21 Δεκεμβρίου 2017

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ..... ΤΟ "ΜΙΚΡΟ BAR " ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΜΑΒΙΛΗ ΟΡΦΑΝΕΨΕ...

To λοιπόν μας έφυγε και ο Γιάννης. Θα μου πείτε ποιός ήταν ο Γιάννης...
Ο Γιάννης ήταν πολλά για έναν μοναχικό τύπο, σαν εμένα. Ήταν ο ιδιοκτήτης ενός υπέροχου bar στην γνωστή

πλατεία Μαβίλη. Όχι ακριβώς εντός της... στα πέριξ ήταν.
Ήταν στην οδό Τιμολέοντος Βάσσου ανάμεσα σε δύο ξενοδοχεία, δίπλα σε μια εκκλησίτσα, ιδιοκτησίας της

Κυρίας Σημαντήρα.
Σ' αυτό το bar που λέγονταν το 'ΜΙΚΡΟ BAR" πέρασα από τον έγγαμο βίο, στον βίο του χωρισμένου. Σ' αυτό

το bar πέρασα δύο θανάτους γονιών. Σ' αυτό το bar πέρασα με τον φίλο μου τον κουμπάρο. Με την νέα μου

γυναίκα. Με λίγα λόγια ήταν το bar που με συντρόφεψε.
Το κλίμα που δημιουργούσε ο Γιάννης ήταν απίστευτο. Γλυκό, όσο έπρεπε, παγωμένο όσο έπρεπε. Ήξερε να σε

αφήνει να ταξιδεύεις, χωρίς να σου μιλάει. Ήξερε να επεμβαίνει όταν το ταξίδι του αλκοόλ έπαιρνε τον

κατήρφο...
Γιατί, εκεί δεν ήταν ένα bar σαν της πλατείας Μαβίλη, πως να το πω για καμάκι ή συναναστροφές. Ήταν ένα

bar για πότες και τόπος περίσκεψης. Θυμάμαι ένα βράδυ, τα πίναμε με τον κουμπάρο μου στο Παγκράτι και

ξεκινάμε για Αμπελόκηπους να πιούμε ένα ποτάκι. Και πιάνει ένας χιονιάς και γυρίζει σπίτι του ενώ εγώ

ανεβαίνω ποδαράτο κόντρα στο χιόνι φτάνοντας στου Γιάννη. Φίσκα, το μαγαζί, κοντά 2 το πρωί και μου

δίνει το ουισκάκι μου. Και σύντομα εμπρός μου απλώθηκε η γνωστή του ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ μαγειρίτσα... Γιατί εδώ

μετά το ποτό έρχονταν και το δυναμωτικό φαγάκι... Μαγειρίτσα, κότσι σε σπέσιαλ καταστάσεις, μακαρονάδα

με κιμά, ένα υπέροχο φαγί που το έκαιγε με φωτιά μισό μέτρο ύψος... Τι μάγειρας...
Τον θάνατό του τον έμαθα δύο μήνες ύστερα από το τραγικό αυτό τέλος. Ήταν χρόνια ασθενής με την

επάρατο. Το πάλευε.Εγώ απουσιάζω αυτόν τον καιρό, είμαι μακριά από τα πέριξ στους Χαιδαρίους Νήσους

όπως τους λέγω..
Πάει λοιπόν... Θυμάμαι ήταν ο πατέρας μου ήταν στα τελειώματα και ο πόνος μου ήταν αβάσταχτος. Κατά τις

δύο το πρωί αναπαύονταν ο πατέρας μου και συνήθως τότε ντυνόμουν βιαστικά και τσουπ στον Γιάννη. Ένα

στα γρήγορα... Και επιστροφή δίπλα στον πατέρα μου... Τα ίδια με την μάνα μου όταν είχε μείνει χήρα και

ασθενούσε... Δύο θάνατοι στου Γιάννη...
Δίπλα στον Γιάννη, υπήρχε και ο σκύλαρος του. Ο Μίσα με το όνομα... Σκύλος υπέροχος, γλυκός συνδαιτημών στα ποτά μας και μεγάλη ατραξιόν του άλλου αγαπημένου bar του MG.
Ήταν bar όπου κυριαρχούσε η χαμηλή μουσική, η πάρλα σαν μια γνωστή φαμίλια. Η πολιτική υπήρχε και δεν υπήρχε... Ήμασταν και οι δύο έντονα πολιτικοποιημένοι αλλά δεν παρλάραμε για αυτά. Ήταν θέματα που στις δύο τα πρωινά δεν τα θίγεις, εκτός αν είναι κομβικές αλλαγές...
Τι να πω, τι να πω.... Ένα κτίριο με ανθρώπους που με έχουν σημαδέψει... Μικρός σαν ήμουν ήταν τα γεροντοπαλίκαρα. Οι Αρνιακοί.Τρεις, ή τέσσερις γερόντοι απάντρευτοι με δεκάδες γάτες που πουλούσαν γάλα και προιόντα σαν τα φύλλα για πίτες, ριζόγαλα κλπ. Με έστελναν οι γονέοι μου και φοβόμουν τους γερόντους... Και μετά ο Γιάννης. Τώρα είδα μέσα στο bar εργασίες. Ποιός ξεύρει τι θα γένει. Ελπίζω να σεβαστεί ο νέος τα παλιά μας χούγια και να είναι αξιοπρεπές...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑΝΝΗ....



δεν έχω φωτό από το bar αυτήν την βρήκα στο διαδύκτιο. Ο γνωστός καναπές...

21 Οκτωβρίου 2017

ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΟΥ ΜΑΟ ΤΣΕΤΟΥΓΚ ΣΤΑ 1959... ΕΙΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΙΜΟΣ

Ήμουν νέος, επαναστάτης και ατρόμητος. Και το όραμα μου συνταυτίστηκε με τον εφοπλιστή ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΛΑΙΜΟ αυτόν τον ακάματο εφοπλιστή που διέσχισε και αυτός τις ηπείρους για να βρεθεί σαν και εμένα στην εορταστική εκδήλωση για τα 10 χρόνια επανάστασης εις την Κίνα. Αυτός με αερόπλανα, τραίνα και πλούτο. Εγώ με κάτι σαπιοκάραβα...
Αυτός έμενε στα πέπουλα με τις ξενοδοχιάρες του και τα συνέδρια .... Εγώ ... άστα μην τα πω....

Ας δούμε όμως το ταξίδι του εφοπλιστού στην μακρινή Κίνα στα 1959 και πως άκουσε την ομιλία του εκπροσώπου του ΚΚΕ και του ΧΡΟΥΤΣΟΦ... Eγώ βέβαια ξύπνισα σήμερα γιατί ήμουν αγέννητος τότε μέσα στο άγχος και σπεύδω να σας δώσω την ιστορία αυτή μπας και μου φύγει η αγωνία...

Από το βιβλίο του στα 1964 "ΠΟΝΗΜΑΤΑ"

Το αγόρασα από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ που είναι και παλαιοβιβλιοπωλείον.farfoulas.gr












08 Ιουλίου 2017

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΕΚΤΥΠΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ.... ΚΑΠΟΤΕ.... ΉΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΊ....

Ποιος το περίμενε αυτό... Να βλέπει κανείς σε κάθε δρόμο σε κάθε πόλη μια εκτύπωση. Είχα την ευτυχία να είμαι ανάμεσα στο team που φέραμε τις ψηφιακές εκτυπώσεις μεγάλου φορμά στην χώρα αυτή.
Η σχέση μου με τα κομπιούτερ ήταν μια σχέση παιδιόθεν. Ήμουν κομπιουτεράς του διπλανού δωματίου... χαχα... Στα 1977 ξεκίνησα να δουλεύω σε μια ασφαλιστική εταιρία την ΜΕΣΟΓΕΙΟ Α.Ε.Γ.Α. στην Συγγρού. Εκεί στον όροφο που ήταν το γραφείο μου ήταν ο "ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ"... Κάτι τύποι με λευκές στολές τον δούλευαν και καθήκον μου ήταν να πηγαίνω στην ΙΒΜ στην οδό Φιλελλήνων κάτι στρογγυλά "πράγματα" και να φέρνω πίσω άλλα στρογγυλά "πράγματα. Προφανώς ήταν δισκέτες....Κύλισαν τα χρόνια σε κάτι γραφεία στην οδό Πειραιώς υπήρχε ένας MAC ένας τρομερός υπερ...επεξεργαστής... χωρίς σκληρό δίσκο... Για να γίνει σελιδοποίηση φόρτωνε ο Κυριάκος 14 δισκέτες και έτρεχε το Quark Express...  Ήταν μια τρομερή επανάσταση μετά από την "ηλεκτρονική" γραφομηχανή και το ρυζόχαρτο... Τες πάντων....
Είναι φρικτό... δεν βρίσκω φωτογραφία του μηχανήματος που ξεκίνησε η ιστορία... Μόνο το τελευταίο μοντέλο ηλεκτροστατικής εκτύπωσης που βγήκε το 2.000... Δεν υπάρχουν τα παλαιώτερα... ΦΡΙΚΗ
Ήμουν σε μια εκδοτική εταιρία στο Χαλάνδρι... Ήμουν βοηθός παραγωγής και το μέλλον μου ήταν από... Ή από  βοηθός παραγωγής θα γινόμουν ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ παραγωγής ή θα εξαφανιζόμουν... Πήγα λοιπόν σε έναν από τους μεγάλους τότε διαχωριστές τον Κύριο Κόκκορη που είχε την DOT REPRO...και του λέω απλά και σταράτα... Θέλω να γίνω μάστορας και να πάψω να είμαι ΓΕΝΙΚΟΣ και να κάνω ΓΕΝΙΚΑ πράγματα... Δεν με νοιάζουν τα φραγκόπουλα του λέω... Ο Κύριος Γρηγόρης με παίρνει παραιτούμαι από την εκδοτική εταιρεία και αρχίζει η ψηφιακή ζωή μου...

Έξη μήνες γυρόφερνα στην εταιρία. Μια φρικτή κατάσταση... Μέσα σε τρομερές αμφιβολίες... Κανείς δεν μου έλεγε τίποτα... Ώσπου ήλθαν τα νέα... Εσύ με κάποιον τύπο ονόματι Δημήτρη θα αναλάβετε κάτι που πρώτη φορά θα έλθει στην χώρα...
Τι ήταν αυτό? Άγνωστο... Τίποτα, καμιά πληροφορία... Να τα νέα γραφεία... Η εταιρία θα λέγονταν DOT IMAGING... Σχεδόν δίπλα από την DOT REPRO ένα στενό πιό πέρα... Και ήλθε όντως ένα φορτηγό της XEROX και κατέβασε ένα κουτί μεγάλο... Με γερανό μπήκε στον πρώτο όροφο... Ήλθαν εργάτες να τα στόρια να τα air condition ... με λίγα λόγια οργασμός...
Ήλθε ο άνθρωπος της ΧΕROX ο Δημήτρης ο Γ... και βοηθός του ο Μπάμπης και ο άλλος το Νίκος... Τρεις πάνω από το κουτί.... Και μετά ήλθε μια εταιρία που έστησε ένας κομπιούτερ με ένα λειτουργικό σύστημα εξωπραγματικό... Ούτε που το είχα ακούσει... Και ήλθε και η APPLE και μας ήφερε ένα κομπιούτερ ΤΡΟΜΕΡΟ.... Με λίγα λόγια ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΡΙ...
Και μετά ήλθε ο Κύριος Ι.... και ο Κύριος Χ.... εκπρόσωποι της 3Μ Ελλάδος... Και ένας Γερμανός και ένας Ισραηλινός και άρχισαν να λένε να λένε... Και ακούγαμε και δεν το πιστεύαμε... Και ανοίχτηκε ένας κόσμος γεμάτος χρώμα που μπορούσε να ντύσει τα πάντα... Λεωφορεία, τραίνα, αερόπλανα, να διακοσμήσει καταστήματα, να ντύσει πατώματα... Αυτά που εσείς σήμερα θεωρείτε ότι υπήρχαν αιώνες πριν... Σε αυτήν την κοσμογονία... συμμετείχα και εγώ ο ταπεινός φίλος σας μαζί με τον ΜΗΤΣΟ... Γιατί εμένα χέστε με ... Ένας είναι, ήταν και θα είναι ο σπουδαιότερος των ψηφιακών εκτυπώσεων ... Ο ΜΗΤΣΟΣ...

ΤΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ...

15 Μαρτίου 2017

Η νεαρά Οθωμανίς της Χαλκίδος γίνετε Χριστιανή... ΠΟΝΟΣ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗ ΠΛΟΚΗ....

Tα νερά παν πάν' κάτω. Ανά έξ' ώρας. Ωστόσο μέσα στην ηρεμία οι αστυνόμοι τρέχουν αλαλιασμένοι και ψάχνουν. Ψάχνουν εδώ, ψάχνουν εκεί ώσπου ένας “καλοθελητής” πιάνει τον αρχηγό του αποσπάσματος και του λέει “το και το”... “Εκεί είναι”...
Τρέχουν ταχιά, κρούουν τις πόρτες και βλέπουν την νεαρά καθισμένη χαμέ συντροφιά τινάς οικογενείας.
Με ευγενή τρόπο την συλλαμβάνουν και την οδηγούν πάραυτα στο Διοικητήριο έμπροσθεν του Διοικητού του Κυρ. Αναγνωστόπουλο. Σκώνετε ευθύς από το γραφείο του ο Κυρ. Διοικητής και πλησιάζει την νεαρά κορασίδα. Ήτο περί τα δεκαοκτώ έτη (18) ομορφότατη μεν, αλλά κλαίουσα εις όλην αυτήν την χρονικήν περίοδο. Ο Κυρ. Αναγνωστόπουλος που είχε νταλαβέρια με λήσταρχους, με κλεφτοκοτάδες και άλλα παλληκάρια δεν ήξευρε πως να αντιμετωπίσει την νεαρά αυτή κορασίδα.
“Γιατί παιδί μου” τις λέγει γλυκά “έφυγες από την οικία σου και έχει η μάνα σου τρελαθεί από τον πόνο και την αγωνία:”.... “Μπου.... Μπου τα κλάματα της νεαρής κορασίδας...
Πάνω στην προσπάθεια της ηρεμίσεως της νεαράς φωνές ακούγονται κάτωθεν και γδούποι στις σκάλες. Και αξάφνου έμπροσθεν των, εμφανίσθηκε ζεύγος ενδεδυμένο Οθωμανικά και Μουσλιμανικά. Η Κυρία ..... είχε κεκαλυμμένη την κεφαλήν ο δε Εφέντης ..... (κρατάμε τα στοιχεία των εν απολύτω μυστικότητα) είχε τα γνωστά ενδύματα. “Ευχαριστώ Κυρ Διοικητά που την βρήκατε και είναι καλά στην υγεία της. Η μάνα σπεύσουσα εις την νεαρά τείνει την χείρα της και πάει να την πιάσει από τα μαλλιά και να τις τα ξεριζώσει...  Φωνασκώντας (στριγγλίζοντες δηλαδή) πήγαν να πάρουν την κορασίδα για να φύγουν...
Όμως τότε η ομορφοτάτη νεαρά υψώνει τον τόνο της φωνής της απευθύνετε εις τον Κυρ Διοικητή... “Είμαι 18 ετών ο κύρης μου πόθανε και είμαι ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ εγώ δεν ανήκω στην μάνα μου. Και αν αυτή η σκύλα παντρεύτηκε δεύτερη φορά εγώ δεν θέλω να ζήσω μέσα στα πρόστυχα αυτά εθίματα. Θέλω ταχιά να βαπτιστώ να γένω Νεοφώτιστη Χριστιανή.”
Πάγωσαν όλοι.... Χριστιανή μια Μουσλιμάνα: Και να φανταστείς ότι μόλις αφήχθην από την Κωνσταντινούπολη ο Σοφολογιότατος Σείτ Εφέντης όστις ήτο μέλος της Επιτροπής για τα οικονομικά, περιουσιακά, τα θέματα των τσιφλικιών και άλλα θέματα της Εύβοιας...
Παγωμάρα... “Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου τι τα θες αυτά, μείνε εκείθε στην πίστη σου στον Αλλάχ και το Κοράνι. Τι τα θες τα Ευαγγέλια”...
Εφημερίδα ΦΗΜΗ Αθήνα 1840 που το είχε κλέψει από ΑΙΩΝ
“Όχι εγώ θα γίνω Χριστιανή είδα και απόειδα με την σκύλα την μάνα μου που παντρεύτηκε άλλον. Τέρμα θα βαπτιστώ”.
Τότε ο .... Μουσλιμάνος νέος “πατέρας” ρίχνει την βόμβα... “Θα υπάγω στον Μουφτή μου και στο Σαίτ Εφέντη και θα στείλουμε γράμμα στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη για το κακό που μας κάμετε”...
Βρε να σκουπίζετε ο Κυρ Διοικητής να ιδρώνει τους διώχνει ούλους εκτός από την νεαρά. Σαν αυτεξούσια που ήταν την αφήνει λεύτερη με συμβουλές να δείξει καλή διαγωγή στους οικείους τους...
Περνάν οι ημέρες και στο σπιτικό των Μουσλιμάνων λες και υπάρχει κηδεία. Περνάν από το “οσπιτικό” όλοι οι Μουσλιμάνοι και οι Μουσλιμάνισσες και κλαίγουν ομαδικώς. Πόναγε η καρδιά κάθε περαστικού Ρωμιού για Ομβριού που τύγχανε να περνά από όξω...
Η νεαρά όμως εκεί στο νέο της “οσπιτικό” το έχει ρίξει στο Ευαγγέλιο και στους Αγίους... Και να τα κομποσκοίνια και να οι αγιαστούρες... Ούλοι οι φανατικοί της Χαλκίδας πάγαιναν στο “οσπιτικό” της μέλλουσας Νεοφώτιστης και την ορμήνευαν...
Όμως έφταναν κακά μαντάτα. Οι μινέστροι των Αθηνών είχαν σφόδρα θορυβηθεί. Αν δεν λυθεί το ζήτημα αυτό θα γένει μέγα πατατράκ. Θα μας πάρει και θα μας σκώσει σαν το μάθει ο Πολυχρονεμένος Βεζίρης και ο Σουλτάνος. Μαύρο φίδι που θα φάγει τους Ρωμιούς στην Οθωμανία...

Με τα πολλά να μην σας το πολυλεγω μπλέξανε Μουφτήδες, Εφέντες, Εισαγγελείς, Πλημμελειοδίκες ένας ωραίος αχταρμάς... Τις λένε της νεαράς ότι ξέρεις κάτι “μπλέξαμε ότι και να κάμεις η Ελληνική κυβέρνηση το αποφάσισε να σε δώσει πίσω στους δικούς σου”...
Φρίαξαν ομαδικώς και με το ένα, με το δύο, με το τρία ταχιά παίρνουν των οματιών τους οι Χριστιανοί και κινούν ταχιά στον Ιερομόναχον Ευγένιον Φαιδρόν... Πρώτη και καλύτερη η νεαρά που γονυπετής και κλαίουσα εζήτησε να βαπτιστή. Ο Ιερομόναχος όμως, τέρας ηθικής και βράχος στις απόψεις του... ηρνήτο... Φευ η νεαρά προσύλιτος φανατισμένη εκληπαρούσα και απελπιζομένη σφόδρα, έβγαλε εκ της ζώνης της έν μαχαίριον απειλώντας ότι θα αυτοχειριασθεί...

Βλέποντας ο Ιερομόναχος τιαύτην συμπεριφορά ελύγισε ταχιά. Ήρχισε, ώρα πολύ, την κατήχησι της νεαράς κορασίδος. Γονυπετείς, οι φίλοι της άκουαν μετ' ευλαβίας την κατήχησιν. Μετά πάροδον ώρας πολλούς την εβάπτισον...

Φυσικά οι αρμόδιες αρχές έστειλαν μήνυμα γραπτό στην Επισκοπή Χαλκίδος ζητώντας την τιμωρίαν του άμυαλου Ιερομονάχου... Πλην όμως δεν θα γίνει τίποτα...

Οι Μουσλιμάνοι προύχοντες του Εγρίπου βολεύτηκαν, αρμοδίως, με το ανάλογο "λάδωμα"....

Μόνο η δύσμοιρη μάνα κλαίουσα έπεσε σε κατάθλιψη μεγάλη. Ο οδυρμός της ακούγετε εις άπασαν τον επισκέπτη της Χαλκίδος όστις εισίν ευαίσθητος και τρυφερός εις τα συναισθήματα... Οι κατάρες της λέγουσιν, γνώστες, βαραίνουν ακόμα τον πληθυσμών της ωραίας πόλεως

14 Φεβρουαρίου 2017

ΆΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ .... του Γουδιού.... εκεί που εορτάζει η εργατιά..

Ήταν μια νεαρά που την έλεγαν Αικατερίνη. Μα τους Άγιους Πάντες ομορφοτέρα κορασίδα δεν έχω ματαδεί.
Ήτο εκ της φύσεώς της ξανθοτάτη, ευτραφής, με λευκοτάτη επιδερμίδαν. Σύχναζε μετά του εξαδέλφου της εις τα ζυθεστιατόρια πέριξ των Αμπελοκήπων. Πότε εις τα ΗΛΙΣΙΑ που ήτο λαμπρότατον κέντρον διασκεδάσεως, πότε εις την μπυραρίαν ΆΝΕΣΙ...
Την πρωία ηργάζετο εις το τέλος της Πανόρμου εις το εργοστάσιον που επεξεργάζοντο τα κουκούλια. Είχον ένα φίλον προϊστάμενον και είχε είπει ότι ήτο εργατικοτάτη, χαμηλοβλεπούσα αλλά και ταυτοχρόνως εσυχαίνετο την αδικίαν.
Εκ της καθημερινής εφημερίδος ΆΜΥΝΑ των Αθηνών 1920


Εν ολίγοις την είχον ερωτευθεί. Ωσάν εσχόλαγον εκ της εργασίας της την ηκολούθην, εκ του μακρώθεν φυσικά δια να γιγνώσκω την ηθικήν της υπόστασιν.
Πλην όμως ήτο και κοκέτα σφόδρα. Ναι μεν πτωχοτάτη αλλά επρόσεχον την πτωχικήν της ενδυαμασίαν. Πάντα επερπατούσε από την πλευράν όπου ο αγωγιάτης με την νεροφόραν εκατέβρεχον την Πανόρμου. Σπανιότατα έπαιρνε τον δρόμο επί του "ποταμού" που διέσχισε την λεγομένην σήμερον Λουίζης Ριανκούρ. Τότε εμάζευον μαργαρίτας και άγρια λέλουδα πέριξ του "ποταμού" (ήτο ανοικτό τμήμα του υδραγωγείου που είχαν σάξει οι Ρωμαίοι....)
Την επαύριον ήτο η μεγάλη εορτή του Αγίου Θωμά. Όλοι οι πτωχοί και τίμιοι των Αθηνών θα επανηγύριζον εις το Γουδί... Ήτο βέβαιον ότι εκεί θα ήτο η νεαρά Αικατερίνη... Μου είπε ο φίλος μου ότι σχεδόν όλο το εργοστάσιον θα ήτο εκείθεν.
Επαρφουμαρίσθην, εφόρεσα την στολήν μου, ένεκα της περιστάσεως και όδευσα προς την περιοχήν που ήτο κατάφυτος και διατρεχομένη εξ ρυακίων εκ του Υμηττού. Ήταν όλοι εκεί. Ανάμεσα στα μικρά ρυάκια, ανάμεσα στις μικροτάτας λιμνούλας την ΕΊΔΟΝ... Ήτο ενδεδυμένη με τα λευκά της φορέματα. Με το πρόσωπόν της ολόλευκον.


΄Ω δολοφόνος των σκουλίκων
θεσπεσία Αικατερίνη.
Συ σκορπάς δροσιάν και χάριν
Έρωτα και ζωήν ....
Σκώληξ εις τας χείρας σας
δολοφονήστε με με τα βέλη του θεού Έρωτος...

Και τότε εξηφανίσθη πάραυτα κάθε χαρά. Κλάματα με έπιασαν ευθύς αμέσως...
Το χέρι της... Άδικος κατηραμένη ζωή... Την είχε χουφτώσει νεανίας έτερος πέριξ των οικείων της...

Έπνιξα τον πόνον μου στο καρβουνιάρικο του Κωστή... Συνοδεία μπεκρήδων και τρώγοντας σαρδέλες Μυτιλίνης...

27 Ιανουαρίου 2017

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΦΩΝΗ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΣ... ΓΙΟΒΑΝΝΑ ...

Σας έχω πει για το ποιούς εκτιμώ έτσι δεν είναι?

Ίσως να το καταλάβατε τόσα χρόνια. Αυτοί που είναι ΣΥΝΕΠΕΙΣ που δεν φτύνουν εκεί που έζησαν... Και μου αρέσουν και οι ρομαντικές φωνές...
 Oι φωνές που μας δίνουν εικόνες

Πέτυχε τόσα στην χώρα μας και ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ στην ΕΣΣΔ και στην ΓΕΩΡΓΙΑ...

Και είναι εκεί


Δεν έφτυσε ποτέ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ από που ξεκίνησε



Αυτή που υπήρξε το ίνδαλμα του κινηματογράφου της ΓΕΩΡΓΙΑΣ...


Την λατρεύω είναι ένας γλυκίτατος άνθρωπος




ΓΙΟΒΑΝΝΑ άσε τους άλλους να έχουν τίτλους "άτιτλους" ΕΣΕΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΠΡΕΣΒΕΙΡΑ μας στην μεγάλη περιοχή του πολύχρωμου τόξου των ΡΩΣ και των πέραν αυτών...



ΓΕΩΡΓΙΑ μια χώρα αγάπης και χαράς όπως λέγει 


24 Ιανουαρίου 2017

Η ΣΤΡΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ... ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΟΣ δρ. AKRAT

Μελετώντας από νέος την ανθρώπινη φύση στα καλύτερα πανεπιστήμια της πλάσης (πχ Νιγιαμπάσου Νιγηρίας, Ουγιάσου Τζατζικιστάν...) ήλθε η ώρα να σας πω ορισμένες πρακτικές διαπιστώσεις. Αυτές ελπίζω να σας πάνε πιο πέρα δηλαδή στο ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ της ανθρωπίνης φύσεώς μας ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ...

Καλή στράτα....

Όσοι γλυτώσουμε, αν γλυτώσουμε, από ανευρίσματα, εμφράγματα, καρκίνους, ποδάργρες, ψείρες, κορέους κτλ κτλ.  λίγο πριν τα εξήκοντα θα παρατηρήσουμε ορισμένα εμφανή σημάδια...

Ύπνος πιότερος, εγκατάλειψη διαφόρων σπορ εντατικοποίηση ετέρων που μας ετοιμάζουν για το ύψιστο καθήκον του ανθρώπου... ΤΗΝ ΝΙΡΒΑΝΑ λίγο πριν το τετέλεστε...

Τι τα θες τι τα γυρεύεις... Χους εις χουν και εις χουν απελεύσε... Το οποίον σημαίνει πως θα γίνουμε χώμα... Χώμα αφράτο που θα μας ευλογούν όσοι μας αγαπούν, ή χώμα χαλκοειδές άχρηστο και  υβριζόμενον υπό πάντων....

Ωστόσο πριν βρίσεις μάστορα τους εκνευριστικούς τύπους που όλα τα ξέρουν και όλα τα μηρυκάζουν κάτσε και σκέψου το άγχος μας...

Θα μας αγαπά κανείς για να μας γιατροπορέψει ή θα πάμε άκλαυτοι σαν το σκυλί στο αμπέλι... χωρίς ένα χέρι αγάπης στην κλίνη για τον όξω... τέλος έργου...

Αυτό το άγχος στο πόνημά μου που κατατέθηκε στο γιουνιβέρσιτι Ογκαμπαγκεντουλ της Λιβύης μας οδηγεί στην υστερική διεκδίκηση μιας ύστατης αγάπης... Δεν είναι θέμα το τι θα αγαπήσουμε. Ζώο, έρωτα, παιδί, βιβλία είναι το γαμώτο.

Και αυτοί που δήθεν τα έχουν λυμένα δηλαδή έχουν ζήσει μια ζωή καλή με έναν άνθρωπο, έχουν παιδιά σκύλους σπίτια κλπ μην τους κοιτάς δήθεν ανέμελους και κοτσονάτους... Η περδικούλα τους το ξέρει πόσο μόνοι αισθάνονται.. Πόσο η ζωή του έχει κάνει τα νεύρα τσαντάλια...

Ειδάλλως αδέλφια μου, αγαπητοί μου μαθητές τόσα ψυχοφάρμακα στην χώρα δεν δικαιολογούνται... Έχετε δει όλοι σας τις διαφημίσεις του ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ που μας ανακοίνωσε ότι επενέβη σε 20 χρόνια 1,250,000 φορές... Από την άλλη εμείς σαρώνουμε τα ρεκόρ ψυχοφαρμάκων...

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ....

ΒΟΥΡ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΜΕΣΗΛΙΚΑ ...

Άμα περιμένατε συμβουλές παίξατε και χάσατε...

22 Ιανουαρίου 2017

ΟΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΤΟΥ 2017 ψευτο ποιήματα έτσι για χαβαλέ.... ΕΚΔΟΤΙΚΕΣ...

ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ

Έξη περικοκλάδες στο χαρτί,
και δέκα αγαμίες πλεχτήκανε και κάνανε
του κόσμου ιστορίες.
Κατά πως λέγανε λοιπόν, μεγάλοι ποιητάδες
-Παιδί μου, κοίτα για να δεις και πες μου την αλήθεια.
Έχεις κορίτσι έμορφο ή έχεις την χείρα φίλη?
Πες μου αγόρι μου καλό και θα πω την αλήθεια.
-Μπάρμπα μεγάλε ποιητή της πλάσης πενεμένε
που να βρω γκόμινα καλέ πες μου ταχιά να πάγω,
εγώ 'με άσχημος πολύ και από τσουτσούνι τζίφος,
Είμαι παρέα ολημερίς της θλίψης ερωμένος.
Έχω το κλάμα εύκολο τα νεύρα μου τσαντάλια
αλλά από ποιήματα πολλά ωσάν χαρτοπετσέτες
Την μια την γράφω ποιητικώς στην άλλη ξεροχύνω
-Πω πω αγόρι μου καλό, να φύγεις να λακίσεις.
Να πας Ομήρου 68 που μένουν ψυχολόγοι,
μονάχα κοίτα για να δεις σταμάτα να με πρήζεις.
Τις πόρτες βρε των εκδοτών άσε για κάνα άλλον….
Και άμα εκδόσεις βρε γιαβρί το χρήμα το χεις φίνο…



Ο ΕΡΩΤΥΛΟΣ 

Kόρη λιγνή και λυγερή, κυρά μου σιτεμένη.
Του ποιητάκου άρπαξε την ψώλα την βαρβάτη,
Γιατί η καύλα θέριεψε, θεριό του έχει γένει.
Την μια βρε χύνει μόνος του, την άλλη με πουτάνα.
Το βράδυ ντίρλα γίνετε στα μπαρ ξεροσταλιάζει.
Άσε το άλλο μάτια μου… την πέφτει σε χαχόλες
Την πέφτει βρε στην φίλη του, την πέφτει στην ξαδέλφη,
την πέφτει και στην θεία του που είναι πονεμένη.
Το δόντι της την τρέλανε έχει και τον μαλάκα,
να τις λαλεί ολημερίς για κόσμους πλανεμένους.
Πάρτε κορίτσια το λοιπόν αυτούνον τον μαλεύρα
Που χει την πούτσα όρθια και το μυαλό του λίγο.
Γιατί οι πόρτες των εκδοτών έχουν φρακάρει πλέον….


Ο ΚΙΜΠΑΡΗΣ....

Είμαι εγώ ένας ποιητής βαρβάτος και κιμπάρης.
Μονάχα καλοί μου άνθρωποι είμαι λίγο μαλάκας.
Είμαι στην πλάση καθαρός και το μυαλό μου φίνο.
Γράφω ποιήματα τρελά και μαργαριταρένια.
Αλλά… μου λείπει το μουνί την ψώλα μου να χώσω.
Αυτή την έκαμα καλέ, λάστιχο την καημένη.
Την πιάνω τώρα, την πιάνω χτες, την πιάνω όλη μέρα.
Την πασπατεύω την καλή, την έμορφη την ψώλα.
Αυτή μωρέ δεν είναι πια ψωλή
είναι η φίλη μου η Καλή….
Βρε να την βάνω δεν μπορώ, την λύση για να ευρώ
αλλά για του κόσμου τον ντουνιά τις λύσεις έχω ούλες…
Και του εκδότη τα μυαλά θα πάρω θα κυριεύσω…


ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙΣ...


Στου εκδότη τα σκαλιά σκόνταψα και ΄πεσα κάτω.
και τα χαρτιά μου μπέρδεψα μαζί και την λαλιά μου.
Θυμήθηκα τότες που ΄γλυφα την κλειτορίδα τότες,
της γκομενίτσας της Λενιώς που ήταν λαλημένη.
Αυτή νορμάλ δεν ήτανε ήτανε τρελαμένη.
την μια της άρεσα εγώ την άλλη ο μπάρμπα Τάσος.
Την άλλη έπαιρνε που λες, λεξοτανίλ πέντε έξη…
Είχε που λέτε και άλλο, εν πρόβλημα στην καρδιά της.
Την πείραζε που ήτανε αδύνατη, σαν σκελετός ένα πράγμα…
Σαν έκανε έρωτα μωρέ βαράγαν τα κανιά της
και πόναγε και έσκουζε ωσάν την προβατίνα.
Τα κόκαλα, την πόναγαν και οργασμό δεν είχε.
την μια την έκανα νταντά την άλλη την θωπεύω,
την άλλη τις έχωνα τον πούτσο μέσα στο στόμα.
Την πόναγαν τα ούλα της, την πόναγαν τα δόντια
η γλώσσα της ήταν έμορφη, μου θώπευε τον πούτσο.
Αλλά τα δόντια της ωρέ βάραγαν και βάλανο και πόστη.
Τον Εμπειρίκο ήξευρε από όξω η καημένη,
τον Εγγονόπουλο έπαιζε στα χέρια της ένα πράγμα…
Εγώ τις μίλαγα ωρέ με τα δικά μου λόγια,
τις έλεγα ποιήματα καλά και φίνες ομιλίες.
Και αυτή μου είπε τάχιστα…
-Να πας βρε γρήγορα ταχιά στον Κώστα τον εκδότη…



14 Ιανουαρίου 2017

O ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΑ ΣΤΑ 1821... ΌΨΕΙΣ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ... ΣΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΜΗ

Η πανώλη είχε απλωθεί γύρω μας. Ολάκερη η Καρυστία είχε γιομίσει χήρες και ορφανά. Παντού έβλεπες αιμορραγούσες ψυχές, παντού οι παπάδες παρατούσαν τα κτήματα τις δουλειές τους και μούλωναν (έθαβαν) τους άτυχους. Ο ιμάμης ξυπνούσε αξημέρωτα και γύριζε στα νεκροταφεία ψάλλοντας στον Αλλάχ θάβοντας τα πλυμένα πτώματα. Κάθε χωριό εφάρμοζε όπως μπορούσε καραντίνα. Δεν ήταν όμως εύκολη υπόθεση. Ήταν η αντάρα της κλαγής των όπλων. Ήταν που μερικοί κουζουλοί, πήραν τα όπλα για να χαλάσουν την τάξη.

Θέλαν να γκρεμίσουν τον δούλο του θεού και σουλτάνο αυτού του κόσμου… Θελαν να μην υπάρχει Αυτός που είναι σπορά του Οσμάν. Γιατί όπως λέγει μια επιγραφή «…  στην Βαγδάτη είμαι ο Σάχης, στην επικράτεια των Ρωμιών είμαι ο Καίσαρας, στην Αίγυπτο ο σουλτάνος…» (επιγραφή στο Μπεντέρ του 1538)…
https://tatshs.wordpress.com/2016/06/01/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%B6%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%83/

Οι απλοί άνθρωποι Ρωμιοί και μουσλιμάνοι, Αρβανιτάδες, Σαρακατσάνοι, Βλάχοι και Σκλαβούνοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους αμπαρωμένοι. Όμως οι ψείρες, οι κορέοι αναπαρήγαγαν την πανώλη και οι ποντίκοι συνέχιζαν το δολοφονικό τους έργο… Μονάχα κάτι ρέμπελοι, κάτι αλλοπαρμένοι κάποιοι ψυχάκιδες γύριζαν την Καρυστία την παινεμένη και οι Οθωμανοί διώκτες των επαναστατών. Δύο φίλοι γκαρδιακοί ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης και ο Κριεζώτης κι ένας παλαβός ο Οδυσέας Ανδρούτσος και απέναντί τους ο Αχμέτ Κεχαγιάς δεν άφηναν τον τόπο να ημερέψει… Πόλεμος και θανατικό πανώλης βασίλευαν… Ποιος όμως μπορεί να ερωτευθεί ειλικρινά: Μόνο ο πολεμιστής πάσης φύσεως μπορεί να ανοίξει την γκαρδιά του.


«Έτσι και εγώ ο Κριεζώτης… Τα μάτια της… Τα μάτια αυτής από την Κούμη… Με είχαν πλανέψει… Τα μαλλιά της, η λαλιά της το δέρμα της. ΤΗΝ ΘΕΛΩ την θέλω γυναίκα μου κυρά και αρχόντισσα στον οντά μου». 
Ήταν Μουσλιμάνα. Έμενε στην Κούμη λαλούσε όπως ούλοι τα Ρωμέϊκα. Είχαν αλληλοκοιταχτεί μια χιονισμένη μέρα και αυτό ήταν. Έτρεξε πήγε στον παπά σ’ ένα ξωκλήσι και βαπτίστηκε. Έγινε η Μαρία η Νεοφώτιστη… Κανείς δεν νοιάστηκε. Ο πατέρας της δεν λέγω στεναχωρέθηκε, αλλά άφεριμ γυναίκα είναι ποιος νοιάζεται… Η γυναίκα ας γένει ότι θέλει ο άντρας πρέπει να τιμά την Πίστη.

«Δώκαμε μια τρομερή μάχη και κατάφερα και τον έπιασα τον Αχμέτ Κεχαγιά κοντά στο Μαρμάρι. Αυτός στεναχωρέθηκε σφόδρα. Έκλαιγε το κακό του ριζικό. Έχασε την μάχη, ηττήθηκε. Τρώγαμε μαζί δύο οχτροί και φίλοι αντάμα. Τον πρόκαμα στον πιτς φυτίλι. Έβγαλε το γιαταγάνι του να αυτοκτονήσει από την ντροπή.  Ήταν παλληκάρι ο Αχμέτ. Χαίρεσαι να πολεμάς…
Το ασκέρι μου πήγε μαχόμενο την πανώλη και τους Τούρκους στην Σκύρο. Εκεί καπετάνισσα και αρχόντισσα ήλθε η Μαρία μου…»
Πάνω στην σκούνα του Σταματίου Αστέρη αυτού του μεγάλου επαναστάτη της Κούμης. Αυτός είχε αψηφίσει πλούτη φαμίλια τα πάντα και είχε «κολλήσει την αρρώστια του ρέμπελου»!!
«Σαν την είδα να φτάνει στην Σκύρο κατέβηκα κλαίγοντας από χαρά. Την πήρα στα χέρια μου και τα παλληκάρια μου γιόρταζαν έπιναν και τρώγανε τα καλύτερα σφαχτά…
Φύγαμε με δύο σκούνες το ένα του καπετάν Σταματίου Αστέρη για την Κέα. Φοβήθηκαν οι νησιώτες το θανατικό κατέβηκαν με τα όπλα να μας βάνουν στο καθαρτήριο… Σαν βγάλαμε τα όπλα πέσαν στα τέσσερα φιλούσαν τα ποδάρια μας. Τόση σκληράδα.»
Ευτυχώς υπάρχει για κάθε κατατρεγμένο η Αίγινα. Το νησί καβάτζα για τους ρέμπελους. Το νησί σωτηρία για την Αθήνα. Και τα χρόνια περνούσαν μέσα στο αίμα.
«Πάντα όμως κορώνα στο κεφάλι μου η Νεοφώτιστος Μαρία. Αυτή μου γιάτρευε τα πάθη αυτή με οδηγούσε στην ζωή… Όμως ο Πανάγαθος Θεός τα φέρνει κατά πως θέλει αυτός. Δεν ήταν γραφτό να ζήσει πολλά έτη η Μαρία. Πόθανε. Έφυγε. Την πήρα και την έθαψα στην Μονή Πετράκη.»
Τότες η Μονή έπιανε από το Κολωνάκι ως τους Αμπελόκηπους. Άντε βρες τον τάφο σήμερα. Ούτε αυτοί οι μοναχοί σήμερα ξεύρουν το μέρος του τάφου της Μαρίας, της έμορφης Κουμαίας Νεοφώτιστης… Θα είναι τα κόκκαλα κάτου από την Αμερικάνικη Πρεσβεία: Κάτου από πια πολυκατοικία:
«Όμως μου το ‘πε η Μαρία μου. Να πας στην Κούμη ξανά στον Καστροβαλά πάνου θα βρεις την φίλη μου την έμορφη Αμέρισα. Αυτήν θα πάρεις γυναίκα σου αγόρι μου λέγει…
Βουρλίστηκα, τρελάθηκα. Την έθαψα με ούλες τις τιμές, έκλαψα και κίνησα για την Κούμη. Έφτασα απέναντι στην Σκύρο.»
 Η Σκύρος η παινεμένη. Πάντα Ρωμέικη, πάντα ρέμπελη. Όμως η Κούμη δεν ήταν ίδια. Οι επαναστάτες είχαν ηττηθεί την ηγεσία πλέον την είχαν οι νοικοκύρηδες. Πίστεψαν τα λόγια των Οθωμανών. Τώρα που τα Ψαρά, η Ύδρα, το Γαλαξίδι, οι Σπέτσες και ούλα τα νησά ήταν με τους ρέμπελους τώρα εσείς θα γένετε ναυτοκράτες τους λέγαν.  Όλα τα καλά θα ΄χετε. Ότι ζητήσετε ο Σουλτάνος θα σας το δίνει. Τα καράβια σας θα είναι πρώτα στις μεταφορές της Αυτοκρατορίας. Δεν θέλει και ρώτημα. Ποια επανάσταση, ποιο ρεμπελιό…  Τώρα είναι ώρα για μπίζνες. Οι «συντροφιές» και οι «σύντροφοι» το σκέπτηκαν το ζύγισαν (συντροφιές λέγανε όσους με κοινό λογαριασμό έκαναν επιχείρηση είτε αγόραζαν καράβια και σύντροφοι λέγονταν οι αποτελούντες την συντροφιά) Σιγά μην νικήσουν οι ρέμπελοι. Εμείς με την ΑΙΩΝΙΑ ΤΑΞΗ… Έτσι το αποφάσισαν.

Βάναν φρουρές στην Παραλία οι Κουμιώτες μην έλθουν οι επαναστάτες. Τούρκοι και Ρωμιοί παραφύλαγαν μην έλθει το ασκέρι ‘πο την Σκύρο. Είχαν βλέπετε στείλει οι Κουμαίοι κατασκόπους παντού σε ούλη την επαναστατημένη Ρωμιοσύνη και τα λέγαν χαρτί και καλαμάρι στους Οθωμανούς. Ξέραν τα πάντα για τον Κριεζώτη όπως και κάθε κίνηση του ρεμπελιού.

«Ήταν Μάης θυμάμαι. Ξεκινήσαμε από την Σκύρο 700 πολεμιστάδες. Πάνω σε 22 καράβια φορτωμένα ως τα μπούνια κινήσαμε ταχιά να πατήσουμε την Κούμη. Σαν μας είδαν οι Κουμιώτες πολύ πριν την Πρασούδα τρόμαξαν και κρύφτηκαν ούλοι στα βουνά.»
Αυτά τα βουνά που σώνουν πάντα την Κούμη. Βλέπεις τον Μάη μήνα η Σκύρος φαίνετε, από την Κούμη σαν να είναι δίπλα σου.Βάνεις το χέρι σου και λες ότι θα την πιάσεις.
«Πατήσαμε στην Παραλία της Κούμης αλλά δεν βρήκαμε κανένα. Μόνο μερικοί κρυμμένοι δικοί μας, αυτοί που ήταν δικοί μας ρέμπελοι κατάσκοποι κρυμμένοι μέσα στους Κουμιώτες που παρέμεναν πιστοί στην ιδέα της επανάστασης. Αυτοί μας λάλησαν ότι έρχεται ο Ισούφ Σιλιχτάρης με 2,000 νοματέους για να δώκουν μάχη. Πήραμε καμιά 20αριά καράβια και βυθίσαμε άλλα 13 από τον στόλο τους. Όμως ήπρεπε να πάρω την δεύτερη γυναίκα μου ‘πο τον Καστροβαλά, την έμορφη Αμέρισα.»
 Αυτή ήταν παινεμένη, έμορφη κόρη του Νικολάου Ζαχαρόπουλου που ήταν τρανός πρόκριτος της περιοχής. Γιατί να το ξέρετε κέντρο διοικητικό δεν ήταν η Κούμη. Ήταν ο Καστροβαλάς. Εκεί ήταν όλες οι υπηρεσίες. Η Κούμη ήταν μεγαλύτερη ίσως σε κόσμο αλλά το κέντρο ήταν ο Καστροβαλάς.


«Άφηκα την Κούμη εκνευρισμένος για την προδοσία τους. Όμως άφηκα 70 παλληκάρια υπό τις διαταγές του Νικολάου Τόλια. Τους άφηκα στην Κούμη με εντολή να είναι κρυμμένοι, και να μου φέρουν στην Σκύρο την Αμέρισα.»
 Αυτή η κούκλα του Καστροβαλά η κύρισα ήταν παντρεμένη και την είχαν κρύψει σε άγνωστο μέρος. Κινάει ένα σκοτεινό βράδυ ο Τόλιας φτάνει στον Καστροβαλά και ζητάει να πάρει την έμορφη Αμέρισα. Φευ !! Φωνή βοώντος την είχαν βάνει σε άγνωστο μέρος. Κανείς δεν λαλούσε το που ΄ναι.
Σαν να μην έφτανε αυτό στέλνουν οι Κουμιώτες επιτροπή να ζητήσουν πίσω τα μπαπόρια τους…
«Βουρλίστηκα, τρελάθηκα. Τα βυθίζω τα καίω και το έπραξα μέσα στο λιμάνι της Σκύρου. Να ‘ρθετε με την επανάσταση και να τιμήσετε το όνομά σας τους λέγω.»
Τα άλλα τα κρυμμένα παπόρια τους στο Θορικώ τα βύθισε ο Άγγλος μοίραρχος Άμιλτον…

«Έτσι κίνησε η ζωή μου εκείνα τα χρόνια… Με πόλεμο και έρωτα.»