Σύμφωνα με πληροφορίες στις Καρυές πολιορκείται το κονάκι της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, από αστυνομικές δυνάμεις...
Η Ιερά Μονή έχει χρόνια αγώνων ενάντια στην πολιτική του Οικουμενικού Πατριαρχείου (το Άγιο Όρος ανήκει στην δικαιοδοσία του Πατριάρχη). Το τι πιστεύουν και γιατί αγωνίζονται είναι θέμα ΔΙΚΟ τους. Δεν μπορεί το blog να γίνει φορέας των απόψεών τους γιατί απλά δεν θέλει.
Αποτελεί όμως γεγονός ότι το "μίσος" της εκκλησιαστικής εξουσίας έχει γιγαντωθεί και δεν ανέχεται καμιά διαφωνία...
Ο αγώνας που δίδουν ενάντια στις επιδοτήσεις της Ε.Ε. - που έφτασαν ως εκεί η χάρις τους -, ο αγώνας ενάντια στην Παν θρησκεία του Οικουμενισμού που αποτελούν άμεσο κίνδυνο διάβρωσης των Ελλήνων εργαζομένων, σε ιδεολογήματα σύγχυσις και ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ στην διαδικασία καπιταλιστικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης ... Έ όλα τούτα με κάνουν να ανησυχώ...
Και πάνω από όλα οι κοινές εξορίες στα ξερονήσια με τους οπαδούς του πατρίου ημερολογίου και τα κοινά βάσανα που κουβαλάει η αριστερά και το πάτριο ημερολόγιο με κάνουν να θέλω να αναφωνήσω...
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ....
Οι προσωπικές εμπειρίες με εργάτες του πατρίου ημερολογίου, Πόντιους δε στην καταγωγή, ήταν από τις αριστότερες... Απεργοί, ηθικά στοιχεία, γλετζέδες.
Όσοι ζούμε σαν εργάτες στην περιοχή Χαλκηδόνας, Φιλαδέλφειας, Μεταμόρφωση, ως το Μενίδι ζούμε στα εργοστάσια μαζί με τους ΑΕΚτζήδες και Παλαιομηρολογίτες..
Θα ήθεμα να αφιερώσω την ανάρτηση σε δύο σπουδαίους εργάτες πάντα συναπεργούς... Τον Τάσο... Α και την Μ. Κ. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στο πάτριο ημερολόγιο δεν κονομάνε από το κράτος... Δεν τρώνε από τον κρατικό κορβανά όπως τα ράσα των Νεο-οικουμενιστών...
Κάθε τίμιος εργαζόμενος ΔΙΑΤΗΡΏΝΤΑΣ ΠΛΗΡΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ οφείλει να σταθεί δίπλα στους αγωνιζόμενους... Στο Σύνταγμα με τα δακρυγόνα, σάμπως από τους μαχητικότερους δεν ήταν οι του Πατρίου ; Θυμάμαι στην Μητροπόλεως, την παρέα με τις γυναίκες, με τα σύμβολά τους πως εμψύχωναν...
Δεν ξεχνά κανείς τίμιος αυτόν που μαζί έφαγαν τα δακρυγόνα...
Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε... Το blog είναι με την Δύση... Παιδί της Γαλλικής επαναστάσεως... Τελεία και παύλα...
Ωστόσο μην γίνουμε προτεστάντες μονόχνοτοι βρε αδελφέ.... Ο έρωτας, η αγάπη ε ;;;
Φλογίζει το ρημάδι.... Καίγονται οι ψυχές από ειλικρινή πάρε δώσε... Λοιπόν που λέτε φίλοι μου όσοι είσαστε μεγάλοι σαν εμένα και είχατε την τύχη να μεγαλώσετε με παππούδες και γιαγιάδες στο παρακάτω κείμενο θα βρείτε την φλόγα των παιδικών σας ονείρων, όπως μουά... Αυτή η γραφή μωρέ μου θυμίζει την γιαγιά μου που μου έλεγε Ελληνικά παραμύθια και ιστορίες του παππού...
Εμένα με φλογίζει στην ψυχή η ανατολίτικη ραστώνη, η αφέλεια, η καλοσύνη, το μεγάλο, το ονειρικό...
Παρακολουθώ την Τούρκικη τηλεόραση στα Ελληνικά TRT Ελληνικά, για την ιστορία των Σουλτάνων, τους μεγάλους έρωτες στον κόσμο.... όπως αυτάρεσκα συνεχίζουν την Οθωμανική παράδοση όπου κόσμος = Οθωμανία... οι άλλοι είναι τίποτα... α και κανένα φαγητό αλλά δεν λένε μεταξύ μας και πολλά στην κουζίνα.... τα δικά μας σαφώς είναι καλύτερα.... απλά θα έχουν ωραιότερα υλικά πχ βουβαλίσιο γάλα... άντε βρες το εδώ...
Μετά γελάω που λένε του Κύπριους Ρωμαίους γενικά κάνω ένα ταξίδι πίσω στην Οθωμανία και νευριάζω, γελάω ένα ιμαμ μπαιλντή συναίσθημα..... Άντε τώρα σας έπηξα νιώθοντας ενοχές που θα σας γράψω Οθωμανικά πράγματα έρωτος κλπ...
Τες πάντων ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ... Και αφού μου αρέσουν τα διαβάζω και γίνομαι 5 ετών με την Σίφνια την γιαγιά να μου λέει ιστορίες με μεγάλους έρωτες.... Άμα πια που θα νοιώθω και τύψεις....
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΙΟΡΙΣΕΣ
Ο έρωτας μεταξύ του ποιητή Ebubekir Kani και της κόρης του παπά
Ίσως
τα περισσότερα λόγια στην ιστορία ειπώθηκαν για τον έρωτα. Ο έρωτας
ήταν αυτό που έδινε νόημα στον λόγο. Ο έρωτας δεν γνώριζε κανόνες και
προϋποθέσεις. Ίσως ο έρωτας δεν έχει κανόνες αλλά θέλει πίστη και
αυτοθυσία. Ένας από τους μεγάλους έρωτες που βιώθηκαν στην ιστορία μας
ήταν εκείνος μεταξύ του Ebubekir Kani και της ρωμιάς νεαρής από τη
Σιλίστρα. Αυτή η πραγματική ιστορία αγάπης από όπου πηγάζει και ο
ιδιωματισμός «ο Kâni σαράντα χρόνων πως να γίνει Γιάννη» και συνεχίζεται
να αφηγείται μέχρι και τις ημέρες μας, μας αποδεικνύει ότι ένας από
τους κανόνες που κρατά ζωντανό τον έρωτα είναι η πίστη.
Ο Ebubekir Kani ο οποίος γεννήθηκε σε μια από τις πόλεις της
Ανατολίας, αφού στα είκοσι του χρόνια ήρθε στην İstanbul επωφελούμενος
από την πρώτη ευκαιρία παρασύρθηκε από τις αναρίθμητες φιλοδοξίες του.
Κατά την εποχή που ασκούσε το καθήκον του γραμματέα χάρη στις ποιητικές
του ικανότητες είχε γίνει αρκετά γνωστός στις συγκεντρώσεις και τις
μουσικές βραδιές. Ζούσε μια ζωή γεμάτη απολαύσεις χωρίς ανησυχίες
σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον. Ενώ παρασύρονταν από αυτή τη
ξέγνοιαστη ζωή είχε ξεχάσει και τις προσευχές που είχε μάθει σε εκείνη
τη μικρή πόλη της Ανατολίας. Είχε πολλές αγαπημένες, μελαχρινές,
ξανθιές. Όλη αυτή την περίοδο δεν είχε καταλάβει πως πέρασαν τα χρόνια
και πως άσπρισαν τα μαλλιά του.
Ήταν περίπου σαράντα χρονών όταν ο αυλικός ποιητής Ebubekir Kani
πήγε μια μέρα στη Σιλίστρα. Είχε αποφασίσει ότι θα ήταν κατάλληλο να
φτιάξει το σπιτικό του εδώ μιας που η ηλικία του ήταν πια ώριμη για
γάμο. Ήθελε να βρει μια νεαρή υποψήφια σύζυγο στον εαυτό του. Το όνειρο
του έγινε πραγματικότητα μια καλοκαιρινή μέρα στις ακτές του ποταμού
Δούναβης. Τότε είδε για πρώτη φορά τη ρωμιά καλλονή μέσα στα νερά του
ποταμού. Η κοπέλα, η οποία έπαιζε με το νερό χωρίς να αντιληφθεί ότι τον
παρακολουθεί κάποιος έμοιαζε με ένα τέλειο άγαλμα.
Ο Ebubekir Kani για ένα την παρακολούθησε με θαυμασμό. Εκείνη τη
στιγμή η κοπέλα τον αντιλήφθηκε. Ενώ η ντροπαλή κοπέλα μάζευε τα
πράγματα της ανήσυχη ο Kani αυτή τη φορά θάυμασε την σεμνότητα και την
αγνότητα της κοπέλας. Ήθελε να εξηγήσει στην κοπέλα ότι δεν έχει κακό
σκοπό αλλά όταν η όμορφη Ρωμιά προσπάθησε να απομακρυνθεί από εκεί
τρέχοντας, εκείνος τον ακολούθησε.
Αν δεν έκανε τίποτα θα έχανε τελείως αυτή την κοπέλα που δεν γνώριζε
καν το όνομα του. Τέλος σαν λύση βγήκε στον δρόμο από το οποίο θα
περνούσε η κοπέλα και είπε Ή θα με καταπατήσεις ή θα με χαιρετήσεις.
Αλλά η Ρωμιά αφού ξίνισε το πρόσωπο της σαν να εννωεί την ηλικία του
Ebubekir συνέχισε το δρόμο της. Αλλά ο Kani την ακολούθησε μέχρι την
πόλη.
Όταν η κοπέλα αντιλήφθηκε ότι παρακολουθείται προσπάθησε να διαφύγει
αλλά ταυτόχρονα της άρεσε αυτό. Στην ουσία είχε επηρεαστεί από τις
φιλοφρονήσεις και ωραία λόγια του Ebubekir και είχε ξεκλειδώσει την
πόρτα της καρδιάς της.
Όταν ο Kani είδε ότι η κοπέλα μπήκε στο σπίτι του ιεροκύρηκα της
Σιλίτρας κατάλαβε ότι είναι κόρη ενός παπά και απογοητεύτηκε. Την
επόμενη μέρα και για αρκετές ημέρες περιμένε στο δρόμο για να ξαναδεί
την κοπέλα ενώ προσπάθησε να βρει παρηγοριά με την φαντασία της τα
βράδια. Είχε παραμελήσει τις δουλειές του αλλά δεν έδινε σημασία. Αλλά
όταν πέρασαν πολλές ημέρες και ο Ebubekir δεν μπόρεσε να δει την κοπέλα,
η λύπη του μεγάλωσε μέρα παρά μέρα. Κάθε βράδυ ξενυχτούσε μεταξύ των
καπνών, των κρασιών και των χαρτιών γράφοντας ωραία ερωτικά ποιήματα.
Δεν μπορούσε να ζητήσει το χέρι μιας κοπέλας από τον πατέρα της, που δεν
ήξερε αν τον αγαπάει. Ο παπάς θα έδινε την κόρη του σε ένα μουσουλμάνο.
Ενώ θα ήταν σωστό να ζητήσει μια νεαρή κοπέλα ενώ ήταν στα σαράντα του.
Μια μέρα που ένιωθε πάλι απεγνωσμένος ο Ebubekir δεν άντεξε και
διακινδυνεύοντας τα πάντα πήγε στην εκκλησία. Μπροστά από την πόρτα που
άνοιξε τον κοιτούσαν άναυδοι η κοπέλα και ο παπάς. Ο ποιητής αφού
συγκέντρωσε την αυτοπεποίθηση του ζήτησε το χέρι της κοπέλας από τον
πατέρα του. Δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι η ηλικία του είναι μεγάλη
αλλά η υγεία του είναι σε καλή κατάσταση, ότι έχει ένα καλό επάγγελμα
και ότι κόρη του μαζί του θα ζήσει μια άνετη ζωή.
Αλλά ο παπάς όχι μόνο δεν έδωσε την κόρη του στον Ebubekir Kani αλλά
τον ρεζίλεψε στην κοινωνία. Ο λαός κορόιδευε τον Ebubekir που ήθελε να
παντρευτεί κόρη ενός παπά και μάλιστα αψηφώντας την ηλικία του. Αλλά
εκείνος δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να ζει στη Σιλίστρα για χρόνια.
Αν και τον περιφρονούσαν και τον επέκριναν ο Kani έβρισκε παρηγοριά με
τα ερωτικά γράμματα που του έστελνε η κοπέλα στα κρυφά.
Πέρασαν αρκετά χρόνια, ο παπάς ο οποίος βαρέθηκε από τις φήμες,
σκεπτόμενος ότι αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι δεν θα μπορέσει να βρει
άλλο γαμπρό στην κόρη του κάλεσε τον Ebubekir. Υποσχέθηκε ότι θα του
δώσει το χέρι της κόρης του αλλά είχε έναν όρο. Ο Ebubekir Kani έπρεπε
να αλλάξει την θρησκεία του και να γίνει Χριστιανός.
Ο Ebubekir η μοναδική παρηγοριά του οποίου ήταν ότι κατάκτησε
τουλάχιστον την καρδιά της κοπέλας εκνευρίστηκε στην πρόταση του παπά
και είπε τον εξής λόγο που πέρασε στην ιστορία « Έλεος κύριε παπά, ο
Kani σαράντα χρόνων πώς να γίνει Γιάννη».
Ο Kani όσο περνούσαν τα χρόνια μερικές φορές μετάνιωνε που δεν είχε
δεχτεί την πρόταση του παπά αν και μόνο στα λόγια αλλά ήταν πια αργά.
Όταν ο παπάς αποφάσισε να στείλει την κόρη του στο νησί Λήμνο για να την
απομακρύνει από τον Ebubekir, οι δυο ερωτευμένοι συναντήθηκαν στα κρυφά
το βράδυ. Αφού υποσχέθηκαν ο ένας τον άλλον ότι θα αγαπιούνται μια ζωή
το πρωί χώρισαν. Όταν η ρωμιά πήγε στη Λήμνο και ο Ebubekir εγκατέλειψε
τη Σιλίστρα. Συνέχισε να ζει όπως ζούσε πρωτύτερα περιπλανώμενος από
πόλη σε πόλη. Αλλά χωρίς να σηκώνει το κεφάλι του να κοιτάξει άλλη
γυναίκα.
Είχαν περάσει πολλά χρόνια και ένα πλοίο που μετέφερε κατάδικους στη
Λήμνο αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Λίμνου. Επειδή ήταν χειμώνας οι
κάτοικοι του νησιού είχαν συγκεντρωθεί στην παραλία με την ελπίδα ίσως
το πλοίο να έφερε και τρόφιμα. Μεταξύ αυτών ήταν και η Ρωμιά που είχε
γίνει καλόγρια. Ενώ οι κατάδικοι που είχαν αποβιβαστεί από το πλοίο
μεταφέρονταν εκείνη προσευχόταν για την συγχώρεση των αμαρτιών τους.
Αλλά προσέλκυσε την προσοχή της η σιλουέτα ενός άντρα που βγήκε
τελευταίος. Όσο πλησίαζε ο άντρας η κοπέλα τον αναγνώρισε και όλο το
σώμα της άρχισε να τρέμει διότι ο άντρας που περπατούσε πια δυσκολία
ήταν ο Ebubekir Kani ο οποίος είχε εξοριστεί στη Λήμνο εξαιτίας ενός
δημόσιου αξιώματος.
Όταν ο Kani πλησίασε την καλόγρια και την αναγνώρισε λιποθύμησε. Ενώ
έπεφτε κάτω εξασθενημένος ψυθήρισε το όνομα της κοπέλας. Η ρωμιά
κοπέλα αφού έβαλε το κεφάλι του αγαπημένου της που είχε πέσει πάνω στον
πάγο στα γόνατα της, τον αγκάλιασε. Επειδή ο Ebubekir δεν μπόρεσε να
συνέλθει τον μετέφεραν σε από τα σπίτια στο νησί. Όταν πήγαν όλοι στα
σπίτια τους έμεινε μόνο η καλόγρια κοντά στον Ebubekir. Κάθισε δίπλα του
και ενώ σκέφτονταν τις παλιές αναμνήσεις χάιδευε τα γένια του που είχαν
ασπρίσει πια τελείως.
Το πρωί ο Ebubekir ξύπνησε ευτυχισμένος με ένα άρωμα που γνώριζε
πριν από πολλά χρόνια. Έλπιζε μάλιστα ότι ίσως μπορούσαν να ζήσουν με
την αγαπημένου της ανολοκλήρωτη ευτυχία τους. Αλλά όταν είδε το άψυχο
σώμα της κοπέλας να έχει απλώσει δίπλα του κατέρρευσε για ακόμη μια
φορά. Του έπιασε το παράπονο για το γραφτό αυτού του έρωτα που δεν είχε
αίσιο τέλος.
Ο Ebubekir Kani Efendi επί δυο χρόνια τα ξημερώματα προσευχήθηκε
δίπλα στον τάφο της ρωμιάς κοπέλας. Οι άνθρωποι που έρχονταν στο νησί
στα επόμενα χρόνια θεώρησαν την κοπέλα Άγια, επισκέπτονταν τον τάφο της
και της έκαναν τάματα.
Ενώ ο Ebubekir Kani ο οποίος απεβίωσε έξι μήνες μετά από την
επιστροφή του στη İstanbul έσβησε από τις μνήμες μαζί με τα ποιήματα
του. Αλλά τα λόγια του «ο Kani σαράντα χρόνων πώς να γίνει Γιάννη»
συνέχισε να χρησιμοποιείται για αιώνες.
Εσύ σούπερ ντούπερ επαναστατημένε.... που στις μπύρες, πνίγεις τους καημούς και τους αναστεναγμούς.... Εσύ πομφόλυγα που κατακεραυνώνεις τα κακώς κείμενα "εκ του ασφαλούς"... κάτσε λίγο να τα πούμε...
Εσύ κατακαημένε που με τιμή σε ονομάζουν "μέσος όρος", που κοιτάς την δουλίτσα σου και πάντα ήσουν με το δίκαιο.... Τώρα που είστε άνεργος πήγες στο σωματείο σου και βρήκες ξαφνικά να αναφέρεις τόσα...!!!!!! κακά....
Όπως έλεγε ο παππούς μου στους Ιταλούς φασίστες διηγούμενος τις μάχες του ενάντια στους Τούρκους... "στάσου Τούρκε να γεμίσω"...
Εσύ μικρέ ανεκδιήγητε μπυροαναρωφητή και ΔΕΙΛΕ που κάνεις κριτική...
1) Πόσες ώρες είστε στο σπίτι σου δηλαδή στο σωματείο σου ; Μια ωρίτσα την εβδομάδα ; Μπα ε ; Θα μου πεις τι να κάνω με τους γραφειοκράτες... Πως να συναναστρέφομαι εγώ σουπερ ντούπερ "επαναστάτης" με υποδεέστερους γραφειοκράτες... Στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση να κάνεις κριτική σε κόβω να πηγαίνεις... Που μια φορά την εβδομάδα...
2) Εσύ σούπερ ντούπερ φοβισμένε απεργοσπαστάκο ... που φοβάσαι την σκιά σου ; Ξέρω, ξέρω... Μια φορά που σε απέλυσαν πήγες στο σωματείο δεν σε βοήθησαν... ΕΣΕΝΑ... ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ ΣΟΥ ....
Και τώρα που "έσκασες μύτη" στο σωματείο, τάχα δήθεν δεν καταλαβαίνεις γιατί διαφωνούν... Τάχα μου, δήθεν τώρα δεν σε προσέχει κανείς... ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΓΕΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ ΣΟΥ.... Και τι μας λες... ΕΣΕΝΑ που απήργησες το 1978 μια ολόκληρη...!!!!!!!!!! ημέρα.... Απαπα... Τι να πει κανείς.... Δεν δίνουν σημασία "την σήμερον" στους οικογενειάρχες, στον "μέσο όρο"....
Εσείς οι δύο που με την ασημαντότητα σας πάντα τα βρίσκετε .... στην κριτική εκ του ασφαλούς.... !!!! ακούστε λίγο την αλήθεια...
Ποιος ξυπνά και κοιμάται στα γραφεία, σε συσκέψεις, σε απεργιακές φρουρές, που τα γραφεία του σωματείου έχουν γλυτσιάσει από την ύπαρξή του ; Ο συνδικαλιστής....
Ποιος κάθε ημέρα ακούει πρωί, μεσημέρι, βράδυ τα παράπονα του Μήτσου, του Κίτσου και της Κατίνας ; Που ασχολείται με το μακρύ και το κοντό του κάθε ένα μας στο σωματείο ;
Ποιος προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε άπειρες ώρες με τον κάθε τσουτσέκι εργοδότη μπας και ελαφρύνει την κατρακύλα του κλάδου σου ; Εσύ κατακαημένη Αράχωβα σαν τον βλέπεις λακίζεις τον εργοδότη σου... Τρέχεις να κρυφτείς πίσω από τις μηχανές... Και σαν σε καλέσει ο προϊστάμενος του λες αυτάρεσκα.... "εγώ ξέρετε πάντα το καλό της εταιρίας θέλω..." και αυτός σε αποζημιώνει με το αριστείον της ..... ναι ναι ξέρεις μάστορα μείον 4 μεροκάματα για να μάθεις για το καλό της εταιρίας...
Και κλαίγοντας, εσύ σούπερ ντούπερ επαναστάτη και φοβισμένε εργατάκο... τρέχεις μετά στο σωματείο να κλαυτής...
Γιατί πορδοστάλαγμα του ΕΓΩΙΣΜΟΎ σαν μίλαγε ο συνδικαλιστής με τον εργοδότη σου.... ο εργοδότης όταν.... λέμε όταν τον δέχονταν στο γραφείο του του έλεγε αυτάρεσκα ο χοντρομπαλάς κεφαλαιοκράτης... "ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΟΙ.... ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΩ ΣΟΥΛΙ... ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ... ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ...."
Και θες τώρα μικρούλη μου ο συνδικαλιστής να σε εκπροσωπήσει... Πως με ποια προωθητική ενέργεια στις αποσκευές του ;
Κάτσε λοιπόν καλά μάστορα και μαστόρισσα... Κοίτα να πηγαίνεις σπίτι σου ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ... και όπως έλεγε ο ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ σαν δεν σου δίνει δουλειά το σωματείο πάρε μια μάπα και καθάριζε... Πάρε την εφημερίδα του σωματείου σου και δώστην στον διπλανό...
ΓΙΝΕ ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΛΙΓΟ ΠΟΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΕΓΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΟΦΡΩΝ...
Και μάθε κάτι... Μεσσίες δεν υπάρχουν... Ο ρημάδης ο συνδικαλιστής τρώει χρόνια τα λυσακά του.... Είναι βλαξ ; άλλαξε τον... Είναι γραφειοκράτης ; Έλα εσύ με την ψήφο των συναδέλφων σου στα πάνω του σωματείου σου...
ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΣΕ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ θα λέω μέσα μου... Ρε τον φοβιτσιάρη, τον ριψάσπη, τον μπούρδα του γλυκού νερού.....
Αυτή η χώρα είναι απίστευτο και συνάμα αληθινό. Δεν θέλει να κάνει ρούπι προς την πρόοδο... Και τουλάχιστον αν στα επιτελεία τους είχαν ένα ιστορικό, ένα γραμματιζούμενο πάνω στην οικονομία θα καταλάβαιναν πως γίνονται πράξη οι οικονομικές εργασίες...
Γέμισε.... η Ελλάδα από σκυλάκια ράτσας ή μη... Για να τα μεγαλώσεις τα ταΐζεις, τα πλένεις, τα κουρεύεις, τα εμβολιάζεις κλπ... Από όλο αυτό το νταλαβέρι το κράτος δεν πρέπει κάτι τις να βάλει στο μπαγιόκο του ;
Μούλοι ήταν το 1897 ; Όπως μας θυμίζει ο εξαίσιος εκδότης της εφημερίδος
"Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΙΟΣ"....
Να φορολογηθεί πχ με 200 ευρώπουλα ο "μπούμπης" και με 190 η "μπούμπα" γιατί θέμε να αυγατίζουν τα ζωντανά...
Αμ' το άλλο ; Δύο φορές το 1897 και το 1932 το ΔΝΤ προσπάθησε να φορολογήσει τους άγαμους... Αλλά που μυαλό οι αχαΐρευτοι προ γόνοι μας... Ξανά "Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ" μας υπενθυμίζει.....
Α) Άμα κλείνεις άντρας ή γυναίκα τα 23 και δεν έχεις βάλει στεφάνι, πάει να πει ότι είσαι ρεμπέτ ασκέρ θα πλερώνεις 1500 ευρά ετησίως... Άμα δεν έχεις θα κάνεις ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ την καθαρίστρια στα υπουργικά γραφεία ή στα γραφεία Γενικών διευθυντάδων για 6 ώρες ημερησίως... Οι άντρες θα κάνουν τα δουλάκια στις γυναίκες των εν λόγω κρατικών υπαλλήλων.... Κάθε παρεκτροπή όπως κουτούπωμα κλπ θα έχει κλιμακωτές ποινές... πχ μαστίγωμα, ως και ευνουχισμό....
Β) Άμα δήθεν παντρευτείς, δηλαδή πάρεις μια ασχημότερη ή ασχημότερο από εσένα μικτές ηλικιακές ομάδες ανά γειτονιά θα μπανίζουν τα ζευγάρια και αν κρίνουν μαϊμού γάμο θα υπόκεινται σε ηλεκτροσόκ στην κατά τόπου ΔΟΥ....
Γ) Οι πουτάνες θα προμηθευθούν ειδικά γουόκι τόκι συνδεδεμένες με τον έφορο και όταν σκάσει μύτη ο άγαμος θα καλούν τον έφορο και σαν δώρο το κράτος θα δίνει στρίγκ μισοτιμής...
Δ) Όποια κοπέλα καταδώσει τον γκόμενο και αποδείξει ότι την πήγε σε μπαρ....!!!!!!! ή σε ταβέρνα απαπα...!!!!!!!! θα λαμβάνει δωρεάν εκδρομή στο ζούμπερι...
Νομίζω ότι πρέπει να αναφερθούν και άλλες σκέψεις φορολογήσεως...
Το ντοκιμαντέρ αυτό θέτει επί τάπητος την ύπαρξη του έθνους μας. Δύση ή Ανατολή ; Εθνικό κράτος ή Ελλάδα διεσπαρμένα στην Μεσόγειο ;
Ελλάδα είναι το κούτσικο κράτος μας ; Κάθε έναν μας μας τρώει το μαράζι.
Έχω πολλές διαφωνίες με το ντοκιμαντέρ και την οπτική του. Ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφωνήσω ότι αποτελεί καθαρή ματιά στα πράγματα. Στο τέλος αρνείται την Ανατολική μας πλευρά αλλά .... αυτό είναι μια άλλη συζήτηση...
Φυσικά οι σύγχρονοι Κουμιώτες πολύ λίγα ψυλλιάζονται... Πρόσφατα μετά από 30 χρόνια ο Δήμαρχός μας ο κος Θωμάς επισκέφτηκε την CUMA στο BACOLI...
Αλλά το θέμα δεν είναι η Κύμη ή η Αθήνα ή η Κόρινθος... Το θέμα είναι ο Ελληνισμός και η φύση μας...
Και φυσικά το θέμα δεν είναι ο εθνικισμός... Θέμα μας είναι ο σύγχρονος άνθρωπος...
Ευχαριστούμαι τον σκηνοθέτη και όλους όσους συμμετέχουν....
Θα σας μιλήσω για μια μικρή πολυτέλεια που κάμνω δύο φορές τον μήνα... Υπάρχει ένα είδος μπιλιάρδου που εδώ και ένα χρόνο με έχει συναρπάσει... Είναι το SNOOKER το οποίο είναι το ωραιότερο είδος μπιλιάρδου, για τις μάζες...
Ξέρω δεν έχει την ομορφιά του Γαλλικού που σίγουρα είναι ο Βασιλιάς. Αλλά πόσο μπορεί να σε κερδίσει ένα σερί τεράστιο από ένα τύπο που βαράει ατελείωτα δύο μπάλλες ? Θα μου πείτε υπάρχουν και οι τρίσπονδες... Σίγουρα... Μετά το Αμερικάνικο... Βαρετό... Αμερικανιά....
Το SNOOKER παίζετε στο μεγαλύτερο σε μήκος τραπέζι.... Και οι τρύπες στα άκρα και την μέση είναι τόσο μα τόσο κούτσικες που απορείς πως μπορείς να βάλεις τις μπάλλες μέσα... Γι αυτό σε κάθε τραπέζι SNOOKER υπάρχουν δύο βοηθητικές στέκες που έχουν υποδοχές για να φτάνεις να παίξεις... Και υπάρχει και μια στέκα τόσο μεγάλη που φτάνει σχεδόν το μήκος του τραπεζιού....
Το παιχνίδι όπως μου είπε ο φίλος - κουμπάρος μου, το βρήκαν οι Εγγλέζοι. Γι αυτό είναι πονηρό και στόχος δεν είναι να κερδίζεις αλλά να κρύβετε κανείς...
Ακούστε πως παίζετε...
Βάζεις μια μπίλια κόκινη και παίρνεις ένα βαθμό. Μετά βάζεις μια μπίλια οποιαδήποτε χρώματος και παίρνεις ανάλογους βαθμούς... Πχ. βάζεις μαύρη μπίλια παίρνεις 7 βαθμούς ή κίτρινη 2 βαθμούς..... κοκ... Κάθε φορά που στήνεις την άσπρη μπίλια σε θέση που ο άλλος δεν έχει οπτική επαφή κάνεις SNOOKER... Αν ο παίκτης δεν πετύχει καμμιά μπίλια κόκκινη τσουπ τιμωρείτε με 4 βαθμουλάκια ώσπου να βρει μπίλια.... Τώρα τα πράγματα στο παγκόσμιο SNOOKER έφτιαξαν... Παλαιά αμέτι μουχαμέτι να κάνεις SNOOKER και το πόπολο παραληρούσε.... Ένα παιχνίδι δηλαδή κακίας και κρυφτού... Επίσης κάθε φορά που βάζεις μια μπίλια χρώματος ο διαιτητής την βγάζει από το δίχτυ και την βάζεις στην προκαθορισμένη της θέση... Δεν θέλω να σας πήξω με τους κανόνες....
Ένα χρόνο τώρα έχω κερδίσει 3 παιχνίδια.... και έχω χάσει 803.... χαχα αλλά ο κουμπάρος ήταν αθλητής του Γαλλικού οπότε καταλαβαίνετε... Και άμα τον νευριάσω... κρύβετε και άντε παίξε...
Σας δίνω να μπανίσετε το ωραιότερο παιχνιδι που έχω δει εγώ με τους μαξιμουμ βαθμούς που κερδίζετε σε κάθε παιχνίδι 147 πόντοι... Παίζει ο πολυνίκης O' SULIVAN που το έπαιξε σε 5 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα...!!!!!!!!!!
και μερικά μαγικά...
το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι τα λίγα τραπέζια... Να σήμερα θέλω να παίξω... Θα είναι ελεύθερο άραγες το τραπέζι ??? Ένα στους Αμπελόκηπους...
Το ξαναθυμήθηκα γιατί σκεπτόμουν τον πατέρα μου και ήθελα να τιμήσω την μνήμη του....
Ξεύρω δεν είναι ποίημα βαρβάτο και πολύ ωραίο... Αλλά μου θυμίζει τον πατέρα μου. Η ατάκα Αθλητική Ένωσις Νέων και Παλληκαράδων ήταν η αγαπημένη του πατέρα μου.
Έβλεπε ένα γέροντα και αλληλοδουλεύονταν... Είχε πηγαίο χοντρό αστείο - κατά καιρούς ιδίως όταν πάγαινε στο χωρίον του - και ήτο αδύνατος και καλλίγραμμος..
Στην μνήμη σου "αγόρι" .... Έτσι τον έλεγα...
Αθλητική ένωσις νέων και παλληκαράδων...
Εδόθη εκκίνησης λαμπρού αγώνος,
φλας, δημοσιογράφοι, φαφούτηδες τηλεοπτικοί αστέρες
και εγώ πανέτοιμος, εις την αφετηρία του έρωτος...
Γεμάτος πίστη, στόχους, ιδανικά,
καταλλήλως προετοιμασμένος, αναψοκοκοκινισμένος
αναμένω το μεγάλο ΜΠΑΜ.
Εδόθη, η εκκίνησης, ανταγωνισταί κινούσιν ταχέως
και εγώ εκεί κολλημένος, στήλη άλατος
με μια έκφραση πονεμένου χαζοβιόλη ουρλιάζω,
μη μη μη με ξεχνάτε...
αθλίατροι, γκουρού ψυχικής ασθένειας καρδίας
πλησιάζουν για να με κουράρουν...
Τι πόνος τι κάματος.
Σαν σκύλος, λύκος, εις θάλασσαν με το ένα ποδάρι,
κουνιέμαι, σέρνομαι, αγκομαχώ.
Ώσπου φάνηκες εσύ η άγνωστη,
πλανεύτρα γιάτρισσα της καρδιάς μου...
και όλα έγιναν μαγικά, φωτεινά.
Ευωδιά χαράς από την αστρική τριανταφυλλένια
δεντροστοιχία, γέμισε το ιατρικόν δωμάτιο...
Ύστερα μια παντόφλα, προσγειώθηκε επί της κεφαλής,
η σποιτονυκορικά μου η χαρχάλο μπαμπόγρια,
ζητώντας νοίκι εδώ και τώρα με ξεσκέπασε ουρλιάζοντας.
Και ξάφνης μαλάκωσε ηρέμησε .... χάιδευε, χάιδευε
γλυκά μου είπε άστο μωρό μου το νοίκι.
Και εγώ με τα ρούχα υπό μάλης τρέχω τρέχω
στα παγκάκια να κοιμάμαι.....
κάποτε το αγόρι έχοντας πάθος με το βόλευ είχε ιδρύσει ερασιτεχνικότατον .... πιό ερασιτεχνικό σωματείο δεν γίνεται χαχα στην Κύμη Ευβοίας με ονομασία ΗΡΑΚΛΗΣ ή ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ...
Το θέμα μας σήμερα είναι η ιστορία ενός πλοίου... Ένα πλοίο που συνδέει την Αγγλία, την Κύμη και τον Κεμάλ Ατατούρκ...
Στα Αγγλικά ναυπηγεία το 1878 καθελκύεται το φορτηγό πλοίο TROCANTERO, το οποίο σύντομα πουλιέται στην εταιρία εξόρυξης λιγνίτη που εδρεύει στην ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ και εκεί σύντομα αλλάζει όνομα και ονομάζεται εφ' εξής σαν ΚΥΜΗ.... Κάνει δρομολόγια από το λιμάνι της Κύμης προς όλα τα σημεία της Ελλάδας. Τότε η Κύμη ήταν ένα "Ελντοράντο" για τους Βαυαρούς και τους Έλληνες. Η Βαυαροκρατία πίστευε ότι υπήρχε "μαύρος χρυσός" και δημιούργησε πολλές "μπούκες" ορυχείων. Μάλιστα ως και συνοικισμό ίδρυσαν, την γνωστή ΚΑΖΑΡΜΑ που σημαίνει στα βαυαρικά ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ. Δηλαδή στρατόπεδο εργατών. Στην ευρύτερη περιοχή αναπτύχθηκαν πολλά ορυχεία και αναπτύχθηκε ένα σπουδαίο ειδικευμένο προλεταριάτο, που μετά το κλείσιμο των ορυχείων πήγε και στο Βέλγιο αλλά και στο Λαύριο (συνοικισμός Κουμιότικα...). Αλλά αυτά είναι άλλα θέματα... Το πλοίο για χρόνια εξυπηρετεί τις ανάγκες των ορυχείο και σκίζει τα πελάγη αναπτύσσοντας την ευημερία της Κύμης. Ήταν 328 τόνους, μήκος 45.7 μέτρα και πλάτος μόλις 6.8 μέτρα !!!! Το πλοίο μάλιστα συγκρούεται με την Ελληνική βασιλική θαλαμηγό την ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ και μετά από χρόνια πουλιέται σε μια Οθωμανική εταιρία και πλέον μετονομάζεται σε BADIRMA που σημαίνει ΠΑΝΟΡΜΟΣ.....!!!!!!!!!!!!
Τα στοιχεία αυτά τα βρήκα από ένα σπουδαίο forum το οποίο πρέπει να αναφέρω για να το επισκέπτεσθε...
Έτσι για την ιστορία του Τούρκικου λαού το πλοίο έχει μια ιδιαίτερη σημασία... Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι είχε τρία Ελληνικά ονόματα σε τρεις διαφορετικές γλώσσες... Αγγλικά, σαν TROCANTERO, ΚΥΜΙ, και BADIRMA δηλαδή ΠΑΝΟΡΜΟΣ στα Τουρκικά...!!!!!!!!!!!!!!!
Τελικά αυτό το πλοίο ήταν γούρικο από πολλές πτυχές.....
Φυσικά το γεγονός των γεγονότων είναι η αποχώρηση της Ρωσίας από την Συρία και η εγκατάλειψη της μοναδικής τους στρατιωτικής βάσης... Βρε δε πα να κουρευτούν οι παλαιοφοβιτσιάρηδες... Στηρίξου στην Τσαρική Ρωσία ή την σημερινή και θα αυτοκαταστραφείς σε πέντε λεπτά...
Αλλά το θέμα είναι η Αλβανία....
Κατά πρώτον παρακολουθώ τες εξελίξεις εις την Αλβανία από το blog αυτό..... και από συζητήσεις δια ζώσης με εκλεκτούς Αλβανούς κυρίως Καθολικούς το θρήσκευμα...
Το κύμα "αλλαγής" ενάντια στον Μπερίσα τελικά εκδηλώθηκε. Το λεγόμενο Σοσιαλιστικό κόμμα νίκησε. Φυσικά το κατά πόσο είναι σοσιαλιστικό.... Αλλά δεν είναι τις παρούσης...
Η Ελληνική μειονότητα γύρισε την πλάτη της στο κόμμα του δεξιού εθνικισμού που ονομάζεται ΜΕGA... Πάτωσε ούτε βουλευτή δεν βγάνει...
Το ΚΕΑΔ της μειονότητας βγάζει δύο βουλευτές ένα στα Τίρανα (σε σύμπραξη με το Σοσιαλιστικό κόμμα) και τον αρχηγό του τον κύριο Βαγγέλη Ντούλες...
Συνολικά σύμφωνα με το μπλογκ που ανέφερα εκλέγονται από τα κόμματα όλα οι εξής Ελληνικής καταγωγής βουλευτές....
Βαγγέλης Ντούλες, ΚΕΑΔ, Αυλώνα
Βασιλίκα Υσι, PS Τίρανα
Λούιζα Τζουβάνη, PS, Αυλώνα
Ανδρέας Μάρτος, PS , Αυλώνα
Αναστάσης Αγέλης, PS, Αργυρόκατρο
Βαγγέλης Τάβος, LSI, Αργυρόκαστρο (το LSI είναι από ότι κατανοήσει διάσπαση του σοσιαλιστικού κόμματος) ... Συμπερασματικά κανένας δεν εκλέγετε από την μεριά του κου Μπερίσα... Και ας είχε τρεις... !!!!! υπουργούς Ελληνικής καταγωγής... Συνολικά τα αποτελέσματα είναι τα εξής .... δηλαδή μπες και δες τα εδώ... τα έχει καλά χωρισμένα... http://www.shekulli.com.al/web/zgjedhje2013.php 1) Από ότι κατάλαβα η μειονότητα δεν πήγε να ψηφίσει... Κατά ένα μπλογκ το Βορειοηπειρώτης τα ποσοστά συμμετοχής ήταν τα χαμηλότερα στην Αλβανίας στα Ελληνόφωνα χωριά... 2) Οι Ελληνικής καταγωγής συντάχθηκαν με την γενική τάση και ψήφισαν Σοσιαλιστικό κόμμα... 3) Η φωνή της άκρας δεξιάς δεν πέρασε και το μειονοτικό ΜΕGA πάτωσε ... Λένε ότι ο κος Βορίδης το πατρονάρει... Λένε εγώ δεν ξέρω... Ας κλαίει η ακροδεξιά.... Ας κλαίνε αυτοί που για πενήντα χρόνια μας έλεγαν για καταπίεση κλπ... Όπως όλος ο λαός κατεστειλόταν από τον Χότζα έτσι και οι Έλληνες στην καταγωγή (την άποψή μου για τον Χότζα την έχω γράψει δεν είναι κακός για όλα έκανε πολλά καλά) 4) Το κόμμα του ΚΕΑΔ δηλ το κόμμα που είχε την υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης διαχρονικά έπαψε να την έχει.... Έτσι λέει ο ίδιος ο αρχηγός του στην πρώτη μετεκλογική συνέντευξή του... 5) Οι ακροδεξιοί της Αλβανίας πάτωσαν... 6) Το κόμμα των Τσάμηδων εκλέγει 4 βουλευτές αποτελώντας τον προμαχώνα του εθνικισμού... Το θέμα είναι ότι ο λαός αυτός ζει μια μεγάλη ελπίδα... Το δίλημμα είναι αν θα διαλέξει το μονοπάτι του εθνικισμού αργά ή γρήγορα... Είναι αλήθεια ότι τα μικρά του σύνορα είναι ασφυκτικά. Το Κόσοβο, η χώρα που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια, η μειονότητα στην Ιταλία, οι μετανάστες τους στα Βαλκάνια... αποτελούν γοητεία για να ερωτευθούν μια ιδέα Μεγάλης Αλβανίας... Ας θυμηθούν τα παθήματα της Ελλάδος και ας παραδειγματιστούν... Είθε... Αλλιώς οι μεγαλύτεροι εθνικισμοί ίσως τον βυθίσουν στον πόνο και την δυστηχία...
Ρε Αλέξης,,,, Ρε Αλέξης.... Ένα φάντασμα πλανιόταν στην Πλατεία Μαβίλη, στο υπόγειο ταβερνείο του κυρ Ντόλου... Σαν κατέβαινε τα ατελείωτα σκαλοπάτια ο ιατρός κος Βάσος Λυσσαρίδης με την συντροφιά του εμφανίζονταν και το πνεύμα του Ρε Αλέξης...
Ήμουν, τότε μικρός ευμετάβλητος και ανάμεσα στα βαρέλια τα γεμάτα υπέροχο κρασί της Μεσογαίας απολάμβανα τις βαθυστόχαστες αναλύσεις....
Εγώ πάντα συγχνοτιζόμουν με απίστευτους ανθρώπους συχνότατα όχι περισπούδαστους.
Τότε έκανα παρέα με τον μπακαλόγατο του Χρονά. Μαναβοπαίδι εγώ μπακαλόγατος ο φίλος ... άντε να θυμηθείς ονόματα πλέον....χρόνια...
Και κατέβαινε ο κυρ Βάσος που λέτε και ξωπίσω ο Ρε Αλέξης...
Ρε Αλέξη, Ρε Αλέξη.... εσύ δεν συστηνόσουν... Κοτζάμ επανάσταση έκαμνες... Σιγά μην κάνεις ευτελείς συναναστροφές... Μόνο που σκιαζόμουν γιατί νόμιζα ότι ήσουν βρακοφόρος, δρεπανηφόρος... ή ο Αλέξης ο ψεύτικος...
Πέρασαν χρόνια, από τότε που τα κεφτεδάκια του κυρ Ντόλου και της Ντόλενας μας άφηναν τυφλούς... Σήμερα καθαρίζεις και αναφύεσε από την στάχτη που είχε πέσει στην ηρωική μορφή σου....
Αναδημοσιεύω από τον ΝΟCTOC το πανέμορφο αυτό site....
Μια ιδιαίτερα αξιόλογη αλλά όχι
και τόσο γνωστή μορφή της περιόδου της φραγκοκρατίας ήταν ο Κύπριος
δουλοπάροικος και επαναστάτης Αλέξης, που αποκαλέστηκε Ρε-Αλέξης (=
βασιλιάς Αλέξης). Υπήρξε ο ηγέτης επανάστασης των Κυπρίων χωρικών και
δουλοπαροίκων κατά των Φράγκων κυριάρχων. Βασική πηγή για το Ρήγα Αλέξη
(ή Ρε-Αλέξη) και το κίνημά του είναι ο Κύπριος Μεσαιωνικός χρονοφράφος
Λεόντιος Μαχαιράς. Από τον Μαχαιρά έχουμε, λοιπόν, συγκεντρωμένα μερικά
στοιχεία για τον Αλέξη: ήταν χωριάτης, και μάλιστα δουλοπάροικος,
καταγόταν από το χωριό Κατωμηλιά (πιθανώς το σημερινό χωριό Μια Μηλιά,
κοντά στη Λευκωσία, ή τη Μηλιά Αμμοχώστου) και βρισκόταν στην υπηρεσία
του βασιλιά ως μέλος του σώματος των αγγελιοφόρων του. Στη θέση αυτή
φαίνεται πως είχε υπηρετήσει μέχρι το 1426, χρονιά σοβαρότατων γεγονότων
στην Κύπρο. Τη χρονιά αυτή είχαν εισβάλει στο νησί από την Αίγυπτο οι
Σαρακηνοί (Μαμελούκοι), είχαν κατανικήσει το στρατό του βασιλιά Ιανού σε
μεγάλη μάχη στη Χοιροκοιτία, είχαν μάλιστα πιάσει αιχμάλωτο και τον
ίδιο το βασιλιά, και είχαν λεηλατήσει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού,
περιλαμβανομένης της Λευκωσίας. Τον ίδιο χρόνο είχε εκδηλωθεί και το
κίνημα του Αλέξη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε, όπως φαίνεται, το χάος από
την αποδιοργάνωση του βασιλείου, που ακολούθησε την ήττα στη
Χοιροκοιτία, τις λεηλασίες των Σαρακηνών και την απουσία του ίδιου του
βασιλιά Ιανού, που είχε μεταφερθεί αιχμάλωτος στο Κάιρο, από όπου
επέστρεψε τον επόμενο χρόνο, αφού εξαγόρασε την ελευθερία του. Το κίνημα
του λαού εκδηλώθηκε αφού αναχώρησε από το νησί το φουσάτο των
Σαρακηνών, και τούτο θα πρέπει να ήταν οργανωμένο αλλά και θα πρέπει να
είχε ευρεία απήχηση στις μάζες, αφού οι επαναστάτες κατόρθωσαν να θέσουν
υπό τον έλεγχό τους μεγάλο μέρος της Κύπρου, περιλαμβανομένων και
σημαντικών αστικών και αγροτικών κέντρων, και να διορίσουν δικούς τους
διοικητές στη Μόρφου, Λεμεσό, Λεύκα, Περιστερώνα, Ορεινήν και, βέβαια,
στο Λευκόνοικο. Στο Λευκόνοικο βρισκόταν όπως φαίνεται, το αρχηγείο του
Αλέξη, ο οποίος ανακηρύχθηκε από τους επαναστάτες βασιλιάς (ρήγας),
‘‘και όλοι οι χωργιάτες εδόθησαν εις την πόταξίν του’’, όπως γράφει ο
Μαχαιράς. Φαίνεται ότι η επανάσταση είχε επιβληθεί στην ύπαιθρο. Όσο για
τις πόλεις με την ισχυρή οχύρωση και τις δυνατές φρουρές, η μεν
Αμμόχωστος δεν ανήκε τότε στο βασίλειο της Κύπρου αλλά ήταν ήδη
κατειλημμένη από τους Γενουάτες από το 1373, η Κερύνεια ήταν πολύ ισχυρή
και σε αυτήν είχαν καταφύγει οι ευγενείς από πριν, όταν οι Μαμελούκοι
έφτασαν μέχρι τη Λευκωσία, η Λεμεσός βρισκόταν ήδη στα χέρια των
επαναστατών, και η Πάφος είχε και αυτή καταληφθεί από κάποιον Σφόρτζα,
Ιταλό μισθοφόρο, ο οποίος ήθελε να δημιουργήσει εκεί δικό του βασίλειο
με τη βοήθεια Ισπανών και μερικών Κυπρίων. Δεν είναι σαφές αν και η
Λευκωσία, που λίγο πιο πριν είχε καταληφθεί και λεηλατηθεί από τους
Μαμελούκους, είχε πέσει και αυτή στα χέρια των επαναστατών. Θα πρέπει,
βέβαια να δόθηκαν μάχες μεταξύ επαναστατών και Φράγκων κυριάρχων, όμως
οι πηγές απέφυγαν να δώσουν λεπτομέρειες. Μιλά όμως και για το άνοιγμα
των αποθηκών που πρέπει να βρίσκονταν στα μεγάλα τσιφλίκια των αρχόντων,
από τις οποίες πήραν τα κρασιά, τα σιτηρά, τη ζάχαρη και όλα τα άλλα.
Μιλά ακόμη ο Μαχαιράς για φουσάτον του Ρε-Αλέξη, δηλαδή για στράτευμα,
πράγμα που φανερώνει ότι το κίνημα είχε καλά οργανωθεί και οι
επαναστάτες είχαν οργανώσει δικό τους στρατό. Οι Φράγκοι κυρίαρχοι,
προκειμένου να καταστείλουν την επανάσταση του Αλέξη, επιστράτευσαν το
Φρε Άγγελον του Σπιταλλίου, δηλαδή τον αρχηγό του ομώνυμου Τάγματος των
Ιωαννιτών που έδρευε στην Κύπρο, καθώς και τον Αντωνίε τα Μιλά (Μιλάνο),
πράγμα που φανερώνει ότι ζητήθηκε ξένη βοήθεια, συνεπώς η επανάσταση
είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε από μόνες τους οι δυνάμεις του
βασιλείου δεν ήταν σε θέση να την αντιμετωπίσουν. Εξάλλου η επανάσταση
δεν πνίγηκε στο αίμα παρά μόνο ύστερα από 10 περίπου μήνες. H
αντιμετώπιση των επαναστατών επετεύχθη με το στράτευμα του βασιλείου και
με τη βοήθεια Ευρωπαίων ηγεμόνων, που καταθορυβήθηκαν επειδή θεώρησαν
τις εξελίξεις στην Κύπρο σαν κακό παράδειγμα προς μίμηση στη φεουδαρχική
Ευρώπη. Η Κυπριακή και Ελλαδική ιστοριογραφία δεν έχει μέχρι τώρα
ερευνήσει αρκετά και σε βάθος την προσωπικότητα του Ρε-Αλέξη και την
εποχή του, καθώς και τα αίτια και τη φύση των αντιδράσεων των διαφόρων
κοινωνικών τάξεων του κυπριακού λαού στο κίνημά του. Σ' αυτό φταίει σε
κάποιο βαθμό και η πενιχρότητα των σχετικών πηγών.
http://youtu.be/LdyxeF69tUA
http://youtu.be/UOtUA0GKUYs
Ρε Αλέξης.... Ρε Αλέξης... να ήσουν Ρε Αλέξης σήμερα .....
Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία λίγο ψευτο - ελεύθερη, που λίγο πάνω λίγο κάτω συναγωνιζόμασταν στην ατάκα και την εξυπνάδα..
Λίγο πάνω, λίγο κάτω υπήρχε μια ακατάσχετη λόγο - διάρροια... Όλα όμως είναι καταγεγραμμένα.... Οι υπηρεσίες.... Οι καλοθελητές τα έχουν όλα καταχωρημένα...
Ένα τραγικό παράδειγμα ήταν μια μπούρδα που ξεστόμισε "καλή τη διάθεση" ο κυρ Βότσης... Και ήλθε η εποχή που αυτή η πρωταθλήτρια μπούρδα να γιγαντωθεί, να πάψει να είναι αστειάκι και να γίνει εφαλτήριο σπίλωσης και χυδαιολογίας...
Για τούτο... Όσοι θέλουν ένα καλύτερο αύριο και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ για το σήμερα ενάντια στα μελλούμενα... ΠΡΕΠΕΙ
Α) Λέγε όσο λιγότερα μπορείς..
Β) Κράτησε την γλώσσα σου καθαρή, μην το μετανιώσεις...
Γ) Πέρασαν τα νιάτα της αθωότητας... Τώρα είναι ζωή θάνατος...
Δ) Ότι σου έλθει .... κράτα το ... αν σου έλθει και αύριο ξανακράτησέ το... εάν επιμείνει μετά από ένα μήνα ΠΕΣ ΤΟ ΤΟ ΡΗΜΆΔΙ...
Ε) Τα εν οίκω... μην τα βγάζεις στο κουρμπέτι... Δεν είμαστε παιζάκια που δεν μας παρατηρούν οι άλλοι...
126.000 μάτια το μπάνισαν.... Ένα αστείο έγινε μανιέρα και παντιέρα... Έλεος..
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που διάβαζα την εφημερίδα Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ... Τυχαία έπεσα στο διαδίκτυο στην διαδικτυακή σελίδα του. Και ξανά αποτέλεσε μια αστείρευτη πηγή γνώσης και ιστορικής αναφοράς...
Θα έλεγα χωρίς περιστροφές ότι στην ιστοσελίδα του παρουσιάζεται μια απόλυτα "άγνωστη" ιστορία... Είναι η μορφή της ιστορίας και η γλώσσα που με συναρπάζει τα μάλα... Δείτε λοιπόν http://mikros-romios.gr/....
ΝΕΖΕΡΟ 1931
Το χωριό αυτό βρίσκετε στην Λάρισα. Το όνομά του είναι σλαβικό. Σήμερα ονομάζεται Καλλιπεύκη. Όπως γράφει ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΙΟΣ τον Φλεβάρη του 1931 λίγο πριν την τότε πτώχευση η χωροφύλακες κυκλώνουν το χωριό. Στόχος να πάρουν πίσω τα χρωστούμενα από τα αγροτικά δάνεια... Αλλά τι να γράψω εγώ ο πτωχός... Ας δούμε πως τα περιγράφει η εφημερίδα Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ...
Ένα ολόκληρο χωριό, ο Νεζερός ή Νεζερού
όπως λεγόταν τότε, σήμερα Καλλιπεύκη, αποκλείσθηκε από χωροφύλακες και
συνελήφθησαν οι κάτοικοί του για χρέη προς το Δημόσιο! Τέσσερις το πρωί,
κάποια Παρασκευή του Φεβρουαρίου 1931, αποσπάσματα χωροφυλάκων
περικύκλωσαν το χωριό και έβαζαν τους κατοίκους τους σε κρατητήρια χωρίς
να τους επιτρέπουν να έλθουν σε επαφή με κανέναν. Αφού τους μάζεψαν
όλους, ακόμη και εκείνους που δεν χρωστούσαν τότε, τους ανακοίνωσαν ότι
συνελήφθησαν για χρέη στο Δημόσιο και χρεολύσια. Η επιχείρηση της
Χωροφυλακής είχε τον κωδικό «Λίμνη», όπως μεταφραζόταν στα βουλγαρικά το
(Ν)εζερός.
Επρόκειτο για επαγγελματικά και γεωργικά
δάνεια που είχαν χορηγηθεί μετά την ανακατάληψη της Μακεδονίας, το
1919. Όπως συνήθως, στη Βουλή είχαν δεσμευθεί οι αρμόδιοι ότι τα χρέη
αυτά θα χαρισθούν, λέγοντας μάλιστα ότι τα ποσά θα παρακρατούνταν από
τις αποζημιώσεις που χορηγούνταν στους πολεμοπαθείς. Άλλαξε όμως η
κυβέρνηση, άλλαξαν και οι απόψεις. Οι επόμενοι έκριναν άδικες τις
χαριστικές υποσχέσεις, οπότε αποφάσισαν να συλλάβουν όλο το χωριό.
Ωστόσο, κάτι η αποτυχημένη σοδειά, κάτι η
απροθυμία των κατοίκων και των κληρούχων να καταβάλουν τα ποσά, οδήγησε
σε τέλμα, από το οποίο ανέλαβαν να βγάλουν τους κατοίκους ο βουλευτής
Τυρνάβου Κωνσταντίνος Ροδόπουλος (1896- 1971) και οι πρόεδροι της
κοινότητας και του οικοδομικού συνεταιρισμού. Ο Κ. Ροδόπουλος, αδελφός
του συγγραφέα Μιλτιάδη Καραγάτση που είχε παντρευτεί την κόρη του
σπουδαίου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, προσπαθούσε να αποτρέψει
τα χειρότερα. Αφού δεν μπορούσε να πείσει τον ενωμοτάρχη της
Χωροφυλακής να τους ελευθερώσει, τηλεγράφησε στην Αθήνα και παρεκάλεσε
δύο συναδέλφους του να καταθέσουν επερώτηση. Από το θόρυβο που
ξεσηκώθηκε, οι χωροφύλακες πήραν εντολή και ελευθέρωσαν τους κατοίκους, ο
δε Ροδόπουλος, αρκετούς μήνες αργότερα, απόσπασε απόφαση της Γερουσίας
που τους απάλλαξε από τις οφειλές.
Η αθλητική ζωή της Βασιλεύουσας από την πλευρά του γένους συνεχίζεται αδιαλείπτως. Την ίδια πορεία έχουν οι πρόσφυγες Πολίτες στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.....
Κοινός παρανομαστής η ονομασία ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΜΠ... Που σημαίνει η ομάδα από την γειτονιά του Πέρα...
Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1914 αφού η πρώτη προσπάθεια που έγινε το 1877 με τον Ερμή διακόπηκε... Ξεκίνησε σαν "Ελληνική Ομάδα Ποδοσφαίρου" μετονομάσθηκε σε ΠΕΡΑΝ ΚΛΟΥΜΠ και σήμερα ονομάζεται Beyoğluspor.
Φυσικά δεν πρόκειται να κάμνω copy paste ότι θέτε θα τα βρείτε στην ιστοσελίδα....
Εγώ την Πέρα Κλουμπ των Αμπελοκήπων ήξευρα... Στην προσφυγογειτονιά μας τους Αμπελόκηπους υπήρξε στυλοβάτης και με τον δικέφαλο αετό της σκόρπιζε την χαρά κάθε Κυριακή με την ευγένεια και το ήθος της...
Εδώ ακούτε τον ύμνο που έγραψε ο κος Θαλασσινός για την Πέρα Κλούμπ... Φυσικά είναι ΑΕΚτζής και οι οπαδοί της ΑΕΚ την έκαναν δικό τους άσμα αλλά είναι ο ύμνος της ομάδας των Αμπελοκήπων...
Η "επίσημη" ιστορία της ομάδας όπως γράφετε στο site με λίγα λόγια....
- Δεκαετία 1880: Ίδρυση του Πέρα Κλούμπ στην Κωνσταντινούπολη με ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
- 1921-1922: ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
-
1922: Συμμετοχή στο πρωτάθλημα Ευρωπαϊκών Ομάδων στη Νίκαια της Γαλλίας
και στο Βέλγιο. Ομάδα Ελληνική η Πέρα, με τις γαλλικές εφημερίδες,
μάλιστα, να την αποκαλούν τότε "μια Ελληνίδα...πρωταθλήτρια Τουρκίας!"
Τους πρόλαβαν, όμως, τα γεγονότα...ΠΟΛΕΜΟΣ! Μικρασιατική καταστροφή - Πρόσφυγες.
- 1969: ΥΠΟΧΡΕΏΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΕ ΑΛΛΑΓΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΟ. ΒΥΖΑΝΤΙΟ
- 1974: ΑΝΑΚΤΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ.
όπως καταλαβαίνετε η ιστορία είναι λίγο προβληματική... Οι χρονολογίες δεν ταιριάζουν... όπως πάντα υπάρχουν πολλές αναγνώσεις....
Για αυτή την ΠΕΡΑ.... δεν ξέρω πολλά... Δηλαδή τίποτα... Την βρήκα τυχαία και την παρουσιάζω....
"Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑ ιδρύθηκε το 1923 στην Κωνσταντινούπολη, αν και προϋπήρχε υπό διάφορες ονομασίες στην περίφημη περιοχή του Πέραν, όπως «ΕΡΜΗΣ», «ΠΕΡΑ ΚΛΟΥΠ» κλπ. Ως ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της ομογένειας της Βασιλεύουσας, ανάπτυξε υποδειγματική αθλητική, κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα.
Αργότερα, ο Α.Σ.ΠΕΡΑ, με τη σταδιακή διαρροή του Ελληνικού στοιχείου από
την Πόλη, λόγω των διαδοχικών διώξεων των τουρκικών Αρχών, επανιδρύθηκε
το 1973 στην Αθήνα και στη συνέχεια το 1978 στη Θεσσαλονίκη,
από Περαιώτες, που εγκαταστάθηκαν στις πόλεις αυτές, όπως άλλωστε έγινε
παλαιότερα με την ΑΕΚ στην Αθήνα και τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη μετά την
Μικρασιατική καταστροφή.
Ο Α.Σ.ΠΕΡΑ, αν και πολύ αποδυναμωμένος, συνεχίζει ακόμη και σήμερα τη
δράση του στη γενέτειρα, για εθνικούς κυρίως λόγους. Κατά το παρελθόν,
όταν ανθούσε ο Ελληνισμός στην Κωνσταντινούπολη, καλλιέργησε πολλά
ατομικά και ομαδικά αθλήματα, όπως το ερασιτεχνικό και
επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το μπάσκετ, τον κλασικό αθλητισμό,
το πινγκ πονγκ, το τένις, την πάλη, την πυγμαχία, την άρση βαρών, την
ποδηλασία, την κολύμβηση κ.α. Στη μακρόχρονη εντυπωσιακή
αθλητική του παρουσία στην Τουρκία, παρά το όχι και τόσο «φιλικό»
περιβάλλον, οι ομάδες του κατέκτησαν πολλά πρωταθλήματα, ενώ οι αθλητές
του αναδείχθηκαν πρωταθλητές και κατέρριψαν πολλά ρεκόρ Τουρκίας.
Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τις εντυπωσιακές επιδόσεις των αθλητών στίβου, που ως πρωταθλητές συμμετείχαν και στις εθνικές ομάδες της γείτονος, τους θρυλικούς αθλητές της άρσης βαρών,
μεταξύ αυτών και ο 5ος Ολυμπιονίκης Χρήστος Ιακώβου, τους παλαιστές και
πυγμάχους, που αναδείχθηκαν σε θρυλικές μορφές, ενώ οι επί σειρά ετών
μεγάλες επιτυχίες στο πινγκ πονγκ καθιέρωσαν τον Α.Σ.ΠΕΡΑ πρωταγωνιστή στο άθλημα αυτό, που συνεχίζει να είναι ως γνωστόν και στην Ελλάδα.
Ακόμα, πρέπει να σημειώσουμε τις μεγάλες διακρίσεις και δόξες που
γνώρισαν οι Περαιώτες στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Στο ποδόσφαιρο, η περίφημη «ομάδα των θριάμβων» αποτέλεσε το καμάρι του Ελληνισμού της Πόλης. Στο μπάσκετ
επί σειρά ετών η ομάδα του Α.Σ.ΠΕΡΑ αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική κατηγορία
με αξιώσεις, ενώ οι έφηβοι και παίδες του κατέκτησαν πρωταθλήματα
Τουρκίας και αναδείχθηκαν κορυφαίοι καλαθοσφαιριστές. Στο βόλεϊ
οι διακρίσεις του μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοναδικές. Ενδεικτικά
μπορούμε να αναφέρουμε την επί μία δωδεκαετία περίπου (1942 – 1955)
απόλυτη κυριαρχία του Α.Σ.ΠΕΡΑ σ’ όλες τις εθνικές και τοπικές
διοργανώσεις της Τουρκίας, με αποκορύφωμα την κατάκτηση πέντε διαδοχικών
πρωταθλημάτων Τουρκίας!.
Εξάλλου, όπως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα ιδρύματα της διασποράς, ήταν ιδιαίτερα σημαντική η προσφορά του Α.Σ.ΠΕΡΑ στο θέατρο, τα γράμματα, τη μουσική και γενικά στην κοινωνική ζωή της Πόλης."
Αυτά γράφουν και μένω έκπληκτος γιατί κάποιος γράφει χοντρές ανακρίβειες... Δεν επανιδρύθηκε στην ΑΘήνα το 1973 γιατί απλά η δικτατορία την έκλεισε μετονομάζοντάς την σε ΒΥΖΑΝΤΙΟ...
Τες πάντων...
Αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι ο ΠΕΡΑ Αμπελοκήπων είναι ένα δημοκρατικό σωματείο και καθαρά της προσφυγιάς και οι άνω το παίζουν Βυζαντινοί κλπ κλπ κλπ....
Γεννημένη στο Λαύριο, το προλεταριακό Λαύριο των μεταλλεργατών και των μεγάλων αγώνων η Μαρίκα Αντωνίου τελειώνει στα 15 χρόνια της το τότε Σχολαρχείο.
Αμέσως πιάνει δουλιά στα μεταλλεία της Γαλλικής Εταιρίας Λαυρίου. Ήταν "μπαλαντέρ" δηλαδή βοηθός στην τροφοδοσία του καμινιού που μετέφερε το μετάλλευμα. Φύση αγωνιστικό πνεύμα συνδέετε με τον αρχειομαρξισμό και το ΚΟΜΛΕΑ. Αρχίζει μέσα στα μεταλλεία της Γαλλικής Εταιρίας Λαυρίου, να αναπτύσει έντονη κομμουνιστική προπαγάνδα και δράση συνδικαλιστική και επαναστατική...
Η εργοδοσία απευθύνεται σύντομα "εις τας αρχάς" και στα 19 !!!!! της χρόνια εκδίδεται ένταλμα συλλήψεως της... Έτσι η Μαρίκα Αντωνίου βγαίνει στην παρανομία. Στα 19 της αποκτά το ψευδώνυμο ΑΝΤΙΓΟΝΗ το οποίο μένει για πάντα. Κανείς πλέον δεν θυμάται και δεν αναφέρετε στο όνομα Μαρίκα....
Καταδιωκόμενη από την αστυνομία στην χώρα φτάνει στην Αθήνα. Εκεί μπαίνει στην "συντακτική εκπαίδευση των νέων εργατών" Ήταν μια επιτροπή που ανελάμβανε να μάθει γράμματα στους συντρόφους των αρχειομαρξιστών με σκοπό την μόρφωσή τους πάνω στον μαρξισμό και φυσικά για να γράφουν άρθρα και κείμενα στην εφημερίδα "Η πάλη των τάξεων". Κατά μία ανεπιβεβαίωτη ΣΕ ΜΕΝΑ πληροφορία υπήρξε η αρχισυντάκτρια της εν λόγω εφημερίδας στην παρίοδο που ήταν 15μερη...
Σύντομα το "ανυπότακτο" πνεύμα της Αντιγόνης συναντάτε με την επαναστατική φυσιογνωμία του Σταύρου Βερούχη, στον οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτηση... Έτσι η ζωή της επαναστάτριας αυτής συνδέετε με τους αγώνες του συζήγου της διατηρώντας όμως όλη την δυνατή αυτοτέλεια. Από ότι έχω καταλάβει και έχω μάθει σε αποσπασματικές αφηγήσεις χώρος δράσης ήταν οι αγράμματοι εργάτες που λάβαιναν μόρφωση. Στην Αθήνα και φυσικά στον εγκαταλλελημένο Πειραιά. Συμμετείχε στους κύκλους μορφώσεως που ηγέτης τους ήταν ο Βιτσώρης. Οι αρχειομαρξιστές είχαν συλλάβει το επιτελικό σχέδιο να πάνε στις εξαθλιωμένες γειτονιές του Πειραιά εκεί που κανείς δεν τους βοηθούσε και να αναλάβουν αυτοί την μόρφωση και την αγωνιστική τους εκπαίδευση...
Το ζευγάρι αποκτά ένα παιδί τον Γιάννη Βερούχη και αντιμετοπίζουν σύντομα την εξορία στην Εύβοια - Κάρυστος - αμέσως μόλις γίνετε η δικτατορία του Μεταξά. Έτσι μετά την παρανομία, τις φυλακίσεις, την εξορία αντιμετωπίζει και τον θάνατο του συζήγου και συντρόφου της από το δολοφονικό χέρι ενός αγριοσταλινικού στον δρόμο για την λεγόμενη κυβέρνηση του βουνού ΠΕΕΑ αφού είχε εκλεγεί στην συνέλευση αντιπρόσωπος. Εκεί εκδηλώνεται όλη η ηρωική επαναστατική φυσιογνωμία της Αντιγόνης. Αρνείτε να καταγγείλει τον δολοφόνο στα αστικά δικαστήρια, λέγοντας ότι αυτά είναι θέματα των επερχόμενων εργατικών δικαστηρίων του μέλλοντος. Ήταν τέκνο της επαναστατικής παλίροιας, όπου η ιδεολογία και η προσωπική στάση και η ηθική υπόσταση συνταυτίζονται....
Από εκεί και πέρα επιστρέφει στην Αθήνα και φεύγει από την ζωή σύντομα σε ηλικία μόλις 54 ετών. Κάθε χρόνο μετά το 1944 έγραφε ένα γράμμα προς τον δολοφονημένο σύζηγό της τον επαναστάτη Σταύρο Βερούχη....
Σε ένα από αυτά γράφει προς τον Σταύρο... " Σταύρο μου, το παιδί μας είναι πιά άντρας και έχει μια θαυμάσια εξέλιξη. Είναι ένας συνειδητός και τίμιος νέος εργάτης. Εάν τον έβλεπες θα έμενες ηθικά απόλυτα ικανοποιημένος".
Αυτόν τον συνειδητό και τίμιο εργάτη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και εγώ. Και αύριο 4 Ιούνη είναι που πριν τρία χρόνια είχα την τιμή να κρατήσω και εγώ ανάμεσα σε άλλους πιό πιστούς συνεργάτες του το φέρετρο στους ώμους μου...
Αντιγόνη ΝΑΙ μαζί με τον Σταύρο δώσατε στην εργατική μας τάξη ένα άξιο πλήρης ΗΘΙΚΗΣ υπόστασης αγωνιστή....
Στο λαιμό τους είχε κάτσει η Κύμη... Σε όλα τα δεξιά άτομα της Εύβοιας... Και φρόντησαν να την διαλύσουν... Και να η ΝΕΟΣΕΤ και να ΣΕΛΜΑΝ και να τα τσιμέντα ΧΑΛΚΙΔΟΣ... Και να το ένα και να το άλλο... Και οι παλαιοί ταγματασφαλίτες εκδικούνται την Κύμη....
Και συνοδειπόροι οι πρόσφατοι νταβάδες του χωριού, οι ΠΑΣΟΚοι.... Που ήταν τσιφλίκι τους και τόλμησε να ψηφίζει Δήμαρχο κόντρα στις θελήσεις τους...
Και το εργοστάσιο που έχτισε το ΠΑΣΟΚ η ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Κύμης κλείνει, αφήνοντας στον δρόμο της απελπισίας 200!!!! ναι σωστά διαβάσατε 200 άτομα... Δηλαδή λίγο λιγότερο από το 10 % του πληθυσμού που μένει τον χειμώνα...
Ρήμαξαν την πόλη όλοι οι απατεώνες οι δεξιοί και οι ΠΑΣΟΚοι.... Κάποτε ήταν και 7,000 νοματαίοι... Και να τα ορυχεία και οι μύλοι και τα αμπέλια και τα ρημάδια τα καλύτερα ξύλα για τα τσιμπούκια που έπαιρναν οι Ιταλοί....
Άει σιχτίρ ανάθεμα την δεξιά που είναι η καταστροφή της Κύμης ακόμα από την εποχή του βουλευτή συγχωρεμένος πλέον του κυρ Βογιατζή... Που ήθελε καθαρή την Κύμη από ΔΕΗ, εργοστάσια κλπ... Που ένα δρόμο οι άθλιοι δεν έκαναν....
Καημένη Κύμη, ξανά θα φύγουν τα παιδιά σου .... Θα κλείσουν τα μαγαζιά, θα ερημώσει το χωριό....
Η ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Κύμης ήταν μια φάμπρικα που θα.... έφτιαχνε τμήματα του πολεμικού συστήματος που ονομάζονταν ΑΡΤΕΜΙΣ.... θυμάστε οι παλαιότεροι τους διθυράμβους του Ανδρέα Παπανδρέου... Το πρωόθησε ο τότε Δήμαρχος Θεωδόρου μάλλον με άλλους φίλους τότε της Κύμης φαντάζομαι τον κυρ Αρσένη που ο μπαμπάς του ήταν διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Κύμης και άλλους... Όπλα δεν φτιάξαν... Ράβαν κάτι στολές, μετά κάτι τζάκετ για τις σφαίρες ... με λίγα λόγια ανεμοσκορπίσματα ανεμομαζόματα... Τα γνωστά....
Δεν λέω ότι ήταν κάτι σόι... Και οι Κουμιώτες μεταξύ μας το είχαν γραμμένο... Αλλά το θέμα τώρα δεν είναι οι λοβιτούρες και οι ρεμούλες τα μέσα και οι βυζαντινισμοί... ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ.... Και χέστηκα ποιός διόρισε ποιόνα και γιατί...
Γιατί ο κος akrat που είναι συγγενής του κυρ Θεωδόρου και που δεν τον ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΠΟΤΕ για διορισμό... και όταν ήταν υφυπουργός του κυρ Τζοχατζόπουλου γιατί έμαθε να δουλεύει στα εργοστάσια ο akrat μακριά από οσφυοκαμψίες .... λοιπόν ο κυρ akrat έχει το ηθικό ανάστημα να αναφωνήσει....
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΙΟΣ ΔΙΟΡΙΣΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ.... Με νοιάζει ο πόνος και η φτώχεια που απλώνεται σαν χταπόδι και κάνει τους κύριδες απόπαιδα και παρείες...
Γι αυτό Κουμιότες δεξιοί και αριστεροί και όσοι δεν είδατε στον ήλιο φως επί ΠΑΣΟΚ δεν είναι ώρα να γράψετε στα παλαιά των υποδημάτων σας την ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ...
Τώρα είναι η ώρα να κάνετε Κούγκι το χωριό.... Το ακούς Δήμαρχε ; Το ακούς Δέσποτα ;
Δεν είναι ΠΑΣΟΚ όπαιδα τα παιδιά του εργοστασίου... Είναι παιδιά της Κύμης...
Παλληκάρια της Κύμης αγγαλιάστε την ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ αγγαλιάστε το λαογραφικό Μουσείο που πάνε και δαύτο να κλείσουν οι γεννίτσαροι του φιλελευθερισμού...
ΠΑΨΤΕ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΣΑΣ...
Και όσοι πείτε ότι εμείς τους πλερώναμαι ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ....
Και τέλος κυρ Θωμά Δήμαρχε... Αγγάλιασε τα παιδιά της ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ...
Και ήλθε η ώρα στα καλόπαιδα του χωριού ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΥΜΠΑΛΑ και τα ξέρω και που ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΦΤΩΧΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΝΕ ΓΡΑΦΙΚΑ..... Εμείς παλληκάρια ήλθε η ώρα να οδηγήσουμε το χωριό στην σωτηρία....
Φτάνει η παρακμή της Εύβοιας... Φτάνει η ραστώνη...
Φορέστε τα ρούχα του αγώνα... Πιάστε τα φλάμπουρα της νίκης...
Ξέρω πατριώτες... Ο Γυμναστικός σύλλογος Κύμης στην Γ' Εθνική μπάσκετ... Ο Αθλητικός Όμιλος Κύμης στο ποδόσφαιρο ανέβηκε στην Γ' Εθνική και θα παίζει με την ΑΕΚ... Ξέρω πόσο ανεβασμένοι είστε... Όμως οι αγώνες για το ψωμί των εργατών δεν είναι αμελητέο...
Φανείτε ετοιμοπόλεμοι στην νέα κατραπακιά .... Διώξτε και σπάστε τον τσαμπουκά των αντιπροσώπων των κομμάτων εξουσίας....
Κάντο σημαία με τον Δέσποτα...
ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.... ΟΛΟΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ
ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΝΕΤΕ ΚΟΥΓΚΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ....
Ναι, ναι... Είναι αλήθεια... Ψες την μεσημβρίαν πήγα στο βιβλιοπωλείο του ΦΑΡΦΟΥΛΑ...ριου και αγόρασα το εν λόγω περιοδικόν... Οποία χαρά.... !!!!
Αφιερωμένο το τεύχος εις το χιούμορ... Από το βλέφαρο που έκανα είναι αξιόλογο... Αλλά επειδή θα αργήσω να το μελετήσω... προηγείτε ο Τ. Βουρνάς πρέπει να γράψω τάχιστα παρουσίαση..
Το αστείο της υποθέσεως είναι το χρώμα... Βρε παιδί μου είναι το αγαπημένο χρώμα μου... Το ψυγείο μου (Κινέζικο από εργοστάσιο στην Ιταλία... αμέ) είναι στο ίδιο χρώμα με το εξώφυλο. Τα ντουλάπια της κουζίνας κατά 50% επίσης...
Τα αγαπημένα μου Τ-Shirt επίσης είναι το ίδιο χρώμα... Και το απίστευτο !!!!!!! Τα αγαπημένα μου ALL STAR !!!!!!!! ναι ναι σωστά το μαντέψατε είναι περτικαλί... Το λατρεμένο μου χρώμα...
Τα ALL STAR δεν με αφήνει όμως η σύζηγος να τα κυκλοφορήσω όξω.... Τα μπλουζάκια τα απαγορεύει, μόνο στον ύπνο με αφήνει... Όμως το ρημάδι θα βάλω στο σαλόνι τον ΦΑΡΦΟΥΛΑ και θα ισοφαρίσω... Τρέμε γυναίκα.... Σήμερα στον ΗΣΑΠ διάβασα δύο σελίδες του αγαπημένου Ζάχου... Σταθερά κανονιοβολεί εναντίον της Δύσεως.... Πυρ κατά βούλησιν...
Έχουμε λοιπόν θέμα... Θέμα μελέτης και πάρλας... Εκείνο που μου άρεσε βρε αδελφέ μου είναι το κειμενάκι της συντάξεως δηλαδή του εκδότου... Περιεκτικό και ουσιαστικό.... Και επί τέλους βάζει τα πράματα στην θέση του... Μια χαρά τα λέει για την αιώνια γκρίνια περί λίγων χρημάτων των εκδοτών βιβλίων... Πήξαμε στην μίρλα... Όπως έλεγε ο Δημοσθένης... "Βρες μου ένα επιχειρηματία που να μην βγάζει το κάτι τις..." ή όπως είπε ο Δελαστίκ (μου το ανέφερε φίλος) "αν φέτος έπεσε ο τζίρος 30% και πέρσι άλλα 30 % το ρημάδι σε 3,5 χρόνια γιατί δεν έκλεισαν ; )
Τώρα το περιοδικόν έχει αυτά που γράφει στο blog του ο ΦΑΡΦΟΥΛΑ.. ριος...
Από τα περιεχόμενα του τεύχους: Μπάμπης Άννινος: «Αι πηγαί του γέλωτος», Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου: «Το γέλιο χτες και σήμερα», Ηλίας Κωστόπουλος: «Οι αρχαίες
...σύγχρονες θεωρίες περί χιούμορ», Ανρί Μπερξόν: «Γενικά
για το κωμικό», Απόστολος Θηβαίος(για το σκαριμπικό χιούμορ): «Η
νύχτα στο κάστρο», Θανάσης Αθανασόπουλος: «Μουσική
και χιούμορ», Δάφνη Χρονοπούλου: «Με
Φρόυντ ή Αρχίλοχο ή πως τιθασεύεται το θηρίο», Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου: «Ο διάπλους του σκοτεινού Αχέροντα με χιουμοριστικές
αποχρώσεις», Κ. Κάλχας: «Απήλθεν
ο [καραγκιοζοπαίχτης] Γιάνναρος», Έφη Χρυσού: «Οι
τελευταίες οδηγίες…», Ζαχαρίας Στουφής: «Το
χιούμορ και η σχέση του με τον θάνατο», Κων/νος Μπούρας: «Αποχρώσεις
του σκηνικού χιούμορ», Νίκος Ξένιος: «Ιδιωτικά
χαμόγελα, δημόσιες αρετές».
Aνιχνεύοντας το χιούμορ ανά
τόπους: Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού: «Μια
σατιρική “βιογραφία” της Λευκάδας και του Λευκαδίτη», Νώντας Τσίγκας (Βογατσικό): «Μπριάνις κι μπούφ’», Νάσης Αλευράς (Κοζάνη): «Η συντέλεια απ’ τουν κόσμου», Οδυσσέας Ζούλας (Αστακός
Ξηρομέρου): «Τα συμβάντα στην Πάτρα».
Μεταφράσεις:
Ο Μ. Δαρβίρας μεταφράζει το σημαντικό κείμενο του Τσέχου διανοητή KarelKosík«Ο Σβέικ και η
Μπουγκούλμα», η Ε.
Μικέλλη το κείμενο της ομάδα Α.Ι.V. (Μπρνο, Τσεχοσλοβακία): «Το γαλάζιο χιούμορ» και ο Ν. Σταμπάκης το διήγημα της Βελγίδας
υπερρεαλίστριας Marianne van Hirtum «Ευθανασία
— Απαγωγή γάτας — Τριάντα φράγκα — Ο κτηνίατρος».
Εικαστικά: Εύη Τσακνιά: «Ο ιός του χιούμορ και το μικρόβιο της
τέχνης».
Ποίηση
και χιούμορ: Χρήστος Τουμανίδης: «Οι Γρεγερίες».
Ποιήματα με χιούμορ από τις/τους: Βασιλική Γεροκώστα, Δέσποινα Καραπάνου, Πάτροκλο Λεβεντόπουλο, Θόδωρο Μπασιάκο, Σωκράτη Μαρτίνη, Γιάννη Πάσχο και Χρήστο Τσατσαρώνη,.
w Μαζί με το τεύχος, κυκλοφορεί το 8ο φύλλο της εφημερίδας Η Ηχώ της Αεραλάνδης με θέμα: Ο ΛΑΛΑΒΡΑΚΑΣ όλα όσα θα πρέπει
να ξερετε γι’ αυτόν!
Η παρουσίαση του τεύχους θα γίνει την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013
στον Ορίζοντα Γεγονότων (Κεραμεικού 88)
στα εγκαίνια της ομαδικής εικαστικής έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί με το ίδιο
θέμα.
Ο Φαρφουλάςκυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ή αποστέλλεται με αντικαταβολή. Αν δεν
το βρίσκετε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω mailή στο τηλέφωνο των εκδόσεων.
