Τον φίλο - φίλη δεν το ξέρω..... Αλλά με ταξιδεύει με τις γλυκίτατες αναρτήσεις του και με ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ για την Ελληνική μουσική σκηνή Απολαύστε τον στο http://giusurum.blogspot.com/
Αυτά τα λία λόγια είπα... γιατί στα διαμάντια μένεις άφωνος...
Συνταγματάρχη, Ταγματάρχη, απλέ φαντάρε του αόρατου στρατού... Εσένα που σε πίστεψα και έδωκα την ζωή μου... Και χέστηκε το πόπολο για αυτή την αγαθοεργή μου πράξη... Στάσου και σκέψου καθώς κινήσε στο καθαρμένο καραούλη του φωτεινού σου αντάρτικου όρους... Κοίτα πίσω σου... Δες τις στοιχισμένες δυνάμεις που σε ακολουθούν... Απόλαυσε τις "μοριακές στοιχειώδεις δυνάμεις" που αύριο μεθαύριο θα σε συναντήσουν... Βγες μεταφυσικά από το κορμί σου και μύρισε το σώμα σου... Η Φορμόλη και τα αντιβιωτικά της άμυνας ενάντια στον ΥΠΑΡΚΤΟ ΕΧΡΘΡΟ σε έχουν κάνει απεχθές όν... Πόσο με μισείς... Σαν λέω την αλήθεια... Πόσο σε αγαπώ .... Σαν σε βλέπω χαμένο στα βιβλία και στις παρέες σου... Να... Να.... ο Ροβεσπιέρος... Να... Να.... Η Παριστινή Κομμούνα... Να... Ξεπροβάλει ο Καρμπονάρος και ο Αρματωλός και ο Κλέφτης... Τους μιλάς σου μιλούν... Είναι και εκείνος ο Ήρωας... Έκλανε ο Βοναπάρτης ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ... Έκλανε ο Γαριβάλδης... ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ... Είναι που μας στοίχιωσαν τα βουνά της Εθνικής Αντίστασης... Λαέ των Αθηνών... φώναζε το χουνί από τον Υμητό... Τον λατρεμένο Υμητό μας που σαν χιονίζει θέλουμε να μετοικήσουμε στην Γκουανταλαχάρα... που είναι άραγες τούτη? Αγόραζαν εμπορεύματα Ε-Χ-Ε διαβάσαμε στον Κάρολο χτες και στον Κάουτσκυ... Περάσαμε πολλά... Στοιχιώσαμε την ύπαρξή μας με τομάρια νεόπλουτων κιοτίδων... Πολλά τα γραμμάτια σε τούτη την γαμημένη γη του πλάνητα κόσμου... Όνειρα, επαναστάσεις, υποδουλώσεις, εμφύλιους, μοντέλα γαμημένα... Βλέπεις εμείς γεννηθήκαμε στα εργοστάσια... Δουλεύουμαι στις φάμπρικες την ώρα που όλοι θέλουν τα άστρα και τα σύνεφα... Εμείς αρεσκόμαστε ηδονιζόμαστε σαν το άψυχο υλικό το φτιάχνουμε ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.. Εδώ σε αυτή την χώρα το μοντέλο είναι άλλο... Σου λέει ο άλλος θέλω να ερωτευθώ κάτω από τον έναστρο ουρανό την αντάρτισα γκόμενα... Και είμαι μόνος... Εγώ θέλω σαν Δον Κιχώτης να ερωτευθώ την γυναίκα που δουλεύει την μηχανή ΜΠΟΥΛΜΑΙΣΤΕΡ.... Που βάζει την υπογραφή της στο κύκλωμα Ε45 της ψηφιακής νυχτερινής μηχανής... Χέστα φίλε και σύντροφε... Κανείς δεν ακούει την ανάσα μας... Εμείς ονειρευτήκαμε την μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ... την αγωνία της φάμπρικας... Αλλά στον δρόμο μας βλέπουμε αγόρια που ονειρεύονται τον Παρνασό, κορίτσια που αναζητούν την Παράδωση στα αντάρτικα του Σουλίου... Γυναίκες όμορφες λαχταριστές... Μοναδικές Ελληνίδες Γυναίκες... Που είστε η μήτρα μας... Που μας κοιμήζετε στα στήθη σας... Που ξυπνάμε και μες στην βουή του σήμερα ονειρευόμαστε τον οργασμό σας... Σήμερα στα αζήτητα της Σπύρου Τρικούπη βρήκα το βιβλίο του Ράιχ... δες θυμάμαι τον τίτλο... "Ο γυναικείος οργασμός" ή κάτι τέτοιο... Λερωμένο βιβλίο σαπισμένο στην μούχλα παλαιών ονείρων.. Που πας γέροντα πρωτοπόρε αντάρτη της ζωής που δεν σε πιάνουν οι νέοι? Που πας γυναίκα επαναστάτρια όμορφη γυναίκα που ζεις το σήμερα χωρίς τα όπλα της πείρας? Πως θα παντρέψουμε αυτά τα χεσμένα ετερόφυλα ζα?
εκατοντάδες συνάνθρωποί μας στην χώρα τούτη αισθάνονται ανασφαλείς. Το μόνο έγκλημά τους είναι ότι έχουν Εβραική θρησκεία ή είναι Εβραίοι όπως πολλοί από εμάς Χριστιανοί που ανάθεμα αν πιστεύουμε... Απλά το γράφει η ρημάδα η οικογενειακή μας παράδωση.
Σ' όλη την επικράτεια γιγαντούτε το αντιεβραικό μένος δήθεν από τα γεγονότα της Γάζας... Λες και φταίει ο Έλληνας ή Ισραηλινός πολίτης για την κυβέρνησή του... Γι αυτό απευθύνω έκκληση με τις τραγικά μικρές μου δυνάμεις...
Χαρίστε ένα χαμόγελο σε κάθε Εβραίο που συναντάτε... Σκεφτείτε αδελφικά σε κάθε Εβραιόπουλο ή Εβραιοπούλα και συζητήστε μαζί του για ΌΛΑ.. Ο Εβραικός λαός μαζί με τον ΕΛληνικό είναι εξαιρετικοί λαοί με πλούσιο παρελθόν μέλλον και παρών... ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
Για την αριστερά θα ήθελα να παραθέσω ένα βίντεο και ένα κείμενο... αυτά για να λέμε ορισμένες αλήθειες...
διαδήλωση εναντίον του πολέμου στο Ισραήλ... Δεν αισθάνεστε ωραία όταν στην ίδια τους την χώρα αγωνίζονται?? εγω που μεγάλωσα με τον σύνθημα "Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΧΩΡΑ" συγκινούμαι...
και ένα κείμενο που έστω και αν διαφωνώ ιδεολογικά με τους Αντιφασίστες γενικά το συνηπογράφω.... Cafe Morgenland & Terminal 119
[ Ιανουάριος / 2009]
Αυτό που δεν πέτυχαν τα γκλοπς, θα το πετύχει ο αντισημιτισμός;
«Για κάθε γνωστό ή άγνωστο άτομο για το οποίο επιθυμούμε ή είμαστε αναγκασμένοι να σχηματίσουμε μια γνώμη, θέτουμε αδιάκοπα και με επιμονή, την ίδια στερεότυπη και τετριμμένη ερώτηση: Πως θα φερόταν αυτός ή αυτή, πως θα φερόταν αυτή ή η άλλη συλλογικότητα ή κοινωνική ομάδα εάν επαναλαμβανόταν το Άουσβιτς ή κάτι ανάλογο; Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι το κυρίαρχο, το απόλυτο και καθοριστικό κριτήριο με το οποίο μετράμε και εκτιμούμε τα άτομα και τις ομάδες, τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους».
Στις 31.12.2008, πραγματοποιήθηκε μια «επαναστατική» επίθεση ενάντια στην εβραϊκή συναγωγή του Βόλου (την παλιά την ανατίναξαν οι γερμανοί το 1943). Η επίθεση έγινε υπό την μορφή αναγραφής απειλητικών συνθημάτων στους τοίχους της συναγωγής (αλλού το λένε βεβήλωση ή ιεροσυλία) ενάντια στους έλληνες εβραίους της πόλης. Αυτή η πράξη επαίσχυντου αντισημιτισμού, αποτελεί μια προσπάθεια αλλαγής κατεύθυνσης στον αντικαθεστωτικό χώρο (η αφετηρία έγινε από το Indymedia Αθήνας που πέρασε «προς χαράν και αγαλλίασην των αρχόντων» άρον-άρον την εξέγερση του Δεκέμβρη στα δευτερεύοντα, βάζοντας σαν κύριο θέμα το μεσανατολικό με τα απαραίτητα αντανακλαστικά και αξεσουάρ).
Γιατί βέβαια είναι πολύ βολικό όταν στην ελλάδα είδαμε ένα ξέσπασμα, μια εξέγερση που επιτέλους κοιτούσε «προς τα μέσα», βρήκε τον εχθρό στο ελληνικό κράτος και τα σκατά της ελληνικής κοινωνίας, επιτέθηκε ξεκάθαρα ενάντια στη ντόπια σαπίλα και το συντηρητισμό…όπου ακόμη και η κοινωνική απαλλοτρίωση («πλιάτσικο» το έλεγαν υποτιμητικά) άρχισε να ανθίζει καταχείμωνα… τώρα να έρχονται εκείνοι οι οποίοι θα αρχίσουν να καίνε τις αμερικάνικες σημαίες, εκείνοι που θα φορτώσουν την διεθνή οικονομική κρίση και άλλον έναν πόλεμο στους εβραίους, εκείνοι που θα στοχοποιούν συναγωγές, εκείνοι που θα κοιτάξουν να «εξοστρακίσουν» την βία της εξέγερσης προς στόχους (βλέπε πρεσβείες Ισραήλ και ΗΠΑ) πιο συμβατούς με το ντόπιο εθνικισμό και τα παλιά, αγνά πατριωτικά αισθήματα που είχαμε συνηθίσει να ευλογούμε σε κάθε επαναστατική-πατριωτική επέτειο. Είναι, δε, περισσότερο βολικό όταν οι δομές που άφησε αυτή η εξέγερση πάνε πλέον να συνδεθούν με μετανάστες και εργάτες που δέχονται δολοφονικές επιθέσεις με βιτριόλι, όπως η μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωσταντίνα Κούνεβα και όταν οι αλληλέγγυοι στην Κούνεβα επιτίθενται και τραυματίζουν έλληνες μπάτσους προς απάντηση, στον Πειραιά και αλλού. Είναι πολύ βολικό όταν θες να αποπροσανατολίσεις από τις δεκάδες προφυλακισμένους μετανάστες που άφησε πίσω της η καταστολή αυτής της εξέγερσης, είναι πολύ βολικό όταν πάνω από 50 Αλβανοί και Άραβες μετανάστες, μόνο στην Αθήνα, έχουν φάει ήδη 18μηνη φυλάκιση και πάνε για απέλαση. Είναι πολύ βολικό όταν τα ΜΑΤ τα έχουν φτύσει από το τρέξιμο που τους κάνουν χιλιάδες εξεγερμένοι και όταν παρακρατικοί και αγανακτισμένοι έλληνες φασίστες βγάζουν τα κουμπούρια και χτυπάνε στο ψαχνό. Ακριβώς αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι ο αντισημιτισμός, πάντα ως αντισιωνισμός, καταστέλλει ό,τι δεν κατάφεραν τα μαγικά όπλα των μπάτσων...
Στη δεδομένη χρονική συγκυρία είναι δεδομένο πως τέτοιες ενέργειες μόνο στόχο και αποτέλεσμα μπορούν να έχουν τη συσπείρωση ξανά γύρω από τον ελληνικό εθνικό ιστό, είτε για αντιιμπεριαλιστικούς είτε για ανθρωπιστικούς λόγους, όπου βέβαια μπορεί κανείς να διακρίνει τους μεν από τους δε. Έτσι, προσπαθούν να θάψουν ένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν και στην εξέγερση «Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη, το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!».
Μέχρι τώρα μας είχε συνηθίσει κυρίως το κκε βέβαια (βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος, οχλοσύναξη «κομμουνιστών» και άλλων νοικοκυραίων κάτω από τα γραφεία της εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη, ουρλιάζοντας αντισημιτικά συνθήματα ενάντια στους έλληνες εβραίους), η χρυσή αυγή κι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις σε αυτές τις πρακτικές, η καθεμία βέβαια υπό το ολόδικό της «πολιτικό σκεπτικό». Τώρα ανέλαβε μια άλλη ομαδοποίηση, με υπογραφή ΑΚ (στο Βόλο). Το περίεργο της τελευταίας δράσης ήταν βέβαια πως ΑΚ Βόλου δεν υπάρχει απ’ όσο γνωρίζουμε ενώ είναι ενδεικτικό της περιόδου που διανύουμε ότι δεν μπορούμε να διευκρινίσουμε αν μια τέτοια ενέργεια έγινε από νεοναζί ή άλλους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ουκ ολίγοι από τον «χώρο» την χειροκροτούν στο Indymedia (και στον «στόχο»), χωρίς να μειώνουμε την αξία της αντίθεσης πολλών στην παραπάνω «επαναστατική» ενέργεια.
Η απειλή της χτεσινής «παρέμβασης» εκφράζεται με μια ρητορική ερώτηση τους σε ένα σύνθημα στους τοίχους της συναγωγής:
Το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί! Τίνος τη θέση έχετε; (υπογραφή Α.Κ.).
Αυτοί δηλαδή που κατηγορούν το Ισραήλ για συλλογική ευθύνη, το εφαρμόζουν οι ίδιοι χωρίς δισταγμό ενάντια στους έλληνες εβραίους του Βόλου.
Με την ερώτηση τους δεν εκφράζουν απλώς την περιέργεια τους, για να μάθουν τι γνώμη έχουν οι συμπολίτες τους, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την γνώμη των συμπολιτών αυτών για άλλα θέματα, μιας και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την αιματοβαμμένη ιστορία τους[1], αυτή που μυρίζει Ζικλον Β και κρεματόρια, για τα συναισθήματα τους, για τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Ζητάνε από τους έλληνες εβραίους του Βόλου να πάρουν θέση για τα γεγονότα στη μέση ανατολή και μάλιστα μια τέτοια θέση που να είναι καταδικαστική για το Ισραήλ, έτσι ώστε ο,τιδήποτε άλλο να τους κάνει «ενόχους εξ ορισμού». Μόνο έτσι δεν θα μπορέσουν οι στιγματισμένοι να τους ξεφύγουν.
Δίνουν οι ίδιοι βέβαια την απάντηση που ζητούν από τους ΑΛΛΟΥΣ, τους ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ, με το δεύτερο σύνθημα τους, μιας και πολύ πριν κάνουν την «επίσκεψη» τους στη συναγωγή, από τα γεννοφάσκια τους ήδη, γνωρίζανε τα πάντα για αυτή την υποχθόνια εγκληματική φάρα που είναι υπεύθυνη και συνένοχη για την πολιτική του Ισραήλ (σύμφωνα με την αντίφα μάλιστα, αυτοί δεν είναι καν έλληνες αλλά πολίτες ξένης και μάλιστα πράκτορες ξένης χώρας, του Ισραήλ). Έτσι για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία απαντούν οι ίδιοι με το δεύτερο σύνθημα τους:
Στη γενοκτονία δεν χωράνε «ουδετερότητα» και «ίσες αποστάσεις»! (υπογραφή Α.Κ.)
Η απειλή της σωματικής ακεραιότητας, της περιουσίας, των συναγωγών, των νεκροταφείων, των μνημείων του Ολοκαυτώματος, και γενικά ό,τι είναι ή θεωρείται εβραϊκό, εμφανίζονται σαν υπονοούμενες συνέπειες αυτών των συνθημάτων, συνέπειες που θα υποστούν οι στιγματισμένοι από τους «παρεμβαίνοντες».
Ποιο θα είναι λοιπόν το επόμενο βήμα, η επόμενη «επαναστατική» πράξη τους, αν δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις τους και κρατήσουν «ουδέτερη στάση» ή «ίσες αποστάσεις»;
Ποιες θα είναι οι επόμενες δυναμικές ενέργειες τους, αν αυτοί που επέζησαν του Άουσβιτς και οι απόγονοι τους πάρουν θέση υπέρ του Ισραήλ; (πράγματι, δεν θέλουμε ούτε καν να τις φανταστούμε). Ήδη γράφουν πως επιτέθηκαν με μπογιές στη συναγωγή της Λάρισας – μια ψευδής πληροφορία από όσο γνωρίζουμε – προσπαθώντας να φτιάξουν κλίμα επιθέσεων σε εβραϊκούς στόχους της χώρας, συμπαρασύροντας κι άλλους από τον όχλο υπό τον μανδύα του αντισιωνισμού και της εναντίωσης γενικά… στις θρησκείες.
Θα το ξαναπούμε εδώ, χωρίς καμία περιστροφή. Μετά το Άουσβιτς, κάθε αντισημιτική ενέργεια και κάθε αντισημιτική απειλή, είναι συνώνυμη με την εξόντωση. Μην ξεχνάμε ότι στον προθάλαμο του Ολοκαυτώματος, είχαμε παράλληλα με την ελεύθερη προπαγάνδιση της κατωτερότητας και βλαβερότητας των υποχθόνιων εβραίων (αυτό δηλαδή που αρθρογράφος της Βαβυλωνίας θεωρεί «ελευθερία γνώμης»), τις επιθέσεις σε εβραϊκές συναγωγές (πχ. «νύχτα των κρυστάλλων»), κατοικίες, μαγαζιά κλπ. Τότε γράφανε στους τοίχους των συναγωγών «Juda verrecke!» («θάνατος στους εβραίους») ή «kauft nicht bei Juden!» («μην αγοράζετε από τους εβραίους») κ.α. Το ότι πριν 70 σχεδόν χρόνια δεν γράφανε τα ίδια που γράφουν σήμερα, οφείλεται απλά και μόνο στο γεγονός ότι τότε δεν είχαμε το μεσανατολικό ζήτημα. Σε τίποτε άλλο.
Καταδικάζουμε κάθε ενέργεια και κάθε έκφραση απειλής ενάντια στους έλληνες εβραίους και υποσχόμαστε να κάνουμε τα πάντα ώστε να αναχαιτιστούν με κάθε μέσο τέτοιες ενέργειες, ώστε είτε ως άτομα είτε ως ισραηλιτικές κοινότητες να αποφασίζουν όλοι και όλες ελεύθερα, αν θα είναι υπέρ ή κατά του Ισραήλ, αν θα κρατάνε ουδέτερη ή όχι στάση κλπ., χωρίς να τολμά κανείς να τους αναγκάζει να υπογράφουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης .
Απαιτούμε από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, απαιτούμε από κάθε άτομο και συλλογικότητα, την καταδίκη και απομόνωση τέτοιων ενεργειών και ομάδων, σαν φαινόμενα αντισημιτικού βόθρου, ρατσιστικής συμπεριφοράς και πατριωτικής έξαρσης.
Απαιτούμε από τον χώρο εκείνων των διανοουμένων που γράφουν αφηρημένα, βαρύγδουπα άρθρα ενάντια στον αντισημιτισμό και ρατσισμό, να καταδικάσουν το συγκεκριμένο.
Η σιωπή είναι συνενοχή!
Κάτω τα ξερά σας από τους έλληνες εβραίους!
Café Morgenland – αντιφασιστική ομάδα μεταναστών από τη Γερμανία
Terminal 119 – για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
Επειδή η ζωή δεν είναι πολιτική, ποίηση, μελέτη.... Αλλά είναι και χορός... και πολλά άλλα ωραία... Σας δείχνω κομμάτια μιας μουσικής σκηνής που κάποτε μου άρεσε και την έψαχνα... Τώρα που και που την απολαμβάνω... Την αφιερώνω στον τίτλο στο κορίτσι των παγωμένων Ευρυτάνικων βουνών...... Κουβανέζικη ska λοιπόν....
Από τον πρόεδρο της Ελληνικής δημοκρατίας, τους απόγονους των Χιτών δηλαδή τους Χρυσαυγίτες.... Ως την πολύχρωμη και πολύβουη "αριστερά" ρεφορμιστική, οπορτουνιστική ή κινηματική σταλινική ψευτοτροτσκιστική ή μαοική..... ΜΙΑ αντιεβραική και αντισιωνιστική κραυγή ακούγετε.... ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ... Φυσικά δεν την ξεστομίζουν.... Αλλά μέσα τους βαθιά μέσα τους όλοι αυτοί είναι αντισημίτες φύση και θέση... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Αυτοί έχουν όλο το χρήμα... Τον ισχυρότερο στρατό... Τσιράκια των Αμερικανών οι Εβραίοι... Αντιαμερικανισμός, αντισημιτισμός χέρι χέρι... Το ένα χέρι να νύβει το άλλο... Όλοι μαζί αδέλφια... Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, αφεντικά και δούλοι, ΌΛΟΙ ΜΑ ΌΛΟΙ ενάντια σε μια κουράδα γης... όση η Πελοπόννησος που είναι το Ισραήλ... Να και τα απόκρυφα... μυστήρια της Σιών... ούλα μαζί... Ένας σύγχρονος αχταρμάς ομογενοποίησης... Αυτό το blog τα γράφει ΠΑΝΤΑ όλα αυτά στα παλαιά του υποδήματα... Βγάζει την γλώσσα τους στις συναγωγές, στα τζαμιά, στις εκκλησιές, στον Δαλάι Λάμα, στις Ινδουιστικές κάστες και όλα αυτά τα αναχρονιστικά τερατουργήματα... Βγάζει την γλώσσα του στα εθνικιστικά παραληρήματα, στον IRA, στους Βάσκους της ΕΤΑ, στις παπαρδολογίες των Ινδιάνικων φυλών στην Αμερική από τον Καναδά ως την γη του Πυρός. Δεν αισθάνετε καμμιά ηδονή από τον κατακερματισμό των μεγάλων εθνών ή κρατών σε μικρά κομμάτια γης παρατημένα στην τύχη και τις επιβουλές των μεγάλων Ιμπεριαλιστικών κρατών. Έτσι δεν χαίρετε για τις Γεωργίες, Απχαζίες, Βοσνίες, Κροατίες, την διάσπαση του Βελγίου. Δεν ηδονίζετε καθόλου με κραυγές μειονοτικών παπαρδολογιών πχ Τσιγγάνους, Σλαυομακεδόνες, Βλάχους...
Ο συγγραφέας αυτού του blog ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΙ με τις άθλια μικρές του δυνάμεις ΜΟΝΟ ΈΝΑ ΠΡΑΓΜΑ... όπως μπορεί... Ούλα τούτα, συγχίζουν, αποκρύπτουν μπερδεύουν σκοτεινιάζουν αποπροσανατολίζουν ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ...
Και τούτη είναι η αντίθεση Εργαζόμενου ανθρώπου και κεφαλαίου....
Έτσι τώρα η ΝΔ που τόσα δεινά έχει επιφέρει φοράει την ψεύτικη μουτσούνα του φιλο παλεστηνίου .... Η κα Παπαρήγα που στην εξέγερση των νέων πήγαινε τα μέλη της να διαδηλώσουν στο Γκαζοχώρη αμολά τόνους διεθνιστικής αερολογίας.... και μπορεί να κάνει και επαναστατική γυμναστική ΤΩΡΑ..... στην Ισραηλινή πρεσβεία... Οι Χρυσαυγίτες θα αποκτήσουν και μια φιλολαική λεοντή... βαπτιζόμενοι στο ΑΝΤΙΣΗΜΙΚΟ ΜΕΝΟΣ... Ο κος Παπανδρέου και όλοι τα αστικά κόμματα της ψευδο σοσιαλιστικής διεθνούς θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τον καημένο τον λαό της Παλαιστήνης...
Οι αστοί που μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο εκαθάρισαν κάθε Εβραική μειονότητα από την καθαρμένη από τον Ναζισμό Ήπειρο της Ευρώπης και που ψήφισαν την ίδρυση των δύο χωρών (Παλαιστήνης και Ισραήλ) για να ναρκώσουν το Ευρωπαικό προλεταριάτο ψελίζουν φιλοπαλαιστηνιακές λεξούλες συμπαράστασης για να ΕΠΑΝΑΕΜΠΕΔΩΣΟΥΝ το αντισημητικό μένος στους λαούς μπας και γλυτώσουν από εξεγέρσεις... Οι οπαδοί του σταλινισμού αφού εκαθάρησαν το 70% του επαναστατικού μπολσεβίκικου κόμματος του Λένιν στις εξορίες στα ψυχιατρεία και στις εκτελέσεις (που τυχαία ..... ήταν Εβραικής θρησκευτικής καταγωγής...... ) και που έκαναν χαρούλες όταν η ΕΣΣΔ ψήφιζε την ίδρυση των δύο κρατών (Παλαιστήνης και Ισραήλ...) όχι γιατί οι σταλινικοί ήθελαν τους Ισραηλινούς... Όχιιιιιιιι..... αλλά για να εκτοπίσουν χιλιάδες Εβραίους εκεί... να καθαρίσουν την μεγάλη πατρίδα του Στάλιν από τους αριστερούς επαναστάτες Εβραίους ... Αυτά τα απολιθώματα λοιπόν του ευνουχιστή ΣΤΆΛΙΝ.... ΟΎΤΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥΣ σταλινικής σοβιετίας (όπως την έλεγαν )δεν τιμούν... Άει σιχτίρ....
Και ο Ελληνικός εργαζόμενος κόσμος τι κάνει?? Δεμένος πίσω από τους πλούσιους που θεωρούν την Αραβία το ελντοράντο τους... τρέχουν να υπερασπιστούν τα αφεντικά... Τους λες πχ... βρε παιδί μου τον ξέρετε τον Μαύρο Σεπτέμβρη??? Πόσες χιλιάδες Παλαιστήνιοι σκοτώθηκαν από τους Ιορδανούς??? Όχι σου λένε.... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Τους λες.... Δεν μου λες οι Παλαιστήνιοι πόσα κομμάτια είναι? Οι μεν με τους Ιορδανούς, οι άλλοι με τους Λιβανέζους της Χεζμπολάχ, οι άλλοι με τους Α οι άλλοι με τους Β οι άλλοι με τους Δ.... Τι στο διάβολο από το 1950 δεν μπορούν να βρουν την άκρη??? Για όλα σου λένε φταίνε οι Εβραίοι... Έβγαλα φαλάκρα.... ¨Επαθα σύφιλη.... Με τσούζει το έντερο.... Για όλα φταίνε οι Εβραίοι... Και δε μου λες.... Στο Ισραηλινό κράτος ζούνε Παλαιστήνιοι πάρα πολλοί.... Με υφυπουργούς... Με συμμετοχή στην πολιτική ζωή του Ισραήλ.... Και απαντούν.... πράκτορας πράκτορας των Εβραίων... Και δεν μου λες... Είναι ωραίο η Χαμάς??? Που χώρισε γυναίκες από άντρες στα μπάνια?? πράκτορας πράκτορας... των Εβραίων... Και δεν μου λες... Είναι ωραίο να βομβαρδίζουν τα Ισραηλινά εδάφη με τους πυραύλους??? Ημέρα Σάββατο?? Που οι ορθόδοξοι Εβραίοι είναι στις συναγωγές τους??? Από έξω σου λένε όχι ... τα έχει αυτά ο αγώνας..... Από μέσα τους??? ξέρω ξέρω.... αλλά τι να πεις....
στο όνομα του πολιτισμού που εγώ πιστεύω...
το Ισραήλ πρέπει να μείνει σαν χώρα με την ίδια έννοια που πρέπει να μείνει σαν χώρα η Ελλάδα... έως ότου οι άνθρωποι από γουρούνια απολήτιστα γίνουν άνθρωποι και αποφασίσουν να σταματήσουν τα σύνορα και τις πατρίδες...
έκανες όνειρα πολλά.... είπες στον εαυτό σου και τους γύρω σου.... ότι μια μέρα ο κόσμος θα αλλάξει... και σαν ήρθε η ώρα .... δεν ήταν όλα φτιαγμένα κατά πως συ θέλησες.. άλλοι πηγαίναν κατά κει άλλοι παρά πέρα.... και τότε ανέκραξες στεντόρια... δεν θα φάω φασουλάδα σήμερα εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.... και εγώ σε κοίταγα... αποσβωλομένος... και έλεγα μέσα μου ..... την επόμενη φορά.... με τάξη θα καθορίσω τα όρια και την λογική... σαν λυγερή τσαπερδόνα με τις προκαθωρισμένες κινήσεις... και ξάφνου έπαθες συγκοπή... η γλώσσα σου γύρισε ανάστροφα... τα μαλλιά σου υπεχώρησαν εσωτερικώς... τα αυτιά σου έγινα μπάμιες τουρσί και η θεία που συνέτρεξε μαζί για να σε σηκώσουμε έπαθε ακράτεια και λουμπάγκο... έφυγες αντάρτη της τάξης και του νόμου... και έχασες την πάλη με τα βιβλία, τα κόμματα, και τις υπογεγραμμένες... πας αγόρη μου πας... στο τρίτο νεκροταφείο θα σε συναντήσω μεθ' ενός λέλουδου ανά χείρας...
Το email ήταν γροθιά.... Σας το παραδίδω.... Οι ώρες είναι πολύτιμες για να τις σπαταλάμε σε αερολογίες... συνειδητά τις αποφεύγω τόσες ημέρες.... Επιτέλους μια φωνή ΟΥΣΙΑΣ.... Η φωνή της Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008.... Ακολουθεί αυτό που έλαβα...
το φάντασμα της ελευθερίας έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια
Το αποκορύφωμα της κοινωνικής καταπίεσης είναι να σε πυροβολούν στο ψαχνό. Όλες οι βγαλμένες από το οδόστρωμα πέτρες που έπεσαν στις ασπίδες των μπάτσων ή στις προθήκες των ναών του εμπορεύματος, όλα τα φλεγόμενα μπουκάλια που χάραξαν μια τροχιά στον νυχτερινό ουρανό, όλα τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους της πόλης, χωρίζοντας τις δικές μας περιοχές από τις δικές τους, όλοι οι κάδοι των καταναλωτικών σκουπιδιών που, χάρη στη φωτιά της εξέγερσης, από Μηδέν έγιναν Κάτι, όλες οι γροθιές που υψώθηκαν κάτω απ' το φεγγάρι, είναι τα όπλα που δίνουν σάρκα, αλλά και πραγματική δύναμη, όχι μόνο στην αντίσταση, αλλά και στην ελευθερία. Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ελευθερίας που εκείνες τις στιγμές αποτελεί τελικά το μόνο στο οποίο αξίζει να στοιχηματίσουμε: η αίσθηση των λησμονημένων παιδικών πρωινών όπου όλα μπορούν να συμβούν γιατί είμαστε εμείς, ως δημιουργικά ανθρώπινα όντα, που έχουμε ξυπνήσει, όχι οι κατοπινές αποδοτικές ανθρωπομηχανές του υπηκόου, του εκπαιδευόμενου, του αλλοτριωμένου εργάτη, του ιδιοκτήτη, του οικογενειάρχη. Η αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις τους εχθρούς της ελευθερίας – ότι πια δεν τους φοβάσαι. Έχουν επομένως σοβαρούς λόγους να ανησυχούν όσοι θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, σαν μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έτρεξε τίποτα ποτέ. Το φάντασμα της ελευθερίας πάντα έρχεται με το μαχαίρι στα δόντια, με τη βίαιη διάθεση να σπάσει τις αλυσίδες, όλες τις αλυσίδες, που μετατρέπουν τη ζωή σε μιαν άθλια επαναληπτικότητα, χρήσιμη για την αναπαραγωγή των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Από το Σάββατο της 6ης Δεκέμβρη, όμως, οι πόλεις αυτής της χώρας δεν λειτουργούν κανονικά: δεν έχει shopping therapy, ανοιχτούς δρόμους για να πάμε στη δουλειά μας, ειδήσεις για τις επόμενες πρωτοβουλίες ανάκαμψης της κυβέρνησης, ανέμελο zapping στις lifestyle εκπομπές, βραδινές τσάρκες με το αμάξι γύρω από το Σύνταγμα, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες δεν ανήκουν στους εμπόρους, στους τηλεσχολιαστές, στους υπουργούς και στους μπάτσους. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη! Ως σουρρεαλιστές βρεθήκαμε απ' την αρχή στο δρόμο, μαζί με χιλιάδες άλλους εξεγερμένους και αλληλέγγυους ανθρώπους, γιατί ο σουρρεαλισμός γεννήθηκε με την ανάσα του δρόμου, και δεν σκοπεύει ποτέ να την εγκαταλείψει. Μετά τη μαζική αντίσταση στους κρατικούς δολοφόνους η ανάσα του δρόμου έχει γίνει ακόμα πιο ζεστή, ακόμα πιο φιλόξενη, ακόμα πιο δημιουργική. Δεν μας αναλογεί η αρμοδιότητα να προτείνουμε μια γραμμή στο κίνημα. Αναλαμβάνουμε, ωστόσο, την ευθύνη του κοινού αγώνα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε με όλες τις πτυχές ενός τέτοιου μαζικού φαινομένου, χωρίς να είμαστε θιασώτες του τυφλού μίσους και της βίας για τη βία, δεχόμαστε ότι το φαινόμενο αυτό δικαίως υπάρχει.
Να μην αφήσουμε αυτήν την φλεγόμενη πνοή της ποίησης απλά να εκτονωθεί ή να σβήσει. Να την μετατρέψουμε σε μια συγκεκριμένη ουτοπία: για την αλλαγή του κόσμου και την αλλαγή της ζωής! Καμιά ειρήνη με τους μπάτσους και τ' αφεντικά τους! Όλοι στους δρόμους! Όσοι δεν μπορούν να συναισθανθούν την οργή ας το βουλώσουν!
Από τον ναυτικό Άγιο Νικόλα ερωτεύθηκα την ορεβήσια Νικούλα...
και μέχρι να πάω στην Ευρυτανία... τρόμος δέος και πανικός στην Ράχη.. Πρωτάρης γαρ στην ομίχλη εχέσθην τα μάλλα... αλλά στον φόβο... σιγά μην τράβαγα φωτογραφίες...
και μείναμε στο ξενοδοχείο που το λέω το ξενοδοχείο ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΕΦΑ...
και επειδή μου έσπασε τα νεύρα το πρόγραμμα για το πως θα βάζω τις φωτό .... και επειδή βαριέμαι τα μάλλα με το να κάνω ωραία την αισθητική του ... πάρτε φωτό.... από την Ευρυτανία... από την μονή που μένουν κάτι καλόγριες που τις φυλάνε οι σκύλοι... (κολόφαρδα ζώα....) και άλλα... άει σιχτίρ με την αισθητική....
θέλω φυσικά να τις αφιερώσω όλες στην γλύκα μου και μετά στον Ασκαρδαμυκτί που ξέρω ότι έχει σχέση με τα μέρη τούτα....
ΙΝΔΙΑ..... ΕΧΤΕΣ... Κάθε φορά που οι φανατικοί Μουσουλμάνοι ορμούν κατά ΑΘΩΩΝ θυμάτων αισθάνομαι το μεγαλύτερο ΜΙΣΟΣ απέναντι τους... Όπως στην Ισπανία, στην Αμερική, στην Νιγηρία και όπου αλλού.... Και αν αυτή την φορά η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ψευτοαριστερά... ψελίσει ορισμένα ψευτοανθρωπιστικά μπλα μπλα... ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΕΙ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΕ ΚΑΘΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΑΗΔΙΑ.... ακολουθώντας πιστά τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ της ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΑΡΑΒΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.... Για μένα αριστερός που ΕΥΝΟΕΙ Ή ΨΙΛΟΧΑΙΡΕΤΕ από τα τυφλά χτυπήματα των ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ είναι τσάτσος όλων των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ...
Δεν ξέρω γιατί αλλά μου αρέσουν οι τύποι... Μια φάση περίεργα πρωτόλεια... Ξεκινάμε από μια συναυλία που ήμουν με το .... κορίτσι... στο GAGARIN...
συνεχάμε με τους λατρεμένους BULLETS... ΘΕΟΙ...
OI ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ... που μας μεγάλωσαν στην κιθάρα τους στα λαρύγγια τους... Ο Αμπελοκηπιότης... σας θυμάτε πάντα αγόρια.... λίγο σκληρότερα αγόρια αλλά ΥΠΕΡΟΧΟΙ...
Και για ωρέες βραδυές... στο BLUE FOX στην Ασκληπιού 91 και στο blogs τους..... http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=212670571
για τους Βoullets στο http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=64532156
εύχομαι να ψάξετε την μουσική αυτή... στις εποχές της κρίσης κάτι ωραίο αυθεντικό απαλό ταξιδιάρικο ρομαντικό σκληρό είναι χρήσιμο...
14 Νοεμβρίου 2008
ένα νέο εκδοτικό επίτευγμα του αγαπητού Δ. Καράβολα που έχει τις εκδόσεις Φαρφουλά.
Οι συγγραφείς είναι γνωστοί. Ο μεν ένας υπέρμαχος του Υπεραλισμού ο δε έτερος ο ηγέτης της "τροτσκιστικής" LCR της Γαλλίας (ο γνωστός νομίζω ταχυδρομικός... που πήρε κοντά στο 5% στις πρόσφατες εκλογές...) Καλές μελέτες λοιπόν...
ΞΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.... ανάμεσα στους Αρμένιους που έκαναν το ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.... και τους Έλληνες που τους εγγυόνται τα πάντα οι μουσουλμάνοι με φιρμάνια.... Φανταστήτε ότι τα κλειδιά τα ΈΧΟΥΝ οι μουσουλμάνοι που τα δίνουν στους Ελληνοορθόδοξους... Για τέτοια σχέση ραγιά.... μιλάμε... Το ξύλο έπεσε αυτές τις ημέρες... έπετε συνέχεια...
Οι ΧΑΛΔΑΙΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ.... σε νέες υπέροχες στιγμές.... αυτός είναι αγώνας... ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ....
το εν λόγω blog υποστηρίζει τους ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΥΣ ΧΑΛΔΑΙΟΥΣ ΑΣΣΥΡΙΟΥΣ και πάντες αυτούς τους άγνωστους λαούς γιατί .... μας αρέσει να υποστηρίζουμε άγνωστα εξωτικά πράγματα... επί τη ευκαιρία ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ επαναστατικό άσμα... ποιός το έκλεψε ωρέ? αυτοί ή αυτός που έγραψε "τα παραπονεμένα λόγια??"
να μην βάλω και τους Μαρωνίτες??? έκαναν και Ολυμπιάδα... το 2008...
Στον καφενέ εχτές Κυριακή έμαθα ότι ο Μ. έφυγε από την ζωή, πλήρης ημερών. Στην καρδιά μου υπάρχει ένα κενό .... Η θλίψις βασιλεύει από εχτές... Αρρώστησε, πήγε στην Πάτρα, όπου και πέθανε. Μακριά από την πολίχνην... Μακριά από αυτούς τους άθλιους ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΗΔΕΣ ΜΠΑΤΗΡΗΔΕΣ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ... Μακριά, από τον άθλιο Χομέινι.... Ο πατέρας μου, στο καφενείο το μόνο που είπε... ΑΝΑΠΑΥΘΗΚΕ...
Παλαιά είχα δημοσιεύσει έν μικρόν αφιέρωμα δια τον Κον Μ. Αισθάνομαι την ανάγκη να το επαναδημοσιεύσω.... Συγνώμη αν σας κουράζω... Είχε δημοσιευτεί παλαιά... εδώ...
"Σίγουρο είναι ότι διαβάζετε ωραιότερα θέματα από τα δικά μου σε άλλα μπλοκ. Θα διατηρήσω όμως την απόλυτη χαρά (μου) να μεταφέρω στην οθόνη σας ιστορίες περίεργες, ΑΛΗΘΙΝΕΣ ιστορίες που προσέχω, εκεί που κανείς μάλλον, δεν τους δίνει προσοχή... Ο πατέρας μου είναι κοντά 92 ετών και κάθε χρόνομ πηγαίνει στην αγαπημένη του πατρίδα - όπως την λέει - γεμάτος χαρά και διάθεση λυκόπουλου, ως και νεανία προσκόπου. Εκεί (μέχρι τα χριστούγεννα) ζει (και ελπίζω να ζει) ο παιδικός του φίλος, συμπολεμιστής, ιδεολογικά αδελφός, ο κύριος Μ. Ο κος Μ. είναι ένας αδύνατος άνθρωπος ακριβώς όπως ο πατέρας μου. Γεννήθηκε και μένει ακόμα στην επαρχιακή πολίχνη, πλην όμως μοίρα μαύρη, τον έχει κτυπήσει από πολύ μικρό. Οι γονείς πέθαναν αφήνοντάς του, το βαρύ καθήκον του μεγαλώματος δύο αδελφάδων. Έγινε γρήγορα από μαθητής σχολαρχείου βοηθός τεχνίτης σιδηρουργός. Έμπλεξε από μικρός που λένε στην βιοπάλη και όλα πήγαιναν καλά. Η τύχη όμως, στον αγαπητό μου κο Μ. συνέχισε να είναι εκδηκητική. Οι δύο αδελφές αρρώστησαν βαριά. Η νόσος του Χάνσεν (λέπρα) τις κτύπησε και τις δύο μαζί. Το χωρίον μου είναι αλήθεια ότι ήταν επιρρεπής προς την βαριά αυτή λοιμώδη ασθένεια, διαθέτοντας ως το 1935 λεπροκομείον και έχοντας τελευταία κρούσματα ως και την αρχήν της δεκαετίας του 1970, Κύριος λόγος το ανήλιο του γεωγρραφικού τοπίου, άρα και η υγρασία, το κρύο, ο λίγος αερισμός εξ αιτίας της πυκνοκατοικοιμένης δομής της πόλεως (νήσος γαρ...) και η παράδωσις του κλειστού παραθύρου μπας και πουντιάσουμε... Οι αδελφές οδηγήθηκαν στο λεπροκωμείο, εθεραπεύθησαν (τα φάρμακα εις την νόσον του Χάνσεν είναι δια βίου - εξ' όσων γιγνώσκω) και έφτιαξαν την ζωήν τους, εις την συμπαθέστατην πρωτεύουσα της Αχαίας. Φυσικά από την βίαιη, ενοχική πρωτόγονη απομάκρυνση από την κωμόπολη μας, είναι φυσικό, να μην έχουν πατήσει ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥΣ στο χωρίον έκτοτε. Κάηκαν τα πάντα, απολυμάνθηκε η οικία και ο κύριος Μ. νύχτα ημέρα εργαζόταν για τις δύο αυτές άτυχες κοπέλες. Μάστορας από τους λίγους του σίδερου, σκύλος στην εργασία, φρόντησε με απόλυτη τάξη να μην λείψει τίποτα από τα προικιά των δύο αυτών αδελφών του. Πέρσυ ... όχι ψέμματα πρόπερσυ σε ένα απολύτου ΞΕΥΤΙΛΑΣ φιλολογικό μνημόσυνο για τον Β.Λ. τον ματασυνάντησα τον κο Μ. (θα μιλήσω κάποτε για τον κατηραμένο αυτό ΜΕΓΙΣΤΟ λογοτέχνη που έζησε πάμφτωχος κυνηγημένος από τους Χίτες, τους Κουκουέδες, την οικογένειά του ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.... οι μεν γιατί ήταν αριστερός και οι δε γιατί κατά την γνώμη τους ήταν αιρετικός ... μη ορθόδοξος Κομμουνιστής.... ας είναι καλά η κα Σκιαρδαρέση των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ που πάντα φρόντηζε... η οικογένειά του γιατί τον θεωρούσαν τεμπέλη και το χωριό γιατί οι άνθρωποι αγαπούν την δύναμη.....). Όταν έφυγε συνοδεία του υιού της μίας αδελφής του, οι γύρω συναμαρτούντες ψευτοτεθλιμένοι και ψευτοκουλτουριαζόμενοι ημιόνοι, άρχισαν τους ψίθυρους... Που παντρεύτηκε στο 80 του... που πήρε την Βουλγάρα.... που θα του τα φάει... Από τότε χρωστάω στον εαυτό μου ορισμένες σκέψεις... Όντας δεμένος με την Ρώσικη σχολή της διάρκειας της πίστης, με την σχολή της εγκράτειας του Παπαδιαμέντη, δεμένος με την φεγγοβόλο πτυχή της έννοιας ΣΚΟΠΟΣ, κατανοώ απόλυτα τον κο Μ. Μόνος, ορφανός, μάστορας, τεχνίτης, που να βρει χρόνο, διάθεση για γάμους και άλλες σκοτούρες... Η μοίρα του ήταν κοινή, με τις ξεπεσμένες αριστοκράτησες της πολίχνης μου, που δεν βρήκαν γαμπρούς. Αυτός όμως είχε ΣΚΟΠΟ και ήταν ΈΝΑΣ να μεγαλώσουν ήρεμα οι άτυχες αδελφές του, χωρίς την ΡΕΤΣΙΝΙΑ του ασθενούς ΧΑΝΣΕΝΙΚΟΥ. Ο γάμος του ήταν ένα πρελούδιο πριν πέσει η σκηνή (μεταχειρίζομαι εύηχες λέξεις που αγνοώ την σημασία τους... ας με συγχωρέσουν οι γνώστες) της ζωής. ΕΊδε χαρά στα όργανά του. Τα σεξουαλικά του όργανα, τα όργανα γεύσης και χώνεψης, είδε καθαριότητα θαλπωρή, στοργή ΈΡΩΤΑ. Στα 80 του ρωτάν οι ηθικολόγοι αριστοκράτες του χωριού... πιστοί στον σκληρότερο τράγο Μητροπολίτη της Ελλάδος, ιστορικό μέλος της Χρυσοπηγής και πολέμιου του υλισμού, του καρναβαλιού και πατέρα της Χομεινικής παπαδοκρατίας... Η ζωή απάντησε στους δύσμοιρους ανέραστους αριστοκράτες και τις παρθένες ΕΞ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑΣ διεφθαρμένες, εν παρθενοραφής, ευρισκόμενες κοκέτες... ΣΤΑ 80 γουστάρω να φάω ότι έκτισα να τα κάνω φύλλο και φτερό κουφάλες... Έκανε γάμο με τα όλα του. Σαντούρια, μπάλλους και ανοιχτό τσιμπούσι σε παραλιακή ταβέρνα. Έφαγαν όλες οι λοιμάρες τον αγκλέωρα... ευχήθηκαν μέσα από τα ποώδη ανέραστα δόντια τους... Ίσως και να σκέφτηκαν πόσο ωραία θα ήταν να ήταν τανάσκελα με σηκωμένα τα πόδια στο νυφικό κρεββάτι ΑΥΤΕΣ και όχι αυτή η ξεβράκωτη ΞΕΝΗ. Ο πατέρας μου φίλος διατήρησε την αρχοντική του θέση... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΑ... ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ... Αλλά το είπε μόνο σε μένα υπερασπιζόμενος πλήρως τον Κο Μ. στην γυναίκα και μητέρα μου όπως και στην αδελφή μου. Η κυρία του κου Μ. ετών 45 έκατσε μαζί του ένα χρόνο και έφυγε μακριά παίρνοντας κάτι από το συσσωρευμένο βιός του κου Μ. για την Αθήνα αρχικά και ύστερα για πάνω για την Βουλγαρία... Σάμπως δεν ήταν όλα αυτά γνωστά την δεκαετία του 90? Πόσες και πόσες καλλίγραμες νιές μεσαίες ώριμες δεν άλωσαν με τα ήθη τους Αθήνα και επαρχία. Στρατηγοί, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες έκαναν γιουρούσι στην λευκή ξανθή ροδοκόκινη γυναίκα του βορρά... Βουλγάρες, Ρούσες, Μολβαβές κλπ μπήκαν στην κρεββατοκάμαρα του μέσου Έλληνα διέλυσαν κάθε ιστό (που κρέμονταν στην μισή τριχιά...) οικογενοικής αυταπάτης... Έμειναν γυναίκες μόνες με δύο και τρία παιδιά επειδή ο λεγάμενος γούσταρε να παυτώνει φρέσκο πράγμα... Έφυγαν οι περισσότερες τώρα... αλλά οι συντάξεις τρέχουν μίλια μακριά στο Βλαδιβοστόκ στην Κωστάντζα, στο Μινσκ... Οσμίζομαι και θέλω να σας το πω, ότι κάτι ψήνετε στην χώρα τούτη... Χριστιανές καλλονές από την Νιγηρία γεμίζουν μέρα με την ημέρα την χώρα. Κυνηγημένες από την φτώχια και τους απηνείς διωγμούς ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ... του φιλήσυχου ΙΣΛΑΜ... Και οι Έλληνες απολαμβάνουν μαύρα κορίτσια, μα κορμιά πραγματικά όμορφα, που τον Χριστιανισμό τον έχουν γραμμένο στα παλαιά των υποδημάτων τους, προσπαθώντας να εξαργυρώσουν την απίστευτη εξωτική ομορφιά τους. Δεν είμαι αυτός που θα κλάψω για την διάλυση της Ελληνικής οικογένειας (όπως δεν έκλαψα για την αντίστοιχη ανατολική "εισβολή") αλλά αλλά... Θα κλάψω για τις γυναίκες αυτές που μεγάλωσαν δύο και τρία παιδιά, που κουρασμένες από την ζωή το μεροκάματο τον Ελληνικό ήλιο ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ χωρίς τον άντρα τους. Γιατί το εξουσιαστικό πρόσωπο τις καπιταλιστικής κοινωνίας αντικατοπρίζετε στην ομορφιά της νέας γυναίκας. " Όσο νεότερη ... τόσο καλύτερα τα επινίκεια...". Δεν τους αρμόζει ένα τέτοιο τέλος. Άμα γουστάρεις να χαλάσεις τον γάμο σου φίλε κάντο γύρω στα 40 για την γυναίκα... Να έχει ένα δικαίωμα ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝ. Όχι ρε φίλε 55άρη να σου κουνηθεί ένα 30άρικο κορίτσι και να μου πάθεις την πλάκα σου... Και να τα διαλύσεις όλα... Και να την αφήσεις χωρίς παρά, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο εξαρτημένη πλέον όχι από εσένα ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ... Αχ, βαχ... τι πρωτογονισμός... Μίζερα ανθρωπάκια είμαστε... Στερημένοι από την ηδονή και την απόλαυση μέσα στην φαντασιακή πανηδονική λαγνουριά αρνούμαστε να ξεχωρίσουμε την ζωή και την ύπαρξή μας... Έρωτας πνευματικός, έρωτας σαρκικός, αγάπη, πόθο, αποκλειστικότητα, όλα αυτά σε πακέτο αξεδιάλυτα... Αυτό είναι το ονειρικό ΘΕΛΩ ΜΑΣ... η επιθυμιά μας.... Αδυνατούμε να αυτονομήσουμε τις καταστάσεις να παίξουμε και να χαρούμε... Αποτέλεσμα το τέλος το μπάχαλο... Ο κος Μ. (ας είναι καλά) ζει μόνος του γεμάτος χαρά και ευτυχία γιατί το αγόρι της αδελφής του είναι καθηγητής Πανεπηστημίου σε μια μεγάλη πόλη της μικρής χώρας μας. Το Αιγαίο λούζει το νησί μας κάθε μέρα με πολλαπλές παραλλαγές. Οι φαντασιώσεις οι ερωτικές καλά κρατούν και το αίμα των Ελλήνων ανεξάρτητα από το φύλλο τους ανεβαίνει σταθερά κάθε ημέρα στην ίδια υπέροχη διαδρομή. Η νόσος του Χάνσεν κοιμάτε ως την στιγμή που η ζωή θα την φέρει στο προσκήνιο. Μην φοβάστε αργεί... Καλό βράδυ..."
¨Ηταν ένα ακόμα βράδυ. Πιστός στα πάθη, στην λατρεία της ηδονής, του παράνομου, της οσμής, της ανατριχίλας.... Κάθε πρωί, νοιώθω όλες τις τύψεις που χωράνε στο μικρό μυαλό μου. Τα μεσημέρια, σαν αισθάνομαι το σφύξιμο στην καρδιά, αγχώνομαι πανικοβάλλομαι, τρέμω.
Σχόλασα, πήγα σπίτι αποφασισμένος να μην κάνω αυτό, για το οποίο κάθε πρωί μετανοιώνω. Πάω στην παιδική χαρά, κάνω βόλτα και κούνια τα παιδάκια μου. Και όμως... Εκεί μέσα στις παιδικές φωνές, στα χαρούμενα προσωπάκια αισθάνομαι την μορφή της παρούσα. Αισθάνομαι, να φιλώ τον λαιμό της, να παίρνω στο στόμα μου τις υπέροχες ρόγες της, να ακούω την ανάσα της και δεν αντέχω. Για άλλη μια φορά, το πέος μου - θεέ μου πόσο ντρέπομαι - είναι σε εγρήγορση. Αδυνατώ να συγκρατηθώ. Πάντα φορώ μακρύ μπουφάν, γιατί ενδόμυχα ξέρω.
Φεύγουμαι όλοι από την παιδική χαρά. Πάμε με το τζιπ σπίτι. Βάζω τέρμα την μουσική. Ακούω ένα γλυκό τραγούδι όπου ο Μάγκας με το κλαρίνο του μας καλεί να κλάψουμε. Το βγάζω, βάζω Θρακιώτικους σκοπούς, με την τσαμπούνες τις πίπιζες... Τίποτα, η σκέψη μου εκεί. Η σύζηγος χαρούμενη μου φτιάχνει το βραδυνό τσάι, αποτέλεσμα των σπουδών και της ζωής μας εκεί στην ξενιτειά. Τέρμα, σήμερα δεν θα πάω... Βάζω διονυσιακά τραγούδια από την Κάσο. Σήμερα θέλω να μείνω, με την σκέψη στο νησί, απέναντι από την Κάρπαθο, που το λούζει το δειλινό, αυτό το δακτυλίδη στα βουνά της.
Θεέ μου, άραγες σήμερα ποιοί θα είναι στα δωμάτια? Πόσες κραυγές, στους μονωμένους τοίχους πίσω από την εκκλησιά την ώρα που συντελείτε οεσπερινός. Και πόσες επικλήσεις? Ποιοί απεσταλμένοι του εωσφόρου θα κυριεύσουν τα λάγνα κορμιά? Πόσος ιδρώτας περιπεπλεγμένων αντρικών κορμιών όπου τα μπράτσα και τα χέρια γυμνασμένων νέων θα θωπεύουν αυτά τα - ταλαιπωρημένα από την γραφειοκρατία - μεσήλικα κορμιά. Εγώ όμως, έχω καθαρόν τον κώλο μου. Δεν είμαι από αυτούς. Έστησα, την κομπίνα με τον αιδεσιμότατο μονώνοντας τα κελιά πίσω, κοντά στα ιπποστατικά, βάλαμε μυστικά κουμπιά και δεν φαινόμαστε... Ποιοί? Εμείς οι φίλοι. Που όλοι μας είμαστε παιδιά μιας φιλήφονης ειμαρμένης...
Ξανά, η εικόνα της. Στην μύτη μου αισθάνομαι τα υγρά της, ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΥΓΡΑ, που λαμβάνω σαν σκύβω στο μέρος ου ΥΜΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ, στα χέρια μου η αποτύπωσις της ανατριχίλας της σαν μπαίνω βαθιά μέσα στα μέρη, που ΜΟΝΟ εγώ ΘΑΡΩ... έχω δικαίωμα να εισέλθω. Στην σκέψη μου δίπλα οι άλλοι που ψάλουν και οι άλλοι που παίζοντας αντρικά παιχνιιδάκια παρασείρονται, σιγά σιγά, στην υπηρεσία της ΟΜΟΦΥΛΗΣ ηδονής. Κοιτάω πολλούς γύρω μου σκεπτόμενος γιατί χρόνια δεν έχουν ένα γυναικείο κορμί δίπλα τους. Καταπιεσμένους αδύναμους γκέυ, που δεν το ξέρουν παίζοντάς τον ρόλο του ΠΟΙΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ?
Η γλώσσα μου θέλει την αλήθεια της. Να βυθιστεί... Και όμως σήμερα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ... Είναι βαρύ το τίμημα. Πρέπει να διώξω να ζητήσω από ποιούς διάολε? Τι να ζητήσω... Σε ποιόν επίσκοπο ποιάς επισκοπής? Πως θα διώξω αυτούς τους υπηρέτες του εωσφόρου που την νύχτα στην Αγία Τράπεζα αφοδεύουν, καλούν τον Μαστραχανάμ τον Επιλατευτήμαγκ και μετατρέπονται στο αντίθετο της πίστης? Πως έμπλεξα έτσι? Το πέος μου αυτό το ατίθασο πράγμα ανάμεσα στα σκέλια, φταίει για όλα. Όχι δεν φταίει αυτό. Εγώ στην Πολίχνη του Εδιμβούργου είχα την κάμαρά μου ... Ερχόταν αυτή και γευόμασταν χρόνια τα θέλω μας...
Αυτός ο Μέγιστος... ο συγγενής του συγχωρεμένου. Που με έδεσε, με τα αλλότρια πάθη της παρέας του... Του άρεσε να βλέπει τα γυμνασμένα αντρικά κορμιά, να γλύφει τις άκρες των νευρώνων, να αισθάνετε μέσα του όλη την δύναμη και όλες τις χαραματιές, τα αιμοφόρα αγγεία ενός καλοσχηματισμένου πέους. Να νιώθει τους όρχεις να ακουμπούν στα οπίσθιά του, λαμβάνοντας όλη την ηδονή που ήθελε. Πόσο άρεσαν στην γαμημένη παρέα του οι φιλήδονες τούτες στιγμές. Πολλοί το ξέρουν, κάποιοι προσπάθησαν να εξαφανιστούν από προσώπου γης... Αλλά, είναι μικρός ο κόσμος, ένα μεγάλο κρεββάτι όπως μου είπε πριν λίγες εβδομάδες μια καλή μου φίλη.
Έβαλα την οικογένεια για ύπνο στις επτά και μισή. Η Σκωτζέζικη ομίχλη όμοια σαν την Βορειοελλαδίτηκη .... έπεσε. Ντύθηκα, έφυγα, συνάντησα την άγνωστη ετέρα που μου αναλογεί σήμερα. Πήγα στο μπαρ πλήρωσα τον καλό μου τροφοδότη και πήγα στην Μονή. ¨Ηταν όλοι εκεί. Στην εκκλησία ακούγονταν οι λατρεμένοι ύμνοι... Και όλοι πήραν τις θέσεις τους στα γνωστά πεντακάθαρα, υπεροπολυτελή κελιά...
Η ηδονή, τα πάθη και οι εμμονές...
Μαζί και Η ΠΙΣΤΗΣ στους φανερούς και κεκριμένους μαύρους θεούς.
Οι εν Ελλάδι οπαδοί της αγαπημένης BARCHLONA εορτάζουν με Καταλανέζικη SKA..... Σινώπης 8 Αμπελόκηποι... Στους ουρανοξήστες... το υπογειάκη...
και το γκρουπ...
Όσοι αγαπάμε την Ιστορία της Καταλωνίας... την ιστορία που συσπειρώνει το σύνολο ενός λαού (που καλά θα κάνει να είναι στην Ισπανία) με κουλτούρα και παράδωση... που μας αρέσει το ποδόσφαιρο ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΦΗΜΗΣΕΙΣ και που είναι ένα σωματείο όπου τα μέλη του το συνδράμουν ας πάμε...
ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗΣ (ψεύτικης και ηθικολόγας) ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Δεν θέλω να σας πείσω να κάνετε κάτι γεμίζοντάς σας τύψεις, που ΔΙΑΟΛΕ δεν σας αναλογούν. Ωστόσο ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ μου μου έστειλε ο ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ένα email στο οποίο εγώ έχω κοκαλώσει. Για το εν λόγω κορίτσι που βρίσκετε σε ανάγκη κάποιοι... έχουν κάνει ... ότι αναλογεί στην τσέπη, στην καρδιά και την γκλάβα τους. Έχοντας εμπιστοσύνη στον φίλο μου, ότι είναι δηλαδή ΤΙΜΙΟΣ και ΗΘΚΟΣ (ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ γιατί ο γάμος του μας χωρισε.... όπως γίνετε πάντα) ΤΟΛΜΩ να σας απευθύνω το μήνυμά του.....
φιλε καλησπερα. τι να γράψουμε τώρα, Λέγεται Δήμητρα χωρίς πατέρα,ειναι 23 ετων πασχει από καρκίνο μήτρας εδώ και 10 μήνες. Λόγω τών αβάσταχτων εξόδων της θεραπείας πήρε δάνειο από τις τράπεζες η μητέρα της, καθώς αυτή δεν μπορεί να δουλέψει.Πρίν από 7 ημέρες πέθανε η μητέρα της από καρδιακή προσβολή και τώρα οι τράπεζες της παίρνουν το σπίτι που ειχε βάλει υποθήκη, για 10.000 ευρώ που χρωστάνε. Εχει 2 αδελφές μικρότερες εκ των οποίων η μία ειναι κατάκοιτη ανάπηρη. Εαν μέχρι την αλλη τετάρτη δεν δώσει τα χρήματα θα κατάσχουν το σπίτι τους. Ολες οι τράπεζες αρνήθηκαν να της δώσουν νέο δάνειο λόγω της αρώστεια της. Οποιος θέλει να βοηθήσει ας βάλει οτι θέλει στον λογαριασμό της στην Εθνική τράπεζα ελλάδος 380/744117-78. Ακόμα και 10 ευρώ θα βοηθήσουν πολύ.
Σήμερα αγαπητοί αναγνώστες στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ σκέψεις πολλές πέρασαν από τον νου μου. Κύρια το θέμα της εμπιστοσύνης... Από έτη πολλά, είχα την θέση ΟΤΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΕΤΕ. Αυτό είναι θέση και στάση ζωής. Ωστόσο μια άλλη θέση μου ΕΙΝΑΙ .... ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ... Και μια τρίτη θέση μου ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ είναι ανήθικη πρόστυχη και όταν γίνετε για επίδειξη είναι ΚΑΙ ΑΘΛΙΑ. Εγώ σαν άτομο αγωνίζομαι από μικρός για ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ έξω και πέρα από μια ατομικιστική οικογενειακή ψευτοαυταρέσκεια...
Το τι κάνω ΑΤΟΜΙΚΑ όταν δίπλα μου βλέπω την δυστηχία .... ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ και αφορά εμένα και μόνο εμένα.
το τι θα πράξετε εσείς.... αποφασίστε το μόνοι σας.... Εγώ εμπιστεύομαι τον φίλο μου ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗ (από όσα μου λέει τηλεφωνικά). Δεν σας ζητώ να πράξετε όμοια. Κάντε ότι μπορείτε σύμφωνα με τις αρχές σας.
Αλλά αυτές οι τράπεζες... Αυτές οι πόρνες αιματορουφίχτρες....
Το νέον ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ του πασιγνώστου ΦΑΡΦΟΥΛΑ είναι πλέον γεγονός. Εν μέσω, παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, σκανδάλων, κρίσεως εις την Ελλαδικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Αγγλικανικήν εκκλησίαν, κρίσεως εις την Νεστοριανήν εκκλησίαν ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ο εκλεκτός άνθρωπος των τεχνών κος Διαμαντής Καράβολας εξέδωσεν ΕΝ ΤΕΥΧΟΣ πυραυλοκίνητον... Εις αυτό παρευλαύνουν, θηρία του δάσους, εκλεκτοί άνθρωποι των τεχνών, ζώντες και θρήλοι, αποκόματα φανταστικά, ύαινες, λέοντες, δράκοντες και ο μεγάλος δημιουργός του σύμπαντος κόσμου (που ως γνωστόν απαγορεύετε να μνημονεύσομεν ... εις την άπατον θρησκείαν μας...) Για τον λόγον τούτο ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΟΛΟΙ συν γυναιξί και τέκνοις εις την ουράν, κρατώντας την ουράν ετέρου εμπροσθίου τυπάκου ή τύπισας... Ψωνίστε, μελετήστε και ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ.... Η ζωή θα γίνει πλουσιοτέρα, θα κερδίσετε επτά χαιμαλιά και οκτώ ζυμπουνάκια, καθώς και θα απολαύσετε το μυθικόν τέρας ΑΣΠΡΑΧΟΡΙΤΕΞ το οποίο δια πρώτην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΝ φοράν κάνει δώρο ο κυρ. Διαμαντής... Προς θεού απαγορεύονται οι έχοντες αθένειες ως εμμετικήν παπαρδολογίαν, υστερική λοιθοτριψία, άπλυτον κώλον, και άλλες ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΕΣ τινές.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Κυκλοφόρησε το νέο φθινοπωρινό τεύχος του Φαρφουλά με αφιέρωμα στον μεγάλο διηγηματογράφο Δημοσθένη Βουτυρά που φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατό του.
Στο αφιέρωμα φιλοξενούνται:
Μια συνομιλία για τον Δ. Βουτυρά των Νίκου Αξαρλή, Βάσια Τσοκόπουλου και Διαμαντή Καράβολα που έγινε στα πλαίσια ενός ραδιοφωνικού αφιερώματος για το έργο του συγγραφέα στο Κανάλι 1 του Πειραιά. “Η ηθική υγεία κάτω στα στρώµατα του λαού”. Μία συνέντευξη του 1925 του Δ. Βουτυρά στον Κ. Μπαστιά Η µετακίνηση των ορίων και τα όρια της µετακίνησης στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο της Έλενας Ματσάγκου. Άλλα κουφάρια, μια βραβευμένη σεναριακή διασκευή ενός διηγήματος του Βουτυρά από τον Οδυσσέα Σταυράκη. Η ποιητική του ανολοκλήρωτου αποσπάσματος και τα διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά. Κείμενο της Μαρίας Καραΐσκου. Πολιτείες Φανταστικές, Ουτοπία και Δυστοπία στο έργο του Δ. Βουτυρά. Κείμενο του Διαµαντή Καράβολα. Ο Μπαλάφας στον παράδεισο, ο μουσικός Αλέκος Βασιλάτος σε μια έμμετρη διασκευή ενός σατυρικού διηγήματος του Δ.Βουτυρά. Μία σταχυολόγηση στίχων μέσα από το έργο του Δ. Βουτυρά και το πλήρη χρονολόγιο-εργογραφία-κριτικογραφία του συγγραφέα. Το τεύχος συνοδεύεται από μία ξεχωριστή έκδοση που περιλαμβάνει δύο διηγήματα του Δ. Βουτυρά γραμμένα σε απόσταση 50 χρόνων: «Στην Παραλία» (ένα από τα πρώτα του, δημοσιευμένο το 1902) και «Το ερειπωμένο εργοστάσιο» (από τα τελευταία του συγγραφέα, δημοσιευμένο το 1950). Στο υπόλοιπο τεύχος:
Να είµαι ή να έχω; Κείμενο της Δάφνης Χρονοπούλου. Το βαπόρι-όρνιο & η αγάπη-γεράκι στο έργο του Γ. Σκαρίµπα, κείμενο του Σωτήρη Ραπτόπουλου. Διηγήματα, ιστορίες, παραμύθια από τους Σοφία Κοψίδου, Ίωνα Πανόπουλο, Νίκο Σταµπάκη, Αλέξανδρο Ζούκα και Δηµήτρη Βανέλη. Στα «Σύμμεικτα Λαογραφικά» η Θεοδώρα Κουζιάκη περιγράφει περιστατικά από την ζωή στην Αθήνα με βαριά κοζανίτικη διάλεκτο. Στις σελίδες ποίησης φιλοξενούνται ποιήματα των: Γιάννη Αλεξανδρόπουλου, Μαίρης Γιωταξή, Νίκου Σφαµένου, Κώστα Ρεούση, Νέστορα Πουλάκου, Νίκου Δερµιτζάκη, Οδυσσέα Σταυράκη και Αριστείδη Λάµπρου. - Κυκλοφορεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένα σημεία. Επικοινωνήστε μαζί μας αν δεν το βρίσκετε.
- Η κυκλοφορία του τεύχους θα εορταστεί στις 15 Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη, στο καφενείο «Τα Κανάρια», Πλαταιών και Κεραμεικού στον Κεραμεικό.
Σημεία Διανομής του Φαρφουλά
Αθήνα: Στα βιβλιοπωλεία: Πολιτεία, Ιανός, Πρωτοπορία, Εστία, Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Ναυτίλος, Εναλλακτικό, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεριακή Κουλτούρα, Βαβέλ, ΚΨΜ, Θεμέλιο, Λεμόνι (Θησείο), Ευριπίδης (Χαλάνδρι), Συλλαβή (Παγκράτι), και στα περίπτερα της Πλ. Εξαρχείων και της Πλ. Κάνιγγος.
πιστεύω να έχετε κατανοήσει την θέση μου για τον Μουσουλμανισμό και τον Ισλαμισμό. Αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι αν δεν γνωρίζουμε τι εστί βερύκοκο ..... είναι αίσχος να κατηγορούμε χωρίς μια στοιχειώδη γνώση... Ας ακούσετε λοιπόν ένα ενδιαφέρον θέμα, για να είστε γνώστες....
λοιπόν αυτά...
εγώ έχω ανοιχτό το μέτωπο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ και μάλιστα ενάντια στον πανισλαμισμό. Ωστόσο να ξέρουμε όλοι για το τι μιλάμε. Και κάτι άλλο.....Κατά την άποψή μου Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΑ είναι έτοιμη να υποστεί ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ.... προς τον Μουσουλμανισμό. Άπλός λόγος, σαφής και πάνω από όλα ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ....
