H HΘΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΕΞΙ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ στο Γουδί...

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποκατέστησε την ηθική τιμή των έξη δολοφονημένων "ηγετών" και υπευθύνων, της μικρασιατικής καταστροφής.
Ήταν το 1922, οι Βενιζελικοί είχαν επανακαταλάβει με το κίνημα τους την Αθήνα δηλ. την Ελλάδα. Οι πρόσφυγες είχαν γεμίσει την χώρα. Η φτώχεια είχε γενικευθεί. Οι ανάπηροι, οι χήρες τα ορφανά ήταν η ζωφερή πραγματικότητα.
Η αστική τάξη, έπρεπε με αίμα να αποκαταστήσει ένα κάποιο δίκαιο. Να πει στο ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ κατεστραμένο "πόπολο" ΝΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ... δεν είμαι εγώ...
Να γλυτώσει αυτή και με λίγους νεκρούς να καθαρίσει να ξεπλύνει το έγκλημα της Μικρασιατικής εκστρατείας και της καταστροφής της Ρωμιοσύνης σ' όλη την υπό διάλυση Οθωμανική αυτοκρατορία.
Τότε ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ για πρώτη φορά οι ρωμιοί της τέως Οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι παλαιοί Έλληνες της τέως "μικρής και εντίμου ΕΛλάδος" άρχισαν να σπάζουν τους ΔΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ με την απάτη της ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΘΑΛΑΣΣΩΝ να σπάζουν εν σπέρματι τους δεσμούς τους με τους Βενιζελικούς και τους μοναρχικούς.
Να ανατέλει το άστρο της εξέγερσης της επανάστασης και του σοσιαλισμού.
Ήδη εν σπέρματι οι κομμουνιστές (πάσης φύσεως τάσεων) είχαν ήδη στην συντριπτική πλειοψηφία ταχθεί ΚΑΤΑ της μικρασιατικής εκστρατείας ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΚΑΘΑΡΗ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΖΑΛΗ που οδήγησε στην ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ...
Να υπενθιμήσουμε ότι ο Ελληνικός στρατός δεν πήγε στην μικρά ασία για να λευτερώσει τους ρωμιούς. Πήγε σαν εντεταλμένος της ΚΤΕ (πρόγωνος του ΟΗΕ) για να εγγυηθεί την επίλυση του πολιτιακού διχασμού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Από την μια πλευρά ο σουλτάνος στην Πόλη και οι Νεότουρκοι στα αντάρτικα στρατιωτικά τάγματα (τσέτες... κοινή λέξη τότε στα βαλκάνια).
Μεταξύ μας παραπήραμε φόρα φτάσαμε ως την Άγκυρα υπερασπιζόμενοι τόσο ευθέως τον σουλτάνο που φρίκαρε η ΚΤΕ δηλαδή οι Άγγλοι έκοψαν την παροχή όπλων... κλπ κλπ κλπ....
Μετά έγινε ένας συνωστισμός στην προβλήτα χαχαχα απατεώνες... πάει καλιά το πόπολο πάει η Ιωνία και η ρωμιοσύνη...
Η Οθωμανική αυτοκρατορία σαν ιδεολογικό εργαλείο καταρέει πάραυτα συγκροτείτε ξανά με κυρίαρχη ιδολογική χατζάρα δια μέσω του Τουρκισμού... κλπ κλπ
Επιστροφή στα δικά μας λοιπόν...
Μετά την ήττα και την ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της Ρωμιοσύνης στην Ιωνία εμ να κοιμάσε στην Κηφισιά χάμω στο αγιάζι στην Νέα Σμύρνη στους Αμπελόκηπους κατάχαμα ρακένδυτος πειναλέος και να μην ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ?????
Εδώ ας πω κάτι σαν μια προσωπική εξομολόγηση. Οι πολεμιστές ανάπηροι και τα ορφανά είχαν μια κομμούνα διατροφής και στέγασης (κάτι δηλαδή στρατιωτικές σκηνές) στον Άγιο Δημήτριο των Αμπελοκήπων... Πίσω από το γήπεδο του Παναθηναικού ήταν μια μεγάλη έκταση πράσινου που την ήθελαν να πάνε να την κάνουν παραγκούπολη. Προσπάθησαν να πάνε να την καταλάβουν και έκαναν ομάδες περιφρούρησης μαζί με τους ανθρώπους του Παναθηναικού που δεν ήθελαν τα γήπεδό τους να καταληφθεί από τους πρόσφυγες..
Τελικά όταν άκουσαν οι πολεμιστές και τα ορφανά τις εκκλήσεις των πεινασμένων γυναικών και τα κλάμματα των παιδιών επέστρεψαν ρακένδυτοι στις σκηνές τους...
Πρέπει να πω ότι η είσοδος των προσφύγων που ΔΙΕΛΥΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δυσφορία από τον γηγενή πληθυσμό.
Εν τω μεταξύ μετέφεραν εδώ όλη την θρησκοληψία την οπισθοδρόμηση της Οθομανικής αυοκρατορίας. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ μεγάλη η ελκτυική δύναμη της επανάστασης των μπολσεβίκων που ενοποίησε τους ΑΝΤΙΜΟΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΥΣ εργάτες και τους πρόσφυγες στο ΣΕΚΕ. Και ευτυχώς που ήταν και η ηρωική ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ η εβραική δηλαδή σοσιαλιστική οργάνωση που γρήγορα ενσωματόθηκε στην Ελλάδα (έχουν γνωρίσει κατακτητές και κατακτητές....) Διάβαζα το καλακαίρι τα απομνημονεύματα του Μπεναρόγια για το πόσο γρήγορα έμαθαν Ελληνικά με ταχύρυθμους τρόπους..

Μέσα σε τούτο το καζάνι της πτώσης και των ταξικών συγκρούσεων οι Βενιζελικοί έστησαν στα γρήγορα ένα έκτακτο στρατοδικείο υπό τον Οθωναίο.
Κλέβω από μπλοκ τους δικαζόμενους..

* Δημήτριος Γούναρης (59 ετών, πρώην Πρωθυπουργός)
* Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (68 ετών, πρώην Πρωθυπουργός)
* Νικόλαος Στράτος (50 ετών, πρώην Πρωθυπουργός )
* Νικόλαος Θεοτόκης (44 ετών, Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη)
* Γεώργιος Μπαλτατζής (56 ετών, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη)
* Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος ε.α. (53 ετών, Υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Γούναρη)
* Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος ε.α. (54 ετών, Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γούναρη)
* Γεώργιος Χατζανέστης, αντιστράτηγος (59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης)

Το δίκαιο αίτημα των κατηγορουμένων να δικασθούν από το Ειδικό Δικαστήριο κατ' εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών απορρίφθηκε από τον Πάγκαλο με εξωνομική αιτιολόγηση. Τρεις μέρες νωρίτερα (21 Οκτωβρίου) είχε συγκροτηθεί το έκτακτο στρατοδικείο με πρόεδρο τον υποστράτηγο Αλέξανδρο Οθωναίο.

Εδώ να πω ότι κάθε κυβέρνηση στην χώρα τούτη εκεί πάει στα στρατοδικεία και τις ειδικές επιτροπές... Έτσι έκανε ο Τσολάκογλου όταν ανάλαβε με τους Χιτλερικούς... Έστησε στα δικαστήρια και αποκάλυπτε ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ των Μεταξικών, ή των προ του 36 κυβερνήσεων...

ΠΙΑΝΕΙ Η ΚΟΜΠΙΝΑ ΑΥΤΗ ΠΙΑΝΕΙ ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...!!!!!!!!!!!!!!!!


Έ μετά έστησαν έξη από δαύτους στο Γουδί (σήμερα πάνω από τον τόπο της εκτέλεσης η Αγία Αικατερίνη νομίζω) ... άλλη ιστορία και δαύτη όταν κάνεις ένα έγκλημα χώνεις και μια εκκλησιά από πάνω ΚΑΛΗ ΜΠΙΖΝΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΑΥΤΗ καλά κρατεί ως σήμερα...

Όλα έγιναν στα γρήγορα... Μην τυχόν φτάσει ο ναύαρχος ΤΑΜΠΛΟΤ απεσταλμένος των ξένων και αναγκαστούν και υποχωρήσουν... Και απέξω από αυτό μεγάλα τμήματα λαού ιδιαίτερα των προσφύγων αλλαλάζοντας υπέρ της εκτέλεσης είπαν μέσα τους... "ΑΧ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΑΝ"..

Μάλιστα... Και οι πλούσιοι αυτής της χώρας είπαν... "ΑΧ ΧΑΣΜΕ ΕΞΗ ΓΛΥΤΩΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ".

Εμείς οι αριστεροί δεν μπήκαμε στο λούκι τούτο... Δόξα να χει ο γιαραμπής... Ούτε θέλαμε να πάμε να γίνουμε νταβάδες στην πολιτιακή κρίση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οϋτε θέλαμε να σφάζουμε τους Νεότουρκους ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΑΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΑΠΟΚΤΟΥΣΑΝ ΕΝΝΙΑΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ που την βρήκαν στο πρόσωπο του Κεμάλ Αττατούρκ ΘΑ ΚΑΤΕΣΦΑΖΑΝ ΤΗΝ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ.
Αλλά που να ακουστούμε... Μια ζωή πίσω από εθνικές αερολογίες... Να πάρε παράδειγμα αδελφέ...

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ... άντε να δούμε πότε θα ξεχρεώσουμε...

Κατα΄καιρούς οι πλούσιοι ξυπνάνε σκέπτονται μια εθνική παπαρολογία πείθουν για τα εθνικά δίκαια... με πολλά ταρατατζούμ και τρέχουμεεεεε οι πτωχοί...


ΚΟΝΤΑ ΕΚΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΥΣ..

ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΠΟΘΕΣΗ...

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ (ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκίνησε με το αίμα εργατών στο Πασαλιμάνι... να μην το ξεχνάμε...)
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ 1936 στην σαλονίκη ΔΕΝ ΤΑ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ...

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ.... ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ...

ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ.....

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ .... εν' όψη νέου άρθρου...


Μικρός, κούτσικος τσογλανάκος δηλαδή έπαιζα πίνοντας ουζάκι με άλλους ένα παιχνίδι...
Ο διαλεκτικός υλισμός ερμηνεύει τα πάντα? πχ το τζατζίκι πως επεμβαίνει στην ταξική πάλη....

Ποιός φούστης με αναγκάζει μεσήλικας να ξαναπαίξω αυτό το παιδικό παίγνιον?

Σήμερα, κάθε ΤΑΛΙΜΠΑΝ οικολόγος, εν κυβερνήση ή όχι, έχει βγει στο κουρμπέτι και εξακοντίζει μύδρους εναντίον των καπνιστών, αυτών που τρώνε τυρόπιτες, αυτών που τρώνε τζατζίκι πίνουν ρετσίνα... ΚΑΙ ΩΙΜΕ ΘΕΕ ΜΟΥ εναντίον των εγκληματιών που πίνουν φραπέ στις καφετερίες...

ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΑΛΗΤΑΡΙΑ Η ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΣΤΗΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ...


Εσύ είσε υπέρ του σουβλακίου? Που βάζουν μέσα το ένα ή το άλλο το μπήξε και το δείξε...

Είσε υπέρ της κλασσικής ιατρικής?? Υπέρ των βιομηχανιών φαρμάκων? Δεν είσε υπέρ της βιολογικής ιατρικής που πρώτοι εφάρμοσαν οι Σουμέριοι και οι παγανιστές της ανατολιής Σουμάτρα?????????

Πως????????? τολμάς να είσε κατά????????????????

Οι κορμοράνοι, οι θαλάσσιοι ελέφαντες, οι ιπτάμενοι γύπες, οι σαλαμάνδρες της Βουργουνδίας και της Νότιας Οκινάουας είναι ΠΛΕΟΝ ΠΙΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΥΧΟ ΕΡΓΑΤΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟ που χάνει την εργασία του στην φάμπρικα της ΛΑΡΙΣΑΣ...


Πως???????????

Δεν έκανες τζόκινγ ?

Δεν ήπιες καφέ από την ενναλακτική φάμπρικα των Ζαπατίστας ?

Δεν ήπιες ροδοφούνι (ξέρω εγώ τι σκατά είναι...) από την βιολογική συλλογικότητα της άνω Ραχούλας??

Άει στο διάσκο καθήκια του κερατά...


Μάγκες ένα ξέρω... ΤΟ ΔΝΤ ΟΙ ΓΑΠ τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ήλθαν μετά βαίων και κλάδων και παρέα με την οικολογική παπαρολογία την ΑΤΑΞΙΚΗ παπαρολογία και τους ύμνους του Θιβέτ και της βορειοδυτικής Σουμάτρα...

ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΣΤΑΜΑΤΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΚΡΑΓΩ....

ΠΑΩ ΝΑ ΦΑΩ ΣΟΥΒΛΑΚΟ ΜΕ ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΩ ΡΕΤΣΙΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑ ΦΟΥΛ ΣΤΟ ΘΕΙΑΦΙ ΤΑ ΟΞΕΑ ΤΑ ΦΩΣΦΑΤΑ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ ΤΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΟΥ ΤΑ ΒΑΜΕΝΑ ΜΑΛΙΑ...

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ ..... ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ...

Έλαβα εκ φίλου email που το αναδημοσιεύω...

Σαμπάχ- σαμπάχ


Εδώ και λίγο καιρό έχει αρχίσει στις εφημερίδες, στο δρόμο, στις δουλειές, στα σπίτια μια συζήτηση περί μνημονίου και απαγόρευσης του καπνίσματος. Αν το μνημόνιο, για τους θιασώτες του, έρχεται να υγιάνει το κοινωνικό σώμα, η απαγόρευση του καπνίσματος, έρχεται για να υγιάνει το βιολογικό μας σώμα.

Συνδέονται και τα δυο γιατί αφού δεν μπορούμε να είμαστε υγιείς, είτε ως κοινωνία είτε ατομικά, ΠΡΕΠΕΙ να μας επιβληθούν οι νέες συντάξεις, τα ωράρια, οι μισθοί, τα δάνεια και η μακροζωία. Χαρμάνης και άφραγκος, αλλά παραγωγικός και υγιής.

Το χειρότερο είναι ότι τα σχετικά μέτρα, τα εισηγούνται άνθρωποι όπως η υπ. Περιβάλλοντος, που σε μια πρόσφατη συνέντευξή της δήλωσε, ότι δεν έχει καπνίσει ποτέ, δεν έχει πιει ποτέ, δεν έχει ξεκουραστεί ποτέ και ποτέ δεν έχει περάσει μέρα χωρίς να κάνει τουλάχιστον δυο ώρες αεροβική άσκηση. Απάνθρωποι άνθρωποι, δηλαδή, που δεν έχουν σχέση με κανένα πάθος, λάθος ή βάθος στη ζωή. Εμείς φτιαχτήκαμε από χώμα, με ότι προσμείξεις έχει αυτό, όπως και σκουληκάκια και σπόρους, και αυτή από πέτρα.

Ο μοναδικός πολιτικός που δεν έπινε, δεν κάπνιζε, γυμναζόταν καθημερινά και έτρωγε μόνο βιολογικά, ήταν ο Χίτλερ. Και από την καθαρότητα του σώματος, πέρασε εύκολα και στην «απολύμανση» στο κοινωνικό σώμα.

Η ίδια συζήτηση, περί μνημονίου και καπνίσματος, είχε ξαναγίνει στον τόπο μας και πριν από 400 χρόνια. Αλλά ευτυχώς τότε υπήρχε και ο μπουνταλάς Σαμπάχ- σαμπάχ (πρωί-πρωί).

Στις αρχές του 17ου αιώνα, το λατινοαμερικάνικο ασήμι και χρυσάφι, έχουν κατακτήσει την Ευρώπη. Η οθωμανική αυτοκρατορία, ειδικά μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, αρχίζει να μετράει το χρόνο αντίστροφα. Οι σουλτάνοι θέλουν να εξευρωπαΐσουν την αυτοκρατορία.

Το 1600 αναγκάζουν τις συντεχνίες (ισνάφια) στο Κάιρο να μην πληρώνουν φόρους συλλογικά αλλά ο κάθε επαγγελματίας ξεχωριστά. Το 1630 καταργούν το θεσμό των σπαχήδων (οι πλούσιοι μαζεύουν απλά τους φόρους αλλά πρέπει να ακολουθούν στις πολεμικές εκστρατείες) και εγκαινιάζουν το τσιφλίκι (ο πλούσιος να αγοράζει τους φόρους και να μπορεί να έχει και κέρδος). Θέλουν να κάνουν και τακτικό στρατό αλλά αντιδρούν έντονα οι γενίτσαροι, που δεν τους αρέσουν οι καινοτομίες.

Το 1622 ο σουλτάνος Οσμάν ο Β, θα σφαχτεί από τους γενίτσαρους, στο δρόμο για τη Μέκκα, γιατί ήθελε να περάσει τα νέα μέτρα. Το 1623 ακόμη 4 βεζίρηδες (πρωθυπουργοί) θα δολοφονηθούν από τους γενίτσαρους για να μην περάσουν τα μέτρα.

Στήριγμα του σουλτάνου είναι και η επίσημη θρησκεία (σουνίτες μουσουλμάνοι).
Θέλουν τα νέα μέτρα, για να τα έχουν καλά με την εξουσία αλλά και να περιορίσουν τους αιρετικούς δερβίσηδες (σε μια αίρεση άνηκαν και οι γενίτσαροι, των μπεκτασήδων) που δέχονται με χαρά μόνο της νέα συνήθεια από την Αμερική (το κάπνισμα), αλλά και χαίρονται την οινοποσία, τον χορό, το τραγούδι και μισούν την προσευχή, την νηστεία και την τυπολατρία.

Ο αδελφός του Οσμάν, ο Μουράτ ο Δ, θα επιβάλει το μνημόνιο της εποχής και για να στηρίξει τους φανατικούς ουλεμάδες σουνίτες και για να περιορίσει τις αντιδράσεις των γενίτσαρων και άλλων «επικίνδυνων τάξεων» θα κλείσει (ή θα επιβάλει περιορισμούς) τις ταβέρνες, τους καφενέδες, τους μπουζαχανέδες (μπιραρίες), τους τεκέδες και θα απαγορεύσει το κάπνισμα.

Με απαγορεύσεις οι συντεχνίες, οι διαδηλώσεις, τα καφενεία και χωρίς ελευθεροτυπία, για άλλη μια φορά η αντίδραση θα έρθει από την τρέλα του δρόμου.

Στην οθωμανική αυτοκρατορία (από την εποχή που οι τουρκομάνοι δεν είχαν εξισλαμιστεί και είχαν τους σαμάνους) υπήρχε η εδραιωμένη παράδοση των πιρ (αγίων) αμπντάληδων. Οι αμπντάληδες (από εκεί και το μπουνταλάδες) ήταν άνθρωποι που αρνούνταν τη δουλειά, την ηθική, τη λογική, το σχολείο και γυρνούσαν γυμνοί στο δρόμο. Ζούσαν από ελεημοσύνες και κορόιδευαν τις αρχές του τόπου, εκφράζοντας με κωμικό τρόπο, τη κοινή γνώμη.

Οι εργάτες τους υπεραγαπούσαν, όπως και οι χιρσίζ (πορτοφολάδες), οι καρά-χιρσίζ (ληστές), οι μενταχήδες (παραμυθάδες), οι ασίκηδες (τραγουδιστές), οι μουφλουσήδες (χρεοκοπημένοι), οι καραγκιοζοπαίχτες, οι χασικλήδες, οι αλκοολικοί και οι τεριακλήδες (οπιομανής). Αν για τους φτωχούς ήταν τιμή, ένας μπουνταλάς να έρχεται στο μαγαζί σου και να μην πληρώνει, για τους πλούσιους και τους θρησκευτικούς ηγέτες, ήταν ο φόβος και ο τρόμος. Για αυτό πλήρωναν μεγάλες ελεημοσύνες (ένα είδος προστασίας), για να μην τους κοροϊδεύουν δημόσια.

Ακόμη και ο σουλτάνος απαγορευόταν να κακομεταχειριστεί έναν μπουνταλά. Ήταν σίγουρος ότι την ίδια στιγμή θα ξεσπούσε εξέγερση.

Δυο από του πιο γνωστούς και αγαπητούς μπουνταλάδες ήταν ο Ιλικτζή (με βαρίδι) και ο Μποϊνοζογλού (με κέρατα).

Υπήρχε τότε ένας νόμος, όταν πιάνουν οι σουμπασήδες (αστυνομικοί), κάποιον φτωχοδιάβολο που είχε κλέψει επειδή πεινούσε, να τον βάζουν να καταπιεί δημόσια μια μπετονιά με ένα βαρίδι στη μέση και μετά να το τραβάνε απότομα. Ο φτωχός, έκανε εμετό, μέχρι να ξεράσει και τη χολή του και μερικές φορές πέθαινε.

Ο Ιλικτζή Ντεντέ, όταν βρισκόταν μπροστά σε μια σύλληψη, κατάπινε πολλά βαρίδια μαζί και τα τραβούσε με δύναμη χωρίς να παθαίνει τίποτα και μετά κορόιδευε τους αστυνομικούς. Οι αστυνομικοί έφευγαν ντροπιασμένοι και ο κλέφτης γλύτωνε, υπό της επευφημίες του πλήθους, το βασανιστήριο.

Ο Μποϊνοζογλού Ντεντέ, όταν του έλεγαν ότι κάποιος εργοδότης, επέβαλε περισσότερες ώρες εργασίας για να πάει καλά η επιχείρηση, πήγαινε και τον έβρισκε και του φώναζε όλη την ημέρα ότι ενώ αυτός δουλεύει, η γυναίκα του τον κερατώνει. Την επόμενη μέρα βέβαια έπαιρνε πίσω τις υπερωρίες.

Ο πιο διάσημος όμως ήταν ο Σαμπάχ (πρωί). Κάθε πρωί πήγαινε έξω από το παράθυρο του σουλτάνου και του μετέφερε τη «γνώμη» του κόσμου για αυτόν και τους νόμους του.

Όταν πέρασε η απαγόρευση του καπνίσματος, ο σουλτάνος για να τον εκδικηθεί, έπιασε πρώτη- πρώτη τη μάνα του, που είχε ξαναπάει φυλακή από το Ηθών.

Από εκείνη τη μέρα ο Σαμπάχ, έγινε Σαμπάχ-σαμπάχ, αφού πριν ξημερώσει, φώναζε στο παράθυρο του σουλτάνου Μουράτ Δ, να μην ισχύει η απαγόρευση για τις γυναίκες αλλά μόνο για τους άντρες, αφού αυτός δεν καπνίζει και πατέρας του μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε στην Ισταμπούλ και θέλει να τον εκδικηθεί που … πήγε με τη μάνα του.

Όλη η Πόλη γελούσε με το σουλτάνο και αυτός ήταν μέσα στα νεύρα από την αϋπνία. Μετά από ένα μήνα ανακοίνωσε ότι μπορούν όλοι να καπνίζουν… ελεύθερα.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Σαμπάχ-σαμπάχ.

Τι ώρα ξυπνάει ο Παπανδρέου;

ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ....

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΕΚ ΤΟΥ BLOG ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ Δ.Κ. εκδότου και γιγαντομάστορα του έντυπου λόγου...

http://farfoulas.blogspot.com/




Κυκλοφόρησε το 13ο τεύχος του Φαρφουλά

με ένα μεγάλο αφιέρωμα στο ΨΑΡΙ

«Ιχθύς: φαλλικό σύμβολο, γονιμότητα, αναπαραγωγή, ζωή ανανεωμένη και διατηρημένη, δύναμη των υδάτων σαν αρχή και διατήρηση της ζωής, το υδάτινο στοιχείο, συσχετισμένο με όλες τις όψεις της μητέρας θεάς σαν γεννήτριας και με όλες τις σεληνιακές θεότητες…»

(από το Λεξικό των Συμβόλων του J. C. Cooper)

«Το ψάρι είναι το πλάσμα που διεγείρει και τροφοδοτεί με την παραδοξότητά του τη φαντασία όχι μόνο των μικρών παιδιών και των καλλιτεχνών, αλλά και όλων των εγκλωβισμένων ανθρώπων, των ανθρώπων που θα ήθελαν να ζουν ελεύθεροι σαν ψάρια, των ανθρώπων που κάποτε μπορεί να υπήρξαν ψάρια, των ανθρώπων που ασφυκτιούν στο συμβατικό πλαίσιο ενός βαρετού εαυτού και μιας πληκτικής ζωής, των ανθρώπων που ανακουφίζονται όταν διαφεύγουν, όταν χάνονται, όταν ονειρεύονται, γιατί είναι ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζουν, ο τρόπος με τον οποίο αλαφραίνουν τη ζωή τους και την κάνουν περισσότερο ενδιαφέρουσα, επαναπροσδιορίζοντας την πραγματικότητά τους μέσα από φαντασιακές διαδρομές παρέα με φανταστικά πλάσματα», γράφει η Έλσα Κορνέτη στο editorial του περιοδικού.

Για το ψάρι λοιπόν γράφουν κείμενα, εμπνέονται ιστορίες και ποιήματα, αφηγούνται όνειρα, σχεδιάζουν και μελετούν οι: Έλσα Κορνέτη (Το νησί πάνω από το ψάρι), Εύη Τσακνιά (Μέσα από το μάτι του ψαριού), Θεώνη Ταμπάκη (Ένα όνειρο), Ίων Πανόπουλος (Άζωτο 78,084%), Δημήτρης Βανέλλης (Αλλάζοντας), Γιάννης Ξούριας (Το ψάρι), Σωκράτης Μαρτίνης (Οι οφθαλμομάντεις του θέρους), Μιχάλης Μπαγιαρτάκης (Μια αληθινή ιστορία αγάπης), Νίκος Ξένιος (Αγέλη), Γιώργος Ε. Πάρκου (Η κρυμμένη τέχνη του ψαρέματος...), Κωνσταντίνος Μπούρας (Ιχθύς-Ιχθείς), Χρήστος Τουμανίδης (18 χαϊκού για τα ψάρια), Ζαχαρίας Στουφής (Το Ψάρι του Θεού), Διαμαντής Καράβολας (Θαλάσσιες θεότητες στην ελληνική μυθολογία), Δάφνη Χρονοπούλου (Ο Μόμπυ Ντικ και η Μικρή Γοργόνα), Βασιλική Γεροκώστα (Παροιμίες και γνωμικά για τα ψάρια). Επίσης ανθολογούνται κείμενα για τα ψάρια των Γιάννη Σκαρίμπα, Αντόν Τσέχωφ, Ισιντόρ Ντυκάς, Ανδρέα Εμπειρίκου, Νίκου Εγγονόπουλου και Φώτη Κόντογλου. Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι της Βασιλικής Γεροκώστα.

Εκτός αφιερώματος δημοσιεύονται οι μελέτες του Σωτήρη Ραπτόπουλου (Ίχνη αρχαίας λατρείας στις περί Αγίου Μάμαντος παραδόσεις) και του Γιάννη Ξούρια (Ευδαίμονες νύχτες στη Βοσπορομαχία).

Στις σελίδες ποίησης φιλοξενούνται ποιήματα των: Θόδωρου Μπασιάκου, Δημήτρη Χορόσκελη, Κώστα Ρεούση, Λαμπρινής Αιωροκλέους, Γιάννη Ντέλλα, Γεωργία Τρούγλη, Dominique Αρβανίτη, Στάθη Κουτσούνη, Ιωάννας Κανελλοπούλου.

Το τεύχος συνοδεύει η ένθετη εφημερίδα Η Ηχώ της Αεραλάνδης με αντίστοιχη περί ψαριού θεματολογία.


Επίσης σε ξεχωριστή έκδοση περιλαμβάνεται το αφήγημα του Λεωνίδα Βασιλειάδη Το γλυκό αλογάκι της Παναγίτσας.

Ο Φαρφουλάς κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ή αποστέλλεται με αντικαταβολή.

Αν δεν το βρίσκετε επικοινωνήστε με την ηλεκτρονική μας διεύθυνση ή στα τηλέφωνα των εκδόσεων.

Η παρουσίαση του περιοδικού και το καθιερωμένο γλέντι θα γίνει στις 13 Οκτωβρίου 2010, στις 8.00 μ.μ., στο καφενείο «Τα Κανάρια» (Πλαταιών και Κεραμικού στον Κεραμικό).

ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΑΣ ΤΙ ΧΩΡΑ ΦΤΙΑΞΑΤΕ ΡΗΜΑΔΗΔΕΣ??????

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΤΙ ΣΟΙ ΧΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ? ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ??????


Αει σιχτίρ πλέον.... ανάμεθα ... ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ ... ΌΤΑΝ ΈΠΡΕΠΕ...


Γυναίκα εργάτρια Ελληνίδα θα αφήσεις αυτούς τους βαζιβουζούκους να σου διλητιριάσουν την ζωή??


ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ....

ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ




άντε θα μου πείτε για τους σουνίτες.. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΙΙΤΕΣ...



Α ΡΕ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ 1821 ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ??????

EIMAI KΛΕΦΤΗΣ ΑΠΑΤΕΩΝ.... ΈΚΛΕΨΑ ΆΡΘΡΟ ΕΚ ΤΟΥ Monthly Review

Φιλαράκια έψαχνα το περιοδικό στο ιντερνετ για ένα κείμενό του παλαιό... Κατά τύχη είδα αυτό που αναδημοσιεύω που το γούσταρα .... Ανάλαφρο, δροσερό.... ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ....


Ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών...

του ΠΗΤΕΡ ΣΤΡΑΚ
(10/09/2010)


Το προηγούμενο φθινόπωρο, το περιοδικό Forbes ασχολήθηκε επισταμένως με το γεγονός ότι ο Τάιγκερ Γουντς έγινε «ο πρώτος αθλητής που κέρδισε πάνω από ένα δις δολάρια» στο σύνολο της καριέρας του. Προφανώς η περιουσία του θα αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα τώρα, αλλά το Forbes παρέβλεψε ένα σημείο – κοιτώντας πίσω, ο Τάιγκερ δεν είναι ούτε κατά διάνοια καλοπληρωμένος συγκρινόμενος με τους αρματηλάτες της Αρχαίας Ρώμης.

Τα μοντέρνα αθλητικά θεάματα που διοργανώνουμε στις μέρες μας –και τα οποία κατά καιρούς μας συνεπαίρνουν– ωχριούν σε σύγκριση imageμε τα κοινά ψυχαγωγικά θεάματα της Ρώμης. Το Circus Maximus, η καρδιά του κέντρου της αυτοκρατορίας και λαοφιλέστατο μέρος συνεύρεσης στην Αρχαία Ρώμη, φιλοξενούσε 250.000 θεατές κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων αρματοδρομιών. Τα υπαίθρια θεατρικά έργα (προς μεγάλη απογοήτευση των δραματουργών), τα ξεκοιλιασμένα πτώματα των σκλάβων και τα εξωτικά σαρκοβόρα ζώα στις μονομαχίες του Κολοσσαίου, ακόμη και οι ναυμαχίες των αυτοκρατόρων –που περιλάμβαναν αληθινά πολεμικά πλοία και καστ χιλιάδων ανθρώπων–, όλα σκηνοθετούνταν μέσα στα όρια της πόλης – σε εκτάσεις πολλών στρεμμάτων σκαμμένες από ανθρώπινο χέρι, τεχνητές λίμνες που γέμιζαν από τον Τίβερη μέχρις σημείου αποστράγγισής του.

Για τις αρματοδρομίες, οι θεατές έφθαναν στο στάδιο από το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να πιάσουν τις καλές θέσεις. Έπιναν και έτρωγαν σε σημείο υπερβολής, και οι καυγάδες κάτω από την επήρεια της furor circensis –το ρωμαϊκό όνομα για τη μαζική υστερία που προκαλούν τα θεάματα– ήταν πολύ συχνοί...

Οι αρματοδρόμοι προέρχονταν από τις πιο χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Αποτελούσαν μέλη ομάδων οι οποίες υποστηρίζονταν από μεγάλους επιχειρηματίες που επένδυαν σοβαρά στην εκπαίδευση και τη συντήρηση των αλόγων και των εξοπλισμών. Τα χρώματα των ενδυμάτων των ομάδων ήταν αυτά που έδιναν και την ονομασία στην ομάδα, και οι οπαδοί εκτός από άκρατο ενθουσιασμό συχνά εξαπέλυαν στους Κόκκινους, τους Μπλε, τους Λευκούς και τους Πράσινους φυλακτά που τα είχαν καταραστεί τρυπώντας τα με καρφιά

Ο εξοπλισμός αποτελείτο από δερμάτινα κράνη, επικαλαμίδες, προστατευτικά για τον θώρακα, το ένδυμα, μαστίγιο και ένα καμπυλωτό μαχαίρι – χρήσιμο για να απωθούν τους αντιπάλους που πλησίαζαν αρκετά, αλλά και να απελευθερώνουν τους εαυτούς από τα ηνία στα οποία μπερδεύονταν όταν έπεφταν. Υιοθετούσαν ένα ελληνικό στυλ κουρέματος –μακριά μαλλιά με μπούκλες τα οποία προεξείχαν από το κράνος τους– και διακοσμούσαν τις χαίτες των αλόγων τους με κορδέλες και κοσμήματα. Οι αγώνες ξεκινούσαν όταν ο αυτοκράτορας έριχνε το μαντήλι του στο έδαφος και ένας δύσμοιρος διαιτητής προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη μέσα στην αρένα. Έπειτα από επτά πραγματικά άγριους γύρους, όσοι κατάφερναν να μην πέσουν από τα άρματα ή να σκοτωθούν και τερμάτιζαν σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις, γύριζαν στο σπίτι με τα έπαθλα.

Οι καλύτεροι αρματοδρόμοι έγιναν θρύλοι από ποιητές που εξυμνούσαν τα κατορθώματά τους και από καλλιτέχνες που σχεδίαζαν τα πρόσωπά τους στους τοίχους σε όλη τη Μεσόγειο. Έγιναν, όμως, και εξαιρετικά πλούσιοι.

Ο καλύτερα αμειβόμενος από αυτούς –στην πραγματικότητα, ο καλύτερα αμειβόμενος αθλητής όλων των εποχών– ήταν ένας Λουζιτανός Ισπανός ονόματι Γάιος Αππούλιος Διοκλής, ο οποίος έκανε ένα μικρό πέρασμα στους Λευκούς και Πράσινους πριν καταλήξει στους Κόκκινους, στους οποίους και ολοκλήρωσε την πολύχρονη καριέρα του. Εικοσιτέσσερα χρόνια νικών έφεραν στον Διοκλή –έναν αγράμματο άνθρωπο, η υπογραφή του οποίου ήταν μία παύλα– το αστρονομικό ποσό των 35.863.120 σηστέρσιων...

Το ποσό αυτό ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη του καλύτερα αμειβόμενου έπαρχου για την εποχή εκείνη· ικανό να παρέχει σιτηρά σε ολόκληρη την πόλη της Ρώμης για ένα χρόνο ή να πληρώσει όλους τους στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού για δύο ολόκληρους μήνες... Με τα σημερινά δεδομένα τα χρήματα αυτά επαρκούν για να καλύψουν τους μισθούς των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, και αντιστοιχούν σε περίπου 15 δις δολάρια. Ακόμη και χωρίς τις ερωτοτροπίες του, είναι αμφίβολο αν ο Τάιγκερ θα κατάφερνε ποτέ έστω να ισοφαρίσει το ρεκόρ αυτό...


ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΤΕ...

ΞΑΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ .... ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ...

Ήταν πολλά τα χρόνια που έλειπα από τις στήλες της πολιτικής ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ εφημερίδας που συμμετάσχω..

Η "Βενετιά" δεν έχασε πολλά από την απουσία μου. ΙΚΑΝΟΤΑΤΕΣ, γραφίδες μεγατόνων καλύτερες κοσμούν τις σελίδες της εφημερίδας αυτής...

Ωστόσο, δύο γεγονότα με έκαναν να ξαναδημοσιεύσω κείμενό μου... Πρώτον μια εσωτερική δύναμη, από την ζωή στα εργοστάσια ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ κατάσταση που βιώνουμε εκεί... Δεύτερον ήθελα να γράψω κάτι που να το αφιέρωνα στον μεγάλο άνθρωπο εργάτη που μας αποχαιρέτησε... Αφού μας έμαθε τι εστί ΗΓΕΤΗΣ...


Το κείμενο αυτό λοιπόν αφιερώνετε σ' αυτόν. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ μικρός εμπρός του δεν θα πω το όνομά του μπας και πείτε ότι είμαι κάνα ψώνιο...

Το κείμενο φυσικά το πήραν διορθωτές και του άλλαξαν τον αδόξαστο στην ορθωγραφία... γιατί είμαι και μεγάλος κόπανος σ' αυτό το επίπεδο.... ε με πήραν τηλέφωνο και μου έσαξαν και πέντε έξη ενοιολογικές αδυναμίες.... Εδώ είναι το πρωτότυπο...

Ζωή στο "μάτι του κυκλώνα"
Ζώντας μέσα στην δύνη της κρίσης, στα εργοστάσια ζούμε ένα βασανιστήριο ψυχολογικό. Ο φόβος του αύριου συνθλίβει της ψυχές μας. Ο φόβος μπας και αύριο έλθει και η δική μας σειρά, φτάνει όλη την ζωή μας σε απίστευτα, ακραίες συμπεριφορές. Απολύετε ο διπλανός σου και λες "ευτυχώς εγώ την γλύτωσα"...


Οικονομία στο ρεύμα "κυρά πόση ώρα θα καις το θερμοσύφωνο?". Ας πάμε στα φτηνά super market, "κυρά μισή τιμή είναι..". Οικονομία στα ρούχα μας, οικονομία στις εξόδους, οικονομία στις κοινωνικές υποχρεώσεις "θα πάρουμε φτηνότερο δώρο για τον γάμο..". Πέρνεις ένα μπουκάλι κρασί ναι πιείς από τα φτηνο super market... που μας κατακλύζουν και ξυπνάς με ένα πονοκέφαλο... "Ποιός ξέρει τι βάζουν μέσα οι βρωμιάρηδες..."


Κόβουμαι τα πάντα περιττά ή μη. Ξέρουμαι όλοι οικογένειες ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ. Δεν είναι ένα ψεύτικο σλόγκαν, φτηνιάρικο. Ο θείος στα 60 με την κυρά άνεργη βολοδέρνει από ψευτοδουλιά σε ψευτοδουλιά πότε βγάζει 100 ευρώ πότε 300. Έρχονται στο σπίτι και το βλέπεις, περιμένουν με κείνα τα μάτια γεμάτα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ να τους τρατάρεις.


Από παντού, ακούς, το φάντασμα της πείνας να μην είναι φάντασμα, αλλά πραγματικότητα. Τα παιδιά μας... Αυτά τα υπέροχα παιδιά της εργατιάς, τα Ελληνόπουλα η ελπίδα μας, βολοδέρνουν άνεργα κτυπώντας αδιέξοδα, την μια πόρτα μετά την άλλη φιλώντας, "κατουρημένες ποδιές". Δεν είναι δα σπάνιο όλοι μας ξέρουμε ανθρώπους που πάνε αξημέρωτα στην εκκλησία, για τα καθημερινό φαγητό. Για ένα ρούχα για το παιδί. Που πάνε ντάλα μεσημέρη στο τελείωμα τις λαικής για να "ψωνίσουν".


Και αυτές οι τράπεζες!! Να χτυπούν τα κινητά, να έρχονται μάτσο οι επιστολές με τον ταχυδρόμο. Τι ψυχολογικός πόλεμος, τι πόνος, να μην μπορείς να ηρεμήσεις. "Χρωστάς" "θα σου στείλουμε το δάνειο στον δικηγόρο". Και να ανοίγεις το πορτοφόλι και να μην υπάρχει φράγκο.


Ζώντας στο "μάτι του κυκλώνα" νομίζεις ότι όλα μένουν στάσιμα, ατάραχα, ήρεμα. Το θεριό κατατρώει τα πάντα, αλλά τη φτώχια, την πείνα, την πίκρα, την αξιοπρέπειά μας, την ζούμε μόνοι. Δεν είμαστε ασυνείθηστοι άλλωστε. Έχουμε ακούσει την γιαγιά μας την μάνα μας τον παπού. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.....


Πως όμως?


Όλα δείχνουν ότι αργά η γρήγορα, το μελλίση της οργής θα ξεχυθεί και σαν την αφρικανική μέλισσα, θα ορμήξει κατά των υπευθύνων. Είναι σίγουρο αυτό. Αλλά για να βρει στόχο, το μελίσση, πρέπει να ξέρει τον εχθρό. Να μην είμαστε σκορποχώρη. Να μάθουμε ο ένας τον άλλο, στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ μας. Nα νιώσουμε, την μια και μοναδική αλήθεια, που κάθε εργάτης πρέπει να την κάνει προσευχή, ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ για την προσωπική αδυναμία μου ή την οικογενοιακή. Να συζητάμε ο ένας με τον άλλο, στον ΟΑΕΔ και να κάνουμε επιτροπές αγώνα, ανέργων. Να κάνουμε ... να κάνουμε... να κάνουμε....

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ??????


ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΡΙΝΗ ΡΑΣΤΩΝΗ, που μας κυρίευσε το καλοκαίρι. Να οργανωθούμε, να οργανωθούμε, να οργανωθούμε. Με ένα στόχο, Να φύγει αυτή η ρημαδοκυβέρνηση και να μην μας έλθει μια χειρότερη ή ψευτοκαλύτερη εκδοχή του ίδιου φαγητού.

Ακολουθεί η υπογραφή...


Αγαπητοί φίλοι του blog μου. Στα 50 μου ήταν και αυξάνετε η απόλυτη πίστη μου ότι είναι απαραίτητος ο αγώνας και απαραίτητη η δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας.
ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑΖΟΥΝ ΕΥΚΟΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ

ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ....

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΕ ΟΠΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ...

ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΙΣΟΝ ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ... ΛΗΔΑ ΚΑΙ ΣΠΥΡΟΣ...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΝΩ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΕΠΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ...



















ΦΘΙΝΩΠΟΡΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ....

Ένα βιβλίο συναρπαστικό αλλά γραμμένο με απόφραξη.....

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ...

Έπρεπε να το διαβάσω... Ήταν η πρωτροπή του φίλου εκδότη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ. Ήταν που όταν το αγόρασα πήγα στην κάβα να πάρω για το βράδυ κρασάκι... Βάζω στην σακούλα των κρασιών το βιβλίο ... Σπάει η σακούλα στην Χαριλάου Τρικούπη γίνετε το βιβλίο μέσα στην αλκοόλη... Που σκέψη για επιστροφή...



Ουφ... Τι να κάνω... Ξεκινάν οι διακοπές και αρχίζω το διάβασμα, ΜΕΛΕΤΗ. Και τι ανακαλύπτω βρε αδελφέ μου. Κατάλαβα πως δημιουργήθηκε το Αλβανικό έθνος, κατάλαβα πολλά για την Ελληνική ιστορία... Κατάλαβα πολλά για τους Μπεκτασίδες (βίτσιο προσωπικό εμμονή).
Κατάλαβα πάρα πολλά. Για τους Αλβανιστές της Ιταλίας που ακολουθούν την Ουνία. Έβγαλα συμπεράσματα για τον Μιαούλη για τον Κούλουρη (Σαλαμίνα...) για την ιστορία της Ηπείρου και της αυτόνομης Βορείας Ηπείρου. Για τον Χότζα, ο οποίος σε τελευταία ανάλυση ομογενοποίησε το έθνος τούτο εγκαθιστώντας μόλις το 1972 την εθνική γραφή. Κατάλαβα θέματα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος δια μέσω της ιστορίας των Αλβανών.
Όχι το βιβλίο δεν είναι ιστορία των Αλβανών ή των αγώνων τους. ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ, δηλαδή παραθέτει κάθε προσπάθεια από το 1830 περίπου για την δημιουργία Αλβανικού εθνικισμού.
Πάντα σε ένα βιβλίο που προσπαθείς να πεις την γνώμη σου τίθετε ένα αμείλικτον ερώτημα....
ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΔΙΑΒΑΣΜΑ-ΜΕΛΕΤΗ?

Ανεπιφύλακτα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ

Αλλά για να μην σας πάρω στον λαιμό μου και με βρίζετε αξίζω να σας πω μια αλήθεια...
Από τον τίτλο καταλαβαίνεις ότι γράφτηκε με δυσκοιλιότητα... Είναι ένα βιβλίο που η συγγραφεύς (Γαλλίς) κάνει μπαμ ότι είναι ακαδημαική, "αντικειμενική" μελετητής. Τώρα έφταιγε και ο μεταφραστής? Ξέρω εγώ εργάτης είμαι δεν ξέρω ξένες γλώσσες... Αλλά τι είναι τούτο τα τελευταία χρόνια... Μια η Μεξικάνικη επανάσταση μια η Ιστορία του σύγχρονου Ισραήλ μια τούτο με αναγκάζουν να παίρνω χαπάκια για την τουαλέτα... Θα πω ότι λείπει βρε αδελφέ η φλόγα, το πάθος είναι έκδηλη παντού Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, η ΕΠΙΣΤΤΗΜΟΝΙΚΗ ή ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΦΑΝΗΣ οπτική. Η μούχλα, η σκόνη, η ακαδημαική φορμόλη.

Φίλοι μου αν θέλετε να κατανοήσετε θέματα Οθωμανικής πολιτικής, Νεοτουρκικού ρεύματος, Αλβανιστικής ιστορίας, Ηπειροτικού ζητήματος, θέματα περί Χότζα και εθνικιστικού σταλινισμού, θέματα θρησκείας, κοινής διεκδίκησης ιστορικών φυσιογνωμιών πχ Μέγας Αλέξανδρος θέματα Πελασγών... θέματα θέματα θέματα θέματα...

Ε ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ γιατί θα είστε πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες....

Μια προσπάθεια χρόνων από μια ωραία παρέα Γερμανών που λατρεύουν την Κύμη

Όταν πέρυσι πήγα στο culture 2009 μέσα στα πλατάνια χάζεψα... Μια παρέα Γερμανών που μένουν εκεί 3 χιλιόμετρα από τους ανδρονιάνους έχουν δημιουργήσει μια ονειρική κατάσταση... Εκεί δοκίμασα την υπέροχη μπύρα SEPTEM που παράγετε στο ΜΟΝΟΔΡΙ... ένα υπέροχο χωριό... Φέτος πρόβαλαν ντόπιους παραγωγούς .... Πόσο αγαπούν τον τόπο "ξένοι".... Φέτος είχε εκμάθηση ιππασίας και άλλα από ότι έμαθα...
Φέτος έλειπα ήμουν Τήνο... δεν πήγα ...
Έπαιξε και ο Μάλαμας... δηλώνω ότι δεν έχω ακούσει ποτέ Μάλαμα... άρα είμαι άσχετος να κρίνω...

δείτε όμως χώρο..







αυτούς τους τύπους ούτε τους ξέρω αλλά μέσα από την καρδιά μου τους ευχαριστώ... το 2009 έκαναν μια έκθεση για την Κύμη και ένα αφιέρωμα για το ελληνικό ντοκυμαντέρ.... δύο μαγικές στιγμές σε ένα καλοκαίρι παρέα με την βροχή...

άντε και λίγο Άσιμο....

υπερνθυμίζω η Κύμη είναι ζόρικο μέρος.... έχουμε νεκρούς που κρατούν ΤΟ ΡΟΚ.... το κόκκινο το μαύρο... ΣΚΛΗΡΗ ΖΩΗ σε πάει στο περιθώριο με την μία...


ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ.... ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΑΣΤΕΡΑΚΙ... αυτόν που σχεδιάζαμε να αλλάξουμε τον κόσμο... δεν άντεξε .... έφυγε με άνα βελόνι... ψυχή μου μεγάλη δυνατέ αητέ πονεμένε... εμείς αντέχουμε εδώ ακόμα στην ίδια ρότα...

¨Ενα θαυμάσιο βιβλίο δια Μπεκτασήδες, Δερβίσες σέκτες Ισλαμικές και ορισμένες αλήθειες δια τον Αλβανικό εθνικισμό...

Μα σπάνια ένα βιβλίο κατορθώνει να ανοίξει τόσο διάπλατα απίστευτες σκέψεις σαν τούτο...


Και τι δεν ξεκαθάρισα... Τι πάνω κάτω πιστεύουν οι Μπεκτασήδες (που ήλεγχαν τους γενίτσαρους) τι πράγματα για τούτο για κείνο... για τον Εμβέρ Χότζα... για την Αλβανία...

Ένα βιβλίο όχι μόνο για το χτες... ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ...

Τι σόι πράγμα ήταν και είναι οι ΑΛβανοί??? Τι είναι Τόσκηδες Γκέκηδες ελπασαν Πρεμετή ...

ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ...

Εκδότης: Ισνάφι
Επιμελητής: Ζεγκίνης, Ευστράτιος Χ.
ISBN: 960-87738-2-2
Έτος Έκδοσης: 2005
Σελ.: 157
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 21χ17


Αλήθεια σας το λέω παλληκάρια και τσούπρες πάρτε το και θα με θυμηθείτε...

ΜΠΑΝΑΚΙΑ... ΕΡΧΟΝΤΑΙ... ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ.... ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΗ ΗΜΕΡΑ...

τα λόγια είναι πτωχά...

ΓΙΟΒΑΝΝΑ









ΚΆΚΙΑ ΜΕΝΔΡΗ..



ΜΑΙΡΗ ΛΩ.... μια οπτασία φωνής..




Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΩΝΗ....μια φωνή για ένα χειμερινό μπαρ παρέα με άνα διπλό ουίσκυ... γεμάτο παγάκια και σκέψη για έρωτα... φευγάτο...



αφιερωμένο στις αγάπες και τους έρωτες που μας αναλογούν στην ζωή...

ας είμαστε γεμάτοι από την μεταφυσική εύνοια του χρόνου του πάθους...


δεν ξέρω αν θα βάλω άλλες αναρτήσεις...

ονειρεύομαι ένα μπουκάλι κρασί με την .... έμορφη κοπέλλα μου στο μπαλκόνι... και ένα ύπνο αποκαλυπτικό χωρίς αιδώ σε άνα πλήρους ανέμου δωμάτιο...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΩΤΗΤΟΣ .... ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ...

Σαν κινάς κάθε πρωί να πας για μεροκάματο, βαθιά μέσα σου ξέρεις κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ.... Βαριέσαι, συχαίνεσαι τον εαυτό σου, ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΛΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΜΙΑ "ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ" ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΧΗΣ. Πράγμα που παλαιά δεν ίσχυε. Αλλά ισχύει παντού? Σήμερα αν είσαι πχ δημόσιος υπάλληλος ή στις λεγόμενες ΔΕΚΟ με τις μειώσεις μισθών αισθάνεσαι θυμωμένος βαθιά μέσα σου αλλά είσαι ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ ότι τόσα έτη λαθροβιούσες, ήσουν από τα πάνω, με λίγα λόγια κάπου μέσα σου τα τακτοποίησες καλά... Εξ' άλλου διάβολε δεν καταστράφηκες και οριστικά ή αμετάκλητα... Κοιτάς τι γίνετε στον ιδιωτικό τομέα... Ξέρεις, ακούς, μαθαίνεις... το παιδί σου βλέπεις τι τραβάει... Σέρνεις τον θυμό αλλά έχεις αυτοευνουχιστή το βλέπεις διάβολε ΑΚΟΜΑ ΚΡΑΤΑΣ...

Εσύ υπάλληλε γραφείου... που πάντα ήσουν το αποκούμπη του αφέντη... εργοδότη... Που διέταζες τον εργάτη που ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΡΓΑΤΗΣ θορυβήθηκες με τα πρόσφατα μέτρα. Είδες τον φθόνο του παλαιού αφέντη στα μάτια του..... Ώρες ώρες σκέπτεσαι ..." μα όλα τα χατήρια του έκανα ... τώρα θα με πετάξει στον δρόμο σε έξη άτοκες δόσεις?" Τι θλήψη ... ΤΏΡΑ ΌΜΩΣ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ... Έχεις χάσει την ράθυμη ΣΙΓΟΥΡΗ καθημερινότητά σου... Τρέχεις τηλεφωνάς ΚΑΡΦΩΝΕΙΣ ζεις με όλο σου το είναι για το καλό της επιχείρησης.... που όλοι γαμώτο το λέν.... " ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.." το λέει η φίλη σου στο λογιστήριο, η καθαρήστρια, τα νεύρα του αφέντη... ΠΟΣΑ ΝΕΥΡΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ...

Εσύ εργάτη? Ημερομίσθιε? Που μια ζωή ριγμένος από όλους μην μου πεις ότι δεν αισθάνεσαι χάλια... Μια ζωή χάλια αλλά τώρα όλοι σου οι φίλοι είναι χωρίς δουλιά... Στο καφενείο τράκα σου κάνουν για καφέ... Ο μπατζανάκης ταμάμ παλληκάρι και φίνος στην οξυγονοκόλληση και ο φίλος σου ο Γιάννης μάστορας με αρχ....α στο γιαπί άνεργοι... Ρε ο Γιάννης ... ο πρώτος καλουπατζής... και ο μπατζανακης πρώτος στο τσίμπημα που σου έκανε γραμμή κόλληση .... ΆΝΕΡΓΟΙ...

Τώρα είσαι ταξιτζής, μεταφορέας Δ.Χ. δηλαδή ΑΦΕΝΤΙΚΟ σκλάβος... Ώρες στο τιμόνι παλαιά.... Πήρες μια άδεια... Έβαλες ένα οδηγό έβγαλες κάτι κάτι έκανες το ρημάδι.... Και τώρα πάρτο κάτω... Ίσωμα... Βλέπεις το στόρυ... Που θα πάρεις ένα μύδι και ένα αρχ....δι σε μια γαμ...νη εταιρία που θα διαφενεύει και θα κουμαντάρει τις μεταφορές τα ΑΓΩΓΙΑ... Πόσα αγώγια έκανες ε? Θυμάσαι ? Με τα λιοπύρια νύχτες με τα χιόνια .... Άστα φίλε άστα πίκρα...

Το μαγαζί μας στην γειτονιά... Αχ πίκρα... Ίσα μέχρι το Χριστούγεννο.... ΝΕΚΡΑ.... Είναι και οι γαμοαπεργίες... Τριάντα χρόνια κύριος με την πελατεία και τώρα νυσάφι... Χρέη, χρέη, χρέη.... Τεφτέρη τεφτέρη τεφτέρη...

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΟ ΚΑΤΩ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΚΡΩΑΖΟΥΝ ΤΑ ΟΡΝΕΑ...


ΘΑΝΑΤΟΣ.... Όλα είναι πικρά... Το τέλος μιας Ελλάδας που αχνά μέσα από ομίχλη σου χαμογελά με τα σάπια της δόντια...
Ποιός φταίει? Μια παλαιά ερώτηση κενή ουσίας σήμερα... Το θέμα είναι ένα.... ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ...
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ Η ΖΩΗ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ...

Κάποιι κράζουν... Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΖΗΤΩ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...
ΠΑΝΙΚΟΣ...
Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμαι ούλοι μπας και σωθούμαι... Προδωσία... γεμάτη προδώτες η ζωή κατάντησε όλοι .... λάκισαν.... ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΘΡΟΥΣ χιλιάδες εχθρούς μιλιούνια... ΜΙΣΟΣ ένα μίσος που αντριεύει αλλά και ΈΚΠΛΗΞΗ... Πως έγινε αυτό το κακό στην χώρα μου? Λες μέσα σου..
Όλα για ποούλημα αδελφέ μου... Ο ΓΑΠ το ΔΝΤ η ΕΕ το ΕΥΡΩ... μια διαλυμένη αριστερά...
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ... ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ ΧΡΕΗ σωρεύονται πάνω μας....

Το ΑLDI φεύγει 700 στο δρόμο... Το FNAC φεύγει ξέρω 'γω πόσοι στην ανεργία... (ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΡΧΕΤΕ....) Το ΑΤΛΑΝΤΙΚ κλυδωνίζετε 3500 άνθρωποι μέσα στην ζούρλα τις αβεβαιότητας... ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ...

Ουρλιάζουν οι δημοσιοκάφροι στις γαμ...ες τηλεοράσεις σαν βρυκόλακες... Στον τείχο σε στήνουν στην στιγμή.... Άλλοι καθαρίζουν δημοσιογράφους λες και θα καθαρίσει το τοπίο... Σιγά μην καθαρίσει με ένα δύο τρεις πενήντα τρεις... Ξέρεις μέσα σου πόσο αδιέξοδα είναι αυτά τα ατομικά πιστολίδια...

ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ΠΟΥΛΑΤΕ ουρλιάζουν τα αφεντικά στο κουβέρνο.... ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΥΤΗ και μετά λέει το απίστευτο.... ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ Η ΤΡΟΙΚΑ ....

ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ....ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ...

Διώρησαν έναν στην ΔΕΘ ελληνόφωνο... Κυνηγάνε τις δασκάλες στην Θράκη γιατί σπάνε την δικτατορία του Τούρκικου προξενείου... Στην Σμύρνη έγινε συνωστισμός και στο Καραισκάκη τότε που πέθαναν από συνωστισμό έφταιγαν τα ΟΥΦΟ...... ΓΑΠ και ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ (έτσι δεν τον λεν τον νέο αρχιεπήσκοπο?)

ΝΑ ΦΥΓΩ ΝΑ ΦΥΓΩ αυτό σκέπτεσαι φίλε μου νέε από αυτό τον ζουρλομανδύα... Σε βλέπω το νιώθεις...


ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΗ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ...

Και εγώ κομμάτι σου είμαι το νιώθω... Ένας από σένα... Αίμα σου... Δεν είναι το μπλογκ μου κομματικό. Είναι πάσης φύσεως μπλογκ... ΈΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ...


ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΝΤΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ...


ΌΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ....


και κάτι άλλο...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ



ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Με το συμπάθειο για την συμβουλή.... Ξέρω στο πετσί μου τι σημαίνει αγώνας για ζωή στην ζούγκλα του σήμερα....

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ε. ΖΑΧΟΥ ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ

Στο γραφείο του φίλου εκδότη Δ.Καράβολα έχω γνωρίσει τον κο Παπαζαχαρίου. Αεικίνητος ευθυτενής χιουμορίστας άνθρωπος της ζωής και όχι καθηγητής της έδρας μόνο... Ένας αξιόλογος άνθρωπος και σπουδαίος δοκιμιογράφος συγγραφεύς, μελετητής της ζωής των περιοχών εδώ.

Χτες πίνοντας τον κράσον με τον φίλο Δ. Καράβολα μου μίλησε για το νέο βιβλίο που θα είναι το πρώτο που θα διαβάσω εις τας διακοπάς μου. Αναδημοσιεύω από το μπλογκ ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ το κείμενο που ανάρτησε.

"Ε.Ζάχος-Παπαζαχαρίου

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ISBΝ: 978-960-9441-07-0, διάστ. 21Χ14, σελ. 160, τιμή 11,70 €

Ο Μάρκος από τον προσφυγικό συνοικισμό της Καλλιθέας φεύγει για σπουδές στο Παρίσι όπου ξεμένει εκεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Φύση ανατολίτης, είναι πνεύμα ανήσυχο αλλά και προσαρμοστικό, με έφεση στην περιπέτεια και τα ταξίδια. Έχοντας ως επίκεντρο την πρωτεύουσα του Φωτός, ξαμολιέται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται στις διάφορες γωνιές της γριάς ηπείρου.

Συναντά και κάνει καλή παρέα με κάθε λογής ανθρώπους, από σημαντικές μορφές του πνεύματος, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ιερείς, μέχρι περίεργους ταβερνιάρηδες και ανθρώπους του υποκόσμου. Ο ίδιος καταπιάνεται με τη ζωγραφική, τη μουσική, το θέατρο, τις κοινωνικές επιστήμες, αλλά κυρίως… ερευνά! Ερευνά όμως και σκαλίζει όχι σαν ένας τυπικός δυτικός επιστήμονας. Με έναν εντελώς δικό του σουρεαλιστικό τρόπο, πάει εκεί που τον κατευθύνει το ένστικτο, η λογική και η έμπνευσή του, παρασυρόμενος συνειδητά και χωρίς ενδοιασμούς στα ιδιότροπα παιχνίδια της τύχης και της ζωής.

Αλλά και η ίδια η ζωή, μέσα από την εμπειρία της περιπέτειας, του αποκαλύπτει με μια σειρά «θαυμαστών» γεγονότων, μικρών ή μεγάλων, την παραμυθένια της όψη. Ή, καλύτερα, του δικαιώνει τα παραμύθια της γιαγιάς του…

Το βιβλίο περιέχει τα αφηγήματα

Κουβέντες με το Σάμιουελ Μπέκετ

Kουτσοκουλόστραβος χορός στη Ρώμη

Στα θερινά ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης

Σαντιάγκο, στο δρόμο του επίγειου γαλαξία

Στο Oροπέδιο των Χιλίων Αγελάδων

Ο Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα από Πόντιους πρόσφυγες της Ανταλ­λαγής του 1923. Μαθητής του Σίμωνα Καρά στα χρόνια 1952-1958 σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία, εθνομουσικολογία, ανατολικές και βαλκανικές γλώσσες και πολιτισμούς. Διδάκτωρ της Συγκριτικής Φιλολογίας της Σορβώνης το 1968, εξέδωσε τα βιβλία La poésie populaire des Grecs (1966), Albanie (1971), Babel Balkanìque. Histoire politigue des alphabets utilisiés dans les Balkans (1975). Στην Ελλάδα εξέ­δωσε τα βιβλία, Η Πιάτσα (1980), Το Λεξικό της Πιάτσας (1981, β΄ έκδ. Λεξικό της Ελ­ληνικής Αργκό, 1999), Ο άλλος Θεόφιλος (1998), Είμα­στε Πόντιοι (1984), Ο ξένος της Νέας Κερασούντας (1984), Γλώσσες Αλφάβητα και εθνική ιδεολογία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια (2000), Ανατολή Ανατολών (2005), Ο Μάρκος και η λαϊκότητα (2005), Η Λαϊκότητα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο (2010, εκδ. Φαρφουλάς).

Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, το θέατρο, και την τηλεόραση, ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Ως στιχουργός και συνθέτης, εκτός των άλλων, συνεργάστηκε με το συγκρότημα Χειμερινοί Κολυμβητές στο δίσκο Η μαστοράτζα του Ερντεμπίλ. Δί­δαξε κατά καιρούς στα πανε­πιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Εθνογραφία, Κοινωνική Ανθρωπολογία, Βαλκανολογία."


Εμ ναι... πως να μην ταράζεσε με τέτοια ανάρτηση? Μπρος για νέες αγορές προιόντος θεσπεσίου και μεγαλειωδεστάτου.... χιχιχ

ΣΠΑΝΙΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ... ΔΕΡΒΙΣΗΔΩΝ RIFAI... ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ....

1955

πω πω τι βρήκα ... μπράβο όποιος το τράβηξε όποιος το ανάρτησε.

μιας και είναι της μοδός οι σέκτες.... ας δούμε μια θρησκευτική σέχτα άξιας μελέτης...

είμαι άσχετος με το τι είναι αυτούνο που ανάρτησα... αλλά με μάγεψε η τελετουργία οι μουσικές οι χοροί.... απαιτείτε έρευνα και ανάθεμα δεν ξέρω αγγλικά... ψάξιμο θερινό λοιπόν...

ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ?

Όσοι παρακολουθούν τις απόψεις μου θα είναι σίγουροι για το ποιά γνώμη έχω.
Λάτρης ωστόσο των μελετών γύρω από το Ισλάμ αρνούμαι να παύω να εκφράζω απόψεις σκέψεις πτυχές...

παραθέτω βίντεο προπαγανδιστικά άγνωστων..... χαχα .... και θέλω μια σαφή απάντηση...

Έλληνες μουσουλμάνοι μπορεί να υπάρξουν?


ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΕΥΝΟΥΧΙΣΩ ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...







αυτό μου αρέσει πολύ σαν τραγούδι το βρίσκω υπέροχο









προσπαθώ να καταλάβω τι στο καλό είναι αυτό το άσμα... όποιος ξέρει ας μου πει κάτι προς αλβανούς που έδιωξαν οι Έλληνες στον Β Παγκόσμιο πόλεμο







και επειδή είναι σπαστικό να πιστεύετε ότι θα σας φακελώσω σας καλώ να το σκεφτείτε και να μην απαντήσετε...

εγώ έχω απαντήσει μέσα μου...

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ..... ΚΩΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ .... σπαθάρης και η κλαίουσα θνήσκουσα αριστερούλα

Ωρέ φιλαράκια τι πλάκες είναι τούτες...

Σκηνή πρώτη σκάει το παναθηναικός στο Καραισκάκη με 40.000 γαύρους... και αντί να φωνάζουν .... "γ...ε ο ΠΑΟ και η λεωφόρος" πέφτουν ξεροί από τα γέλια...

Σκηνή δεύτερη... καφενές... πας να πιείς ένα καφεδάκι... Έρχετε ο γαύρος σου βάζει τρυφερά το χέρι στον ώμο και λέει στον καφετζή .... "ένα κονιάκ της παρηγοριάς στο πληγωμένο παλληκάρι..."

Σκηνή τρίτη ο Κωσταντόπουλος πρόεδρος του Παναθηνακικού.... όχι άλλα αστεία ΚΑΤΟΥΡΙΕΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙ


(στο παρακάτω βίντεο Ολυμπιακοί γελάνε στα κρυφά .... για τα χάλια μας...)




ΒΡΕ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟ... ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ??? ΈΤΣΙ ΛΕΝ ΚΑΤΙ ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΑ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΧΑΖΟΙ... (έλεγα εγώ ο έξυπνος...)



ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ...

Όπως λένε στα σιτε ο κος Κωσταντόπουλος είναι κοινός φίλος των Αδελφών Γιννακόπουλων και της οικογένειας Βαρδινογιάννη... Δεν λέμε ότι έπιναν αλλά κοινός φίλος κοινός γνωστός κοινώ... αδιάφορον τι στο καλό ήταν....


Εγώ σκέπτομαι τα ζουλάπια αυτούς που ψήφιζαν τον αστικό ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και το αστικό ΣΥΡΙΖΑ... είναι ακόμα εκεί?

Βρε παιδιά τρεις ώρες γελλάω


ΈΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ


ΜΑ ΤΕΤΟΙΟ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΜΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ....


ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΣΕΒ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΕΡΑΘΕΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ .... KAHMENOYS.... ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ"......


ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΓΕΛΛΙΟ ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣ


ΑΧ να είστε καλά αγόρια μου ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ...





ΒΡΕ ΟΥΣΤ

ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ



ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ


ΒΡΕ ΟΥΣΤ

1918 ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΝΑΔΑ.... ΤΟ ΑΝΤΙΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΚΡΟΜ ..... ΝΥΧΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ...

Ο αναθεματισμένος αμαθής εργάτης που γράφει δεν ξέρει αγγλικά. Με την βοήθεια της φίλης μου κατάλαβα χοντρικά την ιστορία...



Αλλά σκεπτόμουν.... ΈΛΛΗΝΕΣ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ βίοι παράλληλοι κτυπημένοι από παντού .... Άλλοι οι Έλληνες εδώ στην ξερή γη της χώρας μας άλλοι της διασποράς. Αισθάνομαι έτσι βλέποντας το παρά πάνω βίντεο την δύναμη των σιωνιστών όταν κατανοούσαν το δράμα των Εβραίων της Ευρώπης αλλά έχτιζαν με κόπο της προυποθέσεις για μια πατρίδα ...




Ο κτυπημένος άνθρωπος από τα δεινά. Τον πόλεμο την βία ξεσπά στον έμπορο στον μικρο ιδιοκτήτη στην επισφαλή εθνότητα.
Κάποιοι θλίβονται ηθικά... Το αμόνι της ζωής είναι δυνατό. Τα δάκρυα είναι αποδεκτά αλλά αδύναμα να χαράξουν το μέλλον. Εμπρός μας τίθετε πάντα ένα αδυσόπητο ερώτημα..

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΦΕΡΟ ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΟ ΟΣΟ ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΣΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ...

Όσο γνωρίζουν μόνο τον παπά την καραγκούνα το αρνί του Πάσχα ο κόσμος τους θα είναι επισφαλής εκτός ... εάν θέλουν να απωλέσουν της ταυτότητά τους σαν Έλληνες...

Η βία είναι συστατικό του πρωτόγονου σταδίου που ζούμαι ούλοι στην γη αυτή...

ΣΤΟΧΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΑΙ ΣΕ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΒΥΣΣΩΔΕΣ ΣΗΜΕΡΑ....

Και οι Έλληνες σαν τους Εβραίους τους Αρμένιους έχουμε υποστεί την βία...
Ξέουμε πολλά. Ακούσαμε... Κάναμε...

ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΙΤΑΝΙΑ ... ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΔΗΜΗΡΟ ΒΕΡΟΥΧΗ...

Συμπληρώνονται 40 μέρες από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής επαναστάτης Γιάννης Βερούχης.

Η σύντροφός του Ματίνα και η οικογένειά του καλούν τους συντρόφους και φίλους του Γιάννη Βερούχη να ανταμώσουν στη μνήμη του την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 11 π.μ. στο Ξενοδοχείο Τιτάνια.

Θα είμαστε εκεί για να τιμήσουμε τη μνήμη του.

(ΑΠΌ ΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ)


Επειδή τα λόγια μου είναι φτωχά και δεν είμαι ικανοποιημένος με αυτά που γράφω ... Η φόρτησις είναι μεγάλη... θα παραθέσω μια συνέντευξη στον ΕΘΝΟΣ παλαιά που κατάφερε να περάσει... Την έκανε ο Θύμιος Παπανικολάου γνωστός δημοσιογράφος εκδότης του ΡΕΣΑΛΤΟ...

Αυτός ήταν ο Γιάννης όπως είπε ένας πολύ συγγενής "ΉΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ"


Τον Απρίλιο του 1988, δούλευα στην εφημερίδα «Έθνος».

Κατάφερα να δημοσιευτεί η παρακάτω συνέντευξη του Γιάννη Βερούχη:

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ που σήκωσαν κεφάλι

Πώς φτιάχναμε τις βόμβες
Πώς τυπώναμε τις εφημερίδες
Πώς γελάσαμε την Ασφάλεια

Η ΙΣΤΟΡΙΑ διεκδικεί τα δικαιώματά της. Τα ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης), η πρώτη και μια από τις πιο δυναμικές αντιστασιακές οργανώσεις, έχει παρασιωπηθεί τελείως.

Σαν μια μικρή συνεισφορά στην Ιστορία την παρουσιάζουμε σήμερα.

Ο Γιάννης Βερούχης, ηγετική φυσιογνωμία των Λιθογράφων, βασικός οργανωτής και συντονιστής των ΔΕΑ, μεταξύ άλλων μας λέει:

«προκηρύξεις των ΔΕΑ. Κεντρικό σύνθημα: “Σχηματίστε παντού Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία”. Στόχος μας ήταν να συνεχίσουμε την ταξική πάλη διαμέσου της πάλης ενάντια στη δικτατορία.

Η προσπάθειά μας ήταν να δημιουργήσουμε μια πλατιά, μαζική αντιδικτατορική οργάνωση, που ο μοναδικός όρος για τη συμμετοχή των πολιτών-εκτός της προσωπικής εμπιστοσύνης- να είναι η διάθεσή τους να παλέψουν σκληρά τη δικτατορία.

Μια τέτοια τακτική δεν βοηθούσε μόνο το οργανωτικό ξάπλωμα των ΔΕΑ αλλά είχε και το χαρακτήρα της παραπλάνησης της Ασφάλειας. Αργότερα, όταν η ασφάλεια εξάρθρωσε το μεγάλο μέρος των ΔΕΑ, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα στις εκατοντάδες μέλη των ΔΕΑ ήμασταν εμείς, μια μικρή οργάνωση τροτσκιστών».

Παραπλάνηση

Δηλαδή παραπλανήσετε την αστυνομία

«Η τακτική της παραπλάνησης της αστυνομίας ήταν στα άμεσα καθήκοντά μας τότε, ¨Όταν οργανώσαμε επιτροπές Έκδοσης των εφημερίδων, προκηρύξεων και διανομής, προχωρήσαμε μέσα στο καλοκαίρι και σε βομβιστικές ενέργειες. Τότε ακριβώς, γα να απομακρύνουμε τις υποψίες της Αστυνομίας της χούντας τυπώσαμε την προκήρυξη που καταδίκαζε αυτές τις ενέργειες με υπογραφή της πολιτικής μας οργάνωσης».

- Πώς καταφέρατε και κυκλοφορήσατε τη δεύτερη μέρα του πραξικοπήματος προκηρύξεις;

«Όπως γνωρίζεις ήμασταν μια μικρή μαρξιστική οργάνωση πριν από τη δικτατορία. Η κύρια δύναμή μας ήταν μέσα στους εργάτες, ιδιαίτερα στους λιθογράφους.

Από την εποχή των Ιουλιανών αρχίσαμε να αναπτυσσόμαστε και στους φοιτητές και να αποκτάμε προσβάσεις στις οργανώσεις των Λαμπράκηδων. Λειτουργούσαμε με συνωμοτικούς κανόνες και με τη λογική ότι αν κάποτε μας χτύπαγε η Αστυνομία να μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη δράση μας και παράνομα.

Η ύπαρξη συνεπώς ενός παράνομου μηχανισμού και εξοπλισμού ήταν ένα από τα πρώτα καθήκοντά μας. Όταν ήρθε λοιπόν η δικτατορία εμείς διαθέταμε έναν παράνομο μηχανισμό και τον ακόλουθο εξοπλισμό: 7γραφομηχανές, 14 πολύγραφους για μικρές προκηρύξεις, έναν μεγάλο πολύγραφο χειροκίνητο, έναν μεγάλο ηλεκτροκίνητο, έναν οινοπνεύματος και ένα τυπογραφείο με κάσες στοιχείων. Έτσι μπορέσαμε και τυπώσαμε και κυκλοφορήσαμε αμέσως προκηρύξεις ενάντια στη χούντα. Και αμέσως μετά τη δικτατορία κατασκευάσαμε 30 πολυγράφους= τάβλι».

Συνοπτικές διευκρινήσεις από τη συζήτηση με το Βερούχη

Έτσι ξεκίνησαν τα ΔΕΑ. Για την ιστορία, την πρώτη οργανωτική επιτροπή της οργάνωσης αποτελούσαν: Γιάννης Βερούχης, Γιώργος Κώτσου, Γιώργος Γλυνός, Περικλής Γρίβας.

Εξίσου όμως σημαντικά στελέχη ήταν: Γ. Φαρμάκης, Γ. Χατζής, Αντ. Σωτηράκος, Δάντης Χρυσικός, Ανέστης Σουβατζόγλου κ.ά.

Επίσης, εκτός της κεντρικής δύναμης των ΔΕΑ υπήρχαν και άλλες περιφερειακές επιτροπές, όπως των Μ. Κωτσάκη και επίσης των Γ. Νίκα, Μ. Λιβιεράτου, Νίτσας Οικονομίδου, Στ. Καλογιάννη και άλλων που κτυπήθηκαν το ’68. Τέλος, τα ΔΕΑ δρούσαν στην Αθήνα και σε άλλες πέντε βασικές πόλεις της Ελλάδας.

Η οργανωτική συγκρότηση των ΔΕΑ στηριζόταν στις Επιτροπές. Κάθε οργανωτική μονάδα είχε αυτονομία, δική της διεύθυνση, δικό της εξοπλισμό και δικό της έντυπο. Ο καταμερισμός αυτός και η αποκέντρωση, που βρισκόταν κάτω από έναν χαλαρό πολιτικό επηρεασμό του τροτσκιστικού πυρήνα, ανέπτυσσε τα ΔΕΑ πολιτικά και οργανωτικά με αλματώδεις ρυθμούς. Ήδη από τους πρώτους μήνες το οργανωτικό εύρος της οργάνωσης ήταν μεγάλο. Από το σύνολο των Επιτροπών της κυκλοφορούσαν 15 εφημερίδες. Οι πιο γνωστές: «Φοίνικας», «Μαχητής», «Αντίσταση», «Λαός», «Κλειδί της Δημοκρατίας», «Φλόγα της Δημοκρατίας», «Παπαφλέσσας», «Ελλάς» κτλ.

Εκτύπωση

Οι εφημερίδες αυτές τυπώνονταν σε πολύγραφο – τάβλι. Πολύγραφο που χρησιμοποιούσαν τα εστιατόρια για την εκτύπωση των τιμοκαταλόγων τους.

Το καλοκαίρι του ’67 η οργάνωση συγκρότησε και μια Επιτροπή κατασκευής και τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών. Με δυναμίτη που είχε αφαιρεθεί από το στρατό από το φαντάρο Αλέκο Αργυροκαστρίτη, άρχισαν να πραγματοποιούνται και εκρήξεις σε διάφορα μέρη των Αθηνών. Η δικογραφία αναφέρει πάνω σ’ αυτά:

«…εν τέλει δε ο Αργυροκαστρίτης Αλ., Σουβατζόγλου Ανέστης, Αργυροκαστρίτης Ιωάννης, Γλυνός Γεώργιος, Δημητρίου Πέτρος, Βερούχης Ιωάννης, Παπούλια Μαρία, Μαυροσκούφης Αριστ., Βλαδίμηρος Λάζαρος, Παπανικολάου Ευθύμιος, Χρυσικός Αδαμ., Σωτηράκος Αντώνιος, Ροδάκη Δέσποινα, Βοηθούμενοι υπό των υπολοίπων κατηγορουμένων προήλθον εις την κατασκευήν εκρηκτικών ωρολογιακών βομβών και άλλων μηχανημάτων μέρος των οποίων έθεσα εις διάφορα σημεία των Αθηνών (Σύνταγμα, Χίλτον κτλ.) αίτινες εξερράγησαν…».

Ο ενθουσιασμός όμως των φοιτητών, και η απειρία τους οδήγησαν στη σύλληψη ενός μεγάλου μέρους του στελεχικού δυναμικού της οργάνωσης.

Κυριακή 3 του Σεπτέμβρη του ’67 είχαν κατασκευαστεί 4 ωρολογιακές βόμβες. Την άλλη μέρα θα γινόταν μια συνδυασμένη καμπάνια κατά της δικτατορίας με προκηρύξεις και εκρήξεις. Πριν ξημερώσει είχαν συλληφθεί οι περισσότερο μαζί με τις βόμβες.

«Επιτυχία»

Η εξάρθρωση των ΔΕΑ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία των Λάμπρου- Καραπαναγιώτη που ανέβασαν τις «μετοχές» τους μέσα στην Ασφάλεια.

Οι λόγοι προφανείς. Τα ΔΕΑ διέθεταν έναν έτοιμο εξοπλισμό, είχαν μια άμεση, δυναμική και πολύπλευρη καθημερινή παρουσία κατά της χούντας (προκηρύξεις, εφημερίδες, εκρήξεις βομβών κτλ.) και, το σημαντικότερο, διευρύνονταν με ταχύτητα γεωμετρικής προόδου.

Κι ακόμα: Η Ασφάλεια βρισκόταν στα σκοτάδια. Έψαχνε σε άλλους χώρους.

Τον Οκτώβριο του ’67, 38 αγωνιστές των ΔΕΑ (26 άντρες και 12 γυναίκες) παραπέμφθηκαν στο Στρατοδικείο. Ήταν η πρώτη μεγάλη δίκη, ίσως και η πρώτη των Αθηνών. Από τους 38 οι 27 καταδικάστηκαν.

Οι στρατοδίκες φάνηκαν ιδιαίτερα σκληροί στον Κύπριο Πέτρο Δημητρίου και τον καταδίκασαν σε 20 χρόνια κάθειρξη, γιατί είχε το θάρρος να τους προκαλέσει:

«Εσείς με εκπαιδεύσατε στην κατασκευή βομβών για να ρίξετε τον μακάριο. Εγώ τις κατασκεύασα ενάντιά σας».

Από τους υπόλοιπους τις πιο βαριές καταδίκες είχαν: 17 χρόνια κάθειρξη: Γλυνός Γ., Σωτηράκος Α., Χρυσικός Αδαμ. 10 χρόνια: Δαμίγος Αντ., Τσανανδρέας Νικ., Βλαδίμηρος Λαζ., Παπανικολάου Θ., Σουβατζόγλου Ανέστης. Και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι με μικρότερες ποινές. Όλοι οι αγωνιστές των ΔΕΑ βασανίστηκαν άγρια στα σφαγεία της Μπουμπουλίνας (φάλαγγες, μαστίγια κτλ.) Η Αστυνομία ωστόσο έμαθε ένα πολύ μικρό μέρος για την οργάνωση των ΔΕΑ. Άλλοι δεν μίλησαν καθόλου και άλλοι έκρυψαν τα περισσότερα. Γι’ αυτό και εδώ αναφέρουμε μόνο όσα ήδη γνωρίζει η Αστυνομία.

Δύο από τους βασικούς ηγέτες των ΔΕΑ, οι κινητήριοι μοχλοί της δραστηριότητάς τους, ο Γιάννης Βερούχης κα ο Γιώργος Κώτσου, μετά από πολλές περιπέτειες, κατάφεραν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Βερούχης επίσης επικηρύχθηκε τότε από τη χούντα, όπως αργότερα και ο Νίκας.

Επίσης πρέπει να διευκρινιστεί, ότι εδώ, για λόγους χώρου, γίνεται μια μικρή μόνο σταχυολόγηση των όσων μας ανέπτυξε ο Γ. Βερούχης. Γι’ αυτό και δεν συμπεριλαμβάνονται το πολιτικό μέρος των λεγομένων του (πολιτικό πρόγραμμα, σκοποί και τακτικές των ΔΕΑ) και οι αναλύσεις του για την προδικτατορική, δικτατορική και μεταδικτατορική περίοδο.

Η ιστορία Των ΔΕΑ δε περιορίζεται σ’ αυτά. Αγωνιστές τους αποτέλεσαν μετέπειτα ιδρυτικά στελέχη πολλών οργανώσεων της Άκρας Αριστεράς. Σημερινά επίσης κυβερνητικά στελέχη ήταν τότε μέλη των ΔΕΑ.

Ο γράφων συμμετείχε από την αρχή στα ΔΕΑ...

THN KYΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΒΕΡΟΥΧΗ στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Συμπληρώνονται 40 μέρες από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής επαναστάτης Γιάννης Βερούχης.

Η σύντροφός του Ματίνα και η οικογένειά του καλούν τους συντρόφους και φίλους του Γιάννη Βερούχη να ανταμώσουν στη μνήμη του την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 11 π.μ. στο Ξενοδοχείο Τιτάνια.

Θα είμαστε εκεί για να τιμήσουμε τη μνήμη του.


Αυτά έκλεψα από το σιτε του ρεσάλτο... Μου είπαν ότι την Κυριακή έχουμε 40 ημέρες απουσίας...
Μα είναι δυνατόν? Έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης?? Έφυγε?? Σαν σήμερα θυμάμαι...
Θυμάμαι στην Ασκληπιού... Μου έλεγε εδώ ... ακρατ ... ήταν το καφενείο που βρίσκονταν κάθε ημέρα Ο Σταύρος και κανόνιζε τις πολιτικές εργασίες του...
Μια ημέρα περπατούσαμαι μαζί στην Πανεπηστημίου... μου λέει βλέπεις εδώ? τι του λέω... εδώ μου λέει ήταν το καφενείο ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... Κάθε βράδυ στις 11 το βράδυ όλοι οι αρχειομαρξιστές 1500 νοματαίοι και βάλε έδιναν ραντεβού τηλεφωνικό... Πήγα κάποτε στο Ρέθυμνο και είδα ένα καφέ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ... συγκινήθηκα...
Μου έλεγε τόσα πράγματα που τα ρούφαγα σαν σφουγγάρι... Θυμάμαι την αστεία ιστορία στα Χαυτεία... Ήταν ένα ραυτάδικο το είχε ένας αρχειομαρξιστής έξω από το κόμμα... Λίγο παραμυθάς... Πήρε απόφαση το κόμμα... Όλα τα μέλη απαγορεύετε να πηγαίνουν εκεί... Γιατί βρε Γιάννη τον ρώτησα?? Μου λέει "βρε αυτός έφτιαχνε την ιστορία μέσα από το προσωπικό του φίλτρο...:"¨Ελεγε ότι ήταν με τον Τρότσκυ και την Κολλοντάι σε μια ταβέρνα και τα έπιναν...κλπ κλπ Την επανάσταση την έβαζε στα μέτρα και τα σταθμά του...
Ο Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης.. Πάντα εργάτης... Με τι μόρφωση... Πάντα με το υπέροχο στερεωφονικό του να παίζει συμφωνική μουσική... Πόσο ελεύθερος ήταν όταν άκουγε αυτήν την μουσική. Όσο ελεύθερος ήταν όταν αναλάμβανε μια κομματική εργασία ...
Τον θυμάμαι ΑΤΡΟΜΗΤΟ....Να έχει την ασθένειά του, και να καταβάλετε να απλώνετε με την γιγάντια κορμοστασιά του πάνω στο γραφείο... την ώρα των κομματικών διεργασιών και να σηκώνετε αψής ορθός να μετράει τον σφιγμό του και να τοποθετείτε... ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ και να λέω μέσα μου... ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ??
Με τον Γιάννη Βλαδήμηρο Βερούχη ταξίδευα... Μου έλεγε για τους Αμπελοκήπους... Για την Κομμούνα της Πανόρμου για την Στέγη Πατρίδος στην Πλατεία Μαβίλη... Για τον πατέρα του τον Σταύρο για την μάνα του


Δεν θα ξεχάσω τα γαλακτομπούρεκα που πήγαινα στην Ματίνα και τα κεράσια τις φράουλες την αγάπη αυτής της γυναίκας προς τον ΓΙάννη... ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΤΥΧΗΣΕΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο Γιάννης πάντα μου ενστάλαζε δύο ρητά του Τρότσκυ που του μετέφερε με προφωρική παράδωση η μάνα του η επαναστάτρια η συντάκτης του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ... Έλεγε ο Τρότσκυ... "Φέρτε μου ένα μαύρο εργάτη από τα αδαμαντορειχία της Νοτίου Αφρικής από ένα τσούρμο διανοούμενους..." και το άλλο φοβερό ...."γνώρισα επαναστάτες μη έξυπνους αλλά δειλούς επαναστάτες ποτέ..."
ΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΘΑΡΑΛΕΟΣ...
Ο Γιάννης ήταν θέμα τύχης πως έφυγε στα 79... Κάποτε το 1966 ή το 1965 έμεινε τρεις μήνες στο κρεββάτι κτυπημένος από τους σταλινικούς... Μου το είπε άνθρωπος ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ... Ο Γιάννης δεν είπε ποτέ τίποτα ... ΣΕΜΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ... Μα τόσο????????
Ξέρω Γιάννη μου είπες πολλά για τον συνωμοτισμό... Κάποτε ο Γιάννης μας είχε ραντεβού στην χούντα κάπου στο εξωτερικό... Είπε να πιεί Κονιάκ... Που να ήξερε ... Το πλήρωσε χρυσό... Μου έλεγε ... θα πίνεις στα ραντεβού γνωστά ποτά...
Ο Γιάννης που είχε τα πάντα δώσει στο κίνημα αν του έλεγα τώρα τι βρήκα θα ήταν σεμνός και υπαρήφανος... Πάντα συνέχιζε να ψάχνει οτιδήποτε από τους νεκρούς μας .... Κάποτε μου έλεγε για έναν που τον πνίξανε στο ποτάμι... Να το βιογραφικό μιας εργάτριας του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... Από αυτήν την μεγάλη σκοπιά των εργατών βγήκε ο Γιάννης



Κατίνα Εμμανουηλίδου, καπνεργάτρια


Γεννήθηκε στα Θείρα της Σμύρνης 1922


Μικρασιατική καταστροφή – εγκαθίσταται με την οικογένειά της οριστικά στον Πειραιά μετά από περιπλάνηση σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Εργάζεται σαν καπνεργάτρια

1929


Συνδέεται με τους κύκλους του Αρχείου

Συνδέεται δραστηριοποιείται ενεργά λαμβάνοντας μέρος σ’ όλους τους αγώνες των καπνεργατριών στον Πειραιά.

1930


ΚΟΜΛΕΑ

1.5.1930


Συλλαμβάνεται στον Αϊ Γιάννη Ρέντη, κακοποιείται και επειδή πρόβαλλε αντίσταση στην επίθεση της αστυνομίας καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλακή.

Εντείνεται η δραστηριότητά της προσπαθώντας να οργανώσει τις καπνεργάτριες στον Πειραιά πράγμα που την εξαναγκάζει για ν’ αποφύγει νέα σύλληψη να μεταβεί στην Θεσσαλονίκη (Φθινόπωρο 1930) πρωτοστατώντας στους αγώνες των καπνεργατών

1931


Συλλαμβάνεται σε μία διαδήλωση καπνεργατριών μαζί με άλλες και καταδικάζεται σε 4 μήνες φυλάκιση

1.5.1932


Συλλαμβάνεται στην παράνομη διαδήλωση της διασταύρωσης Λεωφόρου Στρατού και Παρασκευοπούλου (Θεσ/νίκης) όπου σηκώνοντας τα χέρια της και μπαίνοντας μπροστά σ’ ένα τραμ. το σταμάτησε σκαρφαλώνοντας επάνω του απ’ όπου και μίλησε στους συγκεντρωμένους εργάτες. Κακοποιήθηκε και καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή συν 2 χρόνια εξορία στη Γαύδο.

Στις γυναικείες φυλακές Θεσσαλονίκης είχε μαζί της και το παιδί της που μόλις είχε γεννήσει.

Αύγουστος 1932


Μεταφέρεται στην Φυλακή Αβέρωφ. Κλονίζεται η υγεία της το Δεκέμβριο. Υποφέρει από ρινική στένωση και οξεία εκβλάστηση με πύον. Δεν χορηγήθηκαν φάρμακα γιατί δεν εγκρίθηκαν από τον γιατρό της φυλακής και από την διεύθυνση. Ο γιατρός του Ερυθρού Σταυρού συνέστησε εγχείρηση την οποία η Διεύθυνση δεν ενέκρινε.

31.1.1932 – 1.1.1933


Δραπετεύει κατορθώνοντας να κόψει μ’ ένα μικρό πριόνι τα σίδερα του παραθυριού του κελιού της και κατέβηκε στο εξωτερικό προαύλιο της φυλακής μ’ ένα σκοινί που κατασκεύασε από τα σεντόνια του κρεβατιού της. Διέσχισε το προαύλιο και μ’ άλλα σκοινιά κατόρθωσε να αναρριχηθεί στον εξωτερικό τοίχο και να διαφύγει.

Η ασφάλεια για ν’ ανακαλύψει συνενόχους και να εξακριβώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες απέδρασε υπέβαλε σε βασανιστήρια τις δύο συγκρατούμενές της Μπεφάνη (που κακοποιήθηκε με ιδιαίτερη βαναυσότητα) και Στρατηγάκη μέλη του ΚΚΕ. Επακολούθησαν αθρόες συλλήψεις τις επόμενες ημέρες. Ο Ριζοσπάστης έκανε μια απλή αναφορά στην απόδρασή της χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό και τηρώντας σιωπή ως προς την πολιτική της ιδιότητα. Η στάση του προκάλεσε αντιδράσεις στα μέλη του κόμματος. (Τοποθέτηση πυρήνα του Μεταξουργείου).

3.4.1933


Πέθανε. Κηδεύτηκε την επομένη. Τον επικήδειο εκφώνησαν ο Γ. Βιτσώρης και η Γ. Δεληγιάννη


Ο Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης έτρεφε ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΤΣΩΡΗ. ¨Ηταν μεσάνυχτα... Στον σταθμό του Πειραιά.. Από κομματική δουλειά... Ο Σταύρος και η μάνα του δεν είχαν εισητήριο.. Ένα χέρι μάλλον του Βιτσώρη ... βάνει το εισητήριο στην τσέπη της οικογένειας... Ο δωρητής πήγε με τα πόδια Περαία Αθήνα...


Ο πατέρας του Γιάννη Βλαδήμηρου Βερούχη ήταν ο Σταύρος... Στο σωματείο θυμάτων αναπήρων 1912-1922 το ΚΚΕ δεν είχε δύναμη... Ήταν το σωματείο του Λ. Τρότσκυ.. Ένας όμως μίλαγε από το ΚΚΕ ¨Τιμής ένεκεν" ο Κλάρας ο Άρης ο Βελουχιότης.

Μου είπε πολλά το Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης... Πολλά είπα άλλα κρύβω στην καρδιά μου...
Ένα κρατώ...

Ακρατ... (ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΗ ΕΥΣΤΡΟΦΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΙΛΟΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ....

Γιάννης Βλαδήμηρος Βερούχης στην ζωή μου δεν ήταν ΜΌΝΟ ο μύστης ο καθοδηγητής... Ήταν αυτό που λέμε "αυτός που εμπαιδώνει τις ιδέες ... ο γήινος θεματοθέτης" αυτός που δεν πρόδωσε ΠΟΤΕ.....


ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.....


ΕΜΠΡΟΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.... ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ... τόσο πόνο και αγάπη...

Βρισκόμαστε στην Πόλη με το θίασο Μαρίκας-Κυβέλης το 1934, μαζί με το ζεύγος Τσαγανέα, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε στα παρασκήνια ο Γιώργος Βιτσώρης. Τον στριμώξαμε σ' ένα καμαρίνι με τον Τσαγανέα και με το τσιγκέλι τού αποσπάσαμε την ομολογία πως ήρθε να δει τον αρχηγό του που κρυβότανε στην Πρίγκηπο κι έφευγε το άλλο βράδυ.

Πέσαμε στα πόδια του. Ο Χρήστος ήταν οργανωμένος τροτσκιστής, εγώ όχι, αλλά ο Βιτσώρης γνώριζε τον απέραντο θαυμασμό μου για τον μεγάλο άνδρα και το κύριο προσόν του χαρακτήρα μου -δεν ξέρω δα αν έχω κι άλλα;- είναι η μπέσα' ίσως επειδή ρέει πολύ αρβανίτικο αίμα στις φλέβες μου. Τον παρακαλέσαμε να μας πάρει μαζί του. Τελικά πείσθηκε, αφού πρώτα του δώσαμε το λόγο μας πως δεν θα μας ξεφύγει κουβέντα, ακόμα και στους πιο δικούς μας. Θα συναντιόμαστε χαράματα την άλλη μέρα στην προκυμαία του Γαλατά. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Η σκέψη πως θα συναντούσα μιαν από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του αιώνα, μου 'φέρνε χτυποκάρδι να μου σπάσει την καρδιά. Λίγα γραπτά του, είχα διαβάσει σε ελληνικές μεταφράσεις, την Προδομένη Επανάσταση, μια έξοχη μονογραφία του Λένιν, μερικά άρθρα, και είχα θαυμάσει τη σαφήνεια με την οποία εξέθετε τις ιδέες του και την εμβρίθεια των κειμένων του. Στη διάρκεια του αμυντικού πολέμου των Μπολσεβίκων, ζήτησε να του στείλουν απ' τη Μόσχα στο Κόκκινο Τραίνο τα άπαντα του Αισχύλου, για να ξεκουράζει το κουρασμένο του μυαλό μόλις είχε λίγον καιρό!

Σχεδόν πρίν φέξει βρεθήκαμε στην προκυμαία με τον Τσαγανέα. Στην καθορισμένη ώρα εμφανίστηκε ο Βιτσώρης μέσα στο σύθαμπο της αυγής και μας δήλωσε ταραγμένος πως η επίσκεψη πρέπει να ματαιωθεί. «Αν τύχει και γίνει καμιά απόπειρα τις επόμενες μέρες της επίσκεψής σας, θα μπείτε στον κατάλογο των υπόπτων. Και τότε δεν την γλυτώνετε. Ήταν επιπόλαιη η υπόσχεση που σας έδωσα». Καταλάβαμε. Αναμετρήσαμε τον κίνδυνο και τρομάξαμε. Όχι μόνο για μας, αλλά και για τον ίδιο τον Βιτσώρη. Τον ξεπροβοδίσαμε λυπημένο μέχρι το παποράκι, χάνοντας μια μοναδική εμπειρία στη ζωή μας. Δεν ξαναείδα τον Βιτσώρη. Έμαθα πως στον πόλεμο βρέθηκε στο Παρίσι και πιάστηκε απ' την Γκεστάπο. Πέθανε στις φυλακές, απ' την καλοπέραση φαντάζομαι. Οι φουκαράδες οι τροτσκιστές από παντού χτυπιόντουσαν!

Τα χρόνια πέρασαν. Κάποιο απογεματάκι εμφανίστηκε η Νίτσα Τσαγανέα στο σπίτι μας στα Πατήσια μ' ένα παλικάρι καμιά εικοσιπενταριά χρονώ, που κρατούσε αγκαλιά ένα μεγάλο βιβλίο τυλιγμένο σ' εφημερίδες. Κλειστήκαμε στο γραφείο του πατέρα μου και η Νίτσα μού σύστησε τον νέο: «Ο Δήμος». «Δήμος τι;» ρώτησα. Έγινε μια μικρή παύση και η Νίτσα επανέλαβε με νόημα: «Ο Δήμος». Κατάλαβα.Ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας. Ο Δήμος ξετύλιξε απ' τις εφημερίδες το βιβλίο και μου το 'δωσε. Ήταν η αυτοβιογραφία του Τρότσκυ Η ζωή μου, σε αγγλική μετάφραση. Μου εξήγησε το σκοπό της επίσκεψής του. Το κόμμα, το τροτσκιστικό, με παρακαλεί να μεταφράσω ένα πολυσέλιδο κεφάλαιο που μου είχαν σημαδέψει. Δέχτηκα πρόθυμα και ρίχτηκα στη δουλειά, διαβάζοντας ταυτόχρονα το αφάνταστα ενδιαφέρον βιβλίο.

Ήρθε ξαφνικά η 4η Αυγούστου και όλα άλλαξαν. Άργησα να μάθω πως ο Δήμος πιάστηκε απ' τους πρώτους και κάπου τον πήγανε, στην Ακροναυπλία ή στο Καλπάκι, άλλη μια επιβεβαίωση της ανέντιμης συκοφαντίας πως οι τροτσκιστές ήταν στην υπηρεσία της Γενικής Ασφάλειας. Φαντάζομαι την κατάπληξη των φανατικών σταλινικών, όταν αποκαλύφθηκε, μετά το θάνατο του, φυσικά, πως ο Στάλιν είχε διατελέσει για ένα μικρό διάστημα, πριν από την επανάσταση, έμμισθο όργανο της Οχράνα, της μυστικής τσαρικής αστυνομίας!

Πέρασαν τα χρόνια της Κατοχής. Και σαν ήρθε η Απελευθέρωση, με πληροφόρησαν οι Τσαγανέηδες -παίζαμε πάντα στον ίδιο θίασο με το εξαίρετο θεατρικό ζευγάρι- πως ο Δήμος βγήκε απ' τίς φυλακές και θα 'ρθουνε μιαν απ' αυτές τις μέρες να παραλάβουνε το βιβλίο και τη μετάφραση, πού είχα βέβαια από καιρό έτοιμη. Καλώς να 'ρθούν. Όμως σε λίγες μέρες οι καλοί φίλοι, μου 'φεραν τα θλιβερά μαντάτα. Ο Δήμος, με την αποχώρηση των Γερμανών, βρέθηκε πάλι λεύτερος και γύρισε στους γονιούς του που τον είχανε ξεγράψει, στο Περιστέρι. Κάηκε το πελεκούδι στη γειτονιά εκείνο το βράδυ. Συγγενείς και φίλοι μαζεύτηκαν στο φτωχικό σπιτάκι να γιορτάσουνε το γυρισμό του νεκραναστημένου. Και τα χαράματα, σαν είχαν όλα καταλαγιάσει μπήκαν στο σπίτι κάτι λεβέντες της ΟΠΛΑ, άρπαξαν τον Δήμο που έκανε εννιά χρόνια στα μπουντρούμια για τις μαρξιστικές του πεποιθήσεις, τον πήγανε σε κάποια χωματερή και τον σφάξανε!

Πέρασαν πάλι τα xρόνια. Κι όσο μεγαλώνεις, περνάνε ακόμα πιο γρήγορα. Ένα βραδινό ήρθαν στα Πατήσια και με ζήτησαν δυο παλικάρια. Είxαμε τότε κυβέρνηση Πλαστήρα. «Ήρθαμε να σας παρακαλέσουμε να μας επιστρέψετε το βιβλίο που σας είxε δώσει ο Δήμος. Ερxόμαστε απ' το κόμμα» (εννοούσαν το τροτσκιστικό). Άρxισε τότε μια ατέλειωτη συζήτηση. Έλεγα πως ύστερα από τόσα xρόνια το βιβλίο είxε περιέλθει στην ιδιοκτησία μου, πως δεν έβλεπα στα χέρια τους καμιά εξουσιοδότηση, κι αυτοί ανέπτυσσαν τα δικά τους επιxειρήματα, που έφτασαν να γίνουν ελαφρώς προσβλητικά, οπόταν, ξαφνικά, ο ένας απ' τους δύο άλλαξε τακτική: «Εντάξει, θα σας πούμε κάτι που εμείς δεν το πιστεύουμε, αλλά σεις, απ' όσα έxουμε ακούσει, ανήκετε στην ιδανιστική φιλοσοφία και το πιστεύετε. Νομίζετε πως η ψυxή του Δήμου θα είναι ευxαριστημένη με την πράξη σας; Να κατακρατάτε ένα βιβλίο που ανήκει νόμιμα στο κόμμα για το οποίο έδωσε τη ζωή του;»

Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Η αγάπη μου στο βιβλίο με μετέβαλε σε κοινό κλέφτη. Τους άφησα εκεί που στεκόντουσαν, πήγα στη βιβλιοθήκη, ανέσυρα τη Ζωή μου, γύρισα και τους την έδωσα. Μου είχαν βρει την αχίλλειο πτέρνα μου!



αντιγράφω από την βικπαιδεια...

Ο Δημήτρης Μυράτ ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης, θιασάρχης και θεωρητικός του θεάτρου, γιος του Μήτσου Μυράτ και της Χρυσούλας Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας).

Γεννήθηκε στην Αθήνα (κατά άλλους στο Μπογιάτι, τη σημερινή Άνοιξη Αττικής) στις 5 Δεκεμβρίου του 1908. Σπούδασε Φιλολογία στο Βερολίνο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του μεγάλου Αυστριακού σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1931 στο θίασο της Κοτοπούλη, όπου και παρέμεινε ως το 1947. Από το 1947 μέχρι το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1951 μέχρι το 1956 Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη - ΡΕΞ. Και από το 1957 διεύθυνε δικό του θίασο.

Για μια ενδιάμεση τριετία (1947 - 1950) έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο («Συρανό ντε Μπερζεράκ», «Το ημέρωμα της Στρίγγλας», «Ορέστεια») όπου και έπαιξε τον Ορέστη με Κλυταιμνήστρα την Κοτοπούλη και σκηνοθέτη τον Ροντήρη, το 1949). Στο ΡΕΞ ο Μυράτ σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην «Άννα των χιλίων ημερών» (με την Μελίνα Μερκούρη), στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, στο «Η βασίλισσα και οι επαναστάτες» του Ούγκο Μπέττι, στο «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φώκνερ, στη «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς, στον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.

Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς πρωταγωνιστές (Συνοδινού, Ηλιόπουλος, Διαμαντόπουλος, Κατράκης, Τσαγανέας), ενώ το 1957 ιδρύει, μαζί με τη σύζυγό του Βούλα Ζουμπουλάκη, προσωπικό θίασο και στεγάζονται (ως το θάνατό του) στο Θέατρο ΑΘΗΝΩΝ της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί ανέβασε και έπαιξε Πιραντέλλο («Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Να ντύσουμε τους γυμνούς»), Μπρεχτ («Αγία Ιωάννα των σφαγείων»), έργα του Σώμερσετ Μωμ, της Δάφνης ντυ Μωριέ, την «Εκάβη» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και πολλά άλλα. Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.

Ο Δημήτρης Μυράτ υπήρξε πολύ σημαντικός πνευματικός άνθρωπος, λόγιος, με βαθύτατη κουλτούρα και γλωσσική παιδεία, γνώστης της λατινικής γλώσσας και παρουσιάζει πλούσιο συγγραφικό έργο:

* Ξεφυλλίζοντας τα αρχαία κείμενα (1970)
* Ο καλός άνθρωπος του Άουγκσμπουργκ (1970)
* Αγωγή του λόγου (1979)
* Κριτική βιογραφία για το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ενώ μετέφρασε ακόμη το «Μικρό Όργανο για το θέατρο» , σημαντικό θεωρητικό κείμενο του Γερμανού αυτού δραματουργού.

Τέλος, μετέφρασε πολλά από τα έργα που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε.

Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1991, σε ηλικία 83 ετών


προσωπικά πήγαινα από το 1974-1990 σε δύο μόνο θέατρα... Ένα του Ποταμίτη και στις παραστάσεις του Μυράτ ...

Οι νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ .... πρέπει να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821...

Ο φανερός νεο .... οθωμανισμός... έρχεται από ανατολάς... ο κρυφός νεο ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΣΜΟΣ έρχετε κρυμμένος πίσω από λάβαρα κόκκινα διεθνιστικές κορώνες και αγάπη... για το ΣΟΥΦΙ τον ΑΛΕΒΙΤΙΣΜΟ τον ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟ... και άλλα γραφικά...

Δεν ξέρω πως ψάχνοντας στο youtube βρήκα μια δουλιά του ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ για την Αρμενία... Πως διάβολο έγινε τούτο?

Με χαρά παρουσιάζω αυτά τα βίδεο για να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΙΣΛΑΜ ΣΟΥΦΙ κλπ...

Για τους νεο ... φαναριώτες θα επανέλθω... ξέχασα να πω ότι είναι και μέσα σε όλα τα πολιτικά ρεύματα στην Ελλάδα ιδιαίτερα στην εκκλησία και αριστερά.... μεριά...








Όσο και ΓΑΠ κλπ θέλουν να μας κάνουν να αγαπήσουμε τους Οθωμανούς... ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ...




O Πάπας .... με τον σειχη της Κύπρου τον Μπεκτασή... σε ραντεβού... στρώνετε το χαλί... ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΕΣ αλλά το παιδωμάζωμα οι Γενίτσαροι ΠΟΝΑΝΕ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ ΑΚΟΜΑ...



τι στο καλό λέει ο σείχης που σαν σείχης είναι ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ γνώστης και ηγέτης δεν ξέρω γιατί αγγλικά δεν ξέρω... αλλά σπούδασε Χημικός ή κάτι τέτοιο στην Κωσταντινούπολη ξέρει πολλές γλώσσες και είναι σαφώς μεγάλη φυσιογνωμία αλλιώς τι σείχης θα ήταν... και επί τη ευκαιρία τι κοινό έχουν οι κύπριοι με αυτούς??? ας μείνουν χωρισμένοι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ

δείτε ομιλία του που στο διάσκο δεν κατανοώ


αυτός ο σείχης έχει σαν όλους τους σείχηδες κάτι το ηγετικό αλλά έτσι είναι οι Μπεκτασήδες οι Αλεβήτες μορφωμένοι παραπλανούν....

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ...

Στον τροβαδούρο τον θεό τον ΓΚΑΙΦΥΛΙΑ... και στο μέλλον που έρχετε από παλαιά...

Πίσω μας πάνε... πολύ πίσω... τότε που ο αγώνας δεν ήταν παιδική χαρά..


ήταν δύσκολες εποχές..





Ήταν νύχτα κατακλεισμός εκεί στο 73... Νύχτα αντίστασης για πολλούς... Η αδελφή μου κυνηγημένη με την φίλη της την Π... κρύφτηκε στις πουτάνες...



Ήταν κολάδικο δακρυγόνα νεκροί...


Στο μπαρ του κολάδικου μπουκάρουν οι μπασκίνες...



ήταν χίππυσα.... ήταν φίλη με την Π... χήρα τώρα αυτή μεγάλωσε σπίτι ... βλέπεις ο πατέρας κάθε βδομάδα ήταν μέσα..




ο δρόμος της αντίστασης είναι δρόμος ΩΤΟΣΤΟΠ...



σπουδαίες εποχές.. ωραίες εποχές..