05 Απριλίου 2012

ΜΙΣΟΣ.......

Χτες ήμουν εκεί εμπρός από το δέντρο της δολοφονίας... Πήγα για 10 λεπτά στις 4 το απόγευμα. Μόνος.
Στάθηκα, εμπρός από το δέντρο. Φώναξα ότι πίστεψα από τα βάθη της καρδιάς μου.


"Οι δημοσιογράφοι είναι όργανα του συστήματος" και


"Εκδίκηση".


Αυτά μου ήρθαν, εκείνη την ώρα. Χωρίς επεξεργασία πνευματική. Όλη την ημέρα ήμουν σοκαρισμένος. Λόγω άλλων δραστηριοτήτων δεν πήγα το βράδυ. Στις 05.30 ήμουν στην πύλη εργοστασίου περιφρουρώντας την στάση εργασίας.
Εκεί κατάλαβα πόσα με χωρίζουν από την αριστερά του κοινοβουλίου....
Ως τις 07.30 που έφυγα για να πάω στην δική μου εργασία κανείς δεν ΕΙΠΕ ΓΡΙ...

Ούτε ένας κόμπος...

Δεν ξέρω αγαπητοί μου φίλοι... Θέλω να πω ότι σαν ύστατος φόρος τιμής στον δολοφονημένο γείτονα Αμπελοκηπιότη,
ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΟΣΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΜΠΟΡΩ, για να υπερασπιστώ τα δίκαια της τάξης μου...

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ....

Και η εκδίκηση είναι μία. Οργάνωση στα σωματεία, νίκη στις απεργίες, πτώση των μνημονιακών δυνάμεων...


ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ....

Και εκδίκηση είναι να πιστέψη η εργατική τάξη, ΌΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΗ και να σύρει τον Ελληνικό λαό στο ιστορικό του πεπρομένο που είναι Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ και η ευημερία του....

Συγνώμη για το στακάτο κείμενό μου.... Βλέπετε


ο Δείμος του πολίτη έγραψε κάτι που με αγγίζει.... ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ..... ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ...


Μια ηλικιωμένη στη Ζάκυνθο. Ένας συνταξιούχος στο Σύνταγμα. Ένας νέος στη Χίο. Μία νέα μάνα στην Κρήτη... Ως πότε;
Σκότωσαν τα όνειρά μας, λεηλάτησαν τις ζωές μας, δολοφονούν συνανθρώπους μας, βάφουν τα χέρια τους με αίμα... Μας χρεοκοπούν και μας εξαθλιώνουν και μετά μας "σώζουν" και μας υπόσχονται "καλύτερο μέλλον". Ως πότε θα μένουμε παθητικοί παρατηρητές;
Εμάς, ρε ηλίθιε, πυροβολούν, κι εμείς μένουμε απαθείς. Εμάς σκοτώνουν κι εμείς σκουπίζουμε το αίμα μας. Εμάς σημαδεύουν κι εμείς κοιτάμε τα όπλα και συζητούμε ακόμα για αυτά. Εμάς χρεοκοπούν κι εμείς ακόμα ελπίζουμε...
Οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί. Αυτοί όπλισαν το χέρι του ηλικιωμένου. Αυτοί οπλίζουν το δικό μας χέρι.
Τούτη η αυτοκτονία δε συνδέεται απλά με την κρίση. Οφείλεται σε αυτήν. Και ήρθε με τον πλέον θορυβώδη τρόπο.
Αν κάποιοι επιμένουν να δουν την αυτοκτονία ως ψυχική νόσο, ας θυμηθούν όσους έχουν επιλέξει συνειδητά να χάσουν τη ζωή τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Ας βάλουμε τον ηλικιωμένο δίπλα στον Κώστα Γεωργάκη...

11 σχόλια:

  1. Εγώ ανήκω σε άλλη τάξη. Αλλά αυτός ο αγώνας είναι ευθεία επίθεση και στη μεσοαστική και στην εργατική τάξη. Ο πόλεμος αυτός πρέπει να βρει συμμάχους τις δύο τάξεις. Η διάλυση της μεσαίας τάξης και του κράτους φέρνει και την πτώση των μισθωτών (και το ανάποδο)... Μακάρι να γίνει σύμβολο τούτος ο χαμός (αν και δεν το βλέπω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δείμο δεν νομίζω οτι ειναι πια ταξικό το θέμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αθλιότητα που ζούμε μάς αγγίζει όλους, σα πόλεμος. Θύματα ενόες νέου πολέμου έχουμε & μιάς ηθικής εξαθλίωσης & απαξίωσης της ζωής που δεν ξέρω που θα μάς βγάλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ταξική συμμαχία είναι. Το λεγόμενο αμερικάνικα 99%...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ο δείμος του πολίτη: Παγκόσμια. Μήπως δεν είμαστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα ..
    είναι τρομερό αυτό που συνέβη, αλλά αυτό το πράγμα με την εργατική τάξη..δηλαδή εμείς δεν ήμαστε...εντάξει? ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ο δείμος του πολίτη

    καλημέρα.... περασένα μεσάνυχτα γαρ.....
    η διάλυση της μεσαίας τάξης γίνετε ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ...
    συμφωνώ με την άποψή σου ότι δεν θα γίνει σύμβολο... σήμερα ζούμε την φάση της αδράνειας...
    όλα έχουν τον καιρό τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. candy

    το θέμα είναι ΕΘΝΙΚΟ αλλά το έθνος είναι χωρισμένο σε τάξεις...

    ποιά τάξη θα αναλάβει την ηγεσία του έθνους??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δάφνη Χρονοπούλου

    Είδωμεν.... ΟΎΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. SOFIA

    βρε κόλλημα... το θέμα είναι ότι θέμε δεν θέμε οι καταπιεσμένες μεσαίες τάξεις ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΣΧΥΡΕΣ...

    μια χαρά είναι ατομικά οι μικρομεσαίοι...

    ΛΥΣΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΚΟΥΝ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λαλατε