02 Σεπτεμβρίου 2014

Οι σύγχρονες Θέσεις περί του Πρωτείου της Εκκλησίας ανάμεσα της Ρώσσικης Ορθοδόξου Εκκλησίας και της εν Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κωσταντινουπόλεως... Ή αλλιώς τι θα γίνει ΣΥΝΤΟΜΑ στον κόσμο της Ανατολής...

Παραθέτω τα δύο αυτά κείμενα προς όλο το κοινό. Το θέμα φυσικά είναι ουσιαστικό και αποτελεί ΉΔΗ θέμα προς μια νέα σχάση ανάμεσα στην Ορθοδοξία.... Επίσης είναι θέμα βαθύτατα πολιτικό και έχει τρομερές επιδράσεις στην κοινωνία της Ανατολής...... Είδωμεν....


Πρώτα η Ρώσσικη εκδοχή περί του Πρωτείου... εκ του  http://www.tomtb.com/category/διαχριστιανικοί-διάλογοι-και-αντίλο/

Η θέση του Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου σε παγκόσμιο
επίπεδο

 Από Mospat.ru

Το κείμενο υιοθετήθη υπό της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίαςκατά τη συνεδρία της 25-26 Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά № 157).
Πολλάκις ανέκυπτε το θέμα πρωτείου σε παγκόσμιο επίπεδο εντός της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια των εργασιών της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας με απόφαση της 27ης Μαρτίου 2007 ανέθεσε την εξέταση του θέματος στη Συνοδική Θεολογική Επιτροπή προκειμένου να εκπονηθεί η επίσημη θέση του Πατριαρχείου Μόσχας (Πρακτικά № 26). Εν τῳ μεταξύ στη συνεδρία της 13ης Οκτωβρίου 2007 της Μικτής Επιτροπής στη Ραβέννα, απουσί της αντιπροσωπείας της Ρωσικής Εκκλησίας και άνευ γνώμης αυτς, υιοθετήθη κείμενο υπό τον τίτλο «Εκκλησιολογικαί και κανονικαί συνέπειαι της μυστηριακής φύσεως της Εκκλησίας».
Αφού εξέτασε το κείμενο της Ραβέννας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας δεν απεδέχθη το μέρος εκείνο, όπου γίνεται λόγος περί συνοδικότητας και πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου εντός της Εκκλησίας. Εφόσον το κείμενο της Ραβέννας διακρίνει μεταξύ τριών επιπέδων εκκλησιαστικής διοικήσεως,δηλονότι του τοπικού, του επαρχιακού και του παγκοσμίου, η ως κάτω θέση του Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου εντός της Εκκλησίας εξετάζει το θέμα αυτό επίσης σε τρία επίπεδα.
1. Στην Αγία του Χριστού Εκκλησία το πρωτείο κατά πάντα ανήκει στην Κεφαλή της τον Κύριο και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό, Υιό του Θεού και Υιό του Ανθρώπου. Κατά τον Άγιον Απόστολο Παύλο, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «στιν  κεφαλ το σώματος, τς κκλησίας ς στιν ρχή, πρωτότοκος κ τν νεκρν, να γένηται ν πσιν ατς πρωτεύων» (Κολ. 1,18).
Κατά την αποστολική διδασκαλία, « Θες το Κυρίου μν ᾿Ιησο Χριστο πατρ τς δόξης, γείρας ατν κ νεκρν, κάθισεν ν δεξι ατο ν τος πουρανίοιςπεράνω πάσης ρχς κα ξουσίας κα δυνάμεως κα κυριότητος κα παντςνόματος νομαζομένου ο μόνον ν τ αἰῶνι τούτλλ κα ν τ μέλλοντι…καατν δωκε κεφαλν πρ πάντα τ κκλησίτις στ τ σμα ατο» (Εφ. 1, 17-23).
Η Εκκλησία, ούσα επί της γης, δεν είναι μόνο η κοινωνία των εις Χριστόν πιστευόντων, αλλά και ο Θεανθρώπινος οργανισμός: «Υμες δέ στε σμα Χριστο καμέλη κ μέρους» (Α΄ Κορ. 12,27).
Συνεπώς, οι ποικίλες μορφές του πρωτείου στην Εκκλησία εν τῃ ιστορική της πορεία σε αυτό τον κόσμο, είναι επουσιώδεις σε σχέση με το αιώνιο πρωτείο του Χριστού ως Κεφαλής της Εκκλησίας, διά του Οποίου ο Θεός Πατήρ «ποκαταλλάσσει τπάντα ες ατόν, ερηνοποιών δι' ατο ετε τ π τς γς ετε τ ν τος ορανος» (Κολ. 1,20). Το πρωτείο στην Εκκλησία πρέπει να είναι κυρίως διακονία καταλλαγής, αποβλέπουσα στη διασφάλιση της αρμονίας, συμφώνως προς τον Απόστολο, ο οποίος καλεί «τηρεν τν νότητα το Πνεύματος ν τ συνδέσμ τς ερήνης» (Εφ. 4,3).
2. Το πρωτείο όπως και η συνοδικότητα, στην εν τ αιώνι τούτ Εκκλησία του Χριστο, είναι απο τις θεμελιώδεις αρχές της δομής της. Σε διάφορα επίπεδα της υπάρξεως της Εκκλησίας το ιστορικώς διαμορφωθέν πρωτείο έχει διαφορετική φύση και διαφορετικές πηγές. Αυτά τα επίπεδα είναι:
(1) η επισκοπή, (2) η Αυτοκέφαλος Τοπική Εκκλησία και (3) η ανά την Οικουμένη Εκκλησία.
(1) Σε επίπεδο της επισκοπής το πρωτείο ανήκει στον Επίσκοπο. Το πρωτείο του Επισκόπου στην ιδίαν αυτού επισκοπή έχει σταθερά θεολογικά και κανονικά ερείσματα, τα οποία ανάγονται στην εποχή της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας. Συμφώνως προς τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, «τ Πνεμα τ Αγιον θετο τους Επισκόπους ποιμαίνειν τν κκλησίαν το Κυρίου κα Θεο ν περιεποιήσατο διτο δίου αματος» (Πραξ. 20,28). Η διά της χειροτονίας [1] μεταδιδόμενη αποστολική διαδοχή αποτελεί πηγή πρωτείου του Επισκόπου στην ιδίαν αυτού Επισκοπή.
Το επισκοπικό λειτούργημα είναι το εκ των ων ουκ άνευ θεμέλιο της Εκκλησίας: «Ο Επίσκοπος είναι εν τ Εκκλησί και η Εκκλησία είναι εν τ Επισκόπ και όποιος δεν είναι μεθ΄ Επισκόπου ευρίσκεται εκτός Εκκλησίας» (ιερομάρ. Κυπριανού Καρθαγένης[2]).
Ο ιερομάρτυς Ιγνάτιος ο Θεοφόρος παρομοιάζει το πρωτείο του Επισκόπου εν τῃ Επισκοπή αυτοῦ με την ηγεμονία του Θεού: «Παραινν μονοί θεο σπουδάζετε πάντα πράσσειν, προκαθημένου το πισκόπου ες τόπον θεο κα τν πρεσβυτέρων ες τόπον συνεδρίου τν ποστόλων, κα τν διακόνων τν μο γλυκυτάτων πεπιστευμένων διακονίαν ησο Χριστος πρ αώνων παρ πατρ ν κα ν τέλειφάνη» (Προς Μαγνησιείς, ΣΤ΄).
Εν τῃ εκκλησιαστική αυτοῦ περιοχή ο Επίσκοπος κατέχει την πληρότητα της μυστηριακής, της διοικητικής και της διδακτικής αυθεντίας. Διδάσκει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: «Μηδες χωρς το πισκόπου τι πρασσέτω τν νηκόντων ες τνκκλησίαν. κείνη βεβαία εχαριστία γείσθω,  π πίσκοπον οσα   ν ατςπιτρέψ… οκ ξόν στιν χωρς το πισκόπου οτε βαπτίζειν οτε γάπην ποιενλλ ̓  ν κενος δοκιμάσ, τοτο κα τ θε εάρεστον, να σφαλς  κα βέβαιον πν  πράσσετε» (Προς Σμυρναίους Η΄).
Εν τῃ Ευχαριστίᾳ με τον πλέον έντονο τρόπο φανερούται η μυστηριακή αυθεντία του Επισκόπου. Εν τῃ τελέσει αυτής ο Επίσκοπος είναι εικών του Χριστού, εκπροσωπώνμεν την Εκκλησία των πιστών ενώπιον του Θεού και Πατρός, και ευλογών δε τους πιστούς και ανατρέφων αυτούς δι΄αληθινού πνευματικού βρώματος και πόματος του Μυστηρίου της Ευχαριστίας. Ως κεφαλή της επισκοπής του ο Επίσκοπος προΐσταται του συλλείτουργου, χειροτονεί και διορίζει κληρικούς σε εκκλησιαστκές ενορίες, παρέχων άδεια διά την τέλεση της Ευχαριστίας και λοιπών Μυστηρίων και ιεροπραξιών.
Η διοικητική αυθεντία του Επισκόπου εκδηλούται στην υποταγή σε αυτόν των κληρικών, των μοναχών και των λαϊκών της επισκοπής, των ενοριών και των Ιερών Μονών (εκτός σταυροπηγιακών) καθώς και των διαφόρων ιδρυμάτων της επισκοπής (εκπαιδευτικών, φιλανθρωπικών κλπ.).
Ο Επίσκοπος είναι εκείνος ο οποίος εκδικάζει υποθέσεις εκκλησιαστικών παραβάσεων. Οι Αποστολικοί Κανόνες αναφέρουν: «Πάντων τν κκλησιαστικν πραγμάτων πίσκοπος χέτω τν φροντίδα, κα διοικείτω ατά» (Κανών ΛΗ΄), «Ο πρεσβύτεροι, κα ο διάκονοι, νευ γνώμης το πισκόπου μηδν πιτελείτωσαν ατς γρ στν πεπιστευμένος τν λαν το Κυρίου, κα τν πρ τν ψυχν ατν λόγονπαιτηθησόμενος» (Κανών ΛΘ΄).
(2) Σε επίπεδο της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας το πρωτείο ανήκει στον Επίσκοπο, ο οποίος εκλέγεται Προκαθήμενος της Τοπικής Εκκλησίας υπό της Συνόδου των Επισκόπων αυτής [3]. Συνεπῶς, η εκλογή υπό της εχούσης την πληρότητα της εκκλησιαστικής αυθεντίας Συνελεύσεως (ή της Ιεράς Συνόδου) του πρώτου Επισκόπου αποτελεί πηγή πρωτείου σε επίπεδο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Το πρωτείο αυτό έχει σταθερά κανονικά ερείσματα, τα οποία ανάγονται στην εποχή των Οικουμενικών Συνόδων.
Η αυθεντία του Προκαθημένου σε μια Τοπική Αυτοκέφαλο Εκκλησία διαφέρει από την αυθεντία του Επισκόπου στην εκκλησιαστική του περιοχή: πρόκειται για την αυθεντία του πρώτου μεταξύ ίσων Επισκόπων. Ασκεί τη διακονία του πρώτου συμφώνως προς την κοινή κανονική παράδοση της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται στον ΛΔ΄ Αποστολικό Κανόνα: «Τος πισκόπους κάστου θνους εδέναι χρή τνν ατος πρτον, κα γεσθαι ατν ς κεφαλήν, κα μηδν τι πράττειν νευ τςκείνου γνώμης κενα δ μόνα πράττειν καστον, σα τ ατο παροικί πιβάλλει, κα τας π' ατν χώραις. λλ μηδ κενος νευ τς πάντων γνώμης ποιείτω τι. Οτω γρ μόνοια σται, κα δοξασθήσεται  θεός, δι Κυρίου, ν γί Πνεύματι Πατήρ, κα  Υός, κα τ γιον Πνεμα».
Οι αρμοδιότητες του Προκαθημένου της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας καθορίζονται από τη Συνέλευση (Σύνοδο) και κατοχυρώνονται στον Καταστατικό Χάρτη. Ο Προκαθήμενος της Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας είναι Πρόεδρος της Συνελεύσεως (ή της Συνόδου) αυτής.
Τοιουτοτρόπως ο Προκαθήμενος εν τῃ Τοπική Αυτοκεφάλῳ Εκκλησία δεν έχει τη μονοπρόσωπη εξουσία, αλλά τη διοικεί συνοδικώς σε συνεργασία με τους υπόλοιπους Επισκόπους [4].
(3) Σε επίπεδο της Οικουμενικής Εκκλησίας ως κοινότητας των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, διά της κοινής ομολογίας πίστεως ενωμένων εν μία οικογενεί και τελούντων εν τ μυστηριακή μετ΄ αλλήλων κοινωνί, το πρωτείο καθορίζεται συμφώνως προς την παράδοση των Ιερών Διπτύχων και είναι πρωτείο τιμής.
Η παράδοση αυτή ανάγεται στους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων (Γ΄ της Β΄ Οικουμενικής, ΚΗ΄ της Δ΄ Οικουμενικής και ΛΣΤ΄ της ΣΤ΄ Οικουμενικής) και επιβεβαιούται κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας από τις πράξεις των Συνόδων των επιμέρους Τοπικών Εκκλησιών καθώς και από τη λειτουργική πράξη της μνημονεύσεως των Προκαθημένων των λοιπών κατά τόπους Εκκλησιών από τον Προκαθήμενο εκάστης Αυτοκεφάλου Εκκλησίας συμφώνως προς την κατάταξή των στα Ιερά Δίπτυχα.
Άλλαζε η κατάταξη αυτή κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Την πρώτη χιλιετία της εκκλησιαστικής ιστορίας το πρωτείο τιμής ανήκε στο θρόνο της Ρώμης [5]. Μετά τη διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως το δεύτερο ήμισυ του ΙΑ΄ αιώνος τα πρωτεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία περιήλθαν στον επόμενο κατά σειρά Ιερών Διπτύχων θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Έκτοτε έως και σήμερα τα πρωτεία τιμής σε παγκόσμιο επίπεδο στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανήκουν στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ως πρώτο μεταξύ ίσων Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Σε επίπεδο της ανά την Οικουμένη Εκκλησίας είναι η παγιωθείσα στα Ιερά Δίπτυχα και αναγνωρισμένη υφ' όλων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιῶν κανονική παράδοση της Εκκλησίας η οποία αποτελεί πηγή πρωτείου τιμής.
Το περιεχόμενο του πρωτείου τιμής σε παγκόσμιο επίπεδο δεν καθορίζεται από τους κανόνες των Οικουμενικών ή Τοπικών Συνόδων. Οι κανόνες επί των οποίων στηριζονται τα Ιερά Διπτυχα, δεν παρέχουν σε πρώτο (ο οποίος την εποχή των Οικουμενικών Συνόδων ήταν Επίσκοπος Ρώμης) κάποιες εξουσιαστικές αρμοδιότητες εντός πλαισίων της καθόλου Εκκλησίας [6].
Οι εκκλησιολογικές αλλοιώσεις, διά των οποίων στον πρώτο επί του παγκοσμίου επιπέδου αποδίδονται διοικητικές λειτουργίες, χαρακτηριστικές του πρώτου σε υπόλοιπα επίπεδα της εκκλησιαστικής οργανώσεως, στην πολεμική φιλολογία της δευτέρας χιλιετίας απέκτησαν την ονομασία του «Παπισμού».
3. Επειδή είναι διαφορετική η φύση του πρωτείου σε διάφορα επίπεδα της εκκλησιαστικής δομής (σε τοπικό, σε επαρχιακό και σε παγκόσμιο), δεν ταυτίζονται οι λειτουργίες του πρώτου σε διάφορα επίπεδα και είναι αδύνατο να μεταφερθούν από ένα επίπεδο σε άλλο.
Η μεταφορά των λειτουργιών του πρώτου από το επίπεδο επισκοπής σε παγκόσμιο επίπεδο, επί της ουσίας σημαίνει την αναγνώριση ενός ιδιαίτερου είδους λειτουργήματος, δηλονότι εκείνου του «Παγκοσμίου Αρχιερέως», ο οποίος κατέχει την πληρότητα της διδακτικής και διοικητικής αυθεντίας στην ανά την Οικουμενική Εκκλησία.
Η αναγνώριση τοιαύτη διά της καταργήσεως της μυστηριακής ισότητος των Επισκόπων, συνεπάγεται την εμφάνιση μιας δικαιοδοσίας του Παγκοσμίου Πρωθιεράρχου, την οποία ούτε οι ιεροί κανόνες δεν αναφέρουν, αλλά ούτε η αγιοπατερική Παράδοση, και η οποία ως αποτέλεσμα έχει την ελάττωση ή ακόμα την άρση του αυτοκεφάλου των κατά τόπους Εκκλησιών.
Με τη σειρά της διά της επεκτάσεως σε παγκόσμιο επίπεδο [7] αυτού του πρωτείου, το οποίο είναι χαρακτηριστικό του Προκαθημένου μιας Αυτοκεφάλου τοπικής Εκκλησίας (συμφώνως προς τον ΛΔ΄ Αποστολικό Κανόνα), στον πρώτο εν τῃ ανά την Οικουμένη Εκκλησίᾳ θα παρέχονταν ειδικές αρμοδιότητες ανεξαρτήτως της εξασφαλίσεως επί τούτῳ συγκαταθέσεως των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Τοιαύτη η μεταφορά της κατανόησης της φύσεως του πρωτείου από το επαρχιακό σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήθελε και τη σχετική μεταφορά της διαδικασίας εκλογής του πρώτου Επισκόπου σε παγκόσμιο επίπεδο, πράγμα το οποίο θα συνεπάγετο την καταπάτηση του δικαιώματος της πρωτόθρονης Αυτοκεφάλου τοπικής Εκκλησίας όπως εκλέγει ελευθέρως τον Προκαθήμενό της.
4. Ο Κύριος και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός προειδοποιούσε τους μαθητές του κατά της φιλαρχίας (πρβλ. Ματθ. 20, 25-28). Η Εκκλησία ήταν πάντα αντίθετη στις αλλοιωμένες αντιλήψεις περί πρωτείου, οι οποίες από την αρχαιότητα διείσδυαν στην εκκλησιαστική ζωή [8]. Στους όρους των Συνόδων και τα αγιοπατερικά κείμενα αποδοκιμάζονταν οι καταχρήσεις εξουσίας [9].
Οι πρώτοι ως προς την τιμήν στην ανά την Οικουμένη Εκκλησία Επίσκοποι Ρώμης, από απόψεως των Εκκλησιών της Ανατολής, πάντα ήταν Πατριάρχες της Δύσεως, δηλονότι Προκαθήμενοι της τοπικής Εκκλησίας της Δύσεως. Καίτοι από την πρώτη ήδη χιλιετία της εκκλησιαστικής ιστορίας στη Δύση άρχισε να διαμορφούται το δόγμα περί ειδικής, θείας προελεύσεως, διδακτικής και διοικητικής αυθεντίας του Επισκόπου Ρώμης, η οποία επεκτεινόταν εφ΄όλης της ανά την Οικουμένη Εκκλησίας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία απέρριψε τη διδασκαλία της Εκκλησίας της Ρώμης περί του παπικού πρωτείου και της θείας προελεύσεως αυθεντίας του πρώτου ανά την Οικουμένη Εκκλησία Επισκόπου.
Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι πάντα επέμειναν στο ότι η Εκκλησία της Ρώμης ήταν μια από τις κατά τόπους Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και δεν είχε δικαίωμα επεκτάσεως της δικαιοδοσίας της επί των εδαφών των λοιπών κατά τόπους Εκκλησιών. Επίσης θεωρούσαν ότι το πρωτείο τιμής των Επισκόπων Ρώμης είναι ένας ανθρώπινος και όχι θεϊκός θεσμός [10].
Κατά τη διάρκεια όλης της δευτέρας χιλιετίας έως και τις ημέρες μας η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρούσε εκείνη τη διοικητική δομή, η οποία ήταν χαρακτηριστική της Ανατολικής Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας. Εντός πλαισίων αυτής της δομής η εκάστη τοπική Αυτοκέφαλος Εκκλησία, εν τῃ δογματική, τῃ κανονική και τῃ ευχαριστιακή ενότητι προς τις λοιπές τοπικές Εκκλησίες ούσα, είναι διοικητικά αυτοτελής. Δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ στην Ορθόδοξη Εκκλησία ένα ενιαίο διοικητικό κέντρο σε παγκόσμιο επιπεδο.
Αντίθετα, στη Δύση η εξέλιξη της διδασκαλίας περί ειδικής εξουσίας του Επισκόπου Ρώμης, συμφώνως προς την οποία η ύπατη εξουσία στην ανά την Οικουμένη Εκκλησία ανήκει στον Επίσκοπο Ρώμης ως διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου και επί της γης επίτροπο του Χριστού, οδήγησε στη διαμόρφωση ενός εντελώς διαφορετικού προτύπου διοικήσεως της Εκκλησίας με ένα ενιαίο οικουμενικό κέντρο τη Ρώμη [11].
Συμφώνως προς τα δυο διαφορετικά πρότυπα της εκκλησιαστικής δομής, διαφορετικώς παρουσιάζονταν και οι προϋποθέσεις διά την αναγνώριση κανονικότητας μιας εκκλησιαστικής κοινότητας. Ως απαραίτητη προϋπόθεση της κανονικότητας η Ρωμαιοκαθολική παράδοση θέλει την ευχαριστιακή ενότητα της α΄ ή της β΄, έχει σκοπό την οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι… οἱ πάντες…ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα…κατ' ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ (Εφ. 4, 12-16).
5. Το πρωτείο στην ανά την Οικουμένη Ορθόδοξη Εκκλησία, το οποίο από την ίδια τη φύση του αποτελεί πρωτείο τιμής και όχι εξουσίας, έχει μεγάλη σημασία διά την Ορθόδοξη μαρτυρία στο σύγχρονο κόσμο.
Η Πατριαρχική Καθέδρα της Κωνσταντινουπόλεως έχει πρωτεία τιμής επί τη βάσει των Ιερών Διπτύχων, τα οποία αναγνωρίζονται υφ΄όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιῶν. Το περιεχόμενο δε αυτού του πρωτείο καθορίζει η συναίνεση των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία εκφράζεται ειδικώς στις Διορθόδοξες Διασκέψεις επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας [13].
Ασκών το πρωτείο του ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως δύναται να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διορθοδόξου και διαχριστιανικού εμβελείας και επίσης εκ μέρους του Ορθοδόξου πληρώματος να αποτείνεται στον έξω κόσμο, εξασφαλισθείσης επί τούτῳ της εξουσιοδοτήσεως υφ΄όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιῶν.
6. Το πρωτείο στην Εκκλησία του Χριστού καλείται να υπηρετεί την πνευματική ενότητα των μελών της και τη διευθέτηση της ζωής, διότι οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης (Α Κορ. 14,33). Η διακονία του πρώτου εν τῃ Εκκλησίᾳ, ξένη προς την κοσμική φιλαρχίαμετάφραση είναι η Επιστολή 54)

Παραπομπές

[1] Η οποία περιλαμβάνει την εκλογή, την επίθεση των χειρών και την αποδοχή εκ μέρους της Εκκλησίας.
[2] Ep. 69,8.PL 4, 406 A (στη ρωσική εκκλησιαστικής κοινότητας μετά του θρόνου της Ρώμης. Στην Ορθόδοξη παράδοση κανονική θεωρείται εκείνη η κοινότητα, η οποία αποτελεί μέρος μιας τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας και δι΄αυτού ευρίσκεται εν ευχαριστιακή ενότητι προς τις λοιπές κανονικές κατά τόπους Εκκλησίες.
Ως γνωστόν, οι προσπάθειες επιβολής του δυτικού προτύπου της διοικητικής δομής στην Εκκλησία της Ανατολής πάντα εύρισκαν αντίσταση στην Ορθόδοξη Ανατολή. Αυτή αποτυπώθηκε στα εκκλησιαστικά κείμενα [12] και την πολεμική φιλολογία, που στρέφονταν κατά του Παπισμού και αποτελούν μέρος της Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
 [3] Κατά κανόνα, ο πρώτος Επίσκοπος προΐσταται του κυριότερου (πρώτου) θρόνου στο κανονικό έδαφος εκάστης Εκκλησίας.
[4] Οι κατά τόπους Αυτοκέφαλες Εκκλησίες είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν τις σύνθετες εκκλησιαστικές οντότητες, λ.χ. εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας υπάρχουν Αυτόνομες και Αυτοδιοίκητες Εκκλησίες, Μητροπολιτικές Περιφέρειες, Εξαρχάτα και Ιερές Μητροπόλεις. Εκάστη εξ αυτών έχει την ιδίαν μορφή του πρωτείου, η οποία καθορίζεται από την Τοπική Κληρικολαϊκή Σύναξη και αποτυπούται στον Καταστατικό Χάρτη.
[5] Περί πρωτείο τιμής του θρόνου της Ρώμης και της δευτερείας του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως ομιλεί ο Γ΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου: «Τν μέντοι Κωνσταντινουπόλεως πίσκοπον χειν τ πρεσβεα τς τιμς μετ τν τς ώμηςπίσκοπον, δι τ εναι ατν νέαν ώμην». Ο ΚΗ΄ Κανών της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου διευκρινίζων τον ως άνω κανόνα, επικαλείται την κανονική αιτία, επί της οποίας στηρίζονται τα πρωτεία τιμής Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως: «Κα γρ τθρόν τς πρεσβυτέρας ώμης, δι τ βασιλεύειν τν πόλιν κείνην, ο Πατέρες εκότως ποδεδώκασι τ πρεσβεα. Κα τ ατ σκοπ κινούμενοι ο κατν πεντήκοντα θεοφιλέστατοι πίσκοποι, τ σα πρεσβεα πένειμαν τ τς Νέας ώμηςγιωτάτω θρόν, ελόγως κρίναντες, τν βασιλεί κα συγκλήτ τιμηθεσαν πόλιν, κα τν σων πολαύουσαν πρεσβείων τ πρεσβυτέρ βασιλίδι ώμ, κα ν τοςκκλησιαστικος ς κείνην μεγαλύνεσθαι πράγμασι, δευτέραν μετ᾿ κείνηνπάρχουσαν»
[6] Υπάρχουν κανόνες, στους οποίους στην πολεμική φιλολογία καταφεύγουν για να δικαιολογήσουν τα δικαστικά προνόμοια του πρώτου θρόνου της Ρώμης: πρόκειται για τους Δ΄ και Ε΄ κανόνες της εν Σαρδική Συνόδου (343 μ.Χ.). Εν τῳ μεταξύ δεν αναφέρουν οι κανόνες αυτοί ότι το δικαίωμα της έδρας της Ρώμης όπως δέχεται προσφυγές ισχύει και δι΄ όλη την ανά την Οικουμένη Εκκλησία. Από το σώμα των Ιερών κανόνων γνωρίζουμε ότι ακόμα και στη Δύση δεν ήσαν απεριόριστα τα δικαιώματα αυτά. Έτσι ακόμα η εν Καρθαγένῃ Σύνοδος του 256 μ.Χ., προεδρεύοντος του Αγίου Κυπριανού Καρθαγένης, διατύπωσε την ακόλουθη γνώμη στις περί πρωτείου αξιώσεις της Ρώμης όσον αφορά στις σχέσεις μεταξύ των Επισκόπων: «Ουδείς από μας πρέπει να καταστήσει τον εαυτό του Επίσκοπο των Επισκόπων, ούτε με τυραννικές απειλές να καταναγκάζει τους συναδέλφους του σε υποταγή, διότι ο έκαστος Επίσκοπος λόγω ελευθερίας και εξουσίας που απολαμβάνει, έχει δικαίωμα ιδίας του επιλογής, και ούτε δυνατόν είναι να δικάζεται υπό του άλλου, ούτε και ο ίδιος να δικάζει τον άλλο, αλλά όλοι μας ας αναμένουμε την κρίση του Κυρίου ημν Ιησού Χριστού, ο Οποίος μόνος έχει την εξουσία να μας τοποθετήσει να διοικούμε την Εκκλησία Του και να κρίνει τις πράξεις μας» (Sententiae episcoporum, PL, 3, 1085 C; 1053-1054A). Περί αυτών επίσης μιλάει η Επιστολή της ἐν Ἀφρικῇ Συνόδου πρὸς Κελεστῖνον τὸν πάπαν, τῆς Ῥωμαίων πόλεως ἐπίσκοπον (424 μ.Χ.), την οποία περιλαμβάνουν όλες οι έγκυρες εκδόσεις του σώματος των Ι. Κανόνων, π.χ. το Πηδάλιον, ως μέρος των Ιερών Κανώνων της εν Καρθαγένῃ Συνόδου. Διά της Επιστολής αυτής η Σύνοδος απορρίπτει το δικαίωμα του Πάπα Ρώμης όπως δέχεται προσφυγές κατά των δικαστικών αποφάσεων της εν Αφρική Συνόδου Επισκόπων: «κετεύομεν, να το λοιπο πρς τς μετέρας κος τος ντεθεν παραγινομένους εχερς μ προσδέχησθε, μηδ τος παρ μν ποκοινωνητέους, ες κοινωνίαν τολοιπο θελήσητε δέξασθαι…». Ο ΡΕ΄ Κανών της εν Καρθαγένη Συνόδου περιλαμβάνει απαγόρευση ασκήσεως προσφυγής στις Εκκλησίες των υπερπόντιων χωρῶν, πράγμα το οποίο εν πάση περιπτώσει υπονοεί επίσης και τη Ρώμη: «στισδήποτε μ κοινωννν τ φρικ, ες τ περαματικ πρς τ κοινωνεν φερπύσει, τν ζημίαν τς κληρώσεως ναδέξεται».
[7] Όπως τυγχάνει γνωστόν, ουδείς κανόνας υπάρχει, ο οποίος να δικαιολογούσε τοιαύτη την πράξη.
[8] Ήδη στους αποστολικούς χρόνους στην Επιστολή του ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος αποδοκίμασε τον φιλοπρωτεύοντα Διοτρεφή (Γ΄ Ιω. 1,9).
[9] Ούτως η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος υπερασπιζόμενος το δικαίωμα αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Κύπρου διά του Η΄ Κανόνα της θέσπισε: «ξουσι τ νεπηρέαστον καβίαστον ο τν γίων κκλησιν, τν κατ τν Κύπρον, προεσττες, κατ τος κανόνας τν σίων Πατέρων, κα τν ρχαίαν συνήθειαν, δι᾿ αυτν τς χειροτονίας τν ελαβεστάτων πισκόπων ποιούμενοι τ δ ατ κα π τν λλων διοικήσεων, κα τν πανταχο παρχιν παραφυλαχθήσεται στε μηδένα τν θεοφιλεστάτωνπισκόπων παρχίαν τέραν, οκ οσαν νωθεν κα ξ ρχς π τν ατο γον τν πρ ατο χερα καταλαμβάνειν λλ᾿ ε καί τις κατέλαβε, κα φ´αυτν πεποίηται, βιασάμενος, ταύτην ποδιδόναι να μ τν Πατέρων ο κανόνες παραβαίνωνται, μηδ ν ερουργίας προσχήματι, ξουσίας τύφος κοσμικς περεισδύηται, μηδ λάθωμεν τν λευθερίαν κατ μικρν πολέσαντες, ν μνδωρήσατο τ δί αματι  Κύριος μν ησος Χριστός,  πάντων νθρώπωνλευθερωτής».
[10] Έτσι κατά τον ΙΓ΄ αιώνα ο Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως έγραφε: «Υπάρχουν πέντε Πατριαρχεία με καθορισμένα δια τον καθένα όρια, και εν τω μεταξύ τα τελευταία χρόνια ανάμεσά τους εδημιουργήθη σχίσμα, αρχή της οποίας έθεσε μια τολμηρά χειρ, η οποία επιζητεί υπεροχή και κυριαρχία εν τ Εκκλησί. Η Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, εν κάθε αξίωση πρωτείου είναι αντίθετη με τη διδασκαλία Του» (παρατίθεται από το I.I.Sokolov Lektsii po istorii Greko-Vostochnoi Tserkvi, S-Pb, 2005, σελ. 129).
Κατά τον ΙΔ΄ αιώνα ο Νείλος Καβάσιλας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης: «Δύο γάρ περ τν πάππαν θεωρουμένων, τό τε είναι Ρώμης πίσκοπον… κα τι τ πρτον [ως προς την τιμή] είναι των άλλων επισκόπων. Το μεν παρά του Πέτρου έχει λαβών, το είναι Ρώμης επίσκοπος, το δε, παρά των μακαρίων Πατέρων, και των ευσεβών βασιλέων, πολλοίς χρόνοις ύστερον, διά το δίκαιο είναι και τα εκκλησιαστικά υπό τάξιν τελείν» (De primate papae, PG 149, 701 CD).
Ακολουθών τους βυζαντινούς θεολόγους των ΙΓ΄- ΙΔ΄ αιώνων ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος δηλοί: «Όλοι εμείς, ως Ορθόδοξοι… είμαστε πεπεισμένοι ότι κατά την πρώτη χιλιετία της ιστορίας της Εκκλησίας, την εποχή της αδιαιρέτου Εκκλησίας, ανεγνωρίζετο το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, του Πάπα. Όμως το πρωτείο εκείνο ήταν πρωτείο τιμής και αγάπης χωρίς να είναι νομική κυριαρχία εφ΄ όλης της χριστιανικής Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη θεολογία μας, αυτό το πρωτείο είναι ανθρώπινου χαρακτήρος και θεσπίσθηκε λόγανάγκης να έχουν οι Εκκλησίες την κεφαλή και το συντονιστικό κέντρο» (απόσπασμα της συνεντεύξεως στα Βουλγαρικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τον Νοέμβριο 2007).
[11] Οι διαφορές στην εκκλησιαστική οργάνωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν παρατηρούνται μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και σε επαρχιακό και σε τοπικό.
[12] Στην Εγκύκλιο τους (1848) οι Πατριάρχες της Ανατολής επικρίνουν την μετατροπή του υπό των Επισκόπων Ρώμης πρωτείου τιμής σε κυριαρχία εφ΄ όλης της Οικουμενικής Εκκλησίας: «αυτό το πρωτείον… εξ αδελφικού τύπου και πρεσβείου ιεραρχικού εις κυριαρχικόν μεταπεπτωκός» (αρθ. ΙΓ΄). Όπως αναφέρει η Εγκύκλιος, το αξίωμα της Εκκλησίας της Ρώμης, «ου κυριαρχικόν, ούτε μην διαιτητικόν, όπερ ουδ' αυτός ο μακάριος Πέτρος ουδέποτε εκπληρώσατο, αλλ' αδελφικόν τυγχάνει πρεσβείον εν τη Καθολική Εκκλησία και γέρας απονεμηθέν τοις Πάπαις δια το μεγαλώνυμον και πρεσβείον της πόλεως» (αρθ. ΙΓ΄).
[13] Βλ. λ.χ. την Απόφαση της Δ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1968), π.6,7, και τον Κανονισμό Λειτουργίας Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων (1986) αρ.2,13.
ΠΗΓΗ: Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου 2013, http://www.romfea.gr/epikairotita/21314-2013-12-28-09-58-36
Σημείωση: Οι υπογραμμίσεις έγιναν από τον admin. Έγινε επίσης και μια διόρθωση στη θέση των παραγράφων 5. και 6.




Ακολουθεί η θέση του Πατρειαρχείου όπως δόθηκε και παρουσιάστηκε από το ωραίο


Ἀπάντησις εἰς τὸ περὶ πρωτείου κείμενον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας 
Ἐλπιδοφόρου Λαμπρυνιάδου, 
Μητροπολίτου Προύσης 
Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α. Π. Θ. 
Μὲ πρόσφατον συνοδικὴν ἀπόφασίν της[1], ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας φαίνεται νὰ ἐπιλέγῃ διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν[2] τὴν ἀπομόνωσιν τόσον ἀπὸ τὸν θεολογικὸν διάλογον μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν Ἐκκλησίαν ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Δύο στοιχεῖα ἀξίζουν νὰ σημειωθοῦν ἐκ προοιμίου, ἐνδεικτικὰ τῆς ἐπιθυμίας τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας:
Πρῶτον, νὰ ὑπονομεύσῃ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας,[3] ἐπικαλουμένη θεολογικοφανεῖς λόγους διὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἀπουσίαν τῆς ἀντιπροσωπείας της ἀπὸ τὴν συγκεκριμένην ὁλομέλειαν τῆς διμεροῦς Ἐπιτροπῆς (ἀπουσίαν, ἡ ὁποία ὑπηγορεύθη, ὡς οἱ πάντες γνωρίζουν, ὑπὸ ἄλλων λόγων[4]), καὶ 
Δεύτερον, νὰ ἀμφισβητήσῃ μὲ τὸν πλέον σαφῆ καὶ ἐπίσημον τρόπον (δηλαδὴ μὲ συνοδικὴν ἀπόφασιν) τὸ πρωτεῖον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐντὸς τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου, διαβλέπουσα ὅτι τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας, εἰς τὸ ὁποῖον συνεφώνησαν ὅλαι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι (πλὴν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, βεβαίως), καθορίζει τὸ πρωτεῖον τοῦ ἐπισκόπου εἰς τὰ τρία ἐπίπεδα τῆς ἐκκλησιολογικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας (τοπικόν, ἐπαρχιακόν, παγκόσμιον) κατὰ τρόπον ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διασφαλίζει καὶ τὸ πρωτεῖον τῆς πρωτοθρόνου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 
Τὸ κείμενον τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας διὰ τό «πρόβλημα» (ὅπως τὸ ἀποκαλεῖ) τοῦ Πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίαν δὲν ἀρνεῖται θεωρητικῶς καὶ τυπικῶς οὔτε τὴν ἔννοιαν οὔτε τὴν οὐσίαν τοῦ πρωτείου – καὶ μέχρις ἐδῶ πράττει ὀρθῶς. Τὸ ἐπιπλέον, ὅμως, τὸ ὁποῖον προσπαθεῖ νὰ ἐπιτύχῃ (μᾶλλον πλαγίως, ὡς θὰ καταφανῇ) εἶναι ἡ εἰσαγωγὴ δύο διακρίσεων ἀναφορικῶς πρὸς τὴν ἔννοιαν τοῦ πρωτείου. 
1. Ἡ διάκρισις μεταξὺ ἐκκλησιολογικοῦ καὶ θεολογικοῦ πρωτείου 
Ἡ πρώτη διαφοροποίησις εἰσάγει ἀντιδιαστολὴν μεταξὺ τοῦ πρωτείου, ὡς τοῦτο ἐφαρμόζεται εἰς τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας (ἐκκλησιολογία), καὶ τοῦ πρωτείου ὡς τοῦτο νοεῖται εἰς τὴν θεολογίαν. Οὕτω, τὸ κείμενον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἀναγκάζεται νὰ υἱοθετήσῃ τὴν καινοφανῆ διάκρισιν μεταξὺ ἀφ’ ἑνὸς τοῦ «πρωτεύοντος» πρωτείου τοῦ Κυρίου καὶ ἀφ’ ἑτέρου τῶν «δευτερευόντων» πρωτείων («various forms of primacy… are secondary») τῶν ἐπισκόπων, καίτοι ἀργότερον εἰς τὸ ἴδιον κείμενον θὰ διατυπωθῇ ἡ ἄποψις ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἰκονίζει τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν (πρβλ. 2:1), τοῦθ’ ὅπερ φαίνεται νὰ ὑπονοῇ ὅτι τὰ πρωτεῖα εἶναι ὁμόλογα ἢ τουλάχιστον ἀνάλογα καὶ ὄχι ἁπλῶς ὁμόφωνα. Ἡ ἔστω καὶ σχολαστικὴ διατύπωσις τοιούτων διακρίσεων μεταξύ «πρώτων» καί «δευτέρων» πρωτείων καταδεικνύει τὴν ὑφέρπουσαν ἀντίφασιν. 
Ὁ ἐπιδιωκόμενος διαχωρισμὸς τῆς ἐκκλησιολογίας ἀπὸ τὴν θεολογίαν (ἢ τὴν Χριστολογίαν) θὰ εἶχε καταστραφικὰς συνεπείας τόσον διὰ τὴν μίαν, ὅσον καὶ διὰ τὴν ἄλλην. Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄντως τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ φανέρωσις τῆς ἐν Τριάδι ζωῆς, τότε δὲν ἠμποροῦμεν νὰ ὁμιλῶμεν διὰ διαφορὰς καὶ ἐπιπλάστους διακρίσεις διασπώσας τὴν ἑνότητα τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, τὁ ὁποῖον συγκεφαλαιώνει τὰς Θεολογικάς (μὲ τὴν στενὴν σημασίαν τοῦ ὅρου) καὶ Χριστολογικὰς διατυπώσεις. Ἐν ἀντιθέτῳ περιπτώσει, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὴν θεολογίαν καὶ καταλήγει ξηρὸς διοικητικὸς θεσμός, ἐνῷ, ἐξ ἑτέρου, μία θεολογία δίχως ἀντίκρυσμα εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὴν δομὴν τῆς Ἐκκλησίας καταντᾶ μία στεῖρα ἀκαδημαϊκὴ ἐνασχόλησις. Κατὰ τὸν Μητροπολίτην Περγάμου Ἰωάννην, «ὁ διαχωρισμὸς τῶν διοικητικῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ δόγμα δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀτυχής, εἶναι καὶ ἐπικίνδυνος»[5]. 
2. Ἡ διάκρισις τῶν διαφορετικῶν ἐκκλησιολογικῶν ἐπιπέδων 
Ἡ δευτέρα διαφοροποίησις, τὴν ὁποίαν, κατὰ τὴν γνώμην μας, ἀποπειρᾶται νὰ εἰσαγάγῃ τὸ κείμενον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἀφορᾶ εἰς τὰ τρία ἐκκλησιολογικὰ ἐπίπεδα εἰς τὴν δομὴν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ φαίνεται νὰ εἶναι ὅλον τὸ βάρος τοῦ ἐν λόγῳ κειμένου. Διαφόρως νοεῖται καὶ θεσμοθετεῖται, μᾶς λέγει τὸ κείμενον, τὸ πρωτεῖον εἰς τὸ τοπικὸν ἐπίπεδον τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ διαφόρως εἰς τὸ ἐπαρχιακὸν ἐπίπεδον τῆς «αὐτοκεφάλου ἀρχιεπισκοπῆς» (αὐτοκεφάλου ἐπαρχιακῆς συνόδου). Ἔτι δὲ διαφόρως ὁρίζεται εἰς τὸ ἐπίπεδον τῆς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίας (πρβλ. 3: «Due to the fact that the nature of primacy, which exists at various levels of church order {diocesan, local and universal} vary, the functions of the primus on various levels are not identical and cannot be transferred from one level to another»). 
Ὅπως ἰσχυρίζεται ἡ ἀπόφασις τῆς Συνόδου, τὰ τρία ταῦτα πρωτεῖα εἶναι ὄχι μόνον διάφορα μεταξύ των, ἀλλὰ διαφέρουν καὶ αἱ πηγαί των: τὸ πρωτεῖον τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου πηγάζει ἐκ τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς (2:1), τὸ πρωτεῖον τοῦ πρώτου τῆς αὐτοκεφάλου ἐκκλησίας πηγάζει ἀπὸ τὴν ἐκλογήν του ὑπὸ τῆς συνόδου (2:2), τὸ δὲ πρωτεῖον τῆς καθ’ ὅλου Ἐκκλησίας πηγάζει ἐκ τῆς θέσεως αὐτῆς εἰς τὰ δίπτυχα (3:3). Ἆρα, συμπεραίνει τὸ κείμενον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, δὲν ἠμποροῦν τὰ τρία ταῦτα ἐπίπεδα καὶ τὰ ἀναλογοῦντα αὐτοῖς πρωτεῖα νὰ συγκριθοῦν μεταξύ των, ὡς πράττει τοῦτο τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας στηριζόμενον εἰς τὸν 34ον κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Καταφαίνεται ἐνταῦθα ἡ ἐναγώνιος προσπάθεια τῆς προκειμένης συνοδικῆς ἀποφάσεως νὰ καταστήσῃ τὸ πρωτεῖον ὥς τι τὸ ἐξωτερικὸν καί, ἑπομένως, ξένον πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ πρώτου. Αὐτός, ἐκτιμῶμεν, ὅτι εἶναι ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας ἐπιμένει τόσον πολὺ εἰς τὸν καθορισμὸν τῶν πηγῶν τοῦ πρωτείου: ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ἀπεξαρτηθῇ ὁ πρῶτος ὡς πηγὴ τοῦ πρωτείου, ὁ πρῶτος νὰ εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρωτείου ἀντὶ νὰ εἶναι ἡ πηγή του. Ἆραγε ἡ ἀπεξάρτησις αὕτη ὑποδηλοῖ καὶ τὴν αὐτονόμησιν τοῦ πρωτείου; Διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ὁ θεσμὸς ὑποστασιοποιεῖται πάντοτε ἐν τῷ προσώπῳ. Οὐδέποτε δὲ συναντῶμεν ἀπρόσωπον θεσμὸν ὡς θὰ ἦτο τὸ πρωτεῖον ἐννοούμενον ἄνευ τοῦ πρώτου. Δέον νὰ διευκρινήσωμεν ἐνταῦθα ὅτι τὸ πρωτεῖον εἰς τὸν πρῶτον ὑποστασιάζεται ἐκ τοῦ τόπου, τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τῆς γεωγραφικῆς περιφερείας τῆς ὁποίας οὗτος (ὁ Πρῶτος) προΐσταται[6]. Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο εἶναι σημαντικὸν νὰ παρατηρήσωμεν τὰς ἀκολούθους λογικὰς καὶ θεολογικὰς ἀντιφάσεις: 
i) Ἐὰν ὁ Πρῶτος εἶναι ἀποδέκτης τοῦ πρωτείου του, τότε τὸ πρωτεῖον ὑπάρχει δίχα καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ Πρώτου, ὅπερ ἄτοπον. Τοῦτο φαίνεται σαφῶς εἰς τὴν προσφερομένην αἰτιολόγησιν διὰ τὸ πρωτεῖον τοῦ ἐπαρχιακοῦ καὶ τοῦ οἰκουμενικοῦ ἐπιπέδου. Διὰ τὸ ἐπαρχιακὸν ἐπίπεδον, ἡ πηγὴ τοῦ πρώτου θεωρεῖται ἡ ἐπαρχιακὴ σύνοδος - ἠμπορεῖ ὅμως νὰ ὑπάρξῃ σύνοδος ἄνευ Πρώτου; Ἡ διαλεκτικὴ σχέσις μεταξὺ Πρώτου καὶ συνόδου τὴν ὁποίαν διατυπώνει ὁ 34ος Ἀποστολικὸς κανών (ἀλλὰ καὶ ὁ 9ος καὶ ὁ 16ος τῆς Ἀντιοχείας κατὰ τοὺς ὁποίους σύνοδος ἄνευ πρώτου θεωρεῖται ἀτελής) ἀπεμπολεῖται χάριν μιᾶς μονομεροῦς σχέσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ πολλοὶ συνιστοῦν τὸν ἕνα, τὸν Πρῶτον, εἰς ἀντίθεσιν πρὸς πᾶσαν λογικήν, καθ’ ἣν ὁ Πρῶτος εἶναι ὁ συστατικὸς παράγων καὶ ὁ ἐγγυητὴς τῆς ἑνότητος τῶν πολλῶν.[7] Δεύτερον παράδειγμα τῆς λογικῆς ἀντιφάσεως εἶναι τὸ παράδειγμα τῶν Διπτύχων. Εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην τὸ σύμπτωμα λαμβάνεται ὡς ἡ αἰτία καὶ τὸ σημαινόμενον συγχέεται μὲ τὸ σημαῖνον. Τὰ Δίπτυχα δὲν εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ Πρωτείου εἰς διεπαρχιακὸν ἐπίπεδον, ἀλλὰ ἀκριβῶς ἡ ἔκφρασίς του –καὶ μάλιστα μία μόνον ἐκ τῶν ἐκφράσεών του. Τὰ Δίπτυχα καθ’ ἑαυτὰ ἀποτελοῦν πράγματι τὴν ἔκφρασιν τῆς τάξεως καὶ τῆς ἱεραρχήσεως τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ μία τοιαύτη ἱεράρχησις προϋποθέτει τὸν Πρῶτον (καὶ ἐν συνεχείᾳ τὸν δεύτερον, τὸν τρίτον κ.ο.κ.). Δὲν ἠμποροῦν τὰ Δίπτυχα νὰ θεσμοθετοῦν κατὰ πρωθύστερόν τι σχῆμα τὸ Πρωτεῖον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐρείδονται. 
Διὰ τὴν κατανόησιν τῶν καινοφανῶν ἀπόψεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἴδωμεν τί θὰ ἐσήμαινον πάντα ταῦτα ἐὰν τὰ ἀνεφέρομεν καὶ τὰ ἐφηρμόζαμεν εἰς τὴν ἐνδοτριαδικὴν πραγματικότητα, τὴν πραγματικὴν πηγὴν παντός πρωτείου («Οὕτως λέγει ὁ Θεὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραὴλ ὁ ρυσάμενος αὐτὸν Θεὸς σαβαώθ· ἐγὼ πρῶτος» Ἠσ. 44:6).[8]
Παλαιόθεν καὶ συστηματικῶς ἡ Ἐκκλησία ἐξέλαβε τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρὸς ὡς τὸν Πρῶτον («ἡ μοναρχία τοῦ Πατρός»)[9] τῆς κοινωνίας τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐὰν γένηται ἀποδεκτὴ ἡ λογικὴ τῆς ὑπὸ κρίσιν καινοτομίας τῆς Ἐκκλησίας Μόσχας, ὀφείλομεν νὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὁ Θεὸς Πατὴρ δὲν εἶναι ὁ ἴδιος ἡ ἄναρχος αἰτία τῆς θεότητος καὶ τῆς πατρότητος («Τούτου χάριν κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξ οὗ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται» Ἐφ. 3:15-16), ἀλλ’ ὅτι γίνεται ἀποδέκτης τοῦ «πρωτείου» του. Ὅμως, πόθεν; Ἀπὸ τὰ ἄλλα πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος; Πῶς νὰ ὑποθέσωμεν τοῦτο χωρὶς νὰ ἀκυρώσωμεν τὴν τάξιν τῆς θεολογίας, ὡς γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἤ, ἔτι χεῖρον, δίχως νὰ ἀνατρέψωμεν – μᾶλλον δὲ νά «ἀναμίξωμεν» - τὰς σχέσεις τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος; Δύναται νά «προηγῆται» ὁ Υἱὸς ἢ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ Πατρός; 
ii) Ὅταν τὸ κείμενον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας δὲν δέχεται νὰ ἀναγνωρίσῃ ἕνα «οἰκουμενικὸν ἱεράρχην» («universal hierarch») μὲ τὴν πρόφασιν ὅτι ἡ οἰκουμενικότης ἑνὸς τοιούτου ἱεράρχου καταργεῖ τὴν μυστηριακὴν ἰσότητα μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων («eliminating the sacramental equality of bishops» 3:3) διατυπώνει ἁπλῶς μίαν σοφιστείαν. Ὡς πρὸς τὴν ἱερωσύνην των, βεβαίως, ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἴσοι, ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ οὔτε δύνανται νὰ εἶναι ἴσοι ὡς ἐπίσκοποι συγκεκριμένων πόλεων. Οἱ ἱεροὶ κανόνες (ὡς ὁ 3ος τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ 28ος τῆς Δ’ καὶ ὁ 36ος τῆς Πενθέκτης) ἱεραρχοῦν τὰς πόλεις δίδοντες εἰς ἄλλας τὴν Μητροπολιτικὴν ἀξίαν καὶ εἰς ἄλλας τὴν Πατριαρχικήν. Μεταξὺ δὲ τῶν τελευταίων ἱεραρχοῦν καὶ πάλιν, δίδοντες εἰς ἄλλην τὰ πρωτεῖα, εἰς ἄλλην τὰ δευτερεῖα κ.ο.κ.. Δὲν εἶναι ὅλαι αἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίαι ἴσαι κατὰ τὴν τάξιν καὶ κατὰ τὴν ἀξίαν. Εἰς τὸν βαθμὸν καθ’ ὃν ἐπίσκοπός τις δὲν εἶναι ποτὲ ἀπολελυμένως ἐπίσκοπος ἀλλὰ προεστὼς τοπικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ πάντοτε ἐπίσκοπος συγκεκριμένης πόλεως (τοῦθ’ ὅπερ ἀναπόσπαστον χαρακτηριστικὸν καὶ ὅρος τῆς ἐπισκοπικῆς χειροτονίας), τότε καὶ οἱ ἐπίσκοποι ἱεραρχοῦνται ἀναλόγως (ἤγουν, εἶναι διάφορος ἡ Μητροπολιτικὴ ἀξία τῆς Πατριαρχικῆς, καὶ πάλιν ἄλλη ἡ ἀξία τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, τῶν κατοχυρωμένων ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ ἄλλη τῶν νεωτέρων Πατριαρχεῖων). Εἰς μίαν τοιαύτην ἱεράρχησιν, εἶναι ἀδιανόητος ἡ μὴ ὕπαρξις πρώτου.[10] Τοὐναντίον, προσφάτως παρατηροῦμεν τὴν ἐφαρμογήν ἑνὸς καινοφανοῦς πρωτείου, αὐτοῦ τῶν ἀριθμῶν, εἰς τὸ ὁποῖον στηριζόμενοι οἱ σήμερον ἐγκαλοῦντες τὸ κανονικὸν οἰκουμενικὸν πρωτεῖον τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, δογματίζουν τὸ ἀμάρτυρον διὰ τὰ θέσμια τῆς Ἐκκλησίας ἀξίωμα, μᾶλλον δὲ τὴν ἀξίωσιν ubi russicus ibi ecclesia russicae, ἤγουν ὅπου Ῥῶσσος ἐκεῖ καὶ ἡ δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας Ρωσσίας. 
Εἰς τὴν μακρόχρονον ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας πρῶτος εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης. Ἀφ’ ὅτου διεκόπη ἡ εὐχαριστιακὴ κοινωνία μετ’ αὐτοῦ, πρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κανονικῶς ὁ Κωνσταντινουπόλεως. Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Κωνσταντινουπόλεως παρατηροῦμεν τὴν μοναδικὴν σύμπτωσιν καὶ τῶν τριῶν διαβαθμίσεων, ἤτοι τοῦ τοπικοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ῥώμης), ἐπαρχιακοῦ (Πατριάρχης) καὶ οἰκουμενικοῦ ἢ παγκοσμίου (Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης). Τὸ τρισσὸν πρωτεῖον τοῦτο μεταφράζεται εἰς συγκεκριμένα προνόμια, ὡς τὸ ἔκκλητον καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ παρέχειν ἢ αἴρειν τὸ αὐτοκέφαλον (π.χ. Ἀρχιεπισκοπαί-Πατριαρχεῖα Ἀχρίδος, Πεκίου, Τυρνόβου κ.λπ.), προνόμιον τὸ ὁποῖον ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἤσκησεν εἰς περιπτώσεις εἰσέτι μὴ κατοχυρωθέντων δι’ ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων νεωτέρων Πατριαρχείων, ὧν πρῶτον αὐτὸ τῆς Μόσχας. Τὸ πρωτεῖον τοῦ Κωνσταντινουπόλεως οὐδαμῶς σχετίζεται πρὸς τὰ Δίπτυχα, τὰ ὁποῖα, ὡς εἴπομεν, ἐκφράζουν ἁπλῶς καὶ καταγράφουν τὴν ἱεράρχησιν ταύτην (τὴν ὁποίαν, ἀντιφάσκουσα καὶ πάλιν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας εἰς τὸ ἐν λόγῳ κείμενον δὲχεται μὲν ἐμμέσως, ἀρνεῖται δὲ ρητῶς). Ἐὰν θέλωμεν νὰ ὁμιλήσωμεν περὶ πηγῆς ἑνὸς πρωτείου εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίαν, αὕτη εἶναι αὐτὸ τοῦτο τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος, ὡς ἀρχιερεὺς εἶναι μὲν πρῶτος «μεταξὺ ἴσων», ὡς Κωνσταντινουπόλεως, ὅμως, καὶ συνεπῶς ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, εἶναι πρῶτος δίχως ἴσον (primus sine paribus). 
____________________________________________
[1] Διαβάζομεν καὶ παραπέμπομεν εἰς τὴν ἀγγλικὴν μετάφρασιν τοῦ κειμένου (Position of the Moscow Patriarchate on the problem of primacy in the Universal Church), ὡς τοῦτο ἐδημοσιεύθη εἰς τὸν ἐπίσημον ἰστότοπον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας: https://mospat.ru/en/2013/12/26/news96344/ 
[2] Χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ἄλλων περιπτώσεων αὐτοαπομονώσεως συνιστοῦν ἡ ἀπουσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἐκ τοῦ Συμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν (Conference of European Churches), καθὼς καὶ ἡ παγία πλέον τακτικὴ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας ταύτης νὰ τελοῦν τὴν Θείαν Λειτουργίαν κεχωρισμένως ἀπὸ τοὺς λοιποὺς ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἔγκλειστοι ἐντὸς τῶν ἑκασταχοῦ Πρεσβειῶν τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας ὁσάκις δίδεται εὐκαιρία πανορθοδόξου λειτουργίας εἰς διαφόρους περιστάσεις. 
[3] Περὶ αὐτοῦ τοῦ ζητήματος ἔχει ἤδη τοποθετηθῆ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος εἰς πρόσφατον ἄρθρον του δημοσιευθὲν τὴν 30ὴν Δεκεμβρίου 2013 εἰς τὸν ἰστότοπον http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/21337-2013-12-30-03-52-35. 
[4] Περὶ τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη ἐν Ραβέννᾳ τὸ ἔτος 2007 καὶ περὶ τῆς ἀλγεινῆς ἐντυπώσεως αὐτῶν, ὡς τὰ κατέγραψαν Ρωμαιοκαθολικοὶ παρατηρηταί, βλ. τὴν ἀνάλυσιν τοῦ Ὁσιολ. Aidan Nichols, ἐν τῷ βιβλίῳ αὐτοῦ Rome and the Eastern Churches (San Francisco: Ignatius, δευτέρα ἔκδοσις 2010), σσ. 368-9: «In October 2006 [sic], the commission resumed its discussions at Ravenna, though the event was marred by a ‘walkout’ on the part of the Moscow patriarchate’s representative. Bishop Hilarion’s protest was caused not for once by the wrongdoings, real or imagined, of the Catholic Church but by the presence of a delegation from the Estonian orthodox church, whose autocephaly, underwritten by Constantinople, is still denied in Russia. His action demonstrated, of course, the need precisely for a strong universal primacy so as to balance synodality in the Church». Εἰς ἄλλον σημεῖον ὁ συγγραφεὺς τονίζει: «[t]he decision of the Moscow patriarchate in October 2007 to withdraw its representatives from the Ravenna meeting… was not only an irritating impediment to that dialogue; it was precisely the sort of happening that makes Catholics think the orthodox need the pope as much as the pope needs them» (σ. 369). 
[5] «Ὁ Συνοδικὸς Θεσμός: Ἱστορικά, Ἐκκλησιολογικά καὶ Κανονικά Προβλήματα», Θεολογία 80 (2009), σσ. 5-6. 
[6] Οὕτως, ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας, καίτοι ἀπὸ καιροῦ ἑδρεύει ἐν Δαμασκῷ, παραμένει ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας διὰ τὸ εἶναι τὴν Δαμασκὸν ἐντὸς τοῦ κλίματος τῆς γεωγραφικῆς δικαιοδοσίας τῆς ἐκκλησίας ταύτης. 
[7] Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου, «Recent Discussions on Primacy in Orthodox Theology» εἰς τὸν τόμον The Petrine Ministry: Catholics and Orthodox in Dialogue, ἐπιμέλεια Walter Cardinal Kasper, (Νέα Ὑόρκη: The Newman Press, 2006), σσ. 231-248. Ὅρα ἐπίσης τοῦ ἰδίου, «Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση» Θεολογίa 80 (2009), σ. 23.. 
[8] Προσωπικῶς ἔχομεν διατυπώσει σχετικῶς εἰς τὴν ἐκφωνηθεῖσαν ἐν τῇ Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης ὁμιλίαν μας τὰ ἑξῆς: «Indeed, in the level of the Holy Trinity the principle of unity is not the divine essence but the Person of the Father (“Monarchy” of the Father), at the ecclesiological level of the local Church the principle of unity is not the presbyterium or the common worship of the Christians but the person of the Bishop, so to in the Pan-Orthodox level the principle of unity cannot be an idea nor an institution but it needs to be, if we are to be consistent with our theology, a person» (http://www.ecclesia.gr/englishnews/default.asp?id=3986). 
[9] «Ἡμῖν δὲ μοναρχία τὸ τιμώμενον» γράφει ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἰς τὸν Τρίτον Θεολογικόν του Λόγον (ΒΕΠΕΣ, 59, σ. 239). Ἡ ἔννοια τῆς μοναρχίας συνάδει πρὸς τὴν «τάξιν θεολογίας» (Θεολογικὸς Πέμπτος, σ. 279). Ἡ Παναγία Τριὰς δὲν ἀποτελεῖ μίαν ὁμοσπονδίαν προσώπων. Ὁ Θεολόγος τῶν Πατέρων ὁμιλεῖ περὶ μοναρχίας καὶ πρωτείου τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός. 
[10] Τὸ ἐπιχείρημα τοῦτο ἔχει διατυπωθῆ μὲ σαφήνειαν ὑπὸ τοῦ John Manoussakis εἰς τὸ «Primacy and Ecclesiology: The State of the Question» εἰς τὸν συλλογικὸν τόμον Orthodox Constructions of the West, ἐπιμέλεια Aristotle Papanikolaou καὶ George Demacopoulos (New York: Fordham University Press, 2013) σ. 233.

28 Αυγούστου 2014

Ο Αkratos και ακράτητος ...... εγωισμός του συγχρόνου Νεοέλληνος... Ή η παντελής έλλειψη μέτρου....

Ο Akrat σημειώνει στο μεγάλο ΤΕΦΤΕΡΙ... σελίδα 51 παράγραφος 2...

" Να τολμάς πάντα και όχι να είσαι ντολμάς...."

Ας εξηγήσουμε την παραβολή αυτή που στην τάξη των πιστών σημειώνονται παρεξηγήσεις... Δεν μιλάω εδώ για τους ντολμάδες σαν έδεσμα μηδέ για τους Ντολμέδες της Οθωμανίας δηλαδή τους Εβραίους Μωαμεθανούς.... Αυτό που τονίζω στην παραβολή αυτή είναι ότι πρέπει να κάνεις ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ. Προβλέψεις στο εξοχικό σου, στο ιδιωτικό σου αεροπλάνο....!!!!! στην θρησκευτική και πολιτική σου ζωή... Η θρησκεία μας το τονίζει.... Απρόβλεπτο σαν σε βρει το μεγάλο ΟΝ θα σε κατασπαράξει με την αχανή μοριακή ταχυσκούπα του...


Ο Akrat εξ΄άλλου σημείωσε στο μεγάλο ΜΠΑΚΑΛΟΧΑΡΤΟ ορνιθοσκάλισμα 33...

"Να έχεις πάντα ένα μέτρο στην τσέπη σου και στο μυαλό σου"

Δεν εννοούσα ακριβώς τις οικοδομικές δραστηριότητες των ΟΠΑΔΩΝ ΜΟΥ, μηδέ τα ραφτάδικα ή τα κασμιράδικα... Λέγω στο ΜΠΑΚΑΛΟΧΑΡΤΟ ότι όταν αναλύεις την πραγματικότητα να μην είναι κανείς προπέτης ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ εικασιών. Όλοι ξέρουμε ότι η ταχυσκούπα θα επέμβει στον πλανήτη... Πότε όμως; Με πόσα Watt; Ποιος θα κρατά την σωλήνα ρουφήγματος ; Πόση χωρητικότητα θα έχει ο κάδος ; Ήμαρτον Θεέ μου αν αμαρτάνω που θέτω τα ερωτήματα αυτά... Αλλά να όλοι είναι ξερόλες και νομίζουν ότι τα ξεύρουν όλα... Μεγάλο ΟΝ βοήθα μας να έχουμε σύνεση και εγκράτεια στα ΑΚΡΆΤΗΤΑ θέλω μας.... Πχ σου λέει ο άλλος ότι στην κοιτίδα του πολιτισμού !!! στο ΙΡΑΚ έχει η τάδε σέχτα τόσες εκτάσεις... Σκέψου αγάπη μου τις εκτάσεις... Φαντάσου τις έρημους.... Κάποτε πριν χιλιάδες χρόνια πριν εκδιωχθούμε από την γη της Ευαγγελίας (όχι Επαγγελίας κλπ βλακείες) αυτήν την Θεϊκή νοικοκυρά της Βαγδάτης, λοιπόν εκεί είχαμε στρέμματα να φάνε τα παγώνια νααααααααααααα..... Αλλά μόνο πέτρες και άμμους.... Γι αυτό όλα θέλουν μέτρο, τάξη, σύνεση και οξυδέρκεια...

Ο Akrat έχει γραμμένο στο πίσω μέρος των ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ της εφορίας...

"Να προβλέπεις τις στροφές... Και αν πέσεις στην Οξιά κατάμουτρα πάνω της ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ..."

Είναι αλήθεια ότι εθεάθησαν τρεις οπαδοί ΜΟΥ στο Καιμακτσαλάν να έχουν πέσει με τα μούτρα σε μια Οξιά και μετά να τσακώνονται ώρες ατελείωτες για το πως πρέπει να τρακάρουν... Με ευθεία μούρη, με ευθεία μούρη αλλά με 5 μοίρες; Μήπως έπρεπε να είναι πλαγίως και οθροπλωρούντες;΄

Όχι... Το νόημα είναι απλούν... Σαν ορίσεις τις στροφές που δεν βλέπεις στα της ζωής και στα της σκέψης και δεν σου βγουν κατά πως τα όρισες μην χολοσκάς... Παραδέξου το γλύκα μου.... Έσφαλα..

Τόσο απλό


 Έ           Σ            Φ            Α             Λ             Α                    

δηλαδή έκανα λάθος.... Που είναι το κακό; Μην με παίρνεις τηλέφωνο και μου κάνεις το άσπρο μαύρο.... Γιατί η ταχυσκούπα θα σε φάει ΕΓΩΙΣΤΑΚΟ....

Σστο μεγάλο τεφτέρι, στο βιβλίο μου μπακαλόχαρτου και στις μπροσούρες των αποδείξεων παρέχεται μια έκπτωσις ειδικά για τους αναγνώστες... ΜΟΝΟ 220 ευρώ με ΦΠΑ... !!!!!!!!!!!!!!

Έλα μην το σκέπτεσθε.... Παραγγείλατε...

Τέλος υπενθυμίζω ότι την Κυριακή θα έχουμε συνεδρία των πιστών του AKRAT  στις 19,00 στο καφενείο του Μπιρμπίκουλα Γαργητού 356.... Ρακές, καφέδες, μεζέδες, δικά σας.......




11 Αυγούστου 2014

ΓΕΖΙΝΤΙ..... Οι πιστοί του σατανά ;...... Ο φωτισμένος άνθρωπος που ήλθε σήμερα στην Ελλάδα.... Kαι η πολιορκεία τους από τους Ισλαμιστές της ISIL στο όρος του Τζεμπέλ Σιντζάρ....





Το πρώην Νεστοριανό Μοναστήρι τώρα ιερός ναός των ΓΕΖΙΝΤΙ
Ήταν μια μεγάλη εορτή. Οι Νεστοριανοί μοναχοί περιέφεραν τον Σταυρό γύρω από το μοναστήρι. Σ' ένα δέντρο βρήκαν ένα χαρτί όμως που έγραφε "Ω εσείς ευσεβείς μοναχοί, μάθετε πως ο Θεός έχει συγχωρήσει όλα τα αμαρτήματά σας μεγάλα και μικρά. Πάψετε να κάνετε θρησκευτικές τελετές, εγκαταλείψτε το ερημητήριό σας, διασκορπιστείτε, παντρευτείτε και κάνετε παιδιά. Ειρήνη σε σας".

Ο ιερός θηρεός Παγόνι Μελεκ Ταος
Αυτό επαναλήφθηκε επί τρεις ημέρες... Οι Νεστοριανοί μοναχοί μέσα από συζητήσεις και συγκρούσεις άφηκαν το μοναστήρι και ακολούθησαν την θεϊκή εντολή που είχε προφητέψει ο Σείχ Άντι. Είχε μάλιστα προφητέψει ότι τότε περίπου θα πέθαινε και έπρεπε να θαφτεί στο μέρος που ήταν η Αγία Τράπεζα....

Έτσι στο χωριό ΛΑΛΙΣ υπάρχει ο σκοτεινός ναός των ΓΕΖΙΝΤΙ. Λέγεται ότι υπάρχει μια κρυφή επιγραφή που λέγει...

Στο όνομα του θεού του Παντοδύναμου, του Ελεήμονα
Του Δημιουργού Ουρανού και Γης.
Κάτω από αυτόν τον Οίκο (βρίσκεται)
Ο τάφος του Σέιχ Άντι του Χακκιάρι
Του Σέιχ των Γεζίντι 695 (1317 για μας).

Έτσι η αλήθεια είναι ότι τότε σβήνει η επισκοπή Ντασανιγιάτ των Νεστοριανών που εξαφανίζεται εκ του προσκηνίου για πάντα..."Εδώ είναι ο παράδεισος του Διαβόλου (ή του Αγγέλου Παγονιού) και ο τάφος του μεγάλου Προφήτου Άντι...) Αναφέρει η Αύρα Ward στο βιβλίο της ΓΕΝΖΙΝΤΙ εκδόσεις ΕΡΜΗΣ που αξίζει να το αγοράσετε και το έχει το Public...

                                                          ΕΞΑΡΧΕΙΑ 11-8-2014
ορισμένα χωριά έχουν αυτή την πλέξη
 στα μαλλιά

Δύο ημέρες τώρα ψάχνω με αγωνία κάθε πληροφορία περί των ΓΕΖΙΝΤΙ. Είχα την συζήτησή τους πριν 20 και βάλε χρόνια πιστεύοντας ότι έχουν σαν ιερό σύμβολο τον κόκκορα...... Τόσο επαρχιώτης. Δύο ημέρες δηλ. το Σαβ/κο έψαχνα πληροφορίες στα Αγγλικά δια μέσω της συζύγου μου. Εγώ ως γνωστόν στα Αγγλικά και τα Ελληνικά δηλαδή, γιατί να το κρύψωμεν, είμαι βούρλο... Ζούσα δύο ημέρες μέσα στο ΙΡΑΚ φανταζόμενος τα πάντα. Τον άγγελο που έκλαιγε 7,000 χρόνια για να μετανοήσει. Ήμουν σε μια πνευματική διέγερση...

Στην οδό Στουρνάρι στις 13,00 ο Άγγελος Παγόνι ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ !!!!! να είναι το βιβλίο της κας Αύρα Ward.... Mα το ιερό σύμβολο ΜΕΛΕΚ ΤΑΟΣ  o AKRAT σήμερα ήλθε στο διαδίκτυο για να σας μιλήσει εκ μέρους Του για την αλήθεια της προ-αιώνιας πρωτοθρησκείας...

Είμαι ο επιτετραμμένος εκπρόσωπός Του για λίγες ώρες και στιγμές. Μετά η δύναμή Του θα εξαφανιστεί ως την στιγμή που οι αληθινοί πιστοί Του θα σωθούν στα όρη του Τζεμπέλ Σιντζάρ...

                                               ΣΤΟ ΟΡΟΣ  Τζεμπέλ Σιντζάρ Η ISIL δολοφονεί...


Κυνηγημένοι από τους Σουνίτες σαν Σατανιστές και άπιστοι και καταραμένοι από τους Σιίτες γιατί Αυτοί σκότωσαν, κατά την επικρατούσα αντίληψη τον Χουσείν, εγγονό του Προφήτη Μωάμεθ στις 10 Οκτωβρίου 680 (αναθεματισμένης ημέρας Φωτισμένο το όνομα του Χουσείν στον Παράδεισο) στην Κέρμπελα της Μεσοποταμίας και λεηλάτησαν τη Μεντίνα στο 681. Αυτά τα έκανε ο Χαλίφης Γεζίντ της δυναστείας Ομάγιαντ.... Μάλιστα την τελευταία χρονιά του Χαλίφη πολιορκείται η Μέκκα (δοξασμένο το όνομά Της) αφού ήδη είχε σκοτώσει 80 συντρόφους του Προφήτη Μωάμεθ και δολοφονήσει 700 αναγνώστες του Κορανιού... Ίσως να έφταιγε, κατά τους Σιίτες η μάνα του η Μεισούν που ήταν Χριστιανή .... Ποιος ξέρει....
Ας προσέξουμε το ιερό φίδι .... 


Έτσι σήμερα πάνω στο όρος Τζεμπέλ Σιντζάρ η σέχτα των Σουνιτών (που θέλουν να καταστρέψουν και αυτοί την Μέκκα επειδή έχει παραστρατίσει από τον ορθό λόγο της Πίστης, της Σούνα) και που στην Συρία μάλλον λέγεται ISIS οι ΓΕΖΙΝΤΙ ζούνε και δεν ζούνε... Πάνω στα κακοτράχαλες κορυφογραμμές χωρίς νερό, κάτω από τον τρομερό ήλιο πεθαίνουν κάθε ημέρα που περνά... Ποιος να τους βοηθήσει άραγες... Οι Σιίτες του ΙΡΑΚ χέστηκαν... Οι Σουνίτες του Κουρδιστάν επίσης... Οι Χριστιανοί Ασσύριοι που είχαν στα ΊΔΙΑ ΒΟΥΝΑ σωθεί από τους ΓΕΖΙΝΤΙ θέλουν να τους βοηθήσουν αλλά μεταξύ μας... ΠΟΙΟΣ ΣΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ... Εδώ αυτοί δολοφονούνται από την ΙSIL και τρέχουν να σωθούν οι ίδιοι... Το αστείο είναι ότι οι ΓΕΖΙΝΤΙ θα αποτελέσουν την αφορμή για τους Ιμπεριαλιστές να επέμβουν ΠΟΥ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ δηλαδή... Ο χορός του Ζαλόγγου που οι μάνες ΓΕΖΙΝΤΙ  πετούν τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των σεχτών των Σουνιτών ανθρωπόμορφων ζηλωτών τεράτων θα αποτελέσει για την Δύση το πρόσχημα για να διαμελίσουν κατά πως γουστάρουν το ΙΡΑΚ... Οι δε Κούρδοι Σουνίτες αφήνουν την κατάσταση ως έχει για να μαζέψουν παράδες και για να επέμβουν οι φίλοι τους Αμερικάνοι και κυρίως ΓΕΡΜΑΝΟΙ... που χρόνια τώρα τους μαζεύουν στην Γερμανία....

Ποταμοί αίματος και δακρύων για πατριές και σέχτες, θρησκείες και φαντασιώσεις, χίμαιρες και όνειρα σ' ένα κόσμο που λες που γύρισε από το χρυσό παρελθόν του Ισλάμ, μόνο που απουσιάζουν τα πάντα... Που είναι ο Αριστοτέλης του Ισπαχάν, που οι μεγάλοι μαθηματικοί... Και κάτι ξεπεσμένοι Δυτικοί παρηκμασμένοι και άτολμοι ηττημένοι στον κόσμο της oumra (ας το πούμε για το Ισλάμ κάτι σαν εκκλησία για τα δικά μας δεδομένα)...

Οι φίλοι οι ΓΕΖΙΝΤΙ που εγώ για λίγο καιρό θα εκπροσωπώ στην χώρα αυτή ( δοξασμένος ο ΜΕΛΕΚ ΤΑΟΣ )θα μειωθούν και άλλο μετά την σφαγή της σουνίτηκης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τα σύνορα στην περιοχή που γεννά θεούς και πετρέλαια θα μεταβληθούν κατά πως θέλει η Δύση που παζαρεύει ήδη με τα μπιζού κοσμήματα το μοίρασμα των Χαλιφάτων (απόγονοι του Προφήτου όχι βιολογικοί κατά βάση αλλά ηθικοί ταγοί).

Ίσως τελικά οι σοφοί της αρχαίας Ασσυρίας να είχαν δίκαιο που έλεγαν ότι σαν δεις στον ύπνο σου πετρέλαιο είναι οιωνός άσχημος γιατί γεννά πάθη και βλέψεις σατανικές...

Ίσως τελικά το πετρέλαιο και όχι οι ΓΕΖΙΝΤΙ να είναι ο αληθινός σατανάς...

Και μην ξεχνάς ποτέ σατανιστάκο φρίκουλα ή ψυχανώμαλε τύπε... ΓΚΕΖΙΝΤΙ γεννιέσαι ΜΟΝΟ δεν γίνεται κανείς άλλος....

05 Αυγούστου 2014

H Άλωσις της Ιεράς Πόλης, η άνοδος η πτώση και το μέλλον ενός βασιλείου εκεί στην μακρινή ανατολή.... Και ο ρόλος του Μπολσεβικισμού.....

                 


                   ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΑΡΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Την νύχτα της 23 Νοεμβρίου του 1917 το κρύο ήταν ήδη σχεδόν ανυπόφορο. Οι επαναστάτες μπολσεβίκοι ευρίσκονται ήδη σε ένα οξύ αγώνα εναντίον θεών και δαιμόνων. Είμαι ήδη έξη ημέρες άυπνος, τρόπος του λέγειν μιας και κάτι παλαιοστρώματα με ξεκουράζουν ενίοτε. Είμαι ένας παρατηρητής της επαναστάσεως και όχι ένας συμμετέχων. Πως θα μπορούσα άλλωστε με όλη αυτή την σαθρή μου ιστορική κληρονομιά... Τέκνο βλέπεται πλουσίας φαμίλιας. Αλλά αυτοί εδώ που στέλνουν τόξα στα αστέρια και τα γκρεμίζουν μου ασκούν μια γοητεία κεντρίζοντας την βαρεμάρα μου...

Στην συντακτική επιτροπή της ΙΣΒΕΣΤΙΑΣ εισβάλλει γενειοφόρος και ήρεμος ο Λέοντας Τρότσκυ. Στα χέρια του κρατά ένα χαρτί επίσημο με θυρεούς. Διακόπτει την συνεδρίαση και στους κουρασμένους συντάκτες, επιτακτικά ζητάει τον λόγο. Αρχίζει να παρουσιάζει μια ΜΥΣΤΙΚΗ συμφωνία που ονομάζεται "συμφωνία Sikes- Picot".... Την βρήκαν στα συρτάρια της μυστικής αστυνομίας της ΟΧΡΑΝΑ....Απαιτεί την άμεση δημοσίευσή της.... Αμέσως μετά εξηγεί ότι αυτό θα θέσει της μάζες της Μουσουλμανικές σε μεγάλη αναταραχή και θα αδυνατίσει τις Αγγλικές και Γαλλικές θέσεις σε όλη την περιοχή. Στο τέλος τονίζει ότι θα σπάσει την αιώνια αδιαφορία των Μουσουλμανικών μειονοτήτων θέτοντάς τους στην υπηρεσία της επανάστασης... Οι συντάκτες τονίζουν ότι αυτό μπορεί να μείνει σαν θέμα για αργότερα γιατί η ύλη είναι ήδη συμπληρωμένη... Τον λόγο παίρνει ο Βίκτωρ Σέρζ που και αυτός εισβάλλει στην αίθουσα κάθιδρος.. ένας τέως αναρχικός νεότατος τόσο που λες πως μπόρεσε τόσο νέος να μεταστραφεί  σε μπολσεβίκο... Τα γρήγορα βήματα της νεότητας... Τονίζει ότι αυτός με την δημοσίευση του εγγράφου της μυστικής διπλωματίας θα έχει στον στρατό του τα απαραίτητα σώματα ιππικού που διαθέτουν οι φυλές των Μουσουλμάνων και που τόσα χρόνια καταπιέζονταν από τους Τσάρους και το παπαδαριό... Μέσα στο οξυμένο κλίμα, αποφασίζεται να δημοσιευτεί με ισχνή πλειοψηφία όχι γιατί δεν ήθελαν αλλά γιατί το κασέ άλλαζε, ο μηχανισμός έπρεπε νυχτιάτικα να τεθεί σε άμεση λειτουργία... Δέχτηκαν κάτω από τις έμμεσες απειλές του Λ. Τρότσκυ και του Β. Σερζ για τον κίνδυνο να μην έχει η επανάσταση το τόσο αναγκαίο ιππικό για τον Κόκκινο Στρατό...

http://theamapati.wordpress.com/2006/08/02/sykes/

Στις 24 Νοεμβρίου η ΙΣΒΕΣΤΙΑ δημοσιεύει την συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Τσαρικής Ρωσίας...




          ΣΕ ΕΝΑ ΗΡΕΜΟ ΧΩΡΙΟ ΔΥΟ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ 67 ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ 4 ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ Η                                         ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΤΑ....1744


Είμαι κρυμμένος σε μια όαση μικρή, τόσο μικρή που κανένας Εμίρης δεν την έχει υπό την προστασία της... Όλο κι όλο δέκα, δώδεκα φοίνικες και λίγο νερό, σχεδόν μια σπιθαμή..... Τέσσερις διωγμένοι από την όαση την "μεγάλη" της Νταρίγιας ,μια όαση παντελώς άγνωστη και κακορίζικη.. και μόνος προσπαθώ να μαντέψω τις εξελίξεις... Ήδη οι άλλοι τρεις, παιδικοί μου φίλοι, έφυγαν με τις δρομάδες τους κατάφορτοι με τα χρειαζούμενα για την νέα πατρίδα.. Εβδομήντα κάτοικοι όλοι κι όλοι συν τον επισκέπτη... το σύνολο 71... Μείον τους τέσσερις..

Όλα ξεκίνησαν σαν έφτασε στην όαση που γεννήθηκα ο Αμπνντελβαχάμπ και συναντήθηκαν με τον Εμίρη μας τον Μωχάμεντ ιμπν Σεούντ. Πάντα πίστευα, ότι ο Εμίρης μας είχε κάτι το μυστικιστικό, το ανεξήγητο. Δεν τον χωρούσε ο τόπος. Τα όνειρά του πήγαιναν μακριά και τα βράδια τα έναστρα οραματίζονταν μια νέα τάξη πραγμάτων... Μια ημέρα οι δύο τους μας κάλεσαν και μας ανακοίνωσαν ότι έκαναν μια συμφωνία με έμβλημα δύο σπαθιά σταυρωτά κάτω από ένα φοίνικα. Το έμβλημα αυτό θα είναι η σημαία του νέου Βασιλείου που θα ίδρυαν με στόχο την κυριαρχία του καθαρού Ισλάμ ενάντια στους διεφθαρμένους ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ.... Η Ιερή αυτή συμφωνία σε μια όαση 70 κατοίκων σε εμάς τους 4 φάνηκε σαν μια ολοκληρωτική τρέλα... Χωρίς πολλά πολλά εμπρός στα σπινθηροβόλα μάτια τους αποχωρίσαμε...

Στην μικρή όαση που βρήκα καταφύγιο έφτασε ένας σούφι κατάκοπος και θέλησε να ξαποστάσει για να προσευχηθεί ταυτόχρονα... Τον ρώτησα από που έρχεται και που πάει... Μου είπε ότι έρχεται από μακριά από το Ισπαχάν και γυρεύει την αλήθεια του κόσμου και την παρουσία του القابض  (Χαλιναγωγητή) και السميع (Αυτός που ακούει τα πάντα). Δοξασμένη η Χάρη σου...

Κουβέντα στην κουβέντα βοηθώντας και της μουσικής που έπαιζε για να δοξάσει τον المعيد (Αυτός που Αποκαθιστά τα Πάντα) τον ρώτησα για τον Αμπνντελβαχάμπ και αν ξέρει κάτι... Γέλασε και είδα μια σπίθα στα μάτια του.... Με τα πολλά και δίνοντάς του ότι μπορούσα να δώσω και αφού αναπαύθηκε ξύπνησε και μου είπε την ιστορία του...

Γεννήθηκε στην Ουάνα και ο πατέρας του ήταν καδής λίγο χαμιταλιτικός... Τι είναι άραγε αυτό σκέφτηκα αλλά δεν διέκοψα τον αδελφό της όασης... Πάει στην ΜΕΚΚΑ  και παίρνει μαθήματα. Επισκέπτεται την Βασόρα όπου παντρεύεται.... Μπαίνει στο Κουρδιστάν και μένει σε ένα σιιτικό περιβάλλον. Το 1736 στο Ισπαχάν μελετάει αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και τον σουφισμό και γίνεται σύντομα διδάσκαλος του... Στην Κομ, όπου γεννιέται και ο Χομεϊνί, διδάσκει.... Αλλά που να φανταστεί η ιστορία ότι οι δύο αυτοί άντρες που συνέπεσαν σε μια πόλη θα μισιούνταν τόσο θανάσιμα...

Με τα πολλά φτάνει στο Κάιρο και αηδιάζει με τα τρία κράτη του Ισλάμ που ανταγωνίζονται τόσο μεταξύ τους.... Μογγόλοι, Οθωμανοί και Σεφεβιδών (Περσική). Αλλάζει ραγδαία και συλλαμβάνει την μεγάλη τομή του αξεχώριστου Θρησκείας Κράτους.... Μπλέκει ιδεολογικά με την Χεμπελίτικη σχολή και δημιουργεί ένα μανιφέστο ριχνόμενος στο άμεσο κήρυγμα...

Σύντομα οι ίδιοι οι γονείς του τον αποκηρύττουν...Τον ακολουθούν πολλοί πιστοί αλλά δημιουργεί τρομερές αντιπάθειες... Κηρύττει ότι δεν υπάρχουν άγιοι... Επαινεί την καταστροφή των κοιμητηρίων και των ιερών δέντρων, την αποξήρανση των Λατρευομένων νερών και την καταστροφή των φυλακτών...Απαγορεύει στους πιστούς του τον καπνό, και το τρανταχτό ΓΈΛΙΟ, το ξύρισμα των γενιών και το κομπολόι... Ποινή 40 βουρδουλιές..... Αρνείται τον σιιτισμό (στερνή μου γνώση να σε είχα πάντα... ). Τον παίρνουν στο κατόπι, το κλίμα γίνεται βαρύ και αλύπητο για αυτόν τον πιστό του المميت (Ο Καταστροφέας) ,,,

Αυτός είναι λοιπόν που έφτασε στην Νταρίγια. Αυτός που σκανδάλισε στο πέρασμά του τους πάντες βρήκε καταφύγιο στην άθλια όαση του Μωχάμεντ ιμπν Σεούντ... Τότε κατάλαβα ότι αυτοί οι δύο συνεργάτες είναι για μένα κίνδυνος θάνατος και αποχώρησα ξεριζωμένος πένης και κάτοικος πλέον του κόσμου υπό τις ευλογίες του ذو الجلال  والإكرام   (Ο Άρχων της Μεγαλοπρέπειας και Γενναιοδωρίας)...



                              Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΠΟΙΕΙ


Έχω ήδη βαρεθεί την μπολσεβίκικη επανάσταση με τους επικούς της αγώνες και την πάλη ενάντια στους τόσους στρατούς... Βρίσκομαι στην Βαγδάτη με σκοπό να περιεργαστώ και αυτήν την πλευρά του κόσμου ή για να βρω το χαμένο χαμόγελο και την ηδονή της περιπέτειας..... Η αποκάλυψη της ΙΣΒΕΣΤΙΑΣ έχει ταράξει όλον τον Μουσουλμανικό και Αραβικό κόσμο.... Παντού ακούς, το μίσος για την Δύση αφήνοντας έξω την Ανατολική Ορθοδοξία μιας και μην γνωρίζοντας οι μάζες για Μπολσεβίκους νόμιζαν ότι το νέο καθεστώς έχει Ορθόδοξη αλήθεια και ότι τέλος πάντων, μια αλλαγή έγινε σιγά μην ψάχνουμε τι και ποιος και γιατί... Σημασία έχει η αποκάλυψη της Μυστικής συμφωνίας...

Μέσα από τα χαλάσματα, την συντριβή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι απόγονοι της συμφωνίας Νταρίγια για τρίτη φορά ορμούν και καταλαμβάνουν την Ιερή Πόλη ιδρύοντας επί τέλους μια ορθή λειτουργία του Ισλάμ κατά πως ορίστηκε στην μικρούλα όαση από τον περίεργο εμίρη και τον ερμηνευτή..... Ο Χαλίφης διώχνεται... Ο νέος Βασιλεύς είναι γεγονός...

Αλλά εγώ έστω και αν αποδιωγμένοι από την Ιερά Πόλη καταφθάνουν στο Ιρακ οι ηττημένοι Χαλίφες εγώ για πρώτη φορά είμαι βαθιά ερωτευμένος... Εδώ στην Νεστοριανή συνοικία της Βαγδάτης έχει ένα καπηλειό μια Συροιακωβίτισα η Μαριάμ... Αλλά αυτή την ιστορία της νύχτας, του ιδρώτα του διαρκούς κατατρεγμού στους βάλτους της Βασόρας θα την πω μια άλλη φορά....

Ο θεός να μας έχει καλά και να βγουν και άλλες σύγχρονες μυστικές συμφωνίες στην φόρα...


04 Αυγούστου 2014

Ο Ιστορικός κόσμος της Ανατολής φλέγεται.... Ο κόσμος της Δύσεως αποκτηνώνει και αναζωπυρώνει τα πάθη..... ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΙΑΝΟΥΝ ΔΟΥΛΙΑ ΞΑΝΑ...

Η κατακρήμνισις της Ανατολής είναι ένα πασιφανές και αντικειμενικό γεγονός.

Από τα αχανή βάθη της Ανατολικής Ευρώπης που αντιμάχονται οι Ορθόδοξοι τους ψευτο Ορθόδοξους Ουνίτες της Παπικής Δύσεως εξορμούν οι ασκοί του βασιλιά Αιόλου...

Στα βάθη της Ανατολής οι Αρμένιοι ξαναπιάνουν τα όπλα... Η ISIL στην ιστορική περιοχή του Λεβάντε ζητούν να πάρουν πίσω την Ιερή Πόλη, την Μέκκα από τους σύγχρονους επικυρίαρχους Βαχαβίτες.... Το μέτωπο ISIL και τις νεο οθωμανικής παλινόρθωσης, έστω και αν σύντομα θα διαλυθούν με ποταμούς αίματος, προχωρά ακάθεκτο... Η σέχτα αυτή που αναβιώνει την μεσαιωνική ζωντάνια του Ισλάμ έφτασε σήμερα και στον Λίβανο... Αφού ξεφτίλισαν το "κράτος" του Ιρακ και περπάτησαν σε δύο Κουρδικές πόλεις που παραδόθηκαν ΑΜΑΧΗΤΊ....

Παρενθετικά σκέπτομαι πως το νέο Ελντοράντο του Ελληνισμού το Κουρδιστάν... είναι ένας χάρτινος πύργος και με πιάνουν τα γέλια.... Στο Ισραήλ, ο φιλελευθερισμός διαλύει κάθε στιγμή, με ραγδαίους ρυθμούς το κράτος που εγκαθιδρύθηκε από το εργατικό ρεύμα του Σιωνισμού... Κάθε ημέρα που περνάμε μια ηλεκτρική εκκένωση διαπερνά τον Ισραηλιτικό λαό. Το θέμα απαλλαγμένο από κάθε λεοντή εντοπίζεται σε μια ερώτηση.... Επιστροφή στο Σιωνιστικό εργατικό πνεύμα ή επιστροφή στον Ορθόδοξο Ραββινισμό και μετά από την απάντηση σε δαύτο το ερώτημα σε ποια τάση....

Η Ινδία εξέλεξε την Ινδουιστική της κυβέρνηση τερματίζοντας τα ψευτοσοσιαλιστικά αδιέξοδα και την διακυβέρνηση από κάτι ΚΚ ... απροσδιορίστου Κομμουνιστικού παρελθόντος...


Ο Κεμαλισμός πλησιάζει κάθε ημέρα και στιγμή στο οριακό του επίπεδο και η λύση είναι μία και μοναδική... Οι Γκρίζοι Λύκοι... Μόνο αυτοί μπορούν να αναγεννήσουν ένα πτώμα ... Εάν μπορεί να αναγεννηθεί... Η Λιβύη διαλύεται, η Αίγυπτος κυβερνιέται με σιδηρά πυγμή σαν ύστατη ελπίδα σωτηρίας....

Τι είναι αυτό που διαπερνά όλα αυτά τα εκατομμύρια λαών που έχουν σχέση με την έννοια του Δυτικού κράτους, όπως ο Φάντης με το Ρετσινόλαδο.... Ποια είναι η κλωστή που άμα την τραβήξεις απογυμνώνει τις συγκρούσεις ; Μα η απάντηση είναι γνωστή.... Η οικονομική ανέχεια και η απαξίωση τους στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας...Το έπαιζαν δυτικού τύπου χώρες σαν το χρήμα έρεε... Τώρα που δεν ρέει και η αριστερά εδιαλύθη ΖΗΤΩ ΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΣΚΕΨΗΣ....

Στην Δυτική Ιταλία η Σικελία και η Κάτω Ιταλία φτωχοποιούνται με απογοητευτικούς ρυθμούς... Η Ελλάδα εξευτελίζεται ημέρα την ημέρα και διερωτάται κανείς σοβαρός αναλυτής τι στο διάβολο θα γένει... Με ποια ηθική υπόσταση θα κρατά μάζες σε δύο νομούς της.. που στις πρόσφατες εκλογές πήγαν εκεί που οι μουρλοί των Αθηνών τους είχαν σπρώξει για 80 χρόνια με την Σαρία τους... Πως θα κλείσεις το τζίνι μέσα στο λυχνάρι αγόρι μου....

Όλα και όλες οι δυνάμεις του ιστορικού μεσαίωνα πέφτουν πάνω στις μάζες που απογοητευμένες και ζουρλαμένες από την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ πιάνουν ράσα, Κοράνια, Φεράρες και Φλωρεντίες, σούφι και Ινδουιστές, μειονότητες που κάτι τύποι που για πλάκα τα παρακολουθούσαν.... και τις ανάγουν όλες αυτές τις μεσαιωνικές ιστορικές απολιθώσεις σαν ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ 2014...

Όσοι όμως αηδιασμένοι από τον Μεσαιωνικό οδοστρωτήρα βγάζουν ένα φιρμάνι και πουν ότι όλα είναι οικονομικά και οι ιμπεριαλιστές λαδώνουν δεξά και αριστερά για αλληλοσφαγές και νομίζουν ότι ξεμπερδεύουν ας το πράξουν...

Οι μάζες θα τους ακούσουν μέσα από τις οβίδες, τα γιαταγιάνια και τα μπαρούτια και θα στέρξουν να ξεκληρίσουν να βατέψουν και γκρεμίσουν στον δρόμο προς τον ολοκληρωτικό μεσαίωνα ή την αναγέννηση....

Ούτε βέβαια σωστή γραμμή είναι η επιλογή του δείνα φύλαρχου ή του έτερου πράου Πασά, ή η υποστήριξη του Χαλιφάτου ή η συμφωνία με τους σύγχρονους οπαδούς του Μάρκου του Ευγενικού...

Ο μόνος δρόμος είναι για την Δύση η αυτόνομη πορεία ενάντια στους τυχοδιώκτες που μας κυβερνούν και στην Ανατολή μια και μόνο είναι η θέση... ΚΑΜΊΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ... Να αφεθούν οι λαοί στην εναγώνια ΑΙΜΑΤΗΡΗ τους διάθεση να βρουν την ΛΥΣΗ που αυτοί επιθυμούν.... Όσο η Δύση θα επιβάλλει την λογική του κράτους σε μέρη που χέστηκαν για το κράτος... Θα σπέρνουν χίμαιρες και θα εισπράττουν θύελλες... (σωστά το είπα ; ). Η πάλη θα πάρει μορφή φρενήρη.... Μάζες δυτικότροπων μοντέρνων ανθρώπων της Ανατολής θα αναγκαστούν να περάσουν από τρομερές κακουχίες και βάρβαρους ακρωτηριασμούς (κλειτο..... τομή ... ούτε να το γράψω δεν θέλω...)... Αλλά οι νέοι ηγέτες δεν θα περάσουν με άνθη ροδιού και λεμονιάς.... Μα με χατζάρες και ποταμούς αίματος...

Το μαχαίρι και το αίμα θα είναι η μόνιμη επωδός για να μοιράσουν οι Δυτικοί ξανά την Ανατολή... Σαν σωτήρες θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν τα γιαταγάνια και τα όπλα του 70 που τους μοιράζουν σαν μπιχλιμπίδια ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΓΟΥΝ.... Σε αυτό το πνιγηρό εμετικό ανθρώπινο κανίβαλοςκαζάνι μια θέση υπάρχει.... ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΑΠΩΘΗΣΗ ΚΑΘΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ...

Αν κάτι δήθεν πεφωτισμένοι από την Γιούτα.... Κάτι καουμπόης και κάτι Ευρωπαίοι γερασμένοι ζουλού νομίζουν ότι με καθρεφτάκια θα ξαναπάρουν τα ηνία.... Οφείλουμε να το ομολογήσουμε... Έχουν ακόμα την δύναμη οι βρυκόλακες.... Αλλά έχει σημασία πως μένεις αμέτοχος και κρατάς την καθαρότητά σου..


Γιατί η Δύση δεν είναι όπως στην εποχή της επανάστασης του Παρισιού ή με τις δάφνες του αγώνα ενάντια στον Μεσαίωνα... Η Δύση είναι παρηκμασμένη, και βρωμάει πτωμαΐνη και έχει κάτι δόντια βρυκολάκου..... Τα καθήκοντα τα υπόλοιπα είναι θέματα κομμάτων και δεν μπορώ να δόσω απαντήσεις εγώ από ένα μπλογκ.... Περιγράφω απλά...







03 Αυγούστου 2014

1755.... ο ΑΚRAT παλεύων εναντίον των ΠΑΠΙΚΩΝ σχησματικών και η τάξις των ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ...

Ευρίσκομαι δια ανάρρωσι εις την Ιερά Μονήν της Πάτμου. Είχα πέντε !!! πλευρά σπασμένα, τα δόντια μου κρέμονται και φρικτοί πόνοι διατρέχουσιν το θλιβερόν σαρκίον μου...

Η μάχη ήταν φρικώδης και αποτρόπαια και δεκάδες ήταν οι συμμετέχοντες εις την φρενήρην διαπάλη. Ήμουν υπεύθυνος δια την απόκρουσιν των τεράτων της Δύσεως των αυγών των εχιδνών οίτινες ηθέλησαν να διαταράξουν την ιεράν τάξην εις τους Αγίους Τόπους... Με κόπο Ιερό, με δάκρυα εις τα όμματα και Ιεράν Πίστην απωθήσαμε τα τέκνα της πόρνης Ρώμης... Εγώ ο AKRAT πιστός δούλος του θεού και της αγίας Τριάδας εις την προσπάθειαν να σώσω τους αδελφούς από την αγέλη των κτηνών της Δύσεως ευρέθην εις την πρώτην γραμμήν δίπλα από τον πιστόν του θεού Χριστόδουλον όστις κατάγεται εξ Σικελίας και παραπλεύρως του ιερομονάχου Θεόφιλου όστις κατάγεται από την Ιεράν τοποθεσίαν της Μακεδονίας...

Σκοπός μου να αναρρώσω το γρηγορότερον δυνατόν και να πλεύσω συντόμως εις την Κωσταντινούπολιν την πεφωτισμένη από το Θεό Πόλη των Πόλεων... Παραληρώ εις τον κρέβατον μου διακατέχομαι εξ υψηλού πυρετού αλλά φλογίζομαι από την νίκην που επιτελέσαμαι εις τον Ναόν της Αναστάσεως έναντι των αγελαίων ζώων της Παποσύνης....
                                                                 


                                                                  ΕΝ ΠΛΩ....


Είναι η υστάτη ευκαιρία να ταξιδεύσω εις την Πόλην των Πόλεων.... Ευρίσκομαι ήδη έμπροσθεν των νήσων των Πριγκίπων... Περνώ τα Πριγκιποννήσια costa costa... Σε λίγο θα ξεπροβάλλει η Αιωνία Πόλις... Είμαι τρομερά καταπονημένος και διαυγής ταυτόχρονα... Φλέγομαι από την επιθυμία να διαδώσω την αλήθεια εις την Οικουμένιδα Εκκλησία... Να πω ότι εξεδιώχθηκαν από τον Ναόν της Αναστάσεως και ότι το πλήρωμα της εκκλησίας εις τους Αγίους Τόπους ζει με Ιεράν Χαράν εν Ειρήνη και ότι οι Παπικοί τελούν τας ανίερας τελετουργίας των εις τον Ναόν τους. Κομίζω επιστολάς και εν λευκώ εξουσιοδότησιν από το Παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Το πλοίο γεμάτο από πλήθος που εξέρχεται από τας υπογείας κρύπτας και τα αχυρένια στρώματά των ήδη εισέρχεται εις την Πόλην...

                              ΈΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΚΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ....
                                            ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ "ΌΡΟΣ"

Το κλίμα που ειδών συντόμως εις την Πόλην εις την Βασιλεύουσα ήτο απογοητευτικό... Εμείς κάτω εις τους Αγίους Τόπους αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια δια την σωτηρίαν του ποιμνίου από την πόρνην και μοιχαλίδα Ρώμη και αυτοί εδώ ζούνε σε ένα κόσμο ανάμεσα της πορνευόμενης Ρώμης και της Προτεσταντικής μωρίας.... Αυτής της συγχρόνου Βαβυλωνίας....

Πρωτοστατούντος του Κυρίλου του Ε + πολλαπλά στρατόπεδα ευρίσκοντο εντός της αιθούσης και πολλαπλά ερωτήματα χιμαιρικά, ευρίσκοντο εις την καρδίαν μου... Εσηκώθην αποφασισμένος να κερδίσω άπαξ και δια παντός την Ορθήν Πίστην και να νικήσω το τέρας της Παποσύνης και του ψευδεπίγραφου τερατώδους μορφώματος του Προτεσταντισμού.... Προσευχήθην και έσειρον εις την μνήμην μου τον Μάρκον τον Ευγενικόν.... Μόνος ως Λέων εναντίον των. Δεν ήθελον να δόσω μάχη ως σκύμνος δια την τιμήν των όπλων...

Ομίλησα ως πρέπει και μια φλόγα διαπέρασε την σύνοδον...Αποτέλεσμα αυτής της σπουδαίας ομιλίας ήτο χάρις εις τον Κύριλλον το Ε+ να εκδοθεί το διάταγμα "ΟΡΟΣ" κατά το οποίον το βάπτισμα των λεγομένων Καθολικών ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟΝ.... Όπερ σημαίνει ότι δεν έχουν θείαν επικουρείαν και συνεπώς κηρύσσονται άπιστοι....

                                                                  Η ΝΙΚΗ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....  

Δεν ήταν μόνο αυτό. Ως AKRAT εσκέφθην εν παράτολμον σχέδιον... Θα έπειθα την ΜΕΓΑΛΗΝ ΠΥΛΗΝ να θέσει τέρμα στις ανομίας των απίστων εις τους Αγίους Τόπους... Επεσκέφθη ιδιωτικός και με μεγίστη προφύλαξιν τον Πατριάρχνη Κύριλλο Ε+ και του είπα την ένθερμον σκέψην μου... Μειδίας μου είπε ότι τα έργα των τρελών οδηγούν την ανθρωπότητα... Και μου συνέστησε να συνάψω σχέσεις με τον Ιατρόν Αθανάσιον Υψηλάντη τον γνωστόν Φαναριώτη όστις ήτο ιατρός του Μεγάλου Βεζίρη μας Koca Mehmed Ragıp Paşa. 





                         ΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΝ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

Δεν έχω γνωρίσει πιό ατρόμητο χαρακτήρα, δια τα Φαναριώτικα δεδομένα. Μειλήχιος, οικογενειάρχης, γαλαντόμος και οικονόμος ταυτόχρονα. Τα πάθη τα οποία προσεπάθησα να εκμεεύσω δια την επίτευξη των Ιερών σκοπών μου παρέμεναν επιμελώς συσκοτημένα. Άνθρωπος προσύνης αλλά και άνθρωπος που με πλάγιους τρόπους κατάφερνε τα αδύνατα... Ο Πατριάρχης ήξερε ποιόν μου εν επιστεύθηκε. Συναντήθηκα μαζί του σε μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή. Πλήθη κόσμου συνέρεαν και αυτός ενδεδυμένος επισήμως είχε μια αφ' υψηλού ενατένιση. Με εχαιρέτισε εγκαρδίως και έσκυψον δια να τον χαιρετήσω.... Επροσευχήθην ξανά εις τον Μάρκον τον Ευγενικόν τον πήρα παραμάσχαλα και εβαδίσαμεν κάτωθεν ωραίας συστάδας δέντρων. Το κρύο ήτο διαπεραστικό αλλά η ψυχή μου φλεγομένη υπό υψηλών ιδανικών...

                           ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΕΡΩΣ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ..

Ο μέγας Βεζίρης, χιλιόχρονος να είναι, είχε μια ερωμένη Ομβριά, στην συνοικίαν Πέραν της Πόλεως... Αύτη όμως ήτο δυστηχής διότι ήτο φθισικιά. Την παρακολουθούσε επισταμένων και επί καθημερινής βάσεως ο Ιατρός, ενδεδυμένος κρυφίως ωσάν δερβίσης μύστης και Ιερόν πρόσωπον... Οπότε η συνάντησις μαζί της είχε θρησκευτικήν κάλυψιν και δεν εδημιουργούσε και την παραμικρήν υπόνοιαν δια πονηράν σκέψιν...

Ο Ιατρός είχε βρει ένα μυστικό φάρμακο, από ένα αρμένη χειροπράκτη που είχε ταξιδεύσει εις τα βάθη της Ανατολίας και είχε συναντηθεί με τον πολιτισμόν των Ασσυρίων παγανιστών... οπαδών μιας κότας όπως έλεγε με την συριστικήν τραγουδιστήν αρμένικη προφορά... Και η Χ..... η ερωμένη εθεραπεύθει πάραυτα και έπαψαν αι αιμοπτύσεις και οι υψηλοί πυρετοί.... Ο Μεγάλος Βεζύρης μας ο Koca Mehmend Ragip Pasa τον εκάλεσε σε ωραίο δείπνο σε ένα καταγώγιο Ρωμιάς της περιλάλητης Χριστίνας.... Ω.... Πόσα λέγονταν για το χαμαιτυπείον της Χριστίνας.... Ομβριές σαν το γάργαρο νερό, ξανθές ομοφρονιές από την Κριμαία.... Εκεί ο Ιατρός Υψηλάντης Αθανάσιος ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΜΠΑΞΙΣΙ αλλά του ζήτησε να κάνει ο πολυχρονεμόνος μας Σουλτάνος ΟΣΜΑΝ ο Α...ένα διάταγμα που να ορίζει την ορθήν τάξη των Αγίων Τόπων...



Από τότε χάρις στην βοήθεια του μεγάλου Σουλτάνου μας, που ο Μεγαλοδύναμος να τον έχει εκεί πάνω σε περίοπτη θέση, θέση τιμής και ευτυχίας η Ορθοδοξία μας κρατά το δίκαιο και την Πίστη μας ζωντανή ....




http://www.archive.gr/news.php?readmore=172

http://constantinople.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11462

31 Ιουλίου 2014

Μια θαυμασία εκτενή παρουσίαση της ζωής της Κομμουνίστριας του Αρχείου του Μαρξισμού ΚΑΤΙΝΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ....

Το blog έχει πλειστάκις αναφερθεί εις την ζωή της μεγάλης επαναστάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου.
http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_22.html


http://akrat.blogspot.gr/2012/05/blog-post_12.html

http://akrat.blogspot.gr/2013/12/blog-post_26.html




Πλην όμως ιστορικοί δεν είμεθα, διανοούμενοι ουδόλως και γραμματιζούμενοι παντελώς αρνητικά...

Το θέμα ανέλαβε ο κος Π. Δάγλας όστις και τις δυνατότητες έχει και όλα τα υπόβαθρα δια να το παρουσιάσει με πλήρη επιμέλεια, σοβαρότητα και παρησία.... Τα πολλά λόγια όμως δεν ανήκουν εις εμέ.... Εδημοσιεύθη εις δύο συνέχειας εις την εφημερίδα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ την οποίαν ευχαριστώ που με άφηκε να το αναδημοσιεύσω... Αποτελεί χαρά και τιμή που μου έδωκαν το δικαίωμα τούτο...


ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ
(1907-1933)
Μια αξέχαστη
επαναστάτρια εργάτρια

Στην Ιστορική Στήλη αυτού του μήνα θα αναφερθούμε σε μια μεγάλη Κομμουνίστρια-Τροτσκίστρια αγωνίστρια, για την οποία πολύ λίγα πράγματα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα, την Κατίνα Εμμανουηλίδου. Η ιστορία μας είναι, δυστυχώς, φειδωλή με τους πραγματικούς αγωνιστές. Ένας από τους λόγους γι’ αυτό είναι ότι εκείνοι που αναλαμβάνουν να καταγράψουν την ιστορία συχνά δεν μοιράζονται τους ίδιους σκοπούς με εκείνους για τους οποίους γράφουν. Παρ’ όλα αυτά, ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη δεν σταματά. Είναι ένας αγώνας για την αλήθεια· και η αλήθεια είναι από τη φύση της επαναστατική.
Σε αυτόν τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, από τη δικιά μας σκοπιά, οφείλουμε να αναφερθούμε σε τρία πρόσωπα. Πρώτα, στον αξέχαστο δάσκαλό μας, τον μεγάλο Κομμουνιστή-Τροτσκιστή ηγέτη Γιάννη Βερούχη (1931-2010), που μας δίδαξε να αναζητούμε διαρκώς τις ρίζες μας, να αναγνωρίζουμε την τεράστια δύναμη που κλείνει μέσα της η επαναστατική μας παράδοση, να μην εγκαταλείπουμε τους παλιούς αγωνιστές, και ίσα ίσα να τους στηρίζουμε και να μαθαίνουμε από αυτούς. Δεύτερον, στον μεγάλο Κομμουνιστή-Τροτσκιστή αγωνιστή Λουκά Καρλιάφτη (Κ. Καστρίτη) (1905-2010), που βρεθήκαμε πολύ κοντά του τα τελευταία χρόνια της ζωής του και που σ’ αυτόν χρωστάμε τη μοναδική ουσιαστικά γραπτή πηγή για την ένδοξη ιστορία του προπολεμικού ελληνικού τροτσκισμού.
Το τρίτο πρόσωπο, που μας έδωσε την έμπνευση για αυτό το άρθρο αλλά και πολλά από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε αυτό, είναι η ίδια η κόρη της Κατίνας Εμμανουηλίδου, η Πελαγία. Η κυρία Πελαγία, που βαφτίστηκε έτσι προς τιμήν του πρώτου αρχειομαρξιστή της Θεσσαλονίκης, του Πελάγιου, που δεν πρόλαβε ουσιαστικά, όπως θα διαβάσετε κατά την εξιστόρηση των γεγονότων, να γνωρίσει τη μητέρα της, που πέρασε τρομερές κακουχίες και δυσκολίες, όπως τα περισσότερα παιδιά αγωνιστών εκείνης της εποχής, αλλά στέκει όρθια, βράχος αισιοδοξίας, κουράγιου, ανθρωπιάς· και που η επαφή μας μαζί της μας θύμισε για ποιες ηθικές αξίες πολεμάμε και πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι σε μια άλλη, καλύτερη κοινωνία για την οποία παλεύουμε.

Η Κατίνα Εμμανουηλίδου, που το πραγματικό της όνομα ήταν Μαριάνθη Πισπιλόγλου, γεννήθηκε στα Θείρα της Μικράς Ασίας το 1907. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οικογένειά της ήρθε στην Ελλάδα – όπως και οι υπόλοιποι επιζήσαντες Μικρασιάτες και Πόντιοι, θύματα του μεγαλοϊδεατισμού του ελληνικού καπιταλισμού, της αγριότητας του τούρκικου εθνικισμού και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της Αντάντ. Στην τραγική πορεία των Ελλήνων από τα ενδότερα της Μικράς Ασίας προς τη Σμύρνη, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους Τσέτες που τους κατεδίωκαν, η μόλις 15χρονη τότε Κατίνα κουβαλούσε την ανήμπορη μάνα της και ταυτόχρονα κατέβαινε σε πηγάδια για να βρει νερό για τους κυνηγημένους. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα άτομο που το χαρακτήριζε από πολύ μικρή ηλικία η τόλμη, η αφοβία, η ψυχική δύναμη.
Μετά από σύντομη περιπλάνηση σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Η Κατίνα βγήκε από νωρίς στη βιοπάλη, δουλεύοντας σαν καπνεργάτρια στα καπνεργοστάσια του Πειραιά. Μέσα στο κλίμα της σκληρής ζωής των προσφύγων και των φτωχών εργατών του Πειραιά, ανέπτυξε επίσης από νωρίς μια έντονη ταξική συνείδηση. Δυσκολευόταν να στεριώσει σε ένα καπνομάγαζο, καθώς δεν ανεχόταν την τρομοκρατία των εργοδοτών. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ήρθε σε επαφή με το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Όχι όμως με το ΚΚΕ, αλλά με την πιο επαναστατική τάση μέσα στο εργατικό κίνημα της εποχής, τους αρχειομαρξιστές.
Ο αρχειομαρξισμός υπήρξε ένα ιδιότυπο επαναστατικό ρεύμα των πρώτων χρόνων του ελληνικού εργατικού κινήματος. Η ονομασία του προέρχεται από το θεωρητικό περιοδικό «Αρχείον του Μαρξισμού», που άρχισε να εκδίδεται στα 1923, με σκοπό τη διαμόρφωση ιδεολογικά καταρτισμένων στελεχών μέσα στο πολύ νεαρό και άπειρο τότε ελληνικό κίνημα. Παρότι βασικά στελέχη τού μετέπειτα αρχειομαρξισμού συμμετείχαν -και μάλιστα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο- στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) το 1918, σύντομα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα σοσιαλδημοκρατικά-μικροαστικά στοιχεία που κυριαρχούσαν στην ηγεσία του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) αποτελούσαν ένα μεγάλο εμπόδιο για την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Έτσι, και μετά την κυκλοφορία του «Αρχείου του Μαρξισμού» και τις μαζικές διαγραφές απ’ το ΚΚΕ, έβαλαν μπροστά την ίδρυση ενός νέου επαναστατικού ρεύματος.
Το ρεύμα αυτό γνώρισε μια ραγδαία ανάπτυξη μέσα στο εργατικό κίνημα, συνέκλινε σταδιακά με τις θέσεις του Τρότσκυ και της Αριστερής Αντιπολίτευσης στην ΕΣΣΔ, συγκρούστηκε σκληρά με το σταλινοποιημένο -πλέον- ΚΚΕ και έφτασε σε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο οργανωτικότητας και αποτελεσματικότητας στην πάλη. Με παρέμβαση του ίδιου του Λέοντα Τρότσκυ στα 1930, η οργάνωση των αρχειομαρξιστών ανακηρύχθηκε επίσημο ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, με την ονομασία ΚΟΜΛΕΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση Μπολσεβίκων Λενινιστών-Αρχειομαρξιστών) και εφημερίδα την περίφημη «Πάλη των Τάξεων». Οι αρχειομαρξιστές έγιναν ουσιαστικά οι πρώτοι Έλληνες τροτσκιστές και έγραψαν χρυσές σελίδες αγώνων, νικών, θυσιών μέσα στο ελληνικό εργατικό κίνημα του Μεσοπολέμου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’20, οι αρχειομαρξιστές-τροτσκιστές είχαν υπό τον έλεγχό τους 50 εργατικά σωματεία, τρία μεγάλα κινήματα της εποχής (αναπήρων και θυμάτων πολέμου, φυματικών, ανέργων), ενώ διέθεταν σχηματισμούς σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας!
Σε μια τέτοια οργάνωση προσχώρησε, λοιπόν, η καπνεργάτρια Κατίνα Εμμανουηλίδου και η έμφυτη μαχητικότητά της εκφράστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε μια οργάνωση πρότυπο μαχητικότητας. Το «βάπτισμα του πυρός» για την Εμμανουηλίδου ήταν η καπνεργατική απεργία του 1927, σύμφωνα και με όσα αναφέρει ο Κ. Καστρίτης («Ιστορία του Μπολσεβικισμού-Τροτσκισμού στην Ελλάδα», 5ος τόμος). Η απεργία ήταν πανελλαδική. Ξεκίνησε από την Καβάλα, το μεγαλύτερο καπνεργατικό κέντρο της χώρας, και επεκτάθηκε σε πολλές πόλεις και στον Πειραιά.
Ο καπνός ήταν το βασικότερο εξαγωγικό προϊόν για την Ελλάδα της εποχής. Καθώς οι καπνεργάτες ήσαν μαχητικοί και οργανωμένοι στην πανίσχυρη Κ.Ο.Ε. (Καπνεργατική Ομοσπονδία Ελλάδος), είχαν κερδίσει πολλά δικαιώματα. Έτσι, οι καπνοβιομήχανοι και καπνέμποροι αναζητούσαν μόνιμα τρόπους να σπάσουν τους μισθούς και τις κατακτήσεις τους. Οι εξαγωγές ανεπεξέργαστων καπνών και η αντικατάσταση ανδρών καπνεργατών από πολύ χαμηλότερα αμειβόμενες γυναίκες ήταν δύο από αυτούς τους τρόπους. Η Κ.Ο.Ε. ήταν τότε «κάστρο» του ΚΚΕ, όμως κι οι αρχειομαρξιστές διέθεταν ισχυρές προσβάσεις στο καπνεργατικό κίνημα. Μάλιστα, αρχειομαρξιστές είχαν πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη νικηφόρα απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου στα 1926. Πολλοί Αγρινιώτες αρχειομαρξιστές καπνεργάτες (Θεμελής, Καπετανάκης, Ξανθόπουλος κ.ά.) εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και βοήθησαν να δυναμώσει η επιρροή του αρχειομαρξισμού μέσα στο πειραιώτικο καπνεργατικό κίνημα. Την περίοδο για την οποία μιλάμε, πρόεδρος του σωματείου των καπνεργατών στον Πειραιά ήταν ο αρχειομαρξιστής Λάμπης.
Στον Πειραιά, λοιπόν, 3.000 καπνεργάτες κατέβηκαν σε απεργία από τις 8 Ιουνίου του 1927. Ζήτησαν αλληλεγγύη από άλλους εργάτες. Οι ναυτεργάτες κατέβηκαν σε απεργία συμπαράστασης. Στις 13 Ιουνίου, ξέσπασαν συγκρούσεις με τους χωροφύλακες, ενώ τα καπνεργοστάσια τα φύλαγε ο στρατός. Οι καπνεργάτες έσπασαν τη Νομαρχία και την Εισαγγελία. Η καταστολή ήταν μεγάλη. Οι καπνεργάτες, όμως, πέτυχαν την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων τους. Στις συγκρούσεις συνελήφθη, μεταξύ άλλων, η Κατίνα Εμμανουηλίδου. Ήταν η πρώτη από μια μεγάλη σειρά συλλήψεων και καταδιώξεων.
Το 1929, η Κατίνα Εμμανουηλίδου έχει ήδη ξεχωρίσει σαν ένα από τα πιο αφοσιωμένα και δραστήρια μέλη της οργάνωσης. Κατακτά συνεχώς εργάτριες κι εργάτες στις επαναστατικές ιδέες, είναι πρώτη στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις, ατρόμητη απέναντι στους χαφιέδες, τους αστυνομικούς, αλλά και τους τραμπουκισμούς των σταλινικών. Η δράση της στον προλεταριακό Πειραιά επεκτείνεται συνεχώς.
Στο μεταξύ, με την εφαρμογή του «Ιδιώνυμου» του Βενιζέλου, όλες οι κομμουνιστικές και εργατικές οργανώσεις χτυπιούνται αλύπητα. Σύλληψη, ξυλοκόπημα, φυλάκιση, εκτοπισμός γίνονται μια συνηθισμένη κατάσταση, μια καθημερινή απειλή για κάθε επαναστάτη, για κάθε πρωτοπόρο εργάτη.
Την Πρωτομαγιά του 1930 στου Ρέντη, η Εμμανουηλίδου ορίστηκε να μιλήσει εκ μέρους του γυναικείου τμήματος της οργάνωσης. Μίλησε για το ενιαίο μέτωπο πάλης της εργατικής τάξης, πλαισιωμένη από φρουρά 500 αρχειομαρξιστών, καθώς οι αστυνομικοί καραδοκούσαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση - όπως κι έγινε. Έπεσε πολύ ξύλο και πιστολίδι. Η αδερφή της Κατίνας Εμμανουηλίδου, η Αθηνά (μέλος κι αυτή της οργάνωσης και γυναίκα του μεγάλου Αγρινιώτη επαναστάτη Νίκου Ξανθόπουλου), άνοιξε το κεφάλι ενός αστυνομικού με πέτρα. Συνελήφθησαν και οι δύο, όπως και μια σειρά άλλες συντρόφισσες, απέναντι στις οποίες οι ασφαλίτες όχι μόνο δεν υπήρξαν πιο «μαλακοί» αλλά αντίθετα επέδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο. Αλλά η Κατίνα αποδείχτηκε, για μια ακόμη φορά, σκληρό καρύδι. Εν τέλει, παραπέμφθηκε σε δίκη για αντίσταση κατά της αρχής και καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση.
Το φθινόπωρο του 1930, η Κατίνα Εμμανουηλίδου εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν κάτι συνηθισμένο για τους επαναστάτες της εποχής να αλλάζουν πόλη, καθώς οι διαρκείς συλλήψεις και απειλές δεν σε άφηναν και να στεριώσεις σε μια δουλειά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, ήταν και απόφαση της οργάνωσης δυναμικά στελέχη να μετακινηθούν εκτός Αθήνας, προκειμένου να βοηθηθεί η ανάπτυξη σε άλλες πόλεις. Έτσι, η Εμμανουηλίδου ανέλαβε ιδιαίτερα καθήκοντα εκ μέρους της οργάνωσης στους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης.
Όμως, μαζί με τα ζητήματα του εργατικού κινήματος και την πάλη κατά του αντικομμουνιστικού «Ιδιώνυμου», ήρθε στην επικαιρότητα και η πάλη κατά του φασισμού. Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, που είχε ξεκινήσει από την Αμερική το ’29, δημιούργησε συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη φασιστικών και ακραία αντικομμουνιστικών οργανώσεων, που λειτουργούσαν σαν ειδικά σώματα του κράτους για το τσάκισμα της οργανωμένης εργατικής τάξης αλλά και σαν τελευταία εφεδρεία του συστήματος. Παρόλο που ο φασισμός δεν πήρε ποτέ διαστάσεις μαζικού κινήματος στην Ελλάδα, οι τάσεις υπήρχαν κι εδώ – και βοηθούνταν ευθέως από τον αστικό πολιτικό κόσμο. Η πιο μαζική απ’ αυτές τις οργανώσεις που φιλοδόξησαν να μιμηθούν τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι και τα SA του Χίτλερ ήταν οι λεγόμενοι τριεψιλίτες (Εθνική Ένωσις Ελλάς, ΕΕΕ) της Θεσσαλονίκης. Αυτοί, λοιπόν, είχαν βάλει στο στόχαστρο τους κομμουνιστές, τους οργανωμένους εργάτες και, κυρίως, τους Εβραίους.
Στις 3 Ιουλίου του 1931, οι φασίστες έβαλαν φωτιά στον εβραϊκό συνοικισμό του Κάμπελ, όπου κατοικούσαν οι πιο φτωχοί Εβραίοι. Οι τροτσκιστές βγήκαν αμέσως στους δρόμους για ν’ απαντήσουν στη φασιστική πρόκληση. Στην πρώτη γραμμή, μεταξύ άλλων, η Εμμανουηλίδου και οι Εβραίοι σύντροφοι Ανρί Περαχιά (εκτελέστηκε από τους Γερμανούς την Κατοχή, την Πρωτομαγιά του 1944, με τους 200 της Καισαριανής) και Ντάριο Νισίμ. Οι σύντροφοί μας έβαλαν φρουρές στους εβραϊκούς συνοικισμούς και πολυγράφησαν αμέσως προκήρυξη με συνθήματα «Κάτω οι σφαγές των καταπιεσμένων», «Κάτω τα χέρια απ’ την ισραηλίτικη φτωχολογιά» κτλ. Η διαδήλωση που ακολούθησε χτυπήθηκε άγρια απ’ την αστυνομία. Πάλι σύλληψη και άγρια κακοποίηση για την Εμμανουηλίδου. Δεν τόλμησαν, όμως, ούτε αυτή ούτε τους άλλους συλληφθέντες συντρόφους να τους περάσουν από δίκη, γιατί στη δίκη θα αποκαλυπτόταν ότι η αστυνομία βοηθούσε τους φασίστες στο δολοφονικό τους έργο.

(Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο)

Πάρις Δάγλας




ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ
(1907-1933)
Μια αξέχαστη
επαναστάτρια εργάτρια

(Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο)

Εξιστορώντας τη ζωή της θρυλικής επαναστάτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας, την είχαμε αφήσει στα μέσα του 1931 στη Θεσσαλονίκη. Είχαμε αναφερθεί στην προσχώρησή της στο επαναστατικό κίνημα, και συγκεκριμένα στον αρχειομαρξισμό-τροτσκισμό (ΚΟΜΛΕΑ), στο πώς εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα από τα ικανότερα στελέχη της οργάνωσης μέσα στο καπνεργατικό κίνημα, στο απαράμιλλο θάρρος της που την έκανε να ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή σε κάθε δυναμική δράση.
Στη Θεσσαλονίκη, η τρομοκρατία κατά του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος οργιάζει. Αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης, ο διαβόητος κομμουνιστοφάγος Καλοχριστιανάκης. Μέσα στο 1931, η Κατίνα Εμμανουηλίδου θα συλληφθεί σε διαδήλωση καπνεργατριών, θα δικαστεί και θα καταδικαστεί σε φυλάκιση 4 μηνών. Στην απολογία της θα πει: «Δεν μπορούμε να ’χουμε τους καταχραστές και τους εργοδότες να τρώνε τον ιδρώτα το δικό μας, ν’ απολαμβάνουνε τ’ αγαθά του πολιτισμού με τη δουλειά τη δική μας. Αγωνιζόμαστε για την καλύτερη ζωή της εργατικής τάξης, για την κατάπαυση της εκμετάλλευσης».

Η τελευταία σύλληψη και καταδίκη

Και έφτασε η Πρωτομαγιά του 1932. Η λύσσα της αντίδρασης ενάντια στο εργατικό κίνημα ήταν τόσο μεγάλη που οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις απαγορεύτηκαν. Ωστόσο, προετοιμάστηκαν παράνομες συγκεντρώσεις· στη Θεσσαλονίκη έγινε μία πιο κεντρική και τουλάχιστον άλλες τρεις στις συνοικίες. Αστυνομικοί, έφιπποι χωροφύλακες, χαφιέδες, παρακρατικοί φασίστες είχαν ζώσει από νωρίς τις περιοχές όπου θα γίνονταν συγκεντρώσεις. Και ο στρατός ήταν σε επιφυλακή. Η καταστολή άρχισε αμέσως. Τότε η Κατίνα Εμμαννουηλίδου έδειξε για μια ακόμα φορά το τεράστιο σθένος της. Σταμάτησε ένα τραμ στη συμβολή της Λεωφόρου Στρατού με την οδό Παρασκευοπούλου, διέκοψε τη συγκοινωνία, ανέβηκε πάνω στο τραμ και άρχισε να μιλάει με ενθουσιασμό στους εργάτες! Αστυνομικοί και παρακρατικοί ξεχύθηκαν πάνω της. Με τα χίλια ζόρια κατάφεραν να την κατεβάσουν από το τραμ.
Επί τόπου και περισσότερο στο τμήμα την ξυλοκόπησαν άσχημα. Δεν της επέτρεπαν να δει το δύο μηνών μωρό της, κι όταν το έφερε μια συντρόφισσα στο τμήμα για να το θηλάσει, αρνήθηκαν να της το δώσουν και συνέχισαν να την ξυλοκοπούν. Εδώ να πούμε ότι στη Θεσσαλονίκη η Κατίνα Εμμανουηλίδου συνδέθηκε με τον Σωτήρη Τσιγαρίδη (Ποντίκη), που ήταν το κορυφαίο στέλεχος του αρχειομαρξισμού-τροτσκισμού στη Βόρεια Ελλάδα. Μέλος του περίφημου Πρώτου Πυρήνα του Αρχείου του Μαρξισμού και επαγγελματίας επαναστάτης μεγάλου βεληνεκούς. Το παιδί που γεννήθηκε από τη σχέση τους, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που μπόρεσαν να ζήσουν μαζί, μεταξύ συλλήψεων και φυλακίσεων, το έβγαλαν Πελαγία, από τον Πελάγιο, τον πρώτο αρχειομαρξιστή της Θεσσαλονίκης. Όταν συνελήφθη η Κατίνα, ο σύντροφός της είχε ήδη συλληφθεί και καταδικαστεί σε 4 χρόνια φυλακή και 3 εξορία. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.
Η Εμμανουηλίδου παραπέμφθηκε σε δίκη τρεις μέρες μετά τη σύλληψή της. Ο δικαστής, που την αναγνώρισε από προηγούμενες δίκες, της φώναξε: «Εσύ, πάλι εσύ, διαρκώς εσύ!». Και εκείνη του απάντησε: «Ναι, εμείς, διαρκώς εμείς, οι πρωτοπόροι του εργατικού κινήματος θα βρισκόμαστε επικεφαλής της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της». Καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή και 2 εξορία στη Γαύδο. Αυτή ήταν η αντιμετώπιση του αστικού κράτους σε όσους υπερασπίζονταν το αυτονόητο δικαίωμα των εργατών να μην πεθάνουν από την πείνα!
Η Εμμανουηλίδου οδηγείται στις γυναικείες φυλακές Θεσσαλονίκης μαζί με το παιδί της. Τον Αύγουστο του 1932 μεταφέρεται στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Πάλης των Τάξεων», εδώ επιφυλάσσεται ιδιαίτερη «περιποίηση» στις πολιτικές κρατούμενες. Απαγόρευση όχι μόνο πολιτικών βιβλίων και εφημερίδων αλλά κάθε βιβλίου γενικώς, απαγόρευση προαυλισμού, το επισκεπτήριο πολυτέλεια κτλ. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, μέσα στη φυλακή, η συντρόφισσα έπρεπε να μεγαλώνει και το παιδί της… Στις 23 Αυγούστου του ’32, η «Πάλη των Τάξεων» αναφέρει ότι φύλακες χτύπησαν ανελέητα και βασάνισαν τις κρατούμενες, επειδή γύρεψαν να διαμαρτυρηθούν στον επιθεωρητή του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η Εμμανουηλίδου τραυματίστηκε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην κοιλιά και τα πλευρά. Ωστόσο, κερδίζουν το δικαίωμα να προαυλίζονται δύο ώρες την ημέρα.
Η υγεία της είχε ήδη κλονιστεί σοβαρά. Η δύσκολη ζωή της από μικρή ηλικία, οι άθλιες συνθήκες στα καπνομάγαζα, κυρίως όμως οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια από τα όργανα του αστικού κράτους, είχαν φθείρει το σώμα της μεγάλης επαναστάτριας. Σε καμία περίπτωση, όμως, την ψυχή της και το πνεύμα της! Εκείνο το φθινόπωρο του 1932, η συντρόφισσα μπαίνει σε μια αγωνιώδη φάση. Διαγιγνώσκεται με ρινική στένωση και οξεία πυώδη εκβλάστηση -ουσιαστικά καρκίνο- στη μύτη. Παρά την προφανή ανάγκη να της χορηγηθούν φάρμακα, η διεύθυνση των φυλακών αρνείται! Γιατρός του Ερυθρού Σταυρού που την επισκέπτεται συστήνει άμεση επέμβαση. Η διεύθυνση των φυλακών και πάλι δεν δίνει άδεια!

Η ηρωική απόδραση

Η Εμμανουηλίδου, όμως, δεν είναι διατεθειμένη να ανεχθεί παθητικά τη μεθοδική της εξόντωση από τους δεσμώτες της. Σαν τολμηρή επαναστάτρια, ζητά την άδεια της οργάνωσης να δραπετεύσει (από υπεύθυνο σύντροφο με τον οποίο ήρθε σε επαφή σε επισκεπτήριο) και καταστρώνει η ίδια το σχέδιο. Εδώ αξίζει να προσθέσουμε ότι τις λεπτομέρειες για την απόδρασή της της αφηγήθηκε η ίδια σε κείμενο με τίτλο «Πώς δραπέτευσα», που δημοσιεύθηκε στην «Πάλη των Τάξεων» στις 15 Απριλίου του 1933. Προμηθεύεται πριονάκι - το οποίο οι σύντροφοι έκρυψαν σε πάνες για το μωρό της. Σε επόμενα επισκεπτήρια γίνονται οι απαραίτητες συνεννοήσεις με συντρόφους για το πώς θα συντονιστούν οι κινήσεις της ίδιας με την ομάδα που θα τη βοηθούσε απ’ έξω. Επίσης, λίγο πριν από την απόδραση έδωσε και το παιδί της σε συντρόφους, ώστε να είναι καθ’ όλα έτοιμη.
Η δραπέτευση έχει προγραμματιστεί για το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 1933. Κόβει με το πριονάκι τα σίδερα του παραθύρου του κελιού της. Με «σχοινί» από δεμένα μεταξύ τους σεντόνια φτάνει στο εξωτερικό προαύλιο. Ανεβαίνει με άλλα σχοινιά στον εξωτερικό τοίχο. Εκεί θα αναγκαστεί να περιμένει για μία ολόκληρη ώρα, καθώς οι σύντροφοι που βρίσκονταν απ’ έξω αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν λίγο επειδή αντιλήφθηκαν περιφερόμενους αστυνομικούς. Τελικά η Κατίνα κατεβαίνει από τον τοίχο και εξαφανίζεται μαζί με τους συντρόφους που την περίμεναν. Στις 3 Ιανουαρίου 1933, η «Πάλη των Τάξεων» με περηφάνια ανακοινώνει στο πρωτοσέλιδο:

«Ένα υπέροχο παράδειγμα επαναστατικού ηρωισμού και αυτοθυσίας
Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΡΙΑ σ. ΚΑΤΙΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ
ΞΕΦΥΓΕ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Η δραπέτευση της συντρόφισσάς μας από τις Φυλακές Αβέρωφ σκόρπισε τον
ενθουσιασμό στους εκμεταλλευόμενους και τη λύσσα στους εκμεταλλευτές»

Και πράγματι λύσσαξε ο αστικός Τύπος. Μιλούσε για «θρασεία» απόδραση και απορούσε πώς κατάφερε να το σκάσει. Όμως, στην αρθρογραφία του αστικού Τύπου υπήρχε και ένα δέος· δέος για την ψυχική δύναμη και την τόλμη που έδωσαν οι επαναστατικές ιδέες σε μια γυναίκα, που την εποχή εκείνη εξ ορισμού θεωρούνταν «αδύναμο πλάσμα».
Η εφημερίδα «Αλλαγή» σχολίαζε: «Ο κομμουνισμός άλλαξε και τις γυναίκες. Φαίνεται να τις δίνει θάρρος και να τις κάνει παλληκάρια. Άλλη γυναίκα θα έτρεμε και ως μυθιστόρημα να διαβάση την δραπέτευσιν, όχι και να την πραγματοποιήση». Η «Καθημερινή» έγραψε: «Η απόδρασις αυτή είναι η θρασυτέρα, μυθιστορηματικωτέρα και σπουδαιοτέρα όλων, διότι η αποδράσασα είναι μια γυναίκα, μια αρχειομαρξίστρια, η Αικατερίνη Εμμανουηλίδου, και διότι μετεχειρίσθη τρόπον που μόνον εις τα περιπετειώδη αστυνομικά φιλμ δύναται κανείς να συναντήση». Και η «Ακρόπολη»: «Ήταν καιρός φαίνεται για μια ακόμη επίδειξιν της ικανότητος των Ελλήνων κομμουνιστών να απελευθερώσουν από τας φυλακάς, υπό μυθιστορηματικάς μάλιστα συνθήκας, φυλακισμένους συντρόφους των. Προχθές πάλιν, ξημερώνοντας του Αγίου Βασιλείου, απελευθέρωσαν μια φημισμένη σύντροφό τους, την κομμουνίστριαν Κατίνα Εμμανουηλίδου… Δι’ οιονδήποτε όμως λόγον και αν απηλευθερώθη η πολεμικωτάτη αυτή κομμουνίστρια, η οποία τόσην δράσιν είχεν αναπτύξει εις την Θεσσαλονίκην, παρουσιάζει εξαιρετικόν ενδιαφέρον». Εδώ να πούμε ότι λίγους μήνες νωρίτερα είχε δραπετεύσει από τις φυλακές Συγγρού ο περίφημος Μπεζεντάκος (μέλος του ΚΚΕ, στα νιάτα του αρχειομαρξιστής κι αυτός), σε μια απόδραση που άφησε εποχή. Έτσι, η Εμμανουηλίδου αποκλήθηκε μετά «θηλυκός Μπεζεντάκος».
Πάντως, ο Ριζοσπάστης, με αχαρακτήριστη μικροπρέπεια, ανέφερε την απόδραση της Εμμανουηλίδου σε μια γωνίτσα, με τα πιο ψιλά γράμματα, απέκρυψε σε ποια οργάνωση ανήκε κι ακόμα παραποίησε το όνομά της· την έγραψε «Μανουηλίδου». Ήταν τέτοιος, όμως, ο ενθουσιασμός που σκόρπισε η δραπέτευση σε όλη την εργατική τάξη, που ακόμη και μέλη του ΚΚΕ διαμαρτυρήθηκαν -και μάλιστα επισήμως (πυρήνας Μεταξουργείου)- για αυτή τη στάση του Ριζοσπάστη.
Μαζί με τον αστικό Τύπο, λύσσαξε φυσικά και όλος ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτή η δραπέτευση της Εμμανουηλίδου, άρχισαν οι ανακρίσεις κρατουμένων. Τις συγκρατούμενές της, που ήταν στο ίδιο κελί μαζί της, Μπεφάνη και Στρατηγάκη, μέλη του ΚΚΕ, τις υποβάλλουν σε μεσαιωνικά βασανιστήρια. Παράλληλα, ορδές από ασφαλίτες ζώνουν την περιοχή των γραφείων της «Πάλης των Τάξεων» (στην οδό Καΐρη) και κάνουν προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ καταφθάνουν από τη Θεσσαλονίκη αρχιχαφιέδες που γνώριζαν καλά την Εμμανουηλίδου από τη δράση της, ώστε να βοηθήσουν στον εντοπισμό της.
Η προσπάθειά τους, όμως, απέβη άκαρπη. Η Εμμανουηλίδου κρύφτηκε σε διάφορα σπίτια συντρόφων και δεν εντοπίστηκε ποτέ. Οι τροτσκιστές ήσαν πασίγνωστοι για την ικανότητά τους στα ζητήματα συνωμοτισμού και άμυνας έναντι των διωκτικών μηχανισμών του κράτους.
Όμως, η υγεία της Κατίνας Εμμανουηλίδου είχε επιδεινωθεί χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης. Η αγριανθρωπική στάση της διεύθυνσης των φυλακών Αβέρωφ, που της στέρησε κάθε θεραπεία, την καταδίκασε. Παρά το ότι ήταν καταζητούμενη, η οργάνωση κατάφερε να τη βάλει σε νοσοκομείο, συγκεκριμένα στο Ιπποκράτειο. Ωστόσο, δεν υπήρχε ελπίδα. Μαρτυρίες των συντρόφων που την έκρυβαν όλο αυτό το διάστημα λένε ότι η αρρώστια την είχε λιώσει κυριολεκτικά - αλλά δεν έχασε στιγμή το θάρρος της.
Το βράδυ της 2 προς 3 Απριλίου του 1933, η πνοή της μεγάλης επαναστάτριας έσβησε. Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Συγκίνηση επικράτησε σε όλη την οργάνωση, σε όλη τη συνειδητή εργατική τάξη, στους καπνεργάτες. Χωρίς να υπάρχει χρόνος να βγει ανακοίνωση για την κηδεία της, που έγινε στις 5 το απόγευμα της 3ης Απριλίου, πολλές εκατοντάδες εργάτες μαζεύτηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο. Το «Πένθιμο Εμβατήριο» αντήχησε σ’ όλη την περιοχή. Μπροστά στον τάφο της, μίλησε πρώτα ο Γιώργος Βιτσώρης (κορυφαία ηγετική φυσιογνωμία του ελληνικού τροτσκισμού), που αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση της. Κάλεσε τους εργάτες να εκδικηθούν τους νεκρούς αγωνιστές τους, τα θύματα των εκμεταλλευτών, τα θύματα της κεφαλαιοκρατίας. Ύστερα μίλησε η Γεωργία Αναστασιάδη-Δεληγιάννη (επίσης σπουδαία αγωνίστρια της ΚΟΜΛΕΑ)· και μίλησε για το παράδειγμα της αυτοθυσίας που δίνει η ζωή της Κατίνας Εμμανουηλίδου, για τους αγώνες της κάτω από τη σημαία των Μπολσεβίκων-Λενινιστών και της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκυ. Και ενώ το σώμα της έμπαινε στη γη, ακούστηκε μ’ ένα στόμα το τραγούδι της «Κόκκινης Σημαίας»:
«Ω Κόκκινη Σημαία μας, χρώμα αγάπης και τιμής, πόσες φορές εσκέπασες τους μάρτυρές μας καταγής»…

Πάρις Δάγλας

26 Ιουλίου 2014

Να ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ η είσοδος εις την χώρα ΌΛΩΝ των Ελλήνων μεταναστών του εξωτερικού ..... Μόνο στις κηδείες..... Και δύο ώρες το πολύ...


Κίνδυνος, μέγας κίνδυνος ελοχεύει δια τους Έλληνας μετανάστας που προσεγγίζουν τα πάτρια εδάφη...

Κινδυνεύουν άμεσα να επανατραφούν με το καυστικό υγρό της κακίας, της κραιπάλης και της αποφοράς που αποδίδει εις την ατμόσφαιραν η Ελληνική γη... Τι να το κάνεις αδελφέ μου το ζήτημα... Πως να κρύψεις ότι εδώ στην όμορφη Ελλαδίτσα ζουν καμιά δεκαριά εκατομμύρια κακοφορμισμένοι τύποι.... Εκτός φυσικά από τους γαλωχημένους εις την Δύσην... Τους υπέροχους φίλους των φίλιων δυνάμεων.... Εμείς εδώ γεννάμε κάτι κατσικοκλέφτες, κάτι ρεμάλια του κερατά...

Ενώ αυτοί.... Αυτοί γλύτωσαν... Αυτοί γλύφουν πλέον γάλα από τις Άλπεις, τα Καναδικά όρη... τρέφονται με υγρά άσπιλα και άμωμα από τα Αυστραλιανά εδάφη... Ή ρουφούν το υγρό που τρέφει τας Αγγλίας και που κατεβαίνει από τα Χάιλαντερ.... Άσχετο αν οι Άγγλοι το κλέβουν όλο και οι Σκώτοι είναι καθάρματα.... Τι τα θες αδελφέ.... Ότι και να λέμε.... Το γάλα το Προτεσταντικό, το γάλα της Δύσης είναι ευλογημένο.... Ενώ εμείς στα ανατολικά..... Γύφτοι γεννηθήκαμε, κατακαημένοι θα ψωφίσουμε...

Τι ήταν αδελφέ μου αυτό φέτος... Φτάκαν οι Μπρούκληδες, οι ματσωμένοι, οι λιμοκοντόροι εκ της Δύσεως στα χωριά και μας φλόμωσαν εμάς τους λιγούρηδες...

Πρώτη κουβέντα (κουτοπόνηρη) ..... Τι πράγμα αυτό στο Ελλάδα... Όλοι κλαίγονται ότι χρωστάνε... Και συμπληρώνουν πάραυτα... Εδώ θα μου πεις χρωστά το κράτος...

Δεύτερη ατάκα Ιστορική πλέον... Φοβάμαι να αφήσω τα παιδιά να παίξουν με τα Ελληνάκια γιατί θα τα κτυπήσουν ενώ στον Καναδά.... Στον Καναδά αγάπη μου τα παιδιά είναι αγνά... Φρέσκα αγνά παιδιά Παρνασσού έχεις ακούσει ματάκια μου; Ενώ φρέσκα αγνά παιδάκια Καναδά κάθε ημέρα... Στην λαϊκή αγορά δεν ακούς άλλη κουβέντα.... Εδώ τα ηθικά, τα αγνά, τα ματζώβολα παιζάκια Καναδά....

Μετά το άλλο που το πας.... Στο Δημόσιο της Ιγκλατέρας όλα φτιάχνονται πιτς φιτίλι.... Ενώ εδώ.... Πέντε λεπτά έμεινα με την Λονδοθρεμένη κυρία... Και αντί να με ρωτήσει τι νέα, πως πας, όλα καλά βρε αδελφέ.... Αμέσως να μου την πει... Λες και είμαι υπεύθυνος εγώ.....

ΞΙΠΑΣΜΕΝΟΙ...... ΑΥΘΑΔΕΙΣ .... ΓΟΥΡΟΥΝΟΤΡΑΦΕΙΣ....


Αδελφέ μου το λοιπόν ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ τους λαούς του αγνού θεού του τίμιου Προτεστάντη από τον αβυσσαλέο Ορθόδοξο προτείνω σχέδιο ....

Κατά πρώτον.... Θα γίνουν δέκα Καθαρτήρια κατά το πρότυπο Σπιναλόγγας και άλλων Λεπροκομείων.... Εκεί όταν θα χρειαστεί θα κάθονται οι ερχόμενοι μετανάστες από τα εξωτερικά δύο ή τρεις ημέρες.... Εννοείται μόνο για κηδείες.... Εκεί θα πίνουν ολημερίς γάλα ΗΘΙΚΟ από τις Ελβετικές Άλπεις αναμεμιγμένο με Καναδικό γάλα βούβαλου.... Όλη την υπόλοιπη ημέρα διδάσκαλοι προτεστάντες θα τους διδάσκουν πως να μην δέχονται επιρροή από τους γηγενείς φτωχοδιάβολους..... Μαθήματα εντατικά... Όχι στα ψέμματα.... Πρωί μεσημέρι βράδυ....

Και όταν πάνε στις τελετές της κηδείας μετά θα κάθονται άλλες πέντε ημέρες να αποκαθαρούν.... Μετά συνοδεία τανκς φίλιων δυνάμεων, κατά προτήμηση των δανειστών θα πηγαίνουν στα αεροδρόμια και πάει καλιά τους....


Όλα αυτά δεν είναι μπαρμπούτσαλα... Είναι συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του κόσμου της Δύσεως.... Αρκετά τους βρομίσαμε με σκερβελέδες χωριαταρέους και ανατολίτες λεχρίτες.... Τώρα που αρχίζουν να εκπολιτίζονται θα τους ξαναχαλάσουμε ;


ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΤΉΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΤΟΥΣ ΕΔΩ... ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ...

ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΟΕΛΛΗΝΕΣ...

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΤΕ ΗΘΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ ΑΕΡΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ...

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΗΔΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΒΡΩΜΟΕΛΛΑΔΑ...



09 Ιουλίου 2014

Ανοίγουν οι πύλες του Κάτω Κόσμου...... Ετοιμασθείτε δια την Κρίση του είναι προ των Πυλών....






Και ο ΑΚΡΑΤ σημείωσε στο μεγάλο Τεφτέρι ....
           

                      Όταν το ξανθό, το κίτρινο, το λευκό  γένος συνασπιστούν, τότε το Τέρας είναι γεγονός...
Τότε οι Πιστοί του Νέου είδους του ανθρώπου ωφείλουν να εμφυλοχωρήσουν, να υφαρπάσουν, να αυτοαναληθούν.... http://gr.rbth.com/business/2014/07/01/i_megalyteri_platforma_antlisi_petrelaioy_31301.html  (Μεγάλο Τεφτέρι Νο 10 σελίς 24)


                      Όταν οι τάφοι φτάνουν ως το τέλος του ματιού..... γεμάτοι από το ξανθό γένος που έχει πάρει τα λάβαρα για τον Νέο άνθρωπο... Τότε ο ΑΚΡΑΤ γεμάτος θυμό ανακράζει στον σύμπαντα κόσμο.... ΩΣ ΠΟΤΕ ΛΑΕ του πάνω κόσμου θα ανέχεστε τα εγκλήματα του Κάτω Κόσμου.... (Μεγάλο Τεφτέρι του ΚΑΤΡΑΜΙΟΥ σελ. 2)



                       Όταν οι δικοί σου φίλοι γίνουν εχθροί και εσύ γίνεις Εκείνος ή Εκείνος λάβει την μορφή ευγενούς ανθρώπου με την μορφή ΈΩΣ και εξ συγγενείας αίματος... Τότε υπάρχει ένα ρητό γραμμένο στο Μικρό Μπακαλόχαρτο του ΑΚΡΑΤ (αταξινόμητες σημειώσεις πέμπτο συρτάρι στο χωριό....δεξά) Και το ρητό λέει... ΧΕΣΕ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ....


                       Και ο ΑΚΡΑΤ στοχάστηκε μια μέρα καθισμένος στην δεξιά γωνία του σταθμού των ΣΕΠΟΛΙΩΝ.... Και έγραψε..... Δεν έχει σημασία των πιστών ο τρόπος, ή η κραυγή. Σημασία έχει η ΣΤΡΟΥΚΤΟΥΡΑ για να εκδιώξεις το ΕΠΈΚΕΙΝΑ και το δοτό της υπάρξεως... Γιατί όπως συνεχίζει ο ΑΚΡΑΤ στα Άπαντά του τόμος 33 κεφάλαιο ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ σελίδα 68 .... Να υπερασπίζεται κανείς τις απόψεις του χωρίς να υπαναχωρεί εμπρός στα προβλήματα της καθημερινότητας....

Υπενθυμίζουμε εις άπαντες ότι με 352 ευρά αποκτάτε άπασα το έργο του ΑΚΡΑΤ σε χρυσόδετο ή δερματόδετο έκδοση. Διατίθεται επίσης με χρωματισμό αναλόγως των επίπλων...

Θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητος...

02 Ιουλίου 2014

Η ζωή στην ΚΥΜΗ πριν υπάρξει η ΔΕΗ.... Αγώνας για τα παιδιά μας.... για το αύριο του τόπου αυτού...

Η ώρα είναι έντεκα. Γύρω από την σόμπα με τα καυσόξυλα η γιαγιά ετοιμάζει την λάμπα πετρελαίου. Το κρύο στην Κύμη είναι φέτος δαιμονισμένο. Η σόμπα έχει πυρακτωθεί, αφού όλο την ταΐζουμε ξύλα.

Η ηλεκτρική λάμπα στην μέση του δωματίου σταματά μια φορά. Αμέσως επανέρχεται. Η γιαγιά η Μαριγούλα λέει στα παιδιά της. Μια φορά.... Βγαίνει στην αυλή ανάβει την λάμπα πετρελαίου, για να μην βρωμάει το σπιτικό. Ξαναμπαίνει και ξαφνικά η ηλεκτρική λάμπα σβήνει άλλη μια φορά και επανέρχεται το ηλεκτρικό. Μονολογεί φωναχτά. Δεύτερη φορά. Με βήμα σβέλτο κλείνει τον διακόπτη του ραδιοφώνου. Η φωνή των Αθηνών τερματίζεται. Ο παππούς ο Μανώλης στο τελείωμα της πασιέτζας ρίχνει μια δυνατή βρισιά. Άει στον κόρακα... Ύψιστη βρισιά... Κάνει τον σταυρό του ΠΑΝΤΑ ΌΡΘΙΟΣ και κάθεται παίρνοντας στα χέρια του τον ΆΣΣΟ ΣΚΕΤΟ... Ανάβει τσιγάρο και ξαφνικά το σπίτι δεν έχει καθόλου ηλεκτρικό. Το φως πλέον είναι από την λάμπα πετρελαίου....

Απέναντι από το δημοτικό σχολείο ο νυχτερινός υπεύθυνος της Ηλεκτρικής Εταιρίας μανταλώνει την πόρτα. Παίρνει το φανάρι δρόμου και παίρνει τον βροχερό και παγωμένο δρόμο για το σπίτι.... Στο εργοστάσιο (άγνωστο ακόμα που ήταν) η νυχτερινή βάρδια μην έχοντας τον νταλκά να φωταγωγήσει όλη την Κούμη καταπιάνεται να φτιάξει την χτεσινή καταστροφή ενός πυκνωτή. Ο προϊστάμενος ουρλιάζει... Άντε να προλάβουμε αύριο να δώσουμε ρεύμα.... Αγάντα.... ¨Ηδη έξω ένα αυτοκίνητο φτάνει με φοβερό θόρυβο και μπαίνει στο εργοστάσιο. Είναι ο ιδιοκτήτης του μύλου ο Σταματίου στην παραλία της Κύμης. Είχε κλείσει τον μύλο και ανεβαίνοντας για το σπίτι πέρασε από την ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ.... Βλέπει τον Κωσταντή, τον προϊστάμενο και τον ρωτά δήθεν αδιάφορα.... Βρε Κώτσο, αύριο θα έχουμε όλη μέρα ρεύμα ; Τι να σου πω, προσπαθούν τα παιδιά.... Κοίτα αποκρίνεται ο εργοστασιάρχης χάνοντας την ψυχραιμία του.... Έχω ρήτρα εγώ... θα πάθω συφορά... Κόλπος θα μου έλθει..... Να έχεις τα παιδάκια σου τυχερά κάνε ότι μπορείς... Καλή βάρδια.... Αχ Κώτσο.... Είναι και η ΜΙSKO που θα μας πάρει όλη την δουλειά....

Τα παιδιά στο σπιτικό κοιμούνται.... Μόνο ο Αντώνης ξενυχτά γιατί πρέπει να παραδώσει στην Τράπεζα Αθηνών πλήρη τα λογιστικά... Μόνος με συντροφιά τα ροχαλητά και την λάμπα πετρελαίου...






ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς

 

 

Αυτή ήταν η αληθινή ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η γιαγιά μου η Μαριγούλα κι η μάνα μου, συγχωρεμένες και οι δύο.... ΠΡΙΝ την ΔΕΗ..... Η πάσα αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι χρονολογίες... Σίγουρα μετά τον πόλεμο...

Ας ευχηθούμε οι αγώνες μας να δώσουν ένα αύριο για τα παιδιά μας (τα παιδιά όλων των Ελλήνων) όπου να έχουν όλοι ρεύμα με ενιαία ΔΕΗ για να μπορέσουμε να σάξουμε μια νέα χώρα.... ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ και ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ...



ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...




ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ.....









30 Ιουνίου 2014

Ψάχνω τον ΑΛΗΘΙΝΟ έρωτα ...... Ώπως ψάχνω και τον ΑΛΗΘΙΝΟ πολιτικό ΜΟΥ..... Και την ΑΛΗΘΙΝΗ πίστη....

Τι είναι αυτό παιδί μου που με κατατρέχει αιώνες τόσους, όπως και στην ζωή μου...

Είναι απίστευτο.... Ψάχνω να βρω τον αληθινό Κομμουνιστή, "Σαν τους παλιούς".... Ψάχνω να βρω την ΑΛΗΘΝΙΝΗ πίστη στην θρησκεία, γιατί γύρω μου είναι κάτι παπάδες ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ....

Και το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι κοντεύω να ψοφήσω.... ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΗΝΙΝΟ ΕΡΩΤΑ.... Σαν αυτό που μου διηγήθηκε ένας σαλός γεωργός στην ορεινή Ναυπακτία... Αυτό το ΙΔΑΝΙΚΟ ζευγάρι που κοιτάζονταν αλληθωρίζοντας από αγάπη, σεβασμό, ΙΔΑΝΙΚΑ.... Ενώ εγώ την κοιτάω και μου αστράφτει μια μπούφλα...

Αχ αγάπη, αχ ιδανικά μου, αχ κατακαημένη Αράχωβα που δεν έχω βρει το ΤΕΛΕΙΟ.... Το ΙΔΕΩΔΗ στα πάντα.... Εμένα μου έτυχε το απίστευτο... Γονείς λίγο, αληθνινοί, λίγο ψεύτικοι.... Έρωτες ΣΙΓΟΥΡΑ ψεύτικοι που με αφήκαν στους πέντε δρόμους μονάχο να σκίζω τις σάρκες μου ....

Τι αιώνια κατάρα και αυταπάτη διαταράσσει τα σαρκία αυτού του ψυχοπαθολογικού φαινομένου στην χώρα αυτή.... Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι για μια περίεργη σύμπτωση δεν έτυχε σε δαύτους το ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΩΝ.... Το ΥΠΕΡΟΧΟ.... Ότι ανάλωσαν την ζωή τους ψάχνοντας κάτι το οποίο είναι τόσο κοντινό, αλλά για ένα περίεργο παιχνίδι της τύχης αυτούς δεν τους άγγιξε το ραβδάκι της τύχης...

Και περνούν τα χρόνια.... "Η χώρα δεν έχει καλούς πολιτικούς¨"  ή το αμίμητο "όλοι είναι πουλημένοι" ή το τρομερό "όλες οι γυναίκες δεν ΜΕ καταλαβαίνουν"... Έχει κανείς κοιμηθεί με την μισή Σίφνο και το εν τρίτο από το Κακοσάλεσι και φαντασιώνεται ότι ακόμα.... ακόμα... δεν έχει βρει το άλλο του μισό.... Αυτό το μισό που έχει στοιχειώσει και μας κυνηγά ως τον αιώνα τον Άπαντα...

Το απίστευτο όμως δεν σταματά εκείθε... Είναι ότι είναι ΦΑΝΕΡΟ και ΠΑΝ- ΑΙΩΝΙΟ κάτι σαν Εξκάλιμπερ ή κάτι σαν την πλάκα του Μωυσή, το γεγονός ότι ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ στην αληθινή διάσταση. Ζούμε στην διάσταση του ψεύδους.... Του κόσμου του φανταστικού. Όπου ο κόσμος ο άδικος, ο ψεύτης χωρίζεται από την γη της επαγγελίας από ένα Ωκεανό γκαντεμιάς. Μιας αιώνιας άδικης δύνης που δεν μας αφήνει να ζήσουμε το ιδεώδες.... το ΑΛΗΘΙΝΟ....

Όλοι έχουμε κολλήσει μια τρομερή ασθένεια που μας καταστρέφει την δυνατότητα να βιώσουμε το ΑΛΗΘΙΝΟ το τίμιο, το ζωοφόρο... Ένα παλάτι κυνηγάμε οι γκαντέμηδες και μας κάθονται συνεχώς κάτι τρώγλες... Έναν αληθινό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ψάχνουμε να μας πει την αλήθεια.... Και για ένα περίεργο λόγο όταν μας την λέει την αλήθεια.... ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΥΜΕ το πρόσωπο με αηδία, ή γεμάτοι ενοχές....


Όλοι εν τέλει κάθονται και συζητούν με τον εαυτό τους... (πως γίνεται αυτό ... ένας Έλληνας θεός το ξέρει...) και τελειωμό δεν βρίσκουμε...


ΑΚΡΑΤ..... Καλημέρα ΑΚΡΑΤ....

ΑΚΡΑΤ..... Καλημέρα ΑΚΡΑΤ.....

ΑΚΡΑΤ..... Τώρα θα σου πω μια αλήθεια...

ΑΚΡΑΤ..... Α για πες.....


ΑΚΡΑΤ.... Είπα ψέμματα χτες...


ΑΚΡΑΤ.... Δεν το ήξερα.... Πως εσύ ένας που δεν τα λέει ποτέ το έκανες παλιόπαιδο??

ΑΚΡΑΤ.... Μα τι λες δεν θυμάστε κε ΑΚΡΑΤ που πριν δύο τέρμινα το ξαναέκανες???

ΑΚΡΑΤ.....................................

Τέτοιες φοβερές πάρλες συζητά ο εαυτός μας με τον εαυτό μας...

Γι αυτό την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάτι τέτοιες κοινοτυπίες.... Κάτι τέτοια χαζά.... ΦΡΙΚΑΡΕΤΕ.....




27 Ιουνίου 2014

Μα.... τι κάνουν εκεί οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ πλούσιοι..... Κουζουλάθηκαν εντελώς;

Εγώ που γεννήθηκα δίπλα στον Ναό και έριξα κάτω τους εμπόρους στον Ναό στον Οίκο του Θεού.... Και εγώ που μεγάλωσα στον Ναό υπηρετώντας τον Γιαχβέ Ελοχίμ.... Και τέλος ξανά εγώ που περιμένω την μεταφορά της Μέκκας στην Ιερουσαλήμ στην αναμενόμενη βασιλεία Του....


Εγώ λοιπόν ο κόσμος που γεννήθηκα στην Ανατολή της Ανατολής.... Είδα κάτι φλώρους από τα δάση της Δύσης να κτίζουν ένα Ναό με τρεις δογματικές παρουσίες....http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/o-%C2%ABoikos-toy-enos%C2%BB-sto-berolino.

Το μπάνισα τούτο και έφριξα..... Γιατί αν αξίζει κάτι στην διαπάλη μου, στην μάγευσή μου από το Θείο είναι η Διαφορά μου, τα σχίσματά μου, ο αγώνας μου ενάντια στον Μαμμωνά, τον Βάαλ, ενάντια στον Διάβολο....

Γιατί πως εγώ που γκρεμίζω τα ΕΙΔΩΛΑ σήμερα στο 2014.... Eγώ που εκδίδω  Φετφάδες να είμαι δίπλα από έναν άπιστο που υψώνει τα ΕΙΔΩΛΑ...

 http://dimpenews.com/2014/06/24/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%B9l-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B5/


Πως εγώ θα είμαι δίπλα στα είδωλα ;

Και ποιος θα είναι αλήθεια ο τυχερός Χριστιανός; Θα είναι όλοι οι σχισματικοί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ προδότες και αποστάτες της Πίστης; Θα είναι όλοι αυτοί ή θα είναι κάποιοι που θα επιλέξουν ... άγνωστες δυνάμεις....

Και εγώ που έχασα το όνομα του Ενός στην καταστροφή του Ναού γιατί έτσι καθόρισε η απιστία Μου και ζω στην εξορία από την ιερά γη Του θα με εκπροσωπήσει ποιός άραγε; Ένας Ραβίνος ο οποίος θα εκφράσει ποιόν; Εμένα τον Ορθόδοξο Πιστό του Γιαχβέ.... Ή κανένας νεοτεριστής;

Εγώ δεν πιστεύω στον Έναν και μοναδικό ... Στο υπέρτατο Όν....

Εγώ Πιστεύω στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ Έναν και μοναδικό Θεό.... Και αν αξίζει κάτι για την εμφάνιση του εσχατολογικού φαινομένου της αποκάλυψης της αληθείας... Και αν αξίζει κάτι ξαναλέγω είναι να μένω πιστός στην προαιώνια πίστη μου....

Δεν είμαι ανώμαλος κύριε Γερμανέ πλούσιε, της αρπαχτής και του τσιλιμπουρδίσματος εις τα Θεία, που παίρνω σβάρνα της ερήμους και τους αμμόλοφους της χώρας του Λεβάντε...

Δεν είμαι ανώμαλος, κοσμικέ ψευτο νεωτεριστή εφήμερε ψευτο διανοούμενε εκπρόσωπε των βιομηχανιών μετάλλου, που υπερασπίζομαι στην Συρία με τους Αλλαουίτες αντάμα εγώ ο Συροιακωβίτης Ορθόδοξος, την πίστη την Αγία... Μηδέ εγώ ο Νεστοριανός στα βάθη των ιερών χωμάτων της Βαγδάτης που αγωνίζομαι με το όπλο για να υπερασπίσω τις εκκλησιές μου....

Μηδέ εγώ ο υπέρμαχος της ιστορικότερης μονοθεϊστικής αντίληψης έφαγα στην μάπα τόσα ολοκαυτώματα για να σε δω εσένα βαζιβουζούκε να με υποχρεώνεις να είμαι δίπλα δίπλα με τους πλανημένους και διαστρεβλωτές της Πίστης...

Είναι αυτονόητο φυσικά ότι ο Γερμανός απλός άνθρωπος, δεν φέρει καμιά ευθύνη για το έκτρωμα αυτό της απόλυτης σύγχυσης.... Ένας λαός υπέροχος, τίμιος, εργατικός, ένας λαός ΦΑΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ για την ανθρωπότητα ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ για το πέρασμα σε μια άλλη κοινωνία... Υπεύθυνοι είναι οι ζουρλαμένοι από το εμπορικό δαιμόνιο... Όπως στις ημέρες της κατάπτωσης των Αθηνών, που είχαν κτίσει τον Ναό στον Άγνωστο Θεό....

Οι ημέρες της Πομπηίας, πλησιάζουν.... Ο Εωσφόρος, οι ιερείς του Βάαλ, οι άπιστοι ειδωλολάτρες στον Ναό αυτό θα έχουν την τιμητική τους....Κάτω από το ψευτο αγιασμένο πάτωμα, η κυοφορία του εχθρού του Θεού θα τεκταίνεται...

Εκεί θα είναι η νέα πόρνη Ρώμη, τα είδωλα, τα ακάθαρτα μέρη.... Ένας σατανάς, ένα κακό θα μεγαλώνει έτοιμο να καταπιεί τους βέβηλους που πάνε να διαταράξουν την ισορροπία του τρόμου επί γης και Ουρανών... Καθώς εκεί θα θελήσουν να γεννήσουν έναν άγνωστο τερατόμορφο Θεό που θα καταστρέψει την γη.... Εκεί 3 ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ιερείς του ΤΕΡΑΤΟΣ με τις αποκρουστικές τους τελετές ημέρα και νύχτα θα γονιμοποιήσουν μια ΠΑΡΘΕΝΑ με το άγνωστο ΚΤΗΝΟΣ που με μορφή αυγού ΟΧΙΑΣ και μορφή πυοφορούσα από οχετό και απόπατο θα ζητάει ακαταπαύστως αίμα και πνευματική τροφή... Γιατί εκεί θα κατασπαράξει από το ζέχνων στόμα του πνευματική ύλη και αίμα αθώων πεπλανημένων αγνών ψυχών.... Υπερασπιστών της Τζιχάντ της μεγάλης, Υπερασπιστών του Μωυσή και υπερασπιστών του Υιού του θεού....

Εκεί οκτάμορφες Παρθένες θα διακορεύονται αενάως από τον Βάαλ, με σκοπό την εμφάνιση των αυγών και των υγρών του εμετού.... Και από εκεί μιλιούνια ανθρωπόμορφων τεράτων ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ θα ξεπετάγονατι τυφλοί από μίσος κατά του Ενός με σκοπό να κηρύξουν την αιώνια κυριαρχία του ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ... Γι αυτό όπως σκότωσαν τους 400 ιερείς του παλαιού ΒΑΑΛ.... έτσι και τώρα πρέπει να σταματήσει η ανέγερση αυτής της μπούρδας....

Ουφ.... περιμένω ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ... ΠΛΙΖ...

21 Ιουνίου 2014

Ο Αρχιμανδρίτης και Γραμματεύς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι ΦΑΡΟΣ για την τιμή των ΜΑΝΑΔΩΝ μας των ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ, ΠΛΥΣΤΡΩΝ, ΘΥΡΩΡΩΝ, ΔΟΥΛΙΚΩΝ ΣΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ.....

 «Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Ελαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην “αργία” της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, να απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί. Αυτή η μάνα μου!

Αυτές οι Περιστεριώτισσες, οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν “παραδουλεύτρες”, όπως τις έλεγαν οι “Κυρίες”, για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματό τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!

Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ΄ τη δουλεία, έχοντας μέσα στην τσάντα της τη βρεγμένη της ρόμπα που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, τη ρώταγα με αγωνία:

- Μαμά, τι μου έφερες;

- “Κούραση, παιδί μου”, η απάντησή της. “Κούραση”.

Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι “Κυρίες” στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ’ αυτά ντυνόμασταν. Μανάδες ηρωίδες!

Σ’ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι “μπράβοι” των 500 ευρώ. Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.

Αυτοί που σκότωσαν τον “αδελφό” μας και το “παιδί” μας, τον Γρηγορόπουλο,

αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους ναζιστές, σάρκα από τη σάρκα τους,

αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες, για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός,

αυτοί που εκδίδουν πόρνες, για να μαζεύουν τα ποσοστά,

αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,

αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,

αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά. Οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το “μέρισμά τους” τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.

Σ’ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μυς και το ελάχιστο μυαλό, που με τη στάση και τη συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
 Σκληραίνω την καρδιά μου.

Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.

Δεν έχω ευχή για αυτούς.

Ολοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.

Φωνάζω δυνατά: Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους, λαέ του Θεού, πριν να είναι αργά»…





Με βαθιά ειλικρινή συγκίνηση αναδημοσίευσα την επιστολή του Αρχιμανδρίτη και Γραμματέα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας...Βασίλειου Βαρβέλη...την πήρα από ένα μπλογκ που λέγετε ΒΑΘΥ ΠΡΑΣΙΝΟ... νομίζω...




Γιατί με την Αλεξάνδρεια με συνδέουν δεσμοί παράδοσης... Από εκεί ξεκίνησε η Βενιζελική φαμίλια μου παρατώντας εργοστάσιο και περιουσία με ένα μπαπόρο για να πολεμήσει ο παππούς υπέρ της χώρας αυτής...


Γιατί ο Αρχιμανδρίτης αυτός ΜΙΛΗΣΕ σε κάθε κύτταρο της καρδιάς μου... Γιατί και η δική μου μάνα ήταν στην δεκαετία του 60 καθαρίστρια.... Εύχομαι ο Αρχιμανδρίτης αυτός να γίνει ο επόμενος Πάπας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και να βοηθήσει στην ενότητα του Ελληνισμού εκεί κάτω δηλαδή με απλά λόγια να αγωνιστεί για την ενότητα με τους Κόπτας...


Κύριε Αρχιμανδρίτη... Η μάνα μου καθάρισε όλες τις τότε Κυρίες, έπλυνε όλα τα άπλυτα τους, ξενύχταγε για να μεγαλώσουν τα παιδάκια τους σαν νυχτερινή στο προσκεφάλι τους... Ήταν πάντα στις δεξιώσεις τους απίκο, φέρνοντάς μου ξημερώματα λιχουδιές που πολλοί δεν έχουν ακόμα δοκιμάσει... Αλλά αυτό που πάντα ζήταγα στις πέντε τα ξημερώματα ήταν το ΧΑΔΙ της τίμιας εργάτριας και μιας μάνας που ΈΚΑΝΕ ΤΙΜΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να μεγαλώσει δύο παιδιά.  Ξεριζωμένη από την καταστροφή της οικονομικής κρίσης του 50 ήλθε στην Αθήνα... Εκτός τούτο για να πάψουν οι μπηχτές από τους χίτες εκεί στο χωριό που μας κατηγορούσαν σαν συνοδοιπόρους...

Η Ορθοδοξία μας στάθηκε κατά καιρούς κοντά μας... Εδώ στις ψυχές μας δεν κυλάει αίμα ΦΡΑΓΚΙΚΟ.... Ρέει αίμα ποτισμένο στον αγώνα για ζωή και αγώνα για μια ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Εσείς μένετε κοντά στου μεγάλους Προφήτες τους Ησαΐα, Μαλαχία, Ιεζεκηήλ, ΔευτεροΗσαία, τον Αμώς κλπ Αισθάνομαι ότι κάθε κύτταρο σας φλέγεται ενάντια σε αυτούς που δεν ανήκουν στο πλήρωμα της εκκλησίας... έστω και αν το σφετερίζονται... Η μόνη εσωτερική γαλήνη είναι αυτή που έχετε στην καρδιά σας και αυτήν να εμπιστευτείτε Εγώ σαν παιδί βιοπαλαιστών ΔΕΝ ΜΟΡΦΩΘΗΚΑ και οι λέξεις δεν είναι σωστές.... Όλα είναι γεμάτα λάθη... Αλλά τα ροζιασμένα χέρια, τα κατακόκκινα από τις χλωρίνες, τις παρκετίνες, τα γόνατα τα γεμάτα πόνους από το σκύψιμο στα ΠΑΡΚΕ των κυριών..... τα έχω μέσα στην καρδιά μου...

Αρχιμανδρίτη μου... Αν σας είχα κοντά μου θα σας φύλαγα ΕΥΛΑΒΙΚΑ το χέρι σας... Γιατί επί τέλους ένας ΄Άνθρωπος με Α κεφαλαίο μίλησε με θάρρος εκ μέρους μας.... Εκ μέρους όλων αυτών που είχαν μάνες παραδουλεύτρες, καθαρίστριες, δούλες στα αρχοντικά,, πλύστρες, θυρωρίνες..ή πατέρα θυρωρό...

Ευχόμαστε τα καλύτερα.... Η επιστολή σας είναι παρακαταθήκη ΑΛΗΘΕΙΑΣ.... Είναι κομμάτι της ψυχής μας.... ΓΙΑΤΙ ΔΟΞΑΖΕΤΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΣΕΣ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ.....

ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΜΑΤΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΛΑΜΕ ΙΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΠΑΞΙΜΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ....



Είμαι τέλος συγκινημένος γιατί πχ στους αγώνες των πλατειών αγωνιστήκαμε χέρι χέρι, μαντήλι το μαντήλι μπας και σώσουμε κάτι από την αναπνοή μας από τους τόνους δακρυγόνων..... γιατί ήμασταν μαζί με ανθρώπους της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου αλλά και τους ανθρώπους του Παλαιού ημερολογίου.... Με την επιστολή σας χαιρετίζω τις ηρωίδες που συνάντησα στην Μητροπόλεως που με τις εικόνες στο χέρι και με τα μαντήλια στο κεφάλι αγωνίστηκαν με τον δικό τους τρόπο για να ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ....


Ελπίζουμε μόνο να μείνετε πιστός στους ΦΤΩΧΟΥΣ, τους ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ .... ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ....

18 Ιουνίου 2014

Γράμμα από τον ΤΑΦΟ του AKRAT.... Μια υστεροθανάτια επιστολή προς τους ΠΑΝΩ...

Χαίρε ΠΑΝΩ κόσμε...

Σας μιλάω από τον κόσμο της ΣΙΩΠΗΣ και της ΒΑΡΕΜΑΡΑΣ....

Εδώ κάτω ούλα είναι ΣΤΑΣΙΜΑ και οι εξελίξεις αργούν μια αιωνιότητα...

Αν εκεί πάνω είστε βαριεστημένοι, μουρτζούφληδες, κακομοίρηδες περικαλώ κάντε μια αίτηση ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ...

Σας ορκίζομαι ότι έχοντας μέσον, δόντι και έχοντας σαν καβάτζα μια κουτσουκέλα ενός χερουβήμ.... (¨Ελληνας γαρ) έχω εξασφαλίσει δυνατότητα ανταλλαγής...

Τι με έφερε στον τόπο αυτό.; Οι φίλοι που με αγαπούν και οι συγγενείς το ξέρουν, έστω και αν είναι ανομολόγητο....

Ζόρια πολλά δεν είχα στην ζωή μου ώσπου.... Να φανταστείτε μάγκες ότι ΔΙΑΘΗΚΗ δεν έχω κάμνει...

Σκέπτομαι να αφήσω μετά θάνατον τα ΜΕΓΑΡΑ του λογισμού μου προσφορά στο κίνημα υπέρ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.... Να είναι εκεί πνεύματα ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, ΕΡΩΤΙΚΑ...

Εδώ κάτω δεν με αγαπά κανείς... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ....

Εσείς οι επάνω τι στο διάκο κάμετε αδέλφια; Αγαπάτε αληθινά ή νομίζετε ότι αγαπάτε; Πότε βρε ατιμούλικα ζούδια γελάσατε τελευταία φορά;

Και τι περιμένετε και δεν αυτοκτονείτε δια του γέλωτος ;

Κολοκοτρώνη 859 στον Περαία είναι ο ιατρός του γέλιου Χρήστος Μπάρδης...

Εκεί πάνω ξαπλώσατε στο κρεβάτι και χαιδευτήκατε πριν οκτώ τέρμινα;

Και τι κάνετε τα βράδια, βλέπετε μπάλα για κουτσομπολεύεστε ολημερίς;

Η ζωή είναι ΥΠΕΡΟΧΗ, είναι ΜΑΓΙΚΗ και είναι ΒΛΑΚΕΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ...

Γέλιο, αστεία, έρωτας, αγάπη, ζωτικότητα, να πιά είναι τα μυστικά για μια ζωή στην επάνω μεριά...

Τα άλλα είναι τις κάτω ζωής θέματα... Και άμα γουστάρετε .... χέλμπουρντα ..... Έχει θέσεις για πολλούς κακομούτσουνους, ζωντόβολα και αιώνια γκρινιάρηδες...

ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΜΟΥΤΣΟΥΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΜΙΡΛΕΣ, ΤΟΥΣ ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΟΥΣ....

ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΤΟΥΣ.... ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΣΑΓΙΟΝΑΡΕΣ ΤΟΥΣ...

ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΑΥΤΩΘΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΙΓΑΤΟΡΕΣ, ΣΑΛΙΓΓΑΡΟΙ, ΟΙ ΕΚΔΙΚΙΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ, ΟΙ ΑΣΠΑΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΒΟΣΤΥΧΟΙ, ΟΙ ΓΗΤΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΤΟΥΣ...

ΝΑ ΠΑΝΕ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ.... ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΩ ΕΓΩ...


ΓΚΕΓΚΕ   ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


Η ΕΓΩ Ή ΑΥΤΟΙ......

Η ΕΓΩ Ή ΕΓΏ

ΕΓΩ Ή ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ;

ΠΑΝΣΕΡΑΙΣΚΟΣ Ή ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ ;

Εν τω μεταξύ γιατί τρίζουν τα κόκαλλά μου;;;;;;;;;;;'