TO “CAPITAL CONTROL” TOY ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ....

Πως βίωσε το “CAPITAL CONTROL” στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φαμίλια μου στην Κύμη.

Ο κόσμος που ζούμε νομίζει ότι όλα τα γεγονότα πραγματοποιούνται για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου αυτού, του “μάταιου”.

Όμως η ίδια κρίση ρευστού χρήματος δεν εμφανίστηκε δια πρώτη φορά στην χώρα μας. Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος με τους Ιταλούς, ήδη οι “πατριώτες” οι “Ελληναράδες” είχαν βγάλει το μπικικίνι (φραγκόπουλα, λιλί, χρήμα διάβολε) στο εξωτερικό. Ή είχαν βγάλει τα φραγκόπουλα από τις τράπεζες και τα είχαν κάτω από τα στρώματα. Ήδη από την βύθιση της ΈΛΛΗΣ από το υποβρύχιο, ο ΠΟΝΗΡΟΣ Έλληνας είχε κατανοήσει τα πάντα.

Ο πόλεμος λοιπόν αποκάλυψε την ΑΠΟΛΥΤΗ έλλειψη ροής χρήματος και η Τράπεζα της Ελλάδος εφάρμοσε το “CAPITAL CONTROL”. Συνίστατο σ' κόψιμο αναλήψεων, σταμάτημα εισαγωγών και άλλα πολεμικά μέσα για να “ισορροπήσει” το τότε τραπεζικό σύστημα. Και φυσικά είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι το έβλεπαν σαν κάτι πρόσκαιρο μιας και τα ανώτερα κλιμάκια του στρατού (δικτατορία είχαμε) υπολόγιζαν μια μεμονωμένη άμυνα για την “τιμή των όπλων” και μια παράδοσή στον ΆΞΟΝΑ.

Στην Κούμη λοιπόν, κάτι “κουτορνίθια” σαν την γιαγιά μου, άφηκαν ούλα τα λιλιά στην Τράπεζα.... Η οποία ήταν χήρα ,μιας και ο παππούς σκώθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, παρατώντας το εργοστάσιο τσιγάρων, αφήνοντας τα κοκαλάκια του στο Μονόδρι, (χωριό της Κύμης), τραυματίας από την Μικρασιατική καταστροφή. Έτσι από το 1930 ή κάπου τόσο η χήρα εβρέθη πάμπτωχη στην Κύμη. Όμως ένας αδελφός του ποθαμένου άντρα της ο λεγόμενος “θείος”, πεθαίνοντας από Ελληνικό μαχαίρι συν έτερου, του στα αδαμαντωρυχεία της Αιθιοπίας ή κάπου εκείθε στην γειτονιά της Άφρικα αφήνει μια καθόλου ευκαταφρόνητη περιουσία στην χήρα γιαγιά μου. Έτσι εκεί γύρω στο 1935 η γιαγιά ευρίσκεται με μια ισχυρότατη περιουσία την οποία αφήνει στην “Τράπεζα Αττικής”, (νομίζω έτσι λεγόταν). Πέσαν πω πάνω της κάτι λαμόγια κουμιότες που τις πουλούσαν εκδουλεύσεις. Κάνε το ένα, αγόρασε το άλλο.

Που μυαλό η γιαγιά, ξανάβρε τα χαμένα μεγαλεία της Αλεξανδρείας. Να ο ένας γυούλης στην Λεόντειο, να τα εστιατόρια της Κούμης μεγαλεία δηλαδίς. Και έρχεται το “CAPITAL CONTROL” του πολέμου πάνε τα φράκα και τα μεγαλεία μετά από έξη επτά μήνες. Γιατί και τότε έπαιρνες λίγα λίγα ένα ποσό για να περνάς καλά. Η γιαγιά στα εστιατόρια, να τα μεγαλεία σε φθίνουσα πορεία φυσικά.... Πλακώνει η πείνα σταματάει το “λίγο λίγο” από την τράπεζα. Δεν λέω εις όλη την διάρκεια της κατοχής η Τράπεζα, ένεκα μεγαλοκαταθέτης η γιαγιά τις έδινε ότι μπορούσε. Σταθερά λάβαινε αλεύρι. Επίσης χαρούπια, λαδάκι ότι μπορούσε η Τράπεζα έδινε. Να πω ότι όσο παράξενο και αν φαίνεται οι τράπεζες βοηθούσαν τους μεγαλοκαταθέτες με τροφές ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Λες να ήταν τοπικό φαινόμενο : Με λίγα λόγια ο ΛΙΜΟΣ της Κύμης (οι Κουμιότες σαν ανθρακόρυχοι ΔΕΝ ΞΕΡΑΝ ούτε ένα ραπανάκι να παράγουν... τα δίπλα χωριά ξεσάλωσαν και κάναν παράδες, γι αυτό εξ' αιτίας του μίσους των γηγενών Κουμιοτών λέν τα διπλανά χωρία ΧΩΡΙΑΤΑΡΕΟΥΣ... γιατί τους τα πήραν ούλα στην μαύρη Κατοχή...)

ΌΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ... ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟ ΑΦΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΝ ΛΑΜΟΓΙΕΣ...

Αυτά ούλα δημιούργησαν τρομερά πάθη και μίση. Όποιος διαβάσει πχ το “ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ” προσεκτικά θα ανακαλύψει ψήγματα των τότε παθών. Σαν και σήμερα ένα πράγμα. Ποιος δεν ξέρει πχ έναν που τα έχει βγάλει στο εξωτερικό τα φραγκόπουλα του... Δείξτε μου έναν που δεν ξέρει ένα δύο “ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΩΤΗ” Ελληναρά, που φωνασκεί ενώ τα έχει “σπρώξει” στο εξωτερικό....

Τότε στην τρομερή εκείνη περίοδο, οι επιτροπές “χαχαχα” που ρύθμιζαν το “CAPITAL CONTROL” δηλαδή ποιος και τι εισάγει, κανείς, είχαν ανοικτή δίοδο οι ευνοούμενοι των ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ, οι ευνοούμενοι του τότε ΠΑΛΑΤΙΟΥ και τις δικτατορικής αυλής.... Όλοι τα ξέραν ΌΛΑ. Χρειάστηκε να πέσει η πείνα, ο ΛΙΜΟΣ, να περνάν τα καρότσια με τους 'ποθαμένους, που έφυγαν γιατί ήταν ΕΡΓΑΤΕΣ και πτωχοί, να λιμοκτονήσει ο πληθυσμός των πόλεων και να έλθει το ΕΑΜ για να σάξει τα πράγματα. Να πει δηλαδή ότι για όλα φταίνε οι Γερμανοί και να ξεχαστεί έτσι όλη η λαμογιά του 1939... Γιατί να μην το ξεχάσουμε ΠΟΤΕ αυτό... Οι πρώτες δοσίλογες κυβερνήσεις τα μεταχειριστήκανε κάργα τα γεγονότα του 1930-1941... Οι δίκες των λαμογιών του δικτατορικών κυβερνήσεων και οι “αποκαλύψεις” των καταστάσεων της δημοκρατίας και της δικτατορίας του Μεταξά ήταν πρωτοσέλιδα εκείνη την εποχή της κατοχής.

Το χάσμα που είχε δημιουργηθεί με το “CAPITAL CONTROL” του 1940 αποκαλύφθηκε όμως στον εμφύλιο πόλεμο με όλο του το μεγαλείο. Γιατί η ιστορία δεν ΞΕΧΝΑ ποτέ. Όπως και τώρα... Αυτοί που τα σπρώξαν όξω χρειάζονται ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ ένα πλυντήριο για να ξεπλύνουν τις “πομπές” τους. Δηλαδή πως θα εμφανιστούν στο οικονομικό και πολιτικό προσκήνιο ΑΜΟΛΥΝΤΟΙ... Και σχεδιάζουν σε βάθος πενταετίας πως θα τα καταφέρουν.... Αλλά το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ του ΟΧΙ χάραξε τις μνήμες με ανεξίτηλα χρώματα.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ....