29 Απριλίου 2014

Εγώ δεν είμαι ποιητής.















Εγώ δεν είμαι ποιητής.

Εγώ δεν φλέγομαι από τίποτα.

Η ζωή περνάει ατάραχα σαν τον μπακλαβά γωνία, που ξεράθηκε αδιάθετος.

Εγώ είμαι καλό παιδί, και Χριστιανός.

Δεν κλέβω, δεν ρωτάω, δεν ζω στα άκρα.







Μοιρολογώ, μονάχα για την χαμένη αξία της πεταλούδας, την σήμερον ημέραν.

Εσύ που φωνάζεις σπαρακτικά και ζητάς το δίκαιο σου, στο λέω πάραυτα....

Με ενοχλείς. Αισθητικά και πνευματικά.

Θέλω να ζω μέσα στις μενεξεδί γλαυδιόλες, τα φούξια μύρτιλλα και το λιωμένο ιπποφαές.

Δεν είμαι άνθρωπος της κεντρικής λεωφόρου. Μου αρκεί η πάροδος.

Θέλω να σκύβω σαν περνά ο πάσα ένας. Θέλω να αγαπώ όσα μου άφησαν στο λιόγερμα οι ανοιξιάτικες παπαρούνες αριθμός τριάντα φεύγα...

Θέλω να είμαι ένας αναίσθητος ανθρωπάκος, στην γωνία που μου παραχώρησαν οι καλοί.

Καλοί για μας, καλοί δηλαδή άνθρωποι.





Διώξτε από κοντά μου τα ζουμερά ερπετά. Διώξτε από κοντά μου εσένα που με τραβά ο έρωτας κοντά σου. Αμαρτία να φλογιστώ τώρα που έρχεται του δρεπανιού το Άγιο σήμα.

Φέρτε μου του κόσμου τα βαρετά σύμβολα. Φέρτε μου τα ανούσια γραπτά του κόσμου τα πνευματικά ναρκωτικά.


Θα τα πιώ.....







27 Απριλίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΓΕΝΙΚΑ.....Ή ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ Η ΜΑΙΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ...

Παρακολουθώ από μακριά φυσικά τα τεκταινόμενα περί της υποψηφιότητας της αθίγγανης Μουσουλμάνας και ομολογώ ότι με έκαναν να φρικάρω ο αμοραλισμός όλου του αστικού πολιτικού φάσματος.

Κατ' αρχήν τους έκαναν (δηλαδή τους βάπτισαν) όλους Τούρκους δηλαδή Πομάκους και Αθίγγανους.... Επίσης, άφησαν να εφαρμοστεί η Σαρία (ο Μουσουλμανικός νόμος) ενώ πχ εις την Τουρκία δεν εφαρμόζεται.

Αυτά που ακούγονται στην πιάτσα είναι γνωστά σ' όλους. Δηλαδή περί πέραν του Ατλαντικού επεμβάσεις, περί προξενείων που ανακατεύονται κλπ κλπ...Περί κάτι δικαστήρια δικαιωμάτων που κάποιοι πάνε και μετά πάει το κράτος το Ελληνικό και τους εξαγοράζει...

Έχω προσωπική περίπτωση από μια "μειονότητα" κατά Σύρο μεριά που πήγε στο εξωτερικό σε κάτι Ευρωπαϊκές επιτροπές και δικαστήρια για τις διακρίσεις.... και βολεύτηκε στο κράτος σε περίοπτη θέση κανονικά και με το νόμο.... Ζώντας στο σπίτι του δε ένα καλοκαίρι διαπίστωσα ότι άλλος ήταν ο λόγος ο επίσημος.... "όλοι αδέλφια είμαστε ανεξάρτητα θρησκείας κλπ" και ένδον δηλαδή στο σπίτι ο λόγος ήταν "εμείς και αυτοί...".

Στο αστικό σύστημα μια μειονότητα είναι καλή σαν είναι υποταγμένη και σκλάβα στην κυρίαρχη ιδεολογία που επικρατεί. Αν μια μειονότητα ξεφύγει και ζητήσει άλλα πράγματα πχ ανεξαρτησία, αυτονομία κλπ ακολουθεί ο πέλεκυς της τρομοκρατίας και του βούρδουλα.

Οι άνθρωποι όμως που δεν μας αρέσει η πραγματικότητα και ούτε μας αρέσει ο αστικός τρόπος διακυβέρνησης και ζωής τι κάνουμε με τις μειονότητες?

Πχ τι κάνουμε με τους αθίγγανους, τους Πομάκους ή τους Έλληνες που πιθανόν να έχουν Τούρκικη εθνική συνείδηση?

Η πλειοψηφία των ενιστάμενων στην πραγματικότητα τρέχουν και αποθεώνουν κάθε κατακαημένο καταπιεσμένο δήθεν μειονοτικό. Είσαι ομοφυλόφιλος πάρε δέκα μπράβο και ογδόντα αβάντες επειδή είσαι μειονότητα. Έτσι ο ομοφυλόφιλος εργάτης είναι ίδιος με τον ομοφυλόφιλο πλούσιο.

 Είσαι αθίγγανος και πουλάς τα παιδιά σου ή παντρεύεις την κόρη σου στα 13 ? Πάρε τριάντα μπράβο και ογδόντα παλαμάκια....

Είσαι Εβραίος θρησκόληπτος? Αυτό είναι μια άλλη περίπτωση γιατί εκεί υπάρχει 2000 χρόνια μίσους.... Αυτούς τους έχουν στην τσίτα....

Αυτή η λογική στην συνείδησή μου έχει όνομα και είναι ο αστικός πολιτικός φιλελευθερισμός που διείσδυσε στις γραμμές των ανθρώπων που αγωνίζονται για μια άλλη κοινωνία αταξική και ανθρώπινη...

Για μένα η πολιτική απέναντι στις μειονότητες είναι απλή και καθάρια στην Ελλάδα.... Υποστηρίζω το δικαίωμά τους να εκτελούν τα θέλω τους αρκεί να είναι στα πλαίσια που ορίζει ο μέσος πολιτιστικός τρόπος ζωής της χώρας και πάνω από όλα ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΤΟ ΠΩΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΝ  ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Δηλαδή δεν είμαι από βίτσιο υπέρ κάθε κατατρεγμένου...

Θα δώσω ένα παράδειγμα... Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου κάποια μειονότητα... προς Θεσσαλία και Ήπειρο μεριά συντάχθηκαν με τους Γερμανούς... Ως και αυτόνομη περιοχή είχαν και μάλιστα αν επισκεφτεί κανείς σήμερα μια μεγάλη γραφική πόλη τους θα δεις στα γραφικά μαγαζάκια τους μπόλικες φωτό από σφαγμένα κεφάλια κομμουνιστικοσυμμοριτών όπως λένε... Τις άγιες ημέρες του Πάσχα έψαλε ένας σε πόλη της Θεσσαλίας το ευαγγέλιο στην γλώσσα τους.... Ε το λοιπόν εγώ δεν συγκινήθηκα καθόλου. Τους βλέπω πάντα σαν εχθρούς μου και πάντα τους μπανίζω με μισό μάτι και έχω απόλυτη δυσπιστία.

Θα φέρω ένα άλλο παράδειγμα. Τους νησιώτες μειονοτικούς.... Δεν ξεχνάω ποτέ τις συμπεριφορές τους και τους παρακολουθώ μετά μεγάλης δυσπιστίας... Όχι μην πάνε με την Δύση αφού έτσι κι αλλιώς εκεί συναγελάζονται αλλά γιατί στην καίρια στιγμή θα πάνε με την αστική τάξη πραγμάτων...

Η υπόθεση μιας άλλης κοινωνίας δεν είναι μια διαχείριση αυτού του πράγματος που έχουμε σήμερα και που απλά Ελληνικά ονομάζεται ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ....

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα για το τι εννοώ αγώνα και μειονότητες. Οι αρχειομαρξιστές είχαν μια μεγάλη δύναμη στην Ήπειρο και στους λεγόμενους μακεδόνες στην Μακεδονία. Μιλούσαν δηλαδή την σλαυομακεδονική γλώσσα κλπ... Ε όχι μόνο δεν έθεσαν ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ θέμα σλαυομακεδονικού αλλά σε μια συνομιλία που μπορείτε να βρείτε στο διαδύκτιο ο ηγέτης τους ο Λ. Τρότσκυ έλεγε ένα τόνο μπούρδες και αυτοί απέναντί του είπαν ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα μειονότητας αυτονομίας κλπ... Ο ένας και μοναδικός στόχος τους ήταν ένας και μοναδικός.... Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ. Από την άλλη έχοντας ιδεολογική κυριαρχία σε ελληνόφωνα χωριά της Ηπείρου που ήταν στην Αλβανία δια μέσω αρχειομαρξιστών διδασκάλων δεν υπέκυψαν στα κελεύσματα των εθνικιστικών φωνών που καλούσαν για αυτονομίες από την Αλβανία κλπ κλπ.... Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΤΑΞΙΚΗ και δεν τους αφορούσαν τα φρου φρου και τα αρώματα τα μισαλλόδοξα...

Εν ολίγοις μόρτες. Πιάστε έναν μειονοτικό σαν να ήταν ένας Έλληνας ή Ουγκαντέζος. Πλύνετε τον στο πλυντήριο της ιδεολογίας της απελευθέρωσης. Ξαναπλύντε τον και αν ψελλίσει τίποτα περί μειονότητας ξαναπλύντε τον. Αφήστε τον να στεγνώσει. Αν ξαναμιλήσει περί μειονότητας ξαναπλύντε τον... Και αν μετά ξαναψελίσει τίποτα πετάξτε τον στα αστικά κόμματα... Αυτοί ξέρουν να λένε παπαριές. Έχουν τόσο θράσος για τις ψήφους που και Τούρκους μπάζουν και Παγανιστές και εκπροσώπους των στοών και και και ......και τον διάβολο για μια ψήφο... Ο θεός τους είναι η κάλπη και Παντοκράτωρ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ....

Δεν φλέγομαι δεν ηδονίζομαι δεν ίπταμαι ποτέ περί του κάθε κατατρεγμένου που δεν συντάσσεται με τις απελευθερωτικές ιδεολογίες.... Δεν μου καίγεται καρφί για τους Ουνίτες της Ουκρανίας μηδέ για τους Ορθόδοξους της..... Παρακολουθώ μετά μανίας τα πάντα βαθαίνω τις γνώσεις μου για κάθε ιστορία μειονότητας θρησκευτικής, εθνικής τόσο πολύ μα τόσο πολύ για να γνωρίζω τα πάντα ως το μεδούλι της ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΩ.....


ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ.....

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ Ή ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΡΛΑΣ ΣΑΣ...

Αυτά είχα να πω αηδιασμένος ...

17 Απριλίου 2014

Η ποιητική συλλογή "ΧΑΜΗΛΕΣ ΟΚΤΑΒΕΣ" της Κας Δούμου από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ.... και ο Άγιος Ελευθέριος....

Δεν ξέρω τι ήταν το σημερινό. Μια παρόρμηση σαν βγήκα από την εκκλησιά του Αγίου Ελευθερίου.... Η λαμπάδα που άναψα για τους "αναχωρούντες" από καιρό σαν κοίταγα τον καπνό που έβγαζε με είχε συνεπάρει... Σκεπτόμουν ότι με κάποιο μεταφυσικό τρόπο οι προσευχές μου για τους ζώντες εις τους άνω ευρισκόμενους με κάποιο τρόπο θα εισακούονταν... Και σκεπτόμενος τι με έχει κάνει να αισθανθώ ωραία πραγματικά ωραία το τελευταίο 4μηνο ανακάλυψα ότι ήταν μια ολονυχτία για τον Άγιο Χαράλαμπο και μια βραδιά ποιήσεως πριν μια ή δύο βδομάδες.

Μεταξύ των ζώντων ΕΥΤΥΧΩΣ  και που να γίνει ως τα ψηλά βουνά ευρίσκεται και ο εκδότης Διαμαντής που έχει τον εκδοτικό οίκο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ.... http://www.farfoulas.gr/. Αυτός ο άνθρωπος μια βροχερή ημέρα με είχε καλέσει σε ένα μπαρ ή μάλλον ένα απόλυτα ζεστό χώρο στου παλαιού συμμαθητού μου το κατάστημα δηλαδή στου Κου Μπάμπη...

Εκεί θα γινόταν μια παρουσίαση μιας εκδόσεως γύρω από μια ποιητική συλλογή μιας ποιήτριας που ονομαζόταν Δούμου Σ. Τι να κάνω εκείνη την ημέρα τα πράγματα σπίτι ήταν μπίζουλα. Καβάλησα το τουτού και πήγα. Έχω μια αγάπη για τις ποιητικές βραδιές που νέος με μάγευαν και μεσήλικας μόνο πλέον σε εξαιρετικές περιπτώσεις με γοητεύουν (έχω βαρεθεί την λέξη γητεύω...).

Και ειλικρινά εκείνη την βραδιά αισθάνθηκα σαν να πετάω σε εικόνες, σαν το μυαλό μου να αλλάζει επίπεδα και πάνω από όλα με έκανε να αισθανθώ ωραία με έναν άγνωστο συνάνθρωπό μου την ποιήτρια Κα Στέλλα Δούμου.

Τι μαγεία εικόνων ήταν αυτή σαν άρχισαν οι απαγγελίες. Τι πετάγματα νου και τι ωραία γλώσσα ήταν αυτή.

Συνιστώ να πάτε ως τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑ και να αγοράσετε την ποιητική συλλογή πάραυτα. Από το δεύτερο τμήμα του βιβλίου τσιμπήστε ένα ποίημα σπέσιαλ αφιερωμένο από εμένα για σας


ΤΙΜΩΡΙΑ
Η νύχτα λιγοθυμούσε στης ρίγανης
τα υψηλά νοήματα.
Θαυμαστικά ξεμασκαρευότανε το καλοκαίρι
και τα δέντρα παίζανε φθινόπωρο
μα χωρίς όρεξη.
Όλα φορούσαν κάτι παράξενο
σαν από λέπι φεγγαριού.
Ραμμένοι στο σκηνικό εμείς
–τυφλοί σχεδόν στις λεπτομέρειες–
καίγοντας κάθε τόσο
τ’ ανείπωτα με πείσμα
στο κόκκινο μέσα της καρδιάς
ασχημονούσαμε.
Τότε ήταν που σηκώθηκε μια Ανδρομέδα
και μας έδειρε
γιατί δεν ησυχάζαμε
σε αλήθειες που ανασαίνανε
παρά λέγαμε ψέματα
μέχρι που γίναμε εχθροί.


[Από την ενότητα ‘’Μέλισσες σφουγγαρίζουν τις κοιλάδες’’]


16 Απριλίου 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤAI ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ...



Εάν η ζωή πέρασε από πάνω σου τότε εκεί γύρω στα 50 είσαι ένας μεσήλικας με προοπτική την τρίτη ηλικία και την προετοιμασία για το τελευταίο ταξίδι.

Αυτό το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ γεγονός περιλαμβάνει το ΕΙΝΑΙ σου. Είναι μια διαδικασία ετοιμασίας και αποκρυσταλλωμάτων...

Μια ερωμένη πριν λίγα χρόνια μου είπε στο κρεβάτι .... "Δεν έχεις πεθύμησει ένα σώμα νεανικό που να κάνει κριτς χρατς από την νεανικότητα?".

Ένας φίλος που έφυγε, λατρεμένος φίλος, μεγάλος στην ηλικία δηλαδή άνω των 70 ετών με ανταγωνίζονταν λες και ήταν τζόβενο και με επέπληξε, με τιμώρησε δηλαδή σαν να ήταν νέος....

Στα 40 μου στο Πεδίο του Άρεως βρέθηκα μια ημέρα συζητώντας με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, πολλοί εκ των οποίων, τώρα θα είναι απόντες στο κάλεσμα των παρόντων...Εκεί διαπίστωσα την σοφία των γυναικών γριών και στην συντριπτική πλειοψηφία την ανωριμότητα των αντρών γερόντων...

Τω όντι.... Δεν υπάρχει θλιβερότερο θέαμα από την ψευτονεανικότητα, την ξιφομαχία μεγάλων ανθρώπων με φαντάσματα ή με τυπικές εκδηλώσεις του ΣΗΜΕΡΑ...


ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ.....

Ποιο είναι το καθήκον ενός μεσήλικα ? Η απάντηση είναι στα μάτια μου τόσο απλή.... Ότι είναι ένα καθήκον νέου ή ενός γέροντα... Στο μπακάλικο μυαλό μου το πρώτιστο είναι να εκπληρώνει το βιολογικό του ΕΙΝΑΙ.... Όταν είναι κανείς νέος πχ πρέπει να κάνει σεξ πάρα πολύ. Ένας μεσήλικας θα πρέπει να συναισθάνεται το δικό του μέτρο και να είναι πάντα ο εαυτός του. Επίσης θα πρέπει να μην πιστεύει για τον εαυτό του ότι μπορεί να δώσει απαντήσεις στην νέα γενεά με την δική του σοφία... Επίσης πρέπει να μην γίνεται γελοίος και φαύλος... Πχ αν θες να είναι κανείς στην πρώτη γραμμή μιας σύγκρουσης αυτό καταντάει αστείο... Επίσης πρέπει να κάνει αργούς εξονυχιστικούς απολογισμούς της πορείας της ζωής του ΌΧΙ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙ αλλά γιατί είναι καθήκον του εγκεφάλου μας...

Πρέπει πχ να ερμηνεύει βασανιστικά και όχι με φανατισμούς και αποφθέγματα να κατακεραυνώνει το παρελθόν του.... Επίσης το μίσος αρχίζει εξ αντικειμένου να υποχωρεί γιατί ΜΙΣΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ τι σόι μίσος είναι??

Εάν πχ μισώ την προηγούμενη ζωή μου εάν μετρώ με πάθος τα λάθη μου και ανακαλύψω φανατικά ότι όλα έγιναν λάθος ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ??? Μπορώ να αλλάξω τον χρόνο και να γίνω τζόβενο?

Εάν πχ ανακαλύψει κανείς μεσήλικας ότι δεν έκανε πολύ σεξ νέος και μεταμορφωθεί σε νεανικό εραστή αυτό μα την Παναγιά δεν σε κάνει αστείο?? Πείτε μου πόση αηδία αισθανθήκατε νέοι σαν βλέπατε κάτι γερομπισμπίκους (τότε και οι 50 ρηδες στα μάτια μας ήταν γέροι...) να φλερτάρουν νέες... Φυσικά λίγο πριν την ηλικία των μεσηλίκων κανείς καλό είναι να τα φτιάξει με ένα νέο ή μια νιά για να μην έχει κανένα απωθημένο... ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΌΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

Το τραγικότερο όλων είναι στις συζητήσεις πέρα των 50 ανάμεσα σε ξερόλες.... ΕΓΩ... ΕΓΩ... ΕΓΩ...
 ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ.... ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ, ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΕΚΕΙΝΟ.... Ένα ατελείωτο εγώ που καταντάει μια υστερική εσωτερική προσπάθεια να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι όλα τα έκαναν σωστά καμωμένα... Και σαν τα βράδια ξαπλώσουν να πεις ότι δεν ξέρουν την αλήθεια... Την ξέρουν αλλά την καμουφλάρουν πίσω από μια επιδειξιομανεία μια ατελείωτη εγωπάθεια... Και δεν είμαι αυτός που δεν έχει ένα μεγάλο ΕΓΩ.... Είναι όμως που σιγά σιγά κάτι βιολογικό μαγικό γίνεται.... Ανακαλύπτεις ότι αυτό που έχει την μέγιστη αξία είναι τι περιμένει από εσένα ο εαυτός σου οι νεότεροι και οι μεγαλύτεροι σου... Αυτό που κανείς επί της ουσίας βαριέται κάθε άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας είναι η έλλειψη συζήτησης και η σκιαμαχία...

Πάρε πχ μια συζήτηση περί του σεξ ανάμεσα σε μεγάλους ανθρώπους με αρκετό σεξ στην ζωή τους όταν μιλάνε με καταπιεσμένους ανθρώπους που το είχαν με το στανιό... Ποιος θα είναι λιγότερο φανατικός και πλούσιος στην συζήτηση? Ο έχων παρελθόν λαμπρό... Ο άλλος τσιγκούνης και καταπιεσμένος θα γίνει αυτόματα ένας φανατικός νεανίας "να τον κλαίνε οι ρέγγες"...

Όσο μεγαλώνουμε εν κατακλείδι η κοινωνία θέλει από εμάς το ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ μας και όχι την έλλειψή μας... Και σαν έχουμε μεγάλη έλλειψη σε κάτι ΌΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ πρέπει να το αποδεχθούμε να το ερμηνεύσουμε, να το εκλογικεύσουμε (ωραία έκφραση του συρμού και βαρετή) να το γειώσουμε (άλλη μπούρδα έκφραση) και να βαδίσουμε.... Γιατί φίλτατοι ποιος νοιάζεται για τις δικές μας ελλείψεις στα 20 ή τα 30?? Χέστηκε η φοράδα...

Αυτές είναι μερικές σκέψεις ενός μη ειδικού αλλά ενός τύπου που σκέπτεται με μανία και παρατηρεί με μεγαλύτερη μανία.... Και παραδέχομαι ότι συνεχώς ερμηνεύω ερμηνεύω ερμηνεύω και πως δεν δίνω "γραμμή" αλλά "γραμμή" θα πάρει κανείς από το περίσσευμά του....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.....


ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ....

ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΟΚΤΩ ΤΟΝΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ....

Ειδάλλως θα είναι μια από τα ίδια... Ένας φανατικός μεσήλικας ανίκανος να έχει πνευματική νεανικότητα δηλαδή ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΑΝ ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΝΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΗΡΑΝΣΗ.... ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΑ ΘΑ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ... ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΟΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ...

ΑΙΩΝΙΑ ΜΩΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΑΙΜΕΝΗ ΑΡΑΧΩΒΑ..... ΠΙΚΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΒΑΘΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...





07 Απριλίου 2014

ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ...




Υπάρχει το γάλα του ουρανού και

το μέλι της κοιλάδας που αντηχεί στα νεανικά μου αυτιά.

Τι και αν γέρασα, τι και αν ακουμπώ τον τάφο σαν έννοια....

Εκεί, στο βάθρο της ΗΘΙΚΗΣ και της ΝΕΟΤΗΤΑΤΑΣ παραμένω ασάλευτος....

Τι και αν μαύρα κοράκια, πελαγίσιοι καρχαρίες συνωθούνται πέριξ...

Τι και αν καρακάξες κρώζουν και μας ταΐζουν πτωματο-λάγνα υλικά εκ της παρακείμενης οικοδομής...

Εμείς αγέρωχοι αγαπάμε, δονούμεθα...

Εμείς βλέπουμε τα χαμηλά λουλουδάκια μιας άνοιξης γεμάτη ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Εμείς δεν είμαστε άρρωστοι στης ανούσιας ζωής το παλαιοπωλείο...

Εμείς λουζόμαστε με το γάλα του ουρανού και της αλήθειας το γάργαρο νέκταρ....

Εμείς δεν κάνουμε παρέα ανακυκλώνοντας την αρρώστια ΣΑΣ.

Γυρίζουμε ανέμελοι, και καθαροί στην ΨΥΧΗ αλώβητοι και ΝΕΟΙ....

Μακριά μας η αποκρουστική θέα του αιώνιου εκνευρισμού σας....

Εμείς φτάσαμε στην μέση ηλικία διατηρώντας ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΑΣ...

Και σαν ο θάνατος μας βρει κανείς δεν θα πει τίποτα για τα σαρακωφαγωμένα εσώρουχά μας...

Γιατί είμασε παιδιά αιώνια μιας ζωής ΤΙΜΙΑΣ  μιας ζωής ΑΝΤΡΙΚΗΣ και αφήσαμε πίσω μας την μικρότητα της εφηβείας... σαν έπρεπε ....

Μικρά σκουληκάκια φύγετε από τον καθάριο δρόμο μας.... Αδειάστε μας τον χώρο κάντε στην μπάντα τερατώδη γεω-σκούληκοι....

Περνάει ο βασιλιάς των ιδεών και της ΚΑΘΑΡΙΑΣ ΖΩΗΣ...

Που δεν διασπάθισε την ζωή σε ανώφελα πράγματα....

Αδειάστε μας την αυλή και εξαφανιστείτε.... ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΠΕΤΑΞΩ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ.....




Αυτό το ποιήμα αυτή η απαγγελία της κας Λαμπέτης που θα έπρεπε να ζούσε αιωνίως είναι το σπουδαιότερο ποιήμα και μου το κάνω αφιέρωση...