09 Ιανουαρίου 2012

Ένα σπίτι στην Κύμη που κτίστηκε με πέτρα και κρασί.... το πατρικό μου

οι φωτό είναι από το δίκτυο μην νομίζετε ότι έχω τέτοια σπιταρόνα...





Ε λοιπόν πάω στοίχημα, ότι τέτοια περίεργη ιστορία δεν θα έχετε ματ ακούσει. Για να κτίσει κανείς ένα σπιτικό θέλει πέτρα, ασβέστη οικοδόμους και νερό... Σωστά?
Νομίζετε... Το σπίτι στο χωριό μου είχε την εξής πρωτοτυπία Κτίσθηκε με κρασί αντί για νερό... Θα μου πείτε είναι τρελοί αυτοί οι Κουμιώτες... Όχι...
Η οικογενειακή παράδοση λέει ότι το σπιτικό που αγόρασαν οι γονείς μου το 1950 ή κάπου εκεί τες πάντων, κτίσθηκε με κρασί εκεί γύρω στο 1920 επειδή το κρασί δεν πουλιόταν πλέον και η τιμή του είχε πιάσει πάτο. Είπαν τότε οι γείτονες, μωρέ αφού θα πάρετε μουλάρια να σας φέρουν νερά και που θα σας κοστίσει ο κούκος αηδόνι δεν παίρνετε όλων τα αποθέματα σε κρασί και να κτίσετε το σπιτικό σας?
Έτσι φαίνεται το αποφάσισαν, πήραν τους κράσους και έφτιαξαν ένα πέτρινο σπίτι με κάτι τοίχους κοντά 80 πόντους με κρασάκι του αμπελιού... Τρελόσπιτο δηλαδή... Εν τω μεταξύ επειδή είναι και το τελευταίο σπίτι στους πρόποδες του βουνού είναι δύο φορές τρελόσπιτο...
Πάντως την έχει γλυτώσει για τα καλά... Μια φορά όταν οι γονείς μου ξήλωσαν τα τζάκια εκεί στο 60.... γκρρρρρρρ ανάθεμα.... γιατί έμπαινε ο ηλεκτρικός εκσυγχρονισμός. και μια πρόσφατη φορά σε μιά πυρκαγιά...
Για να φανταστείτε πάντως, πόσο η Κύμη έχει παράδοση με τα κρασιά ένα θα πω... Κάποιοι πρόγονοι καραβοκύρηδες παντρεύτηκαν ρουμάνες στην Κωστάντα, όπου μεταξύ άλλων μετέφεραν κράσους, και τους ξέγραψαν από τον χάρτη οι δικοί μου... Πήραν "ξένες" ... Κάποια παιδιά τους ήλθαν επίσκεψη εκεί στο 1975 στην Κύμη από την Ρουμανία για ένα μήνα και κλέγαν με δάκρυ κορόμηλο...
Οι Κουμιώτες καραβοκύρηδες μπάταραν και καταστράφηκαν γιατί δεν πέρασαν αφ' ενός στον ατμό και αφ' ετέρου γιατί καταστράφηκε η παραγωγή κρασιού στην Κύμη. Βλέπεις έσαξαν οι Γάλλοι το δικό τους κόκκινο κρασί και δεν χρειάζονταν
πλέον την Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ένα κρασί κατακόκκινο. Το αστείο είναι ... για να δείτε την κατάρα.... ότι εκεί γύρω στο 1930 πιάνει η φυλλοξήρα και μας παυτώνει όλα τα αμπέλια. Μου έλεγε η γιαγιά και η μάνα μου ότι έβλεπαν από πάνω από το χωριό την παραλία και κάθε μέρα ανέβαινε ένα κίτρινο πράγμα. Αυτό το κίτρινο θανατικό σε ένα μήνα ξέκανε όλα τα αμπέλια. Από την Κύμη ως κάτου την παραλία εξαφανίστηκαν όλα τα πράσινα και έγιναν κίτρινα. Ξεράθηκαν.
Τώρα από την Κύμη ως κάτω την θάλασσα δεν υπάρχει ούτε ένα αμπέλι. Ούτε ένα... Μόνο ελιές που έβαλαν για να επιβιώσουν... Και διάσπαρτες συκιές που τις ξεσκίζω τα καλοκαίρια...
Σαν Κουμιώτης είτε το πιστεύετε είτε όχι τέσσερα πράγματα δεν έφαγα ποτέ στην Κύμη.


Α) Αστακό.... Γιατί παρ' όλο που βγάζουμε τους καλύτερους αστακούς ανάμεσα Κύμη Σκύρο... επειδή ήμασταν φτωχοί ... δεν ήταν της τάξης μας... Παλαιά, πριν γεννηθώ οι γονείς μου που ήταν αφεντάδες έτρωγαν... αλλά ξέπεσαν... Πάντως τουλάχιστον περνάγαμε πάνω από τον Άη Θανάσση και όχι από κάτω... Οι φτωχοί ναι μεν πέρναγαν αλλά τις πιότερες φορές από κάτω... Και τες πάντων εγώ ποτέ δεν μου είπαν οι γονείς να περάσω από κάτω από την πλατεία... Φτωχοί μεν αλλά ξεπεσμένοι πλούσιοι βλέπεις... κάτι μας έμεινε... Τι λέγαμε α για τους αστακούς... Μετά που μεγάλωσα και έβλεπα τους αστακούς, όσο και αν τους λιμπιζόμουν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΞΑ ΠΟΤΕ.... Μετά πλάκωσαν και οι λιμασμένοι ΠΑΣΟΚοι κάτι Τζοχατζόπουλοι... κάτι να μην πω... που τους τρώγανε στον Σπανό... Που να τους αγγίξω.... Μα την Παναγιά την Λιαουτσάνισα σαν βλέπω αστακό ανατριχιάζω...

Β) Κρασί Κουμιώτικο... και δη Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ούτε που την ήξερα την κυρία... Πως η πόρνη η παράδωση χάνετε ε? Κουμιότης γαμώτο και δεν έχω δει στην ζωή μου Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Χτες την άκουσα γι αυτό γράφω... σήμερις... Άκου Μαύρη Κουντούρα Κύμης.... Ακριβοθόρητη μου είσαι άθλια Μαύρη Κουντούρα Κύμης....

Γ) Τα διαβόητα σουτζούκια Κύμης....!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα τα βλέπω που τα πουλάνε στην Κύμη αλλά εγώ 35 χρόνια ούτε είχα ακούσει για δαύτα... Μια μουσταλευριά έτρωγα.... αααααααααααα να σας πω για την μουσταλευριά Κύμης ??? αχ η ρημάδα... Η ωραιότερη της Ελλάδας.. Και παρακαλώ γίνετε όχι με στάχτες και αηδίες... ΜΕ ΧΩΜΑ.... Ναι ναι με χώμα...Με τον φοβερό "άλυπα" Κύμης ... ένα υπέροχο χώμα σαν πούδρα.... Να είχαμε μια τώρα... Αλλά σουτζούκι???? Ούτε που τα ήξερα... Τώρα τα βγάλαν στην φόρα....


Δ) Ο ρημάδης το τραχανάς Κύμης... Παναγιά μου Λιαουτσάνισα... Μακριά.... Ούλα τα σπίτια με τους ξύλινους πάγκους στα μπαλκόνια... Μια αηδία...Να μην μπορείς από πουθενά να κρυφτής..

Να γυρίσουμε στο κρασάκι Κύμης... Λοιπόν φίλοι διαβάστε για δαύτο από το

http://krasiagr.blogspot.com/2011/10/m-2009.html

το βλογκ αυτό πολύ μου άρεσε το συστήνω



Περιοχή: Κύμη Ευβοίας - Αφράτι
Ποικιλία: Μαύρη Κουντούρα Κύμης (Μανδηλαριά)

Η αναβίωση της αρχαίας αυτής ποικιλίας της Εύβοιας, από τον Απόστολο Μούντριχα, αποτελεί ένα στοίχημα για τον ίδιο αλλά και ένδειξη αγάπης και σεβασμού στον τόπο και την ιστορία του.
Είναι συγκινητική η προσπάθεια αναβίωσης και διάσωσης Ελληνικών ποικιλιών από πολλούς οινοπαραγωγούς
Στην περιοχή της Κύμης, η οινοπαραγωγή στο β' μισό του 190υ αιώνα, σε συνδυασμό με τη ναυτιλία, αποτέλεσε τον κύριο μοχλό της

οικονομικής ανάπτυξης της πόλης.
Το περίφημο κουμιώτικο κρασί από τη Μαύρη Κουντούρα, εξαγόταν στα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου και της Γαλλίας (ως χημική ουσία, μαύρο χρώμα, για να χρωματίζει τα γαλλικά κρασιά). Οι Κουμιώτες μάλιστα με οθωμανικό διάταγμα χρησιμοποιούσαν δική τους μετρική μονάδα, την κουμιώτικη βαρέλα 54 οκάδων. Μεταγενέστερα όμως με την Ψήφιση στη Γαλλία του νόμου περί δασμών, σταμάτησαν οι εξαγωγές κυμα"ίκών κρασιών με δυσάρεστες οικονομικές επιπτώσεις για την Κύμη.
Αλλά και από την εποχή του Παυσανία, η Μανδηλαριά συμμετείχε στην παραγωγή του φημισμένου χιώτικου Αριούσιου οίνου. Οι αναφορές μιλάνε για ένα ασυνήθιστο κρασί, με ατίθασο χαρακτήρα με πολύ σκούρο χρώμα και στιβαρές τανίνες.
Η Μαυροκουντούρα του κτήματος Αβαντίς, ακολούθησε την μέθοδο κλασικής ερυθρής οινοποίησης με μακρά εκχύλιση, ωρίμασε για 12 μήνες σε καινούρια γαλλικά βαρέλια Ermitage και εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο.
Έχει χρώμα βαθύ ρουμπινί, μύτη μέτριας έντασης, αν και κάπως κλειστή, αναδεικνύει αρώματα ώριμων μαύρων φρούτων, γλυκόριζας, δαμάσκηνου, απαλές γήινες νότες και νύξεις ζωικών και βανίλιας. Στο στόμα είχαμε να κάνουμε με ένα ισορροπημένο κρασί, όχι ιδιαίτερα τανικό, μετρίου+ σώματος που υπενθύμιζε τα χαρακτηριστικά αρώματα που βρήκαμε στην μύτη. Αλκοόλ 14%, και φρουτώδης επίγευση μέτριας+ διάρκειας. Καλύτερο μέχρι το 2018.
Τιμή:17,50€
Βαθμολογία:17,5-20


Έχωσα και μια υπέροχη μπύρα Ωρολογίου ... ένα χωριό κοντά στην Κύμη....

16 σχόλια:

  1. Νοσταλγία διακρίνω ...
    και ελαφρό τοπικισμό ...
    Καλά ντε μην αρπάζεσαι !!!
    Έχω ακούσει τα καλύτερα για την Κύμη ...
    αν κι ως τώρα δεν ευτύχησα να επισκεφτώ ...
    Με τόσα καλούδια επιφυλάσσομαι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρασάκι, σουτζουκάκια, αστακός.... και απίστευτη ιστορία κτίσματος!! οκ, μας έφτιαξες βραδιάτικα!! Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ.βρε Ακρετ.
    σαν το τραγούδι που λέει, Και το σπιτάκι μας είχε ψυχή, Τώρα απλά μας την παίρνουν..
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Α,μεγαλοκαταγωγή,έτσι αιτιολογείται και η Λαμποργκίνι:)
    -Και δε μου λες,ακομα μυρίζουν κρασί οι σοβάδες του σπιτιού;:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρίμα να μη μας βάλεις τις φωτογραφίς του σπιτιού.. Περιμένω.
    &.. μια διότθωση προς Mariela: άλλο σουτζούκι, άλλο σουτζουκάκια (σμυρνέικα). Το σουτζούκι από μούστο έφερα από την Κωντσαντινούπολη πριν λίγες μέρες & εκτμήθηκε δεόντως.
    Όσο για τον αστακό... νόστιμος μα τον σιχαθήκαμε όταν οι νεοδενξερωτί έχρισαν εθνικό μας φαγητό την ακαλαισθήτως ανομασμένη 'αστακομακαρονάδα' που παραδοσιακά ήταν η λύση της Ιταλίδας κυράς του ψαρά για να χορτάσει όλο το τσούρμο..
    Μα αλλάζουν οι καιροί Λαμποργκίνι. Σε βλέπω να τον τιμάς στο μέλλον με λαδολέμονο & δίχως αιδώ... στο παλιό κρασόσπιτο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. side 21

    χαχα δεν αρπάζομαι.... μου αρέσει το χωριό μου ΌΧΙ ΟΙ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. mariela

    χαχα

    είδες ειδικότης μου να φτιάχνω καταστάσεις εκ ουκ άνευ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ο δείμος του πολίτη

    ναι ναι και μουά αλλά αν προκάμεις πρώτος πες μου τα νέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δάφνη χρονοπούλου


    τιμή μου που γράψατε στο τσαρδί μου....

    λες να φάω αστακό??? για κοίτα πράγμα.... θα το σκεφτώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα!!!
    Και για να σου πω την αλήθεια αυτά τα σουτζουκάκια με το χώμα κάπως μου έκανε... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. χαχα

    γίνεται χημική αντίδραση αντί για στάχτη βάζουν χώμα λευκό το σκάβουν σε κάθετες κομμένες επιφάνειες βουνών δηλ εκατό μέτρα κάτω από την επιφάνεια

    είναι τζιτζί χώμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εκτός από αστακό, η περιοχή έχει εξαιρετικά προσφυγάκια και μπαλάδες. Όσο για το κρασί... κάτι πρέπει να γίνει ώστε να ξαναρχίσει η καλλιέργεια της παραδοσιακής κουμιώτικης αμπέλου. Είχε μείνει μια αρχαία ρίζα στο κτήμα μου και πέρασε η φρέζα και την ξέκανε...
    Πόσα έχει αρπάξει ο δήμαρχος για την τσέπη του και βάζει αυτό το -έξω από την κουμιώτικη παράδοση- πλακάκι για να στρώσει την πλατεία; Αυτά τα πλακάκια θα έχουν λερωθεί με ανεξίτηλη βρώμα και θα σπάσουν σε έναν μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. έχω φίλε να πάω κοντά ένα χρόνο...

    ε ότι μπορεί κάνει.... το παγκάρι το παγκάρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λαλατε