Ο ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ

Aγάλλονται οι χριστιανοί

. Αγάλλονται οι εν τη πάση Χριστιανοί που ακολουθούν την Ελληνο-Ορθόδοξη Εκκλησίαν.... Ο νέος πατριάρχης είναι γεγονός.... Το όνομά του είναι Ιωάννης Γιαζεζί.

Η αποστολική εκκλησία της Αντιοχείας περνά μετά από έτη πολλά εις την κυριαρχία του Ελληνηνοορθοδόξου σκηνόματος. Τέρμα οι μεταβλητές αμφιταλαντεύσεις ανάμεσα στο Ορθόδοξο σκήνωμα της Αραβίας και της Ρωσίας.... Όλα δείχνουν ότι ο "λαβωμένος" Ελληνικός εκκλησιαστικός κλήρος αναλαμβάνει ξανά τα ηνία...

Τέρμα μάλλον η ερωτοτροπία ανάμεσα στην Ρώσικη Ορθόδοξη εκκλησία και τους Αλλαουίτες και τους Αλεβίτες.... Τώρα η αιώνια συμμαχία ανάμεσα στους Σουνίτες και τους Έλληνες ορθοδόξους ξαναγίνεται...

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Ελληνορθόδοξη παράδοση στηρίζετε πάνω σε ένα απλό απλούστατο δεδομένο.... Όποιος είναι ο ισχυρός νταβάς αυτόν θα ακολουθούμε μέχρις ότου αποκτήσουμε την δύναμη που θεός ξέρει πότε θα έρθει...

Βλέπω καθημερινά τον Ρώσικο στόλο να πηγαινοέρχεται στο Αιγαίο.... Και ξεραίνομαι στα γέλια... Πόση ακόμα ξεφτίλα θα ανεχθεί αυτός ο λαός??? Πάνω κάτω σε απίστευτο πανικό... Να στέκουν απέναντι στους Αμερικάνους... Μόνοι....


Να χάνουν το τελευταίο έρεισμά τους την Συρία... Και ανήμποροι να κοιτάνε....Τι κοιτάνε? Την Ελλάδα να συμμαχεί υπογείως με την Τουρκία ενάντια στους Ρώσους και μόνοι να έχουν καμιά δεκάδα πλοία στο Αιγαίο που πάνε και έρχονται ματαίως.,...


Τα πράματα θα παιχτούν στην χώρα αυτή... Εκτός αν οι Ρούσοι κάνουν την ρελάνς... Αν παρατήσουν τον Σαββίδη του ΠΑΟΚ και πάνε κατ' ευθείαν με τους Τούρκους σε ευθεία συμμαχία και παρατήσουν τα πάντα... Αντίτιμο καμιά ναυτική βάση στην Αλεξανδρέττα (Ισκεντερούμ)....


Μπλεγμένα πράματα... Προάγγελος των γεγονότων η  κυριαρχία του Πατριάρχη... Καμιά εύνοια πλέον από τους Αλεβίτες Σιίτες, Κούρδους... Τώρα ήλθε η ώρα των παλαιών γνωστών των Σουνιτών ανάθεμα την ώρα τους.... Μπας και διατηρηθεί η Ορθοδοξία... Ελέω Καθολικών Σουνιτών Μαρωνιτών και λοιπών.... Ενάντια στην Χεσπολάχ τους Δωδεκαίτες και τους Αλεβίτες....




Ο θεός τους θα δείξει το μέλλον




Καλή βασιλεία στον Πατριάρχη Ιωάννη Γιαζεζή



για περισσότερα δες http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Η σημερινή μας ανάρτηση προέρχετε από μια κοπιόδη προσπάθεια δακτυλογραφήσεως αρκετών ημερών. Ο κος RASCOLNIKOV  bloger που παρακολουθώ http://raskolnikovgr.blogspot.gr/ είχε κάνει μια αναφορά. Έδραξα την ευκαιρία και αποφάσισα να πέσω με τα μούτρα στην εργασία. Και σήμερα θα δείτε εμπρός σας, την ιδεολογική τοποθέτησή τους μετά από 80 έτη περίπου..... Το κείμενο αυτό ήταν δημοσιευμένο σε πολλές συνέχειες στην εφημερίδα των Αρχειομαρξιστών την λεγόμενη ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ.

Υπενθιμίζω σε όσους τώρα πρώτη φορά παρακολουθούν το blog μου ότι οι αρχειομαρξιστές ήταν ένα ρεύμα κομμουνιστικό που έφυγε από το ΚΚΕ στα 1920 περίπου. Είχε μια πλούσια ιδεολογική και εργατική δραστηριότητα δίνοντας πολλούς νεκρούς στον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.

Ήλεγχε δεκάδες σωματεία, είχε πολλούς μορφωτικούς ομίλους κλπ κλπ...

Το συγκεκριμένο κείμενο προσωπικά δεν το βρήκα του "γούστου" μου. Αλλά νομίζω ότι όσοι ενδιαφερθούν να το διαβάσουν θα αδιαφορίσουν παντελώς για την προσωπική μου άποψη. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ. Και με τούτη την έννοια με χαρά μου παραδίδω στο πέλαγος του ιντερνετ το κείμενο αυτό.... Καλό του ταξίδι λοιπόν.... Ας ταξιδέψει από την λησμονιά στην επικαιρότητα... ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ....

"Κατά την υλιστική αντίληψη της ιστορίας ο συντελεστής που σε τελευταιία ανάλυση καθορίζει την ιστορία είναι η παραγωγή της υλικής ζωής. Όταν λοιπόν μερικοί παραγνωρίζουν τούτο ώστε λένε ότι ο οικονομικός παράγων είται ο πόνος, τότε παρουσιάζουν τη θεωρία άτοπη, αφηρημένη και χωρίς νόημα.

..... Άλλως η εφαρμογή της θεωρίας σε κάθε ιστορική περίοδο θα ήταν απλή μαθηματική λύση απλής πρωτοβαθμίου εξισώσεως.

.... Είναι σχολαστικισμός ανυπόφορος να θέλη κανείς να  αναλύει όλα τα ιστορικά φαινόμενα μόνο με οικονομικούς όρους. Οι πολιτικοί όροι κάθε εποχής, οι εθνικαί παραδώσεις, παίζουν κάποτε σπουδαίο ρόλο....

ΦΡΕΙΔ. ΕΝΓΚΕΛ.

Η ιστορική αφετηρία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους σημειώνετεται τυπικά στα 1821. Μόνο τυπικά γιατί η επανάσταση που εξερράγη τη χρονιά εκείνη δεν είχε προετοιμασθεί μέσα σε εικοσιτέσσαρες ώρες, αλλ’ είναι ο καρπός μακρόχρονης προπερασκευαστικής επώασης. «Πηδήματα» με την έννοια της απότομης μετάβασης από μια κατάσταση σε εντελώς διαφορετική, χωρίς να πορηγηθή βραδεία οργανική προπαρασκευή των όρων της νέας κατάστασης, είναι ανύπαρκτη στην ιστορία και βρίσκονται σε αντίφαση με τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης.

Το πρώτο ζήτημα που παρουσιάζονται εις την έρευνα κάθε ιστορικού φαινομένου και συνεπώς και εις την εξέταση της Ελληνικής Επαναστάσης του 21 είναι η συγκέντρωση πληροφοριακού υλικού (πηγών) και η διακριτικής εργασίας βεβαίωση της γνησιότητάς του. Πρέπει δηλαδή να πειστούμε ότι τα γεγονότα συνέβηκαν πραγματικά όπως περιγράφονται. Δεύτερο σπουδαίο ζήτημα είναι η μέθοδος την οποία θα πρέπει να χρησιμοοιήσωμε για την επιστημονική εκμετάλλευση του υλικού που θα έχωμε στη διάθεσή μας, δηλαδή για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς τα αίτια εις τα οποία οφείλεται η εμφάνιση και η τέτοια ή τέτοια πορεία του φαινομένου που μας απασχολεί. Εις αυτό κυρίως το σημείο επέρχεται η σύγκρουση μεταξύ της αστικής ιστορικής επιστήμης και της κομμουνιστικής επιστήμης που εκπροσωπείτε από τον Μάρξ και τον Έγκελς. Πρόκειται για δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις για τις δαφορές των οποίων θα γίνη άλλοτε διεξοδική ανάλυση. Εδώ μας ενδιαφέρει η λύση που κάθε μιά δίνει εις τα προβλήματα που συνδέονται με την Ελληνική Επανάσταση του 21, το βασικώτερο των οποίων είναι η «αιτιολογία» της, δηλαδή η ανεύρεση των πραγματικών αιτίων, που συντέλεσαν εις την έκρηξή της. Η «επίσημη» άποψη για τα αίτια της Ελληνικής Επανάστασης συγκεντρώνεται εις την πρόταση ότι η Επανάστασις που χάρισε τη λευτεριά στους Έλληνες οφείλεται εις τη «φιλοπατρία, την πίστη προς τη θρησκεία και στην διατήρηση των εθνικών παραδόσεων». Η άποψη αυτή αποτελεί τη «θέση» της αστικής ιστοριογραφίας. Αντίθετα όσοι έγραψαν χρησιμοποιόντας την κομμουνιστική μέθοδο (υλιστική ανίληψη της ιστορίας) ετόνισαν ότι η σύλληψη της ιδέας της επανάστασης οφείλεται στις οικονομικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην υπόδουλο Ελλάδα για ικανό χρονικό διάστημα προ του 1821.  Εδώ όμως χριάζεται προσοχή γιατί εύκολα επέρχεται παρεξήγηση του πνεύματος της κομμουνιστικής άποψης. Η υλιστική αντίληψη της ιστορίας δεν αποκλείει τους ιδεολογικούς παράγοντες (θρησκεία, πολιτική ιδεολογία, ηθική κλπ.) αλλά τους ερμηνεύει.

Μιλώντας ο Ένγκελς για την ιστορική θεωρία του πρό του Μάρξ υλισμού έγραψε «η ανακολουθία του δεν βρίσκεται στο ότι αναγνώρισε την ύπαρξη ιδανικών πραρορμητικών δυνάμεων αλλά στο ότι σταμάτησε σ’ αυτές χωρίς να προσπαθήση να πάη ποιό πέρα, να φτάση ως τα αίτια που δημιούργησαν τις δυνάμεις αυτές» (Φ. Ένγκελς Λ. Φόγιερμπαχ. Ελλ. Μετάφρ. 1927 σελίς 108). Κι αλλού – στην ιστορική του μονογραφία για το πόλεμο των χωρικών στη Γερμανία – επεξηγώντας την υλιστική αντίληψη της ιστορίας γράφει «η έκθεσή μου ζητεί... να δείξη ως αναγκαίες συνέπειες των ιστορικών συνθηκών της κοινωνικής ζωής των τάξεων, την καταγωγή του πολέμου των χωρικών τις θέσεις που πήραν οι διάφορες ομάδες, που έλαβαν μέρος σ’ αυτόν, τις πολιτικές και θρησκευτικές θεωρίες με τις οποίες θέλησαν τα δικαιολογήσουν τη στάση τους και τέλος το αποτέλεσμα του αγώνος. Μ’ άλλα λόγια φροντίζω ν’ αποδείξω ότι το πολιτικό καθεστώς της Γερμανίας, οι εξεγέρσεις εναντίον αυτού του καθεστώτος, οι πολιτικές και θρησκευτικές θεωρίες της εποχής δεν ήσαν τα αίτια αλλά τα αποτελέσματα του βαθμού της εξελίξεως εις τον οποίο είχαν φθάσει σ’ αυτή τη χώρα η γεωργία, η βιομηχανία, οι δρόμοι συγκοινωνίας, το εμπόριο, τα οικονομικά. Αυτή η αντίληψη – που είναι η μόνη υλιστική αντίληψη της ιστορίας – προέρχεται από το Μάρξ και όχι από μένα.... (Fr. Cugels sa gnerre des haysans en Ailemage. Γαλ. Μετ. 1939 σελίς 16). (το πρωτότυπό μου ήταν κακό οπότε μπορεί το γαλλικό κείμενο να είναι λάθος..)

Υπ’ αυτούς τους όρους αντιλαμβάνεται κανείς ευκόλως την αληθηνή σημασία της μεθόδου του ιστορικού υλισμού που δεν αρνείται τη συμβολή των ιδεολογικών δυνάμεων στην πορεία της ιστορίας, αλλά προχωρεί βαθύτερα την έρευνα των παραγόντων αυτών από τους όρους της υλικής ζωής. Αν θελήση κανείς να εξηγήση με τον οικονομικό παράγοντα το θάρρος και τον ηρωισμό με τον οποίο ένας χριστιανός των χρόνων της εμφάνισης του χριστιανισμού υφίσταται τα μαρτύρια εις τα οποία τον υποβάλλουν, τότε ασφαλώς διαπράττει μιά βλακεία μεγαθηρικών διαστάσεων. Ο χριστιανισμός όμως ήταν το αποτέλεσμα των κοινωνικών σηνθηκών της εποχής εκείνης που είχαν σχηματιστεί σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση του καιρού εκείνου. Η ακόμα αν αποπειραθούμε να ερμηνεύσωμε με τον οικονομικό παράγοντα την τόλμη και την αυτοθυσία με την οποία ο Α κομμουνιστής αντιμετωπίζει τας διώξεις δεν θα καταλήξωμε σε κανένα σοβαρό αποτέλεσμα. Όπως δεν μπορούμε να εφαρμόσωμε τη θεωρία του Αινστάιν εις την κίνηση μιάς χελώνας γιατί η θεωρία αυτή ισχύει σε μεγάλες ταχύτητες, κατά τον ίδιο τρόπο δε μπορούμε να εφαρμόσωμε τον ιστορικό υλισμό σε ατομικές περιπτώσεις αλλά μόνο στο κοινωνικά φαινόμενα (στην ομαδική ζωή). Πολλοί..... (δυανάγνωστο) καθορίζουν τη στάση του κομμουνιστή, αλλ’ ο κομμουνισμός σαν ομαδική προσπάθεια είναι το προιόν των υλικών συνθηκών της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας.

Το αυτό μπορούμε να πούμε και για την Ελληνική Επανάσταση του 21. Η κομμουνιστική επιστήμη όταν την ερευνά δεν αποκλείει δογματικά το ρόλο του πατριωτισμού και της θρησκευτικής πίστης, αλλά την ανάπτυξη του πατριωτικού αισθήματος και την έξαψη του θρησκευτικού μίσους κατά των τούρκων την αποδίδει εν τελευταία αναλύσει στην οικονομική άνδρωση των υποδούλων ελλήνων. Χωρίς να τυφλώνεται από τους καπνούς του συμφεροντολογισμού αποδίδει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» παρουσιάζοντας άφοβα τις θετικές και αρνητικές πλευρές των προσώπων και των ομάδων που έδρασαν σ’ αυτήν και που παρουσιάζουν άλλοτε δείγματα αυτοθυσίας και ηρωισμού και άλλοτε – το και συνηθέστερον – εκδηλώσεις της χυδαιοτέρας δεκαρολογίας και της προστυχοτέρας αρπακτικής διάθεσης...

Το έργο της αφήγησης των γεγονότων όπως πραγματικά συνέβησαν, δεν μπορεί να το κάμη η αστική ιστοριογραφία, γιατί αποστολή της έχει όχι την εύρεση της αλήθειας αλλά τη δικαιολόγηση κάθε σκοτεινής πλευράς της εθνικής μας ιστορίας.

Αλλ’ ούτε και στον ιστορικό υλισμό μπορούν να δώσουν άδεια εισόδου στο πανεπιστήμιο και στην περιοχή της «επίσημης» επιστήμης, γιατί αποτελεί στοιχείο αναπόσπαστο της ενιαίας και αδιαίρετης κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας,που είναι το ιδεολογικό όπλο της αγωνιζομένης για την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος εργατικής τάξης.

Η εργατική τάξη προσπαθεί με ακριβή στάθμιση των υλικών και πνευματικών παραγόντων που συνθέτουν την ελληνική επανάσταση αφ’ ενός μεν να δοκιμάση και σ αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση την αξία της επιστημονικής της θεωρίας (Μαρξισμός) και αφ’ ετέρου να αντλήση διδάγματα ωφέλιμα για την επιτυχέστερη κατεύθυνση των σημερινών της αγώνων.

Η μελέτη της ιστορίας του τόπου καθιστά περισσότερο γνώριμο στους κομμουνιστάς .... (εντελώς δυσανάγνωστες φράσεις)

Κατά τους προ της Επανάστασης χρόνους παρατηρείται στην υπόδουλη Ελλάδα μια σοβαρώτατη οικονομική κίνηση με την επίδοση των Ελλήνων στη βιομηχανία, το εμπόριο και την ναυτιλία. Εξαιρετικά ευνοικές συνθήκες τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν τεράστια πλούτη. Ο Βόλος, το Τρίκερι, αι Πάτραι, τα Ιωάννινα, η Δημητσάνα, το Μέτσοβο, τα Αμπελάκια, ευρίσκονται σε οικονομική άνθηση δια της διεξαγωγής ευρυτάτου εξαγωγικού εμπορίου. Είναι κέντρα εμπορικής και οικονομικής ανάπτυξης, στα οποία κυριαρχούν επιχειριματικοί και τολμηροί έμπροροι. Τα τρία νησιά (Ύδρα, Σπέτσαι Ψαρρά) τα οποία κατά την επανάσταση διεδραμάτισαν σπουδαιότατο ρόλο, αποτελούσαν ακμαιότατη οικονομική δύναμη, γιατί ευνοικοί παράγοντες εξασφάλισαν στο εμπορικό ναυτικό των τριών αυτών νησιών, την κυριαρχία του Αιγαίου και της Μεσογείου, η κρίση που τότε περνούσε το εμπορικό ναυτικό των Ενετών, η απραξία στην οποία ήταν καταδικασμένο το γαλλικό ναυτικό λόγω του αποκλεισμού που τότε διενεργούσε η Αγγλία κατά της επαναστατημένης Γαλλίας, το δικαίωμα που είχαν δυνάμει συνθήκης Τουρκίας και Ρωσσίας τα πλοία των νησιών να φέρνουν ρωσσική σημαία και να διεξάγουν εμπόριο μεταξύ Ρωσσίας και Ευρώπης, να οι σπουδαιότεροι λόγοι της υλικής ευημερίας των τριών αυτών νησιών.

Οι ισορικοί αναφέρουν ότι η εμπορική ναυτιλία και το εμπόριο το διενεργούμενο από τους Γάλλους και Ενετούς μεταβιβάστηκε οριστικά στα χέρια των Ελλήνων στο τέλος του 18^ου αιώνος. Υπ’ αυτούς τους όρους τεράστια και «αμέτρητα πλούτη» εσωρεύθηκαν στα χέρια των νησιωτών, ώστε τα κλειδιά να θεωρούνται περιττά και ο χρυσός κι’ ο άργυρος να φυλάσσονται στα υπόγεια λόγω ανεπαρκείς των κιβωτίων.

Ανάλογος ήταν η προκοπή των φυγάδων Ελλήνων που ζούσαν μακρυά απ’ την δουλωμένη πατρίδα τους. «Εν τούτω δε τω μεταξύ έλληνες έμποροι, του Κερδώου θιασώται, φεύγοντες την πάτριον δουλείαν εγκαθιδρύονται και συγκροτούσι ανθηράς ελληνικάς παροικίας εν τη Βλαχία και τη Μολδαυία, τη Ουγγαρία και τη Αυστρία, τη Ρωσσία, τη Ιταλία και σποράδην εν άλλαις ευρωπαικαίς χώραις. Ου μόνον δε πλούτον αθροίζουσι εν τη ξένη περισσόν, αλλά και συναποκομίζουσι εκ των εν τω πολιτισμώ προηγμένων ελευθέρων εκείνων χωρών διδάγματα ευεργετικά δια τας δουλευούσας πατρίδας και παρασκευάζουσι την οδόν της ελευθερίας» (Βλ. Σ. Λάμπρου, Επισκόπησις της Ελληνικής ιστορίας. Αθήναι 1927. Σελ. 34).

Η κατάσταση αυτή της υλικής ευημερίας και του οικονομικού οργασμού προκαλεί και μία πνευματική κίνηση αρκετά ζωηρή. Οι πλούσιοι έμποροι ιδρύουν σε διάφορες κοινότητες σχολές τις οποίες συντηρούν αυτοί και στις οποίες διδάσκουν οι λεγόμενοι «διδάσκαλοι του γένους». «Πλούσιοι ομογενείς υπό των λόγων του Κοραή θερμαινόμενοι εδαπανούσαν αφειδώς τον πλούτον των και ίδρυον σχολεία, εβοηθούσαν τους λογίους εις έκδοσιν περιοδικών και βιβλίων, ηγόραζαν και διεμοίραζαν βιβλία εις πτωχούς μαθητάς και σχολεία, εσπούδαζαν χρηστούς και φιλομαθείς νέους» (βλ. Α. Κοραής Πολιτικαί παρεναίσεις προς τους Έλληνας. Εισαγωγή Ε. Παντελάκη, σελίς 10 Αθήναι 1923). Είναι φανερό και πανθομολογούμενο ότι η διανοητική προεπαναστατική επίδοση προέκυψε από τον πλουτισμό του εμπορικού ελληνικού στοιχείου. Την εξάρτηση της πνευματικής προεπαναστατικής ζυμώσεως εκ της αναπτύξεως του εμπορίου και της ναυτιλίας αναγνωρίζουν και λογατέχνες που δεν έχουν καμμία σχέση με τον κομμουνισμό. «Η μεταβολή αυτή (πνευματική κίνηση) οφείλεται βεβαίως εις υλικούς λόγους πρωτίστως: εις την οικονομικήν των Ελλήνων ευεξίαν, η οποία επήλθε διά της επιδόσεώς των εις το εμπόριον.... ως φυσική δε συνέπεια της ολικής ταύτης ευημερίας να επέλθη η πνευματική και ηθική αφύπνισις» (βλ. Η. Βουτιερίδη: Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήναι 1924, σελίς 202).

Όταν όμως μία τάξις αποκτά δύναμη οικονομική κατ’ ανάγκη καταβάλλει λυσσώδεις προσπάθειες για την αποτίναξη κάθε δύναμης η οποία την πιέζει, και για την υπερνίκηση κάθε εμποδίου το οποίο παρουσιάζεται μπροστά της. Ζητεί τη συμμετοχή της εις την πολιτική εξουσία, την απορρόφηση κάθε κοινωνικής και κρατικής λειτουργίας απ’ αυτήν. Αυτό είναι μια αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια, την οποία μας παρέχει η παγκόσμια ιστορία. Η οικονομική πρόοδο της αστικής τάξης στην αρχαία Αθήνα προκάλεσε τους αγώνες για τη συμμετοχή της στην κρατική εξουσία και έδωσε στο πολίτευμα τη δημοκρατική του μορφή. εις την Ρώμη που κυριάρχησε πάνω σ’ ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο : ο σχηματισμός αστικής τάξης παρακολουθείται και από τον συστηματικό και επίμονο αγώνα για την πολιτική της κυριαρχία (αγώνες πατρικίων – πληβείων). Στους χρόνους της Αναγέννησης τόσο στη Φλωρεντία όπου κυβερνά η οικογένεια των Μεδίκκων που ήταν πλούσιοι τραπεζίτες (δύο γυναίκες της οκογένειας αυτής γίνανε βασίλισσες της Γαλλίας) όσο και στη Βενετία που κυριαρχούν οι αρχαιότερες εμπορικές οικογένειες (τα ονόματά τους γράφονται στη «Χρυσή Βίβλο») επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή. Αλλά και η νεώτερη ιστορία της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αμερικής, η πρόσφατη ιστορία των αποικιών (Κίνα, Ινδίαι) παρουσιάζουν το θέαμα των αγώνων της αστικής τάξης να κυριαρχήση πολιτικώς ευθώς ως φθάση μέχριις ωρισμένου σημείου η οικονομκή της ευρωστία. Αυτό παρατηρούμε και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η τάξη των εμπόρων και των ναυτίλων αφού πλούτισε και αναπτύχθηκε τεράστια αισθανόμενη τον ευατό της αρκετά ισχυρό για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας, ευρισκόμενη δε υπό την επίδραση της Γαλλικής επανάστασης του 1789, στράφηκε εναντίον του Τούρκου κατακτητού, που αποτελούσε το σπουδαιότερο εμπόδιο στην πραγματοποίση των σχεδίων της.

Εις την επιτυχίαν των προσπαθειών της συνεβαλε υπερβολικά η κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το τουρκικό κράτος άρχισε να παρακμάζη από τα μέσα του 17^ου αιώνος (βλ. Π. Κοντογιάννης : Τουρκία και Τούρκοι. Αθήναι 1924 σελίς 38). Οι διομολογήσεις που παραχώρησαν στους ξένους, η κατάπαυση των κατακτήσεων από τις οποίες ετροφοδοτείτο το Σουλτανικό ταμείο, αποστασία διαφόρων πασσάδων (Αλή πασσάς, Πεσβάνογλου κλπ.) και οι καταχρήσεις εις βάρος του δημοσίου (τότε συνήθιζαν να λένε ότι «το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα και όποιος δεν πίνει απ’ αυτήν είναι γουρούνι») είχαν δημιουργήσει έκρυθμη κατάσταση από την οποία πολλά ωφελήθηκε ο ελληνικός απελευθερωτικός αγώνας. Χαρακτηριστικό είναι ότι την τελευταία προ της επανάστασης περίοδο είχε παύση πιά να γίνεται λόγος περί καταπιέσεως των Ελλήνων εκ μέρους των Τούρκων. (Βλ. Χέρτσβεργ : Ιστορία Ελληνικής Επαναστάσεως. Ελλ. Μετάφρ. ΑΘήναι 1916, τομ. Α’ σελ. 54).

Η Γαλλική επανάσταση του 1789 κατάφερε το τελειωτικό κτύπημα κατά του Φεουδαρχισμού, που κοινωνικά είχε πιά χρεοκοπήσει, και έφερε στην εξουσία την αστική τάξη, η οποία σαν τάξη προοδευτική ήταν φορέας νέας ιδεολογίας, νέων αντιλήψεων, νέας νοοτροπίας, νέας επιστήμης. Η ιδεολογία της Γαλλικής επανάστασης γρήγορα πέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και ηλέκτρισε τα προοδευτικά στοιχεία της εποχής εκείνης. Ανταποκρινομένη εις τούς πόθους και τας βλέψεις της αναπτυσομένης αστικής τάξης, την συνήπρασε την συγκλόνισε και της έδωσε ισχυρώτατη ώθηση προς τα εμπρός. Η επίδραση της Γαλλικής επανάστασης εκδηλώθηκε κατά ωρισμένο μέτρο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. εις την Γερμανία οργάνωσις συλλόγων Ιακωβίνων), εις την Ρωσσία (ενθουσιώδης υποδοχή της είδησης της πτώσης της Βαστίλλης στους δρόμους της Πετρούπολης, εις την Αγγλία (χαιρετισμός «Συλλόγου Αλληλογραφίας» προς την Γαλλική εθνοσυνέλευση).

Αλλά και οι Έλληνες δεν έμειναν ανεπηρέαστοι από τις αρχές της Γαλλικής επανάστασης και η επαναστατική ατμόσφαιρα που εξανάγκαζε τους μεγαλόσχημους μονάρχες να ιδρύσουν την «Ιερά συμμαχία» επεξετείνετο και εις την Ελλάδα. Όχι βέβαια ο κλήρος και οι κοτζαμπάσηδες, αλλ’ η συνειδητότερη επαναστατική δύναμη της υπόδουλης Ελλάδας, δηλ. Η αστική τάξη.

Αν η Γαλλική αστική τάξη καταπιεζομένη από τον καταρρέοντα Φεουδαρχισμό ζητούσε ισότητα – ελευθρερία – αδελφότητα, η ελληνική αντιλαμβάνονταν τα συνθήματα αυτά σύμφωνα με την θέση της, τα προσάρμοζε στην ειδκή κατάσταση που αντιμετώπιζε και ζητούσε την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού διακηρύσσοντας ότι : «Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης πολεμούντες υπέρ των ιδίων δικαιωμάτων και της ελευθερίας αυτών επροσκάλουν εις μίμησιν. Αυτοί καίτοι οπωσούν ελεύθεροι (εννοεί εδώ την έλλειψη ξένου κατακτητού) επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν και δι’ αυτής πάσαν αυτών ευδαιμονίαν» (Προκήρυξις Φιλικής Εταιρείας(.

Για την επιτυχία όμως μιάς επαναστάσεως δεν αρκεί να υπάρχουν ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες που την προκαλούν. Όρος απαραίτητος για την εξασφάλιση της νίκης κάθε επανάστασης είνε η κατάλληλη και ορθή καθοδήγηση των επαναστατικών δυάμεων από μιά οργάνωση ισχυρά και συμπαγή, που αποτελουμένη από στοιχεία ιδεολογικά και αφοσιωμένα σ’ αυτήν, να έχη πλήρη και σαφή αντίληψη του σκοπού, τον οποίον επιδιώκει, των μεθόδων, τις οποίες θα χρησιμοποιήση, και των θυσιών στις οποίες θα υποβληθή. Μόνο μιά οργάνωση, που διακρίνεται για την εσωτερική της πειθαρχία, την ανιδιοτελή αφοσίωση στον επιδιωκόμενο σκοπό, και την ακλόνητη συνοχή, μπορεί να σταθή εις το ύψος που επιβάλλουν στις επαναστατικές τάξεις να στέκονται οι αντικειμενικοί όροι της ιστορικής εξέλιξης.

Η ελληνική επανάσταση ωδηγήθηκε στην επιτυχία και την νίκην υπό την διεύθυνση ενός τέτοιου επιτελείου την Φιλική Εταιρεία. Κατυθυνόμενη η Φιλική Εταιρεία από ανθρώπους αποφασιστικούς και βαθύτατα επηρεασμένους από τις ιδέες της Γαλλικής επανάστασης, χρησιμοποίησε με τόλμη και σταθερότητα κάθε μέσο που θεώρησε εξυπηρετικό του αγώνος της. Δεν δίστασε ούτε μπροστά στο ψεύδος ούτε μπορστά στη δολοφονία.

Διά να παρασύρη εις την επανάσταση τους κοτζαμπάσηδες και τον κλήρο που, αποτελματωμένοι στην ξηρά αντιδραστικότητά τους, δεν ήταν διατεθειμένοι ν’ αναμειχθούν σ’ επαναστατικές κινήσεις στρεφόμενες κατά της Τουρκίας, διέδωσε ότι «μιά κραταιά δύνμις θέλει υπερασπισθή τον αγώνα μας» αφήνοντας να υπονοηθή ότι η Ελλάς εξεγειρομένη κατά του τουρκικού ζυγού θα εύρισκε ισχυρό προστάτη στην ορθόδοξη Τσαρική Ρωσσία. Η Ρωσσία όμως είναι αναμφισβήτητα αποδεδειγμένο, ήταν εναντίον της Ελληνικής Επανάστασης, γιατί αποτελούσε μέλος της ιεράς συμμαχίας που σκοπό είχε την κατάπνιξη κάθε προοδευτικής κίνησης. Όταν ο απεσταλμένος της Φιλικής Εταιρείας προς τον Καποδίστρια, Γαλάτης, ήλθε σε σύγκρουση μαζύ του, γιατί ο Καποδίστριας κατεδίκαζε τις ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας, προ του κινδύνου να μαθευτή ότι η Ρωσσία καταδικάζει την επανάσταση, η Φιλική Εταιρεία προέβη στην δολοφονία του. Τα ίχνη του Γαλάτη ακολούθησε σε λίγο ο Καμαρινός (άλλος αυτός απεσταλμένος).

Κανένας βέβαια δεν θα καταδικάση την Φιλική Εταιρεία για τις πράξεις της αυτές, η αποφασιστικότητα και η τόλμη πρέπει να διακρίνουν εκείνους, που μπαίνουν επί κεφαλής επαναστατικών αγώνων.

Οι ποικιλλώνυμοι πανηγυρισταί που είπαν και φέτος ένα σωρό ανοησίες για την Ελληνική επανάσταση, έλαβαν και πάλι την ευκαιρία να εξάρουν την συμβολή του κλήρου εις την «εθνεγερσίαν». Αν πρέπει όμως να κάμωμε λόγο για την Εκκλησία, τούτο πρέπει να γίνη για να καταδειχτή ο αντεπανασταστικός ρόλος του κλήρου, να στιγματισθή ο φανατισμός με τον οποίον εστράφη κατά της επανάστασης, που σαν αποτίναξη ενός οπισθοδρομικού καθεστώτος αποτελεί αναμφισβήτητα βήμα προόδου. Ο κλήρος που υπό την Τουρκική κυριαρχία είναι γνωστό ότι διατήρησε την ίδια θέση που είχε και στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, παρεμπόδισε σοβαρά την νικηφόρο πορεία της επανάστασης.

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ υπδείκνυε εις τους υποδούλους έλληνας: «να μη τολμήσετε καθ’ οιονδήποτε τρόπον να δεχθήτε ποτέ τους υπεναντίους και εχθρούς (εννοεί τους Φιλικούς) της κραταιάς Βασιλείας (δηλ. της Τουρκίας)». Ο ιστορικός της ελληνικής επανάστασης Σ. Τρικούπης αναφέρει απερίφραστα ότι ο Γρηγόριος ο Ε’ ήταν εναντίον της επανάστασης. εις τον αφορισμό δε που εξέδωσε κατά των Φιλικών τους αποκαλεί «κακοποιούς και κακοβούλους», «αφορισμένους και κατηραμένους και ασυγχωρήτους» (Σ. Τρικούπη, τομ Α’ 250 – 260).

Ο κλήρος ποτέ μέχρι σήμερα δεν έπαιξε ρόλο ποροδευτικό. Η Ελληνική Επανάσταση εδραιώνει την αλήθεια αυτή.

Από την εποχή που το Ελληνικό έθνος απόχτησε πολιτική ανεξαρτησία πέρασε ένας ολόκληρος αιώνας γεμάτος από ένα σωρό σπουδαία γεγονότα, από τα οποία άλλα αναφέρονται σε εξωτερικές πολεμικές επιχειρήσεις (πόλεμοι του 1897, του 1912 -13, Μικρασιατική καταστροφή) και άλλα στην εσωτερική οικονομική, πνευματική και πολιτική εξέλιξη της χώρας (εμφάνιση του καπιταλισμού από το 1880, επανάσταση του 1843 που απόσπασε Σύνταγμα από τον ΌΘωνα, η έξωση του Όθωνα στα 1862, η επανάσταση του 1909 που συμειώνει την «άνοδο των αστών,» ο Δημοτικισμός, οι αγώνες των αστών (Βενιζελικών) με τους τσιφλικάδες (Μοναρχικούς), η πρόοδος του εργατικού κινήματος, η ανακήρυξη Δημοκρατίας στο 1924 κ.λ.π. Η νίκη της αστικής τάξης απέναντι των μοναρχικών με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας συμπίπτει με μιά περίοδο οξυτάτης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης, που αντιμετώπιζε η μεταπολεμική Ελλάδα, και ευρείας κοινωνικής αντίδρασης. Η πρόοδο της κομμουνιστικής ιδεολογίας που τότε εκπροσωπούσε επίσημα το Κ. Κόμμα Ελλάδος συντελεί στην κατάπαυση των διχονιών των κυριάρχων τάξεων (Οικουμενική Κυβέρνησις Συνασπισμού για την αποτελεσματικώτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων, που τους απασχολούσαν, εις βάρος των εργατών και χωρικών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας δεν εχορήγησε καμμιά απολύτως ωφέλεια στην εργατική τάξη που έκτοτε αντιμετωπίζει συστηματικώτερη και αγριώτρη την αντίδραση στις οικονομικές και πολιτικές της επιδιώξεις.

Η «τσαρική τρομοκρατία» που εξαπόλυσε το αστικό Κράτος κατά των κομμουνιστών και η τυχοδιωκτική και εγκληματική τακτική του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς στα ζητήματα του εργατικύ μας κινήματος επέφεραν την απομόνωση του κόμματος από τις μάζες, την διάλυση των επαγγλεματικών οργανώσεων, εσκόρπισαν την αποκαρδίωση και την απογοήτευση, και προκάλεσαν την χαώδη κατάσταση που παρουσιάζει σήμερα η εργατική παράδοση της χώρας μας σε στιγμές που η εργαιτκή τάξη δέχεται πολυμέτωπη επίθεση από την κεφαλαιοκρατία που θέλει να εξασφαλίση την υποταγή των εργατών στην μεγαλύτερη εκμετάλλευση για να αντιμετωπίση την οικονομική κρίση που δείρχεται.

Υπ’ αυτάς τας συνθήκας ευρισκομένη σήμερα η εργατική τάξη στρούμενη κάθε δικαιώματος, μαστιζομένη από την ανεργία και αντιμετωπίζουσα τον θάνατο εξ ασιτίας κατανοώντας την πατριδοκαπηλία και την υποκρισία των αστών έστρεψε πριφρονιτικά τους ώμους στους πομπώδεις λόγους των ταρτούφων που εξύμνησαν για άλλη μιά φορά «τα αγαθά της ελευθερίας».

Η εργατική τάξη διαπαιδαγωγούμενη μέσα στους καθημερινούς της αγώνες και με την επίμονη και συστηματική εργασία των κομμουνιστών νοιώθει κάθε μέρα και πιό πολύ πως η «ελευθερία» που εξυμνούν οι αστοί, είνε η ελευθερία της εκμετάλλευσης και της κατπαπίεσης. Το γκρέμισμα του ελληνικού καπιταλισμού και η εγκαθίδρυσις της δκτατορίας του προλεταριάτου θ’ απελευθερώσουν τους καταπιεζομένους της Ελλάδος από το ζυγό του καπιταλισμού και θ’ ανοίξουν το δρόμο προς την οργανωμένη κομμουνιστική κοινωνία μέσα στην οποία μονάχα μπορεί να υπάρξη ο ανώτατος βαθμός της ελευθερίας.

Κι ο απελευθερωτικός αυτός αγώνας του ελληνικού προλεταριάτου μόνο συνδεόμενος με τον αγώνα  του παγκόσμιου προλεταριάτου, πάνω στα πεδίο του διεθνισμού μπορεί να αναπτυχθή και να οδηγήσει την προλεταριακή επανάσταση στο θρίαμβό της.

Στον αγώνα της η εργατική τάξη θα χρησιμοποιήση την πείρα όχι μόνο του παγκόσμιου εργατκού κινήματος, αλλά κι’ όλων των άλλων ιστρορικών κινημάτων και της Ελληνικής επανάστασης του 1821. Θα βαδίση στο δρόμο της με πλήρη συνείδηση των σκοπών της και των μέσων με τα οποία θα τους πραγματοποιήση. Το επαναστατικό επιτελείο του προλεταριάτου δεν θα χρειασθή να χρησιμοποιήση απέναντι της τάξης του το ψέμμα και την απάτη για να την παρασύρει στον αγώνα.

Ένα μέρος της εργαιτκή τάξης – ακόμα πολύ μικρό – ακολουθεί την γραμμή της Οργάνωσής μας γραμμή που χάραξαν τα 4 πρώτα συνέδρια της Κομμουνιστικης Διεθνούς και συνεχίζει σήμερα η Διεθνής Αριστερή Αντιπολίτευση, σαν την σωστότερη κομμουνιστική τακτική για την ανατροπή του καπιταλισμού και την λύση των ζωτικών προβλημάτων της εργατικής τάξης από τα Σοβιέτ των Ελλήνων εργατών. Η πείρα των καθημερινών αγώνων και η επαπλήθευση μέσα σ’ αυτούς της πολιτικής της οργάνωσής μας θα πείση ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρας μας ότι η οργάνωσή μας αποτελεί την μοναδική εγγύηση για την πραγματοποίηση του κομμουνισμού στην χώρα μας. Κάθε προλετάριος σήμερα θυμάται τα λόγια του Τσερνιτσέφσκυ : «Ας γίνει ότι θέλει, τη νίκη όμως το δικό μας στρατόπεδο θα την γιορτάση» ! "

ΕΠΙΚΗΔΕΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ

Πολλοί παραξενεύονται πως ένας τύπος δημοσιεύει τέτοια παρελθεντολογικά ζητήματα.... Τι να κάνουμε σαν ζώντα όντα έχουμε εμμονές. Εξ' άλλου είναι τύχη να σου πέσουν τόσα κείμενα από το παρελθόν.... Μπορώ να τα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου??

Άδικος κόπος με τρώει η ψυχή μου

Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

8 ΙΟΥΛΙΟΥ 1946

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΑΣ

ΠΡΟΔΡ. ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ

ΝΑ ΠΟΙΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ

Μπήκε στις γραμμές του Κόμματός μας στο τμήμα Κοζάνης στα 1929. Στο κλάδο του, σαν ζαχαροπλάστης, υπήρξε ένα στέλεχος συνδικαλιστικό.

Ήτανε ένας φλογερός αγωνιστής της τάξης του και σαν τέτοιος καταδιώχθηκε από την ασφάλεια και επανειλημμένα φυλακίστηκε και εξορίστηκε.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής πήρε ενεργό μέρος στο κίνημα αντίστασης. Για την ενεργό του συμμετοχή εχτιμήθηκε από τους συναγωνιστές του, αλλά ακριβώς γι’ αυτό συγκέντρωσε και το μίσος της σταλινικής ηγεσίας. Τον καταδίωξαν και τον παρέδωσαν στους ταγματαλήτες του Μιχάλ Αγά στις 22 Απριλη. Παραδόθηκε από αυτούς στους γερμανούς καταχτητές, οι οποίοι τον εχτέλεσαν στοις 2 Ιοούνη 1944 στη Μπάρα της Σιάτιστας. Έτσι πραγματοποιήθηκε πλήρης συνεργασία σταλινικής ηγεσίας – ταγματαλητών και καταχτητών. Ο συναγωνιστής μας αντιμετώπισε τα χιτλερικά βόλια με τις λέξεις. « Ζήτω η Επανάσταση !».

Η σταλινική εμπάθεια δεν σταμάτησε εδώ, έτσι δείχνει και την ενοχή της. Η Εθνική αλληλεγγύη αρνείται να ενισχύσει την οικογένειά του γιατί ο Βαλανίδης ήταν αρχειομαρξιστής.

Οι συτνρ. Κοζάνης που τον γνώρισαν από κοντά δηλώνουν ότι θα αγωνιστοούν για να συμπληρώσουν τα κενά που άφησε η δολοφονία του. Και έτσι από τη Κοζάνη είανι ο δεύτερος, μετά από το Γιάννη Μακρή ή Βαμβακιά, σύντροφος που δολοφονήθηκε από τη σταλινική ηγεσία.

Αιώνια η μνήμη σ’ αυτούς που πέσανε στον ιερό αγώνα της επικράτησης της εργατικής τάξης, στον αγώνα του αρχειομαρξισμού.

Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

17 Ιουνίου 1946

ΔΗΜ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ (κατεστραμένος ο τίτλος λόγω κακής ποιότητας αντιγράφου....)

Εκτελέστηκε στο Νεζερό από τους Ιταλούς καταχτητές κατάγονταν από τη Γιανιτσού της Λαμίας.

Κατάγονταν από τη Γιανιτσού της Λαμίας. Εργάτης που εργάζονταν στα μπετά. Ένας από τους σπάνιους χαρακτήρες. Τα λίγα γράμματα που του άφησε η κοινωνία να μάθει δεν του έδωσαν τη δυνατότητα για μιά πλούσια θεωριτική κατάρτητση. Στηριζόμενος στα ταξικά του ένστιχτα, στον ειλικρινή του χαραχτήρα κατώρθωσε να αποχτήσει ένα βαθύ μαρξιστικό κριτήριο που να τον κάνει να τοποθετείται σωστά. Από το 1927 ήταν μέλος του ΚΚΕ. Το διάβασμα της «Πάλης» τον έκανε να δει το σωστό δρόμο. Οι ηγέτες σταλινικοί του απαγόρευσαν να τη διαβάζει. Το 1931 τους κατάλαβε και προσχώρησε στις γραμμές μας. Έμεινε από τότε πιστός στο κόμμα της τάξης του στον Αρχειομαρξισμό. Οι φραξιονισμοί τον βρήκαν έναν από τους πιό μαχητικούς αντιπάλους των.

Εργάστηκε με απαράμιλλη μαχητικότητα αφοσίωση και αυτοθυσία στους αγώνες των εργατών του κλάδου του. Οι μπετατζήδες δεν τον ξεχνούν. Το κόμμα μας τον τίμησε κάνοντάς τον υπεύθυνο της «Πάλης των Τάξεων» πριν από τη κήρυξη της διχτατορίας του Μεταξά.

Η δικτατορία για να χτυπήση το Κόμμα μας και τη «Πάλη» που εξακολουθούσε να βγαίνει παράνομα συνέλαβε στις αρχές τις δικτατορίας, το Δεκέμβρη του 1936, το σύντροφό μας Λαμπρόπουλο και τον έστειλε εξόριστο στο νησί του θανάτου τη Γαύδο. Δέχτηκε με βαθειά συνείδηση του σκοπού της τάξης και του κόμματός του όλα τα μαρτύρια του εξόριστου , τρομοκρατία, ξυλοδαρμοί, διαρκής πείνα, σκληρή δουλειά που επιβάλλονταν για την αυτοσυντήρηση της κολεχτίβας. Τα πέντε συνεχή χρόνια που έμεινε στη Γαύδο γύριζε νηστικός, μισόγυμνος και πολλές φορές ξυπόλυτος πότε για να μαζέψει λίγα κραδόκοκα (μοναδικά φρούτα της Γαύδου) πότε κανένα εύρημα βγαλμένο από τη θάλασσα στα βράχια του νησιού.

Πολλοί λίγησαν μα αυτός πιστός στον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης ονειροπουλούσε τη μέρα που θα βρίσκονταν στην Αθήνα ανάμεσα στους συντρόφους του και τους συναδέλφους του που ήξερε πόση εκτίμηση τρέφουν στους ήρωες που μένουν ακλόνητοι στα ιδανικά τους.

Για νάρθει μια ώρα γρηγορώτερα οργάνωσε μαζύ μ’ άλλους συντρόφους του δραπέτευση. Τον Απρίλιο του 1938 πέρασαν με καίκι στη Κρήτη μα από κακή σύμπτωση πιάστηκαν και στάλθηκαν στη Γαύδο.

Ήρθε η κατοχή. Οι γερμανοί βρέθηκαν στη Γαύδο. Ο Λαμπρόπουλος γυρίζοντας στη παραλία για να βρεί τίποτα το χρήσιμο, βρήκε λάστιχα. Τα κομμάτιασε για να φτιάξουν τα μέλη της κολλεχτίβας, παπούτσια που ήταν ξυπόλητα ή φορούσαν τσαρούχια. Αυτό παραλίγο θα του στοίχιζε τη ζωή, ήταν από λαστιχένια βάρκα του γερμανικού στρατού. Δεν δολοφονήθηκε τότε για να δολοφονηθεί ύστερα από δυό χρόνια από τους Ιταλούς καταχτητές. ¨Οταν οι γερμανοί κατάλαβαν ότι οι εξόριστοι έκαναν προπαγάνδα στο γερμανικό στρατό διέταξαν την Ελληνική κυβέρνηση να μεταφέρει όλους τους εξορίστους από το νησί.

Κατά τη μεταφορά κρατήθηκε 6 μήνες στις φυλακές Χανίων. Κατόπι στάλθηκε το 1942 στη Μονεμβασία της Πελοποννήσου για να σταλεί στο τέλος του ίδου χρόνου στα Τρίκαλα. Από κει οι αρχές τον κλείσανε στο στρατόπεδο της Λάρισσας μέχρι τη μέρα που μαζί με 104 στάλθηκεν στις 6 Ιούνη 1943 στο Νεζερό και εχτελέστηκε. Στους συντρόφους μας που αποχαιρέτησε στο στρατόπεδο της Λάρισσας έμεινε αλησμόνητη η ψυχραιμία του όταν τον κάλεσαν. Τους αποχαιρέτησε με τη πίστη ότι βάδιζε στο θάνατο. Έπεφτε κάτω από τα βόλια των μιλιταριστών οργάνων του ιταλικού ιμπεριαλισμού, πιστός, ακλόνητος μαχητής του Αρχειομαρξισμού. Τιμή στους ήρωες που πέσαν τιμημένα στον ιερό αγώνα μας. Ο Μήτσος Λαμπρόπουλος υπήρξε ένας από τους ήρωες αυτούς.

H OIKOΓΕΝΕΙΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ

Ο Νάκος Γεωργίου Πανόπουλος ήταν εργάτης γης, ηλικίας 30 ετών από το χωριό Πλατίστωμο (αυτό βγάζω δυσνόητο λόγω κακής ποιότητας) της Λαμίας και μέλος του Αρχειομαρξιστικού Κόμματος από το 1933. Την οικογένειά του αποτελούσαν ο γέρος πατέρας του, τρεις αδελφές του άγαμες και ένας ακόμη αδελφός του δηλαδή εν όλω έξη άτομα. Όταν πολύ καιρό μετά την κατοχή ο Βελουχιώτης απεφάσισε να βγει στο βουνό μαζί με άλλους πέντε το σπίτι του Νάκου Πανόπουλου δέχτηκε και έδωσε τροφή και στέγαση καθώς και κάθε χρήσιμη πληροφορία και βοήθεια επί πολύ διάστημα σ’ αυτόν και στο μικρό τότε πυρήνα του αντάρτικου στρατού.

Ο ίδιος ο Βελουχιώτης δέχτηκε μ’ ενθουσιασμό τον Πανόπουλο και τον αδελφό του στη ομάδα του.

Στο τέλος του 1943 οι Γερμανοί εξαπέλυσαν μιά μεγάλη επιχείρηση που είχε για σκοπό την εξόντωση ταν ανταρτών. Προχωρώντας στην εκτέλεση του σχεδίου τους αυτού βρήκαν αντιμέτωπες εις διάφορες ομάδες ανταρτών προς τις οποίες και χτυπήθκαν σε σειρά μαχών.

Σε μιά απ’ αυτές τις μάχες ο αδελφός του συντρόφων μας Πανόπουλου έπεσε νεκρός. Οι Γερμανοί ύστερα συνεχίζοντας την καταδίωξη των ανταρτών έφθασαν στο χωριό Πλατύστων, όπου ενισχυμέναι με μαύρους των ιταλικών αποικιών συνέλαβαν αρκετές από τις γυναίκες του χωριού μεταξύ των οποίων και τις αδελφές του Πανόπουλου τις οποίες και παρέδωσαν στους μαύρους για φύλαξη. Οι τελευταίοι αφού τις εχτύπησαν και τις βασάνισαν τις εβίασαν κιόλας επανειλημένα.

Ο Πατέρας του Πανόπουλου μαθαίνοντας το θάνατο του παιδιού του και το κτηνώδη βιασμό των κοριτσιών του τρελλένεται. Και τώρα έρχεται η σειρά των σταλινικών. Μαθαίνοντας ότι ο Νάκος Πανόπουλος ήτανε παληός αρχειομαρξιστής και έχοντας λάβει οδηγίες από τους ηγέτες τους για εξόντωση όλων των αρχειομαρξιστών και κάθε αντιπολιτευόμενων κουμμουνιστή, πιάνουν το σύντροφό μας Νάκο Πανόπουλο και μαζύ με τους συντρόφους μας Μήτσο Βογιατζή και Πονηρό τους εχτελούν στα τέλη του 1944 ανταμοίβοντας έτσι τις θυσίες των συντρόφων μας και την αφοσίωσή τους στην σοσιαλιστική ιδεολογία.

Έτσι από όλη αυτή την οικογένεια η οποία υπέστη τόσες θυσίες για την εξυπηρέτηση των καταπιζομένων και του σοσιαλισμού απέμειναν τρις απορστάτευτες μαρτυρικές αδελφές του συντρόφου μας Ν. Πανοπούλου με τον τρελλό πατέρα τους.

ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1932

ΧΡΟΝΟΣ Γ ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 199

ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΘΗΤΕ

ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ

Ο σ’ Αδαμόπουλος που άγρια δολοφονήθηκε απ’ τον αστυφύλακα   .....Καλογιάννη την περασμένη Κυριακήτο βράδυ, περιφρουρώντας την ηρωική απεργία των αρτεργατών. Ο σ’ Αδαμόπουλος σκοτώθηκε με τον πιό κτηνώδη τρόπο. Ο  κτηνάνθρωπος χαφιές τον άρπαξε απ’ τα μαλλιά, τον κτυπούσε με πρωτοφανή λύσσα και κτηνωδία με γροθιές στο πρόσωπο κατ’ επανάληψη και τον πέταξε χάμω σπρώχνοντάς τον. Ο σ’ Αδαμόπουλος σωριάστηκε αναίσθητος. Ο χαφιές – κτήνος είπε ¨Άστε τον το γέρο, τα κάνει ψέμματα” και τον άρπαξε πάλι απ’ τα μαλλιά, τον σήκωσε κι’ άρχισε να τον χτυπά στο πρόσωπο με λύσσα αφάνταστη και προσθέτοντας κυνικά “Θα ξαναθυμηθώ πως έπαιζα μπόξ”, ενώ οι εργάτες φώναζαν πως ο σύντροφός μας δεν έχει ζωή και ζητούσαν να τον αφήσει.

Κάτω από τα άγρια χτυπήματα έπεσε ο σύντροφός μας νεκρός. Οι χαφιέδες τον μετέφεραν στο τμήμα κι’ από κει στο νεκροτομείο. Την επομένη έκλεψαν το νεκρό του για να μη διενεργηθεί κανούργια νεκροψία κι’ αποδειχθεί η άτιμη δολοφονική επίθεση των χαφιέδων.

Ένας ακόμη αγωνιστής εργάτης έπεσε θύμα της αστυνομικής τρομοκρατίας και κτηνωδίας. Το προλεταριάτο δεν θα το ξεχάσει ποτές. Θα πάρει σύντομα εκδίκηση.

ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥ  ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

“Θάμαι πάντα μαζί σας και σο πλευρό σας και καλώ όλους τους αρτεργάτες να δούνε το φως και νάρθουνε μαζί μας”

Αγαπητοί σύντροφοι.

Είμαι αδελφός του άγρια δολοφονημένου απ’ τους «φρουρούς της τάξεως» σ΄Αδαμοπούλου στην ηρωική μας απεργία. Ήμουνα κι’ εγώ ένας αρτεργάτης που δούλευα σαν σκλάβος νύχτα μέρα πάνω στη σκάφη για ένα τιποτένιο μεροκάματο και για μιάν άθλια ζωή. Ήμουνα συντηρητικός και νόμιζα πως οι κομμουνιστές είνε φονιάδες. Ο σκοτωμός του αδερφού μούδειξε καθαρά πως οι φονιάδες είνε οι φρουροί των εκμεταλλευτών και θύματα κείνοι που αγωνίζονται για το ψωμί τους. Δεν θα ξεχάσω πoτές πως άρπαξαν με τη βία μέσα από τα χέρια μας το νεκρό του δολοφονημένου αδερφού μου, τον έθαψαν στα κρυφά και μας τσάκισαν εμάς και μένα  στο ξύλο. Δεν θα ξεχάσω ποτές το αιματηρό αυτό μάθημα. Νοώθω σήμερα πως μονάχα με την οργανωμένη μας δύναμη και τον αποφασιστικό αγώνα θα κερδίσουμε το ψωμί μας και τη λευτεριά μας και στον αγώνα αυτό θάμαι πάντα μαζύ σας και στο πλευρό σας και καλώ όλους τους αρτεργάτες να δούνε το φως και να ρθούνε μαζί μας.

Με αγάπη

Ε. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Τονίζω ότι η δακτυλογράφηση είναι από άθλιο πρωτότυπα οπότε και κάνω λάθη και  έλεος μόνος είμαι πόσο να δακτυλογραφήσω??

ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 60....


Εύχομαι σ' όλους του φίλους και φίλες υγεία, χαρά και αγάπη.... Όπως λέμε εδώ στους Αμπελοκήπους.... ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, σαν πλακώσει στεναχώρια και ζεβντάς...


Λοιπόν εγώ έζησα σαν κούτσικος στους Αμπελόκηπους την δεκαετία του 60.... Πρόκανα και έζησα σπάνιες εμπειρίες που ξεχωρίζουν από όλη την Ελλάδα... Ημέρες πριν η μάνα άδειαζε  το μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας, το σκούπιζε έβαζε πάνω μια πήλινη γαβάθα και ζύμωνε αλεύρι φτιάχνοντας κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Επίσης φτιάχναμε και υπέροχα τσουρέκια και το σπίτι μύριζε όλο. Η συνταγή πάντα άλλαζε. Πότε η νονά έδινε μια νέα εκδοχή πότε ο Τσελεμεντές πότε το ΡΟΜΑΤΖΟ ή η γειτονιά. Το θέμα ήταν πάντα η επιτυχία. Ποτέ δεν ήταν ταυτόσημα τα αποτελέσματα....

Ο στολισμός του δέντρου ήταν αποτέλεσμα συνέργειας μάνας και αδελφής. Εγώ είχα την επιμέλεια της φάτνης... Φάτνη υπέροχη φτιαγμένη από τα φοβερά χέρια Αυστριακών μαστόρων που πάντα μας έφερνε η οικογένεια των Καθολικών του 5ου ορόφου.... Ο πάτερ (έτσι τον έλεγα) αδελφός της γυναίκας που έμενε στον 5 όροφο με το υπέροχο χαμόγελο και την ζεστή αγκαλιά μου έφερνε πάντα μια φάτνη από την Αυστρία...



Στην απέναντι πολυκατοικία έμενε η αδελφή του Πατριάρχου Αθηναγόρα. Υπέροχη κυρία. Αυτή πάντα μου έφερνε υπέροχα Τούρκικα μπακλαβαδάκια άρτι αφιχθέντα από την Πόλη. Μια σύγκρουση, ένας υπέροχος ανταγωνισμός ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Παπισμό... Στόχος ο AKRAT...

Η νονά που έμενε απέναντι έφερνε πάντα υπέροχο λαδωτήρι από την Μυτιλήνη και γλυκά που την έφερνε ο νονός από το Πεντάγωνο... Ο Ιερολοχίτης νονός με τον πατέρα τον κεντρώο πάντα ήταν σε μια υπόκωφη κόντρα αλλά λόγω Χριστουγέννων ομονοούσαν. Ο νονός με πήγαινε πάντα τα Χριστούγεννα στο γήπεδο και έβλεπα τον ΠΑΟ...


Τα ψώνια γίνονταν παραδοσιακά στον ΧΡΟΝΑ και στον ΚΑΝΕΛΟ (σήμερα είναι το γνωστό μπαρ ΜΠΡΙΚΙ).... ενώ μαναβική στον ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ δίπλα από το σημερινό ΕΒΕΡΕΣΤ...  Αυτές τις ημέρες με ξενιτεύαν στην Βαρβάκειο για κρέας και στο ΜΙΝΙΟΝ για ρουχαλάκια.... Η χειρότερη ημέρα.... Με αποσπούσαν από την τρομερή ομάδα μας ΑΟ ΧΗΜΕΙΟΥ που έδρευε στην υπέροχη αλάνα του Χημείου του Κράτους... Επίσης το νέο VELAMOS το ηρωικό μου ποδήλατο θα έμενε για λίγες ώρες αχρησιμοποίητο...

Τα κάλαντα ήταν μια προσωπική υπόθεση. Έπαιρνα σβούρα όλα τα διαμερίσματα με μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Τι χρήμα χάζευα.... Η κατάθεσις γινόταν πάραυτα στο υπέροχο παιχνιδάδικο της Σούτσου... Αγαπημένες αγορές τα πούλμαν... Έρως μέγιστος... Απορώ πως δεν έγινα οδηγός σε πούλμαν....


Φρέσκος πάγος γέμιζε το ψυγείο πάγου που μας έφερνε ο Θανάσης παγοπώλης της γειτονιάς.... Ο κυρ Σίμος μας έφερνε τα ψώνια από τον ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ τον μανάβη...  Τα μαχαίρια μας τα ακόνιζε το περιπλανώμενος ακονιστής... Ενώ φύλλα και γάλα αγοράζαμε από τα λεγόμενα ΓΕΡΟΝΤΟΠΑΛΊΚΑΡΑ που τώρα είναι το μπαρ του Γιάννη δίπλα στο ξενοδοχείο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ... Αυτό ήταν το τρομερό μου άγχος γιατί μικρός φοβόμουν τα γατιά... Και το μαγαζί στην φαντασία μου είχε 500 γάτες ένα ψυγείο και μια μυρωδιά βρασμένου γάλατος που με αηδίαζε...

Τις ημέρες εκείνες με πήγαινε βόλτα στον ΓΑΙΤΑΝΑΚΗ ο αεροπόρος που πάλεψε στον ΙΣΠΑΝΙΚΟ εμφύλιο με τους Δημοκρατικούς... Έτρωγα, έτρωγα καμιά φορά με πήγαινε και στον ΘΕΜΗ.... Ο πατέρας ψώνιζε γλυκά από τον συμπατριώτη Αιγύπτιο Έλληνα τον ΜΙΚΕ επειδή η γιαγιά μου ήθελε στις γιορτές θα θυμάτε τα παλαιά στην Αλεξάνδρεια... Με πήγαινε και στην γειτόνισα που είχε ένα δούλο μελαμψό Αιγύπτιο και κρατούσε πάντα μια μαγκούρα και τον απειλούσε... Βλέπεις ήταν κυρά εξ ΑΛεξανδρείας και σκυλοβαριόμουν φρικτά γιατί είχαν στην πάρλα ένα τουπέ και παιδιά δεν υπήρχαν...

Τα φοβερά ήταν τα σινεμά της γειτονιάς... Παντού κινηματόγραφοι βλέπετε οι Αμπελόκηποι ήταν η γειτονιά του ΣΙΝΕΜΑ.... Μανιώδης του ΑΛΕΞ σήμερα ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ..... Τι θαλπωρή και τι έργα παιδικά έβλεπα.... Η μάνα μου μου έπαιρνε χειμωνιάτικα γρανίτα γιατί έκλαιγα σαν άθλιο μούλικο...




Τέλος το ωραιότερο έθιμο των Αμπελοκήπων ήταν η φοβερή εμπειρία στον δρόμο προς το Σούνιο... Ο ΑΚRAT πάνω στην αγκαλιά του οδηγού έπαιρνε το τιμόνι ... μιας και τα πόδια δεν έφταναν στα πεντάλ ενός οχήματος μυθικού... ΜΕRCENTES μετακατοχική με φλας που άναβαν αφού ανεβοκατέβαιναν κάτι παλούκια δεξιά και αριστερά.... Όχημα από τα έργα τα πολεμικά ξέρετε με ουρανό πάνω ψηλά.... Αισθανόμουν σαν αξιωματικός του ΡΑΙΧ....

Εξαιρετική διασκέδαση το ΡΑΔΙΟ.... Μια μαγεία... Μαγείρευε η μάνα η αδελφή έραβε και ο πατέρας μαστόρευε το κόλλημά του τα ράφια τις κορνίζες και τα σκαμπό που τα χαρίζαμε δεξιά και αριστερά...

Α..... Ξέχασα και την βόλτα στου ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ.... Σήμερα είναι το κτήριο του ΑΣΕΠ.... Εκεί στο τεράστιο κτήριο αγοράζαμε κρουασάν και υπέροχα γλυκά....


Ε άλλα δεν είχαμε.... Μόνο παιχνίδι και ύπνους....


Αυτά ήταν τα έθιμα των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ στην δεκαετία του 60.... Σε καμιά άλλη περιοχή της Ελλάδος δεν υπήρξαν τέτοια υπέροχα μαγικά έθιμα...


χαχα σας κούφανα έ ?? Ε σιγά μην είχαμε σπάνια....

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΤΥΠΗΣΕ ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο AKRAT

Θλήψις και οδυρμός εις τους οικοίους του. Ο AKRAT απεβίωσε και πλέον απομένει ένας μόνος εις την Ελλάδα...

Παρακαλείσθε όπως αποστείλατε αντί στεφάνων χρήματα εις το ίδρυμα "ΔΙΑΣΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ AKRAT".

Δεκτές επιταγές εμβάσματα και μπικικίνια πάσης φύσεως....

Οι χορηγοί θα αναρτηθούν εις μαρμάρινη πλάκα εις το μέγαρον AKRAT

Παντρεύονται δύο Κουμιοτόπουλα....

Στον ανηψιό μου τον Κουμιότη και την καλή του από την Πλατάνα στην μέλλουσα ζωή τους αφιερώνω το τραγούδι που τραγούδησε ο πατέρας και η μάνα μου στον γάμο της αδελφής μου και ....  σε μένα... Η μάνα και ο πατέρας είχαν ηχογραφηθεί τραγουδώντας αυτό το άσμα... Η εκπομπή στην ΕΤ2 μπορεί τότε και ΥΕΝΕΔ γράφτηκε σε κασσέτα που τώρα δεν ξέρω που να την παίξω...

Καλό ταξίδι στον αγώνα της κοινής ζωής...

Καλοτάξιδοι....

Με αγάπη και θάρος....





για αυτόν τον νεαρό ... είχα αναρτήσει θέμα...

http://akrat.blogspot.gr/2009/06/blog-post.html


εδώ σε ένα αγώνα του.... ο ασπρούλης είναι....



σπουδαίος αθλητής και υπερασπιστής του εαυτού του και άλλων... Μια φορά με δέκα....!!!! δεν κόλωσε τους έκανε μπλε μαρέν αράπα΄......


η νύφη είναι από την Πλατάνα μας την αγαπημένη






 

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΙ .... ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ ΑΞΙΑΣ...

Έκπληκτος από την ανάρτηση του εκδότη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ και από το blog του σπεύδω να το αναδημοσιεύσω   http://farfoulas.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html

Ο συγγραφεύς του Ζάχος Παπαζαχαρίου γνωστός για την απίθανη γραφίδα του ξανακέντησε....

Διαβάζοντας το θέμα αυτό θα ταξιδεύσετε στην αρχαία Αίγυπτο, στο Βυζάντιο κλπ κλπ κλπ

ΡΟΥΦΗΞΤΕ ΤΟ ΟΛΟ.....

Η επικαιρότητα του «διαβόητου πλαστογράφου» Σιμωνίδη

 του Ε.-Ζάχου Παπαζαχαρίου

Και ξαφνικά μας πρόκυψε ο Κύριος Ρύντιγκερ Σάπερ (Rudiger Schaper), Γερμανός συγγραφεύς το επάγγελμα, για να μας θυμίσει ότι ο μεγαλύτερος πλαστογράφος των αιώνων  ήταν Έλληνας!  Ο αλήστου μνήμης Κωνσταντίνος Σιμωνίδης.  Στον πρόλογο για την ελληνική έκδοση του βιβλίου  «Η οδύσσεια του πλαστογράφου  Κωνσταντίνου Σιμωνίδη» φροντίζει να ξορκίσει την εύλογη υπόνοια του αναγνώστη, μήπως το βιβλίο του έχει κάποια σχέση με το κύμα συκοφαντίας των Ελλήνων και της Ελλάδας που κυριάρχησε στη Γερμανία τα δύο τελευταία χρόνια:

 «Συχνά με ρωτούν  αν το βιβλίο μου πρέπει να διαβαστεί ως σχόλιο στην παρούσα πολιτικοοικονομική κρίση, ενδεχομένως και ως περιγραφή του χαρακτήρα των Ελλήνων. Απαντώ λοιπόν με ένα όχι. Επειδή η συναρπαστική  καλλιτεχνική φύση αυτού του ανθρώπου με απασχολεί εδώ και χρόνια. Ο Σιμωνίδης και το έργο του σχετίζονται με  γενικότερα φαινόμενα του πολιτισμού και της παράδοσης. Η επικαιρότητα με πρόλαβε και στη χώρα μου. Στις αρχές του  2011,  όταν κυκλοφόρησε η Οδύσσεια του πλαστογράφου, ένας υπουργός Εθνικής Άμυνας στη Γερμανία αναγκάστηκε να παραιτηθεί για λόγους αξιοπιστίας εξ αιτίας της διδακτορικής του διατριβής. Δεν ήταν ο μόνος πολιτικός με «πλαστή» διατριβή».

Φταίει  λοιπόν η άτιμη η επικαιρότητα, που πρόλαβε τον Κύριο Ρύντιγκερ Σάπερ, γιατί ο ίδιος  δεν είχε την πρόθεση να συκοφαντήσει τους Έλληνες γράφοντας ένα βιβλίο για τη ζωή ενός Έλληνα που καταχωρήθηκε ως ο μεγαλύτερος πλαστογράφος της ιστορίας. Το  ίδιο το βιβλίο του όμως τον διαψεύδει αυτή την ώρα,  όπου οι Έλληνες και η Ελλάδα συκοφαντούνται και προβάλλονται ως οι μόνοι αμαρτωλοί για αμαρτήματα που πράττουν κατά κόρον όλοι οι άλλοι  Ευρωπαίοι. Και το έγραψε και σε μια μορφή ανάμεσα στο μυθιστόρημα και στο δοκίμιο, για να μπορεί να πει σε όσους θα του καταμαρτυρήσουν ανακρίβειες: «Μυθιστόρημα είναι, ό,τι θέλω γράφω. Τέχνη κάνω!»

Φυσιολογικά  το… «μυθιστόρημά» του είναι γεμάτο ανακρίβειες,  άλλες οφειλόμενες σε άγνοια της βιβλιογραφίας και της ιστορίας, άλλες όμως ηθελημένες.  Είναι εμφανές από το κείμενό του πως ο Κύριος Ρύντιγκερ Σάπερ δε βρήκε τις μελέτες του…Ι.Μ. Χατζηφώτη, του Ι.Τ. Παμπούκη, ούτε καν το άρθρο του Δ. Ζαχαράτου, στο «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.. Βρήκε  παλιότερα  δημοσιεύματα και πορεύτηκε μ’ αυτά…

Αλλά ας πάρουμε το θέμα απ’ την αρχή κι από το τραγικό ερώτημα: Υπήρξε όντως πλαστογράφος ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης; Το πρώτο κείμενό του που ενόχλησε το  κατεστημένο, είχε άμεση σχέση με την κοσμοϊστορική εφεύρεση της φωτογραφίας. Η  «Ερμηνεία των Ζωγράφων» του Διονυσίου του εκ Φουρνά, εγχειρίδιο βυζαντινής εικονογραφίας,  που εξέδωσε στην Αθήνα το 1853,  περιέχει τη συνταγή της …έγχρωμης φωτογραφίας,  που θεωρήθηκε ψευδεπίγραφη, κατασκευασμένη απ’ τον ίδιο.

Αν το δούμε ψύχραιμα, ο φουκαράς ο Σιμωνίδης δεν πλαστογράφησε τίποτε. Είτε βρήκε τη συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας σε κάποιο άλλο χειρόγραφο και  την ενσωμάτωσε στην «Ερμηνεία των Ζωγράφων», είτε τη σκαρφίστηκε μόνος του, όπως διατείνεται ο τρίτος  εκδότης της «Ερμηνείας», διαπρεπής Πηλιορείτης  λόγιος Α. Παπαδόπουλος -Κεραμεύς  (εκδόσεις Σπανός). Και στη μία και στην άλλη περίπτωση δεν πλαστογράφησε. Γιατί η συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας είναι αληθινή, δεν είναι ψεύτικη! Και αν μεν τη βρήκε κάπου αλλού και την παρουσίασε ως έργο του ζωγράφου Ιεροθέου, μαθητή του μεσαιωνικού ζωγράφου Πανσέληνου, το έκανε για να προβάλει  την πρωτιά των Ελλήνων στην εφεύρεση της έγχρωμης φωτογραφίας, τον καιρό που οι Γάλλοι χάλαγαν τον κόσμο με τη «Νταγκεροτυπία» που αυτή ήταν… ασπρόμαυρη. Η συρραφή άλλωστε κειμένων ή η αντιγραφή από άλλους συγγραφείς, ήταν κοινή πρακτική στους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους. Δεν εθεωρείτο  «λογοκλοπή» ή πλαστογραφία. Αν  σκαρφίστηκε μόνος του τη συνταγή, πάλι δεν είναι πλαστογράφος. Αντίθετα του οφείλονται τα εύσημα του μεγάλου, του πολύ μεγάλου εφευρέτη, μεγαλύτερου  κι απ’ τον Έντισον κι απ’ το Νταγκέρ κι από τους Αδελφούς Λυμιέρ.

Δε φταίει κανείς αν οι εφευρέτες της «Νταγκεροτυπίας» ο Νιεπς και ο Νταγκέρ δεν ήξεραν τη… βιβλιογραφία. Ο «σκοτεινός θάλαμος» ήταν γνωστός από τους αλεξανδρινούς χρόνους. Τον ήξεραν και τον χρησιμοποιούσαν οι χαράκτες των «καμέο», αυτοί που χάραζαν πορτρέτα επώνυμων πάνω σε δαχτυλιδόπετρες από πολύτιμους λίθους. Παίρνανε ένα κατσικάκι νεογέννητο πριν ανοίξει τα μάτια του, το κρατούσαν στο σκοτάδι για κάποιες μέρες κι ύστερα το τοποθετούσαν μπρος στο πρόσωπο του  οποίου ήθελαν να αποτυπώσουν τη μορφή. Και η πρώτη εικόνα που έβλεπε το κατσικάκι ανοίγοντας τα μάτια του τυπωνόταν ανεξίτηλα  στον αμφιβληστροειδή των ματιών του. Έπαιρναν ύστερα τα μάτια απ’ το κατσικάκι, απομόνωναν τον αμφιβληστροειδή των ματιών του και είχαν δύο μικροσκοπικές φωτογραφίες, στην κλίμακα του καμέο όπου ήθελαν να χαράξουν το φωτογραφημένο πρόσωπο! Γι’ αυτό τα καμέο  και τα νομίσματα της εποχής εκείνης διακρίνονται για τη ρεαλιστικότατη  αναπαράσταση των προσώπων που παρουσιάζουν.

Από το σκοτεινό θάλαμο, που ήταν το μάτι απ’ το κατσικάκι, ως τη φωτογραφία ήταν ένα βήμα. Ως κι ο Ντα Βίντσι το είχε μυριστεί και  έγραψε γι’ αυτό. Ξέραν οι Ευρωπαίοι ότι τα παλιά ελληνικά  χειρόγραφα  περιείχαν θαυμαστές πληροφορίες  χρήσιμες για τον όψιμο πολιτισμό τους. Γι’ αυτό τα κυνηγούσαν μετα μανίας.

Γι’ αυτό  για την «Ερνηνεία των Ζωγράφων» ενδιαφέρθηκαν μεγάλα προσώπατα. Τέσσερις  μήνες μετά τη δημοσίευση της συνταγής της «Νταγκεροτυπίας» στο Παρίσι, ο εκδότης της, διευθυντής των εκδόσεων της Βασιλικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας  Ντιντρόν, έρχεται στην Ελλάδα με εντολή του υπουργού Εσωτερικών της Γαλλίας. Συναντά στο Άγιον Όρος το νεαρό καλογεράκι Κωνσταντίνο Σιμωνίδη, που του πουλάει ένα αντίγραφο της «Ερμηνείας των Ζωγράφων» του Διονυσίου του εκ Φουρνά,  μέσα στο οποίο υπάρχει η συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας. Ο γαλλόφιλος υπουργός των στρατιωτικών της Ελλάδας, ο Βλάχος  πρώην γιατρός του Αλή Πασά Ιωάννης Κωλέτης,  έχει δώσει εν τω μεταξύ στο Ντιντρόν για διερμηνέα ένα τσιράκι του, νεαρό φοιτητή της Γεωπονικής, στον οποίο έδωσε στη συνέχεια και υποτροφία για σπουδές και για ν’ ακολουθήσει το Ντιντρόν στο Παρίσι. Στα πέντε χρόνια που πέρασαν ώσπου  να γίνει η δύσκολη μετάφραση της «Ερμηνείας», ο βασιλιάς της Βαβαρίας Λουδοβίκος,  πατέρας του βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα, έστελνε τον Δούκα του Λουξεμβούργου στο Παρίσι να πιέζει τον Ντιντρόν  να του παραδώσει το χειρόγραφο της «Ερμηνείας». Όχι γιατί τον ενδιέφερε η βυζαντινή εικονογραφία, αλλά γιατί  τον ενδιέφερε σαφώς  η συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας που είχε φτάσει στ’ αυτιά του. Στο διάστημα αυτό πέθανε από ανεξήγητη  αιτία, ο νεαρός φοιτητής  που είχε σταλεί από τον  Κωλέτη για να παρακολουθεί τον Ντιντρόν.

Όταν εκδόθηκε η γαλλική μετάφραση της Ερμηνείας το 1845, με εγκωμιαστική επιστολή του Βικτώρ Ουγκώ στον πρόλογό της,  ο Σιμωνίδης έμαθε πως δεν περιλάμβανε τη συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας και λύσσαξε. Προφανώς οι  μεταφραστές  δεν ενέταξαν στη μετάφρασή τους τη συνταγή της «Ηλιοτυπίας» για να μην αμφισβητήσουν την πρωτιά του  Νταγκέρ, ή για να μη δημοσιοποιηθεί η συνταγή. Ο Σιμωνίδης άρχισε τότε να αρθρογραφεί ενάντια  στους μεταφραστές  στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα, όπου και τελικά εξέδωσε ο ίδιος  την «Ερμηνεία των Ζωγράφων»  με τη συνταγή της έγχρωμης φωτογραφίας. Το 1853. 

Εδώ όμως τον παρέλαβαν  οι… «δυτικόφρονες» λόγιοι της Αθήνας,  Στέφανος Κουμανούδης, Ανδρέας Μουστοξύδης  και Αλέξανδρος Ραγκαβής. Ποιος ήταν αυτός που αμφισβητούσε τη Γαλλική Ακαδημία  και το Γαλλικό κράτος, που αγόρασε την εφεύρεση της φωτογραφίας από το Νταγκέρ και την άφησε ελεύθερη στη χρήση του κάθε πολίτη!  Από τους τρεις ο διπλωμάτης και λόγιος Ραγκαβής κυρίως, σ’ ένα εκτενές άρθρο του στο περιοδικό «Πανδώρα», κατεδάφισε το Σιμωνίδη και τον έβγαλε …πλαστογράφο, κατι που επανέλαβαν άκριτα όσοι έγραψαν γι’ αυτόν στη συνέχεια μέχρι σήμερα.

Ο Σιμωνίδης δεν πτοήθηκε. ‘Έχοντας συνείδηση  της τεράστιας σημασίας που είχε η έγχρωμη φωτογραφία, προσπάθησε να στηρίξει την άποψή του, ότι δηλαδή στην Ανατολή οφειλόταν η  πρωτιά της μεγάλης εφεύρεσης.  Έπλασε αναφορές της σε παλιά χειρόγραφα και βγήκε στην Ευρώπη για να τα διαδώσει. Εκεί όμως ανακάλυψε την ημιμάθεια και την ευπιστία των Ευρωπαίων λογίων, αλλά και τον φετιχισμό τους για τις αρχαιότητες, μάρμαρα, χειρόγραφα, νομίσματα. Αφού ξεπούλησε λοιπόν όσα χειρόγραφα είχε μαζί του, έφτιαξε κι άλλα  και τα πούλησε -Λέγεται ότι ως και στον Πάπα πούλησε τρίτο… Ομηρικό Έπος-  Σκέψου τι μόρφωση είχαν οι άνθρωποι που καθόριζαν τις τύχες του κόσμου και διεκδικούσαν και το …αλάθητο!  Ντενεκέδες ήταν, ξεγάνωτοι… Και επί πλέον ανήθικοι και σνομπ.  Ο Σιμωνίδης σίγουρα δεν ήταν απ’ αρχής «δυτικόφιλος». Στην Ευρώπη έγινε δαγκωμένος εχθρός της Δύσης και υποστηρικτής της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου υπερτερούσε από τα τέλη του 17^ου αιώνα ο  ελληνοβυζαντινός πολιτισμός. Απέναντι στη ληστρική πρακτική των Ευρωπαίων είχε δημιουργηθεί φυσιολογικά η αντίστροφη τάση ανάμεσα στους Ανατολίτες. Ο αντι-ευρωπαισμός.

Αλλά και η  συνταγή της «Ηλιοτυπίας» που παρουσίασε ο Σιμωνίδης το 1853, ήταν αληθινή, δεν ήταν ψεύτικη! Το τραγικό είναι πως την εξέτασαν φιλόλογοι, που δεν είχαν ιδέα από φυσική και χημεία, και ήταν άμοιροι από Οπτική, Έτσι δεν πρόσεξαν  πως στην προετοιμασία της φωτοπαθούς πλάκας η συνταγή του Σιμωνίδη προβλέπει τρεις διαφορετικές επιστρώσεις φωτοπαθούς υλικού και  πως πρόκειται για έγχρωμη  φωτογραφία και όχι για την ασπρόμαυρη που  εφεύρε ο Νταγκέρ το 1839.

Πρέπει να πούμε πως η «αρχή της τριχρωμίας» δεν ήταν τότε γνωστή στην Ευρώπη και πως μόνο το 1869 ο Γερμανός Κάρολος Κρος, 19 χρόνια μετά τη δημοσίευση του Σιμωνίδη, διατύπωσε τη θεωρία ότι με τρία μόνο χρώματα του φάσματος μπορούμε να αναπαράξουμε όλα τα χρώματα που υπάρχουν στη φύση, ανακατεύοντάς τα σε διάφορες αναλογίες. Πατώντας σ’ αυτή την αρχή έφτιαξε ο Αλσατός Γκαμπριέλ  Λίππμαν  τη «φωτογραφία των χρωμάτων» και την ανακοίνωσε το 1891. Και πατώντας στην ανακοίνωσή του έφτιαξαν οι Αδελφοί Λυμιέρ την «αυτόχρωμη πλάκα» το 1895, την ίδια χρονιά που εφεύραν και την κινηματογραφική μηχανή, 42 χρόνια μετά την δημοσίευσή της έγχρωμης «Ηλιοτυπίας» από τον Σιμωνίδη. - Ο Λίππμαν πήρε το Νόμπελ φυσικής το 1908.

Πρέπει να θυμόμαστε πως ο Σιμωνίδης  δεν πούλησε ποτέ το παραμικρό από την εθνική μας κληρονομιά. Τα χειρόγραφα που πούλαγε ήταν αντίγραφα, εμπλουτισμένα με  κείμενα που τα ’βγαζε, σαν άλλος Μπόρχες, από το μυαλό του,  απ’ τη φαντασία του. Αντίθετα οι εντιμότατοι επιστήμονες που πλησίασε στην Ευρώπη ήταν όλοι τους κλέφτες, εκμεταλλευτές, κερδοσκόποι, πλαστογράφοι. Ο πολύς  Τίσσεντορφ  πήγε κι  έκλεψε το υποτιθέμενο αρχαιότερο χειρόγραφο της Βίβλου από τη μονή του Σινά και το μοσχοπούλησε στον Τσάρο. Ο καθηγητής  Ντίντορφ  αγόραρε το χειρόγραφο του Ουράνιου απ’ το Σιμωνίδη 1000 τάλιρα και το πούλησε στο βασιλιά της Πρωσίας 5000 τάλιρα  και πάει λέγοντας…

Η κακοπιστία του Κυρίου  Ρύντιγκερ  Σάπερ  αποδεικνύεται κυρίως  από τα παραμύθια που εφευρίσκει για να συμπληρώσει τα κενά πληροφοριών της ζωής του Σιμωνίδη. Απ’ το ότι βγάζει το Σιμωνίδη ομοφυλόφιλο  από την αρχή του βιβλίου του. Ξέρει ο πονηρός Γερμανός πως όσο και να αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια  η ανοχή απέναντι στην ομοφυλοφιλία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για τους πολλούς παραμένει κουσούρι  και  λαδιά.  Τον πήδαγε , λέει το Σιμωνίδη, από  μικρό παιδάκι  ο θείος του Βενέδικτος,  με την ανοχή των αδερφιών του  και του πατέρα του, που τον ανέθεσε μάλιστα στον γεροπαιδόφιλο για να τον μορφώσει. Κι αυτός τον πήγε (γαμιώντας) στην Αθήνα και στο  Άγιον Όρος, που ο Κύριος Ρύντιγκερ Σάπερ το παρουσιάζει, άλλο κόλλημα κι αυτό, ως άντρο της παιδοφιλίας και της ομοφυλοφιλίας. Αλλά  η βιβλιογραφία  μας δείχνει πως αυτός ο θείος Βενέδικτος είναι ανύπαρκτος. Είναι πρόσωπο φανταστικό, που το εφεύρε ο ίδιος ο Σιμωνίδης για να στηρίξει, με τη μαρτυρία του, κάποια κείμενά του. Άρα η ομοφυλοφιλία του Σιμωνίδη είναι κακόβουλη σάλτσα του  Ρύντιγκερ Σάπερ. Για να παρουσιάσει και ως διεστραμμένο αυτό τον Έλληνα, τον μεγαλύτερο  πλαστογράφο των αιώνων .

Και τόσες είναι  οι  κακόβουλες δηλώσεις του Κυρίου αυτού, που θ’ άξιζε τον κόπο να γράψει κανείς ένα… αντι-μυθιστόρημα για να καταρρίψει τις χυδαιότητες και τις διαστροφές του βιβλίου του. Και να το εκδώσει και στη Γερμανία, που δεν κατοικείται μόνο από χυδαίους και φτηνούς συκοφάντες.

Νοέμβριος 2012

ΣΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΣ ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΝ ΑΥΡΙΟ ΣΟΥ.....

Η μάνα μου έφυγε πάνε κοντά 10 μήνες... Με αξιοπρέπεια, με αγάπη με τιμιότητα... Μια τρέλα ήταν η ζωή της τον τελευταίο χρόνο που έγινε νεφροπαθής. Μια τρέλα και η ζωή της οικογένειάς μας....

Μάνα εσύ έφυγες με όλα σου τα φάρμακα.... Μάνα τα πασουμάκια του ουρανού θα τα φοράς σαν τρέχεις στα λιβάδια χωρίς να πονάς. Μάνα θα συναντήσεις τον πατέρα μου και θα συζητήσεις για τον γάμο μου.... Μάνα θα φας πατάτα νόστιμη και όχι το νερόπλημα..... Θα φας αλάτι θα πιείς ΌΣΟ ΝΕΡΟ ΤΡΑΒΑ Η ΟΡΕΞΗ ΣΟΥ.... Μάνα το ασθενοφόρο δεν θα έρθει να σε πάρει ξανά....

Μάνα σήμερα οι φίλοι σου στον Κυανό Σταυρό υποφέρουν... Τους κόβουν τα φάρμακα Μάνα.... Ξέρεις εκείνα που νευρίαζες στο φαγητό για τον φώσφορο.... Που κάναν 300 ευρώ... Μάνα οι πολιτικοί δεν σας σκέπτονται μάνα... Φέραν και φίλτρα μάνα από του διαβόλου το κέρατο... Μάνα λες να έφυγες και συ από δαύτα ; Μάνα τα φάρμακα ακρίβηναν....

Μάνα ρίξε ένα σεισμό να εξαφανιστούν οι πολιτικοί αγύρτες... Μάνα βοήθα τις αδύναμες και τους αδύναμους...









Αχ οι νεφροπαθείς έχουν το πρόβλημά τους το μυαλό τους είναι ΜΟΝΟ γύρω από αυτό το θέμα... Ανίκανοι να διαμαρτυρηθούν, να αγωνιστούν.... Ξέρεις τι είναι ένα μπουκαλάκι την ημέρα μόνο ;

Διαμαρτυρηθείτε για αυτούς...

Σώστε το πιθανόν απευκταίο ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ...

ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΣΤΟΝ ΜΠΕΡΙΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΤΙ ΡΑΜΑ

Πολλά από τα βίντεο ιδιαίτερ του 197

Σήμερα ερώτηση ένα συνάδελφο τυχαία τι θρησκεία έχει ο κος Μπερίσα. Χριστιανός ή Μουσουλμάνος ; Απάντησε Μουσουλμάνος. Δεν πέρασε πολύ ώρα και τον ρώτησα Σουνίτης ή Μπεκτασί ; Απάντησε Μπεκτάς...

Ο συνάδελφος είναι από τον σκληρό βορά. Παπικός.... Τώρα όταν ρωτάς ένα άνθρωπο που κατάγετε από την Αλβανία τι θρησκεία έχει είναι σαν να προσπαθήσεις να πιάσεις ένα ΠΡΟΠΟ.... Η θρησκεία εκεί πάνω ήταν και είναι μια βαθειά προσωπική υπόθεση και αυτό είναι εκνευριστικό και γοητευτικό ταυτόχρονα. Η συζήτηση πήγε για τον ηγέτη του Σοσιαλιστικού κόμματος που μας επισκέφτηκε στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ και μίλησε σε μια μαζικότατη συγκέντρωση 4.000 ανθρώπων. Κατά την άποψή του και αυτός είναι Μπεκτασής....
Σκέπτηκα, δηλαδή Εμβέρ Χότζα, Μπερίσα και Έντι Ράμα α αντιπολιτευόμενος (ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού κόμματος...!!!!!!!!! σιγά μην χέσω τον σοσιαλισμό του...)  ούλοι αυτοί ήταν και είναι Μπεκτασίδες.... Τι γίνετε εδώ αδέλφια μου ;  !!!!!!!!!


Πολλά είναι σωστά από αυτό το βίντεο ..... άλλα είναι μπούρδρες.... Οι διωγμένοι είναι Ουνίτες Παπικοί με Ορθόδοξο τυπικό....





Το μυαλό μου εδώ και καιρό έχει αποκτήσει μια τρομερή κίνηση όσο αφορά την Αλβανία... Προσπαθώ να ανακαλύψω την εσωτερική της δύναμη. Αντλώ τις σκέψεις μου από βιβλία αναφορές ιστορικές... Εντυπωσιάζομαι με τις ικανότητες αυτού του λαού και την δυναμική του.... Ένας λαός που πλάθετε μέσα στο αμώνι των τραγικών διεργασιών των αιώνων... Από την Ιταλία, την Αμέρικα την Αίγυπτο τα Βαλκάνια η ευμετάβλητη πραγματικότητα σφυρηλατεί αυτό το έθνος.... Όποιος δεν έχει εν τω μεταξύ το υπέροχο χοντρό βιβλίο των εκδόσεων ΙΣΝΑΦΗ με θέμα τον Αλβανικό εθνισμό δεν θα καταλάβει τίποτα για την Αλβανία  και τον ρόλο του Μπεκτασισμού στα Βαλκάνια...



Γάμος στην Ουνίτηκη εκκλησιά της Ιταλίας. Λένε ότι ακόμα στα ανώτερα επίπεδα της Αμερικάνικης Μαφίας μιλάν ακόμα την γλώσσα την Αρβανίτηκη... Λένε.... Στο τέλος του βίντεο προσέξτε την ελληνική λειτουργία... Μπέρδεμα ο κόσμος θεέ μου.... Άντε ερμήνευσέ τα χαχα





Χωρισμένο σε πολλαπλές αντιφάσεις χρειάστηκε να περάσει από τον εθνικό τους ενοποιητή τον Εμβέρ Χότζα... Πολλοί αναρωτιούνται γιατί έκανε την υποχρεωτική αθεία το 1968 ... νομίζω. Αλλά πως να αντιπαλέψει τις τρεις ζώνες με τις διάφορες θρησκείες ; Πως να επιβάλλει μια εθνική πολιτική χωρίς να παίρνει την άποψη του Ιταλικού, Ελληνικού και Τούρκικου καπιταλισμού ;

Αυτός που έκανε το πρώτο παγκόσμιο συνέδριο Μπεκτασήδων στα Τίρανα..!!! Δηλαδή τώρα για να είμαστε σοβαροί.... ΤΙ ΣΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ είναι αυτός που διοργανώνει συνέδριο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ....; ; ; ; ;   Κάτι σε μαιμού μου φαίνετε.... Αυτός που επέβαλε την σύνχρωνη γραφή επιβάλλοντας την μορφή που έχει σήμερα καταργώντας την Καθολική και Οθωμανική εκδοχή της... Ο Εμβέρ Χότζα μου θυμίζει τον Οτσαλάν και το ΡΚΚ.... Αναγκάζονται να υιοθετούν ένα ψευτοσοσιαλιστικό προσωπείο μαοικού χαρακτήρα για να επιβάλλουν μια εθνική συγκρότηση... Πως να χαρακτηρίσεις μάρτυρες πχ αντάρτες του ΡΚΚ που στην καρδιά τους έχουν την Παναγιά στην Νεστοριανή εκδοχή της ;  Να τους πω κομμουνιστές; ; ; ;


αυτό το θέμα μαλλον προβλήθηκε στην Αλβανική τηλεόραση... Τι μου θύμισε θεέ μου... Τις εκδόσεις ΠΟΡΕΙΑ .... Μικρός πήγαινα μια φορά τον μήνα... Αγόραζα την εφημερίδα του Κόμματος Εργασίας του Χότζα στα Ελληνικά.... Μαζευόμασταν σπίτι η αλητοπαραία και πίναμε και την διαβάζαμε. Και ξεραινόμασταν στα γέλοια... Εν τω μεταξύ στις βραδυές εκείνες ακούγαμε στα ¨μακρά" την φωνή της Αλβανίας στα Ελληνικά... Ε ρε γέλοιο... Τι μου θύμισαν ..... Πόσο γέλοιο .... Νιάτα παιδί μου... Όλα τα κάναμε αλοιφή...








Θυμάστε την ΣΑΚΕ ; Ήταν το Αλβανόφωνο κόμμα στην Ελλάδα. Όχι με την έννοια την εθνική. Αλλά ότι υπερασπίζονταν την ανάπτυξη του Αλβανικού σοσιαλισμού....





Θα πω καθαρά την άποψή μου..... Η χαμηλή καπιταλιστική συσσώρευση κεφαλαίου στην Αλβανία δεν μας επιτρέπει να μελετήσουμε την εσωτερική της διαδρομή με κλασσικούς όρους... Χρειάζετε να την μελετήσουμε σαν ένα εργαστήριο μιας εκκολαπτόμενης αστικής συσσώρευσης και εφαρμογής της ατομικής ιδιοκτησίας που τώρα μαθαίνετε και που πριν το 1940 ήταν μια χώρα έρμαιο των μεγάλων δυνάμεων και με ένα εθνικό κορμό που δεν είχε αποφασίσει αν ήταν Οθωμανικός ή Αλβανικός....... Και η ιδεολογική της συγκρότηση σαν κράτος και έθνος παραμένει και είναι Μπεκτασίδικη... Δηλαδή ακολουθεί πιστά το μοντέλο του Οθωμανικού κράτους στην ακμή του... Πρώτα οι Δερβίσηδες και οι Μπεκτασήδες να θολώσουν να διασπάσουν να κογιονάρουν τους Χριστιανούς και μετά βουρ και τους φάγαμε...

Χωρίς αποκλεισμούς μοιράζουν τα χαρτιά με μόνο στόχο την ανάπτυξη του κράτους τους... Πάρτε για παράδειγμα να βάζαμε ένα Τούρκο μειονοτικό στο υπουργείο Υγείας.... Τι θα κάνατε ; Θα βγάζατε φλύκταινες σωστά ;
Ε στην αλβανία υπουργός υγείας είναι Ελληνόφωνος

 http://www.newsbomb.gr/prionokordela/diethni/story/213077/mini-anashimatismos-stin-alvania--ellinas-o-neos-ypoyrgos-ygeias

Και πως θα γινόταν αλλιώς ; Οι σουνίτες παρόλο που ξέχασαν τα Οθωμανικά τους όνειρα εξακολουθούν να ερωτοτροπούν... Οι παπικοί ενωμένοι με την Ιταλία και οι Έλληνες με τους εδώ...

Πως θα εννοποιήσει την χώρα αυτή κάθε κυβέρνηση ; Μα με το παμπάλαιο Οθωμανικό πρότυπο της ακμής του Οθωμανισμού όχι της παρακμής.... Η σουνίτηκη πλειοψηφία απδέχετε την ηγεσία των Μπεκτασίδων οι άλλες δύο μειονότητες Παπικοί και Ορθόδοξοι υποτάσονται κακήν κακώς και το έθνος τους προχωρά... Με ήττες πρόσκαιρες επιτυχίες και σίγουρα ένα μέλλον λαμπρό διαφαίνετε.... Πως να σταματήσεις ένα έθνος στην νεανική του ηλικία όταν γύρω του υπάρχουν κάτι ξεδοντιασμένες γριούλες σαν πχ την Ελληνική ή την Σερβική ανάπηρη και χολερική γριούλα ;


.

αυτό είναι μια επίσκεψη επί Χότζα το 1978 στην χώρα μας.... Παίχντηκε στην τηλεόρασή τους μάλλον







Προσέξτε τα Ελληνικά που κρατάν οι Αρβανίτες στην θρησκευτική τους τελετουργία..... Τι σκατά είναι η ιστορία.....



άντε και οι τσούπρες...



αυτό είναι από Κόσσοβο... Προσέξτε το δεύτερο πλάνο με τον Εμβέρ Χότζα...


Επειδή πολλοί παρουσιάζουν τους δερβίσες σαν ήρεμους... Προσέξτε τα όπλα .....  Αλεβίτες και Μπεκτασήδες και Δερβίσες δεν είναι πάντα ήρεμοι... Δεν θα αφήσουν ΠΟΤΕ την εξουσία όταν την έχουν χωρίς αίμα... Δες Συρία και Αλλαουίτες.


να και ένα σούφικο τάγμα στο Κόσοβο

ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Το κείμενο αυτό ξέρω ότι θα ξενίσει.... Το blog αυτό ήταν πάντα αντιδημοφιλές... Πάντα γκρέμιζε ΔΗΜΙΟΥΓΙΚΑ ότι έκτιζε.... Δεν με απασχόλησαν ποτέ οι απατηλές λέξεις... ΣΤΑΘΕΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ....


Η χώρα διέρχεται μια τρομακτική δύνη φτώχειας και ανημποριάς...

Παλαιές ασθένειες επανεμφανίζονται ξεχασμένες από το χρόνο. Το blog αυτό δεν πιστεύει ότι οι ασθένειες αυτές είναι μια κατάρα του "άγνωστου υπερκείμενου όντος" που μας κατακεραυνώνει για τις "αμαρτίες" μας. Δεν φταίει κανένας θεός για την κατρακύλα αυτή.

Δεν φταίμε εμείς για την κατρακύλα αυτή. Υπεύθυνη για όλα αυτά που περνάνε άνθρωποι και ζωντανά είναι υπόλογη η κοινωνική τάξη που έριξε την χώρα στον βόρβορο της ανυμπόριας. Η φτωχοποίηση, ο αποκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων από τα στοιχειώδη χρειαζούμενα οδηγούν τους συνέλληνες πτωχοποιημένους σε επικίνδυνες καταστάσεις...

Εμπρός στην κατρακύλα αυτή η σκέψη μας δεν μπορεί να είναι στατική. Η κινδυνολογία είναι ένα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ όπλο. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης ΟΦΕΙΛΕΙ να απλώσει δεξιά και αριστερά την ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ. Οι πλούσιοι, οι κατέχοντες τα αφεντικά της χώρας συνεχώς μας λένε ότι κινδυνολογούμαι.

ΑΣΦΑΛΩΣ και κινδυνολογούμαι. Μιλάμε για θέματα υγείας και επιδημιών. Δεν μιλάμε για μισθούς και μεροκάματα για τα λούσα σας που είναι εύκολο να τα αποκτήσετε στας Κηφισιάς σας. Μιλάμε για παιδάκια, για τους ανήμπορους γέροντές μας.... ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ.... Εμ μας πήραν την ποιότητα ζωής και μας έριξαν στην φτώχεια και εμείς τώρα πρέπει να κάτσουμε σαν τον φιλολογικό όμιλο της φιλοπτώχου εταιρίας ο ΆΓΙΟΣ ΜΑΠΑΣ με τσαγάκι ανά χείρας και να μιλάμε για τα παιδιά της Αφρικής ή της Ζουαζιλάνδης ;

Οι πρωτοπόροι άνθρωποι της χώρας, διανοούμενοι κάθε δυνάμενος πρέπει να υψώσει φωνές ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑΣ. Και κάθε προσπάθεια των ΤΙΜΙΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΜΑΣ που με αποφασιστικότητα στήνουν δίκτυα βοήθειας πρέπει να εξυψώνεται στην ψυχή μας και να επιβραβεύετε με ουρανομήκεις μπράβο στην γειτονιά μας στην πόλη στο χωριό κλπ...

Επίσης κάθε διδάσκαλος κάθε άνθρωπος της εκπαίδευσης απαιτείτε να θέσει ζητήματα απαραίτητα εμπρός στην οικονομική κρίση.

Επειδή το ρεύμα κόβετε παντού απαιτούνται εκτός από την επιστροφή του ΣΥΣΙΤΙΟΥ στα σχολειά μας ειδικά των ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΕΩΝ που αρχίζει η πείνα να κτυπά κόκκινο.... απαιτείτε λοιπόν και προσοχή στο θέμα της υγιεινής στα σχολεία και στους μαθητές.

Τα ρούχα πλέον είναι άπλυτα και απαιτείτε μάλλον η υιοθέτηση της ΕΝΙΑΙΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑΣ. Όσο απλούστερη φτηνότερη και χωρίς στριφώματα συνθετότητες τόσο το καλύτερο....

Ψευτο φιλελεύθεροι κλπ θα υψώσουν κραυγές ότι παραβιάζουμε την προσωπική ελευθερία κλπ κλπ... Ο γράφων αρνήθηκε τις στολές σε δύσκολες εποχές.... Όμως εδώ είναι μια κατάσταση επείγουσας επιβίωσης. Κάθε άνθρωπος που αποκλείεται δοκιμάζετε από την πείνα τις ασθένειες.

Εδώ είναι εποχή για ένα έντονο πολεμικό τρόπο ζωής... Η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη   δεν μπορεί να μην είναι πολεμική και να μην διαπνέεται από την αρχή της ΙΣΟΤΗΤΑΣ εμπρός στον κίνδυνο. Οφείλουμε να επιβάλλουμε στοιχειώδη αντίληψη ενιαίας συμπεριφοράς για την σωτηρία παιδιών και μεγάλων συνανθρώπων μας.

Οι κυβερνώντες σε κάποια στιγμή θα επιβάλλουν μέτρα. Θα αναγκαστούν γιατί όσο και αν κρύβουν την πραγματικότητα το εν δυνάμει έγκλημα τους θα αποκαλυφθεί... Και υποκριτικά θα σπεύσουν να λάβουν παρόμοια μέτρα τιμωρητικά της φτώχειας.....  Πιθανόν να είναι παρόμοια με αυτά που προτείνω... Η απάντησή μου είναι ότι εγώ τα προτείνω σαν άμεσα καθήκοντα που πρέπει να γίνουν κτήμα και ΑΠΑΙΤΗΣΗ του πτωχοποιημένου εξαθλιωμένου Έλληνα εργάτη. Αυτοί θέλουν να τα επιβάλλουν για να ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ.... Ημέρα με νύχτα...


Εμπρός στην εξαθλίωση που μας έριξαν πρέπει να υψώσουμε ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΛΑΒΑΡΟ της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ...

ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΜΑΣ είναι απαραίτητο....

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ....


ΦΤΩΧΟΙ ΣΚΥΛΙΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΨΤΕ ΤΗΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ....

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΥΣΤΑΓΜΟΣ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ...

Ξέρω ότι θα μπορούσε αυτό να ήταν προκήρυξη κόμματος... Φευ όμως τα κόμματα είναι στις κρατικές μίζες χωμένα και μασουλούν με δέκα μασέλες...  Εξάλλου αμέσως μια τέτοια θέση στην ξύλινη γλώσσα τους θα ονομασθεί .... ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ

ΤΟ 15ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΦΑΡΦΟΥΛΑ

Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ είναι ένα περιοδικό τέχνης, που το εκδίδει ο Δ. Καράβολας. Επίσης υπάρχει και το ομότιτλο βιβλιοπωλείο στην οδό Μαυρομιχάλη 18.

Το πρόσφατο τεύχος με άφησε έκπληκτο. Ένα τεύχος για την αφή.... Τι στο καλό να πεις, τι σόι πράμα είναι τούτο... Είναι και το ανθρακί εξώφυλλο. Και έλεγα άστο να πάει θα το διαβάσω κάποτε... Και περνούσαν οι ημέρες.

Ώσπου ήγγικεν η ώρα. Και αποροφήθηκα. Και τολμώ να πω ότι είναι ίσως το αρτιότερο τεύχος του περιοδικού. Από πλευράς αισθητικής και φυσικά ουσίας...

Αυτό που εγώ εισέπραξα είναι ότι αποτελεί μια ουσιαστική αποκρυστάλωση μια καταβύθηση στο παρελθόν και την ιστορία μας. Και όταν λέω ιστορία μας δεν εννοώ κατ' ανάγκη της Ελληνικής ιστορίας της  τέχνης αλλά της επανατοποθέτησης του σημερινού Έλληνα στο σημερινό γίγνεσθαι.... Μπερδεμένα πράματα θα μου πεις.... Εγώ έτσι το εξέλαβα αυτό αποκόμησα...

Το τεύχος είναι προσκολημένο στην ποίηση την οποία αναβαθμίζει και οφείλω να πω ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΕΡΗ τέχνη βρίσκει στον εκδότη αυτό μια σημερινή διάσταση.... Κάθε άνθρωπος που έχει γράψει έστω ένα στίχο θα βρει ότι το περιοδικό αυτό είναι και δικό του...
Χίλια εύγε για την ουσιαστική του βοήθεια στον χώρο της ποίησης.... Στις εποχές των ελπίδων και των διλλημάτων η ποίηση είναι το όπλο για την δημιουργία ενός ανθρώπινου κόσμου....

Τα κείμενα που ως τώρα διάβασα με άφησαν μαγεμένο...  Ιδιαίτερα το αφιέρωμα στον ουσιαστικό δημιουργό του κινηματογράφου τον GEORGES MELLES από τον εξαιρετικό Νίκο Σταμπάκη αλλά και του Ε. Ζάχου Παπαζαχαρίου. Άφησα αδιάβαστο μόνο του Κ. Ρεούση το οποίο είναι προγραμματισμένο να διαβαστεί αυτή την βδομάδα...

Εκεί που έμεινα έκπληκτος ήταν τα δύο κείμενα για τον Παπαδιαμάντη. Φυσικά από τον θανόντα Γκόρμπα και από τον κο Παπαζαχαρίου...

Κλείνοντας θέλω να πω ότι το τεύχος αυτό ήρθε με καθυστέρηση... Νομίζω ότι όχι μόνο άξιζε που το περιμέναμε αλλά είναι σημείο εκίνησης μιας νέας εποχής...

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι ο σωστός.... Ανοίγοντας νέους δρόμους και πατώντας στα παλαιά μονοπάτια που τον ανέδειξαν είναι έτοιμος να απογειώσει και τις εκδόσεις του και το περιοδικό του....

Πάντα τέτοια κύριε Διαμαντή...