ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΓΟΥΡΕΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ....

ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Και ξεκινάν οι ξυπόλυτοι τον αγώνα,

τον καλό τον ηθικό, με όπλο
την απελπισιά, την ανημπόρια.

Με σημαίες απροσδιόριστες, ότι είχε κανείς.

Μια ελληνική σημαία, ένα σφουγγαρόπανο ο άλλος

και τρέχουν προς πάσα κατεύθυνση αλαφιασμένοι.

Την πείνα μας να σώσουμε.

Μας κοίταζαν οι χορτασμένοι,

οι καλοθρεμμένοι και γέλασαν στην αρχή

και ύστερα βγάλαν χολή, δηλητήριο,

που τολμήσαμε να βγούμε στο προσκήνιο....

Και αυτοί που στην αρχή μας βόθησαν από συμπόνια

και ιδιοτελή συμφέροντα ... εις έκαστος εξ αυτών λάκισε...

Και εμείς προχωρούμε μόνοι μας στις Ιστορίας

το κάλεσμα ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ.

Ότι τα αστέρια κατέβηκαν πιο κάτω,

και αν σηκωθούμε ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ θα πάμε,

δοξασμένοι στις ΙΣΤΟΡΙΑΣ το ραντεβού.....

Και τα αργά τα ξημερώματα σαν η μάχη υποχωρεί,
γιατί είναι ίδιο του ανθρώπου, τις νύχτες,
να ακουμπά, το κορμί του για γλύκα τ' άλλο...

Γιατί την άλλη νύχτα, μας λένε οι γραφές, τα αστέρια,
θα ανέβουν και η ημέρα, σκληρή και άκαρδη θα γίνει,

αν δεν επιβιβαστούμε στις ιστορίας το ραντεβού.... 

Την άλλη ημέρα τα ξημερώματα....
Η πείνα θα έλθει από αυτούς που ειρωνεύονται το λυσσασμένο πόπολο

που θέλει να θρέψει την πεινασμένη του κοιλιά.....

Χαμένο στις σημειώσεις μου.... Ποίημα φαύλο προορισμένο δια αυτοκαταστροφήν... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ σαν το κάτωθι ; Ουστ άσχετοι ....

Στα σκλαβοπάζαρα είμαι δεμένος με εικοσαετή ειρκτή.

Οι αφέντες μου δίνουν νυχθημερόν υλικά μονοετή.

Γιατί το μήνυμα έχει χρόνο βραχύ.

Τώρα ο άνθρωπος που έφυγε, αυτόχειρ, ήφερε υλικά πολυετή.

Την Πέμπτη τα ήφερε, την Παρασκευή ήλθε το τέλος, το ευθύ.

Θέλει λέει η διαφήμηση στα ουράνια να κρεμαστεί,

Ο αφέντης με την σκληρή φωνή διέταξε με πνεύμα οξύ.

Να μείνει στην «αιωνιότητα» την παντοτεινή.

Θέλουν να υψωθούν στο τελευταίο πάτωμα να φανεί,

Του προϊόντου η υφή, η υγιή....

Εσύ κοιτάς, σαν γαλοπούλα του αστριού την όψη,

Και κατάμουτρα θα σου έλθει η δική μου η παραγωγή.

Παράγωγο, μιας ανυπέρβλητης παραγωγής...

Νυχθημερόν το τύπωνα για να φανή.

Του άγουρου κοριτσιού το δέρμα το υγιή.

Και έπεσε μεγάλη κάλυψη της μηχανής, όσο ποτέ δεν έχει γίνει.

Βάζαμε της 3Μ,

Το αυτοκόλλητο το επταετή...

Πιάστηκε η μέση του Αλί, και το πνεύμα τρις Αλί...

ΤΟ ΕΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΥΝΑΝ...

Ένα κιλό ηθική, τυλιγμένη στο στρατσόχαρτο...

και μια αηδία πορδή εντός σακούλας υπερμάρκετ...

Τι ψώνια έκανα την σήμερον ξανά....

Κάτω οι ευαίσθητοι.... Κάτω οι δειλοί...

Ζήτω οι ντούροι και ενίοτε οι εντουράδες... μπας και οι εντράδες;

Κάτω οι διεφθαρμένοι... ΌΛΗ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ μωράκι...

Εγώ και εσύ στο 6 διαμέρισμα του Χάρβαντ παρέα με τον σκύλο μου...

Μόνοι στην ακολασία της ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΗΘΙΚΗΣ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

του μεθαύριο και του χρόνου με υγεία...