KAΛΠΑΖΕ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ....

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Θ. ΜΠΑΣΙΑΚΟΥ.

Ο ποιητής που κάλπαζε σαν άτι στον κεντρικό επαρχιακό δρόμο,

ομοιάζει ωσάν το όχημα VANBURG της Ανατολικής Γερμανίας, με νεκρά ταχύτητα. 

Ο δίχρονος κινητήρ του αντί να συγκρατείτε, απογειώνει τον καλπασμό του. 

Έτσι είναι, ο λόγος ο ποιητικός, που με συναρπάζει. 

Με ταχύ καλπασμό, ίππου ψωραλέου της επαρχιακής πόλης. 

Μην είναι τίποτα Αραβικό, Ουγγαρέζικο, Τούρκικο γεμάτο έπαρση...

 Όχι εδώ από τα μέρη μας, να είναι. 

Ένας Ντορής, ένας Αστραχάν, ένας Μάριος... 

Να έχει εκτίμηση του χώρου και του χρόνου. 

Να είναι επίκαιρος και ανεπίκαιρος. 

Να είναι τόσο όσο και να μην είναι. 

Ε αυτός ο ποιητής είναι του γούστου μου. 

Αξιοπρεπής, καταδεκτικός, απόμακρος, γαλαντώμος. 

Πως να σας το πω βρε παιδί μου... 

Να όπως ο Θεόδωρος Μπασιάκος... ε αυτός παιδί μου...