Μια λαμποργκίνι κλάταρε....

Μπλουφ....
Άλλαξα ελαστικά...
Έ και?
Τι άλλο να αλλάξω? Κέραμοι ατάκτως ερημένοι....
Έπεσαν τα ορυκτέλαια επί της ψυχής μου...
Μπήκαν και οι μαλλιάδες , οι περιπατητές των σανδαλίων εις την βουλήν....
Έ και?
Άλλαξε τίποτα?
Μωρό μου, μωρό μου, κάνε υπομονή θα ματαβγώ δυνατός από την κρίση ....
Θα κολλήσω την υπόγεια τρύπα με τσίχλα μεταχειρισμένη....
Και τότε, ξεκούραστος θα σ' απογειώσω .... αν ποτέ το κατάφερα...
πές μου αλήθεια γλύκα μου, πες μου αλήθεια .... σε απογείωσα ποτέ?
Ουφ μπας και το ρεζερβουάρ μου τέλεψε?
Λέτε?

ευχαριστήριον προς τους καλούς ανθρώπους....

Ευχαριστώ την μαμά μου, την θείαν μου την Ελπινίκη, τον δευτεροξάδελφο της τέως πεθεράς μου δια την επιτυχή ανάπτυξην των ιδεών μου....
Ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ την ιστοσελίδα WWW.SXESEIS.GR που τόσα έτη με συντρόφευε στα φόρουμ της.... την ατελοίωτη πλάκα που έκανα.... την συγκινησιακή φόρτιση που με διακατείχε...
Όμως ο έρως εκτύπησε και δεν θα μπορούσα.... να ήμουν εκεί.... ίσως θα ήθελα να αποτοξινωθώ.... τες πάντων ας είναι καλά οι ιδιοκτήτες η Μ. και ο Α.
Τους ευχαριστώ από την καρδιά μου....

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΝ

Επιθυμώ την έναρξην του απολύτου κενού εις τα blog

Μπήκα γιατί δεν υπήρχε λόγος να είμαι όξω....

Αλλά τι να πω?

Δεν είμαι δημοσιογράφος...
Δεν είμαι ποιητής....
Δεν είμαι παρλαπίπας....

Κάποτε όμως κάπνιζα Και πίπα, με άρωμα βατόμουρου....

Σκέπτομαι να ιδρύσω ένα σιχαμένο κίνημα υπεράσπισης των καταπιεζομένων βάζελων...

Πολύ φτηνό...

Θα ιδρύσω κίνημα για την διάσωσιν της ιπτάμενης γούνας των εδρευόντων κυριών της Κηφισιάς...

VISON...

τι κενόν....

κενοτάφιον....

ιδεών.....

Παραπληγικός τη γλώσσα θέτων αυτήν εις το μουνέτον της λατρεμένης κόρης που με θωπεύει....

Και όμως την ώραν ταύτην... την ώραν που ο πλανήτης γη, το αστρικόν σύστημα, ο γαλαξιακός νους .... κυριεύετε από μίαν αστόχαστον παραλυρηματική ποδάγρα.... Λέγω....

Κυρίσωμεν την επουράνιον εισβολήν των γήινων αντικαθρεπτισμών στο άπειρον....

Με λίγα λόγια.... πιό ασαφή..... ΖΩΜΕΝ ΕΡΩΤΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.... ΖΩΜΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΣ... ΖΩΜΕΝ ΠΟΙΗΤΙΚΩΣ.... ΖΩΜΕΝ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΝΩΓΙΑ ΧΑΜΕΝΟΙ ..... ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΟΥΧΙ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΓΡΙΟΠΟΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΝ....

Και ως γνωστόν.... Μια LAMBORGINI σαν όνειρο .... θα μας πλησιάσει εις το στοχούμενον υπαρξιακόν γίγνεσθε....

Γιατί ανάθεμα την ώρα..... Πυρ κατά βούλησιν με τας ιδέας οβίδας και την σκέψην οδηγόν .....

Ο εν πλήρη σώας τα φρένας

Ακρατ.....

Τω σωτηρίω έτος.....

10-10-1010