Μια ανέμελη μικρούλα ΜΕ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΓΛΥΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ....

Kυρίες και κύροι φίλοι και φίλες
Ακούστε ένα τραγούδι που λατρεύω που θεωρώ ότι είναι το γλυκίτερο ska τραγουδάκι... Ίσως και ολόκληρου του rock & roll.
Eπί τη ευκαιρία θέλω να τονίσω ότι η ska μουσική μας συντροφεύει χρόνια πολλά... χωρίς παλαιά να ξέρουμε ότι την λένε έτσι...



και τώρα μια υπέροχη διασκευή του άσματος από τους Bad Manners


ένα ωραίο κομματάκι...



με κάτι τέτοια ως το πρωί χόρευαν... τότε...


κάτι ιστορικό...


και για μας που λατρεύουμαι το ska... δείτε πως το χόρευαν πως ξεκίνησε


και πως μπορείτε να το χορέψετε... μια πανδαισία η καλή μας χορεύτρια...


και στιγμές χαράς αγαπητοί μου

Η θέση μου για την ατομική τρομοκρατία.... και ερωτήματα με την "Σέχτα"

Η άναδρη δολοφονία του αστυνομικού κάνει κάθε άνθρωπο ή αγνωιστή που ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΤΗΝ ΧΑΡΑ στην γη να πει την αλήθεια των σκέψεών του.
Έτσι και εγώ κομμάτι αυτού του άοπλου στρατού των ΙΔΕΩΝ και των ρεαλιστικών απόψεων δηλώνω ότι τίποτα δεν μου φέρνει μεγαλύτερη αηδία στην πολιτική από τους αυτοόκλητους ΤΙΜΗΤΕΣ τους πάσης φύσεως ΖΟΡΟ και αυτούς που στο όνομα της απελευθέρωσης μετατρέπονται σε ληστρικές συμμορίες (17 Νοέμβρη) σαν κοινοί ληστές. ¨Η αυτοί που με ένα όπλο σκορπούν σε περίεργες φάσεις τον θάνατο.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΗΘΙΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ Ή ΕΝΟΧΙΚΑ προς το σύστημα. ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ απέναντι σε ένα σύστημα που γεννά τον όλεθρο και την καταστροφή. ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΜΕ ΦΟΝΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ .... ΤΗΝ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ....
Αυτοί που σε δύο παγκόσμιους πολέμους βύθισαν την ευρώπη στον όλεθρο και την καταστροφή... αυτούς που που......
Αρκετά με τους καπιταλιστές...
Και έρχονται τώρα οι ΖΟΡΟ να μας πουν. Μα τι λες αγόρι μου ή κοπέλλα.... Δεν φτάνει το σωματείο, δεν φτάνει η διαδήλωσις, δεν φτάνουν οι πολιτικοί αγώνες, δεν φτάνει να εκτίθεσε με το κούτελό σου καθαρό και να σε φυλακίζουν (κατά περιόδους η αριστερά γεμίζει τις φυλακές) ΌΧΙ ΕΓΩ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Ε το λοιπόν αυτό είναι που με τρελλαίνει με τους νταβατζίδες μαγκουροφόρους. Μπουχτισμένοι από τις κλεψιές σε τράπεζες (δήθεν για να ζήσει η γκρούπα...) κάνουν και ένα ντου ψευτοεπαναστατικό...
Τι μας λέτε ρε σέχτες.
Έχεις κάτσει να οργανώσεις απεργία?
Έχεις ξενυχτίσει να πείσεις φοβισμένους ανθρώπους?
Έχεις κονταροκτυπηθεί στα σωματεία με τους πουλημένους εργατοπατέρες?
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΗΜΕΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΝΣΤΑΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΩΧΑΔΕΛΦΙΣΜΟ ΤΟΝ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΜΟ.


Αυτά αν είναι μια σέχτα που κατά κάποιο διεστραμένο τρόπο επιθευμεί (με λάθος τρόπο) να αλλάξει τον κόσμο.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΠΑΖΟΥΚΑΣ ΚΑΙ ΤΑΝΚΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΝΕΝΟΥΣ. Τα όπλα αυτά θα τα βρουν στις βιβλιοθήκες στα λόγια των παλαιών εργατών στους πλούσιους αγώνες της εργατικής τάξης.


Τώρα ορισμένα ερωτήματα. Τι στο καλό στόχος είναι ο άτυχος αστυνόμος ???? Που ήταν και μυστικός (ΤΌΣΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΞΕΡΑΝ ΟΛΟΙ ... μα τόσο μυστικοί????? )
Ή θέλαν να φοβίσουν την μάρτυρα?? Ποιά μάρτυρα? Αν ρωτήσει κανείς ένα δικαστή ένα απλό άνθρωπο ένα δικηγόρο θα σου πει ότι όλα όσο λέει δεν έχουν αξία. Για ένα έρωτα που έφυγε άρχισε να λέει να λέει να λέει. Αυτή γιατί δεν την κτύπαγαν? Αφού έδειξαν ότι τον αιφνηδιασμό τον έχουν τον θάνατο ήταν αποφασισμένοι να τον κατακτήσουν ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ τι τους έκανε να κτυπήσουν τον άτυχο αστυνομικό.??
Δεν είμαι εξπέρ στα αδιέξοδα της ατομικής τρομοκρατίας των πρακτόρων και των αντιμοκρατών. ΜΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΕΜΜΕΤΟ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Κάτι βρωμά και αυτό είναι οι άθλιοι ζορό...
Οι διώκτες τους ... καλά αυτοί βρωμάν αιώνες...

Common sense ή αλλιώς ένα εξαίρετο γκρουπ....

Τα παιδιά δεν τα ξέρω όλα. Μπορώ να πω όμως δύο λόγια για δύο εξ αυτών. Τον ντραμίστα τον Γιώργο Κ. και τον Χρήστο Ζ.
Με τον δεύτερο γίναμε συνάδελφοι σε ένα εργοδότη σε μια εταιρία γραφικών τεχνών. Μαέστρος στην τεχνολογία εξαιρετικός στα απίστευτα χωρατά του. Κάποτε είχε η εταιρία μια μικροφοβιακή ρεσεπσιονιστ.... Ο απίστευτος είχε βάλει μια πλαστική κατσαρίδα.... Ακόμα τρέχει με τα οινοπνεύματα...
Δεθήκαμε σε αγώνες επιβίωσης και σε υπέροχες κρασοκατανίξεις... Ανέβηκε στην Συγγρού πάνω στην μηχανή ενώ δεν έβλεπα εμπρός μου από τα ποτά ... Ζει ακόμα... Παιδί με καταβολές από το Δημοτικό τραγούδι (ο παπούς του νομίζω είχε εταιρία δισκογραφική στηριγμένη στο Δημοτικό τραγούδι) είναι φανερό ότι σαν συνθέτης στο γκρουπ αυτό ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΕΙ.
Ο άλλος ο Γιώργος ήταν ένας συνάδελφος και αυτός ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ.
Εδώ θα ήθελα να πω ότι δεν είμαι πλέον φίλος με τα παιδιά. Η ζωή τα έφερε να είμαστε πλέον γνωστοί, ενώ με τον Χρήστο διατηρούμε μια επαφή μια ή δύο φορές τον χρόνο. Αυτά που συνηθίζουν οι Έλληνες που ένα γνωστό ή παλαιό φίλο από το 1821 τον αναγάγουν σε αιώνιο φίλο δεν τα γουστάρω και τα μισώ.
Παρόλα αυτά με τιμά να γνωρίζω αυτά τα δύο παιδιά που μιλά η πρωτοπορία της μουσικής πανευρωπαικά και που τα τραγούδια τους τραγουδιόνται από την νεολαία.
Θέλω να πω ότι ο πρώτος δίσκος τους με είχε συνεπάρει. Ήταν μια μελαγχωλική πορεία ανάμερα στο art rock και εμένα ορισμένα κομμάτια με πήγαν κατ' ευθείαν στα Γερμανικά καμπαρέ.
Τώρα όπου νάναι βγαίνει και ο δεύτερος... Θα τα ματαπούμε τότε...


Από το πρώτο δίσκο το πιό κάτω




και ένα live




ψαχτείτε λίγο σε μουσικά site αξίζουν τα παιδιά...
Εχτές είχαν στο gagarin συναυλία. Λυπάμαι που λόγοι μνήμης (μνημόσυνο) δεν μου άφησαν μυαλό για να γράψω πιό πριν...

Μα για στάσου.... Εδώ κάτι νέο υπάρχει στην πρωτοπορία .... έστω τις τέχνης... Ε ναι αυτό είναι θέατρο..

Τίποτα δεν έδειχνε ότι σήμερα θα ζούσα μια μαγική βραδυά. Ένα κινηματογραφικό φιλμ ζωής σε ένα θέατρο (Μαυρομιχάλη 134 απέναντι από τις στωικές ΛΕΥΚΕΣ... την ταβέρνα...)
Ξύπνησα, μπανιαρίστηκα και πήρα ταξί να πάω έχοντας μια απίστευτη τεμπελιά. Ένα ακόμα κουλτουριάρικο έργο από επίδοξους ερασιτέχνες που θέλουν να κάνουν το κέφι τους....
ΣΚΕΨΕΙΣ ΒΑΡΥ ΤΡΟΧΟΔΙΟΚΤΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ....
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ.... Μάλιστα.... Σκότος απαραίτητο.... Και ένα μπάσιμο πλήρως ξενέρωτο απίστευτα βαρετό... Θεέ μου πως θα περάσει αυτή η παράστασις... Τι με έλκει στα περιθωριακά θεάματα....
Και τότε αρχίζει ένα ΘΕΑΤΡΟ μια παράσταση όπου οι οφθαλμοί τέρπνονται, οι εικόνες αλληλοδιαδέχονται τις σκέψεις τις καταβολές σου τις παγωμένες πρωτόγονες μητριαρχικές άγονες στέπες, τις αγορές στην μεσαιωνική Αραβία, το ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα δηλαδή την ΑΘήνα και την Αθηνά, την δική μου καταβολή την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Φ. Έγκελς....
Στάκα akrat....
Πάψε να παραμιλάς... Κανείς δεν σε αισθάνετε....
Πάμε από την αρχή...
Το Σαββατοκύριακο έχει ξανά την παράσταση στις 2100 το βράδυ...
Τι θα δει κανείς....
Τρεις πανέμορφες φρέσκες νεολαίες και ένα έργο ταξίδι στα εκκατομύρια χρόνια ζωής στον πλανήτη ως τα ανώτερα μελλούμενα στην φιλοσοφική κοσμική φυσική... Μάλιστα κύριοι σε μιάμιση ώρα ή λίγο λιγότερο χρόνο...
Θα απολαύσει δύο κοπέλλες που χορεύουν ανατολίτικους χορούς ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Ένα εξαιρετικό τουμπερλέκι από ένα παλληκάρι. Και απίστευτα ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ. Και να ΘΥΜΑΣΤΕ.... Αυτό το γαρύφαλλο που θα σας δώσουν σαν μπήτε μέσα δεν φτάνει για να ράνετε αυτά θα ΓΕΜΑΤΑ ΖΩΗ ΚΟΡΙΤΣΙΑ... ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΦΕΡΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΛΕΛΟΥΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΡΑΝΕΤΕ.


ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΟΡΟ

(πριν από αυτά τα λογάκια ας πούμε ωρισμένα γεωγραφικά και ουσιαστικά ....Χοροθέατρο της ομάδας Danza Nativa
Xορογρ.: Ελ. Μαρκέζε. Διάρκεια 70' Παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο της Rian Aishaler «Η κύλιξ και το ξίφος»
Βραδ: 10, 13, 14/6 9.30 μ.μ. € 10. Κρατήσεις: 6946898760, 2108311804. Μέχρι 14/6. )

Μα είναι δυνατόν να γίνει θέατρο χωρίς χορό? Είναι δυνατόν να μην γίνει η κίνησις κομμάτι αρμονικό με τον λόγο την παύση τους ήχους και τα ερωτήματα για σκέψη? Είναι δυνατόν? ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΦΩΝΑΞΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ ΟΧΙ.

ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο χορός ο λόγος και η μουσική είναι αρμονικά περιπεπλεγμένα και σώνει την παράσταση (ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ)
Το έργο είναι μια βόλτα στο εξής ερώτημα. Ποιός είναι ο ρόλος της γυναικείας ύπαρξης στο διάβα της ανθρωπότητας και πως η εξουσία καθαίρεσε την γυναίκα και στο τέλος που πάμε. Πως θα λυθεί στο μέλλον το πρόβλημα ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ.
Ανάθεμα όλη την Λ. Αλεξάντρας την έτρεξα σκεφτόμενος τόσα και τόσα που στο τέλος αφού δεν είχα μαγνητόφωνο χάθηκαν. Χάθηκαν στις ματιές στα πανέμορφα κορίτσια που περπατούσαν, στα ανύπαρκτα μέσα μαζικής μεταφοράς...

Φανταστείτε ονειρευτείτε ένα παζάρι στην Αραβία. Είμαι εκεί βαριεστημένος στον εμποράκο με τα χαλιά. Και φέρνουν μια κακόμοιρη γυναίκα φοβισμένη, κατατρομαγμένη από ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ και η τσατσά την καλεί να αυτοπαρουσιαστεί στους πιθανούς αγοραστές... ( Άθλιε Μάαουλουφ που 10 χρόνια με ταξιδεύεις στα λατρεμένη ανατολή ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ)
Και αυτό το ραχητικό πλάσμα που φορά την μπούργκα μεταμορφώνετε σε μια ΤΕΧΝΗ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ στην μέση της πυρακτωμένης Αθήνας ΕΜΠΡΟΣ ΣΑΣ.
Και μετά βγαίνει η ΑΘΗΝΑ μας. Η θεά μας. Και με τόσο μπρίο και σκέρτσο κατακεραυνώνει τόσα πολλά.... Απόλαυσις λόγου
Θέλω να σας διηγηθώ όλο το έργο αλλά δεν θα το κάνω.... Στα χείλια μου το έχω... Τα δάκτυλά μου θέλουν να σας το πουν όλο.... ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ...
Δεν θα σας πω ούτε καν για τις στιγμές των πρωτόγωνων ανθρώπων όπου η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ είναι η ΦΥΣΗ... Όχι ... Ναι ναι στο έργο όλα αυτά....
Δεν θα σας πω το τέλος όπου το γνωστό τραγούδι ΜΙΣΙΡΛΟΥ και το αντρικό ΤΑΜ ΤΑΜ με το σπαθί χορεύουν και μας πάνε στην απώτατη πυρηνική σχάση και φιλοσοφική έννοια του ηλεκτρικού πεδίου που λαμβάνει χώρα στην Ελβετία μέτρα κάτω από την γη.

ΝΑ ΠΑΤΕ......



ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ δηλαδή και να μην τις διαβάσετε δεν χάνετε και πολλά.
Αυτό το έργο εγώ το είδα έχοντας πρόσφατα δύο μελέτες στο μυαλό μου ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ. Πριν ένα χρόνο το κλασσικό έργο της Ρόζας Λούξεμπουργκ ΠΡΩΤΟΓΩΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και το έργο Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ του Φ. Έγκελς (τις πρώτες 100 σελίδες γιατί τις υπόλοιπες δηλώνω ότι δεν....)
Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι στο έργο αυτό βρησκόμουν σε μια διαρκή διαπάλη με το σενάριο το θεατρικό. Ανέσειρα σκέψεις και τσιτάτα τόσο που έπιασα τον εαυτό μου να κονταροκτυπιέτε με τον σεναριογράφο. Μου άρεσε η διακριτική κριτική της μπούργκας και της αρχαιολατρείας που ΑΥΤΟ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΝΕΟ μαζί με την εκπληκτική κριτική στην μη γυναικεία παρουσία στις σύγχρονες πολλές φορές νέες γυναίκες που προσπαθούν να γίνουν άντρες. Τελικά τελικά ένα φρέσκο έργο..

ΩΣΤΟΣΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΓΑΛΑ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ
ο τύπος ή η τύπισσα (θα διαβάσω στο μέλλον το πρόγραμμα) έκλεισε όλη την ιστορία σε 1,5 ώρες.... Έλεος είναι θεός της πένας.... Θεός της μουσικής και της σκηνοθεσίας και πάνω από όλα του χορού.

Αλλά ωστόσο θα σας πω κάτι ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ εγώ είμαι μαγεμένος και νεραιδοκτυπημένος..

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 134....

δύσκολο θέμα....

Σας έχω μάθει να βάζω περίεργα θέματα. Έτσι είναι και το σημερινό... Το σκέφτηκα από εδώ το πήγα από εκεί... Και βρήκα ότι πρέπει να το γράψω. Γιατί η ζωή είναι πιό πλούσια από τις εμμονές μας και τα θέλω μας...
Κατ' αρχήν ο γυιός της αδελφής μου βγήκε νικητής για άλλη μια φορά. Έτυχε πριν δύο χρόνια να τον δω σε αγώνες και διέκρινα το μέγεθος της δύναμής του της πλαστικής κίνησής του στο χώρο του ταπί.

(ο καημένος ο μαυρούλης έφυγε με εξάρθρωση.... περαστικά του...)

Aς δούμε και λίγο από την προπόνηση του συγκεκριμένου στυλ πάλης

Η σχέση μου με την πάλη έρχετε από παλαιά. Από την εποχή που μικρός στην Λεωφόρο δίπλα από το τμήμα της ξιφασκίας (όπου πήγαινα...) υπήρχε μια επιγραφή και μια μικρή πόρτα. ΤΜΗΜΑ ΜΠΟΞ.... Ήταν μια μυστική πόρτα που δεν την διάβαινες εύκολα... Έλεγαν άμα μπεις το πρώτο που σου έκαναν είναι να σου σπάσουν την μύτη για να μην πονάς....
Φυσικά δεν ήταν πάλη αλλά ήταν το πρώτο που είδα μικρός.. Ύστερα πήγα στο τμήμα άλματος εις ύψος στον παναθηναικό ξανά... Εκεί στο Παναθηναικό στάδιο υπήρχε το τμήμα πάλης ... Εκεί καθόμουν με τις ώρες και θαύμαζα αυτούς τους γίγαντες που πάλευαν που δομούσαν το κορμί τους με τις ώρες.
Παιδιά φτωχά των Αμπελοκήπων από τα προσφυγικά, από το κέντρο τον Κεραμεικό.... Αυτή ήταν τότε η πάλη. Αγαθοί γίγαντες... Μετά μεγάλωσα με τους ημίθεους στην Λεωφόρο Αλεξάντρας τα καλοκαίρια... Καρυστινός, Καρπόζηλος, Τρομάρας Ντι Μπέστια και άλλοι ξένοι από την Ελευσίνα χαχα (τότε για να μας πείσουν ότι έφερναν στο κατς ξένους βάφτιζαν κάτι έλληνες ξένους τους έβαζαν και μια κουκούλα και νόμιζες ότι ήταν αλλοδαποί...) Τι πλάκες τι κυνηγητά στο κλουβί να σπάνε τα γραφεία των κριτών... Τι απίστευτες εποχές ηλίθιων αλλά γελαδερών βραδυών...
θέλω να τελειώσω με κάτι που πιστεύω για την πάλη που παλαιά γνώρισα.... Ήταν αγνοί γίγαντες πράα και ήσυχα παιδιά μέσα από την φτώχεια... Όπως ο μεγαλύτερος λογοτέχνης στην ιστορία που ΛΑΤΡΕΥΩ ο Τζακ Λόντον λάτρευε το μποξ έτσι και εγώ παλαιά αγαπούσα την πάλη.
Ας είναι καλά ο ανηψιός μου που μου ξαναθυμίζει μεγάλες αγάπες που έχω εγκαταλείψει χρόνια τώρα.
Εξ' άλλου η πάλη στην Ελλάδα είναι αρχαία πανέμορφη υπόθεσις...