TO KΡΕΑΣ.... Μια ταινία του Δημήτρη Νάκου με φόντο την Κύμη.... Αλλά και "εν συνόλω" η επαρχία μας...

 Ο Δημήτρης Νάκας δημιούργησε την πρώτη του κινηματογραφική ταινία που ονομάζεται "ΚΡΕΑΣ".

Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στον νου μας είναι αυθόρμητο. Κομίζει κάτι φρέσκο στον Ελληνικό κινηματογράφο; Δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, αλλά στα μάτια μου κομίζει. Μια συνεπή φωτογραφική ματιά, που μου άρεσε. Ένα σενάριο που δεν χάσκει. Που έχει ΣΕΞ αλλά με μέτρο (αχ και να δω  μια Ελληνική ταινία χωρίς σεξ βρε παιδί μου).  Με ωραίο πλαισίωμα των κομπάρσων, που πράγμα σπάνιο δεν είναι στημένοι...

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Νάκας

Η ταινία γυρίστηκε σχεδόν όλη στην Κύμη. Η αγαπημένη Κύμη θα μπορούσε στην ταινία αυτή να είναι το Ζαγόρι, η Αμαλιάδα η Ζαγορά κλπ. Δεν είναι δηλαδή η Κύμη το θέμα της ταινίας. Είναι η Ελληνική επαρχία. Όμως εμένα με συγκίνησε και η οπτική της ταινίας σε σχέση με την Κύμη. Επειδή έχω την πεποίθηση ότι η περιοχή εκεί είναι για χειμώνα. Λατρεύω το σκούρο, μουντό χρώμα της περιοχής της Κύμης. Δεν με γοητεύει το θέρος. Άντε λίγο άνοιξη και φθινόπωρο. Ως εκεί...  Οπότε για μένα ανέδειξε την Κύμη όπως εγώ την αγαπώ.

Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι η Κύμη. Η ταινία διαπραγματεύεται το γιγάντιο ζήτημα της ευθύνης. Της ανάλοιψης της ευθύνης ΓΕΝΙΚΑ. Η μεταβίβαση της ευθύνης στον άλλο που είναι εθνικό σπόρ... Ο "ρατσισμός" (δεν είναι ρατσιμός αλλά δεν βρίσκω λέξη ταιριαστή) που αναδυκνύει η ταινία, δηλαδή εκεί που οι Έλληνες τα φορτώνουν στον ξένο στο Αλβανάκι, είναι το μέσο που μεταχειρίζεται η ταινία, για να δείξει το Ελληνικό σπορ της μεταβίβασης της ΕΥΘΥΝΗΣ...

Σάμπως πάντα στην "στραβή" δεν μας φταίει ο άλλος; Δεν λέμε πάντα "δεν το έκανα εγώ μαμά, μπαμπά αφεντικό, κράτος κλπ; Έχετε προφανώς ακούσει μια δυο φορές την δήλωση "νσι εγώ το έκανα και αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη", Μια δυο φορές...

Το τρίτο θέμα είναι το λεγόμενο manipoulation. Πράγμα εντελώς σύνηθες στην χώρα μας. Μαζί με το άλλο σύνηθες... Όλα ένα κρεββάτι... Ένας μπαμπάς που νομίζει ότι καθορίζει τα πάντα, μια μάνα που ΠΑΝΤΑ κάνει το κουμάντο επί της ουσίας (πράγμα λογικό στην Κύμη παρεπιπτώντος λόγω μπάρκων)....

Και ένα παιδί που είναι στην σκιά, ενώ το Αλβανάκι είναι το αγαπημένο και χαιδεμένο, που κάνει την δουλειά και που το παιδί της Ελληνικής φαμίλιας ασφυκτυά από όλο αυτό το σύμπλεγμα... Βάλε που κάθε γονέας έχει λοξοκιτάξει γκομενικά γύρω του...

Οπότε το κράτος που δεν έχει τελέψει δύο αιώνες με το κτηματολόγιο, είναι ο δημιουργός ανταγωνισμών στο πανανθρώπινο θέμα της βοσκής των ζώων... Ο εκτροφέας προβάτων  είναι σε κόντρα με έναν.... ε η συνέχεια επί της οθόνης...

Θα ήθελα να κλείσω Κουμιώτικα... Παρέλασαν στην ταινία ορισμένα αρνιά της περιοχής Κύμης. Της φυλής Κύμης... Πόσο θα ήθελα μια παρέλαση καθαρών αρνιών Κύμης από την πλατεία και όλη η Κύμη να χειροκροτεί τους ανθρώπους που διατηρούν την φυλή αυτή... Αλλά αυτά είναι όνειρα απατηλά σε μια Ελλάδα που ΜΙΣΕΙ την παραγωγή...

"ΣΑΝ ΔΙΑΧΥΤΟ ΦΩΣ" το βιβλίο του Υ.ΥAARI

Πέρασαν τα χρόνια. Η αγορά ενός βιβλίου ιστορικού, ή λογοτεχνίζων είναι για εμένα σαν μια αυτόματη κίνηση.

Μπήκα ένα βράδυ στον ΕΥΜΑΡΟ στο υπέροχο καφέ βιβλιοπωλείο του και είπα ΑΥΤΟ. Κάτι σαν την παλαιά ρεκλάμα του ούζου 12. 

Ήμουν βέβαιος ότι θα χαθώ μέσα του. Χοντρό, πολυσέλιδο πολύ φτηνό. Είπα από μέσα μου "αυτό είναι στα αζήτητα άρα για εμένα"

Ο Y. Yaari συγγραφέας...

Πέντε ευρώ. Δεν είναι η τιμή. Είναι η απόλυτη βεβαιότητα ότι θα με πάει μακριά. Και με πήγε. Που; Στα Κοζάκικα προγκρόμ κατά των Εβραίων. Στην διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Στην μπολσεβίκηση επανάσταση. Στην Ουκρανία. Στην Γαλικία, στην νέα πατρίδα πριν γίνει κράτος στο σημερινό Ισραήλ. Στην Γαλιλαία. Στον σοσιαλιστικό σιωνισμό. Στην οικοδόμηση ενός νέου τόπου πριν την άνοδο του Χίτλερ. Στην ΕΡΓΑΣΙΑ... Στην τιμή της ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Ενάντια στα στερεότυπα, όπου ο Εβραίος είναι ένα πλάσμα αδύναμο και αδύνατο να εργσστεί σε χειρονακτική εργασία...

Πως να σας περιβράψω άραγε την σκηνή, στον ποταμό Βιστούλα, όπου 40 αποσυντεθυμέα πτώματα Εβραίων ανακαλύπτονται στον βυθό. Πως να σας περιγράψω την σκηνή που 4 εθελοντές Εβραίοι στους Κοζάκους ακούν τον στρατηγό τους να δίνει διαταγή να πάνε να κάνουν προγκρόμ οι Κοζάκοι... Και πάνε και σώνουν δεκάδες... Και φεύγουν από τον στρατό. Λιποτακτούν και και και.... 

Και στο τέλος φτάνουν στην Γαλιλαία στα πρώιμα Κιμπούτς και αποξηρένουν την λίμνη και στα βουνά οι Άραβες χειροκροτούν ενώ μετά από λίγο καιρό ένας Εβραίος πέφτει νεκρός από την σφαίρα ενός Άραβα... Πως να περιγράψεις ένα βιβλίο που παρουσιάζει το αδιέξοδο των Εβραίων της Ευρώπης και την απόφασή τους να πάνε κάτω στην προαιώνια πατρίδα. Δεν μπορώ. Ο Υ.ΥAARI μας χάρισε ένα βιβλίο όνειρο, αγώνα και πίστης.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μετάφραση έκανε

η Γιολάντα Μοντιάνο και εκδότης ο ΕΥΜΑΡΟΣ. Για όσους ενδιαφέρονται και φλέγονται για τον σοσιαλισμό, το προτσές ίδρυσης ενός οιανδήποτε κράτους παλαιού ή νέου, για όσους φλέγονται για να μάθουν τι και πως ήταν τα πράγματα στον μεσοπόλεμο θα πω μόνο ένα. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ. 

Για εμένα ήταν πηγή γραφής ενός ποιήματος

"Αχ Γαλιλαία Γαλιλαία

Τόπος που χιλιάδες κτισταδες παρελασαν.

Κυνηγημένοι από τους Κοζάκους

Τραγουδώντας σε, πόλη μυθική.

Χορεύοντας στου Τέλ Αβιβ τις ταράτσες.

Σε υμνούσαν τα παιδιά οι ανύμποροι γέροντες.

Γαλιλαία πόλη του Κυρίου της γης και ουρανού.

Πόλη που κτίστηκες από το μηδέν.

Από τις πόλεις της Ουκρανίας από το Λβοφ

Από τα πτώματα τα αποσυντεθημενα στον Βιστουλα.

Μονάχα μια φωνή ακούγονταν.

ΕΜΠΡΟΣ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΚΙΑ .

ΕΜΠΡΟΣ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ"

Στην ανάγνωση του βιβλίου αυτού όλα είναι καλά, εκτός από το λίγο ξενέρωτο τέλος του. Εντάξει δεν είναι αριστούργημα του Τσέχωφ. Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο....