TO “CAPITAL CONTROL” TOY ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ....

Πως βίωσε το “CAPITAL CONTROL” στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φαμίλια μου στην Κύμη.

Ο κόσμος που ζούμε νομίζει ότι όλα τα γεγονότα πραγματοποιούνται για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου αυτού, του “μάταιου”.

Όμως η ίδια κρίση ρευστού χρήματος δεν εμφανίστηκε δια πρώτη φορά στην χώρα μας. Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος με τους Ιταλούς, ήδη οι “πατριώτες” οι “Ελληναράδες” είχαν βγάλει το μπικικίνι (φραγκόπουλα, λιλί, χρήμα διάβολε) στο εξωτερικό. Ή είχαν βγάλει τα φραγκόπουλα από τις τράπεζες και τα είχαν κάτω από τα στρώματα. Ήδη από την βύθιση της ΈΛΛΗΣ από το υποβρύχιο, ο ΠΟΝΗΡΟΣ Έλληνας είχε κατανοήσει τα πάντα.

Ο πόλεμος λοιπόν αποκάλυψε την ΑΠΟΛΥΤΗ έλλειψη ροής χρήματος και η Τράπεζα της Ελλάδος εφάρμοσε το “CAPITAL CONTROL”. Συνίστατο σ' κόψιμο αναλήψεων, σταμάτημα εισαγωγών και άλλα πολεμικά μέσα για να “ισορροπήσει” το τότε τραπεζικό σύστημα. Και φυσικά είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι το έβλεπαν σαν κάτι πρόσκαιρο μιας και τα ανώτερα κλιμάκια του στρατού (δικτατορία είχαμε) υπολόγιζαν μια μεμονωμένη άμυνα για την “τιμή των όπλων” και μια παράδοσή στον ΆΞΟΝΑ.

Στην Κούμη λοιπόν, κάτι “κουτορνίθια” σαν την γιαγιά μου, άφηκαν ούλα τα λιλιά στην Τράπεζα.... Η οποία ήταν χήρα ,μιας και ο παππούς σκώθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, παρατώντας το εργοστάσιο τσιγάρων, αφήνοντας τα κοκαλάκια του στο Μονόδρι, (χωριό της Κύμης), τραυματίας από την Μικρασιατική καταστροφή. Έτσι από το 1930 ή κάπου τόσο η χήρα εβρέθη πάμπτωχη στην Κύμη. Όμως ένας αδελφός του ποθαμένου άντρα της ο λεγόμενος “θείος”, πεθαίνοντας από Ελληνικό μαχαίρι συν έτερου, του στα αδαμαντωρυχεία της Αιθιοπίας ή κάπου εκείθε στην γειτονιά της Άφρικα αφήνει μια καθόλου ευκαταφρόνητη περιουσία στην χήρα γιαγιά μου. Έτσι εκεί γύρω στο 1935 η γιαγιά ευρίσκεται με μια ισχυρότατη περιουσία την οποία αφήνει στην “Τράπεζα Αττικής”, (νομίζω έτσι λεγόταν). Πέσαν πω πάνω της κάτι λαμόγια κουμιότες που τις πουλούσαν εκδουλεύσεις. Κάνε το ένα, αγόρασε το άλλο.

Που μυαλό η γιαγιά, ξανάβρε τα χαμένα μεγαλεία της Αλεξανδρείας. Να ο ένας γυούλης στην Λεόντειο, να τα εστιατόρια της Κούμης μεγαλεία δηλαδίς. Και έρχεται το “CAPITAL CONTROL” του πολέμου πάνε τα φράκα και τα μεγαλεία μετά από έξη επτά μήνες. Γιατί και τότε έπαιρνες λίγα λίγα ένα ποσό για να περνάς καλά. Η γιαγιά στα εστιατόρια, να τα μεγαλεία σε φθίνουσα πορεία φυσικά.... Πλακώνει η πείνα σταματάει το “λίγο λίγο” από την τράπεζα. Δεν λέω εις όλη την διάρκεια της κατοχής η Τράπεζα, ένεκα μεγαλοκαταθέτης η γιαγιά τις έδινε ότι μπορούσε. Σταθερά λάβαινε αλεύρι. Επίσης χαρούπια, λαδάκι ότι μπορούσε η Τράπεζα έδινε. Να πω ότι όσο παράξενο και αν φαίνεται οι τράπεζες βοηθούσαν τους μεγαλοκαταθέτες με τροφές ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Λες να ήταν τοπικό φαινόμενο : Με λίγα λόγια ο ΛΙΜΟΣ της Κύμης (οι Κουμιότες σαν ανθρακόρυχοι ΔΕΝ ΞΕΡΑΝ ούτε ένα ραπανάκι να παράγουν... τα δίπλα χωριά ξεσάλωσαν και κάναν παράδες, γι αυτό εξ' αιτίας του μίσους των γηγενών Κουμιοτών λέν τα διπλανά χωρία ΧΩΡΙΑΤΑΡΕΟΥΣ... γιατί τους τα πήραν ούλα στην μαύρη Κατοχή...)

ΌΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ... ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟ ΑΦΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΝ ΛΑΜΟΓΙΕΣ...

Αυτά ούλα δημιούργησαν τρομερά πάθη και μίση. Όποιος διαβάσει πχ το “ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ” προσεκτικά θα ανακαλύψει ψήγματα των τότε παθών. Σαν και σήμερα ένα πράγμα. Ποιος δεν ξέρει πχ έναν που τα έχει βγάλει στο εξωτερικό τα φραγκόπουλα του... Δείξτε μου έναν που δεν ξέρει ένα δύο “ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΩΤΗ” Ελληναρά, που φωνασκεί ενώ τα έχει “σπρώξει” στο εξωτερικό....

Τότε στην τρομερή εκείνη περίοδο, οι επιτροπές “χαχαχα” που ρύθμιζαν το “CAPITAL CONTROL” δηλαδή ποιος και τι εισάγει, κανείς, είχαν ανοικτή δίοδο οι ευνοούμενοι των ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ, οι ευνοούμενοι του τότε ΠΑΛΑΤΙΟΥ και τις δικτατορικής αυλής.... Όλοι τα ξέραν ΌΛΑ. Χρειάστηκε να πέσει η πείνα, ο ΛΙΜΟΣ, να περνάν τα καρότσια με τους 'ποθαμένους, που έφυγαν γιατί ήταν ΕΡΓΑΤΕΣ και πτωχοί, να λιμοκτονήσει ο πληθυσμός των πόλεων και να έλθει το ΕΑΜ για να σάξει τα πράγματα. Να πει δηλαδή ότι για όλα φταίνε οι Γερμανοί και να ξεχαστεί έτσι όλη η λαμογιά του 1939... Γιατί να μην το ξεχάσουμε ΠΟΤΕ αυτό... Οι πρώτες δοσίλογες κυβερνήσεις τα μεταχειριστήκανε κάργα τα γεγονότα του 1930-1941... Οι δίκες των λαμογιών του δικτατορικών κυβερνήσεων και οι “αποκαλύψεις” των καταστάσεων της δημοκρατίας και της δικτατορίας του Μεταξά ήταν πρωτοσέλιδα εκείνη την εποχή της κατοχής.

Το χάσμα που είχε δημιουργηθεί με το “CAPITAL CONTROL” του 1940 αποκαλύφθηκε όμως στον εμφύλιο πόλεμο με όλο του το μεγαλείο. Γιατί η ιστορία δεν ΞΕΧΝΑ ποτέ. Όπως και τώρα... Αυτοί που τα σπρώξαν όξω χρειάζονται ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ ένα πλυντήριο για να ξεπλύνουν τις “πομπές” τους. Δηλαδή πως θα εμφανιστούν στο οικονομικό και πολιτικό προσκήνιο ΑΜΟΛΥΝΤΟΙ... Και σχεδιάζουν σε βάθος πενταετίας πως θα τα καταφέρουν.... Αλλά το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ του ΟΧΙ χάραξε τις μνήμες με ανεξίτηλα χρώματα.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ....

MIA ΠΑΡΤΟΥΖΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΥΜΗ. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΑΘIA ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ

Μια περιγραφή ονείρου εκ φίλου καλού κάποτε.....  (Διορθωμένο από την ποιήτρια " Δήμητρα Κ"  ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ)



Το ότι ο νέος και η νεαρά, είναι καργαρισμένα κορμιά από απίθανες ορμόνες και ψυχολογικά ζητούμενα είναι γνωστόν. Το γεγονός όμως είναι εν και απλούν. «Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος ούλος».
Η Αθήνα ήτο έρημος και δροσερά εκείνο το άγιον Πάσχα. Ήμουν μόνος και κατέβηκα σε μια ..... συνοικία της Δυτικής Αττικής, εποχούμενος. Ήπιαμε τους κράσους με τρεις φίλους και συμφώνησα με τη φίλη μου την αυριανή ημέρα, να πάμε εκδρομή εις την Κούμην.
Συμφωνήσαμε επίσης να μην πάμε στο πατρώο οίκημα αλλά να μείνομεν εις κάποιον μοτέλ ή τες πάντων κάπου όπου δε θα κάναμε μια συνήθη Ελληνική εορτή Πασχαλινή.
Επιβιβασθήκαμε επί της ερυθράς βέσπας των τεσσαράκοντα εννέα κυβικών και προκάμαμε μόλις το τελευταίον πλοιάριον εκ του Ωρωπού και εφθάσαμε εις τα Νέα Ψαρά δηλαδή την γνωστήν εις άπαντες Ερέτρια. Ήτο μια κρύα νύχτα. Εις περιοχήν με χαμηλή βλάστηση και επίπεδον στήσαμε τη σκηνήν μας. Και ο Μορφεύς μας πήρε παγωμένους τάχιστα ωσάν δύο φίλους. Τονίζω ότι η νύχτα ήτο χωρίς επισκέψεις ερωτικάς. Δύο φίλοι υπό το φως του συννεφιασμένου ουράνιου φάσματος.
Πρωί, πρωί εκκινήσαμε προς την Κούμη. Ταξίδι κοπιώδες. Η ερυθρά βέσπα αγκομαχούσε. Άλλαξα ένα μπουζί, η εξάτμιση αποκολλήθηκε και αποκατεστάθη η βλάβη εις το Αλιβέριον. Με την υπερηχητική ταχύτητα των πεντήκοντα χιλιομέτρων εκαλπάζαμε προς την Κούμην χαρούμενοι. Αι συζητήσεις πολλαπλές. Συνδικαλιστικά ζητήματα εις την παράταξη των ...... πολιτικές αναζητήσεις ανάμεσα εις έναν ερυθρόν πιστεύω κύριο και μια κυρία μαυροκόκκινης αντιλήψεως. Νεύρα πολλά, διαφωνίες αλλά και ατελείωτα αστεία και γέλωτες.
Εφτάκαμε εις την Κούμην εισήλθαμε εις το μόνο λειτουργόν τότε μοτέλ και κάναμε τας τυπικάς επισκέψεις εις πατρώον οίκημα και ήπιαμε καφέδες εις την πλατείαν. Η τότε Πασχάλιος Κούμη ήτο εσκεπασμένη εκ σύννεφων και η ζωή ήταν η γνωστή ΠΑΛΑΙΑ Κύμη. Δηλαδή μια Κούμη με πάρα πολύ κόσμο να σουλατσάρει εις τα εμπορικά καταστήματα, να είναι εν μέσω Ιεράς κατανύξεως με τα Θεία Πάθη της Χριστιανοσύνης. Επισκέφθην ο ερυθρός άπασας τας εκκλησίας ως πάντα όφειλα.
Εφάγαμε εις το εστιατόριο και το βράδυ εφάγαμε επίσης εις τον Αρβανίτη, μια σπουδαία ταβέρνα δίπλα στο κατάστημα επισκευής σελών και εξαρτημάτων των αλόγων, μουλαριών και γαϊδάρων. Ενθυμούμαι την υπέροχην ομελέτα του, τα κρεατοσφαιρίδια (κεφτέδες) και το πρασινίζον κρασί του. Ήτο αλήθεια παγκόσμια πρωτοτυπία η πράσινη απόχρωσης του εν λόγω οίνου.
Σαν τέλεψε ο Άγιος Αθανάσιος, κινήσαμε προς τη μοναδικήν παμπ της τότε Κούμης. Μουσική φρικοδεστάτου ήχου. Ροκιές παλιομοδίτικες, όχι σαν τώρα που ο Ριρής ή το Ρόδο είναι παντελώς ενημερωμένοι. Αρχίσαμε να πίνομε. Να και στη μέση της παρέας φίλος ελεύθερος τότε επαγγελματίας. Σαν γνήσια επαρχιώτισσα η φίλη μου έπιασε αμέσως παρέα με το φίλο μου. Βλέπεις ήτο φοιτήτρια εκ Βορείου Ελλάδος καταγόμενη. Η πάρλα ανάμεσά τους άναψε και εγώ σκεπτόμουν τη συνδικαλιστική παράταξη, τα πολιτικά καθήκοντα της περιόδου και εβαριόμουν σφόδρα από τα τεκταινόμενα εις την παμπ. Αναπολούσα την Αθήνα μου. Η έξωθεν βροχή επέτεινε την οξεία βαρεμάρα μου. Δεν έβλεπα την ώρα να κοιμηθώ. Εκάπνιζα το τσιγάρο μου έξωθεν της παμπ απολαμβάνοντας την υγρασία και τα αυτιά μου καθάριζαν από τους doors, την ντίσκο και τα άλλα ΜΗ συμπαθή ακούσματα.
Θα φανεί αστείο. Μετά από τόσες δεκαετίες ενθυμούμαι ότι η σκέψη μου τη νύχτα εκείνη εις τη βροχή και τη βαρεμάρα ήταν για τη μάρκα τσιγάρο που θα αγόραζα την επαύριον. Δηλαδή θα συνέχιζα με τον ΚΕΡΑΝΗ μαλακό ή θα ελάμβανα εκ του περιπτέρου ASTOR... Και τότε θόρυβος εγένετο και η πόρτα άνοιξε ταχέως εξερχόμενων των δύο φίλων μου οίτινες χασκογελούσαν και εύθυμοι ήσαν. Ετοιμαζόμενος να αποχαιρετίσω το φίλον μου με έκπληξη τους βλέπω να κατευθύνονται προς την ανηφόρα αγκαλιασμένοι και γελώντες. Πρέπει να ήταν τα πλέον αμήχανα δευτερόλεπτα της ζωής μου. Κατάλαβα αμέσως ότι ο ερωτισμός ανάμεσά των ήτο διάχυτος. Η παμπ αυτομάτως εσταμάτησε την ηλιθίαν μουσικήν της, τα φώτα έκλεισαν και αυτοί επροχώρουν και εγώ ράθυμα ακολουθούσα μη γνωρίζοντας τι ακριβώς έπρεπε να πράξω. Η ερυθρά βέσπα ήτο έξωθεν του ευαγούς μοτέλ και τα κλειδιά του δωματίου ήσαν εντός του τζιν μου.
Με σχεδόν επικριτικό τρόπο η νεαρά φίλη μου γύρισε με κοίταξε και με τη χείρα της μου έκανε νόημα να ταχύνω το βήμα προς αυτούς. Υπάκουσα. Γελώντες αυτοί οι δύο, προφανώς ένκαυλοι, ανέβαιναν την κλίμακαν του μοτέλ. Έφτασαν έμπροσθεν του δωματίου, υπεχώρησαν και άνοιξα τη θύραν του θλιβερού τοιούτου μέρους. Εισήλθαμεν μέσα και προχώρησα προς το μπαλκόνι. Σκοπός μου να βγάλω μια καρέκλα να αράξω μέχρι να ολοκληρώσουν τα πρωτόγονα ένστικτά των. Θα ήτο μια νύχτα αφιερωμένη στον ΚΕΡΑΝΗ.... Φευ.... Και που να πήγαινα άραγε χωρίς κλειδιά του πατρώου οικήματος ; Που να κτυπήσω αξημέρωτα με τόσους φιλοξενουμένους οίκαδε ;
Ως ήτο λογικόν μάλλον αυτοί θα ήσαν εν αδαμιαία περιβολή εις το κρεβάτι. Δεν είχα καμία διάθεση να κοιτάξω. Η αδιαφορία μου ήτο απίστευτος. Μάλλον εσκεπτόμουν να τη σταματήσω από φίλη την Βορειοελλαδίτισσα την επαύριον που με έφερε σε τόσο δύσκολη θέση.
Εκ του εντός του διαμερίσματος ηκούγοντο ήδη φωνές όπου όλοι μεταχειριζόμεθα από την εποχή των σπηλαίων και των εν δέντρων ευρισκόμενων δίποδων. Μια φωνή με κάλεσε, ήτο η φίλη μου, «...... έλα να σου πω». Τα νεύρα μου τσατάλια. Τι να μου πει … για το συνδικαλιστικό μανιφέστο με ήθελε η βλαμμένη εσκέφθην. Εισέρχομαι εις το δωμάτιο το θλιβερόν, κομοδίνο, σουηδικό κρεβάτι, ντουλάπα άλλου στυλ και μου λέγει επιτακτικώς «έλα και εσύ στη χαρά μας» ή κάτι τέτοιο. Η ριμάδα η μνήμη μετά από τόσα έτη έσβησε τα ακριβή λεγόμενα. Και με τραβάει εις το κρεβάτι όπου ο φίλος είχε τη στάση του εισερχομένου εις τα καλά μέρη... Και εκουνήτο σφόδρα δια να επιτείνει με την τριβή την ολοκλήρωση της χαράς των.
Αυτομάτως και χωρίς σκέψη ο ανδρικός ανταγωνισμός ετέθη εις συναγερμόν. Εγώ θα υστερήσω; Θα μείνω χωρίς να αποδείξω τον ανδρικόν μου χαρακτήρα; Αισθανθείς ωσάν να ευρίσκομαι έξωθεν εις δασώδη περιοχή κυνηγών ελάφιον μετά πρωτογόνου δόρατος. Αισθάνθην τη φλόγα της διαπάλης μετά ετέρου δίποδου όστις επεθύμουν να υφαρπάξει τη λίαν μου. Μετά από δεκαετίες φυσικά μάλλον τα πράγματα θα ήτο τούμπαλιν. Ο φίλος θα ησθάνθην έτσι. Αλλά εγώ ήμουν μέσα εις τη φαντασίωση την ανεστραμμένη. Ένκαυλος το λοιπόν έλαβα μέρος εις ότι αρμόζει η περίστασις. Η ελαφίνα πρέπει να ευρίσκετο εις έκστασιν. Αδιάφορο.
Μετά τινά ώρα ο φίλος τελεύοντας τα καθήκοντά του απεχώρησε ενδυόμενος εις τη βροχερήν Κούμην με κατεύθυνση την οικίαν του. Εγώ όμως ήμουν νικητής εις το δάσος. Και η χαρά της νίκης έδωσε ένα κρεσέντο επινίκιων τελετουργιών ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΕΛΕΣΩ. Αι τελεταί αύται εκράτησαν και μετά την ανατολή, τη θεσπέσια ανατολή της Κούμης. Εχόρευον πέριξ της ελαφίνος κραυγάζοντας, δαγκώνοντας, σπαράζων και η αλήθεια είναι ότι περνώντας δεκαετίες πολλές θα έλεγα προς τον εαυτόν μου. «ΕΥΓΕ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΚΟΛΥΜΒΗΣΕΣ»

Με βλέμμα στραμμένο εις την εντεινόμενη διάσπαση της Ορθοδόξου εκκλησίας....

Η ολοκληρωτική εθνική καταστροφή, η οποία εξελίσσεται εμπρός εις τα όμματά μας καθημερινά, επιβάλλει να παρακολουθούμε τας εξελίξεις εις την εκκλησία.


Εκεί παρατηρούμε δύο διαφορετικές θεωρήσεις. Από την μια μεριά η Ορθοδοξία της Κωνσταντινουπόλεως η οποία ευρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την Παπική σχισματική εκκλησία. Μια Παπική εκκλησία που λαμβάνει ημέρα την ημέρα μια φιλοπρόοδο στάση και μια θολή αντικαπιταλιστική μορφή....... Με μια τάση ευνοϊκή προς την Ελλάδα, υπέρ του Τσίπρα και κατά της Βορείου Ευρώπης.... Όργανα για να παρακολουθείτε την πλευρά αυτήν είναι το http://www.amen.gr/ και το http://fanarion.blogspot.gr/ Είναι σαφές φαντάζομαι ότι υπερασπιστές εις την χώρα είναι και η Εκκλησία της Κρήτης και οι λεγόμενες Νέες Χώρες...


Ένας καταπέλτης π.χ. εναντίον της Ευρώπης είναι το φυλλάδιο πης Κρητικής Εκκλησίας που αναδημοσιεύει και το ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ http://fanarion.blogspot.gr/2015/07/blog-post_98.html





Από την άλλη πλευρά έχουμε την ενΕλλάδι αυτοκέφαλον Εκκλησία η οποία τα έκανε ...... Λέγεται (πράγμα που ο γράφων θα ήθελε να μην το πιστέψει) εχρηματοδότησε κάθε φιλοευρωπαική καμπάνια ως και δαύτην του ΝΑΙ... Ο ιστορικός του μέλλοντος θα τα αποσαφηνίσει... Εκφράζεται εκ του http://www.romfea.gr/ και ευρίσκετο εις ένα αντιπαπικό ίστρο για να κτυπήσει τους Πατριαρχικούς...πχ. http://www.romfea.gr/diafora/1421-oi-ejelijeis-ston-oikoumenistiko-katiforo-einai-kataigistikes.

Ωστόσο επειδή πρέπει ΟΛΟΤΑΧΩΣ να προετοιμαστεί δια την περίπτωση να αναλάβει θέσην ΕΘΝΑΡΧΙΑΣ εις περίπτωση ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ οι τελευταίες ημέρες έχουν θέση τα πράγματα και τους μηχανισμούς εις αυξημένο επαγρύπνηση.
Αργόντας να κατανοήσει ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ....  ασυνειδήτως φυσικά βρέθηκε εμπρός εις την μεγάλη αλήθεια των ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ.... ΌΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΗΜΙ.... Τα πάντα....

Και τώρα που το κατάλαβαν....http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/1820-ekuo-analitheies-tis-k-arbeler τρέχουν ασθμαίνοντας.... Στερνή μου γνώση να σε είχα πάντα... Η πρώτη αυτιστική τους απάντηση είναι να αναπολήσουν τα περασμένα μεγαλείο
 του Μακαριστού Χριστοδούλου... Πόσο μικροί..... Οι ίντριγκες και τα διαβούλια είναι μάλλον στο φουλ...



Συμπέρασμα...


Αισθάνομαι σαν να είμαι λίγο πριν της αλώσεως της Βασιλεύουσας.... Εν έθνος εις αδυναμία να υπερασπιστεί τον εαυτόν του.... Γιατί οι άρχοντες τα έφαγαν....

ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΡΙΣΙΜΟΥΣ ΩΡΑΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΘΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ....

Εκ του Δημήτρη Κωσταντακόπουλου αναδημοσιεύω..

ΠΈΜΠΤΗ, 9 ΙΟΥΛΊΟΥ 2015

Πόλεμος στον πόλεμο! (Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γόρδιος Δεσμός)

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δεν αμφισβητούμε την χρησιμότητα του να βρεθεί ένας συμβιβασμός. Ας επιδιώξει αυτό τον συμβιβασμό η κυβέρνηση μερικές μέρες, γιατί δεν αντέχει περισσότερο ούτε η χώρα, ούτε η οικονομία. Αρκεί βέβαια να είναι ένας ικανοποιητικός και οριστικός συμβιβασμός. ‘Όχι πάλι υποσχέσεις για να συζητήσουμε το χρέος κάποτε στο μέλλον, όπως αυτές που δόθηκαν στον Σαμαρά και δεν τηρήθηκαν ποτέ. Και μέχρι να λυθεί το ζήτημα, καμία πληρωμή εξωτερικών υποχρεώσεων της χώρας, αρέσει ή δεν αρέσει στους πιστωτές.

Δεν είμαστε και τυφλοί όμως να μην βλέπουμε ότι τέτοιος «συμβιβασμός» είναι πλέον απίθανο να βρεθεί, αν μη τι άλλο λόγω και της γερμανικής νοοτροπίας. Παρά μόνον αν η κυβέρνηση συνθηκολογήσει, αποδεχόμενη την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και την αυτοχειρία του ελληνικού λαού και του κράτους του (και αυτό ακόμα δεν το ξέρουμε, γιατί δεν είμαστε βέβαιοι ότι διεξάγεται πλέον κάποιου είδους διαπραγμάτευση και όχι ένα blame game, με σκοπό να αποδώσει στους ‘Ελληνες την ευθύνη της επερχόμενης κρίσης). 

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εκβιάζουν την Ελλάδα με σταδιακή χρηματοδοτική ασφυξία και αρνούνται στην ελληνική κυβέρνηση τα στοιχειώδη μέσα να αντιμετωπίσει τα πιο πιεστικά προβλήματα πείνας και ασθενειών που προκάλεσαν στην Ελλάδα με την πολιτική τους. Ζητάνε ακόμα μεγαλύτερες περικοπές από ένα καταρρέον κοινωνικό σύστημα. Ζητάνε από την Ελλάδα, μια χώρα που κατέστρεψαν «διασώζοντάς» την, μια χώρα που έχει υποστεί την τελευταία πενταετία, ως αποτέλεσμα των πολιτικών που της επέβαλαν, μεγαλύτερες απώλειες εθνικού εισοδήματος από ότι η Γαλλία ή η Γερμανία στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να πάρει νέα υφεσιακά μέτρα!

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το ΔΝΤ μεταχειρίζονται, για λογαριασμό των «Αγορών», μια χώρα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης όπως μεταχειρίστηκαν το Ιράκ και τη Λιβύη. Μόνο τα μέσα είναι διαφορετικά, οικονομικά στην Ελλάδα, στρατιωτικά στον αραβικό κόσμο. 

Αποδοχή του νέου τελεσιγράφου των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σημαίνει τρία πράγματα:

α) προοπτική πλήρους παράδοσης της εξουσίας στην Αθήνα στους Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντράγκι και Λαγκάρντ

β) καταπάτηση της εντολής του ελληνικού λαού να μην αποδεχθεί συμφωνία όπως αυτή που απερρίφθη, εντολή που είναι συνταγματικά ισχυρότερη από οποιαδήποτε απόφαση πολιτικών κομμάτων ή της Βουλής και μπορεί να αλλάξει μόνο με νέο δημοψήφισμα. 

Υπενθυμίζουμε το αυτονόητο. Η εντολή του ελληνικού λαού είναι η απάντηση στο απλό ερώτημα αν αποδέχεται το τελεσίγραφο των πιστωτών και, προφανώς, κάθε άλλη παραπλήσια, ανάλογης φιλοσοφίας πρόταση, πολύ περισσότερο μια χειρότερη πρόταση. Και είναι μια σαφής και αρνητική απάντηση. Δεν ψηφίσαμε ούτε αν θέλουμε ή όχι ρήξη, ούτε αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ, ούτε αν μας αρέσει ο ένας ή ο άλλος, γιατί, απλούστατα, δεν ρωτηθήκαμε για αυτά. 

Συνιστά προφανώς εξωφρενική, τερατώδη ερμηνεία του συντριπτικού ‘Όχι του ελληνικού λαού, η άποψη που ακούμε εξ επισήμων χειλέων και υποτίθεται «έγκυρων» και «σοβαρών» προσώπων , ότι ο ελληνικός λαός ζήτησε από την κυβέρνησή του να αποδεχθεί ένα τελεσίγραφο χειρότερο από αυτό που του τέθηκε, ώστε να αποφύγει τη ρήξη και να μείνει πάση θυσία στο ευρώ και την ΕΕ. ‘Οσοι είχαν τέτοια  άποψη ψήφισαν προφανώς Ναι, δεν ψήφισαν ‘Όχι! Πριν από το δημοψήφισμα έλεγαν ότι το ‘Όχι σήμαινε έξοδο από το ευρώ. Τώρα, οι ίδιοι λένε ότι σημαίνει παραμονή στο ευρώ!!! Υποστηρίζουν ότι η «ισχυροποίηση» του Τσίπρα σημαίνει όχι εντολή αντίστασης, αλλά μεγαλύτερη δυνατότητα παραχωρήσεων!!! (1)

γ) την προοπτική συντεταγμένης, «εντός ευρώ και ΕΕ», μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό Μπαγκλαντές, χωρίς όμως το βαθμό ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του Μπαγκλαντές και με πολύ μεγαλύτερο, μη βιώσιμο χρέος!

Κανένας Πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν μπορεί - και δεν δικαιούται - να υπογράψει τέτοια συμφωνία, πολύ περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να αυτοκτονήσει πολιτικά και χωρίς να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μόνος λόγος ύπαρξης του οποίου είναι η υπόσχεση διακοπής της μνημονιακής πορείας καταστροφής και αποικιοποίησης. 

Ακόμα και στην τελείως υποθετική περίπτωση που καταφέρει να περάσει μια τέτοια συμφωνία από το κόμμα του και από τη Βουλή, η συμφωνία δεν πρόκειται να λειτουργήσει, η Ελλάδα θα παραμείνει σε «σπείρα Θανάτου» και το «ελληνικό» θα εκραγεί πάλι, σε έναν ή σε έξη μήνες. 

Ελπίζουμε ότι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν τα αναγκαία συμπεράσματα από το τεράστιο ποσοστό του ‘Όχι. Σήμερα, ο ελληνικός λαός, ιδίως η νεολαία του, που εισέρχεται μαζικά και απότομα στην πολιτική, είναι πολύ πιο μπροστά από όλες τις πολιτικές ηγεσίες, που ενίοτε θυμίζουν, όπως και οι πολιτικοί στο Βερολίνο και σε όλη την Ευρώπη κάτι μεταξύ Μαρίας Αντουανέττας και Βουρβώνων (που τίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν). Για να είμαστε ακριβείς, μάλλον τα πράγματα είναι χειρότερα στη σημερινή Ευρώπη, από ότι ήταν στις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης!

Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό εκτιμά σκόπιμο η κυβέρνηση της Αθήνας να προσπαθεί να βρει έναν συμβιβασμό ή να τηρεί την πολιτική γραμμή του «ενός, καλού σεναρίου και μόνον». ‘Ηδη φοβόμαστε ότι έχει συρθεί σε μια διαπραγμάτευση εκτός της δεσμευτικής για όλους, και για την ίδια, εντολής του ελληνικού λαού (όπως και των δεσμεύσεων στη βάση των οποίων εξελέγη), επιχειρώντας να βρει λύση με κακόπιστους εταίρους, που θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα και στα πλαίσια ενός προγράμματος που δεν επιδέχεται ουσιαστικές διορθώσεις. 

Αυτό που εμείς καταλαβαίνουμε είναι ότι η χώρα δεν έχει πια περιθώρια αναμονής. Αν δεν θέλουμε να υπονομεύσουμε εμείς οι ίδιοι τις βασικότερες, τις πιο στοιχειώδεις ηθικές και υλικές προϋποθέσεις της εθνικής μας ύπαρξης, οφείλουμε επιτέλους να ετοιμαστούμε με «γερμανική πειθαρχία και γερμανική σοβαρότητα» για να απαντήσουμε με πόλεμο στον πόλεμο. Προετοιμασία σε νομικό, πολιτικό, οικονομικό,  διεθνές και στο επίπεδο της στρατιωτικής ασφάλειας. Χρειάζεται μεταξύ πολλών άλλων η άμεση συγκρότηση ενός νομικού επιτελείου υψηλού επιπέδου, χρειάζεται ένας πολιτικός λόγος που κινητοποιεί και δεν καθησυχάζει, χρειάζεται όλη η αλήθεια στον ελληνικό λαό. Χρειάζεται νομική και διοικητική προετοιμασία για την διακοπή εξυπηρέτησης του χρέους, την εισαγωγή εθνικού μέσου πληρωμής και την εκτεταμένη χρήση των διοικητικών μεθόδων που ταιριάζουν σε οικονομία πολεμικής περιόδου. Χρειαζόμαστε έναν διεθνή πολιτικό λόγο ανώτερο από αυτόν των εχθρών μας. Χρειάζεται η άμεση δημιουργία ενός ευρύτατου λαϊκού κινήματος, του ισοδύναμου του ΕΑΜ στις σημερινές συνθήκες, γιατί είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί μόνος του να βγάλει πέρα μια τέτοια υπόθεση. Χρειάζεται ανελέητη πάλη εναντίον της εγχώριας ολιγαρχίας και να υπάρξει επιτέλους εφαρμογή των νόμων στις ιδιωτικές τηλεοράσεις που κάνουν πολιτική υπέρ των ξένων, χωρίς να πληρώνουν αυτά που οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο! Χρειάζεται αποτελεσματικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος. (‘Ισως μάλιστα αν αυτά είχαν γίνει πιο νωρίς και πιο ικανοποητικά, θα ήταν διαφορετική και η στάση των Πιστωτών, που μπορεί να μην μπορούν να φανταστούν πως θα αντιδράσει στο τέλος ο ελληνικός λαός σε αυτά που του κάνουν).

Περαιτέρω αυταπάτες πάντως και ψευδαισθήσεις κινδυνεύουν να αποδειχθούν θανάσιμες.

Ακόμα κι αν θέλουμε να περιμένουμε, η οικονομία της χώρας δεν μπορεί άλλο. Με κλειστές τράπεζες, λόγω του αργού θανάτου με ασφυξία που εξαπέλυσε ο Ντράγκι, με θέματα σχετικά με τα φάρμακα και τις λειτουργίες κάθε επιχείρησης που συναλλάσσεται με το εξωτερικό, έχουμε τώρα όλο και περισσότερο τα μειονεκτήματα, χωρίς κανένα από τα πλεονεκτήματα της σύγκρουσης με τους πιστωτές. Ούτε ο ελληνικός λαός μπορεί να αντέξει άλλο να παρακολουθεί τον εξευτελισμό της χώρας του από τους εκπροσώπους φορολογικών παραδείσων του Λουξεμβούργου, τραπεζιτών των Ρότσιλντ σε θέση Υπουργών Οικονομικών μεγάλων χωρών, νεοχιτλερικών του Βερολίνου και βετεράνων της Goldman Sachs, στη θέση κεντρικών τραπεζιτών της Ευρώπης!

Αυτοί μας βάζουν το θέμα «μένετε ή φεύγετε από το ευρώ». Εμείς πρέπει να τους απαντήσουμε πειστικά και με πλήρη θεμελίωση για το χρέος, γιατί αυτή είναι η αιχμή της επίθεσης κατά της Ελλάδας και να εξηγήσουμε στους Ευρωπαίους πολίτες ποιος και γιατί δημιούργησε αυτό το χρέος. Δεν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα, για να εξυπηρετούμε κανονικά το χρέος στο ευρώ. Αν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα θα πάμε μαζί με το χρέος μας! Και θα το εξυπηρετήσουμε μόνο όταν οι στοιχειώδεις ανάγκες εθνικής επιβίωσης μπορέσουν να καλυφθούν.

Είναι κρίμα που βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή του πολέμου των αγορών και της Γερμανίας κατά των ευρωπαϊκών λαών. Φτάνουμε όμως τώρα στο σημείο που δεν έχουμε κανένα άλλο περιθώριο από το να πολεμήσουμε. Θα πολεμήσουμε, με αυτή ή με μία άλλη κυβέρνηση, όπως τόσες φορές κάναμε στο παρελθόν. Η Ελλάδα θα νικήσει και θα επιβιώσει!

Αθήνα, 8 Ιουλίου 2015

Konstantakopoulos.blogspot.com

Σημείωση

(1) Ειρήσθω εν παρόδω, η αποδοχή του ευρωπαϊκού τελεσιγράφου δεν θα συνιστούσε μόνο ωμή παραβίαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και του πυρήνα του πολιτεύματος, παραβίαση που δημιουργεί μία από τις προϋποθέσεις να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλια σύρραξη. Συνιστά επίσης συνέχιση της μαζικής καταπάτησης των προβλέψεων του ελληνικού συντάγματος, των ευρωπαϊκών  συνθηκών και άλλων κειμένων του διεθνούς δικαίου, από το πρόγραμμα Δανειακών-Μνημονίων, που επεβλήθη στην Ελλάδα με εκβιασμό, διεθνή συνωμοσία και κατά παράβαση της εντολής των Ελλήνων εκλογέων προς τις κυβερνήσεις του το 2010 και ανανεώθηκε έκτοτε. Προφανής επιδίωξη, αποδεδειγμένη πια, αυτού του προγράμματος, ήταν όχι φυσικά να βοηθηθεί η Ελλάδα αλλά να φορτωθεί ο ελληνικός λαός τις υποχρεώσεις και τις ζημιές που δημιούργησαν μεγάλες διεθνείς τράπεζες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί όπως η Deutsche Bank, η BNP-Paribas, η Goldman  Sachs και πολλοί άλλοι, με τη συνενοχή των αρμόδιων ευρωπαϊκών αρχών, διαδοχικών ελληνικών και των υπολοίπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.....

Ούτε ένα κ δεν έχω να προσθέσω..

Τρίτη, 30 Ιουνίου 2015

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 5Ης ΙΟΥΛΙΟΥ

H EΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 5^Ης ΙΟΥΛΙΟΥ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε αυτά τα χώματα που σήμερα ζούμε και περπατάμε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο «ιδεολόγος» της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, ο φιλόσοφος Πρωταγόρας διακήρυξε «Πάντων μέτρον ‘Ανθρωπος».

Ο ελληνικός λαός, σε ένα από τα πιο κρίσιμα και δραματικά σταυροδρόμια μιας ιστορίας πολλών χιλιάδων χρόνων, για την οποία δικαιολογημένα πρέπει να νοιώθει περήφανος, καλείται, την ερχόμενη Κυριακή, να αποφασίσει πάλι αν πάντων μέτρον άνθρωπος, ή πάντων μέτρον χρήμα, όπως είναι το κεντρικό «σύνθημα» και «πιστεύω» της παγκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας, των ευρωπαϊκών «ελίτ» και των εγχώριων παραφυάδων που του επιτίθενται. Και, δια μέσου αυτού, στις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις όλων των Ευρωπαίων μετά τη νίκη του 1945 επί του φασισμού, αν όχι μετά από τη Γαλλική Επανάσταση.

Για τους ανθρώπους, τις κοινωνίες, τα έθνη έρχονται μερικές στιγμές που πρέπει να αποφασίσουν «με ποιόν θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν». Η στιγμή αυτή ήρθε για τον ελληνικό λαό. ‘Ηρθε η στιγμή να αποφασίσει οριστικά ότι χάθηκε η «Αλεξάνδρεια» μερικών δεκαετιών σχετικά ήρεμης και δημοκρατικής ευημερίας, που ακολούθησαν την πτώση της δικτατορίας το 1974 και την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981. Το πραγματικό ερώτημα μπροστά του είναι αν θα εγκαταλείψει  με αξιοπρέπεια αυτή την Αλεξάνδρεια, όπως τον καλεί ο μεγάλος Ποιητής του, αν θα πάρει τον δύσκολο και επικίνδυνο δρόμο για ένα καινούριο μέλλον, μια καινούρια προοπτική για τη χώρα του ή αν θα διαλυθεί υποδουλωνόμενος.

1940, 2004, 2015

Η σημασία της απάντησης που θα δώσουν οι ‘Ελληνες στο τελεσίγραφο των δανειστών δεν είναι μικρότερη από τη σημασία της απάντησης που έδωσαν στο τελεσίγραφο του Μπενίτο Μουσολίνι, στις 28 Οκτωβρίου του 1940, οδηγώντας στην πρώτη νίκη των Συμμάχων στον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και σε μια κρίσιμη ίσως για την ίδια την έκβαση του πολέμου καθυστέρηση της γερμανικής επίθεσης κατά της ΕΣΣΔ. Και που ανάγκασε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, έναν άνθρωπο που φημιζόταν για την εύστοχη ακρίβεια των λόγων του, καθόλου φίλο των Ελλήνων, να πει: «δεν είναι οι ‘Ελληνες που αγωνίζονται σαν ήρωες, είναι οι ήρωες που αγωνίζονται σαν ‘Ελληνες».

Δεν έδωσε ο ελληνισμός αυτή την απάντηση στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι γιατί συμπαθούσε  την ηγεσία του, ούτε γιατί βρισκόταν σε καλύτερη θέση από ότι σήμερα. Ούτε αντέταξε τη σημαντικότερη, αναλογικά με το μέγεθος της χώρας του,  αντίσταση σε όλη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη, γιατί τον ευνοούσαν οι συνθήκες και δεν είχε τίποτα να χάσει. Τάκανε αυτά, γιατί ένοιωθε, βαθιά μέσα του, ότι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αξιοπρέπεια. ‘Εχουμε, ως λαός, του κόσμου τα ελαττώματα. Αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μερικές δεκαετίες καταναλωτισμού έφτασαν να υπονομεύσουν το φιλότιμο που μας διακρίνει στις κρίσιμες στιγμές.

Η σημασία ενός ‘Όχι το 2015 δεν είναι επίσης μικρότερη από τη σημασία του ‘Όχι που αντέταξαν οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στο δημοψήφισμα του 2004, αρνούμενοι να υποταγούν στις παγκόσμιες πιέσεις για αποδοχή ενός σχεδίου που καταργούσε το ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος τους. Δεν είναι μικρότερη από τη σημασία του ‘Όχι των Γάλλων και Ολλανδών (δημοψήφισμα του 2005), των Ιρλανδών (δημοψήφισμα του 2008) και των Ισλανδών (2010) στον «ευρωφιλελευθερισμό», έστω και αν αυτά τα ‘Όχι, εκτός του ισλανδικού,  προδόθηκαν μετά από τις ηγεσίες τους.

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ‘Όχι, παρά τις διαφορές των περιστάσεων, ήταν η αντίθεση των λαών στην κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας τους και της δημοκρατίας, στο μόνο πλαίσιο που αυτή εξακολουθεί κάπως να υφίσταται στον σημερινό κόσμο, στο επίπεδο του έθνους-κράτους. Αυτό επεχείρησε να κάνει το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, το ίδιο η ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη στην Ευρώπη.

Αξιοπρέπεια

Αυτό που μας ρωτάει τώρα η Ιστορία, μέσω του ερωτήματος για την αποδοχή ή όχι του τελεσιγράφου των δανειστών, είναι αν εξακολουθούμε ή όχι να θεωρούμε την εθνική και ατομική μας αξιοπρέπεια, ως τη βασική αξία που επέτρεψε την επιβίωση του λαού μας και του πολιτισμού του, εν μέσω απίστευτων ηττών, απειλών και καταστροφών, επί μερικές χιλιάδες χρόνια. Πολλές φορές ηττηθήκαμε στο διάβα της Ιστορίας μας. Ποτέ όμως δεν υποδουλωθήκαμε με τη δική μας υπογραφή – γι’ αυτό ακριβώς υπάρχει σήμερα ελληνικό κράτος, έστω αυτό το μίζερο, άθλιο, αλλά το μόνο κράτος που διαθέτουμε. Θα υποφέρουμε ασφαλώς αν αντισταθούμε στη θέληση των ισχυρών. Αλλά που ακριβώς θα βρεθούμε χωρίς δικό μας κράτος, στο πέλαγος μιας βάρβαρης και ολοκληρωτικής παγκοσμιοποίησης, που προκαλεί την καταστροφή ολόκληρων εθνών;

Την Κυριακή δεν καλούμεθα μόνο να αποφασίσουμε αν αποδεχόμαστε το τελεσίγραφο των δανειστών. Καλούμεθα να αποφασίσουμε αν θεωρούμε την ύπαρξη στοιχειωδώς ανεξάρτητου και δημοκρατικού κράτους ως τη βασικότερη προϋπόθεση της εθνικής μας επιβίωσης. 

Πολλές φορές στην ιστορία λαοί κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ καταστροφής και υποδούλωσης. Οι πιστωτές δεν μας θέτουν καν ενώπιον τέτοιου ερωτήματος. Θέλουν και την καταστροφή μας και την υποταγή μας! Το μόνο που μας «προσφέρουν» είναι η συνέχιση ενός «προγράμματος» που έχει ήδη προκαλέσει την αναμφισβήτητα, την αποδεδειγμένα, όπως παραδέχονται σχεδόν όλοι οι μεγάλοι οικονομολόγοι της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ρωσίας, μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταστροφή στην Δυτική Ευρώπη μετά το 1945. Αντί να απολογούνται για μια τέτοια καταστροφή που προκάλεσαν, εμποδίζουν τώρα την ελληνική κυβέρνηση να πάρει έστω και στοιχειώδη μέτρα για να έχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι λίγο φαί να φάνε, φάρμακα που χρειάζονται, ηλεκτρικό και θέρμανση, μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, σκοτώνουν την ελπίδα ενός ολόκληρου λαού. Σε αυτά τα χέρια αφήσαμε να πέσει η σημερινή Ευρώπη!

Η διάψευση των αυταπατών

Πολλοί, της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβανομένης, έτρεφαν μέχρι τώρα τεράστιες ψευδαισθήσεις και, δυστυχώς, δεν έχουν απαλλαγεί από δαύτες ούτε και σήμερα. Πίστευαν ότι η ελληνική καταστροφή δεν είναι παρά μια «παρεξήγηση», ένα «λάθος» των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ. Αλλά μετά την Δευτέρα 22 Ιουνίου και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις θα έπρεπε να έχουν τελειώσει. Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε στους «θεσμούς» μια πρόταση που εντασσόταν, δυστυχώς, απολύτως στη λογική του προγράμματος, που συνιστούσε μεγάλη απομάκρυνση από τις κύριες εξαγγελίες, επί τη βάσει των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές. Αν γινόταν αποδεκτή, δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα. Για πολλούς, ήταν μια απαράδεκτη πρόταση «συνθηκολόγησης».

Πως αντιμετωπίστηκε από τους «πιστωτές» αυτή η πρόταση; Εξέφρασαν αρχικά την ικανοποίησή τους, γιατί επιτέλους ο «κακομαθημένος» ηγέτης μιας «κακομαθημένης» χώρας αρχίζει και «λογικεύεται». Μετά άρχισαν να του ζητάνε όλο και περισσότερες παραχωρήσεις! Του είπαν περίπου «δεν πιάνουμε αιχμαλώτους, θέλουμε πλήρη παράδοση και την αυτοκτονία σου»

Ενώπιον της πολιτικής αυτοκτονίας που ζητούσαν από  τον ίδιο και της εθνικής-κοινωνικής αυτοκτονίας που ζητούσαν από τη χώρα, ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενότεροι συνεργάτες του, που μόνο ρήξη δεν ήθελαν και δεν ετοίμαζαν (αντίθετα κατηγορούσαν όλους όσους τους λέγαμε μετ’ επιμονής να ετοιμάζονται για τα χειρότερα), κατέφυγαν – ορθώς - στην προκήρυξη δημοψηφίσματος, μιας ιδέας που «κυκλοφορούσε» από το 2012 στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι τώρα η ώρα του ελληνικού λαού να απαντήσει αν δέχεται ή όχι το τελεσίγραφο. Ελπίζουμε ότι θα το απορρίψει με συντριπτική πλειοψηφία, αν και η επαμφοτερίζουσα στάση της ίδιας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η αδυναμία της να  υπερασπιστεί αποτελεσματικά την ίδια την επιλογή της κινδυνεύει να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, ενισχύοντας τις αμφιβολίες και τον φόβο του πληθυσμού.

Οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν διαβεί τον Ρουβίκωνα. Τον διέβησαν όταν ζήτησαν την ψήφο του ελληνικού λαού για να σταματήσουν την καταστροφική μνημονιακή πορεία. Τον διέβησαν ξανά όταν αποφάσισαν να πάνε σε δημοψήφισμα. Με αυτόν τον τρόπο έκοψαν τις γέφυρες. Θα πνιγούν και θα μας πνίξουν αν δοκιμάσουν να πάνε πίσω.

Αν τώρα κυττάξουν πίσω, έστω κι εκεί που βρίσκονταν πριν από μια βδομάδα, θα παραλύσουν όπως η γυναίκα του Λωτ. Αν συνθηκολογήσουν, αν παραιτηθούν από τις συνέπειες των επιλογών που ήδη έκαναν, τότε δεν θα ηττηθούν απλώς, θα προσθέσουν τη γελοιοποίηση στην ήττα.

Ας μην έχει αυταπάτες ο Αλέξης Τσίπρας. Αν δειλιάσει τώρα, δεν θα του επιτρέψουν ούτε καν την σχετικά ήρεμη αποστρατεία του Γιώργου Παπανδρέου, που ήταν και παραμένει ένας άνθρωπος της «οικογένειας», του «διεθνούς συστήματος». Θα τον ξευτελίσουν και θα τον ρίξουν στα σκυλιά, για να αποδείξουν σε όλους τους Ευρωπαίους πολιτικούς και σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, τι παθαίνουν όσοι δοκιμάζουν να αμφισβητήσουν τα αφεντικά.

‘Ένα δρόμο μόνο έχει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Να απαλλαγεί από όποιες ψευδαισθήσεις μπορεί ακόμα να έχει και να ολοκληρώσει το βήμα που έκανε, παίρνοντας όλα τα μέτρα που χρειάζεται, για να οργανώσει τον αγώνα του ελληνικού λαού για τη σωτηρία της χώρας του, εξηγώντας στους ‘Ελληνες τι κάνει και γιατί το κάνει. Το ξαναείπαμε το ξαναλέμε: δεν κάνεις την έξοδο του Μεσολλογίου καλώντας για ουζάκια στην παραλία του Αιτωλικού. Α la guerre comme a la guerre, στον πόλεμο όπως στον πόλεμο, έλεγε ο Ναπολέων. Και η Ελλάδα είναι σε πόλεμο από το 2010, μόνο που μέχρι τώρα διάλεξε να μην απαντάει!

Ελπίζουμε ότι οι ‘Ελληνες πολίτες θα απαντάνε με περηφάνια στα παιδιά τους όταν θα τους ρωτήσουν κάποτε αν αποδέχθηκαν, οι ίδιοι  προσωπικά, το τελεσίγραφο της τρόικας το 2015. Ελπίζουμε επίσης ότι η ηγεσία που τώρα βρίσκεται εκ των πραγμάτων επικεφαλής της χώρας θα αποδειχθεί αντάξια της ιστορικής πρόκλησης.

Αθήνα, 30 Ιουνίου 2015

Konstantakopoulos.blogspot.com

"ΤΑ 40 ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" μια εξαίρετος ποιητική συλλογή που διάβασα...

Η ποιητική συλλογή "ΤΑ 40 ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" της Δάφνης Χρονοπούλου που εξεδόθη εκ του εκδοτικού οίκου ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ αποτέλεσε ένα δύσκολο στοίχημα δια εμέ.

Θα πω όμως εκ των προτέρων ότι ποιητής ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ και κρίσεις περί ποιήσεως δεν κάνω. Θέλω να πω δύο λόγια όμως απλά και σταράτα. Να πω εδώ, επί τη ευκαιρία, ότι αυτοί οι κριτικοί της ποιήσεως και της λογοτεχνίας γεννούν τέτοια πράγματα που απορώ καμιά φορά με τους ποιητές...  Όταν θα ακούν το ραπόρτο ανάλυση του κριτικού δεν θα λεν μέσα τους "γαμώτο εγώ τα εννοούσα όλα αυτά"...

"Ή πιες ή φύγε απ' αυτό το πανηγύρι.
  Άμα δε θέλεις άλλο ένα ποτήρι
  κάνε το βήμα
  πες το όχι στη ζωή....

  και καταλήγει η ποιήτρια

  .... Γιατί αν δεν πίνεις δε θα καταφέρεις
       ως το πρωί τους μεθυσμένους να υποφέρεις."

Όταν μια ποιητική συλλογή ξεκινά με τέτοια δύναμη πυρός καταλαβαίνεις ότι κάθε γραμμή είναι καταιγιστική.  Εγώ έμεινα άναυδος. Το ένα ποίημα αλληλομπλέκονταν και εμφανώς υπάρχει μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στον θάνατο και στην ζωή, ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΣΑΦΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του τέλους μας. Τέλος πνευματικό, ερωτικό, φυσιολογικό τέλος.

Η διαλεκτικότητα της ποιητικής αυτής συλλογής (την οποία την βλέπω αποκομμένη αντικειμενικά διότι δεν έχω μπανίσει τις προηγούμενες) ανάμεσα στην χαρά, την θλίψη, την ζωή, τον θάνατο, την φροϋδική ψυχανάλυση και τα πονεμένα σημεία της ύπαρξης μας είναι σε ρυθμό πολυβόλου στις σελίδες.

ΤΟ ΔΩΡΟ

"Αυτός που αγαπώ
μου χτίζει ένα τάφο.
Γι΄ αυτό τον αγαπώ.

Δε θα το ξαναπώ
μα εδώ ακριβώς που γράφω
θα έχω ένα τάφο.
Γι' αυτό τον αγαπώ.

Έτσι τελειώνει αυτή η ποιητική συλλογή και ανοίγει μια ολάκερη πάρλα με το είναι μας. Ζωή, θάνατος, αλκοόλ, ουσίες πνευματικές, ουσίες πάσης φύσεως, έρως, ασθένειες, θάνατος  ζωή... Τι θέλω να πω... ΑΥΤΗ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ δεν είναι για να την διαβάσεις να την χώσεις στην βιβλιοθήκη σου και πάπαλα. Είναι να γυρίζεις εκείθε. Και αν αγανακτήσεις με το απροσδιόριστο με την έλλειψη θέσης και δόγματος στέρεας δηλαδή γήινης ύλης ΓΡΑΦΤΟ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ  ΣΟΥ και άσε τον εαυτό σου να χαθείς στο απροσδιόριστο. Αφήσου στα χρώματα, τα αισθήματα το χάος. ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ....

Με λίγα λόγια τι προτείνω. Να πας να αγοράσεις δύο αντίτυπα. Το ένα βάλτο στην βιβλιοθήκη σου και το άλλο βάλτο εκεί κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού. Και κάθε μια βδομάδα διάβαζε ένα ποίημα. Και έχε πάντα δίπλα σου ένα ποτί για να φεύγεις...



ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΘΕΜΑΤΑ...

Αυτήν την ποιητική συλλογή από την μέρα που την αγόρασα εκ του ΦΑΡΦΟΥΛΑ ήταν στην τσάντα μου σε κατάσταση παρανομίας... Ζώντας στο χάος του ΘΑΝΑΤΟΥ την διάβαζα κρυφίως. Είναι μια ποιητική συλλογή που ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΑ ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΑ. Άρα σαν να μην την έχω διαβάσει ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ...

Και η χεσμένη η γκαντεμιά την ημέρα της παρουσίασης εις το ωραίο καφέ εκ του "κακού" με φώναξαν να πάω να την δω... Μετά από ενάμιση χρόνο... Και άκουσα  το ένα τρίτο... Γκαντεμοκατάσταση... Γκαντεμογαμόσαυρος ο ομιχλώδης εν μέσω θέρους... Δεν πειράζει όμως είμαι σίγουρος ότι η Δάφνη ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... Εγώ πάντως δύο ημέρες τώρα δεν περνάω από τα στέκια γιατί ντρέπομαι που έφυγα στην μέση της Διονυσιακής μέθεξης...

Ξέρει όμως πόσο βαθιά την εκτιμώ...

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ CHARLIE .... ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ...

Πριν δύο ημέρες έμαθα για το πνεύμα του CHARLIE που έχει γίνει μανία στους εφήβους και όχι μόνο, σ' όλους τους εφήβους...

Συγγενικό πρόσωπο μας εκμηστηρεύτηκε την απόκοσμη εμπειρία του με τα δύο μολύβια... ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕ.... Το πνεύμα του CHARLIE .....

Βάζεις δύο μολύβια, το ένα πάνω στο άλλο και απευθύνεις ερωτήσεις με απάντηση ΝΑΙ ή ΟΧΙ... Τα μολύβια μιλάνε και λένε πάντα ένα μανιχαιστικό ΝΑΙ ή ΟΧΙ...


Μη γνωρίζοντας αγγλικά έβαλα την σύζηγο να μου βρει στοιχεία για το γεγονός... Και ανακάλυψα ότι από τον Απρίλη του 2015 σε όλο τον πλανήτη οι έφηβοι κάνουν αυτό το πείραμα, αυτήν την εμπειρία, αυτό το απόκοσμο δέσιμο με το υπερφυσικό, με τον ιδεαλισμό, με το μεταφυσικό...

Τι οδηγεί άραγες όλα αυτά τα παιδιά που είναι μέσα στις υψηλές αναλύσεις των τεχνολογικών υπερσυσκευών, των κομπιούτερ, των τηλεοράσεων των διαδραστικών ψηφιακών εμπειριών να εμπειστεύονται δύο απλά μολυβάκια ;

               Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΒΑΣΤΑΚΤΟΣ...

Αυτή η μούρλα με τον CHARLIE δεν μπορεί παρά με δύο τρόπους να ερμηνευτεί... Ή το πνεύμα αποφάσισε να μιλήσει, από το υπερπέραν, δια μέσω των αγνών εφήβων, οπότε ας σάξουμε μερικές χιλιάδες ναούς.... Ή ο ορθολογισμός έχει υποχωρήσει αιώνες πίσω και η τεχνολογία δεν έχει καμμιά σύνδεση με τον ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ....

Και ναι η ζωή είναι αβάστακτη και πονάει κάθε ψυχή που είναι αγνή και δεν έχει αρωστήσει από τους εγωισμούς, τον καπιταλιστικό βαρβαρισμο και την ατομικοποίηση... Θέλει η ψυχούλα του νέου να αγγίξει το άγνωστο το μη ερμηνεύσιμο και είναι ένα προαιώνιο αναγκαστικό στάδιο του ανθρώπινου είδους....

Μην αρχίσουμε τα βλαμμένα αποφθεύγματα... ΑΣ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ δίνοντάς τους τον ΛΟΓΟ και την ΛΟΓΙΚΗ την ΟΥΤΟΠΙΑ το ΜΕΛΛΟΝ που δε θα είναι μια τεχνολογική ΆΔΕΙΑ ΣΟΥΠΑ....


CHARLIE CHARLIE σε ακούμε με αγάπη και χαιρόμαστε ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ...

THN KYΡΙΑΚΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ . Εις χαιρετισμός του κου Οτσαλάν εις το συνέδριον των Αλεβιτών

Οι Κυριακάτικες εκλογές εις την Τουρκιάν αποτελούν τις σπουδαιότερες και ίσως δημοκρατικότερες εκλογές εις την γείτοναν χώραν και ΊΣΩΣ μέλλουσα ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.

Συμβολή για την κατανόηση είναι και ο χαιρετισμός του κου Οτσαλάν εις το συνέδριον των Αλεβιτών που παραθέτω.  Κάπου γράφει για τον πρόεδρο των Κεμαλιστών ο οποίος και αυτός είναι Αλεβίτης. Ψάχνοντας φίλος έμαθα ότι ο πατέρας του εν λόγω προέδρου ήταν Αλεβίτης και σφάχτηκε σε μια εξέγερση του 1938, εκ των Κεμαλιστών.... Τα έχει αυτά η ιστορία..


To HDP είναι μια σύμπραξη Αριστερών, Αλεβιτών, Αρμενίων, Ρωμιών, Πόντιων, Λαζών που αγωνίζεται να μπει στο κοινοβούλιο... Εδώ στην Σμύρνη ένα Ρωμιόπουλο ;; κάτι λέει στην εκδήλωση του κόμματος αυτού ... Αγγλικά δεν ξέρω... ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ... Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΓΕΝΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΞΑΝΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Ή ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΩΣ ΕΙΝΑΙ...

Μήνυμα του Οτζαλάν στο Συνέδριο των Αλεβιτών
Ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, έστειλε μήνυμα στο 5ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Συλλόγων Αλεβιτών (FEDA), που έγινε στην πόλη Gelsenkirchen, με τη συμμετοχή 200 συνέδρων, στις 11-12 Μαΐου 2013.
Οι σύνεδροι εκπροσώπησαν συλλόγους από τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αυστρία, την Αγγλία, τη Σουηδία και τη Δανία.
Στο συνέδριο παρέστησαν επίσης Κούρδοι επίσημοι απ’ όλες τις κουρδικές οργανώσεις και κόμματα της Τουρκίας, καθώς και εκπρόσωποι των Κούρδων Αλεβιτών του Δυτικού Κουρδιστάν (ΒΑ Συρία) και των Τουρκομάνων Αλεβιτών!
Στο συνέδριο διαβάστηκε και το μήνυμα που έστειλε ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το οποίο έχει ως εξής:
«Ο Αλεβιτισμός είναι μεγάλη ανάγκη να ανανεωθεί και να ενσωματώσει ξανά τη νοοτροπία της αντίστασης. Υπό την έννοια αυτή, πρέπει να υπερασπιστεί τις ιστορικές του αρχές και την παράδοση του Τζεμ*. Η παράδοση του Τζεμ και του Ζικίρ** είναι μια μεγάλη ιστορία αντίστασης. Το Ζικίρ είναι επαναστατική προπαγάνδα. Όσο για το Σεμάχ***, αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι σαν την πορεία των ανταρτών.
Εμείς συμμετείχαμε σε Σεμάχ αλλά και σε Ζικίρ, και μάλιστα με το παραπάνω. Όποιος προσεγγίζει το κίνημα και τον αγώνα μας επιφανειακά και υπεραπλουστευμένα, κάνει μεγάλο λάθος.
Μάλιστα, εμείς είμαστε ένα κίνημα σαν την Κερμπέλα και έχουμε ευθύνη να μην επιτρέψουμε να επαναληφθούν αντίστοιχα γεγονότα. Η πορεία τους στην Ιστορία ήταν άγρια και οι Αλεβίτες υπέστησαν σφαγές. Επί αιώνες οι Αλεβίτες καταπιέστηκαν από τους Γεζίτες, οι Ζωροάστρες εσφάγησαν ανελέητα από τις ισλαμικές ηγεσίες, οι Κούρδοι και οι Κομουνιστές συνεθλίβησαν από τους Κεμαλιστές. Οι Αλεβίτες να εξετάσουν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, με επιστημονικότητα και σε βάθος αυτά τα γεγονότα, θα αποτρέψουν νέες Κερμπέλα και θα καταφέρουν, τελικά, να βγουν αλώβητοι από όλους αυτούς τους κινδύνους.
Στην Ιστορία υπάρχουν πολλές παραδόσεις των Αλεβιτών, των Ζωροαστρών, των Δερβίσηδων. Θα πρέπει κάποια στιγμή όλα αυτά να βγουν στο φως, να μας προβληματίσουν και να μας διαφωτίσουν. Αν δεν γίνει αυτό, θα ζήσουμε χειρότερα από αυτά που υποστήκαμε στην ιστορία. Σήμερα, το Τζεμ, το Ζικίρ και το Σεμάχ συνεχίζονται ως παραδόσεις και βοηθούν στην επιτυχία του αγώνα.
Όταν συγκρίνουμε την αλεβιτική πραγματικότητα στα πλαίσια της κουρδικής πραγματικότητας, διαπιστώνουμε ότι οι Αλεβίτες Κούρδοι έχουν διατηρήσει την κουρδική τους ταυτότητα, πλην όμως έχουν μείνει αρκετά πίσω από τους υπόλοιπους Κούρδους. Οι Αλεβίτες είναι ένα τμήμα του λαού μας, που ξέρει να παραμένει πιστό στις εθνικές και πολιτιστικές μας παραδόσεις, που ξέρει να αντιστέκεται στους ξένους κατακτητές, στη βία και την εκμετάλλευση, που εμφορείται από τις αξίες της δικαιοσύνης και του δικαίου. Όμως όλα αυτά δεν έχουν οργανωθεί και δεν έχουν θεσμοθετηθεί σε σωστή βάση. Και αυτό το εκμεταλλεύεται με το χειρότερο τρόπο το κράτος και το σύστημα, το οποίο βρίσκει εύκολα συνεργάτες για να ελέγχει εκ των έσω τους Αλεβίτες. Ο Κεμαλισμός, όπως έκανε εναντίον του Κομουνισμού και του Σοσιαλισμού, επιτέθηκε εναντίον των Κούρδων, ενώ με ακόμα μεγαλύτερη μανία επιτέθηκε εναντίον των Αλεβιτών. Οι εκάστοτε εξουσίες διήρεσαν τους λαούς και έστρεψαν τους Σαφί Σουνίτες εναντίον των Αλεβιτών, των Ασσυρίων και των Γεζιντήδων. Εκμεταλλεύτηκαν εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές και οδήγησαν στη σφαγή τους ανθρώπους.
Εμείς όμως συνδέσαμε όλους τους κύκλους, τους Αλεβίτες, τους Γεζιντήδες, τους Σοσιαλιστές, και κάναμε τη σύνθεση μέσα στο ΡΚΚ. Αυτή η ανθρώπινη ενότητα ήταν η πιο βασική αναγκαιότητα για τον αγώνα προς την ελευθερία. Αυτό μπορώ να πω ότι το πετύχαμε.
Είναι ο πιο σωστός δρόμος να κατανοήσουμε πλήρως την αξία αυτών των παραδόσεων.
Να έλθω και σε ένα άλλο θέμα. Θεωρώ ότι έχει σημασία να ιδρυθεί η «Ένωση Αλεβιτών του Κουρδιστάν». Οι ηγέτες των Αλεβιτών (Πιρ), που μπορούν να καθοδηγούν τα Τζεμ και τα Σεμάχ, πρέπει να οργανωθούν. Εγώ δίνω μεγάλη σημασία στις τελετές των Αλεβιτών, αφού στην ουσία το κίνημα του ΡΚΚ είναι μια σύγχρονη αντίληψη αυτών των τελετών.
Κατά την άποψή μου, η ιδεολογία του ΡΚΚ είναι πιο κοντά στον Αλεβιτισμό από οποιοδήποτε άλλο δόγμα. Επίσης είναι κοντά στο Ζωροαστρισμό. Δηλαδή, να το πούμε με άλλα λόγια, μέσα στο ΡΚΚ οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες μπορούν να νιώθουν περισσότερο άνετα από όλους τους άλλους. Και επαναλαμβάνω, οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες, πρέπει να αποκτήσουν και πάλι συνείδηση και να αυτοοργανωθούν κατάλληλα.
Είναι γνωστό ότι ο Αλεβιτισμός είναι συνώνυμος της αγάπης. Εμείς πιστεύουμε ότι η κάθε θρησκευτική και εθνοτική ομάδα πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα, κάθε άνθος θα πρέπει να ανθίζει, υπό την προϋπόθεση αυτό να μην είναι εναντίον του άλλου. Αυτό που θέλω, λοιπόν, είναι όλα αυτά τα άνθη, που καταπιέστηκαν και υπέφεραν επί αιώνες, να ανθίσουν και πάλι.
Είμαστε σε μια περίοδο που τα εδάφη μας είναι μάρτυρες μιας νέας άνοιξης, που ανθίζουν και πάλι όλα τα άνθη των πολιτισμών. Είναι η εποχή μιας άλλης Άνοιξης. Θα υπερασπιστούμε την ιστορική κληρονομία του Αλεβιτισμού και θα κερδίσουμε.
Με το σεβασμό μου,
Αμπντουλλάχ Οτζαλάν»
Σημειώσεις
Τζεμ: Είναι τόπος συνάθροισης, συζήτησης, λήψης αποφάσεων και πραγματοποίησης τελετών της κοινότητας των Αλεβιτών. Στο Τζεμ συμμετέχουν ισότιμα άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι και παιδιά.
Ζικίρ: Η επίκληση του Προφήτη Αλί, στον οποίον πιστεύουν οι Αλεβίτες.
Σεμάχ: Κυκλική τελετή, που απεικονίζει την πορεία σε έναν άλλον κόσμο, στον κόσμο της αγάπης και της αλληλοκατανόησης. Είναι μια από τις δώδεκα τελετές που τελούνται στο Τζεμ.

SIGMA FAY υπέροχος εκπρόσωπος της DISCO εν Ελλάδι....

Δεν είμαι οπαδός της εν λόγω μουσικής. Αλλά η χώρα μας έχει μια άψογη εκπρόσωπο. Και από φωνή δέκα καντάρια δεν φτάνουν να την μετρήσουν..


Ας δούμε τι γράφουν σε ένα βίδεο στα σχόλια...

"1979 Στην περιοδο της κυριαρχιας της ντισκο εμφανιζεται στο προσκηνιο η Ευτυχια Αθανιτη,οπου καλλιτεχνικα βαφτιστηκε "Sigma Fay".Εως τοτε,ειχε εμφανισθει το'74 στη "Μεδουσα" μαζι με τον Γιωργο Μαρινο και την αδελφη της Κατιανα Μπαλλανικα,για να συνεχισει στο "Κυτταρο" με τον Κωστα Τουρνα.Οταν γνωριζεται με τον πρωην "Aphrodites child"Λουκα Σιδερα γινονται ζευγαρι,και εκεινος αναλαμβανει την προωθηση της καρριερας της.Το 1979 κυκλοφορησε το "Loves fool" και το 1980 το "Dead Line".Απετελεσε μελος των "Iron Loko band" και στην επιστροφη της στα 90ς,μετα απο μεγαλη σκηνικη απουσια,ηταν τραγουδιστρια στους "Diesel" που ιδρυσε ο συζυγος της Λουκας Σιδερας."

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΑΛΕΒΙΤΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΑ. αναδημοσιεύεται εκ του ΑΜΑΖΟΝSDAY. blogspot

Αναδημοσιεύω συνέντευξη μαγκιόρα και σπεσιάλε περί θεμάτων Τουρκίας, Αλεβιτών, Κουρδίας και άλλων τινών ζητημάτων. Για να μην είμαστε επαρχιοτάκια και Ελληνοκεντρικοί χωριαταρέοι... Από το μαγκιόρικο ..... http://amazonsday.blogspot.gr/2015/05/2013.html

Η «Ποντιακή Γνώμη», όλα αυτά τα χρόνια, κάλυψε αρκετά παραστατικά τις εξελίξεις γύρω από το Κουρδικό Ζήτημα, που είναι μια από τις δυο σημαντικές παραμέτρους του Νέου Ανατολικού Ζητήματος. 
Τώρα που το Κουρδικό Ζήτημα έχει πάρει το δρόμο προς την πολιτική λύση, αναδεικνύεται σταδιακά το ζήτημα των Αλεβιτών, που ξεπερνούν τα 15 εκατομμύρια στο σύνολο της τουρκικής επικράτειας.
Οι Αλεβίτες είναι λαός που έχει υιοθετήσει έναν ειρηνικό τρόπο ζωής, ο οποίος στηρίζεται σε βασικές αρχές όπως ο σεβασμός της ζωής, ο διάλογος, η ανεκτικότητα προς τους άλλους, ο σεβασμός της γυναίκας, αρχές που πρεσβεύει η πίστη τους, την οποία οι ίδιοι δεν θεωρούν καν θρησκεία, αλλά φιλοσοφία και τρόπο ζωής.
Παραθέτουμε παρακάτω μια συνέντευξη του Γενικού Προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Αλεβί - ΜπεκτασίΣελαχατίν Οζέλ, που έδωσε στη δημοσιογράφο Εζκγί Μπασαράν, της εφημερίδας Ραντικάλ, στην οποία περιγράφεται και ορίζεται με αδρές γραμμές το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται το ζήτημα των Αλεβιτών της Τουρκίας. Οι Αλεβίτες και το Κουρδικό Κίνημα
Οι Αλεβίτες, που μέχρι τώρα είχαν μεταξύ τους διαφορές για τις προτεραιότητες του αγώνα τους, ανέλαβαν μια σημαντική πρωτοβουλία το περασμένο Σάββατο στην Καισάρεια. Συγκεντρώθηκαν κάτω από μια στέγη όλες οι οργανώσεις των Αλεβιτών και συζήτησαν για τη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού, για τις εξελίξεις στη Συρία και για άλλα θέματα που επηρεάζουν την πορεία του Αλεβιτικού Ζητήματος. Στη συγκέντρωση αυτή συναντηθήκαμε με τον κ. Οζέλ και συζητήσαμε αυτά τα θέματα.

Ερώτηση: Το Σάββατο συγκεντρώθηκαν όλοι οι σύλλογοι των Αλεβιτών στην Καισάρεια, για να συζητήσουν τη στάση τους στη διαδικασία επίλυσης του Κουρδικού. Το επέβαλαν κάποιοι ειδικοί λόγοι;
Απάντηση: Όχι. Εμείς είναι αρκετός καιρός που συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί. Άλλωστε, έχουν ειπωθεί τόσα πολλά ρατσιστικά εναντίον μας, που μας έκαναν να ξεχάσουμε τις όποιες μεταξύ μας διαφορές. Άλλωστε, το ποιοι είναι οι σύλλογοι Αλεβιτών που είτε τους ίδρυσε το κράτος για τους δικούς του λόγους είτε ιδρύθηκαν για ιδιοτελείς και προσωπικούς σκοπούς, άρχισε σιγά-σιγά να βγαίνει στην επιφάνεια. Εμείς είμαστε μια κοινότητα που στηρίζεται στο διαρκή διάλογο. Και μέσα από αυτόν συμφωνήσαμε σε μερικά ζητήματα, όπως να γίνει μουσείο το ξενοδοχείο Μαντιμάκ1, να αναγνωριστούν οι ιεροί μας χώροι, να επανακαθοριστούν οι αρμοδιότητες και οι δράσεις της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Φυσικά, να πούμε πως το γεγονός ότι συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές, το χρωστάμε στη διαλεκτική του Πρωθυπουργού μας!

Ερώτηση: Πώς δηλαδή;
Απάντηση: Οι δηλώσεις αλλά και η πολιτική πρακτική που ακολουθεί ο κ. Ταγίπ για μας τους Αλεβίτες, μας κρατά σε εγρήγορση και ενωμένους όλους τους Αλεβίτες. Να είναι καλά, όταν αναφέρεται στους Αλεβίτες, ο λόγος του είναι διασπαστικός, ρατσιστικός. Με αφορμή αυτή τη συμπεριφορά, μας δόθηκε η ευκαιρία να κατανοήσουμε όλοι μας, πόσο άνευ σημασίας και πόσο άκαιρες είναι οι όποιες διαφορές και διαφωνίες που έχουμε μεταξύ μας. Μας δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στη μέση ενός αγώνα επιβίωσης. Στη διάρκεια του δημοψηφίσματος ο Πρωθυπουργός στο πρόσωπο του Κιλιτσντάρογλου έκανε τα πλήθη να γιουχάρουν όλους τους Αλεβίτες. Αν δεν είχαμε συσπειρωθεί σε μια τέτοια κατάσταση, πότε θα συσπειρωνόμασταν;

Ερώτηση: Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούσατε ρατσιστικά σχόλια για τους Αλεβίτες στη διάρκεια της Δημοκρατίας (από το 1923);
Απάντηση: Έχετε δίκιο. Πόσα και πόσα δεν υποστήκαμε. Και από τους δεξιούς και από τους αριστερούς. Τι Τανσού Τσιλέρ και τι Μετούτ Γιλμάζ είδαμε. Όμως ποτέ ως τώρα δεν αντιμετωπίσαμε μια τόσο συστηματική στοχοποίηση. Και είναι συστηματική γιατί πρόκειται για μια στρατηγική. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι δεν ήταν κάποια γκάφα κάθε φράση που εκτοξεύθηκε εναντίον των Αλεβιτών. Όλα εντάσσονται στα πλαίσια ενός σχεδίου, μιας στρατηγικής! Αυτό το έχουμε αντιληφθεί πλέον!

Ερώτηση: Ποιος είναι ο στόχος τους;
Απάντηση: Θέλουν να δημιουργήσουν ένα σουνιτικό μέτωπο-μπλοκ στη Μέση Ανατολή. Σχεδιάζεται δε η Τουρκία να έχει ηγετικό ρόλο σ’ αυτό το μπλοκ. Για μας τους Αλεβίτες υπάρχει χώρος σ’ αυτήν την εικόνα; Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει. Γι’ αυτό ο αγώνας μας έχει μετατραπεί σε έναν αγώνα επιβίωσης, κάτι που επιβάλλει την ενότητά μας σ’ αυτόν τον αγώνα. Κοιτάξτε, σε σφαγές που γίνονται στο Ιράν και το Ιράκ, η Τουρκία δεν βγάζει άχνα. Αν παρατηρήσετε, οι άνθρωποι που σφάζονται είναι Σιίτες ή Αλεβίτες. Δυστυχώς, αν δεν είσαι Σουνίτης, δεν έχεις τύχη σ’ αυτά τα χώματα.

Ερώτηση: Στο ζήτημα της Συρίας ποια είναι η στάση των Αλεβιτών της Τουρκίας;
Απάντηση: Ακόμα και να κάνετε αυτήν την ερώτηση σ’ εμάς, είναι άτοπο και αδιανόητο. Εμείς είμαστε Αλεβίτες. Το όνομά μας είναι ειρήνη, το επώνυμό μας ειρήνη, η θρησκεία μας ειρήνη. Όταν πεθαίνουν σε κάποιο σημείο της γης άνθρωποι, εμείς δεν περιμένουμε να μάθουμε την ταυτότητά τους για να επαναστατήσουμε. Εμείς δεν υποστηρίζουμε ούτε τον Άσαντ ούτε τον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ). Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι οι Νουσαϊρίτες της Αντιόχειας επηρεάζονται άμεσα από την υπόθεση αυτή. Όχι μόνο επειδή έχουν συγγενείς στη Συρία. Άρχισαν να τους συμπεριφέρονται άσχημα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, μόνο και μόνο επειδή είναι Νουσαϊρίτες. Φοβούνται πολύ από τον ΕΣΣ. Τα δε ΜΜΕ, όταν αναφέρονται στις εξελίξεις και τα προβλήματα που προέρχονται από τα γεγονότα στη Συρία, πάντα ξεχνούν να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες μας οι Νουσαϊρίτες. Πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Πριν αρχίσει αυτός ο πόλεμος, το 90% των Αλεβιτών της Τουρκίας δεν γνώριζε ότι ο Άσαντ είναι Αλεβίτης. Το μάθαμε μετά, αφ’ ότου άρχισε ο πόλεμος. Τότε τα ΜΜΕ «ανακάλυψαν» ότι είναι Αλεβίτης, όταν άρχισαν να αναφέρονται στα εγκλήματά του! Όμως ο Άσαντ δεν έγινε Αλεβίτης όταν άρχισε ο πόλεμος. Ήταν και πιο πριν, όταν έκαναν στενές σχέσεις μαζί του, όταν τον παρουσίαζαν ως φίλαθλο και τον φιλοξενούσαν στους αγώνες της Φενερμπαχτσέ. Όμως εμείς τότε δεν το γνωρίζαμε. Όταν ένοιωσαν την ανάγκη να τον παρουσιάσουν ως δικτάτορα, τότε θυμήθηκαν ότι είναι και Αλεβίτης. Αυτό γινόταν πάντα σε ζητήματα που αφορούσαν εμάς τους Αλεβίτες.

Ερώτηση: Τι σημαίνει αυτό;
Απάντηση: Αυτό σημαίνει ότι δεν χάνουν την ευκαιρία να διασυνδέουν πάντα οτιδήποτε κακό με τον Αλεβιτισμό. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Σουσουρλούκ, είπε κανείς ότι ο Αμπντουλλάχ Τσατλί ήταν Χανεφί Σουνίτης; Όχι. Όταν όμως αναφέρονταν στον Χουσεΐν Κοτζαντάγ, που βρισκόταν μαζί με τον Τσατλί στο ίδιο αυτοκίνητο, μίλησαν για Αλεβίτη Αστυνομικό Διευθυντή. Στις αναφορές που γίνονται εσχάτως για το ΡΚΚ, παρατηρούμε την ίδια πρακτική.

Ερώτηση: Τι εννοείτε;
Απάντηση: Βλέπουμε άρθρα που μιλούν για μια πτέρυγα που υπάρχει μέσα στο ΡΚΚ η οποία δεν θέλει τη λύση και πως η πτέρυγα αυτή είναι γεράκια του πολέμου. Αυτή η πτέρυγα, λοιπόν, αποτελείται από Αλεβίτες, σύμφωνα με τους διακινητές αυτής της άποψης. Με άλλα λόγια, αυτοί που θέλουν τη συνέχιση του πολέμου, είναι Αλεβίτες. Άρα, αν εκκαθαριστούν όλοι αυτοί από τις τάξεις του ΡΚΚ, όλα θα κυλίσουν πιο εύκολα και πιο ομαλά! Και θα πρέπει να καταβάλει κανείς πολλές προσπάθειες για να παρουσιάσει μια θρησκεία που είναι ταυτισμένη με την ειρήνη και την αδελφότητα, ως πολεμοκάπηλη και ως πολεμοχαρή. Το κράτος μας πάντα κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες γι’ αυτό κι εμείς του επιστρέφουμε τους χαρακτηρισμούς! Κοιτάξτε, εγώ συνδέω όλα όσα λένε για τους Αλεβίτες του ΡΚΚ με το έγκλημα που έγινε στο Παρίσι. Εγώ δεν είμαι κράτος και δεν διαθέτω πηγές πληροφοριών, όμως σε κάθε περίπτωση δεν απαγορεύεται να ενώνω τα κομμάτια του παζλ και να βγάζω συμπεράσματα. Αμέσως μετά την εμφάνιση αυτών των δημοσιευμάτων, που παρουσίαζαν τους Αλεβίτες του ΡΚΚ ως γεράκια που ήθελαν τη συνέχιση του πολέμου, έγινε το έγκλημα στο Παρίσι. Και τα τρία κορίτσια που σκοτώθηκαν στο Παρίσι, ήταν Αλεβίτισες. Δεν είναι δυνατόν αυτό να μην προκαλεί τις υποψίες μας.

Ερώτηση: Δεν έχουμε καταλάβει τη στάση που τηρούν οι σύλλογοι των Αλεβιτών στη διαδικασία πολιτικής λύσης του Κουρδικού.
Απάντηση: Η θέση μας είναι ξεκάθαρη, όμως μάλλον δεν την εξηγήσαμε σωστά. Πάντως μένω έκπληκτος, γιατί όταν δεν είχε κανείς το θάρρος να πει μια λέξη εναντίον του πολέμου και των εγκλημάτων που γίνονταν, προτού ξεκινήσει η διαδικασία της εκεχειρίας και της κατάπαυσης του πυρός, εμείς ήμασταν στο Ντιγιάρμπακιρ, το Ρομπόσκι… Μήνες πριν συγκροτήσαμε επιτροπές και είπαμε να μεσολαβήσουμε για να απελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι που κρατούσε το ΡΚΚ. Δεν πήραμε απάντηση. Μετά, όταν άλλαξε η κατεύθυνση του ανέμου, το ΡΚΚ αποφάσισε να τους απελευθερώσει. Στην αντιπροσωπεία που πήγε να τους παραλάβει, δεν υπήρχε ούτε ένας εκπρόσωπος των Αλεβιτών. Το BDP θα μπορούσε να πει τότε ότι «οι οργανώσεις των Αλεβιτών κατέβαλαν προσπάθειες επί μήνες για την απελευθέρωση αυτών των ανθρώπων, ας συμπεριλάβουμε στην αντιπροσωπεία έναν εκπρόσωπό τους». Δεν το έπραξε. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει.

Ερώτηση: Είναι αλήθεια ότι οι Αλεβίτες είναι θυμωμένοι το τελευταίο διάστημα με το κουρδικό πολιτικό κίνημα;
Απάντηση: Θυμωμένοι όχι, πιο σωστά δυσαρεστημένοι. Εμείς δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε την αναφορά που έκανε ο Οτζαλάν σε «ισλαμική ένωση», στο μήνυμα που έδωσε στο Νεβρόζ. Εμείς έχουμε υποφέρει χρόνια τώρα από αυτό που λέγεται τουρκοϊσλαμική σύνθεση. Τώρα ακούμε για Κουρδο-Τουρκο-Ισλαμική σύνθεση, και αυτό που έχουμε να περιμένουμε απ’ αυτό, είναι πάλι καταπίεση και προβλήματα. Ως ένας λαός που υποφέραμε πολλά από πολιτικές που μας διαφοροποιούσαν και μας περιθωριοποιούσαν επί δεκαετίες, θα θέλαμε κάτι πιο περιεκτικό και κάτι πιο δημοκρατικό, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε!

Ερώτηση: Όμως πιο μετά και ο Οτζαλάν, αλλά και άλλα ηγετικά στελέχη του Κουρδικού Κινήματος, όπως ο Καραγιλάν, ο Ζουμπεΐρ Αϋντάρ και ο Ρεμζί Καρτάλ, προσπάθησαν να διορθώσουν τα πράγματα, λέγοντας ότι δεν κατανοήσατε σωστά το μήνυμα…
Απάντηση: Μάλιστα, ακούσαμε και διαβάσαμε αυτές τις εξηγήσεις, όμως αυτό δεν αρκεί. Θα δούμε με τον καιρό πόσο περιεκτικοί και πόσο ανεκτικοί είναι. Μην ξεχνάτε ότι εμείς ζήσαμε περιπτώσεις όπως ο Ιδρίσι Μπιτλίσι2… Αυτά που λένε τώρα, όταν τα συνδυάσει κανείς με εκείνες τις μνήμες… Πώς να μην ανησυχούμε λοιπόν;

Ερώτηση: Το κουρδικό πολιτικό κίνημα από την πλευρά του λέει ότι «εμείς τόσα χρόνια πολεμήσαμε και υπερασπιστήκαμε τα δικαιώματα των Αλεβιτών. Τώρα αυτοί κόλλησαν σε μια λέξη και μας υποψιάζονται»…
Απάντηση: Μα εμείς αυτό δεν το αποδεχόμαστε. Όχι. Το Κουρδικό Κίνημα υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των Κούρδων, έδωσε αγώνες γι’ αυτά. Όμως δεν έχω καταλάβει τι έκανε επί χρόνια για τη θέση και τα δικαιώματα των Αλεβιτών. Δεν γνωρίζω. Μετά την πυρπόληση των Αλεβιτών στη Σεβάστεια, έγινε η σφαγή στο χωριό Μάσμπαγλαρ3. Το έκανε το ΡΚΚ. Αν το Κουρδικό Κίνημα υπερασπίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο τα δικαιώματα των Αλεβιτών, εμείς δεν το ζητήσαμε, δεν το θέλουμε. Εκεί που είναι το αίμα και ο πόλεμος, δεν είμαστε εμείς. Δεν επιλέγουμε αυτόν το δρόμο για να υπερασπιστούμε και να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματά μας, κανείς να μην επιλέξει αυτόν το δρόμο, χρησιμοποιώντας το όνομά μας. Εγώ εδώ μιλώ για τις βασικές μας αρχές, να μη θεωρήσει κανείς ότι είμαστε εναντίον της ειρήνης.

Ερώτηση: Δηλαδή, οι οργανώσεις των Αλεβιτών θα συμβάλλουν στη διαδικασία ειρηνικής επίλυσης του Κουρδικού;
Απάντηση: Εμείς πάντα αυτό προσπαθούσαμε, όμως δεν μας άκουγε κανείς. Αν ο πρωθυπουργός μάς ζητούσε να επιλέξουμε εμείς μια προσωπικότητα ανάμεσά μας, για να εκπροσωπήσει τους Αλεβίτες στην Επιτροπή Σοφών που συγκροτήθηκε για το Κουρδικό, θα ήταν πιο σωστό. Όμως αυτός επέλεξε μόνος του τον κατά τη δική του άποψη κατάλληλο, τον Ιζεττίν Ντογάν. Καλώς. Εμείς παρακολουθούμε αυτήν τη διαδικασία με καλές προθέσεις. Και θέλουμε να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας. Ολόκληρη η Τουρκία θέλει να σταματήσει η αιματοχυσία. Όμως υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το αν μετατραπεί ή όχι αυτή η κατάπαυση του πυρός σε δημοκρατία. Εμείς θέλουμε να μοιραστούμε τις απόψεις μας γι’ αυτό το θέμα. Χθες η Σεμπαχάτ Τουντζέλ, από το BDP, μας κάλεσε σε ένα συνέδριο (εννοεί ένα από τα τέσσερα συνέδρια που πρότεινε να γίνουν ο Οτζαλάν). Θα αξιολογήσουμε την πρόσκληση αυτή και θα αποφασίσουμε σχετικά.

1. Το έγκλημα του Μαντιμάκ: Στις 2 Ιουλίου 1993, Αλεβίτες διανοούμενοι απ’ όλη την Τουρκία συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Μαντιμάκ της Σεβάστειας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου Πιρ Σουλτάν Αμπντάλ. Ισλαμιστές, υποκινούμενοι από τις μυστικές υπηρεσίες του τουρκικού κράτους, πυρπόλησαν το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να καούν 33 συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και διανοούμενοι Αλεβίτες. Φυσικά, κανένας δεν τιμωρήθηκε για το έγκλημα αυτό.
2. Ιδρίσι Μπιτλίσι: Κούρδος πολιτικοθρησκευτικός ηγέτης, που βοήθησε τον Σουλτάνο Γιαβούζ Σελίμ στον πόλεμο εναντίον του αλεβιτικού βασιλείου των Σαφαβιδών (1514). Κατηγορείται ότι μαζί με τον σουλτάνο διέπραξε απίστευτες σφαγές εις βάρος των Αλεβιτών - Μπεκτασίδων της Ανατολίας.

3. Μάσμπαγλαρ: Μόλις τρεις ημέρες μετά το έγκλημα στο ξενοδοχείο Μαντιμάκ, στις 5 Ιουλίου 1993, αντάρτες του ΡΚΚ επιτέθηκαν στο σουνιτικό χωριό Μπάσμπαγλαρ, του νομού Ερζιγκιάν, και σκότωσαν 33 χωρικούς. Μιλώντας για την επίθεση στο χωριό, ο Οτζαλάν παραδέχτηκε ότι το έκαναν αντάρτες του ΡΚΚ, χωρίς την έγκρισή του και κατόπιν πρωτοβουλίας του τοπικού διοικητή δόκτορα Μπαράν, ο οποίος ήταν Αλεβίτης.
Μήνυμα του Οτζαλάν στο Συνέδριο των Αλεβιτών
Ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, έστειλε μήνυμα στο 5ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Συλλόγων Αλεβιτών (FEDA), που έγινε στην πόλη Gelsenkirchen, με τη συμμετοχή 200 συνέδρων, στις 11-12 Μαΐου 2013.
Οι σύνεδροι εκπροσώπησαν συλλόγους από τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αυστρία, την Αγγλία, τη Σουηδία και τη Δανία.
Στο συνέδριο παρέστησαν επίσης Κούρδοι επίσημοι απ’ όλες τις κουρδικές οργανώσεις και κόμματα της Τουρκίας, καθώς και εκπρόσωποι των Κούρδων Αλεβιτών του Δυτικού Κουρδιστάν (ΒΑ Συρία) και των Τουρκομάνων Αλεβιτών!
Στο συνέδριο διαβάστηκε και το μήνυμα που έστειλε ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το οποίο έχει ως εξής:
«Ο Αλεβιτισμός είναι μεγάλη ανάγκη να ανανεωθεί και να ενσωματώσει ξανά τη νοοτροπία της αντίστασης. Υπό την έννοια αυτή, πρέπει να υπερασπιστεί τις ιστορικές του αρχές και την παράδοση του Τζεμ*. Η παράδοση του Τζεμ και του Ζικίρ** είναι μια μεγάλη ιστορία αντίστασης. Το Ζικίρ είναι επαναστατική προπαγάνδα. Όσο για το Σεμάχ***, αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι σαν την πορεία των ανταρτών.
Εμείς συμμετείχαμε σε Σεμάχ αλλά και σε Ζικίρ, και μάλιστα με το παραπάνω. Όποιος προσεγγίζει το κίνημα και τον αγώνα μας επιφανειακά και υπεραπλουστευμένα, κάνει μεγάλο λάθος.
Μάλιστα, εμείς είμαστε ένα κίνημα σαν την Κερμπέλα και έχουμε ευθύνη να μην επιτρέψουμε να επαναληφθούν αντίστοιχα γεγονότα. Η πορεία τους στην Ιστορία ήταν άγρια και οι Αλεβίτες υπέστησαν σφαγές. Επί αιώνες οι Αλεβίτες καταπιέστηκαν από τους Γεζίτες, οι Ζωροάστρες εσφάγησαν ανελέητα από τις ισλαμικές ηγεσίες, οι Κούρδοι και οι Κομουνιστές συνεθλίβησαν από τους Κεμαλιστές. Οι Αλεβίτες να εξετάσουν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, με επιστημονικότητα και σε βάθος αυτά τα γεγονότα, θα αποτρέψουν νέες Κερμπέλα και θα καταφέρουν, τελικά, να βγουν αλώβητοι από όλους αυτούς τους κινδύνους.
Στην Ιστορία υπάρχουν πολλές παραδόσεις των Αλεβιτών, των Ζωροαστρών, των Δερβίσηδων. Θα πρέπει κάποια στιγμή όλα αυτά να βγουν στο φως, να μας προβληματίσουν και να μας διαφωτίσουν. Αν δεν γίνει αυτό, θα ζήσουμε χειρότερα από αυτά που υποστήκαμε στην ιστορία. Σήμερα, το Τζεμ, το Ζικίρ και το Σεμάχ συνεχίζονται ως παραδόσεις και βοηθούν στην επιτυχία του αγώνα.
Όταν συγκρίνουμε την αλεβιτική πραγματικότητα στα πλαίσια της κουρδικής πραγματικότητας, διαπιστώνουμε ότι οι Αλεβίτες Κούρδοι έχουν διατηρήσει την κουρδική τους ταυτότητα, πλην όμως έχουν μείνει αρκετά πίσω από τους υπόλοιπους Κούρδους. Οι Αλεβίτες είναι ένα τμήμα του λαού μας, που ξέρει να παραμένει πιστό στις εθνικές και πολιτιστικές μας παραδόσεις, που ξέρει να αντιστέκεται στους ξένους κατακτητές, στη βία και την εκμετάλλευση, που εμφορείται από τις αξίες της δικαιοσύνης και του δικαίου. Όμως όλα αυτά δεν έχουν οργανωθεί και δεν έχουν θεσμοθετηθεί σε σωστή βάση. Και αυτό το εκμεταλλεύεται με το χειρότερο τρόπο το κράτος και το σύστημα, το οποίο βρίσκει εύκολα συνεργάτες για να ελέγχει εκ των έσω τους Αλεβίτες. Ο Κεμαλισμός, όπως έκανε εναντίον του Κομουνισμού και του Σοσιαλισμού, επιτέθηκε εναντίον των Κούρδων, ενώ με ακόμα μεγαλύτερη μανία επιτέθηκε εναντίον των Αλεβιτών. Οι εκάστοτε εξουσίες διήρεσαν τους λαούς και έστρεψαν τους Σαφί Σουνίτες εναντίον των Αλεβιτών, των Ασσυρίων και των Γεζιντήδων. Εκμεταλλεύτηκαν εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές και οδήγησαν στη σφαγή τους ανθρώπους.
Εμείς όμως συνδέσαμε όλους τους κύκλους, τους Αλεβίτες, τους Γεζιντήδες, τους Σοσιαλιστές, και κάναμε τη σύνθεση μέσα στο ΡΚΚ. Αυτή η ανθρώπινη ενότητα ήταν η πιο βασική αναγκαιότητα για τον αγώνα προς την ελευθερία. Αυτό μπορώ να πω ότι το πετύχαμε.
Είναι ο πιο σωστός δρόμος να κατανοήσουμε πλήρως την αξία αυτών των παραδόσεων.
Να έλθω και σε ένα άλλο θέμα. Θεωρώ ότι έχει σημασία να ιδρυθεί η «Ένωση Αλεβιτών του Κουρδιστάν». Οι ηγέτες των Αλεβιτών (Πιρ), που μπορούν να καθοδηγούν τα Τζεμ και τα Σεμάχ, πρέπει να οργανωθούν. Εγώ δίνω μεγάλη σημασία στις τελετές των Αλεβιτών, αφού στην ουσία το κίνημα του ΡΚΚ είναι μια σύγχρονη αντίληψη αυτών των τελετών.
Κατά την άποψή μου, η ιδεολογία του ΡΚΚ είναι πιο κοντά στον Αλεβιτισμό από οποιοδήποτε άλλο δόγμα. Επίσης είναι κοντά στο Ζωροαστρισμό. Δηλαδή, να το πούμε με άλλα λόγια, μέσα στο ΡΚΚ οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες μπορούν να νιώθουν περισσότερο άνετα από όλους τους άλλους. Και επαναλαμβάνω, οι Αλεβίτες και οι Ζωροάστρες, πρέπει να αποκτήσουν και πάλι συνείδηση και να αυτοοργανωθούν κατάλληλα.
Είναι γνωστό ότι ο Αλεβιτισμός είναι συνώνυμος της αγάπης. Εμείς πιστεύουμε ότι η κάθε θρησκευτική και εθνοτική ομάδα πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα, κάθε άνθος θα πρέπει να ανθίζει, υπό την προϋπόθεση αυτό να μην είναι εναντίον του άλλου. Αυτό που θέλω, λοιπόν, είναι όλα αυτά τα άνθη, που καταπιέστηκαν και υπέφεραν επί αιώνες, να ανθίσουν και πάλι.
Είμαστε σε μια περίοδο που τα εδάφη μας είναι μάρτυρες μιας νέας άνοιξης, που ανθίζουν και πάλι όλα τα άνθη των πολιτισμών. Είναι η εποχή μιας άλλης Άνοιξης. Θα υπερασπιστούμε την ιστορική κληρονομία του Αλεβιτισμού και θα κερδίσουμε.
Με το σεβασμό μου,
Αμπντουλλάχ Οτζαλάν»
Σημειώσεις
Τζεμ: Είναι τόπος συνάθροισης, συζήτησης, λήψης αποφάσεων και πραγματοποίησης τελετών της κοινότητας των Αλεβιτών. Στο Τζεμ συμμετέχουν ισότιμα άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι και παιδιά.
Ζικίρ: Η επίκληση του Προφήτη Αλί, στον οποίον πιστεύουν οι Αλεβίτες.
Σεμάχ: Κυκλική τελετή, που απεικονίζει την πορεία σε έναν άλλον κόσμο, στον κόσμο της αγάπης και της αλληλοκατανόησης. Είναι μια από τις δώδεκα τελετές που τελούνται στο Τζεμ.
Ποντιακή Γνώμη
Η εφημερίδα εκδίδεται από το Μάρτιο του 2008 από τις εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ.
Βιβλιοπωλείο: Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, Αθήνα

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4734.html#.Ua3Bv0Awdyg


ΤΏΡΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΦΙΝΟ ΤΟΥ ΚΛΟΠΥ ΠΕΙΣΤ. ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΑΡΚΕΙ... ΑΡΚΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΝΑ ΤΑ ΦΙΛΤΡΑΡΟΥΜΕ... δεν πιστεύουμε ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΑΣ...ψάχνουμε και ερευνούμε αλάνια

ΠΟΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ;

Το είπε ο κυρ Στέλιος

το είπε ο κυρ Ξανθόπουλος

Για αυτούνο ;

Βρε μπας και σας αρέσει η ΘΕΑ Dilek Koc

είναι και αυτή η ετέρα θεά

 

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΤΖΑΝΟΣ ή YORGO BACANOS ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΑΘΙΓΓΑΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ

Εις την εποχή των αυτοκρατοριών, όπου ήταν όλοι ανάκατα οι λαοί, οι θρησκείες (αρκεί να είχες φραγκόπουλα)  και οι μουσικοί ήταν για να καθαρίσουν την ψυχή εγεννήθη η Γεώργιος Μπατζανός. 

Γεννήθηκε στην Σιληβρία στα 1900 και πόθανε στα 1977. Παιδί μουσικού, μάγεψε την Τουρκία με τους ήχους του ΟΥΤΙ του. Ήταν στο ραδιόφωνο της Τουρκίας από το 1927 ως το 1977 που έφυγε. 

Λατρεύτηκε όσο λίγοι αλλά δεν ήταν και ο μοναδικός Ρωμιός. Μπόλικοι ήταν μουσικοί, τραγουδιστές, συνθέτες κλπ.

Τώρα δεν θα σας πρήξω με πολλά πολλά που θα τα βρείτε στο δίκτυο πχ. http://www.oud.gr/bacanos_gr.html. 

Με μάγεψε η μουσική του παίδες και δείτε κανένα ωραίο βιδεάκι να ηρεμήσει το πνεύμα μας...

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤ' ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΝΕΥΡΙΑΣΜΕΝΩΝ..... ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΠΟΛΙΚΗ...

ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΟΙ ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ ΓΝΩΣΤΕΣ...

ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΡΟΠΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ

ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ ΠΑΡΑΥΤΑ...



                                          ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΚΑΤΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ...



Δύο από τα τρομερότερα χαρακτηριστικά ΠΟΥ ΜΕ ΑΗΔΙΑΖΟΥΝ του Έλληνα είναι

Α) Οι στρατηγοί χωρίς στρατό...

Β) Ο αληθινός και ο ΔΗΘΕΝ εκνευρισμός που βγαίνει παντού...


Όλοι ξεύρουν τα πάντα... "Δώσε μου μια μέρα το κουβέρνο και θα δεις "....  "Θα σου πω Εγώ τι φταίει". Μετά μπαίνεις να ψωνίσεις σε ένα μαγαζί βλέπεις το "αφεντικό" του εαυτού του με ύφος κουρασμένο, με μούτρα κάργα νευριασμένο ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ...

Προχτές πήγα στο μικρότερο φούρνο της γειτονιάς δηλαδή ανάμεσα σε 5 γιγάντιους φούρνους, γιατί θέλω να βοηθάω τον μικρομεσαίο Ο ΒΛΑΚΑΣ.... Και τον ρωτάω αφελώς "είναι σημερινό" και τι μου απαντά ο χαρχάλας... "ΌΧΙ ΠΕΡΣΙΝΟ". Φυσικά δεν θα με ξαναδεί... Θα παγαίνω στον νταβατζή τον εθνικό μας ΝΤΑΒΑΤΖΗ αυτόν που είχε εκατοντάδες πόρνες στην δούλεψή του.... Σιγά μην δίνω στον αγενή μικροβλάκα τα 60 σέντσια μου...

Μετά σκεπτόμασταν την τσάρκα του Βαρουφάκη εις τα Εξάρχεια. Πότε τα πήραν στην γκράνα τα καλόπαιδα... Πως διάβολο νευριάζουν έτσι με την μια; Ή είναι μονίμως νευριασμένοι από το σπίτι τους;

Επειδή δουλεύουμε στα εργοστάσια, κυκλοφορώντας με τα λεωφορεία, τα τραίνα έχουμε παρατηρήσει ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πόπολου έχει ένα έμφυτο εκνευρισμό. Ένα δύστροπο χαρακτήρα ακατανοήτου προελεύσεως...

Θεωρούμε ότι κορυφαίο έργο της Ελληνικής λογοτεχνίας και θα λέγαμε ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ είναι το ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ του Ταχτσή. Βρε παιδί μου όποιος δεν το έχει διαβάσει είναι ανίκανος να κατανοήσει την χώρα του.... Εκδότης φίλος μου είπε τις προάλλες... " Οι...........  πιάνουν την κοινωνία από τα αρ.....α και την ξέρουν καλά" ή κάπως έτσι...

Ένα αναγεννητικό κίνημα της χώρας θα πρέπει να πει μεγάλες αλήθειες στον εαυτό μας...


ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΔΙΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ...

ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΗΜΙΣΕΩΣ ΩΡΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟΝ ΕΠΙΤΡΟΠΟΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΟΥ


ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΟΜΟΥΤΣΟΥΝΩΝ....

ΟΙ ΔΥΣΤΡΟΠΟΙ ΘΑ ΕΞΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΗ

ΠΑΣ ΕΙΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ ΘΑ ΕΙΣΠΡΆΤΤΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΕΠΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΡΟΧΑΛΕΣ

ΠΑΣ ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΛΕΓΕΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΑ ΥΠΌΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ....

ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΑΕΙ ΚΟΝΔΥΛΗ ΠΑΧΥΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΞΟΥΝ ΜΗΧΑΝΗ ΜΕΤΡΗΣΕΩΣ ΕΚΝΕΥΡΙΜΟΥ.... ΤΟ ΕΚΝΕΥΡΙΟΣΟΜΕΤΡΟΝ....

ΠΑΣ ΟΣΤΙΣ ΥΨΩΝΕΙ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΘΑ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΕ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΠΙΔΟΜΑ ΗΔΟΝΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΣΠΙΣΕΙ Η ΝΕΑ ΚΕΝΩΝΙΑ...


ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Ο στρατηγός akrat


Υποστράτηγος akrat

Διοικητής akrat

Υπεύθυνος τύπου akrat



ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΠΟΠΟΛΟΥ...


akrat ...................... έπονται....