Δεν
είμαστε των ταξιδιών, ούτε των σούρτα
φέρτα. Μας αρέσει να ανακαλύπτουμε μέρη
μια φορά τα δέκα χρόνια. Και δεν είμαστε
καταναλωτές φύσης και εμπειριών. Ωστόσο
μας προσεκάλεσαν ευγενής Κυρία εις μιαν
πρωινή Κυριακάτικη ημερίδα για τα
ορυχεία της Αττικής... Ώρα ενδεκάτη
Κυριακής. Ξεκινήσαμε από την συνοικία
του Χαιδάρ Πασά (Χαιδάρι) με δάνειο
όχημα. Εγώ και εγώ συν την αφεντομουτσουνάρα
μου... Δρόμους παίρνω, δρόμους αφήνω
περνάω την Αττική διαδρομή, περνώ την
διασταύρωση της Ραφήνος (θα επανέλθω)
περνώ τον Βουτσά το πάλαι ποτέ προσφυγικόν
αυτόν συνοικισμόν και ωσάν ραλίστες
χαμηλών ταχυτήτων εισερχόμαστε εις την
Νέαν Μάρκην. Ήμουνα νιός αμούστακος που
είχα πάει. Την ενθυμούμην σχετικά
ωραία... Την βρήκα ένα ΤΙΠΟΤΑ... Ένα μέρος
όπου οι πινακίδες ήταν το παν. Κάθησα
εις ένα φούρνο που έγραφε ότι ήταν από
το χίλια εννιακόσια τάδε... Πήρα ένα καφέ
για τα σκουπίδια και έν σταφιδόψωμο τες
πάντων ψιλοτρωγόμενον. Η ώρα ήτο όμως
περασμένη και με περίμενε η εκδήλωσις...
Τραβώ με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 65
χιλιομέτρων και εξάφνου αλλάζει το
περιβάλλον... Περιοχή ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ. Τάξη,
καθαριότης λίγες επιγραφές. Μια ευχάριστος
αλλαγή.
Ουπς
λέγω... Κάποιος σοβαρός δημαρχέσας είναι
εδώθε. Ως έμαθα εκ των υστέρων είναι εις
ονόματι Ψινάκης. Η πενθερά μου είπε
στακάτα. Παιδί μου αυτός το φυσάει το
λιλί και δεν έχει ανάγκη από επιβεβαίωση...
Χμ σκέφθηκα την επομένη. Βρε δίκαιο θα
έχει. Τι ωραίος που ήτο ο Μαραθών. Με
εξέπληξε. Βρε ούτε ένα χαρτί κάτουθε.
Και στα πέριξ στα δεντριά καθαρά. Βάι
βάι μάνα μου...
Βέβαια
ως γνήσια Ελλάς για να πας εις εν μέρος
την ανασφάλεια την έχεις... Μπρε τις
πινακίδες... Με τα πολλά βρίσκουμε τον
δρόμο για το Γραμματικό. Τι ευχάριστη
μεταβολή φύσεως μετά την Νέα Μάκρη.
Ανεβαίνουμε τον ωραίο δρόμο σιγά σιγά
και δεξιά αριστερά ωραία κτήματα. Η
προαιώνια τάξη των παλιών ιδιοκτητών
της Αρβανιτιάς της Αττικής. Όλα για το
χωράφι και τα ζα. Φτάσαμε στο ευγενικό
αυτό χωριό που μας υποδέχθηκαν ευγενείς
γεροντάδες που μας κατατόπισαν για την
τοποθεσία της εκδηλώσεως. Παρκάραμε
στο στενό δρομάκι του χωριού. Η πρώτη
εντύπωσις ήτο θετικοτάτη. Ο δήμαρχος ο
Ψινάκης μάλλον και εδώ έχει βάλει την
στάμπα του. Υπήρχε και μια ωραία ταβερνούλα
όπου ετοιμάζετο ωραιότατο σφαχτό. Μας
κύκλωσαν οι μυρωδιές και οι ευωδιές.
Αρβανιτιά παιδί μου αιώνια σχέση με το
κρέας...
Εφτάσαμε εις το κοινοτικόν κατάστημα
όπου ήτο συγκεντρωμένο το πλήθος.
Πλησιάσαμε το τραπεζάκι που πουλούσαν
βιβλία των εισηγητών και είχαν διάφορα
έντυπα περί των ορυχείων. Αγοράσαμε το
βιβλίο “ΒΑΡΔΑ ΒΙΛΙΑΜΕΝΤΟ”. Το εν λόγω
μπουκς είναι του Κ. Xαλέμου.
Είναι ένα βιβλίο για τα καλύτερα κάρβουνα
της χώρας του λιγνιτωρυχείου της
Καλογρέζας Αττικής... Δηλαδή όχι για τα
κάρβουνα... Για τους εργάτες τις απεργίες
κλπ.. Ποιος τα θυμάται άραγες. Μας το
υπόγραψε ευγενικά ο συγγραφεύς και
πιάσαμε πάρλα με τον άνθρωπο που ήταν
στο τραπεζάκι. Σύντομα μου βγήκε
ΚΥΜΑΙΟΣ... Ώπα λέγω εσωτερικώς... Μίνα
Κυμαίων εδώ... Δεν περνά λίγη ώρα να τσουπ
έτερος Κυμαίος. Ο κος Μακρής... Από τον
Κατροβαλά της Κύμης. Εισηγητής στην
εκδήλωση και συγγραφεύς... Να οι χαιρετούρες
να τα τηλέφωνα κλπ κλπ... Μου λέγει αυτόν
τον βλέπεις εκεί δα: Ναι του λέγω μου
λέγει δίπλα στον βουλευτή !!! τι το είπε
αυτοσυστήνομαι πάραυτα... “Άμα βλέπω
βουλευτή”.... (Να το θυμάστε αυτό) Πάω
στον Κύριο αυτοσυστήνομαι και μου λέγει
“κατάγομαι από την Κούμη” μένω στο
Λαύριο στην Καμάριζα. Είχε φέρει ένα
πλήθος από ωραία ορυκτά των εγκάτων της
Λαυρεωτικής γής... Είναι από το Μουσείο...
Πω πω λέγω αυτό δεν είναι Γραμματικό...
Σφιγγοφωλέα της Κύμης...
Άρχισε
η εκδήλωσις χλαπάκιαζα και λίγα αλμυρά
καλούδια και τσουπ... Να το πρώτο του
εισηγητού Κου Μακρή... Η Σέριφος στα
χίλια οκτακόσια τάδε αποικίστηκε από
Κουμαίους εργάτες ορυχείων... Αυτόματα
ο νους μου πήγε στον Σπέρα τον
αναρχοσυνδικαλιστή... Βρε λέγω θα βρήκε
καλή γενιά Κυμαίων εργατών ορυχείων...
Μετά αμολά άλλη τορπίλη... Το 90% των
κατοίκων της διασταύρωσης Ραφήνας είναι
Κουμαίοι γιατί ήταν τα ορυχεία εκείθε...
Και στο Περιστέρι... Και στο Γραμματικό
και στην Καλογρέζα... Και πάνω από όλα
το ΛΑΥΡΙΟ... Η γη που έθρεψε εκατοντάδες
εργάτες της Κύμης... Βρε λέγω μέσα μου...
Οι αόρατοι Κουμαίοι... Εμείς στην Κούμη
είμαστε ζαλισμένοι... Ναυτική πόλη μας
τσαμπουνάν. Αρχοντάδες καραβοκύρηδες
μας παραμυθιάζουν... Εδώ το 'χουν να μας
πουν και Γαλαξίδι...
Αρχίζει
μετά ο έτερος εισηγητής ο Κος Κ. Xαλέμος
βάνει ένα σπανιόλικο Αστουριάνικο
τραγούδι των Ορυχείων που παρακαλούν
να τους σώσει η Αγ. Βαρβάρα, μας πιάσανε
ελαφρώς τα ζουμιά... Και να μην τα πολυλογώ
όλοι μίλησαν για την ΜΑΝΑ Κύμη των
εργατών ορυχείων... Μύρισε Κύμη... Κύμη
εδώ, Κύμη εκεί η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΚΥΜΗ απούσα...
Να και οι απεργίες να και το ένα να και
το άλλο έπηξα στην Κύμη... Αλλά γέμισα
τα πνευμόνια μου από υγεία ορυχείων.
Εργατιά ... Καθαρός αήρ...
Μετά
μίλησε ένας μάλλον Συριζαίος της Δούρου
καλά τα είπε και το κλου το αστείο του
πρωινού ήταν ένας πολιτευτής τέως
βουλευτής της ΝΔ... Ο καημένος δεν είχε
να λαλήσει γρι... Και μας ενημέρωσε για
το θαλάσσιο ρεύμα που ξεκινά από τον
Ατλαντικό και κάνει τσάρκα ... Άλλα ντάλα
του βουλευτή το γάλα.... Σκέφτηκα ότι θα
πουλούν κόκα... Μετά λέγω μπα ο άνθρωπος
είναι μιας ηλικίας... Το τρομερό είναι
ότι οι Αρβανιτάδες τον χειροκρότησαν.
Βέβαια ξέρουμε από Αρβανιτιά εμείς στην
Εύβοια... Μια ωραία φάρα που την λατρεύουμε
αλλά στα πολιτικά ΣΚΡΑΠΑ...
Έτσι
γιομάτος Κύμη μακριά από την Κύμη έφυγα
και επέστρεψα στην συνοικία του Χαιδάρ...
πηγαίνοντας πρώτη φορά από πάνω από
Διόνυσο, από τα ορεινά. Καλά ήταν...