O ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΣΗΜΕΡΑ.....Μια μεταφυσική διάσταση .....

Το έχουμε πει.. Ζούμε αναπνέουμε ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΙΟΤΙΚΑ.. Κάθε ημέρα που περπατάμε μυρίζουμε το ΠΑΡΟΝ φυσικά αλλά αναπολούμε και το παρελθόν... Όμως έγινε ένα ΘΑΥΜΑ... Μου προέκυψε... Τι να πω...
Περπατούσα προχτές εις την γωνία ΒΑΣ. ΣΟΦΙΑΣ και ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΟΥ... και άκουγα το πιάνο στην διαπασών. Νόμιζα εν μέσω οχημάτων θορυβωδών ότι είμαι αλλοπαρμένος, ένας σαλός περιπατητής που επικοινωνώ με άγνωστες ηχητικές διαστάσεις... Φυσικά θα νομίζετε ότι ο akrat ζουρλάθηκε.. Να ακούς βραδιάτικα πιάνο στην τρομερά θορυβώδη διασταύρωση, ίσως την πιο πολυσύχναστη διασταύρωση των Αθηνών. ..

Χτες όμως ευρέθην στο γνωστό στέκι του ΦΑΡΦΟΥΛΑ και αγόρασα το βιβλίο του Ν.Κ.Παραδείση "ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ". Και πήγα στις τρεις το βράδυ να διαβάσω, για να περάσει η ώρα, την ώρα που εκοιμάτο η σύζυγος. Πήγα εις την σελίδα των κινηματογράφων των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ. Και μα τον Κάρολο Μάρξ άκουγα νυχτιάτικα ξανά πιάνο... Φρίκαρα. Έκλεισα αμέσως το βιβλίο.

Η γωνία της διασταυρώσεως και βιβλίο αυτό τις νύχτες με φτάνουν σε εμπειρίες μεταφυσικές ; Ή είχα ακούσει κάπου κάποτε καμιά ιστορία και την μετέφερα ασυνείδητα εις το σήμερις;

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ "ΧΑΡΑΥΓΗ" ....

Κατά τα 1920 σάχτηκε ο πρώτος κινηματογράφος εν Αμπελοκήπους. Λεγόταν "ΧΑΡΑΥΓΗ"... Ευρίσκονταν εις την γωνίαν Βασ. Σοφίας και Φειδηππίδου. Θερινός. Εκείθε οι τότε Αμπελοκηπιώτες μπορούσαν να πιούν την μπυρίτσα τους ή το γλυκάκι τους εις τιμήν των δύο δραχμών... Ταυτόχρονα επαίζοντο και κινηματογραφικές επιτυχίες ΒΟΥΒΕΣ φυσικά... Εαν δεν υπήρχε κάτι για να τραβήξει το αυτί οι άνθρωποι θα σκυλοβαριόντουσαν... Είχαν το λοιπόν και εν ΠΙΑΝΟ...

Θυμάμαι ότι σαν χαμίνι μυξιάρικο έβαζα τα κλάματα σαν πήγαινε στην "ΧΑΡΑΥΓΗ" η Λέλα... Πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της... ΛΕΛΑ... Στα 1927-1928 εμφανίσθη ο νεαρός Γιάννης Σπάρτακος ετών δέκα τριών...!!!!! όστις έπαιζε ΠΙΑΝΟ εις τον κινηματογράφον "ΧΑΡΑΥΓΗ". Ήταν η πλέον ζεστή νυξ του 1927 που η ΛΕΛΑ κίνησε με τας φίλας της δια την "ΧΑΡΑΥΓΗ"... Ακολούθησα εκλιπαρώντας ένα ραντεβού, να την κεράσω στην μπυραρία του ΘΩΝ μια μπυρίτσα... Η ΛΕΛΑ δεν απαντούσε και χασκογελούσε...

Μπήκαν εις την "ΧΑΡΑΥΓΗ" και ακολούθησα... Άρχισε το έργον. Ο Γιάννης Σπάρτακος ήταν εις μάγος των πλήκτρων... Ιδιοκτήτης ήτο ο  Δημητρίος  Κωβαίος. Παρέσειρε το πλήθος ανάλογα με την πλοκή του έργου... Αργό παίξιμο στην αργή πλοκή, έντονο παίξιμο εις τα κρεσέντα της πλοκής... Εις το διάλειμμα όλες οι κορασίδες έτρεξαν γύρω του. Έτρεξε και η ΛΕΛΑ... Και παρατήρησα ότι ανάμεσα των πλήκτρων του πιάνου άφησε έν σημείωμα. Κίνησα και το πήρα ενώ η ΛΕΛΑ σπαρταρούσε από τα νεύρα της. Γίναμε από δύο χωριών χωριάτες... Ζητούσε ραντεβού εις το κέντρον διασκεδάσεως "Η ΑΝΕΣΙΣ".... Έφυγα πικραμένος. Ποτέ δεν αντάμωσα κατά πρόσωπον την ΛΕΛΑ... Καταγκεμίστηκε...

Όμως την επομένη χρονιά άνοιξε εκ του ΦΑΡΕΑ και ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος εις τους ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ... Το πασίγνωστον Α.Ο.Δ.Ο... Το αστείο αυτό όνομα είναι τα αρχικά του ΑΠΟ ΌΛΑ ΔΙΑ ΌΛΟΥΣ... Πάταγος. Όλες οι γειτονιές δια αυτό εσυζήτουν. Από τα Ιλίσια, ως του Γκύζη όλες οι νεανικές παρέες συζητούσαν δια τον σινεμά τον χειμερινό που ήτο ΠΟΝΤΟΥ και ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΟΣ 17-25. Φυσικά έπρεπε να πάω με την παρέα. Μπήκαμε μέσα και να κάτω από τις λαμαρίνες η οθόνη (τι οθόνη ...δηλαδή) και το ΠΙΑΝΟ όπου ήδη είχε πάρει θέση ο Γιάννης Σπάρτακος... Όλες τον κοίταζαν σαν λουκούμι... Και αξάφνου να η ΛΕΛΑ... πωπω νευρίασα... έφυγα....


Πρωί, 31 Ιανουαρίου 2016... Νομίζω ότι χρειάζομαι ανάπαυση.... Θαύματα δεν γίνονται...

Ζάχος Παπαζαχαρίου "ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΚ ΦΟΥΡΝΑ ζωγράφου και αλχημιστή"

Υπάρχουν γραφές σύνθετες, σαν τόσους πολλούς που μας έχουν πρήξει, αλλά υπάρχει και ο τρόπος γραφής ο γλυκός. Ο ευθύς, Που η μια πρόταση ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ που διαβάζεις. Δάσκαλος μεγάλος Ο Παπαδιαμάντης και μέγα παρακαταθήκη τα παραμύθια της Ανατολής (μακριά από τα Εσπερινά)...
Έ! Το λοιπόν είτε ακούς τον κο Ζ. Παπαζαχαρίου το ίδιο πράγμα είναι. Μια γλυκύτης μια αναπόληση μια διαχωριστική γραμμή απέναντι στην Εσπερία.

Προσωπικά για να ηρεμήσω στο κομπιούτερ τα τελευταία έτη πάγαινα στην ιστοσελίδα την Τούρκικη το TRT.GR και διάβαζα τα γλυκά παραμύθια της Ανατολής. (μην τα ψάξετε έχουν κοπεί ανάθεμά τους). Είχα χρόνια να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Ένα βιβλίο ΟΥΣΙΑΣ και στρωτού λόγου. Οι μεγαλοσχήμονες της Εσπερίας φυσικά μπορεί να είναι εκνευρισμένοι. Να αφρίσουν. Να πουν ότι είναι ένας Λόγος απλός, μη αλληλοβοηθούμενος από τερτίπια στυλ Ουμπέρτο Έκο. Εχέστημεν.

Εμείς είμαστε σε πλήρη συναισθηματική φόρτιση διαβάζοντας την ΑΠΛΗ γραφή με τα ΓΙΓΑΝΤΙΑ νοήματα και τα γιγάντια ταξίδια. Ευρυτανία, Άγραφα, Βασιλεύουσα, Προύσα, Άγιο Όρος.

Εδώ θα ήθελα να πω ότι στην λογοτεχνία έχω ένα βίτσιο. Θέλω εικόνες φύσης. Γιατί το ον όξω από την φύση είναι ένα υστερικό πλάσμα, ένα φοβισμένο ατομίδιο μια άνευ αξίας πράγμα.

Το βιβλίο δεν το έχω τελέψει και γράφω συνειδητά ΤΩΡΑ. Γιατί οι πληροφορίες μου λένε ότι έρχεται το κλάμα με βαρβάτη μορφή. Ως τώρα έχω γοητευθεί από ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Είμαι κομμάτι του γίγνεσθαι (α ρε λέξεις κούφιες και ηχηρές... άκου γίγνεσθαι... ΠΕΣ ΟΤΙ ΧΩΘΗΚΕΣ ΜΕΣΑ ΜΠΑΡΜΠΑakrat... ότι ζεις στα ψηλά βουνά, με τις εικόνες, τους Βογόμιλους...).

Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο γιατί θα είναι βαρετό.... Αν σας φλογίζει η ΙΣΤΟΡΙΑ και θέλετε να έχετε μια άποψη λογοτεχνική μεν αλλά ΙΣΤΟΡΙΑ πάτε τσάρκα με τον κο Ζάχο Παπαζαχαρίου και μάθετε τον βίο του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΚ ΦΟΥΡΝΑ... Πάτε μια τσάρκα και ζήστε στην Σαλονίκη με τον Ραβίνο που πήγε στην Πόλη με ένα λεφούσι για να κηρύξει η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΤΑ την ένωση των θρησκειών.. Μάθετε για τους ..... ΜΑΘΕΤΕ ......

ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΒΙΝΟΥΣ...

Οι εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ για άλλη μια φορά ... έγραψαν με ένα βιβλίο που θα πρέπει να είναι στην βιβλιοθήκη κάθε άνθρωπου και δη Ρωμιού...

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ... ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΖΟΥΜΕ....

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ BLOG.....

Σου έχει λάχει να πιάσεις στην γροθιά σου τον αγέρα; Σου έχει τύχει να μετρήξεις τις πολλαπλές κινήσεις του Έλληνα μικρέμπορου μικροεπιχειρηματία του κούτσικου δηλαδίς που έχει ένα τουπέ ίσαμε το νταβάνι;

Ακούγω πολλές φορές τις ωραίες κραυγές... “Το μεγάλο κεφάλαιο” που διαφεντεύει το σύμπαν κλπ κλπ..... Ωραία αλλά μεταξύ μας αν είναι να αθωώνει τους μικρούς.... απαπα... τότινες “στάκα Τούρκο να γιωμίσω” που λεγε ο παπούλης μου... Γιατί με το συμπάθιον μίστερ ο κυρ' Αντωνάκης ο ψιλικατζής η Μαριγούλα η σάχτρα του παντελονιού μου ο Μπίλης που μου ξυπηρετεί σαν ξοχάσω το βράδυ και ξομείνω από ντοματοπελτέ.... Ε ναι αυτούνοι με ρημάζουν.... Δεν θα τους την χαρίσω... Θα λαλήσω όμως στεντορείως “κάτω το κεφάλαιον... το μέγα”.

Ήλθε λοιπόν ο πολλά βαρύς εξυπνότατος κυριούλης και με λέγει... Πάει το έκλεισα... Ποιο του λέγω... Την επιχείρηση... Παύση θλίψεως... Κοίτα με λέγει ήλθε ο λογιστής μου λέει φέρε τα κιτάπια δύο ετών, τα δίνω, τα μελετά και μου λέγει... Λογιστέμπωρ...” Κύκλος εργασιών 2014 και 2015 πεντακόσα με εξακόσα μηνιαίως. Άνοιγμα σε προμηθευτή 3,000 ευρά, και στην εφορία άλλα 3,000 ευρώπουλα. ΟΑΕΕ δεν χρωστάς ωραία ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ”... Έτσι έπραξε ο κυριούλης...

ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟΝ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ....

Σε παρακείμενο υπερμαγαζί επωνομαζόμενον σουπερμαρκέτα παγαίνει η οικοκυρά σύζηγος νυν εργαζομένη τετράωρη 265 μηνιαίως... Μετά ο Κυριούλης παγαίνει καμαρωτός καμαρωτός στον ΟΑΕΔ τσουπ λαμβάνει μηνιαίως 550 περίπου επίδομα, δια εν έτος. Κτυπά την θύρα της κυρ Φωτεινής της ιδιοκτήτριας του υπογείου που νοίκιαζε χρόνια ο Κυριούλης και της λέγει το και το... Ότι θες αγόρι μου... Ότι μπορείς δίνε μου αρκεί να μην μου φύγεις (τρίτο αδιέξοδο ο χώρος μετά το αμπέλι της πολυκατοικίας της συνοικίας το άγνωστον ). Ο Κυριούλης το λοιπόν έχει και τις μηχανές εν παρατάξει στο “εργοστάσιο” και λάθρα βίον διάγοντας κοινώς ΜΑΥΡΑ κάνει και τις δουλίτσες του την εσπέρα το αξημέρωτο όποτε γουστάρει... Και όχι μόνο αυτούνο... Ήλθε στην δουλίτσα μου και λέγει στον εδώ αφέντι... Όποτε δεν μπορεί ο akrat εγώ εδώ είμαι.... Που να απεργήσει πλέον ο akrat…. Και αν δεν μπορεί κανείς κάτω στην παραγώγα... Εδώ είμαι εγώ ο Κυριούλης.... Μόνη μου ελπίς μεταξύ μας... Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΓΕΙ ΤΟ ΠΕΛΑΤΟΛΟΓΙΟ ... Αλλά ο μισθός μου... Όνειρο ήτανε και πάγει...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ...

Το Βυζάντιο, του Βυζαντίου ωωωω Βυζάντιον....

ΕΤΕΡΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ...

Νεαρός ετών 25 τέκνον “επιχειρηματίου” που έβγαλε μια ζωή εκδίδοντας μηνιαίως εφημερίδα του κλάδου εκδορέων καμήλας εν Ελλάδι... Με αυτό το τρομερόν θησαυροφυλάκιον ο υιός έλαβε την επιχείρησιν βγάζων την σχολήν γραφιστικής ο άγιος ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ εν Λαρίσης... Εικοσιπέντε ετών ο μόρτης αριστερίζων και διαφωνών φυσικά φυσικά με το κόμμα... Ήλθε η κρίσης ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ (όλοι μαζί δις το σύνθημα) και κάμοντας τα πάντα... Διακόσμησις καταστημάτων, μακέτας κ.λ.π.... κ.λ.π.... Κύκλος εργασιών περί τα 500 με 600 μηνιαίως... Ευτυχής... Έχει ένα ωραίο τοκογλύφο, καλό άνθρωπας σπάγει τας επιταγάς εκείθε. Δόξα τω θεό... Τον βρήκε από τον φάδερ σαν περιουσία της επιχειρήσεως.... Και ένα τουπέ.... ΜΜΜΜ... ΜΜΜΜ......

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΤΕΡΟΝ....

Ωραία ατμόσφαιρα... Ωραίοι επιχειρηματίες... Ω Βυζάντιον λατρεμένο γλυκό και απροσδιόριστον μέλλον....