ΡΩΣΣΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΣ εν ποιήμα προεπαναστατικόν, εν ποιήμα της Διαφωτήσεως, εν ποιήμα με τα ούλα του....

Ένα ποιήμα που παράλληλα με τα έργα του Ρήγα Φεραίου, του Κοραή κλπ εκυκλοφορούσε στην σκλαβωμένη από τους Οθωμανούς Βαλκανική και όχι μόνο...

Ας το απολαύσωμεν. Και αν βρείτε και καμμιά σημερινή αντιστοιχεία καλώς έχει... Αφορμή για να το βρω στο δίκτυο είναι το βιβλίο του Τ Βουρνά "ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" που μελετώ αυτή την εποχή....


Απολαύστε το...



Το αντέγραψα από το http://www.potheg.gr/ProjectDetails.aspx?lan=1&id=22

Ρώσσος, Άγγλος και Γάλλος, κάμνοντες την περιήγησιν της Ελλάδος και βλέποντες την αθλίαν της κατάστασιν, ηρώτησαν κατ' αρχάς ένα Γραικόν φιλέλληνα, δια να μάθουν την αιτίαν, μετ' αυτόν ένα μητροπολίτην, είτα ένα βλάχμπεην, έπειτα ένα πραγματευτήν και ένα προεστώτα. Και τελευταίον εσυναπάντησαν και την ιδίαν Ελλάδα.

 

ΟΛΟΙ

Ειπέ μας, ω φιλέλληνα, πώς φέρτε την σκλαβίαν,

και την απαρηγόρητον των Τούρκων τυραννίαν;

Πώς τες ξυλιές και υβρισμούς και σιδηροδεσμίαν,

παίδων, παρθένων, γυναικών ανήκουστον φθορίαν;

Πώς δε τον καθημερινόν των συγγενών σας φόνον,

του άδικου, αναίτιου και χωρίς τινα πόνον;

Δεν είσθ' εσείς απόγονοι εκείνων των Ελλήνων,

των ελευθέρων, των σοφών και των φιλοπατρίδων;

Και πώς εκείνοι απέθνησκον δια την ελευθερίαν,

και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;

Και ποίον γένος ως εσείς εστάθη φωτισμένον

εις την σοφίαν, δύναμιν, κ' εις όλα ξακουσμένον;

Πώς νυν εκαταστήσατε την λάμπουσαν Ελλάδα!

Βαβαί! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν παστάδα!

Ομίλει, φίλτατε Γραικέ, είπε μας την αιτίαν·

μη κρύψης τίποτες ημών, λύε την απορίαν.

 

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝ

Ρωσσαγγλογάλλοι,

Ελλάς, και όχι άλλη,

ήτον, ως λέτε, τόσον μεγάλη.

Νυν δε αθλία

και αναξία

επειδή άρχει η αμαθία.

Οσ' ημπορούσι

να την ξυπνούσι

τούτ' εις το χείρον την οδηγούσι.

Αυτή στενάζει,

τα τέκνα κράζει,

στο να προκόπτουν όλα προστάζει.

Και τότ' ελπίζει

ότι κερδίζει·

εκείν' οπού 'χει νυν την φλογίζει.

Μα τις τολμήσει

μ' αληθή κλίσι

σ' ελευθερίαν να την κινήση;

Όστις τολμήση

να την ξυπνήση

πάγει στον Άδην χωρίς τινα κρίσιν.

 

ΟΛΟΙ

Και πώς μας είπες προ μικρού πως κείνοι που ημπορούσι

να την ελευθερώσωσι κακώς την οδηγούσι,

και τώρα μας απέδειξες πως δεν τολμά κανένας,

και όστις τολμήση χάνεται, και σιωπά καθένας;

Ποιοι ειν' οι πρώτοι, όπου ημπορούν και δεν την λευθερούσι,

κ' οι δεύτεροι που δεν τολμούν ούτε να το ειπούσι;

 

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝ

Έναν δεν λέγω,

κ' ουδένα ψέγω·

δεν υποφέρω πάντα να κλαίγω.

Φιλανθρωπότης,

μισανθρωπότης,

εις ποίον είναι ιδέτ' εν πρώτοις.

Κρίνατε όμως

πολλά ευνόμως

εις τίνα πρέπει ούτος ο μώμος.

Ιδού το θείον

ιερατείον·

αυτό γαρ έχει νυν το πρωτείον.

Ρωτήσατέ το,

ακούσατέ το,

κ' ευθύς θα δήτε το γαμπινέτο.

Εγώ να μείνω

πάσχω π' εκείνο

έως θανάτου, το ιερατείον,

και από άλλους,

μικρούς, μεγάλους,

και της Ελλάδος σφοδρούς αντιπάλους.

Όθεν βαλθήτε,

μην αμελήτε,

κι από τους πρώτους βεβαιωθήτε.

 

ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Φρόνιμα μας ωμίλησε ετούτος ο φιλέλλην.

Λοιπόν μην αμελήσωμεν αυτό το παραγγέλλειν.

 

ΓΑΛΛΟΣ

Ιδού ας ερωτήσωμεν τούτον τον πολυγένην ·

μητροπολίτης φαίνεται, κάμνει τον Δημοσθένην.

Σ' αυτόν θέλει γνωρίσωμεν τον ζήλον της Γραικίας,

αν είναι φιλελεύθερος ή φίλος τυραννίας.

Χαίρε, πανιερώτατε και γένος της Γραικίας,

πώς υποφέρεις τον ζυγόν της Τούρκων τυραννίας;

  Γιατί εκαταντήσατε την φωτεινήν Ελλάδα

αθλίαν, κακορρίζικην και ως σβηστήν λαμπάδα;

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Να έχετε, τέκνα την ευχήν μου,

κι ακούσατε την απόκρισίν μου:

Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω,

ούτε ξεύρω να τον νοματίζω.

Τρώγω πίνω, ψάλλω με ευθυμίαν,

δεν δοκιμάζω την τυραννίαν.

Τότε υποφέρω αδημονίαν,

όταν με βλάπτουν στην επαρχίαν.

Αυτή του Τούρκου η τυραννία

σε μένα είναι ζωή μακαρία.

Το ράσον τούτο αφού εφόρεσα,

ζυγόν κανένα εγώ δεν εγνώρισα.

Δύο ποθώ, ναι, μα τες εικόνες,

άσπρα πολλά και καλές κοκόνες.

Περί δε της Ελλάδος, που λέτε,

ολίγον με μέλει, αν τυραννιέται.

Αν βαστάζη χωρίς να στενάζη,

όλες τις αμαρτίες εβγάζει.

Ημείς πάντα τους ξομολογούμεν,

εις τα ψυχικά τους νουθετούμεν,

πίστιν να έχουν στον βασιλέα

και σέβας εις τον αρχιερέα,

στον Τούρκον τ' άσπρα να μη λυπούνται,

τι την ψυχήν των τότ' ωφελούνται·

και αρχιερέων παρρησίες,

και παπάδων πολλές λειτουργίες,

Ο πνευματικός τους διορίζει

πως πρέπει καθείς να δευτερίζη.

Αυτοί άρχισαν να παρακούσι,

κι όλοι λευθερίαν φρονούσι.

Δια τούτο κ' ημείς συμφωνούμεν,

ομού με Τούρκους και τους βαρούμεν,

επειδή όλοι μας το θεωρούμεν

πως θέλει λείψει ό,τι βαστούμεν.

Χριστός, μας λέγουν, θέλει λευθερίην

ημείς δ' έχομεν το δεσμείν και λύειν.

Με θλίβει η μικρή επαρχία,

ελπίζω δ' άλλην, πλέον πλουσία·

έχω πασάδες και τους ελτζήδες,

και είναι σίγουρες αι ελπίδες.

Και οι κοκόνες είναι μέγα θαύμα,

ευκολύνουν γαρ το κάθε πράγμα.

Φθάνει γουν η τόση απολογία,

ιδού γυνή φέρει παρρησία.

 

ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Ω δυστυχία των Γραικών, γένος πεπλανημένον,

πόσα κακά υποφέρετε εκ των ιερωμένων!

 

ΡΩΣΣΟΣ

Και τι καλά εκάμαμεν ημείς εις την Ρωσσίαν·

όλους τους επροστάξαμεν να ζουν στην μοναξίαν.

 

ΑΓΓΛΟΣ

Και ημείς αποφασίσαμε του Πάπα κάθε χρόνον

το είδωλον να καίωμεν χωρίς κανένα πόνον.

 

ΓΑΛΛΟΣ

Και ημείς τον εγκρεμνίσαμεν και από αυτόν τον θρόνον

και παίγνιον τον δείξαμεν στον κόσμον κι όχι Κρόνον.

 

ΡΩΣΣΟΣ

Ιδού ένας που έρχεται, και τις τόνε γνωρίζει;

Φορεί σαμουροκάλπακον και αγάλια βηματίζει.

Πρίγκιψ Βλαχίας φαίνεται, βέβαια και δε σφάλλω·

με δόξαν φέρεται πολλήν και τύφον τε μεγάλον

Νέος αυθέντης έγινε και πάγει στην Βλαχίαν,

για να γυμνώση τον λαόν χωρίς φιλανθρωπίαν.

 

ΑΓΓΛΟΣ

Πάμε να ερωτήσωμεν, να ιδούμε τι φρονάει,

αν τυραννίαν χαίρεται ή πάτρην αγαπάει.

 

ΟΛΟΙ

Σε χαιρετούμε, Ηγεμών, με το προσήκον σέβας,

Ελλάδος γόνε άριστε, κοινώς δε και της Εύας.

Σοι συγχαιρόμεθα πολλά την νέαν αυθεντίαν

μακρόβιον κ' ελεύθερον εις όλην την Γραικίαν,

ήτις στενάζει, κόπτεται, έχασε την πνοήν της,

και τα πολλά τα βάσανα έπαυσαν την ζωήν της.

Τας χείρας της εξάπλωσεν σε σας τους απογόνους,

ως δυναμένους, βέβαια, να σβήσητε τους πόνους.

Ποτέ δεν το ελπίζαμε πως θέλ' αμεληθήτε,

άλλα με τόλμην τους εχθρούς θέλει εκδικηθήτε.

 

ΠΡΙΓΚΙΨ

Αντιχαίρετε, ω ξένοι,

η ευχή κάτω ας μένη.

Τούτα που εσείς μου λέτε,

φλόγα στην καρδιά μου φέρτε.

Της Ελλάδος λευθερία

εις εμέ είναι πτωχεία.

Τότε η παρούσα δόξα

σβύει, φέρει τόσα τόξα.

Σκλάβος είμαι δοξασμένος,

απ' τους Τούρκους αγαπημένος·

πρέπει εγώ εξ εναντίας,

ως πιστός πάσης Τουρκίας,

την Ελλάδα ν' αφανίζω

και τους Τούρκους να δωρίζω.

Τότε ημπορώ να ζήσω,

όταν τους Γραικούς εκδύσω.

Φίλοι, η ελευθερία

ειν' κοινή συγκοινωνία.

Πλούσιος, πτωχός και πένης

φαίνετ' άλλος Δημοσθένης·

εις αυτήν όλοι προστάζουν,

σοφοί, δίκαιοι ετάζουν.

Μα η δόξα η εδική μου

τέρπει μόνον την ψυχήν μου.

Έχω όλους υπό χείρα,

με τρομάζει κάθε χήρα.

Μ' αν ο Τούρκος μάς δικάζει,

και ως αρνιά όλους μας σφάζει,

φθάνει όσον εντρυφούμε,

πάλιν 'μείς τον αγαπούμε.

Βρήκαμε το ιατρικόν μας,

να 'βγωμ' απ' τον θάνατόν μας·

όταν τους Γραικούς γυμνούμεν

και τα άσπρα τους μαδούμεν,

εις την Πόρταν τα δωρούμεν,

κι ούτω την ζωήν λυτρούμεν.

Ποτίζομεν και την αυλήν,

γλυτώνομε και την ζωήν.

Οι προπάτορές μας πρώτα

δεν ελάβαν τέτοια φώτα ·

ζούσαν πλιο ταπεινωμένοι

κ' εις το γένος πλιο δοσμένοι.

Εις ετούτο το βραβείον

να μας ζη το ιερατείον,

που μας άνοιξε τα μάτια,

κ' έχομε χρυσά μακάτια.

Φίλοι, συγχωρήσατέ μοι,

θε να πάγω στο χαρέμι·

είδα, μπήκ' ένας Δεσπότης,

που 'ν' της Δόμνας χρυσοδότης·

φέρει, βέβαια, σολδία,

για να λάβη επαρχία.

Υγιαίνετε ομάδι,

φίλοι μου Ρωσσαγγλογάλλοι.

 

ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Ιδού που ερωτήσαμε και τούτον τον πολίτην,

και όμοιον τον εύρομεν ως τον Μητροπολίτην.

Πρέπει να ερωτήσωμεν άλλον κανένα τάγμα,

ίσως και επιτύχωμε διάφορον το πράγμα.

Ιδού τούτος ο σοβαρός κι όλος ανησυχίας,

βέβαια, θλίψις τον κρατεί της Τούρκων τυραννίας.

Συλλογισμένος περπατεί και μυστικά μιλάει·

μήπως του γένους του κακά προς ένα τα μετράει;

 

ΟΛΟΙ

Χαίρε, Γραικέ πραγματευτά και φίλε της πατρίδος,

ελευθερίας πρόμαχε και εχθρέ της τυραννίδος.

Σε βλέπομεν ανήσυχον και σφόδρα τεθλιμμένον

πατρίδος ναι φαντάζεσαι ζυγόν τον βρωμισμένον.

Εσείς, βέβαια, δεν έπρεπε ποτέ να σκλαβωθήτε,

αλλ' ώσπερ και οι προ υμών ελεύθερα να ζήτε,

να λάμπετε στην αρετήν, σοφίαν και ανδρείαν,

ως οι προπάτορες υμών, και στην ελευθερίαν.

Αλλ' αν από αμέλειαν και από πολλάς αιτίας

επέσατε εις τον ζυγόν της Τούρκων τυραννίας,

πάλιν μπορείτε εύκολα να έλθητε στα πρώτα,

αν τον ζυγόν συντρίψητε και λάβητε τα φώτα.

 

ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ

Χαίρετε και σεις, φίλοι και περιηγηταί,

βλέπω κ' είσθε τω όντι πατρίδος ζηλωταί.

Εγώ για την Γραικίαν δεν είχα στοχασμόν,

με όλον όπου φέρει ζυγόν τυραννικόν·

αλλά πάντα προσμένω από την Μπαρμπαριά

καράβια φορτωμένα και από τη Φραγκιά·

ειν' μέρες δεν τα βλέπω, για να αναπαυθώ.

Για τούτο συλλογούμαι χωρίς να κοιμηθώ.

Το γένος μου το κλαίω, ότ' είναι στον ζυγόν,

μα δια ελευθερίαν δεν δίδω οβολόν∙

στον Τούρκον τα σκορπίζω, χωρίς να τα ψηφώ,

την σκέπην του να έχω κ' εχθρούς να πολεμώ.

Εγώ άσπρα δανείζω εις όσους αγρικώ,

ότι έχω να τα λάβω με κέρδος αρκετό·

μα όταν εγνωρίζω πως δεν τα αβγατώ,

τότε βαθιά τα θάπτω κι ουδέ τα μαρτυρώ.

Είναι τινές δε, πάλιν, οπού πολλά πετούν

εις γένος και σχολεία, για να τους εξυπνούν·

αλλ' ούτοι ειν' ολίγοι, τα άσπρα των δεν αρκούν,

δια να απολαύσουν εκείνο π' αγαπούν.

Ημείς, το πλείστον μέρος εκ των πραγματευτών,

θέλομεν πάντα άσπρα, κι ας έχομεν ζυγόν·

τα πλούτη μας ευφραίνουν και μας παρηγορούν,

κι ουδέποτε του Τούρκου τα βάρη μάς 'νοχλούν.

 

ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Τέλος ημείς δεν βρίσκομεν κανένα φιλοπάτριν,

καθένα τον ακούομεν πρόθυμον τουρκολάτρην·

λοιπόν ματαίως τρέφομεν δια τους Γραικούς ελπίδα,

πως θέλ' αποτινάξουσι Τούρκου την τυραννίδα.

Ας πλησιάσωμεν κοντά, ν' ακούσωμεν τι λέγει

εκείνος ο υπέροφρυς, όπου κινεί το χέρι.

Φαίνεται όλος σοβαρός, και όλος εις φροντίδες·

αυτούς οι Τούρκοι συνηθούν να λεν κοτζαμπασήδες.

Γεια σου, χαρά σου, προεστέ, γιατί είσαι συγχισμένος;

Και τις σε κακοποίησε και στέκεις λυπημένος;

 

ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ

Αχ το γένος μου πολλά με κατατρέχει,

μοι λέγει τάχα πως τ' άρπαξα τα έχει·

εγώ εστάθην τρεις χρόνους στην αξίαν,

κι ως ήθελα εβάσταξα την επαρχίαν∙

έδειχνα εις όλους πως είμαι ευεργέτης,

ουδείς δ' ετόλμα να φανή ως προπέτης.

Εάν πολλ' άσπρα τους άρπαξα βιαίως,

πάλιν στους Τούρκους τα 'δωσα δια χρέος.

Τους πτωχούς σκληρά τους τυραννούσα,

όμως τους Τούρκους πολλά τους αγαπούσα.

Και όστις Γραικός Τούρκον εκαταλάλει,

τον επρόδιδα, να βάλουν γνώσ' οι άλλοι.

Τόσον εστάθην πιστός εις το δοβλέτι,

ως ουδείς άλλος τιμών τον Μωχαμέτη.

Καλά εζούσα, κι όλους τους εκδικούσα,

αλλ' ένας άλλος, όπου εγώ μισούσα,

με μέσ' αγάδων μ' επήρε την αξίαν·

αυτού νυν πάσχω να σβύσω την οικίαν.

Έχω κ' εγώ πολλά μέσα αγάδες,

να αφανίσω και όλους τους ραγιάδες.

Θέλω τους κάμει τις είμαι να γνωρίσουν,

μικροί, μεγάλοι, για να με προσκυνήσουν·

κοινώς γαρ άλλοι λέγουν για να με ψήσουν,

κι άλλοι φωνάζουν κάλλιο να με φουρκίσουν.

Αυτό, φίλοι, το παράπονον έχω,

και εις τους Τούρκους δια τούτο προστρέχω.

 

ΓΑΛΛΟΣ

Ουαί σοι, τάλαινα Ελλάς, τι σ' έμελλε να πάθης!

Από τυράννους και δικούς ω πώς εκατεστάθης!

Ξένοι σ' ακούν, στενάζουσι και συνθρηνούν μαζί σου,

και τα δικά σου τα παιδιά αυξαίνουν την πληγή σου!

 

ΑΓΓΛΟΣ

Όστις τα πάντα θαυμαστά έργα της ερευνήση,

και τώρα δε να την ιδή, και πώς να μην ραγίση;

Αυτή όλους μάς φώτισε με τα συγγράμματά της,

κ' ημείς πάντα μιμούμεθα τέκνα τα παλαιά της.

 

ΡΩΣΣΟΣ

Πολλά θαυμάζω και απορώ τους Έλληνας τους πρώτους

εις την σοφίαν, δύναμιν και εις όλους των τους τρόπους·

εάν ημείς δεν βρίσκαμεν κείνων τας ερμηνείας,

αλοίμονον, δεν φθάναμε εις τέτοιας ευτυχίας.

(Φεύγουν, και εις την στράταν συναπαντούν την Ελλάδα.)

 

ΑΓΓΛΟΣ

Ρώσσε και Γάλλε, βλέπετε εκείνην την γυναίκα;

Άραγε τι να έπαθεν η δυστυχής η Γραίκα;

Ξυπόλυτη, ακτένιστη και όλη πληγωμένη,

και μέσα εις τα δάκρυα όλη βεβυθισμένη.

Ας πλησιάσωμε κοντά να ίδωμε τι έχει,

και κάθε ένας απ' ημάς την βοηθεί ως θέλει.

 

ΓΑΛΛΟΣ

Βαβαί, τι λύπη, τι φθορά ειν' εις τούτο το σώμα!

Τέτοιες πληγές, τέτοιες σπαθιές, εγώ δεν είδ' ακόμα.

Τα αίματά της έγιναν μια φοβερά πλημμύρα.

Ω δυστυχής Ελλήνισσα, πώς σ' εύρε τέτοια μοίρα;

Και ποία άλλη ως εσύ βαστούσε αυτούς τους πόνους,

να μη πεθάνη παρευθύς, μα να 'χη ακόμη τόνους;

 

ΡΩΣΣΟΣ

Ουαί! Το στήθος της κτυπά και τα μαλλιά μαδίζει,

και μετ’ αυτά τα δάκρυα και τας πληγάς σφογγίζει,

Κοιτάξετε τους πόδας της· ειν' αλυσοδεμένοι

και οι μαστοί της παντελώς ειν' καταξηραμένοι.

Γυνή μεγάλη φαίνεται, γεμάτη από σοφίαν,

και σώμα έχει ηρωικόν και φυσιογνωμίαν.

Για στοχασθήτε, φίλοι μου, Τούρκου την τυραννίδα,

πόσον σκληρά εσπάραξε τούτην την Ελληνίδα!

 

ΑΓΓΛΟΣ

Ας την ρωτήσωμεν, λοιπόν, να μας ειπή τα πάθη.

 

ΡΩΣΣΟΣ

Καλόν είναι να μάθωμε το πράγμα πώς εστάθη.

 

ΓΑΛΛΟΣ

Αυτό κ' εγώ πολλά ποθώ

κ' είμαι περίεργος να ιδώ

 

ΟΛΟΙ

Χαίρε, κυρία Ελληνίς· γιατ' είσαι πληγωμένη,

άμορφη και ταλαίπωρη και τόσον τρομασμένη;

Εξήγησέ μας φανερά τα τόσα βάσανά σου

και κάμε μας, παρακαλώ, γνωστόν και τ' όνομά σου.

 

Η ΕΛΛΑΣ

Το όνομά μου ειν' Ελλάς, κοινώς δε και Γραικία,

η πριν λαμπρά και ένδοξος, τώρα δε παναθλία.

Εσείς δε, ξένοι, τίνε εστέ, και πώς ήλθατε ώδε;

Τις η πατρίς και γένος σας ίσως παρηγορούμαι.

 

ΡΩΣΣΟΣ

Γάλλος ούτος, εγώ δε Ρώσσος, Εγγλέζος δ' εκείνος,

Πετρουπολίτης είμαι εγώ, κ' εκείνος Παριζίνος.

Από την Λόνδραν ο Άγκλος· ήλθομεν δε συμφώνως,

τα πάθη σου να ιδούμεν μάλλον του νυν αιώνος.

Μητροπολίτην εύρομεν και Μπέη της Βλαχίας,

πραγματευτήν και προεστόν φίλους της τυραννίας.

 

Η ΕΛΛΑΣ

Γένη σκληρά και ύπουλα, φυλαί γεμάται δόλον,

μη λέτε πρόφασες ψευδείς, με φέρετε γαρ πόνον.

Αρχιερείς και μπέηδες και προεστούς τυράννους,

λέτε πως τους ευρήκατε όλους Μωαμετάνους·

τούτο ποσώς δεν έπρεπε για να σας ενόχληση·

και πότ' αυτοί ηγάπησαν την ανθρωπίνην φύσι;

 

(τω Ρώσσω)

Εάν καλούς γνωρίζετε αυτούς τους καλογήρους,

και από τους άρχοντας πολλούς, ωσάν αυτούς ομοίους,

ποτέ δεν τους εστέλνετε να ζουν στο μοναστήρι,

και άρχοντας τους δολερούς ομοίως στο Σιμπίρι.

 

(τω Γάλλω)

Μα κ' εσύ, Γάλλε, θαυμάζεις;

Φαίνεταί μοι πώς με παίζεις.

Αν εσείς αυτών την δόξα

δεν γκρεμίζατε με τόξα,

κι αν δεν στούνταν γιουλοτίνα,

σεις εχάνεσθε απ' την πείνα.

 

(τω Άγγλω)

Εάν εσείς τον Πάπαν γνωρίζετε καλόν,

γιατί τον κάθε χρόνον τον καίετε πλαστόν;

Λοιπόν μην απορείτε πως είναι οπαδοί,

καθένας το γνωρίζει, και μέσα τον πονεί.

 

(εις τους τρεις)

Τας πληγάς και τραύματά μου,

που μου δίδουν τα παιδιά μου,

ίσως έχουν και αιτίαν

ότι γίνονται με βίαν.

Πώς δε να αλησμονήσω

και παντού να μη κηρύσσω

ότι εισθ' εσείς αιτία

οπού φέρω 'γώ μυρία;

Βλέπετε τούτας τας πληγάς, που έχω στο κεφάλι,

και άλλας πάνω στην καρδιά, μία κοντά στην άλλη;

Όλας 'πό σας τας έλαβα χωρίς φιλανθρωπίαν.

Σ' εμέ την ευεργέτιν σας δείξατ' αχαριστίαν.

Τρεις μάχες Ρώσσος κήρυξεν ενάντιον Τουρκίας,

τα τέκνα μου εσύναξεν από πολλάς οικίας,

εγγράφως τα υπέσχετο για να τα λευθερώση,

μα ο σκοπός του απέβλεπε σκληρά να τα σκλαβώση.

Δεν έφθασε που 'σφάγησαν τόσ' Έλληνες μαζί του,

αλλ' έσβησε κι άλλους πολλούς ησύχως το σπαθί του.

 

Άρχισε και η Γαλλία

να κηρύττη ελευθερία·

έφθασε στα σύνορά μου,

κ' ηύξησε τα βάσανά μου.

Ύβριζε την τυραννία,

μα διψούσε για σολδία.

Η Ρωσσία κ' η Αγγλία,

βλέποντάς τους στην Τουρκία,

έτρεξαν να τους εξώσουν,

για να μη με λευθερώσουν.

Τρέχει η μία πληρωμένη

και η άλλη κομπασμένη

τους Αγαρηνούς να σώσουν

και εμέ να θανατώσουν.

 

Δεν είσθ' εσείς που λάβετε τόσα μεγάλα φώτα

από τας βίβλους των σοφών, που 'ταν παιδιά μου πρώτα;

Και αν εσείς δεν είχετε κείνων τας ερμηνείας,

ακόμη ήθελ' ευρίσκεστε δούλοι της αμαθείας.

Και πάλιν αν με βγάζετε από την τυραννίαν,

ευθύς αι Μούσαι άσουσι νέαν φιλοσοφίαν∙

και τότ' εσείς μανθάνετε πολλά, που δεν νοείτε,

από τα τέκνα μου αυτά, που τώρα τυραννείτε.

 

Μα πού φιλανθρωπία;

λείπει από σας φιλία.

Τρέφεται η κακία.

Άρχ' η μισανθρωπία

Λόγω φωνείτε

πως με πονείτε,

έργω δε τον χαμόν μου ποθείτε.

Ω της κακίας

κι αχαριστίας

και της υμών άκρας απονίας!

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΕΡΟΥΧΗ ΜΙΑ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ....

Συμπληρώνονται τρία χρόνια, στις 4 Ιούνη, από την ηλιόλουστη αλλά σκοτεινή στην ψυχή μας  ημέρα που έφυγε ο Γιάννης Βερούχης, για το επαναστατικό ταξίδι του στην ιστορία. Ο Ιστορικός Υλισμός θα αναλύσει πλήρως την συνεισφορά του.

Ως τότε το blog αυτό θα παρουσιάσει την ιστορία της οικογένειας ΒΕΡΟΥΧΗ. Θα μιλήσουμε δηλαδή για τον ΣΤΑΥΡΟ ΒΕΡΟΥΧΗ και την σύζυγό του Αντιγόνη (το ψεύτικο όνομα της παρανομίας) Βερούχη (Μαρίκα Αντωνίου). Η Ελληνική εργατική τάξη, ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του οφείλει πολλά στην οικογένεια αυτή. Τιμή μου που γνώρισα ένα κομμάτι της....

                                    ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΕΡΟΥΧΗΣ

Μικρό παιδί βρέθηκε "δουλάκι" σε κάποιο εύπορο σπίτι των Αθηνών. Παιδί για όλα τα θελήματα, γνώρισε από μικρός την ταξική καταπίεση βαθιά μέσα στο συνειδητό του είναι. Ωστόσο είναι αλήθεια ότι στην οικογένεια που ήταν "δουλάκι" υπήρξε η δυνατότητα για λίγες ελεύθερες ώρες τις οποίες αξιοποίησε πηγαίνοντας σε νυχτερινό σχολείο.

Έτσι ο μικρός Σταύρος Βερούχης που γεννήθηκε στον Πλατανιστό της Καρύστου το 1900 αποκόπηκε από την φυσική του οικογένεια, που ήταν πολυπληθής και μεγάλωσε στην Αθήνα. Γίνετε Βενιζελικός και πηγαίνει εθελοντής στο πολεμικό μέτωπο της Μακεδονίας. Τα Βαλκάνια στην κυριολεξία βρίσκονται σ' ένα φρενήρη πολεμικό παροξυσμό. Όλα τα έθνη, αυτοκρατορίες και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα οδηγούν τους ανθρώπους στην κρεατομηχανή του θανάτου.

Ο Σταύρος Βερούχης τραυματίζετε και χάνει την όρασή του κατά εννέα δέκατα. Επί της ουσίας αναγνωρίζει μόνο ημέρα νύχτα και ζει μέσα σε όγκους σκιών. Κατά μια εκδοχή ο τραυματισμός οφείλετε σε χημικά αέρια.

Η επιστροφή στην Αθήνα είναι οδυνηρή. Στρατιές αναπήρων, κατακρεουργημένων ανθρώπινων υπάρξεων βρίσκονται παντού. Ορφανά, χήρες ζητιανεύουν για να επιβιώσουν. Μακριά από το κέντρο των Αθηνών δηλαδή στους Αμπελοκήπους !!! στήνονται παραπήγματα, τενεκεδένιες ιδιοκατασκευές για να μπουν τα πονεμένα από τα βόλια σώματα. Οι πόνοι αβάσταχτοι. Στην Πλατεία Μαβίλη χτίζει η βασίλισσα την φημισμένη ΣΤΕΓΗ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Επρόκειτο για ένα κτήριο όπου επιμορφώνονταν οι ανάπηροι σε μουσικά όργανα με σκοπό να ζητιανεύουν "μετά οργάνων". Στην Πανόρμου και ειδικότερα στην Λουίζης Ριανκούρ, που ήταν κομμάτι του Ρωμαϊκού υδραγωγείου δηλαδή ποτάμι με πέτρινα τοιχία δεξιά αριστερά "χτίζετε" η φημισμένη κομμούνα των αναπήρων και ορφανών παιδιών. Ουσιαστικά ήταν κατασκευές πάσης φύσεως από λαμαρίνα, ξύλο, χαρτόκουτα ότι δηλαδή περίσσευε και βρίσκονταν. Εκεί οι 300 αυτοί άνθρωποι ζουν με τις συνήθειες του στρατού αλλά και με κομμουνιστική ελευθερία. Υπάρχει κοινή διατροφή, με συσσίτιο, μάθημα της Ελληνικής αλφαβήτου και μόρφωση πάνω στην κομμουνιστική ιδεολογία. Ήδη ο Σταύρος Βερούχης από Βενιζελικός νέος αφού γνώρισε τον θάνατο του καπιταλισμού έχει γίνει αταλάντευτος κομμουνιστής. Κομμουνιστής με την έννοια του όρου. Ήταν πάντα ο τελευταίος που έτρωγε στην κομμούνα φαγητό, διότι έπρεπε πρώτα να τραφούν οι κομμουνάροι...

Η κομμούνα της Πανόρμου φυσικά δεν ήταν πάντα εκεί. Βρισκόταν παλαιά δίπλα από το γήπεδο του Παναθηναικού στα λεγόμενα Κουντουριότικα. Όμως σαν κατακλύστηκαν οι Αμπελόκηποι από τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής και εμπρός στην απελπισία των προσφύγων που με μανία επιβίωσης αξίωναν το μέρος τέθηκε το δίλημμα τι να κάνουν.... Σαν κομμούνα θα ήταν αδύνατον να έλθουν σε ρήξη με τους πρόσφυγες... Προτίμησαν την μετακίνησή τους στην Λουίζης Ριανκούρ... Τι να πεις εμπρός στο απελπισμένο ποτάμι της προσφυγιάς....

Οι ανάπηροι, τα ορφανά, οι χήρες των πολέμων 1912 ως το 1922 ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Η χώρα ήταν γεμάτη από σταυρούς και από πόνο, πείνα απόγνωση. Ο Σταύρος Βερούχης κατανόησε την ανάγκη οργανώσεως των απεγνωσμένων θυμάτων των καπιταλιστικών πολέμων. Ίδρυσε την Γενική Συνομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ελλάδος. Κάθε απίθανο μέρος της χώρας καταλαμβανόταν για τις συνεδριάσεις των παραρτημάτων Συνομοσπονδίας. Το σύνηθες ήταν οι εκκλησίες. Εκεί τα ορφανά, οι ανάπηροι, οι χήρες αγωνίζονταν για μια αξιοπρεπή ζωή. Η συνομοσπονδία γρήγορα έφτασε και τα 400.000 μέλη. Νοσοκομεία, πάρκα κάθε κυριολεκτικά σημείο της επικράτειας δονούν ταν από τους αγώνες της Συνομοσπονδίας. Οι διαδηλώσεις πάντα είχαν ένα και μόνο τελετουργικό.... Συνάθροιση στην Πλ. Μαβίλη πλησίον δηλαδή της "Στέγης Πατρίδος". Ξεκινούσαν ομιλητές και ερχόταν η ώρα του ηγέτου του Σταύρου Βερούχη. Μέσα σε κατανυκτική σιωπή τα πονεμένα ανθρώπινα πλάσματα άκουγαν την ψυχή τους να βγαίνει από το στόμα του Σταύρου... Μου έχουν αναφέρει το ρητορικό κρεσέντο του ήρωα αυτού και ακόμα και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο ανατριχιάζω...

Αμέσως μετά με φρόνημα πολεμιστών χιλιάδες ορφανά, χήρες ανάπηροι και συνοδοί των κατέβαιναν την σημερινή Β. Σοφίας προς το κέντρο των Αθηνών. Η παράταξη έσκιζε τις καρδιές από τον ανείπωτο πόνο που δημιουργεί ο καπιταλισμός.... Πρώτα τα ορφανά ρακένδυτα πονεμένα παιδάκια. Ύστερα οι μαυροφορεμένες χήρες με τα μαντήλια... Πιό μετά οι ανάπηροι βαριάς μορφής με τους συνοδούς των και μετά οι ελαφρότερα ακρωτηριασμένοι.... Ένα ποτάμι πόνου και αποφασιστικότητας που έφτανε και τις 60.000 κατέβαινε προς το κέντρο των Αθηνών... Πλησίον των δρόμων τότε υπήρχαν στρατόπεδα. Σε κάθε διαδήλωση της Συνομοσπονδίας οι διοικητές απέσυραν όλους τους στρατιώτες και κυριολεκτικά άφηναν άδεια τα στρατόπεδα για να μην βλέπουν και ακούν τις κατάρες τις φωνές πόνου τις προτροπές για αγώνα...

Σύντομα ο Σταύρος Βερούχης προσχώρησε στο πολιτικό και επαναστατικό ρεύμα του Αρχειομαρξισμού. Έτσι οι Αρχειομαρξιστές είχαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους το κίνημα των θυμάτων και αναπήρων. Γνωρίζω ότι ο μόνος είχε το ηθικό ανάστημα να μιλάει εκ μέρους του ΚΚΕ στα συνέδριά των ήταν ο Κλάρας δηλαδή ο Άρης Βελουχιότης. Όταν οι Αρχειομαρξιστές συνδέθηκαν με την Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση του Λέοντος Τρότσκυ, η Γενική Συνομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ελλάδος, αυτοανακηρύχτηκε αμέσως σαν Συνομοσπονδία με αρχηγό τον Λ. Τρότσκυ....

Το κίνημα αυτό βρέθηκε εμπρός σε μια ντρίπλα της αστικής τάξης που παρέδωσε σε αυτούς την δυνατότητα να πάρουν άδειες για την κατασκευή περιπτέρων. Στην ουσία να τους μεταβάλλουν από κίνημα διαμαρτυρίας σε ιδιοκτήτες... Όμως ήταν αδύνατον να μην αποδεχθεί η ηγεσία αυτήν την εξέλιξη... Το ζήτημα της επιβίωσης ήταν το κυρίαρχο. Παρόλα αυτά η ηθική νίκη ήταν αδιαμφισβήτητη... Από μουσικούς ζητιάνους και επαίτες διατήρησαν μια αξιοπρέπεια...
Η αστυνομία τότε... λίγα εκατοστά να έπιανε πιό έξω από το ορισμένο μέρος του περιπτέρου έχυνε το μίσος της και τους μούρλαναν στα πρόστιμα...

Μετά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο για να μην την ξαναπατήσει έδιωξε τους παλαιούς κατά χιλιάδες και έδωσε στα νέα θύματα άδειες και μάλιστα σε δικούς τους δεξιούς...

Η δικτατορία του Μεταξά εξόρισε τον Σταύρο Βερούχη στο χωριό του τον Πλατανιστό Καρύστου με την σύζυγό του επαναστάτρια και αυτή και τον μικρό Γιάννη Βερούχη που χάσαμε πριν 3 χρόνια... Ο Σταύρος Βερούχης τυφλός κατά 9/10 ανέλαβε κάτι χτήματα μαζί με τον μικρό υιό του. Είχαν και λίγες κατσίκες (που τόσο λάτρευε ο Γιάννης και τις θεωρούσε πανέξυπνα ζώα) και προσπάθησαν να επιβιώσουν.... Στα δύσκολα αυτά χρόνια ο Σταύρος Βερούχης έγινε ο φυσικός δικαστής των χωριών της περιοχής. Κάθε αγρότης που είχε κάποια διαφορά απευθύνονταν σε αυτόν. Κάτω από μια ελιά "δίκαζε" και έλυνε τις διαφορές που γεννούνται στην καθημερινή ζωή του χωριού. Τέτοια ήταν η ηθική υπόσταση αυτού του ανδρός. Αγωνίστηκε και ξερίζωσε προαιώνιες προκαταλήψεις της επαρχίας αυτής. Σταμάτησε το αχαρακτήριστο συνήθειο να κυλιέται το νεογέννητο νεογνό σε αλάτι για να εξαγνιστεί και να λάβει ίσως δύναμη ζωής και το οποίο έκλαιγε σπαρακτικά από τον πόνο και το τσούξιμο...

Δεν παρέλειψε μαζί με την Αντιγόνη να εκπαιδεύσουν μαρξιστικά τον μικρό Γιάννη Βερούχη.... Ως τα 13 ήξερε Ελληνική και διεθνή Ιστορία, Ελληνική και παγκόσμια Γεωγραφία, τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, τις θεωρίες του Υλισμού και του Ιδεαλισμού, την Ιστορία της Γαλλικής και Ρώσικης Επανάστασης και άλλα πολλά. (Όπως γράφει ο Μάριος Σάκκος)

Ο Σταύρος Βερούχης κάτω από συνωμοτικές διαδικασίες ήλθε στην κατοχή στην Αθήνα και σε σπίτι των Αμπελοκήπων ξανά... μάζεψε έμπιστους αγωνιστές για να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο Τροτσκιστικό αντάρτικο... Πάρα πολλοί Τροτσκιστές είχαν βγει στο αντάρτικο με δική τους πρωτοβουλία θέτοντας με τα όπλα την θεωρία στην πράξη... Επιστρέφοντας στην Κάρυστο έγινε μια μαζικότατη συνεδρία όλης της περιοχής κοντά 2.500 κόσμος όπου βγήκε εκλέκτορας για την λεγόμενη κυβέρνηση του βουνού την ΠΕΕΑ με συντριπτική πλειοψηφία έναντι των ανθρώπων του ΚΚΕ.... Ήταν 1944 και πήραν τον δρόμο προς την έδρα της ΠΕΕΑ... Λίγο πιο κάτω μια άνανδρη σφαίρα ενός σταλινικού κτήνους τον τραυματίζει θανάσιμα στο πίσω μέρος της κεφαλής... Αφήνεται στην παραλία στην αμμουδιά να χαροπαλεύει μια ημέρα και το πτώμα του σπαράσσεται από τα πεινασμένα σκυλιά...

Μετά την κατοχή οι χωριάτες ζητούσαν να οδηγηθεί στην αστική δικαιοσύνη ο γνωστός σταλινικός δολοφόνος... Τότε η ηθική των κομμουνιστών αντιλάλησε.... Η Αντιγόνη έκοψε άπαξ και δια παντός κάθε συζήτηση... "Αυτά είναι θέματα των επαναστατικών δικαστηρίων της σοσιαλιστικής επανάστασης του μέλλοντος και όχι της ματωβαμένης ψευτοδικαιοσύνης των καταπιεστών".

Έτσι σταμάτησε, με την σφαίρα στο κρανίο η επαναστατική ηρωική φυσιογνωμία του Σταύρου Βερούχη...

Ατρόμητος, άφοβος, ηγέτης, σοβαρός επαναστάτης έχει ήδη γραφτεί στο Πάνθεον της ηρώων της εργατικής τάξης....

Ο ΑKRAT ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Κούτσικος ξεκίνησα γνωρίζοντας μία μουσική....



μέσα στο ΙΕΡΟ αγάπησα τον θεό.... Όνειρό μου να κάνω τον Ησαία Χόρευε με την Μορφή του τάγματος του θεού...

Σύντομα αγάπησα, τις δυτικές μουσικές φόρμες



Όταν κατάλαβα τι γινόταν γύρω μου έγινα άγριος...



Παρέμεινα σε αυτή την μουσική σκηνή ως σήμερα.... Λατρεύω την ένταση και τον παροξυσμό....




Γλύκανα λίγο τον τελευταίο καιρό...




Μισούσα κάθε μαύρη μουσική..... Ως που γνώρισα την φωνή αυτή...





Θα διασκεδάσω με αυτούς.... Πάντα....




Ή με δαύτους από την Σαλονίκη...





Αλλά σήμερα ΈΚΛΑΨΑ στην Λ. Μεσογείων με αυτό... Δάκρυ κορόμηλο...




ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ bloger τον ΠΑΛΑΛΟ τον Πόντιο ΠΑΟΚτζή. Με έκανε να γυρίσω στην ψυχή μου και τον ευχαριστώ.

Ο δίσκος που πλέον καθόρισε την ύπαρξή μου στην ηλικία των 52... Γιατί έσταξε στο Είναι μου...

Γιατί ταξιδεύω μέσα στον Πόντο, την Αυτοκρατορία που την λέγαν Βυζάντιο ή Οθωμανία με την οσμή λαών ...



Ο θεός έδωσε την φωνή και το ταμπούρλο ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙΤΕ ....




ΧΆΣΑΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟ ΚΑΙ ΧΆΣΑΜΕ την ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ


Η ωραιότερη αγνή φωνή της Ελλάδος... ένα ταξίδι στο ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ




Ο αγώνας με τον χάροντα και τον έρωτα... και την ζωή




κάθε γνήσιος πρέπει να γυρίσει στην ρίζα




Δεν κατανοώ την γλώσσα αλλά με ταξιδεύω η ποντιακή μουσική





εύχομαι να διψάσεις και να πιείς στο τριπόταμο νερό καθάριο με την Παναγιά συντοφίαν

1 ΜΑΗ 2013 ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ...

Κάθε χρονιά, δύο τρεις ημέρες με πιάνει το AKRATητό μου.... Μωρέ λέω μέσα μου... Χριστούγεννα έχουμε, Πάσχα έχουμε, της Παναγιάς έχουμε, 25η Μάρτη έχουμε κλπ κλπ κλπ..

Μια μέρα το ρημάδι για μας τους ταπεινούς, τους σκλάβους του μισθού, αυτούς που και 64 ετών μας μιλάνε σαν σκλάβους , μια ΗΜΕΡΑ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ έχουμε και δεν θα την τιμήσουμε ;

Δεν πα να κάνεις χίλιες πορείες τον μήνα, να πουλάς πενήντα εφημερίδες κλπ κλπ... Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΥΨΏΝΕΣΑΙ εμπρός από τον αφέντη και του λες ΑΥΡΙΟ ΑΠΕΡΓΩ.... έ τούτη η στιγμή είναι η στιγμή της Ανάστασης του Εγώ σου...

Τι και αν είναι κανείς μάστορας με.... ούμπαλα, τι και αν είναι ξάδελφος του μπατζανάκη της κουνιάδας !!!! εκείνη την κορυφαία στιγμή ΥΨΏΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΣΚΛΑΒΟΣ ΣΕ ΑΝΤΡΑ.... Αποκτάς δύναμη και σπας της αλυσίδες σου...

Γιατί οι παπούδες σου, αγωνίστηκαν, γιατί οι πατεράδες σου αγωνίστηκαν, γιατί και εσύ ότι έκανες έκανες στην ζωή αυτή .... από το άχαρο κύλισμα των αλυσίδων που σέρνεις καθημερινά....


Αυτά τα ποταπά νιώθω κάθε χρόνο....

O EΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΤΟ 1919

Η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 αφού σύντομα κέρδισε την εξουσία αντιμετώπισε σύντομα την αντεπανάσταση των παλαιών κυρίαρχων της αχανούς χώρας.

Δεν έφταναν όμως οι αντιδραστικοί, σε βοήθεια των αντιδραστικών δυνάμεων έσπευσαν νομίζω κοντά στις 35!!!! χώρες. Στόχος να καταστείλουν την επανάσταση των προλετάριων και της μορφής διακυβέρνησης των Σοβιέτ... Ανάμεσα στις χώρες που έσπευσαν προς διάσωση της αντεπανάστασης και της υπεράσπισης των αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων ήταν και Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα.

Από κει και πέρα αφού συνήθισε η Ελλάς έστειλε στρατεύματα και στην διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στον εμφύλιο της χερσονήσου της Κορέας και στις σημερινές κρίσεις Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ κλπ...

Οι αγώνες των μπολσεβίκων και συνολικά του Σοβιετικού προλεταριάτου καθώς και των συμμάχων τους χωρικών ήταν αποφασιστικός. Βρήκα ένα βιβλίο του υπεύθυνου μητροπολίτη του εκστρατευτικού σώματος των Ελλήνων, του αποθανόντα ... άντε κεκοιμισμένου, Παντελεήμων Φωστίνη.

Νομίζω ότι θα σας βοηθήσει στην πιό πλήρη ιστορική περιγραφή, την ανάλυση και θα κατανοήσετε την ψυχολογία των επιτιθεμένων...

Δεν θα ήθελα να πω την γνώμη μου... Όσοι με παρακολουθείτε κατανοείται...


Τι σπάνιο βιβλίο το βρήκα στο scribd το οποίο τώρα το βρίσκω καλή πηγή ενημέρωσις.... Για τον μητροπολίτη αυτό δες την προηγούμενή μου ανάρτηση καθώς και παλαιότερες..

Παντελεήμων Φωστίνης - Ο Ελληνικός Στρατός εν Ρωσσία by Αντικομμουνιστής

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ ΦΩΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ. ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ

Όταν περνάω έξω από το Δεσποτικό της Κύμης κάτι με αναταράσει. Η αλήθεια είναι ότι η οικογένειά μου συχνά ανέφερε τον κοιμησμένο Δέσποτα με εχθρικές διαθέσεις. Πρώτα από όλα όταν η οικογένεια μου ήταν στα πάνω της και ήταν πλουσία ο Παντελεήμον Φωστίνης εζήτησε το καλό σερβίτσιο για να τραπεζώσει κάποιους προύχοντες επισκέπτες. Μετά εξεχάσθηκε το θέμα... Το σερβίτσιο αγνοείτε έκτοτε... Και όχι μόνο αυτό... Όταν οι επιχειρήσεις της οικογένειας μου μπατήρησαν και ξέπεσαν σε σημείο να μην υπάρχει γάλα..... για την αδελφή μου και απευθυνόμενη η μητέρα μου για ενίσχυση στον Άγιο τούτο άνδρα, που γεννήθηκε στο Κρανίδι, αυτός ηρνήθη.... Δεν ξέρω ποιά αποκοτιά τον οδήγησε σε αυτή την συμπεριφορά. Δεν είναι σπάνιο στην κοινωνική ζωή να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι ανάλογα της κοινωνικής υπάρξεώς τους...


Η Κύμη εφιλοξένησε και έθρεψε σωματικά και πνευματικά μεγάλους άνδρες της εκκλησίας. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Φωστίνης, ο Άγγλος πάτερ που ενέσκυψε στην Ορθοδοξία (βαριέμαι να πάω στην βιβλιοθήκη μου να βρω τα βιβλία του για το σχίσμα με τους Παπικούς και να γράψω το όνομά του...) αλλά και ο σημερινός Μητροπολίτης ο Σεραφείμ. Αποτελεί μια μεγάλη πνευματική κολυμπήθρα για την εκκλησία.

Ο Φωστίνης λοιπόν υπήρξε μεγάλη μορφή. Ριψοκίνδυνος, με πνεύμα πονηρό, άνθρωπος της δράσης, εθνικόφρων και μέγας αντικομμουνιστής. Δεν δείλιασε να γράψει βιβλίο το οποίο θα σας παραθέσω ευθύς αμέσως δίνοντας σε δημόσια θέα ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους στην ασφάλεια....!!!!!!! Ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει στην ζωή μου τέτοιο όμοιο γεγονός... Στην ΑΘήνα παλαιοί αγωνιστές μου ανέφεραν, παράμερα και μυστικά είναι αλήθεια, ότι πολλές φορές έβρισκαν απάγγυο σε εκκλησίες από το ανηλεές κυνηγητό. Αλλά αυτός ο Φωστίνης.... Αυτός δεν ήταν Μητροπολίτης... Ήταν εισαγγελεύς, κατήγορος, κυνηγός των κατακαημένων κομμουνιστών της Κύμης που κοιμόντουσαν στα βουνά για να μην τους πλακώνουν νυχτιάτικα οι Χίτες...

Το βιβλίο του είναι σπουδαίο και κάθε ένας θα καταλάβει μέσα από εκεί τι σήμαινε η εποχή του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Έχω μήνες να το διαβάσω αλλά θα πω τι θυμάμαι και μου έκανε εντύπωση. Οι απεργίες των εργατών ορυχείων λίγο πριν μπουν οι κατοχικές δυνάμεις στην πόλη. Το κούρεμα των γυναικών της ΚΎΜΗΣ στην πλατεία της Κύμης με δημόσιο εξευτελισμό όλων των γυναικών που πήγαν με τους Γερμανούς ή τους Ιταλούς.... Η πάλη για την κυριαρχία στην Κύμη ανάμεσα στους Κομμουνιστάς, την αστική εθνική αντίσταση των παλαιών αστικών κομμάτων. Η πάλη αυτή έγινε με όρους τρομερούς και φοβερούς... Μυστικοί πράκτορες στα αντιμαχόμενα στρατόπαιδα, γυναίκες, άντρες, παιδιά.... Η πάλη για μια άλλη Ελλάδα μετά την αποχώρηση των κατακτητών και η πάλη για συνέχιση της ίδιας κατάστασης μόλις φύγουν οι κατακτητές υπήρξε μνειμιώδης, αποφασιστική και μανιώδης.

Η οικογένειά μου στάθηκε με την αστική αντίσταση. Ίσως από σύγχιση, αλλά θα το πω ευθαρσώς δεν ήθελε τον κομμουνισμό ήταν του αστικού μπλογκ... Η ίδρυση του ΕΑΜ Κύμης βρήκε τον πατέρα μου εντός του. Σύντομα όμως διασπάστηκε. Οι μετέπειτα Χίτες!!!! απεχώρησαν καταγγέλοντας τον κομμουνιστικό χαρακτήρα του, ιδιαίτερα κάτι τύποι από τα χωριά πχ Βίταλα..... Ο ένας αδελφός παρέμεινε, βγήκε στο βουνό αντάρτης εσυνελήφθη και στάλθηκε στην Γερμανία για να ξεθάβει πτώματα στους βομβαρδισμούς αιχμάλωτος. Ο δικός μου υπηρέτησε στα τάγματα ασφαλείας παραμένοντας αντικομμουνιστής. Σύντομα απολύθηκε και μετακινήθηκε στο κέντρο καταγγέλοντας του Χίτες σαν βάρβαρους...


Η ζωή στην Κύμη ήταν τραγική. Δια μέσω του βιβλίου θα μάθετε πράγματα σπουδαία.... Ρουφήξτε τα....

Παντελεήμων Φωστίνης - Αγώνες κάτω από τα δεσμά by Αντικομμουνιστής

O ΣΦΙΓΚΤΗΡ ΜΟΥ ΠΑΡΑΓΩΝ ΑΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΧΤΣΕ...

Εκεί πάνω στα υψίπεδα, της αιώνιας γνώσης

οι αφέντες, οι αυθ...έντες, οι πολυγνώστες σκλάβοι,

αποφαίνονται νυχθημερόν, για την αδυναμία των πολλών.

Γυμνοσάλιαγκες, εν τη ψυχή, πανώρια κάλλη κι αν έχουν, της γλώσσας

πλανευτές, του καβαλήματος του Άλλου τεχνίτες....

Όλοι αυτοί, οι τσίφτες, μόρτες, πλαγιοκόφτες  την πορδή μου οσφραίνεστε...

Εγγεγραμμένοι στα μαύρα κατάστιχα του σφιγκτήρος μου, απολαμβάνετε την

ραγδαία παρατεταμένη, με το συμπάθιο, πορδήν μου και την ευχαριστιέστε.

Γιατί, άτεγκτοι σαν είστε και κατά συρροήν μορφωμένοι, και ευρισκόμενοι στα

προαναφερθέντα υψίπεδα μωραίνεστε.

Ανακαλύπτετε δήθεν γνώση και αναθεωρώντας καθημερινά ή ευρισκόμενοι στην

αιώνια εφηβεία σας βρωμίζεται όποιον σταθεί δίπλα σας...

Έτσι που η πορδή μου, μέλι και άγρια λεβάντα του αγρού μοιάζει, ενώ τα

αρώματα σας ομοιάζουν με θανατικά υγρά....

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΗΝ Γ' ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ;

Οι τυχεροί Κουμιότες, θα έχουν την χαρά στο κλειστό γήπεδο αθλοπαιδιών να απολαύσουν τα play offs ανάμεσα στον Γυμναστικό Σύλλογο Κύμης και την ομαδάρα μου τον Α.Ο.Κύμης (ποδοσφαιρικά εννοώ).

Η αθλητική χρονιά στο αγαπημένο μπάσκετ και στην κατηγορία Α' ΕΣΚΑΣΕ διαμόρφωσε την κάτωθι βαθμολογία που κλέψαμε από την ΕΥΒΟΙΚΗ ΓΝΩΜΗ και το site της http://www.egnomi.gr/home.html.

Α ΕΣΚΑΣΕ  TEΛIKH - Α' ΦΑΣΗ	υπέρ	κατά	βαθμ.
Γ.Σ. ΚΥΜΗΣ	1711	1046	36
Α.Ο. ΚΥΜΗΣ	1424	1048	33
ΙΩΝΙΚΟΣ ΛΑΜΙΑΣ	1291	1124	31
ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΗΒΑΣ	1338	1264	28
ΕΣΠΕΡΟΣ ΛΑΜΙΑΣ	1307	1300	27
ΑΡΗΣ ΘΗΒΑΣ	1244	1287	27
ΕΡΜΗΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ	1173	1231	25
ΙΤΕΑΣ ΓΣ	1020	1180	23
ΑΝΑΓΕΝ.ΜΑΛΕΣΙΝΑΣ	1093	1304	22
ΚΥΝΟΣ ΛΙΒΑΝΑΤΩΝ	828	1645	17

 Τώρα το θέμα των play offs είναι μείζον διότι ο νικητής θα πάει στην Γ' Κατηγορία... Ώ ρε πιένες και κόζια για την πόλη μας....

Για τον Γυμναστικό Σύλλογο Κύμης έχω κάνει εκτενές αφιέρωμα στο blog μου

http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html 

Για τον Αθλητικό Όμιλο Κύμης τι να πω.... Αγνοούσα την μπασκετική του εξέλιξη ως φέτος. Τον ήξευρα ως ποδοσφαιρομάνα. Η πρόπερσυ είχε ανέβει στην Δ' κατηγορία ποδοσφαίρου.


Ο ΓΣΚύμης τερμάτισε πρώτος ΑΗΤΤΗΤΟΣ και ένδοξος.... Όμως στο πρώτο play offs ηττήθηκε στην Κύμη φυσικά από τον ΑΟΚύμης... Έτσι από 2-0, έγινε το 2-1...

Τώρα έχει παράταση το θρήλερ και ο Άγιος Θανάσης (ο άγιος της πόλης) να χώσει την ρομφαία στην μέση και να κερδίσει ο καλύτερος..




Τώρα περιμένω τον νικητή και του χρόνου να την δω στα σαλόνια της Γ' Εθνικής...

Άντε δείτε συνέντευξη πέρυσι του ΓΣΚ που σε τρία  χρόνια έφερε τα πάνω κάτω....

Η ΑΕΚ ΑΠΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β ΕΘΝΙΚΗΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΣΙΝ ΤΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ... ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΑΙΣΧΟΣ....

Η αλήθεια είναι μία.... Η ΑΕΚ η ομάς της προσφυγιάς υποβιβάζεται μάλλον εις την Β' Εθνικήν. Θα ακολουθήσει την πορείαν του αγαπημένου Εθνικού Πειραιώς, του Απόλλωνα Ριζούπολης του Ηρακλέως και άλλων ιστορικών ομάδων, όπως του Φωστήρος, του Βύζαντα, του Πανεγειαλίου, της Δόξης Δράμας κλπ κλπ...

Επίσης το τμήμα βόλεϋ του Παναθηναϊκού θα υποβιβαστεί εις την Β' Εθνικήν κατηγορία.

Το γεγονός ούτω από μόνο του αποτελεί ευθεία βολή εις την προσφυγικήν τάξην της κοινωνίας μας. Μετά την αναψηλάφησην της δίκης που οδήγησε εις την εκτέλεσιν των έξ εις το Γουδί, κατά την οποίαν οι εκτελεσθέντες εδικαιώθηκαν, η πτώσις εις την Β' εθνικήν της Ενώσεως αποτελεί μια ύστατη βολή εις τον προσφυγικόν κόσμον.

Ως γνήσιος Αμπελοκηπιώτης, ως άνθρωπος όστις εμεγάλωσα εις συνοικίαν προσφυγικήν και ακούων ομιλίας εις το γλωσσικόν ιδίωμα της Πόλεως και ζώντας με προσφυγικά σωματεία πέριξ ημών ως πχ η ομάς ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΜΠ ή η ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών εις την Δ. Σούτσου και Αλεξάνδρας ή πολύ περισσότερο έχων φίλον - αδελφόν Πολίτην ευρίσκομαι εις μέγιστον συναισθηματικήν φόρτισιν.

Δεν κρύβω τα φιλοπαναθηναικά μου συναισθήματα. Αλλά η ΑΕΚ απετέλεσε η τετάρτη συμπάθειά μου. Μετά τον Παναθηναικό, είχον τον Απόλλωνα Αθηνών, τον Εθνικόν Πειραιώς, την Πέρα Κλουμπ και φυσικά την Ένωση. Η Ένωσις με εξόργιζε διότι είχε μιάν ψευτοαντικειμενικήν εις τα όμματά μου στάσιν. Ηρνείτο να εγερθεί εις μέγα σωματείον, ενώ το εδικαιούτο. Είχε μίαν έντιμον συμπεριφορά ίδιον της αριστεράς εις την χώραν μας. Δεν ήτο μέσα στο κλαμπ των κερδισμένων και ηρνείτο να αγωνιστεί δι αυτήν της την τιμήν.

Όταν πρόσφατα της πήραν το πρωτάθλημα εις τα χαρτιά είχον απογοητευθεί τα μάλα. Έλεγα μέσα μου... Αυτοί ως βαδίζουσιν θα φάγωσιν την κεφαλήν τους. Και εδικαιώθην....

Όστις αναζητήσει τα αίτια της καταπτώσεως δεν μπορεί να μην ερωτήσει τον εαυτόν του.... Ποίος ευθύνεται ; Μετά θλήψεως παρατηρώ ότι οι οπαδοί της εν λόγω ομάδος αναζητώσιν τον αίτιον εις την εσώτερον διοικητικήν των πολυδιάσπασιν. Τω όντι είναι αληθές όσον και το κρόμιον να ονομασθεί παλαμίς... Η αλήθεια είναι ότι η ομάς του ΟΣΦΠ έχουσιν λάβει τόσα πρωταθλήματα όσα όλες οι υπόλοιπες ομάδες εν τω συνόλω ασκώσιν μια επεκτατικήν ολοκληρωτικήν λογικήν...

Αφού έλαβον το σημερινόν γήπεδον του Φαλήρου εκδιώκοντες τον συμπαθέστατον Εθνικόν Πειραιώς εκυριάρχησον και απαξίωσαν άπαντας τας ομάδας. Έχοντας την δευτέραν ομάδαν όμηρον δια μέσω του μεγαλομετόχου του ..... όστις εννόησον... εννόησον... αλώνιζον και εσάρωσαν τα πάντα.... Οικονομικώς ασθμαίνοντες άπασες οι ομάδες αποδεχόμενοι την μοίρα των Ή ΚΡΥΦΊΩΣ ΠΡΙΜΟΔΟΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΑΣ..... απαξιώθηκαν...

Οι νικητές με θράσος λέγουσιν εις τους νικημένους.... Δεν φταίμε εμείς ... Φταίχτες είναι οι χαμερπείς διοικούντες σας.... Ουέ φαρισαίοι, παραγγίτες.... Ουέ νικητές φαύλοι και έρποντες πλουτοκράτες.... Από την βασιλείαν σας εξευτελίζετε και ενδροπιάζετε τους ηττημένους..... Με τα ποταπά σας αργύρια βδέλες επί του κράτους ηγοράζετε συνειδήσεις και μαυροσφυριχτράκηδες.... Και από τις ψευτονίκες σας κατακεραυνώνετε τους επί του εδάφους ευρισκόμενους....

Και το κράτος, ως Πόντιος Πιλάτος ενώ εις την πραγματικότητα λαμβάνον όστις εις πολιτικός αργύρια και αργυραμοιβήν λαμπράν έδωκεν εις τον νικητήν πλείστα όσα πλεονεκτήματα.... Διατί και κόστος θα είχεν άλλη πολιτική, αλλά και διότι ήτοι όλοι ευρισκόμενοι εις την φαρέτραν του νικητού κεκοσμημένοι μετά των άθλιων συμπεριφορών των. Διότι και επλάγιαζων μετά νεανίδων καλλίγραμων, και διότι εις ακόλαστας συναναστρωφάς είχον περιπεπλεχθεί εις τρόπον τινά να θυμίζωσιν Σόδωμα και Γόμωρα και ο αρχι-κατάσκοπος εγνώριζε και είχον καταγράψει.... Διότι είχεν πρόνοια νεανικήν και μυστικήν υπηρεσίαν εις την διάθεσίν του....

Έτσι που σήμερα ερωτάται τις εις τα μύχια της συνειδήσεώς του... Ποιός είναι εις την Β" Εθνικήν. Ο υποβιβασθείς ή ο Πρωταθλητής ; Και εις την δικήν μου συνείδησιν ο ηθικός αυτουργός της υποβιβάσεως της Ενώσεως είναι ο Πρωταθλητής και ο νικών μετά βασάνων και μαύρων διαδικασιών... Και αποδεικνύεται επίσης ότι εις το κοινωνικόν σύστημα ο έχων το κράτος κραταιά κρατεί.... Όλα τα υπόλοιπα εισίν φαύλες μπούρδες... Και τα μυξοπάρθενα, οι κλαυθμοί και οδυρμοί εις τας τηλεοράσεις αποτελώσιν στάχτη εις τα όμματα των οπαδών της Ενώσεως....


Παίδες μην βαρούτε για τους βαρβαρισμούς εις την ορθωγραφίαν... έλεος....

MIA EK BAΘΕΩΝ ΑΥΤΟ - ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ Κου AKRAT

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ  Καλησπέρα κε Akrat

ΑΚRAT Καλησπέρα σας

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γιατί έχετε καιρό να εμφανιστείτε στο κοινό. Τι σας κρατά αυτόν τον καιρό δέσμιο και δεν αφήνεστε ;

ΑΚRAT Πριν από καιρό, κουρασμένος γαρ, είχα κλείσει τα μάτια μου για να χαλαρώσω. Ευρισκόμουν στην εργασία μου η οποία είναι κοπιώδης και ιδιαιτέρως σημαντική, όπως δεν γνωρίζετε. Τότε σκέφτηκα ότι πρέπει να πάρω τον θείο μου τον Α....η τηλέφωνο. Και αμέσως μετά μου ήλθε η ΘΕΙΑ ιδέα η οποία έλυσε τον βασανιστικό γρίφο στην γραμμή παραγωγής που με βασάνιζε. Συγκεκριμένο το χημικό συστατικό ΘΕΙΟ έπρεπε να βρεθεί σε αλληλουχία με το ΒΑΡΕΙΟ....

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Πήξατε στις σκέψεις και το ΘΕΙΟ...

AKRAT  Ακριβώς!!! Η λέξη ΘΕΙΟ είναι αυτό που αποστερεί την επαφή μου με το πλατύ κοινό. Ο θείος μου, το θείο με την θεική διάσταση και το χημικό συστατικό θείον.... Έκτοτε σκέπτομαι ότι είναι ένα σημάδι από το οποίο ξετυλίγετε ένα κουβάρι. Είμαστε στην απαρχή μιας διαδικασίας υπαρξιακής σαν ανθρωπότητα. Είναι η ώρα να αναλύσω τα βαθύτερα νοήματα. Να βοηθήσω στο ξετύλιγμα μιας αλληλουχίας ερμηνειών γύρω από την ύπαρξή μας. Οπότε... Κατανοείτε... Που καιρός για ευτελής συναναστροφές και άλλα τινά... Όπως είπε ο μέγας δάσκαλός μου, ο πασίγνωστος κος Μαχραπόδης, γίγας στην φιλοσοφική σκέψη, "το ένα φέρνει το άλλο"... Το θείο είναι το θείο ή ο θείος είναι ξεχασμένος ;

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Aχα! Μάλιστα! Αλήθεια πως ήταν η ζωή σας ;

ΑΚRAT Η ζωή μου... Είναι μια απλή ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Μεγάλωσα, στο ίδρυμα για την ανάπτυξη του ΘΕΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ σε μια πάροδο του Λυκαβηττού. Το ίδρυμα ήταν υπό την ευλογία του Μακαριστού ,,,,,,, τώρα φυσικά εκοιμήθη. Θυμάμαι με αγάπη το ίδρυμα και την έντονη ιδεολογική ζύμωση που αναπτυσόταν. Μια ιπτάμενη καρέκλα μια μέρα μου ήλθε στο δόξα πατρί όταν ένας ζηλωτής του ΟΡΘΟΥ ΘΕΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ την πέταξε στον μοναχό που υποστήριξε το ΘΕΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΘΕΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Ήμουν ένα μπαλάκι ανάμεσα στις τάσεις που αναπτύσονταν με αγάπη. Η ζωή εκεί ήτο εγκρατής. Τρώγαμε χαχα τώρα το τρώγαμε είναι μια λέξη... Όποτε... Αλλά είχαμε ιδεολογική τροφή.

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Η πρώτη σας σχέση ;

AKRAT Η πρώτη σχέση μου ήταν η σχάση.... Συγκεκριμένα μελετώντας πυρηνική φυσική ανακάλυψα την σχάση. Ήταν μια ωραία κοπέλα. Με τα ούλα της. Μου ανέλυε τα θεωρήματα της σχάσης και κοίταγα το αφράτο μπούστο της. Με έπιασε ένας πόνος... ξέρετε κάτω χαμηλά και εσπευσμένως οι μοναχοί με πήγαν στον ιατρό. Αυτός μου είπε ότι αυτά παθαίνει όποιος λοξοκοιτά... Οπότε καταλαβαίνετε... Μέχρι τα 45 δεν είχα σχέση.

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Δηλαδή αυνανιζόσασταν ;

AKRAT Να μην χαμηλώνουμε το επίπεδο...


ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Ποιά η σχέση σας με την πολιτική ;

AKRAT Στρατεύτηκα μικρός στην εθνικόφρωνα παράταξη. Ακολούθησα πιστά την αντι- ιμπεριαλιστική της πολιτική, βοηθώντας τους εργαζόμενους να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους στον άλλο κόσμο φυσικά. Η εργατική τάξη πρέπει να ζήσει με εγκράτεια και αγάπη στον μάταιο τούτο τόπο, για να βρει την αιώνια αγάπη.... Τελικά, η ιστορία με δικαίωσε.

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Και με τα χρεωστούμενα ; Μας χρωστάς τρία μηνιάτικα...

ΑΚRAT Ευχαριστώ για την συνέντευξη, θα τα ξαναπούμε

ΚΑΦΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Ρε παλιοκερατά.... ρε βρωμόσκυλο....


ΑKRAT τον πούλοοοοοοοοοοοοο

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΙΣ ΤΟ BLOG ΜΟΥ.... Ο Κος ΜΠΙΛΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ !!!!!

Είναι γνωστός ο Κος Μπίλης. Τουλάχιστον στους κύκλους μας έχει δώσει σπουδαίες απαντήσεις και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή που τον συναντήσαμε και συνομιλήσαμε.

Η συνάντησις έγινε εις τα Φιλιατρά.... και εδόθη μετά από μια κοπιώδη ημέρα. Συνεχείς αναβολές και ενοχλητικές συναντήσεις κορύφωσαν την αγωνία. Όμως στην αίθουσα του ξενοδοχείου ( ΛΟΥΣΙΟΝ ) και για δύο ολόκληρες ώρες συζητήσαμε και ανακάλυψα ποιος ο λόγος της πανελληνίου αναγνωρίσεως...

-Επιτέλους κατάφερα να σας συναντήσω, είμαι ο ....... από το blog ΑΚΡΑΤ..

_ Ναι βέβαια κάτι έχω ακούσει. Βοηθήστε με να ξεκαθαρίσω κάτι για το blog σας..

-Ότι θέτε


_ Πιστεύεις (μου επιτρέπεις να μιλάω στον ενικό)

-Ναι βέβαια

_Πιστεύεις ότι αυτά που γράφεις είναι σπουδαία ; Γιατί βλέπω ότι αυτοκαθορίζεστε και είσαι αυθύπαρκτος και εμμονιακός με τις ιδέες σου. Ενώ τα πράγματα είναι απλά. Δηλαδή κοίτα εμένα. Σούρνω μια γενική δυσθυμία, μια νεύρωση, ένα ψυχομαλακομπούκωμα, μια αυταρέσκεια δυσνόητη και ακατανόητη. Δηλαδή γυρνώντας όλη την χώρα εκφράζω το γενικό κακόμοιρο παράπονο το οποίο δεν κορυφώνετε και σπαστικά περιφέρετε με την ξυνισμένη φάτσα. Εν ολίγοις κάτι έχω αλλά και δεν έχω και μια κατάρα σέρνετε δεξιά και αριστερά και σπάει τα νεύρα των δήθεν χαρούμενων.

-Κε Μπίλη αυτά κάνετε και είστε ο μέγιστος στην χώρα...

 _Άσε τις γαλιφιές... Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει μέτρο στο blog σας.

- Είμαι έτοιμος για διορθώσεις...

_Μα αγαπητέ μου ποιος σας είπε ότι η αγάπη, το μίσος, η ζωή είναι το παν ;   Ποιος σας είπε ότι μια θετική οπτική γυρνάει και βελτιώνει την ύπαρξη ;

- Ο συγχωρεμένος ο θείος μου...

_Χα χα... Ο θείος σας ήταν χαρούμενος. Εσείς τον ακολουθείτε. Ε και τι έγινε ; Κοίτα να δεις πως η περιρρέουσα κατάσταση της χώρας οδηγεί στον συνειδητό σνομπισμό και την απαξίωση του εγκεκριμένου μοντέλου.

- Μα ο Ελληνικός λαός σας ξέρει ότι μιλάτε στην ψυχή του.

_Ναι η επιτυχία μου εκεί συνίσταται. Μου αρέσει να τον απαξιώνω. Να του θυμίζω την ύπαρξή του δια μέσω του ετεροκαθορισμού του. Πχ όταν ταξιδεύω στο Παρίσι για να διαδώσω τις ιδέες στην αλλοδαπήν, αυτό ακριβώς του λέω.

-Ποιο ;

_ Όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Φορώντας ένα Γαλλικό νάζι, μια Γαλλική τσαχπινιά, γυρίζοντας όλη μέρα εις τους Παρισίους απαξιώνω το Ελληνικό μοντέλο. Αυτό το κατηραμένο. Αυτό που μετράει είναι το εγώ μας. Δεν χρειάζονται πάθη, εντάσεις. Χρειάζονται μόνο υστερίες, κραυγές και να είναι κανείς μονίμως γκαντέμης, μουρτζούφλης, σιωπηλός, εγκρατής. Και όταν κάποιος πάει να σε ανακαλύψει να περνάς στην επίθεση. Βάρα στο ψαχνό... Πάρε τον αμπάριζα. Κλείστον στα καρέ του, κατέστρεψε του το γέλιο. Άσε τον να βράσει στις τύψεις και στις ενοχές....

- Κε Μπίλη... μιλήστε μας για την Πανελλήνια τουρνέ που ετοιμάζετε....

_Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Όχι από μετριοφροσύνη. Αλλά γιατί με την σταθερή μου πορεία κατάφερα να είμαι πανταχού παρών. Μια στριγκλιά πλανάται πάνω από την χώρα...

- Κε Μπίλη. Σας ευχαριστώ. Είναι ιδιαίτερη τιμή....


                                ΛΊΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΠΙΛΗ

Ο κος Μπίλης έχει διαμορφώσει το σημερινό προφίλ του νεοέλληνα. Ευθύς, ανεπιτήδευτα προσηνής κορυφώνει τον παροξυσμό του ολημερίς σαν συναντήσει σκώληκες χαρούμενους... Υπάρχει πίσω από τα νεύρα, τα μίζερα προσωπάκια του απόλυτου μηδενικού...
Λέει τα πάντα και απολύτως τίποτα λατρεύοντας το Παρίσι και προσπαθώντας να μας κάνει άνθρωπους αλλά δεν καίγεται κιόλας. Και ζώα να μείνουμε το ίδιο του κάνει...

Ο Κος Μπίλης γεννήθηκε στις Δυτικές συνοικίες των Αθηνών. Όλες οι δυστυχίες του κόσμου συν της Γουαδελούπης του έπεσαν επί της κεφαλής του...

Ακολούθησε σπουδές στους Παρισίους και κατανάλωσε ένα αγκλέωρα γνώσεις.... Τώρα κατοικεί και μας πρίζει στις Γαλλικούρες...


Το blog μου είναι υπερήφανο που κατάφερε να πάρει αυτή την συνέντευξη. Η Μπιλίτηδα είναι η κατάστασή μας και μια πάρλα με τον υπεύθυνο μας γέμισε τιμή και περηφάνια.....


Ο ΑΚΡΑΤ.....
 

" ΈΦΥΓΕ Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ Ο ΚΟΥΜΙΟΤΗΣ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ....

Έφυγε ο ηρωικός ανεπανάληπτος κυβερνήτης του ΒΕΛΟΥΣ που εξευτίλησε την δικτατορία. Έφυγε ο μεγάλος Κουμιότης, ο φίλος του πατέρα μου. Η Κϋμη η Κύμη της ναυτεργασίας αλλά και που έδωσε πολλά παιδιά της στον στρατό τους θρηνεί.




Υπήρξε απόλυτα προσηλωμένος στα δημοκρατικά αστικά ιδεώδη, ενάντιος στην δικτατoρία και η ιστορία θα τον παρασημοφορήσει για την πίστη του στην αστική τους δημοκρατία. Όταν έπεισε το πλήρωμα του αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ, του πλοίου κόσμημα για την ιστορία του αστικού τους ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, έκανε πράξη το πρώτο και ακροτελεύτειο καθήκον κάθε Καπετάνιου σε οιοδήποτε πλοίο και οποιαδήποτε καθεστώς. Δηλαδή ήταν ο φυσικός ηγέτης, ο εμψυχωτής, ο τιμωρός όπου χρειάζετε, ο πατήρ ο ευλαβικός και ο συμβουλάτορας. Απέδειξε ότι το αστικό τους καθεστώς που πάνω του επένδυσε χρήματα, μόρφωση και κόπο δεν έπραξε καθόλου άσχημα.



Ο Νίκος Παππάς, ο κυβερνήτης την αστικής αντίστασης στην Ελλάδα μαζί με μια μεγάλη πλειάδα άξιων αξιωματικών έδωσε εξατάσεις και πέρασε στο πάνθεον των αθανάτων της αστικής δημοκρατίας τους.



ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΘΥΜΙΣΕΣ

Είχα την τύχη να συναναστραφώ εις την γειτονιά και το οίκημα που διαμένω με πολλούς άξιους ανθρώπους του Πολεμικού Ναυτικού. Να θυμιθώ Μηναίος, Ντεγιάννης, Λέκας αλλά και παλαιούς αεροπόρους του Ναυτικού όπως ο ήρωας του Ισπανιικού εμφυλίου ο κος Δελής..κλπ κλπ..... Διατηρώντας πλήρη αξιοπρέπεια ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΥΣΦΕΤΗ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ.... Θυμάμαι όταν ο Ναύαρχος Ντεγιάννης με είδε με την κορδέλα του Α-Τ ΑΕΤΟΣ αισθάνθηκα την μεγαλύτερη τιμή. Γιατί πήρα την χειρότερη μετάθεση που είχε το ΠΝ ενώ έμενα με τρεις ανωτάτους αξιωματικούς.......


Με τον κο Ν. Παππά δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις. Ήταν όμως μια ευχάριστη φυσιογνωμία, πράος, αξιοπρεπής, αυτάρκης, και προσήνης. Είχε όμως όλη την αντίληψη του κυβερνήτου στο παρουσιαστικό του. Ήταν η στόφα του κυβερνήτου. Αισθάνομαι ευτυχής που γνώρισα όλη αυτή την πλειάδα των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού γιατί μου παρέδωσαν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ πολλά ατομικά χαρακτηριστικά....

Πάνω από όλα η πίστη στο καθήκον, στην εξυπηρέτηση των ιδεών και την καρτερικότητα εμπρός στα ανυπέρβλητα προβλήματα των ιδεών και της ζωής.... Ιδίως ο κος Μηναίος που σαν γύρισε από τα βασανηστήρια ράκος κυριολεκτικά με το χαμόγελό του καθόρισε το υποσυνείδητό μου βαθιά... Είναι σπουδαίο ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ

Η Κύμη έχασε έναν άνδρα με Α κεφαλαίο. Η αστική δημοκρατία έχασε έναν υπερασπιστή της που με αυταπάρνηση την υπηρέτησε. Η αγάπη του για την Κύμη ήταν και μεγάλη. Η Κύμη όμως του χρωστά πάρα πολλά... Είμαι βέβαιος ότι στην Παναγιά την Λιαουτάνησα που θα κηδευτεί, όπως φαντάζομαι, θα ανοίξει όλα τα λουλούδια της και θα γεμίσει ανοιξιάτικη ευωδία της ψυχές των οικείων του και όλων όσων θα δώσουν το ύστατο ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ στο άξιο τέκνο της αστικής τους δημοκρατίας....

Η "ΑΓΡΑΝΑΠΑΥΣΗ" ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ....

Το blog μου είναι καιρό χωρίς σχόλιο. Η απουσία μου από το διαδίκτυο δεν είναι μια τεμπελιά. Το Κυπριακό, η αγωνία για την κατάντια της Ελληνικής και Κυπριακής εργατικής τάξης... (δηλαδή κομμάτι του Ελληνισμού είναι και κει κάτω..). Τα εθνικά ζητήματα, η οικονομία, οι εξελίξεις στην Αλβανία που γίνετε το νέο εθνικό πλυντήριο της ελληνόφωνης αστικής τάξης.... Οι εξελίξεις στην Τουρκία και Συρία το συνέδριο της ΓΣΕΕ και του ΚΚΕ....


Όλα τούτα είναι κομμάτι μιας αλληλεπίδρασης, μιας βαθιάς διείσδυσης και επηρεασμού της σκέψης μου. Οι εξελίξεις είναι εν ριπή. Ήμουν προχθές στο σκοπευτήριο Βύρωνα και παρατηρούσα τους αθλητές που με πούλμαν ετοιμάζονταν να ταξιδεύσουν για αγώνες της εθνικής ομάδας. Είναι προφανές ότι χρειάστηκε μεγάλη περίοδος προπόνησης και άθλησης.

Έτσι και η αφεντομουτσουνάρα μου ευρίσκεται σε εσωτερική περισυλλογή. Την ίδια στιγμή η αρθρογραφία αλλού .... εκτονώνει το εσωτερικό δυναμικό... Τι θα βγει; Θα δούμε.... Η σκέψη η προσπάθεια να δεις το γενικό και να μην χαθείς στο μερικό είναι κομμάτι μιας σοβαρότητας...

Πολλές λοιπόν οι αναζητήσεις... Ο έρως επίσης ο μέγιστος έρως μας αφαιρεί ενέργεια γραφής αλλά γεμίζει αυτοπεποίθηση, κάνει την ψυχή ωραία... Είμαι ερωτευμένος λοιπόν με την γυναίκα μου, φυσικά, και με την εποχή... Ούτε μια στιγμή δεν παύω να σκέπτομαι... Ούτε μια στιγμή δεν παύω να αναζητώ το ωραίο το ουσιώδες το βέλτιστο προσωπικά και κοινωνικά...


Θα επανέλθω λοιπόν τάχιστα.... Ως τότε να μην με ξεχνάτε φίλτατοι....

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΤΗΠΗΣΕ .... Ο Θ. ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ ΕΦΥΓΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΛΜΗΡΟΣ ΑΓΕΡΩΧΟΣ ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Ο θάνατος είναι αμείλικτος. Κτυπά, αποφασιστικά εκεί που νομίζεις ότι θα πας μια βόλτα στην Κάνιγγος και θα βρεις τον άνθρωπο που σε βοήθησε στα νεανικά σου χρόνια και από αμόρφωτος εργάτης να μοφωθείς κοινωνικά....


Ο Θεοδόσης Θωμαδάκης έφυγε από την ζωή. Τον γνώρισα νέος στο βιβλιοπολείο ΚΑΝΙΓΓΟΣ 31, όπου ήταν οι εκδόσεις ΑΛΛΑΓΗ. Στους Αμπελοκήπους είχε παράρτημα μια οργάνωση που την έλεγαν ΕΔΕ. Είχα συμμαθητές και συζητάγαμε. Και για βιβλία με έστελναν στο κέντρο στο βιβλιοπωλείο τους. Εκεί γνώρισα τον Θεοδόση Θωμαδάκη. Ευγενικός πάντα, με ένα βιβλίο στο χέρι. Αυτό που μου έκανε την μέγιστη εντύπωση από τότε ήταν ότι σηκωνόταν κάθε φορά που έμπαινε ένας άνθρωπος να αγοράσει ένα βιβλίο. Εγώ δέχτηκα από τον άνθρωπο αυτό τον αγωνιστή Θ. Θωμαδάκη μεγάλη ιδεολογική βοήθεια. Χωρίς να θέλει να με καθοδηγήσει και να με στρατολογήσει στις ιδέες τους πάντα ευγενικά μου ξεδιάλυνε τις απορίες μου.

Διέθετε ένα ωραιότατο site στο οποίο κανείς μπορεί να εύρει πολλά χρήσιμα πράγματα και είναι το

http://www.marxistbooks.gr/books.htm
 

Με λίγα λόγια ήταν το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο. Βιβλιοπωλείο όπου σύχναζαν ποιητές άνθρωποι των τεχνών και εγώ ο κούτσικος.


(τον κο Μ. Κατσαρό τον παρουσιάζω γιατί σύχναζε στο εν λόγω μέρος).


Βρήκα την κάτωθι πολιτική νεκρολογία την οποία σπεύδω να αναδημοσιεύσω. Εγώ αν ήξευρα στοιχεία θα την έγραφα με τον δικό μου τρόπο... Αλλά αυτοί κρατούν το νήμα και πρέπει να το σεβαστούμε ούλοι αυτό....

Σάββατο, 9 Μαρτίου, 2013

Πέθανε σε ηλικία 83 ετών στον Αλίκαμπο Χανίων ο αγωνιστής του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, σ. Θεοδόσης Θωμαδάκης. Προέρχονταν από φτωχή αγροτική οικογένεια και από πολύ μικρός μετανάστευσε στην Αθήνα και άρχισε να δουλεύει κυρίως σε μηχανουργεία της πρωτεύουσας και του Πειραιά. Εργάτης (μηχανουργός), ήρθε αμέσως σε επαφή με τις ιδέες του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, στρατεύθηκε σ’ αυτές και έμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο σ. Θεοδόσης πάλεψε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα από τις γραμμές του τροτσκιστικού κινήματος και ήταν μια από τις πιο σημαντικές, ηγετικές μορφές του. Έλαβε μέρος σ’ όλους τους αγώνες των εργαζομένων μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Στα χρόνια της δικτατορίας ανέπτυξε σημαντική δράση, μέσα από την οργάνωση «Εργατική Δημοκρατία», ενάντια στο τυραννικό καθεστώς, τον καπιταλισμό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε σε ισόβια και 8 χρόνια φυλάκιση. Έμεινε στις φυλακές Αβέρωφ, Κορυδαλλού και Αίγινας για 5 χρόνια (όπου όπως και όλοι οι τροτσκιστές κρατούμενοι και φυλακισμένοι στις φυλακές και στις εξορίες, θα γνωρίσει, όπως είναι γνωστό από την ιστορία, και το καθεστώς απομόνωσης, συκοφαντίας και φυσικής βίας των σταλινικών) και βγήκε με την αμνηστία του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον Αύγουστο του 1973.
Ο σ. Θεοδόσης ήταν ένας πραγματικός διεθνιστής, κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό στο ελληνικό εργατικό και επαναστατικό κίνημα. Έλαβε μέρος σαν εθελοντής στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας ενάντια στους γάλλους αποικιοκράτες. Σαν μηχανουργός που ήταν, κατασκεύαζε όπλα στο περίφημο μυστικό και κινούμενο εργοστάσιο. Μαζί με το σ. Μίμη Λιβιεράτο, ήταν τα δυο μέλη του ΚΔΚΕ, του ελλ. τμήματος της 4ης Διεθνούς (όπως και πολλοί άλλοι αγωνιστές από άλλες χώρες), που στάλθηκαν με εντολή της στην Αλγερία, κυρίως για προσφορά τεχνικών γνώσεων.
Ο σ. Θεοδόσης υπήρξε μελετητής και βαθύς γνώστης της μαρξιστικής θεωρίας και μεταφραστής πολλών έργων του Τρότσκι και άλλων σημαντικών μαρξιστών συγγραφέων. Οι μεταφράσεις του θεωρούνται από τις καλύτερες.
Ο θάνατός του είναι μια μεγάλη απώλεια για το εργατικό και επαναστατικό κίνημα, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία. Οι νεότερες γενιές θα βρουν στη δράση και στο έργο του, στο ήθος και στην καλοσύνη του, στην αφοσίωση και στην πίστη του στην υπόθεση της εργατικής τάξης και της σοσιαλιστικής επανάστασης, μια πηγή έμπνευσης και θάρρους στην πάλη τους απέναντι στη χουντική συγκυβέρνηση, στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η ΟΚΔΕ, στην οποία άφησε όλο το μεταφραστικό του έργο, αποτίει φόρο τιμής στο σ. Θεοδόση Θωμαδάκη και εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά της στην οικογένειά, στους φίλους και τους συντρόφους του.


τέλος βάζω ένα video από μια επανάσταση που δεν ξέρω αλήθεια πολλά... Αλλά αφού ο Θ. Θωμαδάκης συμμετείχε βάζω το video αυτό..




ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ OΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ...

Γεννήθηκα στην αγαπημένη επαρχία της Καρυστίας. Αγαπώ κάθε σημείο της. Από το Κάβο ντόρο ως τα πάνω. Ψάχνω εδώ και καιρό να βρω ιστορικά πράματα και καλούδια. Ο κος Ζάχος με έχει βοηθήσει. Τελευταία ψάχνω στοιχεία για τους Δερβίσες των Ταξιαρχών. Ας είναι....

Αναδημοσιεύω κομμάτι κειμένου του κου Βλάσση Αγτζίδη από το ωραιότατο

http://pontosandaristera.wordpress.com/.




Οι «Τούρκοι» της Καρύστου


Λίγα χρόνια μετά το 1461 και την κατάληψη της Τραπεζούντας, της πρωτεύουσας της τελευταίας ελληνικής Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών του Πόντου, η ενετοκρατούμενη Εύβοια πέφτει στα χέρια του Πορθητή. Από το 1470 συστάθηκε το Σαντζάκ Εγριπόζ (Νομός Ευρίπου), το οποίο περιελάμβανε επίσης τη Βοιωτία και την Αττική και διοικούνταν από έναν Πασά. Οι Οθωμανοί αντικατέστησαν τους προηγούμενους Λατίνους φεουδάρχες και άσκησαν μεγάλη πίεση κατά του χριστιανικού πληθυσμού. Μόνο τα πιο άγονα χωριά έμειναν στα χέρια των χριστιανών. Την Κάρυστο με το περίφημο ενετικό κάστρο την ονόμαζαν Κιζίλ Χισάρ (Κόκκινη Πόλη), υιοθετώντας της ενετική ονομασία Καστέλο Ρόσο ή Κοκκινόκαστρο, όπως το αποκαλούσαν οι Έλληνες.
Η οθωμανική εποχή και στην Εύβοια, όπως και σε όλο τον οθωμανικό χώρο, χαρακτηρίστηκε από την προσηλυτική δράση των μουσουλμάνων ιεραποστόλων και τη μεγάλη οικονομική και πολιτική καταπίεση των χριστιανών. Ο προσηλυτισμός ευνοήθηκε από την εξουσία, εφόσον ο εξισλαμισμός των γηγενών πληθυσμών μεγάλωνε την κοινωνική βάση των νέων κυριάρχων. Το Κοράνι και η νομοθεσία, που βασίζεται πάνω σε αυτό, εισάγει έναν νέο διαχωρισμό των εθνών: οι πιστοί και οι άπιστοι. Όσοι εξισλαμίζονταν εντάσσονταν αυτόματα στο κυρίαρχο έθνος και γίνονταν «Τούρκοι», δηλαδή μουσουλμάνοι.
Οι πρώτοι εξισλαμισμοί γίνονται μέσω του γνωστού παιδομαζώματος, δηλαδή της υποχρεωτικής επιστράτευσης από τη μικρή ηλικία. Μεγάλο μέρος των γενιτσάρων (που θα πει «Νέοι πιστοί») είναι ελληνικής καταγωγής. Στο σώμα των γενιτσάρων υπάρχουν έντονες τάσεις κρυπτοχριστιανισμού. Ο καθηγητής Ι. Κ. Χασιώτης δημοσίευσε μία από τις εκκλήσεις των Ελλήνων προς τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσης που στάλθηκε το 1606: «Για βάλτε με το νου σας τι μεγάλη καλοσύνη θέλει γένει σε όλην την χριστιανιτά, πόση σκλαβιά θέλει ελευθερωθεί, χριστιανοί που είναι τη σήμερον εις τα χέρια τους (των Τούρκων), πόσες χιλιάδες Τούρκοι είναι όπου κάμνουν κρυφά χριστιανοί, και τότες θέλουν φανερωθεί τριάντα χιλιάδες γενίτσαροι, που είναι όλοι από χριστιανούς και κρυφά έρχονται στες εκκλησίες και προσκυνούν, και από στανιό τους στέκονται Τούρκοι».


Εξισλαμισμοί του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού στην Εύβοια και ειδικά στην Κάρυστο, εντοπίζονται στα τέλη του 17ου αιώνα. Είναι η εποχή των μαζικών εξισλαμισμών σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Οι πληθυσμοί αυτοί δημιουργούν το ουσιαστικό κοινωνικό σώμα, που πάνω του βασίστηκε η οθωμανική κυριαρχία. Οι εξισλαμισμένοι ή εξωμότες όπως καταγράφονται, υιοθετούν εξαιρετικά σκληρή συμπεριφορά κατά των χριστιανών. Ειδικά οι μουσουλμάνοι της Καρύστου φημίζονται για τη σκληρότητά τους. Παράλληλα όμως, μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα εμφανίζονται και κρυπτοχριστιανοί, τους οποίους αποκαλούσαν σκωπτικά «Σαμπάνηδες» ή «Μουρτάτες».
Την εποχή της Επανάστασης του ´21, στην Εύβοια κατοικούσαν 50.000 κάτοικοι. Απ´ αυτούς, το ένα πέμπτο ήταν μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι έμεναν στην Χαλκίδα, όπου κατοικούσαν 1.500 ντόπιες μουσουλμανικές οικογένειες, άλλες 600 μουσουλμανικές που προέρχονταν από περιοχές εκτός Εύβοιας και αφορούσαν κυρίως τη στρατιωτική και διοικητική διάρθρωση. Στη Χαλκίδα ζούσαν και 200 περίπου χριστιανικές οικογένειες. Φαίνεται ότι γλωσσικά οι μουσουλμάνοι ήταν ελληνόφωνοι και αλβανόφωνοι. Αντίστοιχη κατάσταση επικρατούσε και στη χριστιανική κοινότητα.


Στην Κάρυστο κατοικούσαν 400 μουσουλμανικές οικογένειες στο Κάστρο, ενώ οι χριστιανοί έμεναν στις έξω περιοχές. Ο Ομέρ μπέης, τελευταίος διοικητής της Καρύστου που θεωρούνταν δίκαιος και η πολιτική του ανακούφισε το χριστιανικό πληθυσμό, ήταν γνώστης και της αλβανικής γλώσσας. Οι «Τούρκοι» πολεμιστές της περιφέρειας της Καρύστου, χίλιοι περίπου, ήταν όλοι ντόπιοι και θεωρούνταν εκλεκτοί και ικανοί για τακτικό και άτακτο πόλεμο. Ελάχιστοι από αυτούς μιλούσαν τα τουρκικά. Ένας από τους αξιωματικούς του καρυστινού τουρκικού σώματος που συγκρούστηκε σκληρά με τους χριστιανούς επαναστάτες το 1821 ήταν ο Μαχμούτ Ξυνός.

Την τρίτη χρονιά της επανάστασης, στην Εύβοια αποβιβάστηκε ο Χοσρέφ Πασάς με δέκα χιλιάδες γενίτσαρους, δηλαδή εξισλαμισμένους χριστιανούς, με στόχο την καταστολή της Επανάστασης. Απ´ ό,τι φαίνεται, ελάχιστοι πραγματικοί εθνικά Τούρκοι πήραν μέρος στις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων.
Το 1826 η Επανάσταση έσβησε στην Εύβοια μετά από μια αποτυχημένη εκστρατεία του Φαβιέρου. Ο Ομέρ της Καρύστου, ο οποίος είχε προβιβαστεί από το 1823 σε γενικό διοικητή της Εύβοιας με τον τίτλο Εγριμπόζ Βαλεσί, ήταν πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος. Τελικά όμως, με βάση το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830) η Εύβοια συμπεριελήφθη στα εδάφη που θα απάρτιζαν το νέο ελληνικό κράτος.

Όμως η παράδοση του νησιού στην Ελλάδα έγινε τρία χρόνια αργότερα, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας του νέου κράτους που αδυνατούσε να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες μουσουλμάνους. Στις 11 Απριλίου 1833 ο ελληνικός στρατός παρέλαβε τα κλειδιά του κάστρου της Καρύστου από τον Ισμαήλ, γιο του φρούραρχου. Αμέσως άρχισαν οι προετοιμασίες των μουσουλμάνων για αναχώρηση, αν και μερικοί απ´ αυτούς είχαν εγκαταλείψει νωρίτερα τα σπίτια από το φόβο των αντεκδικήσεων.

Οι περισσότεροι από τους μουσουλμάνους της Εύβοιας πούλησαν τα κτήματά τους σε χριστιανούς και αναχώρησαν για τη Θεσσαλία ή τη Μακεδονία που ακόμη βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Το μεγαλύτερο μέρος των Καρυστινών «Τούρκων» πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ιωνία, στη χερσόνησο της Ερυθραίας (Τσεσμές), «στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβριτσάρι» (Σιβρί Χισάρ). Οι Καρυστινοί παρέμειναν σχεδόν μέχρι το ´ 22 ως διακριτή ομάδα μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα της Ιωνίας, μιλώντας το χαρακτηριστικό τους καρυστινό ιδίωμα.


- Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας
Ηλίας (Λιάκος) Μαυρομιχάλης, πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη. Σκοτώθηκε έξω από τα Στύρα τον Ιανουάριο του 1821 σε σύγκρουση με τον Ομέρ μπέη της Καρύστου.

---

Ο θρήνος των «Τούρκων»
Ο θρήνος των «Τούρκων» της Καρύστου για τη μοίρα τους διασώθηκε και δημοσιεύθηκε το 1947 από τον Δ.Κ. Χατζηκωνσταντή. Ο θρήνος είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί είναι στα ελληνικά, στο ιδιαίτερο καρυστινό ιδίωμα. Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι που κατοικούσαν στο Κάστρο της Καρύστου ήταν ελληνόφωνοι. Επιπλέον, αναδεικνύει την αντίληψη που είχε η άλλη πλευρά για τη δική μας πετυχημένη Επανάσταση. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αντίληψη οι ίδιοι ήταν ντόπιοι, ήταν Καρυστινοί. Η παράδοση της Εύβοιας στην Ελλάδα αποτελούσε πράξη προδοσίας. Η ίδια η Ελλάδα δεν αναφέρεται καθόλου, αντιθέτως θεωρούν ότι η Εύβοια εγκαταλείφθηκε στους Φράγκους και στους Ρώσους, με τους οποίους συνδέεται άμεσα η ρωμιοσύνη.


 Στο θρήνο φαίνεται και το αρνητικό εθνικό στερεότυπο. Αυτός που φέρνει την είδηση της παράδοσης δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Τάταρο. Έτσι αποκαλούσαν, σχεδόν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όλους τους αυθεντικούς τουρκογενείς στο χώρο της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου. Ο θρήνος έχει ως εξής:



Κατακαημένη Κάρυστο με τα κρύα τα νερά σου,
φύγαν τα παληκάρια σου τσε καίγεται η καρδιά σου.
Κατακαημένη Κάρυστο, πούσουν μισό Μισίρι,
τσε τώρα εκατάντησες να γίνεις Ρωμιοσύνη.
Που σ´ έτρεμε μια Έγριπο, μια ζηλεμέν´ Αθήνα
τσε τώρα σ´ εδώσανε στο Φράγκο, στη Ρουσία.
Νάταν ο κάμπος θάλασσα, τσε τα βουνά ποτάμια,
να πνίγανε τον Τάταρο που ´ φερε το χαμπέρι,
να φύγουν οι Καρυστινοί τούτο το καλοτσαίρι.
Ομέρ Πασάς που τ´ άκουσε, μηνάει ένα χαμπέρι,
του μπέη μας του μήνυσε τσε του στραβιντζιντάρη.
Όντας αποδιαβάσανε το μαύρο το φερμάνι,
μικροί, μεγάλοι κλαίανε, τσ´ οι δυο μας ζαμπιτάδες,
τρέχουν τσε παν τα μάτια τους ωσάν τις αργαστάρες.
Δεν κλαίμε μεις τον τόπο μας, στο Φράγκο π´ απομένει,
μον´ κλαίμε το κρύο νερό που ´ μαστε μαθημένοι.
Τσε τον Μπεκήρ αγά πελάει στη Σμύρνη για καράβια,
στο μπούρτσι μας τ´ άραξε τα δώδεκα καράβια,
Καρυστινοί που τα ´ δανε, τριτσάνα τους τινάζει
μπαρκάραν οι Καρυστινοί και πήγαν στο μπογάζι.
Πήγανε στο Βενέτικο, τσε μια μπουνάτσα πιάνει.
τσε πήγανε στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβρισάρι.
Αλλά, Αλλάχ, βρε βασιλιά, που θα σε πάη το κρίμα,
που χώρισες αντρόγενα, παιδιά απ´ τα σκαφίδια.
Σεμπέτι όποιος γένηκε να δώσ´ το Γριπονήσι,
όποιος ριτζάλι το´ καμε, σαν σκύλος να βαβίσει.


Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 25 Μαρτίου 2001

Like Φόρτωση...

ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΥΜ ΟΙ ΔΕΡΒΙΣΗΔΕΣ ΣΦΑΖΟΥΝ ΚΑΙΝΕ ΚΑΙ ΡΗΜΑΖΟΥΝ .... Ο ΖΟΡΟ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΑΡΑΓΕΣ ΤΟΝ ΟΧΤΡΟ ; ΕΝΑ ΕΠΙΚΟ COPY PASTE....

Οι εμονές είναι απίστευτες... Η αγάπη για τον Ελληνισμό της Αφρικής ιδιαίτερα με σπρώχνει προς τους Έλληνες Αφρικής και Ασίας... Μετά η γνωστή εμονή με τους Δερβίσηδες και τέλος η νέα για τους εξωμότες Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους με οδήγησαν στο κείμενο που θα δείτε από το site MNHMEΣ http://diasporic.org/mnimes/archives/sudan-ancient-nubia

Το αφιερώνω στον ιντερνετικό φίλο

http://apouro.blogspot.gr/

Το αφιερώνω στην θεία μου την Ελπινίκη, την ξαδέλφη μου την Καλλιόπη, τον εραστή της ξαδελφούλας μου τον Μήτσο τον δερβέναγα. Στην θεία μου την Κλεομένη και τον υδραυλικό της γειτονιάς τον Ευτύχη. Τέλος εύχομαι παγκόσμια ειρήνη, αδελφοσύνη και καλά κρασιά…….

H Eλληνική Παροικία του Σουδάν κατά την εξέγερση του Μάχντι και των Δερβίσηδων (1881 -1898). Έλληνες Νεομάρτυρες, θύματα των φανατικών μωαμεθανών του Μάχντι, αλλά και εξωμότες.

Παλαιότερα Νουβία ονομαζόταν η προς Νότο της Αιγύπτου χώρα, μετά το Ασσουάν μέχρι τη συμβολή των δύο Νείλων, όπου βρίσκεται το Χαρτούμ. Το Σουδάν θεωρείται η κοιτίδα των νειλωτικών νέγρων που η γενέτειρά τους εντοπίζεται πλησίον της Μεγάλης Λίμνης, απ’ όπου και διεσπάρησαν. Από τα αρχαιολογικά ευρήματα βεβαιώνεται η ύπαρξη ικανών εγκαταστάσεών τους στο ευρύτερο αιγυπτιακό πεδίο, ενώ δημιουργήθηκε και σειρά χριστιανικών πόλεων. Πρόκειται για τη γνωστή στους αρχαίους χώρα ως “Υπέρ Αίγυπτον”. Κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα οι Νούβιοι συνέστησαν το Βόρειο Βασίλειο με έδρα τη Δόγκολα και το Νότιο με έδρα τη Σόμπα, νότια του Χαρτούμ. Ασπάστηκαν το Χριστιανισμό γύρω στο 542 ή 543 μ.Χ. και υπάγονταν στην Ελληνική (Μελχιτική) Εκκλησία. Ωστόσο γύρω στο 700 μ.Χ. υπερίσχησε στη Νουβία ο Μονοφυσιτισμός και η περιοχή εισήλθε στη κυριαρχία της Κοπτικής Εκκλησίας.

Παρά τις συνεχείς διώξεις των Μουσουλμάνων οι Νούβιοι κράτησαν τη Χριστιανική πίστη μέχρι και το 17ο αιώνα. Όμως οι συχνές προσβολές και επιρροές από τις μουσουλμανικές φυλές της ερήμου στα βόρεια εξανάγκασαν τους Νούβιους του Βορρά να εξισλαμιστούν και να εξαραβιστούν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Στα νότια του Σουδάν αντίθετα ο Χριστιανικός και νειλωτικός νέγρικος χαρακτήρας διασώζεται μέχρι σήμερα.  Ο εξισλαμισμός του Σουδάν ολοκληρώθηκε μεταξύ 1818 και 1823 όταν οι βασιλίσκοι των Νουβίων υποτάχθηκαν στον Πασά της Αιγύπτου Ισμαήλ.

Η Παροικία του Σουδάν

Στα μέσα του 18ου αιώνα εντοπίζονται Έλληνες στο Σουδάν με πρώτον τον καταγόμενο από την Ζάκυνθο Γιάννη Γαέτη που μαζί με τα δύο αδέρφια του πήγαν στην Αίγυπτο αρχικά, αλλαξοπίστησαν, και από τον ηγεμόνα της Αιγύπτου στάλθηκαν ως πρέσβεις στο βασίλειο του Νταρφούρ, στο δυτικό Σουδάν. Πάντως η πρώτη ομαδική παρουσία Ελλήνων εντοπίζεται στο Σουδάν το 1821 όταν τα τουρκο – αιγυπτιακά στρατεύματα εισέβαλαν στη χώρα. Αρχίατρος του Ισμαήλ-πασά, διοικητή των αιγυπτιακών στρατευμάτων, ήταν ο Δημήτριος Μπότσαρης, που σκοτώθηκε μαζί του από Σουδανούς το 1822.

Έλληνες γιατροί και φαρμακοποιοί εμφανίζονταν να υπηρετούν στον αιγυπτιακό στρατό σε όλη τη διάρκεια της κατοχής του Σουδάν που διήρκεσε από το 1821 έως 1885. Όταν το 1839 ο ηγεμόνας της Αιγύπτου Μωχάμετ  Άλυ επισκέφθηκε το Σουδάν στην ακολουθία του, μετείχε και ο παιδικός του φίλος Μιχάλης Τοσίτσας που ήταν μαζί του από την εποχή που ζούσαν και οι δύο στην Καβάλα. Ο Τοσίτσας είχε ακολουθήσει τον Άλυ στην Αίγυπτο όπου και απέκτησε μεγάλη περιουσία.

Μάχντι (1844 - 1885)

Η Εξέγερση του Μάχντι. Η αρχή ενός δράματος για την ελληνική παροικία.

Στα 1881, αίφνης ως θύελλα της ερήμου, θα εμφανιστεί στο προσκήνιο, ένας μυστηριώδης μυστικιστής Σουδανός ισλαμιστής πολέμαρχος, ο Ντανκαλαβί Μοχαμάτ Αχμάντ Μπεν Αμπνταλάχ, γνωστός στην Ιστορία ως ”Μάχντι”. Ο Μοχάματ Αχμάντ ήταν θρησκευτικός ηγέτης του Σουφικού Ισλαμικού Τάγματος Σαμανίγια στο Σουδάν, που ισχυριζόταν πως καταγόταν από τον ίδιο τον Προφήτη Μωάμεθ.

Στις 29 Ιουνίου 1881 αυτοανακηρύχθηκε ”Μάχντι”, δηλαδή ο μεσσιανικός λυτρωτής της ισλαμικής θρησκείας. Η ανακήρυξή του αυτή ήλθε σε μια εποχή καταπίεσης και γενικευμένης απογοήτευσης του σουδανικού λαού από τις Τουρκο – Αιγυπτιακές αρχές, κάτι που εκμεταλλεύτηκε ο Μάχντι, τιθέμενος επικεφαλής ενός εθνικού και θρησκευτικού κινήματος, που φιλοδοξούσε να φέρει την “κάθαρση” στον ισλαμικό κόσμο από την την επιβολή ευρωπαϊκών κανόνων και τρόπων ζωής που προωθούσε η “αμαρτωλή, άθεη και διεφθαρμένη” Τουρκο-αιγυπτιακή διακυβέρνηση, που είχε καταστεί προτεκτοράτο της Μεγάλης Βρετανίας. Κηρύσσοντας “Ιερό Πόλεμο” (Τζιχάντ) ο Μάχντι οδήγησε επιτυχώς τις τρισβάρβαρες, φανατικές φυλές της ερήμου του Σουδάν από νίκη σε νίκη κατά των Τουρκο – Αιγυπτίων, αυξάνοντας τον αριθμό των οπαδών του (τους δερβίσηδες*) και την έκταση της επικράτειας που ήλεγχε το φανατικό μουσουλμανικό καθεστώς του (Μαχντίγια) καταλαμβάνοντας διάφορες πόλεις και περιοχές του Σουδάν.

Το 1883 στην κορύφωση του πολέμου και των επιτυχιών του, ο Μάχντι θ’ αρχίσει ν’ απειλεί και την ίδια την πρωτεύουσα του Σουδάν, το Χαρτούμ, όπου και υπήρχε η ακμάζουσα Ελληνική Παροικία. Η Βρετανική Κυβέρνηση, τότε φοβούμενη την επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου και την απειλή που διαφαινόταν για τα ζωτικά της συμφέροντα στη Διώρυγα του Σουέζ, διέταξε τους Αιγύπτιους το Δεκέμβριο του 1883, να εκκενώσουν στρατιωτικά το Σουδάν και το οπλοστάσιο του Χαρτούμ, αναθέτοντας το δύσκολο έργο αυτό στον έμπειρο γνώστη της περιοχής, Βρετανό Στρατηγό Τσαρλς Τζωρτζ Γκόρντον, τον οποίο ο Χεδίβης της Αιγύπτου διόρισε Γενικό Κυβερνήτη του Σουδάν. Ο Στρατηγός Γκόρντον ήταν γνωστός και ως ”Κινέζος Γκόρντον” γιατί στο παρελθόν είχε υπηρετήσει με επιτυχία ως στρατιωτικός σύμβουλος του Αυτοκράτορα της Κίνας, στον αιματηρό πόλεμο της “Εξέγερσης των Ταϊπίνγκ” (1850 – 1864). Στο παρελθόν μάλιστα χρημάτισε ξανά για ένα διάστημα Κυβερνήτης του Σουδάν, τερματίζοντας το δουλεμπόριο και λαμβάνοντας τον τίτλο του Πασά (“Γκόρντον Πασάς”) και τότε ήταν άλλωστε που ο (άγνωστος στην Ελλάδα δυστυχώς) Έλληνας εξερευνητής Παναγιώτης Ποταγός (1838-1904), ιατρός από την Βυτίνα της Αρκαδίας, (αδιαμφισβήτητα ο σημαντικότερος Έλληνας περιηγητής των νεωτέρων χρόνων και ο μόνος που δικαιούται τον χαρακτηρισμό του εξερευνητή) πραγματοποίησε εξερευνητικά ταξίδια στην κεντρο-ανατολική Αφρική, αναφέροντας στα 1877 τα ευρήματά του στον Κυβερνήτη Γκόρτντον Πασά, τα οποία και περιέλαβε στο μνημειώδες έργο του “Dix années de voyages dans l’Asie centrale et l’Afrique equatoriale” (Ernest Leroux Editeur, Paris 1885).

Ο Στρατηγός Τσαρλς Γκόρντον (1833 - 1885)

Εν τω μεταξύ τον Ιανουάριο του 1883 ο Μάχντι είχε καταλάβει μετά από πολιορκία την πόλη του Ελ Ομπεΐντ. Η αιγυπτιακή φρουρά σφαγιάστηκε ανηλεώς και οι Έλληνες της πόλης που συνελήφθησαν υποχρεώθηκαν να αλλαξοπιστήσουν, με απειλή θανάτου, ενώ το ίδιο συνέβη και με έξι Ιταλίδες καθολικές καλόγριες. Οι Έλληνες αυτοί που έγιναν δια της βίας Μωαμεθανοί θα υπηρετήσουν στο στρατό του Μάχντι κυρίως ως μηχανικοί του πυροβολικού. Ο Μάχντι μάλιστα τους υποχρέωσε να παντρευτούν Σουδανές ή τις εξισλαμισθείσες καθολικές Ιταλίδες!!! Ο Γκόρντον σχολιάζοντας ειρωνικά το γεγονός, θα γράψει αργότερα στην αναφορά του: “… ο Πάπας θα πει για τις καλόγριες που παντρεύτηκαν τους Έλληνες: Έγινε η Ένωση της Ελληνικής με τη Λατινική Εκκλησία…”!!!! Ένας από αυτούς τους εξισλαμισθέντες Έλληνες ήταν και ο εμπειρότατος μηχανικός και χειριστής του πυροβολικού ΠαναγιώτηςΤράμπας που κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μάχντι, και στον οποίο μετά τη πτώση του Χαρτούμ, σε αντάλλαγμα για τις “υπηρεσίες” του, δώρισε μια μεγάλη έκταση κοντά στο κυβερνητικό ανάκτορο. Την έκταση αυτή η Ιταλίδα καλόγρια – γυναίκα του αργότερα την δώρισε στο Βατικανό, αφού επανήλθε στο καθολικισμό, και επ’ αυτής οικοδομήθηκε ο σημερινός εντυπωσιακός ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός του Χαρτούμ!!!

Τελικά στις 18 Μαρτίου 1884 οι δυνάμεις του Μάχντι ξεκινούν την πολιορκία του Χαρτούμ και ο Στρατηγός Γκόρτντον τίθεται επικεφαλής της αιγυπτιακής άμυνας της πόλης. Ο Γκόρντον όταν άρχισε να γίνεται απελπιστική η κατάσταση στην πολιορκημένη πόλη, έστειλε ένα ποταμόπλοιο στο Νείλο, το Abbas, για να φέρει βοήθεια με τον υπασπιστή του Σ/χη John Donald Hamill Stewart επικεφαλής. Εντός του ποταμόπλοιου επέβαιναν Αιγύπτιοι, Σύριοι και 19 Έλληνες. Όμως το πλοίο εξώκειλε και ο Stewart μαζί με τα περισσότερα μέλη του πληρώματος και τους επιβάτες που συνελήφθησαν από τους επαναστάτες, κατακρεουργήθηκαν. Ελάχιστοι Έλληνες γλίτωσαν τη σφαγή και μεταξύ αυτών ο Γεώργιος Καλαματιανός, που ασπάστηκε το Ισλάμ για να σωθεί, και έγινε ο αγγελιαφόρος του Μάχντι, ο οποίος και ήταν αυτός που εστάλη στο Χαρτούμ μεταφέροντας το περίφημο μήνυμα του Μάχντι στον Γκόρντον, να παραδοθεί και να αλλαξοπιστήσει για να σωθεί!! Ο Γκόρντον αρνήθηκε αξιοπρεπώς, προτιμώντας το θάνατο!

Τον Ιανουάριο του 1885, 56 Έλληνες (επί συνόλω 135 ξένων) βρέθηκαν εντός της πολιορκημένης πόλης, ενώ μαζί τους ήταν και ο εκεί επίτιμος πρόξενος της Ελλάδος, Νικόλαος Λεονταρίδης, που οργάνωσε την άμυνα του Χαρτούμ μαζί με τον Γκόρντον. Τα ξημερώματα της 26ης Ιανουαρίου 1885, 50.000 δερβίσηδες, επιτέθηκαν στην πόλη, εκμεταλλευόμενοι την πολύ χαμηλή στάθμη του Νείλου. Η άμυνα των 7.000 περίπου εξαντλημένων απ’ την πολιορκία και ηθικά καταρρακωμένων Αιγυπτίων κατέρρευσε σχεδόν αμέσως και η πόλη καταλήφθηκε από τους άνδρες του Μάχντι, που επιδόθηκαν σε μια άγρια σφαγή 4.000 κατοίκων, ενώ χιλιάδες άλλοι οδηγήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα. Θύματα της σφαγής ήταν και ο καταγόμενος από τη Λέρο, Έλληνας Πρόξενος Λεονταρίδης, που πέθανε μαχόμενος ηρωικά, αλλά και ο ίδιος ο Στρατηγός Γκόρντον που πέθανε ηρωικά με το ξίφος στο χέρι. Οι δερβίσηδες μάλιστα του κόψανε το κεφάλι, το καρφώσανε σε ένα κοντάρι και το περιέφεραν στην πόλη για να το καρφώσουν εντέλει μπροστά στη σκηνή του Μάχντι ως τρόπαιο.

Η άλωση του Χαρτούμ και ο φόνος του Γκόρντον, σήμανε και την μοίρα των Ελλήνων της πόλης. Οι 54 διασωθέντες Έλληνες του Χαρτούμ, που συνελήφθησαν από τις δυνάμεις του Μάχντι, υποχρεώθηκαν να μεταστραφούν στον ισλαμισμό, αναγκαζόμενοι να υποστούν δημόσια περιτομή. Στους εξωμότες επιτράπηκε να έχουν έναν Έλληνα Εμίρη και εξελέγη ο Αμπντουλάχ, ο παλαιότερα ονομαζόμενος Δημήτριος, που αναγνωρίστηκε ως ο πολιτικός και θρησκευτικός εκπρόσωπος των Ελλήνων ομογενών του, υποκείμενος στο Μάχντι (και μετά στο Χαλίφη).

Ωστόσο 7 Έλληνες αρνήθηκαν ν’ αλλαξοπιστήσουν, προτιμώντας το θάνατο από το να προδώσουν την Χριστιανική Ορθόδοξη Πίστη. Οι αφηνιασμένοι δερβίσηδες τους μετέφεραν στον αυλόγυρο του Ελληνορθόδοξου Ναού του Χαρτούμ (που μετατράπηκε σε τέμενος) και τους αποκεφάλισαν. Αυτοί είναι οι Άγιοι Μάρτυρες του Χαρτούμ. Προς τιμή τους αργότερα ανεγέρθη μνημείο στον τόπο του Μαρτυρίου τους.

Οι ενισχύσεις που οι Βρετανοί και οι Αιγύπτιοι έστειλαν για να λύσουν την πολιορκία, έφτασαν εντέλει μόλις 2 ημέρες μετά την άλωση, και ενώ όλα είχαν τελειώσει. Ο τραγικός θάνατος του “Γκόρντον του Χαρτούμ” προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση αλλά και πολιτική αναταραχή στη Βρετανία, όπου ο φιλέλληνας Πρωθυπουργός Γουίλιαμ Γκλάντστοουν (ή Γλάνδστων) αναγκάστηκε να παραιτηθεί δεχόμενος έντονη κριτική για την αποτυχία της λύσης της πολιορκίας και της σωτηρίας του Γκόρντον. Ο Μάχντι πέθανε μυστηριωδώς μετά από 6 μήνες και τον διαδέχθηκε ο πρώτος του Χαλίφης Αμπντουλάχ Αλ – Τααίσσα. Η επικράτεια της Μαχντίγια ή του χαλιφάτου των δερβίσηδων εκυβερνάτο με την πιο αυστηρή γραμματική ερμηνεία της σαρία. Η τήρηση του ισλαμικού νόμου επιβαλλόταν με σιδηρά πυγμή και με εφαρμογή ανελέητων ποινών για τους παραβάτες, όπως ακρωτηριασμοί, μαστιγώματα και αποκεφαλισμοί. Καμία άλλη λατρεία δεν επιτρεπόταν να εξασκείται εντός του χαλιφάτου πλην της μουσουλμανικής, επί ποινή θανάτου. Η Μ.Βρετανία για να καταστείλει την εξέγερση ξεκίνησε έναν δωδεκαετή αιματηρότατο και δαπανηρότατο πόλεμο εναντίον των οπαδών του Μάχντι για την ανακατάληψη του Σουδάν.

Το 1896 επικεφαλής της εκστρατείας των αγγλο-αιγυπτιακών στρατευμάτων τέθηκε ο Βρετανός Στρατηγός Κίτσενερ που εντέλει και νίκησε τον Χαλίφη και τους Δερβίσηδες στη μάχη του Ομντουρμάν το 1898 (στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός τότε Ουίνστον Τσόρτσιλ). Το Χαρτούμ ανακαταλήφθηκε από τον Κίτσενερ και πολλές γαίες δόθηκαν στην Ελληνική Κοινότητα σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών πολλών Ελλήνων που υπηρέτησαν στον αγγλο-αιγυπτιακό στρατό ως μηχανικοί και οδηγοί ποταμοπλοίων, αλλά και σε αναγνώριση της θυσίας των Ελλήνων πεσόντων και Μαρτύρων κατά την άλωση του Χαρτούμ. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ένας από τους πρώτους Έλληνες που πήγαν την περίοδο εκείνη στην περιοχή, ήταν ο Κυπριακής καταγωγής Νικόλαος Λοΐζος, στον οποίο ο στρατηγός Κίτσενεραναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες του, πρόσφερε πολύτιμη καρφίτσα.

Επίσης αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του Έλληνα εμπόρου συγκέντρωσης γόμμας στη δυτική όχθη του Λευκού Νείλου, του Πελοποννήσιου Κωστή Μουρίνη, τον οποίο συνάντησε και στρατολόγησε ως πληροφοριοδότη ο Κίτσενερ προχωρώντας στην εκστρατεία του και προς τιμήν του οποίου πήρε το χωριό Κωστή (απέχει σιδηροδρομικώς 237 μίλια από το Χαρτούμ) το όνομά του. Απ’ όσους εξωμότησαν, σχεδόν όλοι ξαναβαπτίστηκαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όντες κρυπτοχριστιανοί καθόλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Σουδάν από τους δερβίσηδες, εκτός από ελάχιστους που είχαν νυμφευθεί Σουδανές και προτίμησαν να ζήσουν στο Ομντουρμάν.

Νίκος Στεφανίδης,
Δικηγόρος,  Δ.Μ.Σ. στην Ιστορία,
Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία του Δικαίου ΑΠΘ,
Υπ. Διδάκτωρ στην Κοινωνιολογία του Δικαίου.

ΘΕΛΩ ΦΟΥΓΑΡΑ ΘΕΛΩ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΑ ΘΕΛΩ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.....

Θέλω, φουγάρα, γύρω μου. Παντού ντουμάνια. Να σκίζουν τους αιθέρες.

Θέλω, μηχανές, παλίνδρομες, ατμοκίνητες, τουρμπίνες να στροβιλίζονται.

Θέλω, την κίνηση της βιομηχανίας, να καταστρέφει την ακινησία των μικρο ιδιοκτητών.

Θέλω, να σταματήσει το ανατολίτικο ραχάτι, η τεμπελιά και η ραστώνη.

Θέλω, να βάλω του οικολόγους, σε φάμπρικα με αμμωνίες, τοξικά απόβλητα, με οξυγονοκολήσεις. Να τους βαπτίσω στο τάγμα των εξαρτημένων εργατών βαριάς βιομηχανίας.

Θέλω, να πάψω να ακούω το πλατς πλατς μιας φύσης νεκρικής. ΜΙας φύσης που στοίχιωσε στου έθνους την ψυχή.

Θέλω, τα προιόντα να ίπτανται παντού. Φάμπρικες δίπλα από το χωράφι. Λάδι, ελιά, κρασί, δίπλα στο εργοστάσιο επίπλων, ρητίνης...

Θέλω να τα έχουμε ΌΛΑ ΕΜΕΙΣ.

Έχω, τέλος ένα όνειρο... Να είμαστε περήφανοι γιατί παράγουμε... Και όχι γεροφύλακες, καμπουριασμένοι κακομοίρηδες τεμπελχανάδες, ενός απόλυτου ΤΙΠΟΤΑ... Μικροί ιδιοκτήτες, μιας γης που κάθε πεπτωκώς, τυχάρπαστος τουρίστας, θέλει να μας βιάσει....