Η ΝΕΑ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΝΕΟΝ ΑΠΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ... ουκ έστιν τέλος ο αριθμός...

Μόνοι, έρημοι στην ερειπωμένη αλέα.

Κοιτάζω δίπλα μου τις σφιγμένες μορφές, του άδικου επαίτες

θύματα της μεγάλης καταστροφής...

Πόσοι ακόμα... Πόσα θύματα ενός ακήρυκτου ανηλεούς πολέμου θα σωριάζονται, στα πτωματοπολεία??

Πόσα πεινασμένα σώματα θα ενταφιάζονται στον δρεπανηφόρο πόλεμο του ΜΕΓΆΛΟΥ ΚΑΚΟΎ?

Ήταν μόνος... Έρημος, πάσκιζε να ζήσει μια φαμίλια. Και τώρα άνεργος σωριάστηκε και αυτός...

Ήταν λεβέντης, άξιος έλεγε πικρά αλλά περήφανα την ΚΑΛΗΜΈΡΑ

Τώρα που άραγες θα κείται? Σε πιο κρεματόριο του ποσοστού του κέρδους, θα σωρεύσει τα κύτταρα της οργής ΜΟΥ?

Ποιος κατάντησε τα όνειρά μας εφιάλτες ?

Ποιος χασάπης ονειρεύεται το φως του αίματος??

Τι άραγες στήνουν σαν ΠΡΟΒΟΚΆΤΣΙΑ σήμερα, αύριο??

Μικρέ μου "φίλε", συνάδελφε, αγαπημένε ...


Ορκίζομαι να μείνω πιστός σε όλα τούτα που με έκαναν ΆΝΘΡΩΠΟ και όχι ζώο ανήμερο..

Πόσα θύματα, ως τώρα...

Και το αύριο??

Ας είμαστε αξιοπρεπώς θύματα ... Θύματα με αγώνα...

Δεν είμαστε πρωτόζωα.. είμαστε κραυγές αγωνίας, ονείρων ερώτων ΑΓΏΝΩΝ...

Αύριο, μεθαύριο, ποιος ξέρει πότε... Μυριόστομη κραυγή θα θάψει το θανατικό...

Πανούκλα τέως στην θύμηση στην νέα ΧΏΡΑ που έτσι και αλλιώς ήλθε...

Μαύρη ή άσπρη κόκκινη ή γαλάζια η παλαιά Ελλάς ΤΕΤΕΛΕΣΘΕ...