1 ΜΑΗ 2013 ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ...

Κάθε χρονιά, δύο τρεις ημέρες με πιάνει το AKRATητό μου.... Μωρέ λέω μέσα μου... Χριστούγεννα έχουμε, Πάσχα έχουμε, της Παναγιάς έχουμε, 25η Μάρτη έχουμε κλπ κλπ κλπ..

Μια μέρα το ρημάδι για μας τους ταπεινούς, τους σκλάβους του μισθού, αυτούς που και 64 ετών μας μιλάνε σαν σκλάβους , μια ΗΜΕΡΑ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ έχουμε και δεν θα την τιμήσουμε ;

Δεν πα να κάνεις χίλιες πορείες τον μήνα, να πουλάς πενήντα εφημερίδες κλπ κλπ... Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΥΨΏΝΕΣΑΙ εμπρός από τον αφέντη και του λες ΑΥΡΙΟ ΑΠΕΡΓΩ.... έ τούτη η στιγμή είναι η στιγμή της Ανάστασης του Εγώ σου...

Τι και αν είναι κανείς μάστορας με.... ούμπαλα, τι και αν είναι ξάδελφος του μπατζανάκη της κουνιάδας !!!! εκείνη την κορυφαία στιγμή ΥΨΏΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΣΚΛΑΒΟΣ ΣΕ ΑΝΤΡΑ.... Αποκτάς δύναμη και σπας της αλυσίδες σου...

Γιατί οι παπούδες σου, αγωνίστηκαν, γιατί οι πατεράδες σου αγωνίστηκαν, γιατί και εσύ ότι έκανες έκανες στην ζωή αυτή .... από το άχαρο κύλισμα των αλυσίδων που σέρνεις καθημερινά....


Αυτά τα ποταπά νιώθω κάθε χρόνο....