TO KΡΕΑΣ.... Μια ταινία του Δημήτρη Νάκου με φόντο την Κύμη.... Αλλά και "εν συνόλω" η επαρχία μας...

 Ο Δημήτρης Νάκας δημιούργησε την πρώτη του κινηματογραφική ταινία που ονομάζεται "ΚΡΕΑΣ".

Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στον νου μας είναι αυθόρμητο. Κομίζει κάτι φρέσκο στον Ελληνικό κινηματογράφο; Δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, αλλά στα μάτια μου κομίζει. Μια συνεπή φωτογραφική ματιά, που μου άρεσε. Ένα σενάριο που δεν χάσκει. Που έχει ΣΕΞ αλλά με μέτρο (αχ και να δω  μια Ελληνική ταινία χωρίς σεξ βρε παιδί μου).  Με ωραίο πλαισίωμα των κομπάρσων, που πράγμα σπάνιο δεν είναι στημένοι...

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Νάκας

Η ταινία γυρίστηκε σχεδόν όλη στην Κύμη. Η αγαπημένη Κύμη θα μπορούσε στην ταινία αυτή να είναι το Ζαγόρι, η Αμαλιάδα η Ζαγορά κλπ. Δεν είναι δηλαδή η Κύμη το θέμα της ταινίας. Είναι η Ελληνική επαρχία. Όμως εμένα με συγκίνησε και η οπτική της ταινίας σε σχέση με την Κύμη. Επειδή έχω την πεποίθηση ότι η περιοχή εκεί είναι για χειμώνα. Λατρεύω το σκούρο, μουντό χρώμα της περιοχής της Κύμης. Δεν με γοητεύει το θέρος. Άντε λίγο άνοιξη και φθινόπωρο. Ως εκεί...  Οπότε για μένα ανέδειξε την Κύμη όπως εγώ την αγαπώ.

Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι η Κύμη. Η ταινία διαπραγματεύεται το γιγάντιο ζήτημα της ευθύνης. Της ανάλοιψης της ευθύνης ΓΕΝΙΚΑ. Η μεταβίβαση της ευθύνης στον άλλο που είναι εθνικό σπόρ... Ο "ρατσισμός" (δεν είναι ρατσιμός αλλά δεν βρίσκω λέξη ταιριαστή) που αναδυκνύει η ταινία, δηλαδή εκεί που οι Έλληνες τα φορτώνουν στον ξένο στο Αλβανάκι, είναι το μέσο που μεταχειρίζεται η ταινία, για να δείξει το Ελληνικό σπορ της μεταβίβασης της ΕΥΘΥΝΗΣ...

Σάμπως πάντα στην "στραβή" δεν μας φταίει ο άλλος; Δεν λέμε πάντα "δεν το έκανα εγώ μαμά, μπαμπά αφεντικό, κράτος κλπ; Έχετε προφανώς ακούσει μια δυο φορές την δήλωση "νσι εγώ το έκανα και αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη", Μια δυο φορές...

Το τρίτο θέμα είναι το λεγόμενο manipoulation. Πράγμα εντελώς σύνηθες στην χώρα μας. Μαζί με το άλλο σύνηθες... Όλα ένα κρεββάτι... Ένας μπαμπάς που νομίζει ότι καθορίζει τα πάντα, μια μάνα που ΠΑΝΤΑ κάνει το κουμάντο επί της ουσίας (πράγμα λογικό στην Κύμη παρεπιπτώντος λόγω μπάρκων)....

Και ένα παιδί που είναι στην σκιά, ενώ το Αλβανάκι είναι το αγαπημένο και χαιδεμένο, που κάνει την δουλειά και που το παιδί της Ελληνικής φαμίλιας ασφυκτυά από όλο αυτό το σύμπλεγμα... Βάλε που κάθε γονέας έχει λοξοκιτάξει γκομενικά γύρω του...

Οπότε το κράτος που δεν έχει τελέψει δύο αιώνες με το κτηματολόγιο, είναι ο δημιουργός ανταγωνισμών στο πανανθρώπινο θέμα της βοσκής των ζώων... Ο εκτροφέας προβάτων  είναι σε κόντρα με έναν.... ε η συνέχεια επί της οθόνης...

Θα ήθελα να κλείσω Κουμιώτικα... Παρέλασαν στην ταινία ορισμένα αρνιά της περιοχής Κύμης. Της φυλής Κύμης... Πόσο θα ήθελα μια παρέλαση καθαρών αρνιών Κύμης από την πλατεία και όλη η Κύμη να χειροκροτεί τους ανθρώπους που διατηρούν την φυλή αυτή... Αλλά αυτά είναι όνειρα απατηλά σε μια Ελλάδα που ΜΙΣΕΙ την παραγωγή...

"ΣΑΝ ΔΙΑΧΥΤΟ ΦΩΣ" το βιβλίο του Υ.ΥAARI

Πέρασαν τα χρόνια. Η αγορά ενός βιβλίου ιστορικού, ή λογοτεχνίζων είναι για εμένα σαν μια αυτόματη κίνηση.

Μπήκα ένα βράδυ στον ΕΥΜΑΡΟ στο υπέροχο καφέ βιβλιοπωλείο του και είπα ΑΥΤΟ. Κάτι σαν την παλαιά ρεκλάμα του ούζου 12. 

Ήμουν βέβαιος ότι θα χαθώ μέσα του. Χοντρό, πολυσέλιδο πολύ φτηνό. Είπα από μέσα μου "αυτό είναι στα αζήτητα άρα για εμένα"

Ο Y. Yaari συγγραφέας...

Πέντε ευρώ. Δεν είναι η τιμή. Είναι η απόλυτη βεβαιότητα ότι θα με πάει μακριά. Και με πήγε. Που; Στα Κοζάκικα προγκρόμ κατά των Εβραίων. Στην διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Στην μπολσεβίκηση επανάσταση. Στην Ουκρανία. Στην Γαλικία, στην νέα πατρίδα πριν γίνει κράτος στο σημερινό Ισραήλ. Στην Γαλιλαία. Στον σοσιαλιστικό σιωνισμό. Στην οικοδόμηση ενός νέου τόπου πριν την άνοδο του Χίτλερ. Στην ΕΡΓΑΣΙΑ... Στην τιμή της ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Ενάντια στα στερεότυπα, όπου ο Εβραίος είναι ένα πλάσμα αδύναμο και αδύνατο να εργσστεί σε χειρονακτική εργασία...

Πως να σας περιβράψω άραγε την σκηνή, στον ποταμό Βιστούλα, όπου 40 αποσυντεθυμέα πτώματα Εβραίων ανακαλύπτονται στον βυθό. Πως να σας περιγράψω την σκηνή που 4 εθελοντές Εβραίοι στους Κοζάκους ακούν τον στρατηγό τους να δίνει διαταγή να πάνε να κάνουν προγκρόμ οι Κοζάκοι... Και πάνε και σώνουν δεκάδες... Και φεύγουν από τον στρατό. Λιποτακτούν και και και.... 

Και στο τέλος φτάνουν στην Γαλιλαία στα πρώιμα Κιμπούτς και αποξηρένουν την λίμνη και στα βουνά οι Άραβες χειροκροτούν ενώ μετά από λίγο καιρό ένας Εβραίος πέφτει νεκρός από την σφαίρα ενός Άραβα... Πως να περιγράψεις ένα βιβλίο που παρουσιάζει το αδιέξοδο των Εβραίων της Ευρώπης και την απόφασή τους να πάνε κάτω στην προαιώνια πατρίδα. Δεν μπορώ. Ο Υ.ΥAARI μας χάρισε ένα βιβλίο όνειρο, αγώνα και πίστης.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μετάφραση έκανε

η Γιολάντα Μοντιάνο και εκδότης ο ΕΥΜΑΡΟΣ. Για όσους ενδιαφέρονται και φλέγονται για τον σοσιαλισμό, το προτσές ίδρυσης ενός οιανδήποτε κράτους παλαιού ή νέου, για όσους φλέγονται για να μάθουν τι και πως ήταν τα πράγματα στον μεσοπόλεμο θα πω μόνο ένα. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ. 

Για εμένα ήταν πηγή γραφής ενός ποιήματος

"Αχ Γαλιλαία Γαλιλαία

Τόπος που χιλιάδες κτισταδες παρελασαν.

Κυνηγημένοι από τους Κοζάκους

Τραγουδώντας σε, πόλη μυθική.

Χορεύοντας στου Τέλ Αβιβ τις ταράτσες.

Σε υμνούσαν τα παιδιά οι ανύμποροι γέροντες.

Γαλιλαία πόλη του Κυρίου της γης και ουρανού.

Πόλη που κτίστηκες από το μηδέν.

Από τις πόλεις της Ουκρανίας από το Λβοφ

Από τα πτώματα τα αποσυντεθημενα στον Βιστουλα.

Μονάχα μια φωνή ακούγονταν.

ΕΜΠΡΟΣ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΚΙΑ .

ΕΜΠΡΟΣ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ"

Στην ανάγνωση του βιβλίου αυτού όλα είναι καλά, εκτός από το λίγο ξενέρωτο τέλος του. Εντάξει δεν είναι αριστούργημα του Τσέχωφ. Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο....

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟ Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ;;

 ΕΤΟΣ 2050

Χώρος συνάθροισης το μονοδικό καφέ της Αθήνας, επ΄ονόματι "ΜΝΗΜΗ".

Ο παρουσιαστής Γεώργιος Παλαλής αφού αναφέρεται στην έννοια της Γενικής Απεργίας απευθύνεται στον AKRAT με δυνατή φωνή, μιας και είναι και κουφάλογο.

"Μπάρμπα πως είναι μια γενική απεργία;"

"Να σας πω παιδιά μου. Εύχομαι δε να σας ευλογήσει η τύχη να το ζήσετε. Συγνώμη που μιλάω σιγά αλλά είχα μια ασθένεια και έκλεισε ο φάρυγξ. (φυσάει την μύτη του αηδιαστικώς).... Που λέτε εκείνη την ημέρα του Φλεβάρη, ξύπνησα αργά. Έκανα ένα μπάνιο και κίνησα σιγά, σιγά να πάω σ΄ένα σταθμό μετρό. (τώρα είναι μουσείο για εσάς που πετάτε... για εμάς ήταν το μόνο μέσο, συνιστώ να πάτε στο μουσείο να δείτε πως ήμασταν τότε σαν ποντίκοι) . Το ιδιωτικό αμάξι μου κόλησε στην λεγόμενη ΙΕΡΑ ΟΔΟ που τώρα εσείς την απολαμβάνεται ως πεζόδρομο. Τότες ήταν για τα αμάξια... Φράκαρα. Ούτε μπρος ούτε πουθενά. Με κόπο το έβαλα κάπου και κίνησα με τα πόδια για το μετρό. Φτάνοντας είδα καμιά πενηνταρέα κόσμο έξω να πίνει το τσιγαράκι του. (τότε στα 2025 ήταν ο καπνός ελεύθερος όχι όπως τώρα που τους κλείνετε στα νησιά εξορία τους καπνιστές) Κατέβηκα τις σκάλες και τι να δω. Εκατοντάδες κόσμος προσπαθούσε ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ να φτάσει στα τραίνα... Δεν μπορούσες να κατέβεις στις αποβάθρες όλοι ήταν σ΄άλλα επίπεδα πιο πάνω. Πολλοί κατέβαιναν στην απέναντι κατεύθυνση με προορισμό τον Πειραιά. Όπως έλεγαν θα επιβιβάζονταν σ΄επόμενο σταθμό... Πονηρός λαός οι Έλληνες... Ήταν ότι μπορείτε να φανταστείτε. Νέοι, παιδιά γέροι...Κουρεμένοι μαλλιάδες, ένα κόσμος σαν όλη την κοινωνία. 

Αποφάσισα ότι δεν θα περιμένω στο φοβερό αυτό κόσμο και πήρα το τραίνο με κατεύθυνση Πειραιά. Κατέβηκα σε μια στάση που λέγονταν Αγία Βαρβάρα. Κατεβαίνω κάτω και όντως είχε λιγότερο κόσμο αλλά είχε κοσμάκι... Περνά το πρώτο τραίνο φουλ... Που να μπεις... Περνά το δεύτερο... Μπα φουλ... Στο τρίτο μου την δίνει και φεύγω... Ανεβαίνω και παίρνω την κατεύθυνση προς το σπίτι μου.  Περπατούσα και τα πάντα ήταν κλειστά. Δεκάδες καταστήματα ενδυμάτων κλειστά. Μόνο κάτι καφέ σαν τούτο εδώ που βαστάτε ως μουσείο ανοιχτά. Στον δρόμο συναντώ τον ΚΟΣΜΙΔΗ που έφτιαχνε κάτι γλυκά που λέγονταν ΧΑΛΒΑΣ. Το μόνο ανοιχτό... Οι ιδιοκτήτες οι πωλητές φορούσαν όλοι μια στολή που έγραφε ΔΕΝ ΈΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ. Δεν έχει σημασία να σας πω γιατί το έγραφε. Αιτία της απεργίας ήταν 57 δολοφονημένοι άνθρωποι. Γι αυτό ήταν η γενική απεργία... Τι άλλο να σας πω.... Η γενική απεργία που έζησα ήταν κάτι που από μικρός πεθυμούσα. Μεγάλωσα από 14 ετών αποζητώντας την και μου έτυχε στα 63... Πενήντα χρόνια αναομονής.... Εύχομαι και σ΄εσάς να συμβεί κάποτες...

Είναι μια ημέρα που ένα έθνος έχει κάτι. Ένα μαράζι. Μια στεναχώρια. Κάτι που τον ντυριάζει...

Αυτά είχα να πω παιδιά μου... Την καλησπέρα μου..."

AKRAT

Η ΕΥΒΟΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΩΝΗ

 Η εφημερίδα της Χαλκίδας που ταιριάζει στα γούστα μου είναι η "νέα ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΥΒΟΙΑ".

Δεν είναι που φιλοξενεί τα άρθρα μου μόνο. Είναι ότι σούρνει πίσω της όλη την ιστορία, ενός λόγου προοδευτικού στην Εύβοια. Με τον δικό της τρόπο, σήμερα. Παλαιά ήταν ο πατέρας Δεμερτζής που έσερνε την άμαξα.

Τώρα είναι ο κύριος Κώστας Δεμερτζής. Ο οποίος αγωνίζεται εκτός των επαγγελματικών του υποθέσεων για αυτήν την εφημερίδα. Νύχτα, ημέρα όπως τον βλέπω. 

Για μένα έχει καταφέρει πολλά. Διατηρεί ένα επίπεδο θεμάτων σπάνιο για εφημερίδα. Θέτει θέματα της Εύβοιας αλλά όχι μόνο. Δεν είναι μια τοπική εφημερίδα, που ασχολείται με τα τετριμένα. 

Θέτει πανελλαδικά θέματα. Διεθνή θέματα. Θέματα τέχνης, πολιτισμού. λαογραφίας ιστορίας και ΠΟΙΗΣΗΣ. Τι άλλο να επιζητεί κανείς;

Για εμένα αποτελεί καταφύγιο, παρουσίασης άρθρων μου για ιστορικά ζητήματα της περιοχής Κύμης. Αλλά του γνώρισα και ένα θέμα από έναν Καρυστινό και ετοιμάζω ορισμένα θέματα της πόλης της Χαλκίδας.

Το μόνο που φοβάμαι μην τον ενοχλώ με τις πολλές φλυαρίες μου. Γι αυτό δεν θέλω σε κάθε τεύχος να στέλνω άρθρα μου.

Ελπίζω και εσείς να στέλνετε πράγματα. Γίνεται συνδρομητές. Βοηθάμε μια εφημερίδα ΌΧΙ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ να επιβιώσει.

Ένα άρθρο μου.

ΠΕΡΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ μέρος Α

Ναι σου λέγει ο άλλος. Ήταν αναμενόμενο οι Χαμάδες να φερθούν με τέτοιο τρόπο στις Εβραίες Ισραηλινές αιχμαλώτους. Ξεχνάς, τι κάνουν οι Ισραηλινοί στους Παλαιστίνιους; Ξεχνάς τις φυλακίσεις τα δολοφονημένα παιδιά κλπ.

Οπότε σου λέει ο άλλος: Σιγά βρε akrat ευγενική ψυχούλα....  Και εσύ τώρα μένεις άγαλμα. 

                                                   Η Σταλική φρίκη... Παρέλαση αιχμαλώτων Γερμανών...

Mετά σου λέγει. Είδες όμως τις Εβραίες φανταρίνες, πόσο γέλια είχαν στην δεύτερη παράδοση αιχμαλώτων; Λες και είχαν πάει σε παραλία για κάμπιγκ και τις γύριζε ο μπαμπάς με το λεωφορειάκι... Και εντάξει σου λέγει θα έπεσε και καμιά σφαλιάρα. Σάμπως οι Εβραίοι του Ισραήλ δεν θα ρίχνουν στην ανάκριση;

Και εμείς τώρα πρέπει να βρούμε τα ίσα; Να είμαστε με μια ζυγαριά; Προφανώς θα κάνει τέτοια πράγματα το καπιταλιστικό κράτος του Ισραήλ. Όπως το ίδιο έκαναν οι Αμερικάνοι στο Γκουαντάναμο κλπ κλπ.

Από που όμως ξεκινάμε; Για χιλιάδες χρόνια ο αιχμάλωτος γίνονταν φαγητό ή αν ήταν κλεμμένη γυναίκα ανήκε στους νικητές. Μετά τους ανέκριναν με βία στο διάβα της ιστορίας. Στόχος να πολεμάς μέχρι θανάτου για να μην λιποτακτείς. Να έχεις πίσω σου το όπλο του διοικητή σου και μπρος τον θάνατο... Διάλεξε και πάρε.

Την φρίκη αυτή σταμάτησε η Ρώσικη επανάσταση. Οι απλοί φαντάροι αφοπλίζονταν φυσικά και περνούσαν σεμινάρια Μαρξισμού ταχήρυθμα. Μετά ελευθερώνονταν. Οι στρατηγοί κλπ ανακρίνονταν και κρατούνταν ΧΩΡΙΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ...

Μετά ήλθε ο σταλινισμός... Ω ρε βαρβαρότητα... Έχετε δει φαντάζομαι τους 52,000 Γερμανούς φαντάρους που τους έβαλαν σε παρέλαση στην πρωτεύουσα. Σαν να ήταν στην Ρώμη. Φρίκη !!!

Οι σύμμαχοι όλοι μαζί έπιασαν κοντά 1,000,000 Γερμανούς και τους είχαν για χρόνια αιχμαλώτους σε στρατόπαιδα. Οι μόνοι που τους υπερασπίστηκαν ήταν οι Τροτσκιστές και άλλοι αντισταλινικοί αγωνιστές. Γιατί είναι ζουρλό. Οι Γερμανοί φαντάροι, στην πλειοψηφία τους παιδιά που προορίζονταν για εργάτες σάμπως επέλεξαν να πάνε στο στρατιωτικό; Ήρθε η σειρά τους και πήγαν. Τι τους βάσταγαν οι σύμμαχοι; 

                                                    10 έτη για επιστροφή στην πατρίδα τους... ΦΡΙΚΗ

Έτσι και στην Γάζα, στον άδικο πόλεμο που ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ οι Χαμάδες οι αιχμάλωτοι ήταν ενθάδε και εκείθε σε χάλια κατάσταση. Οι Ισραηλινοί είχαν μερικούς χρόνια στις φυλακές. Οι Χαμάδες μπούκαραν έκαναν ότι έκαναν (ας μην πούμε τα αίσχη) και πάει στο διάσκο και στην τελετή παράδοσης συνέχισαν να κάνουν αηδίες.

Για μένα είναι άθλια συμπεριφορά. Ο αιχμάλωτος είναι κάτι το άοπλο ανυπεράσπιστο. Πρέπει να προστατευθεί από τον νικητή η αξιοπρέπειά του. Φυσικά αν είναι υψηλόβαθμος να ανακριθεί κόσμια. 

Αλλά ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Και καπιταλισμό έχουμε, τι να παραμένουμε... 

                                                 Τι να κάνουν οι της Χαμάς τα μάθαν από παλαιούς...

Θα συνεχίσω εν ευθέτω χρόνο                                                                                                                 

Η αλήθεια και το κακό... στο χωρίον ΔΙΡΡΕΥΜΑΤΑ....

Μια νεαρή κοπέλα διάβαζε βαριεστημένα τοπικές ιστορίες βρικολάκων.
Έπεσε επάνω σ΄ένα κείμενο. Το ξεχώρισε. Νόμιζε ότι η λαϊκή παράδοση, εντός του κειμένου ετούτου ζούσε. Η ελπίδα ότι ανακάλυψε κάτι τόσο σπάνιο την συνέρπασε. Δεν ήταν κάτι το τρομερό. Αλλά είχε μια μικρή δόση ικμάδας.
Σύντομα της είπαν ότι ο δημιουργός ήταν ζων Έσπευσε να τον συναντήσει. Ο γέρος αναμαλλιασμένος κύριος την συνάντησε. Συζήτησαν ήπιαν το καφεδάκι τους και χώρισαν. Μια συνήθης συνάντηση. Πίστευε ότι θα ήταν κάτι το ενδιαφέρον ο γέροντας.
Ημέρες περνούσαν, χρόνια περνούσαν και καθισμένη στο σαλόνι της έλαβε μια επιστολή. "Θα ήθελα να σας συναντήσω κλπ κλπ στο χωριό τάδε... 

Με τιμή Μόσχα...." Διεύθυνση τάδε και τα τοιαύτα σχετικά.
Μωρέ δενμας παρατά. Εβδομηνταπεντάρα να τρέχω στα κακορίζικα τα μέρη. Μια αστραπή σκέψη πέρασε. Μια θύμηση αλλά μωρ΄δεν βαριέσαι. Έχει και το σήριαλ μου απόψε.
Ημέρες περνούσαν και η μοναξιά συνεχίζονταν. Ώσπου ένα νέο επιστολικό δελτάριο της ενθύμισε ότι αφήνουμε στην ζωή μας επιστρέφει. Την καλούσε στο χωριό Διρρεύματα της Κύμης η κυρά Μόσχα...  τηλ. τάδε. Ήμουν τις λέγει η σύζυγος του γέρου που είχες συναντήσει πριν χρόνια. Επείγομαι λόγω ασθενείας να σας συναντήσω. Ζήτημα ζωής και...." Αυτό δημιούργησε τρομερά έκπληξη.
Πήρε το ΚΤΕΛ Ευβοίας και τράβηξε προς το χωρίον. Ο καιρός εκπληκτικός.Χαρούμενες παρέες ανεβοκατέβαιναν σκορπώντας νιότη και έρωτες. Φτάνοντας στο χωριό έσπευσε στον τόπο του ραντεβού. "ώρα 13,00 στην εκκλησία." Ρώτησε έμαθε ότι ήταν οι Άγιοι Ανάργυροι. Ποιον ρώτησε θα μου πεις. Τον μοναδικό κάτοικο που συνάντησε...
Άνοιξε την θύρα και προχώρησε. Η γερόντισσα που φυλάττε τον ναό και τον συντηρεί, έκλεισε και σφάλισε τον ναό. Εμπρός ο παππάς και μια γριούλα την υποδέχθηκαν. Την ευλόγησε ο παππάς έφεραν για την ταξιδιώτισσα ένα ποτήρι νερό και ένα γλυκό τοπικό, ξεραμένο λίγο και κάθισαν όλοι ευλαβικά για να συζητήσουν.

-Πριν χρόνια, της λέει η κυρά Μόσχα, συνάντησες έναν γέροντα σ΄ένα κοντινό χωριό. Μήπως θυμάστε;

-Είχα συναντήσει πολλούς γέροντες, στα μέρη σας. Η μελέτη μου για την λαογραφία και τα σεναριολογικά μου επαγγελματικά το επέβαλλαν. Ποιος ήταν;

-Στο χωριό Γαία. Για ένα κείμενο που σας είχε στείλει με θέμα έναν βρικόλακα.
-Α ναι. Θυμήθηκα.
Η πόρτα έκλεισε με πάταγο και ασφάλισαν τα μάνταλα. Ο παππάς σαν να αντάριασε.

- Πείτε μου τι νόημα έχουν αυτά μετά από τόσα χρόνια; Ούτε το όνομά του δεν θυμάμαι.

-Έχετε τίποτα άλλο εκτός του κειμένου; Κάποιο φυλακτό; Ένα ίσως μενταγιόν;

- Βέβαια τώρα που το λέτε μου έδωσε. Ούτε μια πεντάρα δεν αξίζει..

-Το 'χετε πάνω σας είπε έντρομος ο παππάς;

- Είστε στα συγκαλά σας; Ένα άχρηστο πράγμα θα το κουβαλώ μαζί μου μετά από τόσα χρόνια;
Μια κραυγή χαράς ακούστηκε και λύτρωσης συνάμα.

- Κυρία μου, άρχισε η κυρά Μόσχα. Είμαι η σύζυγός του, του.... Αυτός με γκάστρωσε πέντε φορές. Γέννησα τα παιδιά του. Μια μέρα στην εκκλησιά αυτή, την ώρα που έψελνε ο παππάς ένα ευαγγέλιο οι συγχωριανοί σφάλισαν τις πόρτες και έπιασαν τα πέντε παιδιά και τον κατηραμένο, τους κράτησαν και την ώρα που λεγε ο παππάς το ευαγγέλιο έσκασαν. Γέμισε ο τόπος να μην πω από τι... Καταλαβαίνετε.

-Όχι δεν καταλαβαίνω. Με φέρατε από τόσο μακριά για να ακούσω αυτά τα πράγματα; Εμείς τα γράφουμε για τον επιούσιο. Και έκανα τόσα χιλιόμετρα για να ακούσω αυτά που έγραφα όταν ήμουν νέα;
Και τους χαιρέτησε με χειραψία και φορώντας την λινή ζακέτα της κίνησε να φύγει.
Τότε ο παππάς άρχισε να ψέλνει. Από το ιερό βγήκαν δύο τρεις νέοι και ο παππάς άρχισε να απαγγέλλει το ευαγγέλιο.
Τα γεγονότα πλέον πήρα ανεξέλεγκτη τροπή.

Ποτέ κανείς δεν έμαθε για την κυρία. Για το τι έγινε. Κανείς δεν πρόσεξε τίποτα. Όλα αυτά ήταν ένα σενάριο που δεν ολοκληρώθηκε. Ο παραγωγός προφανώς πτώχευσε. 

Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού της γηραιάς κυρίας μετά από έτη και κατόπιν εισαγγελικής παρεμβάσεως εισήλθε στο άδειο οίκημα. Βρήκε ένα άχρηστο μενταγιόν. Το χάρησε στον εργάτη που έκανε το ξεσαβούρωμα....

ΑΙΜΑ ΠΟΝΟΣ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΡΙΑ.... ΜΠΑΙ ΜΠΑΙ ΡΩΣΙΑ... ΑΡΓΑ Ή ΓΡΉΓΟΡΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ... ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΈΡΧΟΝΤΑΙ...

Δύσκολες ώρες...

Οι Ρώσοι δεν θα έχουν πλέον λιμένα στην Μεσόγειο. Μια λύση είναι κάπου σ΄ένα μικρό λιμάνι της Λιβύης. Ή σε κάποιο στο Σουδάν. Ή.... Ο μακρύς δρόμος προς τον Ειρηνικό και επιστροφή στην πατρίδα... Θα ανέβει από το πέρασμα της πόλης του Βυζαντίου; Θα τον αφήσουν οι πρώην σύμμαχοί τους; Δηλαδή οι Τούρκοι;

Θα είναι τραγικό... Ένας κυνηγημένος στόλος χωρίς λιμένα να ψάχνει απεγνωσμένα επιστροφή... Και όταν περάσει αν τα περάσει τα στενά... Συντριβή... 

Εν σύνοψη.... Ο Ερντογάν κέρδισε. Ιράν Ιράκ έχασαν. Οι Κούρδοι σαν φύγουν οι 2,500 φαντάροι των ΗΠΑ θα τους κατασφάξουν.... Οι Χριστιανοί άστα να πάνε... Θα αλλάξουν Πατριάρχη; Ποιος θα αναλάβει; Θα είναι φυσικά της Κωνσταντινούπολης εγκάθετος; 

Πόσοι θα είναι οι πρόσφυγες; Από το 10% που κυβερνούσε δηλαδή κυρίως Αλλαουίτες αν θυμάμαι καλά πόσοι θα μείνουν;

Οι σουνίτες και ο Ερντογάν τα πήραν όλα... 

Τώρα μετά την Αλεξανδρέτα που πήραν μετά τον Β Παγκ. Πόλεμο τι άλλο θα πάρουν;

Οι Αιγύπτιοι τραβούν τα μεγάλα ζόρια... Δεν τους φτάνει το φράγμα των Αιθιόπων τώρα βλέπουν την παλαιά Συροαίγυπτο να την λαμβάνουν οι Τούρκοι επί της ουσίας....

Το Ισραήλ μέχρι που θα φτάσει ; Μπορεί να μπει μπας και σωθεί τίποτα; Σίγουρα δεν μπορεί να επέμβει σ΄όλη την Αραβία... 

Κουλουβάχατα... Σκέπτομαι τι άλλο να πω.... Σίγουρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ οι σιίτες που είναι μειοψηφία να κρατούν ένα 85% σουνίτες υπό κατοχή.

Δεν ξέρω. Το συναίσθημα ξεχειλίζει σήμερα. Δεν περίμενα να καταρεύσει έτσι. Δεν πήρα όπως φαίνεται μαθήματα από την πτώση του Καντάφι και του Σαντάμ. Όταν μπει σε κίνηση η ιστορία όλα είναι θέμα λίγων 24ωρων...

Δεν ξέρω. Ένα όμως ξέρω. Όταν κυβερνούν οι μειοψηφούντες σιίτες τότε αίμα βαθύ ακολουθεί την κυριαρχία τους...

Που θα πάει; Ή θα παλέψει ως το τέλος;

ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

  Στην εποχή που ζούμε, η βία κατά των αντρών είναι ένα δήθεν "νέο" φαινόμενο. Όλο και περισσότεροι απευθύνονται στην αστυνομία καταγγέλοντας την σχέση τους για βίαιη συμπεριφορά.

Ένα προς τρία η μαθηματική σχέση. Γράφει ένα  site https://www.neolaia.gr/2024/04/08/endooikogeneiaki-via-kataggelies-peristatika/ "Αίσθηση προκαλεί ο αριθμός των ανδρών που καταγγέλλουν ενδοοικογενειακή βία -τα προηγουμένα χρόνια δεν υπήρχαν ανάλογες καταγγελίες- καθώς από τα 13.342 περιστατικά το 2023, τα 3.456 αφορούν θύματα άντρες και τα 9.886 γυναίκες."

H αλήθεια είναι ότι δεν μας προκαλεί καμία αίσθηση. Για να πάρεις διαζύγιο πρέπει να πας στην αστυνομία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι άνθρωποι έχουν εκρεμότητες πχ περιουσίες παιδιά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με κοινής συναίνεσης διαδικασίες. Ιδιαίτερα αν φτάσεις στο ξύλο...

Οι άντρες που τρών τις φάπες τους (θέλω να μιλώ στο πρώτο πρόσωπο συμπάσχοντας αλλά η φαλοκρατική εγωιστική μου διαπαιδαγώγηση δεν με αφήνει. Εξάλλου δεν μου έτυχε εκτός από φραστική βία πράγμα απόλυτα σύνηθες) βρίσκονται μετέωροι.

Από την μια τα φαλλοκρατικά γουρουνάκια που θα τους λένε "αυτοί δεν είναι άντρες με Α κεφαλαίο...." και από την άλλη οι φαλλοκράτισσες γυναίκες που γελώντας θα λένε "έλα μωρέ ένα τερτίπι είναι των εξουσιαστών..."

Σώνει λοιιπόν και καλά οι άντρες είμαστε εξουσιαστές από πριν γεννηθούμε. Και ως εξουσιαστές πρέπει να οδηγούμε το αμάξι, να φέρνουμε μπικικίνια να μην κλαίμε, να είμαστε δυνατοί κλπ. Αυτό είναι το μοντελάκι.

Μας έχουν φορτώσει την πατριαρχία ως απόλυτο δόγμα και εμείς υπάκουα πρέπει να πορευόμαστε ενάντια στην αντίληψη αυτή. "Σκάσε κάθαρμα εσύ είσαι τέκνον της πατριαρχίας..." 

Όχι δεν είμαι τέκνον της πατριαρχίας που μας φορτώνεται. Είμαι τέκνον και τεκνόν άνθρωπος όπως όλοι. Και δεν θέλω να με εξουσιάζουν βρε αδελφέ. Και δεν μου αρέσει η βία κατά μου.

Για να καταλάβετε πόσο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι άντρες που τρώνε μάπες ψάξτε να βρείτε μια φωτογραφία άντρα που έφαγε ξύλο. Ή μια οργάνωση που τους στηρίζει... Με μια καμπάνια βρε αδελφέ... Ζερο...

Όποιος τρώει ξύλο ξεπέφτει στην τρούπα του ανύπαρκτου... Τον τρώει η μαύρη τρούπα...

Τα λες αυτά και σε κοιτάνε ως χάνο...

Αυτά...

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΦΗΒΙΑΣ

Σαν σήμερα στα 1974

12 και κάτι. Έφευγα από την παιδική ηλικία και έμπαινα στην εφηβική. Σαν παιδί θυρωρού κάθε πρωί ξύπναγα, ανέβαινα στο θυρωρείο και έπαιρνα τις πρωινές εφημερίδες και τις ξεκοκάλιζα. Βλέπετε τότε ο εφημεριδοπώλης έφερνε τις εφημερίδες των συνδρομητών αξημέρωτα.

Εκείνη την ημέρα στις 20 Ιούλη του 1974 οι γονείς μου έτρεξαν στον μπακάλη τον Χροναίο γωνία Δημ. Σούτσου και Δορυλαίου και γέμισαν το σπίτι με τρόφιμα. Παντού σακούλες. Πήραν και μπλε χαρτόνια να καλύψουν τα παράθυρα για τον φόβο των βομβαρδισμών. 

Τώρα μπούρδες θα μου πεις εκ των υστέρων. Ναι βέβαια αλλά οι άνθρωποι αυτοί έζησαν την Ιταλική και Γερμανική εισβολή. Ζούσαν με τις μνήμες εκείνες...

Ήταν για μένα μεγάλο το σοκ. Πόλεμος. Ο πατέρας έφυγε και πήγε στην πολιτική άμυνα σ΄ένα σχολείο.Όλοι συζήταγαν. Ρουφούσα τα πάντα. Στην αρχή υπερηφάνεια. Πετάν οι Ελληνοκύπριοι τους Τούρκους στην θάλασσα. Όμως στην πολυκατοικία το κλίμα ήταν άλλο. Ήταν ο δημοσιογράφος ο Καψής. Ανήσυχη η φαμίλια του. Μετά κατέβαιναν στο υπόγειο οι δημοκρατικοί και ακούγανε την Dautche Velle. 

Όλα ήταν σ΄ένα πλέγμα μυστηρίου για εμένα...

Πριν χρόνια μιας και η μνήμη μου εξασθενούσε έβαλα το γνωστό βίντεο των Τουρκοκυπρίων που έχουν βάλει τα ανακοινωθέντα του ΡΙΚ με τα ψέμματα ότι πετούν τους Τούρκους στην θάλασσα κλπ.

Δεν θυμάμαι εδώ τι έπαιζαν οι χουνταίοι αλλά κάτι τέτοια θα μας έλεγαν...

Ήταν το πρώτο σκίρτημα του πολιτικού όντος και η καταστολή του προσωπικού ζώου. Βαθιά μέσα μου η προσωπική φιλοδοξία πλέον θα υπηρετούσε το κοινωνικό σύνολο της χώρας μου.

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΝΤΙΚΗ

 Ο Μιχάλης Ποντίκης, ήταν ένας κάτοικος της μικρής πόλης Κύμη, η οποία είναι στο ανατολικότερο σημείο της Εύβοιας.

Στην μικρή αυτή πόλη, ή ίσως κωμόπολη, έζησε ο Μιχάλης με αξιοπρέπεια, αγάπη ανιδιοτέλεια και δίνοντας αγώνες κατά πως τους εννοούσε αυτός. Εξέδωσε περιοδικά, βιβλία έντυπα και συμμετείχε στην ζωή της Κύμης.

Στα έντυπά του έβρισκαν φιλοξενία διάφοροι συγγραφείς, επιστήμονες, απλοί άνθρωποι με στόχο την λαογραφική και ιστορική έρευνα της περιοχής μας. 

Δεν θα κάνω παρουσίαση του έργου ζωής του, μιας και ο κ. Γεώργιος Σαρρής, έκανε πλήρη αναφορά ζωής στην ομάδα ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ.

Εγώ θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα γύρω από έννοιες που κυκλοφορούν. 

Κατ' αρχήν φίλος του δεν ήμουν. Έμπιστός του δεν ήμουν. Μάλιστα στο τελευταίο περιοδικό ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ στην σελίδα 2 μου τα σούρνει ξώφαλτσα. Γράφει ότι είμαι "δημοφιλής" με ένα τρόπο που καταλαβαίνω ότι δεν το ενέκρινε.

Επίσης στις σποραδικότατες συναντήσεις μας, δεν μου αποκάλυπτε τους στόχους του, παρά μόνο στην στερνή μας συνάντηση στο καφέ του ΚΑΡΑΝΤΑΚΗ μου μίλησε για ένα σωματείο υπεράσπισης των αρχείων... Φευ δεν προλάβαμε. Οπότε ότι πω θα είναι καθαρό από συναισθηματισμούς. Γενικά να ξέρετε εκτιμώ και αυτούς που δεν είναι φιλικά προσκείμενοι προς το πρόσωπό μου. Αρκεί να βλέπω σταθερότητα πίστη και συνέχεια...

Aυτό που ακούω, δεξιά και αριστερά είναι ότι ήταν μυστήριος, απόμακρος και τελευταία βγήκε στην φόρα και η λέξη περιθωριακός...

Οι συμπολίτες που τα σέρνουν αυτά υπογείως (σιγά μου δεν μαθαίνονται) θα πρέπει να σκεπτούν ειλικρινά το παρελθόν μας.

Πως ο Γεώργιος Παπανικολάου αντιμετωπίστηκε στην Κύμη τότε που ζούσε εκεί... Το τι του σούρναν δεν λέγεται... Η εφημερίδα ΚΟΥΜΗ μαλλιαρό τον ανέβαζε μαλλιαρό τον κατέβαζε. Ως και τον ΝΟΥΜΑ μπλέξανε οι τύποι. Και ο ΝΟΥΜΑΣ υπερασπίστηκε τους Κουμιώτες δημοτικιστές...

Σάμπως ο Βασίλης ο Λούλης πέρασε καλύτερα; Τώρα υπερηφανευόμαστε και πουλάν και στο μουσείο βιβλίο του... Για ρωτήστε τις μπατηροσύνες του. Για ρωτήστε ποιοι τον έπαιζαν τάβλι;; ( ο πατέρας μου ναι τον έπαιζε).

Γι' αυτό σας λέω ο Μιχάλης ο Ποντίκης δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Πάω στοίχημα το κεφάλι μου σε ένα μελίσσι ότι και για άλλους θα έχουν παρόμοια συμπεριφορά. Περιθωριακός ο ένας... Μυστήριος ο άλλος...

Για σταθείτε όμως συμπατριώτες. Δηλαδή δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε εκπροσώπους της εξουσίας δημάρχους αντιδημάρχους βουλευτές βουλεύτριες αξιωματούχους, πάσης φύσης προέδρους και να μην περνάμε ωραία; Να θέλουμε να εξαφανιστούμε σαν τους βλέπουμε;

Στην ζήση αυτή ένα πράγμα έχει αξία. Η αναγνώριση της προσφοράς η ακεραιότητα της ζωής μας, η έλλειψη προστυχιάς κλεψιάς και μπαγαποντιάς.  

Για μένα ο Μιχάλης Ποντίκης ήταν το πλέον μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή της Κύμης κατά την τελευταία χρονική περίοδο. Όταν ακούω να τον χαρακτηρίζουν "περιθωριακό" κλπ ζορίζομαι να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο. Ευτυχώς είναι ασυγκράτητοι στις συνομιλίες και τα αμολάνε. ΕΥΤΥΧΩΣ...

Λοιπόν ίσως δεν είναι η στερνή φορά που μιλώ για τον Μιχάλη Ποντίκη. Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε Λουλιάδες, Παπανικολιάδες και Ποντικιάδες... ΑΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΩΜΑ ΤΟΥΣ όλοι αυτοί που δεν τον χώνευαν. Ας συνεχίσουν να σουλατσάρουν από εδώ και από εκεί. Εμείς τον αγαπήσαμε και τον τιμήσαμε. 

Αυτά που γράφω είναι λίγα... Αλλά πλήρως αναγκαία..

. 

ΚΕΜΑΛ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ του Paul Demont

                                             

Το βιβλίο 

                                              

                                                                            NA ΕΞΗΓΗΘΩ....

Το να μελετάς την ιστορία του ΚΕΜΑΛ στην Ελλάδα είναι μια πικρή ιστορία, χωρίς αμφιβολία. Χιλιάδες πολίτες έχουν πληγεί από την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Έχουμε λοιπόν την προσφυγιά στο αίμα μας και αυτό είναι ένα δύσκολο θέμα. Εμείς σαν φαμίλια έχουμε άλλη πορεία. Εμείς είμαστε από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ κατά της δημιουργίας του σύγχρονου Τούρκικου κράτους. Αφήσαμε την βολή μας, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μπήκαμε στο μπαπόρι του Ελ. Βενιζέλου και πολεμήσαμε κατά του Κεμαλισμού. Οπότε μαθήματα δεν θα δεχτούμε...

                                                                           ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Όταν ο Εμίρης Αμανουλάχ του Αφγανιστάν επισκέφτηκε την Τουρκία είπε στους μουλάδες του ότι πρέπει να βγάλουν οι γυναίκες την μπούργκα και να κουρεύονται δυτικά, όπως στην Κεμαλική Τουρκία... (Εμίρης είναι ένας που ηγεμονεύει ΧΩΡΙΣ να είναι απόγονος της φαμίλιας του Προφήτη, ενώ Χαλίφης είναι ένας ηγεμών που έχει ρίζες στον Προφήτη). Χαμός στο Αφγανιστάν... (σελίδα 209).

Το ίδιο και ο Σάχης του ΙΡΑΝ ο Ρεζά Παχλεβί, καθήμενος ένα μήνα στα 1934 στην Τουρκία, διεμήνυσε στον πρωθυπουργό του, ότι όταν επιστρέψει στην ΠΕΡΣΙΑ δεν θέλει να δει τσαντόρ, τουρμπάνια και φέσια... (σελ 210-211).

Αλλά και ο "δικός μας" ο δικτάτωρ Μεταξάς στα 1937 που πήγε στην Τουρκία πρότεινε "αιώνια αδελφότητα" μεταξύ των δύο χωρών. (σελ 206)... Ή διαβάζοντας τις σελίδες Ελληνικών φεμινιστικών εφημερίδων στον μεσοπόλεμο παρατηρεί έναν έρωτα των γυναικών της Ελλάδας προς την Τουρκία...

Τι είναι αυτό που έκανε αυτήν την αίγλη της σύγχρονης ιστορίας τόσο μεγάλη; Μα φυσικά η δημιουργία του σύγχρονου αστικού κράτους. Αυτό που ξερίζωσε την δεσποτεία του Οθωμανισμού. Που επέβαλλε την κατάργηση ΚΑΙ του Χαλίφη δημιουργώντας τρομερή ανισορροπία στο Ισλάμ. Που επέβαλλε την ιδιωτικότητα στην θρησκεία (πχ ο ιμάμης ή ο Πατριάρχης βγαίνοντας από την εκκλησία ή το τζαμί φορούσαν πολιτικά ρούχα...) που πήρε την γυναίκα και την έκανε πρωτοπόρα. Που ζήλευαν τις Τουρκάλες πχ οι Γαλλίδες...

Αυτό που εντυπωσιάζει στο βιβλίο είναι ο αγώνας για την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Αυτό δεν είναι σπάνιο στην ιστορία της δημιουργίας των αστικών κρατών. Ποιος δεν έχει συνταραχθεί με την δημιουργία του Ελληνικού του Γαλλικού του Αμερικάνικου κράτους; Έτσι και το βιβλίο αυτό περιγράφει όλη την επαναστατική ορμή του Τούρκικου λαού ενάντια στους Οθωμανούς δεσπότες. Και έχει ενδιαφέρον η περιγραφή της επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη. Οι εξεγέρσεις των Αρμενίων και η χαρά των Ελλήνων με την είσοδό τους. Η απόβαση στην Σμύρνη η πορεία στην εσχατιά της Ανατολής... Όλα αυτά τα περιγράφει ο συγγραφέας αρκετά ωραία και τα μεταφράζει στα Ελληνικά ένας Αρμένης.  Εκεί δείχνει την κατάπτωση του στερνού Σουλτάνου και την μοναχική πορεία του ΚΕΜΑΛ. Φεύγει από την Πόλη την στιγμή που οι σύμμαχοι στέλνουν τελεσίγραφο στον Βεζίρη... Συλλάβετε τον...  "πέταξε το πουλάκι" απαντά ο Βεζίρης...

Το πλοίο ΚΥΜΗ στις ακτές του Πόντου... Όταν δεν είχε σχέση με τον Κεμάλ.
Πηγή Nicholas Peppas.

Το πλοίο ΒΑDIRMA έχει ιστορία και Κουμιώτικη  http://akrat.blogspot.com/2013/06/blog-post_30.html?fbclid=IwAR08DMf1XNF4vB6AANbyR4Ouak6fkyoHBlJSyX3_Sck6eknCsVomelXcu9Y και έκανε δρομολόγια για το ορυχείο της ΚΥΜΗΣ και πουλήθηκε σε Οθωμανούς που το είπαν ΠΑΝΟΡΜΟΣ στα Τούρκικα Badirma. Ο Κεμάλ πάνω στο πλοίο κατευθύνεται στον Πόντο. Κάνει την πρώτη μάζωξη πρόπλασμα του Τούρκικου έθνους όπου με βία συγκεντρώνει 15 αντιπροσώπους... Πηγαίνει στο κέντρο του Ελληνικού Ποντιακού αντάρτικου!!! σ' ένα μικρό χωριό. Κάνει τις δέουσες συμμαχίες ακόμα και με Ρωμιούς και φεύγει...

Οργανώνει την αντίσταση. Πάει σε διάφορα μέρη, συντάσσει αντιστάσεις κατά των συμμάχων. Έρχεται σ' επαφή με τους Σοβιετικούς. Παίρνει χρυσό και όπλα με μεγάλη δυσκολία από τους Σοβιετικούς. Σ' αντίθεση με ότι πιστεύουμε οι Έλληνες ο συγγραφέας μας περιγράφει πως οι Άγγλοι δεν ήταν μαζί του. Πως άλλοι φλέρταραν μαζί του. Πχ οι Γάλλοι... Εκεί παρατηρούμε τον ρόλο του κονιάκ στην διπλωματία... Πως μια μικρή κωμόπολη η Άγκυρα μέσα στην έρημα γίνεται το κέντρο της αντίστασης. Πως οι γυναίκες ράβουν, μεταφέρουν αγωνίζονται να στηρίξουν τον Κεμάλ. Οι περιγραφές είναι τρομερές.

Ο συγγραφεύς αναφέρεται στην δημοσίευση των εγγράφων της μυστικής διπλωματίας μεταξύ Τσαρικών Ρώσων Άγγλων Γάλλων κλπ για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Μπολσεβίκοι τα έβγαλαν δημόσια. Συνταράχτηκαν οι Τούρκοι για την τρομερή μπαμπεσιά των συμμάχων... Και μέσα από εκεί αναδείχθηκε το σύγχρονο Τούρκικο κράτος. Αυτή ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ είναι η πηγή της δημιουργίας και η αιτία της κατάρρευσης της Οθωμανικής κυριαρχίας...

Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο πρέπει  κανείς να το αγοράσει. Δεν παραθέτω πολλά στοιχεία από αυτό. Μου ήταν δυσάρεστο σαν θέμα. Αλλά έπρεπε να διαβαστεί και το συμπάθησα τελικά. Και αναμφίβολα θέλω να διαβάσω και άλλων συγγραφέων. Για να κατανοήσω την δημιουργία του Τούρκικου κράτους...

Οπότε κρατώ πολλά για αυτό... Πάντως το Γαλλικό κονιάκ έπαιξε σπουδαίο ρόλο... Και η κύρωση του ήπατος που έπαθε ήταν για τον Σαλονικό καθοριστική...

Tέλος ευχαριστώ τον εκδότη του "ΚΟΥΡΙΕΡ ΕΚΔΟΤΙΚΗ' Θεόδωρο Μπενάκη που μου το χάρισε. Οι εκδόσεις πλέον δεν υπάρχουν αλλά η δημιουργία τόσων μεγάλων επιτυχιών είναι μεγάλη.

Το πλοίο ΒADIRM (Πάνορμος τέως ΚΥΜΗ )
που έσωσε τον Κεμάλ από τα χέρια στων συμμάχων
Πηγή Nicholas Peppas

ΟΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ... ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ....

 Στην ζωή μου, μου έτυχαν να βιώσω δύο σπάνιες ασθένειες και να δω ένα σπάνιο σύνδρομο σε αγαπημένο πρόσωπο συγγενικό...

Ένα απόγευμα, καθόμουν στο γραφείο του σπιτιού μου και μύρισα καμένο καλώδιο. Βρε που καίγεται που καίγεται... Τζίφος. Όλοι είπαν ότι τίποτα δεν καίγεται... Την επομένη ημέρα στην εργασία ξανά τα ίδια... Καμένο καλώδιο... Πήγα στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο... Στον ΩΡΛ. Τίποτα. Καλά ήμουν. Το καλώδιο όμως καλώδιο...

Άρχισα να διαβάζω στο δίκτυο... ΦΑΝΤΟΣΜΙΑ... Διάβασα ότι ήμουν από τους τυχερούς. Άλλοι περνούν μια ζωή μυρίζοντας κόπρανα. Φρίκαρα... Μεγάλη η τύχη μου.

Σιγά σιγά έφυγε... Και ήλθε η νευραλγία του τριδύμου αφού μετά από τρία έτη μύριζα κανονικά... Η νευραλγία του τριδύμου είναι μια τρομερή ασθένεια. Στην αρχή πήγα στην οδοντίατρο. Μια εξαγωγή... Εκεί ο πόνος... Πήγα σε περιδιοντολόγο. Καθαρισμός... Εκεί ο πόνος... Ξαναπήγα στην οδοντίατρο... Κάνε μου μια απονεύρωση. Πονάω. Μου κάνει... Ξανά ο πόνος... Μου λέει τέρμα πας σε νευρολόγο ή στο Πανεπιστήμιο οδοντοιατρικής θα μιλήσω σε καθηγητές να σε δεχθούν... Πήγα στον νευρολόγο μου είπε παρουσία της συζύγου μου "έχεις ακούσει τους λύκους να ουρλιάζουν; Έτσι ουρλιάζουν όσοι έχουν αυτό το σύμπτωμα. Πάρε το Lyrica... " Φρίκη.

Έχουμε μια γατούλα επιληπτική και ξέρουμε τι σημαίνει φάρμακο τέτοιας κατάστασης...  Πολύ καλό φάρμακο αλλά λέω ας το παλέψω με την Κινέζικη ιατρική. Πήγα σε εξαίρετο βελονιστή και μετά από μήνες βελονισμού, θεραπεύτηκα...

Έκτοτε σκέφτηκα να κάνω μια ομάδα στο FB για τις σπάνιες και περίεργες ασθένειες. 500,000 άνθρωποι στην χώρα μας υποφέρουν κατά μόνας... Με δυσκολίες πόνους αφάνταστους. Η σύζυγος με απέτρεψε. Μου είπε ότι θα φορτωθείς ένα πολύ μεγάλο πόνο. Και όντως αυτό θέλει έναν υγιή άνθρωπος με Α κεφαλαίο που να αγαπά τον πόνο του συνανθρώπου...

Όμως έκτοτε κάθε τόσο δέχομαι ερωτήσεις από ανθρώπους από όλη την χώρα. Προχτές από Θράκη. Πριν δύο μήνες από Θεσσαλονίκη... Άρχισα να μαθαίνω πληροφορίες περίεργες. Μια κοπελίτσα άρχισε να μυρίζει φαγητό όλη την ώρα. Ένας απίστευτος πόνος σ' όλο το κορμί μου λέει μια άλλη φίλη...

Εκείνο που έχω να πω είναι ένα. Θέλουμε ένα ευρύ φάσμα ιατρών και εναλλακτικών θεραπειών. Πρώτα από όλα να πάμε στην κλασσική ιατρική. Μετά στην άλλη την πιο περίεργη... Θέλουμε ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ. Σε όλη την χώρα. Και σ΄όλες τις πρωτεύουσες της χώρας... Θυμάμαι ένα συγγενικό πρόσωπο να κλαίει από τον πόνο. Αχ....  Μόνη βοήθεια το κέντρο πόνου...

Θέλουμε να σκύψει η πολιτεία στους 500,000 ανθρώπους. ΥΠΑΡΧΟΥΝ.... Δεν είναι φαντάσματα. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ.... 

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ..... ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ...

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΡΙΓΗΛΗΣ....

 

Μια ιστορική ομάδα του Fb. Να γίνετε μέλος

Για τον Βαγγέλη Δευτεραίο δεν γνωρίζουμε και πάρα πολλά πράγματα. Ξέρουμε όμως τα κυριότερα. Τα σημαίνοντα.

Τι δηλαδή;

Πρώτον ότι ήταν ατρόμητος.

Δεύτερον ότι συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των αναπήρων και θυμάτων των πολέμων 1910-1922. Και μάλιστα από ηγετική θέση.

Τρίτον. Ότι ήταν η ηγεσία της διμοιρίας σαλπιγκτών. Όχι στον πόλεμο. Στις τρομερές διαδηλώσεις των ορφανών, χηρών και αναπήρων των πολέμων. Αυτές που κινούσαν από την Στέγη Πατρίδας στους Αμπελόκηπους (νυν Πλ. Μαβίλη).

Τέταρτον ότι ήταν άνθρωπος με Α κεφαλαίο.

Πέμπτον ότι σαν επαναστάτης δεν κρατούσε κακίες. Eπίσης ότι ανήκε στους Αρχειομαρξιστές από την γέννησή τους, δηλαδή στον πολύ παλαιό αρχικό σχηματισμό.

Οι πηγές που έχουμε για τον Βαγγέλη Δευτεραίο είναι δύο. Ο Γιάννης Βερούχης και η κόρη της δραπέτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου.

Οπότε με βάση την γραπτή και ζώσα αφήγηση θα προσπαθήσουμε να ανασυνθέσουμε μια στοιχειώδη «βιογραφία».

Ο αστικός τύπος της εποχής του μεσοπολέμου αναφέρεται συχνότατα στον Βαγγέλη Δευτεραίο, ως αντιπρόσωπο στις διαπραγματεύσεις με το κράτος εκ μέρους των θυμάτων και αναπήρων πολέμου. Καθώς επίσης και στις εκλογές του μεγάλου αυτού συνδικάτου που είχε εκλέξει ως αρχηγό του τον Λέοντα Τρότσκυ.

Στις τρομερές διαδηλώσεις , αναφέρει ο ίδιος « Ήμουν πάντα πίσω από το “Στρατηγό μας”. Ήμουν επικεφαλής της διμοιρίας σαλπιγκτών…» (Μια αφήγηση για τον Σταύρο Βερούχη του Γιάννη Βερούχη) Στρατηγός ήταν ο Σταύρος Βερούχης ο τυφλός ηγέτης των αναπήρων. Ο αγαπημένος και ο πλέον σεβαστός στο προλεταριακό κίνημα του μεσοπολέμου. Ήταν λογικά μαζί από το ξεκίνημα της κομμούνας των Αμπελοκήπων. Εκεί όπου ανάπηροι φτωχοί και εγκαταλελειμμένοι ζούσαν μαζί. Σιτίζονταν με κοινό συσσίτιο. Κοιμόντουσαν σ΄ενιαίο χώρο δηλ. σκηνές και παραπήγματα. Και τηρούσαν ακόμα τις στρατιωτικές συνήθειες. Λάμβαναν μαθήματα επαναστατικής Μαρξιστικής θεωρίας καθώς και μάθαιναν γράμματα. Γιατί το κράτος πριν τους μάθει γράμματα τους έμαθε να παραδίδουν το κορμί τους στον πόλεμο...

Σύντομα το κράτος τους παραχώρησε τα περίπτερα. Ο Βαγγέλης Δευτεραίος  πήρε ένα περίπτερο στην Πλ. Ρηγίλης. Αυτό υπήρχε πριν λίγα χρόνια. Μην φανταστείτε τίποτα μεγάλο. Καμιά σχέση με τα σημερινά. Τότε ήταν ένα κουτί. Ένα απλό κουτί για να βάζουν τα σακατεμένα κορμιά τους οι ανάπηροι.

Εκεί τον γνώρισε η κόρη της μεγάλης δραπέτισσας από τις φυλακές Αβέρωφ της Κατίνας Εμμανουηλίδου. Μια ιστορία συμπτώσεων. Στην κατοχή την ορφανή περιμάζεψε μια Εβραία θυρωρός πολυκατοικίας της Βας. Σοφίας, απέναντι από την Πλ. Ρηγίλης. Στην ορφανή της έδινε ένα κουβά με νερό και ένα μαστραπά. Εκεί πουλούσε στους περαστικούς νερό για να ξεδιψάσουν και ταυτόχρονα είχε ένα κρεβάτι για να κοιμηθεί το ορφανό.

Σαν ζόρισαν τα πράγματα για τους Εβραίους η μικρή έμεινε στον δρόμο. Οι περίπολοι των Γερμανών κτυπούσαν την πόρτα των σπιτιών και επέβαλαν να φιλοξενήσουν οι κάτοικοι τα παιδιά την νύχτα.

Ονομάζονταν ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ επειδή ξεκίνησαν βγάζοντας αυτό το έντυπο που είχε ιδεολογικό περιεχόμενο αποκλειστικώς. ΠΗΓΗ εφημερίδα των συντακτών

Η ορφανή πήγε μια ημέρα μόνη της στον Βαγγέλη Δευτεραίο, στο περίπτερό της και ζήτησε βοήθεια. Ο Άνθρωπος επαναστάτης Βαγγέλης Δευτεραίος την φιλοξένησε στο υπόγειό σπίτι του. Σαν έμαθε όμως το όνομά της συγκλονίστηκε. Είπε στην ορφανή μικρούλα ότι «βλέπεις αυτό το κρεβάτι που θα κοιμηθείς; Εδώ είχε μείνει η μητέρα σου η Κατίνα Εμμανουηλίδου σαν δραπέτευσε από του Αβέρωφ. Μετά η ασθένειά της κορυφώθηκε και πήγε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε...» (αφήγηση προφορική της κόρης της Κατίνας Εμμανουηλίδου).

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ο Βαγγέλης Δευτεραίος παρέμεινε στην ζωή του πιστός στις ιδέες του. Μπορεί να έμεινε με τον Γιωτόπουλο και να μην ακολούθησε τον Λέοντα Τρότσκυ, αλλά αυτό δεν του αφαιρεί κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Ευθύτητα, καλοσύνη, πίστη στις ιδέες.

Παρέμεινε ριψοκίνδυνος, αγωνιστής και υπέρμαχος της επανάστασης για ένα καλύτερο αύριο.

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ.....

 Ένα βιβλίο, που με συντάραξε, ευχάριστα ήταν "Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΆΔΗ και των 70της 7 Ιούνη". Συγγραφέας ο ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ και εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΠΥΛΗ. https://www.politeianet.gr/books/9789607041258-manthoulis-robiros-puli-i-diki-tou-alkibiadi-kai-ton-72-tis-7-iouni-203267

Το ότι φυσικά δεν είναι διαθέσιμο, είναι δείγμα της σπουδαιότητας του βιβλίου καθώς και του ενδιαφέροντός μας για την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Το βιβλίο, δωρίστηκε σ' μενα από τον φίλο Ν.Θ. που αποτελούσε έναν εκλεκτό φίλο του Ρ. Μανθούλη. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία μεγάλη. Ήταν το γεγονός ότι έχοντας διαβάσει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο από τον μέγιστο μεταφραστή στα νέα Ελληνικά, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, νόμιζα ότι τα ήξερα όλα.

Ο συγγραφέας 

Αλλά η τύχη και ένα πρωινό αργοπορημένο άλλαξε τον ρου.... Αργοπορημένος για την εργασία, έβαλα στο σακίδιο βιαστικά το πρώτο βιβλίο που βρήκα. Και η τύχη το έφερε να το ξεκινήσω στο λεωφορείο. Αυτό ήταν. Το διάβασα όλο. Μου έκανε συντροφιά στην γραμμή του ΜΜΕ καθώς και στο μετρό...

Μια συναρπαστική εμπειρία, ταξίδι στο παρελθόν. Ένα βιβλίο όνειρο. Ένα βιβλίο όχι αγαπησιάρικο. Μπουνιά στην κοιλιά. Έτσι συνεχίζουμε την πορεία μελέτης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Και έναν εκνευρισμό, κατά των ολιγαρχικών και των Σπαρτιατών. Αυτό το να σταθώ δίκαιος δικαστής και στην μέση μου είναι απεχθές.... Μακριά από το κέντρο. Πάντα να παίρνω θέση. Και η θέση που λαμβάνω είναι σαφής.

Το βιβλίο δεν είναι μυθοπλασία. Έχει ορισμένες συμπληρώσεις από τα ιστορικά κενά, αλλά είναι στηριγμένο απόλυτα σε πηγές και είναι τεκμηριωμένο.

Θα αναφερθώ στις στερνές του σελίδες, γιατί για μένα από το τέλος πρέπει να το ξεκινήσει κάποιος που είναι λίγο άσχετος με τα γεγονότα της αρχαίας Αθήνας. Το ημερολόγιο που ξεκινά από την πτώση της τυραννίας του Ιππίακ και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας είναι μεγάλο βοήθημα για κάθε νέο αναγνώστη. Μετά έχει τις ονομασίες των Δήμων με την τοτινή και την σημερινή τους ονομασία. Καθώς επίσης και τους μήνες.Τέλος έχει το γενεαλογικό δέντρο των πρωταγωνιστών. 

Αφού τα διαβάσει, κανείς μπορεί να ταξιδέψει σ' όλη την ιστορία του βιβλίου.... Και ας πούμε πως ξεκινά.... Την ημέρα που ο στόλος είναι έτοιμος να σαλπάρει στην Μεγάλη Ελλάδα, όπως την λένε σήμερα, για πόλεμο κατά των Συρακουσών, το πρωί στα "αγάλματα" του θεού ΕΡΜΗ κόβονται τα γεννητικά όργανα.... Έργο των οχτρών της Δημοκρατίας και κατά της εκστρατείας...

Η Αθήνα ξυπνά, με ένα τρομερό νέο.... Η Δημοκρατία χαροπαλεύει.... 

Η συνέχεια στο βιβλίο

 

ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Ένα βλαμένο άτομο, χωρίς εγκέφαλο, ρίχνει μια φωτοβολίδα και κτυπά, έναν αστυνομικό. Ο νέος αστυφύλαξ τώρα κινδυνεύει και παλεύει για την ζωή του.

Η αστυνομία, κλείνει τις θύρες του γηπέδου, διώχνει τις γυναίκες και τα παιδιά !!!!!!!!!!!! και τους φορτώνει όλους τους υπόλοιπους οπαδούς,  στα λεωφορεία της αστυνομίας. Τετρακόσιοι ναι 400 !!! και βάλε οπαδοί οδηγούνται σε κάποια υπηρεσία που έχει χώρο και ανακρίνονται.

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Στην πολυπληθή ομάδα του FB που λαλείτε ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ τρέχει αυτές τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη ένα θλιβερό καθήκον. Το τιμήσουμε τους Κουμιώτες δολοφονημένους και εκτελεσμένους από τους Ναζιστές Γερμανούς στα Καλάβρυτα... Άνω των 20 ατόμων πέσαν νεκροί, από τα μέρη μας στην ωραία πόλη των Καλαβρύτων. Οι ναζί δολοφόνησαν όλο το χωριό, χωρίς τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά !!!! (μια σύμπτωση ε;;) με πρόσχημα μια στυγερή δολοφονία αξιωματικών και άλλων από τους αντάρτες. Και οι ναζί λοιπόν δεν έψαχναν να βρουν τους αντάρτες στα βουνά, στις ραχούλες ή μέσα από ανακρίσεις. ΌΧΙ. Επέβαλλαν ένα οριζόντιο μέτρο. Όλο το χωριό φταίει για τους αντάρτες...

Μα σάμπως ήταν μόνο τα Καλάβρυτα;; Στην περιοχή μου, στην Εύβοια είναι ένα χωριό που λέγεται ΚΑΚΟΛΥΡΙ. Και εκεί τα ίδια. Η δολοφονία ενός φαντάρου Γερμανού οδηγεί σε μια στυγερή λειτουργία των αντιποίνων. Φωτιά και τέλος τσεκούρι...

Και τώρα η Ελληνική αστυνομία, με μια οριζόντια πρακτική, συλλαμβάνει 400 και βάλε οπαδούς, τους μπουζουριάζει και τους ανακρίνει. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Και στο όνομα αυτής της τραγικής αλήθειας, δημιουργείται μια αντίδραση οριζόντια. Δηλαδή περνάμε σε πρακτικές εκτός της αστικοδημοκρατικής λογικής. Αυτή είναι σύλληψη του ενόχου ή ενός δύο, πέντα δέκα είκοση υπόπτων. Ανακρίνονται και βρίσκουμε ή όχι τον ένοχο. Γιατί αλλιώς άμα στην γειτονιά μας εκτελεστεί ένας άνθρωπος (δύο έχουν εκτελεστεί) θα πρέπει να αποκελείονται οι κάτοκοι, σε επίπεδο τετραγώνων. Να πηγαίνουν με κλούβες ή λεοφωρεία στην αστυνομία. 

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Όχι αν θέλουν αυτά τα πράγματα να κάνουν, θα μας βρούνε αντίπαλους. Εμείς εδώ κάναμε επανάσταση κατά της Οθωμανικής τυραννίας. Δεν θέμε να γίνουμε άλλο πράγμα. Να μεταβληθούμε σε τυρανία. Είναι άλλο πράγμα να πας και να τιμωρήσεις μια ομάδα, με υποβιβασμό, για να κόψεις τον εθισμό και άλλο πράγμα η σύλληψη μαζικά των ανθρώπων. Εκεί στον χώρο της προσωρινής κράτησης, τι τους κάνουν; 400 άτομα ανάκριση;; Όχι βέβαια. Θα φάνε πόσες ημέρες; Αυτό που σούρνεται εκεί μέσα de facto είναι απλό... Θα σαπίσετε εδώ μέσα αν δεν μας καταδώσετε έναν ή το πει μόνος του....

Θα μου πεις χαροπαλεύει ο άτυχος αστυνόμος !!!

Τι ωραίο κλίμα... Προφανώς ήταν εγκληματική ενέργεια. Ενέργεια ανθρώπου πνευματικά νάνου... Αλλά άλλο αυτό και άλλο να γενικεύουμε με 400 και βάλε ανθρώπους...

"Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού

ΒΙΒΛΙΟΑΝΑΦΟΡΑ

Κάνοντας μια βόλτα στην ωραία Κούμη, επισκεύτηκα το γνωστό καφέ κάτω από την πλατεία, όπου αγόρασα το βιβλίο "Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ" του Ευάγγελου Β. Γλυκού.

Ήταν και αυτό στοιβαγμένο στα προσεχώς... Προς ανάγνωση προσεχώς... Ωστόσο, πως τα φέρνει το λεωφορείο. Μια ημέρα το χώνω στο σακίδιο, πονούσε και ο χιαστός, αριβάρω στο bus και αρχίζω να το διαβάζω. Όπα λέγω εντός μου... Τι ωραίος πρόλογος; Βρε τούτο καλό μου φαίνεται... Χμμμ

Το απόγευμα, συζητώντας με τους συνεργάτες μου στο ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ εκφράζω την απόλυτη ικανοποίησή του για την ανάλυση του προλόγου. Μάλιστα φτάνω και σε επική ατάκα.Την οποία όμως δεν την παρουσιάζω εδώ...

Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια 15ήμερη σχέση ως 20ήμερη,,, Γιατί άλλοτε το έριχνα στο βάδην, άλλοτε είχα στην τσάντα το κολατσιό... Οπότε ο χρόνος για διάβασμα παρατράβηξε. 

Ο συγγραφεύς έχει γράψει και έτερο βιβλίο. "Η ΚΑΡΥΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΣΚΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Αυτό το έχω αλλά χρόνια διαβασμένο... Πρέπει να το ξανά βγάλω στην επικαιρότητα... https://www.politeianet.gr/books/9789607643704-glukos-b-euaggelos-tupothito-dardanos-i-karustia-kai-i-skuros-mesa-sto-chrono-167195

Με τα τούτα και τα άλλα, ο συγγραφεύς, που επιθυμώ σφόδρα να γνωρίσω, αποτελεί κόσμημα για την περιοχή της πάλαι ποτέ επαρχίας Καρυστίας... Είναι ευφυής, έξυπνος, με πλείστες όσες αναφορές σε πηγές και τεκμήρια. Αν κάτι μου λείπει είναι το χιούμορ. Ο συγγραφεύς, είναι απολύτως σοβαρός. Αυτό εμένα μου δημιουργεί μια απομάκρυνση, ένα φόβο. Αλλά μάλλον είναι γούστο... Όπως μπορεί καθείς...

Θα έλεγα ότι είναι ένα πρώτο βιβλίο για να μπεις στο πνεύμα του πολιτισμού της περιοχής. 

Έχω την ελπίδα ότι σύντομα θα βγάλει κάποιο νέο βιβλίο. Με κάποιο σχετικό περιεχόμενο. Οι πηγές του είναι σπουδαίες. Ακλόνητες και στιβαρές βάσεις. Το συστήνω χωρίς όρους. Και τα δύο, Και το μπλε και το πράσινο βιβλίο. Τώρα περιμένουμε και το ερυθρό. 

Μου άρεσαν πολύ οι στιγμές των παραφυσικών φαινομένων. Αυτό το απόσπασμα με το σάλιο του βρυκόλακα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023

 Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΑΣΤΕΡΟΣ" τεύχος 23 Καλοκαίρι 2023, είναι και αυτό ένα κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή που ονομάζομαι ΚΥΜΗ.

Η περιοχή αυτή, έχει ισχυρή πολιτιστική, λαογραφική και πνευματική δύναμη. Εκτός του περιοδικού ΡΟΠΤΡΟ του Αυλωναρίου έχει μουσεία, καλλιτέχνες εικαστικούς, μουσικούς κλπ. Έτσι μέσα από πολλές διεργασίες αναπτύσσετε και υπάρχει το πνευματικό δυναμικό. Χωρίς αυτά θα έμενε στάσιμη η περιοχή και οι άνθρωποι.

Εκδότης του περιοδικού είναι ο Μιχάλης Ποντίκης. Άτομο, με αγάπη για την περιοχή και τους ανθρώπους της. Και πάνω από όλα πνευματικό στέκι. Ποιος δεν θέλει να δει το άρθρο του σ' ένα τεύχος του;

Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού έχει μεγάλο πλούτο και βαθιά συγκίνηση.

Κατ' αρχήν ξεκινά με τον ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ. Εκεί βρίσκεται το άγαλμα του ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ. Αλλά και το τέως νεκροταφείο. Θα σταθώ σε κάτι σοφό που είπε. ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ να ψάξει γιατί χάσκουν τάφοι και τα ατυχήματα είναι ένας κίνδυνος. Ας πάει στην εκκλησία και στο μνημείο. Ας φανταστεί τον παλαιό μύλο που υπήρξε εκεί. Ας καθήσει και ας τιμήσει την μνήμη των 6 εκτελεσμένων από τους Ναζί. Και ας σκεφτεί λίγο τους αγώνες και τους πόθους του λαού της Κύμης. Ας ανοίξει η καρδιά του με την δημιουργία του γλύπτη, ας σκεφτεί... Ότι γράφει το κείμενο. Καλύτερα όμως διαβάστε το εκεί!!

Το επόμενο θέμα είναι αφιερωμένο στην ερασιτέχνη τραγουδίστρια της Κύμης, με το υπέροχο τραγούδι της την Δέσποινα Δημά και τον σύζυγό της. Κυριολεκτικά συγκινητικό άρθρο. Με εντυπωσίασε συνολικά. Και τι υπέροχη αναφορά στα Μαρινιάνικα τραγούδια της Κύμης. Δηλαδή τα ναυτικά τραγούδια που σκάρωναν οι γυναίκες των ναυτικών για τους αγαπημένους τους. Κυριολεκτικά χαμένος ή κρυμμένος θησαυρός στα ντουλάπια. 

Ακολουθεί ένα κείμενο που βάζει ημερομηνιακή τάξη στις 5 ΚΥΜΗ. Δηλαδή στις 5 εφημερίδες που βγήκαν με το όνομα αυτό. Τι να πω. Μακάρι να μας δοθούν σε ψηφιακή μορφή για να τις απολαύσουμε ούλοι...

Ακολουθεί ένα κείμενο με θέμα "ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΣ". Είναι ένα άρθρο με θέμα την επαγγελματική δράση κάποιων ανθρώπων μετά την κατοχή. Ο αρθρογράφος δεν προσπαθεί να δικαιώσει τους ανθρώπους αυτούς. Προσπαθεί απλά να σώσει μια προσπάθεια δύο ανθρώπων που έκαναν αγώνα για να ξεφύγουν από τα στενά όρια της Κύμης. Δεν ξέρω αν το κείμενο το κατάφερε.

"Στο στρατόπεδο των αόπλων της Βρωμονέρας" του Κίμωνα Καλαμπαλίκη που ήταν αριστερός Χωροφύλακας. Ένα τμήμα ενός ευρύτερου αφηγηματικού κειμένου. Πως να μην σε πιάσει συγκίνηση από την ζωή των ανθρώπων πάνω στο οροπέδιο αυτό. Μέσα στις σπηλιές. Μια αναφορά που με συγκλόνισε. Τι τράβηξαν οι άνθρωποι...

Ακολουθεί το κείμενο του Ιωνά Κυμαίου που βρήκε τι έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής μετά τον εμφύλιο, όταν στην Χαλκίδα εμφανίστηκε μια φάλαινα. Και άρχισαν να την κυνηγούν για να την σκοτώσουν!!!! Την κτυπούσαν με ότι φανταστείτε. Και με όπλα φυσικά.... Ένα κείμενο εφημερίδων δραματικό και κωμικό.

Το περιοδικό κλείνει με αναφορά σε ανθρώπους που πέρασαν από το Γυμνάσιο Κύμης και που δεν ήταν με την κλασσική έννοια Κουμιώτες. Εκπληκτική αναφορά.

Tο νέο τεύχος του περιοδικού "ΡΟΠΤΡΟ" του ΑΥΛΩΝΑΡΙΟΥ και της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Κύμης Αλιβερίου.

Εξήνα εννιά (69) τεύχη λοιπόν. Πέρα από την ερωτική σωματική ηδονή, που εκφράζει ο αριθμός αυτός, (να είστε πάντα πονηροί κάνει καλό στην υγεία) μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε στιγμές πνευματικής ηδονής. Γιατί πως να το κάμνουμε. Και το πνεύμα θέλει την ηδονή του.

 

 Θα ήθελα να σας πω, ότι το διάβασα όλο. Κάθε στιγμή του, κάθε πτυχή του εκτός από το ποδοσφαιρικό θέμα, που θα το διαβάσω και τούτο. Το "ΡΟΠΤΡΟ" του Δημ. Σγούρου δίνει σ΄όλη την περιοχή αξία. Αξία πνευματική, αξία γνώσης, αξία ιστορίας. Και πάνω από όλα είναι φιλόξενο μέρος, όπως φιλόξενοι είναι και οι Αυλωναρίτες.

 

Το τεύχος ξεκινά με μια φωτογραφία από μια γέφυρα και μια γυναίκα πάνω σ' ένα γάιδαρο. Και η φωτό μας έδωσε αφορμή να σκεφτούμε πράγματα. Ένας γάιδαρος έχει μείνει στην πόλη της Κύμης, ενώ στο Αυλωνάρι ακούστηκαν δύο ογκανίσματα. Το κείμενο λοιπόν αναφέρεται στο ζωικό κεφάλαιο που χάνεται ημέρα την ημέρα.... (Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί μια φωτογραφία από κλειστό κρεοπωλείο (Δημ. Σγούρος) και αμέσως μετά πλήθος θαυμάσιων φωτογραφιών από στιγμές του Αυλωναρίου. Θα διαλέξω μια την φωτό στα βράχια του Καλάμου στα 1930...

 

Ακολουθεί ο μύθος ή η πραγματικότητα ενός πνιγμού στα 1870, της Φώτως στην Παλιοκαμάρα. Μια ιστορία με νεράιδες και ξωτικά καθώς και με ένα κείμενο του 1978 της Νίτσας Κούκη (Κων/νου Σγούρου).

 

Ένα υπέοχο χρονογράφημα, είναι η πραγματική ιστορία ενός γραφικού χασάπικου του Αυλωναρίου που του κόλησαν το παρατσούκλι "Ο ΜΠΙΤΟΚΛΗΣ" και τα κυνήγια που έκανε σαν άκουγε το παρατσούκλι αυτό... Μια πολύ κωμική ιστορία. (Γήση Παπαγεωργίου)

Αποσπάσματα από πολύ παλαιές εφημερίδες για το Αυλωνάρι. Και φτάνουμε σ΄ένα εκπληκτικό ιστορικό αφιέρωμα, δηλ. το πρώτο μέρος, για την περίδο μετά το 1974. Πρόκειται για την ίδρυση του Συλλόγου Μελέτης Τοπικών Προβλημάτων της περιοχής. Εκεί θα βρείτε όλη την οσμή μετά το 1974. Πως ήταν τα πράγματα. Πως μύριζε το χωριό. Τι έκαναν οι νέοι. Πως αντιμετώπισαν τους χαφιέδες της χούντας κλπ κ.λ.π. Απολαυστικό διδακτικό και πλήρως αγωνιστικό κείμενο.(Δημ. Σγούρος)

 

Ακολουθεί ένα κείμενο, μελέτη από την Φιλόλογο Κλειώ Χρυσανθοπούλου για τα στατιστικά της 1ης χρονιάς που λειτούργησε Το Ελληνικό σχολείο στο Αυλωνάρι (σημερινό Γυμνάσιο Λύκειο)

 Ο Βασίλης Σπ. Παππάς μας χαρίζει εξαίσιες αναμνήσεις από την παραλία ΚΑΛΑΜΟΣ του Αυλωναρίου μιας παλιάς εποχής όπου οι άνθρωποι "κτίζαν" παράγκες και περνούσαν όλο το θέρος εκεί, μια σπάνια θαυμάσια φωτό κοσμεί το θέμα.

 

Του Κων/νου Σγούρου αναφέρεται στον Οδυσσέα Ανδρούτσο που ήλθε στο Αλιβέρι και πήγε για πόλεμο στην ωραία Κάρυστο. Επιτέλους κάτι αρχίζει να γίνεται για τον μεγάλο επαναστάτη που τον έβριζαν θεοί και διαβόλοι...

 

Ο Επαμ. Π. Αντωνόπουλος 130 χρόνια περίπου μετά μας εξιστορεί, σ' άπταιστη καθαρεύουσα τα παιχνίδια της εποχής του... Γράφτηκε στο το κείμενο και είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε πως ήταν τα παιχνίδια τότε, νομίζω στην περιοχή μας. Πρόκειται για παιχνίδια του Οξυλίθου. Το βρήκα και στις επεξηγήσεις με βοήθησε ο Χαρ. Θεοδώρου, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.

 

Ακολουθεί το 5 μέρος από το υπέροχο "συναξάρι" του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ" με εξιστόρηση όλης της δύσκολης περιόδου μετά ή και κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Θαυμάσια εξιστόριση. Ακολουθεί ένα κείμενο για τον υποβιβασμό του Α. Ο. Αυλωναρίου καθώς και τα αποτελέσματα της απογραφής.

 

Στην προτελευταία σελίδα φωτό από ένα σχοινοποιείο των Κονιστρών και στην στερνή σελίδα μια φωτό του 1911 ... Νομίζω ότι πρέπει να στερέψουν τα τεύχη. ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ...

Οι παρέες οι φίλοι , ο έρωτας οι άνθρωποι γύρω του και οι πνευματικοί φίλοι του PAP TEST ή Γεώργιος Παπανικολάου. Της ΓΙΟΥΛΗΣ ΚΟΚΚΟΡΗ

Κατ' αρχήν η ιδέα του βιβλίου αυτού είναι εκπληκτική. Να πιάσει και να αναλύσει τους ανθρώπους που επηρέασαν τον μεγάλο Γεώργιο Παπανικολάου. Τον ευεργέτη του TEST PAP. 

Αν και η μητέρα της, είχε αναφερθεί αρκετά, η ιδέα αυτή ήταν πρωτότυπη και περιεκτική. 152 σελίδες για να περιγραφούν, όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά οι άνθρωποι που τον επηρέασαν. Ο πατέρας του, η μητέρα του, ο παππού του ο Κωνσταντινίδης, ο Τηλέμαχος Κωνσταντάκης, ο πρώτος έρως η Κούλα η Στεφάνου, η σύζυγός του η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου και ο Δελμούζος (δεν υπήρχε στα περιεχόμενα το κεφάλαιο αυτό).

Αν στην περίπτωση του βιβλίου της Μαρίας Κόκκορη (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ) είχαμε μια επιείκεια, στο θαυμάσιο βιβλίο της Γιούλης Κόκκορη "ΕΙΔΑ ΤΟΣΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ " των εκδόσεων ΕΥΜΑΡΟΣ θα έχουμε μια πιο αντικειμενική γνώμη.

Και αυτό γιατί πρόσφατα, τέλεψα το βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη (μητέρας της Γιούλης). Οπότε τα συγκριτικά στοιχεία είναι, θέλω δεν θέλω πρόσφατα.

                                          

Το βιβλίο έχει αποκαλύψεις πρωτότυπες πχ αποκαλύπτει ότι η Μάχη Μαυρογένη Παπανικολάου, δηλαδή η σύζυγος του ευεργέτη, κρατά από την μαμά της, από την περιοχή της Κύμης.

Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο εξαιρετικά αποκαλυπτικό και τεκμηριωμένο. 

Προσωπικά γοητεύτηκα από το κεφάλαιο Κούλα Στεφάνου. Πως δηλαδή, από μια μπάλα ποδοσφαίρου και μια στραβοκλωτσιά βρέθηκε ένα μάρμαρο με ένα θαυμάσιο γλυκό ποιήμα. Το μάρμαρο αυτό ήταν από τον τάφο της Κούλας  Στεφάνου, που ήταν ο πρώτος έρως του Παπανικολάου. Ίσως και ο στερνός. Για μένα αυτά είναι τα ωραία σε μια ιστορία. Τα ζουμπουρλούδικα. Τα περίεργα. 

Το άλλο κεφάλαιο που μου άρεσε, ήταν η ιστορία με τον παππού του Παπανικολάου. Δηλαδή τον Γεώργιο Αλ. Κριτζούτα. Εξ' άλλου ο Παπανικολάου τον είχε πάνω από το γραφείο του. Ενδιαφέρουσα ζωή. Τον είχα σημειώσει και στο βιβλίο της Μαρίας Κόκκορη. Ήλθε στην Κύμη για να καταστείλει την αποικία των Βαυαρών εργατών στρατιωτικών. Τότε τα ορυχεία ήταν υπό στρατιωτική κατάσταση. Δηλαδή οι εργάτες ανήκαν στον στρατό. Ε κάποια διαφορά στο χρήμα, στο μεροκάματο εξεγέρθηκαν οι εργάτες στρατιωτικοί, ήλθαν οι σπάθες από το Νάπλη δηλαδή ο Κριτζούτας και κατεστάλη η εξέγερση... Μετά ... α να πάτε να διαβάσετε το βιβλίο... Δεν θα σας τα πω εγώ όλα...

Πολύς ο κόσμος στο καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου

Όλα τα άλλα κεφάλαια ήταν αποκαλυπτικά. Να πάρετε το βιβλίο να μάθετε. Δεν χρειάζεται να πω ότι όλη η Καρυστία πρέπει να το πάρει. Περιττό. Δεν έχει την τύχη καμιά επαρχία να έχει τέτοιον επιστήμονα. Κάρυστος, Στούρα Αλιβέρι έχουν τα ίδια μπράβο και δικαιώματα για τον Παπανικολάου. 

Το βιβλίο κυλάει πολύ ευχάριστα. Το διάβασα σε δύο ημέρες. Εντάξει υπάρχουν σημεία που έχουν θέματα. Όπως σ' όλα τα βιβλία. Αυτό η καταπράσινη Κύμη... Ε δεν ήταν καταπράσινη η Κύμη. Κάθε κομμάτι της καλλιεργούνταν. Κάθε πεύκο ήταν οχτρός. Να το κάνουμε αμπέλι ή ροζάρι ή μουριά (η συκιά δεν ήταν κάτι που υπάρχει σαν πληροφορία την εποχή εκείνη).

Ωραία όλοι στον λόγο μας προβάλλουμε το σήμερα στο χτες. Δεν είναι κακό.

Μετά αυτό το άσημη Κύμη. Δεν ήταν. Η Κύμη ήταν η σπουδαιότερη πόλη της Ευβαίας επί Οθωμανών στα τελέματά τους. Δεν τα λέγω εγώ. Το ΤΕΕ Ευβοίας μας τα θυμίζει μέσα από το γράμμα του κατασκόπου του Καποδίστρια στην Εύβοια. Και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Η ιστορία της Οθωμανικής Εύβοιας δεν είναι γνωστή. Ούτε έχει απαντηθεί γιατί η Κύμη είχε τόσο μεγάλη ανάπτυξη. Πιότερο πχ από την Κάρυστο και χιλιόμετρα από την Χαλκίδα που είχε ούτε 80 Ρωμαίικες φαμίλιες...

Συνοψίζοντας η ιστορία του Παπανικολάου με αυτό το βιβλίο δεν φωτίστηκε. Παραφωτίστηκε. Και επιτέλους έγινε αυτό. Γιατί είναι αλήθεια ότι Παπανικολάου λέγαμε και επί της ουσίας δεν ξέραμε και πολλά. 

Η ιστορία με τον Δελμούζο και τους σοσιαλιστές της Ιένας, είναι ένα θέμα προς μελέτη. Πάντως αυτοί δεν έφεραν τον σοσιαλισμό στην χώρα. Ήταν ο Καλλέργης ο Δρακούλης και άλλοι. Αυτοί ήταν ένα ρεύμα. Υπήρχαν και άλλοι. Νομίζω όμως ότι ο Παπανικολάου περισσότερο ενδιαφέρθηκε για τις Νιτσεϊκές απόψεις της εποχής. Η υπερανθρωπιά τον επηρέασε σφόδρα. Μα το βλέπουμε στο βιβλίο της Κυρίας Γιούλης. Ατρόμητος προχωρά εμπρός, χωρίς να αφήνει να επηρεάζεται από τίποτα. Είναι τρομερό. Ορισμένες φορές θες να του πεις.. Σταμάτα κυρ. Παπανικολάου υπάρχουν γύρω στου και σκουληκάκια μην κάνεις ότι δεν τα βλέπεις...

Η έκδοση σαν βιβλίο και οι φωτό είναι θαυμάσια. Ο γνωστός Εύμαρος. Αγάπη προς το βιβλίο. Εγώ συγκινήθηκα και για την μαμά του. Μπορεί να μην ήταν σαν κεφάλαιο αλλά είχαν οι αναφορές γλύκα.

Αμ η Μάχη Μαυρογένους Παπανικολάου; Θαύμα κεφάλαιο. Νομίζω ότι αν υπήρχε τιμητικός τίτλος ηρωίδας συζύγου η Μάχη θα ήταν η πρώτη που θα το δικαιούτο. Μα αυτή ήταν τα πάντα. Στο ερώτημα, αν ο Παπανικολάου θα ήταν ο TEST PAP  χωρίς αυτήν την σύζυγο, απαντώ χωρίς σκέψη. ΌΧΙ. 

Νομίζω συνοψίζοντας ότι ο Γ. Παπανικολάου από έναν επηρεάστηκε φιλοσοφικά. Από τον Νίτσε και την Γερμανική αντίληψη των πραγμάτων. Μετά με βάση τα όπλα αυτά, μπήκε στο μεγάλο χωνευτήρι της Αμερικής. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε τον Νίτσε. ΠΟΤΕ...

Στις 17 Αυγούστου στο θεατράκι του Μουσείου Κύμης θα γίνει η Κουμιώτικη παρουσίαση του βιβλίου. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΘΕ