Η ΕΛΛΑΣ... ΣΗΜΕΡΟΝ... Δ. Κωσταντακόπουλος

Από το

http://konstantakopoulos.blogspot.gr/


αναδημοσιεύω .... φροντίζοντας να πω ότι ο κος Δ. Κωσταντακόπουλος είναι ένας εκ των καλυτέρων Ελλήνων δημοσιογράφος... Τον θυμάμαι ανταποκριτή εις την Μόσχα να μεταδίδει εις τα κρατικά κανάλια την κατάρευση της ΕΣΣΔ...

Εκλεκτός και σήμερα εύστοχος και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ αναλυτής...

Τρίτη, 2 Οκτωβρίου 2012

Γεωπολιτικός αφοπλισμός Ελλάδας-Κύπρου

 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

                                                               

To Eυρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (EFCR), το ευρωπαϊκό «ξαδερφάκι» του αντίστοιχου αμερικανικού, που πιστεύεται ότι εκφράζει τα συμφέροντα και τις απόψεις των οικογενειών Ροκφέλερ και Ρότσιλντ, συγκάλεσε, σύμφωνα με ιδιαίτερα αξιόπιστες πληροφορίες, μυστική σύσκεψη στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους δύο γύρους των ελληνικών εκλογών. Στη σύσκεψη συμμετείχαν, σύμφωνα με τις ίδιες πάντα πηγές, ο Τζωρτζ Σόρος, ο Ντάνιελ Μίλιμπαντ, ο Γιόσκα Φίσερ, ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι, ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι, πρώην υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ κ.α.

 

Εξετάζοντας την ελληνική κρίση οι συμμετέχοντες συνέπεσαν σε μερικά συμπεράσματα, όπως ότι πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία η δημιουργία άξονα Σερβίας-Ελλάδας-Κύπρου, η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και πρέπει να αποτραπεί η μετατροπή της οικονομικής σε γεωπολιτική κρίση.

 

Το «γεωπολιτικό χαρτί»

 

Το μεγάλο χαρτί (αλλά και η μεγάλη κατάρα ταυτόχρονα) του ελληνικού χώρου, από πάντα, ήταν η γεωπολιτική του σημασία. Μαζί, φυσικά, με την παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία του και το ιστορικό του βάρος. Η μητροπολιτική Ελλάδα, η Κρήτη και η Κύπρος ελέγχουν μια από τις στρατηγικά ζωτικότερες περιοχές της υφηλίου. Ελέγχουν την πρόσβαση των Γαλλογερμανών στους υδρογονάνθρακες της Μέσης Ανατολής, του Ισραήλ και της Τουρκίας στη Δύση, των Σλάβων στις «θερμές θάλασσες». Κύπρος, Κρήτη και μητροπολιτική Ελλάδα συνιστούν ανυπέρβλητο στρατηγικό άξονα στην Ανατολική Μεσόγειο, ζώνη συνάντησης του ευρωπαϊκού «κόσμου της Αφροδίτης» και του μεσανατολικού «κόσμου του ‘Αρη». Αυτή η γεωπολιτική αξία συνεχίζει να είναι η βασική αιτία που εξηγεί τις άπειρες ξένες επεμβάσεις στον ελληνικό χώρο, τις δικτατορίες και τους εμφυλίους που στοίχειωσαν την ιστορία μας, και δεν αποκλείεται να την «ξαναεπισκεφθούν». Η γεωπολιτική ερμηνεύει την ιστορική εμμονή των παλαιών και νέων αποικιοκρατών να μην ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα ή τη συντήρηση, έστω και περιθωριακά, ενός «κρητικού» θέματος.

 

Η ιδέα, που εν πολλοίς στηρίζεται σε απάτες και στην άγνοια γύρω από το τι πραγματικά σημαίνει  ΑΟΖ - στη χώρα του Καματερού ζούμε άλλωστε κι ο καθένας δικαιούται να λέει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς κανένα κόστος – ότι θα ανακηρύξουμε ΑΟΖ και θα πάμε σε συμμαχία με το Ισραήλ να πουλήσουμε «τσαμπουκά» στην ‘Αγκυρα, προφανώς δεν αντανακλά κάποια εθνική στρατηγική, αλλά τη στρατηγική δυνάμεων που θέλουν να ελέγξουν και γεωπολιτικά-στρατηγικά τον ελληνικό χώρο, ιδίως στην περίπτωση ρήξης ή εξόδου από την ΕΕ.

 

Στα χέρια μιας ηγεσίας που διαχειρίζεται με στοιχειώδη αξιοπρέπεια τις κρατικές υποθέσεις, η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου (Ελλάδα-Κύπρος) είναι σπουδαίο χαρτί και όπλο. Αλλά τέτοιες ηγεσίες είναι σπάνια εξαίρεση στη νεοελληνική ιστορία,  γι’ αυτό και η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου μετατρέπεται συνήθως σε κατάρα. 

 

Θα μου μείνει θλιβερά αξέχαστη η συνέντευξη που πήρα από τον μεταφραστή του Στάλιν Βαλεντίν Μπερεζκόφ στο σπίτι του στη Φρουντζέσκαγια Ναμπερέζναγια πριν από είκοσι χρόνια και δημοσίευσα τότε στην εφημερίδα «Νέα». «Οι ‘Αγγλοι ήθελαν πάρα πολύ την Ελλάδα. ‘Ηξεραν ότι δεν μπορούσαν να την αποκτήσουν χωρίς τη Μόσχα. Μας έδωσαν ότι ζητήσαμε στα υπόλοιπα Βαλκάνια για να πάρουν την Ελλάδα», μου είπε, συμπυκνώνοντας το νόημα των διαπραγματεύσεων μεταξύ Στάλιν-Μόλοτωφ και Τσώρτσιλ-‘Ηντεν, το Οκτώβριο του 1944, στη Μόσχα. Στη δεκαετία του 1940, η αγγλόφιλη πτέρυγα της αστικής τάξης έκανε ότι της έλεγε το Λονδίνο και η ηγεσία του ΚΚΕ ότι της έλεγε η Μόσχα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και το πληρώνουμε ακριβά και σήμερα.

 

 

 

Αποικιακές ασκήσεις σε Ελλάδα/Κύπρο

 

Οι μεγάλες δυνάμεις γνωρίζουν άριστα τη γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου και τη σημασία του ελέγχου του. Τη σχετική «στρατηγική εξίσωση» διατύπωσε, στα μέσα του 18^ου αιώνα, ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα Λάιονς, και έχει μόνιμη ισχύ:

 

«Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα θα είναι είτε αγγλική, είτε ρωσική. Δεν πρέπει να είναι ρωσική, άρα θα είναι αγγλική».

 

Αντιστρόφως, όσοι πολιτικοί ηγέτες προσπάθησαν να στηρίξουν μια πιο ανεξάρτητη Ελλάδα στράφηκαν, για το κάνουν, και στο μέτρο που το έκαναν, θέλοντας και μη, στις «εναλλακτικές», «παράπλευρες» δυνατότητες: στη Ρωσία, στην Ευρώπη, στους Αραβομουσουλμάνους, από τον Κολοκοτρώνη μέχρι τον Μακάριο, τον Καραμανλή, τον Α. Παπανδρέου, χωρίς φυσικά να σημαίνει αυτό ότι σε αυτές τις κατευθύνσεις περιμένει κάποιος «παράδεισος».

 

Το 2002-4 οι «αυτοκρατορικές» δυνάμεις επεχείρησαν, με την εμφάνιση του σχεδίου Ανάν, να καταργήσουν το κυπριακό κράτος, καθιστώντας το «μεταμοντέρνο προτεκτοράτο» ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ, και να ελέγξουν, μέσω Κύπρου, το ελληνικό κράτος. Αργότερα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ECFA), συνέταξε μια έκθεση για τα μέλη της ΕΕ, ταξινομώντας τα ανάλογα με τις σχέσεις τους με τη Μόσχα. Υποστήριξε ότι η Ελλάδα (του Καραμανλή τότε) και η Κύπρος (του Παπαδόπουλου) αποτελούσαν «Δούρειους ‘Ιππους» της Μόσχας στην ΕΕ.

 

Η έκθεση του EFCR δεν είχε μόνο ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Μερικά χρόνια αργότερα, Καραμανλής και Παπαδόπουλος είχαν «αποστρατευθεί», οι τόσο υποσχόμενοι ελληνορωσικοί αγωγοί πετρελαίου και αερίου είχαν εγκαταλειφθεί, όπως και η ελληνορωσική εξοπλιστική συνεργασία, η Κύπρος απέδιδε μονοπωλιακή θέση στην αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων Noble Energy και το Ισραήλ ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της. Ο κ. Χριστόφιας είχε ορισμένες επιφυλάξεις και πάντως δεν πολυβιαζόταν να προχωρήσει με τη Noble, όταν το πολιτικό κλίμα που ακολούθησε την έκρηξη στο Μαρί, τον ανάγκασε, έκων άκων, να μπει σε αυτό το δρόμο. Η πιο φιλική κάποτε προς τους Αραβομουσουλμάνους, τους Ρώσους και τους Κινέζους ευρωπαϊκή χώρα, η Κυπριακή Δημοκρατία, ανέπτυξε τόσο στενές αμυντικές σχέσεις με το Ισραήλ που ορισμένοι ήδη την χαρακτηρίζουν ντε φάκτο «προτεκτοράτο» του εβραϊκού κράτους. Ελληνικά αεροπλάνα έχουν να πάνε πάνω από δεκαετία στην Κύπρο, ασκούνται εκεί όμως τακτικότατα (όπως και στην Ελλάδα) Ισραηλινοί. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επικοινωνούν σε όλα τα επίπεδα με τις κυπριακές, οι Ισραηλινοί είναι πολύ΄δημοφιλείς σε «θύλακες» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος υπέγραψε την πιο «προχωρημένη» συμφωνία χριστιανικής εκκλησίας με τους Ραβίνους – η συμφωνία αναφέρεται και στις ευθύνες για τη Σταύρωση του Ιησού, με τρόπο που δύσκολα ένας καλόπιστος αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει κάπως συμβατό με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο!

 

(Για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, προς πολλούς καλόπιστους αναγνώστες που μας στέλνουν μηνύματα και προβληματισμούς ως προς τις σχέσεις με το Ισραήλ. Ο γράφων δεν είναι αντίθετος προς την ανάπτυξη σχέσεων με το Ισραήλ. Είναι αντίθετος με την υποτέλεια που συστηματικά και μόνιμα αναπτύσσουν και μόνο αυτή ξέρουν να αναπτύσσουν οι πολιτικοί μας, όχι μόνο προς το Ισραήλ, αλλά προς πάντα ξένο που αντιλαμβάνονται ως «πλούσιο και ισχυρό»)

 

Σε ότι αφορά το ίδιο το ελληνικό κράτος, το Μνημόνιο και οι Δανειακές έθεσαν εκ νέου θέμα όχι μόνο προσανατολισμού, αλλά και στοιχειώδους κυριαρχίας του. Υπό παρόμοιες συνθήκες, ακόμα κι αν δεν ήταν (η γεωπολιτική) επιδίωξη του Μνημονίου, ο έλεγχος της Ελλάδας έγινε πάλι φλέγον ζήτημα της παγκόσμιας πολιτικής. Μια Ελλάδα που έρχεται σε σύγκρουση ή πιθανώς αποβάλλεται ή αποχωρεί από την Ευρώπη, συνιστά προφανώς αντικείμενο τεράστιου ενδιαφέροντος από Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Μόσχα, Πεκίνο. Η διεθνής «φημολογία», εδώ και δύο χρόνια, για ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα, όπως και οι παράξενες, μαζικές αποστρατείες Μπεγλίτη-Παπανδρέου, δεν αποκλείεται να συνδέονται με ενδεχόμενο «ελέγχου» της Ελλάδας σε περίπτωση μείζονος ευρωπαϊκής αναταραχής. Η «Ελλάδα αύριο» θα επανέλθει σε αυτό το ζήτημα, που παρουσιάζει κρίσιμη σημασία.

 

Η νεώτερη ελληνική

ΑΟΖ, ΝΑΤΟποίηση Κύπρου, άξονας με Ισραήλ

 

Μέσα σε αυτή την πολύ ανήσυχη και αβέβαιη, τοπικά και διεθνώς κατάσταση, αναπτύσσεται η ακατάσχετη και αβάσιμη ΑΟΖολογία, η καλλιέργεια δηλαδή επικίνδυνων προσδοκιών αναφορικά με τους υδρογονάνθρακες και αβάσιμων πεποιθήσεων ως προς το νομικό καθεστώς των θαλασσών μας. (Δες σχετικό άρθρο μας στην «Ελλάδα Αύριο» της ….. ).

 

Ταυτόχρονα, ο πρωταγωνιστής της προσπάθειας διάλυσης του κυπριακού κράτους το 2004 και επικρατέστερος σήμερα υποψήφιος Πρόεδρός του, ο Νίκος Αναστασιάδης, «προμοτάρει», υποθέτουμε καθ’ υπόδειξιν της Ουάσιγκτον, την ιδέα ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα, από πολλές μεριές προβάλλεται ως πανάκεια η ανάπτυξη μιας στρατηγικής σχέσης ή και «συμμαχίας» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.

 

‘Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι, υπό όρους, επιλογές πολιτικής για την Αθήνα. Μια χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα και, από κοντά, ακολουθεί και η Κύπρος, οφείλει να εξετάσει όλες τις στρατηγικές επιλογές που διαθέτει και να επιχειρήσει να τις χρησιμοποιήσει και να διαπραγματευθεί για να βελτιώσει τη θέση της και να αποφύγει την καταστροφή της. Δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα εκ των προτέρων.

 

Στην πραγματικότητα όμως δεν φαίνεται να υπάρχει Αθήνα, ούτε και Λευκωσία. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής και ευρύτερης ιθύνουσας τάξης Ελλάδας και Κύπρου, η πλειοψηφία των ανώτερων κρατικών λειτουργών, δεν είναι απλώς υποτελείς, η λέξη υποτέλεια είναι πολύ επιεικής για τους περιγράψει. Είναι «φιλέλληνες», όπως είχε αποκαλέσει κάποτε τα ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών ο Ανδρέας Παπανδρέου, υπηρέτες μέχρι το μεδούλι τους ξένων συμφερόντων. Καμιά από τις ιδέες που παρουσιάζουν, είτε αφορούν την ΑΟΖ και το Ισραήλ, είτε αφορούν το ΝΑΤΟ και την Κύπρο δεν είναι δική τους. Και δεν διαθέτουν κανένα από τα πνευματικά, ηθικά και ψυχολογικά προσόντα που είναι στοιχειωδώς απαραίτητα για να ηγηθούν ενός έθνους εν γένει και ιδιαίτερα ενός άμεσα απειλούμενου έθνους. 

 

Δεν μπορούν άλλωστε συνήθως ούτε να περιγράψουν τα ωφέλη που θα είχε η Ελλάδα ή η Κύπρος από την υλοποίηση των επιλογών τους. Το μόνο επιχείρημα που έχουν είναι αυτό που είχαν κάνει έμβλημά τους οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη: «να τάχουμε καλά με τους πλούσιους και ισχυρούς». ‘Όμως η απόλυτη ταύτιση με «τους πλούσιους και τους ισχυρούς» είναι που μας οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή και την κυπριακή τραγωδία, στον εμφύλιο, τη χούντα ή τα Μνημόνια!

 

Στην προσπάθειά τους να περάσουν τις επιλογές που τους υπαγορεύουν ξένες δυνάμεις, οι πολιτικοί μας διαχέουν σε όλη την κοινωνία, σε όλο το έθνος τη δική τους υποτέλεια, τη δική τους περιφρόνηση στο έθνος τους, τη δική τους έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.

 

Το ΝΑΤΟ ισχυροποιείται αν ενταχθεί σε αυτό η Κύπρος, όχι το ανάποδο. Το Ισραήλ χρειάζεται τον δυτικό άξονα μέσω Κύπρου και Ελλάδας, όχι το ανάποδο. Ούτε οι επιλογές αυτές είναι χωρίς κόστος για την Κύπρο και την Ελλάδα. Αν μη τι άλλο γιατί αποκλείουν τη Ρωσία. Αλλά η δυνατότητα Ελλάδας και Κύπρου να παίξουν ενδεχομένως το χαρτί της Ρωσίας, της Γαλλίας, άλλων παράπλευρων συμμαχιών ήταν που μας έσωσε όταν ζόρισαν απελπιστικά τα πράγματα.

 

Η ΕΣΣΔ παλαιότερα, η Ρωσία αργότερα υποστήριξε ότι ήθελε η Κύπρος επί δεκαετίες στον ΟΗΕ και της προσέφερε όσα όπλα της ζήτησε, συνιστά λοιπόν εγκληματική πολιτική το αντιρωσικό μένος του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος μοιάζει να έχει ξεχάσει ότι ήταν μια χώρα του ΝΑΤΟ που εισέβαλε στην χώρα του το 1974. Τώρα, ο επικρατέστερος  προεδρικός υποψήφιος στη Λευκωσία θέλει να προσφέρει την Κύπρο στην Ατλαντική Συμμαχία. ‘Ε, κάποιος θα πει στο τέλος εκεί στο Κρεμλίνο, αν δεν έχει ήδη πει μεταξύ μας, με τους διάφορους Αναστασιάδηδες και δε συμμαζεύεται: «Αρκετά με τους Κύπριους. Αυτό δεν είναι νησί της Αφροδίτης, νησί της προδοσίας είναι!». ‘Όπως το είπε το καλοκαίρι του 2005 ο Γάλλος Πρέσβης στη Λευκωσία, αντιμέτωπος με την άρνηση Ελλάδας και Κύπρου να μπλοκάρουν την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, όσο η ‘Αγκυρα δεν αναγνώριζε την Κυπριακή Δημοκρατία («δεν μπορούμε να γίνουμε πιο Κύπριοι από τους Κύπριους», δήλωσε τότε στον «Πολίτη» της Λευκωσίας).

 

Αν η Ελλάδα και η Κύπρος ήταν κράτη, καθ’ οιανδήποτε έννοια του όρου, θα έκαναν τέτοιες κολοσσιαίες, στρατηγικές παραχωρήσεις στο ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, μόνον για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό της οικονομικής επίθεσης κατά των δύο κρατών. Η Ελλάδα και η Κύπρος όμως δεν είναι κράτη και καλύτερα να μην μπει κανείς στον κόπο να περιγράψει το προσωπικό που τις διοικεί.

 

Konstantakopoulos.blogspot.com

 

«Η Ελλάδα αύριο», 19.9.2012

ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.... ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟ 2010 ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ...

Ο Ελληνικός λαός εξακολουθεί να πιστεύει σ' ένα καλύτερο μέλλον.... Ανθρώπινο αλλά ατυχές...

Έγραψα το 2010 τον Νοέμβριο στο blog αυτό...... Δηλαδή δεν έγραψα.... Αναδημοσίευσα τότε όπως και σήμερα πράτω το ίδιο....




Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν!

Από το Alfavita

Η άποψη του Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.


Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μʼ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατʼ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερʼ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γιʼ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατʼ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

ΠΗΓΗ: thenetwar.com


είναι το δεύτερο ποστ...

http://akrat.blogspot.gr/2010_11_01_archive.html


δεν λέω ότι θα τα καταφέρουν??? εγώ πιστεύω ότι θα τα τολμήσουν

ΑΕΚ και ΠΑΟ .... Εκεί εκεί στην Β΄ Εθνική.....

Κατ¨αρχήν το blog αυτό δεν είναι εκτός αθλητισμού και ιδίως εκτός αθλητικού θεάματος... Δεν τα σνομπάρει καθόλου και δεν βγάζει φλύκταινες σαν τα παρακολουθεί... Εξ΄άλλου ήταν φανατικός της θύρας 13 νέος και κατά καιρούς παρακολουθεί ποδόσφαιρο ή μπάσκετ ανάλογα τα κέφια με διαρκείας και πρόσφατα βόλλευ...

Στο βασικό ερώτημα και σύνθημα ΅εκεί εκεί στην Β¨Εθνική....΅ θα δόσω μια εντελώς ορθολογιστική απάντηση... Γιατί όχι ? Δηλαδή ο Εθνικός, ο Απόλλων και τόσες άλλες ομάδες ή πχ ο Ηρακλής στο πηγάδι κατούρησαν?....

Είναι βέβαιο ότι οι πολυπληθείς φίλαθλοί τους και οι οπαδοί καθώς και εγώ με αγωνία παρακολουθώ τα γεγονότα και ένας κρύος ιδρώτας μας έχει λούσει. Τουναντίον μια συγκρατημένη χαρά και ηδονή θα αγγίζει κάθε ημέρα και περισσότερο χιλιάδες άλλους συνανθρώπους στην χώρα μας. Φυσιολογικά πράγματα και απολύτως αναμενόμενα...


ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΣΗ ...

Η αλήθεια είναι ότι οι δύο αυτές ομάδες, χωρίς να το θέλουν απέκτησαν διοικήσεις στο παρελθόν πλούσιες από τον χώρο των εφοπλιστών. Ήλπιζαν ότι με τα χρήματα θα κέρδιζαν τα πάντα... Ωστόσο αν δούμε τις επιλογές των προέδρων τους και την δεινή τους οικονομική θέση σύντομα απεσύρθησαν

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ.... ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ....

Συγκινήθηκα, ψάχνοντας στο google, για την Κύμη της Θράκης ότι πάνε να κλείσουν την δημοτική βιβλιοθήκη της Κύμης... ¨Ηταν στο facebook αλλά επειδή δεν είμαι πλέον μέλος δεν μπορώ να μπω και να δηλώσω συμμετοχή στην διαμαρτυρία...


Η Κύμη είναι ένα χωριό της κοινότητας Οργάνης της Ροδόπης. Από το αγαπημένο site που χρόνια παρακολουθώ το :


 http://www.zagalisa.gr/  το οποίο είναι Πομάκικο ....

μπόρεσα να βρώ στοιχεία για το χωριό.... ωραίες φωτογραφίες και έμαθα τον πληθυσμό του που ήταν 403 κάτοικοι το 2001.... Είναι μάλλον όλοι Μουσουλμάνοι Αλεβίτες Πομάκοι.

Βρε άθλιο κράτος ..... Οι άνθρωποι γενικά σαν Πομάκοι αγωνίζονται να μην υπαχθούν στην Τουρκική μειονότητα, να παραμείνουν Αλεβίτες.... Τους παίρνουν τα κλειδιά των Μπεκτασίδικων Τεκέδων (μοναστήρια) οι Ιμάμηδες και δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στα ιερά τους μέρη... Αναθεματισμένοι, λίγα φράγκα σας μάραναν τσιφούτηδες ?

Τις φωτογραφίες της πήρα από το site http://www.zagalisa.gr/



Λοιπόν αν με βλέπει κάνας Κουμιώτης της Εύβοιας φραγκάτος να κοιτάξει ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του να στέρξει να ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Κϋμης Ροδόπης...

Και οι Δημαρχαίοι και ο Μητροπολίτης να στέρξει να βοηθήσει, να κάνουν καμμιά εκδρομή ΌΧΙ ΜΕ ΤΟΥΠΕ αλλά με σεβασμό.... ΜΗΝ ΦΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ...

ΟΙ ΚΟΥΜΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ... Θέλουν αγάπη....





ΤΙ ΜΕ ΔΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ....

Πρώτα από όλα ξέρετε πόσο αγαπώ τους Αλεβίτες.... σαν μελέτη τις θρησκείας τους... Μετά εκειδά στο 1980 ή πριν..... ανάθεμα το αλτσχάιμερ.... εκπονήθηκε το σχέδιο της ανάπλασης του Γκαζοχωρίου... Συμμετείχε τότε στην μοναδική κατάσταση που έστερξε να βοηθήσει την γειτονιά (λειτουργούσε τότε το Γκάζι με το ντουμάνι του) και ιδίως να βοηθήσει τους χιλιάδες Πομάκους που είχαν βρει καταφύγιο στην φτωχή αυτή και υποβαθμισμένη γειτονιά...

Φευ.... Τι να σου κάνουν λίγες χιλιάδες Πομάκοι και λίγες χιλιάδες Έλληνες εμπρός στα σχέδια για ανάπλαση που ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΓΚΑΖΙ που όλοι διασκεδάζετε....
Η μυρουδιά, η καλοσύνη των ανθρώπων που έβλεπαν τους ΝΟΝΟΥΣ τους μπράβους να έρχονται μετά βαίων και κλάδων.... ο φόβος δηλαδίς μπροστά στην βία των ξενυχτάδικων... είναι ακόμα στην μνήμη μου...













να μην ξεχνάμε όσα είπαμε παλαιά για την Αλεβίτηκη ιστορία στην Γερμανία... Όπου ο πρόεδρος των Γερμανών Πρασίνων είναι Αλεβίτης...

το επόμενο βίδεο έχει πλάκα είναι απλό και λίγο προπαγανδιστικό.... δεν έχει μεγάλη σχέση ο Αλεβιτισμός με τον Χριστιανισμό σήμερα ....




άντε αρκετά μπανίσατε.... Να βοηθήσουμε τα πατριωτάκια της Κϋμης.... Και χωρίς να το διαλαλούμε... άντε μάγκες....

ΕΥΑ-ΓΓΕΛΙΑ.... ένα κείμενο δυναμίτης.... που ματώνει το είναι μας...

Ώρα έξ το πρωί....

ένα κείμενο που μου σφάζει την ύπαρξη... Σπάνια αναμεταδίδω κείμενα άλλων blog... Δεν είναι από έπαρση.... Είναι ότι θέλω να γράφω κάθε ώρα κάθε στιγμή... Και δεν προκάμω...

Εδώ όμως δάκρυσα....


Από την


http://sagalia91.blogspot.gr/

ΔΕΥΤΈΡΑ, 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2012

Ακόμη περιμένω...

     Να βρεθεί κάτι που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Κάτι... ακόμη δεν έχω καταλήξει στη μορφή του. Θα μπορούσε να είναι μια κληρονομιά από τον άγνωστο θείο στην Αυστραλία που πέθανε (ή μήπως ακόμη ζει;)... Ένα τηλεφώνημα από κάποιο από τα άπειρα βιογραφικά που έχω στείλει κι -επιτέλους- θα έχει πιάσει τόπο (όχι στο καλαθάκι των αχρήστων, αλλά επάνω στο γραφείο!)...

Μια Ελλάδα ρημαγμένη, κι εγώ να την κρατάω με νύχια και με δόντια στη θέση της. Να θυμώνω για χάρη της. Να λυπάμαι για την κατάντια της... Να κλαίω τα βράδια κρυφά για εκείνη στο ίδιο προσκεφάλι που κλαίω για τα παιδιά που δεν έχω κοντά μου.

Παιδί μου κι η χώρα μου.

Κι εγώ...πότε μεγάλωσα τόσο;

Θα είμαι-δε θα είμαι διακοσίων χρόνων πάνω σε τούτα τα χώματα...

Να πεθαίνω και πάλι ν' ανασταίνομαι! Αυτή νιώθω πως είναι η τιμωρία μου...

Μα πιο πολύ φοβάμαι την αρρώστια. Ετούτο το σαράκι που έχω μέσα μου και -κρυφά από τους άλλους- με τρώει.

Για να ρωτάω κάθε μέρα τον εαυτό μου: Χορταράκι εγώ... σε ποιας αγκαλιάς τη σχισμή μ' έριξες να φυτρώσω;

Για να παίρνω της ίδιας της φωνής μου τη δύναμη: 

 Ν' αντέξεις.

 Θ' αντέξεις.

Έτσι αγαπητή Ευα-γγελία θα αντέξουμε 
με απώλειες ...

και θα φτιάξουμε ίσως μια άλλη 

χώρα....

ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΕΥ-ΑΓΓΕΛΙΑ

Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΕΩΣ Ή Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΒΟΛΙΔΟΣ.....

Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε..... Κατά το 2006 μια αστραπή βολιδούχα κυρίευσεν τον νουν μου.... Ώρες ώρες επιστρέφει λάγνα και θεμιτή...  Αντιστέκομαι...




ΤΖΟΝΑΘΑΝ...


Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πίλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι Δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιερομόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??


Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουληκιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γιαλό με φουσκωμένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.


Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...


Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

Ένα ένα...

Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΑ 

Ευχαριστώ για όλα....

Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???

ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ

Μέλλον δια του παρελθόντος...

Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη πρωτογόνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβησε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείναντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...

Αφιερωμένο στους 300.000 διωκόμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ

ΜΑΓΕΙΡΙΚΉ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...

Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν

Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντας είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απωλέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαΐδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσαι... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρεις
μην φοβάσαι θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάριασμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....

Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδώνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...

Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....

Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποίημα... Μετά έκλεινα το πισι και άκουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΈΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :

Περί ποιήσεως και αρνήσεως ταύτης ή αλλιώς πλάνης πλάνητας....

Προσπάθεια αναζητήσεως παρελθόντων εμπειριών πέριξ της αντιποιήσεως..... Τότε




ΤΖΟΝΑΘΑΝ...


Τζόναθαν, Τζόναθαν.
Πέταξες το ρολόι σου και τον πύλο σου,
εις την λεωφόρων Σουφραζέτων και σε κυνήγησε,
το ματωμένο σκουπόξυλο του οδοντίατρου Μπιζ.
Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Αγόρασες το λαβωμένο Ούτι του χαρούμενου οργανοπαίχτου,
πούλησες το λαθραίο σεντούκι των κοινότυπων επιθυμιών σου,
στον ευμεγέθη άγγελο του Μποντιτσέλλι.


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Τι θέλεις να πεις σαν το αυγοτάραχό σου αναπολεί το σκυλάκι δαλματίας
του υιού του Σάξωνα ιεροχόναχου, σαν το τριαντάφυλλό του
συνθλίβεται στο εργοστάσιο αρωματοποιίας ΑΦΟΙ ΜΟΥΣΤΟΞΥΔΙ ΕΠΕ?
Τι αγριεμένα κουλουβάχατα ξετρυπώνεις στην διαστροφή του νου σου ??


Τζόναθαν Τζόναθαν...
Στο γήπεδο των ποιητών ουρακοτάγκων και στο συλλαλητήριο των πανσέδων
φύτρωσαν όνειρα για ένα σκουλικιασμένο αμνό Βαρβακείου αγοράς...


Τζόναθαν, Τζόναθαν...
Ονειρέψου ένα πλατύ γυαλό με φουσκομένους υάκινθους
αντρειωμένα ραδικοβλάσταρα...
Εκεί Τζόναθαν εκεί ανάμεσα στα ξεχαρβαλωμένα
ανταλλακτικά, από την προπολεμική σου σακαράκα...
θα βρεις το τραγούδι ενός αστρικού αύριο, που παίζει άρπα
αναδύοντας την οσμήν του πλανητικού ονείρου.


Τζόναθαν ψάξε
δεν θα με βρεις,
είμαι στην μπουγαδόσκαλα
πλένω βιολογικά τα όνειρά μου.
Τουλάχιστον εγώ τα πλένω...
Άλλοι ζέχνουν...


Τζόναθαν.............
Τζόναθαν...........

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

Ένα ένα...

Έκλεισε λοιπόν με πάταγο το βιβλίο.
Έκαψε τα πάντα, στέρεψε.
Καλώς έκανε.
Να μην θυμάται τίποτα.
Έτσι γίνετε πάντα...
Πάντα κάποιοι μιλούν...
στο τέλος...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ 

Ευχαριστώ για όλα....

Τέλος
Γειά και χαρά σας... και στο μέλλον να είστε ευτυχισμένη.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Ποιά θέλω πιά θέλω...
Πως νάναι ...
για νάναι..
Που νάναι
Αρκεί νάναι...
Μωρ δε πα...
Που να πα...
Δε πα...
Να πα...
Κωφή αυτή...
Κωφός εγώ...
Εσύ???

ΦΡΟΝΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ

Μέλλον δια του παρελθόντος...

Μέσα στις οδύνες ενός αιματοβαμένου τοκετού
μέσα από τον θάνατο θεών, αγίων, θρησκειών,
από ξεθωριασμένα πάθη προτογώνων αισθήσεων και αισθημάτων...
Μέσα από όλα αυτά, εγώ πίστεψα στην μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ....
Αυτήν που γνώρισα, στο λογκάντο ταξίδι πριν 300 χρόνια...
Εκεί στα βάθη της Περσίας, ανάμεσα στην σήψη ενός χθες...
Γνώρισα την ΑΚΑΦΤΟ ΦΩΤΙΑ, που μόνο μια φορά έσβυσε...
Μόνοι πιά στην γη ΕΜΕΙΣ οι Λιγοστοί οπαδοί του μέλλοντος...
αγγέλουμε το νέο ΜΠΙΝΓΚ ΜΠΑΓΚ, εμείς και οι λίγοι εναπομείνοντες...
Ιερείς του καλού...
Εσείς έτοιμοι να ακούσετε το νέο δόγμα της χαράς....
της ασυνειδήτου ηδονής ακούστε το νέο δόγμα...
είναι νέο σαν μια νέα 1000 ετών...

Αφιερωμένο στους 300.000 διοκώμενους ΖΩΡΟΑΣΤΡΕΣ του ΙΡΑΝ

ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ...

Ο Μπαχ δεν είναι Μπαχαρικόν

Αν ακούσεις Μπαχ έσω έτοιμος
στο στόμα έχουσιν πολλοί ατάκες
έξυπνοι, εξυπνιάζοντες θα κράξουν
γελώντες είρωνες μας εξουσιάζουν...
Και εμείς παλεύουμε νυχθημερόν..
Να πείσουμε τους εαυτούς μας αλλοίμονο...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟΝ Ο ΜΠΑΧ...
Μιλάνε, μιλάνε, χαιρέκακα για γκόμενες γκόμενους...
Ψυχής ευγένεια !!!!!!
απολέσθη....
Μήπως είδατε την καρδιά μου στα σκυλιά ριγμένη???
Μην είδατε τον εγκέφαλό μου ριγμένο στα σκουπίδια????
Μην είδατε τον Μπαχ????
Μπάχαλο, Μπαχάρια...
Που ζούμε?
Μόνοι μόνοι μαζεύουμε στάχτες αποκαίδια...
Με τα φαντάσματα... μονάχοι...
Εμπειρίκος, Μαρινέτι... Μπαχ... Επίκουρος... Μπρετόν...
Μόνοι χωρίς βοήθεια ακροβατούμε σαλοί
στον κόσμο του απόλυτου κενού...
Πάμε φίλε μαζί ένα ταξίδι στα αστέρια
στο χάσιμο του φεγγαριού να βρούμε το υπέρτατο αγαθό της γνώσης
της καρδιάς του έρωτα...
Έλα μαζί μου, μην ντρέπεσε... Είμαστε πολλοί δηλαδή
να όχι τόσοι πολλοί να δύο τρείς
μην φοβάσε θα μεγαλώσουμε να δεις φίλε μου
θα μεγαλώσουμε
γεννιέται να τώρα μόλις ένα μωρό
ένα γλυκό μωρό ένα τρυφερό φεγγάρισμα του αύριο...
να αυτό θα είναι η αυριανή μας παρέα
το όνειρο η ΟΥΤΟΠΙΑ
θα έχει ένα μικρό φίλο
αγάπη μου μικρό κρινάκι
πλάσμα ελπιδοφόρο
λατρεία μου
ΣΕ ΑΠΑΠΩ
όπως αγαπώ όλα τα μικρά ελπιδοφόρα πλάσματα
αυτό ήρθε στην γη χωρίς απίδια στο μυαλό του
μωράκι μου ελπίδα μου
ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ όλη η νιότις η ελπίς.....

Αυτά τα αφιερώνω στο υπέροχα Jastasoul. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος ερωτικός ως τα τελευταία του. Τον είχα γνωρίσει μέσω του forum του SXESEIS.GR όπου κάποτε έγραφα.... πάντα με το ίδιο ψευδόνυμο... Ήταν ένας άνθρωπος που είχε ασχοληθεί με όλα τα ορυχεία της χώρας ειδικός για αυτά αλλά η μεγάλη ειδικότητά του ήταν η καλοσύνη του και όπως έλεγαν οι γυναίκες που είχε συναναστραφεί και πολύ ερωτικός...

Ε στην μνήμη του είπα να σας δόκω και μερικά """ποιήματα""" που έγραφα τότε.... Νόμιζα ότι έγραφα καλά....

Όπως και τα κείμενά μου έτσι και τα άγουρα "ποιήματά¨μου γράφονταν πάντα στο δευτερόλεπτο.... Θυμάμαι πόσο ήθελα να κάτσω στο πισι να βάλω ένα ποτήρι νερό και να γράψω ένα ποιήμα... Μετά έκλεινα το πισι και ακουγα μουσική ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ.... Δεν είναι κακή ιδέα να ξαναρχίσω.... Λέτε :

ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η Κύμη, δεν ήταν μια παρηκμασμένη πόλη όπως είναι σήμερα. Είχε μεγάλο πληθυσμό εργοστάσια, ορυχεία και η εργατική τάξη ήταν ισχυρή. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι τυχαίο που γεννήθηκε η μεγαλύτερη κομμουνιστική προσωπικότητα της χώρας μας...

Το λεξικό του Αλεξάτου  http://www.scribd.com/doc/66448065/Ιστορικό-Λεξικό-του-Ελληνικού-Εργατικού-Κινήματος-του-Γιώργου-Ν-Αλεξάτου-Πολιτικό-Καφενείο

αναφέρει....

Λιγδόπουλος Δημοσθένης.

Μεταξύ των ηγετικών στελεχών του ΣΕΚΕ, στην πρώτη περίοδο της συγκρότησής του. Γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας το 1898. Ως φοιτητής το 1917, συμμετείχε στην ίδρυση της Σοσιαλιστικής Οργάνωσης Νεολαίας της Αθήνας, ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας "Εργατικός Αγών" και πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ, ως εκπρόσωπος της. Έγινε μέλος της ΚΕ του κόμματος και παρέμεινε διευθυντής του "Εργατικού Αγώνα", που έγινε κομματικό δημοσιογραφικό όργανο. Τοποθετημένος στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, υποστήριξε την ένταξη στην Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1919 αποχώρησε για λίγους μήνες απ' το κόμμα, αλλά επανήλθε και το 1920, ως μέλος της ΚΕ, το αντιπροσώπευσε στο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, στη Μόσχα. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε μαζί με τον Ωρίωνα Αλεξάκη στη Μαύρη Θάλασσα, μάλλον από πειρατές, χωρίς να αποκλείεται και η πολιτική δολοφονία.

αυτά γράφει το λεξικό αν και άλλοι αναφέρουν ότι εγεννήθη στην ΑΘήνα όπως λέει ο Ριζοσπάστης...  Εμείς όμως σαν Κουμιότες και αφού το γράφει το λεξικό τον έχουμε στην καρδίαν μας εξάλλου προσωπικά μου ανέφερε κάποιος παλαιός στο κουρμπέτι ότι κατάγονταν από την Κύμη....

Ο Λιγδόπουλος ήταν τότε αλλά και σήμερα η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του κομμουνισμού εν Ελλάδι. Νέος μορφωμένος, ρήτωρ, αφοσιωμένος, ταγμένος στο σκοπό του σύντομα αναδείχθηκε με τα ταλέντα του σαν μεγάλη φυσιογνωμία του εργατικού κινήματος. Ήταν ενάντια στις απόψεις των απόλυτα συγχισμένων δεξιών τάσεων στο νεαρό εργατικό κίνημα. Ήτταν στην αριστερά αυτό που λέμε κομμουνιστής και όχι αριστερός... 

Οι αρχειομαρξιστές που θεωρούσαν ότι μαζί του θα ίδρυαν το επαναστατικό κόμμα όταν έφυγαν από το Κόμμα και ίδρυσαν δική τους οργάνωση και περιοδικό τον ¨Κομμουνισμό" στην νεκρολογία για τον Λιγδόπουλο αναφέρουν....

«Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος, ένας αληθινός κομμουνιστής, είχαμε πάντα την πεποίθηση πως για λίγο καιρό θα ήταν χωρισμένος από μας στον αγώνα μας... Ο Δ. Λιγδόπουλος έμεινε (στο Κόμμα) με την αγνή πεποίθηση ότι θα μπορέσει μια μέρα να φέρει ολόκληρο το κόμμα στον αληθινό κομμουνιστικό δρόμο».

Τέτοια ήταν η πίκρα τους που έμεινε στο κόμμα ο Λιγδόπουλος....!!! Και δεν είχαν άδικο.... Πέραν πάσης αμφιβολίας ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του νεότατου τότε εργατικού κινήματος...

Το περιοδικό ΝΟΥΜΑΣ και ο Κώστας Παρορίτης έγραψαν τότε :

«Δε θα σε κλάψουμε! Με τα δόντια σφιγμένα καταπίνουμε το φαρμάκι που ανεβαίνει στα χείλια μας. Δεν σε κλαίμε. Στον αγώνα για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη, το ξέρουμε πως χρειάζουνται θύματα, πολλά θύματα. Το γιοφύρι που ονειρευόμαστε να στήσουμε δε θα στεριώσει αν δε θαφτούνε κορμιά στα θέμελά του. Ο δράκος θα φάει ακόμα πολλούς ζωντανούς για να χορτάσει. Μα τη στιγμή που θα κοιμάται, και οι χοντρές μπουκιές που τις κατέβασε αμάσητες θανεβαίνουνε απάνω και το κρασί θα βράζη στο λαρύγγι του, θα ζυγώσουμε και θα του μπήξουμε το πυρωμένο ξύλο στο μάτι του, σβήνοντας τη φωτιά του μίσους μας μέσα στο αίμα του. Δε σε κλαίμε. Αν είναι να κλάψουμε, καλύτερα να κλάψουμε τον εαυτό μας. Γιατί τώρα νιώθουμε όσοι όλοι εμείς στεκόμαστε μικροί μπροστά σε σένα. Γιατί εσύ, αφήνοντας τα λόγια τα στείρα, τη σοφία την πονηρή, που σκοπό έχουνε να κρύψουνε τη γύμνια της ψυχής, τη δειλία, την έγνοια για το πετσί, βάδισες ίσια, τίμια, παλληκαρίσια το δρόμο που βαδίζουνε οι άντρες, οι τίμιοι και οι αγνοί, το δρόμο των έργων, το στενό το μονοπάτι της θυσίας. Ω, πόσο αλλιώτικη θα είτανε η ζωή, αν όλοι εμείς, αφήνοντας κατά μέρος τις σοφίες, τις πονηριές, αποφασίζαμε να βαδίσουμε το δρόμο που χάραξες εσύ με τα αίμα σου».-

Και ένα κείμενό του από την εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ .... 

«Ολοι οι αγώνες - έγραφε11- για καλλιτέρευση της θέσεως της εργατικής τάξεως δεν είνε παρά ένας αμυντικός αγών, ένας αγών υπερασπίσεως της υπάρξεως της εργατικής τάξεως, η οποία τότε μόνο θα μπορέση πραγματικά να καλλιτερέψη τη θέση της, όταν γίνη κυρία της τύχης της, όταν γκρεμίσει το αστικό καθεστώς, όταν κάνει την επανάστασή της. Αυτό είνε ανάγκη σήμερα να μάθουν καλά οι εργατικές μάζες και όχι απλώς να το αναγράψουν στα καταστατικά των οργανώσεών των, αλλά να το αισθανθούν και να κανονίσουν σύμφωνα με αυτό τον τρόπο της οργάνωσής τους, τη δράση τους... Πολλές φορές η αστική τάξις, με την κυβέρνηση, με το κράτος, με τα όργανά της δηλαδή, θα προσφέρη ακόμα και μερικά ωφελήματα προσωρινά σε μία ή σε άλλη μερίδα της εργατικής τάξεως και θα προσπαθήση να πείση την εργατική τάξη ότι πρέπει να μην ακολουθήση τον επαναστατικό δρόμο, αλλά να παραπλανηθή σ' ένα δρόμο ψευτομεταρρυθμίσεων. Οι καταδιώξεις ακόμη που διεξάγει και που θα εξακολουθήση η αστική τάξις με το κράτος της, εις βάρος των πειο επαναστατικών στοιχείων της τάξεώς μας και οι φιλοφρονήσεις προς τους προδότες του αγώνος, θα είνε μερικά απ' αυτά πολλά εξάπαντος δολώματα που η αστική τάξις θα μεταχειριστή για να διαφθείρη τον αγώνα της εργατικής τάξεως. Η αστική τάξις βεβαίως θα ευνοήση έναν μεταρρυθμιστικόν αγώνα και θα δεχθή εξάπαντος με χαρά και στα κοινοβούλιά της ακόμα τους ψευδοαντιπροσώπους των εργατών που θάνε διατεθειμένοι να κάνουν ένα μεταρρυθμιστικόν αγώνα, να σκύβουν τη ράχη τους και να γλείφουν τα κόκαλα που πετά η μπουρζουαζία. Για μας όμως όλα αυτά δε σημαίνουν τίποτα. Ισως θα βρεθούμε λίγοι για μια στιγμή. Ισως άλλοι πλανώμενοι εργάτες θα παρασυρθούν. Εμείς όμως θα προχωρήσουμε με την πεποίθηση ότι αυτά τα γεγονότα θ' ανοίξουν τα μάτια και των πειο πλανωμένων εργατών και ότι πολύ γλήγορα θα προεστεθούν και αυτοί στον αγώνα μας, στον επαναστατικό αγώνα... Ο πολιτικός μας αγών είνε αγών επαναστατικός. Αγωνιζόμαστε για τα Σοβιέτ και για την καταστροφή όλων αυτών των θεσμών και των κοινοβουλίων της αστικής τάξεως, νομίζουμε πως αυτός είνε ο αγών που πρέπει η εργατική μας τάξη να διεξάγη και έχουμε την πεποίθηση, που βγαίνει απ' αυτά τα γεγονότα, πως ο αγώνας μας αυτός θα θριαμβεύση και πως γρήγορα η κόκκινη σημαία των Σοβιέτ θα στηθή νικηφόρα σ' όλον τον κόσμο, απελευθερώνοντας οριστικά την εργατική τάξη. Αυτός είνε ο σκοπός των κομμουνιστών και έτσι εμείς αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα της εργατικής τάξεως».

Τα δύο τελευταία κείμενα τα πήρα από το 

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=21/10/2007&id=9022&pageNo=11&direction=1

Στα πρακτικά του ΣΕΚΕ στο πρώτο συνέδριο ανέφερε...

Λιγδόπουλος: "Η εργατική τάξη είναι η μόνη που έχει διεθνή συμφέροντα τα ίδια. Είναι συνεπώς η μόνη που μπορεί να έχει συμφέροντα τα ίδια. Και η κοινωνία αυτών των εθνών, η διεθνής εργατική οργάνωσης είναι η μόνη που μπορεί να επιβληθεί. Εάν αυτή δεν μπορέσει να επιβληθεί, κάθε ελπίδα από κάθε άλλη κοινωνία των εθνών είναι ουτοπία. Δεν πιστεύω να μας ρωτήσει κανείς τι μας βλάπτει. Σε εκείνον όμως που θα ρωτήσει, θα του πω. Φοβούμαι ότι μία διεθνής αστική ένωσης στο μόνο σημείο στο οποίο μπορεί και εξάπαντος να συμφωνήσει τελείως είναι το να επιβληθεί και να πολεμήσει κάθε εκδήλωση επαναστατικών κινημάτων στον κόσμο. Προσέξετε σύντροφοι, η κοινωνία των εθνών που μας υπόσχεται μπορεί να παίξει ρόλο ιεράς συμμαχίας. 

Άλλωστε βλέπετε την αρχή της κοινωνίας των εθνών καθαρά πια. Προσπαθεί να διαστρεβλώσει τους πολύ ελαστικούς αλήθεια όρους του Ουίλσωνος, την ελευθερία των θαλασσών, την ελευθερία των εθνοτήτων, προσπαθούν να κάνουν μυστικές τις συνεδριάσεις της ειρήνης. Και φανταστείτε η πρώτη πράξης της κοινωνίας των εθνών να είναι μια άγρια επέμβαση, όπως άλλως τε άρχισε ή πρόκειται να αρχίσει εναντίον της Ρωσικής Επανάστασης, εναντίον του ιερού αγώνος των Ρώσων και Γερμανών εργατών. Θέλει να δημιουργήσει Βαλκανική Ομοσπονδία σε συντηρητικούς όρους εναντίον της κοινωνικής επαναστάσεως που ολοένα ξαπλώνεται. Αυτή είναι η κοινωνία των εθνών. Συγκεφαλαιώνω, σύντροφοι. Νομίζω ότι η κοινωνία των εθνών που θα έχει αστούς που κήρυξαν τον πόλεμο, είναι ένας κίνδυνος, για την παρεμπόδιση της κοινωνικής επαναστάσεως. Νομίζω γι΄ αυτό έχουμε καθήκον να πολεμήσουμε αυτή την κοινωνία των εθνών και να τονίσουμε ότι μόνο η εργατική τάξις, που είναι η μόνη που έχει τα ίδια συμφέροντα μπορεί να είναι η ασφαλής για τον κόσμο κοινωνία των εθνών", (Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ. Πρακτικά, σελ. 76-77).

Αυτά....

ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΑΝ ΤΑ ΟΥΜΠΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ...

Μωρέ δεν μας παρατάν αυτοί οι φανατικοί 

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟ 1933

Ξέρετε όσοι με παρακολουθείτε ότι βρήκα ούλα τα τεύχη σε μορφή ψηφιακή της εφημερίδας ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ των λεγομένων ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΩΝ....

Έχω βαλθεί και δακτυλογραφώ για να διασωθούν κείμενα και άρθρα από την εφημερίδα αυτή. Σήμερα θα σας δόκω δύο άρθρα για το Κυπριακό. Για μένα το Κυπριακό, όπως και χιλιάδες Έλληνες απετέλεσε την θρυαλίδα να πολιτικοποιηθώ... Μικρότερος των 13 στην δικτατορία ήμουν ένα παιδί που διάβαζε ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ, ΕΜΠΡΟΣ, ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ πήγαινα κατηχητικό, και ασχολιόμουν με την Βόρεια Ήπειρο... Όταν είδα τα γεγονότα του 1974 συνεταράχθην τα μάλα... Είδα την μάνα μου να γεμίζει το πλησταριό τρόφιμα. Ο πατέρας μου πήγε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ σε ένα σχολείο και κοιμόταν για τον φόβο αεροπορικής επιδρομής.... Συγγενείς πάγαιναν στην επιστράτευση.... Και η εισβολή των Τούρκων με συνετάραξε....Πέρασαν χρόνια για να κατανοήσω τι έγινε... Αλλά όλη η Ελλάδα κατά διαφόρους γενεάς πολιτικοποιούνταν για το Κυπριακό... Πέρα από μερικούς μπουρδολόγους καλοπερασάκηδες που λένε "δεν μας παρατάν οι Κύπριοι..." τους οποίους τους έχει η Ιστορία παρατημένους κάθε Έλληνας δονείτε με το κομμάτι εκεί κάτω των Ελλήνων.

Ας δούμε όμως τι έλεγε η αριστερά εκείνη την εποχή το 1933. Η αριστερά αυτή ήταν η εκτός ΚΚΕ αριστερά. Η εφημερίς τους ήταν ένα μαζικό όργανο τους. Πέρα τούτου υπήρχαν πολλά άλλα ιδεολογικά όπλα τους όπως το θεωριτικό τους έντυπο ο ΔΑΥΛΟΣ, εκδοτικοί οίκοι κλπ....  Η συζήτηση περιστροφόταν γύρω από τα καθήκοντα.... Οι αρχειομαρξιστές έλεγαν ότι καλό είναι το μάξιμουμ σύνθημα αλλά ανεπίκαιρο. Το καθήκον ήταν να βρεθεί ένα μεταβατικό σύνθημα που να κινητοποιεί τις μάζες στην πάλη τους... (κάτι μου θυμίζει με το σήμερα χαχα). Γιατί ναι όλοι θέλουμε μια κομμουνιστική κοινωνία αλλά υπάρχουν μεταβατικά συνθήματα που ικανοποιούν αυτή την ανάγκη...

Τες πάντων μπανήστε τα....

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 1931 Έτος Β Αριθμ. Φύλλου 60

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΟΑΓΡΟΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜ. ΔΙΕΘΝΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ Κ-Κ-Ε

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΙ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Ένας μικρός λαός από 300 χιλιάδες αγωνίζεται αυτές τις μέρες εναντίον της ξένης τυραννίας. Κάτω από τη φτέρνα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, εκμεταλλευόμενοι από τους ντόπιους τοκογλύφους και ξένους καπιταλιστές, οι Κύπριοι εργάτες και αγρότες δεν βρήκανε άλλη λύση για να απαλλαγούν από τη πολιτική και οικονομική δουλεία παρά την ένοπλη εξέγερση.

Συνεπείς προς τα διδάγματα του Μάρξ και του Λένιν για τα εθνικά κινήματα των αποικιακών λαών και του δικαιώματος των εθνών και της χώρας μας ιδιαιτέρως πρέπει να τεθούν στο πλευρό των αγωνιζόμενων Κυπρίων εργατών και χωρικών και να αγωνισθούν να μπουν επί κεφαλής του αγώνος του. Κάθε ήττα του αγγλικού ιμπεριαλισμού είνε και ήττα της παγκόσμιας αντίδρασης.

Η Ελληνική αστική τάξη πιασμένη μέσα στην εξάρτησή της από το αγγλικό κεφάλαιο και δεμένη στο άρμα του αγγλικού ιμπεριαλισμού δεν τολμά να ενδιαφερθεί για τον κυπριακό απελευθερωτικό αγώνα. Εκτός τούτου κατά βάθος τα επαναστατικά μέσα που μεταχειρίζονται οι κύπριοι επαναστάτες προσκρούουν στην αντιδραστική της διάθεση γιατί βρίσκεται υποχρεωμένη να αναγνωρίσει την επανάσταση ως μόνο μέσο απαλλαγής απ’ τη δουλεία και να δώσει το δικαίωμα στην εργατική τάξη να μεταχειριστεί τα ίδια μέσα για να απαλλαγεί από τη κοινωνική σκλαβιά. Οι προσπάθειες των αστών που υποχρεώθηκαν απ’ τα γεγονότα να κινηθούν για το κυπριακό ζήτημα να ρίξουν τα βάρη στα όργανα του αγγλικού ιμπεριαλισμού και όχι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό  τον ίδιο είνε κωμική. Φυσικά οι άγγλοι εργάτες δεν έχουν καμμιά σχέση με τα όργια των άγγλων καπιταλιστών. Αλλ’ αυτοί σήμερα δεν έχουν το λόγο. Η αστική τάξη που κυβερνά σήμερα εμεταλλεύεται και τυρανεί τους κυπρίους εργάτες και αγρότες και τους άλλους αποικιακιύς λαούς.

Η Οργάνωση των Μπολσεβίκων Λενινιστών της Ελλάδος σας καλεί να κινητοποιήσετε τα κομουνιστικά κόμματα της Αγγλίας, της Ελλάδος και της Κύπρου για να βοηθήσουν και να καθοδηγήσουν τους αγωνιζόμενους Κύπριους εργάτες και χωρικούς, εναντίον του Βρεττανικού ιμπεριαλισμού. Επίσης και τα Κ.Κ. των άλλων χωρών πρέπει να ενδιαφερθούν για το ίδιο ζήτημα. Κάθε ενίσχυση στα εθνικά επαναστατικά κινήματα είνε κι ένα χτύπημα κατά της παγκόσμιας αντίδρασης που κυριώτερος εκπρόσωπός της είνε ο αγγλικός ιμπεριαλισμός, και δίδει νέα ώθηση για την επέκταση της εξεγέσεως των άλλων αποικιακών λαών.

Σύντροφοι του Κ.Κ.Ε.

Η Οργάνωσή μας σας καλεί να σχηματίσετε ενιαίο μέτωπο για να εργασθούμε για την ενίσχυση του αγώνα των εργατών και αγροτών της Κύπρου, για την ενίσχυση των προσπαθειών του Κομουνιστικού Κόμματος της Κύπρου, για την απαλλαγή τους από τον αγγλικό ζυγό, για την ελευθέρα αυτοδιάθεσή τους. Συγκεκριμμένα προτείνουμε να γίνει κοινή συγκέντρωση των δύο οργανώσεων οργανωμένη από μιά μιχτή επιτροπή, στην οποία να στιγματισθεί ο αγγλ. Ιμπεριαλισμός, η αντιδραστικότατη ελληνική μπουρζουαζία που αντιμετωπίζει σαν λακές του αγγλικού καπιταλισμού το απελευθερωτικό κίνημα των Κυπρίων και να διαδηλωθεί η θέληση των ελλήνων εργατών να αγωνισθούν υπέρ των Κυπρίων επαναστατών εργατών και χωρικών.

Η Οργάνωσή μας θα διαθέσει όλες της τις δυνάμεις για την ενίσχυση της προσπάθειας αυτής

Η Κεντρική Επιτροπή

Της Κομμ. Οργάνωσης Μπολσεβίκων – Λενινιστών (αρχειομαρξιστών) Αριστερή Αντιπολίτευση

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Έτος Β Αρισθμός φύλλου 65

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 1931

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΩΣΗ Ή ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ?

Πρώτη η Οργάνωσή μας, άμα εξερράγησαν τα γεγονότα της Κύπρου, ενδιαφέρθηκε για τον επαναστατικό αγώνα των Κυπρίων εργατών και φτωχών χωρικών και εκηρύχτηκε υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των και της απαλλαγής των από τον αγκλικό ιμπεριαλισμό. Εκάλεσε δε την Κ.Δ. να βοηθήσει με τα μέσα που διαθέτει το Κ.Κ. της Κύπρου εις δε το ΚΚΕ πρότεινε μια κοινή ενέργεια για την οργάνωση μιας κοινής συγκέντρωσης υπέρ των αγωνιζομένων Κυπρίων εργατών και χωρικών. Το Κόμμα καμμιά απάντηση δεν έδωσε. Η Οργάνωσή μας επωφελήθηκε από τη πρώτη ευκαιρία που της δόθηκε και στη συγκέντρωση που οργάνωσε η Φοιτητική Συντροφιά εξέθεσε τις απόψεις της και επρότεινε τις λύσεις που κατά τη γνώμη  της εξυπηρετούν περισσότερο τον αγώνα αυτό και την επανάσταση γενικά. Το ενδιαφέρον της αυτό για τους επαναστάτες της εκόστισε δύο θύματα που καταδικάστηκαν σε πολύμηνες φυλακίσεις και εκτοπισμούς από τα ελληνικά ταξικά δικαστήρια.

Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που αποτελεσε μιά αρχή την οποία αναγνωρίζουν οι κομμουνιστές στη περίπτωση των Κυπρίων, μπορεί να έχει δύο λύσεις « ή την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή την αυτονόμησή της σε μιά Κυπριακή αστική δημοκρατία των εργατών και αγροτών της Κύπρου».

Η λύση της Ένωσης που προπαγανδίζουν οι αστοί της Ελλάδας και της Κύπρου είναι λύση αστική. Θα έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των Ελλήνων και Κυπρίων αστών, την αύξηση της αγοράς κατανάλωσης της Ελληνικής βιομηχανίας και της τραπεζιτικής επιρροής. Όσον αφορά τους εργάτες και τους αγρότες της Κύπρου θάχει αύξηση φόρων, στράτευση, συνέχιση της τοκογλυφικής σκλαβιάς και τη διατήρηση των τσιφλικιών. Πάνω απ’ όλα την επιβολή της ελληνικής αστικής τρομοκρατίας, που εφαρμόζεται εδώ, και πάνω στους Κυπρίους. Ιδιαιτέρως για τη Κύπρο η βία θάναι μεγαλύτερη, γιατί οι Κύπριοι θάχουνε ήδη τις επαναστατικές τους παραδόσεις και δεν θα αναγνωρίζουν στο μέλλον την ελληνική βία.

Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε εποχή που η αστική της τάξη της έπαψε πιά να είναι επαναστατικός παράγων προόδου και έχει γίνει αντίδραση, θα αποτελέσει το θάνατο του επαναστατικού κινήματος της Κύπρου. Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να υιοθετήσουν μια τέτια λύση και μάλιστα να τη συστήσουν στους Κυπρίους εργάτες και αγρότες.

Η λύση της αυτονόμησης είναι εκείνη που ανταποκρίνετε περισσότερο προς την κατάσταση και θα εξυπηρετήσει περισσότερο την επανάσταση  των Κυπρίων γενικώτερα. Η λύση της αυτονομίας είνε από μαρξιστικής άποψης η μόνη επαναστατική, ενώ η ένωση είναι εξυπηρέτηση της αντεπανάστασης.

Μπροστά σε μια αστική δημοκρατία που θα διαδεχθεί την αγγλική κυριαρχία θα τεθούν προς λύση όλα τα δημοκρατικά προβλήματα μοίρασμα τσιφλικών, ακύρωση των τοκογλυφικών χρεών, πολιτικές ελευθερίες, εφτάωρο, βελτίωση των όρων εργασίας των εργατών, αύξηση μεροκάματου, ίσα πολιτικά δικαιώματα στους άντρες και γυναίκες. Απέναντι μιας κυπριακής μπουρζουαζίας αφισμένης στον εαυτό της το ειδικό βάρος των εργατών και αγροτών της Κύπρου θάναι μεγαλύτερο. Οι επαναστατημένοι κύπριοι εργάτες και αγρότες θα μπορούσαν να θέσουν με μεγαλείτερες πιθανότητες επιτυχίας τις απαιτήσεις τους για το μοίρασμα της γης, την ακύρωση των χρεών, το το εφτάωρο, αύξηση μισθού κλπ. Ο αγώνας για τις απαιτήσεις αυτές θάχει ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση των τάξεων στη Κύπρο, τη μεταβολή της κυπριακής μπουρζουαζίας σε αντιδραστική και την απόσπαση των εργατών και φτωχών χωρικών απ την επιρροή της και μια κλίση προς τα αριστερά. Η αυτονομία, υπό τη μορφή μιας αστικής δημοκρατίας, θάναι ένας σταθμός μιάς εξέλιξης που θα καταλήξει στην Σοβιετική Κυπριακή Δημοκρατία.

Για την επιτυχία όλων αυτών των επιδιώξεων των εργατών και φτωχών χωρικών της Κύπρου και τη μετατροπή της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε κοινωνική είναι απαραίτητο ένα Κ.Κ. με ξεκαθαρισμένες αντιλήψεις, απαλλαγμένο από τη σταλινή σύγχιση και στηριζόμενο στη μαρξιστική – λενινιστική γραμμή.

Το Κ.Κ. αυτό πρέπει α αγωνισθεί επί κεφαλής των εργατών και φτωχών χωρικών για την εκδίωξη των Άγγλων από την Κύπρο και κατόπιν για μια Αυτόνομη Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στην οποία θα τεθούν προς λύση οι απαιτήσεις των εργατών και των φτωχών χωρικών εφτάωρο, αύξηση μισθού, βελτίωση συνθηκών εργασίας, μοίρασμα γης, ακύρωση χρεών τοκογλυκικών και προς τους ξένους ομολογιούχους, πολιτικά δικαιώματα στους άντρες και τις γυναίκες, εξοπλισμό του προλεταριάτου. Αγωνιζόμενο για την ικανοποίηση των οικονομικωών και πολιτικών απαιτήσεων των φτωχών στρωμάτων, το ΚΚΚ θα προσπαθεί διαρκώς να οξύνει τις αντιπαραθέσεις, να απαλλάξει τις μάζες από την αστική επιρροή, να δώσει στην κυπριακή επανάσταση κοινωνικό περιεχόμενο. Η κυπριακή μπουρζουαζία θα βρεθεί σε αντίθεση με τις μάζες και σε αδυναμία να τις ικανοποιήσει θα στραφεί εναντίον τους θα ζητήσει τη συμμαχία μιας άλλης μπουρζουαζίας κα θα προδώσει τον αγώνα, εφόσον οι τάσεις των εργατών και χωρισκών γίνουν έκδηλες ενωρίς δεν αποκλείεται καθόλου η περίπτωση του συμβιβασμού της Κυπριακής μπουρζουαζίας με τον Αγγλικό ιμπεριαλισμό υπό ωρισμένα ανταλλάγματα και με ευρύτερο δικαίωμα των Κυπρίων αστών να εκμεταλλευθή τους κυπρίους εργάτες και φτωχούς χωριάτες.

Όταν οι εργαζόμενες μάζες αντιληφθούν με την ίδια τους τη πείρα ότι η αστική δημοκρατία δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους, τότε θα μπορέσει να τεθεί, ως σύνθημα πραγματοποιήσιμο, το σύνθημα της Σοβιετικής Δημοκρατίας, που τώρα μονάχα ως σύνθημα ζύμωσης μπορεί να χρησιμεύει. Το να ρίχντεται το σύνθημα της Ανεξάρτητης Σοβιετικής Κύπρου σήμερα ξεκάρφωτα, ως κάτι που πρέπει να εφαρμοσθεί άμεσα, αυτό δίχνει την ανικανότητα των σταλινικών να διαπιστώσουν μια κατάσταση, να ρίξουν τα συνθήματα που ανταποκρίνονται περισσότερο προς τις απαιτήσεις των μαζών. Δείχνει τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω την έλλειψη του συναισθήματος της ευθύνης που έχει το ΚΚ απέναντι της επανάστασης. Σήμερα το σύνθημα της Σοβιετικής Κύπρου όπως το ρίχνουν οι σταλινικοί, χρεωκοπεί γιατί δεν υπάρχει προετοιμασμένο το έδαφος για να καρποφορήσει και να ριζώσει.

Μια συνεπής κομμουνιστική Οργάνωση δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει μια πραγματικότητα, να υπολογίσει τις διαθέσεις που αντανακλά σ’ αυτή στη ψυχολογία των εργαζομένων μαζών κινώντας απ’ αυτό θα ρίξει συνθήματα κατάλληλα και θ’ ανοίξει μπροστά στους επαναστατημένους μια μαρξιστική προοπτική.

Αυτά είνε τα καθήκοντα που τίθενται μπροστά στο ΚΚΚ, το οποίο πρέπει να ενισχυθεί απ’ όλα τα ΚΚ της ΚΔ και ιδιαίτερα από το ΚΚΕ και το αγγλικό ΚΚ. Από την ικανότητα του ΚΚΚ και τη βοήθεια της ΚΔ θα εξαρτηθεί εαν η αστική δημοκρατική επανάσταση της Κύπρου θα μετατραπεί σε Σοβιετική δημοκρατία, σε κοινωνική επανάσταση.

Οι Μπολσεβίκοι Λενινιστές προτείνουν στο ΚΚΚ να αγωνιστεί πάνω στις γραμμές που υποδείξαμε παραπάνω. Είνε ο μόνος τρόπος για την επιτυχία του συνθήματος της Κυπριακής Σοβιετικής Δημοκρατίας

ΣΚΕΨΕΙΣ ΦΘΙΝΟΥΣΑΣ ΟΠΩΡΑΣ.......

1) Η σκέψη μου είναι στο συνδικάτο του στρατού της Πορτογαλίας, που όσο και αν το ζηλεύουν ορισμένοι "αμετανόητοι", παραμένει αριστερό, κοντά στον λαό και ΕΓΓΥΗΤΗΣ των απομεινάντων κατακτήσεων της επανάστασης των γαρυφάλλων...
Άστραψαν και βρόντηξαν οι στρατιωτικοί καλώντας τον κυβερνήτη να παραιτηθεί και να τζάσει από την χώρα....
Τους καλεί μάλιστα το Σάββατο και στις διαδηλώσεις με τον λαό. Θυμάστε βρε τότε.... στα προιστορικά τα χρόνια που ρίξανε τον Σαλαζάρ (ωρέ θυμάμαι καλά;) και στα όπλα τους και τα τανκς ο λαός έβαζε τα λέλουδα ; ομολογώ ήμουν 13 τότε.... Τι να θυμάμαι σχεδόν τίποτα... Ούτε ανάλυση έχω να κάμνω....
Ρε ανάθεμα την ώρα... πόσα χρόνια πριν....



2) Ο λόγος για τον Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή και τον Πάργαλη.... Να μην ξεχνάμε ότι ζουλεύοντας και ένας Πατριάρχης εκείνη την εποχή πήρε το όνομα και δαύτος του Μεγαλοπρεπή... Ήταν η εποχή της ακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.... Πήραν σκλάβο ένα πανέμορφο αγόρι από την Πάργα της Ηπείρου.... Τεφαρίκη, Άδωνις.... Με τα πολλά έγινε ένα ωραιότατο ζευγάρι ο κος Πάργαλης με τον Σουλειμάν... Δεν τα λέω εγώ με το συμπάθειο.... Στο ωραιότατο blog που παρακολουθώ κάτω κάτω.... θα τα βρείτε.....http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/ . Το blog φυσικά παραμένει διακριτικό και δεν μας λέει ποιός ήτο ο επιβήτορ και ποιός ο παθητικός, αλλά αυτά είναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ μπούρδες.... Χάρηκαν τα αγόρια τον έρωτά τους και σιγά μην μας κόφτει εμάς... Ένα Ελληνόπουλο και ένας Οθωμανός στο σαράι στα ωραιότατα πέπουλα.... Μια χαρά... Και μην ακούσω μπούρδες περί αποστασίας.... Είπαμαι αγόρια και κορίτσια τότε δεν υπήρχαν δαύτα όλοι τουρλού τουρλού ήταν.... Οπότε διαβάστε το blog και μην ταράζεστε....


3) Φράγκα παιδί μου δεν υπάρχουν.... Ποιός άθλιος τα μάζεψε;




Πόσα έχουμε ξεχάσει.... ΖΗΤΩ ΣΤΟΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΛΑΟ