30 Σεπτεμβρίου 2010

ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ....

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΕΚ ΤΟΥ BLOG ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ Δ.Κ. εκδότου και γιγαντομάστορα του έντυπου λόγου...

http://farfoulas.blogspot.com/




Κυκλοφόρησε το 13ο τεύχος του Φαρφουλά

με ένα μεγάλο αφιέρωμα στο ΨΑΡΙ

«Ιχθύς: φαλλικό σύμβολο, γονιμότητα, αναπαραγωγή, ζωή ανανεωμένη και διατηρημένη, δύναμη των υδάτων σαν αρχή και διατήρηση της ζωής, το υδάτινο στοιχείο, συσχετισμένο με όλες τις όψεις της μητέρας θεάς σαν γεννήτριας και με όλες τις σεληνιακές θεότητες…»

(από το Λεξικό των Συμβόλων του J. C. Cooper)

«Το ψάρι είναι το πλάσμα που διεγείρει και τροφοδοτεί με την παραδοξότητά του τη φαντασία όχι μόνο των μικρών παιδιών και των καλλιτεχνών, αλλά και όλων των εγκλωβισμένων ανθρώπων, των ανθρώπων που θα ήθελαν να ζουν ελεύθεροι σαν ψάρια, των ανθρώπων που κάποτε μπορεί να υπήρξαν ψάρια, των ανθρώπων που ασφυκτιούν στο συμβατικό πλαίσιο ενός βαρετού εαυτού και μιας πληκτικής ζωής, των ανθρώπων που ανακουφίζονται όταν διαφεύγουν, όταν χάνονται, όταν ονειρεύονται, γιατί είναι ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζουν, ο τρόπος με τον οποίο αλαφραίνουν τη ζωή τους και την κάνουν περισσότερο ενδιαφέρουσα, επαναπροσδιορίζοντας την πραγματικότητά τους μέσα από φαντασιακές διαδρομές παρέα με φανταστικά πλάσματα», γράφει η Έλσα Κορνέτη στο editorial του περιοδικού.

Για το ψάρι λοιπόν γράφουν κείμενα, εμπνέονται ιστορίες και ποιήματα, αφηγούνται όνειρα, σχεδιάζουν και μελετούν οι: Έλσα Κορνέτη (Το νησί πάνω από το ψάρι), Εύη Τσακνιά (Μέσα από το μάτι του ψαριού), Θεώνη Ταμπάκη (Ένα όνειρο), Ίων Πανόπουλος (Άζωτο 78,084%), Δημήτρης Βανέλλης (Αλλάζοντας), Γιάννης Ξούριας (Το ψάρι), Σωκράτης Μαρτίνης (Οι οφθαλμομάντεις του θέρους), Μιχάλης Μπαγιαρτάκης (Μια αληθινή ιστορία αγάπης), Νίκος Ξένιος (Αγέλη), Γιώργος Ε. Πάρκου (Η κρυμμένη τέχνη του ψαρέματος...), Κωνσταντίνος Μπούρας (Ιχθύς-Ιχθείς), Χρήστος Τουμανίδης (18 χαϊκού για τα ψάρια), Ζαχαρίας Στουφής (Το Ψάρι του Θεού), Διαμαντής Καράβολας (Θαλάσσιες θεότητες στην ελληνική μυθολογία), Δάφνη Χρονοπούλου (Ο Μόμπυ Ντικ και η Μικρή Γοργόνα), Βασιλική Γεροκώστα (Παροιμίες και γνωμικά για τα ψάρια). Επίσης ανθολογούνται κείμενα για τα ψάρια των Γιάννη Σκαρίμπα, Αντόν Τσέχωφ, Ισιντόρ Ντυκάς, Ανδρέα Εμπειρίκου, Νίκου Εγγονόπουλου και Φώτη Κόντογλου. Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι της Βασιλικής Γεροκώστα.

Εκτός αφιερώματος δημοσιεύονται οι μελέτες του Σωτήρη Ραπτόπουλου (Ίχνη αρχαίας λατρείας στις περί Αγίου Μάμαντος παραδόσεις) και του Γιάννη Ξούρια (Ευδαίμονες νύχτες στη Βοσπορομαχία).

Στις σελίδες ποίησης φιλοξενούνται ποιήματα των: Θόδωρου Μπασιάκου, Δημήτρη Χορόσκελη, Κώστα Ρεούση, Λαμπρινής Αιωροκλέους, Γιάννη Ντέλλα, Γεωργία Τρούγλη, Dominique Αρβανίτη, Στάθη Κουτσούνη, Ιωάννας Κανελλοπούλου.

Το τεύχος συνοδεύει η ένθετη εφημερίδα Η Ηχώ της Αεραλάνδης με αντίστοιχη περί ψαριού θεματολογία.


Επίσης σε ξεχωριστή έκδοση περιλαμβάνεται το αφήγημα του Λεωνίδα Βασιλειάδη Το γλυκό αλογάκι της Παναγίτσας.

Ο Φαρφουλάς κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ή αποστέλλεται με αντικαταβολή.

Αν δεν το βρίσκετε επικοινωνήστε με την ηλεκτρονική μας διεύθυνση ή στα τηλέφωνα των εκδόσεων.

Η παρουσίαση του περιοδικού και το καθιερωμένο γλέντι θα γίνει στις 13 Οκτωβρίου 2010, στις 8.00 μ.μ., στο καφενείο «Τα Κανάρια» (Πλαταιών και Κεραμικού στον Κεραμικό).

29 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΑΣ ΤΙ ΧΩΡΑ ΦΤΙΑΞΑΤΕ ΡΗΜΑΔΗΔΕΣ??????

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΤΙ ΣΟΙ ΧΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ? ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ??????


Αει σιχτίρ πλέον.... ανάμεθα ... ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ ... ΌΤΑΝ ΈΠΡΕΠΕ...


Γυναίκα εργάτρια Ελληνίδα θα αφήσεις αυτούς τους βαζιβουζούκους να σου διλητιριάσουν την ζωή??


ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ....

ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ




άντε θα μου πείτε για τους σουνίτες.. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΙΙΤΕΣ...



Α ΡΕ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ 1821 ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ??????

26 Σεπτεμβρίου 2010

EIMAI KΛΕΦΤΗΣ ΑΠΑΤΕΩΝ.... ΈΚΛΕΨΑ ΆΡΘΡΟ ΕΚ ΤΟΥ Monthly Review

Φιλαράκια έψαχνα το περιοδικό στο ιντερνετ για ένα κείμενό του παλαιό... Κατά τύχη είδα αυτό που αναδημοσιεύω που το γούσταρα .... Ανάλαφρο, δροσερό.... ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ....


Ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών...

του ΠΗΤΕΡ ΣΤΡΑΚ
(10/09/2010)


Το προηγούμενο φθινόπωρο, το περιοδικό Forbes ασχολήθηκε επισταμένως με το γεγονός ότι ο Τάιγκερ Γουντς έγινε «ο πρώτος αθλητής που κέρδισε πάνω από ένα δις δολάρια» στο σύνολο της καριέρας του. Προφανώς η περιουσία του θα αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα τώρα, αλλά το Forbes παρέβλεψε ένα σημείο – κοιτώντας πίσω, ο Τάιγκερ δεν είναι ούτε κατά διάνοια καλοπληρωμένος συγκρινόμενος με τους αρματηλάτες της Αρχαίας Ρώμης.

Τα μοντέρνα αθλητικά θεάματα που διοργανώνουμε στις μέρες μας –και τα οποία κατά καιρούς μας συνεπαίρνουν– ωχριούν σε σύγκριση imageμε τα κοινά ψυχαγωγικά θεάματα της Ρώμης. Το Circus Maximus, η καρδιά του κέντρου της αυτοκρατορίας και λαοφιλέστατο μέρος συνεύρεσης στην Αρχαία Ρώμη, φιλοξενούσε 250.000 θεατές κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων αρματοδρομιών. Τα υπαίθρια θεατρικά έργα (προς μεγάλη απογοήτευση των δραματουργών), τα ξεκοιλιασμένα πτώματα των σκλάβων και τα εξωτικά σαρκοβόρα ζώα στις μονομαχίες του Κολοσσαίου, ακόμη και οι ναυμαχίες των αυτοκρατόρων –που περιλάμβαναν αληθινά πολεμικά πλοία και καστ χιλιάδων ανθρώπων–, όλα σκηνοθετούνταν μέσα στα όρια της πόλης – σε εκτάσεις πολλών στρεμμάτων σκαμμένες από ανθρώπινο χέρι, τεχνητές λίμνες που γέμιζαν από τον Τίβερη μέχρις σημείου αποστράγγισής του.

Για τις αρματοδρομίες, οι θεατές έφθαναν στο στάδιο από το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να πιάσουν τις καλές θέσεις. Έπιναν και έτρωγαν σε σημείο υπερβολής, και οι καυγάδες κάτω από την επήρεια της furor circensis –το ρωμαϊκό όνομα για τη μαζική υστερία που προκαλούν τα θεάματα– ήταν πολύ συχνοί...

Οι αρματοδρόμοι προέρχονταν από τις πιο χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Αποτελούσαν μέλη ομάδων οι οποίες υποστηρίζονταν από μεγάλους επιχειρηματίες που επένδυαν σοβαρά στην εκπαίδευση και τη συντήρηση των αλόγων και των εξοπλισμών. Τα χρώματα των ενδυμάτων των ομάδων ήταν αυτά που έδιναν και την ονομασία στην ομάδα, και οι οπαδοί εκτός από άκρατο ενθουσιασμό συχνά εξαπέλυαν στους Κόκκινους, τους Μπλε, τους Λευκούς και τους Πράσινους φυλακτά που τα είχαν καταραστεί τρυπώντας τα με καρφιά

Ο εξοπλισμός αποτελείτο από δερμάτινα κράνη, επικαλαμίδες, προστατευτικά για τον θώρακα, το ένδυμα, μαστίγιο και ένα καμπυλωτό μαχαίρι – χρήσιμο για να απωθούν τους αντιπάλους που πλησίαζαν αρκετά, αλλά και να απελευθερώνουν τους εαυτούς από τα ηνία στα οποία μπερδεύονταν όταν έπεφταν. Υιοθετούσαν ένα ελληνικό στυλ κουρέματος –μακριά μαλλιά με μπούκλες τα οποία προεξείχαν από το κράνος τους– και διακοσμούσαν τις χαίτες των αλόγων τους με κορδέλες και κοσμήματα. Οι αγώνες ξεκινούσαν όταν ο αυτοκράτορας έριχνε το μαντήλι του στο έδαφος και ένας δύσμοιρος διαιτητής προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη μέσα στην αρένα. Έπειτα από επτά πραγματικά άγριους γύρους, όσοι κατάφερναν να μην πέσουν από τα άρματα ή να σκοτωθούν και τερμάτιζαν σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις, γύριζαν στο σπίτι με τα έπαθλα.

Οι καλύτεροι αρματοδρόμοι έγιναν θρύλοι από ποιητές που εξυμνούσαν τα κατορθώματά τους και από καλλιτέχνες που σχεδίαζαν τα πρόσωπά τους στους τοίχους σε όλη τη Μεσόγειο. Έγιναν, όμως, και εξαιρετικά πλούσιοι.

Ο καλύτερα αμειβόμενος από αυτούς –στην πραγματικότητα, ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών– ήταν ένας Λουζιτανός Ισπανός ονόματι Γάιος Αππούλιος Διοκλής, ο οποίος έκανε ένα μικρό πέρασμα στους Λευκούς και Πράσινους πριν καταλήξει στους Κόκκινους, στους οποίους και ολοκλήρωσε την πολύχρονη καριέρα του. Εικοσιτέσσερα χρόνια νικών έφεραν στον Διοκλή –έναν αγράμματο άνθρωπο, η υπογραφή του οποίου ήταν μία παύλα– το αστρονομικό ποσό των 35.863.120 σηστέρσιων...

Το ποσό αυτό ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη του καλύτερα αμειβόμενου έπαρχου για την εποχή εκείνη· ικανό να παρέχει σιτηρά σε ολόκληρη την πόλη της Ρώμης για ένα χρόνο ή να πληρώσει όλους τους στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού για δύο ολόκληρους μήνες... Με τα σημερινά δεδομένα τα χρήματα αυτά επαρκούν για να καλύψουν τους μισθούς των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, και αντιστοιχούν σε περίπου 15 δις δολάρια. Ακόμη και χωρίς τις ερωτοτροπίες του, είναι αμφίβολο αν ο Τάιγκερ θα κατάφερνε ποτέ έστω να ισοφαρίσει το ρεκόρ αυτό...


ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΤΕ...

24 Σεπτεμβρίου 2010

ΞΑΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ .... ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ...

Ήταν πολλά τα χρόνια που έλειπα από τις στήλες της πολιτικής ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ εφημερίδας που συμμετάσχω..

Η "Βενετιά" δεν έχασε πολλά από την απουσία μου. ΙΚΑΝΟΤΑΤΕΣ, γραφίδες μεγατόνων καλύτερες κοσμούν τις σελίδες της εφημερίδας αυτής...

Ωστόσο, δύο γεγονότα με έκαναν να ξαναδημοσιεύσω κείμενό μου... Πρώτον μια εσωτερική δύναμη, από την ζωή στα εργοστάσια ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ κατάσταση που βιώνουμε εκεί... Δεύτερον ήθελα να γράψω κάτι που να το αφιέρωνα στον μεγάλο άνθρωπο εργάτη που μας αποχαιρέτησε... Αφού μας έμαθε τι εστί ΗΓΕΤΗΣ...


Το κείμενο αυτό λοιπόν αφιερώνετε σ' αυτόν. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ μικρός εμπρός του δεν θα πω το όνομά του μπας και πείτε ότι είμαι κάνα ψώνιο...

Το κείμενο φυσικά το πήραν διορθωτές και του άλλαξαν τον αδόξαστο στην ορθωγραφία... γιατί είμαι και μεγάλος κόπανος σ' αυτό το επίπεδο.... ε με πήραν τηλέφωνο και μου έσαξαν και πέντε έξη ενοιολογικές αδυναμίες.... Εδώ είναι το πρωτότυπο...

Ζωή στο "μάτι του κυκλώνα"
Ζώντας μέσα στην δύνη της κρίσης, στα εργοστάσια ζούμε ένα βασανιστήριο ψυχολογικό. Ο φόβος του αύριου συνθλίβει της ψυχές μας. Ο φόβος μπας και αύριο έλθει και η δική μας σειρά, φτάνει όλη την ζωή μας σε απίστευτα, ακραίες συμπεριφορές. Απολύετε ο διπλανός σου και λες "ευτυχώς εγώ την γλύτωσα"...


Οικονομία στο ρεύμα "κυρά πόση ώρα θα καις το θερμοσύφωνο?". Ας πάμε στα φτηνά super market, "κυρά μισή τιμή είναι..". Οικονομία στα ρούχα μας, οικονομία στις εξόδους, οικονομία στις κοινωνικές υποχρεώσεις "θα πάρουμε φτηνότερο δώρο για τον γάμο..". Πέρνεις ένα μπουκάλι κρασί ναι πιείς από τα φτηνο super market... που μας κατακλύζουν και ξυπνάς με ένα πονοκέφαλο... "Ποιός ξέρει τι βάζουν μέσα οι βρωμιάρηδες..."


Κόβουμαι τα πάντα περιττά ή μη. Ξέρουμαι όλοι οικογένειες ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ. Δεν είναι ένα ψεύτικο σλόγκαν, φτηνιάρικο. Ο θείος στα 60 με την κυρά άνεργη βολοδέρνει από ψευτοδουλιά σε ψευτοδουλιά πότε βγάζει 100 ευρώ πότε 300. Έρχονται στο σπίτι και το βλέπεις, περιμένουν με κείνα τα μάτια γεμάτα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ να τους τρατάρεις.


Από παντού, ακούς, το φάντασμα της πείνας να μην είναι φάντασμα, αλλά πραγματικότητα. Τα παιδιά μας... Αυτά τα υπέροχα παιδιά της εργατιάς, τα Ελληνόπουλα η ελπίδα μας, βολοδέρνουν άνεργα κτυπώντας αδιέξοδα, την μια πόρτα μετά την άλλη φιλώντας, "κατουρημένες ποδιές". Δεν είναι δα σπάνιο όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που πάνε αξημέρωτα στην εκκλησία, για τα καθημερινό φαγητό. Για ένα ρούχα για το παιδί. Που πάνε ντάλα μεσημέρη στο τελείωμα τις λαικής για να "ψωνίσουν".


Και αυτές οι τράπεζες!! Να χτυπούν τα κινητά, να έρχονται μάτσο οι επιστολές με τον ταχυδρόμο. Τι ψυχολογικός πόλεμος, τι πόνος, να μην μπορείς να ηρεμήσεις. "Χρωστάς" "θα σου στείλουμε το δάνειο στον δικηγόρο". Και να ανοίγεις το πορτοφόλι και να μην υπάρχει φράγκο.


Ζώντας στο "μάτι του κυκλώνα" νομίζεις ότι όλα μένουν στάσιμα, ατάραχα, ήρεμα. Το θεριό κατατρώει τα πάντα, αλλά τη φτώχια, την πείνα, την πίκρα, την αξιοπρέπειά μας, την ζούμε μόνοι. Δεν είμαστε ασυνείθηστοι άλλωστε. Έχουμε ακούσει την γιαγιά μας την μάνα μας τον παπού. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.....


Πως όμως?


Όλα δείχνουν ότι αργά η γρήγορα, το μελλίση της οργής θα ξεχυθεί και σαν την αφρικανική μέλισσα, θα ορμήξει κατά των υπευθύνων. Είναι σίγουρο αυτό. Αλλά για να βρει στόχο, το μελίσση, πρέπει να ξέρει τον εχθρό. Να μην είμαστε σκορποχώρη. Να μάθουμε ο ένας τον άλλο, στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ μας. Nα νιώσουμε, την μια και μοναδική αλήθεια, που κάθε εργάτης πρέπει να την κάνει προσευχή, ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ για την προσωπική αδυναμία μου ή την οικογενοιακή. Να συζητάμε ο ένας με τον άλλο, στον ΟΑΕΔ και να κάνουμε επιτροπές αγώνα, ανέργων. Να κάνουμε ... να κάνουμε... να κάνουμε....

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ??????


ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΡΙΝΗ ΡΑΣΤΩΝΗ, που μας κυρίευσε το καλοκαίρι. Να οργανωθούμε, να οργανωθούμε, να οργανωθούμε. Με ένα στόχο, Να φύγει αυτή η ρημαδοκυβέρνηση και να μην μας έλθει μια χειρότερη ή ψευτοκαλύτερη εκδοχή του ίδιου φαγητού.

Ακολουθεί η υπογραφή...


Αγαπητοί φίλοι του blog μου. Στα 50 μου ήταν και αυξάνετε η απόλυτη πίστη μου ότι είναι απαραίτητος ο αγώνας και απαραίτητη η δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας.
ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑΖΟΥΝ ΕΥΚΟΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ

ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ....

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΕ ΟΠΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ...

ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΙΣΟΝ ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...

15 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ... ΛΗΔΑ ΚΑΙ ΣΠΥΡΟΣ...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΝΩ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΕΠΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ...



















ΦΘΙΝΩΠΟΡΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ....

08 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα βιβλίο συναρπαστικό αλλά γραμμένο με απόφραξη.....

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ...

Έπρεπε να το διαβάσω... Ήταν η πρωτροπή του φίλου εκδότη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ. Ήταν που όταν το αγόρασα πήγα στην κάβα να πάρω για το βράδυ κρασάκι... Βάζω στην σακούλα των κρασιών το βιβλίο ... Σπάει η σακούλα στην Χαριλάου Τρικούπη γίνετε το βιβλίο μέσα στην αλκοόλη... Που σκέψη για επιστροφή...



Ουφ... Τι να κάνω... Ξεκινάν οι διακοπές και αρχίζω το διάβασμα, ΜΕΛΕΤΗ. Και τι ανακαλύπτω βρε αδελφέ μου. Κατάλαβα πως δημιουργήθηκε το Αλβανικό έθνος, κατάλαβα πολλά για την Ελληνική ιστορία... Κατάλαβα πολλά για τους Μπεκτασίδες (βίτσιο προσωπικό εμμονή).
Κατάλαβα πάρα πολλά. Για τους Αλβανιστές της Ιταλίας που ακολουθούν την Ουνία. Έβγαλα συμπεράσματα για τον Μιαούλη για τον Κούλουρη (Σαλαμίνα...) για την ιστορία της Ηπείρου και της αυτόνομης Βορείας Ηπείρου. Για τον Χότζα, ο οποίος σε τελευταία ανάλυση ομογενοποίησε το έθνος τούτο εγκαθιστώντας μόλις το 1972 την εθνική γραφή. Κατάλαβα θέματα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος δια μέσω της ιστορίας των Αλβανών.
Όχι το βιβλίο δεν είναι ιστορία των Αλβανών ή των αγώνων τους. ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ, δηλαδή παραθέτει κάθε προσπάθεια από το 1830 περίπου για την δημιουργία Αλβανικού εθνικισμού.
Πάντα σε ένα βιβλίο που προσπαθείς να πεις την γνώμη σου τίθετε ένα αμείλικτον ερώτημα....
ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΔΙΑΒΑΣΜΑ-ΜΕΛΕΤΗ?

Ανεπιφύλακτα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ

Αλλά για να μην σας πάρω στον λαιμό μου και με βρίζετε αξίζω να σας πω μια αλήθεια...
Από τον τίτλο καταλαβαίνεις ότι γράφτηκε με δυσκοιλιότητα... Είναι ένα βιβλίο που η συγγραφεύς (Γαλλίς) κάνει μπαμ ότι είναι ακαδημαική, "αντικειμενική" μελετητής. Τώρα έφταιγε και ο μεταφραστής? Ξέρω εγώ εργάτης είμαι δεν ξέρω ξένες γλώσσες... Αλλά τι είναι τούτο τα τελευταία χρόνια... Μια η Μεξικάνικη επανάσταση μια η Ιστορία του σύγχρονου Ισραήλ μια τούτο με αναγκάζουν να παίρνω χαπάκια για την τουαλέτα... Θα πω ότι λείπει βρε αδελφέ η φλόγα, το πάθος είναι έκδηλη παντού Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, η ΕΠΙΣΤΤΗΜΟΝΙΚΗ ή ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΦΑΝΗΣ οπτική. Η μούχλα, η σκόνη, η ακαδημαική φορμόλη.

Φίλοι μου αν θέλετε να κατανοήσετε θέματα Οθωμανικής πολιτικής, Νεοτουρκικού ρεύματος, Αλβανιστικής ιστορίας, Ηπειροτικού ζητήματος, θέματα περί Χότζα και εθνικιστικού σταλινισμού, θέματα θρησκείας, κοινής διεκδίκησης ιστορικών φυσιογνωμιών πχ Μέγας Αλέξανδρος θέματα Πελασγών... θέματα θέματα θέματα θέματα...

Ε ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ γιατί θα είστε πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες....