ΠΛΗΓΗ.... αφιερωμένο στην χάσκουσα χτεσινή πληγή.... ΜΟΝΟΙ ΩΣ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΟΘΟΥΜΑΙ....

Εψές την νύχτα ήταν όλοι γύρω μου,
ο πατέρας, η γιαγιά, ο παπούς, o Γιάννης...

Αδύνατον να κοιμηθώ...

Αδύνατον να ονειρευτώ, τα μάτια της αγαπημένης μου.

Αδύνατον να ψελλίσω κάτι... ένα Τ, ένα Ω.

Στην πυρακτωμένη μοναξιά μιας αδιάληπτης κενότητας, μονάχα το ιππικό του Βίκτωρ Σέρζ ακούγονταν.

Οι ευτραφείς μουσουλμάνοι παρήλαυναν στην απελευθερωμένη πόλη αλλαλάζοντας...

Εμπρός, εμπρός από το μαύρο άτι, να να να!!!!!!!!!!!!

κοιτάξτε φοβισμένα ανθρωπάρια να να...!!! στέκονται μαζί οι δυό τους...

Τι στο ταραγμένο ύπνο μου ? Πως είπατε είχα εψές πυρετό??

Ιατρέ μου Ιατρέ μου .... κοντεύω τα πενήντα...

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΟΥ

ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΧΡΕΩΝ...

Φλέγομαι πυρακτώνομαι και περιμένω...



Το ιππικό της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΠΟΛΗΣ ... του Βίκτωρ Σέρζ...