ΑΙΜΑ ΠΟΝΟΣ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΡΙΑ.... ΜΠΑΙ ΜΠΑΙ ΡΩΣΙΑ... ΑΡΓΑ Ή ΓΡΉΓΟΡΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ... ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΈΡΧΟΝΤΑΙ...

Δύσκολες ώρες...

Οι Ρώσοι δεν θα έχουν πλέον λιμένα στην Μεσόγειο. Μια λύση είναι κάπου σ΄ένα μικρό λιμάνι της Λιβύης. Ή σε κάποιο στο Σουδάν. Ή.... Ο μακρύς δρόμος προς τον Ειρηνικό και επιστροφή στην πατρίδα... Θα ανέβει από το πέρασμα της πόλης του Βυζαντίου; Θα τον αφήσουν οι πρώην σύμμαχοί τους; Δηλαδή οι Τούρκοι;

Θα είναι τραγικό... Ένας κυνηγημένος στόλος χωρίς λιμένα να ψάχνει απεγνωσμένα επιστροφή... Και όταν περάσει αν τα περάσει τα στενά... Συντριβή... 

Εν σύνοψη.... Ο Ερντογάν κέρδισε. Ιράν Ιράκ έχασαν. Οι Κούρδοι σαν φύγουν οι 2,500 φαντάροι των ΗΠΑ θα τους κατασφάξουν.... Οι Χριστιανοί άστα να πάνε... Θα αλλάξουν Πατριάρχη; Ποιος θα αναλάβει; Θα είναι φυσικά της Κωνσταντινούπολης εγκάθετος; 

Πόσοι θα είναι οι πρόσφυγες; Από το 10% που κυβερνούσε δηλαδή κυρίως Αλλαουίτες αν θυμάμαι καλά πόσοι θα μείνουν;

Οι σουνίτες και ο Ερντογάν τα πήραν όλα... 

Τώρα μετά την Αλεξανδρέτα που πήραν μετά τον Β Παγκ. Πόλεμο τι άλλο θα πάρουν;

Οι Αιγύπτιοι τραβούν τα μεγάλα ζόρια... Δεν τους φτάνει το φράγμα των Αιθιόπων τώρα βλέπουν την παλαιά Συροαίγυπτο να την λαμβάνουν οι Τούρκοι επί της ουσίας....

Το Ισραήλ μέχρι που θα φτάσει ; Μπορεί να μπει μπας και σωθεί τίποτα; Σίγουρα δεν μπορεί να επέμβει σ΄όλη την Αραβία... 

Κουλουβάχατα... Σκέπτομαι τι άλλο να πω.... Σίγουρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ οι σιίτες που είναι μειοψηφία να κρατούν ένα 85% σουνίτες υπό κατοχή.

Δεν ξέρω. Το συναίσθημα ξεχειλίζει σήμερα. Δεν περίμενα να καταρεύσει έτσι. Δεν πήρα όπως φαίνεται μαθήματα από την πτώση του Καντάφι και του Σαντάμ. Όταν μπει σε κίνηση η ιστορία όλα είναι θέμα λίγων 24ωρων...

Δεν ξέρω. Ένα όμως ξέρω. Όταν κυβερνούν οι μειοψηφούντες σιίτες τότε αίμα βαθύ ακολουθεί την κυριαρχία τους...

Που θα πάει; Ή θα παλέψει ως το τέλος;

ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

  Στην εποχή που ζούμε, η βία κατά των αντρών είναι ένα δήθεν "νέο" φαινόμενο. Όλο και περισσότεροι απευθύνονται στην αστυνομία καταγγέλοντας την σχέση τους για βίαιη συμπεριφορά.

Ένα προς τρία η μαθηματική σχέση. Γράφει ένα  site https://www.neolaia.gr/2024/04/08/endooikogeneiaki-via-kataggelies-peristatika/ "Αίσθηση προκαλεί ο αριθμός των ανδρών που καταγγέλλουν ενδοοικογενειακή βία -τα προηγουμένα χρόνια δεν υπήρχαν ανάλογες καταγγελίες- καθώς από τα 13.342 περιστατικά το 2023, τα 3.456 αφορούν θύματα άντρες και τα 9.886 γυναίκες."

H αλήθεια είναι ότι δεν μας προκαλεί καμία αίσθηση. Για να πάρεις διαζύγιο πρέπει να πας στην αστυνομία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι άνθρωποι έχουν εκρεμότητες πχ περιουσίες παιδιά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με κοινής συναίνεσης διαδικασίες. Ιδιαίτερα αν φτάσεις στο ξύλο...

Οι άντρες που τρών τις φάπες τους (θέλω να μιλώ στο πρώτο πρόσωπο συμπάσχοντας αλλά η φαλοκρατική εγωιστική μου διαπαιδαγώγηση δεν με αφήνει. Εξάλλου δεν μου έτυχε εκτός από φραστική βία πράγμα απόλυτα σύνηθες) βρίσκονται μετέωροι.

Από την μια τα φαλλοκρατικά γουρουνάκια που θα τους λένε "αυτοί δεν είναι άντρες με Α κεφαλαίο...." και από την άλλη οι φαλλοκράτισσες γυναίκες που γελώντας θα λένε "έλα μωρέ ένα τερτίπι είναι των εξουσιαστών..."

Σώνει λοιιπόν και καλά οι άντρες είμαστε εξουσιαστές από πριν γεννηθούμε. Και ως εξουσιαστές πρέπει να οδηγούμε το αμάξι, να φέρνουμε μπικικίνια να μην κλαίμε, να είμαστε δυνατοί κλπ. Αυτό είναι το μοντελάκι.

Μας έχουν φορτώσει την πατριαρχία ως απόλυτο δόγμα και εμείς υπάκουα πρέπει να πορευόμαστε ενάντια στην αντίληψη αυτή. "Σκάσε κάθαρμα εσύ είσαι τέκνον της πατριαρχίας..." 

Όχι δεν είμαι τέκνον της πατριαρχίας που μας φορτώνεται. Είμαι τέκνον και τεκνόν άνθρωπος όπως όλοι. Και δεν θέλω να με εξουσιάζουν βρε αδελφέ. Και δεν μου αρέσει η βία κατά μου.

Για να καταλάβετε πόσο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι άντρες που τρώνε μάπες ψάξτε να βρείτε μια φωτογραφία άντρα που έφαγε ξύλο. Ή μια οργάνωση που τους στηρίζει... Με μια καμπάνια βρε αδελφέ... Ζερο...

Όποιος τρώει ξύλο ξεπέφτει στην τρούπα του ανύπαρκτου... Τον τρώει η μαύρη τρούπα...

Τα λες αυτά και σε κοιτάνε ως χάνο...

Αυτά...

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΦΗΒΙΑΣ

Σαν σήμερα στα 1974

12 και κάτι. Έφευγα από την παιδική ηλικία και έμπαινα στην εφηβική. Σαν παιδί θυρωρού κάθε πρωί ξύπναγα, ανέβαινα στο θυρωρείο και έπαιρνα τις πρωινές εφημερίδες και τις ξεκοκάλιζα. Βλέπετε τότε ο εφημεριδοπώλης έφερνε τις εφημερίδες των συνδρομητών αξημέρωτα.

Εκείνη την ημέρα στις 20 Ιούλη του 1974 οι γονείς μου έτρεξαν στον μπακάλη τον Χροναίο γωνία Δημ. Σούτσου και Δορυλαίου και γέμισαν το σπίτι με τρόφιμα. Παντού σακούλες. Πήραν και μπλε χαρτόνια να καλύψουν τα παράθυρα για τον φόβο των βομβαρδισμών. 

Τώρα μπούρδες θα μου πεις εκ των υστέρων. Ναι βέβαια αλλά οι άνθρωποι αυτοί έζησαν την Ιταλική και Γερμανική εισβολή. Ζούσαν με τις μνήμες εκείνες...

Ήταν για μένα μεγάλο το σοκ. Πόλεμος. Ο πατέρας έφυγε και πήγε στην πολιτική άμυνα σ΄ένα σχολείο.Όλοι συζήταγαν. Ρουφούσα τα πάντα. Στην αρχή υπερηφάνεια. Πετάν οι Ελληνοκύπριοι τους Τούρκους στην θάλασσα. Όμως στην πολυκατοικία το κλίμα ήταν άλλο. Ήταν ο δημοσιογράφος ο Καψής. Ανήσυχη η φαμίλια του. Μετά κατέβαιναν στο υπόγειο οι δημοκρατικοί και ακούγανε την Dautche Velle. 

Όλα ήταν σ΄ένα πλέγμα μυστηρίου για εμένα...

Πριν χρόνια μιας και η μνήμη μου εξασθενούσε έβαλα το γνωστό βίντεο των Τουρκοκυπρίων που έχουν βάλει τα ανακοινωθέντα του ΡΙΚ με τα ψέμματα ότι πετούν τους Τούρκους στην θάλασσα κλπ.

Δεν θυμάμαι εδώ τι έπαιζαν οι χουνταίοι αλλά κάτι τέτοια θα μας έλεγαν...

Ήταν το πρώτο σκίρτημα του πολιτικού όντος και η καταστολή του προσωπικού ζώου. Βαθιά μέσα μου η προσωπική φιλοδοξία πλέον θα υπηρετούσε το κοινωνικό σύνολο της χώρας μου.

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΝΤΙΚΗ

 Ο Μιχάλης Ποντίκης, ήταν ένας κάτοικος της μικρής πόλης Κύμη, η οποία είναι στο ανατολικότερο σημείο της Εύβοιας.

Στην μικρή αυτή πόλη, ή ίσως κωμόπολη, έζησε ο Μιχάλης με αξιοπρέπεια, αγάπη ανιδιοτέλεια και δίνοντας αγώνες κατά πως τους εννοούσε αυτός. Εξέδωσε περιοδικά, βιβλία έντυπα και συμμετείχε στην ζωή της Κύμης.

Στα έντυπά του έβρισκαν φιλοξενία διάφοροι συγγραφείς, επιστήμονες, απλοί άνθρωποι με στόχο την λαογραφική και ιστορική έρευνα της περιοχής μας. 

Δεν θα κάνω παρουσίαση του έργου ζωής του, μιας και ο κ. Γεώργιος Σαρρής, έκανε πλήρη αναφορά ζωής στην ομάδα ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ.

Εγώ θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα γύρω από έννοιες που κυκλοφορούν. 

Κατ' αρχήν φίλος του δεν ήμουν. Έμπιστός του δεν ήμουν. Μάλιστα στο τελευταίο περιοδικό ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ στην σελίδα 2 μου τα σούρνει ξώφαλτσα. Γράφει ότι είμαι "δημοφιλής" με ένα τρόπο που καταλαβαίνω ότι δεν το ενέκρινε.

Επίσης στις σποραδικότατες συναντήσεις μας, δεν μου αποκάλυπτε τους στόχους του, παρά μόνο στην στερνή μας συνάντηση στο καφέ του ΚΑΡΑΝΤΑΚΗ μου μίλησε για ένα σωματείο υπεράσπισης των αρχείων... Φευ δεν προλάβαμε. Οπότε ότι πω θα είναι καθαρό από συναισθηματισμούς. Γενικά να ξέρετε εκτιμώ και αυτούς που δεν είναι φιλικά προσκείμενοι προς το πρόσωπό μου. Αρκεί να βλέπω σταθερότητα πίστη και συνέχεια...

Aυτό που ακούω, δεξιά και αριστερά είναι ότι ήταν μυστήριος, απόμακρος και τελευταία βγήκε στην φόρα και η λέξη περιθωριακός...

Οι συμπολίτες που τα σέρνουν αυτά υπογείως (σιγά μου δεν μαθαίνονται) θα πρέπει να σκεπτούν ειλικρινά το παρελθόν μας.

Πως ο Γεώργιος Παπανικολάου αντιμετωπίστηκε στην Κύμη τότε που ζούσε εκεί... Το τι του σούρναν δεν λέγεται... Η εφημερίδα ΚΟΥΜΗ μαλλιαρό τον ανέβαζε μαλλιαρό τον κατέβαζε. Ως και τον ΝΟΥΜΑ μπλέξανε οι τύποι. Και ο ΝΟΥΜΑΣ υπερασπίστηκε τους Κουμιώτες δημοτικιστές...

Σάμπως ο Βασίλης ο Λούλης πέρασε καλύτερα; Τώρα υπερηφανευόμαστε και πουλάν και στο μουσείο βιβλίο του... Για ρωτήστε τις μπατηροσύνες του. Για ρωτήστε ποιοι τον έπαιζαν τάβλι;; ( ο πατέρας μου ναι τον έπαιζε).

Γι' αυτό σας λέω ο Μιχάλης ο Ποντίκης δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Πάω στοίχημα το κεφάλι μου σε ένα μελίσσι ότι και για άλλους θα έχουν παρόμοια συμπεριφορά. Περιθωριακός ο ένας... Μυστήριος ο άλλος...

Για σταθείτε όμως συμπατριώτες. Δηλαδή δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε εκπροσώπους της εξουσίας δημάρχους αντιδημάρχους βουλευτές βουλεύτριες αξιωματούχους, πάσης φύσης προέδρους και να μην περνάμε ωραία; Να θέλουμε να εξαφανιστούμε σαν τους βλέπουμε;

Στην ζήση αυτή ένα πράγμα έχει αξία. Η αναγνώριση της προσφοράς η ακεραιότητα της ζωής μας, η έλλειψη προστυχιάς κλεψιάς και μπαγαποντιάς.  

Για μένα ο Μιχάλης Ποντίκης ήταν το πλέον μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή της Κύμης κατά την τελευταία χρονική περίοδο. Όταν ακούω να τον χαρακτηρίζουν "περιθωριακό" κλπ ζορίζομαι να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο. Ευτυχώς είναι ασυγκράτητοι στις συνομιλίες και τα αμολάνε. ΕΥΤΥΧΩΣ...

Λοιπόν ίσως δεν είναι η στερνή φορά που μιλώ για τον Μιχάλη Ποντίκη. Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε Λουλιάδες, Παπανικολιάδες και Ποντικιάδες... ΑΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΩΜΑ ΤΟΥΣ όλοι αυτοί που δεν τον χώνευαν. Ας συνεχίσουν να σουλατσάρουν από εδώ και από εκεί. Εμείς τον αγαπήσαμε και τον τιμήσαμε. 

Αυτά που γράφω είναι λίγα... Αλλά πλήρως αναγκαία..

. 

ΚΕΜΑΛ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ του Paul Demont

                                             

Το βιβλίο 

                                              

                                                                            NA ΕΞΗΓΗΘΩ....

Το να μελετάς την ιστορία του ΚΕΜΑΛ στην Ελλάδα είναι μια πικρή ιστορία, χωρίς αμφιβολία. Χιλιάδες πολίτες έχουν πληγεί από την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Έχουμε λοιπόν την προσφυγιά στο αίμα μας και αυτό είναι ένα δύσκολο θέμα. Εμείς σαν φαμίλια έχουμε άλλη πορεία. Εμείς είμαστε από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ κατά της δημιουργίας του σύγχρονου Τούρκικου κράτους. Αφήσαμε την βολή μας, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μπήκαμε στο μπαπόρι του Ελ. Βενιζέλου και πολεμήσαμε κατά του Κεμαλισμού. Οπότε μαθήματα δεν θα δεχτούμε...

                                                                           ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Όταν ο Εμίρης Αμανουλάχ του Αφγανιστάν επισκέφτηκε την Τουρκία είπε στους μουλάδες του ότι πρέπει να βγάλουν οι γυναίκες την μπούργκα και να κουρεύονται δυτικά, όπως στην Κεμαλική Τουρκία... (Εμίρης είναι ένας που ηγεμονεύει ΧΩΡΙΣ να είναι απόγονος της φαμίλιας του Προφήτη, ενώ Χαλίφης είναι ένας ηγεμών που έχει ρίζες στον Προφήτη). Χαμός στο Αφγανιστάν... (σελίδα 209).

Το ίδιο και ο Σάχης του ΙΡΑΝ ο Ρεζά Παχλεβί, καθήμενος ένα μήνα στα 1934 στην Τουρκία, διεμήνυσε στον πρωθυπουργό του, ότι όταν επιστρέψει στην ΠΕΡΣΙΑ δεν θέλει να δει τσαντόρ, τουρμπάνια και φέσια... (σελ 210-211).

Αλλά και ο "δικός μας" ο δικτάτωρ Μεταξάς στα 1937 που πήγε στην Τουρκία πρότεινε "αιώνια αδελφότητα" μεταξύ των δύο χωρών. (σελ 206)... Ή διαβάζοντας τις σελίδες Ελληνικών φεμινιστικών εφημερίδων στον μεσοπόλεμο παρατηρεί έναν έρωτα των γυναικών της Ελλάδας προς την Τουρκία...

Τι είναι αυτό που έκανε αυτήν την αίγλη της σύγχρονης ιστορίας τόσο μεγάλη; Μα φυσικά η δημιουργία του σύγχρονου αστικού κράτους. Αυτό που ξερίζωσε την δεσποτεία του Οθωμανισμού. Που επέβαλλε την κατάργηση ΚΑΙ του Χαλίφη δημιουργώντας τρομερή ανισορροπία στο Ισλάμ. Που επέβαλλε την ιδιωτικότητα στην θρησκεία (πχ ο ιμάμης ή ο Πατριάρχης βγαίνοντας από την εκκλησία ή το τζαμί φορούσαν πολιτικά ρούχα...) που πήρε την γυναίκα και την έκανε πρωτοπόρα. Που ζήλευαν τις Τουρκάλες πχ οι Γαλλίδες...

Αυτό που εντυπωσιάζει στο βιβλίο είναι ο αγώνας για την δημιουργία του Τούρκικου κράτους. Αυτό δεν είναι σπάνιο στην ιστορία της δημιουργίας των αστικών κρατών. Ποιος δεν έχει συνταραχθεί με την δημιουργία του Ελληνικού του Γαλλικού του Αμερικάνικου κράτους; Έτσι και το βιβλίο αυτό περιγράφει όλη την επαναστατική ορμή του Τούρκικου λαού ενάντια στους Οθωμανούς δεσπότες. Και έχει ενδιαφέρον η περιγραφή της επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη. Οι εξεγέρσεις των Αρμενίων και η χαρά των Ελλήνων με την είσοδό τους. Η απόβαση στην Σμύρνη η πορεία στην εσχατιά της Ανατολής... Όλα αυτά τα περιγράφει ο συγγραφέας αρκετά ωραία και τα μεταφράζει στα Ελληνικά ένας Αρμένης.  Εκεί δείχνει την κατάπτωση του στερνού Σουλτάνου και την μοναχική πορεία του ΚΕΜΑΛ. Φεύγει από την Πόλη την στιγμή που οι σύμμαχοι στέλνουν τελεσίγραφο στον Βεζίρη... Συλλάβετε τον...  "πέταξε το πουλάκι" απαντά ο Βεζίρης...

Το πλοίο ΚΥΜΗ στις ακτές του Πόντου... Όταν δεν είχε σχέση με τον Κεμάλ.
Πηγή Nicholas Peppas.

Το πλοίο ΒΑDIRMA έχει ιστορία και Κουμιώτικη  http://akrat.blogspot.com/2013/06/blog-post_30.html?fbclid=IwAR08DMf1XNF4vB6AANbyR4Ouak6fkyoHBlJSyX3_Sck6eknCsVomelXcu9Y και έκανε δρομολόγια για το ορυχείο της ΚΥΜΗΣ και πουλήθηκε σε Οθωμανούς που το είπαν ΠΑΝΟΡΜΟΣ στα Τούρκικα Badirma. Ο Κεμάλ πάνω στο πλοίο κατευθύνεται στον Πόντο. Κάνει την πρώτη μάζωξη πρόπλασμα του Τούρκικου έθνους όπου με βία συγκεντρώνει 15 αντιπροσώπους... Πηγαίνει στο κέντρο του Ελληνικού Ποντιακού αντάρτικου!!! σ' ένα μικρό χωριό. Κάνει τις δέουσες συμμαχίες ακόμα και με Ρωμιούς και φεύγει...

Οργανώνει την αντίσταση. Πάει σε διάφορα μέρη, συντάσσει αντιστάσεις κατά των συμμάχων. Έρχεται σ' επαφή με τους Σοβιετικούς. Παίρνει χρυσό και όπλα με μεγάλη δυσκολία από τους Σοβιετικούς. Σ' αντίθεση με ότι πιστεύουμε οι Έλληνες ο συγγραφέας μας περιγράφει πως οι Άγγλοι δεν ήταν μαζί του. Πως άλλοι φλέρταραν μαζί του. Πχ οι Γάλλοι... Εκεί παρατηρούμε τον ρόλο του κονιάκ στην διπλωματία... Πως μια μικρή κωμόπολη η Άγκυρα μέσα στην έρημα γίνεται το κέντρο της αντίστασης. Πως οι γυναίκες ράβουν, μεταφέρουν αγωνίζονται να στηρίξουν τον Κεμάλ. Οι περιγραφές είναι τρομερές.

Ο συγγραφεύς αναφέρεται στην δημοσίευση των εγγράφων της μυστικής διπλωματίας μεταξύ Τσαρικών Ρώσων Άγγλων Γάλλων κλπ για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Μπολσεβίκοι τα έβγαλαν δημόσια. Συνταράχτηκαν οι Τούρκοι για την τρομερή μπαμπεσιά των συμμάχων... Και μέσα από εκεί αναδείχθηκε το σύγχρονο Τούρκικο κράτος. Αυτή ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ είναι η πηγή της δημιουργίας και η αιτία της κατάρρευσης της Οθωμανικής κυριαρχίας...

Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο πρέπει  κανείς να το αγοράσει. Δεν παραθέτω πολλά στοιχεία από αυτό. Μου ήταν δυσάρεστο σαν θέμα. Αλλά έπρεπε να διαβαστεί και το συμπάθησα τελικά. Και αναμφίβολα θέλω να διαβάσω και άλλων συγγραφέων. Για να κατανοήσω την δημιουργία του Τούρκικου κράτους...

Οπότε κρατώ πολλά για αυτό... Πάντως το Γαλλικό κονιάκ έπαιξε σπουδαίο ρόλο... Και η κύρωση του ήπατος που έπαθε ήταν για τον Σαλονικό καθοριστική...

Tέλος ευχαριστώ τον εκδότη του "ΚΟΥΡΙΕΡ ΕΚΔΟΤΙΚΗ' Θεόδωρο Μπενάκη που μου το χάρισε. Οι εκδόσεις πλέον δεν υπάρχουν αλλά η δημιουργία τόσων μεγάλων επιτυχιών είναι μεγάλη.

Το πλοίο ΒADIRM (Πάνορμος τέως ΚΥΜΗ )
που έσωσε τον Κεμάλ από τα χέρια στων συμμάχων
Πηγή Nicholas Peppas

ΟΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ... ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ....

 Στην ζωή μου, μου έτυχαν να βιώσω δύο σπάνιες ασθένειες και να δω ένα σπάνιο σύνδρομο σε αγαπημένο πρόσωπο συγγενικό...

Ένα απόγευμα, καθόμουν στο γραφείο του σπιτιού μου και μύρισα καμένο καλώδιο. Βρε που καίγεται που καίγεται... Τζίφος. Όλοι είπαν ότι τίποτα δεν καίγεται... Την επομένη ημέρα στην εργασία ξανά τα ίδια... Καμένο καλώδιο... Πήγα στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο... Στον ΩΡΛ. Τίποτα. Καλά ήμουν. Το καλώδιο όμως καλώδιο...

Άρχισα να διαβάζω στο δίκτυο... ΦΑΝΤΟΣΜΙΑ... Διάβασα ότι ήμουν από τους τυχερούς. Άλλοι περνούν μια ζωή μυρίζοντας κόπρανα. Φρίκαρα... Μεγάλη η τύχη μου.

Σιγά σιγά έφυγε... Και ήλθε η νευραλγία του τριδύμου αφού μετά από τρία έτη μύριζα κανονικά... Η νευραλγία του τριδύμου είναι μια τρομερή ασθένεια. Στην αρχή πήγα στην οδοντίατρο. Μια εξαγωγή... Εκεί ο πόνος... Πήγα σε περιδιοντολόγο. Καθαρισμός... Εκεί ο πόνος... Ξαναπήγα στην οδοντίατρο... Κάνε μου μια απονεύρωση. Πονάω. Μου κάνει... Ξανά ο πόνος... Μου λέει τέρμα πας σε νευρολόγο ή στο Πανεπιστήμιο οδοντοιατρικής θα μιλήσω σε καθηγητές να σε δεχθούν... Πήγα στον νευρολόγο μου είπε παρουσία της συζύγου μου "έχεις ακούσει τους λύκους να ουρλιάζουν; Έτσι ουρλιάζουν όσοι έχουν αυτό το σύμπτωμα. Πάρε το Lyrica... " Φρίκη.

Έχουμε μια γατούλα επιληπτική και ξέρουμε τι σημαίνει φάρμακο τέτοιας κατάστασης...  Πολύ καλό φάρμακο αλλά λέω ας το παλέψω με την Κινέζικη ιατρική. Πήγα σε εξαίρετο βελονιστή και μετά από μήνες βελονισμού, θεραπεύτηκα...

Έκτοτε σκέφτηκα να κάνω μια ομάδα στο FB για τις σπάνιες και περίεργες ασθένειες. 500,000 άνθρωποι στην χώρα μας υποφέρουν κατά μόνας... Με δυσκολίες πόνους αφάνταστους. Η σύζυγος με απέτρεψε. Μου είπε ότι θα φορτωθείς ένα πολύ μεγάλο πόνο. Και όντως αυτό θέλει έναν υγιή άνθρωπος με Α κεφαλαίο που να αγαπά τον πόνο του συνανθρώπου...

Όμως έκτοτε κάθε τόσο δέχομαι ερωτήσεις από ανθρώπους από όλη την χώρα. Προχτές από Θράκη. Πριν δύο μήνες από Θεσσαλονίκη... Άρχισα να μαθαίνω πληροφορίες περίεργες. Μια κοπελίτσα άρχισε να μυρίζει φαγητό όλη την ώρα. Ένας απίστευτος πόνος σ' όλο το κορμί μου λέει μια άλλη φίλη...

Εκείνο που έχω να πω είναι ένα. Θέλουμε ένα ευρύ φάσμα ιατρών και εναλλακτικών θεραπειών. Πρώτα από όλα να πάμε στην κλασσική ιατρική. Μετά στην άλλη την πιο περίεργη... Θέλουμε ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ. Σε όλη την χώρα. Και σ΄όλες τις πρωτεύουσες της χώρας... Θυμάμαι ένα συγγενικό πρόσωπο να κλαίει από τον πόνο. Αχ....  Μόνη βοήθεια το κέντρο πόνου...

Θέλουμε να σκύψει η πολιτεία στους 500,000 ανθρώπους. ΥΠΑΡΧΟΥΝ.... Δεν είναι φαντάσματα. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ.... 

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ..... ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ...

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΡΙΓΗΛΗΣ....

 

Μια ιστορική ομάδα του Fb. Να γίνετε μέλος

Για τον Βαγγέλη Δευτεραίο δεν γνωρίζουμε και πάρα πολλά πράγματα. Ξέρουμε όμως τα κυριότερα. Τα σημαίνοντα.

Τι δηλαδή;

Πρώτον ότι ήταν ατρόμητος.

Δεύτερον ότι συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των αναπήρων και θυμάτων των πολέμων 1910-1922. Και μάλιστα από ηγετική θέση.

Τρίτον. Ότι ήταν η ηγεσία της διμοιρίας σαλπιγκτών. Όχι στον πόλεμο. Στις τρομερές διαδηλώσεις των ορφανών, χηρών και αναπήρων των πολέμων. Αυτές που κινούσαν από την Στέγη Πατρίδας στους Αμπελόκηπους (νυν Πλ. Μαβίλη).

Τέταρτον ότι ήταν άνθρωπος με Α κεφαλαίο.

Πέμπτον ότι σαν επαναστάτης δεν κρατούσε κακίες. Eπίσης ότι ανήκε στους Αρχειομαρξιστές από την γέννησή τους, δηλαδή στον πολύ παλαιό αρχικό σχηματισμό.

Οι πηγές που έχουμε για τον Βαγγέλη Δευτεραίο είναι δύο. Ο Γιάννης Βερούχης και η κόρη της δραπέτριας Κατίνας Εμμανουηλίδου.

Οπότε με βάση την γραπτή και ζώσα αφήγηση θα προσπαθήσουμε να ανασυνθέσουμε μια στοιχειώδη «βιογραφία».

Ο αστικός τύπος της εποχής του μεσοπολέμου αναφέρεται συχνότατα στον Βαγγέλη Δευτεραίο, ως αντιπρόσωπο στις διαπραγματεύσεις με το κράτος εκ μέρους των θυμάτων και αναπήρων πολέμου. Καθώς επίσης και στις εκλογές του μεγάλου αυτού συνδικάτου που είχε εκλέξει ως αρχηγό του τον Λέοντα Τρότσκυ.

Στις τρομερές διαδηλώσεις , αναφέρει ο ίδιος « Ήμουν πάντα πίσω από το “Στρατηγό μας”. Ήμουν επικεφαλής της διμοιρίας σαλπιγκτών…» (Μια αφήγηση για τον Σταύρο Βερούχη του Γιάννη Βερούχη) Στρατηγός ήταν ο Σταύρος Βερούχης ο τυφλός ηγέτης των αναπήρων. Ο αγαπημένος και ο πλέον σεβαστός στο προλεταριακό κίνημα του μεσοπολέμου. Ήταν λογικά μαζί από το ξεκίνημα της κομμούνας των Αμπελοκήπων. Εκεί όπου ανάπηροι φτωχοί και εγκαταλελειμμένοι ζούσαν μαζί. Σιτίζονταν με κοινό συσσίτιο. Κοιμόντουσαν σ΄ενιαίο χώρο δηλ. σκηνές και παραπήγματα. Και τηρούσαν ακόμα τις στρατιωτικές συνήθειες. Λάμβαναν μαθήματα επαναστατικής Μαρξιστικής θεωρίας καθώς και μάθαιναν γράμματα. Γιατί το κράτος πριν τους μάθει γράμματα τους έμαθε να παραδίδουν το κορμί τους στον πόλεμο...

Σύντομα το κράτος τους παραχώρησε τα περίπτερα. Ο Βαγγέλης Δευτεραίος  πήρε ένα περίπτερο στην Πλ. Ρηγίλης. Αυτό υπήρχε πριν λίγα χρόνια. Μην φανταστείτε τίποτα μεγάλο. Καμιά σχέση με τα σημερινά. Τότε ήταν ένα κουτί. Ένα απλό κουτί για να βάζουν τα σακατεμένα κορμιά τους οι ανάπηροι.

Εκεί τον γνώρισε η κόρη της μεγάλης δραπέτισσας από τις φυλακές Αβέρωφ της Κατίνας Εμμανουηλίδου. Μια ιστορία συμπτώσεων. Στην κατοχή την ορφανή περιμάζεψε μια Εβραία θυρωρός πολυκατοικίας της Βας. Σοφίας, απέναντι από την Πλ. Ρηγίλης. Στην ορφανή της έδινε ένα κουβά με νερό και ένα μαστραπά. Εκεί πουλούσε στους περαστικούς νερό για να ξεδιψάσουν και ταυτόχρονα είχε ένα κρεβάτι για να κοιμηθεί το ορφανό.

Σαν ζόρισαν τα πράγματα για τους Εβραίους η μικρή έμεινε στον δρόμο. Οι περίπολοι των Γερμανών κτυπούσαν την πόρτα των σπιτιών και επέβαλαν να φιλοξενήσουν οι κάτοικοι τα παιδιά την νύχτα.

Ονομάζονταν ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ επειδή ξεκίνησαν βγάζοντας αυτό το έντυπο που είχε ιδεολογικό περιεχόμενο αποκλειστικώς. ΠΗΓΗ εφημερίδα των συντακτών

Η ορφανή πήγε μια ημέρα μόνη της στον Βαγγέλη Δευτεραίο, στο περίπτερό της και ζήτησε βοήθεια. Ο Άνθρωπος επαναστάτης Βαγγέλης Δευτεραίος την φιλοξένησε στο υπόγειό σπίτι του. Σαν έμαθε όμως το όνομά της συγκλονίστηκε. Είπε στην ορφανή μικρούλα ότι «βλέπεις αυτό το κρεβάτι που θα κοιμηθείς; Εδώ είχε μείνει η μητέρα σου η Κατίνα Εμμανουηλίδου σαν δραπέτευσε από του Αβέρωφ. Μετά η ασθένειά της κορυφώθηκε και πήγε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε...» (αφήγηση προφορική της κόρης της Κατίνας Εμμανουηλίδου).

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ο Βαγγέλης Δευτεραίος παρέμεινε στην ζωή του πιστός στις ιδέες του. Μπορεί να έμεινε με τον Γιωτόπουλο και να μην ακολούθησε τον Λέοντα Τρότσκυ, αλλά αυτό δεν του αφαιρεί κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Ευθύτητα, καλοσύνη, πίστη στις ιδέες.

Παρέμεινε ριψοκίνδυνος, αγωνιστής και υπέρμαχος της επανάστασης για ένα καλύτερο αύριο.