Κενόν πλην μιάς νεαράς

Σήμερα υπάρχουν φαντάσματα,


το σπίτι γέμισε δράκοντες,


το μυαλό μου γέμισε, από νευρικές απολήξεις πτωμάτων.


Σήμερα κάνω παρέα με τον Εμπειρίκο και ιδίως με την Κυρία Κατερίνα Γώγου,


σήμερα θέλω να σπάσω τα όρια μου,


είναι πρωτόγνωρα ... χωρίς αλκοόλ....


Σήμερα έχω στο μυαλό μου τα πάντα και τίποτα, όπως πάντα.


Μακρυά η μικρή μου, στα ψηλά όρη της Ευρυτάνικης γης,


ενώ τα πτώματα στοιχιώσαν το δώμα, προσπαθώ να κρατηθώ από το όνειρο.


Έχω ζάλη σήμερα, μεγάλη ζάλη,


έσπασα τα όνειρα και τις φαντασιώσεις μου ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ.


Μονάχα αυτό το κορίτσι απάνω εκεί,


πόσα πτώματα θεέ μου σπαρμένα παντού....


Πόσα κλάμματα ετοιμοθανάτων,


πόσες ηδονικές κραυγές, από στόματα κλεισμένα με μαξιλάρια!!!!!!


Λες και ο έρωτας και η ηδονή, πρέπει να μένουν υπόκοφες κραυγές, 5 τετραγωνικών μέτρων.


Σήμερα είμαι χαρούμενος κατά βάθος πλάτος ύψος....


Βρήκα τον λόγο μου τον κεκριμένον, τον ιδιοτελή,


πόσα όνειρα πόση ανάγκη για μοναχικότητα


πόσα κλάματα και φόβους.....


Πόσα αστέρια και φουσκονεριές και κραυγές,


πόσα αδιέξοδα διεξοδικά αναλύονται την μέρα τούτη.....