TO «ΘΑΥΜΑ» ΤΟΥ ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΥ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΠΑΡΕΑΣ…
Μου ήλθε ένα μήνυμα, γεμάτο ονόματα χρονολογίες και ιστορικές
αναφορές. Δύσκολο πράγμα να το ξεδιαλύνεις. Σε τι να πρωτοαναφερθείς… Η λύση πάντα
σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι μια. Στρώσε τον ποπό σου κάτου Akrat και παράτα
τις γκρίνιες… Είναι στην ουσία ΔΥΟ ιστορίες. Μιας εκκλησίτσας και μιας παρέας… Δύο ιστορίες σε μια φωτογραφία…
 |
| 1953... Καλοκαίρι.... Ένα εκκλησάκι και μια παρέα.... |
ΤΟ «ΘΑΥΜΑ»…
Ένας Κρητικός, λεβέντης άνθρωπος (ο νούμερο 1 της φωτογραφίας), που λέγονταν Σπίθας
(μάλλον), έρχεται ως ασθενής στην Κούμη.
Είναι γνωστή η πηγή νερού της, το λεγόμενο ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΝ. Ιαματική πηγή, γνωστή από
παλαιά, ίανε πέτρες στα νεφρά κλπ. Ήλθε, ο άνθρωπος και ιάνθηκε. Για να δώσει
την προσωπική του ευγνωμοσύνη, στο μέρος και στην ευλογημένη πηγή, αποφασίζει
να κάμει ένα μικρό εκκλησάκι. Και θέλει να το αφιερώσει… Που αλλού? Στην ΖΩΟΔΟΧΟ
ΠΗΓΗ. Και το πραγματοποιεί το τάμα, για το θαύμα του ιαματικού νερού του
ΧΩΝΕΥΤΙΚΟΥ που τον ίανε… Έδωσε τα απαραίτητα
χρήματα, για να κτιστεί και αποφασίζει να κάμει και μια εορτή για να τιμήσει το
εκκλησάκι. Δεν είμαι, καθόλου, ειδικός επί των εκκλησιαστικών, αλλά κάτι σαν
Θυρανοίξια.
Στο καλοκαίρι του 1953, το λοιπόν, αποφασίζετε να γένει η
τελετή. Πλήθος Κουμιωτών, συρρέει «ποδαράτο»
από την Κούμη στο ΧΩΝΕΥΤΙΚΟ… Μια διαδρομή, που ποιος
Κουμιώτης δεν έχει κάμει? Προσωπικά, είναι η καθημερινή μου θερινή
διαδρομή. Κούμη Χωνευτικό και επιστροφή… Και διάβασμα κάτωθεν των πλατάνων…
Εκείνη την ημέρα, το λοιπόν… Ούλοι, οι παπάδες κατεβαίνουν
στο Χωνευτικό…. Προεξέχοντος, βεβαίως βεβαίως, του κεκοιμησμένου Δεσπότου της Μητρόπολης
Καρυστίας του Ανανία. (το νούμερο 14 της φωτογραφίας)… Πιστεύω, ότι ο κεκοιμησμένος Δέσποτας Ανανίας
σαν ιεράρχης της Καρυστίας, ηρέμησε το
ανταριασμένο καράβι της Κούμης. Ήταν μεγάλος καπετάνιος ο Φωστίνης, αλλά με πολύ
μεγάλο εγώ…. Μεγάλο εκτόπισμα. Ήταν για Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ο Φωστίνης. Όχι για την «μικρή» Κύμη… Ο
Ανανίας γαλήνεψε την κατάσταση…
Και ξεκινάμε, την παρουσίαση, από την φωτογραφία, των ιερωμένων της Κούμης. Τι να πω για τον Παπαδημήτρη. Που
είναι ο παπάς της Παναγιάς της Λιαουτσάνισας. (το νούμερο 15 της φωτογραφίας ) Εδώ,
πρώτη φορά τον βλέπω νέο. Όταν τον γνώρισα δεκαπέντε χρόνια μετά, σαν πιτσιρίκος,
όταν λειτουργούσε, νόμιζα ότι ήταν ο Θεός. Τι φωνή στα απαίδευτα αυτιά μου. Ήταν
τόσο μεγάλο το σοκ μου, που ήμουν ανάμεσα σε δύο επιλογές… Ή οδηγός πούλμαν, ή
ιερωμένος….
 |
| "Πλήρης" περιγραφή των ονομάτων..... |
Οι υπόλοιποι, παπάδες στην φωτογραφία, μου είναι πολύ
μακρινοί. Ήταν στις μακρινές ενορίες και χωριά. Ο κόσμος μου, ήταν μικρός. Μια
αυλή, μια μουριά και μια εκκλησιά… Που να ξέρω τα άλλα μέρη… Στο νούμερο (9) ο Παπαγκρούς της Αγ.Τριάδας, στο νούμερο (10) ο Παπασανιός από τους Ταξιάρχες,
στο νούμερο ( 16)ο Παπαγιώργης Νάνος του Αγ,Αθανασίου, δηλαδή της Μητροπολιτικής
εκκλησιάς της Κούμης, και στο νούμερο (17) ο Παπά Σωσθένης από την Μεταμόρφωση Σωτήρος στο Μοναστήρι.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ…
Ωστόσο, θα μου πει κανείς πως σώθηκε αυτή η φωτογραφία ;
Ποιος την διέσωσε ; Μα φυσικά μια παρέα φίλων που είχαν κατέβει ούλοι μαζί στο
Χωνευτικό… Η ωραία παρέα είναι η «γαλαρία» της φωτογραφίας, που είναι άνωθεν και δεξιά. Νέα παιδιά, γεμάτα
όρεξη για ζωή και εφηβική ζωντάνια. Το
παιδί του Νίκου Κούρουπα (ο νούμερο 3 της
φωτογραφίας) την ανέσυρε από το ντουλάπι και μας την έδωσε. Μαζί με ένα σωρό
σημειώσεις, επεξηγήσεις και χρησιμότατα σχόλια. Οι υπόλοιποι της παρέας ήταν ο (2)
Δημήτρης Κούκης , ο (4) Κωνσταντίνος Κούκης (απεβίωσε πρόσφατα ,αδελφός του Δημήτρη) ο (5) Δημήτρης Κουκής ο 6) Σταμάτιος
Κραμπίνης (μένει μόνιμα στην Αυστραλία) ο (7) Σταμάτιος Κουκής ( αδελφός του 5
δηλαδή του Δημήτρη Κουκή) και ο(8) Ιωάννης Κωνσταντίνου. Στο ταξίδι του χρόνου που κάνουμε
με την φωτογραφία αυτή είναι τόσο γλυκό να βλέπουμε πρόσωπα, μιας ωραίας παρέας…
2019 ως το 1959… Μεγάλο το άλμα προς τα πίσου…
Ο Νίκος Κούρουπας, στην εξιστόρηση που κάμνει στον υιό του,
αναφέρει ορισμένους από την φωτογραφία όπως τους θυμάται. Ο (13) είναι ο Θανάσης
Τσάμπουνας , ο (11) είναι ο Ιωάννης ο Νηδριώτης και ο (12) είναι ο Θεοχάρης
.....(επίθετο δεν θυμάμαι εγώ, όπως χαρακτηριστικά λέγει στον υιό του).
Ο νούμερο (18) είναι ο «πειρατής». Αυτό ήταν το παρατσούκλι
του ανθρώπου αυτού, ο οποίος, όπως λέγει, σώθηκε από τον θάνατο στα Καλάβρυτα. Συγκεκριμένα,
δεν έλαβε την χαριστική βολή, προσποιούμενος τον σκοτωμένο. Ωστόσο, όπως βλέπουμε
στην φωτογραφία το αριστερό του μάτι είναι
σκεπασμένο, δείγμα ότι το έχασε στα Καλάβρυτα. Όπως σημειώνει ο υιός του υποβολέα
δηλαδή του Νίκου Κούρουπα, τον θυμάται,
ως φύλακα της πηγής του Χωνευτικού. Την πρόσεχε, την καθάριζε, ρύθμιζε το τι ο
καθένας θα πάρει σπίτι του κλπ… Και ο καθένας άφηνε… ότι μπορούσε…
ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ…
 |
| Η σημερινή μορφή της Ζωοδόχου Πηγής του Χωνευτικού |
Όλα τα πράγματα, όμως, δεν είναι σταθερά. Στην πορεία, του
χρόνου, οι μεταβολές είναι πολλαπλές. Το εκκλησάκι μετακομίζει απέναντι και παίρνει
την σημερινή του μορφή. Στην θέση του κτίζεται η καντίνα, που μας δίνει την
ευτυχία να περνάμε ωραία στο Χωνευτικό…
Καθένας μας, στην φωτογραφία, πρέπει να προσέξει τα τραπέζια,
του καφενείου – εστιατορίου του Μοναχού (επάνω δεξιά στην φωτογραφία). Ήταν ένα
από τα κέντρα διασκεδάσεως. Είναι γνωστό, ότι όλοι πέρασαν από το Χωνευτικό. Η
γενιά μου, όταν δηλαδή ήταν σε ηλικία που έπρεπε, να διασκεδάσει, πήγαινε στην
ντίσκο του Χωνευτικού. Οι ταβέρνες που λειτουργούσαν τότε μας ήταν βαρετές.
Γιατί, όλο μιλούσαν, οι μεγάλοι…. Εμείς θέλαμε δράση και κουρίτσια… Αυτά όμως είναι
μια άλλη ιστορία…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΙΚΟ ΚΟΥΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΆΦΗΣΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΩΝΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ 1953…
ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΕΑ.…
Πριν ημέρες η Κύμη θρήνησε για ένα αγαπητό της τέκνο. Αλλά εδώ δεν χωρούν φιοριτούρες…. Ας αφήσουμε
τον πατέρα Νίκο Κούρουπα να μας τα πει… «όταν προχθές πέθανε ο Κων/νος Κούκης τηλεφωνηθήκαν
ο πατέρας μου με τον Καραμπίνη από Αυστραλία και του λέει ο δικός μου «φίλε μου
διαλύθηκε η παρέα...μόνο εμείς μείναμε»
 |
| Ο σημερινός Δεσπότης Καρυστίας Σεραφείμ στο μεγάλο εκκλησάκι πλέον. Φωτογράφος ο Κύριος Μάριος Μυλωνάς |
Τμήμα Χωροφυλακής.
