνοδος δεν συνεκινήθη προ του άνευ προηγουμένου ηθικού εκτραχηλισμού του Μητροπολίτου Χίου» γράφει με απογοήτευση ο Αυγουστίνος. Και συνεχίζει: «Δυστυχώς δεν έθεσεν υπό κατηγορίαν τον παρεκτραπέντα Ιεράρχην, αλλ’ ούτε και επέτρεψεν εις τον ιεροκήρυκα να καταφύγη εις τα Δικαστήρια της Πατρίδος [ίσχυε κανόνας που απαγόρευε στους κληρικούς την προσφυγή, σε τέτοιες περιπτώσεις, στην πολιτική δικαιοσύνη, σ. Μ. Π.] και να ζητήση την αποκατάστασιν της διασαλευθείσης ηθικής τάξεως». Τον Παντελεήμονα Φωστίνη, μέλος της Ιεράς Συνόδου, πρώην Αρχιερέα Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό και «πρωτοκλασάτο» ιδεολόγο της μετεμφυλιακής Δεξιάς, ήταν βέ-βαια αδύνατο «να τον κουνήσει» ο οποιοσδήποτε ασήμαντος ιεροκήρυκας.

Παντελεήμων Φωστίνης

Το μόνο «κέρδος» του Καντιώτη από αυτήν την υπόθεση ήταν ότι διαφάνηκε προς στιγμήν να ανακινείται ένα γενικότερο ενδιαφέρον για κριτική αποτίμηση των πεπραγμένων του Φωστίνη, ως Ιεράρχου. Ακόμα και εφημερίδα της Χίου, της μητροπολιτικής του περιφέρειας, τον επέκρινε ανοιχτά με αφορμή την άθλια επίθεσή του στον ιεροκήρυκα.

Γράφει ο Καντιώτης: «Εν πάση περιπτώσει, η αισχρά τυμβωρυχία, το σφοδρόν κατηγορητήριον της Χιακής εφημερίδας, όπερ ρίπτει σαφείς πλέον υπαινιγμούς κατά της ηθικής υποστάσεως του Ιεράρχου Χίου, ως και η δια δικαστικού κλητήρος τη 27 Μαΐου ε. ε. τη Αγία και Ιερά Συνόδω υπό τεσσάρων πιστών και αδιαβλήτων τέκνων της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας υποβληθείσα εκ πέντε δακτυλογραφημένων σελίδων μήνυσις, η κυρίως αφορώσα εις τα έργα και τας ημέρας του περιφήμου Τάγματος, θέτουν ενώπιον του Πανελληνίου θέμα Μητροπολίτου Χίου. Πάσα απόπειρα συγκαλύψεως του θέματος τούτου θ’ αποτελέση νέον σκάνδαλον, χειρότερον των προηγουμένων, διότι θα παρουσιάση την Ιεραρχίαν εκ κακώς εννοουμένης αλληλεγγύης αμνηστεύουσαν τον δεινώς παρεκτρεπόμενον Ιεράρχην. […] (Η νέα Ιερά Σύνοδος) θ’ ανασύρη εκ του αρχείου της υποβληθείσαν μήνυσιν, θα μελετήση αυτήν επισταμένως, θα καλέση τους μυνητάς δια να δώσουν και συμπληρωματικάς ακόμη εξηγήσεις εάν χρειασθή, και πειθομένη περί του βασίμου των καταγγελομένων, θ’ αναθέση εις γηραιόν Συνοδικόν, πεπειραμένον και αμερόληπτον, ίνα μεταβή εις Χίον και προβή εις ευρείας ανακρίσεις περί της όλης ζωής και πολιτείας του αγίου Χίου, ιδίως δε ως ιδρυτού και υπευθύνου του Τάγματος. Είμεθα δε βέβαιοι ότι παρ’ όλον τον φόβον τον οποίον κατορθώνει να ενσπείρη ο άγιος Χίου, συκοφαντών πάντα αντιτιθέμενον αυτῷ ως συνεργαζόμενον μετά κομμουνιστικών και αναρχικών στοιχείων, είμεθα βέβαιοι λέγομεν, ότι υπάρχουν ηρωικαί ψυχαί λαϊκών και κληρικών, οι οποίοι άνευ φόβου και πάθους θα προσέλθουν και θα μαρτυρήσουν την αλήθειαν. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και αυτήκοοι και αυτόπται [υπογραμμίσεις Α. Κ.] των εν τω Τάγματι και τοις Οικοτροφείοις αυτού, λεγομένων και πραττομένων».

 

Όπως γίνεται φανερό από τη διατύπωση της τελευταίας φράσης, ο τότε ιεροκήρυκας δεν εννοεί σε αυτό το σημείο οικονομικές ατασθαλίες και σκάνδαλα. Εννοεί κάτι άλλο. Τί άραγε θα μπορούσε να είναι αυτό το «κάτι άλλο», το οποίο έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και άκουγαν με τα ίδια τους τα αυτιά να γίνεται μέσα στα οικοτροφεία του Τάγματος οι μάρτυρες που αναφέρει ο Καντιώτης, και σώπαιναν από φόβο;Το τι ακριβώς εννοεί,δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ο νοήμων υποψιασμένος αναγνώστης. Είναι μάλλον η «σκοτεινή πλευρά» της πληθωρικής φωστίνειας δράσης και ειδικά εκείνης που αφορά τη λειτουργία των οικοτροφείων. Σκοτεινή πλευρά για την οποία υπήρχαν σχετικές φήμες και για το διάστημα που το Τάγμα δραστηριοποιήθηκε στην Κύμη. Στο βιβλίο που κάναμε με την Κούλα Φαφούτη, αυτήν την πλευρά αποφύγαμε να την θίξουμε. Κυρίως γιατί οι μαρτυρίες που υπήρχαν, υπήρχε κίνδυνος να θεωρηθούν ακόμα και αναξιόπιστες, καθώς οι «εμπλεκόμενοι» και οι απόγονοί τους φοβούμενοι να μην στιγματιστούν από μια ανώριμη και εύκολα παρασυρόμενη κοινή γνώμη, δεν επιθυμούσαν να μιλήσουν επώνυμα. 

Τελικά, για να επανέλθουμε, ούτε η νέα Ιερά Σύνοδος προχώρησε το θέ-μα, ούτε και το Συμβούλιο της Επι-κρατείας στο οποίο είχε προσφύγει ο Αυγουστίνος για νατου δοθεί το δι-καίωμα να υπερασπιστεί δικαστικά τον εαυτό του, του επέτρεψε να το κάνει. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μάχη που έδωσεσυνολικά, θα φαινό-ταν σ’ εμάς τους σημερινούςμια διεκ-δίκηση χωρίς ιδιαίτερη σημασία. που αφορούσε κάποιον φανατικό, ανάξια  μάλλον να ανασυρθεί από τη λήθη, αν ο Αυγουστίνος Καντιώτης δεν κατά-φερνε στη συνέχεια, ανεβαίνοντας σιγά-σιγά τα σκαλιά της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, να γίνει ο ίδιος Μητροπολίτης.Πολυσυζητημένος, μάλιστα.

Η όλη ιστορία πάντως που αφηγηθήκαμε αποτελεί, θεωρούμε, ένα εύγλωττο δείγμα του πώς γράφεται η Ιστορία με … γομολάστιχα.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΝΤΙΚΗΣ - ΚΥΜΗ

1922 Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΌΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ. Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ 700 ΦΑΝΤΑΡΩΝ...

 Μια ιστορική απορία την είχα, το δίχως άλλο. Μα πως συνετρίβη ένας στρατός σε 15 με 18 ημέρες; Ένας στρατός που είχε μια ολάκερη περιοχή... Μιλώ φυσικά για τον Ελληνικό στρατό. Τες πάντων στα αυτιά μου αντηχούν οι περιγραφές του Καρυστινού Γιάννη Βερούχη, για την μάχη του Καπορέτο. Πως οι Ιταλοί φαντάζονταν έναν ανύπαρκτο στρατό και πως χιλιάδες πανικοβλημένοι Ιταλοί υποχωρούσαν χωρίς κανείς να τους επιτίθεται. Φυσικά η περίπτωση της Μικράς Ασίας ήταν άλλη. Καμιά σχέση με τους Ιταλούς. 

http://drakosxar.weebly.com/uploads/5/0/9/5/5095734/%CE%97_%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE.pdf

(εδώ αν πατήσετε επάνω σας βγάζει όλη την αφήγηση)

Όμως και οι πληροφορίες που γράφονται για την υποχώρηση του στρατού δεν με κάλυπταν, στο περίεργο μυαλό μου. Το αφήγημα - παράπονο των προσφύγων είναι ότι ο στρατός έφευγε με τάξη και πειθαρχία ενώ παράτησαν τους άμαχους στην μήνη των Τούρκων. 

Αυτό το με τάξη και πειθαρχία, μου κάθονταν στο μυαλό. Πως χιλιάδες φαντάροι παρατούσαν συντεταγμένα μια τεράστια έκταση; Μέσα σε 15 ή 20 ημέρες; Τι σόι συντονισμός ήταν αυτός στα 1922; Θα επρόκειτο για μια επιτελική επιτυχία ΘΑΥΜΑ στην ιστορία των πολέμων. Να δουλεύουν οι μεταγωγές ρολόγι. Να είναι οι επιμελητείες σε αγαστή συνεννόηση. Τα στρατιωτικά νοσοκομεία να υποχωρούν απολύτως με τάξη. Κάπου όλο αυτό δεν μου κολλούσε και δεν μου κολλάει.  Εντάξει χάθηκε μια μάχη και τι έγινε όλος ο στρατός έπαθε κοκομπλόκο; Δεν νομίζω ότι θα καταλάβω ποτέ τι έγινε.

Έφεδροι στην Σμύρνη.

Αυτές τις ημέρες έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο απομνημονεύματα ενός πολεμιστή του 1922. Ο παλαιός πολεμιστής που ήταν φουλ πατριώτης γεννήθηκε στο Θεσπρωτικό Πρεβέζης ή όπως το έλεγαν ΛΕΛΟΒΟ... Με ενδιέφερε η γενέτηρά πόλη η ΚΟΥΜΗ, ωστόσο με παρέσυρε η αφήγηση όπως την έφτιαξε στα 1977 αυτός που την πήρε από τον γέροντα τότε. Που μυαλό εμείς να κάνουμε τέτοια σοφά πράγματα... Έμαθα πολλά για τον πόλεμο εκεί. Για τα ασφυξιογόνα που έπεσαν και τα δακρυγόνα που έριξαν. Ωστόσο αυτό που με συγκλόνισε ήταν η περιγραφή της οπισθοχώρησης και του γενικού μπάχαλου που δημιουργήθηκε. Αλλά και αυτό δεν ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Ήταν αυτό το καράβι... 

Να μην σας τα λέγω εγώ... Ας προσέξουμε την αφήγηση.

"Λελοβίτες στασιαστές στο πλοίο επιστροφής

Το πρωί φθάσαμε στη Μυτιλήνη και άκουσα τους στρατιώτες να φωνάζουν: «Πειραιά! Πειραιά!» και ξύπνησα και εγώ. Τότε είδα τον Στρατηγό ΙΩΑΝΝΟΥ να μας λέει: «Κατεβείτε, βρε παιδιά, να γυρίσει το πλοίο πίσω να πάρει και άλλους συναδέλφους». Οι επιβαίνοντες όμως του πλοίου στρατιώτες στασίασαν και δεν πειθάρχησαν∙ και από τη γέφυρα του πλοίου άκουσα τους στασιαστές να του λέγουν: «Ποιος είσαι εσύ Στρατηγέ μου; Ο Στρατηγός ΙΩΑΝΝΟΥ; Η πατρίδα σε καλούσε εκεί», δείχνοντας συνάμα με το χέρι τους τη Μ. Ασία, «και όχι εδώ! Πήγαινε, μη διατάξουμε πυρ!». Τελικά, ο Στρατηγός αναγκάστηκε να φύγει με την ατμάκατο. Αυτά τα έλεγαν οι Μ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, Θ. ΔΡΑΚΟΣ, ΔΗΜ. ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ και άλλοι που ήσαν στο πλοίο παρέα, χωρίς βέβαια εγώ να τους γνωρίζω. Έτσι ανάγκασαν το πλοίο, αφού πρώτα έδεσαν τον καπετάνιο, να πάρει δρόμο για Πειραιά.

Ταξιδεύοντας προς Πειραιά, εγώ δίψασα και θέλησα να πάρω λίγο νερό από τη βρύση του πλοίου, αλλά με έδιωξαν, απειλώντας μάλιστα να με κτυπήσει με το όπλο ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΔΑΝΗΣ. Θέλησα να κάνω χρήση του βαθμού μου, αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε περισσότερο και έτσι αποσύρθηκα και έμεινα διψασμένος.

Όταν φθάσαμε στα μισά του Αιγαίου, ο καπετάνιος είπε: «Να μη πάμε στον Πειραιά, αλλά στην Κύμη Ευβοίας». Οι στρατιώτες τον ρώτησαν: «Είναι ξηρά εκεί;» και ο καπετάνιος απάντησε: «Ναι, είναι. Θα πάρετε τον δρόμο και θα βγείτε στην Χαλκίδα».

Ξέχασα όμως να σας πω ότι, τον καπετάνιο τον φύλαγε ο ΝΤΕΜΟΣ (Δημοσθένης Λογοθέτης), σκοπός με το πιστόλι στο χέρι και ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει αν δεν υπήκουε σε ό,τι του έλεγαν....

....Φθάσαμε στην Κύμη. Κατεβήκαμε, μας έδωσαν ψωμί και μας παρακάλεσαν να συγκεντρωθούμε για να έρθουν τα αυτοκίνητα να μας πάρουν. Αλλά κανείς δεν κάθισε. Μια Φάλαγγα από 600 έως 700 άνδρες, στην οποία ήμουν και εγώ, ακολουθούσε τον δρόμο προς το Αλιβέρι-Ωρωπό.

Πηγαίνοντας εκεί βρήκαμε μαούνες βάρκες, που θα μας πέρναγαν στην άλλη άκρη της θάλασσας, στον Ωρωπό της Στερεάς Ελλάδας. Συμφωνήσαμε να δώσουμε σαν εισιτήριο από 5 δρχ. ο ένας. Ικανοποιημένοι και οι βαρκάρηδες που θα έπαιρναν τόσα πολλά λεφτά. Μπήκαμε στις μαούνες και μας κατέβασαν στον Ωρωπό. Εκεί ο ΜΙΧ. ΚΑΛΔΑΝΗΣ, σαν Αρχηγός στασιαστής, είπε στους βαρκάρηδες να πάνε εκεί να τους δώσει απόδειξη, προκειμένου να εισπράξουν από το Φρουραρχείο τα χρήματα για τα εισιτήριά μας. Κάθισε σε ένα καναπέ, έβγαλε ένα χαρτί από πακέτο τσιγάρων, τους έγραψε την απόδειξη και τους είπε: «Πάρτε το και πάτε στο Φρουραρχείο να πληρωθείτε». Αυτοί όμως δίσταζαν να το πάρουν και τότε ο ΚΑΛΔΑΝΗΣ τους λέει: «Αν θέλετε πάρτε το, αλλιώς θα το ξεσχίσω». Αμέσως αυτοί το πήραν, πήγαν στο Φρουραρχείο και πληρώθηκαν.

Φεύγοντας από εκεί πιάσαμε τη σιδηροδρομική γραμμή ΘΕΣ/ΚΗΣ-ΑΘΗΝΩΝ. Ήρθε το τραίνο, μπήκαμε μέσα και κατεβήκαμε στον Πειραιά...."

Έτσι λοιπόν 700 άνθρωποι, αποβιβάστηκαν στην Κούμη. Τους δώσανε το ψωμάκι τους και έφυγαν. Δεν θα ήθελα να προσέθετα πολλά. Νομίζω ότι πρέπει να διαβάσετε όλη την αφήγηση. Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

H ΔΑΣΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ... Και στην μέση της ιστορίας τσουπ η Τουρκία....

 

 Αν ρωτήσεις 200 ανθρώπους στην χώρα αυτή, για τα δάση θα σου πουν... Τα δάση;; Όλο και μειώνονται τα δάση... Πάνε τα παλαιά δάση... Μας πήρε και μας σήκωσε όλα τα δάση καταστρέφονται... Για καθίστε όμως. Στάσου Τούρκο να γιομήσω... Είναι αυτό μια αλήθεια; Ή είναι ένας αστικός μύθος που αγκαλιάζει νέους γέρους, παιδιά, δημοσιογράφους, δεξούς και αριστερούς... Ένας στους 200 θα το καλοσκεφτεί... Εγώ είμαι στους ένας προς 200... Ψες τσακωθήκαμε με ένα φίλο. Και ειλικρινά νευρίασα. Νευρίασα γιατί δεν περίμενα ότι πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε από το μηδέν. Πρώτα από όλα λοιπόν. Οι Έλληνες στην Ρούμελη που μέναν παιζάκια; Στα βουνά Κύριε. Σωστά Κωστάκη. Οι Οθωμανοί που έμεναν Σταυράκη; Στις πεδιάδες Κύριε. Μπράβο Σταυράκη. "Από την αρχή της Τουρκοκρατίας, μεγάλος αριθμός του ελληνικού πληθυσμού μετακινήθηκε προς τα ορεινά, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει τη σκληρή καταπίεση του κατακτητή. Άλλωστε, οι Τούρκοι εύκολα μπορούσαν να διαρπάζουν τα αγαθά των κατοίκων των πεδινών περιοχών και να εξανδραποδίζουν τα παιδιά τους, για τα χαρέμια, τους οντάδες τους, αλλά και τους γενίτσαρους. Έτσι εξηγείται που όλα τα ορεινά της Ελλάδας ήταν γεμάτα με χωριά που σε μερικές περιπτώσεις άκμασαν και έγιναν ξακουστά. Όπως ήταν φυσικό, η πίεση στο δάσος ήταν τεράστια, λόγω των βιοτικών αναγκών που έπρεπε να ικανοποιηθούν. Πολλά δάση εκχερσώθηκαν, για να δημιουργηθούν καλλιέργειες ή βοσκότοποι. Άλλωστε, επί Τουρκοκρατίας δεν υπήρχε δασική πολιτική. Η ξύλευση και εν γένει οι καρπώσεις από τα δάση ήταν ελεύθερες. Μόνο όποιες εκμεταλλεύσεις μπορούσαν να αποδώσουν έσοδα, πραγματοποιούνταν και κατέληγαν στον Τούρκο διοικητή της περιοχής." 

Φύγαν οι Οθωμανοί και δειλά δειλά κατεβήκαμε από τα αψηλά βουνά. Και που κατεβήκαμε πεινάσαμε... Ξέρεις τι είναι να είσαι στα βουνά να βοσκάς γίδες να σπέρνεις σε επικλινές έδαφος και αξάφνου να σου λεν σκάψε σε ευθεία;; Ρώτα έναν αγρότη έναν σκαφτιά. Πόσο σκάβεις στον 8ωρο σε επικληνές έδαφος και πόσο στην πεδιάδα... Και θα ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ τι σημαίνουν οι πεζούλες που βλέπεις στα νησά και αλλού... Άντε σκάψε στην πεδιάδα... Θα σου φύγει ο τάκος και παραγωγικότητα ΧΑΛΙΑ.. Γίναν πολλά στο διάβα της ιστορίας. Προσαρμοστήκαμε, κάτι καταφέραμε με τις καλλιέργειες τις πεδινές... ΑΛΛΑ ΒΟΥΝΙΣΙΑ πράγματα προτιμούσαμε... Γιατί πέρα από την καλλιέργεια είχαμε και τα ζα. Μια θάλασσα από γίδες και λιγότερα προύβατα. Ποταμός. Να θέλουν πρωί αξημέρωτα να τα βγάλεις βόλτα για μάσα (έχεις ακούσει πως βελάζει άμα θέλει να βγει για μάσα το πρωί;; νευριάζεις κάργα). Και έρχεται ο Μεταξάς και κάνει κάτι που δείχνει ότι, θέλαν να ΚΑΤΕΒΕΙ ο λαός από τα βουνά. "Με τον Ν. 857/37 “περί αιγοβοσκής”, επί εποχής Ιωάννη Μεταξά απαγορεύτηκε η αιγοβοσκή αρχικά στα δάση ελάτης και στη συνέχεια σε όλα τα δάση, ακόμα και στα πουρνοτόπια. Σφαγιάστηκαν τότε 5 εκατομμύρια γίδια και αυτό αποτέλεσε μεγάλο οικονομικό πλήγμα για τον ορεινό πληθυσμό. Μετά τη λήξη της ανωμάλου καταστάσεως, εισήχθη αριθμός 5 εκατομμυρίων αιγών από την Τουρκία και διανεμήθηκαν στους κατοίκους της υπαίθρου." (από το ίδιο με το προηγούμενο). Μάλιστα Κύριε από την Τουρκία σωθήκαμε.... Ω ρε Παναγιά μου... Άντε αυτό να το πεις στον κόσμο... Μας έσωσε η Τουρκιά... Όπως και με το Κουρτουλούς... https://dasarxeio.com/2018/03/29/54669/

Και έρχεται ο εμφύλιος... Και εξαφανιαζόλ ο κόσμος από τα ορεινά μέρη... Που να βρει φαγάκι ο αντάρτης;; Από την πείνα εξολοθρεύτηκε... Έχουμε διαβάσει πράγματα στην Εύβοια να σου σκώνεται η τρίχα κάγκελο. Να ζει μερόνυχτα στο σπιτάκι του σκύλου άνθρωπος μαζί με τον αλυσοδεμένο σκύλο. Και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να το καταλαβαίνει και να βάζει φαγάκι διπλό... Και μπαίνουν οι ΕΤΑΞίτες στην Εύβοια και βγάζουν φιρμάνι... Όξω από τα χωριά τα βουνίσια... Πείνα οι αντάρτες... Έτσι ο κοσμάκης πήρε ότι είχε και δεν είχε και κατέβηκε κάτω... Και άρχισαν να ρημάζουν οι καλλιέργειες... Μετά τους άφησαν σιγά σιγά να ανέβουν ξανά... Αλλά ο κόσμος τα βρόντηξε. Σου λέγει άσε βρε παιδί μου που θα ζήσω ξανά στα βουνά... Μετά ήλθε η προσφυγιά... Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος έφυγε στην Ανατολική Ευρώπη κυνηγημένος. Δάσωσαν τα πάντα. Ήλθε και η κρίση του 1953 έφυγαν μετανάστες στην Ευρώπη... ΆΔΕΙΑΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ... 

Εκτός του λύκου υπάρχει και το τσακάλι της Αττικής

Τα γίδια μειώθηκαν. Τα πρόβατα μειώθηκαν... Όσοι με παρακολουθούν στο FB ξέρουν την αγωνία μου να ΠΡΟΒΆΛΩ τα μεγάλα κοπάδια που μας έμειναν. Τους θεωρώ ήρωες... Παρακολουθώ με αγωνία τα μισθά των τσοπαναρέων... Δυστυχώς δεν θέλουν οι Έλληνες να οδηγήσουν κοπάδια πάνω στα βουνά το καλοκαίρι.. Κατεβαίνουν Αλβανοί και τα οδηγούν όσα έμειναν... Έχω βάλει και πολλά βίντεο από τα κοπάδια της Αττικής... Εκεί να δείτε... ΠΑΕΙ η ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ... Ξεπούλησε τα χωράφια ούλα... Οι νέοι αστικοποιήθηκαν. Τα βουνά δάσωσαν... Που είναι τα κοπάδια από το Κριεκούκι, απάνω... Που είναι τα κοπάδια από τα Μεσόγεια... Που είναι τα κοπάδια της Εύβοιας...Νέκρα... Παραγωγή φθίνουσα... Παντού δάση... Που παλαιά. Ήσουν παντρεμένη. Το πρωί έπαιρνες τις δυο γίδες σου αντάμα με την φίλη σου και γύρναγες για να φάνε. Αχ... Να τις ποτίσεις... Τώρα όλα αυτά που έτρωγαν οι γίδες έγιναν ΔΑΣΗ... Μου λένε δείξε μου στατιστικά... Δείξε μου κιτάπια... Τίνος του Γκλύξμπουργκ τις αεροφωτογραφίες;;; Αυτές που έδιωξαν τους ανθρώπους από τα βουνά;;; Που ήδη φαίνονται ότι είναι ημιδασωμένα ή δασωμένα; Και οι απόγονοι των ανταρτών που ζουν στην Αυστράλια και αλλού ΠΑΕΙ ΤΑ ΧΑΣΑΝΕ;; Μεγάλα θέματα... Με ξεπερνάνε... Μυαλό θέλει... Να ρωτάμε να μαθαίνουμε... 

" εγκατάλειψη των οικισμών και της νομαδικής κτηνοτροφίας (πάνω από 180.000 αιγοπρόβατα) στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, άφησε τη φύση ανεμπόδιστη στο έργο της , με αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου δασική αναγέννηση. Η ψηλότερη κορυφή της Κ. Ροδόπης στα 1.953μ, βρίσκεται στο Παρθένο Δάσος του Φρακτού." https://www.callisto.gr/rodopi

  Κλείνοντας θα σας πω ότι μεγάλες γνώσεις δεν έχω... Αλλά έχει η σύζυγος συγγενή της Δασικής υπηρεσίας και συζητώ. Μια δύο κουβέντες με ένα δύο γεωργούς. Η απο-παραγωγή... Όταν κάθομαι και σκέπτομαι σκέπτομαι πως τα πράγματα γίνονται ΌΧΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ αλλά με βάση την πραγματικότητα... Και δεν χαμπαριάζω με ότι μου λένε... Ωρέ δεν πα να λέν όλοι... Εκεί Αρβανίτικο στουραίτικο κεφάλι...

Ωραίο θέμα είναι η επιμελητεία των ανταρτών του Δ.Σ.Ε. και τα 30,000 γίδια που έφυγαν στην Αλβανία με την ήττα. Θα αναφερθώ κάποτε... 

https://forestlife.gr/wfd2021restor/

Η ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ ΠΑΝΤΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ....

 Ο Μέγας Αλέξανδρος, έχει μια σειρήνα που τον θυμίζει. Είσαι τώρα καραβάκι στον Ατλαντικό. Σε σταματά η τύπισσα σε ρωτά απαντάς πάπαλα... Συνοπτικές διαδικασίες, εγκεκριμένες από τον Loyd με την βούλα. 

Έτσι και εγώ. Την Σρι Λάνκα πρώην Κεϊλάνη την εγνώρισα νιος. Μα νάμουν 16 ετών; Κάπου εκείθε. Νεαρός Τρότσκας βρήκα την Κεϊλάνη... Και η αλήθεια είναι ότι την ξανασυνάντησα τώρα στα περασμένα 60 !!! 

Ο ηγέτης του Τροτσκιστικού κόμματος μιλάει στις μάζες. Ατυχώς συμβιβάστηκε....

Τότε που λέτε, εμείς οι Πασόκοι είχαμε πάθει την πλάκα μας. Καταλαβαίναμε ότι σοσιαλισμό γιοκ από το ΠΑΣΟΚ... Θα κάναμε μια αλλαγή έτσι ελαφριά... Οπότε στην γειτονιά στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν τα γραφεία- σπίτι του ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Δηλαδή των Τροτσκιστών του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν ήξερα από Τρότσκυ κλπ. Με το ΠΑΣΟΚ είχα νευριάσει που σοσιαλισμό δεν ήθελε να φέρει. Και μην φανταστείτε ότι ήμουν τίποτα κάργα αριστερός. Όχι οπαδός του Κάουτσκυ, σοσιαλδημοκρατία και ξερό ψωμί. Αλλά ούτε μέχρις εκεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ... 

Η Μπαταρανάικε. Η ελπίδα του έθνους κάποτε. Ένας πχ Ανδρέας 

Ε ότι πιο αριστερό υπήρχε τότε ήταν το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που είχαν όμως διωχθεί. Αλλά λίγο να διαφωνούσε με το ΠΑΣΟΚ εκεί θα άραζες...

Στο σπίτι - γραφείο αρχίσαμε τις συζητήσεις. Όλα πήγαιναν καλά. Άρχισα σαν νέος να έχω ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ζωή. Να μελετώ. Πλούτος αφάνταστος γνώσης αστείρευτος. Από μαναβάκι εργατάκι άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο των ιδεών. Εντάξει βρε akrat τα έβγαλες πέρα στην λαχαναγορά. Εδώ με τις ιδέες σε θέλω... 5 ώρες συζητήσεις... πωπω... Μετά πως έγινε έδωσα το πατρικό μου υπογειάκι για γραφείο.... Και εκεί αρχίσαμε να παρλάρουμε για την Κεϊλάνη. 

Τι να σας πω. Σάτρα πάτρα τα θυμάμαι. Όχι πολλά πράγματα. Βέβαια θυμάμαι ότι το κόμμα το έσαξε ο Λεόν Τρότσκι πριν τον πόλεμο. Αυτό ήταν το πρώτο κόμμα σε εκείνη την περιοχή. Όχι το πρώτο επαναστατικό... Το πρώτο κόμμα γενικώς... Μια κοινωνία πίσω, χαμένη στον μεσαίωνα... Με τα πολλά το κόμμα αυτό έγινε κάτι πολύ σπουδαίο μέσα στις γραμμές της 4ης Διεθνούς. Ήταν η ηγεσία του πτωχού κόσμου ενάντια στην απικοιοκρατία ηγεσία στην τεράστια γενική απεργία. 

Και μετά άρχισαν τα κακά... Οι φτωχοί έσπρωξαν το κόμμα στην κορυφή. Και εκεί τέθηκε το ερώτημα... Μόνοι μας υπέρ μια προλεταριακής επανάστασης ή να πάμε με την ευρύτερη ενότητα πάνω σε ένα θολό αριστερό πρόγραμμα ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ διατηρώντας την αριστερή φρασεολογία κλπ... Μπούρδες το ερώτημα είναι απλό... Πιστεύεις στην ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή πιστεύεις στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΤΑ;; 

Ε το κόμμα εκεί πήγε με την σαλάτα.... Μπήκε στην κυβέρνηση της ΜΠΑΤΑΡΑΝΑΙΚΕ...  Αμέσως διαγράηκε και γλυτώσαμε από την προδοσία...  Άκου στην κυβέρνηση... Μπρρρρ... Μετά από αυτό τα  πάντα για την Σρι Λάνκα σταμάτησαν για μένα. Σταμάτησαν; Όχι να σας πω κάτι είτε το πιστεύετε είτε όχι. Επειδή τον κόσμο αυτόν λόγω χρώματος, κουλτούρας κλπ τον ξεχωρίζω ρωτώ και εγώ στον δρόμο των διαδηλώσεων... Είσαι από Σρι Λάνκα;; Θυμάσαι την Μπαταρανάικε; Και τι γλύκα βλέπω στα πρόσωπά τους. Η Μπαταρανάικε είναι στην μνήμη τους κάτι πολύ γλυκό. Για μας τους Τροτσκιστές είναι μια διαβόλισα που κατέστρεψε την επαναστατική πρωτοπορία μέσα από τους συμβιβασμούς...

Είπαμε η σημαία... ΑΚΥΛΙΔΩΤΗ.... Διάβολε...

Όταν ζούσε ο ΠΛΗΘΩΝ Ο ΓΕΜΙΣΤΟΣ... Ήμουν διακοπές....

 Δεν μπορώ να το καταλάβω. Συζητώντας ώρες πολλές στα κουτούκια με τον Παπαδιαμάντη του έλεγα, στην πλάκα... "Μα έχεις φάει ένα κώλυμα με τον Πλήθων τον Γεμιστό". Αυτός γέλαγε καλοσυνάτα και προσπαθούσε να με νουθετήσει... Που να ήξερε...

Εγώ ζούσα στην εποχή του Πλήθωνα του Γεμιστού. Είχα ήδη καμιά κατοστή χρόνια ως βρυκόλαξ. Αλλά για ένα γκαντέμικο λόγο της ιστορίας είχα ερωτευθεί μια ζουμπουρλούδα γκομενίτσα στην Φιλανδία. Και που με έβρισκες που με έχανες εκεί πάνω γυρόφερνα. Βρε έλα σου Χίλντα να σε κάμω βρυκολακίνα... Τίποτα αυτή... 

Τες πάντων ζώντας μέσα στον τρελό έρωτα, είχα πεταχτεί όμως πέντε έξι φορές στην Φεράρα και στην Φλωρεντία... Όχι που θα άφηνα τέτοια γεγονότα... Το που λέτε ο Πλήθων ο Γεμιστός δεν ήθελε να ακούσει για ένωση με τους Παπικούς... Σαν τον άλλον που δεν υπέγραψε τον Μάρκο τον Ευγενικό. Και τον δεύτερο τον κάμανε εκκλησιά στα Πατήσια τον άλλον όμως τον υβρίζουν πρωί μεσημέρι και ολονυχτίς...

https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/40350-plithon-o-gemistos-o-diafthoreus-tis-ellados-kai-tis-europis-

Και εντάξει εγώ ως βρυκόλαξ δικαιούμαι να τον βρίζω ή να τον επαινώ. Τα έζησα στην Φλωρεντία αντάμα με μια ερωμένη την Βασίλω από το Πέρα. Αλλά σήμερα ο μίστερ καθηγητής από το ΔΠΘ να τα χώνει λες και τα γεγονότα έγιναν ψες.... Παίδες η χώρα απαιτείται να βρεθεί σε ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ.... Έχει πλακώσει ψυχασθένεια...

Και εντάξει βρε Ορθόδοξοι της ΡΟΜΦΑΙΑΣ πως τα χώνεται στον ΠΛΗΘΩΝ ΤΟΝ ΓΕΜΙΣΤΟ που διάβολε ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕ όταν ΌΛΟΙ οι Ορθόδοξοι ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ... Από τον Πατριάρχη ως τον Επίσκοπο των Ρως... ΌΛΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.... Την Ένωση με τους Παπικούς... Και τολμάει να βρίζει ο ΡΟΜΦΑΙΟΣ τον Πλήθων.... 

Εντάξει τώρα ο Παπαδιαμάντης είχε βρει ένα θέμα και το έκανε επιτυχία... Αλλά ήταν Παπαδιαμάντης... Οι σημερινοί; Οι ακαμάτηδες; 

Εγώ Πλατωνικός δεν είμαι. Μια φορά είχα μια γνωριμιά στην Ακαδημία Πλάτωνος με μια παχιά κοπέλα την Μαριγώ από τα Τρίκαλα Κορινθίας. Οπότε για φιλοσοφίες και τα τοιαύτα δεν θα σας πω.

Για κανένα ρέζους θετικό και τίποτα αιματάκια με χαρά μου...

Αλλά πείτε μου πόσο λογικό είναι να ζεις στα 2022 και να ανοίγεις ΠΟΛΕΜΙΚΗ κατά ενός φιλόσοφου του 1400 τόσο... Είμαστε μια χώρα που πρέπει να φύγουμε ΣΟΥΜΠΙΤΟΙ να πάνε εξορία στο Ουζμεκιστάν και στην Αλάσκα να μας αναλάβουν ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ και μετά να επιστρέψουμε με όρους....

Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ "ΡΕΝΤΙΕ" ΚΑΙ Η ΠΤΩΜΑΐΝΗ ΠΟΥ ΑΝΑΔΙΔΕΙ....

 Πάντα με εντυπωσιάζουν οι τίτλοι. Τους θέλω πιασάρικους, να κεντρίζουν το είναι μας. Να μας αναστατώνουν. Ενίοτε να μας κα....ουν.... Τι ήθελες μπαμπά να γίνω, αφού με άφηνες να διαβάζω αθλητικές εφημερίδες και δη οπαδικές φυλλάδες;  Ένας χούλιγκαν των μπλογκ. Να τι είμαι....

500 ευρώ για το κοτετσάκι το φίνο....

Και πιάνω σήμερις τον ΡΕΝΤΙΕ... Τι εσείς δεν είστε ΡΕΝΤΙΕΣ;  Δεν έχετε σπίτι που το νοικιάζεται;... Ούτε ένα καταστηματάκι;; Κάτι βρε παιδί μου ΕΝΟΙΚΙΑΖΩΜΕΝΟΝ... 

Όχι; Έλα ρε δεν σε πιστεύω. Μου κρύβεσαι ατιμούλη.... Μπαγασόπαιδο... Και σε είχα για ειλικρινούλη... 

Λοιπόν φύγε εσύ έλα ο άλλος... Έχεις το δυαράκι και βγάνεις ένα μηνιάτικο ε; Ναι μωρέ θα μου πεις όχι ακριβώς; Μην μου κρύβεσαι... Δεν είπα ΜΙΚΤΟ μηνιάτικο. Καθαρό. Εντάξει... Το σπίτι ήταν της γιαγιάς Ευλαμπίας το γένος Κατσιμπίδι. Και για να σβήσεις τον καημό της γιαγιάς και του παππού Χαραλάμπη, το νοικίασες...  

Εντάξει βρε ατιμούτσικο. Ζουμπουρλούδικο αγοράκι. Όμορφη μπουγιαμπέσα. Ναι ξέρω... Που να βρεις δουλειά. Όλο πωλητές ζητούν και καφετζήδες. Σε πήραν και τα χρονάκια... Και ζητάς το ενοίκιο της αρκούδας. 

Πέρυσι στην Νέα Μάκρη 1,000 τον μήνα Ιούνη για να κάνει διακοπές ο κόσμος φέτος 2,500 ευρώπουλα. Τι είναι αυτό φέτος; Όποιος έχει κοτέτσι θέλει με το νοίκι να βγάλει τα προς το ζην.

Κάθισα ψες το βράδυ και σκέφτηκα μαθηματικώς. Το συνημίτονο πολλαπλασιαζόμενο στην διαφορική εξίσωση με το εμβαδόν της περιμετρικής αξίας του εν λόγω οικήματος μας δίνει ένα γενικό πολλαπλασιαστικό συντελεστή. Αυτός ο συντελεστής είναι δια πάσαν νόσον και ... άπασα μαλακία.

Μην μασάς ενοικιαστή.... Πούλα για να νοικιάσεις...

Έτσι όλοι νοικάζουν ακριβά. Όλοι αρεμπιντιάρουν πανάκριβα. Και όσο δεν βρίσκουν να πάρουν τόσο ακριβαίνουν τις απαιτήσεις τους... Και τα οσπίτια παρακμάζουν. Μωρέ καλά τα είπε ο συντηριτικός Τσίπρας, ο σωσίας του Τσίπρα Α... Μια τράπεζα που να δίνει λιλή για να σαχτούν τα σσπίτια που είναι κλειστά...

Τι εσύ δεν έχεις ένα αχούρι κλειστό; Πως και έτσι; Τι μου κρύβεις βρε απατεώνα.... Για πε για πε...

Η μαγική προσπάθεια των Σιϊτών που με θέλουν κοντά τους και ο ατάραχος Σουνίτης. Μια ιστορία απολύτως αληθινή...

Ζούσα στου Κυρ' Κώστα το μαγέρικο αντάμα με τον Ιμάμη τον Σουνίτη. Όλα πήγαινα ωραία και ήσυχα. Η ζωή κυλούσε ατάραχα. Σταράτα. Ο Αλλάχ, η νηστεία, οι προσευχές το χαλάκι. Τα πάντα ήταν ήρεμα. Του λέγω μια ημέρα εγώ ξέρεις με τους θεούς ΔΕΝ... Πάει λάκισε ο Ιμάμης. Καλημέρα, καλησπέρα πάει όλα φίνα.

Μου έρχονται οι Χιώτες οι Σιϊτες, δυό δυό μου πένε, και αρχίζει το μπίρι μπίρι. Πάνω και δίπλα από τις τσίκνες και τις σκορδαλιές και τα μάγουλα από την βοϊδοκεφαλή... άρχισε η προσπάθεια επηρεασμού... Που λες akrat εμείς ξέρεις οι Σιίτες δημιουργήσαμε το κράτος του Πακιστάν. Σιίτης ο επαναστάτης κατά της Ινδίας... Μπα του αποκρίνομαι... Αρχίζουν να μπαίνουν στα αυτιά μου μύγες... Βρε να δεις αυτός με έχει βάλει στο σημάδι...

                                                            Σιίτες στην Καρμάλα 

Δήθεν   στα ξεκούδουνα του πετάω... Οι δώδεκα Ιμάμηδες... Αμάν... Τι γλύκες τον έπιασαν. Σερμπέτια... Τον φωνάζει ο κυρ' Κώστας. Σύρε βρε ακαμάτη να πλύνεις τα φασολάκια... Θα τα βρεις ωρέ κάτω στο ντουλάπι... Και σβέλτα...

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες... Τσουπ από τα δίπλα ξανά... Ξέρεις μου λέει εμείς με τους Χριστιανούς τα πάμε μια χαρά... Βρε το πουλάκι μου το ζουμπουρλούδικο λέγω από τα μέσα μου... Στρατολόγος ο μόρτης... Και ικανός... Που να ήξερε που έπεφτε ο τύπακας... Εμείς μου ήλθε να του πω έχουμε βγάλει OFF ολάκερο επιτελείο Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ολάκερο Μοναχό ηγούμενο του Πάτριου Ημερολογίου.... Και τι να του πω του τύπακλα... Ότι έχουμε βγάλει τα ματάκια μας να μελετάμε ΙΣΝΑΦΙ να διαβάζουμε ΑΛΕΒΙΤΕΣ Σιίτες... Όχι θα έλθεις εσύ το χαϊβάνι από το χωριό του ... να με στρατολογήσεις... Βρε άτομο έχουμε εμείς γνωρίσει ΣΟΥΦΙ Ρωμιούς και Κρίσνα Χάρε Χάρε Κρίσνα όταν ήμασταν 18 ετών... Θα κάτσουμε να μας χλαπακώσεις εσύ;...

Και εκεί που δεν τσιμπάω του πετάω... Στην Καμπάλα έχεις πάει;  Πω πω πως δεν του έπεσαν τα κρεμμυδάκια κάτω από την χαρά. Τώρα θα πάω μου αποκρίνεται. Όλη μου η φαμίλια πηγαίνει. Μετά θα πάνε και στην Συρία. Εκεί τερμάτισαν οι γνώσεις μου. Δηλαδή τον ρωτώ μπεσαλίδικα. Είναι λέει και εκεί προσκυνήματα. Βαι βάι του λέγω... Ξανά διακοπές... Η δουλειά, μας χώρισε...

Την επόμενη ημέρα άρχισε το πέσιμο... Πέσιμο που μου θύμισε πως αλλαξοπίστησαν εκατομμύρια Χριστιανοί Ορθόδοξοι που το γύρισαν στον Μπεκτασισμό, στον Σιιτισμό στον Δερβισισμό... Σιγά μην το γύριζαν στην Σούνα... Στους 12 ιμάμηδες στις εικόνες στον χορό και στα ωραία του Σιιτισμού... Και μου αρχίζει την ωραία κίνηση εντυποσιασμού... Ξέρεις μου λέει και εμείς στο .... την λέξη "ντουνιά" την ίδια έννοια έχουμε... Τι μας λες... Ναι μου λέει και το ένα και το τρια στην .... την ίδια έννοια έχουν. Μωρέ του λέγω... Και μου αρχίζει μια παράθεση λέξεων από τις 6 διαλέκτους της.... που είναι ίδιες με την Ελληνική γλώσσα... 

Και εδώ έχω αρχίσει και τα παίρνω... Γύρισαν στον νου μου όλος ο "ντουνιάς" του εξισλαμισμού. Γύρισε ο νους μου στα 1700 που η Αλβανία από Ορθόδοξοι έγιναν Μπεκτασίδες... Και τώρα γκα γκαν... Άρχισε φίλε μου η αντίστροφη μέτρηση... 

                                          Oι Τούρκοι ΑΛΕΒΙΤΕΣ μια άλλη εκδοχή του Σιιτισμού

Πως τα φέρνω από εδώ πως τα μαγειρεύω τον υποχρεώνω να με ρωτήσει "καλά εσύ πως τα ξέρεις;" Και του λέω και εδώ αρχίζει η κατάρρευση της προσπάθειάς του... Ξέρεις του λέω τον Χατζιμεκτάς; Ναι μου λέγει... Του λέγω μελετώ τον Αλεβιτισμό... Πω πω αρχίζουν τα ζόρια... Ναι μου λέει και εγώ από τον Ιμάμη τον Αλί έρχομαι... Ναι του λέγω αλλά εγώ μελετώ τους Αλεβίτες Τούρκους. Και αρχίζω να του δείχνω βίντεο... Και του λέγω μελετώ τον Ελληνικό Μπεκτασισμό. Τους τεκέδες τους Μπαμπάδες... 

Εδώ αρχίζει να ψελλίζει... Ξέρεις μου λέει αυτοί δεν είναι οι αληθινοί Σιίτες... Εμείς είμαστε... Όπα λέω... Πετύχαμε τον στόχο μας.... Τώρα μπήκαμε στην φάση της ΧΗΜΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ της θρησκείας.... Πήγε να μου τα γυρίσει για τους Καλάς... Αλλά εγώ εκεί του ρίχνω βίντεο με Δερβίσηδες..... Πάει χάθηκε... Μου λέγει... Θα έλθω μια ημέρα να σου εξηγήσω... 

Ένας ωραίος ΤΕΚΕΣ στο Κόσσοβο. Και μην αρχίσετε να λέτε. Σε κάτι τέτοια μέρη σύχναζε ο ΡΗΓΑΣ και άλλοι ...

Ναι ναι να έλθεις του λέγω... ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.... χεχε

Ο ΣΕΙΧΗΣ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΑΡΠΟΣ... Στο άγνωστο "ΒΟΥΝΟ Χ-3"

 Πολλές φορές έχω πει ότι οι αιώνες είναι σαν τις δικές σας στιγμές, σε ένα καθιερωμένο κυριακάτικο πικ νικ. Αχ πόσο δύσκολη αλλά και αξιοζήλευτη είναι η ζωή ενός βρικόλακα. Θα σας διηγηθώ, πως κάποτε είχα μια ευτυχισμένη συνάντηση με έναν συνάδελφο βρικόλακα του Μουσουλμανισμού, της αίρεσης των Σιιτών, της υποδιαίρεσης των Κιλιμπαχτήδων, της υπό υπό διαίρεσης... Οκ. Εντάξει το κατάλαβα ως εδώ... Πήξατε ε;; Ήμουν σε ένα βουνό της Εύβοιας, ψηλά στα απάτητα βουνά των Κοτυλαίων όρων. Έψαχνα για κανένα ζαρκαδάκι ζουμπουρλούδικο, για να πιω τίποτα αιματάκι ως αναψυκτικό. Όπως λέμε FANTA... Ωστόσο πάλευα με τίποτα τσακαλάκια, κανένα λύκο έτσι για ξεμούδιασμα... Και τσουπ συναντώ τον συνάδελφο τον Σιίτη Βρε τι χαμπάρια, Καλά εσύ. Τα κουρίτσα καλά; Ναι αμέ εσείς Κύριε μου λέει; Εντάξει όλα καλά... Περατοπετάξαμε αντάμα, συζητήσαμε έντονα και φιλικά για την σχέση αίτιου και αιτιατού. Για την στενή σχέση του Επέκεινα ως προς το σήμερα. Επίσης ορισμένα ζητήματα τάξης του κάτω κόσμου. Πχ να πάψουν οι αλληλοσκορδαλιές μεταξύ των βελζεβούληδων τέως Χριστιανών και των τέως Μουσλιμάνων...

Κάναμε και μια φραξιονιστική συμμαχία κατά της βενζεβούληκης γκρούπας των όξω κεντρώων τέως Προτεσταντών και όλα καλά. Του έδωσα δώρο μια μπέρτα ζεστή σαν πουπουλένιο σκέπασμα και τότε αυτός μου έδειξε το υπέρτατο γλυκό των βρικολάκων... Ένα φυτό που φύεται σε απάτητα βουνά, κάτω από μυστικά βοτάνια, που μας οδηγούν σπάνια ερπετά, άγνωστα στο ευρύ κοινό. Αυτά αναδύονται από τα κάτω μέρη μια φορά τα 6 χρόνια και για μια ημέρα. Είναι μια ημέρα που μας δίνεται η δυνατότητα να κυκλοφορούμε ημέρα ως τις 2και τέταρτο το μεσημέρι. Με μεγάλη προσοχή. Γιατί πρέπει να φυλάμε έναν "καρπό" από την προηγούμενη "καρποσυλλογή".... Και να είμαστε... Ε μα πια... Σιγά που θα κάτσω να σας πω τα μυστικά μας χαρτί και καλαμάρι... Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από τότε που μάζεψα τον θεσπέσιο "καρπό". Αυτήν την φορά, δεν ήταν από τα Κοτύλαια. Όχι είναι από άλλο μέρος. Ας πούμε το "ΒΟΥΝΟ Χ-3". Που; Πότε; Θα παρακαλούσα να είστε ευγενείς. Να μην ρωτάτε αδιάκριτα πράγματα... Μεγαλώσαμε πλησίον της φύσης, εντός της φύσης αλλά και μακριά της... Δεν καταλαβαίνω τους σύγχρονους που θέλουν να σουλατσάρουν εντός της φύσεως. Και κάθε τόσο να κόβουν ένα σπαράγγι, ένα μανιτάρι, μια ρίγανη, ένα δενδρολίβανο και ούτω καθ' εξής... 

Έτσι όπως πάτε βοτάνι δεν θα μείνει... Θυμάμαι όταν ήμουν νορμάλ τύπος, κατέβαινα από την άμαξα, όπου είχα φουμάρει τον αγκλέορα, και άνοιγε η ψυχή μου από τις ευωδίες των βοτάνων, σε κάθε χωριό που έφτανα. Ένας ποταμός οσμών. Τώρα είτε στην Αθήνα, είτε στο Ριζοβούνι, ένα και το αυτό... Μια φορά είχα πάρει πριν αιώνες ένα σκαρί και έκανα 20 ημέρες ταξίδι. Έφτασα στην Κρήτη και με κυρίευσε μια εντονότατη ευωδία από τα βοτάνια... Όλος αυτός ο κόσμος, που φωτογραφίζεται εντός της φύσης, που κολυμπά στις λίμνες, που ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΕ τον ήχο των κλαριών εντός του δάσους, που πατά ασύστολα όπου βρεθεί... ΈΧΕΙ ΜΥΑΛΌ;;; Είναι αυτός ο κόσμος του; Ο κόσμος του σταματά ΕΚΤΌΣ του δάσους... Φτιάξτε ουζερί, καφετερίες, μπάρες πέριξ του δάσους... Κάντε έρωτα πάνω σ' ένα κορμό δέντρου πέριξ του δάσους, όχι στον κορμό όπως έχω ακούσει ότι κάνουν. Αφήστε το δάσος στους ιδιοκτήτες του... Τα ζα. Τα φυτά. Τα ζουζούνια... Τώρα εσείς ξέρω... Θέτε να σας πω για τον "καρπό". Πριτς... Είναι μάτζικ. Πέρφεκτ που λέμε ...Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΒΡΙΚΟΛΑΞ

 

"O ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ" από την ΕΝΟΡΙΑ Βιβλιοπαρουσίαση Ή ΈΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

 

Το καράβι, με μια θαυμάσια εικαστική μορφή

Η συγγραφέας Α. Διαμαντή - Κηπιώτη, μας χάρισε ένα ωραίο βιβλίο, με θέμα έναν παππού, που ήταν ναυτικός και έμενε σ' ένα θαυμάσιο χωριό, δίπλα στην Κύμη που λέγεται ΕΝΟΡΙΑ. 

Θα μου πείτε τι το ιδιαίτερο είχε ο παππούς αυτός. Να σας πω ήταν ναυτικός, έγινε ιδιοκτήτης ενός εμπορικού ιστιοπλοϊκού και μεγάλωσε στο χωριό ΕΝΟΡΙΑ όπου και έζησε και αποχαιρέτησε τον κόσμο αυτό. 

Ο παππούς είχε διασώσει, το ημερολόγιο ζωής του. Μεταξύ άλλων και του πλοίου του. Έτσι η λογοτέχνης οδοντίατρος, περιδιοντολόγος μας χάρισε δύο τινά. Ένα υπέροχο βιβλίο που αφορά την ναυτιλία και μια ταχεία περιήγηση στο χωριό αυτό και την ιστορία του. (διεξοδική ως ένα βαθμό).

Η κυρία Α. Δ. Κ. (θα το λέω για συντομία) είναι φανερό ότι αγάπησε τον παππού. Αγάπησε και το χωριό, παρόλο που είναι από την Ήπειρο. Με λίγα λόγια μας συγκλόνισε. Το βιβλίο αποδίδει μια ηρεμία, ένα στοχασμό, εκφράζει κρυμμένες σκέψεις της συγγραφέως και ανοίγει ερμηνευτικούς δρόμους για την ζωή του παππού. Δεν στέκει δηλαδή σ΄αυτά που φαίνονται. Ερμηνεύει, στοχάζεται, εξηγεί και δίνει εκδοχές.

Στο βιβλίο η Α. Δ. Κ. χρησιμοποιεί και την αφεντομουτσουνάρα μου. Το blog αυτό ως χρηστικό εργαλείο. Δεν μπορώ να κρύψω ότι με έχει συγκινήσει πολύ. Να δεις ότι κάτι έχεις προσφέρει σαν  blog και στην γραπτή μορφή ... Ε δεν είναι και λίγο... 

Στο βιβλίο βρήκα πάρα πολλά ενδιαφέροντα. Πρώτα απ΄όλα μια πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή των γεγονότων της κατοχής και ιδιαίτερα της πείνας και του λιμού. Και μπορώ να βεβαιώσω ότι είναι σύμφωνη με τις περιγραφές των γονιών μου. Κατά δεύτερον μια πολύ σπουδαία καταγραφή ΌΛΟΥ του γαμίλιου τραγουδιού της περιοχής κατά την ΕΝΟΡΙΑΤΙΚΗ εκδοχή. Οφείλω να τις πω ΔΗΜΟΣΙΑ ότι αν βρω άνθρωπο να το τραγουδήσει ακαπέλα θα το δώσω χωρίς να ντραπώ.  Μου άρεσε πολύ και για τον λόγο ότι πρώτη φορά το διάβασα με τόσους πολλούς στίχους.  Ε ναι εντυπωσιάστηκα.

Το βιβλίο μιλάει σαν να ήταν ο παππούς που το έγραφε. Και εδώ μου άρεσε η παρουσίαση εκφράσεων ντόπιων, με μέτρο και σύνεση. Όπως και ναυτικών εκφράσεων. Η δωρική μορφή της λαλιάς της ντόπιας ήταν όσο πρέπει. Τόσο όσο. Όχι υπερβολές που άλλα βιβλία καταλήγουν στην γραφικότητα. 

Δεν θέλω να λέω όμως μόνο τα καλά. Κάτι που είναι δύσκολο είναι η καταγραφή της ιστορίας σε σύνοψη όσον αφορά τον μεσαίωνα κλπ. Ξέρω πόσες εσωτερικές στρώσεις καθηκόντων οδηγούν τον συγγραφέα να υποπέσει στην συνοπτική περιγραφή ολάκερις της ιστορίας. Εντάξει το καταλαβαίνω. Όπως καταλαβαίνω τον εαυτό μου, πόσα μαζεμένα είχε από τους γονείς που σταματημό δεν είχαν με την ιστορική τσάρκα αιώνων. Και ναι στην περιοχή μου είναι συνηθέστατο να  μιλούν για το παρελθόν ως τα άκρα του... Όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι για να φωνάξουμε άλλους ανθρώπους κοντά που θέλουν να γνωρίσουν τον τόπο χρειάζεται μέτρο. 

Μια από τις πολύ δυνατές στιγμές του βιβλίου είναι τα γηρατειά... "Να΄ταν τα νιάτα ... τα γηρατειά καμία". Θα ήθελα να πω με μια δύο εκφράσεις την γνώμη μου. Πρόκειται για ένα ιστορικό διήγημα. Άκρως ενδιαφέρον. Τι να πω. Να πω για το πλοίο; Να πω για το χωριό αυτό που είναι, από τα ωραιότερα της περιοχής; Να πω το ένα να πω το άλλο;

Θα πω κάτι που εκφράζει την πραγματικότητα. Αγοράστε το. Και θα αγαπήσετε το χωριό αυτό. Και να μην έχετε πάει ποτέ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Πάνω κάτω όλα τα χωριά μας έχουν μέσα τους μια πάνω κάτω ίδια ιστορία;; Ισχύει;; Όχι δεν ισχύει το χωριό αυτό έχει κάτι που δεν έχει γραφτεί ακόμα...

ΕΊΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΦΤΑΣΦΡΑΓΙΣΤΟ και .... Η συνέχεια κάπου κάποτε....

https://www.politeianet.gr/books/9789604522835-diamanti-kipioti-anthoula-bita-o-pappous-kapetan-giannis-295577

ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ... στον Β. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

 Η σχιζοφρένεια που ζούσαμε εμείς οι βρουκολάκοι στον πόλεμο δεν περιγράφεται. Και τέλος πάντων πάει τέλεψε ο πόλεμος. Οι Ναζήδες ηττήθηκαν, οι σύμμαχοι κέρδισαν. Και τότε ένα έγκλημα του καπιταλισμού συντελέστηκε σε βάρος του Γερμανικού λαού. Λες και ήταν όλοι Νάτσιδες και ευθύνεται ένας λαός για τα εγκλήματα των καπιταλιστών του. 

Πέρα από τα εκατομμύρια εκτοπισμένων Γερμανών που μπορεί να έφτασαν και άντε βρες τα νούμερα, οι αιχμάλωτοι πολέμου ήσαν περίπου 11 εκατομμύρια... Φαντάζεστε το νούμερο; Από αυτούς 1,5 ως δύο εκατομμύρια δεν επέζησαν. Εμένα προφορικές πηγές μου είχαν πει για 3 εκατομμύρια αλλά δεν το ισχυρίζομαι. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός πόλεμος των ιμπεριαλιστών και των σταλινικών γραφειοκρατών. Εξανδραποδισμοί των λαών. Δεν έχουν έλεος εμπρός στους ηττημένους. 

Τους υπερασπίστηκε κανένας; Κάτι λίγοι. Τίποτα Τροτσκιστές, τίποτα Αρχειομαρξιστές τίποτα Αναρχικοί φαντάζομαι. Νομίζω ότι μερικοί λίγοι άνθρωποι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων του ανθρωπισμού και όχι του αγριανθρωπισμού.

Θα σας παραθέσω λίγα αποσπάσματα που βρήκα στην ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ και την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ της περιόδου 1945-1946... Όπως τις γράφαν τότε με την ορθογραφία σύνταξη κλπ

Παραθέτω και κάτι Ρωμαϊκές επινίκιες βάρβαρες εκδηλώσεις... Κάτι παρελάσεις αιχμαλώτων. Μόνο τα λιοντάρια έλειπαν ή τίποτα δημόσιες εκτελέσεις... 

Θέλω να είμαι ειλικρινής. Ναι έπρεπε για ένα διάστημα να μείνουν αιχμάλωτοι για να εξασφαλιστεί η νίκη. Αυτονόητο είναι σε ένα πόλεμο. Των αξιωματικών όμως όχι των απλών φαντάρων. Και σε συνθήκες σωστές. ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ...

Βάζω και μερικά βίντεο προς απόδειξη... KAI ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΦΑΝΗΣ

ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ

 

Με εκδηλώσεις  Διεθνούς αλληλεγγύης οι εργάτες της Ευρώπης απαντούν στην αισχρή προσπάθεια των συμμάχων να επιβάλλουν όρους σκλαβιάς στις γερμανικές μάζες. Έτσι οι Βέλγοι ανθρακορύχοι ξεσηκώθηκαν όταν οι Βέλγοι καπιταλιστές θελήσαν να βάλουν 30,000 γερμανούς στα πηγάδια του κάρβουνου.

Επικεφαλής αυτής της διαμαρτυρίας ήταν οι ανθρακορύχοι του Σαρλρουά του Μπορινάλ και Αντερλόους όπου η επιρροή του Επαν.  Κόμ. Βελγικού τμήματος της 4^ης Δ. Είναι ιδιαίτερα δυνατή.

Η Εργ. Πάλη της 11 Αυγ. Αναφέρει την απόφαση των ανθρακορύχων Άντερλους.

Διαμαρτυρόμαστε για την είσοδο γερμανών αιχμαλώτων στ΄ανθρακορυχεία.

Διακηρύσσουν ότι η θέση τους είναι στ΄ανθρακορυχεία στα εργοστάσια και στα μαγαζιά της Γερμανίας και ότι σκοπός των καπιταλιστών είναι να σαμποτάρουν τη πάλη των εργατών.

Διακηρύσσουν ότι θα εργαστούνε με τους γερμανούς υπό τον όρο ότι θα απολαμβάνουν τους ίδιους όρους εργασίας όπως οι Βέλγοι ανθρακορύχοι και προπαντός το δικαίωμα Συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Σ΄αυτές τις κινητοποιήσεις πρωτοστάτησαν οι τροτσκυστές γι΄αυτό δεχτήκανε τις οξύτερες επιθέσεις  από τη δημοκρατική κυβέρνηση πούναι ανδρείκελο των συμμάχων.

Ο Σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός εξακολουθεί ν’ απαγορεύει την «Φωνή του Λένιν» και απειλεί να κλείσει και την «εργατική πάλη».

Οι Σταλινικοί ζητούν τη πλέρια κατάργηση του κόμματός μας και ξεσηκώνουν καμπάνιες για δολοφονίες και κακοποιήσεις τροτσκυστών με το σύστημα της Γκεπεού.

 

(ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΑΘΗΝΑ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1945)

 

ΝΑ ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ. ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ

Όταν ακόμη για πρώτη φορά συζητείτο το ζήτημα της χρησιμοποίσης των γερμανών αιχμαλώτων, αλλά και κάθε αιχμάλωτου από τους νικητές του πολέμου για τις επανορθώσεις τονίσαμε την άποψη ότι αυτό όχι μόνο είναι βάρβαρο και έχει το χαρακτήρα του δουλεμπορίου αλλά ακόμα ότι αυτό θα είχε σαν αποτέλσμα για τους εργάτες των χωρών που θα χρησιμοποιούνται οι αιχμάλωτοι να προκληθεί ανεργία και ακόμη να αποτελούν οι αιχμάλωτοι το καμτσίκι στα χέρια των κφαλαιοκρατών κατά των αξιώσεων των ντόπιων εργατών.

Και τα γεγονότα μας επαληθεύουν. Στη Νεάπολη της Ιταλίας οι αμερικανικές αρχές χρησιμοποιούν στα έργα του λιμανιού γερμανούς αιχμαλώτους. Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγάλη ανεργία στους Ιταλούς εργάτες που δημιούργησε μεγάλη αγανάκτηση ενάντια στην χρησιμοποίηση αιχμαλώτων.

Η αγανάχτηση αυτή εκδηλώθηκε όταν ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Πάρι  πήγε να επισκεφθή τη Νεάπολη. Πολλές χιλιάδες άνεργοι εργάτες όρμησαν εναντίον του με διαθέσεις να τον λυντσάρουν. Με την επέμβαση της αστυνομίας κατώρθωσε να σωθεί αλλά κακοποιήθηκε ο γραμματέας του και το αγανακτησμένο πλήθος κατέστρεψε το αυτοκίνητό του και μπήκε και σε άλλα δημόσια χτήρια.

Την άλλη μέρα οι εργάτες οργάνωσαν μεγάλες διαδηλώσεις με κύρια απαίτηση να σταματήσει η χρησιμοποίηση των αιχμαλώτων στις δουλειές.

Οι αιχμάλωτοι σήμερα πρέπει να απολυθούν, καμιά δικαιολογία δεν χωρεί μετά το τέλος του πολέμου να διατηρούνται και να χρησιμοποιούνται σε καταναγκαστικά έργα.

 

(ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ 17-9-1945)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

 

Επίσημοι στρατιωτικοί κύκλοi των συμμάχων απεκάλυψαν σχέδιο κατακράτησης 600 χιλ. Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου σαν «σκλάβους εργάτες» για τον Αμερικανικό Στρατό μολονότι ο πόλεμος τελείωσε. Επίσης οι συμμαχικές αρχές ανήγγειλαν την συμπλήρωση συμφωνιών για τη μεταφορά 250,000 Γερμανών που τώρα είναι αιχμάλωτοι πολέμου στη Γαλλία, στην Αμερική  σαν σκλάβων εργατών.

 

(ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ)

 

 

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Γράμμα Γερμανών κρατουμένων που στάλθηκε κρυφά στην εφημερίδα «Σοσιαλιστής Ηγέτης»

Υπάρχει μια ολόκληρη αντιπαράθεση με τις αηδίες που έγραφε ο ΡΙΖΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ της 25-11-1946 τα οποία δεν αντιγράφω για να πάμε στο ίδιο το γράμμα...

 

«Θάθελα να δώσω σε σας και στους αναγνώστες σας πληροφορίες από πρώτο χέρι σχετικές με μερικές όψεις της ζωής των αιχμαλώτων πολέμου.

Κρατιέμαι σ΄ ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, όπου όλοι οι κρατούμενοι στέλλονται και δουλεύουν σε αγροκτήματα εκτός από ένα ποσοστό 7-10% που χρησιμοποιούνται σαν Διοίκηση του Στρατοπέδου. Τα της δουλειάς κανονίζονται από την Γεωργική Εκτελεστική Επιτροπή Πολέμου.  Αυτοκίνητα που τα οδηγούν σuγκρατούμενοί μας μας φέρνουν το πρωί στα αγροκτήματα και μας παίρνουν πίσω τη νύχτα. Το κατώτατο όριο της βδομαδιάτικης  εργασίας είναι 48 ώρες, αλλά οι χτηματίες μπορούν να μας κρατούν στη δουλειά όσο θέλουν ως τη νύχτα (Μοναχή εξαίρεση η Κυριακή, όπου η δουλειά είναι προαιρετική). Πληρωνόμαστε «μεροκάματο» 1,5 πέννα την ώρα, δηλαδή 6 σελλίνια για τη βδομάδα των 48 ωρών. Ο χτηματίας φυσικά πληρώνει πολλά περισσότερα στη Κυβέρνηση (1 σελ. Και 8 πέννες την ώρα δηλ. 4 λίρες για τη βδομάδα των 48 ωρών).

Και για τις υπερωρίες πληρωνόμαστε το ίδιο δηλ. 1,5 πέννα την ώρα (ενώ ο χτηματίας γι΄αυτές πληρώνει 2 σελ. Και 8 πέννες για την κάθε ώρα υπερωρίας).

Όταν ένας αιχμάλωτος πολέμου αρρωστήσει ή όταν δεν τον παίρνουν στη δουλειά, δεν πληρώνεται καθόλου. Τότε δεν μπορεί να αγοράσει τίποτε από την καντίνα. Σ΄ αυτή την περίπτωση οι άλλοι σύντροφοι μοιράζονται μαζί του ότι κερδίζουν.

Για να αντιληφθήτε την αγοραστική αξία του μεροκάματου της βδομάδας των 48 ωρών εργατίας, σας σημειώνω τι μπορεί κανείς να αγοράσει στη καντίνα με 6 σελλίνια.

 

25 τσιγάρα (βδομαδιάτικη μερίδα για κάθε αισμάλωτο πολέμου) 2 σελ. 8,5 π.

1 οδοντόπαστα 1 σελ. 3 π.

1 ζευγάρι κορδόνια 6 π.

1 τετράδιο 6 π.

1 κομμάτι κέϊκ (100 δραμιών περίπου) 1 σελ.

 

Σύνολο     5σελ. Και 11,5 π.

 

Και τώρα μερικές πληροφορίες σχετικά με το φαγητό μας. Οι μερίδες μας όταν δουλεύουμε έξω είναι:

Πρόγευμα (6,30 πρωί) χυλός από αλεύρι βρώμης, γάλα σκόνη, καιμμιά φορά σταφίδες 2 φέτες ψωμί.

Δείπνο ( κατά τις 7 το βράδυ ) : πατάτες, χόρτα, σάλτσα, ένα κομμάτι κρέας. Για το υπόλοιπο διάστημα της μέρας που μεσολαβεί ανάμεσα σ΄αυτά τα δύο γεύματα μας δίνουν και παίρνουμε στους γυλιούς μας 6 φέτες ψωμί, (μια φέτα μόλις ζυγίζει 18 δράμια (11 γραμμάρια) μαργαρίνη, ολίγο ψιλοκομμένο ψάρι, ή περί τα 12 δράμια (140 γραμ.) τυρί, ή 10 δράμια (345 γραμμάρια) μπέϊκου.

Στην εποχή του θέρου πολλοί από μας δουλεύουν στα χωράφια πάνω από 10 και 11 ώρες.

Όταν έχουμε σχόλη να πως περνούμε τον καιρό μας:

Μελετάμε Αγγλικά, μαθηματικά κλπ. Διαβάζουμε ότι μπορούμε να βρούμε στις γλώσσες που ξέρουμε αν και μόλις 40 περίπου βιβλία έχει η βιβλιοθήκη μας και τα πιο πολλά τους πραγματεύονται θεωρητικά ζητήματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις των περισσοτέρων μας.

Ακούμε ραδιόφωνο. Κυρίως ζητάμε νέα από την Γερμανία και ελαφρά μουσική σ΄/ ένα οποιοδήποτε σταθμό.

Παίζουμε σκάκι, χαρτιά, τέννις του τραπεζιού, φουτ-μπωλ κλπ. Μερικοί από μας συνεργάστηκαν κι έφτιαξαν μια σκηνή. Συγγράφουν διάφορα έργα, τα οποία και παίζουν. Κάθε 4-6 βδομάδες έχουμε καινούργιο έργο. Μιά ορχήστρα βοηθεί στο παίξιμο των έργων. Είναι μια πρόχειρη ορχήστρα που αποτελείται κυρίως από πνευστά όργανα.

Τα απογεύματα της Κυριακής 1,5 ώρα διατίθεται για τη μετάφραση νέων από τις αγγλικές εφημερίδες. Κάθε 15 μέρες έχουμε κινηματογράφο.

Στις αρχές της αιχμαλωσίας υπήρχε πολλή όρεξη για μόρφωση ανάμεσα στους αιχμαλώτους. Πολλοί άρχισαν να μελετούν, κάνοντας σχέδια για το μέλλον. Εξετάζοντας σήμερα την κατάσταση είμαι αναγκασμένος να πω πως αυτή η όρεξη εξανεμίστηκε κι΄αυτό που εγκαταλήθηκε κυρίως είνε οι σπουδές. Εκείνο που τώρα κυριαρχεί είναι, νομίζω, η προσπάθεια μόνο να αναζήσουμε, να περάσουμε τον καιρό μας.

Έχουμε κλείσει πιά δύο χρόνια που είμαστε αιχμάλωτοι τι θα γίνουν συλλογιζόμαστε εκείνοι που θα χρειασθεί να περιμένουν δυό ακόμη χρόνια ώσπου να μπορέσουν να γυρίσουν στα σπήτια τους;

Είναι πάνω από δυό χρόνια που ζούμε κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες (οι πρώτοι 12 μήνες ήσαν ακόμη χειρότεροι, γιατί είμαστε σε στρατόπεδο του οποίου οι κρατούμενοι δεν εργάζονταν. Έτσι ούτε πληρωνόμαστε και η τροφή μας ήταν πολύ λιγώτερη.

Αλλά όση σπουδαιότητα κι’ αν έχουν για μας οι συνθήκες εργασίας, πληρωμής, τροφής, σχόλης κλπ και όσο κι΄αν επηρεάζουν οι συνθήκες αυτές τα αισθήματά μας σχετικά με την αιχμαλωσία, τη χώρα και το λαό που μας κρατεί, παρ΄όλα αυτά δεν είναι κυρίως για μας που ενδιαφερόμαστε αλλά για τις συνθήκες ζωής των δικών μας και της χώρας μας.  Θέλουμε να γυρίσουμε στα σπήτια μας όχι τόσο για να σωθούμε εμείς, αλλά για να βοηθήσουμε τους γονείς, τα αδέλφια μας, να ξαλαφρώσουν από τις τρομερές συνθήκες μέσα στις οποίες το χιτλερικό...     (δυστυχώς δεν έχω την συνέχεια της δεύτερης σελίδας)

(ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1946)  

 

                                                                       

KAΛΠΑΖΕ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ....

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Θ. ΜΠΑΣΙΑΚΟΥ.

Ο ποιητής που κάλπαζε σαν άτι στον κεντρικό επαρχιακό δρόμο,

ομοιάζει ωσάν το όχημα VANBURG της Ανατολικής Γερμανίας, με νεκρά ταχύτητα. 

Ο δίχρονος κινητήρ του αντί να συγκρατείτε, απογειώνει τον καλπασμό του. 

Έτσι είναι, ο λόγος ο ποιητικός, που με συναρπάζει. 

Με ταχύ καλπασμό, ίππου ψωραλέου της επαρχιακής πόλης. 

Μην είναι τίποτα Αραβικό, Ουγγαρέζικο, Τούρκικο γεμάτο έπαρση...

 Όχι εδώ από τα μέρη μας, να είναι. 

Ένας Ντορής, ένας Αστραχάν, ένας Μάριος... 

Να έχει εκτίμηση του χώρου και του χρόνου. 

Να είναι επίκαιρος και ανεπίκαιρος. 

Να είναι τόσο όσο και να μην είναι. 

Ε αυτός ο ποιητής είναι του γούστου μου. 

Αξιοπρεπής, καταδεκτικός, απόμακρος, γαλαντώμος. 

Πως να σας το πω βρε παιδί μου... 

Να όπως ο Θεόδωρος Μπασιάκος... ε αυτός παιδί μου...

Η ΚΑΚΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΒΟΓΟΜΙΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ... ΚΑΙ Η ΈΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ ΤΟΥΣ...

Οθωμανικό νεκροταφείο....

 Εμείς η συμπαθής κοινωνική ομάς, των βρουκολάκων, δεν έχουμε μέρος αναπαύσεως, όπως οι τυχεροί, Βογόμιλοι Μουσλιμάνοι και Ομβριοί. Εμάς η γκαντεμιά είναι πασιφανής... Τόπος μας είναι όλος ο κόσμος και ο ντουνιάς... 

Έτσι η κούρασή μας, με τόσους αιώνες καταστροφής που παρατηρούμε, είναι μεγάλη...

Ζώντας αιώνες τώρα με τους φίλους συναδέλφους Έλληνες βρουκόλακες, παρατηρούμε την κακότροπη συμπεριφορά των Ρωμιών με τα νεκροταφεία άλλων θρησκειών ή αιρέσεων...

Πάρτε παράδειγμα τους Βογόμιλους... 

Την σπουδαία αυτή αίρεση...

Τάφοι Βογόμιλων σιμά με φρέσους...

Δεν πέρασαν πολλά έτη που πήγαν οι σύγχρονοι και κάμαν νεκροταφείο σιμά στο νεκροταφείο των Βογόμιλων... Τόση απλωσιά εκεί έπρεπε να το κάμουν;; Αμέτι μουχαμέτι εκεί... Μα τι στο διάσκο τους έπιασε; Μεταξύ μας ατεκμηρίωτα... Πάει ένας... ψουψου ψουψου... το ήθος η πίστη μας... κινδυνεύει από τους Βογόμιλους ... Ο δημαρχέσας παθαίνει ντουβρουτζά... Εντάξει παίδες αναφωνεί... Κάντε νεκροταφείο.... Ο δημαρχέσας φταίει... Όχι ο άλλος... 

Το κατεστραμμένο νεκροταφείο της Σαλονίκης ....

Μετά άλλη ταλαιπώρια... Κατοχή περίοδος ταραγμένη... Και αξάφνου εμφανίζονται 500 εργάτες του δήμου Σαλονίκης και τι κάμνουν;; Πάνε και καταστρέφουν το Εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης... Και το έθαψαν και τώρα από πάνω είναι κάτι Πανεπιστήμια κλπ... ξέρετε ε;; Οι Εβραίοι δεν ξεθάβουν τους μουλωμένους... Εκεί...  Τώρα θα σας πω ένα μυστικό... Εμείς η συμπαθής τάξη των βρουκολάκων δεν τραβάμε ζόρι με το θρήσκευμα των ανθρώπων... Όχι...

Τάφοι Βογόμιλων

Τώρα ξέρετε γιατί ως βρυκόλαξ έγραψα το κείμενο αυτό; Γιατί νευρίασα  με το Οθωμανικό Μουσλιμανικό νεκροταφείο που πήραξαν οι δημαρχέσοι στην Θράκη... Μα τόσους αιώνες νεκροταφείο τι στο καλό θέλαν και το πείραξαν;; Και αυτοί οι Μουσλιμάνοι να μην θέλουν να ξεθάβουν... (να κάνουμε νεκροταφεία πολυκατοικίες... πρέπει και αυτοί να βάλουν νερό στο κρασάκι τους... αν δεν ξεθάβονται οι μουλωμένοι σε λίγο θα φτάκουν ως την Αθήνα... Που να βρεθεί τόσος χώρος...

ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ....

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ....

Τα πράγματα, δεν πάνε όπως τα ανέμενα. Η πρώτη ημέρα ήταν μια ψευδή επιβεβαίωση των σκέψεών μου. Πίστευα δηλαδή ότι το Ουκρανικό έθνος ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΛΑΒΕΙ να συγκροτήσει την δομή του και την ραχοκοκαλιά του. Έτσι οι πληροφορίες για τον περίπατο που ανέμενα διαψεύστηκαν. 

Ο περίπατος δεν έγινε και όλα δείχνουν ότι υπάρχει αντίσταση. Κατά την γνώμη μου, τα έθνη δεν συγκροτούνται πάνω στην βάση διακηρύξεων, ευχών ή πανηγυριών. Τα έθνη συγκροτούνται είτε μέσω εμφυλίων πολέμων (Αμερικάνικο, Γαλλικό) είτε δια μέσω απανωτών πολέμων με εχθρούς που αναδεικνύουν την συνοχή τους ή την διάλυσή τους. Για τα δικά μου, μετρικά συστήματα χρειάζεται λοιπόν, μάχη. Νεκροί. Ηρωικές στιγμές όπου η ενότητα των εθνών επιβεβαιώνει ή διαλύει τις επιθυμίες.

Ως τα τώρα η Ουκρανία στην σκέψη μου ήταν μια διακήρυξη.  Μια πεθυμιά. Φυσικά η πρώτη δοκιμή της ήταν τα γεγονότα του 2014 και η ανατροπή του κουβέρνου από τους δεξιούς που έριξαν τους λεγόμενους αριστερούς. Δεν ήταν εμφύλιος αναμφίβολα. Ήταν όμως μια πράξη που δόμησε μια εθνική συνείδηση. 

ΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ...

Αυτό που συνέβη μετά το 2014 ήταν μια ομογενοποίηση της χώρας. Μια σχετική απαγόρευση γλώσσας, μια τρομοκρατία απέναντι στους διαφορετικούς. ΝΑΙ τα είχαμε τα μηνύματα. Ακούγαμε, μαθαίναμε. Ξέραμε πχ ότι σε κάθε εκλογική διαδικασία υπήρχαν "φιλικές" επισκέψεις στα σπίτια... Προς συμμόρφωση... Ξέραμε ότι στα λεωφορεία, δεν ήταν ωραίο να μιλάς "ξένες γλώσσες". Διάβολε στην Ουκρανία είσαι... Ωστόσο πρέπει να το πω... Δεν πίστευα ότι όλα αυτά είχαν αποκτήσει τόσο μεγάλη βαρύτητα. 

Ο πόλεμος ανέδειξε, ότι όλες οι επιθυμίες μου ήταν φρούδες. Το Ουκρανικό έθνος είχε συγκροτηθεί. Είχε αποκτήσει δεσμούς που φαίνονται ακατάλυτοι. Εμπρός τους ανοίγεται ένας δρόμος που θέλει χρόνο για να ολοκληρωθεί αλλά είναι φανερό ότι συγκροτήθηκε.

ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ... Ή ΚΑΛΩΣ ΉΛΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ...

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής συμμαχίας άρχισε η πολυδιάσπαση των ενοτήτων σε πολλά κομμάτια. Χώρες αναδύθηκαν και δοκιμάστηκαν στο αμόνι των πολέμων. Χώρες που θες 5 ώρες να τις διασχίσεις  (αν είχαν δρόμους μεγάλους εννοώ) αυτοχαρακτηρίζονται έθνη και χώρες. Δεν είμαι σνομπίστας. Θέλουν;;; Το πεθυμούν;; Ε ας το φάνε... Χώρες που ένα φου να κάνει κάποιος σαρώθηκαν... Αυτό το παζλ των χωρών κατά την γνώμη πολλών είναι ΠΡΟΟΔΟΣ... Για μένα είναι ένας απόλυτος ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑΣ... Χώρες μικρές. Χώρες λιλιπούτειες.. Χώρες μαριονέτες... Χώρες που έχουν παρών και άγνωστο μέλλον...

Η Ουκρανία απέδειξε μέσα από την αντίστασή της ότι είναι ένα νέο έθνος για εμένα. Μπορεί να σαρωθεί από την Ρωσία. Αλλά η παρακαταθήκη γεννήθηκε. Οι νεκροί, οι ήρωες της δένουν με επικές στιγμές το έθνος τους. Θα είναι ένα δυνατό έθνος; Δεν ξέρω... Θα πρέπει να τρέξει άλλα 100 χρόνια για να μας το αποδείξει. Πρέπει να βρει και άλλες ευκαιρίες στο "τρελάδικο" των Ευρωπαϊκών εθνών. Πρέπει να κάνει εμφυλίους και πολέμους να κάνει μια δυο εθνοκαθάρσεις. Ένα καθάρισμα εθνικό, θρησκευτικό κλπ.. Να μην είναι ένα κομμάτι των ΡΩΣ... Να γίνει κάτι άλλο.... Δόξα τον γιαραμπί, θα βρεθούν πρόθυμοι Ακαδημαϊκοί. Πρόθυμοι ερευνητάδες να γράψουν τόμους... Να ήδη στο βικιπεδια μάθαμε ότι ο Γκόγκολ ήταν Ουκρανός... Να φύγει μια τουλάχιστον Ορθόδοξη εκκλησιά από την μέση... Τέλος πάντων... Στο τρελάδικο των εθνών, μπήκε η Ουκρανία... 

Για πολλούς είναι κάτι ωραίο... Για εμένα είναι σαν να ζω τον εγκλεισμό ενός ακόμα ανθρώπου με προβλήματα στον ναό των παράδοξων σχιζοφρενών ανθρώπων...  Έτσι που φαίνεται να χαίρονται Κίνα και ΗΠΑ... Διάβολε η κάθε κατάτμηση και η κάθε επιβεβαίωση της κατάτμησης γεννά μια χαρά στους φίλους Αμερικάνους....

ΌΛΑ ΚΑΛΆ ΛΟΙΠΟΝ... ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΉΛΘΑΤΕ... Αλήθεια αν υπήρχαν σοβαρές λεωφόροι πόσες ώρες ή ημέρες θα ήταν ένα ταξίδι από το ένα μέρος στο άλλο;; 

Εγώ παραμένω εραστής των μεγάλων ενοτήτων... Γι αυτό δεν χάρηκα με την Καταλονία, την Σκωτία την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας... Τι να τα κάνω τα χωριουδάκια στην άπλα του κόσμου που μας περιβάλλει;; Ο κόσμος μου είναι ο κόσμος των λαών που ξεπερνούν τους χωρισμούς. Ωστόσο όταν ο άνθρωπος θέλει να πέι ΕΜΠΡΟΣ με βήματα 100 ετών οπισθοδρόμησης.... Βγάζω το καπέλο μου και με ένα ελαφρύ μειδίαμα προχωρώ για άλλη γειτονιά...