Η ΠΙΣΤΗΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ... ΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΝ ΔΙΗΓΗΜΑ...

¨Ηταν ένα ακόμα βράδυ. Πιστός στα πάθη, στην λατρεία της ηδονής, του παράνομου, της οσμής, της ανατριχίλας.... Κάθε πρωί, νοιώθω όλες τις τύψεις που χωράνε στο μικρό μυαλό μου. Τα μεσημέρια, σαν αισθάνομαι το σφύξιμο στην καρδιά, αγχώνομαι πανικοβάλλομαι, τρέμω.


Σχόλασα, πήγα σπίτι αποφασισμένος να μην κάνω αυτό, για το οποίο κάθε πρωί μετανοιώνω. Πάω στην παιδική χαρά, κάνω βόλτα και κούνια τα παιδάκια μου. Και όμως...
Εκεί μέσα στις παιδικές φωνές, στα χαρούμενα προσωπάκια αισθάνομαι την μορφή της παρούσα. Αισθάνομαι, να φιλώ τον λαιμό της, να παίρνω στο στόμα μου τις υπέροχες ρόγες της, να ακούω την ανάσα της και δεν αντέχω. Για άλλη μια φορά, το πέος μου - θεέ μου πόσο ντρέπομαι - είναι σε εγρήγορση. Αδυνατώ να συγκρατηθώ. Πάντα φορώ μακρύ μπουφάν, γιατί ενδόμυχα ξέρω.


Φεύγουμαι όλοι από την παιδική χαρά. Πάμε με το τζιπ σπίτι. Βάζω τέρμα την μουσική. Ακούω ένα γλυκό τραγούδι όπου ο Μάγκας με το κλαρίνο του μας καλεί να κλάψουμε. Το βγάζω, βάζω Θρακιώτικους σκοπούς, με την τσαμπούνες τις πίπιζες... Τίποτα, η σκέψη μου εκεί. Η σύζηγος χαρούμενη μου φτιάχνει το βραδυνό τσάι, αποτέλεσμα των σπουδών και της ζωής μας εκεί στην ξενιτειά. Τέρμα, σήμερα δεν θα πάω... Βάζω διονυσιακά τραγούδια από την Κάσο. Σήμερα θέλω να μείνω, με την σκέψη στο νησί, απέναντι από την Κάρπαθο, που το λούζει το δειλινό, αυτό το δακτυλίδη στα βουνά της.


Θεέ μου, άραγες σήμερα ποιοί θα είναι στα δωμάτια? Πόσες κραυγές, στους μονωμένους τοίχους πίσω από την εκκλησιά την ώρα που συντελείτε οεσπερινός. Και πόσες επικλήσεις? Ποιοί απεσταλμένοι του εωσφόρου θα κυριεύσουν τα λάγνα κορμιά? Πόσος ιδρώτας περιπεπλεγμένων αντρικών κορμιών όπου τα μπράτσα και τα χέρια γυμνασμένων νέων θα θωπεύουν αυτά τα - ταλαιπωρημένα από την γραφειοκρατία - μεσήλικα κορμιά. Εγώ όμως, έχω καθαρόν τον κώλο μου. Δεν είμαι από αυτούς. Έστησα, την κομπίνα με τον αιδεσιμότατο μονώνοντας τα κελιά πίσω, κοντά στα ιπποστατικά, βάλαμε μυστικά κουμπιά και δεν φαινόμαστε... Ποιοί? Εμείς οι φίλοι. Που όλοι μας είμαστε παιδιά μιας φιλήφονης ειμαρμένης...


Ξανά, η εικόνα της. Στην μύτη μου αισθάνομαι τα υγρά της, ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΥΓΡΑ, που λαμβάνω σαν σκύβω στο μέρος ου ΥΜΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ, στα χέρια μου η αποτύπωσις της ανατριχίλας της σαν μπαίνω βαθιά μέσα στα μέρη, που ΜΟΝΟ εγώ ΘΑΡΩ... έχω δικαίωμα να εισέλθω. Στην σκέψη μου δίπλα οι άλλοι που ψάλουν και οι άλλοι που παίζοντας αντρικά παιχνιιδάκια παρασείρονται, σιγά σιγά, στην υπηρεσία της ΟΜΟΦΥΛΗΣ ηδονής.
Κοιτάω πολλούς γύρω μου σκεπτόμενος γιατί χρόνια δεν έχουν ένα γυναικείο κορμί δίπλα τους. Καταπιεσμένους αδύναμους γκέυ, που δεν το ξέρουν παίζοντάς τον ρόλο του ΠΟΙΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ?


Η γλώσσα μου θέλει την αλήθεια της. Να βυθιστεί... Και όμως σήμερα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ... Είναι βαρύ το τίμημα. Πρέπει να διώξω να ζητήσω από ποιούς διάολε? Τι να ζητήσω... Σε ποιόν επίσκοπο ποιάς επισκοπής? Πως θα διώξω αυτούς τους υπηρέτες του εωσφόρου που την νύχτα στην Αγία Τράπεζα αφοδεύουν, καλούν τον Μαστραχανάμ τον Επιλατευτήμαγκ και μετατρέπονται στο αντίθετο της πίστης? Πως έμπλεξα έτσι? Το πέος μου αυτό το ατίθασο πράγμα ανάμεσα στα σκέλια, φταίει για όλα. Όχι δεν φταίει αυτό. Εγώ στην Πολίχνη του Εδιμβούργου είχα την κάμαρά μου ... Ερχόταν αυτή και γευόμασταν χρόνια τα θέλω μας...


Αυτός ο Μέγιστος... ο συγγενής του συγχωρεμένου. Που με έδεσε, με τα αλλότρια πάθη της παρέας του... Του άρεσε να βλέπει τα γυμνασμένα αντρικά κορμιά, να γλύφει τις άκρες των νευρώνων, να αισθάνετε μέσα του όλη την δύναμη και όλες τις χαραματιές, τα αιμοφόρα αγγεία ενός καλοσχηματισμένου πέους. Να νιώθει τους όρχεις να ακουμπούν στα οπίσθιά του, λαμβάνοντας όλη την ηδονή που ήθελε. Πόσο άρεσαν στην γαμημένη παρέα του οι φιλήδονες τούτες στιγμές. Πολλοί το ξέρουν, κάποιοι προσπάθησαν να εξαφανιστούν από προσώπου γης... Αλλά, είναι μικρός ο κόσμος, ένα μεγάλο κρεββάτι όπως μου είπε πριν λίγες εβδομάδες μια καλή μου φίλη.


Έβαλα την οικογένεια για ύπνο στις επτά και μισή. Η Σκωτζέζικη ομίχλη όμοια σαν την Βορειοελλαδίτηκη .... έπεσε. Ντύθηκα, έφυγα, συνάντησα την άγνωστη ετέρα που μου αναλογεί σήμερα. Πήγα στο μπαρ πλήρωσα τον καλό μου τροφοδότη και πήγα στην Μονή. ¨Ηταν όλοι εκεί. Στην εκκλησία ακούγονταν οι λατρεμένοι ύμνοι... Και όλοι πήραν τις θέσεις τους στα γνωστά πεντακάθαρα, υπεροπολυτελή κελιά...


Η ηδονή, τα πάθη και οι εμμονές...


Μαζί και Η ΠΙΣΤΗΣ στους φανερούς και κεκριμένους μαύρους θεούς.


¨Ολοι πήραμε τις γνωστές θέσεις μας...

ΣΗΜΕΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ... ΣΤΟ IRISH MIKE'S BAR...

Οι εν Ελλάδι οπαδοί της αγαπημένης BARCHLONA εορτάζουν με Καταλανέζικη SKA.....
Σινώπης 8
Αμπελόκηποι... Στους ουρανοξήστες... το υπογειάκη...

και το γκρουπ...








Όσοι αγαπάμε την Ιστορία της Καταλωνίας... την ιστορία που συσπειρώνει το σύνολο ενός λαού (που καλά θα κάνει να είναι στην Ισπανία) με κουλτούρα και παράδωση... που μας αρέσει το ποδόσφαιρο ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΦΗΜΗΣΕΙΣ και που είναι ένα σωματείο όπου τα μέλη του το συνδράμουν ας πάμε...

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΖΗΤΩ ΚΑΤΙ ..... ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ.... ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗΣ (ψεύτικης και ηθικολόγας) ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Δεν θέλω να σας πείσω να κάνετε κάτι γεμίζοντάς σας τύψεις, που ΔΙΑΟΛΕ δεν σας αναλογούν. Ωστόσο ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ μου μου έστειλε ο ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ένα email στο οποίο εγώ έχω κοκαλώσει. Για το εν λόγω κορίτσι που βρίσκετε σε ανάγκη κάποιοι... έχουν κάνει ... ότι αναλογεί στην τσέπη, στην καρδιά και την γκλάβα τους.
Έχοντας εμπιστοσύνη στον φίλο μου, ότι είναι δηλαδή ΤΙΜΙΟΣ και ΗΘΚΟΣ (ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ γιατί ο γάμος του μας χωρισε.... όπως γίνετε πάντα) ΤΟΛΜΩ να σας απευθύνω το μήνυμά του.....




φιλε καλησπερα. τι να γράψουμε τώρα,
Λέγεται Δήμητρα χωρίς πατέρα,ειναι 23 ετων πασχει από καρκίνο μήτρας εδώ και 10 μήνες. Λόγω τών αβάσταχτων εξόδων της θεραπείας πήρε δάνειο από τις τράπεζες η μητέρα της, καθώς αυτή δεν μπορεί να δουλέψει.Πρίν από 7 ημέρες πέθανε η μητέρα της από καρδιακή προσβολή και τώρα οι τράπεζες της παίρνουν το σπίτι που ειχε βάλει υποθήκη, για 10.000 ευρώ που χρωστάνε. Εχει 2 αδελφές μικρότερες εκ των οποίων η μία ειναι κατάκοιτη ανάπηρη. Εαν μέχρι την αλλη τετάρτη δεν δώσει τα χρήματα θα κατάσχουν το σπίτι τους.
Ολες οι τράπεζες αρνήθηκαν να της δώσουν νέο δάνειο λόγω της αρώστεια της.
Οποιος θέλει να βοηθήσει ας βάλει οτι θέλει στον λογαριασμό της στην Εθνική τράπεζα ελλάδος 380/744117-78. Ακόμα και 10 ευρώ θα βοηθήσουν πολύ.





Σήμερα αγαπητοί αναγνώστες στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ σκέψεις πολλές πέρασαν από τον νου μου. Κύρια το θέμα της εμπιστοσύνης... Από έτη πολλά, είχα την θέση ΟΤΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΕΤΕ. Αυτό είναι θέση και στάση ζωής. Ωστόσο μια άλλη θέση μου ΕΙΝΑΙ .... ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ... Και μια τρίτη θέση μου ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ είναι ανήθικη πρόστυχη και όταν γίνετε για επίδειξη είναι ΚΑΙ ΑΘΛΙΑ. Εγώ σαν άτομο αγωνίζομαι από μικρός για ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ έξω και πέρα από μια ατομικιστική οικογενειακή ψευτοαυταρέσκεια...

Το τι κάνω ΑΤΟΜΙΚΑ όταν δίπλα μου βλέπω την δυστηχία .... ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ και αφορά εμένα και μόνο εμένα.


το τι θα πράξετε εσείς.... αποφασίστε το μόνοι σας....
Εγώ εμπιστεύομαι τον φίλο μου ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ (από όσα μου λέει τηλεφωνικά). Δεν σας ζητώ να πράξετε όμοια. Κάντε ότι μπορείτε σύμφωνα με τις αρχές σας.


Αλλά αυτές οι τράπεζες... Αυτές οι πόρνες αιματορουφίχτρες....

ΠΕΡΑΣΤΕ ΚΟΣΜΕ ΚΑΙ ΨΩΝΙΣΤΕ...

Το νέον ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ του πασιγνώστου ΦΑΡΦΟΥΛΑ είναι πλέον γεγονός.
Εν μέσω, παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, σκανδάλων, κρίσεως εις την Ελλαδικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Αγγλικανικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Νεστοριανήν εκκλησίαν ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ο εκλεκτός άνθρωπος των τεχνών κος Διαμαντής Καράβολας εξέδωσεν ΕΝ ΤΕΥΧΟΣ πυραυλοκίνητον...
Εις αυτό παρευλαύνουν, θηρία του δάσους, εκλεκτοί άνθρωποι των τεχνών, ζώντες και θρήλοι, αποκόματα φανταστικά, ύαινες, λέοντες, δράκοντες και ο μεγάλος δημιουργός του σύμπαντος κόσμου (που ως γνωστόν απαγορεύετε να μνημονεύσομεν ... εις την άπατον θρησκείαν μας...)
Για τον λόγον τούτο ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΟΛΟΙ συν γυναιξί και τέκνοις εις την ουράν, κρατώντας την ουράν ετέρου εμπροσθίου τυπάκου ή τύπισας... Ψωνίστε, μελετήστε και ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ....
Η ζωή θα γίνει πλουσιοτέρα, θα κερδίσετε επτά χαιμαλιά και οκτώ ζυμπουνάκια, καθώς και θα απολαύσετε το μυθικόν τέρας ΑΣΠΡΑΧΟΡΙΤΕΞ το οποίο δια πρώτην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΝ φοράν κάνει δώρο ο κυρ. Διαμαντής...
Προς θεού απαγορεύονται οι έχοντες αθένειες ως εμμετικήν παπαρδολογίαν, υστερική λοιθοτριψία, άπλυτον κώλον, και άλλες ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΕΣ τινές.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Κυκλοφόρησε το νέο φθινοπωρινό τεύχος του Φαρφουλά με αφιέρωμα στον μεγάλο διηγηματογράφο Δημοσθένη Βουτυρά που φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατό του.

Στο αφιέρωμα φιλοξενούνται:

Μια συνομιλία για τον Δ. Βουτυρά των Νίκου Αξαρλή, Βάσια Τσοκόπουλου και Διαμαντή Καράβολα που έγινε στα πλαίσια ενός ραδιοφωνικού αφιερώματος για το έργο του συγγραφέα στο Κανάλι 1 του Πειραιά.
“Η ηθική υγεία κάτω στα στρώµατα του λαού”. Μία συνέντευξη του 1925 του Δ. Βουτυρά στον Κ. Μπαστιά
Η µετακίνηση των ορίων και τα όρια της µετακίνησης στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο της Έλενας Ματσάγκου.
Άλλα κουφάρια, μια βραβευμένη σεναριακή διασκευή ενός διηγήματος του Βουτυρά από τον Οδυσσέα Σταυράκη.
Η ποιητική του ανολοκλήρωτου αποσπάσματος και τα διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά. Κείμενο της Μαρίας Καραΐσκου.
Πολιτείες Φανταστικές, Ουτοπία και Δυστοπία στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο του Διαµαντή Καράβολα.
Ο Μπαλάφας στον παράδεισο, ο μουσικός Αλέκος Βασιλάτος σε μια έμμετρη διασκευή ενός σατυρικού διηγήματος του Δ.Βουτυρά.
Μία σταχυολόγηση στίχων μέσα από το έργο του Δ. Βουτυρά και το πλήρη χρονολόγιο-εργογραφία-κριτικογραφία του συγγραφέα.
Το τεύχος συνοδεύεται από μία ξεχωριστή έκδοση που περιλαμβάνει δύο διηγήματα του Δ. Βουτυρά γραμμένα σε απόσταση 50 χρόνων: «Στην Παραλία» (ένα από τα πρώτα του, δημοσιευμένο το 1902) και «Το ερειπωμένο εργοστάσιο» (από τα τελευταία του συγγραφέα, δημοσιευμένο το 1950).
Στο υπόλοιπο τεύχος:

Να είµαι ή να έχω; Κείμενο της Δάφνης Χρονοπούλου.
Το βαπόρι-όρνιο & η αγάπη-γεράκι στο έργο του Γ. Σκαρίµπα, κείμενο του Σωτήρη Ραπτόπουλου.
Διηγήματα, ιστορίες, παραμύθια από τους Σοφία Κοψίδου, Ίωνα Πανόπουλο, Νίκο Σταµπάκη, Αλέξανδρο Ζούκα και Δηµήτρη Βανέλη.
Στα «Σύμμεικτα Λαογραφικά» η Θεοδώρα Κουζιάκη περιγράφει περιστατικά από την ζωή στην Αθήνα με βαριά κοζανίτικη διάλεκτο.
Στις σελίδες ποίησης φιλοξενούνται ποιήματα των: Γιάννη Αλεξανδρόπουλου, Μαίρης Γιωταξή, Νίκου Σφαµένου, Κώστα Ρεούση, Νέστορα Πουλάκου, Νίκου Δερµιτζάκη, Οδυσσέα Σταυράκη και Αριστείδη Λάµπρου.
- Κυκλοφορεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένα σημεία. Επικοινωνήστε μαζί μας αν δεν το βρίσκετε.

- Η κυκλοφορία του τεύχους θα εορταστεί στις 15 Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη, στο καφενείο «Τα Κανάρια», Πλαταιών και Κεραμεικού στον Κεραμεικό.








Σημεία Διανομής του Φαρφουλά

Αθήνα: Στα βιβλιοπωλεία: Πολιτεία, Ιανός, Πρωτοπορία, Εστία, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Ναυτίλος, Εναλλακτικό, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεριακή Κουλτούρα, Βαβέλ, ΚΨΜ, Θεμέλιο, Λεμόνι (Θησείο), Ευριπίδης (Χαλάνδρι), Συλλαβή (Παγκράτι), και στα περίπτερα της Πλ. Εξαρχείων και της Πλ. Κάνιγγος.

Πειραιάς: Underground, Τσαμαντάκης, Κιβωτός

Χαλκίδα: Πορθμός, Ελλέβορος

Πάτρα: Πρωτοπορία, Αχαϊκές Εκδόσεις, Πολύεδρο

Λάρισα: 9 Ρίχτερ

Ερμούπολη: Βιβλιοπόντικας

Θεσσαλονίκη: Ιανός, Πρωτοπορία, Σαιξπηρικό, Κεντρί, Ραγιάς

Κεντρική Διάθεση για τη Βόρεια Ελλάδα, Πρακτορείο Διανομής Βιβλιο-Προμηθευτική (Προξένων 7, Θεσσαλονίκη, 2310-235364)

Και στα βιβλιοπωλεία του Παπασωτηρίου σε όλη την Ελλάδα