Στο blog μου με αφορμή το γεγονός που με έχει κατα στεναχωρέσει τα μάλα..... και που όποιος κατάλαβε κατάλαβε.... έκανα μερικές σκέψεις για την στεναχώρια...
Εν αρχή στην κενωνία που ζούμε πρέπει να ρυθμίσουμε την ζωή μας, γενικά, ανάμεσα στο δίπολο ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ και ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ...
Φυσικά υπάρχουν και άλλες παράμετροι πχ έρως, φίλοι κλπ.... Αλλά ανάμεσα στο δίπολο αυτό της καταναλώσεως και της εργασίας το μόνο σίγουρο είναι ότι συντρίβεται η έννοια θλίψις....
Χάνω δηλαδή ένα προσφιλές πρόσωπο. Η κοινωνία δηλαδή ο εργοδότης μου που με απασχολεί 8 ώρες ημερησίως .... λέμε τώρα γιατί πρόσθεσε ώρες.... απαιτεί να έχω μια συμπεριφορά ευθύγραμμη χωρίς μεταπτώσεις... Αν μου το συγχωρέσει μια φορά τότε "είμαι τυχερός"....
Η κατανάλωση επίσης σε γενικές γραμμές απαιτεί ένα πλαίσιο χαράς και ψεύτικης ευδαιμονίας... Λαμπιόνια, χαρούμενα πρόσωπα και τσουπ στο ταμείο να πληρώσω...
Που να βρεθεί περιθώριο για θλίψη, κατήφεια, ζήλια για την ευδαιμονία του άλλου. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική φάση της ανθρωπότητας όπου ο θλιμμένος είναι τρισκατάρατος, εξορισμένος μιαρός...
Δείτε δεξιά και αριστερά.... Που είναι τα περιβραχιόνια του πένθους ? Που είναι η αξυρισιά... Που είναι η μαυροφορεμένη γυναίκα? Όστις τολμήσει είναι πλέον ένα ιστορικό απολίθωμα... Τώρα όλοι απαιτούν χαρά χαρά χαρά και ξανά χαρά....
Κόντρα σε όλα αυτά η ομάς AKRAT και οι ΛΑΜΠΟΡΓΚΙΝΙΣΤΕΣ διακηρύσσουμε τα ακόλουθα....
1. ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΖΩΑ ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΨΑΡΑ.... Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΗ.... ΘΕΛΟΥΜΕ ΌΣΟ ΧΡΟΝΟ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΛΎΣΟΥΜΕ "ΧΑΡΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ"
2. Αρνούμαστε να έχουμε αυτό το χαμόγελο του ηλιθίου. Θέλουμε να μιλάμε για την στεναχώρια μας όσο τραβάει η ψυχή μας...
3. Όταν εννοούμε "΄όσο χρόνο" δεν εννοούμε οκτώ τέρμινα και ως το τέλος του βίου μας.... Εννοούμε την λογική μονάδα μέτρησης χρόνου που ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ....
4. Η πάλη μας για την θλίψη είναι πάλη ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ... Γιατί είναι πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ αποκηρύσσεται και διώχνεται...
5. Απαιτούμε εδώ και τώρα την γεφύρωση της έννοιας ΓΕΝΝΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ στην σύγχρονη πόλη.... ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ένα κοιμητήριο... Έτσι ο θάνατος αποκτά μια μεταφυσική οντότητα ενώ είναι κομμάτι της ύπαρξής μας....
6. Αρνούμαστε μετά βλεγδυμίας τους μύχιους οπαδούς του ΣΑΤΑΝ οι οποίοι θέλουν να εφαρμόσουν την καύση των ανθρώπων μας... Υπερασπιζόμαστε την έννοια ΖΩΗ, ΧΩΜΑ και δεν θέλουμε την καύση παρά μόνο σε περιόδους καταστροφής όπου οι αγαπημένοι μας δεν πρέπει να υποπέσουν σε εχθρικά χέρια...
7. Η ζωή στην πόλη χωρίς κοιμητήρια είναι ζωή κουτσή και η ταφή δεν είναι έργο ανθρώπων ειδικών... Πρέπει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αναλάβει η κοινωνία το βαρύ αλλά ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΑΘΗΚΟΝ της ΒΙΩΣΗΣ του φθαρτού της ύπαρξής μας.... ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΟΤΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ούτως ώστε οι άνθρωποι να συναλλάσσονται για να μην χάνουμε τους ανθρώπους στην απόλυτη μοναξιά και έχοντας ήδη αρχίσει την διαδικασία σήψις....
8. Οι τάφοι μας δεν είναι ψυχρά και αδιάφορα μέρη.... Θέλουμε σημαίες ομάδων, κομμάτων παγόνια άρπες σάλπες κούκλες φωτογραφίες τέντες στρώματα ή ότι άλλο τραβάει η ψυχή μας ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ. Γιατί το μνήμα (δηλαδή η μνήμη μας) είναι κομμάτι μιας υπέροχης ζωής που τελείωσε...
Μακριά από τα κομψευόμενα μνήματα, εκτός εάν ο εκλιπών ήταν εις σοβαρός ή σοβαρά προσωπικότητα.... ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΤΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΩΝΤΟΣ...
9. Θέλουμε η νιότη να μένει εκτός των γεγονότων αυτών διατί η νεότης ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ να μένει ατρόμητος, αλώβητος και ερωτευμένη με την ζωή. Σύντομα εξ άλλου θα έλθει η ώρα να κατανοήσει και αύτη με την σειρά της το υπέροχον της ζωής δηλαδή του περιορισμένου χρόνου της υπάρξεώς μας....
10, Ο αγών αυτός είναι αγών ιστορικός αγών κατά ενός συστήματος που διαιωνίζει μια ψευδεπίγραφη χαρά του κατηραμένου ΣΑΤΑΝ και του ΚΕΡΔΟΥΣ.... Με τούτη την έννοια και στο μετερίζη αυτό ο αγών είναι αγών αντι - συστημικός....
Εν αρχή στην κενωνία που ζούμε πρέπει να ρυθμίσουμε την ζωή μας, γενικά, ανάμεσα στο δίπολο ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ και ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ...
Φυσικά υπάρχουν και άλλες παράμετροι πχ έρως, φίλοι κλπ.... Αλλά ανάμεσα στο δίπολο αυτό της καταναλώσεως και της εργασίας το μόνο σίγουρο είναι ότι συντρίβεται η έννοια θλίψις....
Χάνω δηλαδή ένα προσφιλές πρόσωπο. Η κοινωνία δηλαδή ο εργοδότης μου που με απασχολεί 8 ώρες ημερησίως .... λέμε τώρα γιατί πρόσθεσε ώρες.... απαιτεί να έχω μια συμπεριφορά ευθύγραμμη χωρίς μεταπτώσεις... Αν μου το συγχωρέσει μια φορά τότε "είμαι τυχερός"....
Η κατανάλωση επίσης σε γενικές γραμμές απαιτεί ένα πλαίσιο χαράς και ψεύτικης ευδαιμονίας... Λαμπιόνια, χαρούμενα πρόσωπα και τσουπ στο ταμείο να πληρώσω...
Που να βρεθεί περιθώριο για θλίψη, κατήφεια, ζήλια για την ευδαιμονία του άλλου. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική φάση της ανθρωπότητας όπου ο θλιμμένος είναι τρισκατάρατος, εξορισμένος μιαρός...
Δείτε δεξιά και αριστερά.... Που είναι τα περιβραχιόνια του πένθους ? Που είναι η αξυρισιά... Που είναι η μαυροφορεμένη γυναίκα? Όστις τολμήσει είναι πλέον ένα ιστορικό απολίθωμα... Τώρα όλοι απαιτούν χαρά χαρά χαρά και ξανά χαρά....
Κόντρα σε όλα αυτά η ομάς AKRAT και οι ΛΑΜΠΟΡΓΚΙΝΙΣΤΕΣ διακηρύσσουμε τα ακόλουθα....
1. ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΖΩΑ ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΨΑΡΑ.... Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΗ.... ΘΕΛΟΥΜΕ ΌΣΟ ΧΡΟΝΟ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΛΎΣΟΥΜΕ "ΧΑΡΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ"
2. Αρνούμαστε να έχουμε αυτό το χαμόγελο του ηλιθίου. Θέλουμε να μιλάμε για την στεναχώρια μας όσο τραβάει η ψυχή μας...
3. Όταν εννοούμε "΄όσο χρόνο" δεν εννοούμε οκτώ τέρμινα και ως το τέλος του βίου μας.... Εννοούμε την λογική μονάδα μέτρησης χρόνου που ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ....
4. Η πάλη μας για την θλίψη είναι πάλη ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ... Γιατί είναι πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ αποκηρύσσεται και διώχνεται...
5. Απαιτούμε εδώ και τώρα την γεφύρωση της έννοιας ΓΕΝΝΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ στην σύγχρονη πόλη.... ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ένα κοιμητήριο... Έτσι ο θάνατος αποκτά μια μεταφυσική οντότητα ενώ είναι κομμάτι της ύπαρξής μας....
6. Αρνούμαστε μετά βλεγδυμίας τους μύχιους οπαδούς του ΣΑΤΑΝ οι οποίοι θέλουν να εφαρμόσουν την καύση των ανθρώπων μας... Υπερασπιζόμαστε την έννοια ΖΩΗ, ΧΩΜΑ και δεν θέλουμε την καύση παρά μόνο σε περιόδους καταστροφής όπου οι αγαπημένοι μας δεν πρέπει να υποπέσουν σε εχθρικά χέρια...
7. Η ζωή στην πόλη χωρίς κοιμητήρια είναι ζωή κουτσή και η ταφή δεν είναι έργο ανθρώπων ειδικών... Πρέπει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αναλάβει η κοινωνία το βαρύ αλλά ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΑΘΗΚΟΝ της ΒΙΩΣΗΣ του φθαρτού της ύπαρξής μας.... ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΟΤΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ούτως ώστε οι άνθρωποι να συναλλάσσονται για να μην χάνουμε τους ανθρώπους στην απόλυτη μοναξιά και έχοντας ήδη αρχίσει την διαδικασία σήψις....
8. Οι τάφοι μας δεν είναι ψυχρά και αδιάφορα μέρη.... Θέλουμε σημαίες ομάδων, κομμάτων παγόνια άρπες σάλπες κούκλες φωτογραφίες τέντες στρώματα ή ότι άλλο τραβάει η ψυχή μας ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ. Γιατί το μνήμα (δηλαδή η μνήμη μας) είναι κομμάτι μιας υπέροχης ζωής που τελείωσε...
Μακριά από τα κομψευόμενα μνήματα, εκτός εάν ο εκλιπών ήταν εις σοβαρός ή σοβαρά προσωπικότητα.... ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΤΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΩΝΤΟΣ...
9. Θέλουμε η νιότη να μένει εκτός των γεγονότων αυτών διατί η νεότης ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ να μένει ατρόμητος, αλώβητος και ερωτευμένη με την ζωή. Σύντομα εξ άλλου θα έλθει η ώρα να κατανοήσει και αύτη με την σειρά της το υπέροχον της ζωής δηλαδή του περιορισμένου χρόνου της υπάρξεώς μας....
10, Ο αγών αυτός είναι αγών ιστορικός αγών κατά ενός συστήματος που διαιωνίζει μια ψευδεπίγραφη χαρά του κατηραμένου ΣΑΤΑΝ και του ΚΕΡΔΟΥΣ.... Με τούτη την έννοια και στο μετερίζη αυτό ο αγών είναι αγών αντι - συστημικός....
Like.
ΑπάντησηΔιαγραφήlike ...
Διαγραφήωραίο ακούγετε
Ακρατουλιε....περαν του γεγονοτος οτι φλερταρεις ασυστολα με την θλιψη ωρες ωρες,εχω να πω για τις ανησυχίες της αναρτησεις σου οτι για να δουμε ασπρη μερα πρεπει να ανατρεψουμε τον καπιταλισμο που λενε και οι φιλοι μου οι Κνητες (θου Κυριε).
ΑπάντησηΔιαγραφή(το ξερω οτι εβγαλες φλύκταινες αλλα αλλη λυση δεν υπαρχει) Καλη Κυριακη!
καντούλα καλησπέρα
Διαγραφήγιατί παιδί μου θου Κύριε??
κάτσε βρε παιδί μου εγώ υπέρ του καπιταλισμού??
μπας και έχω κανένα εργοστάσιο στην τσέπα μου??
Δεν ξέρω αν έχεις επίγνωση τι μέγιστο θέμα έπιασες! Ο Κωστής Παπαγιώργης έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο γι αυτό, το Ζώντες και Τεθνεότες, που σου συστήνω να διαβάσεις, είναι υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα και όσα γράφεις!
καλώς την κεράσια και κρίνοι
Διαγραφήδεν έχω επίγνωση λες??
μετά από 9 !!!!!!!!!!!! κηδείες σε 4 χρόνια εσύ λες να μην έχω???
έχω και συνέχεια κάνω σκέψεις...
"Αρνούμαστε να έχουμε αυτό το χαμόγελο του ηλιθίου"
ΑπάντησηΔιαγραφή==========
Η πιο σοφή κουβέντα!
καλώς τον φίλτατο
Διαγραφήε λέω και εγώ καμμιά καλή κουβέντα... σοφή δεν λέω αλλά ψιλοενδιαφέρον ίσως να έχει...
ωραία τα λες.. ευχομαι.. τα καλύτερα για όλους!!! ...
ΑπάντησηΔιαγραφήείθε...
ΔιαγραφήΑκρατουλιε...το θου κυριε πητεγαινε για τους κνητες που δεν τους συμπαθας..
ΑπάντησηΔιαγραφήτους συμπαθώ αν με συμπαθούν
Διαγραφήπολιτικά διαφονώ
αλλά εάν είναι κια νευρόσπαστα είναι και αχόνευτοι
συμφωνώ και επαξαύνω φίλε..
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ
Διαγραφή