23 Ιανουαρίου 2014

Η ΘΛΗΨΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ .... επί προσωπικού...

Δεν έχω τίποτα να πω...



Ποιά είναι η ωραιότερη εκδοχή.....






11 σχόλια:

  1. Λύσιππος23 Ιανουαρίου 2014 στις 7:49 π.μ.

    τι να πούμε εκτός από κουράγιο ,φίλε...
    Πόσοι ακόμη λένε το ίδιο με σένα..

    "Σα να'χαν ποτέ τελειωμό τα βάσανα των ανθρώπων..."λέει ο Παπαδιαμάντης στο "μοιρολόγι της φώκιας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος23 Ιανουαρίου 2014 στις 4:04 μ.μ.

      ???

      συλλυπητήρια για την απωλεια
      (που λέει και ο Τέλλος Άγρας)

      Διαγραφή
  2. Georgina23 Ιανουαρίου 2014 στις 9:12 π.μ.

    Καλό Παράδεισο στη μανούλα σου. Πολύ λυπάμαι για την απώλειά σου Ακρατ. Κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. KOYKLITIS23 Ιανουαρίου 2014 στις 11:23 π.μ.

    Τα θερμά μου συλλυπητήρια φίλε akrat.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λεμέσια23 Ιανουαρίου 2014 στις 12:08 μ.μ.

    Δύσκολες ώρες...Καλή δύναμη, Ακράτ...
    Τα συλλυπητήριά μου από καρδιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. VAD23 Ιανουαρίου 2014 στις 1:31 μ.μ.

    ...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος23 Ιανουαρίου 2014 στις 2:18 μ.μ.

    Δεν σε ξερω ,αλλα λυπαμαι πολυ για αυτο που περνας.Εγω,ειμαι 56 ετων και εχασα τους γινεις μου πριν τρια χρονια.Ακομα νοιωθω αυτη την απεραντη ορφανια που στην ηλικια μου και με παιδια φαινεται ανοητο!! Κι'ομως ειναι ετσι.Ευχομαι να εχεις κουραγιο,και να μπορεσεις να πενθησεις!! Τελικα φανταζει να ειναι να μια πολυτελεια να πενθουμε....συλλυπητηρια πραγματι απο καρδιας φιλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou23 Ιανουαρίου 2014 στις 2:32 μ.μ.

    Με την αγάπη μου φίλε akrat
    σου εύχομαι να ζήσει αιώνια στην καρδιά σου
    'φύλακας άγγελος' (όπως έλεγαν)
    πάντα εκεί για συμβουλιές και αγκαλιές ψυχής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. agapitos24 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 π.μ.

    Θερμά συλλυπητήρια φίλε akrat, κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος25 Ιανουαρίου 2014 στις 1:16 π.μ.

    Συλλυπητήρια ακρατ, δύναμη και κουράγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. akrat26 Ιανουαρίου 2014 στις 4:13 π.μ.

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

    φυσικά δεν έφυγε η μάνα μου τώρα για το τελευταίο ταίξίδι της... έχει φύγει δύο χρόνια τώρα

    αλλά είναι "επέτειος" συνάμα και η εορτή της που μου την θύμισαν....

    και επειδή συμβαίνουν άλλα παρεμφερή γεγονότα.... τα οποία με έχουν τσακίσει κυριολεκτικά ψυχικά γιατί η νεότης σαν χάνεται σε εξασθενεί την θυμίθηκα...

    γιατί θα ήθελα να την ρωτήσω κάτι που δεν τόλμησα ποτέ να την ρωτήσω σαν ζούσε... γιατί ήμουν πάντα του κεφαλιού μου και εγωιστής... εγώ τα ήξευρα και καλά όλα....

    θα ήθελα να την ρωτήσω την ημέρα που εόρταζε πριν δύο ημέρες

    ΜΑΝΑ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..... ΤΟ ΚΑΙ ΤΟ..... ΜΑΝΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ....

    αυτό που δεν ρώτησα 52 χρόνια ανεξαρτησίας (μετά τα 13 δηλαδή 39 χρόνια μιας και βγήκα στην παραγωγή 13 χρόνων αμούστακος τσαμπουκάς) αυτό μου λείπει τώρα

    ΜΑΝΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ.....

    άργησα .... λύγισα...... και τώρα που θέλω να την ρωτήσω ΛΕΙΠΕΙ....

    φαίνεται γέρασα.... θα ήθελα για μια φορά να αφηνόμουν στις συμβουλές ενός δικού μου....

    αχ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λαλατε

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)