Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Δεν αμφισβητούμε την χρησιμότητα του να βρεθεί ένας συμβιβασμός. Ας επιδιώξει αυτό τον συμβιβασμό η κυβέρνηση μερικές μέρες, γιατί δεν αντέχει περισσότερο ούτε η χώρα, ούτε η οικονομία. Αρκεί βέβαια να είναι ένας ικανοποιητικός και οριστικός συμβιβασμός. ‘Όχι πάλι υποσχέσεις για να συζητήσουμε το χρέος κάποτε στο μέλλον, όπως αυτές που δόθηκαν στον Σαμαρά και δεν τηρήθηκαν ποτέ. Και μέχρι να λυθεί το ζήτημα, καμία πληρωμή εξωτερικών υποχρεώσεων της χώρας, αρέσει ή δεν αρέσει στους πιστωτές.
Δεν είμαστε και τυφλοί όμως να μην βλέπουμε ότι τέτοιος «συμβιβασμός» είναι πλέον απίθανο να βρεθεί, αν μη τι άλλο λόγω και της γερμανικής νοοτροπίας. Παρά μόνον αν η κυβέρνηση συνθηκολογήσει, αποδεχόμενη την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και την αυτοχειρία του ελληνικού λαού και του κράτους του (και αυτό ακόμα δεν το ξέρουμε, γιατί δεν είμαστε βέβαιοι ότι διεξάγεται πλέον κάποιου είδους διαπραγμάτευση και όχι ένα blame game, με σκοπό να αποδώσει στους ‘Ελληνες την ευθύνη της επερχόμενης κρίσης).
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εκβιάζουν την Ελλάδα με σταδιακή χρηματοδοτική ασφυξία και αρνούνται στην ελληνική κυβέρνηση τα στοιχειώδη μέσα να αντιμετωπίσει τα πιο πιεστικά προβλήματα πείνας και ασθενειών που προκάλεσαν στην Ελλάδα με την πολιτική τους. Ζητάνε ακόμα μεγαλύτερες περικοπές από ένα καταρρέον κοινωνικό σύστημα. Ζητάνε από την Ελλάδα, μια χώρα που κατέστρεψαν «διασώζοντάς» την, μια χώρα που έχει υποστεί την τελευταία πενταετία, ως αποτέλεσμα των πολιτικών που της επέβαλαν, μεγαλύτερες απώλειες εθνικού εισοδήματος από ότι η Γαλλία ή η Γερμανία στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να πάρει νέα υφεσιακά μέτρα!
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το ΔΝΤ μεταχειρίζονται, για λογαριασμό των «Αγορών», μια χώρα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης όπως μεταχειρίστηκαν το Ιράκ και τη Λιβύη. Μόνο τα μέσα είναι διαφορετικά, οικονομικά στην Ελλάδα, στρατιωτικά στον αραβικό κόσμο.
Αποδοχή του νέου τελεσιγράφου των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σημαίνει τρία πράγματα:
α) προοπτική πλήρους παράδοσης της εξουσίας στην Αθήνα στους Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντράγκι και Λαγκάρντ
β) καταπάτηση της εντολής του ελληνικού λαού να μην αποδεχθεί συμφωνία όπως αυτή που απερρίφθη, εντολή που είναι συνταγματικά ισχυρότερη από οποιαδήποτε απόφαση πολιτικών κομμάτων ή της Βουλής και μπορεί να αλλάξει μόνο με νέο δημοψήφισμα.
Υπενθυμίζουμε το αυτονόητο. Η εντολή του ελληνικού λαού είναι η απάντηση στο απλό ερώτημα αν αποδέχεται το τελεσίγραφο των πιστωτών και, προφανώς, κάθε άλλη παραπλήσια, ανάλογης φιλοσοφίας πρόταση, πολύ περισσότερο μια χειρότερη πρόταση. Και είναι μια σαφής και αρνητική απάντηση. Δεν ψηφίσαμε ούτε αν θέλουμε ή όχι ρήξη, ούτε αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ, ούτε αν μας αρέσει ο ένας ή ο άλλος, γιατί, απλούστατα, δεν ρωτηθήκαμε για αυτά.
Συνιστά προφανώς εξωφρενική, τερατώδη ερμηνεία του συντριπτικού ‘Όχι του ελληνικού λαού, η άποψη που ακούμε εξ επισήμων χειλέων και υποτίθεται «έγκυρων» και «σοβαρών» προσώπων , ότι ο ελληνικός λαός ζήτησε από την κυβέρνησή του να αποδεχθεί ένα τελεσίγραφο χειρότερο από αυτό που του τέθηκε, ώστε να αποφύγει τη ρήξη και να μείνει πάση θυσία στο ευρώ και την ΕΕ. ‘Οσοι είχαν τέτοια άποψη ψήφισαν προφανώς Ναι, δεν ψήφισαν ‘Όχι! Πριν από το δημοψήφισμα έλεγαν ότι το ‘Όχι σήμαινε έξοδο από το ευρώ. Τώρα, οι ίδιοι λένε ότι σημαίνει παραμονή στο ευρώ!!! Υποστηρίζουν ότι η «ισχυροποίηση» του Τσίπρα σημαίνει όχι εντολή αντίστασης, αλλά μεγαλύτερη δυνατότητα παραχωρήσεων!!! (1)
γ) την προοπτική συντεταγμένης, «εντός ευρώ και ΕΕ», μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό Μπαγκλαντές, χωρίς όμως το βαθμό ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του Μπαγκλαντές και με πολύ μεγαλύτερο, μη βιώσιμο χρέος!
Κανένας Πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν μπορεί - και δεν δικαιούται - να υπογράψει τέτοια συμφωνία, πολύ περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να αυτοκτονήσει πολιτικά και χωρίς να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μόνος λόγος ύπαρξης του οποίου είναι η υπόσχεση διακοπής της μνημονιακής πορείας καταστροφής και αποικιοποίησης.
Ακόμα και στην τελείως υποθετική περίπτωση που καταφέρει να περάσει μια τέτοια συμφωνία από το κόμμα του και από τη Βουλή, η συμφωνία δεν πρόκειται να λειτουργήσει, η Ελλάδα θα παραμείνει σε «σπείρα Θανάτου» και το «ελληνικό» θα εκραγεί πάλι, σε έναν ή σε έξη μήνες.
Ελπίζουμε ότι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν τα αναγκαία συμπεράσματα από το τεράστιο ποσοστό του ‘Όχι. Σήμερα, ο ελληνικός λαός, ιδίως η νεολαία του, που εισέρχεται μαζικά και απότομα στην πολιτική, είναι πολύ πιο μπροστά από όλες τις πολιτικές ηγεσίες, που ενίοτε θυμίζουν, όπως και οι πολιτικοί στο Βερολίνο και σε όλη την Ευρώπη κάτι μεταξύ Μαρίας Αντουανέττας και Βουρβώνων (που τίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν). Για να είμαστε ακριβείς, μάλλον τα πράγματα είναι χειρότερα στη σημερινή Ευρώπη, από ότι ήταν στις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης!
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό εκτιμά σκόπιμο η κυβέρνηση της Αθήνας να προσπαθεί να βρει έναν συμβιβασμό ή να τηρεί την πολιτική γραμμή του «ενός, καλού σεναρίου και μόνον». ‘Ηδη φοβόμαστε ότι έχει συρθεί σε μια διαπραγμάτευση εκτός της δεσμευτικής για όλους, και για την ίδια, εντολής του ελληνικού λαού (όπως και των δεσμεύσεων στη βάση των οποίων εξελέγη), επιχειρώντας να βρει λύση με κακόπιστους εταίρους, που θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα και στα πλαίσια ενός προγράμματος που δεν επιδέχεται ουσιαστικές διορθώσεις.
Αυτό που εμείς καταλαβαίνουμε είναι ότι η χώρα δεν έχει πια περιθώρια αναμονής. Αν δεν θέλουμε να υπονομεύσουμε εμείς οι ίδιοι τις βασικότερες, τις πιο στοιχειώδεις ηθικές και υλικές προϋποθέσεις της εθνικής μας ύπαρξης, οφείλουμε επιτέλους να ετοιμαστούμε με «γερμανική πειθαρχία και γερμανική σοβαρότητα» για να απαντήσουμε με πόλεμο στον πόλεμο. Προετοιμασία σε νομικό, πολιτικό, οικονομικό, διεθνές και στο επίπεδο της στρατιωτικής ασφάλειας. Χρειάζεται μεταξύ πολλών άλλων η άμεση συγκρότηση ενός νομικού επιτελείου υψηλού επιπέδου, χρειάζεται ένας πολιτικός λόγος που κινητοποιεί και δεν καθησυχάζει, χρειάζεται όλη η αλήθεια στον ελληνικό λαό. Χρειάζεται νομική και διοικητική προετοιμασία για την διακοπή εξυπηρέτησης του χρέους, την εισαγωγή εθνικού μέσου πληρωμής και την εκτεταμένη χρήση των διοικητικών μεθόδων που ταιριάζουν σε οικονομία πολεμικής περιόδου. Χρειαζόμαστε έναν διεθνή πολιτικό λόγο ανώτερο από αυτόν των εχθρών μας. Χρειάζεται η άμεση δημιουργία ενός ευρύτατου λαϊκού κινήματος, του ισοδύναμου του ΕΑΜ στις σημερινές συνθήκες, γιατί είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί μόνος του να βγάλει πέρα μια τέτοια υπόθεση. Χρειάζεται ανελέητη πάλη εναντίον της εγχώριας ολιγαρχίας και να υπάρξει επιτέλους εφαρμογή των νόμων στις ιδιωτικές τηλεοράσεις που κάνουν πολιτική υπέρ των ξένων, χωρίς να πληρώνουν αυτά που οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο! Χρειάζεται αποτελεσματικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος. (‘Ισως μάλιστα αν αυτά είχαν γίνει πιο νωρίς και πιο ικανοποητικά, θα ήταν διαφορετική και η στάση των Πιστωτών, που μπορεί να μην μπορούν να φανταστούν πως θα αντιδράσει στο τέλος ο ελληνικός λαός σε αυτά που του κάνουν).
Περαιτέρω αυταπάτες πάντως και ψευδαισθήσεις κινδυνεύουν να αποδειχθούν θανάσιμες.
Ακόμα κι αν θέλουμε να περιμένουμε, η οικονομία της χώρας δεν μπορεί άλλο. Με κλειστές τράπεζες, λόγω του αργού θανάτου με ασφυξία που εξαπέλυσε ο Ντράγκι, με θέματα σχετικά με τα φάρμακα και τις λειτουργίες κάθε επιχείρησης που συναλλάσσεται με το εξωτερικό, έχουμε τώρα όλο και περισσότερο τα μειονεκτήματα, χωρίς κανένα από τα πλεονεκτήματα της σύγκρουσης με τους πιστωτές. Ούτε ο ελληνικός λαός μπορεί να αντέξει άλλο να παρακολουθεί τον εξευτελισμό της χώρας του από τους εκπροσώπους φορολογικών παραδείσων του Λουξεμβούργου, τραπεζιτών των Ρότσιλντ σε θέση Υπουργών Οικονομικών μεγάλων χωρών, νεοχιτλερικών του Βερολίνου και βετεράνων της Goldman Sachs, στη θέση κεντρικών τραπεζιτών της Ευρώπης!
Αυτοί μας βάζουν το θέμα «μένετε ή φεύγετε από το ευρώ». Εμείς πρέπει να τους απαντήσουμε πειστικά και με πλήρη θεμελίωση για το χρέος, γιατί αυτή είναι η αιχμή της επίθεσης κατά της Ελλάδας και να εξηγήσουμε στους Ευρωπαίους πολίτες ποιος και γιατί δημιούργησε αυτό το χρέος. Δεν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα, για να εξυπηρετούμε κανονικά το χρέος στο ευρώ. Αν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα θα πάμε μαζί με το χρέος μας! Και θα το εξυπηρετήσουμε μόνο όταν οι στοιχειώδεις ανάγκες εθνικής επιβίωσης μπορέσουν να καλυφθούν.
Είναι κρίμα που βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή του πολέμου των αγορών και της Γερμανίας κατά των ευρωπαϊκών λαών. Φτάνουμε όμως τώρα στο σημείο που δεν έχουμε κανένα άλλο περιθώριο από το να πολεμήσουμε. Θα πολεμήσουμε, με αυτή ή με μία άλλη κυβέρνηση, όπως τόσες φορές κάναμε στο παρελθόν. Η Ελλάδα θα νικήσει και θα επιβιώσει!
Αθήνα, 8 Ιουλίου 2015
Konstantakopoulos.blogspot.com
Σημείωση
(1) Ειρήσθω εν παρόδω, η αποδοχή του ευρωπαϊκού τελεσιγράφου δεν θα συνιστούσε μόνο ωμή παραβίαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και του πυρήνα του πολιτεύματος, παραβίαση που δημιουργεί μία από τις προϋποθέσεις να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλια σύρραξη. Συνιστά επίσης συνέχιση της μαζικής καταπάτησης των προβλέψεων του ελληνικού συντάγματος, των ευρωπαϊκών συνθηκών και άλλων κειμένων του διεθνούς δικαίου, από το πρόγραμμα Δανειακών-Μνημονίων, που επεβλήθη στην Ελλάδα με εκβιασμό, διεθνή συνωμοσία και κατά παράβαση της εντολής των Ελλήνων εκλογέων προς τις κυβερνήσεις του το 2010 και ανανεώθηκε έκτοτε. Προφανής επιδίωξη, αποδεδειγμένη πια, αυτού του προγράμματος, ήταν όχι φυσικά να βοηθηθεί η Ελλάδα αλλά να φορτωθεί ο ελληνικός λαός τις υποχρεώσεις και τις ζημιές που δημιούργησαν μεγάλες διεθνείς τράπεζες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί όπως η Deutsche Bank, η BNP-Paribas, η Goldman Sachs και πολλοί άλλοι, με τη συνενοχή των αρμόδιων ευρωπαϊκών αρχών, διαδοχικών ελληνικών και των υπολοίπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
