30 Ιανουαρίου 2019

Tρια ποιήματα του ΕΡΩΤΑ και ενός του ΘΑΝΑΤΟΥ..... Μια ερωτική φωτογραφία χορευτική...


ΑΤΙΤΛΟ.... ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ή ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΤΟΥ...


Μαζευτήκαμε, πολλοί, στον υπαίθριο χώρο.
Ήμασταν, τόσοι που σκεπάσαμε την μουντάδα των κτηρίων.
Και εσύ, καθιστός , στην πολυθρόνα, δίπλα στου φύλακα το κουβούκλιο..
Παρατηρούσες, αυτούς που σε αγάπησαν.
Με την άκρη, των ματιών, ρίχναμε ματιές πλάγιες, βιαστικές.
Τώρα, έφυγες. Πας. Αστρόσκονη.
Όπως αστρόσκονη θα γεννούμε, όλοι.
Και νέες στρατιές, ποιητών, νέες δυνάμεις πνευματικές θα έλθουν γοργά.
Για ένα κόσμο, καλύτερο, δημιουργικότερο, αυτοδιοικούμενο.
Χωρίς, ρουφιάνους, νταβάδες, αρχηγούς και καθάρματα.
Χωρίς, μπάτσους, στρατόκαυλους και σύνορα πνευματικά….
Έμαθα, ότι απήγγειλες ποίηση μια βδομάδα πριν….
Τα πουλιά της ελευθερίας ταξιδεύουν τιτιβίζοντας ως το τέλος…
Υπηρέτησες την τέχνη, της λευτεριάς, της άοκνης προσπάθειας…
Χαίρε ελεύθερο πνεύμα. Χαίρε άνθρωπε της συνέπειας…

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…




ΔΥΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.....


ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ
Αγκαλιαστήκαμε εν μέσω πτωμάτων, αίματος,
πυροβολισμών, κανονιοβολισμών και βολών γενικώς...
Αγκαλιαστήκαμε παιδί μου γιατί δεν μπορούσαμε άλλο το κρέας...
Κρέας οχτρών, κρέας φίλων κρέας γενικά...
Αγκαλιαστήκαμε αδελφέ μου και πιάσαμε την μέση μας και τα χέρια μας.
Οι φίλοι μας έπαιζαν τα όργανα.
Όργανα τρελά και χαρωπά. Έτσι για να ξεχνάμε τον θάνατο...
Τα χέρια σου ήταν ζεστά. Πιο ζεστά από τα δικά μου που ο φόβος τα πάγωσε...
Η κοιλιά σου ήταν τόσο κοντά με την δική μου που οι ψωλές μας θα μπερδεύονταν.
Βλέπεις παιδί μου είμαστε νέοι. 
Είμαστε φλογοβόλοι στον πόλεμο και στον έρωτα...
Είμαστε ο ανθός της νέας γενεάς...
Αυτό έγραφε η επιτάφιος πλάκα... "Ήμασταν ο ανθός της νέας γενεάς"
Έλληνες φαντάροι χορεύοντες   Greek Army, , 25.3.1923, Kiretsiler



   


ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ...
Έπιανα, παιχνιδιάρικα τα άγρια χέρια σου,
την ώρα που εσύ πίστευες ότι ήταν ένα παιχνίδι.
Εσύ νόμιζες ότι άγγιζες την αγαπημένη σου 
Κατίγκω,
ενώ στα πέριξ οι οβίδες είχαν πάψει.
Εγώ από την μεριά μου νόμιζα ότι ετοιμάζομαι.
Διά την απόλυσή μου και ότι έπρεπε να εκπαιδευτώ.
Σε τι ?
Μα σε τι άλλο φυσικά... Εις τους νέους χορούς...
Αγγιζόμασταν το λοιπόν άπλυτοι, 
βρομιαρέοιέμφρορτοι ψειρών...
Και οι μέλλουσες γενεές νομίζουν ότι 
είμεθα αγγελούδια...
Φευ, παρ' όλο που η 
τεστοστερόνη φύσαγε και περίσσευε.
Είμαστε πιστοί εις τας 
στρατιωτικάς παραδώσεις...
Ένα βήμα εμπρός, δύο βήματα πλάγια...
ΣΤΡΑΒΑΔΙ...


2 σχόλια:

  1. Ανώνυμου ποιητή; Αδέσποτα; Πάντως και τα τρία εμπεριέχουν Έρωτα και Θάνατο. Θα μπορούσαν να μπουν σε μια κατηγορία είτε του Θανάτου είτε του Έρωτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λαλατε