Πάσχα Εβραικό

Πόσα εμείς οι "άλλοι", ξέρουμε για το Εβραικό Πάσχα?

Καιρός είναι να γνωρίσουμε. Όχι να πιστέψουμε στον θεό της εκδοχής των Εβραίων (που είναι φυσικά η μήτρα) αλλά να ξέρουμε γιατί μιλάμε.

Ας δούμε τον Ραββίνο που μιλά στα Ελληνικά. Είναι φυσικά ορθόδοξος Ραββίνος και "δεξιός" συντηριτικός. Αλλά θα μάθουμε πολλά από την εκδοχή αυτή.





Νομίζω ότι ίσως σας βοήθησα να κατανοήσετε δια μέσω των βίντεο την Εβραική ιστορία του Πάσχα.

Ας δούμε δύο άλλες τοποθετήσεις για τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

Πρέπει σαφώς να γνωρίζουμε το τι λέει ο καθένας





Ξεφεύγοντας από το θέμα του Πάσχα. Ας μιλήσουμε για το θέμα του Ισραηλιτικού κράτους. Ας καθήσουμε να ακούσουμε τον Ορθόδοξο Εβραικό βιβλικό Σιωνισμό.



Και τέλος ας λύσουμε τις Σιων Ελληνικές διαφορές...

Μόνος στο Σύνταγμα.... εν μέσω Καισάρων...

Άγιε Πατέρα σε είδα σήμερα μόνο έρημο στην πλατεία Συντάγματος. Εμπρός σου περπατούσαν ΑΝΈΡΑΣΤΟΙ ΧΩΡΊΣ ΠΑΘΟΣ ΘΕΊΟ όλοι οι κοσμικοί ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ.

Εμπρός σου τα ΥΜΕΤ, η μπάντα της ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ όλη η εξουσία του ΚΑΙΣΑΡΑ.

Που ήταν το ποίμνιό Σου?

Πεντακόσια μέτρα πιο κάτω στην Αγία Αικατερίνη έκλαιγαν όταν άκουγαν τους ύμνους.



Και όταν πήγα στο Σύνταγμα σε Είδα μόνο θλιμμένο ΜΟΝΟ ανάμεσα στους ΚΑΙΣΑΡΕΣ την εξουσία. .....

Τι θέλει ο αμνός ανάμεσα σε αυτούς τους λύκους που ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΉ θα προστρέξουν να λογχίσουν για τα αργύρια ή για τον δήθεν ανδρισμόν??

Σας αφιερώνω το παρακάτω...





Στον Σταυρό δεν ήταν από κάτω ο Λαός... ¨Ηταν οι Καίσαρες και οι λογχίζοντες οι τότε αστυνόμοι.... Για τον μισθό...


ΜΗΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ...


Σήμερα μου φαίνεστε πολύ ... εν τω μέσω των ΚΑΙΣΑΡΊΩΝ.. Θλίβομαι....

Τα δάκρυά μου εμπρός από τον επιτάφιο.... που για πρώτη φορά με συνεκίνησε βαθύτατα ... αισθάνθηκα ότι χάθηκαν όταν εμπρός σας παρήλασε το τσούρμο οι αστυνομικοί..

Ο λαός υπερηψούτε...Ύμνων την ταφήν του...

Και εσείς μόνος... Ξέρω σας είδα.... Μόνος.... Χωρίς κανένα πίσω σας.... Θλίψις..


Σήμερα οι πονεμένοι γυρίζουν προς την εκκλησία. Πένονται μόνοι αβοήθητοι. Και Εσείς πήγατε με αυτούς. Τους μυαρούς.
Τους λογχίζοντας τον λαόν....

Νιώθετε τύψεις?

Καλό Πάσχα....

Ο κόσμος αυτός έχει υποστεί τρομερά κτηπήματα... Όταν μιλώ για κόσμο εννοώ τον Χριστιανικό κόσμο της περιοχής εκείνης... Είμαι ο τελευταίος εραστής της μαγείας του...
Σήμερα ταξίδευα όλη ημέρα με τους αγαπημένους Μελχίτες, του Κόπτας, του Ασσύριους, τους Νεστοριανούς, τους μονοφυσίτας, τους Συροιακοβίτες, την ορθόδοξη εκκλησία της Μανκαμάρα της Ινδίας, τους μονοφυσίτες της Αιθιπίας, τα υπολείματα των Νουμαίων του Σουδάν, των Μαρονιτών.

1ον άσμα

FAROUZ ψάλλουσα στα Αραμαικά και τα Αραβικά.... Όπου Αραμαικά αν θυμάμαι καλά η γλώττα του πρώτου ευαγγελίου... Η γλώττα που χάνετε.... Που μπορείτε να την μάθετε από την Ασσυριανή κοινότητα Ελλάδος. Η γλώττα αν ξαναθυμάμαι καλά του Χριστού...



Ο απολογισμός οικτρός... Με νύχια και με δόντια το εννιαίο μέτωπο των Αλεβιτών και πάσης φύσεως Χριστιανών βαστάνε στην Συρία.. Το ήδη τραγικά μειοψηφικό ψηφιδωτό της Συρίας θα υποστεί νέα ανεπανόρθωτα πλέον κτυπήματα...

Στο Σουδάν οι μαύροι Χριστιανοί έλαβαν ημερομηνία αναχωρήσεως μιας και το Σουδάν είναι ήδη δύο κράτη... Το φτωχό Ισλαμικό στα βόρεια... Και το δυτικόφιλο Χριστιανικό πλούσιο σε κοιτάσματα πετραιλαίου στον Νότο...


2ον άσμα

Farouz ψάλλουσα Ελληνικά και αραβικά χάρμα ακοής...



Ένας νέος εξισλαμισμός λαμβάνει χώρα. Κάτω από την φτωχοποίηση εκκατομυρίων ανθρώπων αρπάζονται από την μωαμεθανική θρησκεία σαν ίστατη ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ καλύτερη ζωή. Παντού η ημισέληνος κερδίζει εκδιόχνοντας τα υπολείματα πληθυσμών που κυρίως ακολουθούσαν τις προκαλχηδόνεις εκκλησίες. Όταν λέμε προκαχηλδόνιες εκκλησίες εννοούμαι αυτέ ςπου δεν αποδέχονται την σύνοδο της Καλχηδόνας


3ον ψαλμοί...

Ο πατριάρχης των Μελχιτών στην Ρώμη ψάλλει




Ο Πάπας ο σχησματικός, έχει μαζέψει σαν "προστάτης" πάσης φύσεως Χριστιανών τώρα δε που οι Έλληνες είναι στο καναβάτσο... Η κουφάλα η δύση θέλει να υπερασπιστεί ξανά το ΤΕΛΟΣ... όπως έκανε στην Κωσταντινούπολη το 1453

4ον....

Πάσχα Μαρωνιτών στον Κορμακίτη της Κύπρου...



5ον

Πάσχα Κοπτών... Προσέξτε τις εναπομείνασες Ελληνόφωνες λέξεις... από τους αρχαίους χρόνους όταν ήταν οι Αιγύπτιοι Ελληνόφωνοι...



6ον...

Οι συρο ιακωβίτες από την μακρινή Ινδία μια διάσπαση της Ορθοδοξίας από τη εποχή που οι Πορτογάλλοι πήγαν να τους κάνουν καθολικούς... Παλαιές γνωστές ιστορίες... Ο σταυρός ενάντια στους πορτογάλλους...




7ον


Η αιθιοπική νέα ορθόδοξη εκκλησία της Τζαμάικα. Οι γνωστοί ράστα..



8ον

Η υπέροχη Ασσυριακή εκκλησία της Περσίας, Η μετεξέλιξη των Νεστοριανών που εκδιώχθηκαν από το Βυζάντιο και έχοντας σαν βάση την Περσία..



Με λίγα λόγια για όσους πιστεύουν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Για τους λοιπούς Χρόνια πολλά

Με υγεία

ΠΡΟΣ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ....

KAI ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ


Σας αβέλω μπακαλούμπ,
Σας παρακαλώ πολύ,
Να πρεσάρουμε και να αβέλομε κόντρα τέμπο σε όλους τους κατέδες
Να πιέσουμε και να (επαναλαμβάνεται με άλλη έκφραση) πιέσομε όλους εκείνους (κατές = αυτός)
που τσεβέλουν κουσελιά στα όνειρα μας.
που θέλουν (τζεβέλω = θέλω) να προδώσουν (κουσελιά = προδοσία) τα όνειρά μας
Και νάκανα γουανομετούφες.
(τούφα = φυλακή)
Και αφήνομε τις βιδομπλαντορούφες να μας πίνουνε το μπλάντυ.
Και αφήνουμε τις βδέλλες να μας πίνουνε το αίμα.
συνεχώς στο ανεμοτζάσιμο και στη κοντόχαλη,
διαρκώς ματαιοπονεί και υποσιτίζεται (; κοντο + χαλω = τρώω)
αβέλει διακόνα στο μπερντέ και έχει πέσει στη αχαλού και στο γεροδιακονάρισμα.
ζητιανεύει δανεικά και έχει πέσει στην πείνα και στην γεροντο - ζητιανιά.
Έχουν αρπάξει την ζωμοσακούλα και να δένουν μπαλόμπα και καλιαρντά χαλέματα.
Έχουν αρπάξει την κουτάλα και να παχαίνουν με τα κωλόφαγα
Ενώ ο λαός, λιγδομπερντές δικελοσβουριασμένος,
Ενώ ο λαός λιγδιάρης κοιτάει σαν μεθυσμένος (δικελω + σβουριάζομαι),
ατζινάβωτος και αναιμνιάρης
απονήρευτος και ζαλισμένος (αναιμνιάρης = αναιμικός = αδύναμος, ζαλισμένος)
και θεόμπαρα που γκουρτσαλιάζουν
και θεόχοντρους που
θρονιασμένοι παραντίκ στο Γραικοκάθικο.
θρονιασμένοι παραδίπλα από τους απέναντι στην Αττική (Αττική =το καθίκι της Ελλάδας, εκεί που έχουν μαζευτεί όλα τα κατακάθια)



ΚΑΙ ΌΠΩΣ ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΚΕΓΚΕ??

ΜΙΣΟΣ.......

Χτες ήμουν εκεί εμπρός από το δέντρο της δολοφονίας... Πήγα για 10 λεπτά στις 4 το απόγευμα. Μόνος.
Στάθηκα, εμπρός από το δέντρο. Φώναξα ότι πίστεψα από τα βάθη της καρδιάς μου.


"Οι δημοσιογράφοι είναι όργανα του συστήματος" και


"Εκδίκηση".


Αυτά μου ήρθαν, εκείνη την ώρα. Χωρίς επεξεργασία πνευματική. Όλη την ημέρα ήμουν σοκαρισμένος. Λόγω άλλων δραστηριοτήτων δεν πήγα το βράδυ. Στις 05.30 ήμουν στην πύλη εργοστασίου περιφρουρώντας την στάση εργασίας.
Εκεί κατάλαβα πόσα με χωρίζουν από την αριστερά του κοινοβουλίου....
Ως τις 07.30 που έφυγα για να πάω στην δική μου εργασία κανείς δεν ΕΙΠΕ ΓΡΙ...

Ούτε ένας κόμπος...

Δεν ξέρω αγαπητοί μου φίλοι... Θέλω να πω ότι σαν ύστατος φόρος τιμής στον δολοφονημένο γείτονα Αμπελοκηπιότη,
ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΟΣΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΜΠΟΡΩ, για να υπερασπιστώ τα δίκαια της τάξης μου...

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ....

Και η εκδίκηση είναι μία. Οργάνωση στα σωματεία, νίκη στις απεργίες, πτώση των μνημονιακών δυνάμεων...


ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ....

Και εκδίκηση είναι να πιστέψη η εργατική τάξη, ΌΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΗ και να σύρει τον Ελληνικό λαό στο ιστορικό του πεπρομένο που είναι Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ και η ευημερία του....

Συγνώμη για το στακάτο κείμενό μου.... Βλέπετε


ο Δείμος του πολίτη έγραψε κάτι που με αγγίζει.... ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ..... ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ...


Μια ηλικιωμένη στη Ζάκυνθο. Ένας συνταξιούχος στο Σύνταγμα. Ένας νέος στη Χίο. Μία νέα μάνα στην Κρήτη... Ως πότε;
Σκότωσαν τα όνειρά μας, λεηλάτησαν τις ζωές μας, δολοφονούν συνανθρώπους μας, βάφουν τα χέρια τους με αίμα... Μας χρεοκοπούν και μας εξαθλιώνουν και μετά μας "σώζουν" και μας υπόσχονται "καλύτερο μέλλον". Ως πότε θα μένουμε παθητικοί παρατηρητές;
Εμάς, ρε ηλίθιε, πυροβολούν, κι εμείς μένουμε απαθείς. Εμάς σκοτώνουν κι εμείς σκουπίζουμε το αίμα μας. Εμάς σημαδεύουν κι εμείς κοιτάμε τα όπλα και συζητούμε ακόμα για αυτά. Εμάς χρεοκοπούν κι εμείς ακόμα ελπίζουμε...
Οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί. Αυτοί όπλισαν το χέρι του ηλικιωμένου. Αυτοί οπλίζουν το δικό μας χέρι.
Τούτη η αυτοκτονία δε συνδέεται απλά με την κρίση. Οφείλεται σε αυτήν. Και ήρθε με τον πλέον θορυβώδη τρόπο.
Αν κάποιοι επιμένουν να δουν την αυτοκτονία ως ψυχική νόσο, ας θυμηθούν όσους έχουν επιλέξει συνειδητά να χάσουν τη ζωή τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Ας βάλουμε τον ηλικιωμένο δίπλα στον Κώστα Γεωργάκη...

ARIS SAN ένας φάρος φιλίας, ένα δικό μας αστέρι στο ΙΣΡΑΗΛ....

Ψάχνοντας ΌΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ Aris San .... Mωρέ λέγω... τι σόι πράμα είναι δαύτο?
Και αφού άκουσα μερικά άσματα που εντάξει εμένα δεν είναι του γούστου μου... αλλά οκ δεν είναι θέμα εκστασιάστηκα από την ζωή του συγχωρεμένου όπως την δημοσιεύει το ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ.....

http://diskoryxeion.blogspot.com/2010/03/aris-san.html









η απίστευτη ιστορία του ARIS SAN (στιγμιότυπα)
Ο Aris San (Καλαμάτα 19/1/1940-Βουδαπέστη 25/7/1992) υπήρξε Έλληνας. Υπήρξε ακόμη ο πιο διάσημος έλληνας τραγουδιστής στο Ισραήλ, στη δεκαετία του ’60 – χρόνια πριν ο Νταλάρας, η Γλυκερία και ο Καρράς αλώσουν τις πίστες του γλεντιού, στη μεσογειακή χώρα.

Υπήρξε επίσης ένας απίστευτα επιδραστικός καλλιτέχνης για την popular μουσική στο Ισραήλ, ενώ, όπως θα επιχειρήσω να δείξω, επηρέασε στο ίδιο μέγεθος το rock της δεύτερης πατρίδας του, και ίσως το ψυχεδελικό rock της Δυτικής Ακτής. Γνώρισε, φυσικά, επιτυχία όχι μόνο στο Ισραήλ, αλλά και στην Τουρκία, και στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, και στις ΗΠΑ, την ώρα κατά την οποίαν στην Ελλάδα λοιδορήθηκε και λοιδορείται ακόμη. Εδώ, ηχογράφησε, βασικά, μόνο ένα LP, με την αρωγή του φίλου του Στέλιου Καζαντζίδη, πάνω σε στίχους Πυθαγόρα, στις αρχές του '70, ενώ έδωσε κι ένα live την 8/7/1972, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στα πλαίσια της 5ης Ολυμπιάδος Τραγουδιού. O αμερικανικός τίτλος του ήταν "Sounds of Love" [Ampis Records LS-151]. Είχε ηχογραφήσει όμως και πριν την κάνει για Τουρκία-Ισραήλ, στα τέλη των fifties.

Για μένα ο Aris San (το πραγματικό όνομα του οποίου κατά τον Καζαντζίδη ήταν Αριστείδης Σεϊζάνας ή Σαϊσανάς) ήταν ένας αυθεντικός ethnic καλλιτέχνης, καιρό πριν η ετικέτα καταστεί συνώνυμη του ευτελισμού της παράδοσης. Τηρουμένων των αναλογιών υπήρξε για τη μουσική της Ανατολής ότι ο Slim Gaillard για τη μουσική της Αμερικής. Ένας αυθεντικός διασκεδαστής, που δεν τον ενδιέφερε με ποιόν τρόπο θα παρουσιαζόταν ως συνεχιστής της παράδοσης, αλλά πώς, ανατρέποντάς την, θα δημιουργούσε κάτι νέο. Παραθέτω, εδώ, ένα απόσπασμα των λόγων του Simon Parnas (διακεκριμένος ισραηλίτης παραγωγός), όπως δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Ντέφι, τεύχος 19, 11-12/1995: «Γύρω στο ’60 ένα νέο παιδί, 17 χρονώ, ήρθε απ’ την Ελλάδα στο Ισραήλ ψάχνοντας για δουλειά. Ονομαζόταν Άρης Σαν και βρήκε δουλειά σ’ ένα μικρό ελληνικό κέντρο στη Χάιφα στο οποίο σύχναζαν μόνο Έλληνες Εβραίοι για ν’ ακούσουν μουσική. Αυτός ο Άρης Σαν, στην διάρκεια της δεκαετίας του ’60, έκανε μια επανάσταση… Ήρθε στο Ισραήλ, τραγούδησε όλες τις ελληνικές επιτυχίες του ’60 και πολλοί Ισραηλίτες άρχισαν ν’ ακούν τη μουσική του. Ξαφνικά τους άρεσε ο ήχος του μπουζουκιού, γιατί είναι πολύ γλυκός, πολύ μελωδικός. Ο Άρης Σαν έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα, αλλά τη χρησιμοποιούσε με τον τρόπο που παίζει κάποιος το μπουζούκι και ξαφνικά δημιούργησε έναν καινούριο ήχο, γιατί η ηλεκτρική κιθάρα τραβάει τους νέους. Ήταν η εποχή του Έλβις Πρίσλεϋ, του ροκ εν’ ρολ, των Σάντοους και του Κλιφ Ρίτσαρντ. Έπαιζε ελληνικά τραγούδια στην ηλεκτρική κιθάρα, σαν υποκατάστατο του μπουζουκιού και δημιούργησε ένα καινούριο στυλ κι έναν καινούριο ήχο.(…). Ο Άρης Σαν ήταν ένας πρωτοπόρος…(…)».


Για διαφόρους λόγους υπήρξε σημαντικός ο Aris San. Κατ' αρχάς, γιατί ήταν εξαιρετικός κιθαρίστας. Ακόμη, γιατί γνώριζε πώς να «τραβάει» τα κομμάτια του, όπως π.χ. το “Boumpam” και το “Paploma” από το LP “Boumpam, Hit Parade” [A.Z.R.LP.81-81, mid sixties και νωρίτερα] ή το «Δεν καταλαβαίνω τίποτα» του Κοινούση από το “Record Seven” [CBS S 65990, 1974] ή το «Τεφαρίκι» του Μενιδιάτη από το “Dam-Dam” [CBS S 65250, 1972], δημιουργώντας μία μορφή ψυχεδελισμού, η αξία του οποίου φάνηκε όχι μόνο στα δικά του θέματα, αλλά ακόμη και σ’ εκείνα των Churchill’s, του κορυφαίου ροκ γκρουπ που βγήκε ποτέ στο Ισραήλ, στα χρόνια του ’60 (οι διπλοπενιές των Churchill's και αργότερα των Jericho έχουν στον Aris San την αρχή τους). Προσωπικώς, λέω ότι ανακαλύπτω τον Aris San ακόμη και στους Αμερικανούς Kaleidoscope (υποπτεύομαι πως κάποιοι απ’ αυτούς ίσως να τον γνώριζαν - ok, γνώριζαν και τους έλληνες μπουζουξήδες της Αμερικής), οι οποίοι έπαιζαν καθαρό oriental rock, ενώ διατηρώ επιφυλάξεις όσον αφορά στο ποιος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά δίχορδο σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα. Δηλαδή είμαι σίγουρος πως ήταν ο Aris San. Ή μάλλον, για να το πω καλύτερα, ο Aris San είχε προηγηθεί του Dick Dale, ο οποίος το πρωτοέπραξε στη Δύση το 1962, ηχογραφώντας τη "Misirlou" του και σφραγίζοντας το surf.

Η ζωή του Aris San είναι σαν ταινία… Και όντως, γυρίστηκε αυτή πέρυσι στο Ισραήλ από τους Dani Dotan και Dalia Mevorach, υπό τον τίτλο “The Mystery of Aris San”… Το μυστήριο; Για ποιο ακριβώς μυστήριο συζητάμε… Ας πω εν ολίγοις, λοιπόν, πως ο Aris San υπήρξε το χαϊδεμένο παιδί της ισραηλινής show-biz στα sixties, ένας δεδηλωμένος σιωνιστής, τραγούδησε εξάλλου “ANI TZIONI” δηλ. "είμαι σιωνιστής" - το τραγούδι υπάρχει στο LP "Hits in Hebrew" [CBS S 81096] -, ο οποίος απέκτησε και την υπηκοότητα (παρότι Έλληνας), κατόπιν παρεμβάσεως του φίλου του στρατηγού Moshe Dayan. (Μάλιστα, σε ουκ ολίγες φωτογραφίες του ποζάρει αγκαλιά με ισραηλινούς φαντάρους). Όργανο της σιωνιστικής προπαγάνδας λοιπόν; Τον χρησιμοποίησαν και τους χρησιμοποίησε. Αντιλαμβάνεστε πως γίνονται αυτά τα πράγματα...Aliza Azikri και Aris San - από το backcover του LP τής Azikri "With Aris San and His Orchestra" [CBS 62899] του 1967
Μνημειώδες θα μείνει το ειδύλλιό του με την τραγουδίστρια Aliza Azikri στα μέσα των sixties, στο οποίο θα εισχωρήσουν και κάποιες παραφυάδες κατασκοπίας (διάβασα κάπου πως κατηγορήθηκε ότι είχε κρυμμένη κάμερα στο σκάφος της κιθάρας του και πως φωτογράφιζε απαγορευμένες περιοχές! – απίστευτα πράγματα). Φαίνεται, λοιπόν, πως το κλίμα είχε αρχίσει να μην τον σηκώνει στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τελικώς τη χώρα, φθάνοντας στην Αμερική στα τέλη των sixties, και ανοίγοντας τον Οκτώβριο του ’71 (μάλλον), στο Manhattan, το κλαμπ Sirocco, το οποίο γρήγορα θα αναδειχθεί σε «ναό» της… μπουρζουαζίας. Στους θαμώνες του μπορούσε να δει κανείς από τον Anthony Quinn και τον Telly Savalas, μέχρι τη Μελίνα Μερκούρη, τον Harry Belafonte, αλλά και τον αρχιμαφιόζο Joe Gallo, με την "οικογένειά" του.

Ο Gallo (για τον οποίον ο Bob Dylan έγραψε το “Joey” στο “Desire”) κόλλησε με τον Aris San, σπρώχνοντάς τον προς την κόκα. Με τα λίγα με τα λιγότερα ο Έλληνας θα ανακατευτεί με τα… πίτουρα και θα τον φαν οι κότες. Συλλαμβάνεται και καταδικάζεται (τώρα, ως φιλαράκι του Gallo, ως κάτοχος ναρκωτικών – δεν είμαι απολύτως σίγουρος) μπαίνει στη φυλακή, για να βγει από ’κει άλλος άνθρωπος. Μάλλον, χαμένος άνθρωπος… Η ζωή του είχε στραβώσει. To FBI τον παρακολουθούσε ως πράκτορα και ο ίδιος με ποιον τρόπο, δεν γνωρίζω ακριβώς – είπαμε «μυστήριο» – φαίνεται να καταλήγει κάποια στιγμή στη Βουδαπέστη(!), όπου προσπαθεί να ξεκινήσει μία καινούρια καριέρα. Μάταια όμως, αφού, όπως διάβασα στο rebetiko forum, θα του την πέσουν κι εκεί κακοποιοί (ποτέ δεν κάθισε καλά), σπάζοντάς του τα χέρια. Με κλωνισμένη υγεία και, προφανώς, ψυχολογία, ο Aris San θα πεθάνει από καρδιακή προσβολή, λίγο αργότερα (πόσο αργότερα;), στα 52 του χρόνια, αφήνοντας ως παρακαταθήκη την αθάνατη πενιά του. Φυσικά, κάποιοι, ακούγοντας σήμερα τις εκδοχές του μπορεί να μιλήσουν για «εκτελέσεις στα τρία μέτρα» (Γιώργος Ε. Παπαδάκης, Δίφωνο τ.24, 9/1997), όμως είναι παντελώς λάθος να κρίνει κάποιος τον Aris San, με τα μέτρα που θα κρίνει τον Διονυσίου π.χ. ή τον Γαβαλά, αγνοώντας όλο το πλαίσιο που ανέπτυξα πιο πριν (και είναι κι άλλο)......









Oυφ ψάξτε και σεις ωρέ...

Κράτα γερά στο όνειρό μας...

ΣΚΕΨΗ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ.... ΠΟΝΤΙΚΙΣΙΑ ΠΡΟΝΟΗΤΗΚΟΤΗΤΑ...


Όλα σκοτείνιασαν, σαν τον χειμώνα που 'φυγε,
ξυπνάς και τα κάγκελα υψώθηκαν.
Τα χρόνια της ανεμελιάς έφυγαν, η εφηβεία τέλεψε.
Τώρα οι μαύρες σκιές κυριεύουν την πόλη.
Ξανά, θα βρεθούμε στα καπηλειά στα κρυφά σχολειά,
συνωμοτώντας για το όνειρο που τα αγγίξαμε και σκόλασε.
Τώρα αυτοί οι μαυροφορεμένοι, οι ερχόμενοι από τα Λονδίνα και τα πανεπιστήμια,
ξαναγράφουν το μέλλον μας.
Ύψωσαν τείχη θεόρατα, σκιές αναπτύσσονται παρακολουθώντας, κάθε πτυχή, του είναι μας.
Σκιές, κυκλώνουν την κάθε μας στιγμή.
Η ελπίδα τέλεψε. Το αύριο στα αναλόγια, στον γυναικωνίτη θα θεριέψει.
Εκεί θα σου δώσω το μυστικό χαρτί, το κεκριμένο σύμβολο, το μυστικό.
Αγάπη μου, σκότος έρεβος και ίσως θυσία στο μέλλον.
Καημένη άνοιξη, γεμάτη κρύο και φοβικά σύνδρομα.
Κυριευμένες πόλεις από ξένους, άρπαγες πειρατές.
Ξανά το έθνος, στις μαύρες χήρες....
Κράτα το χέρι του διπλανού σου, να πάρεις θάρρος
οι πιστολέρο στα μπαλκόνια σε στοχοποιούν.
Κράτα γερά το χέρι του διπλανού και στάσου εμπρός στα τουφέκια τους.
ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ ΣΑΝ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ.
Πέσε χάμω και σχεδίασε, το μέλλον.
Κράτα γερά για το παιδί, που ήλθε αθώο....

H EΛΛΑΣ ΚΟΙΤΙΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.... ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ...

Πολλές φορές διάφοροι .... περίεργοι.... και ιταμοί σιχτιρίζουν την Ελλάδα ποικιλοτρόπως
Όμως, σύμφωνα με τον εξάδελφό μου Λ.Φ. που κατοικεί χρόνια εις τας ΗΠΑ, ως καθηγητής πανεπιστημίου αρχαιολογίας... η ΕΛΛΑΣ, έχει ψάξει από αρχαιοτάτων χρόνων ένα σαφή πλάνο, διάχυσης των Ελλήνων εις τα πέρατα του κόσμου.
Δεν είναι ότι οι ΙΝΔΙΑΝΟΙ οι ΤΟΥΡΚΟΙ οι ΙΤΑΛΟΙ οι ΑΦΓΑΝΟΙ οι ΠΕΤΣΕΝΕΓΚΟΙ είναι αρχαιοελληνικά φύλα...
Είναι που αν .... λέω αν μου επιτρέπεται να ψελλίσω μια μικρή μόνο λεπτομέρεια.... φευ δεν μπορώ όμως δεσμευόμενος υπό όρκου ΑΊΜΑΤΟΣ και τιμής... Είναι λοιπόν που πολλές αποδείξεις, από ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ κείμενα το αποδεικνύουν...

Π.χ. Μια μικρή κουφάλα σε ένα αιωνόβιο δέντρο της Ελληνικής νήσου Σ..... όπου από εκεί οδηγούμαστε στον κάτω κόσμο τον ΕΠΑΛΛΗΛΟ φλοιό της γης... αναφέρει ρητά ότι το 1935 προ χριστού.... έφυγαν ζευγάρια ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ με στόχο ένα.... ΝΑ ΚΥΡΙΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ όχι στρατιωτικά αλλά να δημιουργήσουν ΠΥΡΗΝΕΣ και ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΒΑΣΗΣ έως το μαξιμουμ ακτίδες αρχαιοελληνικής πίστης... Αμέ...

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΡΩΤΗ...

το γνωστό blog http://exodoskafkara.blogspot.com/2011/09/blog-post_10.html αναφέρει...

"Έλληνες και Ινδιάνοι
Κάποια στιγμή σε μια σύγκρουση μεταξύ Ινδιάνων και Λευκών ένας Ινδιάνος αρπάζει από τα μαλλιά ένα Λευκό για να του πάρει το σκάλπ και εκείνος φωνάζει έντρομος στα ελληνικά "Παναγιά μου". Ο Ινδιάνος τον ακούει έκπληκτος και τον αγκαλιάζει κλαίγοντας: "Πατριώτης είσαι και συ ρε; Θα σε σκότωνα"

"
Τέτοιες ιστορίες φαίνεται να έχουν αληθινή βάση, αφού όντως έχουν αναφερθεί και μεταξύ των Ινδιάνων άνθρωποι που είχαν ελληνική καταγωγή ή παιδεία και μίλαγαν ελληνικά, όπως ο τρομερός Σελίμ, με την ελληνορθόδοξη κωνσταντινουπολίτικη παιδεία, που έζησε ως Ινδιάνος μεταξύ των ιθαγενών της Βιρτζίνια"

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Μια φορά που έγραφα στο κομπιούτερ μου άκουσα ένα τοκ τοκ... Γυρνάω και κάτω δεξιά 3 ίντσες πάνω από το κάτω της οθόνης βγήκε ένας τύπος μέσα από ένα ιγκλού και μου λέει σε άπταιστα ελληνικά... "Είμαι εσκιμόησα και θέλω να κάνω έρωτα με σένα ΈΛΛΗΝΑ τώρα γιατί έχουν συνάχι οι 55 Έλληνες στο χωριό μου"
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο έκλαιγα για δύο μήνες... ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ κολλητάρι από παλαιά που ξόμεινε το μανάρι εκεί ψηλά...

ΑΠΟΔΕΙΞΗ 857,5

http://www.greektube.org/content/view/24612/2/

εν τω μεταξύ από την επιτροπή ΕΠΑΝΕΝΩΣΕΩΣ των πυρήνων γυρνάει ένας τύπος ... δεν θα το πω αλμπάνης αλλά κάπως ύποπτος αιρετικής διαδρομής.... όστις...
αυτοί είναι χριστιανοί που πήγαν να κάνουν άλλη διάδωση ... δεν είναι ίδιοι με τους δικούς μου αυτούς δηλαδή με τις κουφάλες...
Μια ελληνική σημαία έσωσε πριν από 130 χρόνια επτά Έλληνες και τις οικογένειές τους, στον Πόλεμο του Ειρηνικού, μεταξύ Περού και Χιλής.

Ήταν το 1880, όταν Χιλιανοί στρατιώτες εισέβαλαν στο χωριό Σαν Αντρές, ένα ψαροχώρι του Περού. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι στρατιώτες σκότωναν τους κατοίκους. Ανάμεσα στους ντόπιους ήταν και επτά έλληνες ναυτικοί που βρέθηκαν τυχαία στο Σαν Αντρές, κοντά στο Πίσκο, το 1870 και αποφάσισαν να ζήσουν εκεί. Για να σωθούν οι Έλληνες από τη σφαγή, ύψωσαν σε ένα σπίτι την ελληνική σημαία και κλείστηκαν εκεί με τις οικογένειές τους και με αρκετούς περουβιανούς. Οι Χιλιανοί στρατιώτες δεν τους πείραξαν. Οι Έλληνες και οι οικογένειές τους γλίτωσαν την καταστροφή. Σήμερα οι απόγονοί τους είναι κάπου 600. Τα επίθετα Κομνηνός, Γκίκας, Παπαφάβας, Φαλκόνης, Κωσταντίνου, είναι από τα πιο συνηθισμένα στο ψαροχώρι.

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά η ελληνική σημαία υψώθηκε και πάλι. Η ελληνική κοινότητα της Λίμα μαζί με την ελληνική κοινότητα του Σαν Αντρές αποφάσισαν να γιορτάσουν για πρώτη φορά τα Φώτα στο χωριό. Ο δήμαρχος έδωσε εντολή να υψωθούν στην πλατεία η περουβιανή και η ελληνική σημαία. Πολλοί από τους απόγονους των πρώτων Ελλήνων ήταν συγκινημένοι. "Οι Έλληνες για μας είναι αδέλφια μας, σας οφείλουμε πολλά. Η ανάπτυξη στην περιοχή οφείλεται στο όραμα και στη δουλειά των πρώτων Ελλήνων που έφεραν νέες ιδέες στον τόπο μας" είπε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος της περιοχής, Χουάν Βεργάρα Μάτα.

Οι Έλληνες του Σαν Αντρές είναι καθολικοί. Ο ιερέας του χωριού είναι ο Αλφόνσο Κομνηνός. "Όταν πέθαναν οι παππούδες μας, χάθηκαν πολλά από τα έθιμα που είχαν φέρει από την Ελλάδα. Μαζί με όλα αυτά χάθηκε και η Ορθοδοξία. Είμαστε πια Καθολικοί. Δεν γινόταν διαφορετικά. Όμως πολλοί κρατάμε ακόμη πολλά έθιμα. Για αυτό σήμερα γιορτάζουμε όλοι μαζί τα Φώτα" δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο πάτερ, ο οποίος είναι Έλληνας πέμπτης γενιάς.

Η θεία λειτουργία ήταν σύντομη και τελέστηκε στην παραλία, όπου έγινε και η κατάδυση του Τίμιου Σταυρού. Το ρόλο του ιερέα ανέλαβαν η πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Λίμα, Σόνια Βαβούλης και ο πάτερ Αλφόνσο. Οι λιγοστοί που μιλούν πια ελληνικά είχαν μοιράσει φωτοτυπίες με το απολυτίκιο των Θεοφανίων γραμμένο με ισπανικά γράμματα και έτσι συμμετείχαν όλοι στην ψαλμωδία. Ο ασημένιος σταυρός ρίχτηκε στη θάλασσα και όλοι μαζί σε κλίμα συγκίνησης έψαλαν "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε…".

Ένας πιτσιρικάς, έκτης γενιάς Έλληνας, βούτηξε στη θάλασσα και έφερε πίσω τον σταυρό.

"Είναι η πρώτη φορά που γιορτάζουμε έτσι εδώ. Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή για όλους μας. Είναι παράλληλα και μια τιμή στη μνήμη των παππούδων μας. Είναι μεγάλη η χαρά για μας να βλέπουμε την ελληνική σημαία να κυματίζει στην πλατεία. Το 2007 ένας μεγάλος σεισμός κατάστρεψε το χωριό μας. Η Ελλάδα στάθηκε δίπλα μας και την ευχαριστούμε" ανέφερε ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας του Σαν Αντρές, Φερνάντο Ερνέστο Κομίνα Σεβάγιας.

"Εκδηλώσεις όπως και η σημερινή είναι πολύ συγκινητικές για μας. Δεν είναι μόνο φορτισμένες συναισθηματικά, αλλά ξυπνούν μέσα μας την πατρίδα, τη νοσταλγία, μας μαθαίνουν να μην ξεχνούμε την καταγωγή μας" είπε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Λίμα, Σόνια Βαβούλης.


*Ο συνεργάτης του ΑΠΕ - ΜΠΕ, Δημήτρης Παρούσης, που εδώ και 1.379 μέρες πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου αναζητώντας "χαμένους" Ελληνες, βρίσκεται αυτές τις μέρες στην περιοχή και ερευνά την ιστορία των "χαμένων" Ελλήνων του Σαν Αντρές.

Περισσότερα για την περιπλάνησή του στον κόσμο μπορείτε να βρείτε στο www.godimitris.gr


τες πάντων... είτε εμείς είτε αυτοί οι χριστιανοί θα λύσουμε τις διαφορές μας... Ωστόσο για να φανταστείτε το μέγεθος του εισοδισμού στα κράτη δύο θα σας πω...

"Ελληνες υπουργοί στη Λϊμα; Κι όμως, πριν από ένα χρόνο υπουργός Εργασίας του Περού ήταν ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης, ελληνικής καταγωγής. Επίσης, η πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης στο Περού ήταν η Ανζέλικα Μπόκος Χερέδια, το 1989, επίσης ελληνικής καταγωγής, από την οικογένεια του ναυάρχου Μιαούλη"


να σας πω και άλλα?? Πριτς είμαστε ΠΑΝΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ


ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ

ΣΑΙΝ ΖΥΣΤ ο αρχάγγελος της επανάστασης

"ΣΑΙΝ-ΖΥΣΤ ο αρχάγγελος της επανάστασης."


Έπεσε στα χέρια μου ένα εκπληκτικό βιβλίο, του ΡΑΛΦ ΚΟΝΓΚΟΟΥΡΝΤ από τις εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ. Ένα βιβλίο με τις περισπωμένες, τις δασείες κλπ. Μπορείτε να το προμηθευτήτε από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ στην οδό Μαυρομιχάλη 18.
Το βιβλίο είναι σαν δονήσεις και εκρήξεις ηφαιστείου. Υπάρχει, ένας έντονος καλπασμός αισθήσεων, συναισθημάτων ορμής και αναμονής.
Πως θα ήταν διαφορετικά άλλωστε? Πως θα περιγραφόταν διαφορετικά" η σιδηρά χειρ" της Γαλλικής επαναστάσεως? Υπήρξε ο πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης ενάντια σε όλους τους εχθρούς της Γαλλικής επανάστασης. Ήταν το δεξί χέρι του Ροβεσπιέρου. Τον ακολούθησε στο πάνθεον των μεγάλων επαναστατών της ανθρωπότητας. Ήταν αυτός που ηγήθηκε, οργάνωσε πάλεψε με το σπαθί και το όπλο στις πρώτες γραμμές του τεράστιου πολεμικού μετώπου. Πάλεψε, δίκασε έκοψε κεφάλια στην γκιλοτίνα. Αγωνίστηκε με το επαναστατικό κόμμα των "Ορεινών Ιακωβίνων" αναδείχθηκε μέσα σε μια πενταετία, σαν ο δεύτερος απαραίτητος ηγέτης της επανάστασης.
Αυτό το βιβλίο, είναι απαραίτητο για κάθε νέο, παλαιό αγωνιστή του ανθρώπινου ιδεώδους Είναι απαραίτητο για αυτές τις στρατιές των ηρωικών αγωνιστών που δεν πείθονται για το κοινοβουλευτικό παζάρι. Που φλέγονται από την πυρκαγιά ενός άλλου κόσμου. Που ξέρουν ότι θα αψηφήσουν τον θάνατο εμπρός στο ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ενός νέου ανθρωπινότερου κόσμου....
Ο Σαιντ Ζυστ ήταν μέλος της επιτροπής σωτηρίας, δηλαδή της επιτροπής που ανέλαβε το καθήκον να στεριώσει την δημοκρατία. Ηγέτης της τρομοκρατίας ενάντια στους εχθρούς της επανάστασης, υπερασπιστής των αδυνάτων και των καταπιεσμένων
Δεν δείλιασε όταν, "Η Δημοκρατία βρισκόταν σε πόλεμο με την Αυστρία, την Πρωσία, την Αγγλία, τις Κάτω-Χώρες, την Ισπανία, τη Σαρδηνία. ... Οι βασιλικοί και οι Γιρονδίνοι είχαν πιάσει τα όπλα. Πιότερο από τα δύο τρίτα της χώρας είχαν ανοιχτά επαναστατήσει Οι περισσότερες από τις μεγάλες πόλεις Λυών, Μασσαλία, Μπορντώ, Νίμ είχαν ξεσηκωθεί. Η Τουλών και ο στόλος της Μεσογείου είχαν παραδοθεί στην Αγγλία......"

Ήταν τότε που προκήρυξε...


"Τούτο που συνιστά τη Δημοκρατία, είναι η καταστροφή όλων αυτών που της αντιστέκονται Έχετε να τιμωρήσετε όχι μονάχα τους προδότες, αλλά ακόμα και τους αδιάφορους. Έχετε να τιμωρήσετε τον καθένα που είναι παθητικός μέσα στη Δημοκρατία και δεν κάνεις τίποτα για αυτήν."

"Η κυβέρνηση είναι ένας κόσμος από χαρτιά. Η μακρολογία της αλληλογραφίας και οι διαταγές της κυβέρνησης είναι δείγμα της νωθρότητα της. Είναι αδύνατο να κυβερνήσεις χωρίς λακωνισμό".

Αυτός ήταν ο ηγέτης του όπλου της Δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος που τα έβαλε επικεφαλής των μαζών με όλους, φίλους και εχθρούς. ΝΙΚΗΣΕ αλλά δολοφονήθηκε μαζί με τον Ροβεσπιέρο. Οι νέες γενιές θα μάθουν από το βιβλίο αυτό ότι οι επαναστάσεις κερδίζονται από τους επαναστάτες και οι ΘΕΡΜΙΔΟΡΙΑΝΟΙ πάντα παραμονεύουν για να τις καταπνίξουν...


Η ροή του βιβλίου είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ. Σαν να ζεις τις μαγικές στιγμές του επαναστατημένο Γαλλικού λαού....


ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ....






Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας
Η μέρα της δόξας έφθασε
Ενάντια της τυραννίας μας
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε
Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια
Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών
Έρχονται ανάμεσά μας
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας.

Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα
Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.
Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία
Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου
Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη
να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη
Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου
Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.

Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Μπερδεμένα πράγματα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία ουφ...

Δεν αντέχω... Πάω να γίνω Δυτικός την μια στιγμή από θέση αρχής... και μπαίνει η χεσμένη η Ανατολή και μου αλλάζει τον αδόξαστο...

Δείτε τον κο Νίκο Μιχαηλίδη που ζει στην γείτονα... Σε μια συναυλία στην Άνκαρα... μίλια μακριά από τον Πόντο.... τραγουδά τα ρωμάικα ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ και πως από κάτω ο κόσμος τραγουδά... Τι σκατά ζωή... Άντε τώρα να βρεις άκρη...



Αυτός ο καλλιτέχνης με εντυπωσίασε... Δεν είμαι Πόντιος αλλά ένας αιώνιος άρρωστος του ψαξίματος... ανάμεσα στην στέρεα άποψή μου για την Δύση ΠΟΥ ΩΦΕΙΛΟΥΜΑΙ να ακολουθήσουμε αλλά αυτή η ανατολή μια ζωή με μπερδεύει... Πως ακόμα οι πολιτισμοί ΑΝΑΜΥΓΝΥΟΝΤΑΙ ενώ στην χεσμένη Δύση ΠΑΓΩΣΑΝ σχεδόν καθ¨ολοκληρίαν...

Ξανά μάλλον σε ιδιωτικό πάρτυ στην Άγκαρα



Ο υπέροχος Ekin uzunlar πάρα πολύ παιχνιδιάρης και καλός στην λύρα



Και ξάφνου πέφτω στο αναθεματισμένο αυτό βίντεο και παθαίνω ένα ντοβρουτζά... Ο Ματθαίος στην kadirga το 2010 ... Προσέξτε τον κόσμο πως συμμετάσχει ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ Η ΜΟΥΣΙΚΗ


Yusuf kemal άλλος ένας παιχνιδιάρης και γλυκύτατος οργανοπαίχτης...



Στο τέλος άφησα το καλό... Η μικρή κοινότητα 5000 νοματέων καλών Μουσουλμάνων που είναι σήμερα στον Πόντο και εξακολουθούν να μιλούν σχεδόν σαν τα αρχαία Ελληνικά... Αυτά...



Δεν θέλω πολλά μπερδέματα.... Φτάνουν αυτά που ζούμε...

Το απόλυτο γουρούνι ποιός είναι?

Τα αδιέξοδα που οδηγούν την εργατική τάξη οδηγούν στο δράμα που θα ακούσετε... Ένας απελπισμένος εργάτης πήγε να πάρει αυτά που δικαιούτε με απελπισμένο και λάθος τρόπο. Ωστόσο ένα δεν πρέπει να ξεχνάμε το ποιός είχε δίκαιο.
Η οργάνωση και η αλληλεγγύη είναι το παν... Οι ατομικές λύσεις οδηγούν στα ατομικά αδιέξοδα. Οι καπιταλιστές θα μας πάρουν την ζωή? Ας αντισταθούμε παλληκάρια...



Δύο θέματα... Η δημοσιογράφος... τι σκουπίδι είναι?? Ποιά μάνα γαμώτο την γέννησε?? Τι σόι παιδιά θα φέρει στην ζωή?? Για φαντάσου να κοιμάτε κανείς μαζί της με αυτό το άκαρδο ξύλο. Απαπα... Ο άλλος πάει να σώσει την παρτίδα αλλά είναι και αυτός μικρός...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΣΤΟΣΟ ΛΥΣΗ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ... ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ...
ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΦΡΙΚΑΡΩ. ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΘΕΕ ΜΟΥ....

ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

Αλλά και ο Βούλγαρος?? Αυτό όλο το σκυλολόι των άθλιων αντικομμουνιστών ανατολικοευρωπαίων, που είναι ταμάμ με τα αφεντικά... Το βίωσα και το βιώνω στο πετσί μου κάθε ημέρα. Θυμάμαι το 2008 που οι Ρουμάνοι απορούσαν ....!!!!!!! γιατί δεν κατέβηκαν τα τανκς.... Το βίωσα φέτος που όταν πήγα να ρωτήσω για το τι γίνετε εκεί στην χώρα τους ήταν υπέρ του κουβέρνου...

Τους σιχάθηκα.

To ταξίδι στο άπειρο της μητέρας

Έτσι, με τούτα και με τα άλλα, σε δύο χρόνια μέσα από το τέλος του πατέρα μου, έχασα και την μητέρα μου.
Μπήκα λοιπόν στο κλαμπ των μεγάλων και με την βούλα του θανάτου, των ανθρώπων που με έφεραν στην ζωή.
Μεγάλη η θλίψις (που όρεξη να γράψω). Και αν το κάνω αυτό σήμερα είναι γιατί .... γιατί... δεν ξέρω γιατί.
Υπήρξε Κουμιώτισα και εκεί στην Παναγία την Λιαουτσάνισα, την εθάψαμε. Κουμιώτισα βέρα. Αρχόντισσα και πτωχή πάντα Κουμιώτισα. Και όταν ο μητροπολίτης Φωστίνης, της δανείστηκε το καλό σερβίτσιο .... το οποίο ... ξέχασε να επιστρέψει..... Κουμιώτισα και όταν στο σπίτι δεν υπήρχε γάλα για την αδελφή μου και η μητέρα της την έβρισε γιατί δεν της είπε τίποτα.
Περίεργο πράγμα οι Κουμιώτισες.... Περηφάνια στην φτώχεια και στα πάνω αξιοπρέπεια... Έτσι ήταν η μάνα μου. Από βασιλικό σόι νομίζω ότι ποτέ δεν αλλαξοπίστησε. Αλλά, στάθηκε δίπλα σε κεντρώο άνθρωπο με τις βόλτες του στα αστυνομικά τμήματα... με τις νύχτες στα παγωμένα ξέφωτα μπας και γλυτώσουν από τους χίτες... Ποτέ η μητέρα μου δεν στάθηκε εμπόδιο στον πατέρα μου.
Κοκέτα, στην Κύμη με τα καπελίνα της, τις τσάντες τις, γλυκιά με τα παιδιά της, αλλά ποτέ υπερπροστατευτική. Θυμάμαι στην πρώτη αναχώρηση για τα καράβια..... ούτε κλάματα, ούτε καλά κατευόδια. Ένα απλό "άντε καλά ταξίδια".
Η ζωή της ήταν χαρούμενη και ηρωική ταυτόχρονα. Ευτύχησε να είναι με καλό σύζυγο, που την αγαπούσε πάρα πολύ. Ο έρωτας την άγγιξε όπως μου είπε στην παραλία της Πλατάνας (χωρίον υπέροχο παραθαλάσσιο της Κϋμης) μετά από δύο ουζάκια, δύο φορές.
Ήταν μια χαρακτηριστική Κουμιώτισα. Αποσύρονταν κάθε ημέρα στις 9 από τα παιδιά της και δεν ξέραμε τι έκαναν τι συζήταγαν. Μεταξύ τους και εμπρός μας ΔΕΝ ΑΚΟΎΣΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΣΑΚΩΜΟ. Δεν έχω όρεξη να γράψω πολλά. Ήταν μια μητέρα η Ρίτα δουλευταρού. Όταν έχασαν τα πάντα την αντιπροσωπεία της SINGER σε Εύβοια και τις σχολές ραπτικής... δούλεψε σκυλίσια. Στις δεξιώσεις ήταν από τις καλύτερες μαγείρισσες και σερβιτόρες. Στα ΙΧ τους η καλύτερη πλύντρα. Σκούπιζε σφουγγάριζε έπλενε σαν θυρωρός πλέον με απόλυτη τάξη. Δεν αναπολούμε τα χαμένα της μεγαλεία. Ψάχνοντας αυτές της ημέρες είδα χαρτιά του παλαιού μεγαλείου... Οι συγγενείς έλεγαν για τα παλαιά. Αυτή ποτέ.
Μου έμαθε λοιπόν να μην ζω με μύθους. ΔΟΥΛΙΑ ΔΟΥΛΙΑ ΔΟΥΛΙΑ.
Αυτό ήταν το κύριο που έμαθα από τους γονείς μου. Να εργάζομαι και να μου αρέσει η εργασία.
Οι τελευταίοι μήνες, οι γεμάτοι πόνο και καρτερία ήταν δραματικοί. Φρεσκοπαντρεμένος προτίμησα να σταθώ δίπλα της μαζί με την αδελφή μου και την σύζυγό μου και έτσι δεν έχω κανένα παράπονο από τον εαυτό μου.
Πρέπει, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην σύζυγό μου που στάθηκε δίπλα μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην μητέρα μου για την ζωή.
Ήταν υπέροχη γυναίκα. Θάφτηκε κοντά στον άντρα της, στην μάνα της, τον πατέρα της και τον γαμπρό της.

Ένα νέο αστέρι γεννήθηκε εκεί ψηλά.


ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΡΙΤΑ....

MIKHΣ ο βράχος της αντίστασης

Με τον κο Μίκη Θεοδοράκη έχω μεγάλες ιδεολογικές διαφορές. Ωστόσο είναι από την πάστα αυτών των ανθρώπων που είναι τιτάνια προσωπικότητα και ηρωική φυσιογνωμία...

Αυτή η χώρα έχει βγάλει χιλιάδες ήρωες. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας εργάτης. Περήφανος που συμμετάσχω στην διαμόρφωση μιας άλλης χώρας.

Αυτή η χώρα είναι δική μας και θα την αλλάξουμε...



μα είναι να μην είναι κανείς υπερήφανος που έχει τέτοιους αγωνιστές η χώρα??
κοιτάχτε πως ξεκίνησαν τα γεγονότα... Να πάψουν να μας τα πρήζουν για τους κουκουλοφόρους... έλος πλέον...




το συμπέρασμα είναι ένα

ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ... Η ΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΗΤΤΑΣ ΤΟΥΣ.... ΠΥΡΙΟΣ...


ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΝ...

Από το Παραλληλογράφος blogspot

Μήνυμα από την βραβευμένη με νόμπελ ειρήνης οργάνωση «ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ»
Προς τον αγωνιζόμενο Ελληνικό λαό..
Παιδιά μας, εγγόνια μας, τα λίγα αυτά λόγια που θα ακούσετε είναι από τις μανάδες που χάσαμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας στα χρόνια της δικτατορίας στην Αργεντινή. Εκείνα τα χρόνια, το Δ.Ν.Τ. βρισκόταν για πολλοστή φορά στη χώρα μας σπέρνοντας την μιζέρια, τη πείνα και την υποδούλωση του λάου μας. Το μόνο που έκαναν τα παιδιά μας ήταν να υπερασπίσουν το λαό μας. Αυτό ήταν το «έγκλημα» τους. Για τους λόγους αυτός έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια της του ζωή. Ο ηρωικός αγώνας σας σήμερα, σε διαφορετικές συνθήκες αλλά με τους ίδιους εχθρούς των λαών, δεν είναι διαφορετικός, κάνετε το αυτονόητο για να σώσετε τις επόμενες γενιές από την υποδούλωση. Σήμερα, αύριο και μεθαύριο, μη τα βάλετε κάτω, όσο και δύσκολο και ανυπέρβλητο να φαίνετε, θα τα καταφέρετε. Συνεχίστε έως τη τελική νίκη. Τώρα τούτες τις ώρες είμαστε και δίκες σας μάνες, η σκέψη μας και τα λόγια μας είναι μαζί σας. Ξαναβλέπουμε, τα δικά μας παιδιά στους δρόμους της Αθήνας και της Ελλάδας, στους δρόμους του Καίρου, στους δρόμους της Λισσαβόνας και της Μαδρίτης ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΟΥΝ!
Hasta la Victoria siempre!
===========================================================================================
Μήνυμα από τα συνδικάτα του Μεξικού, δια του πρόεδρου του συνδικάτων εργαζομένων –ηλεκτρολόγων που βρίσκονται στον 2ο μήνα απεργίας διαρκείας, Μανουέλ Πάζ.
Προς τον Ελληνικό Λαό…. Το Δ.Ν.Τ. είναι μια γάγγραινα που δεκαετίες τώρα έχει οδηγήσει το Μέξικο στην μαζική εξαθλίωση των κάτοικων του, ιδιαίτερα υμείς οι εργαζόμενοι, είδαμε τις συλλογικές μας συμβάσεις να μην υπάρχουν πια, οι μαζικές απολύσεις να είναι καθημερινές, το οκτάωρο να είναι «κάτι που θυμόμαστε από τα παλιά χρόνια». Θέλουμε να ξέρετε ότι η καταστολή και η βία που έχει εξαπολυθεί εναντίων μας, οι συλλήψεις την συνδικαλιστικών μας εκπροσώπων είναι επιταγή του Δ.Ν.Τ., γιατί δεν θέλουν να έχουν απέναντι τους τις φωνές των ταπεινών και των αδικημένων. Εσείς δίνετε μια μεγαλειώδη και ιστορική μάχη, σήμερα. Έχει παγκόσμιες διαστάσεις και έχουμε όλοι ευθύνη να νικήσετε. Μπορείτε να τους διώξετε από τη χώρα σας. Μπορείτε να ονειρευτείτε μια άλλη κοινωνία. Μπορούμε μαζί να είμαστε στο ίδιο χαράκωμα σήμερα, αν και τόσο μακριά, οι αγώνες μας σήμερα πάνε δίπλα, δίπλα, στην ίδια αλυσίδα στην ίδια πορεία, στην ίδια συγκέντρωση.
Θα νικήσουμε! VENCEREMOS..!!!
============================================================================================
Μήνυμα από την Γενική Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Βενεζουέλας :
Αδελφέ Ελληνικέ Λαέ
Συνάδελφοι, Σύντροφοι, companeros
Από το Καράκας της Βενεζουέλας σας απευθύνουμε θερμό συντροφικό και επαναστατικό χαιρετισμό. Τούτες τις ώρες ο Βολιβαριανός λαός της Βενεζουέλας είναι μαζί σας!
Γνωρίζουμε ότι οι αγώνες σας είναι δύσκολοι και άνισοι, αλλά ξέρουμε ότι οι λαοί πάντα έχουν την ακατανίκητη δύναμη να νικούν στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο δικός σας λαός έχει γράψει ιστορία. Θα γράψει και τώρα. Έχουμε καταφέρει μέσα από συνεχείς αγώνες να στείλουμε το νεοφιλελεύθερο εργαστήριο και την κρεατομηχανή που καταστρέφει τις κοινωνίες και τις παραδίδει στους τοκογλύφους, στους τραπεζίτες και στον ιμπεριαλισμό στο αποχωρητήριο της ιστορίας!
Εμείς στην χώρα μας και στη Λατινική Αμερική ανοίγουμε νέους δρόμους που βασίζονται στην αλληλεγγύη, στη αλληλοκατανόηση των λαών μας, στην ανάγκη, η παιδεία, η υγεία, η δημοκρατία να μην εμπόρευμα αλλά κοινωνικά αγαθά για το λαό, ώστε να έχουν πραγματικό περιεχόμενο, ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας άστεγος, ούτε ένας άνεργος, ούτε ένα παιδι που να διψά για να κατακτήσει τη γνώση, τη τέχνη τον αθλητισμό και την ανθρωπιά και να μπορεί να το κάνει. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε αλλά μέχρι τέλους θα αγωνιζόμαστε για αυτά τα πανανθρώπινα ιδανικά!
Χαιρετίζουμε τον ηρωικό αγώνα σας, την νικηφόρα σας ορμή!, το απαράμιλλο θάρρος σας!
Ζήτησε όποτε το κρίνετε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και θα το κάνουμε!
Το έχετε ξανακάνει, δώστε στους λαούς του κόσμου την ελπίδα του αγώνα ξανά!
Ταράξτε τα λιμνάζοντα νερά της Ευρωπης του άγριου καπιταλισμού και τη βαρβαρότητας ώστε να ξαναβρεί τη ψυχή της και τα όνειρα της!
Δίωξτε αυτούς που σας θέλουν προσκυνημένους!
Mπορείτε!
Ηasta la Victoria siempre!
============================================================================================
Μήνυμα από τον ΧΟΡΧΕ ΣΕΜΠΑΓΙΟΣ, βουλευτή του κινήματος « Ελεύθεροι του Νότου» από το κοινοβουλίου της Αργεντινής
… Αδέλφια Έλληνες,
Σύντροφοι και Φίλοι,
Ο λαός μας παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα σας. Ο λαός της Αργεντινής ξαναζεί το δράμα, την τραγωδία της λεηλασίας και της ακραίας φτώχειας, βλέποντας και διαβάζονται για αυτά που συμβαίνουν στη Ελλάδα.
Νιώσαμε αυτό που νιώθετε.
Πονέσαμε όπως και εσείς.
Κύλησαν τα δάκρια των μανάδων μας όταν τα παιδιά τους έφυγαν μετανάστες στα πέτρινα χρόνια του Δ.Ν.Τ.
Είδαμε τους γονείς μας, τα αδέλφια μας και τα παιδιά μας να βρίσκονται στην μακροχρόνια ανεργία.
Μας λοιδόρησαν ως τεμπέληδες όπως τώρα χλευάζουν εσάς.
Αγωνιστήκαμε όπως εσείς τώρα !
Νικήσαμε όπως εσείς θα νικήσετε!
Δείτε επίσης:
Δεν είμαστε μόνοι σ΄αυτόν τον αγώνα


και από άλλα site

Μύνημα του Ζ.Μ. Μελανσόν

Φίλοι Έλληνες,
Γνωρίζουμε τις τρομερές θυσίες που σας επιβάλλει η τρόικα. Κανένας λαός δεν θα τις αποδεχόταν τόσο άδικες και παράλογες που είναι. Γνωρίζουμε ότι η τριτοκομματική συμμαχία που σας κυβερνά παρά τη βούλησή σας τα αποδέχεται. Το καταδικάζουμε.
Θέλω να σας πω πως ο γαλλικός λαός δεν θα συμφωνήσει ποτέ με τις αυταρχικές διαταγές που πάλι τόλμησαν να σας δώσουν ο Πρόεδρος Σαρκοζί και η φ…ίλη του η Καγκελάριος Μέρκελ. Ούτε εγκρίνει το τελεσίγραφο που σας απεύθυνε το Eurogroup την Πέμπτη βράδυ. Ο γαλλικός λαός είναι αλληλέγγυος με τον ελληνικό. Πόσο μάλλον, γνωρίζοντας πως η τρόικα σχηματίζει παρόμοια πλάνα για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Φίλοι και σύντροφοι, σ’ αυτή τη μέρα κινητοποιήσεων, και ενώ το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ ετοιμάζονται να ψηφίσουν ενάντια τη θέλησή σας για άλλη μια φορά, θέλω να σας εκφράσω την υποστήριξή μου και τον θαυμασμό μου. Σε τόσο δύσκολες μέρες, κάνετε τόσες γενικές απεργίες και διαδηλώσεις ενώ ο καθένας στερείται τα πάντα! Το θάρρος σας είναι έμπνευση για όλους μας. Αντισταθείτε! Μην σκύβετε το κεφάλι! Συνεχίστε τον αγώνα σας! Πετάξτε έξω τους αντιπρόσωπους που σας προδίδουν! Και να θυμάστε: όλοι οι λαοί της Ευρώπης βασίζονται πάνω σας.
Προεδρικός Υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας
Ζ.Μ. Μελανσόν


Κείμενο που θα μοιράζετε σήμερα σε συγκέντρωση ελλήνων φοιτητών και εργαζόμενων στην Πλατεία Τραφαλγκαρ στο Λονδίνο

Αν και δε θα συναντηθούμε στους ίδιους δρόμους, οι νέοι και οι νέες του εξωτερικού ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, φοιτητών, συνταξιούχων και απεργών που δίνουν κρίσιμο αγώνα στην Ελλάδα για την ανατροπή της κυβέρνησης και της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει.
Ως συνέχεια της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, με το 2ο μνημόνιο μετατρέπουν μισθούς και συντάξεις σε ελεημοσύνη και σαρώνουν τα όποια εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει. Παρά το ότι έχει χάσει κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμοποίησης, η κυβέρνηση Παπαδήμου καλεί το λαό σε νέες θυσίες προβάλλοντας τα μέτρα ως αναγκαία για να οδηγήσει τελικά το συντριπτικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας στη χρεοκοπία και να υποθηκεύσει το μέλλον μας.

Η μη εκλεγμένη κυβέρνηση ενώ καταρρέει υπό τις πιέσεις ων κινητοποιήσεων επιμένει να αρνείται τις εκλογές. Παρόλο που το χρέος και το έλλειμμα διογκώνονται απ’ την πολιτική τους, συνεχίζουν να τα χρησιμοποιούν παραπλανητικά για την εφαρμογή αέναων μνημονίων με μοναδικό στόχο την συνολική καπιταλιστική αναδιάρθρωση σε βάρος των εργαζομένων, την ανελέητη επίθεση στα δικαιώματά μας και την επιβολή της λιτότητας.

Υπερασπίζονται το συμφέρον του κεφαλαίου και των τραπεζών πάνω στις ανάγκες της κοινωνίας και παίζουν το ίδιο έργο «σωτηρίας της χώρας» που παίζεται τα τελευταία δυο χρόνια. Μιας σωτηρίας που περικόπτει μισθούς και συντάξεις αλλά δίνει λεφτά στις τράπεζες. Που δείχνει σε εμάς τους νέους το δρόμο της ανεργίας ή της μετανάστευσης αλλά δεν ακουμπά εφοπλιστές και βιομηχάνους. Μιας σωτηρίας που οδηγεί τις οικογένειές μας στην πείνα ενώ αφήνει το ΣΕΒ να κερδοσκοπεί. Μιας «εθνικής σωτηρίας» που για να σώσει τελικά αυτούς που δημιούργησαν την κρίση μας καταδικάζει σε πρωτοφανή φτώχεια και εξαθλίωση.

Και εμείς ως έλληνες του εξωτερικού δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι θα «γλιτώσουμε». Εκτός του ότι η «φυγή» είναι από μόνη της πρόβλημα, γνωρίζουμε ότι η κατάσταση δε θα διαφέρει πολύ και στις άλλες χώρες αν δεν υπάρξει αντίσταση αντίστοιχη των ιστορικών εξελίξεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Ενάντια στην παραβίαση της δημοκρατίας και την κοινωνική καταστροφή η απάντηση του ελληνικού λαού έρχεται σα χείμαρρος. Με συγκεντρώσεις που πλημμυρίζουν κάθε πλατεία, με καταλήψεις δημαρχείων, περιφερειών και δημοσίων κτηρίων σε όλη τη χώρα, με μαζικές απεργίες όλων των εργαζομένων αυτές τις κρίσιμες ώρες η ελληνική κοινωνία αγωνίζεται ενάντια στον αυταρχισμό για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Tα διλλήματα λιτότητα ή χάος, υποταγή ή δραχμή, νέα μέτρα ή χρεοκοπία έχουν πάψει προ πολλού να μας απασχολούν. Η χρεοκοπία των εργαζομένων είναι ήδη πραγματικότητα και το μοναδικό πραγματικό δίλημμα που βλέπουμε είναι: Εμείς ή Αυτοί.

Από τον αγώνα διαρκείας στον Ασπρόπυργο μέχρι τους εξεγερμένους στο Ηράκλειο, από τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους μέχρι τους νέους της μετανάστευσης, από τις στρατιές των ανέργων ως τις στρατιές των αστέγων, από το Σύνταγμα ως τη Μεγάλη Βρετανία οι φωνές αυτών που αδικούνται ενώνονται και φωνάζουν «ΕΜΕΙΣ»!

Έλληνες φοιτητές/τριες και εργαζόμενοι/ες Μεγάλης Βρετανίας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΓΩΝΑΣ....

ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ...

Έφυγε ο Λούης, o αγαπημένος του ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Έφυγε ο Λούης, ο ΜΑΝΩΛΗΣ, κατά κόσμο Μανώλης Αυτιάς. Για όσους αγαπήσαμε, το Πέραμα για όσους ζήσαμε λίγο τις ανοιχτές καρδιές τα δάκρυα και τους πόνους των ανθρώπων του Περάματος είναι μια βαθιά έλειψη.
Πάντα σκωπτικός, πάντα ερωτικός, πάντα μια κινητή μονάδα ιστορίας. Πρέπει να τον γνώριζα 10 χρόνια. Δεν ήμουν φίλος του. Περαστικά πίναμε στον αγαπημένο ΓΛΑΡΟ (μια εξαιρετική ταβέρνα του Περάματος) ή στην παλαιά ΣΤΡΟΦΗ το κρασάκι μας.
Η κοινωνία τον γνώρισε από τον Μουρσελά και τα "βαμμένα κόκκινα μαλλιά" που έγινε μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση. Εγώ ούτε που την ήξερα την σειρά.... Και επειδή δεν διαβάζω και πάρα πολύ Ελληνική λογοτεχνία... (κόλλημα με τους Ρώσους βλέπεις...) αγνοούσα τα πάντα.
Τον Μανώλη, τον ήξευρα από τον εκδότη και βιβλιοπώλη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ, τον Διαμαντή Καράβολα. Στις μαγικές λοιπόν βόλτες από τους Αμπελόκηπους ως το Πέραμα, έβλεπα τον Μανώλη. Δεν ήταν του γούστου μου στην αρχή. Σιγά, σιγά έμαθα τα χούγια του, κατανόησα το χιούμορ του.
Η ζωή στο Πέραμα με έκανε σοφότερο. Οι Κυριακάτικες βόλτες, τα καφεδάκια, οι συζητήσεις για την τέχνη τον Αγγουλέ, με έκαναν σοφότερο.
Σοφότερος, και περισσότερο κοντά του (δεν νομίζω ποτέ ο ΜΑΝΏΛΗΣ να αισθάνθηκε πιότερο κοντά μου ... ) βρέθηκα στην κηδεία της Έλλης Παππά.... Στην σύντροφο του Μπελογιάννη. Στην διάσπαση επάνω από το μνήμα ανάμεσα στον Εθνικό ύμνο που έψαλλαν οι μισοί και στον ύμνο της Κομμουνιστικής Διεθνούς που έψαλλαν οι υπόλοιποι παρατήρησα ότι ο Μανώλης δεν έψαλλε κανέναν. Είχε μια βαθιά θλίψη, μια κατάνυξη Δεν ασχολήθηκε με τα επουσιώδη αλλά με τα ουσιαστικά.
Εκεί μου είπε πολλά, για τον Μπελογιάννη την Παπά τον ΔΣΕ (Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος). Δεν ξέρω αν ήταν σωστά. Δεν ξέρω αν ήταν μια μυθοπλασία, ένα χιούμορ εμπρός από τον θάνατο...
Νομίζω ναι αυτό είναι το σωστό... Ως το τέλος έβγαζε την γλώσσα αυθάδικα στον θάνατο... Τον κορόιδευε... Ένα μήνα σε σπίτι ενός που του το παραχώρησε, είχε την ΤΙΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ...
Μου έλεγε ότι είναι η πρώτη φορά που θα κοιμηθεί σε στρώμα. Αλήθεια? ψέμματα? Θα τον ρωτήσω σαν έλθει και η δική μου σειρά να τα πιούμε στο Πέραμα του Ουρανού...
Ένα πρωινό, πριν κανένα μήνα καθόταν, εξορισμένος στους Αμπελοκήπους κάτω από την επήρεια των πόνων της μετεγχειριτικής περιόδου και έκανε κάτι που το θεωρώ απίστευτα θαρραλέο.. Διάβαζε.... Ναι.... μέσα στους πόνους διάβαζε....
Ο Μανώλης ήταν ο άνθρωπος της γνώσης και της αλήθειας της ζωής. Νομίζω ότι οι φίλοι του, το ΠΕΡΑΜΑ όλο ... ο Διαμαντής ο Καράβολας ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΟΥ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ δίπλα του έχασαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους...

Αυτό το πρωινό του κρύου η χώρα χάνει έναν αληθινό λαϊκό άνθρωπο. Η θάλασσα που λάτρεψε και τον μεγάλωσε χάνει ένα καραβοκύρη... Η κόρη του χάνει τον μπούσουλά της. Η ποίηση, η λογοτεχνία, το βιβλίο χάνει ένα μεγάλο θαυμαστή. Οι γυναίκες χάνουν τον εραστή τους.......


ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ....


http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4508235 μια συνέντευξη στα ΝΕΑ... που είναι κάπως... αλλά ότι πουν εκεί στο συγκρότημα της αμαρτίας μην το εκλάβετε και της μετρητής...






από τον αγαπημένο ΓΛΑΡΟ...



ΣΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΠΕΡΑΜΑ..... ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ...






Η ΚΗΔΕΙΑ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 1615 ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΧΙΣΤΟΥ....

Viva ROMANIA

Ένα έθνος αγαπητό από τον "δικό μας" Παναΐτ Ιστράτι.... στον δρόμο του ξεσηκωμού... Ένα έθνος με μεγάλη κουλτούρα, επίπεδο. Με χαμηλή, ταξική συνείδηση και πολιτική ιστορία είναι αλήθεια. Αλλά το ΔΝΤ σπρώχνει γοργά την κίνηση των μαζών...
Εδώ η όπερα, όπου στο έργο Νabuco, οι καλλιτέχνες τύπωσαν σε τρικ τα λόγια της εξέγερσης των σκλάβων και εμπρός την σημαία τους.
Ας βαδίσουμε όλοι στα βήματα του αγώνα ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά... Οι αγώνες που έρχονται είναι στα εργοστάσια στους χώρους που σκλάβοι χτίζουμε ώρα την ώρα το μέλλον των λαών....




Ο Ρουμανικός λαός και η οι καταπιεσμένες τάξεις θα βρουν τον δρόμο τους μέσα από τις οδύνες της φτώχειας.... Από τα βάθη της χαμηλής ταξικής συνείδησης, σιγά σιγά θα υψωθούν σε επίπεδα αντίστοιχα των άλλων λαών..

Χαιρετίζω, και εγώ από την Ελλάδα την είσοδο των Ρουμάνων στην πρωτοπορία των λαών...




Η ιστορία είναι γνωστή... Τα αφεντικά θελαν την υγεία ιδιωτική... Έβαλαν το ΔΝΤ να τα ιδιωτικοποιήσει και η υπουργός Υγείας μια Παλαιστινιακής καταγωγής ονόματι Αραφάτ παραιτήθηκε...

Μετά διαδηλώσεις κλπ κλπ...

Έφυγε ο θρύλος του Τούρκικου ποδοσφαίρου και τηςFenerbahçe, ο Lefter Küçükandonyadis

Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής της Fenerbahçe, Lefter Küçükandonyadis, έφυγε 86 χρονών. Οι οπαδοί της Fenerbahce τον φώναζαν ο "Ordinaryus" (προφέσορας). Μάγιστρος της μπάλας, φόρεσε την φανέλα της εθνικής Τουρκίας 50 φορές και έβαλε 832 γκόλ σ' όλη την καριέρα του.
Φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα, παίρνοντας πέντε πρωταθλήματα Τουρκίας, έγινε ο μύθος της Fenerbahce, και έπαιξε σαν πρώτος Τούρκος στο εξωτερικό στην Νις και την Φιορεντίνα αν θυμάμαι καλά. Ο Lefter, έφυγε στο νοσοκομείο ασθενής από πνευμονία. Θα κηδευτεί στην Πρίγκηπο την αγαπημένη του Πρίγκηπο με ορθόδοξη τελετή. Ο Lefter, έπαιξε δε και στην ΑΕΚ για ένα χρόνο μόνο.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ....

Την ιστορία του Lefter την ήξερα, από παλαιά πριν πολλά πολλά χρόνια. Στα τσιπουράδικα της Νέας Ιωνίας του Βόλου, εκεί που μικρασιάτες έφτιαχνα ακόμα χειροποίητο παστουρμά... και που μανιακά αγόραζα έπινα τα τσίπουρά μου με τον τέως πεθερό μου. Τέως γιατί χώρισα. Εκεί μου διηγήθηκε πολλά για τον άνθρωπο αυτό που υμνήθηκε όσο κανείς ποδοσφαιρικά στην Τουρκία. Ο τέως πεθερός μου ήταν καλός ποδοσφαιριστής... (αυτά που θα πω είναι διηγήσεις του που μπορεί να είχαν μεγάλη δόση υπερβολής αλλά δεν μπορώ να τα επιβεβαιώσω... ούτε τότε...). Τόσο καλός στην τοπική ομάδα του Πέρα (όχι στην ομάδα του Πέρα μιλάω για μικρό σύλλογο του Πέρα) που η Γαλατά σεράι, τον πρόσεξε. Ήταν η εποχή που μεσουρανούσε στην Fenerbahçe, ο Lefter Küçükandonyadis. Η Γαλατά σεράι έψαχνε για έναν ρωμιό (ποτέ δεν είπε ο πεθερός μου ότι ήταν Έλληνας πάντα ρωμιός...) για να αποτελέσει αντίπαλο φόβητρο απέναντι στην "μισητή" Fenerbahçe. Στο πρόσωπο του τέως πεθερού μου, είδε ένα σπάνιο ταλέντο. Τον πήρε. Όλοι οι ντόπιοι ρωμιοί, με πομπή πήγαν τον τέως πεθερό μου στα γραφεία της Γαλατά, για να υπογράψει. Τα χρήματα που πήρε ήταν πάρα πολλά. Όμως λίγο οι τραυματισμοί του... λίγο το παιδάκι και η άστατη σχέση του με την τότε σύζηγό του, που ήταν νομίζω Τουρκάλα, τον οδήγησαν στο να μένει στον πάγκο.
Τότε, εκεί στην Πόλη εξελίχθηκαν τα γεγονότα στην Κύπρο (πάντα γεγονότα....εκεί κάτω...). Περπατούσες στην πόλη (μου έλεγε) και οι εφημερίδες είχαν νααααααα κάτι φωτό με τους βομβαρδισμούς με ναπάλμ στους Τουρκοκυπριακούς θύλακες.
Η ζωή έγινε ανυπόφορη. Στα τραμ (νομίζω ότι μου είχε πει τραμ), όταν μιλούσες Ελληνικά, σε εγκαλούσαν να πάψεις να τα μιλάς και σου επέβαλλαν να μιλάς την Τουρκική. Έτσι ένα βράδυ (όλα τα καλά νύχτα γίνονται) έκλεψε την μικρή τότε Ε..... από την εν διαστάσει σύζυγό του και πέρασε τα σύνορα στην Ελλάδα....
Η ιστορία του τέλεψε έτσι στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Τουρκίας και κανένας δεν σκίασε το αστέρι της Fenerbahçe, τον Lefter Küçükandonyadis.

Ο τέως πεθερός μου, παρέμεινε ένα ταλέντο... που πάντα έβλεπε με "μίσος" την Fenerbahçe, και με ζήλια (υποβιβάζοντας το ταλέντο του στα τάρταρα μεταξύ μας....), ενώ ο lefter είναι το μεγάλο αστέρι της πόλης ο μύθος, ο προφέσορας....


ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ... LEFTER.... της Τουρκίας και της ομάδας που σε λάτρεψε όσο τίποτα άλλο της Fenerbahçe.
Μαζί με τα εκατομμύρια, οπαδών της Fenerbahçe Τουρκίας, όλων των Τούρκων μιας και είχε 50 φορές τιμήσει με την συμμετοχή του, και εμείς θρηνούμαι ένα αστέρι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου...











ας τελείωσουμαι με τον ύμνο (φαντάζομαι...) της ομάδας που λάτρεψε και λατρεύτηκε...

Ένα σπίτι στην Κύμη που κτίστηκε με πέτρα και κρασί.... το πατρικό μου

οι φωτό είναι από το δίκτυο μην νομίζετε ότι έχω τέτοια σπιταρόνα...





Ε λοιπόν πάω στοίχημα, ότι τέτοια περίεργη ιστορία δεν θα έχετε ματ ακούσει. Για να κτίσει κανείς ένα σπιτικό θέλει πέτρα, ασβέστη οικοδόμους και νερό... Σωστά?
Νομίζετε... Το σπίτι στο χωριό μου είχε την εξής πρωτοτυπία Κτίσθηκε με κρασί αντί για νερό... Θα μου πείτε είναι τρελοί αυτοί οι Κουμιώτες... Όχι...
Η οικογενειακή παράδοση λέει ότι το σπιτικό που αγόρασαν οι γονείς μου το 1950 ή κάπου εκεί τες πάντων, κτίσθηκε με κρασί εκεί γύρω στο 1920 επειδή το κρασί δεν πουλιόταν πλέον και η τιμή του είχε πιάσει πάτο. Είπαν τότε οι γείτονες, μωρέ αφού θα πάρετε μουλάρια να σας φέρουν νερά και που θα σας κοστίσει ο κούκος αηδόνι δεν παίρνετε όλων τα αποθέματα σε κρασί και να κτίσετε το σπιτικό σας?
Έτσι φαίνεται το αποφάσισαν, πήραν τους κράσους και έφτιαξαν ένα πέτρινο σπίτι με κάτι τοίχους κοντά 80 πόντους με κρασάκι του αμπελιού... Τρελόσπιτο δηλαδή... Εν τω μεταξύ επειδή είναι και το τελευταίο σπίτι στους πρόποδες του βουνού είναι δύο φορές τρελόσπιτο...
Πάντως την έχει γλυτώσει για τα καλά... Μια φορά όταν οι γονείς μου ξήλωσαν τα τζάκια εκεί στο 60.... γκρρρρρρρ ανάθεμα.... γιατί έμπαινε ο ηλεκτρικός εκσυγχρονισμός. και μια πρόσφατη φορά σε μιά πυρκαγιά...
Για να φανταστείτε πάντως, πόσο η Κύμη έχει παράδοση με τα κρασιά ένα θα πω... Κάποιοι πρόγονοι καραβοκύρηδες παντρεύτηκαν ρουμάνες στην Κωστάντα, όπου μεταξύ άλλων μετέφεραν κράσους, και τους ξέγραψαν από τον χάρτη οι δικοί μου... Πήραν "ξένες" ... Κάποια παιδιά τους ήλθαν επίσκεψη εκεί στο 1975 στην Κύμη από την Ρουμανία για ένα μήνα και κλέγαν με δάκρυ κορόμηλο...
Οι Κουμιώτες καραβοκύρηδες μπάταραν και καταστράφηκαν γιατί δεν πέρασαν αφ' ενός στον ατμό και αφ' ετέρου γιατί καταστράφηκε η παραγωγή κρασιού στην Κύμη. Βλέπεις έσαξαν οι Γάλλοι το δικό τους κόκκινο κρασί και δεν χρειάζονταν
πλέον την Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ένα κρασί κατακόκκινο. Το αστείο είναι ... για να δείτε την κατάρα.... ότι εκεί γύρω στο 1930 πιάνει η φυλλοξήρα και μας παυτώνει όλα τα αμπέλια. Μου έλεγε η γιαγιά και η μάνα μου ότι έβλεπαν από πάνω από το χωριό την παραλία και κάθε μέρα ανέβαινε ένα κίτρινο πράγμα. Αυτό το κίτρινο θανατικό σε ένα μήνα ξέκανε όλα τα αμπέλια. Από την Κύμη ως κάτου την παραλία εξαφανίστηκαν όλα τα πράσινα και έγιναν κίτρινα. Ξεράθηκαν.
Τώρα από την Κύμη ως κάτω την θάλασσα δεν υπάρχει ούτε ένα αμπέλι. Ούτε ένα... Μόνο ελιές που έβαλαν για να επιβιώσουν... Και διάσπαρτες συκιές που τις ξεσκίζω τα καλοκαίρια...
Σαν Κουμιώτης είτε το πιστεύετε είτε όχι τέσσερα πράγματα δεν έφαγα ποτέ στην Κύμη.


Α) Αστακό.... Γιατί παρ' όλο που βγάζουμε τους καλύτερους αστακούς ανάμεσα Κύμη Σκύρο... επειδή ήμασταν φτωχοί ... δεν ήταν της τάξης μας... Παλαιά, πριν γεννηθώ οι γονείς μου που ήταν αφεντάδες έτρωγαν... αλλά ξέπεσαν... Πάντως τουλάχιστον περνάγαμε πάνω από τον Άη Θανάσση και όχι από κάτω... Οι φτωχοί ναι μεν πέρναγαν αλλά τις πιότερες φορές από κάτω... Και τες πάντων εγώ ποτέ δεν μου είπαν οι γονείς να περάσω από κάτω από την πλατεία... Φτωχοί μεν αλλά ξεπεσμένοι πλούσιοι βλέπεις... κάτι μας έμεινε... Τι λέγαμε α για τους αστακούς... Μετά που μεγάλωσα και έβλεπα τους αστακούς, όσο και αν τους λιμπιζόμουν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΞΑ ΠΟΤΕ.... Μετά πλάκωσαν και οι λιμασμένοι ΠΑΣΟΚοι κάτι Τζοχατζόπουλοι... κάτι να μην πω... που τους τρώγανε στον Σπανό... Που να τους αγγίξω.... Μα την Παναγιά την Λιαουτσάνισα σαν βλέπω αστακό ανατριχιάζω...

Β) Κρασί Κουμιώτικο... και δη Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ούτε που την ήξερα την κυρία... Πως η πόρνη η παράδωση χάνετε ε? Κουμιότης γαμώτο και δεν έχω δει στην ζωή μου Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Χτες την άκουσα γι αυτό γράφω... σήμερις... Άκου Μαύρη Κουντούρα Κύμης.... Ακριβοθόρητη μου είσαι άθλια Μαύρη Κουντούρα Κύμης....

Γ) Τα διαβόητα σουτζούκια Κύμης....!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα τα βλέπω που τα πουλάνε στην Κύμη αλλά εγώ 35 χρόνια ούτε είχα ακούσει για δαύτα... Μια μουσταλευριά έτρωγα.... αααααααααααα να σας πω για την μουσταλευριά Κύμης ??? αχ η ρημάδα... Η ωραιότερη της Ελλάδας.. Και παρακαλώ γίνετε όχι με στάχτες και αηδίες... ΜΕ ΧΩΜΑ.... Ναι ναι με χώμα...Με τον φοβερό "άλυπα" Κύμης ... ένα υπέροχο χώμα σαν πούδρα.... Να είχαμε μια τώρα... Αλλά σουτζούκι???? Ούτε που τα ήξερα... Τώρα τα βγάλαν στην φόρα....


Δ) Ο ρημάδης το τραχανάς Κύμης... Παναγιά μου Λιαουτσάνισα... Μακριά.... Ούλα τα σπίτια με τους ξύλινους πάγκους στα μπαλκόνια... Μια αηδία...Να μην μπορείς από πουθενά να κρυφτής..

Να γυρίσουμε στο κρασάκι Κύμης... Λοιπόν φίλοι διαβάστε για δαύτο από το

http://krasiagr.blogspot.com/2011/10/m-2009.html

το βλογκ αυτό πολύ μου άρεσε το συστήνω



Περιοχή: Κύμη Ευβοίας - Αφράτι
Ποικιλία: Μαύρη Κουντούρα Κύμης (Μανδηλαριά)

Η αναβίωση της αρχαίας αυτής ποικιλίας της Εύβοιας, από τον Απόστολο Μούντριχα, αποτελεί ένα στοίχημα για τον ίδιο αλλά και ένδειξη αγάπης και σεβασμού στον τόπο και την ιστορία του.
Είναι συγκινητική η προσπάθεια αναβίωσης και διάσωσης Ελληνικών ποικιλιών από πολλούς οινοπαραγωγούς
Στην περιοχή της Κύμης, η οινοπαραγωγή στο β' μισό του 190υ αιώνα, σε συνδυασμό με τη ναυτιλία, αποτέλεσε τον κύριο μοχλό της

οικονομικής ανάπτυξης της πόλης.
Το περίφημο κουμιώτικο κρασί από τη Μαύρη Κουντούρα, εξαγόταν στα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου και της Γαλλίας (ως χημική ουσία, μαύρο χρώμα, για να χρωματίζει τα γαλλικά κρασιά). Οι Κουμιώτες μάλιστα με οθωμανικό διάταγμα χρησιμοποιούσαν δική τους μετρική μονάδα, την κουμιώτικη βαρέλα 54 οκάδων. Μεταγενέστερα όμως με την Ψήφιση στη Γαλλία του νόμου περί δασμών, σταμάτησαν οι εξαγωγές κυμα"ίκών κρασιών με δυσάρεστες οικονομικές επιπτώσεις για την Κύμη.
Αλλά και από την εποχή του Παυσανία, η Μανδηλαριά συμμετείχε στην παραγωγή του φημισμένου χιώτικου Αριούσιου οίνου. Οι αναφορές μιλάνε για ένα ασυνήθιστο κρασί, με ατίθασο χαρακτήρα με πολύ σκούρο χρώμα και στιβαρές τανίνες.
Η Μαυροκουντούρα του κτήματος Αβαντίς, ακολούθησε την μέθοδο κλασικής ερυθρής οινοποίησης με μακρά εκχύλιση, ωρίμασε για 12 μήνες σε καινούρια γαλλικά βαρέλια Ermitage και εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο.
Έχει χρώμα βαθύ ρουμπινί, μύτη μέτριας έντασης, αν και κάπως κλειστή, αναδεικνύει αρώματα ώριμων μαύρων φρούτων, γλυκόριζας, δαμάσκηνου, απαλές γήινες νότες και νύξεις ζωικών και βανίλιας. Στο στόμα είχαμε να κάνουμε με ένα ισορροπημένο κρασί, όχι ιδιαίτερα τανικό, μετρίου+ σώματος που υπενθύμιζε τα χαρακτηριστικά αρώματα που βρήκαμε στην μύτη. Αλκοόλ 14%, και φρουτώδης επίγευση μέτριας+ διάρκειας. Καλύτερο μέχρι το 2018.
Τιμή:17,50€
Βαθμολογία:17,5-20


Έχωσα και μια υπέροχη μπύρα Ωρολογίου ... ένα χωριό κοντά στην Κύμη....

Ημπορούν τα πλουσιόπαιδα να είναι αριστερά τέκνα?

Αφορμή δια την ανάρτησιν τούτη - οφείλω να ομολογήσω - είναι ο "σάλος" και αι διάφοραι δυειστάμενες απόψεις δια τας δράσεις του τέκνου της οικογενείας Αγγελοπούλου. Αν προστρέξει τις εις αναρτήσεις πχ του TVXS θα διαβάσει κείμενά του εις την Αμέρικα. Κείμενα που ομιλούσιν περί της εργατικής τάξεως, του κινήματος αγανακτισμένων εις τας Αμέρικας. Φυσικά κείμενόν του αναρτήθη και εις τας ημεδαπάς. Μάλιστα εις εφημερίδαν ελευθέρας διαδόσεως.
Πλήστοι όσοι, μικρόνοες και χυδαίοι τυπίσκοι... ανακράζουσιν ότι ένας γόνος πλουσίας οικογενείας δεν είναι δυνατόν να είναι κομμουνιστής, αριστερός κλπ κλπ... Τούτο αποτελεί χυδαίαν παρερμήνευσιν και μεγίστη τυχοδιοκτική θέση. Η ιστορία ανέδειξεν το σφαλερόν της θέσεως τούτης. Πλείστοι όσοι, μεγιστάνες εντρύφησαν εις τον Μαρξισμόν και εις τον κομμουνισμόν.
Δια ζώσης ο συγχωρεμένος Γ. Βερούχης μου είχε είπει ότι ο μεγαλύτερος καπιταλιστής της τσαρικής Ρωσίας, ήτο κρυφίον μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος και μάλιστα αναφέρετο μόνο εις τον Μπολσεβίκον Λένιν. Μάλιστα μετά την επιτυχήν νίκην των ημετέρων Μπολσεβίκων του ανετέθη η πρεσβεία του Παρισιού. Εκεί αφιχθείς, ήρχισον Μποσεβίκικον προπαγάνδα, η οποία ατυχώς δια τούτον αποδείχθη μέγα αμάρτημα και τον οδήγησον εις αναδίπλωσιν με στόχον την εξάσκησιν καθαρά και μόνον των υποχρεόσεών του.
Γενικά εις την Κομμουνιστικήν θεωρίαν οδηγείτε τις, όστις εμφορούτε υπό των αρχών της αλληλεγγύης και τις ευωδοστέρας προοπτικής του ανθρωπίνου είδους. Άνθρωποι, ήτις είναι εγωκεντρικοί, μιαροί, μικρόνοες εγωιστές, πλαδαροί, μη έχοντες πλούσιον εσωτερικόν κόσμον και είναι νεανικώς γεγηρασμένοι ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟΝ ΝΑ ΕΜΦΟΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΕΤΟΙΩΝ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΩΝ ΙΔΕΟΔΩΝ...
Μου φαίνετε δε πολύ φυσιολογικόν να εμφορείτε ο νεαρός γόνος υπό τοιούτων ιδεών. Νέος είναι, με πλούσιον εσωτερικόν κόσμον όπως κάθε ανθρώπινον όν. Τώρα... εις το ερώτημα αν θα παραμείνει σταθερός έχουμε να δηλώσουμαι τα εξής... που έλεγε ο Λ. Τρότσκυ εις την νήσον Πρίγκηπον εις Έλληναν αντιπρόσωπον του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... " Αυτόν τον νέο φέρελπιν διανοούμενον, βάλτε τον στο μούσκιο, βγάλτε τον, ξαναβάλτε τον, βάλτε τον μέσα πέντε έξη φορές και στο τέλος θα δείτε αν αξίζει τον κόπον..." Αυτά είναι όσα μου μεταβίβασε ο Γ. Βερούχης σαν προφορικήν ιστορίαν που διεσώθει.
Έτσι είναι. Ο κος φέρελπις Αγγελόπουλος θα δοκιμασθεί τα μάλα. Θα απογοητευθεί, θα υμνηθεί, θα τον ξεσκίσουν δις και τρις εννίοτε. Αν θα παραμείνει φαντάρος εις τον άοπλον στρατόν της απελευθερώσεως της σκλαβωμένης εργατικής τάξεως? Οι μάντεις απέθανον προ χιλιάδων ετών.... Το μέλλον θα αποδείξει....
Προσωπικώς τον ΚΑΛΟΣΟΡΙΖΩ και εύχομαι εις το πρόσωπόν του η ιστορική μοίρα να αναδίξει μια προσωπικότηταν η οποία να είναι διανοούμενη ταυτοχρόνως ΤΙΜΙΑ, ΗΘΙΚΗ και πάντα αφιερωμένη εις τα καταπιεζόμενα τέκνα του ανθρωπίνου είδους.
Εάν μας εδιάβαζον θα του ελέγαμαι ευθαρσώς... ΕΝΤΡΥΦΙΣΑΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΝ μελετήσατε επισταμένως ΤΟΝ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΝ, τον ΜΑΡΑ, τον ΚΡΟΜΓΟΥΕΛ, την ΡΩΣΣΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ, την ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ. Μελετήστε τις καντίνες που τρωνε κολατσιό οι εργάτες της Αμερικής. Πάτε στα μπαρ που πίνουν μπύρες. Ερωτευθείτε καλλίγραμον εργάτρια. Ζείστε και αναπνεύσατε την χαρακτηριστικήν οσμήν των εργατών. ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΙΝΑΤΕ ΠΙΣΤΟΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔΕΑΣ ΣΑΣ. ΜΗΝ ΠΑΨΕΤΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΑΚΜΑΙΟΣ έστω και ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΤΕ ΠΛΕΙΣΤΑΚΙΣ... Και μην ξεχνάτε... Η ιστορία δεν μετράτε με έτη... παρά μόνο με δεκαετίες....

Εις το http://raskolnikovgr.blogspot.com το οποίο ειρήσθω εν παρόδω αποτελεί εν ενδιαφέρον μπλογκ είχα διαβάσει μια ιστρία που με είχε συναρπάσει. Ήτο η ιστορία μιας πλουσιοτάτης Εβραιοπούλας θυγατρός ήτις είχε εντρυφήσει εις τον κομμουνισμόν. Είχε εισχορήσει εις την οργάνωσην των αρχειομαρξιστών. Είχε μετονομασθεί, είχε εργασθεί εις εργοστάσια, είχε ασθενήσει όπως τόσες άλλες χιλιάδες μικρές κορασίδες. Είχε αναχθεί, δε εις μέγα διδασκάλα του κομμουνισμού μαζί με άλλες νέες θυγατέρες πλουσίων οικογενοιών άτινες εμφορούντο υπό αγνών ΙΔΑΝΙΚΩΝ...
Κλείνομαι ευλαβικώς το γόνυ έμπροσθεν των συνεισφορών αυτών των αγνών επαναστατριών.
Ο ΑΟΠΛΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΑΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Είμαστε και είναι στρατευμένοι εις τον τιμιότερον αγώνα του ανθρωπίνου είδους.
Ευρήκα λοιπόν την εφημερίδα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ του 1931 και σας δημοσιεύω τας σχετικάς ειδήσεις περί την νεαράν Εβραιοπούλα.

ΘΕΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ


ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙ ΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙΑ, ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΝ είναι ΆΞΙΟ ΜΝΕΙΑΣ... ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ... ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΣΥΝΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ... Η μετέπειτα ζωή του είναι κατακριτέα, αξιοκατάκριτος προδοτική ότι άλλο θέτε... Αλλά η στιγμή που αισθανόμαστε την θερμήν χείρα του δίπλα από την δικήν μας είναι μεγαλειώδης....