ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΡΩΤΗΣΗ......ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΑΛΩΝΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ...

Θα παραθέσωμεν το κείμενο του Επισκόπου. Ο Σεβασμιότατος τα λέγει απλά, κατανοητά και με λογική σειρά. Ωστόσο δεν τοποθετείτε επί ενός και μοναδικού ΕΡΩΤΉΜΑΤΟΣ το οποίο είναι η πηγή όλων των δεινών της σχέσεως μεταξύ Πολιτείας ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ και της εκκλησίας... "Επί δύο αιώνες κοντά τρώνε και πίνουν με την εξουσία, με τους Βαυαρούς εκκινώντας και με την δεξά συν πίνοντας και καθορίζοντας την πολιτικήν εξέλιξην της χώρας... Και ερωτώ τον Σεβασμιότατο..... Τις πταίει δια τούτο το θέμα ; Ο Ελληνικός λαός που δυσπιστεί ή ...... τι άραγε ; " Έχω φυσικά και άλλα ερωτήματα να θέσω αλλά προεξέχει ο λόγος Του...

Ακολουθεί η τοποθέτηση του Σεβασμιότατου Δέσποτα

Ισχυρίζονται κάποιοι στην Ευρώπη ότι στην Ελλάδα δήθεν υπάρχει ευνοϊκή μεταχείριση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από το Κράτος και ότι τάχα η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους.

Κατόπιν αυτών ο Βέλγος ευρωβουλευτής κ. Γκυ Φερχόφστατ, απευθυνόμενος προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 8-7-2015, μεταξύ πολλών άλλων, του συνέστησε να μειώσει τά προνόμια της Εκκλησίας στην Ελλάδα.

Οι κατηγορίες αυτές είναι βαριές. Αλλά είναι ψευδείς. Βεβαίως δεν πρέπει να αδίκησει κανείς όσους Ευρωπαίους τις εκστομίζουν, διότι όλη η παραπληροφόρηση που έχουν προέρχεται από το εσωτερικό της Ελλάδος.

∆υχτυχώς, ορισμένοι Έλληνες, υποκινούμενοι από τα πολιτικά ή τα θρησκευτικά τους φρονήματα, χωρίς να κάνουν τον κόπο νά πληροφορηθούν την αλήθεια ή κατασκευάζοντας επίτηδες διάφορα ψεύδη που ικανοποιούν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, εκτοξεύουν κατά καιρούς μπόλικη λάσπη εναντίον της Εκκλησίας, επειδή είναι σίγουροι ότι "πες- πες κάτι θα μείνει", όπως είχε πει και ο αρχηγός της ναζιστικής προπαγάνδας Γκαίμπελς.

Και επειδή η προπαγάνδα αυτή όλο και εξαπλώνεται, πρέπει να λεχθούν κάποιες αλήθειες για την αποκατάσταση της κατάφωρης αδικίας πού υφίσταται η Εκκλησία και των δήθεν προνομίων που απολαμβάνει:

1. Η σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας στην Ελλάδα ουδέποτε ελειτούργησε υπέρ της Εκκλησίας. Το αντίθετο είναι η αλήθεια.

Η σχέση αυτή ελειτούργησε πάντοτε και αποκλειστικά εις βάρος της Εκκλησίας και υπερ του Κράτους.

Οι Βαυαροί αντιβασιλείς, επίτροποι του ανήλικου πρώτου βασιλιά Όθωνα, οργάνωσαν το Βασίλειο της Ελλάδος σύμφωνα με τα γερμανικά φεουδαρχικά πρότυπα και ήθελαν και η Εκκλησία να λειτουργεί σαν μια κρατική υπηρεσία, κάτω από την "μπότα" της απολυταρχικής βασιλικής εξουσίας.

Γι’ αυτό την απέσπασαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προκειμένου εκείνο να μή φέρει αντίσταση στα σχέδιά τους. Να σκεφθεί κανείς ότι για να πουλήσει ένα μοναστήρι μερικές οκάδες στάρι έπρεπε η πώληση να εγκριθεί με απόφαση του Βασιλέως. Για να ελέγχουν την Ιερά Σύνοδο επέβαλαν βασιλικό επίτροπο, "κομισάριο", χωρίς την σύμφωνη γνώμη του οποίου δεν μπορούσε να ληφθεί καμία απόφαση.

Επέβαλαν επίσης και το καθεστώς, όταν επρόκειτο να γίνει εκλογή Μητροπολιτών, η μεν Ιερά Σύνοδος να επιλέγει τρεις υποψηφίους ο δε Βασιλιάς να έχει τον τελευταίο λόγο και να εκλέγει εκείνος τον ένα από τούς τρεις.

Ευτυχώς η δουλεία αυτή της Εκκλησίας εσταμάτησε σταδιακά με την δημοκρατική διακυβέρνηση της Χώρας μας και έπαψε οριστικά το 1977.

Έκτοτε οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας είναι απλώς παράλληλες. Ούτε η Hκκλησία αναμειγνύεται στην διοίκηση του Κράτους ούτε καί το Κράτος αναμειγνύεται στα της Εκκλησίας.

Μετά από αυτά είναι απορίας άξιο πώς διαδίδουν ορισμένοι ότι η Εκκλησία έχει προνόμια. Ας ειπούν και σ’ εμάς, ποιά είναι αυτά επιτέλους !

2. Με την καισαροπαπική πολιτική των Βαυαρών αντιβασιλέων το κράτος απομύζησε κυριολεκτικά την περιουσία της Εκκλησίας. Βέβαια, η Εκκλησία, ήδη κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821, μόνη της προσέφερε και τα κανδήλια ακόμη για τις ανάγκες της επαναστάσεως.

Και με την ίδια ευαισθησία προσέφερε ό,τι μπορούσε στις δύσκολες συνθήκες που κατά καιρούς έζησε ο ελληνικός λαός. Το Κράτος, όμως, δεν ήθελε να αφήσει την Εκκλησία να έχει περιουσία.

∆εν ήθελε να την αφήσει νά βοηθά μόνη της, απευθείας, τους ανθρώπους που πραγματικά είχαν ανάγκη.

Το Κράτος ήθελε να παίρνη αυτό την εκκλησιαστική περιουσία και να την μοιράζη κατά το δοκούν, όχι μόνο σε όσους είχαν ανάγκη αλλά και σε πάρα πολλούς "ημετέρους" που δεν είχαν ανάγκη, για προφανείς ψηφοθηρικούς λόγους.

Και δυστυχώς η Εκκλησία υπεχώρησε στις απαιτήσεις των κυβερνώντων, μή μπορώντας να κάμη αλλιώς από τον βραχνά της εξουσίας.

Αυτό ήταν ένα τραγικό λάθος, διότι ενώ εδώρησε το 96% της περιουσίας της κατά τά έτη 1835, 1929 και 1952 κυρίως, και διάσπαρτα ενδιάμεσα, φαίνεται το Κράτος σαν δωρητής και κανείς δεν θυμάται και δεν αναγνωρίζει την πραγματική δωρήτρια Εκκλησία.

Σήμερα στην Εκκλησία, μετά από όλες τις αφαιμάξεις, απέμεινε μόνο το 4% της αρχικής της περιουσίας. Και από αυτήν μόνο τό 1⁄4 είναι αξιοποιήσιμο, αν και οι ∆ήμοι το μεγαλύτερο μέρος του το έχουν δεσμέυσει.

Τα υπόλοιπα 3⁄4 είναι δάση, που διασώθηκαν ακριβώς επειδή ήταν εκκλησιαστικά, αλλιώς θα είχαν καεί και καταπατηθή όπως πολλά δημόσια δάση.

Αν τα θέλουν και αυτά, ίσως θά ήταν μία σκέψη να τα πάρη το Κράτος, για να μη φαίνεται ότι δήθεν η Εκκλησία έχει πολλές εκτάσεις. Το ερώτημα όμως είναι: τί θα τα κάνουν;

Μετά λοιπόν την αφαίμαξη του 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι να απορεί κανείς πως ισχυρίζονται μερικοί ότι η Εκκλησία κατέχει δήθεν το 15% της Ελληνικής γης. Ας την δείξουν και σε μας αυτήν την τεράστια περιουσία, για να την μάθουμε.

3. Θα ερωτούσε όμως κάποιος εύλογα : Και πού βρήκε η Εκκλησία την περιουσία; Η Εκκλησία την έχει από τα βάθη των χρόνων.

Είναι δωρεές πιστών ήδη από την βυζαντινή εποχή και την τουρκοκρατία, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Αλλά είναι και κληρονομιές μοναχών που εδέχθησαν από τους γονείς τους και κάποιες αγορές που έκαμαν με την εργασία τους, προκειμένου να έχουν τα προς το ζήν όταν γεράσουν και δεν μπορούν να εργάζονται.

Συνεπώς το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιουσίας υπάρχει πολύ πριν την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, όπως ανεγνωρισθή και με την υπ’ αριθμ. 10/1993/405/483-484/09-12-1994 Απόφαση του Ευρωπἀκού ∆ικαστηρίου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξ αιτίας της οποίας κατηργήθη ο αρπακτινός νόμος ν. 1700/1987, του Τρίτση.

Σ’ αυτήν την ξεκάθαρη πραγματικότητα αντιτείνουν ορισμένοι, ότι στην τουρκοκρατία έδιναν κάποιοι τα κτήματά τους τυπικά στα Μοναστήρια για να αποφύγουν τους φόρους, επειδή θα εθεωρούντο "βακούφικα", αλλά στην πραγματικότητα συνέχιζαν εκείνοι να τα νέμονται.

Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις είναι αληθές. Αλλ’ επειδή συνέχιζαν να τα νέμονται προφανώς τα εκράτησαν χωρίς προβλήματα και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.

Και εν πάση περιπτώσει είναι βέβαιο, ότι κανένα από αυτά τα κτήματα δεν έμεινε στην Εκκλησία μετά από όσα έδωκε.

Αλλά γι’ αυτό πρέπει να ολοκληρωθή η διαδικασία του Κτηματολογίου, ώστε επιτέλους να αποδειχθεί αφ’ ενός μεν πόσο μεγάλο ψέμμα είναι η φήμη ότι δήθεν η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τεράστια περιουσία και αφ’ ετέρου ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που έχει είναι αδιάσειστοι.

4. Με τα ψίχουλα, λοιπόν, που εφρόντισαν να αφήσουν στην Εκκλησία, είναι φυσικό να μη μπορεί να ανταποκριθεί στην μισθοδοσία των κληρικών. Γι’ αυτό και την καταβάλλει το ∆ημόσιο σαν αντιστάθμισμα των όσων της έχει πάρει.

Αυτό είναι μέρος της συμφωνίας παραχωρήσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1952.

Μήπως αυτό κάποιοι το θεωρούν προνόμιο; Μα δεν είναι ούτε λογικό ούτε δυνατόν, από την μιά να αρπάζει κυριολεκτικά το Κράτος την περιουσία της Εκκλησίας και από την άλλη να έχει την απαίτηση να πληρώνει εκείνη τους κληρικούς της.

Ας επιστρέψει το Κράτος στην Εκκλησία την περιουσία που της επήρε, και τότε και αυτή θα ιδή πώς θα πορευθει.

Εκτός τούτων πρέπει να υπενθυμίσουμε δύο γεγονότα:

α ́. Στην Ελλάδα λαμβάνουν μισθό λειτουργοί και άλλου θρησκεύματος, βάσει διεθνούς συνθήκης. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτοί να εξακολουθούν να μισθοδοτούνται – λόγω της συνθήκης - , αν και ουδέποτε προσέφεραν κάτι στο Κράτος και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί κληρικοί να παύσουν να μισθοδοτούνται, παρά τις τεράστιες δωρεές εκκλησιαστικής περιουσίας;

β ́. Οι θρησκευτικοί λειτουργοί μισθοδοτούνται και σε άλλα ευρωπἀκά κράτη, όπως στο Βέλγιο και την Γερμανία, η οποία μάλισταεπλήρωσε μεγάλες αποζημιώσεις στους Ρωμαιοκαθολικούς για την περιουσία που τους επήρε.

5. Είναι εντελώς πέρα από κάθε λογική η άποψη - που κυκλοφορεί μέσω των ηλεκτρονικών μέσων – να εξοφλήσει η Εκκλησία το χρέος της Ελλάδος δίνοντας την εκκλησιαστική περιουσία, που την υπολογίζουν δήθεν στα 2,5 έως 5 τρις.

Καλά τί είναι τα τρισεκατομμύρια; Στραγάλια; Μα 2,5 – 3 τρις είναι ο Προυπολογισμός των Η.Π.Α. Είναι δυνατόν να έχουν τόση αξία τα ελάχιστα απομεινάρια της εκκλησιαστικής περιουσίας, τα 3⁄4 της οποίας είναι δάση; Και πώς καί από ποιόν έγινε αυτή η εκτίμηση;

Για να λέει κάποιος 2,5 έως 5 τρις σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει πόσο δυσθεώρητη είναι η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών μεγεθών.

Και μόνον απ’ αυτό μπορεί να αντιληφθή κανείς την απόλυτη αυθαιρεσία που υπάρχει σε αυτούς τους υπολογισμούς, που κινούνται στον κόσμο της πλήρως αρρωστημένης φαντασιοπληξίας.

Και όταν κάνουν αυτές τις προτάσεις, τί εννοούν; Νά δώσει η Εκκλησία χρήματα; Αυτό είναι αδύνατον. Όποια ∆ημόσια Ελεγκτική Υπηρεσία θέλει ας έλθει να το διαπιστώσει.

Η Εκκλησία σήμερα μόλις επιβιώνει. Ή εννοούν να δώσει χωράφια; Μα τα χωράφια μόνα τους δεν βγάζουν χρήματα. Και φυσικά η αξία τους δεν φθάνει ούτε στο απειροελάχιστο αυτούς τους υπολογισμούς.

Αλλά διερωτώμεθα: Όσοι λένε να δώσει η Εκκλησία την εναπομείνασα περιουσία της για την αποπληρωμή του χρέους γιατί δεν προσφέρουν και αυτοί κάτι γι’ αυτό τον σκοπό και γιατί δεν προτείνουν να το πληρώσουν εκείνοι που το εδημιούργησαν και ξαφνικά βρέθηκαν με αξιόλογες περιουσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Μήπως όσοι κάνουν τέτοιες προτάσεις ανήκουν στην κατηγορά αυτή και με τις προτάσεις αυτές προσπαθούν να μετατοπίσουν στη συνείδηση του λαού την ευθύνη από πάνω τους και να την μεταφέρουν στην Εκκλησία; ∆εν αποκλείεται.

Αν πάλι κινούνται από αθἐστική ή αντιχριστιανική ιδεολογία γιατί ασχολούνται με την Εκκλησία, εφ’ όσον δεν έχουν σχέση μαζί της;

Και γιατί δεν προτείνουν να προσφέρουν κάτι και τα άλλα θρησκεύματα που υπάρχουν στην Ελλάδα; Η Ορθόδοξη Εκκλησία έδωκε πολλά. Οι άλλοι πότε έδοσαν;

6. Φυσικά είναι κακόβουλο ψέμμα, που ξεπερνά και τα όρια της συκοφαντίας, ότι δήθεν η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους.

Η Εκκλησία, σαν Νομικό Πρόσωπο ∆ημοσίου ∆ικαίου, πληρώνει όλους τους φόρους που κατά καιρούς της αναλογούν σύμφωνα με την φορολογική νομοθεσία, είτε αναφέρονατι στην ιδιοκτησία είτε στα εισοδήματα.

Και όχι μόνον πληρώνει όλους τους φόρους, αλλά με ειδικές διατάξεις αντιμετωπίζει μερικές φορές, κατά παράβαση των αρχών του Συντάγματος, δυσμενέστερη μεταχείριση έναντι άλλων νομικών οντοτήτων. Και παρά ταύτα δεν διαμαρτύρεται.

7. Αλλά είναι πολύ λυπηρό και το γεγονός, ότι όλοι όσοι καταφέρονται κατά καιρούς εναντίον της Εκκλησίας κάνουν πως δεν γνωρίζουν το τεράστιο κοινωνικό έργο που επιτελεί. Γιατί;

∆ιότι δεν εξυπηρετεί, φαίνεται, τα αντιεκκλησιαστικά σχέδιά τους. Όμως η Εκκλησία σήμερα έχει σε όλη την Ελλάδα 2.070 ευαγή ιδρύματα και μοιράζει καθημερινά 500.000 μερίδες φαγητού, πληρώνει ενοίκια και λογαριασμούς κοινοχρήστων δαπανών και συνδράμει με υποτροφίες πολλούς μαθητές και σπουδαστές. Αυτά δεν είναι προσφορά της Εκκλησίας στο λαό;

Έχουν σκεφθεί όσοι καταφέρονται εναντίον της πόσο διογκωμένο θα ήταν το κοινωνικό πρόβλημα στις σημερινές δύσκολες εποχές και τί ανεξέλεγκτες ίσως διαστάσεις θα έπαιρνε αν δεν προσέφερε η Εκκλησία αυτό το κοινωνικό έργο, που είναι το σημαντικότερο στην Ελλάδα;

∆υστυχώς, ο κατα καιρούς θόρυβος και τα πικρόχολα σχόλια κατά της Εκκλησίας προέρχονται μόνον από εμπάθεια και κακότητα, προκειμένου να δημιουργηθεί εχθρικό κλίμα εναντίον της για ανομολόγητους σκοπούς.

Ο Επίσκοπος Σαλώνων Αντώνιος

Αφιέρωμα στην Ο.Ε.Ν.Ο (Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων)

Δικό μου βίδεο...

Ένας σπουδαίος Χριστιανός Ρωμιός της Οθωμανίας ο Εφέντης Ζαχαρίας "Θεσπέσιος Κύριος"

Αντιγράφω... και επικολλώ... από εδώθε...

http://rebetiko.sealabs.net/wiki/mediawiki/index.php/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CE%AF_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82

4. Ζαχαρίας ο χανεντές (Zaharya 1680 – 1750)

Ζαχαρίας ο χανεντές

Γόνος εύπορος οικογενείας που ασχολιόταν με το εμπόριο γούνας, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τούρκικες πηγές αναφέρουν ως έτος γέννησης το 1680 και έτος θανάτου το 1740 ή 1750, όμως αυτές οι αναφορές αμφισβητούνται. Αναφέρεται ότι κατοικούσε σε ένα από τα προάστια του Βοσπόρου, ανάμεσα στο Μπεμπέκι και στα Θεραπειά, όπου μακριά από το πλήθος ζούσε μοναχικά, έχοντας διαρκή ενασχόληση με τη μουσική.
Σύμφωνα πάντα με τουρκικές πηγές, ήταν τραγουδιστής στο σεράι στα χρόνια των σουλτάνων Αχμέτ Γ´ (1703-1730) και Μαχμούτ Α´ (1730-1754).
Υπήρξε φίλος, μαθητής αλλά και δάσκαλος του πρωτοψάλτη Δανιήλ (π. 1789), μαθητής στην εκκλησιαστική και δάσκαλος στην “εξωτερική” μουσική. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η πρώτη άμεση αναφορά για τον Ζαχαρία, στα χειρόγραφα Ξηροποτάμου 318 και Βατοπεδίου 1427, τα οποία εκδόθηκαν το 1818:
“Ζαχαρίας ο χανεντές, εν αρχή του ΙΖ αιώνος, μαθητής πολλών, ατελής δε μείνας της έσω μουσικής, ευδοκίμησεν υπερβαλλόντως εν τη έξω”.
Σε χειρόγραφα περιοδικά της εποχής του, αναφέρεται ως “Mir Cemil” (“Θεσπέσιος Κύριος”), γεγονός που οδήγησε σε υποθέσεις πως έγινε μουσουλμάνος προς το τέλος της ζωής του. Σε ανέκδοτη βιογραφία του ο Ραούφ Γεκτά Μπέι (1871 - 1935) γράφει ότι ο Ζαχαρίας έψαλλε και σε τεκέδες (μοναστήρια) των Μεβλεβί.
Τούρκοι μελετητές, συμφωνούν ότι υπήρξε ο σημαντικότερος συνθέτης έργων για φωνή της Κλασσικής Οθωμανικής Μουσικής. Μελοποίησε εκκλησιαστικά μέλη (ιδίως λαμπρούς καλοφωνικούς ειρμούς, όπως: «Φρικτόν το βήμα σου», που βρίσκεται στον 277 Κώδικα της Μονής Ξηροποτάμου με την αναγγελία «...το δε μέλος κυρίου Ζαχαρίου του μουσικωτάτου της Περσικής Τέχνης». Όμως η μουσική του ιδιοφυΐα αποτυπώθηκε στη σύνθεση πολλών και έντεχνων αστικών τραγουδιών, που (ως προς την τέχνη και το ρυθμό τους) θεωρούνται απαράμιλλα. Από τις εκατό και πλέον συνθέσεις του κοσμικής μουσικής, σώζονται μόνο είκοσι μία. Στα οργανικά κομμάτια του και τα γνωστά: «Ραστ Μπεστέ», «Χουσεϊνί Αγκίρ Σεμάι» και «Ουζάλ γιουρούκ σεμάι» (σε Ήχο πλάγιο Β').
Σύμφωνα με τον Κυριακό Φιλοξένη, στα έργα του ανήκει επίσης και συλλογή ελληνικών τραγουδιών με τίτλο "Ευτέρπη", που μετά το θάνατό του: "εξεδόθη δε εξηγηθείσα παρά Θεοδώρου του Φωκαέως και Σταυράκη του χανεντέ, αλλ' ουδαμού αναφέρεται το όνομα του γνησίου ποιητού Ζαχαρίου του χανεντέ (μελωδού)".

O AKRAT ΔΙΒΑΖΕΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ.... εκ σπανίου βιβλίου..

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ Ο ellia.org.gr

H NEΡΑ AOIΔΟΣ Η ΡΩΜΙΑ ΕΥΘΑΛΙΑ Eftalia Denizkizi ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΑ....κλεμμένο κείμενο..... ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ... Κόρη Ρωμιού αστυφυλάκου Οθωμανού...

Εδώ σπάνιες εκτελέσεις....https://www.youtube.com/watch?v=aAp6bsHoGz8&list=PLtq-H3nFkQYgy0og4IfAVVxS9Nssu1GLf

ΤΟ ΕΚΛΕΨΑ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ...

Υπήρχε μια γοργόνα στα νερά του Βοσπόρου που τις φεγγαρόλουστες νύχτες έβγαινε βαρκάδα και τραγουδούσε θεϊκά! Μεκταμπιγιέ, λένε στα τουρκικά τη βόλτα για τραγούδι με φεγγαράδα και ήταν μια αγαπημένη συνήθεια στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα.
Ο Ρωμιός ταγματάρχης της χωροφυλακής, Γεωργιάδης εφέντης, έπαιρνε το σάζι του, έμπαινε στη βάρκα με την κόρη του και μια φωνή θεία μάγευε νερά και αστέρια του Βοσπόρου. Κανείς δεν ήξερε ποια ακριβώς τραγουδά εκεί στη βάρκα που περνούσε. Όλοι όμως περίμεναν να την ακούσουν. Δειλά, έμπαιναν μετά στις βάρκες τους και ακολουθούσαν εκείνη του Γεωργιάδη για να απολαμβάνουν το τραγούδι. Δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα αυτό που άκουγαν. Εκεί μέσα υπήρχε μια γοργόνα! Και το όνομα αυτής, Ευθαλία!
Αργότερα διηγείται η ίδια πως παραξενεύτηκε όταν σε μικρή ηλικία συνειδητοποίησε ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ευθαλία και όχι Γοργόνα, όπως είχε συνηθίσει να την αποκαλούν. (Deniz: θάλασσα, Kiz: κορίτσι).
Γεννήθηκε στο Μέγα Ρεύμα του Άνω Βοσπόρου, το 1891. Ο φιλόμουσος πατέρας της ενέπνευσε την αγάπη για τη μουσική. Στα οικογενειακά γλέντια η Ευθαλία τραγουδούσε μαγεύοντας τους συνδαιτυμόνες. Μεγαλώνοντας, έμελλε να γίνει μια από τις πιο σπουδαίες ερμηνεύτριες της Τουρκίας. Τραγούδησε αποκλειστικά στην τουρκική γλώσσα. Η δισκογραφία της είναι σπουδαία, αλλά το φόρτε της ήταν τα ρεσιτάλ που έδινε μαζί με τον σύζυγό της, βιολιστή Σαντί Ισιλάι, στην Παλαιστίνη, τη Μεδίνα, την Αίγυπτο και αλλού.
Άρχισε να εμφανίζεται ως επαγγελματίας, στα «Μιούζικχωλ Καφενεία» του Γαλατά. Εκεί ήταν της μόδας το Κάντο, ένα είδος τουρκικής οπερέτας που το περιέλαβε και αυτό στο ρεπερτόριό της. Το δυνατό της σημείο, όμως, ήταν τα έντεχνα λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια. Είναι η πρώτη μη μουσουλμάνα τραγουδίστρια που συνεργάζεται με τον εθνικό μουσικό σύλλογο Darouletham (Νταρουλετχάμ). Εκεί γραμμοφωνεί πολλά τραγούδια, αλλά λόγω της ελληνικής της καταγωγής δεν σημειώνεται πουθενά το όνομά της. Αναφέρεται απλώς ως «σοπράνο». Όμως και όταν αργότερα στην Columbia κυκλοφορεί εκατό περίπου δίσκους, πάλι αποσιωπάται το όνομα. Σε ένδεκα από αυτούς αναφέρεται απλώς ως «Χανούμ», δηλαδή «Κυρία»! Στη Γαλλία, το διάστημα 1923 - 1926 ηχογραφεί για την εταιρεία Pathe αποκτώντας μεγάλη φήμη. Μετά το 1927, και εξ αιτίας της ευρωπαϊκής της επιτυχίας, αρχίζουν να την αναφέρουν ως Eftalia Denizkizi.
Γύρω στα 1930 είναι εξαιρετικά δημοφιλής και αγαπητή στο κοινό. Στις συνεντεύξεις της προβάλλει την εικόνα του απλού ανθρώπου που ασχολείται με το νοικοκυριό, μαγειρεύει, πλένει και τρώει πάντα το αγαπημένο της κανταΐφι.
Η ίδια αφηγείται πως κάποτε, επιστρέφοντας με τον σύζυγό της από τα Πριγκιπονήσια με το πρώτο βαπόρι και τους λιγοστούς επιβάτες, απολάμβανε το καλοκαιριάτικο πρωινό ξαπλωμένη σε έναν καναπέ πάνω στο κατάστρωμα. Άρχισε να τραγουδά, καθώς το σκάφος διέσχιζε τον Βόσπορο. Ο Σαντί πήρε το βιολί του και άρχισε κι αυτός να παίζει συνοδεύοντάς την. Οι ώρες περνούσαν και η ξηρά δεν φαινόταν. «Ρώτησα κάποια στιγμή 'πού είμαστε μανάρι μου Σαντί;' αλλά ούτε και κείνος ήξερε... Μετά από λίγο ήρθε κοντά μας ο καπετάνιος και είπε: 'Ζητώ συγγνώμη, είδα ότι βρίσκεστε στο βαπόρι, ευκαιρία είναι είπα, κι έστριψα το τιμόνι'. Περάσαμε το Χαϊρσίζ Αντά (νησάκι στη θάλασσα του Μαρμαρά) και οι επιβάτες λένε στον καπετάνιο: 'Πήγαινέ το αργά το βαπόρι στην Κωνσταντινούπολη, δική μας η ευθύνη'...». Εκείνο το δρομολόγιο είχε μεγάλη διάρκεια...
Ο θρύλος της μουσικής που γεννήθηκε μέσα στη θάλασσα έμελλε να συνδέσει με αυτήν και το «φευγιό» του. Στα 1936, μια εταιρεία θαλάσσιων συγκοινωνιών αποφάσισε να οργανώσει προς τιμήν της ένα ρεσιτάλ στα νερά του αγαπημένου της Βοσπόρου. Μία ακόμη βόλτα στη φεγγαρόφωτη νύχτα, μια μεκταμπιγιέ, όπως τότε με τον πατέρα. Μόνο που την ταπεινή βάρκα έχουν αντικαταστήσει τέσσερα φωταγωγημένα πλοία γεμάτα Κωνσταντινουπολίτες που πλήρωσαν 375 γρόσια ο καθένας για να ακούσουν την Ευθαλία! Στην ακροθαλασσιά συγκεντρώθηκαν όσοι δεν είχαν βρει εισιτήριο. Κρατώντας πολύχρωμα φαναράκια, περίμεναν να ακούσουν έστω και από μακριά την αγαπημένη τους φωνή. Η εκκίνηση έγινε από το παραθαλάσσιο προάστιο Μπεμπέκι και έκαναν τον γύρο του Βοσπόρου. Η Ευθαλία τραγουδούσε πάνω σε μια μεγάλη βάρκα στην οποία είχε στηθεί μια σκηνή με την ορχήστρα και μια ομάδα ζεϊμπέκηδων όλο το βράδυ. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα ζεϊμπέκικα. Γύρω της, τα τέσσερα πλοία ακολουθούσαν. Αυτή η νύχτα στον Βόσπορο ήταν μοναδική. Και ποτέ άλλοτε δεν επαναλήφθηκε κάτι παρόμοιο. Αλίμονο, όμως. Μοιραία ήταν για τη Γοργόνα η βραδιά του θριάμβου της.
Η Ευθαλία κρυολόγησε βαριά και δεν κατάφερε να συνέλθει. Η κρυστάλλινη φωνή ράγισε και η Γοργόνα άφησε πίσω της τον Βόσπορο, την Κωνσταντινούπολη και τον μάταιο τούτο κόσμο στις 15 Μαρτίου 1939, σε ηλικία 48 ετών.
Δεν είναι πολύ γνωστή η Eftalia Denizkizi στην Ελλάδα. Προσωπικά την ανακάλυψα σε κάποιο δισκοπωλείο της Πόλης ανάμεσα σε άλλα διαμάντια βυζαντινής και παραδοσιακής ρωμαίικης μουσικής. Καταθέσεις ψυχής πολλών χρόνων και ανθρώπων με περίσσευμα ταλέντου και καρδιάς, όπως ήταν η δική μας Ευθαλία, η κόρη του Γεωργιάδη από το Μέγα Ρεύμα της Κωνσταντινούπολης.
 

Ο ΑΚRAT ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ... ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ.... ΤΟΝ ΑΕΡΟΕΚΤΥΠΩΤΗ..... ΘΑΥΜΑ

ΕΔΟΚΙΜΑΣΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΚΥΜΗΝ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟ ΝΕΟΣ ΑΕΡΟΕΚΤΥΠΩΤΗΣ RENDROIAR ..... ΤΕΦΑΡΙΚΗ...
24 Αυγούστου 2015 στις 7:15 π.μ.


Μετά την εμπειρίαν της ΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ έπρεπε να δοκιμάσω και εν ακόμα στάδιον της ψηφιακής τεχνολογίας. Είχα από χρόνια στείλει αίτηση ενδιαφέροντος εις την Ιαπωνέζικη πρωτοποριακήν εταιρίαν. Η αλήθεια είναι ότι το Οθωμανικό βύσμα μπήκε και στην χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου. Διότι ως γνωστόν εις Κουμιώτης είναι μεγαλέμπορος ειδών πολυτελείας εις την άγνωστον αυτήν χώραν. Τες πάντων, με βύσματα, πρόκες, τουρμπάνια κλπ κατά τις μια η ώρα την πρωία πέφτω να κοιμηθώ.

Τες πάντων. Με ένα περίεργο τρόπο, φυσικό, ευρίσκομαι εις την Αθήνα εις ένα λόφο. Τώρα ο Γαργητός ήταν, ο Σκουζές ήταν.... Που να ξεύρω. Με πλησιάζει ενώ καθόμουν εις μιαν θεόρατη πέτρα ύψους δεκαπέντε εκατοστών επί είκοσι πέντε εκατοστών εις και μου εμφανίζει τσάντα μπάνικη του ARMANI, ένας ταχυμεταφορέας. Πληρώνω το κόστος και ανοίγω την τσάντα.

Γύρω άκρα του τάφου σιωπή. Εν τω μεταξύ ξέχασα να αναφέρω ότι το πλαγκίν εις το ιλλουστρατόρι είχε έλθει με εμέιλ και είχα σκύψει πάνω του δέκα ημέρες εις την Κούμην. Και είχα καταφέρει να σάξω αρχείον πολλών γίγα, τόσων... που ο δύσμοιρος μακις είχε κλατάρει. Το είχα στείλει φυσικά με σκληρό δίσκο εξωτερικό εις την Ιαπωνία με τον εξής τρόπο. Πήγα στο χεσόρεμα μπήκα στο ΚΤΕΛ με τον κούνελο ... ξέρετε οι Κουμιώτες αυτό το βλαμμένο ζώο που κοιμάται και μασουλά στο ΚΤΕΛ.... Πληρώνω την κυρία καπνίζω ένα στριφτό και φεύγω. Α χλαπακιάζω και ένα στρογγυλό ντόνατς έναντι των λεωφορείων.

Άμα τη αφίξει στην Λιοσίων του κουτίου εις πράκτωρ Ιαπωνίς λαμβάνει το κουτίον και το στέλνει από τους κεκρυμένους ασυρμάτους των Ιαπώνων που βρίσκονται εντός αντιπροσωπίας οχημάτων με υψήσιχνας συχνότητας εις την Οσάκα. Ταυτοχρόνως την ιδίαν ημέρα έρχεται με φορτηγόν SCANIA εξ Αθηνών ο εκτυπωτής. Πάγω ταχιά στον Πετισούνα όπου είχα σάξει υπόστεγον υδατοστεγές και δροσάτον και βάνω τον εκτυπωτή. Τον είχα συνδέσει με το ηλεκτρικό καλώδιον του στρατού νομίμως ένεκα του γεγονότος ότι το κουβέρνο χρηματοδότησε το εν λόγω εγχείρημα.

Βάνω βύσματα, βάνω αγέρα ανοίγοντας τα παραθύρια και ο RENDROIAR άρχισε να ζεσταίνεται. Μήνες ολάκερους είχα στείλει ένα νέο κομπιουτερά που κυκλοφορούσε στην Κύμη σαν αθίγγανος ίνα αποφύγωμεν πράξεις εχθρικές που θα εποφθαλμιούσαν το νόμιμον, παράνομον εγχείρημα. Γύρω από το κτήμα είχαν ανασκαφεί τάφροι, και ίπτανται τας νύκτας ντρολ τηλεκατευθυνόμενα με βγαλμένα τα λεντ....

Τώρα για να μην λέγω όλα όσα συνέβηκαν στον λόφο ανοίγω την τσάντα και βγαίνει μέσα στην ζέστα του θέρους ένας αγέρας έγχρωμος. Τον πιάνω από τις δύο άκρες που μπορούσα βαδίζω αποφασιστικά επί ενός παρακειμένου τοιχίου και ακουμπώ τον αγέρα θαυμάζοντας το αποτέλεσμα των άοκνων ενεργειών μου. Το γνωστόν σήμα στοπ και μιας μάρκας τουτού. Και πάνω που το απολαμβάνω το ρημάδι φταρνίζεται η κοκόνα που είχα δίπλα μου και πάπαλα το αρχείον....

Τώρα όμως φύγαμε από τον Πετισούνα και μεταφέρθηκε το εργαστήριον στηνΚεφάλα μιας που δρόμος θα γενεί με άσφαλτον και θα μπάσει το κρατίδιον το μέρος στο σχέδιον πόλεως και ήλθε η ανακύκλωσις της ανακύκλωσις και τώρα έχουμε και μπλε κάδους κάργα στο ντοματόζουμο και το σκορδοστούμπι...

Ξέχασα να αναφέρω πολλά αλλά θα κάμω συγκέντρωσιν στον Εριτσία μια ημέρα παρέα με τα ΒΡΙΛ και τα ΥΛ και εκεί θα σας πω... πιότερα....

ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΙΤΑΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ... ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΌΣΑ 1941-1943.... ΌΜΗΡΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ.....

ΌΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ ΠΟΛΛΟΙ ΚΟΥΜΙΟΤΕΣ... ΕΝΩ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΑΝΑΣ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ...

Όλοι νομίζουν ότι οι μόνοι που έκαναν το μεγάλο κακό κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν οι Γερμανοί ναζί. Έτσι συντηρείτε ότι ΜΟΝΟ υπήρχαν οι απάνθρωποι Ναζί ενώ οι Φασίστες Ιταλοί μένουν στο απυρόβλητο.... Ίσως ήταν και ένα σαβουάρ βιβρ για τα Δωδεκάνησα που λάβαμε σαν επινίκια... Επί τη ευκαιρία θα πω ότι σαν αιχμάλωτος αντάρτης εστάλη εις την Γερμανία ο θείος μου ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ από την Κούμη για να ξεθάβει πτώματα και τραυματίες από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων...

Λοιπόν στο θέμα μας... Ένα αερόπλανο Εγκλέζικο αμολάει στον γάμο του Καραγκιόζη δεκάδες κιβώτια πυρομαχικών στην ευρύτερη περιοχή της Κούμης. Ενώ έπρεπε να τα πετάξει πάνω από μια τοποθεσία που είναι το πυκνό δάσος του Πλατάνι. Όλοι οι αντιστασιακοί αλαφιασμένοι και οι Ναζί και Φασίστες καταχτητές τρέχουν να μαζέψουν ότι μπορεί ο καθένας. Πρωταθλητής στην διαλογή του πολεμικού υλικού ο Παπάς Στάθης Αντωνίου από τα Βίταλα...Με τα ράσα τρέχει και μαζώχνει ότι μπορεί... Πρέπει να ήταν δε και μέλος του ΜΙΔΑ 614 της οργανώσεως του ΤΣΙΓΑΝΤΕ και του ΦΩΣΤΙΝΗ του αντιφατικού αυτού δέσποτα της Κούμης. (αναμφίβολα το έλεγε η περδικούλα του).

Οι Ιταλοί κατακτητές παίρνουν εντολή μετά από ημέρες από τον διοικητή τους ΕΡΝΕΣΤΟ ΖΑΝΟΒΕΛΙ να τιμωρήσουν τους Κουμιότες.... Συλλαμβάνουν και στέλνουν στην ΡΩΜΗ τους ΜΑΡΓΕΛΗ Γ. Ταγματάρχη, τον ΒΕΖΥΡΗ Κ. αεροπόρο, ΜΟΥΧΑΝΑΚΗ Ι. έφεδρο ανθυπολοχαγό, ΛΟΎΛΗ Δ έφεδρο ανθυπολοχαγό και ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ Χ. έφεδρο ανθυπολοχαγό. Αγνοώ φυσικά την συνέχεια τι έγινε στην ΡΩΜΗ και πως επέστεψαν....

Ταυτόχρονα πιάνουν και φυλακίζουν στην Κούμη κατοίκους της ωραίας Πλατάνας. Αυτοί ήταν οι ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Κ, ΠΕΤΣΑΣ Κ. ΚΟΥΤΕΛΟΣ , ΒΕΖΥΡΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΛΥΒΗ ΘΕΜ, ΒΕΖΥΡΗ Π, ΚΟΥΡΟΥΠΑ ΣΤΕΛ, ΜΙΟΥΛΗ Γ. ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ, Γ. ΜΕΛΕΜΕΝΗ, Γ. ΚΑΛΛΙΑΤΣΗ, Δ. ΜΠΟΥΜΙΝΗ, Ι. ΚΑΛΥΒΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΝΑΡΓΥΡΟ από τον λατρεμένο Οξύλιθο. (στην αντιγραφή ονομάτων πρέπει να έκανα λάθος από την πηγή γμτ.... δεν πειράζει όμως... βλέπεις και το πρωτότυπο ήταν χάλια των χαλέων...) Το αστείο ήταν ότι την φυλακή των Φασιστών Ιταλών την έσαξε ο παπούς μου ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΙΔΟΥΣ που είχε το ξυλουργείο του στην παλαιά αστυνομία στην μεγάλη στροφή μέσα στην Κούμη. Ο παπούς μου μου είχε δείξει ότι η ξύλινη φυλακή ήταν κοντά στην πλατεία από κάτου προς το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο καλντερίμι της Κύμης. Αυτό δεν το λέει η πηγή εγώ το λέω ότι θα "φιλοξενήθηκαν" στην φυλακή .... Γιατί συνήθιζαν να φυλακίζουν και στα Δημοτικά, ιδιαίτερα στο Α. Δημοτικό... Τα κιτάπια λένε ότι έπεσε πάνω στον Ιταλό Φασίστα διοικητή ο Δέσποτας Φωστίνης και γλύτωσαν τα χειρότερα....

Αυτά τα έγραψα γιατί διάβαζα πρόσφατα ένα κείμενο για τους Έλληνες Ομήρους στην Ρώμη και την Γερμανία..

http://www.kathimerini.gr/814312/gallery/epikairothta/ellada/ellhnes-mh-evraioi-se-omhria

OI ΠΡΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΉΤΑΝ ΚΑΙ SLPίδες

Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥΣ ...  DE LEON

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΚΑ

O EΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑ...

Ο Ελληνισμός της Αμέρικας πριν γένει η επανάστασις η Οκτωβριανή στο 1917 συμμετείχε και στο S.L.P. και οι υπόλοιποι Έλληνες τους φώναζαν ΕΣΕΛΠΙΔΕΣ.... Κατά το 1930 ψιλοδιαλύθηκε το κόμμα τούτο. Αλλά ήταν ένα κόμμα ταμάμ. ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΠΟΥΣ ΜΑΣ για τους ηρωικούς αγώνες τους... Το κόμμα αυτό διελύθη οριστικά το 2008 αλλά επί της ουσίας στο 1930 εξηφανίσθηκε. Είχε προηγηθεί μια διάσπαση εκεί κοντά στα 1901 ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατική του πλευρά κλπ... κλπ....

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΓΟΥΡΕΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ....

ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Και ξεκινάν οι ξυπόλυτοι τον αγώνα,

τον καλό τον ηθικό, με όπλο
την απελπισιά, την ανημπόρια.

Με σημαίες απροσδιόριστες, ότι είχε κανείς.

Μια ελληνική σημαία, ένα σφουγγαρόπανο ο άλλος

και τρέχουν προς πάσα κατεύθυνση αλαφιασμένοι.

Την πείνα μας να σώσουμε.

Μας κοίταζαν οι χορτασμένοι,

οι καλοθρεμμένοι και γέλασαν στην αρχή

και ύστερα βγάλαν χολή, δηλητήριο,

που τολμήσαμε να βγούμε στο προσκήνιο....

Και αυτοί που στην αρχή μας βόθησαν από συμπόνια

και ιδιοτελή συμφέροντα ... εις έκαστος εξ αυτών λάκισε...

Και εμείς προχωρούμε μόνοι μας στις Ιστορίας

το κάλεσμα ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ.

Ότι τα αστέρια κατέβηκαν πιο κάτω,

και αν σηκωθούμε ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ θα πάμε,

δοξασμένοι στις ΙΣΤΟΡΙΑΣ το ραντεβού.....

Και τα αργά τα ξημερώματα σαν η μάχη υποχωρεί,
γιατί είναι ίδιο του ανθρώπου, τις νύχτες,
να ακουμπά, το κορμί του για γλύκα τ' άλλο...

Γιατί την άλλη νύχτα, μας λένε οι γραφές, τα αστέρια,
θα ανέβουν και η ημέρα, σκληρή και άκαρδη θα γίνει,

αν δεν επιβιβαστούμε στις ιστορίας το ραντεβού.... 

Την άλλη ημέρα τα ξημερώματα....
Η πείνα θα έλθει από αυτούς που ειρωνεύονται το λυσσασμένο πόπολο

που θέλει να θρέψει την πεινασμένη του κοιλιά.....

Χαμένο στις σημειώσεις μου.... Ποίημα φαύλο προορισμένο δια αυτοκαταστροφήν... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ σαν το κάτωθι ; Ουστ άσχετοι ....

Στα σκλαβοπάζαρα είμαι δεμένος με εικοσαετή ειρκτή.

Οι αφέντες μου δίνουν νυχθημερόν υλικά μονοετή.

Γιατί το μήνυμα έχει χρόνο βραχύ.

Τώρα ο άνθρωπος που έφυγε, αυτόχειρ, ήφερε υλικά πολυετή.

Την Πέμπτη τα ήφερε, την Παρασκευή ήλθε το τέλος, το ευθύ.

Θέλει λέει η διαφήμηση στα ουράνια να κρεμαστεί,

Ο αφέντης με την σκληρή φωνή διέταξε με πνεύμα οξύ.

Να μείνει στην «αιωνιότητα» την παντοτεινή.

Θέλουν να υψωθούν στο τελευταίο πάτωμα να φανεί,

Του προϊόντου η υφή, η υγιή....

Εσύ κοιτάς, σαν γαλοπούλα του αστριού την όψη,

Και κατάμουτρα θα σου έλθει η δική μου η παραγωγή.

Παράγωγο, μιας ανυπέρβλητης παραγωγής...

Νυχθημερόν το τύπωνα για να φανή.

Του άγουρου κοριτσιού το δέρμα το υγιή.

Και έπεσε μεγάλη κάλυψη της μηχανής, όσο ποτέ δεν έχει γίνει.

Βάζαμε της 3Μ,

Το αυτοκόλλητο το επταετή...

Πιάστηκε η μέση του Αλί, και το πνεύμα τρις Αλί...

ΤΟ ΕΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΥΝΑΝ...

Ένα κιλό ηθική, τυλιγμένη στο στρατσόχαρτο...

και μια αηδία πορδή εντός σακούλας υπερμάρκετ...

Τι ψώνια έκανα την σήμερον ξανά....

Κάτω οι ευαίσθητοι.... Κάτω οι δειλοί...

Ζήτω οι ντούροι και ενίοτε οι εντουράδες... μπας και οι εντράδες;

Κάτω οι διεφθαρμένοι... ΌΛΗ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ μωράκι...

Εγώ και εσύ στο 6 διαμέρισμα του Χάρβαντ παρέα με τον σκύλο μου...

Μόνοι στην ακολασία της ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΗΘΙΚΗΣ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

του μεθαύριο και του χρόνου με υγεία...

ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΡΕΤΤΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ"... ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ..

ΘΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΙ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ.... Θέλω να τα σώσω από τον χαμό

ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΡΕΤΤΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ....

Η υπογραφή, της παρουσίασης είναι μάλλον ψευδόνυμο. Προφανώς συγγραφεύς του είναι ο Γιωτόπουλος. Οι στιγμές που παρουσιάζονται είναι μέσα σ' ένα περιβάλλον όπου η Αθήνα βομβαρδίζεται από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους.... Οι Γερμανοί ναζιστές το απέφευγαν... Ανέλαβα να το δακτυλογραφήσω ως το κείμενο του Βρεττάκου που επειδή είναι εκτενές μου ήταν κουραστικό...

Ελπίζω να ενδιαφέρει.

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Αθήνα 23 Αυγούστου 1945 Περίοδος νέα Αρ. Φύλλου 23

ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΜΑΣ

ΝΙΚΗΦ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Τις ημέρες αυτές κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Βρεττάκου «Το αγρίμι». Το βιβλίο αυτό το διάβασα και σήμερα, θα σας πω τη γνώμη μου, για το συγγραφέα και το έργο του.
Γνώρισα το Βρεττάκο στις τραγικές ημέρες που περάσαμε όταν συνδέθηκα μαζύ του. Έζησα σπίτι του όταν οι μπόμπες της αγγλοαμερικάνικης αεροπορίας μ΄έστελαν πρόσφυγα στην Αθήνα και τον αγάπησα γιατί κατάλαβα αμέσως πως είχα να κάνω, μ΄ένα πραγματικό άνθρωπο. Κοιμήθηκα στο ίδιο δωμάτιο μαζύ του, τις φριχτές εκείνες νύχτες, της καταιγίδαςς και τον έβλεπα σα ξυπνούσα καμιά φορά να γράφει να γράφει ώρες ατέλειωτες. Να ετοιμάζει τα όπλα του για τον πνευματικό πόλεμο. Και ο Βρεττάκος την εποχή εκείνη αντιμετώπιζε πλήθος εμπόδια στο πόλεμό του. Η γυναίκα του τσακισμένη απ’ τη πολύπλευρη συμμετοχή της στον αγώνα της τάξης ψήνονταν στο πυρετό. Δύο αγγελούδια – τα παιδιά του Βρεττάκος ζούσαν κι’ αυτά στερούμενα ό,τι τους ήτανε χρήσιμο. Κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο χωρίς να υποπτεύωναται πως ο πατέρας τους ξενύχταγε γι΄αυτά, για τα παιδιά όλου του κόσμου, κι΄ετοίμαζε τα όπλα του τα πολύτιμα, πολεμώντας και τη νύχτα τον οχρό. Το Βρεττάκο τον γνώρισα και σαν εργαζόμενο ακόμα. Είναι δημόσιος υπάλληλος. Τον γνώρισα να πολεμάει κι΄ εδώ τον αγώνα της τάξης με την ίδια δύναμη που πολεμάει και στον τομέα της τέχνης.
Σήμερα έχω μπορστά μου το νέο του βιβλίο το Αγρίμι. Έχω όλα του τα βιβλία κι τα διαβάζω και τα προσέχω γιατί τα θεωρώ πολύτιμα όπλα, στον τεράστιο αγώνα που διεξάγουμε. «Το Αγρίμι» είναι το βιβλίο που περίμενα. Το βιβλίο που τοποθετεί το Βρεττάκο εκεί που κάθε τίμιος άνθρωπος θα τοποθετηθεί. Κάνω τη δήλωση πως δεν είναι κριτική τούτα που γράφω. Θέλω μονάχα να φωνάξω όο μπορώ πιό δυνατά τη χαρά μου, γιατί ή τάξη μου κέρδισε οριστικά το Βρεττάκο, θέλω να ....(σβησμένη λέξη από την πολυχρησία της εφημερίδας) τη φωνή μου όλοι οι επαναστάτες εργάτες, ν’ αγοράσουν και να διαβάσουν το Αγρίμι για να δουν πως ανάμεσα στους διανοουμένους έχουμε δικούς μας με σωστές ιδέες μα κι’ εκλεχτούς από την άποψη της τέχνης και να νοιώσουν κι’ αυτοί τη χαρά μου.
Θεωρώ ακόμα απαραίτητο να μεταφέρω εδώ ένα μικρό απόσπασμα απ΄το Αγρίμι και θα κλείσω το σημείωμά μου.
Θα μιλήσει ο ίδιος ο Βρεττάκος τώρα. Το απόσπασμα αυτό είναι ο λόγος με τον οποίο αποχαιρέτησε ένα νεκρό άγγλο στρατιώτη – και πιστεύω πως αυτό το μικρό κομμάτι θα σταθεί αρκετό για να δείξει σ’ όλους σας πόσο είναι το κέρδος του αγώνα μας απ’ τη τοποθέτηση του Βρεττάκου και πόσο είναι δικαιολογημένη η χαρά μας.
................ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ.

Α. ΤΖΕΛΕΠΗΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...

Έτσι γράφτηκαν μερικά για πλάκα σε σελίδες βιβλίων και ένα εξ' αυτών σε χαρτοπετσέτα....

ΠΩΣ ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ....

Πάει του Κωσταντή η ψωλή

να βρει τις Χρύσας το μενή.

Κινήσαν να βρουν χαρά

μεσ' στα λιβάδια τα παχιά.

Τ' πιάνει ταχιά του Κωσταντή

στο χέρι της το βάνει

Και τότε.....

Μια πιθαμή δεν ήτανε,

αλλ' πλαδαρή την είχε.

Γυρνά και λέει με στόμφο η Χρυσή:

Μωρ' τι τα θες βρε Κωσταντή τα γέλια και τα χύσια

τουτ δε βγάζ' πια νερό να σβήσει την φωτιά μου...

Γυρνά κοιτά ο Κωσταντής με λύπη την ψωλή του.

Αργά αργά την έπαιξε

και λέει στην Χρύσα την καλή την καυλοπετούσα:

Κυρ' Χρύσα πιάσε την γοργά και βάλτην στα βυζά σου.

Και αν στα βυζά σου τα καλά

χωθεί

θα δεις και τα καλά σου.

Τα βγάζ' η Χρύσα η καλή και βάνει την ψωλή του.

Μ' ήταν τα στήθια της βαριά και 'πεσαν εκεί κάτου.

Και τότες έβγαλαν φωνή κι αντάρα και κραυγάσαν...

Μωρέ δεν φταίει το μουνί κι η ψώλα η πενεμένη...

Τα χρόνια πέρασαν γαμώ και φύγαν και που πάνε...

ΑΠΟ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΠΟΤΕΣ

Μου μουνουχίσαν το παιδί

δυο μάγκες στον Περαία.

Φαλτσέτα είχανε γοργή και 'ξέραν την δουλειά τους.

Κλαίει και σκούζει και πονά

ολάκερο Δρουγούτι.

Τ΄Αρμένικα λυσσομανούν και βγάνουν το σελάχι.

Τ΄ άρματα ακονίζανε στις ρεματιάς τα μέρη

και ούλοι θέλανε ταχιά να πάν΄ να σφάξουν.

Στον Πειραιά κλειδώνονταν, λακίζαν νοικοκυραίοι.

για το παιδί που σπάραζε στου κρεβατιού την άκρη.

Κι όμως ξύπνησε ταχιά και μας λυγιόταν κάργα.

- Ίντα έχεις Νικολιό και μου γελάς σαν χάχας;

τα νιάτα σου τα έχασες στα μαύρα θα σε ντύσω

και στο βουνό εκεί ψηλά, στην Παναγιά θα πάγεις.

-Ίντα λες βρε μάνα μου καλή, εγώ ΄μουνα ταμένος.

Να γίνω λούγκρα έμορφη, καλή και νιοφερμένη.

Τον Τάκαρο στον Πειραιά θα έχω όταν θέλω...

-Αλί, Αλί και τρισαλί , παλκάρι μου παινεμένο.

Και σ΄ είχα τάξει της Μαρώς γαμπρούλη να σε ντύσω.

-Ας τα βρε μάνα ξέχνα τα και άσε με, εμένα.

Μεσ΄τα μπουρδέλα θα χαθώ 

τις παστρικές να ΄περετώ.

Και σαν ζυγώσει το πρωί στις αγκαλιές του Τάκαρου

να πέφτω να λιγώνω.

-Γεια και χαρά σου Νικολιό πάει η τεστοστερόνη.

Τραβά η μάνα η λυγερή και η βαρυπενθούσα

μαχαίρι δώδεκα ιντσών και σφάζει το παιδί της.

ΕΝΩΘΗ ΤΟΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ Ο ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ

ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΟΥΓΟΥΤΙ ΕΝΩΘΗΚΕ ΤΑΧΙΆ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΑΊΑ...

ΈΤΕΡΟΝ ΔΗΜΩΔΗ ΓΙΑ ΘΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΈΛΩΤΑ...

ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΟΝ.... 

Κίνησε η Μέλπω η ζουρλή στου Χόντου τα λημέρια.

Αλαφιασμένη γύρευε Λουις Βιτον καρδάρα.

Το δέρμα της να γιν' ζελές, η φάτσα της σαν γάλα.

Αλλά στο ράφι το μακρύ το καλογυαλισμένο,

συνάντησε τον Κωσταντή τον μοσχαναθρεμμένο.

Που ναι βαρβάτος σαν πετσί κι η πούτσα του λυμένη

Κι είν' η ζώνη του καφέ και το μουστάκι αντρίκειο.

Λίγωσε η Μέλπω πάραυτα, παραλυμένη ευρέθη

η καύλα κτύπησε οκτώ με άριστα το δέκα.

Φεύγει ταχιά στο μαγαζί του Γιάννη του Μαγκλάρα

που είναι κούτσικο πολύ και καθαρό σαν γάλα.

Πιάνει τον Γιάννη “το και το”,

στον πόνο μέσα της πικρά

αναπολεί τα νιάτα.

Και τότε έβγαλε Αυτός ένα μεγάλο όπλο.

Το στριγκ το βρωπαικό στο νούμερο το τάδε.

Σιμά κοντά του κάθισε και πήρε τα μπαλάκια

και τένις έπαιξε ταχιά στου παραβάν το μέρος

που μάτι δεν το 'βλεπε κανείς,

δεν ήταν σαν και τ' άλλα.

Που η κάμερα έγραφε πολλά και τρέχαν πολισμάνοι

να σβήσουν τα ανομήματα στων δίσκων τα γραμμένα...

Κι η Μέλπω έφτακε αργά στο σπίτι αλαφιασμένη

απ' τα γαμήσια πίγκωσε και ήθελε και άλλα....

Εγώ τις φήμες έγραφα

'κει δα εκεί δα κάτου.

Σπαλιάρας μωρέ δεν έγινα και ας λεν οι βλογημένοι

Μηδέ σφαλιάρας έριχνα στους γαμημένους βάλτους.

Εγώ γεννήθηκα εκεί

που ρίχνουν τις μπρικόλες

στα μπιλιαρδάδικα σιμά

στις γειτονιάς τα μέρη.

Δασκάλους είχα τρομερούς.

Τον Σταύρο τον αντρειωμένο.

Πού χε το φάλτσο εύκολο και τις γυναίκες ούλες.

Είχε και φίλο ένανε που είναι και κουμπάρος

Αυτός στο τέλος έγινε 'παγγελματίας σφόδρα

Και τον φωνάζουν πάραυτα την τσόχα να 'ρμηνεύει....

Και ζήσαμε εμείς καλά και οι αρχόντοι ούλοι....

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ.... ΣΟΥΡ....

Επειδή από εδώ και εμπρός θα καταγράφω τα όνειρά μου πάρτε την πρώτη προσπάθεια...

ΕΔΟΚΙΜΑΣΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΚΥΜΗΝ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟ ΝΕΟΣ ΑΕΡΟΕΚΤΥΠΩΤΗΣ RENDROIAR ..... ΤΕΦΑΡΙΚΗ...

 Μετά την εμπειρίαν της ΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ έπρεπε να δοκιμάσω και εν ακόμα στάδιον της ψηφιακής τεχνολογίας. Είχα από χρόνια στείλει αίτηση ενδιαφέροντος εις την Ιαπωνέζικη πρωτοποριακήν εταιρίαν.  Η αλήθεια είναι ότι το Οθωμανικό βύσμα μπήκε και στην χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου.  Διότι ως γνωστόν εις Κουμιώτης είναι μεγαλέμπορος ειδών πολυτελείας εις την άγνωστον αυτήν χώραν. Τες πάντων, με βύσματα, πρόκες, τουρπμάνια κλπ κατά τις μια η ώρα την πρωίαν πέφτω να κοιμηθώ.

Τες πάντων. Με ένα περίεργο τρόπο, φυσικό, ευρίσκομαι εις την Αθήνα εις ένα λόφο. Τώρα ο Γαργηττός ήταν, ο Σκουζές ήταν.... Που να ξεύρω. Με πλησιάζει ενώ καθόμουν εις μιαν θεόρατη πέτρα ύψους δεκαπέντε εκατοστών επί είκοσι πέντε εκατοστών εις και μου εμφανίζει τσάντα μπάνικη του ARMANI, ένας ταχυμεταφορέας. Πληρώνω το κόστος και ανοίγω την τσάντα.

Γύρω άκρα του τάφου σιωπή. Εν τω μεταξύ ξέχασα να αναφέρω ότι το πλαγκίν εις το ιλλουστρατόρι είχε έλθει με εμέιλ και είχα σκύψει πάνω του δέκα ημέρες εις την Κούμην. Και είχα καταφέρει να σάξω αρχείον πολλών γίγα, τόσων... που ο δύσμοιρος μακις είχε κλατάρει. Το είχα στείλει φυσικά με σκληρό δίσκο εξωτερικό εις την Ιαπωνία με τον εξής τρόπο. Πήγα στο χεσόρεμα μπήκα στο ΚΤΕΛ με τον κούνελο ... ξέρετε οι κουμιότες αυτό το βλαμμένο ζώο που κοιμάται και μασουλά στο ΚΤΕΛ.... Πληρώνω την κυρία καπνίζω ένα στριφτό και φεύγω. Α χλαπακιάζω και ένα στρογγυλό ντόνατς έναντι των λεωφορείων.

Άμα τη αφίξει στην Λιοσίων του κουτίου εις πράκτωρ Ιαπωνίς λαμβάνει το κουτίον και το στέλνει από τους κεκρυμένους ασυρμάτους των Ιαπώνων που βρίσκονται εντός αντιπροσωπίας οχημάτων με υψήσιχνας συχνότητας εις την Οσάκα. Ταυτοχρόνως την ιδίαν ημέρα έρχεται με φορτηγόν SCANIA εξ Αθηνών ο εκτυπωτής. Πάγω ταχιά στον Πετισούνα όπου είχα σάξει υπόστεγον υδατοστεγές και δροσάτον και βάνω τον εκτυπωτή. Τον είχα συνδέσει με το ηλεκτρικό καλώδιον του στρατού νομίμως ένεκα του γεγονότος ότι το κουβέρνο χρηματοδότησε το εν λόγω εγχείρημα.

Βάνω βύσματα, βάνω αγέρα ανοίγοντας τα παραθύρια και ο RENDROIAR άρχισε να ζεσταίνεται. Μήνες ολάκερους είχα στείλει ένα νέο κομπιουτερά που κυκλοφορούσε στην Κύμη σαν αθίγγανος ίνα αποφύγωμεν πράξεις εχθρικές που θα εποφθαλμιούσαν το νόμιμον, παράνομον εγχείρημα. Γύρω από το κτήμα είχαν ανασκαφεί τάφροι, και ίπτανται τας νύκτας ντρολ τηλεκατευθυνόμενα με βγαλμένα τα λεντ....

Τώρα για να μην λέγω όλα όσα συνέβηκαν στον λόφο ανοίγω την τσάντα και βγαίνει μέσα στην ζέστα του θέρους ένας αγέρας έγχρωμος.  Τον πιάνω από τις δύο άκρες που μπορούσα βαδίζω αποφασιστικά επί ενός παρακειμένου τοιχίου και ακουμπώ τον αγέρα θαυμάζοντας το αποτέλεσμα των άοκνων ενεργειών μου.  Το γνωστόν σήμα στοπ και μιας μάρκας τουτού. Και πάνω που το απολαμβάνω το ρημάδι φταρνίζεται η κοκόνα που είχα δίπλα μου και πάπαλα το αρχείον....

Τώρα όμως φύγαμε από τον Πετισούνα και μεταφέρθηκε το εργαστήριον στην Κεφάλα μιας που δρόμος θα γενεί με άσφαλτον και θα μπάσει το κρατίδιον το μέρος στο σχέδιον πόλεως και ήλθε η ανακύκλωσις της ανακύκλωσις και τώρα έχουμε και μπλε κάδους κάργα στο ντοματόζουμο και το σκορδοστούμπι...

Ξέχασα να αναφέρω πολλά αλλά θα κάμω συγκέντρωσιν στον Εριτσία μια ημέρα παρέα με τα ΒΡΙΛ και τα ΥΛ και εκεί θα σας πω... πιότερα....

Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ Κ.Κ.Ε ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟΝ ΑΛΙΚΗ...

Την Κυριακή 15-2-1946 δύο έτη μετά τα Δεκεμβριανά γεγονότα των ΑΘηνών, στο θέατρο Αλίκη έγινε μια ιδεολογική αντιπαράθεση ανάμεσα στους ηγέτες του ΚΚΕ και την ηγεσία των Αρχειομαρξιστών. Υπενθυμίζουμε ότι οι Αρχειομαρξιστές είχαν χωρίσει με τους οπαδούς του Λ. Τρότσκυ τους λεγομένους Τροτσκιστές. Είχαν συνδεθεί με άλλες διεθνείς οργανώσεις σαφώς αντισταλινικές αλλά που στέκονταν ανάμεσα στην επανάσταση και τον ρεφορμισμό. Δηλαδή ήταν κεντριστικές. Το σπουδαίο στο κείμενο αυτό δεν είναι οι θέσεις του ενός ή του άλλου κόμματος. Ήταν η αγωνία των Αρχειομαρξιστών να συνεχίχουν να διεκδικούν την νίκη επί του ΚΚΕ. Και το έκαναν με τρομερή θέληση.  Παραθέτω την ανάρτηση αυτή για ιστορικούς λόγους. Εάν τα καταφέρω θα δακτυλογραφήσω τις εισηγήσεις ... αν τις βρω... Πολλά θέματα είναι ανοικτά εδώ... Π.χ. τι στο διάβολο φασισμός είναι αυτός που μας πρήζουν όταν παρλάρουν σε θέατρο ΕΝ ΜΕΣΩ ΕΜΦΥΛΙΟΥ.... Όλα θέλουν ιδεολογική επαναθεμελίωση... Π.χ. εγώ ισχυρίζομαι ότι η ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ που υπέρξε απίστευτα σκληρή ήταν στα πλαίσια της αστικής τους δημοκρατίας.... Δεν ήταν μοναρχοφασισμός... ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΉΤΑΝ ΜΕ ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.... Αλλά αφήσουμε τις δικές μου πάρλες...

Ας διαβάσουμε λοιπόν το κείμενο αυτό.

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ Όργανο του ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. (ΚΑΚΕ) τμήμα του Δ.Ε.Μ.Κ

ΑΘΗΝΑ 22 ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1946

Απ’ την ιδεολογική μας πάλη.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΚΕ

Την περασμένη Κυριακή 15-5-1946 έγινε στο θέατρο «Αλίκης» η διάλεξη- συζήτηση που οργάνωσε το Κόμμα μας με το ΚΚΕ με θέμα «Αρχειομαρξισμός, ΚΚΕ και εργατική τάξη.

Είναι γνωστό ότι η πρόταση για την οργάνωση κοινών διαλέξεων μεταξύ των τριών οργανώσεων ΚΚΕ, Αρχειομαρξιστών και τροτσκιστών έγινε από μέρους του Κάπα, ύστερα από πίεση που έγινε εκ μέρους των ανησυχούντων οπαδών του. Αποδεχθήκαμε την πρόταση με την παρατήρηση όσι σ’ αυτές θα πρέπει να πάρουν μέρος και άλλες σοσιαλιστικές οργανώσεις. Πήραμε τότε την απάντηση ότι η πρόταση, απέβλεπε μόνο για τη συζήτηση μεταξύ των τριών Κομμάτων.

Αποδχτήκαμε τελικά αυτό, αλλά την ημέρα της υπογραφής της συμφωνίας, μεταξύ των τριών οργανώσεων αντιμετωπίσαμε την άρνηση των σταλινιικών. Και νέα πρόταση όπως οι διαλέξεις γίνουν με κάθε Κόμμα χωριστά. Και όχι μόνον αυτό αλλά αρνούνταν να δημοσειεύονταν οι λόγοι των ομιλητών στο τύπο όλων των οργανώσεων, έγινε δε μόνο δεκτό από τους σταλινιικούς να βγουν σε ιδιάιτερη μπροσούρα. Επίσης αντιταχθήκαμε στην ψηφοφορία γιατί αυτό περιόριζε τις οργανώσεις στη πρόσκληση ακροατών μόνο στα στενά οργανωτικά πλαίσια. Οι τροτσκιστές που στην αρχή ήταν σύμφωνοι και τόνιζαν την ανάγκη να επιμείνουμε σε μιά ενιαία άποψη δεν τήρησαν τη συμφωνία και αποδεχόμενοι τις σταλινικές προτάσεις υπέγραψαν το συμφωνητικό. Έτσι οι σταλινικιί πραγματοποίησαν τρεις κατά σειρά διαλέξεις με τους τροτσκιστές και μια τέταρτη με μια σταλινοτροτσκιστική ομάδα. Για να μη θερωρηθή φυγομαχία, δεχτήκαμε τελικά και μεις τους σταλινικούς όρους. Κλείσαμε συμφωνία για μια πρώτη διάλεξη με τη συμφωνία ότι «σε περίπτωση που θα αποφασισθεί και δεύτερο θέμα για συζήτηση γίνεται αντίστροφα, άσχετα από ποιός έκανε την πρόταση του θέματος»

Η παραπάνω παράγραφος της συμφωνίας που υπογράφθηκε από τα δύο κόμματα είχε την έννοια ότι της πρώτης διάλεξης- συζήτησης θα επακολουθήσουν και άλλες. Αλλά ο στάλιν ομιλητής όταν είδε ότι πολιτικά ξεκουρελιάστηκε στη διάλεξη, δήλωσε στο τέλος ότι « ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ». Τότε μια γενική κραυγή ακούστηκε στην αίθουσα : δε σας συμφέρει.... δε σας συμφέρει.

Κια πράγματι η φυγομαχία αυτή αποδείχνει χωρίς αμφιβολία ότι η σταλινική ηγεσία διαπίστωσε ότι η σταλινική ηγεσία διαπίστωσε ότι δεν την συμφέρει να συνεχίσει τη διάλεξη συζήτηση με τους Αρχειομαρξιστές. Επιμένουμε λοιπόν στη πρότασή μας που και στο θέατρο τονίσαμε να γίνουν μερικές διαλέξεις για ειδικά θέματα, όπως «Το κίνημα Αντίστασης» «Οι πραγματικοί μας σκοποί» «Σοσιαλιστική ή λαική Δημοκρατία» κλπ. Κανονικά δεν μπορεί να αρνηθούν γιατί ουσιαστικά έχουν αναλάβει με την υπογραφή τους υποχρέωση να συνεχίσουν. Ούτε μπορούν να ισχυρισθούν ότι επειδή έδωσαν τέσσερις με τους τροτσκιστές δνε μπορούν να συνεχίσουν γιατί αυτό αποτελεί «επιχείρημα» σε βάρος τους, γιαί αφού δώσανε μ’ αυτούς τέσσερις με μας οφείλουν να δώσουν περισσότερες. Περιμένουμε απάντηση σ’ αυτό από το «Ριζοσπάστη».

Η «Πάλη» από το άλλο φύλλο θα δώσει το περιεχώμενο, της ομιλίας του ομιλητή μας και θα δώσει τα σημεία όπου από έλλειψη χρόνου δεν μπρορέσουμε να εκφρασθούμε επαρκώς και ακόμα θα απαντήσουμε σε ορισμένα σημεία της ομιλίας του σταλινικού ομιλητή και θα αποκαλύψουμε ακόμα τα σημεία που αρνήθηκε να απαντήσει στις προτάσεις που του υποβλήθηκαν.

Θα πρέπει να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις για τα αποτελεέσματα της ψηφοφορίας. Σήμφωνα με τη συμφωνία «οι προσκλήσεις διατίθενται ανά 50% από τα δύο κόμματα».

Το ΚΚΕ παρέβηκε την συμφωνία και μοίρασε 60 παραπάνω προσκλήσεις δηλαδή ενώ δόθηκαν από 425, σε κάθε Κόμμα αυτό μοίρασε 485, πράγμα που αποφεύγει να γράψει ο «Ριζοσπάστης».

ας σημειωθεί ότι αρκετές προσκλήσεις εμοίρασε το Κόμμα μας σε σταλινικους συμπαθούντες ενώ η σταλινική ηγεσία έδωσε προσκλήσεις μονάχα στοςυ στενά εξαρτημένους από αυτόν.

Τα αποτελέσματα που καταγράφτηκαν από την Εφορευτική Επιτροπή είναι ΚΚΕ 394 Αρχειομαρξιστές 199, Τροτσκιστές 7, λευκά 22, άκυρα 2 και αμφίβολα 1.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια της διάλεξης η στάση των συντρόφων μας ήταν παραδιγματκή που έδειξε το ανώτερο εκπολιτιστικό τους επίπεδο, αντίθετα προς τους σταλινικούς που διαρκώς θορυβούσαν, διακόπτωντας τον ομιλιτή μας.

Στο σημερινό μας σημείωμα δεν μπαίνουμε στο περιεχόμενο της διάλεξης αλλά δεν μπορούμε να μη αναφερθούμε στο γεγονός ότι στο αμείλεικτο ερώτημα που τέθηκε από τον ομιλητή μας, για΄τι αφού μας ονομάζετε δολοφόνους, φαλτσεντοφόρους, εμείς δεν δολοφονήσαμε ΠΟΤΕ κανένα σταλινικό ή οπαδό του ενώ αντίθετα ΕΣΕΙΣ δολοφονήσατε με φαλτσέτα τον ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΟΠΑΠΑΔΑΚΟ και τον Χ. ΛΑΔΑ και δεκάδες άλλους αρχειομαρξιστές τροτσκιστές και οπαδούς σας με άλλα δολοφονικά μέσα.

Ο σταλινικός ομιλητής ομολογώντας τα εγκλήματα σου σταλινισμού καθώς κι το γεγονός ότι δεν έχουν να μας παρουσιάσουν κανένα δολοφονημένο από αρχειομαρξιστές δήλωσε ότι «οι αρχειομαρξιστές κρατώντας την φαλτσέτα δεν μπόρεσαν να δολοφονήσουν κανένα, γιταί τους λείπει η καρδιά, καριδά μονάχα εμείς έχουμε !!!.».

Υ.Γ. Πείραμε ένα γράμμα του σ. μας Λ. Τζελέπη ο οποίος τυχαία παρέστη στ διαλογή των ψήφων και ο οποίος μας καταγγέλει τις ανωμαλίες που διεπίστωσε, το οποί και δημοσειύουμε:

Αγαπητή «Πάλη».

Παρακολούθησα τη διαλογή και διεπίστωσα τα εξής :

Μέσα στα χωνιά ψηφοδόχους υπήρχαν ανακατεμένα ψηφοδέλτια, κάρτεης ολόκληρες αποκόματα...

Περί τις 40 κάρτες από κείνες που είχε πάρει το ΚΚΕ είχαν διοθρωμένους με μολύβι τους αριθμούς.

Η 665 κάρτα που ανήκε στο ΚΚΕ ήταν διπλή, δηλαδή με τον παραπάνω αριθμό βρήκα δύο κάρτες... Περί τα 15 αποκόματα εισόδου δεν είχανα τ’ αντίστοιχα κομμάτια της κάρτας.... 10 κάρτες χρεωμένες στο ΚΚΕ μεταφέρθηκαν στους τροτσκιστές χωρίς να υπάχει αντιπρόσωπός τους για να βεβαιώσει άν οι κάρτες αυτές τους είχαν δοθεί... περισς΄τερα από 5 ψηφοδέλτια του ΚΚΕ υπήρχε και δεύτερο διπλωμα όπως αυτό... Στο τέλος για να συμφωνήσουνε ψηφοδέλτια και κάρτες σκίστηκαν 2% από τα ψηφοδέλτια κάθε κόμματος... Κι έτσι από 205 ψηφοδ΄λτια που είχε πάρει το κόμμα μας μείναν 199 μόνο. Αυτά τα λίγα για όσους θέλουν να σταθούν στου ψήφους.

Αθήνα 14-12-1946

TO XΡΗΜΑ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ... ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ...

Τι είναι λοιπόν αυτό που γεμίζει την Μέκκα από εκατομμύρια πιστούς κάθε χρόνο. Ποια είναι η κινητήριος δύναμις που έφτακαν οι Αιγύπτιοι να λεν «οι πλούσιοι Αιγύπτιοι πάνε στην Δύση και οι πτωχοί στο Τζαμί» εν είδη αστείου….

 

Ποιο μεταφυσικό πνεύμα οδήγησε τους Αλγερίνους Τροτσκιστάς που συν καθοδήγησαν την επανάσταση της Αλγερίας ενάντια στους αποικιοκράτες Γάλλους να απαρνούνται το Μεταβατικό πρόγραμμα της 4^ης Διεθνούς και στην καλύτερη περίπτωση μα μιλάν με το Ισλάμ ενώ στην χειρότερη περίπτωση να βαδίζουν πιστοί στην Μεδίνα και την Μέκκα. Τι κινεί Μαρξιστές Κομμουνιστές διασωζόμενους από την μεγάλη σφαγή του Κ.Κ. Ινδονησίας όπου σφάχτηκαν κοντά 500,000 ή 1,000,000 κατ΄ άλλους, να αποτελεί γι αυτούς όνειρο να πάν στην Ιερή πόλη της Μέκκας.

 

 

 

 

Τι κάνει φεμινίστριες βαρβάτες των συνοικιών της Αλγερίας, της Τουρκίας να απαρνιούνται την δυτικότροπη ζωή και να φορούν μαντήλα στα γεράματα…. Ένας άνεμος μούρλας έχει κυριεύσει την ανθρωπότητα και εγκαταλείπει την ήσυχη ζωή του την γεμάτη χρήμα και απολαύσεις και στέργει στα βουνά της Βοσνίας, στους απροσπέλαστους ορεινούς όγκους του Αφγανιστάν για το δίκαιο του Ισλαμικού Έθνους…

 

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για την Εσπέριο άνθρωπο της σκέψης της Βαστίλης και του ορθολογισμού… Γιατί ο Κόπτης (Αιγύπτιος στα Ελληνικά) έχει Αιγυπτιακή συνείδηση ενώ τα εκατομμύρια «Αιγυπτίων» χέστηκαν για την Αίγυπτο. Γιατί αισθάνονται τμήμα ενός Έθνους του έθνους του Ισλάμ.   Και βέβαια εδώ πρέπει να σκεφτεί κανείς και να φιλοσοφήσει για το έθνος αυτό που ανέχθηκε την αλληλουχία των Πτολεμαίων που ίδρυσε ο Λάγος. Και αν αυτοί οι Μακεδόνες Έλληνες ήταν το πρώτο πείραμα τι να πει κανείς που για αιώνες βασίλευαν κάτι Αλβανοί βασιλιάδες…. Και όπως οι Ρωμαίοι έκαναν ζάφτι τους Λαγίδες στα ύστερά τους έτσι και οι Εγκλέζοι έπραξαν τα ίδια όπως έπραξαν και οι Ρωμαίοι…. Αυτούνα δεν τα γράφει κανένα από τα δύο βιβλία που σας προτείνω. Υπάρχουν σκόρπιες πληροφορίες  που κάθε ένας μας έχει να σκεφτεί να συνδιάσει…

 

 

 

Με λίγα λόγια το ένα το «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΜΕΚΚΑ» εκδόσεις ΠΑΠΑΔΗΜΑ θα σε πάρει από το χέρι, θα σε πάει εκεί δα κάτω στην Σαουδική Αραβία, και θα σε αφήσει για όλη την περίοδο του ΧΑΤΖΙ να ξερνοβολάς από τους σημερινούς ραβδούχους ευνούχους που χωρίζουν άντρες και γυναίκες και θα σε πάει βόλτα στο αρχικό ΧΑΤΖΙ. Και θα μάθεις όσο μπορείς πιότερο. Θα φανταστείς νοερά, μιας και δεν θα πατήσεις ζαμέ στην Μέκκα και την Μεδίνα ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΕΙΣ και μπεις στο έθνος του ΙΣΛΑΜ . Θα ταξιδεύσεις και θα μάθεις για τους Βαχαβίτες, τους Σαλαφιστές και τους Σιίτες. Θα πας παντού σ’ όλα τα Ιερά αυτά μέρη. Θα αισθανθείς και θα σκεφτείς πράγματα που δεν γράφονται στο βιβλίο αλλά θα είναι δικές σου σκέψεις…. Μια δική μου πχ σκέψη είναι ότι ένας Ευρωπαίος υπήκοος του έθνους του Ισλάμ θα πάρει ευκολότατα βίζα και θα επισκεφτεί τα Ιερά εδάφη. Και εκεί πάνω στο Ιερό βουνό, που είναι η προσομοίωση του παραδείσου, θα είναι άνετα κάτω από την σημαία της Ευρωπαικής χώρας. Άσε που όλα τα χαρτιά οι Σαουδάραβες θα τα έχουν τζιτζί και οι ανέσεις σου στην ανατολίτικη γραφειοκρατία σαν γράφει η βίζα σου Ολλανδία θα είναι γρηγορότερη…  Άρα έφτακα σε ένα συμπέρασμα… Αν είσαι Πακιστανός και θες να κάνεις μια φορά στην ζωή σου ΧΑΤΖΙ πάρε καλύτερα λαχείο…. Μέχρι να έλθει η σειρά σου….. Ενώ αν έλθεις και μείνεις στην Ευρώπη, Αμερική ή Κίνα και Ρωσία ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ… Δεν είναι λοιπόν μόνο τα φραγκόπουλα που σε τραβάν εδώθε…   Είναι και το ΧΑΤΖΙ που σαν πιστός πρέπει να το κάνεις…

 

Αλλά και τι να πούμε και για το έτερον βιβλίο που προτείνουμε για το ΙΣΛΑΜ…. Ονομάζεται «ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ μια αποτυχημένη επανάσταση:» του ΑΝΤΟΙΝΕ BASBOUS ξανά των εκδόσεων ΠΑΠΑΔΗΜΑ….  Γιατί εδώ μπαίνεις στα βαθιά. Θα πας στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, θα ξεσπιτωθείς και θα κάνεις τσάρκες στην επαρχία της Αλγερίας και θα μάθεις τα πάντα για τον εκεί εμφύλιο πόλεμο… Θα τζάσεις στα βουνά, μαζί με τον Μπιν Λάντεν, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Θα μάθεις τα πάντα για τους Ταλιμπάν την Περσία τον Χομεινί. Ε τώρα δεν είναι σύγχρονο βιβλίο δεν έχει προκάμει την δολοφονία του Σαουδάραβα ούτε τον ISIS ή την πτώση του Καντάφι (αν και σαφώς την προέβλεπε).

 

Θα ροβολήσεις στα Αιγυπτιακά Πανεπιστήμια   και θα καταλάβεις πως την κυριαρχία την πήραν οι Ισλαμιστές διώχνοντας την Μαρξιστική αριστερά. Θα μυρίσεις αίμα ανθρώπινο από δολοφονημένους  διανοούμενος που τα έχωσαν στο ΙΣΛΑΜ…. Θα Θα Θα….

 

ΠΑΡΕ ΤΑ ΜΑΓΚΙΤΙ ΜΟΥ και θα καταλάβεις γιατί τονίζω χρόνια πολλά ότι δεν υπάρχει επικινδυνότερο πράγμα από το ΙΣΛΑΜ…. Αλλά αν το πεις αυτό και δεν οπλιστείς ιδολογικά και πολιτικά ένα έχω σίγουρο…. ΑΜΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗ ΙΣΛΑΜΙΣΤΗ μάγκα μου την έχασες….  Θα πάει με το έθνος του ΙΣΛΑΜ…. Και αν πιστεύεις ότι η Δύση πολεμάει αυτούς τους Ισλαμιστές …. Γέλασε…. Και μάθε που πηγαίνουν αυτοί σαν εξορίζονται… Ολλανδία, Αγγλία…. Και αν πεις ότι οι Έλληνες δεν αλλαξοπιστούν μπες στα τραίνα και κοίτα τις Ελληνίδες γυναίκες με τα μαντήλια που παν πίσω από τον άντρα… Και σαν μάθαινες πχ ότι ηγέτης μιας επιδρομής στην Αλγερία ήταν Έλληνας στην καταγωγή τι στο καλό θα έλεγες….

 

Θέλουν όλα προσοχή σαν το χρήμα μας κουνά το μαντήλι και μας αποχαιρετά….